21-08-2019, 03:13 AM
ਜਦੋ ਈ ਓਹਨੂੰ ਚਿੱਠੀ ਤੋਂ ਪਤਾ ਲੱਗਾ ਕਿ ਜਾਗਰ ਦੀ ਛੁੱਟੀ ਇਸ ਵਾਰੀ ਫਿਰ ਕੈਨ੍ਸਲ ਹੋ ਗਈ ਹੈ ਤੇ ਓਹਦਾ ਦਿਲ ਇਕ ਵਾਰੀ ਤੇ ਜਿਦਾ ਖਲੋ ਹੀ ਗਿਆ | ਦੋ ਸਾਲ ਤੋ ਮਾਹੀ ਦੀ ਉਡੀਕ ਕਰਦੀ ਚੰਨੀ ਦੇ ਚਿਹਰੇ ਤੋ ਬਚੀ ਖੁਚੀ ਲਾਲੀ ਵੀ ਗਾਇਬ ਹੋ ਗਈ |
ਵਿਹੜੇ ਚ ਬੈਠੀ ਓ ਸੋਚਣ ਲੱਗੀ ਕਿ ਅਜੇ ਵਿਆਹ ਤੋ ਚਾਰ ਦਿਨ ਹੀ ਬੀਤੇ ਸੀ ਕੇ ਓਹਦੇ ਫੌਜੀ ਨੂ ਵਾਪਸੀ ਦਾ ਸੁਨੇਹਾ ਔਣ ਕਰਕੇ ਓਹਨੂੰ ਜਾਣਾ ਪਿਆ ਤੇ ਓਸ ਵਿਚਾਰੀ ਦੇ ਚਾਅ ਕੱਚੇ ਕੁਆਰੇ ਈ ਰਹਿ ਗਏ. ਓਹਨੇ ਅਜੇ ਚੰਗੀ ਤਰਾ ਅਜੇ ਘਰਵਾਲੇ ਨਾਲ ਕੋਈ ਗੱਲ ਵੀ ਨਈ ਕੀਤੀ ਤੇ ਨਾ ਈ ਜਵਾਨੀ ਦਾ ਮਜ਼ਾ ਲਿਆ ਸੀ | ਪਿਛਲੇ ਦੋ ਸਾਲਾ ਚ ਓਹਦਾ ਗੁੰਦਵਾ ਸਰੀਰ ਤੇ ਲਾਲੀ ਮਾਰਦਾ ਚਿਹਰਾ, ਜਿੰਨੂੰ ਕੋਈ ਵੀ ਦੇਖ ਕੇ ਮਜਨੂੰ ਬਣ ਜਾਏ, ਹੁਣ ਬਿਲ੍ਕੁਲ ਹੀ ਆਪਣੀ ਚਮਕ ਗਵਾ ਚੁੱਕਾ ਸੀ| ਇੰਨਾ ਸੋਚਦੇ ਹੋਏ ਪਤਾ ਨੀ ਕਿਓ ਓਹਨੂੰ ਕਿਦਾ ਆਪਣੇ ਦਿਓਰ ਬੀਰੇ ਦੀ ਕਹੀ ਗੱਲ ਯਾਦ ਆ ਗਈ ਕਿ ਭਾਬੀ ਕਦੋ ਤੱਕ ਵੀਰ ਨੂ ਉਡੀਕਦੀ ਆਪਣੀ ਜਵਾਨੀ ਨਾਲ ਬੇਇਨਸਾਫੀ ਕਰਦੀ ਰਹੇਂਗੀ, ਮੈਂ ਹੈਗਾ ਆ ਨਾ | ਭਾਵੇ ਬੀਰਾ ਇਹ ਗੱਲ ਮਜ਼ਾਕ ਚ ਈ ਕਹਿੰਦਾ ਪਰ ਅੱਜ ਓਹਨੂੰ ਲੱਗਾ ਕਿ ਓਹ ਸਹੀ ਹੀ ਤੇ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ |
ਇਹਨਾਂ ਸੋਚਦੇ ਪਤਾ ਨ੍ਹੀ ਓਹਦੇ ਹੱਥ ਕਦੋਂ ਓਹਦੇ ਮੱਮਿਆ ਤੇ ਅਤੇ ਓਹਦੀ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਪਹੁੰਚ ਗਏ ਤੇ ਓਹਦੀਆ ਅੱਖਾਂ ਬੰਦ ਹੋਣ ਲੱਗੀਆਂ ਕਿ ਅਚਾਨਕ ਦਰਵਾਜੇ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਨਾਲ ਓਹਦੀ ਸੋਚ ਭੰਗ ਹੋ ਗਈ। ਬਾਹਰ ਦਰਵਾਜਾ ਖੜਕ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਓਹ ਇਕ ਦਮ ਹੋਸ਼ ਚ ਆਕੇ ਦਰਵਾਜੇ ਵੱਲ ਤੁਰ ਪਈ। ਬੀਰਾ ਖੇਤ ਚੋਂ ਪੱਠੇ ਲੈਕੇ ਵਾਪਿਸ ਆਇਆ ਸੀ ਤੇ ਓਹਦੇ ਕਸੇ ਹੋਏ ਸਰੀਰ ਵੱਲ ਦੇਖ ਕੇ ਚੰਨੀ ਦੇ ਪੂਰੇ ਸਰੀਰ ਚ ਇਕ ਮਸਤੀ ਦੀ ਲਹਿਰ ਜਿਹੀ ਛਾ ਗਈ। ਓਹਨੇ ਮੰਨ ਹੀ ਮੰਨ ਚ ਸੋਚ ਲਿਆ ਸੀ ਕਿ ਹੁਣ ਉਹ ਹੋਰ ਸਹਿਣ ਨੀ ਕਰ ਸਕਦੀ ਤੇ ਬੀਰੇ ਦਾ ਮਜ਼ਾਕ ਹੁਣ ਸੱਚ ਹੋਕੇ ਰਹੁ।
ਰਾਤੀ ਸਭਦੇ ਆਪੋ ਆਪਣੇ ਕਮਰਿਆਂ ਚ ਜਾਣ ਮਗਰੋ ਚੰਨੀ ਨੇ ਆਪਣੇ ਚਿਹਰੇ ਨੂੰ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਚ ਦੇਖ ਕੇ ਹਉਂਕਾ ਜਿਹਾ ਭਰਿਆ ਤੇ ਅਲਮਾਰੀ ਚੋ ਆਪਣਾ ਇੱਕ ਵਿਆਹ ਤੇ ਮਿਲਿਆ ਸੂਟ ਕੱਢਿਆ ਤੇ ਥੋੜਾ ਜਿਹਾ ਮੇਕਅੱਪ ਕਰਕੇ ਤਿਆਰ ਹੋਣ ਲੱਗੀ। ਓਹਨੂੰ ਇਦਾ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਸੀ ਜਿਧਾ ਅੱਜ ਓਹਦਾ ਮਾਹੀ ਆ ਗਿਆ ਹੋਏ। ਇਕ ਵਾਰੀ ਜਦੋਂ ਓਹਨੇ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਤੇ ਝਾਤ ਮਾਰੀ ਤੇ ਓਹਦੀਆ ਅੱਖਾਂ ਚ ਚਮਕ ਆ ਗਈ ਤੇ ਉਹ ਬੀਰੇ ਦੇ ਕਮਰੇ ਵੱਲ ਚੱਲ ਪਈ। ਬੀਰੇ ਦਾ ਕਮਰਾ ਬਾਹਰਲੇ ਦਰਵਾਜੇ ਕੋਲ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਸੱਸ ਸਹੁਰੇ ਦੇ ਕਮਰੇ ਤੋਂ ਦੂਰ ਸੀ। ਤੇ ਬੀਰਾ ਅਜੇ ਕੁਵਾਰਾ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਮਸਤੀ ਚ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ ਤੇ ਮਰਜ਼ੀ ਨਾਲ ਰਾਤ ਬਰਾਤੇ ਈ ਘਰ ਆਉਂਦਾ ਸੀ ਯਾਰਾ ਨੂੰ ਮਿਲਕੇ।
ਜਿਓਂ ਹੀ ਓਹ ਬੀਰੇ ਦੇ ਕਮਰੇ ਮੂਹਰੇ ਪੁੱਜੀ, ਅੰਦਰ ਬੀਰੇ ਨੂੰ ਕੱਪੜੇ ਬਦਲਦੇ ਦੇਖ ਕੇ ਉਹਨੂੰ ਹੋਰ ਅੱਗ ਲੱਗ ਗਈ। ਓਹਦਾ ਕਸਵਾ ਸਰੀਰ ਦੇਖ ਕੇ ਓਹਦਾ ਆਪਣੇ ਆਪ ਤੇ ਕੰਟ੍ਰੋਲ ਖਤਮ ਹੋਣ ਲੱਗਾ ਤੇ ਓਹ ਜਲਦੀ ਨਾਲ ਕਮਰੇ ਅੰਦਰ ਆ ਗਈ। ਓਹਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ ਬੀਰਾ ਤੇ ਜਿਧਾ ਘਬਰਾ ਈ ਗਿਆ। ਚੰਨੀ ਦੇ ਸਾਹ ਦੂਹਰੀ ਸਪੀਡ ਤੇ ਚੱਲ ਰਹੇ ਸਨ ਤੇ ਓਹਨੂੰ ਸਮਝ ਨੀ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਗਲਤ ਕਰ ਰਹੀ ਆ ਕਿ ਠੀਕ।
ਬੀਰੇ ਨੇ ਚੰਨੀ ਨੂੰ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਵੇਖੇਆ ਤੇ ਹੈਰਾਨ ਈ ਰਹਿ ਗਿਆ ਕਿ ਭਾਬੀ ਅੱਜ ਤੇ ਕਮਾਲ ਈ ਲੱਗ ਰਹੀ ਹੈ ਪਰ ਇਸ ਵੇਲੇ ਇੱਥੇ ਉਹ ਵੀ ਰਾਤ ਨੂੰ ਤਿਆਰ ਹੋਕੇ।
ਇਸਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਉਹ ਕੁਛ ਹੋਰ ਸੋਚਦਾ, ਚੰਨੀ ਤੇ ਦਰਵਾਜਾ ਅੰਦਰ ਤੋਂ ਬੰਦ ਕੀਤਾ ਤੇ ਬੀਰੇ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦੀ "ਭਾਬੀ ਦੀ ਜਵਾਨੀ ਬੇਕਾਰ ਜਾਂਦੀ ਵੇਖ ਕੇ ਤੈਨੂੰ ਸ਼ਰਮ ਨੀ ਆਉਂਦੀ, ਉਂਜ ਤੇ ਕਹਿੰਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਮੈਂ ਹੈਗਾ, ਤੇਰੇ ਕੋਲੋ ਭਾਬੀ ਦੀ ਹਾਲਤ ਨੀ ਦੇਖੀ ਜਾਂਦੀ" ਤੇ ਨਾਲ ਹੀ ਓਹਨੇ ਓਹਨੂੰ ਘੁੱਟ ਕੇ ਜੱਫੀ ਪਾ ਲਈ। ਬੀਰਾ ਅਜੇ ਵੀ ਡਾਉਰ ਭੌਰਾ ਖੜਾ ਸੀ, ਓਹਨੇ ਹੋਸ਼ ਸੰਭਾਲੀ ਤੇ ਚੰਨੀ ਨੂੰ ਥੋੜਾ ਦੂਰ ਕਰਕੇ ਧਿਆਨ ਨਾਲ ਦੇਖਣ ਲੱਗਾ ਤੇ ਇਕ ਦਮ ਅੱਗੇ ਹੋਕੇ ਓਹਦੇ ਬੁੱਲ੍ਹਾ ਤੇ ਆਪਣੇ ਗਰਮ ਬੁੱਲ ਰੱਖ ਦਿੱਤੇ। ਚੰਨੀ ਨੂੰ ਕੁਛ ਹੋਰ ਸਮਝ ਆਉਂਦਾ ਓਹਨੇ ਓਹਦੇ ਕੰਨ ਚ ਕਿਹਾ ਕਿ ਸ਼ਰਮ ਦੇ ਮਾਰੇ ਦਾ ਤੇ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਸੰਭਾਲੀ ਬੈਠਾ ਨਈ ਤੇ ਤੇਰੇ ਵਰਗੀ ਰਨ ਨੂੰ ਕੌਣ ਨਾ ਦੇਖੇ। ਪਤਾ ਨ੍ਹੀ ਵੀਰਾ ਕਿਧਾ ਆਪਣੀ ਹੀਰੇ ਵਰਗੀ ਰਨ ਨੂੰ ਯਾਦ ਨੂੰ ਕਰਦਾ।
ਇਹਨਾਂ ਕਹਿੰਦੇ ਓਹਨੇ ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਓਹਦੇ ਮਮਿਆ ਤੇ ਰੱਖ ਦਿੱਤੇ ਤੇ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਦਬਾਉਣ ਲੱਗਾ ਤੇ ਫੇਰ ਓਹਦੇ ਬੁੱਲ੍ਹ ਚੂਸਣ ਲੱਗਾ। ਜਿਉ ਏ ਬੀਰੇ ਦਾ ਇੱਕ ਹੱਥ ਓਹਦੀ ਸਲਵਾਰ ਦੇ ਬਾਹਰੋ ਓਹਦੀ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਗਿਆ ਤਾਂ ਚੰਨੀ ਇਕ ਵਾਰੀ ਪੂਰੀ ਹਿੱਲ ਗਈ। ਚੰਨੀ ਬੀਰੇ ਦੇ ਪਜਾਮਾ ਖੋਲਨ ਲੱਗੀ। ਪਜਾਮਾ ਖੋਲਦਿਆ ਹੀ ਓਹਨੇ ਬੀਰੇ ਦਾ ਲੰਡ ਹੱਥ ਚ ਲੈਕੇ ਦੇਖਣ ਲੱਗੀ। ਪੂਰੇ ਦੋ ਸਾਲ ਬਾਅਦ ਉਹ ਕਿਸੇ ਦਾ ਲੰਡ ਦੇਖ ਰਹੀ ਸੀ। ਇੰਨੇ ਨੂੰ ਬੀਰੇ ਨੇ ਓਹਦੇ ਕਪੜੇ ਲਾਉਣੇ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੇ ਤੇ ਇਕ ਇਕ ਕਰਕੇ ਉਹਨੂੰ ਪੂਰੀ ਨੰਗੀ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਚੰਨੀ ਦਾ ਗੋਰਾ ਸਰੀਰ ਦੇਖ ਕੇ ਬੀਰੇ ਨੂੰ ਅਜੇ ਤੱਕ ਯਕੀਨ ਨਹੀਂ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਇਸ ਅਸਲੀ ਚ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ ਕਿ ਓਹਨੂੰ ਅਜੇ ਤੱਕ ਦਾਰੂ ਦਾ ਨਸ਼ਾ ਆ। ਅਜੇ ਉਹ ਇਸ ਸੋਚ ਚੋ ਨਿਕਲਦਾ ਓਹਨੂੰ ਇਕ ਹੋਰ ਝਟਕਾ ਲੱਗਾ ਜਦੋਂ ਓਹਦਾ ਲੰਡ ਚੰਨੀ ਨੇ ਮੂੰਹ ਚ ਪਾਕੇ ਅੰਦਰ ਬਾਹਰ ਕਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਚੰਨੀ ਅੱਜ ਇਕ ਮਰਦ ਦਾ ਸਰੀਰ ਦੇਖ ਕੇ ਤਾਂ ਪਾਗਲ ਏ ਹੋ ਗਈ ਸੀ। ਥੋੜੀ ਦੇਰ ਬਾਅਦ ਬੀਰੇ ਨੇ ਚੰਨੀ ਨੂੰ ਚੁੱਕਿਆ ਤੇ ਬਿਸਤਰੇ ਤੇ ਪਾਕੇ ਓਹਦੇ ਗੋਰੇ ਗੋਰੇ ਮੱਮੇ ਚੂਸਣ ਲੱਗਾ, ਓਹਨੇ ਖੇਤਾਂ ਚ ਬਿਹਾਰਨਾ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਮਾਰੀ ਤੇ ਸੀ ਪਰ ਮੱਮੇ ਨਹੀਂ ਸਨ ਚੂਸੇ, ਪਰ ਅੱਜ ਤੇ ਓਹ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਚੂਸ ਕੇ ਲਾਲ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਓਧਰ ਚੰਨੀ ਤੇ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿਸ ਦੁਨੀਆ ਚ ਗਵਾਚਣ ਲੱਗੀ ਜਿੱਥੇ ਮਜ਼ੇ ਤੇ ਇਲਾਵਾ ਕੁਛ ਨਹੀਂ ਸੀ।
ਓਧਰ ਬੀਰੇ ਨੂੰ ਤੇ ਜਿਧਾ ਮੂੰਹ ਮੰਗੀ ਮੁਰਾਦ ਮਿਲ ਗਈ ਹੋਏ। ਦਸ ਪੰਦਰਾਂ ਮਿੰਟ ਮੱਮੇ ਚੂਸਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਹ ਜਦੋਂ ਚੰਨੀ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਵਲ ਆਇਆ ਤੇ ਇਕ ਤਰ੍ਹਾਂ ਰੱਬ ਤਾ ਸ਼ੁਕਰ ਕਰਾਂ ਲੱਗਾ ਕਿ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਇਹ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਗੁਲਾਬੀ ਰੰਗ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਗੋਰਿਆਂ ਲੱਤਾ, ਤੇ ਫੁੱਦੀ ਵੀ ਛੋਟੀ ਜਿਹੀ ਜਿਵੇਂ ਸੋਲਾ ਸਾਲ ਦੀ ਕੁੜੀ ਦੀ ਹੋਵੇ ਉਹ ਵੀ ਕੁਆਰੀ। ਵੈਸੇ ਚੰਨੀ ਨੇ ਵੀ ਤੇ ਦੋ ਵਾਰੀ ਹੀ ਲੰਡ ਲਿਆ ਸੀ ਆਪਣੀ ਫੁੱਦੀ ਚ ਓਹ ਵੀ ਦੋ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ। ਹੁਣ ਤੇ ਉਹਦੀ ਫੁੱਦੀ ਫੇਰ ਕੁਆਰੀ ਕੁੜੀ ਵਾਂਗੂੰ ਤੰਗ ਹੋਈ ਪਈ ਸੀ। ਬੀਰੇ ਦੇ ਬੁੱਲ੍ਹ ਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹੋਏ ਵੀ ਚੰਨੀ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਜੁੜ ਗਏ ਤੇ ਜੁਬਾਨ ਓਹਦਾ ਅੰਦਰ ਤੱਕ ਸਵਾਦ ਲੱਭਣ ਲੱਗੀ। ਚੰਨੀ ਦਾ ਸਰੀਰ ਇਕ ਅਜੀਬ ਜਿਹੀ ਲਹਿਰ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਨ ਲੱਗਾ, ਓਹ ਅਪਨੀ ਬੁੰਡ ਚੁੱਕ ਕੇ ਆਪਣੀ ਫੁੱਦੀ ਬੀਰੇ ਦੇ ਮੂੰਹ ਨਾਲ ਰਗੜਣ ਲੱਗੀ। ਦੋਨਾਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਅਲੱਗ ਜਿਹਾ ਸਰੂਰ ਚੜ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਇਸੇ ਸਰੂਰ ਚ ਚੰਨੀ ਇਕ ਦਮ ਆਪਣਾ ਪਾਣੀ ਛੱਡ ਕੇ ਹੌਲੀ ਪੈ ਗਈ ਤੇ ਬੀਰਾ ਸਮਝ ਗਿਆ ਕਿ ਹੁਣ ਮਾਮਲਾ ਪੂਰਾ ਗਰਮ ਹੋ ਚੁੱਕਾ ਹੈ। ਓਹਨੇ ਚੰਨੀ ਨੂੰ ਇਕ ਵਾਰੀ ਬੁੱਲਾਂ ਤੇ ਚੁੰਮਿਆ ਆਪਣਾ ਲੰਡ ਓਹਦੀ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਰਗੜਣ ਲੱਗਾ ਤੇ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਧੱਕੇ ਮਾਰਨ ਲੱਗਾ |
"ਹਾਏ ਵੇ ਬੀਰਿਆ, ਭਾਬੀ ਨੂੰ ਕੁਆਰੀ ਈ ਸਮਜੀ, ਵੇਖੀ ਕੀਤੇ ਬਿਹਾਰਨਾ ਵਾਂਗੂੰ ਨਾ ਕਰੀ, ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਕਰੀ, ਮੈਂ ਹੁਣ ਤੇਰੀ ਹੀ ਹਾ, ਕੀਤੇ ਧੱਕਾ ਈ ਨਾ ਕਰਦੀ ਮੇਰੀ ਫੁੱਦੀ ਪਾੜ ਕੇ" ਇਹ ਸੁਣਕੇ ਬੀਰਾ ਹੋਰ ਜੋਸ਼ ਚ ਆਕੇ ਕਹਿਣ ਲੱਗਾ "ਭਾਬੀ, ਤੂੰ ਤੇ ਮਖਮਲ ਦੀ ਗੁੱਡੀ ਐ, ਤੈਨੂੰ ਤੇ ਪਿਆਰ ਕਰੂ, ਧੱਕਾ ਨੀਂ ਕਰਦਾ, ਫਿਕਰ ਨਾ ਕਰ, ਅੱਜ ਮੈਨੂੰ ਦਿਓਰ ਨਾ ਸਮਝ, ਆਪਣਾ ਰਾਂਝਾ ਸਮਝ". ਇੰਨਾ ਕਹਿ ਕੇ ਬੀਰਾ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਆਪਣਾ ਲੰਡ ਚੰਨੀ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਚ ਪਾਉਣ ਲੱਗਾ | ਫੁਦੀ ਟਾਈਟ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਓਹਦਾ ਆਸਾਨੀ ਨਾਲ ਨਾਈ ਸੀ ਜਾ ਰਿਹਾ ਤੇ ਉਹ ਧੱਕਾ ਨਾਈ ਸੀ ਕਰਨਾ ਚਾਉਂਦਾ| ਤੇ ਉਹ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਚੰਨੀ ਦੇ ਬੁੱਲਾਂ ਨੂੰ ਚੁੱਮਦਾ ਹੋਇਆ ਲੰਡ ਅੰਦਰ ਧੱਕਣ ਲੱਗਾ, ਤੇ ਉਹ ਇਹ ਕੰਮ ਬੜੇ ਹੀ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ| ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਚੰਨੀ ਜਿਦ੍ਹਾ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਹੀ ਦੁਨੀਆਂ ਚ ਪੁੱਜ ਗਈ ਤੇ ਬੀਰੇ ਨੂੰ ਕਹਿਣ ਲੱਗੀ "ਮੇਰੇ ਰਾਂਝਣਾ, ਬੱਸ ਇਦ੍ਹਾ ਈ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਕਰੀ, ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਨਜ਼ਾਰਾ ਲੈਣ ਦੇ, ਜਿਆਦਾ ਜ਼ੋਰ ਦੀ ਧੱਕੇ ਨਾ ਮਾਰੀ" ਬੀਰਾ ਜਿਦ੍ਹਾ ਇਹੀ ਚਾਉਂਦਾ ਸੀ, ਉਹ ਬੜੇ ਹੀ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਤੇ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਚੰਨੀ ਦੀ ਗਿੱਲੀ ਹੋਈ ਟਾਈਟ ਫੁੱਦੀ ਚ ਆਪਣਾ ਲੰਡ ਅੰਦਰ ਬਾਹਰ ਕਰਨ ਲੱਗਾ | ਓਹਨੂੰ ਇਕ ਅਜੀਬ ਜਿਹੇ ਮਜ਼ੇ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ | ਉਹ ਚਾਉਂਦਾ ਸੀ ਕਿ ਅੱਜ ਦੀ ਰਾਤ ਇਥੇ ਹੀ ਰੁਕ ਜਾਏ | ਇਸੇ ਪਿਆਰ ਭਰੇ ਧੱਕਿਆ ਨਾਲ ਚੰਨੀ ਦੋ ਵਾਰੀ ਆਪਣਾ ਪਾਣੀ ਛੱਡ ਚੁੱਕੀ ਸੀ ਤੇ ਬੀਰਾ ਵੀ ਆਪਣੀ ਚਰਮ ਸੀਮਾ ਤੇ ਪੁੱਜਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਓਹਨੂੰ ਚੰਨੀ ਨੂੰ ਇਸ਼ਾਰੇ ਨਾਲ ਪੁੱਛਿਆ , " ਭਾਬੀ, ਮੇਰਾ ਹੋਣ ਵਾਲਾ, ਕਿਥੇ ਕਰਾਂ" ਤੇ ਚੰਨੀ ਕਹਿਣ ਲੱਗੀ, "ਵੇ ਅੰਦਰ ਨਾ ਕਰੀ, ਕੀਤੇ ਮੇਰੇ ਬੱਚਾ ਠਹਿਰ ਗਿਆ ਤੇ ਬਦਨਾਮੀ ਨਾਲ ਮੈਂ ਮਾਰ ਈ ਜਾਊਂ, ਤੂੰ ਬਾਹਰ ਈ ਕੱਢ ਆਪਣਾ " ਤੇ ਬੀਰੇ ਤੇਜ਼ ਤੇਜ਼ ਧੱਕੇ ਮਾਰਨ ਲੱਗਾ ਤੇ ਚੰਨੀ ਦੀ ਇਕਦਮ ਚੀਕ ਈ ਨਿਕਲ ਗਈ | ਬੀਰੇ ਨੇ ਲੰਡ ਬਾਹਰ ਕੱਢ ਕੇ ਆਪਣਾ ਪਾਣੀ ਚੰਨੀ ਦੇ ਢਿਡ੍ਹ ਤੇ ਕੱਦ ਦਿੱਤਾ |
ਦੋਨੋ ਜਾਣੇ ਇਕ ਤਰਾਂ ਨਾਲ ਬੇਹਾਲ ਹੋਕੇ ਨੰਗੇ ਈ ਪੈ ਗਏ | ਚੰਨੀ ਨੇ ਇਕ ਦਮ ਘੜੀ ਵੱਲ ਦੇਖਿਆ ਤੇ ਰਾਤ ਦਾ ਇਕ ਵੱਜ ਚੁੱਕਾ ਸੀ ਤੇ ਓਹਨਾ ਦੋਹਾਂ ਨੇ ਸਵੇਰੇ ਤੜਕੇ ਉੱਠਣਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਇਸ ਤੋਂ ਦੇਰੀ ਨਾ ਕਰਦਿਆਂ ਚੰਨੀ ਨੇ ਜਲਦੀ ਉੱਠ ਕੇ ਆਪਣਾ ਕੱਪੜੇ ਪਹਿਨੇ ਤੇ ਜੀਓ ਏ ਉਹ ਬੀਰੇ ਦੇ ਕਮਰੇ ਚੋ ਜਾਣ ਲੱਗੀ ਤੇ ਬੀਰੇ ਨੇ ਓਹਨੂੰ ਪਿੱਛੋਂ ਜੱਫੀ ਪਾ ਕੇ ਕਿਹਾ, "ਮੇਰੀਏ ਹੀਰੇ, ਅੱਜ ਤੋਂ ਮੈਂ ਤੇਰਾ ਰਾਂਝਾ ਤੋਂ ਤੂੰ ਮੇਰੀ ਹੀਰ" | ਤੇ ਚੰਨੀ ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਕੇਹਨ ਲੱਗੀ, "ਅੱਜ ਦੀ ਇਸ ਰਾਤ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਤੇ ਜੀਣ ਜੋਗੀ ਕਰਤਾ, ਹੁਣ ਤੂੰ ਚਾਹੇ ਹੀਰ ਸਮਝ ਚਾਹੇ ਜੋ ਵੀ, ਮੈਂ ਤੇ ਪੂਰੀ ਤੇਰੀ," ਤੇ ਇਕ ਵਾਰੀ ਫੇਰ ਉਹ ਦੋਨੋ ਇਕ ਦੂਜੇ ਦੇ ਬੁੱਲ੍ਹਾ ਨੂੰ ਚੂਸਦੇ ਹੋਏ ਮੰਜੇ ਤੇ ਲੇਟ ਗਏ ਇੱਕ ਵਾਰੀ ਫਿਰ ਇਕ ਦੂਜੇ ਚ ਸਮੋ ਗਏ |
ਵਿਹੜੇ ਚ ਬੈਠੀ ਓ ਸੋਚਣ ਲੱਗੀ ਕਿ ਅਜੇ ਵਿਆਹ ਤੋ ਚਾਰ ਦਿਨ ਹੀ ਬੀਤੇ ਸੀ ਕੇ ਓਹਦੇ ਫੌਜੀ ਨੂ ਵਾਪਸੀ ਦਾ ਸੁਨੇਹਾ ਔਣ ਕਰਕੇ ਓਹਨੂੰ ਜਾਣਾ ਪਿਆ ਤੇ ਓਸ ਵਿਚਾਰੀ ਦੇ ਚਾਅ ਕੱਚੇ ਕੁਆਰੇ ਈ ਰਹਿ ਗਏ. ਓਹਨੇ ਅਜੇ ਚੰਗੀ ਤਰਾ ਅਜੇ ਘਰਵਾਲੇ ਨਾਲ ਕੋਈ ਗੱਲ ਵੀ ਨਈ ਕੀਤੀ ਤੇ ਨਾ ਈ ਜਵਾਨੀ ਦਾ ਮਜ਼ਾ ਲਿਆ ਸੀ | ਪਿਛਲੇ ਦੋ ਸਾਲਾ ਚ ਓਹਦਾ ਗੁੰਦਵਾ ਸਰੀਰ ਤੇ ਲਾਲੀ ਮਾਰਦਾ ਚਿਹਰਾ, ਜਿੰਨੂੰ ਕੋਈ ਵੀ ਦੇਖ ਕੇ ਮਜਨੂੰ ਬਣ ਜਾਏ, ਹੁਣ ਬਿਲ੍ਕੁਲ ਹੀ ਆਪਣੀ ਚਮਕ ਗਵਾ ਚੁੱਕਾ ਸੀ| ਇੰਨਾ ਸੋਚਦੇ ਹੋਏ ਪਤਾ ਨੀ ਕਿਓ ਓਹਨੂੰ ਕਿਦਾ ਆਪਣੇ ਦਿਓਰ ਬੀਰੇ ਦੀ ਕਹੀ ਗੱਲ ਯਾਦ ਆ ਗਈ ਕਿ ਭਾਬੀ ਕਦੋ ਤੱਕ ਵੀਰ ਨੂ ਉਡੀਕਦੀ ਆਪਣੀ ਜਵਾਨੀ ਨਾਲ ਬੇਇਨਸਾਫੀ ਕਰਦੀ ਰਹੇਂਗੀ, ਮੈਂ ਹੈਗਾ ਆ ਨਾ | ਭਾਵੇ ਬੀਰਾ ਇਹ ਗੱਲ ਮਜ਼ਾਕ ਚ ਈ ਕਹਿੰਦਾ ਪਰ ਅੱਜ ਓਹਨੂੰ ਲੱਗਾ ਕਿ ਓਹ ਸਹੀ ਹੀ ਤੇ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ |
ਇਹਨਾਂ ਸੋਚਦੇ ਪਤਾ ਨ੍ਹੀ ਓਹਦੇ ਹੱਥ ਕਦੋਂ ਓਹਦੇ ਮੱਮਿਆ ਤੇ ਅਤੇ ਓਹਦੀ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਪਹੁੰਚ ਗਏ ਤੇ ਓਹਦੀਆ ਅੱਖਾਂ ਬੰਦ ਹੋਣ ਲੱਗੀਆਂ ਕਿ ਅਚਾਨਕ ਦਰਵਾਜੇ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਨਾਲ ਓਹਦੀ ਸੋਚ ਭੰਗ ਹੋ ਗਈ। ਬਾਹਰ ਦਰਵਾਜਾ ਖੜਕ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਓਹ ਇਕ ਦਮ ਹੋਸ਼ ਚ ਆਕੇ ਦਰਵਾਜੇ ਵੱਲ ਤੁਰ ਪਈ। ਬੀਰਾ ਖੇਤ ਚੋਂ ਪੱਠੇ ਲੈਕੇ ਵਾਪਿਸ ਆਇਆ ਸੀ ਤੇ ਓਹਦੇ ਕਸੇ ਹੋਏ ਸਰੀਰ ਵੱਲ ਦੇਖ ਕੇ ਚੰਨੀ ਦੇ ਪੂਰੇ ਸਰੀਰ ਚ ਇਕ ਮਸਤੀ ਦੀ ਲਹਿਰ ਜਿਹੀ ਛਾ ਗਈ। ਓਹਨੇ ਮੰਨ ਹੀ ਮੰਨ ਚ ਸੋਚ ਲਿਆ ਸੀ ਕਿ ਹੁਣ ਉਹ ਹੋਰ ਸਹਿਣ ਨੀ ਕਰ ਸਕਦੀ ਤੇ ਬੀਰੇ ਦਾ ਮਜ਼ਾਕ ਹੁਣ ਸੱਚ ਹੋਕੇ ਰਹੁ।
ਰਾਤੀ ਸਭਦੇ ਆਪੋ ਆਪਣੇ ਕਮਰਿਆਂ ਚ ਜਾਣ ਮਗਰੋ ਚੰਨੀ ਨੇ ਆਪਣੇ ਚਿਹਰੇ ਨੂੰ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਚ ਦੇਖ ਕੇ ਹਉਂਕਾ ਜਿਹਾ ਭਰਿਆ ਤੇ ਅਲਮਾਰੀ ਚੋ ਆਪਣਾ ਇੱਕ ਵਿਆਹ ਤੇ ਮਿਲਿਆ ਸੂਟ ਕੱਢਿਆ ਤੇ ਥੋੜਾ ਜਿਹਾ ਮੇਕਅੱਪ ਕਰਕੇ ਤਿਆਰ ਹੋਣ ਲੱਗੀ। ਓਹਨੂੰ ਇਦਾ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਸੀ ਜਿਧਾ ਅੱਜ ਓਹਦਾ ਮਾਹੀ ਆ ਗਿਆ ਹੋਏ। ਇਕ ਵਾਰੀ ਜਦੋਂ ਓਹਨੇ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਤੇ ਝਾਤ ਮਾਰੀ ਤੇ ਓਹਦੀਆ ਅੱਖਾਂ ਚ ਚਮਕ ਆ ਗਈ ਤੇ ਉਹ ਬੀਰੇ ਦੇ ਕਮਰੇ ਵੱਲ ਚੱਲ ਪਈ। ਬੀਰੇ ਦਾ ਕਮਰਾ ਬਾਹਰਲੇ ਦਰਵਾਜੇ ਕੋਲ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਸੱਸ ਸਹੁਰੇ ਦੇ ਕਮਰੇ ਤੋਂ ਦੂਰ ਸੀ। ਤੇ ਬੀਰਾ ਅਜੇ ਕੁਵਾਰਾ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਮਸਤੀ ਚ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ ਤੇ ਮਰਜ਼ੀ ਨਾਲ ਰਾਤ ਬਰਾਤੇ ਈ ਘਰ ਆਉਂਦਾ ਸੀ ਯਾਰਾ ਨੂੰ ਮਿਲਕੇ।
ਜਿਓਂ ਹੀ ਓਹ ਬੀਰੇ ਦੇ ਕਮਰੇ ਮੂਹਰੇ ਪੁੱਜੀ, ਅੰਦਰ ਬੀਰੇ ਨੂੰ ਕੱਪੜੇ ਬਦਲਦੇ ਦੇਖ ਕੇ ਉਹਨੂੰ ਹੋਰ ਅੱਗ ਲੱਗ ਗਈ। ਓਹਦਾ ਕਸਵਾ ਸਰੀਰ ਦੇਖ ਕੇ ਓਹਦਾ ਆਪਣੇ ਆਪ ਤੇ ਕੰਟ੍ਰੋਲ ਖਤਮ ਹੋਣ ਲੱਗਾ ਤੇ ਓਹ ਜਲਦੀ ਨਾਲ ਕਮਰੇ ਅੰਦਰ ਆ ਗਈ। ਓਹਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ ਬੀਰਾ ਤੇ ਜਿਧਾ ਘਬਰਾ ਈ ਗਿਆ। ਚੰਨੀ ਦੇ ਸਾਹ ਦੂਹਰੀ ਸਪੀਡ ਤੇ ਚੱਲ ਰਹੇ ਸਨ ਤੇ ਓਹਨੂੰ ਸਮਝ ਨੀ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਗਲਤ ਕਰ ਰਹੀ ਆ ਕਿ ਠੀਕ।
ਬੀਰੇ ਨੇ ਚੰਨੀ ਨੂੰ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਵੇਖੇਆ ਤੇ ਹੈਰਾਨ ਈ ਰਹਿ ਗਿਆ ਕਿ ਭਾਬੀ ਅੱਜ ਤੇ ਕਮਾਲ ਈ ਲੱਗ ਰਹੀ ਹੈ ਪਰ ਇਸ ਵੇਲੇ ਇੱਥੇ ਉਹ ਵੀ ਰਾਤ ਨੂੰ ਤਿਆਰ ਹੋਕੇ।
ਇਸਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਉਹ ਕੁਛ ਹੋਰ ਸੋਚਦਾ, ਚੰਨੀ ਤੇ ਦਰਵਾਜਾ ਅੰਦਰ ਤੋਂ ਬੰਦ ਕੀਤਾ ਤੇ ਬੀਰੇ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦੀ "ਭਾਬੀ ਦੀ ਜਵਾਨੀ ਬੇਕਾਰ ਜਾਂਦੀ ਵੇਖ ਕੇ ਤੈਨੂੰ ਸ਼ਰਮ ਨੀ ਆਉਂਦੀ, ਉਂਜ ਤੇ ਕਹਿੰਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਮੈਂ ਹੈਗਾ, ਤੇਰੇ ਕੋਲੋ ਭਾਬੀ ਦੀ ਹਾਲਤ ਨੀ ਦੇਖੀ ਜਾਂਦੀ" ਤੇ ਨਾਲ ਹੀ ਓਹਨੇ ਓਹਨੂੰ ਘੁੱਟ ਕੇ ਜੱਫੀ ਪਾ ਲਈ। ਬੀਰਾ ਅਜੇ ਵੀ ਡਾਉਰ ਭੌਰਾ ਖੜਾ ਸੀ, ਓਹਨੇ ਹੋਸ਼ ਸੰਭਾਲੀ ਤੇ ਚੰਨੀ ਨੂੰ ਥੋੜਾ ਦੂਰ ਕਰਕੇ ਧਿਆਨ ਨਾਲ ਦੇਖਣ ਲੱਗਾ ਤੇ ਇਕ ਦਮ ਅੱਗੇ ਹੋਕੇ ਓਹਦੇ ਬੁੱਲ੍ਹਾ ਤੇ ਆਪਣੇ ਗਰਮ ਬੁੱਲ ਰੱਖ ਦਿੱਤੇ। ਚੰਨੀ ਨੂੰ ਕੁਛ ਹੋਰ ਸਮਝ ਆਉਂਦਾ ਓਹਨੇ ਓਹਦੇ ਕੰਨ ਚ ਕਿਹਾ ਕਿ ਸ਼ਰਮ ਦੇ ਮਾਰੇ ਦਾ ਤੇ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਸੰਭਾਲੀ ਬੈਠਾ ਨਈ ਤੇ ਤੇਰੇ ਵਰਗੀ ਰਨ ਨੂੰ ਕੌਣ ਨਾ ਦੇਖੇ। ਪਤਾ ਨ੍ਹੀ ਵੀਰਾ ਕਿਧਾ ਆਪਣੀ ਹੀਰੇ ਵਰਗੀ ਰਨ ਨੂੰ ਯਾਦ ਨੂੰ ਕਰਦਾ।
ਇਹਨਾਂ ਕਹਿੰਦੇ ਓਹਨੇ ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਓਹਦੇ ਮਮਿਆ ਤੇ ਰੱਖ ਦਿੱਤੇ ਤੇ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਦਬਾਉਣ ਲੱਗਾ ਤੇ ਫੇਰ ਓਹਦੇ ਬੁੱਲ੍ਹ ਚੂਸਣ ਲੱਗਾ। ਜਿਉ ਏ ਬੀਰੇ ਦਾ ਇੱਕ ਹੱਥ ਓਹਦੀ ਸਲਵਾਰ ਦੇ ਬਾਹਰੋ ਓਹਦੀ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਗਿਆ ਤਾਂ ਚੰਨੀ ਇਕ ਵਾਰੀ ਪੂਰੀ ਹਿੱਲ ਗਈ। ਚੰਨੀ ਬੀਰੇ ਦੇ ਪਜਾਮਾ ਖੋਲਨ ਲੱਗੀ। ਪਜਾਮਾ ਖੋਲਦਿਆ ਹੀ ਓਹਨੇ ਬੀਰੇ ਦਾ ਲੰਡ ਹੱਥ ਚ ਲੈਕੇ ਦੇਖਣ ਲੱਗੀ। ਪੂਰੇ ਦੋ ਸਾਲ ਬਾਅਦ ਉਹ ਕਿਸੇ ਦਾ ਲੰਡ ਦੇਖ ਰਹੀ ਸੀ। ਇੰਨੇ ਨੂੰ ਬੀਰੇ ਨੇ ਓਹਦੇ ਕਪੜੇ ਲਾਉਣੇ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੇ ਤੇ ਇਕ ਇਕ ਕਰਕੇ ਉਹਨੂੰ ਪੂਰੀ ਨੰਗੀ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਚੰਨੀ ਦਾ ਗੋਰਾ ਸਰੀਰ ਦੇਖ ਕੇ ਬੀਰੇ ਨੂੰ ਅਜੇ ਤੱਕ ਯਕੀਨ ਨਹੀਂ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਇਸ ਅਸਲੀ ਚ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ ਕਿ ਓਹਨੂੰ ਅਜੇ ਤੱਕ ਦਾਰੂ ਦਾ ਨਸ਼ਾ ਆ। ਅਜੇ ਉਹ ਇਸ ਸੋਚ ਚੋ ਨਿਕਲਦਾ ਓਹਨੂੰ ਇਕ ਹੋਰ ਝਟਕਾ ਲੱਗਾ ਜਦੋਂ ਓਹਦਾ ਲੰਡ ਚੰਨੀ ਨੇ ਮੂੰਹ ਚ ਪਾਕੇ ਅੰਦਰ ਬਾਹਰ ਕਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਚੰਨੀ ਅੱਜ ਇਕ ਮਰਦ ਦਾ ਸਰੀਰ ਦੇਖ ਕੇ ਤਾਂ ਪਾਗਲ ਏ ਹੋ ਗਈ ਸੀ। ਥੋੜੀ ਦੇਰ ਬਾਅਦ ਬੀਰੇ ਨੇ ਚੰਨੀ ਨੂੰ ਚੁੱਕਿਆ ਤੇ ਬਿਸਤਰੇ ਤੇ ਪਾਕੇ ਓਹਦੇ ਗੋਰੇ ਗੋਰੇ ਮੱਮੇ ਚੂਸਣ ਲੱਗਾ, ਓਹਨੇ ਖੇਤਾਂ ਚ ਬਿਹਾਰਨਾ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਮਾਰੀ ਤੇ ਸੀ ਪਰ ਮੱਮੇ ਨਹੀਂ ਸਨ ਚੂਸੇ, ਪਰ ਅੱਜ ਤੇ ਓਹ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਚੂਸ ਕੇ ਲਾਲ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਓਧਰ ਚੰਨੀ ਤੇ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿਸ ਦੁਨੀਆ ਚ ਗਵਾਚਣ ਲੱਗੀ ਜਿੱਥੇ ਮਜ਼ੇ ਤੇ ਇਲਾਵਾ ਕੁਛ ਨਹੀਂ ਸੀ।
ਓਧਰ ਬੀਰੇ ਨੂੰ ਤੇ ਜਿਧਾ ਮੂੰਹ ਮੰਗੀ ਮੁਰਾਦ ਮਿਲ ਗਈ ਹੋਏ। ਦਸ ਪੰਦਰਾਂ ਮਿੰਟ ਮੱਮੇ ਚੂਸਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਹ ਜਦੋਂ ਚੰਨੀ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਵਲ ਆਇਆ ਤੇ ਇਕ ਤਰ੍ਹਾਂ ਰੱਬ ਤਾ ਸ਼ੁਕਰ ਕਰਾਂ ਲੱਗਾ ਕਿ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਇਹ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਗੁਲਾਬੀ ਰੰਗ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਗੋਰਿਆਂ ਲੱਤਾ, ਤੇ ਫੁੱਦੀ ਵੀ ਛੋਟੀ ਜਿਹੀ ਜਿਵੇਂ ਸੋਲਾ ਸਾਲ ਦੀ ਕੁੜੀ ਦੀ ਹੋਵੇ ਉਹ ਵੀ ਕੁਆਰੀ। ਵੈਸੇ ਚੰਨੀ ਨੇ ਵੀ ਤੇ ਦੋ ਵਾਰੀ ਹੀ ਲੰਡ ਲਿਆ ਸੀ ਆਪਣੀ ਫੁੱਦੀ ਚ ਓਹ ਵੀ ਦੋ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ। ਹੁਣ ਤੇ ਉਹਦੀ ਫੁੱਦੀ ਫੇਰ ਕੁਆਰੀ ਕੁੜੀ ਵਾਂਗੂੰ ਤੰਗ ਹੋਈ ਪਈ ਸੀ। ਬੀਰੇ ਦੇ ਬੁੱਲ੍ਹ ਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹੋਏ ਵੀ ਚੰਨੀ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਜੁੜ ਗਏ ਤੇ ਜੁਬਾਨ ਓਹਦਾ ਅੰਦਰ ਤੱਕ ਸਵਾਦ ਲੱਭਣ ਲੱਗੀ। ਚੰਨੀ ਦਾ ਸਰੀਰ ਇਕ ਅਜੀਬ ਜਿਹੀ ਲਹਿਰ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਨ ਲੱਗਾ, ਓਹ ਅਪਨੀ ਬੁੰਡ ਚੁੱਕ ਕੇ ਆਪਣੀ ਫੁੱਦੀ ਬੀਰੇ ਦੇ ਮੂੰਹ ਨਾਲ ਰਗੜਣ ਲੱਗੀ। ਦੋਨਾਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਅਲੱਗ ਜਿਹਾ ਸਰੂਰ ਚੜ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਇਸੇ ਸਰੂਰ ਚ ਚੰਨੀ ਇਕ ਦਮ ਆਪਣਾ ਪਾਣੀ ਛੱਡ ਕੇ ਹੌਲੀ ਪੈ ਗਈ ਤੇ ਬੀਰਾ ਸਮਝ ਗਿਆ ਕਿ ਹੁਣ ਮਾਮਲਾ ਪੂਰਾ ਗਰਮ ਹੋ ਚੁੱਕਾ ਹੈ। ਓਹਨੇ ਚੰਨੀ ਨੂੰ ਇਕ ਵਾਰੀ ਬੁੱਲਾਂ ਤੇ ਚੁੰਮਿਆ ਆਪਣਾ ਲੰਡ ਓਹਦੀ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਰਗੜਣ ਲੱਗਾ ਤੇ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਧੱਕੇ ਮਾਰਨ ਲੱਗਾ |
"ਹਾਏ ਵੇ ਬੀਰਿਆ, ਭਾਬੀ ਨੂੰ ਕੁਆਰੀ ਈ ਸਮਜੀ, ਵੇਖੀ ਕੀਤੇ ਬਿਹਾਰਨਾ ਵਾਂਗੂੰ ਨਾ ਕਰੀ, ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਕਰੀ, ਮੈਂ ਹੁਣ ਤੇਰੀ ਹੀ ਹਾ, ਕੀਤੇ ਧੱਕਾ ਈ ਨਾ ਕਰਦੀ ਮੇਰੀ ਫੁੱਦੀ ਪਾੜ ਕੇ" ਇਹ ਸੁਣਕੇ ਬੀਰਾ ਹੋਰ ਜੋਸ਼ ਚ ਆਕੇ ਕਹਿਣ ਲੱਗਾ "ਭਾਬੀ, ਤੂੰ ਤੇ ਮਖਮਲ ਦੀ ਗੁੱਡੀ ਐ, ਤੈਨੂੰ ਤੇ ਪਿਆਰ ਕਰੂ, ਧੱਕਾ ਨੀਂ ਕਰਦਾ, ਫਿਕਰ ਨਾ ਕਰ, ਅੱਜ ਮੈਨੂੰ ਦਿਓਰ ਨਾ ਸਮਝ, ਆਪਣਾ ਰਾਂਝਾ ਸਮਝ". ਇੰਨਾ ਕਹਿ ਕੇ ਬੀਰਾ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਆਪਣਾ ਲੰਡ ਚੰਨੀ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਚ ਪਾਉਣ ਲੱਗਾ | ਫੁਦੀ ਟਾਈਟ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਓਹਦਾ ਆਸਾਨੀ ਨਾਲ ਨਾਈ ਸੀ ਜਾ ਰਿਹਾ ਤੇ ਉਹ ਧੱਕਾ ਨਾਈ ਸੀ ਕਰਨਾ ਚਾਉਂਦਾ| ਤੇ ਉਹ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਚੰਨੀ ਦੇ ਬੁੱਲਾਂ ਨੂੰ ਚੁੱਮਦਾ ਹੋਇਆ ਲੰਡ ਅੰਦਰ ਧੱਕਣ ਲੱਗਾ, ਤੇ ਉਹ ਇਹ ਕੰਮ ਬੜੇ ਹੀ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ| ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਚੰਨੀ ਜਿਦ੍ਹਾ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਹੀ ਦੁਨੀਆਂ ਚ ਪੁੱਜ ਗਈ ਤੇ ਬੀਰੇ ਨੂੰ ਕਹਿਣ ਲੱਗੀ "ਮੇਰੇ ਰਾਂਝਣਾ, ਬੱਸ ਇਦ੍ਹਾ ਈ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਕਰੀ, ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਨਜ਼ਾਰਾ ਲੈਣ ਦੇ, ਜਿਆਦਾ ਜ਼ੋਰ ਦੀ ਧੱਕੇ ਨਾ ਮਾਰੀ" ਬੀਰਾ ਜਿਦ੍ਹਾ ਇਹੀ ਚਾਉਂਦਾ ਸੀ, ਉਹ ਬੜੇ ਹੀ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਤੇ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਚੰਨੀ ਦੀ ਗਿੱਲੀ ਹੋਈ ਟਾਈਟ ਫੁੱਦੀ ਚ ਆਪਣਾ ਲੰਡ ਅੰਦਰ ਬਾਹਰ ਕਰਨ ਲੱਗਾ | ਓਹਨੂੰ ਇਕ ਅਜੀਬ ਜਿਹੇ ਮਜ਼ੇ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ | ਉਹ ਚਾਉਂਦਾ ਸੀ ਕਿ ਅੱਜ ਦੀ ਰਾਤ ਇਥੇ ਹੀ ਰੁਕ ਜਾਏ | ਇਸੇ ਪਿਆਰ ਭਰੇ ਧੱਕਿਆ ਨਾਲ ਚੰਨੀ ਦੋ ਵਾਰੀ ਆਪਣਾ ਪਾਣੀ ਛੱਡ ਚੁੱਕੀ ਸੀ ਤੇ ਬੀਰਾ ਵੀ ਆਪਣੀ ਚਰਮ ਸੀਮਾ ਤੇ ਪੁੱਜਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਓਹਨੂੰ ਚੰਨੀ ਨੂੰ ਇਸ਼ਾਰੇ ਨਾਲ ਪੁੱਛਿਆ , " ਭਾਬੀ, ਮੇਰਾ ਹੋਣ ਵਾਲਾ, ਕਿਥੇ ਕਰਾਂ" ਤੇ ਚੰਨੀ ਕਹਿਣ ਲੱਗੀ, "ਵੇ ਅੰਦਰ ਨਾ ਕਰੀ, ਕੀਤੇ ਮੇਰੇ ਬੱਚਾ ਠਹਿਰ ਗਿਆ ਤੇ ਬਦਨਾਮੀ ਨਾਲ ਮੈਂ ਮਾਰ ਈ ਜਾਊਂ, ਤੂੰ ਬਾਹਰ ਈ ਕੱਢ ਆਪਣਾ " ਤੇ ਬੀਰੇ ਤੇਜ਼ ਤੇਜ਼ ਧੱਕੇ ਮਾਰਨ ਲੱਗਾ ਤੇ ਚੰਨੀ ਦੀ ਇਕਦਮ ਚੀਕ ਈ ਨਿਕਲ ਗਈ | ਬੀਰੇ ਨੇ ਲੰਡ ਬਾਹਰ ਕੱਢ ਕੇ ਆਪਣਾ ਪਾਣੀ ਚੰਨੀ ਦੇ ਢਿਡ੍ਹ ਤੇ ਕੱਦ ਦਿੱਤਾ |
ਦੋਨੋ ਜਾਣੇ ਇਕ ਤਰਾਂ ਨਾਲ ਬੇਹਾਲ ਹੋਕੇ ਨੰਗੇ ਈ ਪੈ ਗਏ | ਚੰਨੀ ਨੇ ਇਕ ਦਮ ਘੜੀ ਵੱਲ ਦੇਖਿਆ ਤੇ ਰਾਤ ਦਾ ਇਕ ਵੱਜ ਚੁੱਕਾ ਸੀ ਤੇ ਓਹਨਾ ਦੋਹਾਂ ਨੇ ਸਵੇਰੇ ਤੜਕੇ ਉੱਠਣਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਇਸ ਤੋਂ ਦੇਰੀ ਨਾ ਕਰਦਿਆਂ ਚੰਨੀ ਨੇ ਜਲਦੀ ਉੱਠ ਕੇ ਆਪਣਾ ਕੱਪੜੇ ਪਹਿਨੇ ਤੇ ਜੀਓ ਏ ਉਹ ਬੀਰੇ ਦੇ ਕਮਰੇ ਚੋ ਜਾਣ ਲੱਗੀ ਤੇ ਬੀਰੇ ਨੇ ਓਹਨੂੰ ਪਿੱਛੋਂ ਜੱਫੀ ਪਾ ਕੇ ਕਿਹਾ, "ਮੇਰੀਏ ਹੀਰੇ, ਅੱਜ ਤੋਂ ਮੈਂ ਤੇਰਾ ਰਾਂਝਾ ਤੋਂ ਤੂੰ ਮੇਰੀ ਹੀਰ" | ਤੇ ਚੰਨੀ ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਕੇਹਨ ਲੱਗੀ, "ਅੱਜ ਦੀ ਇਸ ਰਾਤ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਤੇ ਜੀਣ ਜੋਗੀ ਕਰਤਾ, ਹੁਣ ਤੂੰ ਚਾਹੇ ਹੀਰ ਸਮਝ ਚਾਹੇ ਜੋ ਵੀ, ਮੈਂ ਤੇ ਪੂਰੀ ਤੇਰੀ," ਤੇ ਇਕ ਵਾਰੀ ਫੇਰ ਉਹ ਦੋਨੋ ਇਕ ਦੂਜੇ ਦੇ ਬੁੱਲ੍ਹਾ ਨੂੰ ਚੂਸਦੇ ਹੋਏ ਮੰਜੇ ਤੇ ਲੇਟ ਗਏ ਇੱਕ ਵਾਰੀ ਫਿਰ ਇਕ ਦੂਜੇ ਚ ਸਮੋ ਗਏ |
![[+]](https://xossipy.com/themes/sharepoint/collapse_collapsed.png)