Today, 02:34 AM
பல நூறு ஆண்டுகளுக்கு முன்பு…
பாரி
சடலத்தின் முன் நின்றிருந்தான்.
அவனுக்கு இன்னும் நம்பிக்கை வரவில்லை.
அவன் தந்தை…
இனி உயிரோடில்லை.
இது இயற்கையான மரணம் கிடையாது.
அவர் ரகசியமாக
விஷம் கொடுத்து கொல்லப்பட்டிருந்தார்.
இதற்கு காரணம்
வெளியிலிருந்து வந்த எதிரி இல்லை.
செம்பறவை ஜமீனுக்குள்ளேயே
யாரோ ஒருவன்
இந்தக் கொடூரத்தை செய்திருந்தான்.
அதில்
பாரிக்கு
எந்த சந்தேகமும் இல்லை.
ஜமீன் வீரபாண்டியன் அவர்களின் உடல்,
குடிசைகளுக்கும்
அடர்ந்த காட்டுமரங்களுக்கும் நடுவே,
ஜமீன் வழக்கப்படி
ஒரு கல் மேடையின் மீது
வைக்கப்பட்டிருந்தது.
அந்த இடம்
ஜமீனின் இதயம்.
சுற்றிலும்
ஆசாரியர்கள்,
மூத்தவர்கள்,
வீரர்கள்,
மக்கள்—
எல்லாரும்
மௌனமாக நின்றிருந்தார்கள்.
பாரி
தன் கையில் இருந்த ஈட்டியை
இறுகப் பிடித்தான்.
உள்ளுக்குள் கொதித்த கோபம்
வெளிய வராமல்
அவன் தன்னை அடக்கிக்கொண்டான்.
ஆசாரியர்கள்
இறுதி சடங்குக்காக
தீயை தயார் செய்துகொண்டிருந்தார்கள்.
“அமைதியா இரு…
என் மகனே.”
மலர்விழி
அவன் தோளை மெதுவாகத் தொட்டாள்.
அவன் உடலுக்குள் ஓடும்
கோபமும் துக்கமும்
அவளுக்குப் புரிந்தது.
“நான் அமைதியா இருக்கேன், அம்மா.”
பாரி
அவளைப் பார்க்கவில்லை.
அவன் பார்வை
மக்கள் கூட்டத்தின்
மறுபுறம் சென்றது.
அங்கே…
மார்பை நிமிர்த்தி,
தலையை உயர்த்தி,
செம்பறவை ஜமீனின் சாபம் போல
ஒருவன் நின்றிருந்தான்.
அவன் தான்
வீரபாண்டியனின் தம்பி —
நாகசேனன்.
பாரியின் சித்தப்பா.
மக்கள் துக்கத்தில் தாழ்ந்திருந்தபோதும்,
அவன் மட்டும்
தலை குனியவில்லை.
“இந்த துரோகி…”
பாரி மனதுக்குள் பற்களை கடித்தான்.
“நாளும்
என் அப்பாவின் இடத்தை
பிடிக்க ஆசைப்பட்டவன்.”
மலர்விழி
அவனுடைய தலையை
மௌனமாகத் தடவினாள்.
அவனின் கோபமான வார்த்தைகள்
அவளுக்குக் கேட்கவில்லை.
அவள் அவன் பக்கத்தில்
அமைதியாக நின்றாள்.
பாரி
அவன் அம்மாவை பார்த்தான்.
அவள் அழகாக இருந்தாள்.
அவளின் நீண்ட, கருங்குந்தக்கல்
முதுகில் சாய்ந்து விழுந்திருந்தன.அவள் பெரிய எடுப்பான முலை சீலை வழியாக தெரிந்தது .
அவள்
ஜமீனின் மனைவி.
செம்பறவை ஜமீனின் பெண்கள்
ரவிக்கை அணிவதில்லை.
அவர்கள்
சேலை மட்டுமே கட்டுவார்கள். அதனால் அவளை பார்க்க தடுமாறினான்.
அவள் பப்பாளி முலைகள்ழும் அதில் இருந்த கருத கம்பும் அவனை பைத்தியம் ஆகியது.பாரி மனம் போராடியது "அவள்தான் என் அம்மா.
எனக்கு உயிர் கொடுத்தவள்.தெய்வத்திற்கு நிகரானவள் மலவிழி என் அம்மா"
“ஆனா நான் ஒரு ஆண் தானே.
எனக்கு ஒரு துணை வேணும் .
திருமணம் பண்ணணும்,
குழந்தைகள் வரணும்.ஆனா என் அம்மாவும் ஒரு பெண்தான் எல்லோரையும் மாதிரி, அவளை அழகா நினைக்கறது
தப்பா?
பாரி
சடலத்தின் முன் நின்றிருந்தான்.
அவனுக்கு இன்னும் நம்பிக்கை வரவில்லை.
அவன் தந்தை…
இனி உயிரோடில்லை.
இது இயற்கையான மரணம் கிடையாது.
அவர் ரகசியமாக
விஷம் கொடுத்து கொல்லப்பட்டிருந்தார்.
இதற்கு காரணம்
வெளியிலிருந்து வந்த எதிரி இல்லை.
செம்பறவை ஜமீனுக்குள்ளேயே
யாரோ ஒருவன்
இந்தக் கொடூரத்தை செய்திருந்தான்.
அதில்
பாரிக்கு
எந்த சந்தேகமும் இல்லை.
ஜமீன் வீரபாண்டியன் அவர்களின் உடல்,
குடிசைகளுக்கும்
அடர்ந்த காட்டுமரங்களுக்கும் நடுவே,
ஜமீன் வழக்கப்படி
ஒரு கல் மேடையின் மீது
வைக்கப்பட்டிருந்தது.
அந்த இடம்
ஜமீனின் இதயம்.
சுற்றிலும்
ஆசாரியர்கள்,
மூத்தவர்கள்,
வீரர்கள்,
மக்கள்—
எல்லாரும்
மௌனமாக நின்றிருந்தார்கள்.
பாரி
தன் கையில் இருந்த ஈட்டியை
இறுகப் பிடித்தான்.
உள்ளுக்குள் கொதித்த கோபம்
வெளிய வராமல்
அவன் தன்னை அடக்கிக்கொண்டான்.
ஆசாரியர்கள்
இறுதி சடங்குக்காக
தீயை தயார் செய்துகொண்டிருந்தார்கள்.
“அமைதியா இரு…
என் மகனே.”
மலர்விழி
அவன் தோளை மெதுவாகத் தொட்டாள்.
அவன் உடலுக்குள் ஓடும்
கோபமும் துக்கமும்
அவளுக்குப் புரிந்தது.
“நான் அமைதியா இருக்கேன், அம்மா.”
பாரி
அவளைப் பார்க்கவில்லை.
அவன் பார்வை
மக்கள் கூட்டத்தின்
மறுபுறம் சென்றது.
அங்கே…
மார்பை நிமிர்த்தி,
தலையை உயர்த்தி,
செம்பறவை ஜமீனின் சாபம் போல
ஒருவன் நின்றிருந்தான்.
அவன் தான்
வீரபாண்டியனின் தம்பி —
நாகசேனன்.
பாரியின் சித்தப்பா.
மக்கள் துக்கத்தில் தாழ்ந்திருந்தபோதும்,
அவன் மட்டும்
தலை குனியவில்லை.
“இந்த துரோகி…”
பாரி மனதுக்குள் பற்களை கடித்தான்.
“நாளும்
என் அப்பாவின் இடத்தை
பிடிக்க ஆசைப்பட்டவன்.”
மலர்விழி
அவனுடைய தலையை
மௌனமாகத் தடவினாள்.
அவனின் கோபமான வார்த்தைகள்
அவளுக்குக் கேட்கவில்லை.
அவள் அவன் பக்கத்தில்
அமைதியாக நின்றாள்.
பாரி
அவன் அம்மாவை பார்த்தான்.
அவள் அழகாக இருந்தாள்.
அவளின் நீண்ட, கருங்குந்தக்கல்
முதுகில் சாய்ந்து விழுந்திருந்தன.அவள் பெரிய எடுப்பான முலை சீலை வழியாக தெரிந்தது .
அவள்
ஜமீனின் மனைவி.
செம்பறவை ஜமீனின் பெண்கள்
ரவிக்கை அணிவதில்லை.
அவர்கள்
சேலை மட்டுமே கட்டுவார்கள். அதனால் அவளை பார்க்க தடுமாறினான்.
அவள் பப்பாளி முலைகள்ழும் அதில் இருந்த கருத கம்பும் அவனை பைத்தியம் ஆகியது.பாரி மனம் போராடியது "அவள்தான் என் அம்மா.
எனக்கு உயிர் கொடுத்தவள்.தெய்வத்திற்கு நிகரானவள் மலவிழி என் அம்மா"
“ஆனா நான் ஒரு ஆண் தானே.
எனக்கு ஒரு துணை வேணும் .
திருமணம் பண்ணணும்,
குழந்தைகள் வரணும்.ஆனா என் அம்மாவும் ஒரு பெண்தான் எல்லோரையும் மாதிரி, அவளை அழகா நினைக்கறது
தப்பா?
![[+]](https://xossipy.com/themes/sharepoint/collapse_collapsed.png)