Login

thirddemodreamer · 29-04-2025, 12:12 PM

Episode 1: The Ring of Promise

காலை ஆறு மணி. சென்னையின் ஆத்யார் பகுதியில், மலரின் சிறிய அடுக்குமாடி வீட்டில், சமையலறையில் தோசை மாவு கலந்து கொண்டிருந்தாள். இருபத்தெட்டு வயதான மலர், கைவசம் கசங்கிய நீல பருத்தி சேலையை இறுக்கி, முதுகில் வியர்வை துளிகள் ஒட்டியிருந்தன. மாவின் புளிப்பு வாசனை, அவள் மூக்கைத் தீண்டியது, ஆனால் அவள் மனம் வேறு எங்கோ இருந்தது. மேசையில், பழைய ஸ்மார்ட்ஃபோன் ஒரு பாட்டை ஒலிக்க, மித்ரா— வயது மகள்—காதில் இயர்ஃபோனை மாட்டி, புத்தகத்தில் மூழ்கியிருந்தாள்.
“மித்ரா, டிபன் ரெடி ஆயிடுச்சு, வா!” மலர் மென்மையாக அழைத்தாள், ஆனால் மகளின் கவனம் புத்தகத்தில். மகேஷ், அவள் கணவன், காலைப் பத்திரிகையில் மூழ்கி, காபி கோப்பையை மெதுவாக சுழற்றினான். “வாடகை கட்ட இன்னும் முன்னூறு ரூபா குறையுது,” அவன் முணுமுணுத்தான், கண்கள் மலரைத் தாண்டி சுவரைப் பார்த்தன. மலரின் இதயம் கனத்தது. மகேஷின் மௌனம், இப்போது அவளுக்கு பழகிப்போன வலியாக மாறியிருந்தது.
சமையலறையில், மலர் தோசையை திருப்பினாள். சேலை முந்தானை, அவள் இடுப்பில் சறுக்கி, மென்மையான வயிற்றை வெளிப்படுத்தியது. ஒரு கணம், அவள் விரல்கள் சேலையைத் தொட்டு, மெதுவாக இழுத்து மறைத்தன. “இந்த வாழ்க்கை இப்படியேவா?” மனதில் கேள்வி எழுந்தது. மித்ராவின் பள்ளி கட்டணம், மகேஷின் கடன்கள்—எல்லாம் அவளை மூச்சுத் திணற வைத்தன.

பகல் பதினொரு மணி. டி. நகரின் பரபரப்பான சந்தையில், தங்க நகைக்கடை ஒன்றின் கண்ணாடி மேசையில், மலர் ஒரு மோதிரத்தைப் பார்த்து நின்றாள். நீல சேலையில், மல்லிகைப் பூ கூந்தலில் ஒட்டியிருக்க, அவள் முகத்தில் ஒரு தவிப்பு. “இதுக்கு என் ஒரு மாச சம்பளம் போயிடும்,” அவள் மனதில் நினைத்தாள், விரல்கள் மோதிரத்தைத் தொட மறுத்தன. அப்போது, ஒரு கம்பீரமான குரல்: “மலர், இன்னும் இப்படி தயங்கறியா?”
மலர் திரும்பினாள். லட்சுமி, நாற்பது வயதில், பளபளக்கும் பச்சை பட்டு சேலையில், தங்க நகைகள் மின்ன, நின்றிருந்தாள். அவள் கண்கள், பிரியா பவானி சங்கர் போல கூர்மையாகவும், புன்னகை கவர்ச்சியாகவும் இருந்தன. “லட்சுமி… நீயா?” மலர் ஆச்சரியத்துடன் கேட்டாள். பத்து வருடங்களுக்கு முன், ஆத்யாரில் அவர்கள் அண்டை வீட்டாராக இருந்தனர்—லட்சுமியும் அப்போது கஷ்டத்தில், ஆனால் இப்போது ஒரு மின்னல்.
“இந்த மோதிரம் உனக்கு பொருத்தமா இருக்கும்,” லட்சுமி, மோதிரத்தை எடுத்து, மலரின் விரலில் மாட்டினாள். வைரங்கள் ஒளிர, மலரின் கண்கள் விரிந்தன. “இது… என்னால வாங்க முடியாது,” மலர் முணுமுணுத்தாள். லட்சுமி சிரித்தாள். “நான் வாங்கி தர்றேன். உன் அழகு வீண் போகுது, மலர்.” அவள் குரலில் ஒரு மயக்கம். மலர், மோதிரத்தைப் பார்த்து, இதயம் வேகமாகத் துடித்தது. “ஏன் இவ்வளவு உதவி?” மனதில் கேள்வி, ஆனால் லட்சுமியின் புன்னகை அதை மறைத்தது.
கடையை விட்டு வெளியேறியபோது, டி. நகரின் கூட்டம், தெரு வியாபாரிகளின் கூச்சல், மலரைச் சுற்றி அலைமோதியது. லட்சுமி, தன் ஐஃபோனை எடுத்து, “என்னோட ஸ்டூடியோவுக்கு வா, மலர். உனக்கு ஒரு வாய்ப்பு இருக்கு,” என்றாள். மலர் தயங்கினாள். “என்ன வாய்ப்பு?” லட்சுமி, கண்ணடித்து, “புது உலகம், புது வாழ்க்கை,” என்று கூறி, தன் காரில் ஏறினாள்.

மாலை ஆறு மணி. ஆத்யார் வீட்டில், மலர், மித்ராவுக்கு பரோட்டா வறுத்து, மேசையில் வைத்தாள். மகேஷ், டிவியில் கிரிக்கெட் பார்த்து, மௌனமாக சாப்பிட்டான். “இன்னிக்கு டி. நகருக்கு போனேன்,” மலர் தயக்கத்துடன் ஆரம்பித்தாள். மகேஷ், “ம்ம்,” என்று முணுமுணுத்து, திரையைப் பார்த்தான். மலரின் கை, மோதிரத்தை மெதுவாகத் தொட்டது—வைரங்கள் மென்மையாக மின்னின. “லட்சுமியை பார்த்தேன். நம்ம பழைய அண்டை வீட்டு லட்சுமி,” அவள் முயன்றாள். மகேஷ், “அவளுக்கு இப்போ பெரிய லெவலாம், இல்ல?” என்று கேட்டு, மீண்டும் மௌனமானான்.
மலரின் ஃபோன் ஒலித்தது. திரையில், ‘லட்சுமி’ என்ற பெயர். மலர், படுக்கையறைக்கு விரைந்து, கதவை மூடினாள். “மலர், நாளைக்கு என் ஸ்டூடியோவுக்கு வா. ஒரு முக்கியமான ஆளு உன்னை சந்திக்கணும்,” லட்சுமி குரல் மென்மையாக, ஆனால் உறுதியாக இருந்தது. “யாரு அது?” மலர் கேட்டாள், குரலில் நடுக்கம். “வந்து பாரு. உன் வாழ்க்கை மாறும்,” லட்சுமி சிரித்தாள். “என்னோட ஃபோட்டோ ஸ்டூடியோ, பெரிய பெரிய ஆளுங்களுக்கு வேலை பாக்குது. உனக்கும் இடம் இருக்கு.” மலரின் மனதில் கேள்விகள் எழுந்தன—பயம், ஆர்வம், ஒரு அடக்கப்பட்ட ஆசை.
ஃபோனை வைத்துவிட்டு, மலர், படுக்கையறையில் உள்ள பழைய கண்ணாடி முன் நின்றாள். நீல சேலை, இப்போது கசங்கி, அவள் உடலை மென்மையாக அணைத்திருந்தது. வைர மோதிரம், அவள் விரலில் ஒளிர்ந்தது, ஆனால் கண்ணாடியில் இருந்த பிரதிபலிப்பு—அது ஒரு அந்நியப் பெண்ணைப் போல தோன்றியது. “நான் இன்னும் அழகா இருக்கேனா?” அவள் முணுமுணுத்தாள், விரல்கள் மோதிரத்தைத் தொட்டு, பின்னர் சேலையின் முந்தானையை இழுத்து, இடுப்பைப் பார்த்தன. மித்ராவின் எதிர்காலம், மகேஷின் மௌனம், அவளை சூழ்ந்த கடன்கள்—இவை அவளை ஒரு புதிய பாதையை நோக்கி தள்ளின.
“லட்சுமி சொன்னது உண்மையா இருக்குமா?” மலர் கிசுகிசுத்தாள், கண்ணாடியைப் பார்த்து. அவள் ஃபோனை எடுத்து, ஒரு கணம் தயங்கி, லட்சுமியின் நம்பரைப் பார்த்தாள். PhonePe ஆப் ஒரு மூலையில் மின்னியது—ஒரு புது உலகத்தின் முதல் அடியாக, அவள் இன்னும் அறியாத ஒரு வாழ்க்கை. மலரின் இதயம், ஒரு கணம், பயத்தையும் ஆசையையும் ஒருசேர உணர்ந்தது.

Yagtamil · 29-04-2025, 06:27 PM

Continue

Nice start

Ammapasam · 29-04-2025, 08:29 PM

Good update bro

thirddemodreamer · 29-04-2025, 08:36 PM

images for episode 1

thirddemodreamer

this story is created with the help of ai so don't expect much but will try to give the best

thirddemodreamer · 29-04-2025, 08:40 PM

Episode 2: A World Transformed

காலை, சென்னையின் டி. நகரில், மலர் ஒரு மஞ்சள் பருத்தி சேலையில், லட்சுமியின் ஃபோட்டோ ஸ்டூடியோவை நோக்கி நடந்தாள். இருபத்தெட்டு வயதில், அவளது பெரிய கண்கள் ஆர்வத்துடனும் பயத்துடனும் மின்னின, அவள் மென்மையான நடை, சேலையை அழகாக அசைத்தது. சேலையின் முந்தானை, அவள் இடுப்பில் ஒட்டி, காலை வெயிலில் ஒரு மெல்லிய வளைவை வெளிப்படுத்தியது. டி. நகரின் கூட்டம்—வியாபாரிகளின் கூச்சல், மல்லிகைப் பூ வாசனை, ஆட்டோவின் ஒலி—அவளைச் சுற்றி அலைமோதியது. அவள் விரலில், லட்சுமியின் வைர மோதிரம் மென்மையாக மின்னியது, ஒரு புதிய உலகத்தின் நினைவாக.
லட்சுமியின் ஸ்டூடியோ, ஒரு மாடியில், கண்ணாடி கதவுகளுடன், நவீனமாக பளிச்சிட்டது. மலர், கதவைத் திறந்து நுழைந்தபோது, குளிர்ச்சியான வாசனையும், மென்மையான கோலிவுட் இசையும் அவளை வரவேற்றன. உள்ளே, பளபளக்கும் கருப்பு தரையில், பெரிய புகைப்படங்கள்—கோலிவுட் நட்சத்திரங்கள், பிரபல திருமணங்கள், கார்ப்பரேட் நிகழ்ச்சிகள்—சுவர்களை அலங்கரித்தன. மலரின் கண்கள் விரிந்தன. “இது… லட்சுமியோட உலகமா?” அவள் மனதில் நினைத்தாள், அவள் முகத்தில் ஒரு ஆச்சரியப் புன்னகை பரவியது.
“மலர், வந்துட்டியா?” லட்சுமி, ஒரு கருப்பு சல்வார் கமீஸில், தங்க கம்மல்கள் மின்ன, வந்தாள். அவள் புன்னகை கவர்ச்சியாக, கண்கள் ஒரு ரகசியத்தை மறைப்பது போல இருந்தன. “இங்க பாரு, இது என் கனவு,” லட்சுமி, ஒரு பெரிய LED திரையை காட்டினாள், அதில் ஒரு பிரபலத்தின் திருமண வீடியோ ஓடியது. “நம்ம ஆத்யார் வாழ்க்கைய விட்டு, இங்க வந்தேன். நீயும் வரலாம், மலர்.”
மலர், ஸ்டூடியோவைச் சுற்றிப் பார்த்தாள். ஒரு மூலையில், விலையுயர்ந்த கேமராக்கள், லைட்டிங் கருவிகள், மற்றொரு மூலையில், மேக்அப் டேபிள், அதில் பிராண்டட் அழகு சாதனங்கள். “நீ இதையெல்லாம் எப்படி?” மலர் தயங்கி கேட்டாள், அவள் குரல் மென்மையாக, உணர்ச்சி நிறைந்து ஒலித்தது. லட்சுமி சிரித்தாள். “பெரிய ஆளுங்க, பெரிய நிகழ்ச்சிகள். தேவ் மாதிரி ஆளுங்ககிட்ட வேலை. பணம், பவர், எல்லாம் இங்க இருக்கு.”
“தேவ்?” மலர் கேட்டாள், கண்கள் குழப்பத்தில் சுருங்கின. லட்சுமி, ஒரு காபி கோப்பையை நீட்டி, “அவனை நாளைக்கு சந்திக்கலாம். அவனோட வில்லாவுக்கு வா. உனக்கு ஒரு வேலை இருக்கு,” என்றாள். மலரின் இதயம் வேகமாகத் துடித்தது. “வேலை? என்ன வேலை?” அவள் கேட்டாள், சேலையின் முந்தானையை இறுக்கி பிடித்தாள். லட்சுமி, மலரின் தோளைத் தொட்டு, “புது உலகம் இருக்கு, மலர். நிகழ்ச்சி ஒருங்கிணைப்பு—பெரிய ஆளுங்க நிகழ்ச்சிகளை மேனேஜ் பண்ணுறது. உன் அழகு, உன் திறமை, இதுக்கு போதும். தேவ் உன்னை பார்த்தா, உனக்கு புரியும்.” அவள் குரலில் ஒரு மயக்கம், ஒரு உறுதி.
மலர், ஸ்டூடியோவின் பெரிய கண்ணாடி ஜன்னல் வழியாக, டி. நகரின் கூட்டத்தைப் பார்த்தாள். அவள் மஞ்சள் சேலை, அவள் உடலை மென்மையாக அணைத்து, இடுப்பில் ஒரு மெல்லிய வளைவை வெளிப்படுத்தியது. “நான்… யோசிக்கணும்,” அவள் மெதுவாக கூறினாள், ஆனால் அவள் கண்கள், லட்சுமியின் வாழ்க்கையை—அந்த சொகுசு, அந்த சுதந்திரம்—பருகின. “நாளை மதியம், தேவ் வில்லாவுக்கு வா. நான் உன்னை கூட்டிட்டு போறேன்,” லட்சுமி, தன் ஐஃபோனை எடுத்து, ஒரு மெசேஜை டைப் செய்தாள். “இது உனக்கு ஒரு தொடக்கம், மலர்.”

மாலை, ஆத்யார் வீட்டில், மலர், மித்ராவுக்கு சாம்பார் சாதம் தயார் செய்தாள். அவள் ஸ்மார்ட்ஃபோன், மேசையில், PhonePe ஆப் மின்னியது—இன்னும் தொடப்படாத ஒரு கனவு. மித்ரா, இன்ஸ்டாகிராமில் மூழ்கி, “அம்மா, இந்த டிரஸ் கியூட்டா இருக்கு, இல்ல?” என்று ஒரு புகைப்படத்தைக் காட்டினாள். மலர் புன்னகைத்தாள், ஆனால் அவள் மனம் லட்சுமியின் வார்த்தைகளில். “மித்ரா, நாளைக்கு நான் ஒரு இடத்துக்கு போறேன். ஒரு… வேலை பார்க்கலாம்,” அவள் தயக்கத்துடன் கூறினாள்.
மகேஷ், வீட்டுக்கு வந்து, சோபாவில் அமர்ந்து, டிவியை ஆன் செய்தான். “என்ன வேலை?” அவன் கேட்டான், கண்கள் திரையில். மலர், சேலையை சரி செய்து, “லட்சுமி ஒரு நிகழ்ச்சி ஒருங்கிணைப்பு வேலை பத்தி சொன்னா. பெரிய ஆளுங்க நிகழ்ச்சிகளை மேனேஜ் பண்ணுறது,” என்று உண்மையாக கூறினாள். மகேஷ், “அவளுக்கு பெரிய கனெக்ஷன்ஸ் இருக்கு. ஆனா, கவனமா இரு,” என்று முணுமுணுத்து, ரிமோட்டை எடுத்தான். மலரின் முகம் வாடியது. அவன் மௌனம், ஒரு கனமான சுவராக, அவளை அழுத்தியது.
இரவு, படுக்கையறையில், மலர், சேலையை மாற்றி, ஒரு பழைய நைட்டியை அணிந்தாள். அவள் ஃபோனை எடுத்து, லட்சுமியின் மெசேஜை மீண்டும் படித்தாள்: “நாளை 12 மணி, தேவ் வில்லா. உன் வாழ்க்கை மாறும்.” மலரின் விரல்கள், வைர மோதிரத்தைத் தொட்டன. அவள் கண்ணாடி முன் நின்றாள், அவள் பெரிய கண்கள் ஒரு மறைந்த ஆசையை பிரதிபலித்தன, சேலை இல்லாதபோதும் அவள் நடை மென்மையாக இருந்தது. “நான் இதுக்கு தயாரா?” அவள் முணுமுணுத்தாள், மனதில் லட்சுமியின் வாக்குறுதியை உணர்ந்து.
மித்ராவின் அறையில், ஒரு மென்மையான பாடல் ஒலித்தது. மகேஷ், டிவி முன் உறங்கி விட்டிருந்தான். மலர், ஜன்னல் வழியாக, ஆத்யாரின் இரவைப் பார்த்தாள்—விளக்குகள், தூரத்தில் ஒரு ஆட்டோவின் ஒலி. லட்சுமியின் வார்த்தைகள், “புது உலகம்,” அவள் மனதில் எதிரொலித்தன. அவள் ஃபோன், PhonePe ஆப் மின்ன, ஒரு புதிய பயணத்தின் வாசலைத் திறந்தது.

thirddemodreamer · 29-04-2025, 08:48 PM

images for episode 2

Urupudathavan · 29-04-2025, 10:35 PM

Very good start

venkygeethu · 29-04-2025, 11:11 PM

wow next one wonderful waiting eagerly

thirddemodreamer · 30-04-2025, 08:31 AM

Episode 3: The Villa’s Promise

மதியம் பன்னிரண்டு மணி. சென்னையின் ஆதவ்ராம் கடற்கரையில், லட்சுமியின் வெள்ளை பிஎம்டபிள்யூ கார், ஒரு பிரமாண்டமான வில்லாவின் முன் நின்றது. மலர், ஒரு பச்சை பட்டு சேலையில், காரில் இருந்து இறங்கினாள். அவள் பெரிய கண்கள், ஆர்வத்துடனும் பதற்றத்துடனும் மின்னின, சேலை அவள் மென்மையான நடையுடன் அசைந்து, இடுப்பில் ஒரு மெல்லிய வளைவை வெளிப்படுத்தியது. கடல் காற்று, அவள் மல்லிகைப் பூவுடன் கலந்து, முகத்தில் மென்மையாகத் தீண்டியது. “இது… தேவோட வில்லாவா?” மலர் முணுமுணுத்தாள், அவள் முகத்தில் ஆச்சரியம் பரவியது.
லட்சுமி, ஒரு கருப்பு குர்தியில், தங்க வளையல்கள் மின்ன, முன்னே நடந்தாள். “வா, மலர். இங்கே உனக்கு ஒரு புது வாழ்க்கை காத்திருக்கு,” அவள் கூறினாள், அவள் புன்னகை கவர்ச்சியாக, ஒரு ரகசியத்தை மறைப்பது போல இருந்தது. வில்லாவின் பெரிய மரக் கதவு திறந்தபோது, உள்ளே ஒரு சொகுசு உலகம்—தேக்கு மர மரச்சாமான்கள், கண்ணாடி ஜன்னல்கள் வழியாக கடல் தெரிந்தது, மென்மையான கர்நாடக இசை பின்னணியில் ஒலித்தது. மலரின் மூச்சு ஒரு கணம் நின்றது. “இப்படி ஒரு இடம்… சென்னையிலேயா?” அவள் மனதில் நினைத்தாள்.
ஒரு உயரமான ஆண், சாம்பல் நிற சட்டையில், மெதுவாக மாடியில் இருந்து இறங்கி வந்தான். தேவ், ஐம்பது வயதுக்கு மேல், ஆனால் அவன் கண்கள் ஒரு இளைஞனின் தீவிரத்துடன் மின்னின. அவன் புன்னகை, ஒரு காந்த சக்தியைப் போல, மலரை இழுத்தது. “மலர், வாங்க,” அவன் குரல், ஆழமாக, தமிழில் ஒரு கவிதை நயத்துடன் ஒலித்தது. “லட்சுமி உங்களைப் பற்றி நிறைய சொல்லியிருக்கா.” மலர், சேலையின் முந்தானையை இறுக்கி, “நல்லா… இருக்கீங்களா, சார்?” என்று தயக்கத்துடன் கேட்டாள், அவள் கண்கள் தரையைப் பார்த்தன.
“சார் வேணாம், தேவ் போதும்,” அவன் சிரித்து, ஒரு தேக்கு மர சோபாவை சுட்டிக்காட்டினான். மலர் அமர்ந்தாள், அவள் சேலை மென்மையாக அவள் உடலை அணைத்து, இடுப்பில் ஒரு மென்மையான தோற்றத்தை வெளிப்படுத்தியது. லட்சுமி, ஒரு மூலையில் நின்று, ஐஃபோனில் ஏதோ டைப் செய்தாள். “மலர், நீ இங்க வந்தது ஒரு பெரிய வாய்ப்பு,” தேவ் ஆரம்பித்தான். “எனக்கு உன்னை மாதிரி திறமையான பெண்கள் தேவை. இரண்டு வேலைகள் இருக்கு.”
மலரின் கண்கள் உயர்ந்தன, ஆர்வமும் பயமும் கலந்து. “என்ன வேலை?” அவள் மெதுவாக கேட்டாள், குரல் மென்மையாக, உணர்ச்சி நிறைந்து ஒலித்தது. தேவ், ஒரு கண்ணாடி மேசையில் இருந்து ஒரு கோப்பை எடுத்து, “முதல் வேலை—நிகழ்ச்சி ஒருங்கிணைப்பு. என் பிசினஸ் மீட்டிங்குக்கு கேட்டரிங் மேனேஜ் பண்ணுவது. பைவ்-ஸ்டார் ஹோட்டல்ல நடக்கும் பெரிய நிகழ்ச்சிகள். உன்னால முடியும், லட்சுமி உன்னை பரிந்துரைச்சிருக்கா.” மலர் தயங்கினாள். “நான்… இதுக்கு புதுசு,” அவள் முணுமுணுத்தாள்.
தேவ், மெதுவாக முன்னே சாய்ந்து, “இரண்டாவது வேலை… கொஞ்சம் வித்தியாசமானது.” அவன் கண்கள், மலரை ஆராய்ந்தன, ஒரு மென்மையான ஆர்வத்துடன். “என்னோட பிசினஸ் மீட்டிங்குல, எனக்கு ஒரு பார்ட்னர் தேவை. ஒரு காதலியா, அசிஸ்டண்ட்டா, சில சமயம் மனைவியா—நடிக்கணும். எந்த உடல் தொடர்பும் இல்லை, மலர். ஆனா, உன் அழகு, உன் பேச்சு—இது என் கிளையன்ட்ஸை இம்ப்ரஸ் பண்ணும்.” மலரின் இதயம் வேகமாகத் துடித்தது. “நடிக்கணுமா?” அவள் கேட்டாள், குரலில் ஒரு நடுக்கம்.
“ஆமாம்,” தேவ் கூறினான், அவன் குரல் ஒரு கவிதையைப் போல ஒலித்தது. “நீ என் கூட இருந்தா, எல்லாம் சரியாகும், மலர். உன் குடும்பத்துக்கு, உன் மகளுக்கு, ஒரு புது வாழ்க்கை கிடைக்கும்.” மலர், சேலையின் முந்தானையை இறுக்கி, “நான்… யோசிக்கணும்,” என்று முணுமுணுத்தாள். அவள் கண்கள், வில்லாவின் கண்ணாடி ஜன்னல் வழியாக, கடலைப் பார்த்தன—அலைகள், அவள் மனதைப் போல, அமைதியின்றி அலைந்தன.
லட்சுமி, மெதுவாக அருகில் வந்து, “மலர், இது ஒரு தொடக்கம். தேவ் சொல்றது உண்மை. உனக்கு இந்த வாய்ப்பு தேவை,” என்றாள். மலர், அவள் ஃபோனைப் பார்த்தாள்—PhonePe ஆப், இன்னும் பயன்படாத ஒரு கனவாக மின்னியது. “நான்… யோசிச்சு சொல்றேன்,” அவள் மீண்டும் கூறினாள், ஆனால் அவள் மனதில், மித்ராவின் பள்ளி கட்டணம், மகேஷின் கடன்கள், ஒரு கனமாக அழுத்தின.

மாலை, ஆத்யாருக்கு திரும்பும் வழியில், மலர், லட்சுமியின் காரில், மௌனமாக அமர்ந்திருந்தாள். ஆதவ்ராம் கடற்கரையின் அலைகள், தூரத்தில் மறைந்தன. அவள் பச்சை சேலை, இப்போது சற்று கசங்கி, அவள் உடலை மென்மையாக அணைத்திருந்தது. “தேவ் சொன்னது உண்மையா இருக்குமா?” அவள் மனதில் கேள்வி எழுந்தது. “நடிக்கறது… இது சரியா?” அவள் விரல்கள், வைர மோதிரத்தை மெதுவாகத் தொட்டன, லட்சுமியின் வாக்குறுதி ஒரு எதிரொலியாக மனதில் திரும்பியது.
வீட்டில், மலர், மித்ராவுக்கு இட்லி தயார் செய்தாள். மித்ரா, இன்ஸ்டாகிராமில் மூழ்கி, “அம்மா, இந்த ஷூ நல்லா இருக்கா?” என்று கேட்டாள். மலர் புன்னகைத்தாள், ஆனால் அவள் மனம் தேவின் வார்த்தைகளில். மகேஷ், டிவியை ஆன் செய்து, “நீ போன இடம் எப்படி இருந்தது?” என்று கேட்டான், கண்கள் திரையில். “பெரிய வில்லா… ஒரு வேலை பத்தி பேசினாங்க,” மலர் மெதுவாக கூறினாள், “நிகழ்ச்சி ஒருங்கிணைப்பு, இன்னொரு வேலை… கொஞ்சம் வித்தியாசமானது.” மகேஷ், “பெரிய ஆளுங்க கூட வேலை பண்ணு, ஆனா கவனமா,” என்று முணுமுணுத்து, மௌனமானான்.
இரவு, படுக்கையறையில், மலர், சேலையை மாற்றி, ஒரு நைட்டியை அணிந்தாள். அவள் கண்ணாடி முன் நின்றாள், அவள் பெரிய கண்கள், ஒரு மறைந்த ஆசையையும் பயத்தையும் பிரதிபலித்தன. “நான் இதை பண்ண முடியுமா?” அவள் முணுமுணுத்தாள், தேவின் குரல்—“நீ என் கூட இருந்தா, எல்லாம் சரியாகும்”—மனதில் எதிரொலித்தது. அவள் ஃபோனை எடுத்து, PhonePe ஆப்பைப் பார்த்தாள்—ஒரு புது உலகத்தின் முதல் அடி, இன்னும் எடுக்கப்படாத ஒரு முடிவு. ஆத்யாரின் இரவு, ஜன்னல் வழியாக, அவளை அழைத்தது, ஆனால் பதில் இன்னும் தெளிவாகவில்லை.

thirddemodreamer · 30-04-2025, 08:36 AM

images for this

thirddemodreamer · 30-04-2025, 08:41 AM

Episode 4: Stepping into Power

காலை ஒன்பது மணி. சென்னையின் டி. நகரில், ஒரு பைவ்-ஸ்டார் ஹோட்டலின் பிரமாண்டமான பேங்க்வெட் ஹாலில், மலர் ஒரு கருப்பு குர்தியில், நிகழ்ச்சி ஒருங்கிணைப்பில் மூழ்கியிருந்தாள். இருபத்தெட்டு வயதில், அவள் பெரிய கண்கள் ஆர்வத்துடன் மின்னின, அவள் மென்மையான நடை, குர்தியை அழகாக அசைத்தது. கூந்தலில் ஒரு மல்லிகைப் பூ, அவள் முகத்தில் விழுந்த நிழலை மென்மையாக்கியது. ஹோட்டலின் கண்ணாடி சுவர்கள், நகரத்தின் காலை ஒளியை பிரதிபலித்தன, உள்ளே பிரியாணி, தோசை ஸ்டேஷன்களின் வாசனை கலந்தது. மலரின் ஸ்மார்ட்ஃபோன், பாக்கெட்டில், இன்னும் ஒரு புதிய பயணத்தின் அடையாளமாக இருந்தது.
தேவ் மூன்று கேட்டரிங் வேலைகளை ஒப்படைத்திருந்தான்—மூன்று பெரிய பிசினஸ் மீட்டிங்குகளுக்கு, பைவ்-ஸ்டார் ஹோட்டல்களில். முதல் இரண்டு நிகழ்ச்சிகள், ஆத்யாரிலும் அண்ணா சாலையிலும், வெற்றிகரமாக முடிந்தன. மலர், கேட்டரிங் டீமை ஒருங்கிணைத்து, மெனு செலக்ட் செய்து, கிளையன்ட்ஸின் பாராட்டைப் பெற்றிருந்தாள். “இவ்வளவு சீக்கிரம் பழகிட்டே,” ஒரு ஹோட்டல் மேனேஜர் சிரித்தபடி கூறினான். மலரின் முகத்தில் ஒரு புன்னகை, ஆனால் உள்ளே ஒரு பதற்றம்—இது அவளுக்கு புது உலகம்.
மூன்றாவது நிகழ்ச்சி, டி. நகரின் பிரபல ஹோட்டலில், ஒரு பெரிய பிசினஸ் டீல் மீட்டிங். மலர், ஒரு டிஜிட்டல் மெனு டேப்லெட்டை சரிபார்த்து, கேட்டரிங் ஸ்டாஃபிடம் தமிழில் வழிமுறைகள் கொடுத்தாள். “பிரியாணி சரியா இருக்கணும், மசாலா கம்மியா வேணாம்,” அவள் உறுதியாக கூறினாள், அவள் குரல் மென்மையாக, ஆனால் தீர்க்கமாக ஒலித்தது. ஹாலில், தேவ், ஒரு கருப்பு சூட்டில், கிளையன்ட்ஸுடன் பேசிக்கொண்டிருந்தான். அவன் கண்கள், அவ்வப்போது மலரைத் தேடின, ஒரு மென்மையான பாராட்டுடன்.
நிகழ்ச்சி முடிந்தபோது, கிளையன்ட்ஸ், “கேட்டரிங் சூப்பர், யாரு ஒருங்கிணைச்சது?” என்று கேட்டனர். தேவ், மலரை அழைத்து, “இவங்க, மலர். என் புது ஸ்டார்,” என்று சிரித்தான். மலரின் கண்கள், பாராட்டில் மின்னின, ஆனால் அவள் குர்தியை இறுக்கி, “நன்றி, சார்… தேவ்,” என்று முணுமுணுத்தாள். அவள் ஃபோன் ஒரு கணம் அதிர்ந்தது. திரையில், PhonePe நோட்டிஃபிகேஷன்: “6,000 INR கிரெடிட், தேவ்.” மலரின் இதயம் வேகமாகத் துடித்தது. “இது… என் முதல் சம்பாத்தியம்,” அவள் மனதில் நினைத்தாள், விரல்கள் ஃபோனை இறுக்கி பிடித்தன.
ஹால் காலியானபோது, தேவ், மலரை ஒரு மூலையில் அழைத்தான். “மலர், நீ இன்னிக்கு அற்புதமா பண்ணின,” அவன் கூறினான், அவன் குரல் ஒரு கவிதை நயத்துடன் ஒலித்தது. “நாளைக்கு ஒரு மீட்டிங் இருக்கு. கேட்டரிங் இல்லை, ஆனா… உன்னை என் கூட வேணும்.” மலர், குழப்பத்துடன், “என்ன வேலை?” என்று கேட்டாள், அவள் கண்கள் சுருங்கின. தேவ், மெதுவாக முன்னே சாய்ந்து, “நீ என் பார்ட்னரா இருக்கணும். ஒரு காதலியா, அசிஸ்டண்ட்டா—நடிக்கணும். எந்த தொடர்பும் இல்லை, மலர். ஆனா, இந்த வேலைக்கு இரண்டு மடங்கு, மூணு மடங்கு காசு கிடைக்கும்.” அவன் கண்கள், மலரை ஆராய்ந்தன, ஒரு மயக்கும் பார்வையுடன்.
மலரின் மூச்சு ஒரு கணம் நின்றது. “இரண்டு மடங்கு… மூணு மடங்கு?” அவள் மனதில், மித்ராவின் பள்ளி கட்டணம், மகேஷின் கடன்கள் மின்னின. “நான்… யோசிக்கணும்,” அவள் முணுமுணுத்தாள், குர்தியின் முனையை இறுக்கி பிடித்தாள். தேவ், “நாளை மதியம், என் வில்லாவுக்கு வா. பேசலாம்,” என்று கூறி, ஒரு புன்னகையுடன் நகர்ந்தான். மலர், ஹாலின் கண்ணாடி சுவர் வழியாக, வெளியே இருந்த நகரத்தைப் பார்த்தாள். அவள் குர்தி, அவள் உடலை மென்மையாக அணைத்து, ஒரு மெல்லிய வளைவை வெளிப்படுத்தியது. “நான் இதுக்கு தயாரா?” அவள் மனதில் கேள்வி எழுந்தது.

மாலை, ஆத்யார் வீட்டில், மலர், மித்ராவுக்கு பருப்பு குழம்பு தயார் செய்தாள். அவள் ஃபோன், மேசையில், PhonePe நோட்டிஃபிகேஷனுடன் மின்னியது—6,000 ரூபாய், அவள் முதல் வெற்றியின் அடையாளம். மித்ரா, இயர்ஃபோனில் பாடல் கேட்டு, “அம்மா, இன்னிக்கு எனக்கு ஒரு புது டிரஸ் வேணும்,” என்று கேட்டாள். மலர், “சரி, பார்க்கலாம்,” என்று புன்னகைத்தாள், ஆனால் அவள் மனம் தேவின் வார்த்தைகளில்—இரண்டு மடங்கு, மூணு மடங்கு.
மகேஷ், வீட்டுக்கு வந்து, டிவியை ஆன் செய்தான். “நீ பண்ண வேலை எப்படி போச்சு?” அவன் கேட்டான், கண்கள் திரையில். மலர், “மூணு நிகழ்ச்சி முடிச்சேன். 6,000 ரூபாய் கிடைச்சது,” என்று கூறினாள், ஃபோனை காட்டி. மகேஷ், “நல்லது. ஆனா, இந்த பெரிய ஆளுங்க கூட கவனமா இரு,” என்று முணுமுணுத்து, மௌனமானான். மலரின் முகம் வாடியது. அவன் மௌனம், அவளை ஒரு புதிய பாதையை நோக்கி தள்ளியது.
இரவு, படுக்கையறையில், மலர், குர்தியை மாற்றி, ஒரு நைட்டியை அணிந்தாள். அவள் கண்ணாடி முன் நின்றாள், அவள் பெரிய கண்கள், ஆசையும் பயமும் கலந்து பிரதிபலித்தன. “நடிக்கறது… இது சரியா?” அவள் முணுமுணுத்தாள், தேவின் குரல்—“நீ இப்படி செஞ்சா, இன்னும் பெரிய வாய்ப்பு கிடைக்கும்”—மனதில் எதிரொலித்தது. அவள் ஃபோனை எடுத்து, PhonePe ஆப்பை மீண்டும் பார்த্তாள்—6,000 ரூபாய், ஒரு தொடக்கம், ஆனால் அடுத்த அடி இன்னும் பெரியதாக இருக்கும். ஆத்யாரின் இரவு, ஜன்னல் வழியாக, அவளை அழைத்தது, ஒரு முடிவு எடுக்க.

thirddemodreamer · 30-04-2025, 08:44 AM

images for this

Rooban94 · 30-04-2025, 10:55 AM

Super bro

Vijay42 · 30-04-2025, 05:23 PM

Best கதை தொடங்கிய நண்பருக்கு வாழ்த்து...Continue

Kedibillaa · 30-04-2025, 07:35 PM

Super, a whore in the making

King Kesavan · 30-04-2025, 10:48 PM

This is like dubbed movie

krish196 · 30-04-2025, 11:12 PM

Super bro arumaiya irukku

thirddemodreamer · 01-05-2025, 08:08 AM

aa

thirddemodreamer · 01-05-2025, 08:10 AM

Episode 5: The Facade of Glamour

காலை ஒன்பது மணி. சென்னையின் டி. நகரில், ஒரு உயர்தர பூட்டிக்கில், மலர், ஒரு கிரிம்சன் பட்டு சேலையில், தேவுடன் உடைகளைத் தேர்ந்தெடுத்துக்கொண்டிருந்தாள். இருபத்தெட்டு வயதில், அவள் பெரிய கண்கள், ஆர்வத்துடனும் ஒரு புதிய உற்சாகத்துடனும் மின்னின, சேலை அவள் மென்மையான நடையுடன் அசைந்து, இடுப்பில் ஒரு மெல்லிய வளைவை வெளிப்படுத்தியது. கூந்தலில் மல்லிகைப் பூ, பூட்டிக்கின் சந்தன வாசனையுடன் கலந்தது—கண்ணாடி சுவர்கள், டிஜிட்டல் விலைப்பட்டியல்கள், வாடிக்கையாளர்களின் மென்மையான பேச்சு. “இப்படி ஒரு கடை… முதல் முறை,” மலர் மனதில் நினைத்தாள், அவள் விரல்கள் ஒரு பளபளப்பான சேலையைத் தொட்டன.
தேவ், ஒரு சாம்பல் சட்டையில், ஒரு தங்கக் கரை சேலையை எடுத்து, “இது உனக்கு பொருத்தம், மலர். நீ இந்த உடைகளுக்கு பிறந்தவள்,” என்று கூறி, ஒரு கவர்ச்சியான புன்னகையை உதிர்த்தான். மலர், “இவ்வளவு காஸ்ட்லியா?” என்று கேட்டாள், அவள் கண்கள் விலை டேகைப் பார்த்து விரிந்தன. “கவலைப்படாதே. இன்னிக்கு நீ என் கேர்ள்ஃப்ரெண்டு—இந்த உலகத்துக்கு நீ தயாராகணும்,” தேவ் மெதுவாக கூறினான், அவன் கை மென்மையாக அவள் முதுகைத் தொட்டது. மலரின் கன்னங்கள் சிவந்தன, ஆனால் ஒரு புதிய உணர்வு—ஒரு புது மலராக மாறுவது—அவளை ஆட்கொண்டது. “சரி, இதை ட்ரை பண்றேன்,” அவள் சிரித்து, டிரையல் ரூமை நோக்கி நடந்தாள், சேலை அவள் இடுப்பை மென்மையாக அணைத்தது.
டிரையல் ரூமில், மலர், தங்கக் கரை சேலையை அணிந்து, கண்ணாடியைப் பார்த்தாள். சேலை, அவள் உடலை மென்மையாக அணைத்து, நாபியை ஒரு மெல்லிய வெளிப்பாட்டில் விட்டது. “நான்… இப்படி இருக்கேனா?” அவள் முணுமுணுத்தாள், அவள் கண்கள் புதிய மலரைப் பிரதிபலித்தன. தேவ், வெளியே காத்திருந்து, “வா, மலர், காட்டு!” என்று கூற, மலர், வெட்கத்துடன் வெளியே வந்தாள். “அற்புதம்,” தேவ் கூறினான், அவன் பார்வை அவள் மீது நிலைத்தது. “இதை வாங்கிக்கலாம். இன்னும் ரெண்டு டிரஸ் பார்க்கணும்—இன்னிக்கு நீ ஸ்பெஷலா இருக்கணும்.” மலர், மௌனமாக சிரித்தாள், ஆனால் அவள் மனம், “இது… எனக்கு புதுசு,” என்று எண்ணியது.

மதியம் மூன்று மணி. சென்னையின் ஒரு ஐந்து நட்சத்திர ஹோட்டலில், மலர், தேவுடன், ஒரு சொகுசு லவுஞ்சில் நுழைந்தாள், தங்கக் கரை சேலையில். சேலை, ஹோட்டலின் கோலத்தையும் தேக்கு மர தரையையும் பிரதிபலிக்க, மென்மையாக அசைந்தது. உள்ளே, சூரஜ், ஐம்பது வயதுக்கு மேல், நரை முடியுடன், ஒரு கோல்ட் வாட்சும் வைர மோதிரமும் அணிந்து, ஒரு டயமண்ட் வியாபாரியாக தோற்றமளித்தார். சுமித்ரா, இருபது வயது இறுதியில், ஒரு நீல சேலையில், இளமையான கம்பீரத்துடன் அமர்ந்திருந்தாள். தேவ், “மலர், இவங்க சூரஜ் மற்றும் சுமித்ரா—நம்ம பிசினஸ் பார்ட்னர்ஸ்,” என்று அறிமுகப்படுத்தி, “மலர் என்… ஸ்பெஷல் கம்பெனியன்,” என்று கூறி, மலரின் இடுப்பை மென்மையாக அழுத்தினான்.
மலர், சேலையை சரி செய்து, “நல்லா இருக்கீங்களா?” என்று மென்மையாக கேட்டாள், அவள் கண்கள் தயக்கத்துடன் மின்னின. சூரஜ், “தேவ் உங்களைப் பத்தி சொன்னாரு. உங்க நேர்த்தியான தோற்றம்… அபாரம்,” என்று பாராட்டினான், அவன் பார்வை மலரின் சேலையில் ஒரு கணம் நிலைத்தது. சுமித்ரா, “நீங்க இந்த சேலையில… ஒரு ஆர்ட் கேலரி மீட்டிங்குக்கு பர்ஃபெக்ட். அடுத்த வாரம் ஒரு இவென்ட் பிளான் பண்ணலாம்,” என்று கூறி, ஒரு புன்னகையை உதிர்த்தாள். மலர், “நன்றி,” என்று முணுமுணுத்தாள், தேவின் கையை உணர்ந்து, ஒரு மெல்லிய நடுக்கத்துடன்.
சந்திப்பு முடிந்தபோது, தேவ், “மலர், நீ இன்னிக்கு என் பிசினஸுக்கு ஒரு பிளஸ். அடுத்த மீட்டிங்கும் நீ தான் ஒருங்கிணைப்ப,” என்று கூறினான், அவன் குரல் ஒரு கவிதை நயத்துடன் ஒலித்தது. மலரின் ஃபோன் ஒரு கணம் அதிர்ந்தது. திரையில், Google Pay நோட்டிஃபிகேஷன்: “15,000 INR கிரெடிட், தேவ்.” மலரின் கண்கள் விரிந்தன. “பதினைந்து ஆயிரம்?” அவள் மனதில் நினைத்தாள், விரல்கள் ஃபோனை இறுக்கி பிடித்தன. “இது உனக்கு ஆரம்பம் தான்,” தேவ் மெதுவாக கூறினான், “இன்னும் பெரிய வாய்ப்புகள் வரும்.” மலர், மௌனமாக, ஹோട്ടலின் கண்ணாடி ஜன்னல் வழியாக, சென்னையின் விளக்குகளைப் பார்த்தாள்—ஒரு புது உலகம், அவளை அழைத்தது.

மாலை, ஆத்யார் வீட்டில், மலர், புது சேலையை ஒரு பையில் வைத்து, மித்ராவுக்கு சாம்பார் சாதம் தயார் செய்தாள். மித்ரா, ஃபோனில் மூழ்கி, “அம்மா, உன் புது சேலை சூப்பர்!” என்று கூறினாள், சேலையைப் பார்த்து. மலர், “நன்றி, கண்ணு,” என்று சிரித்தாள், ஆனால் அவள் மனம், Google Pay இல் 15,000 ரூபாயில். “இது… எனக்கு, ஒரு புது நான்,” அவள் மனதில் நினைத்தாள், ஆனால் தேவின் வார்த்தைகள்—கேர்ள்ஃப்ரெண்டு, ஆர்ட் கேலரி—ஒரு குற்றவுணர்வை எழுப்பின.
மகேஷ், வீட்டுக்கு வந்து, டிவியை ஆன் செய்தான். “இன்னிக்கு என்ன பண்ண?” அவன் கேட்டான், கண்கள் திரையில். மலர், “ஒரு ஹோட்டல் மீட்டிங், நிகழ்ச்சி ஒருங்கிணைப்புக்கு. 15,000 ரூபாய் கிடைச்சது,” என்று பொய் கூறினாள், ஃபோனை காட்டி, Google Pay நோட்டிஃபிகேஷனை. மகேஷ், “சூப்பர், மலர். இப்படியே தொடரு,” என்று சிரித்து, ரிமோட்டை எடுத்தான், எந்த சந்தேகமும் இல்லாமல். மலரின் முகத்தில் ஒரு புன்னகை, ஆனால் உள்ளே, ஒரு குற்றவுணர்வு அவளை அழுத்தியது. அவன் அறியாத அவள் மாற்றம், ஒரு ரகசியமாக மறைந்தது.
இரவு, படுக்கையறையில், மலர், ஒரு நைட்டியை அணிந்து, கண்ணாடி முன் நின்றாள். அவள் பெரிய கண்கள், ஆசையும் குற்றவுணர்வும் கலந்து பிரதிபலித்தன. “நான்… இப்படி மாறிட்டேனா?” அவள் முணுமுணுத்தாள், தேவின் குரல்—“நீ இந்த உடைகளுக்கு பிறந்தவள்”—மனதில் எதிரொலித்தது. அவள் ஃபோனை எடுத்து, Google Pay ஆப்பை மீண்டும் பார்த்தாள்—15,000 ரூபாய், ஒரு புது மலரின் விலை. ஆத்யாரின் இரவு, ஜன்னல் வழியாக, அவளை அழைத்தது, ஆனால் அவள் மனம், ஒரு புதிய பாதையில் தத்தளித்தது.

Login
Username:
Password:	Lost Password?
	Remember me