Adultery வனிதா-VANITHA

[venkygeethu]

Excellent story waiting for Mani to explore vanitha please give a bigger update Today as Sunday Special

[venkygeethu]

Really wonderful both in Tamil and English version also please make this story a longer one   if possible foursome already in Delhi there was scope for that when this couple found another couple in the park but that was missed now again with mani and ankeet threesome or foursome is possible I think



any how as a writer you have the complete decision to take your story in the right path that makes us to expect with eagerness

Thankyou

Venkygeethu


Seek happiness by making others Happy

[raasug]

is the image visible for you i can't see it

I am able to see all the images ! 
எல்லா படங்களுமே நன்றாக தெரிகின்றன !
பொருத்தமான படங்கள் ! கதைய மேலும் மெருகூட்டுகின்றன !

கதா நாயகி வனிதா வை அடுத்து சுவைக்கப் போவது யார் ?

அடுத்த பாகத்தை ஆவலுடன் எதிர் பார்க்கிறேன்.

[Vj6374]

Next episode post Pannuga

[Black Mask VILLIAN]

is the image visible for you i can't see it

Ping me on G-chat

[thirddemodreamer]

thanks for the encouragement

[thirddemodreamer]

A Day of Dread

அடுத்த நாள் காலை, வனிதா அதிகாலையில் கண் விழித்தாள்—அவள் பக்கத்தில் வினித் படுத்திருப்பதை கண்டு, ஒரு கணம் ஆறுதல் உணர்ந்தாள். அவள் மெதுவாக அவனை நோக்கி நகர்ந்து, அவன் மார்பில் தலை வைத்து, அவன் இதயத்துடிப்பை உணர்ந்தாள்—அவன் மார்பின் வெப்பம் அவளுக்கு ஒரு தற்காலிக நிம்மதியை அளித்தது. வினித், தூக்கத்தில் முனகினான்:
·       "ஏன் இவ்வளவு சீக்கிரம் எழுந்த?"
வனிதா, மென்மையாக கேட்டாள்:
·       "நீ எப்போ வந்த?"
வினித், கண்களை மூடியபடி பதிலளித்தான்:
·       "இப்போ தான். மதியம் வரை ரெஸ்ட் எடுக்கணும். கொஞ்சம் வேலை பிரஷர்."
வனிதா, சோர்வான, தூக்கக் குரலில் கூறினாள்:
·       "எனக்கும் தான்."
வினித், அவளை மெதுவாக அணைத்து, ஆறுதலாக கூறினான்:
·       "புரியுது, வனிதா. இப்போ நம்ம ரெண்டு பேருக்கும் கஷ்டப்பட்டு வேலை செய்ய வேண்டிய நேரம். கவலைப்படாதே, அம்மா உதவி பண்ணுவாங்க. திங்கட்கிழமை லீவுனு சொன்னாங்க, நாளை சனிக்கிழமை மாலை குழந்தைகளை அப்பா வீட்டுக்கு கூட்டிட்டு போறேனு சொன்னாங்க. நானும் இந்த வீக்எண்ட் பிசினஸ் ட்ரிப் போறேன், திங்கட்கிழமை மதியம் தான் திரும்புவேன். நீ ஞாயிற்றுக்கிழமை ஃபுல்லா ரெஸ்ட் எடு, எந்த டிஸ்டர்பன்ஸும் இல்லாம."
வனிதா, ஒரு சிறு முனகலுடன் பதிலளித்தாள்:
·       "சரி."
அவள் அவன் மார்பில் சுமார் ஒரு மணி நேரம் படுத்திருந்தாள்—அவன் இதயத்துடிப்பு அவளுக்கு ஒரு தற்காலிக அமைதியை அளித்தாலும், மணியுடனான நாளைய சந்திப்பு பற்றிய பயம் அவள் மனதில் ஆழமாக பதிந்திருந்தது. பின்னர், அவள் எழுந்து, அலமாரியில் இருந்து ஒரு கருப்பு புடவையை எடுத்து, கருப்பு பிளவுஸுடன் அணிந்து, ஆபீஸுக்கு தயாரானாள்—வினித் இன்னும் தூங்கிக் கொண்டிருந்தான். அவள் முகத்தில் ஒரு கனமான புன்னகையுடன் வீட்டை விட்டு வெளியேறினாள்.
குவாட்டர்ஸை அடைந்தவுடன், மணியும் சுமித்ராவும் வாசலில் நின்று அவளை வரவேற்றனர். வனிதா, மணியை முற்றிலும் தவிர்த்து, சாதாரணமாக தோன்ற முயன்று, சுமித்ராவை பார்த்து கேட்டாள்:
·       "சுமித்ரா, உன் பையன் இப்போ எப்படி இருக்கான்?"
சுமித்ரா, ஒரு சிறு புன்னகையுடன் பதிலளித்தாள்:
·       "நல்லா இருக்கான், மேடம். ஆனா இன்னும் டாக்டர்ஸ் கவனமா இருக்க சொல்றாங்க."
வனிதா தலையசைத்து, உள்ளே நுழைந்து, தன் மேசையில் அமர்ந்து, வழக்கமான வேலைகளை தொடங்கினாள்—கோப்புகளை ஒழுங்கு செய்து, அறிக்கைகளை தயார் செய்து, தன் மனதை வேலையில் மூழ்கடிக்க முயன்றாள். ஆனால், மணியுடனான ஒப்பந்தம் அவள் மனதை ஆக்கிரமித்திருந்தது—அவள் கண்கள் திரையை பார்த்தாலும், அவள் எண்ணங்கள் அந்த பயமுறுத்தும் நாளை பற்றியே சுற்றின.
மதிய உணவு நேரத்தில், வனிதா, சுமித்ரா, மணி மூவரும் டைனிங் மேசையில் அமர்ந்தனர்—மணி ஹோட்டலில் இருந்து வாங்கி வந்த பிரியாணியை மேசையில் வைத்தான். சுமித்ரா, தன் மகனின் உடல்நிலை பற்றிய கவலைகளை பகிர்ந்து கொண்டிருந்தாள்:
·       "மேடம், இந்த மருந்து செலவு தான் இப்போ பெரிய பிரச்சனை. ஆனா டாக்டர் நல்ல நம்பிக்கை கொடுக்கறாரு."
வனிதா, கவனிப்பது போல தலையசைத்தாலும், அவள் மனம் வேறு உலகில் இருந்தது—சுமித்ராவின் வார்த்தைகள் அவள் காதுகளை எட்டவில்லை. மணியுடனான ஒப்பந்தம், வீடியோவின் அச்சுறுத்தல், மற்றும் அவள் மரியாதைக்கு ஏற்படும் ஆபத்து ஆகியவை அவளை வாட்டின. சுமித்ரா, தன் கவலைகளில் மூழ்கி, வனிதாவின் ம silence ஆன மனநிலையை கவனிக்கவில்லை. மணி, ம silence ஆக அமர்ந்து, அவ்வப்போது வனிதாவை பார்த்தான்—ஆனால் அவள் அவனை முற்றிலும் தவிர்த்தாள்.

[thirddemodreamer]

மாலை நான்கு மணியளவில், சுமித்ரா எழுந்து, மன்னிப்பு கேட்டு கூறினாள்:
·       "மேடம், நான் கொஞ்சம் சீக்கிரம் போகணும். ஹாஸ்பிடலுக்கு போகணும்."
வனிதா, ஒரு சிறு புன்னகையுடன் பதிலளித்தாள்:
·       "சரி, சுமித்ரா. கவனமா போ."
சுமித்ரா வெளியேறியதும், குவாட்டர்ஸில் வனிதாவும் மணியும் மட்டுமே இருந்தனர். அறையில் ஒரு கனமான அமைதி நிலவியது—வனிதா தன் மேசையில் அமர்ந்து, அவள் கணினித் திரையைப் பார்த்து வேலை செய்ய ஆரம்பித்தாள்., ஆனால் அவள் இதயம் வேகமாக துடித்தது. மணி, சமையலறை மூலையில் நின்று, அவளை தயக்கத்துடன் பார்த்தான்—அவர்களுக்கு இடையே ஒரு புரியாத பதற்றம் காற்றில் தவழ்ந்தது. வனிதா, தன் மனதை உறுதிப்படுத்தி, வேலையில் மூழ்க முயன்றாள், ஆனால் அவள் எண்ணங்கள் ஒப்பந்த நாளை பற்றிய பயத்தில் மூழ்கியிருந்தன.

https://ibb.co/VYcXrQWG

[thirddemodreamer]

A Reluctant Agreement

வனிதா தன் மேசையில் அமர்ந்து, கணினித் திரையை உற்று பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள்—அவள் கருப்பு புடவை ஒளிர்ந்தாலும், அவள் முகத்தில் ஒரு கனமான நிழல் தவழ்ந்தது. அவள் விரல்கள் விசைப்பலகையில் மெதுவாக நகர்ந்தன, ஆனால் அவள் மனம் வேறு உலகில் மூழ்கியிருந்தது—மணியுடனான ஒப்பந்தம், வீடியோவின் அச்சுறுத்தல், மற்றும் அவள் மரியாதைக்கு ஏற்படும் ஆபத்து ஆகியவை அவளை வாட்டின. அறையில் ஒரு கனமான அமைதி நிலவியது, கணினியின் மென்மையான முனகல் மற்றும் வெளியே தொலைவில் ஒலித்த பறவைகளின் சத்தம் மட்டுமே கேட்டன.
சற்று நேரம் கழித்து, மணி ஒரு கோப்பை டீயுடன் உள்ளே நுழைந்தான்—அவன் கைகள் சற்று நடுங்கின, ஆனால் அவன் முகத்தில் ஒரு தயக்கமான உறுதி தெரிந்தது. அவன் மெதுவாக டீ கோப்பையை வனிதாவின் மேசையில் வைத்து, ஒரு சிறு இருமலுடன் அவளை பார்த்தான். வனிதா, திரையில் இருந்து கண்களை நகர்த்தாமல், ம silence ஆக இருந்தாள்—அவள் முகத்தில் எந்த உணர்ச்சியும் தெரியவில்லை, ஆனால் அவள் இதயம் வேகமாக துடித்தது. அவள் டீயை தொடவில்லை, அவள் விரல்கள் தொடர்ந்து விசைப்பலகையில் நகர்ந்தன, ஆனால் அவள் எழுதியவை அவளுக்கு புரியவில்லை.
மணி, தயங்கி, மெதுவான குரலில் பேச ஆரம்பித்தான்:
·       "மேடம், அடுத்த வாரம் முதல் நான் வேற ஆபீஸுக்கு பத்து நாளைக்கு போகணும். அங்க இருக்கற அட்டெண்டர் ஆக்ஸிடென்ட்ல கால் உடைஞ்சு போச்சு."
அவன் ஒரு கணம் நிறுத்தி, பயத்துடனும் தடுமாற்றத்துடனும் தொடர்ந்தான்:
·       "அதனால… நாம இந்த சனிக்கிழமை ஃபிக்ஸ் பண்ணலாமா?"
அறையில் ஒரு ஆழமான அமைதி நிலவியது—வனிதாவின் விரல்கள் ஒரு கணம் விசைப்பலகையில் நின்றன, ஆனால் அவள் முகம் திரையை விட்டு நகரவில்லை. அவள் மனம் ஒரு புயலாக சுழன்றது—சனிக்கிழமை என்றால், மைத்திலி குழந்தைகளை அழைத்துச் செல்வாள், வினித் பயணத்தில் இருப்பான். ஆனால், அவள் மரியாதை, அவள் தன்மானம், மற்றும் ஜிஎம் சாரின் மதிப்பு ஆகியவை அவளை ஆட்டிப்படைத்தன. அவள் மணியை நிராகரித்தால், வீடியோ வெளியாகலாம்—அவள் வாழ்க்கை, குடும்பம், மற்றும் தொழில் எல்லாம் உடையலாம். ஆனால், அவன் கோரிக்கையை ஏற்றால், இது உண்மையில் முடியுமா? அவள் மனம் கேள்விகளால் நிறைந்திருந்தது.
சுமார் பத்து நிமிட அமைதிக்கு பிறகு, வனிதா மெதுவாக டீ கோப்பையை எடுத்து, ஒரு மிடறுடன் குடித்தாள்—அவள் கண்கள் இன்னும் திரையில் பதிந்திருந்தன, ஆனால் அவள் மனம் ஆழ்ந்த சிந்தனையில் மூழ்கியிருந்தது. டீயின் வெப்பம் அவள் உதடுகளை தொட்டது, ஆனால் அவளுக்கு எந்த சுவையும் தெரியவில்லை. அவள் கோப்பையை முடித்து, மேசையில் வைத்து, தொடர்ந்து திரையை பார்த்தபடி, ஒரு கனமான குரலில் கூறினாள்:
·       "இல்ல, ஞாயிறு . நான் ஆபீஸுக்கு வேலை பத்தி சொல்லிடறேன். சுமித்ராவும் அன்னிக்கு இல்ல, அவளுக்கு ஹாஸ்பிடல் போகணும்."
மணியின் குரலில் ஒரு திடீர் உற்சாகம் தெரிந்தது:
·       "சரி, மேடம்."
வனிதா, அவன் உற்சாகத்தை உணர்ந்து, உள்ளுக்குள் ஒரு கூச்சத்தை உணர்ந்தாள்—அவள் இதயம் கனமாக துடித்தது, ஆனால் அவள் முகத்தில் எந்த உணர்ச்சியும் காட்டவில்லை. அவள் தொடர்ந்து கூறினாள்:
·       "நாளைக்கு வேண்டிய டாக்குமென்ட்ஸ் இதோ இருக்கு. இதை ஆபீஸ்ல கொடுத்துடு."
அவள் ஒரு கோப்பை மணியிடம் நீட்டி, தன் பையை எடுத்து, மேலும் பேசாமல் குவாட்டர்ஸை விட்டு வெளியேறினாள். அவள் கார் ஏறி, வீட்டை நோக்கி பயணித்தபோது, அவள் இதயம் ஒரு கனமான தாளத்தில் துடித்தது—அவள் கண்கள் சாலையை பார்த்தாலும், அவள் மனம் ஞாயிற்றுக்கிழமை பற்றிய பயத்தில் மூழ்கியிருந்தது. அவள் உதடுகள் மெதுவாக நடுங்கின, ஆனால் அவள் கண்ணீரை அடக்கினாள்—அவள் மனதில் ஒரு குரல் மீண்டும் மீண்டும் கேட்டது: "இது முடியுமா? இது உண்மையில் முடியுமா?"

[thirddemodreamer]

வீட்டை அடைந்தவுடன், அவள் காலணிகளை கழற்றி, நேராக படுக்கையறைக்கு சென்றாள்—அவள் கருப்பு புடவையை அவிழ்க்காமல், படுக்கையில் சரிந்து, தலையணையை இறுக அணைத்தாள். அவள் மனம் குற்ற உணர்வு, பயம், மற்றும் அவமானத்தில் மூழ்கியிருந்தது—ஞாயிற்றுக்கிழமை வரை, அவள் இதயம் இந்த கனத்தை தாங்க வேண்டியிருந்தது.

https://ibb.co/wr7h0GjN

[thirddemodreamer]

A Looming Shadow

அடுத்த நாள் காலை, வனிதா கண் விழித்தபோது, வினித் ஆபீஸ் பயணத்திற்கு தயாராகிக் கொண்டிருப்பதை கண்டாள்—அவன் ஒரு சாம்பல் சூட்டில், தன் பையில் ஆவணங்களை ஒழுங்கு செய்து கொண்டிருந்தான். அவள் எழ முயன்றபோது, வினித் அவளை பார்த்து, மென்மையாக கூறினான்:
·       "சாரி, வனிதா, உன்னை டிஸ்டர்ப் பண்ண விரும்பல. நீ தூங்கிட்டு இருந்த."
வனிதாவின் முகம் வாடியிருந்ததை கவனித்த வினித், அவள் அருகில் அமர்ந்து, அவள் கையை மெதுவாக பற்றி, ஆறுதலாக கேட்டான்:
·       "என்னாச்சு? முகம் ஏன் இப்படி இருக்கு?"
வனிதா, ஒரு புன்னகையை முகத்தில் வரவழைத்து, மெதுவாக பதிலளித்தாள்:
·       "ஒண்ணுமில்ல, கொஞ்சம் வேலை பிரஷர்."
வினித், அவளை உறுதிப்படுத்தி, கூறினான்:
·       "புரியுது. நீ கவலைப்படாதே, ஞாயிறு ஃபுல்லா ரெஸ்ட் எடு. நான் திங்கட்கிழமை மதியம் வந்துடுவேன்."
அவன் ஒரு சிறு முத்தத்தை அவள் நெற்றியில் கொடுத்து, பையை எடுத்து வெளியேறினான். வனிதா, படுக்கையில் ஒரு கணம் உறைந்து, அவன் பயணத்தின் அமைதியை உணர்ந்தாள்—ஆனால், மணியுடனான ஞாயிறு சந்திப்பு பற்றிய பயம் அவள் இதயத்தை கனமாக்கியது.
அவள் எழுந்து, குளியலறையில் மனதில் நிறைய குழப்பங்களுடன் குளிர்ந்த நீரில் நீண்ட நேரம் குளித்தாள்., புத்துணர்ச்சி பெற்று, ஒரு வெளிர் நீல புடவையை தேர்ந்தெடுத்து அணிந்தாள்—புடவையின் மென்மையான துணி அவள் உடலை மெதுவாக அணைத்தது, ஆனால் அவள் மனம் ஒரு புயலில் சிக்கியிருந்தது. வெளியே வந்தவள், மைத்திலியை ஹாலில் கண்டாள்—மைத்திலி, தன் கணவருடன் தொலைபேசியில் பேசிக் கொண்டிருந்தாள்:
·       "ஆமா, நீங்க ஏற்பாடு பண்ணுங்க. நானும் குழந்தைகளும் சனிக்கிழமை மாலை வரோம்."
மைத்திலி, வனிதாவை பார்த்து, கண்களால் சைகை செய்து, மேசையில் இருந்த உணவை எடுக்க சொன்னாள்—அவள் பேச்சில் மூழ்கியிருந்ததால், வனிதாவின் வாடிய முகத்தை கவனிக்கவில்லை. வனிதா, ஒரு சிறு தலையசைப்புடன், உணவை எடுத்து, சா�ப்பிடாமல், தன் பையை எடுத்து, காரை எடுத்து ஆபீஸுக்கு புறப்பட்டாள். சாலையில், அவள் கைகள் ஸ்டியரிங்கை இறுகப் பற்றின—அவள் இதயம் ஞாயிறு பற்றிய பயத்தில் வேகமாக துடித்தது, கண்கள் சாலையை பார்த்தாலும், மனம் இருளில் மூழ்கியிருந்தது.
குவாட்டர்ஸை அடைந்தவுடன், மணியும் சுமித்ராவும் வாசலில் வரவேற்றனர். வனிதா, மணியை கவனிக்காமல், சுமித்ராவை பார்த்து, வழக்கமான மரியாதையுடன் கேட்டாள்:
·       "சுமித்ரா, உன் பையன் இப்போ எப்படி?"
சுமித்ரா, ஒரு நம்பிக்கையான புன்னகையுடன் பதிலளித்தாள்:
·       "ரொம்ப நல்லா இருக்கான், மேடம். டாக்டர் இப்போ கவலை இல்லனு சொன்னாரு."
வனிதா, மணியை பார்த்து, ஒரு உலர்ந்த குரலில் மட்டும் கூறினாள்:
·       "குட் மார்னிங்."
அவள் உள்ளே நுழைந்து, மேசையில் அமர்ந்து, வழக்கமான வேலைகளை தொடங்கினாள்—கோப்புகளை ஒழுங்கு செய்து, மின்னஞ்சல்களை பதிலளித்து, தன் மனதை வேலையில் மூழ்கடிக்க முயன்றாள். மதிய உணவு நேரத்தில், மணியை தவிர்க்க, அவனை ஆபீஸுக்கு சில ஆவணங்களை எடுத்துச் செல்ல அனுப்பினாள்:
·       "மணி, இந்த ஃபைலை ஆபீஸ்ல கொடுத்துட்டு வா."
மணி, ஒரு சிறு தலையசைப்புடன் வெளியேறினான், வனிதா ஒரு கணம் நிம்மதி உணர்ந்தாள். சுமித்ராவுடன் மதிய உணவு சா�ப்பிடும்போது, சுமித்ரா தன் மகனின் முன்னேற்றம் பற்றி பேசினாள், ஆனால் வனிதாவின் மனம் வேறு எங்கோ இருந்தது.
மாலை நான்கு மணியளவில், சுமித்ரா எழுந்து, மன்னிப்பு கேட்டு கூறினாள்:
·       "மேடம், நான் கொஞ்சம் சீக்கிரம் போகணும். ஹாஸ்பிடலுக்கு ஒரு விசிட். ஆனா திங்கட்கிழமைல இருந்து எல்லாம் நார்மலா இருக்கும், என் பையன் இப்போ நல்லா இருக்கான்."
வனிதா, ஒரு சிறு புன்னகையுடன் பதிலளித்தாள்:
·       "சரி, சுமித்ரா. கவனமா போ."
சுமித்ரா வெளியேறியதும், குவாட்டர்ஸில் வனிதாவும் மணியும் மட்டுமே இருந்தனர். வனிதா, மணியின் இருப்பை பற்றிய பயத்தில், தன் கணினியில் வேலையை தொடர்ந்தாள்—அவள் விரல்கள் விசைப்பலகையில் நகர்ந்தன, ஆனால் அவள் எண்ணங்கள் ஞாயிறு பற்றிய பயத்தில் மூழ்கியிருந்தன. அரை மணி நேரம் கழித்து, மணி ஒரு டீ கோப்பையுடன் உள்ளே நுழைந்து, மேசையில் வைத்து, அவள் அருகில் நின்றான்—அவன் ம silence ஆக இருந்தாலும், அவன் கண்கள் அவள் உடலை மெதுவாக ஆராய்ந்தன. வனிதா, திரையில் இருந்து கண்களை நகர்த்தாமல், டீயை எடுத்து மெதுவாக குடித்தாள்—அவள் உதடுகள் கோப்பையை தொட்டன, ஆனால் அவள் மனம் ஒரு இருளில் சிக்கியிருந்தது.

[thirddemodreamer]

மணி, ஒரு கரகரப்பான குரலில், தயக்கத்துடன் கேட்டான்:

https://ibb.co/FbJ4msxf

[thirddemodreamer]

மணி, ஒரு கரகரப்பான குரலில், தயக்கத்துடன் கேட்டான்:

·       "மேடம், எந்த பவுடர் உங்களுக்கு பிடிக்கும்?"
வனிதா, அவன் கேள்வியின் பின்னணியை யூகித்து, முகத்தை திருப்பாமல், உலர்ந்த குரலில் பதிலளித்தாள்:
·       "லோரியல்."
மணி, அந்த பிராண்டை அறியாதவனாக, மீண்டும் கேட்டான்:
·       "க்யூட்டிக்ரா பவுடர் பிடிக்குமா, மேடம்?"
வனிதா, ஒரு உணர்ச்சியற்ற குரலில் பதிலளித்தாள்:
·       "ஆமா."
மணி, ஒரு சிறு தயக்கத்துடன் தொடர்ந்தான்:
·       "சரி, மேடம். என் பொண்டாட்டிக்கும் அது பிடிக்கும். நாளைக்கு அதை யூஸ் பண்ணுவேன்."
வனிதாவின் இதயம் ஒரு கணம் துடித்தது—அவன் வார்த்தைகள் அவளுக்கு ஒரு அச்சத்தை ஏற்படுத்தின. மணி, மீண்டும் கேட்டான்:
·       "மேடம், எந்த ஃபிளேவர் பப்பிள் கம் உங்களுக்கு பிடிக்கும்?"
வனிதா, தயங்கி, மெதுவாக பதிலளித்தாள்:
·       "பூமர்."
மணி, ஒரு சிறு நயவஞ்சக தொனியுடன் பதிலளித்தான்:
·       "சரி, மேடம். கிடைச்சிருச்சு."
பின்னர், அவன் தயக்கத்துடன் கேட்டான்:
·       "மேடம், நாம வழக்கமான டைம்ல இங்க இருப்போம், இல்லையா?"
வனிதா, ஒரு கனமான குரலில் பதிலளித்தாள்:
·       "ஆமா."
மணியின் குரலில் ஒரு சிறு உற்சாகம் தெரிந்தது:
·       "சரி, மேடம்."
அவன் வெறும் கோப்பையை எடுத்து வெளியேறினான். வனிதா, தன் தலை சுற்றுவதை உணர்ந்தாள்—அவள் கண்கள் இருட்டாகின, மனம் வேலையில் கவனம் செலுத்த முடியவில்லை. மணியின் எதிர்பார்ப்புகள், அவனது கரகரப்பான குரல், மற்றும் அவன் நடத்தையில் இருந்த ஒரு மறைமுகமான கடினத்தன்மை பற்றிய சந்தேகம் அவளை வாட்டியது. அவள் எழுந்து, குளியலறைக்கு சென்று, முகத்தை குளிர்ந்த நீரால் கழுவி, புடவையை சரி செய்து, மீண்டும் மேசைக்கு திரும்பினாள்.
வெளியேற தயாராகி, மேசை அருகில் நின்றவள், மணி உள்ளே நுழைவதை கண்டாள். அவள் ஒரு கோப்பை அவனிடம் நீட்டி, உணர்ச்சியற்ற குரலில் கூறினாள்:

[thirddemodreamer]

·       "இந்த டாக்குமென்ட்ஸை ஆபீஸ்ல சமர்ப்பி."
மணி, கோப்பை வாங்கி, ஒரு சிறு தலையசைப்புடன் நின்றான்.


https://ibb.co/5W9LgKbY

[thirddemodreamer]

A Costly Concession

வனிதா, மணியை நேருக்கு நேர் பார்த்து, தயக்கத்துடனும் மெதுவான குரலில் கெஞ்சினாள்:
·       "மணி, இது ரகசியமா இருக்கணும், ப்ளீஸ். நாளைக்கு பாதுகாப்புக்கு ஏதாவது வாங்கிட்டு வா. ப்ளீஸ், ஒரு ஜென்டில்மேன் மாதிரி நடந்துக்கோ."
மணி, கண்கள் விரிய, உணர்ச்சி பொங்க பதிலளித்தான்:
·       "நிச்சயம், மேடம்! என் பொண்ணு மேல சத்தியமா, இதை யார்கிட்டயும் சொல்ல மாட்டேன். நாளை நடக்கறதை நாளையோட மறந்துடுவேன். திங்கட்கிழமைல இருந்து நீங்க மேடம், நான் அட்டெண்டர் மட்டுமே. உறுதியா சொல்றேன், மேடம்."
அவன் குரலில் ஒரு நேர்மையும் உண்மையும் ஒலித்தது, ஆனால் வனிதாவின் இதயம் இன்னும் கனமாக இருந்தது. அவள் பையை எடுத்து, வெளியேற முயன்றபோது, மணி அவளை அழைத்தான்:
·       "மேடம்!"
வனிதா, கதவை நோக்கி நகர முயன்றவள், ஒரு கணம் உறைந்து நின்றாள்—அவள் முதுகு மணியை நோக்கியிருந்தது, அவள் இதயம் வேகமாக துடித்தது. மணி, ஒரு நிமிடம் தயங்கி, மெதுவாக பேசினான்:
·       "மேடம்… ஒரு சின்ன ரிக்வெஸ்ட். நாளை நீங்க முழுக்க முழுக்க எனக்காக இருப்பீங்க, ஆனா இப்போ என்னால கன்ட்ரோல் பண்ண முடியல, மேடம். நேத்து நீங்க ஒத்துக்கிட்டதுக்கு அப்பறம், உங்கள நினைச்சு தான் எப்பவும் இருக்கேன். அதனால… இன்னிக்கு ஒரு விஷயம் வேணும்…"
அவன் ஒரு கணம் நிறுத்தி, அவள் புடவையால் மூடப்பட்ட இடுப்பு மற்றும் முதுகு பகுதியை உற்று பார்த்தான். மெதுவான, தடுமாறும் குரலில் தொடர்ந்தான்:
·       "மேடம்… உங்க தொப்புளை இப்போ பார்க்கணும். அதுல இருந்து நாளை வரை மேனேஜ் பண்ணிடுவேன். ப்ளீஸ், மேடம், ப்ளீஸ்…"
அவன் கண்களில் ஒரு கெஞ்சல் இருந்தது, ஆனால் அதில் ஒரு தீவிரமான ஆர்வமும் தெரிந்தது. வனிதா, வீட்டிற்கு விரைவாக செல்ல விரும்பினாள்—அவள் மனம் தன் நிலைமையை எண்ணி பயத்தில் மூழ்கியிருந்தது. வாதிடவோ, மேலும் சிந்திக்கவோ மனமில்லாமல், அவள் மெதுவாக திரும்பினாள்—மணியின் கண்கள் அவள் இடுப்பு பகுதியில் பதிந்திருந்தன, அவனது பார்வையில் ஒரு காமமும் ஆர்வமும் தெரிந்தது. வனிதா, தன் பையை மேசையில் வைத்து, ஆழ்ந்த மூச்சு எடுத்து, மெதுவாக புடவையை ஒரு பக்கம் நகர்த்தினாள்.
அவள் இடுப்பு மெதுவாக வெளிப்பட்டது—புடவையின் மடிப்பு இன்னும் அவள் தொப்புளை மறைத்திருந்தது. அவள் விரல்களை புடவையின் மடிப்பில் வைத்து, மெதுவாக கீழே இறக்கினாள்—அவள் மூச்சு கனமாக இருந்தது, அவள் இதயம் வேகமாக துடித்தது. அவள் தொப்புள், ஒரு சிறிய, வட்டமான அழகுடன், மெதுவாக வெளிப்பட்டது—அவள் வயிறு, மென்மையாகவும், சற்று நீளமாகவும் இருந்தது, வெளிர் நீல புடவையின் ஒளியில் மென்மையாக மின்னியது. மணியின் கண்கள் விரிந்தன, அவனது பார்வை ஆர்வத்துடனும் உற்சாகத்துடனும் அவள் தொப்புளில் பதிந்தது—அவன் மூச்சு சற்று வேகமாக இருந்தது, அவன் உடல் ஒரு சூடு வெளியிடுவது போல வனிதாவுக்கு தோன்றியது.
அறையில் ஒரு ம silence ஆன அமைதி நிலவியது—இருவரும் உறைந்து நின்றனர், மணியின் கண்கள் அவள் தொப்புளை ஆராய்ந்தன, அவன் பார்வை ஒரு தீவிரமான ஆசையுடன் அவள் வயிற்றை சுற்றி அலைந்தது. வனிதா, தன் உடலை ஒரு பொருளாக உணர்ந்தாள்—அவள் கண்கள் தரையை பார்த்தன, அவள் உதடுகள் சற்று நடுங்கின. சுமார் இரண்டு நிமிடங்கள் இந்த அமைதி நீடித்தது—வெளியே ஒரு தொலைவில் ஒலித்த மோட்டார் சத்தம் மட்டுமே அந்த ம silence ஆனை கலைத்தது. வனிதா, மெதுவாக புடவையை மீண்டும் சரி செய்து, மணியை பார்க்காமல், ஒரு கனமான குரலில் கூறினாள்:
·       "லேட் ஆகுது, நான் போகணும்."
மணி, இன்னும் அதிர்ச்சியிலும் ஆர்வத்திலும், தடுமாறி பதிலளித்தான்:
·       "சரி, மேடம்… சரி… தேங்… தேங்க்ஸ், மேடம்… தேங்க்ஸ்…"
அவன் கண்கள் இன்னும் அவள் இடுப்பு பகுதியில் பதிந்திருந்தன, ஆனால் வனிதா அவனை கவனிக்காமல், பையை எடுத்து, விரைவாக கதவை நோக்கி நடந்தாள். மேடம்  நீங்க அன்று போட்டிருந்த கருப்பு சேலையை low hipல் அணிந்து வாருங்கள் என்று மணி சொல்வதை அவள் கேட்டாள்,  எதுவும் சொல்லாமல் அவள் தொடர்ந்து வெளியே நடந்தாள். அவள் காரில் ஏறி, வீட்டை நோக்கி புறப்பட்டபோது, அவள் கண்களில் சிறு கண்ணீர் துளிர்த்தது—அவள் மனம் அவமானம், பயம், மற்றும் குற்ற உணர்வில் மூழ்கியிருந்தது. சாலையின் ஒளி அவள் முகத்தில் பட்டு மின்னியது, ஆனால் அவள் உள்ளம் இருளில் மூழ்கியிருந்தது.
வீட்டை அடைந்தவுடன், மைத்திலியும் குழந்தைகளும் பயணத்திற்கு தயாராகி, பைகளுடன் நின்றிருந்தனர்—வாசலில் ஒரு கேப் காத்திருந்தது. மைத்திலி, குழந்தைகளை ஒருங்கிணைத்து, வனிதாவை பார்த்து, ஒரு புன்னகையுடன் கூறினாள்:
·       "வனிதா, நாங்க கிளம்பறோம். திங்கட்கிழமை திரும்புவோம். நீ நல்லா ரெஸ்ட் எடு."
குழந்தைகள், உற்சாகமாக வனிதாவை அணைத்து, கூறினார்கள்:
·       "அம்மா, தாத்தா வீட்டுக்கு போறோம்! ஐ லவ் யூ!"
வனிதா, ஒரு புன்னகையை முகத்தில் வரவழைத்து, அவர்களை அணைத்து, மெதுவாக கூறினாள்:
·       "சரி, குட்டீஸ். கவனமா போய்ட்டு வாங்க."

[thirddemodreamer]

மைத்திலியும் குழந்தைகளும் உற்சாகமாக கேப்பில் ஏறி புறப்பட்டனர். வனிதா, வாசலில் நின்று, அவர்கள் செல்லும் வரை பார்த்தாள்—வீடு திடீரென அமைதியாக மாறியது, அவள் இதயம் கனமாக துடித்தது. அவள் படுக்கையறைக்கு ஓடி, கதவை மூடி, புடவையுடன் படுக்கையில் சரிந்தாள்—அவள் மனம் ஞாயிறு பற்றிய பயத்தில் சுழன்றது. அவள் தலையணையை இறுக அணைத்து, எப்போது தூங்கினாள் என்று அவளுக்கே தெரியவில்லை, ஆனால் அவள் கனவுகள் கூட இருளால் நிறைந்திருந்தன.

https://ibb.co/k2PY0JvV

https://ibb.co/BV9gp51J

[Rooban94]

Excellent bro

[prrichat85]

Sema update but vanita ku ethavathu relaxing aa eluthunga pavom avanga

[thirddemodreamer]

not a satisfying as i expected


https://ibb.co/BV9gp51J

[Vj6374]

Story semaiya poguthu thodarthu update kodunga