Adultery வனிதா-VANITHA

[prrichat85]

Good update sema

[Rooban94]

Super bro

[zacks]

வனிதாவும் ஒரு சாதாரண பெண் ...சில நேரங்களில் தவறுவது இயற்கை தான்....அதற்காக அவள் ஒரு வேசி என்று நினைப்பது தவறு....அங்கித்தின் ஆண்மை அவளை ஆட்கொண்டது...அவனின் அன்பு கூட..அவளை அவனுக்கு கொடுக்க துண்டியது...இது ஒரு சாரசரி அன்பின் வெளிப்பாடு....வனிதா ஒன்றும் தவறு செய்துவிடவில்லை...ஆனால் தொடராமல் இருந்தால் நல்லது....

[Vj6374]

Next episode post Pannuga

[raasug]

A Line Crossed

படுக்கையறையின் கதவு பூட்டப்பட்டிருந்தது—வனிதாவும் அங்கித்தும்
......
 தன் பாக்ஸரை கழற்றி, அவள் மேல் நிலைநிறுத்தினான். அவன் கண்களால் கேட்டான்:
·       "மே ஐ?"
வனிதா ஒரு சிறு தலையசைப்புடன் பதிலளித்தாள்—அவன் அவளுக்குள் நுழைந்து, வேகமாக இயங்கி, சுமார் ஒரு நிமிடத்தில், உடல் நடுங்கி, உச்சத்தை அடைந்து, அவள் மேல் சரிந்தான். இருவரும் அப்படியே சிறிது நேரம் படுத்திருந்தனர்—பின்னர், அவள் பக்கத்தில் படுத்து, இருவரும் நிர்வாணமாக ஒரு சிறு தூக்கத்தில் ஆழ்ந்தனர்.
சுமார் பத்து நிமிடங்களுக்கு பிறகு, வனிதா எழுந்தாள்—மேசையில் இருந்த முகம் கழுவும் அரை துண்டை எடுத்து, குளியலறைக்கு சென்றாள். குளிர்ந்த நீர் அவள் முகத்தில் பட்டு, அவளை ஒரு கணம் உலுக்கியது—அவள் மனதில் ஒரு குற்ற உணர்வு எழுந்தது, ஆனால் அதை மறைத்து, தன் உடலை மறைத்து, அறைக்கு திரும்ப தயாரானாள்.

நடக்க வேண்டியது நடந்து விட்டது ! ஒரு இல்லத்தரசி, கற்புக் கரசி, கதாநாயகி வனிதா கணவரல்லாத வேறு ஒரு மனிதர் அங்கித் கூட படுத்து முதல் முறையாக தனது கற்பை இழந்திருக்கிறாள். 

தொடரட்டும் கதை

[Rooban94]

Update bro

[thirddemodreamer]

A Glimmer of Renewal

அடுத்த நாள் காலை, வனிதா குவாட்டர்ஸை அடைந்தாள்—அவள் ஒரு கருஞ்சிவப்பு பருத்தி புடவையை அணிந்திருந்தாள், தொப்புளுக்கு மேலே ஒழுங்காக சரி செய்யப்பட்டு, ஒரு கருப்பு பிளவுஸுடன் நேர்த்தியாக பொருந்தியது. காரில் இருந்து இறங்கி, வாசலை நோக்கி நடந்தவள், சுமித்ராவையும் மணியையும் வெளியே நிற்க கண்டாள்—இருவரது முகங்களும் மந்தமாக, ஒரு சோர்வு தோய்ந்திருந்தது. சுமித்ரா ஒரு பழைய பச்சை புடவையில், ஒரு சிறு கூடையை கையில் பிடித்திருந்தாள்; மணி ஒரு மஞ்சள் சட்டையில், தலை கவிழ்ந்து நின்றிருந்தான். வனிதாவும் மனதளவில் சோர்ந்திருந்தாலும், அவர்களை பார்த்து, மென்மையாக வாழ்த்தினாள்:

• "வாங்க, அக்கா. மணி," என்று கூறினாள்.
  

சுமித்ராவும் மணியும் குறைந்த குரலில் பதிலளித்தனர்:

• "வாங்க, மேடம்," என்று சுமித்ரா முனகினாள்.
  
• "மேடம்," என்று மணி மெதுவாக கூறினான்.
  

வனிதா, சுமித்ராவின் மந்தமான முகத்தை கவனித்து, ஆர்வத்துடன் கேட்டாள்:

• "அக்கா, உன் பையன் எப்படி இருக்கான்?"
  

சுமித்ரா ஒரு ஆழ்ந்த மூச்சுடன் பதிலளித்தாள்:

• "நல்லா இருக்கான், மேடம். ஆனா டாக்டர் இன்னும் ஒரு வாரம் ட்ரீட்மென்ட் தொடர சொல்லியிருக்காரு."
  

வனிதா ஒரு சிறு தலையசைப்புடன், "சரி, அக்கா, கவலைப்படாதே," என்று மனதிற்குள் முனகி, மூவரும் உள்ளே நுழைந்தனர். அன்றைய நாள் ஒரு அமைதியான மந்த நிலையில் சென்றது—வனிதா தன் மேசையில் அமர்ந்து, கோப்புகளை புரட்டி, வேலையில் மூழ்கினாள்; மணி தேவையான பொருட்களை ம silence ஆக எடுத்து வந்து, சமையலறைக்கு திரும்பினான்; சுமித்ரா அவளுக்கு தேவையான உதவிகளை செய்து, அமைதியாக இருந்தாள்.
மதிய உணவு நேரத்தில், வனிதாவும் சுமித்ராவும் டைனிங் மேசையில் அமர்ந்து, ஹோட்டலில் இருந்து வாங்கிய சாம்பார் சாதத்தை பகிர்ந்து சாப்பிட்டனர். உரையாடல் மந்தமாக ஆரம்பித்தது—வனிதா சுமித்ராவை ஆறுதல்படுத்தினாள்:

• "அக்கா, உன் பையன் வேகமா குணமாகிடுவான். நீ டென்ஷன் ஆகாதே. டாக்டர் சொன்ன மருந்து சரியா கொடு."
  

சுமித்ரா ஒரு சிறு புன்னகையுடன் பதிலளித்தாள்:

• "தேங்க்ஸ், மேடம். நீங்க சொல்றது சரி."
  

சுமித்ராவின் முகம் சற்று இயல்பு நிலைக்கு திரும்பியது—அவள் வனிதாவின் மந்தமான முகத்தை கவனித்து, கேட்டாள்:

• "மேடம், நீங்க ஏன் இப்படி டல்லா இருக்கீங்க?"
  

வனிதா, நேற்றைய நிகழ்வை மறைத்து, ஒரு பொய்யை கூறினாள்:

• "வேலை பிரஷர், அக்கா. கொஞ்சம் டயர்டா இருக்கு."
  

ஆனால் அவள் மனம் அங்கித்துடனான தருணத்தை நினைத்து, குற்ற உணர்வில் தவித்தது. சுமித்ரா அவளை ஆறுதல்படுத்தினாள்:

• "மேடம், நீங்க இதை விட பெரிய வேலையை கூட ஈஸியா ஹேண்டில் பண்ணுவீங்க. எல்லாருக்கும் பிரச்சனை இருக்கும். சிலது ஈஸியா சால்வ் ஆகிடும், சிலது கொஞ்சம் கஷ்டமா இருக்கும். ஆனா எந்த பிரச்சனைக்கும் சொல்யூஷன் இல்லாம இல்லை."
  

வனிதா சுமித்ராவின் வார்த்தைகளால் சற்று நிம்மதி அடைந்து, ஒரு சிறு ஆர்வத்துடன் கேட்டாள்:

• "அப்படின்னா என் பிரச்சனைக்கு என்ன சொல்யூஷன், அக்கா?"
  

சுமித்ரா ஒரு குறும்பு புன்னகையுடன் பதிலளித்தாள்:

• "எல்லாரும் சொல்றாங்க, உங்க ப்ரமோஷனுக்கு அப்பறம் உங்களை டெல்லி ஆபீஸுக்கு ட்ரான்ஸ்ஃபர் பண்ணப் போறாங்கனு. அங்க போனா உங்களுக்கு புது எனர்ஜி கிடைக்கும், வேலை எல்லாம் ஈஸியா முடிஞ்சுடும்."
  

வனிதா ஆச்சரியத்துடன் சிரித்து, கேட்டாள்:

• "எப்படி உனக்கு இது தெரியும், அக்கா? எனக்கே இன்னும் கன்ஃபார்ம் ஆகலையே!"
  

அவள் மனதில், டெல்லி ட்ரான்ஸ்ஃபர் பற்றி ஏற்கனவே ஒரு யூகம் இருந்தாலும், சுமித்ராவின் வார்த்தைகள் அவளுக்கு ஒரு புது உற்சாகத்தை அளித்தன. சுமித்ரா சிரித்து, பதிலளித்தாள்:

• "எங்கள மாதிரி ஆளுங்க இதை தான் பண்ணுவோம், மேடம். நீங்க எங்கள ஆபீஸ்ல இருக்கறவங்களா மட்டும் பார்ப்பீங்க. ஆனா எங்களுக்கு எல்லாரோட டைப்பும், அவங்க என்ன பண்றாங்க, எதுக்கு லாயக்கு-னு தெரியும்."
  

வனிதா மீண்டும் சிரித்து, கிண்டலாக கூறினாள்:

• "ஆஹா, அப்படியா!"
  

சுமித்ராவின் வார்த்தைகள் வனிதாவுக்கு ஒரு நிம்மதியை அளித்தன—டெல்லி ட்ரான்ஸ்ஃபர் அவளுக்கு ஒரு புது தொடக்கமாக இருக்கும், அங்கித்தை மறந்து, வேலையில் முழு கவனம் செலுத்த உதவும் என்று அவள் உணர்ந்தாள். உரையாடல் தொடர்ந்தது—சுமித்ரா மேசையை பார்த்து, கூறினாள்:

• "பாரு, மணியையும். அவனும் இன்னிக்கு டல்லாதான் இருக்கான். என்ன பிரச்சனையோ?"
  

வனிதா, ஒரு குறும்பு தோனியில், சிரித்து பதிலளித்தாள்:

• "ஒருவேளை அவன் ஏதாவது அஃபேர் உடைஞ்சு போயிருக்குமோ?"
  

சுமித்ராவின் முகம் திடீரென மாறி, தீவிரமாக பதிலளித்தாள்:

• "இல்லை, மேடம், அவன் அப்படிப்பட்டவன் இல்லை. மணி ரொம்ப நல்லவன். இந்த ரெண்டு வருஷத்துல ஒரு அஃபேர் இருந்தது, அதுவும் அந்த பொண்ணு தான் அவனை செட்யூஸ் பண்ணா. அவன் முதல் ஸ்டெப் எடுக்கல. அந்த பொண்ணு நெடு நாளா அவன் மேல கண்ணு வச்சிருந்தா. அதை தவிர, அவன் ரொம்ப நல்லவன். அவன் பொண்டாட்டிக்கு குழந்தை பிறந்த பிறகு நிறைய உடல் பிரச்சனை, ஆனாலும் அவன் அம்மாவையும் குழந்தையையும் ரொம்ப பாசமா பார்த்துக்கறான். வீட்டு வேலையை கூட அவனே பண்ணுவான். அவன் பிரச்சனையும் சீக்கிரம் சால்வ் ஆகணும்னு நம்புவோம்."
  

சுமித்ராவின் வார்த்தைகள் வனிதாவின் மனதில் மணியை பற்றிய ஒரு நல்ல எண்ணத்தை உருவாக்கின—அவள் முன்பு மணியை தவறாக புரிந்து கொண்டதை நினைத்து, ஒரு சிறு வருத்தம் தோன்றியது. இருவரும் உணவை முடித்து, மனதளவில் சற்று இலகுவாக உணர்ந்து, வேலையை தொடர்ந்தனர். வனிதா கோப்புகளை ஒழுங்கு செய்து, சுமித்ராவுடன் சிறு சிறு உரையாடல்களை பகிர்ந்து, நாளை முடித்தாள்.
மாலையில், வனிதா ஆபீஸை விட்டு வெளியேறினாள்—அவள் மனம் ஒரு புது நிம்மதியில் இருந்தது. சுமித்ராவை பார்த்து, ஒரு புன்னகையுடன் கூறினாள்:

• "பை, அக்கா."
  

பின்னர், மணியை பார்த்து, மென்மையாக கூறினாள்:

• "பை, மணி."
  

அவள் வார்த்தைகள் மணியின் முகத்தில் ஒரு சிறு பிரகாசத்தை ஏற்படுத்தின—அவன் முகம் மலர்ந்தது, வனிதா அதை கவனிக்க தவறவில்லை. அவள் காரில் ஏறி, வீட்டை நோக்கி பயணித்தாள்—காற்று அவள் முகத்தில் மென்மையாக பட்டு, அவளுக்கு ஒரு புது ஆற்றலை அளித்தது.
வீட்டை அடைந்தவுடன், வனிதா ஒரு நீல நைட்டியை அணிந்து, குழந்தைகளுடன் அமர்ந்து பாடம் சொல்லிக் கொடுத்தாள்—

• "இந்த கணக்கை இப்படி பண்ணு," என்று சிறுவனுக்கு விளக்கி, அவர்களை படுக்க அனுப்பினாள்.
  

பின்னர், வினித்துடன் படுக்கையில் அமர்ந்து, ஒரு சிறு உரையாடலை பகிர்ந்தாள்—அவன் அவளை பார்த்து சிரித்து, "நாளைக்கு நல்லா பண்ணு," என்று கூறினான். வனிதா அவன் தோளில் சாய்ந்து, ஒரு சிறு புன்னகையுடன் தலையசைத்தாள்—அவள் கண்களை மூடி, ஒரு நிம்மதியான தூக்கத்தில் ஆழ்ந்தாள்; அவள் மனதில், டெல்லி ட்ரான்ஸ்ஃபர் ஒரு புது தொடக்கமாக இருக்கும் என்ற நம்பிக்கை மலர்ந்தது.

[thirddemodreamer]

 
A Touch of Lightness
அடுத்த நாள் காலை, வனிதா வழக்கம்போல குவாட்டர்ஸை அடைந்தாள்—அவள் ஒரு கரும் நீல பருத்தி புடவையை அணிந்திருந்தாள், தொப்புளுக்கு மேலே ஒழுங்காக சரி செய்யப்பட்டு, ஒரு வெள்ளை பிளவுஸுடன் நேர்த்தியாக பொருந்தியது. காரில் இருந்து இறங்கி, வாசலில் சுமித்ராவையும் மணியையும் கண்டாள்—சுமித்ரா ஒரு மஞ்சள் புடவையில், ஒரு சிறு பையை கையில் பிடித்திருந்தாள்; மணி ஒரு பச்சை சட்டையில், சற்று இயல்பான முகத்துடன் நின்றிருந்தான். வனிதா அவர்களை பார்த்து, ஒரு மென்மையான புன்னகையுடன் வாழ்த்தினாள்:
·       "வாங்க, அக்கா. மணி," என்று கூறினாள்.
சுமித்ரா ஒரு சிறு சிரிப்புடன் பதிலளித்தாள்:
·       "வாங்க, மேடம்."
மணியும் மெதுவாக பதிலளித்தான்:
·       "வாங்க, மேடம்."
மூவரும் உள்ளே நுழைந்து, வழக்கமான வேலைகளை தொடங்கினர்—வனிதா தன் மேசையில் அமர்ந்து, கோப்புகளை ஒழுங்கு செய்து, கம்ப்யூட்டரில் அறிக்கைகளை தயார் செய்தாள்; சுமித்ரா அவளுக்கு தேவையான டாக்குமென்ட்ஸை எடுத்து வந்து, சிறு உதவிகளை செய்தாள்; மணி ஆபீஸ் பொருட்களை கொண்டு வந்து, சமையலறையில் சிறு வேலைகளை கவனித்தான். நாள் ஒரு அமைதியான ஓட்டத்தில் சென்றது—வனிதாவின் மனம் நேற்றைய உரையாடலால் சற்று இலகுவாக இருந்தது, டெல்லி ட்ரான்ஸ்ஃபர் பற்றிய நம்பிக்கை அவளுக்கு ஒரு புது உற்சாகத்தை அளித்தது.
மதிய உணவு நேரத்தில், வனிதா, சுமித்ரா, மணி மூவரும் டைனிங் மேசையில் அமர்ந்தனர்—மணி ஹோட்டலில் இருந்து வாங்கி வந்த புலாவ் மற்றும் குருமாவை மேசையில் வைத்தான். மூவரும் சாப்பிட ஆரம்பித்தனர்—ஆரம்பத்தில் ஒரு அமைதி நிலவியது, ஆனால் சுமித்ரா ஒரு குறும்பு புன்னகையுடன், மணியை பார்த்து, மெதுவாக கிண்டலாக கேட்டாள்:
·       "மணி, என்னடா, இன்னும் உன் மனசு யாரு கிட்டயாவது அலையுதா? இல்ல, இப்போ எல்லாம் கிளீனா இருக்கியா?"
மணியின் முகம் உடனே சிவந்தது—அவன் ஒரு சிறு தயக்கத்துடன், தலை கவிழ்ந்து, முனகினான்:
·       "அய்யோ, அக்கா, என்ன இப்படி கேட்டுட்டீங்க? எல்லாம் போயி, இப்போ ஒண்ணுமில்லை."
வனிதா, மரியாதையை பராமரிக்க, அவர்களின் உரையாடலை கேட்காதவள் போல, தன் தட்டில் உணவை கவனித்தாள்—ஆனால் மணியின் அப்பாவியான எதிர்வினையை பார்த்து, அவள் மனதிற்குள் சிரித்தாள். அவன் கன்னங்கள் சிவந்து, கண்கள் தரையை பார்த்து, ஒரு குழந்தைத்தனமான வெட்கத்துடன் இருந்தது அவளுக்கு வேடிக்கையாக இருந்தது. சுமித்ரா மீண்டும் கிண்டலாக கேட்டாள்:
·       "அப்படியா, மணி? இனி உன்னை நம்பலாமா?"
மணி ஒரு சிறு சிரிப்புடன் பதிலளித்தான்:
·       "நம்புங்க, அக்கா. இனி எந்த பிரச்சனையும் இல்லை."
வனிதா அவர்களின் உரையாடலை கேட்டு, மனதிற்குள் மென்மையாக சிரித்தாள்—அவள் முகத்தில் ஒரு சிறு புன்னகை மின்னியது, ஆனால் அவள் அதை மறைத்து, உணவை தொடர்ந்து சாப்பிட்டாள். உணவு முடிந்து, மூவரும் மேசையை ஒழுங்கு செய்து, வேலையை மீண்டும் தொடங்கினர்—வனிதா தன் மேசையில் அமர்ந்து, ஒரு அறிக்கையை முடித்து, சுமித்ராவிடம் சில டாக்குமென்ட்ஸை கேட்டு, நாளை தொடர்ந்தாள். மணி சமையலறையில் கோப்பைகளை கழுவி, அவ்வப்போது ஆபீஸ் பொருட்களை எடுத்து வந்தான்—அவன் முகத்தில் ஒரு சிறு இயல்பு திரும்பியிருந்தது.
மாலையில், வனிதா ஆபீஸை விட்டு வெளியேறினாள்—அவள் மனம் ஒரு இலகுவான நிலையில் இருந்தது, மணியின் அப்பாவியான பதில்கள் அவளுக்கு ஒரு சிறு மகிழ்ச்சியை அளித்திருந்தன. சுமித்ராவை பார்த்து, ஒரு புன்னகையுடன் கூறினாள்:
·       "பை, அக்கா."
பின்னர், மணியை பார்த்து, மென்மையாக கூறினாள்:
·       "பை, மணி."
மணி ஒரு சிறு புன்னகையுடன் தலையசைத்தான்—வனிதாவின் வார்த்தைகள் அவனுக்கு ஒரு சிறு ஆறுதலை அளித்தன. அவள் காரில் ஏறி, வீட்டை நோக்கி பயணித்தாள்—வானம் மாலை நேரத்தில் ஒரு மென்மையான ஆரஞ்சு நிறத்தில் மின்னியது, காற்று அவள் முகத்தில் பட்டு, அவளுக்கு ஒரு சிறு நிம்மதியை அளித்தது.
வீட்டை அடைந்தவுடன், வனிதா ஒரு வெளிர் பச்சை நைட்டியை அணிந்து, குழந்தைகளுடன் அமர்ந்து பாடம் சொல்லிக் கொடுத்தாள்:
பின்னர், வினித்துடன் படுக்கையில் சரிந்து, ஒரு சிறு உரையாடலை பகிர்ந்தாள்—அவன் அவளிடம் அன்றைய நாளை பற்றி கேட்டு, சிரித்து, "நல்லா ரெஸ்ட் எடு," என்று கூறினான். வனிதா அவன் கையை மெதுவாக பற்றி, ஒரு சிறு புன்னகையுடன் தலையசைத்தாள்—அவள் கண்களை மூடி, ஒரு அமைதியான தூக்கத்தில் ஆழ்ந்தாள்; அவள் மனதில், ஒரு புது தொடக்கத்திற்கான நம்பிக்கை மெதுவாக வளர்ந்தது.

[raasug]

....    .....  .... 
பின்னர், வினித்துடன் படுக்கையில் அமர்ந்து, ஒரு சிறு உரையாடலை பகிர்ந்தாள்—அவன் அவளை பார்த்து சிரித்து, "நாளைக்கு நல்லா பண்ணு," என்று கூறினான். வனிதா அவன் தோளில் சாய்ந்து, ஒரு சிறு புன்னகையுடன் தலையசைத்தாள்—அவள் கண்களை மூடி, ஒரு நிம்மதியான தூக்கத்தில் ஆழ்ந்தாள்; அவள் மனதில், டெல்லி ட்ரான்ஸ்ஃபர் ஒரு புது தொடக்கமாக இருக்கும் என்ற நம்பிக்கை மலர்ந்தது.

தான் கற்பை இழந்த சமாச்சாரத்தை "வினித்" திடம் கூறியிருக்க மாட்டாள் ! பரவாயில்லை ! தேவையான போது கூறிக் கொள்ளலாம். டில்லி போன பிறகு அங்கேயும் இதே போன்று அழகு பெண்களை வட்டமிடும் கழுகுகள் இருக்குமே ! பொறுத்திருந்து பார்ப்போம் ! 

சீக்கிரமே தொடரட்டும் அடுத்த பாகங்கள்

[Rooban94]

Thala super

[Rooban94]

Machan unta irunthu ithu maathiri ethir paakan da

[thirddemodreamer]

 

A Fleeting Tension
அடுத்த நாள் காலை, வனிதா குவாட்டர்ஸை அடைந்தாள்—அவள் ஒரு கருஞ்சிவப்பு பருத்தி புடவையை அணிந்திருந்தாள், தொப்புளுக்கு மேலே ஒழுங்காக சரி செய்யப்பட்டு, ஒரு கருப்பு பிளவுஸுடன் கம்பீரமாக பொருந்தியது. காரில் இருந்து இறங்கி, வாசலை நோக்கி நடந்தவள், மணி மட்டும் தனியாக நிற்பதை கண்டாள்—அவன் ஒரு சாம்பல் சட்டையில், ஒரு சிறு பையை கையில் பிடித்து, அமைதியாக நின்றிருந்தான். வனிதா ஒரு மென்மையான புன்னகையுடன் கேட்டாள்:
·       "மணி, சுமித்ரா எங்க?"
மணி ஒரு சிறு தயக்கத்துடன் பதிலளித்தான்:
·       "மேடம், அவங்க மறுபடி ஹாஸ்பிடலுக்கு போயிருக்காங்க."
வனிதா "சரி," என்று மனதிற்குள் முனகி, மணியை பின்தொடர்ந்து உள்ளே நுழைந்தாள்—இருவரும் தொழில்முறையாக நடந்து கொண்டனர், வனிதா தன் மனதில் டெல்லி ட்ரான்ஸ்ஃபரை பற்றிய உற்சாகத்துடன் இருந்தாள். மணி ஒரு கோப்பை டீயை எடுத்து வந்து, மேசையில் வைத்தான்:
·       "மேடம், டீ," என்று மெதுவாக கூறினான்.
வனிதா ஒரு சிறு புன்னகையுடன் பதிலளித்தாள்:
·       "தேங்க்ஸ், மணி."
அவள் டீயை குடித்து, ஆர்வத்துடன் வேலையை தொடங்கினாள்—கம்ப்யூட்டரில் அறிக்கைகளை தயார் செய்து, கோப்புகளை ஒழுங்கு செய்து, தன் ப்ரமோஷனுக்கு முன் வேலைகளை முடிக்கும் முனைப்பில் மூழ்கினாள். வேலை ஆர்வத்தில், அவள் புடவை சற்று கீழே நழுவி, இடுப்பு பக்கவாட்டில் வெளிப்பட்டதை கவனிக்கவில்லை—அவள் மென்மையான வயிற்றின் மடிப்புகள் சற்று தெரிந்தன, ஆனால் அவள் கவனம் முழுவதும் திரையில் இருந்தது.
ஒரு கட்டத்தில், வனிதா மணியை அழைத்து, ஆபீஸுக்கு அனுப்ப வேண்டிய டாக்குமென்ட்ஸை கேட்டாள்:
·       "மணி, இந்த ஃபைலை எடுத்துட்டு வா."
மணி உள்ளே வந்து, அவள் மேசைக்கு அருகில் நின்றான்—வனிதா தட்டச்சு செய்வதை பார்த்தவன், அவள் வெளிப்பட்ட இடுப்பை கவனித்தான். அவன் உடல் சூடாகி, ஒரு சிறு பதற்றம் ஏற்பட்டது—வனிதாவின் இடுப்பு மடிப்புகள், பக்கவாட்டில் சற்று தெரிந்த மார்பு, அவனை கவர்ந்தன. வனிதா, வேலை மும்முரத்தில், அவனை கவனிக்கவில்லை—அவள் தட்டச்சு நீண்ட நேரம் எடுத்ததால், மணிக்கு அவளை பார்க்க அதிக நேரம் கிடைத்தது. அவன் மனம் ஒரு உள்ளுணர்வு ஆசையுடன் தவித்தது, ஆனால் அவன் தன்னை கட்டுப்படுத்த முயன்றான். வனிதா தட்டச்சை முடித்து, டாக்குமென்ட்ஸை அவனிடம் கொடுத்து, கூறினாள்:
·       "இதை ஆபீஸ்ல கொடு, மணி."
மணி ஒரு சிறு பதற்றத்துடன் ஃபைலை வாங்கி, வெளியேறினான்—வனிதா, வேலை அழுத்தத்தில், அவன் பதற்றத்தை கவனிக்கவில்லை.
சுமார் அரை மணி நேரம் கழித்து, மணி மதிய உணவுடன் திரும்பினான்—இருவரும் டைனிங் மேசையில் அருகருகே அமர்ந்து, சாம்பார் சாதத்தை பகிர்ந்து சாப்பிட ஆரம்பித்தனர். சிறு சிறு உரையாடல்கள் நடந்தன—வனிதா மணியிடம் கேட்டாள்:
·       "மணி, சுமித்ரா எப்போ வருவாங்க?"
மணி பதிலளித்தான்:
·       "மேடம், மதியம் வருவாங்கனு சொன்னாங்க."
அவர்கள் உரையாடல் தொடர்ந்து கொண்டிருக்க, வனிதாவின் மொபைல் ஒலித்தது—அது அவளது ஜிஎம் ஆக இருந்தது. அவன் ஒரு வார வணிக பயணத்திற்கு செல்வதாகவும், சில வேலை வழிமுறைகளை விளக்கினான். வனிதா இடது கையில் மொபைலை பிடித்து, மணியை கண்களால் சைகை செய்து, "சா�ப்பிடு," என்று குறிப்பிட்டாள்:
·       "சரி, சார். நான் பார்த்துக்கறேன்," என்று ஜிஎம்மிடம் கூறி, வலது கையால் சாப்பிட்டாள்.
மணி, அவளுக்கு இடது பக்கம் அமர்ந்திருந்தவன், அவள் வெளிப்பட்ட இடுப்பை மீண்டும் கவனித்தான்—அவன் கண்கள் அவள் வயிற்றின் மடிப்புகளை, பாதி மறைந்த தொப்புளை, மெதுவாக ஆராய்ந்தன. பின்னர், அவன் பார்வை அவள் மார்புக்கு நகர்ந்து, பேச்சின் போது சிரித்து, உதடுகள் அசையும் அழகை ரசித்தது. மணியின் உடல் வெப்பம் உயர்ந்தது—அவன் மனம் ஒரு ஆசையுடன் தவித்தது, உணவு சாப்பிடுவது கடினமாகியது. வனிதா, ஜிஎம்மின் வழிமுறைகளில் மூழ்கி, மணியின் பதற்றத்தை கவனிக்கவில்லை. மணி தன்னை கட்டுப்படுத்த முடியாமல், அவள் இடுப்பை தொட வேண்டும் என்று நினைத்து, கையை உயர்த்த முயன்றான்—ஆனால் அந்த நொடியில், வனிதா மொபைல் அழைப்பை முடித்து, அவனை நோக்கி திரும்பினாள்:

[thirddemodreamer]

·       "சாரி, மணி, ஜிஎம் பேசிட்டு இருந்தாரு," என்று கூறினாள்.

மணி உடனே தன்னை கட்டுப்படுத்தி, சாதாரணமாக உணவை சாப்பிட ஆரம்பித்தான், எதுவும் நடக்காதவன் போல நடித்தான். இருவரும் உணவை முடித்து, தத்தம் வேலைகளுக்கு திரும்பினர்—வனிதா மீண்டும் கோப்புகளில் மூழ்கினாள்; மணி சமையலறையில் சிறு வேலைகளை கவனித்தான்.
மாலை நான்கு முப்பது மணியளவில், மணி ஒரு கோப்பை டீயை தயார் செய்து, வனிதாவின் மேசையில் வைத்தான்:
·       "மேடம், டீ," என்று கூறினான்.
வனிதா, வேலையில் மூழ்கியிருந்தவள், திடுக்கிட்டு, ஒரு சிறு புன்னகையுடன் பதிலளித்தாள்:
·       "தேங்க்ஸ், மணி."
அவள் டீயை குடித்து, சற்று சோர்வாக உணர்ந்து, வலது பக்கம் திரும்பி ஒரு ஃபைலை எடுக்க முயன்றாள்—அவள் இடுப்பு மீண்டும் வெளிப்பட்டு, மணிக்கு ஒரு தெளிவான பார்வையை அளித்தது. அவன் உடல் மீண்டும் பதற்றமடைந்தது, ஆனால் அவன் ம silence ஆக நின்றான். வனிதா ஃபைலை எடுத்து, மணியிடம் நீட்டினாள்—ஆனால் ஃபைல் நழுவி, காகிதங்கள் தரையில் சிதறின. வனிதா மன்னிப்பு கேட்டு, குனிந்து எடுக்க முயன்றாள்:
·       "சாரி, மணி."
மணி உடனே தடுத்து, கூறினான்:
·       "வேண்டாம், மேடம். நான் எடுத்துக்கறேன். நீங்க போய் ரிஃப்ரெஷ் பண்ணிட்டு வாங்க."
வனிதா அவன் பரிந்துரையை ஏற்று, குளியலறைக்கு சென்று, முகத்தை குளிர்ந்த நீரால் கழுவி, புடவையை சரி செய்து, புத்துணர்ச்சியுடன் திரும்பினாள். அவள் திரும்பிய போது, மணி இன்னும் தரையில் அமர்ந்து, காகிதங்களை ஒழுங்கு செய்து, முடித்து கொண்டிருந்தான். வனிதா ஒரு சிறு புன்னகையுடன், மேசையில் அமர்ந்து, வேலையை தொடர்ந்தாள்—மணியின் பதற்றத்தை அவள் கவனிக்கவில்லை, அவள் மனம் வேலை மற்றும் எதிர்கால நம்பிக்கையில் மூழ்கியிருந்தது.
 
 
 
A Breach of Trust
வனிதா குளியலறையில் இருந்து திரும்பினாள்—அவள் முகம் ஈரமாக இருக்க, தன் கருஞ்சிவப்பு புடவையின் முந்தானை முனையால் மெதுவாக துடைத்தாள். முந்தானை உயர்ந்ததும், அவள் வயிறு மற்றும் தொப்புள் முழுமையாக வெளிப்பட்டன—அவள் மென்மையான வயிறு சற்று அசைந்து, நீளமான தொப்புள் மின்னியது. மணி, தரையில் அமர்ந்து காகிதங்களை ஒழுங்கு செய்து கொண்டிருந்தவன், அவளை பார்த்து உறைந்தான்—அவன் கண்கள் அவள் வயிற்றில் நிலைகுத்தி, அவனால் தன்னை கட்டுப்படுத்த முடியவில்லை. இந்த வாய்ப்பை தவறவிட விரும்பாதவனாக, மெதுவாக எழுந்து, வனிதாவை நோக்கி ஒரு அடி நகர்ந்தான்—வேண்டுமென்றே, ஆனால் தற்செயலாக தோன்றும்படி, அவள் வயிற்றை உரச முயன்றான்.
ஆனால், மணியின் எதிர்பாராத நெருக்கத்தால் வனிதா தடுமாறினாள்—அவள் முன்னோக்கி வேகமாக நகர்ந்து, விழுவது போல ஆனாள். அந்த நொடியில், மணியின் ஆள்காட்டி விரல் தற்செயலாக அவள் தொப்புளில் நேரடியாக இடித்து, ஒரு சிறு வலியை ஏற்படுத்தியது. வனிதா, முகம் பாதி முந்தானையால் மறைந்திருக்க, வலியாலும் ஆத்திரத்தாலும் உயர்ந்து நின்றாள்—மணி அதிர்ச்சியில் உறைந்து, அவளை பார்த்தான். இருவரும் ஒருவரை ஒருவர் எதிர்கொண்டு நின்றனர்—மணியின் முகம் பயத்தால் நிறைந்து, கண்கள் கெஞ்சின; வனிதாவின் முகம் ஆத்திரத்தில் சிவந்து, கண்கள் தீப்பொறிகளை காட்டின.
வலியும் மணியின் தொடுதலும் வனிதாவை ஆத்திரமடைய செய்தன—அவள் மணியின் கன்னத்தில் ஒரு கடுமையான அறையை விட்டாள். மணி, கையை கன்னத்தில் வைத்து, தலை கவிழ்ந்து நின்றான். வனிதா ஆத்திரத்தில் வெடித்து, கத்தினாள்:
·       "மணி, உன்னை என்னனு நினைச்ச? கொஞ்சம் இடம் கொடுத்ததும், இப்படி அநாகரிகமா நடந்துக்கறியா? உன்னை உன் இடத்துல வச்சிருக்கணும். சுமித்ரா சொன்னதை கேட்டு, நீ ஜென்டில்மேன்னு நினைச்சேன், ஆனா நீ உன் உண்மையான கலரை காட்டிட்ட! இங்க இருந்து வெளியே போ!"
மணியின் கண்கள் கண்ணீரால் நிறைந்தன—அவன் முழங்காலில் விழுந்து, வனிதாவின் காலை பற்றி, கெஞ்ச ஆரம்பித்தான்:
·       "சாரி, மேடம்! சாரி, மேடம்! மன்னிச்சிடுங்க, மேடம்! என்னால கன்ட்ரோல் பண்ண முடியல, மேடம்! சாரி, மேடம்! யார்கிட்டயும் சொல்லிடாதீங்க, மேடம்! சாரி, மேடம்! நான் இப்படிப்பட்டவன் இல்ல, மேடம்! மனசு தடுமாறி பண்ணிட்டேன், மேடம்! எனக்கு ஃபேமிலி இருக்கு, மேடம்! நான் உங்களை ரொம்ப மரியாதை பண்ணி, பிடிக்கறவன், மேடம்! சாரி, மேடம்!"
வனிதா, மணியின் கெஞ்சலால் சற்று அதிர்ந்தாலும், அவள் மனம் இன்னும் ஆத்திரத்தில் இருந்தது. அவள் கடுமையாக பதிலளித்தாள்:
·       "எழுந்திரு, மணி! என் மேல மரியாதை இருந்தா, நீ இப்படி தொட துணிஞ்சிருக்க மாட்ட! நீ என்னை வெறும் ஆசையோட மட்டும் தான் பார்த்த! இப்போ எழுந்து வெளியே போ, இல்லனா நான் கத்துவேன்!"
மணி, இன்னும் கெஞ்சி, ஒரு தயக்கத்துடன் கூறினான்:
·       "இல்ல, மேடம்! அப்படி பண்ணிடாதீங்க, மேடம்! சாரி, மேடம்! உங்க மேல இருக்கற மரியாதை தான், நான் அந்த வீடியோ இருந்தும் உங்களை பிளாக்மெயில் பண்ணல, மேடம்!"
வனிதாவின் கண்கள் ஆத்திரத்தில் இருந்து குழப்பத்திற்கும் அதிர்ச்சிக்கும் மாறின—அவள் உடல் ஒரு கணம் உறைந்தது, மனம் "என்ன வீடியோ?" என்று கேள்விகளால் நிறைந்தது. அவள் முகத்தில் ஆத்திரம் மறைந்து, ஒரு பயம் கலந்த ஆர்வம் தோன்றியது—அவள் மணியை உற்று பார்த்து, மனதிற்குள் ஒரு கனமான பதற்றத்தை உணர்ந்தாள். மணி, தலை கவிழ்ந்து, கண்ணீருடன் நின்றான்—அறையில் ஒரு ம silence ஆன அமைதி நிலவியது, வனிதாவின் இதயம் வேகமாக துடித்தது.
 

[Rooban94]

Semma update bro

[Vj6374]

Super update

[Sura25]

Bro story vera level bro .Next part vegama upload pannunga bro

[raasug]

·       "சாரி, மணி, ஜிஎம் பேசிட்டு இருந்தாரு," என்று கூறினாள்.
...... .... .....
.... .... ....
அவள் மணியின் கன்னத்தில் ஒரு கடுமையான அறையை விட்டாள். மணி, கையை கன்னத்தில் வைத்து, தலை கவிழ்ந்து நின்றான். வனிதா ஆத்திரத்தில் வெடித்து, கத்தினாள்:
.... .... ....
மணியின் கண்கள் கண்ணீரால் நிறைந்தன—அவன் முழங்காலில் விழுந்து, வனிதாவின் காலை பற்றி, கெஞ்ச ஆரம்பித்தான்:
..........
மணி, இன்னும் கெஞ்சி, ஒரு தயக்கத்துடன் கூறினான்:
·       "இல்ல, மேடம்! அப்படி பண்ணிடாதீங்க, மேடம்! சாரி, மேடம்! உங்க மேல இருக்கற மரியாதை தான், நான் அந்த வீடியோ இருந்தும் உங்களை பிளாக்மெயில் பண்ணல, மேடம்!"
.... ..... .....
.... .... ....
வனிதாவின் கண்கள் ஆத்திரத்தில் இருந்து குழப்பத்திற்கும் அதிர்ச்சிக்கும் மாறின—அவள் உடல் ஒரு கணம் உறைந்தது, மனம் "என்ன வீடியோ?" என்று கேள்விகளால் நிறைந்தது. 

அது என்ன "பிளாக் மெயில் பண்ணாத விடீயோ ?" வனிதா அங்கித் துடன் படுத்து கற்பை இழந்த காட்சியா ? 

அருமையான சஸ்பென்ஸ் !

கதையின் போக்கில் ஒரு ஒரு நல்ல திருப்பம் !

கதை இப்போது தான் சூடு பிடித்திருக்கிறது ! 

சீக்கிரமே அடுத்த பாகத்தை போடுங்க !

[thirddemodreamer]

A Shattering Revelation

வனிதாவின் மனம் அதிர்ச்சியில் உறைந்தது—அவள் குரல் நடுங்கி, மெதுவாக கேட்டாள்:
·       "வீடியோ? என்ன வீடியோ, மணி?"
மணி, தலை கவிழ்ந்து, கண்ணீருடன் எழுந்து, தன் பேன்ட் பாக்கெட்டில் இருந்து மொபைலை எடுத்தான்:
·       "மேடம், இதை பாருங்க."
வனிதா, பயத்துடன் பின்னோக்கி நகர்ந்து, தன் நாற்காலியில் அமர்ந்தாள்—அவள் கண்கள் மணியை உற்று பார்த்தன, அவன் மொபைலை அவளை நோக்கி நீட்டியபோது அவள் உடல் பதற்றத்தில் நடுங்கியது. மணி அவள் அருகில் நின்று, மொபைல் திரையை காட்டினான்—திரையில், இந்த அறையில் வனிதாவின் மேசையும் நாற்காலியும், பக்கவாட்டு படுக்கையறை ஜன்னல் வழியாக கவனமாக பதிவு செய்யப்பட்டிருந்தன. மணி வீடியோவின் கர்சரை சற்று முன்னோக்கி இழுத்தான்—அடுத்த காட்சியில், வனிதாவும் அங்கித்தும் முத்தமிட்டு, அங்கித்தின் கைகள் அவள் மார்பை தொடுவது தெளிவாக தெரிந்தது.
வனிதாவின் இதயம் வேகமாக துடித்தது—அவள் தலை சுற்றுவது போல உணர்ந்தாள், கண்கள் வெளியே துருத்துவது போல இருந்தன. அவள் கைகளால் தலையை பற்றி, மேசையில் சாய்ந்து, உரத்து அழ ஆரம்பிக்கும் நிலையில் இருந்தாள். மணி விரைவாக மொபைலை பாக்கெட்டில் வைத்து, அவள் அருகில் அமர்ந்து, அவள் கால்களை மெதுவாக பற்றி, கெஞ்ச ஆரம்பித்தான்:
·       "மேடம், சாரி, மேடம்! நான் இதை வேணும்னு எடுக்கல, மேடம்! நான் ஆபீஸ்ல சேர்ந்த நாள்ல இருந்து உங்கள மேல ஒரு ஈர்ப்பு இருந்துச்சு. நாட்கள் போகப் போக, அந்த பாசம் இன்னும் அதிகமாச்சு—நீங்க வெளியில மட்டும் இல்ல, உள்ளுக்குள்ளயும் அழகானவங்கனு தெரிஞ்சப்போ. நீங்க எல்லாரையும் உதவி பண்ணுவீங்க, எங்கள மாதிரி ஆளுங்ககூட மரியாதையா நடந்துக்குவீங்க. பல பேர் வார்த்தையில மட்டும் தான் இப்படி இருப்பாங்க, ஆனா உங்களோடது உண்மையானது. ஆனா எனக்கு தெரியும், இது தப்பு. நான் உங்க குவாலிஃபிகேஷன், ஸ்டேட்டஸ், அழகுக்கு எங்கயும் வரல. ஆனா உங்கள நான் ரகசியமா எப்பவும் ரசிச்சேன். என் பொண்டாட்டிகூட உறவு வச்சப்போ, பெரும்பாலும் உங்கள நினைச்சு தான் இருப்பேன், மேடம். ஆனா எங்க குழந்தை பிறந்தப்பறம், என் பொண்டாட்டி உடம்பு ரொம்ப மோசமாச்சு—டாக்டர் உறவு வைக்கக் கூடாதுனு சொல்லிட்டாரு. அப்போ, என்னால கன்ட்ரோல் பண்ண முடியாம, ரெண்டு திருமணமான பொண்ணுங்கோட அஃபேர் வச்சேன்—அவங்க ரொம்ப நாளா என்னை அட்ராக்ட் பண்ணினாங்க, ஆனா உங்களால தான் நான் முதல்ல அவங்களை நிராகரிச்சேன், மேடம்."
மணி கண்ணீர் வடித்து, கெஞ்சினான்—வனிதா, மேசையை உற்று பார்த்து, அதிர்ச்சியில் உறைந்த கண்களுடன் அவனை கேட்டாள். மணி தொடர்ந்தான்:
·       "பிறகு அங்கித் சார் வந்தாரு, நீங்க ரெண்டு பேரும் நெருக்கமானீங்க. நான் அவருக்கு அருகில கூட வர முடியாதுனு தெரிஞ்சு, உங்கள விட்டு விலகி இருக்க முயற்சி பண்ணேன், மேடம். ஆனா இந்த குவாட்டர்ஸ் வேலை வந்தப்போ, உங்க மேல இருந்த பாசம் மறுபடி தூண்டப்பட்டுச்சு. ஆனா நான் எப்பவும் எல்லைய மீறி நடந்துக்கல, மேடம். ஆனா ஒரு நாள் உங்க தொப்புளை பார்க்க வாய்ப்பு கிடைச்சு—அது என் நீண்ட நாள் கனவு, மேடம்—என்னால கன்ட்ரோல் பண்ண முடியாம, உங்க இடுப்பை தொட்டேன். நீங்க அதை கண்டுபிடிச்சு, என்னை தவிர்க்க ஆரம்பிச்சீங்க. பிறகு எல்லாம் இயல்பு ஆச்சு. அன்னிக்கு, உங்க அழகை ரசிக்க ரகசியமா ஒரு வீடியோ எடுக்கலாம்னு நினைச்சேன், மேடம்—வேற எந்த மோட்டிவேஷனும் இல்ல. ஆனா போன்ல நீங்க, அங்கித் சார் இருங்கிறது வீடியோ பதிவு ஆச்சு, நான் எதிர்பார்க்கவே இல்லை.. அது என்னை ரொம்ப டிப்ரஸ்ட் பண்ணுச்சு, உங்கள விட்டு விலகி இருக்க நினைச்சேன். ஆனா இன்னிக்கு உங்க வயிறையும் தொப்புளையும் பார்த்தப்போ, என்னால கன்ட்ரோல் பண்ண முடியல, மேடம்! சாரி, மேடம்! சாரி, மேடம்! மன்னிச்சிடுங்க, மேடம்!"
மணி அழுது கொண்டே, தன் தலையை வனிதாவின் தொடைகளில் வைத்தான்—அறையில் மணியின் அழுகை ஒலி ம silence ஆன அமைதியை கலைத்தது. வனிதா, மேசையை உற்று பார்த்து, உறைந்திருந்தாள்—அவள் மனம் அதிர்ச்சி, பயம், குற்ற உணர்வு, மற்றும் குழப்பத்தில் மூழ்கியிருந்தது. அவள் கண்கள் கலங்கின, ஆனால் அவள் அழவில்லை—அவள் உடல் பதற்றத்தில் நடுங்கியது. இருவரும் அந்த நிலையில் சுமார் இரண்டு நிமிடங்கள் இருந்தனர்—மணியின் கண்ணீர் அவள் புடவையை ஈரமாக்கியது, வனிதாவின் இதயம் கனமாக துடித்தது.
 

[thirddemodreamer]

A Heavy Compromise

வனிதா, மணியின் அழுகையால் உறைந்திருந்தவள், மெதுவாக தன் மனதை ஒருங்கிணைத்து, குரலை உயர்த்தி கேட்டாள்:
·       "மணி, எழுந்து முகம் கழுவிட்டு வா."
மணி, கண்ணீரை துடைத்து, தலை கவிழ்ந்து சமையலறை மூலையில் இருந்த சிங்கை நோக்கி நடந்தான். வனிதாவும் எழுந்து, குளியலறைக்கு சென்று, குளிர்ந்த நீரால் முகத்தை கழுவி, புடவையை சரி செய்து, புத்துணர்ச்சியுடன் மேசைக்கு திரும்பினாள்—அவள் கருஞ்சிவப்பு புடவை இன்னும் நேர்த்தியாக இருந்தது, ஆனால் அவள் மனம் கனமாக இருந்தது. மணி, மேசைக்கு எதிரே நின்று, தயக்கத்துடன் அவளை பார்த்தான். வனிதா, குரலில் ஒரு கடினத்தன்மையுடன் கேட்டாள்:
·       "சரி, மணி. மொபைலை கொடு."
மணி, வார்த்தைகளை தடுமாறி, தலை கவிழ்ந்து பதிலளித்தான்:
·       "சரி, சரி, மேடம்… ஆனா, ஆனா… அதுக்கு முன்னாடி ஒரு சின்ன உதவி வேணும், மேடம்."
வனிதா, அதிர்ச்சியும் ஆத்திரமும் கலந்து, ஆனால் மென்மையாக கேட்டாள்:
·       "என்னது, மணி?"
மணி மீண்டும் அவள் காலடியில் விழுந்து, கெஞ்சினான்:
·       "சாரி, மேடம்! வேற வழி தெரியல, மேடம்! சாரி, மேடம்!"
வனிதா, அவன் கெஞ்சலை கேட்டு, உறுதியாக, ஆனால் பதற்றத்துடன் கேட்டாள்:
·       "என்னது, மணி? சொல்லு!"
மணி, தடுமாறி, தயங்கி, மெதுவாக கூறினான்:
·       "மேடம்… மேடம்… நான்… நான் உங்களோட ஒரு முழு நாள் இருக்கணும், மேடம். சாரி, மேடம்…"
அறையில் ஒரு ம silence ஆன அமைதி நிலவியது—வனிதாவின் மனம் அதிர்ந்தது, ஆனால் அவள் இதை ஓரளவு எதிர்பார்த்திருந்தாள். அவள் மேசையை உற்று பார்த்து, மனதிற்குள் சாத்தியமான விளைவுகளை எண்ணினாள்—அவன் கோரிக்கையை நிராகரித்தால், அவள் வேலைக்கு பிரச்சனை இல்லை, அவள் பாதுகாப்பும் உறுதியாக இருக்கும். ஆனால், அவள் மரியாதை, பெயர், மற்றும் ஜிஎம் சாரின் மதிப்பு—அவர் அவளை மகளாக கருதினார்—எல்லாம் கேள்விக்குறியாகும். மறுபுறம், இது மணியின் தவறு மட்டுமல்ல—அவளும் அவனை கிண்டலடித்து, எல்லைகளை மீறியிருந்தாள். அவன் கோரிக்கையை ஏற்றால், இது இங்கே முடியுமா? அவள் மனம் கேள்விகளாலும் பதில்களாலும் சுழன்றது.
சுமார் பத்து நிமிட அமைதிக்கு பிறகு, வனிதா, குரலில் ஒரு கனத்துடன் கேட்டாள்:
·       "மணி, இதுக்கு பிறகு நீ என்னை மறுபடி தொந்தரவு பண்ண மாட்டேனு உறுதி கொடுப்பியா?"
மணி, அதிர்ச்சியுடன் எழுந்து, அவளை எதிர்பாராத பதிலால் ஆர்வத்துடன் பார்த்து, விரைவாக கூறினான்:
·       "நிச்சயம், மேடம்! நிச்சயம்! நான் உறுதியா சொல்றேன், மேடம்! நீங்க சொல்லுற நாள்ல முதல்ல என் மொபைலை உங்களுக்கு கொடுத்துடுவேன், பிறகு நாம…."
மணி, வார்த்தைகளை முடிக்காமல் நிறுத்தினான். அவன் கண்கள் வனிதாவை உற்று பார்த்தன—வனிதா, அவன் கண்களை உறுதியாக பார்த்து, மெதுவாக கூறினாள்:
·       "சரி, நாளைக்கு. இந்த ஃபைலை ஆபீஸ்ல சமர்ப்பிச்சு, நான் சொன்ன டாக்குமென்ட்ஸை நாளைக்கு எடுத்துட்டு வா."
வனிதா, மேலும் பேசாமல், தன் பையை எடுத்து, குவாட்டர்ஸை விட்டு வெளியேறினாள்—அவள் கார் ஏறி, வீட்டை நோக்கி பயணித்தாள். மணி, மேசைக்கு அருகில், அதிர்ச்சியுடன் நின்று, அவள் பதிலை மனதிற்குள் உள்வாங்கினான்—அவன் கண்களில் ஒரு கலவையான ஆச்சரியமும் பதற்றமும் தெரிந்தன.
வீட்டை அடைந்தவுடன், வனிதா நேராக படுக்கையறைக்கு சென்று, கதவை மூடினாள்—அவள் கருஞ்சிவப்பு புடவையை அவிழ்க்காமல், தலையணையில் முகம் புதைத்து, ம silence ஆக அழ ஆரம்பித்தாள். அவள் கண்ணீர் தலையணையை ஈரமாக்கியது—அவள் மனம் குற்ற உணர்வு, பயம், மற்றும் அவமானத்தில் மூழ்கியிருந்தது. அவள் எப்போது தூங்கினாள் என்று அவளுக்கே தெரியவில்லை.
இரவு ஒன்பது மணியளவில், மைத்திலியின் கதவு தட்டும் சத்தம் அவளை எழுப்பியது. வனிதா, கண்களை துடைத்து, கதவை திறந்தாள்—மைத்திலி, ஒரு தட்டு உணவுடன் நின்று, மென்மையாக கூறினாள்:
·       "வனிதா, வினித் போன்ல சொன்னான், இன்னிக்கு அவன் வீடு திரும்ப நேரம் எடுக்கும் என்று கூறினான். குழந்தைகளுக்கு பாடம் சொல்லி கொடுத்து, சா�ப்பாடு கொடுத்து, தூங்க வச்சுட்டேன். நீ சாப்பிட்டு, ரெஸ்ட் எடு, கவலைப்படாதே."
வனிதா, ஒரு சிறு புன்னகையுடன் தலையசைத்து, உணவை வாங்கினாள்:
·       "சரி, அம்மா. தேங்க்ஸ்."
அவள் உணவை மெதுவாக சா�ப்பிட்டு, படுக்கையில் சரிந்தாள்—அவள் மனம் கவலைகளால் நிறைந்திருந்தது. நாளைய நாள், அவள் எடுத்த முடிவு, மற்றும் அதன் விளைவுகள் பற்றிய பயம் அவளை வாட்டியது. அவள் கண்களை மூடி, ஒரு அமைதியற்ற தூக்கத்தில் ஆழ்ந்தாள், அவள் இதயம் இன்னும் கனமாக இருந்தது.

[Rooban94]

Super bro