Login

Ayns

என் அன்பான வக்கிரமான உள்ளங்களே,
உங்களுக்குள் ஒளிந்திருக்கும் அந்த அடக்க முடியாத மிருகத்திற்கு நான் எழுதுகிறேன். ஒழுக்கம், கட்டுப்பாடு என்ற போர்வைகளை கிழித்தெறிந்து, ஆசையின் கூர்மையான நகங்களையும், அடிபணிதலின் தித்திக்கும் வலிகளையும் உணரத் துடிக்கும் ஒவ்வொருவருக்கும் இந்த அழைப்பு!
நான் BDSM என்ற இருண்ட உலகத்தின் கதைகளை பின்னத் துடிக்கிறேன். இங்கு, மென்மையான வருடல்கள் சாட்டையின் சுரீரென அறையும் ஓசையாக மாறும். கீழ்ப்படிதல் என்பது வெறும் கட்டளையல்ல, அது ஆன்மாவின் ஆழத்தில் இருந்து எழும் அர்ப்பணிப்பு. கட்டுப்பாடு என்பது கொடுமைப்படுத்துதல் அல்ல, அது ஒருவரின் விருப்பத்தை முழுமையாக உரிமையாக்கிக் கொள்ளும் வக்கிரம்.
எனது கதைகளில், நான் உங்கள் கற்பனையின் எல்லைகளை உடைக்க விரும்புகிறேன். வியர்வையில் மின்னும் உடல்கள், இறுக்கமான கட்டுகளால் கட்டுண்ட கரங்கள், மெல்லிய முனகல்களும், வலி தாங்க முடியாமல் எழும் கதறல்களும் இங்கு இசையாக ஒலிக்கும். ஆதிக்கத்தின் உச்சத்தில் ஒருவரின் அதிகாரம் கொடி கட்டிப் பறக்கும், அதே நேரத்தில் முழுமையான சரணாகதியில் ஒரு ஆன்மா அமைதியைக் காணும்.
உங்களுக்குள் அந்த வக்கிரமான தீ இன்னும் எரிந்துகொண்டிருக்கிறதா? வழக்கமான கதைகளின் சலிப்பான எல்லைகளைத் தாண்டி, இந்த இருண்ட கவர்ச்சி உங்களை அழைக்கிறதா? உங்கள் நரம்புகளில் ஒரு விசித்திரமான மின்சாரம் பாய்வதை உணர்கிறீர்களா?
ஆம் என்றால், வாருங்கள்... என்னுடன் சேர்ந்து இந்த வக்கிரமான பயணத்தில் ஈடுபடுங்கள். நான் உங்கள் கற்பனைகளுக்கு சிறகுகள் கொடுக்கிறேன். உங்கள் ஆழ்மனதில் ஒளிந்திருக்கும் அந்த மிருகத்தை கட்டவிழ்த்து விட உதவுகிறேன்.
உங்கள் ஆதரவு எனக்குத் தேவை. உங்களைப் போன்ற வக்கிரமான உள்ளங்களின் அங்கீகாரம் தான் எனது எழுத்துக்கு மேலும் வெறியூட்டும். உங்கள் ஒவ்வொரு ஆதரவும், இன்னும் அதிகமான இருண்ட, வக்கிரமான கதைகளை உருவாக்க எனக்கு உந்துதலாக இருக்கும்.
தயவுசெய்து உங்கள் விருப்பத்தை எனக்குத் தெரியப்படுத்துங்கள். இந்த இருண்ட பாதையில் நீங்கள் என்னுடன் வரத் தயாரா?
வக்கிரத்தின் வாசனை உங்களை மயக்கட்டும்! உங்கள் அர்ப்பணிப்பை நான் எதிர்பார்க்கிறேன்!

உங்கள் வரவேற்பைப் பொறுத்தே இந்த முயற்சியை முன்னெடுப்பேன்

ipsasp · 13-04-2025, 12:04 PM

அருமை. வக்கிர காம ஆசை கதைகள் தனி காம சுகம் தரும். வயசுல மூத்த பொம்பளய வயசுல சின்னப் பையன் ஓக்கற மாறி காம வக்கிர கதை எழுதுங்க. ஆதரவு குவியும். வாழ்த்துக்கள்.

omprakash_71 · 13-04-2025, 04:18 PM

Very Nice Start Bro

Ayns · 13-04-2025, 04:59 PM

நான் வித்யா. வெளியில பார்க்கிறதுக்கு சாந்தமான பொண்ணு மாதிரிதான் தெரிவேன். எல்லாரும் அப்படித்தான் சொல்வாங்க. 'எவ்வளவு அமைதியான பொண்ணு, எவ்வளவு அடக்கமான பொண்ணு'ன்னு பாராட்டுவாங்க. ஆனா என் மனசுக்குள்ள மட்டும் ஒரு பெரிய புயலே அடிச்சுக்கிட்டே இருந்துச்சு. வெளியில சிரிச்சு பேசினாலும், உள்ளுக்குள்ள ஒரு வெறுமை என்னை அரிச்சுக்கிட்டே இருந்துச்சு. நல்ல வேலை, எனக்கென்னு ஒரு பேர், நல்ல தோழிகள், ஒரு குறையில்லாத வசதியான வாழ்க்கை... எல்லாமே இருந்துச்சு. ஆனா ஏதோ ஒன்னு ரொம்ப குறைஞ்ச மாதிரி ஒரு ஃபீல் நெஞ்சுக்குள்ள கனத்துக்கிட்டே இருந்துச்சு.
ஒருத்தர் என்னை முழுசா ஆளணும், நான் அவங்க சொல்றத அப்படியே கேட்கணும்னு ஒரு வினோதமான ஆசை ரொம்ப நாளா மனசுக்குள்ள புதைஞ்சு கிடந்துச்சு. அது ஒருவிதமான அடிமைத்தனம் மாதிரின்னு எனக்குத் தெரியும். ஆனா அதுல ஏதோ ஒரு ஈர்ப்பு, ஏதோ ஒரு சுகம் இருக்கிற மாதிரி தோணுச்சு. அவங்க சொல்ற ஒவ்வொரு வார்த்தைக்கும் நான் கட்டுப்பட்டு நடக்கணும், அவங்க விருப்பப்படி நான் மாறணும்... இந்த எண்ணமே ஒரு கிளர்ச்சியை ஏற்படுத்துச்சு.

இதப்பத்தி நான் யார்கிட்டயும் வாய் திறந்து பேசினது இல்ல. பேச எனக்கு பயம். 'என்ன இப்படி வினோதமா ஆசைப்படுறா'ன்னு எல்லாரும் என்னை ஒரு மாதிரியா பார்ப்பாங்களோன்னு பயந்தேன். என் தோழிகள்கிட்ட சொன்னா கண்டிப்பா தப்பா நினைப்பாங்க. குடும்பத்துல சொன்னா அவ்வளவுதான், மொத்தமா அதிர்ச்சியாகிடுவாங்க. அதனால எல்லாத்தையும் மனசுக்குள்ளேயே வெச்சு புழுங்கினேன். வெளியில மட்டும் நல்ல பொண்ணா நடிக்க வேண்டியதா போச்சு."

"சும்மா ஒரு நாள், வழக்கமான வாழ்க்கை கொஞ்சம் சலிப்பா போச்சு. புதுசா ஏதாவது செய்யலாமேன்னு நெட்ல சர்ச் பண்ணிக்கிட்டு இருந்தேன். அப்போ ஒரு BDSM உறவுகள் பத்திய ஆன்லைன் ஃபோரம் கண்ணுல பட்டுச்சு. உள்ள போய் பார்த்தா, அது கொஞ்சம் வித்தியாசமான குழுதான். ஆனா அங்க எல்லாரும் ஒரு குறிப்பிட்ட நோக்கத்தோடதான் பேசிட்டு இருந்தாங்க. ஒவ்வொருத்தரும் ஒரு மாதிரி கருத்து சொன்னாலும், ஆதிக்கம்-கீழ்ப்படிதல் (Domination & Submission) பத்தி அங்க நிறைய விவாதங்கள் நடந்துச்சு. அது எனக்கு புதுசா இருந்தது.

அப்பதான் 'நிழலின் ஆதிக்கம்'னு ஒருத்தர் உள்ள வந்தார். அவர் அந்த ஃபோரத்தோட அட்மின்னு நினைக்கிறேன். அவர் எழுதுற ஒவ்வொரு போஸ்ட்டும் மத்தவங்க பேசுறதுல இருந்து ரொம்ப வித்தியாசமா இருந்தது. ஒருவித அதிகாரத்தோட, ஒரு கட்டளையிடுற தொனியோட அவர் பேசினாரு. அதுவரைக்கும் அந்த ஃபோரம்ல நிறைய பேர் கருத்து சொல்லிக்கிட்டு இருந்தாங்க. ஆனா அவர் பேச ஆரம்பிச்சதும் எல்லாரும் அமைதியாயிட்டாங்க.

'எல்லாரும் அமைதியா இருங்க. நான் சொல்றதை மட்டும் கேளுங்க. இது இந்த உரையாடலுக்கான விதி. அட்மின் சொல்றதை எல்லாரும் கேட்டுதான் ஆகணும்'னு அவர் சொன்னதும், இதுவரைக்கும் அவரவர் இஷ்டத்துக்கு பேசிட்டு இருந்தவங்கல்லாம் அமைதியாயிட்டாங்க. அவர் என்ன சொன்னாலும் அதுக்கு யாரும் எதிர்த்து பேசவே இல்ல. பயபக்தியோட பதில் சொன்னாங்க. 'நீங்க சொல்றது சரிதான், எஜமான்', 'நான் உங்களோட கருத்தை முழுசா ஏத்துக்குறேன்'ன்னு எல்லாரும் ஆமோதிச்சாங்க. அவர் சொல்றத அப்படியே ஏத்துக்குறதைப் பார்த்து எனக்கு ஆச்சரியமா இருந்தது. இது என்ன புது விதமான பழக்கவழக்கம்னு யோசனையா இருந்துச்சு.

அவர் எழுதுற வார்த்தைகள்ல ஒரு அழுத்தமும், ஒரு கட்டளையிடும் தொனியும் இருந்துச்சு. 'இதைச் செய், அதைச் செய்யாத', 'இப்படித்தான் இருக்கணும்'ன்னு அவர் சொல்றது எனக்குள்ள ஒரு விசித்திரமான கலக்கத்தை ஏற்படுத்துச்சு. இதுவரைக்கும் நான் இப்படி ஒருத்தரைப் பார்த்ததே இல்ல. என் வாழ்க்கையில யாருமே என்னை இப்படி பேசியது இல்ல. எல்லாரும் என் கூட ரொம்ப மரியாதையாதான் நடந்துக்கிட்டாங்க. ஆனா அவர் பேசுனது ஏனோ எனக்குள்ள ஒருவித கிளர்ச்சியை ஏற்படுத்துச்சு. அது ஒரு புதுவித அனுபவமா இருந்தது.

அவர் பேசுறது சில நேரம் பயமுறுத்துற மாதிரி இருந்தாலும், அதுல ஏதோ ஒரு ஈர்ப்பு இருந்தது. அவர் பேசுற ஒவ்வொரு வார்த்தையும் ஒரு சவுக்கடி மாதிரி என் மனசுல விழுந்துச்சு. அது ஒரு புது அனுபவமா இருந்தது. இதுவரைக்கும் நான் உணராத ஒரு உணர்வு அது. அதுவரைக்கும் நான் ரொம்ப சாஃப்டான வார்த்தைகளையே கேட்டு வளர்ந்தவ. இது கொஞ்சம் வித்தியாசமா இருந்தது. அதே சமயம் அதுல ஒரு பலம் இருந்தது.

அவர் பேசுறத கேட்க கேட்க எனக்குள்ள ஒரு வினோதமான ஆசை துளிர்விட ஆரம்பிச்சது. யாராவது இப்படி நம்மள ஆளக்கூடாதா? அவங்க சொல்ற ஒவ்வொரு வார்த்தைக்கும் நாம கட்டுப்படக்கூடாதா? அவங்க இஷ்டப்படி நாம ஆடக்கூடாதான்னு ஒரு ஏக்கம் மனசுக்குள்ள வந்துச்சு. அதுவரைக்கும் நான் எந்த முடிவுமே எடுத்தது இல்ல. எல்லாமே மத்தவங்க எடுத்ததுதான். யாராவது நம்மளுக்காக முடிவெடுத்தா எப்படி இருக்கும்னு ஒரு எண்ணம். அது ஒரு விடுதலை மாதிரி தோணுச்சு.
அவர் பேசுறத நான் தொடர்ந்து கவனிச்சுக்கிட்டே இருந்தேன். அவர் போடுற ஒவ்வொரு போஸ்ட்டும் எனக்குள்ள ஒரு புது உலகத்தையே திறந்து விட்ட மாதிரி இருந்துச்சு. அதுவரைக்கும் நான் கேள்விப்படாத, பார்க்காத ஒரு உலகம். அதுக்குள்ள போகணும்னு என் மனசு ஏங்க ஆரம்பிச்சது. என்னோட சாந்தமான வாழ்க்கைக்குள்ள ஒரு புயல் வீச ஆரம்பிச்சது."

வித்யா தன் கணினியின் திரையை வெறித்துப் பார்த்தாள். 'நிழலின் ஆதிக்கம்' என்ற பெயர் அவளை ஒரு விசித்திரமான வலைக்குள் இழுத்தது போலிருந்தது. அவரது கருத்துகள் அந்த ஆன்லைன் குழுவில் மற்றவர்களிடமிருந்து முற்றிலும் மாறுபட்டிருந்தன. அழுத்தமான வார்த்தைகள், ஆழமான சிந்தனைகள்... குறிப்பாக நேற்று அவர் பகிர்ந்த பதிவு அவளை ஏதோ செய்தது. ஒரு தைரியம் அவளை உந்தித்தள்ள, அவள் ஒரு தனிப்பட்ட செய்தியைத் தட்டினாள்.

"வணக்கம். உங்கள் கருத்துகள் இந்த குழுவில் மிகவும் அழுத்தமாகவும், ஆர்வமூட்டுவதாகவும் இருக்கின்றன. குறிப்பாக நீங்கள் நேற்று பகிர்ந்த பதிவு என்னை மிகவும் கவர்ந்தது."

சில நொடிகளில் பதில் வந்தது. "உங்கள் கருத்துக்கு நன்றி. நீங்கள் யார் என்று தெரிந்து கொள்ளலாமா?

வித்யாவுக்கு லேசான நடுக்கம் ஏற்பட்டது. "மன்னிக்கவும். நான் 'வசந்தம்'. உங்கள் நிழல் போன்ற ஆதிக்கம் என்னை ஈர்த்தது."

"வசந்தமா? பெயர் அழகாக இருக்கிறது, ஆனால் நிழலின் ஆதிக்கத்திற்கு வசந்தம் கட்டுப்படுமா?" அந்த கேள்வி அவளை ஒரு கணம் ஸ்தம்பிக்க வைத்தது.

"(சற்று தயக்கத்துடன்) ஒருவேளை... நான் கற்றுக்கொள்ள விரும்புகிறேன்."

"கற்றுக்கொள்வதா? அல்லது கட்டுப்படுத்தப்படுவதை விரும்புகிறீர்களா? வார்த்தைகளில் கவனம் தேவை, வசந்தம்." அந்த கண்டிப்பான தொனி அவளுக்குள் ஒரு புதுவிதமான உணர்வை ஏற்படுத்தியது.

"கட்டுப்படுத்தப்படுவதை விரும்புகிறேன் என்று நினைக்கிறேன். ஆனால் எனக்கு பயமாக இருக்கிறது." அவள் மெதுவாகத் தட்டினாள்.

"பயம் இயற்கையானது. ஆனால் பயத்தை வெல்வதுதான் உண்மையான பலம். உங்களுக்கு என்ன பயம்?"

"என்னை யாராவது முழுமையாக ஆளுவது... அது எப்படி இருக்குமோ என்று தெரியவில்லை. நான் என் கட்டுப்பாட்டில் எப்போதும் இருந்திருக்கிறேன்."

"உங்கள் கட்டுப்பாட்டில் இருப்பது உங்களுக்கு மகிழ்ச்சியைத் தருகிறதா, வசந்தம்? உங்கள் பதிவுகளைப் பார்க்கும்போது, ஒருவிதமான ஏக்கமும், தேடலும் இருப்பதாகத் தோன்றுகிறது. நான் தவறாக நினைக்கிறேனா?" அந்த வார்த்தைகள் அவளது உள்ளுக்குள் ஆழமாக ஊடுருவின.

"நீங்கள் சொல்வது உண்மைதான். உள்ளுக்குள் ஒரு வெறுமை இருக்கிறது. யாராவது என்னை வழிநடத்த வேண்டும் என்று சில சமயங்களில் தோன்றுகிறது."

"வழிநடத்த மட்டுமா? அல்லது கட்டளையிடவும், உங்கள் ஒவ்வொரு அசைவையும் தீர்மானிக்கவும் ஒருவரை விரும்புகிறீர்களா?" அவள் மூச்சை அடக்கினாள்.

"(மூச்சுத்திணறுகிறாள்) நான்... நான் உறுதியாக சொல்லத் தெரியவில்லை. ஆனால் உங்கள் வார்த்தைகள் என்னை ஏதோ செய்கின்றன."

"அப்படியானால், உங்கள் தயக்கத்தை ஒதுக்கி வைத்துவிட்டு, கொஞ்சம் தைரியமாக இருங்கள், வசந்தம். ஒருவேளை நிழலின் ஆதிக்கம் உங்களுக்கு நீங்கள் தேடும் விடுதலையைத் தரலாம்." அந்த கடைசி வார்த்தை அவளது மனதில் ஆழமாக பதிந்தது.

விடுதலை... அதுதான் அவளா தேடிக்கொண்டிருந்தது?

சில நாட்கள் கழிந்தன. வித்யாவின் மனதில் அந்த உரையாடல் ஓடிக்கொண்டே இருந்தது. ஒரு புதிய செய்தி வந்தது.

"இன்று என்ன செய்தீர்கள், வசந்தம்? உங்கள் நாள் எப்படி இருந்தது?" - நிழலின் ஆதிக்கம்.

"வழக்கம்போல வேலை. நிறைய அழுத்தமாக இருந்தது." அவள் பதிலளித்தாள்.

"உங்கள் அழுத்தத்தை எப்படி கையாண்டீர்கள்? நீங்களாகவே முடிவெடுத்தீர்களா அல்லது யாராவது உங்களுக்கு உதவினார்களா?"

"நானாகத்தான் சமாளித்தேன். ஆனால் சில சமயங்களில் யாராவது எனக்கு என்ன செய்ய வேண்டும் என்று சொன்னால் நன்றாக இருக்கும் என்று தோன்றுகிறது." அந்த ஏக்கத்தை அவள் மறுக்க முடியவில்லை.

"அப்படியானால், நான் உங்களுக்கு சொல்லட்டுமா? இப்போது என்ன செய்ய வேண்டும் என்று நான் கட்டளையிடட்டுமா?" அவளது இதயம் வேகமாகத் துடிக்க ஆரம்பித்தது.

"(இதயம் வேகமாக துடிக்கிறது) நீங்கள்... நீங்கள் சொல்லலாம்."

"நன்றாக. இப்போது உங்கள் கண்களை மூடிக்கொள்ளுங்கள். ஆழமாக சுவாசியுங்கள். உங்கள் உடலில் இருக்கும் ஒவ்வொரு இறுக்கத்தையும் தளர்த்த முயற்சி செய்யுங்கள். நீங்கள் இப்போது பாதுகாப்பாக இருக்கிறீர்கள். என் கட்டுப்பாட்டில் இருக்கிறீர்கள்."

வித்யா கண்கள் மூடினாள். ஆழமாக சுவாசித்தாள். அந்த வார்த்தைகள் அவளை ஒரு விசித்திரமான அமைதிக்குள் கொண்டு சென்றன.

"(கண்களை மூடிக்கொண்டு) செய்கிறேன்..."

"நல்ல பெண். இப்போது, உங்கள் கைகளை உங்கள் மடியில் வைத்து அமைதியாக இருங்கள். வேறெந்த சிந்தனையும் உங்களுக்குள் வரக்கூடாது. என் வார்த்தைகளை மட்டும் கவனியுங்கள்."

(மனதிற்குள்) ஆச்சரியமாக இருக்கிறது... நான் அமைதியாக உணர்கிறேன்.

"இன்று இரவு, நீங்கள் இரவு உணவு சமைக்க வேண்டாம். வெளியே சென்று உங்களுக்கு பிடித்த உணவை வாங்கி வாருங்கள். ஆனால் அதை நீங்கள் தனியாக சாப்பிட வேண்டும். மற்றவர்களுடன் பேசக்கூடாது. உங்கள் தனிமை உங்களுக்குள் இருக்கும் சில விஷயங்களை உணர உதவும்."

"சரி... நான் அப்படியே செய்கிறேன்." அவள் கீழ்ப்படிந்தாள்.
"நாளை காலை, நீங்கள் எழுந்ததும் எனக்கு ஒரு செய்தி அனுப்ப வேண்டும். உங்கள் முதல் எண்ணம் என்னவாக இருந்தது என்று எனக்குத் தெரிய வேண்டும். புரிகிறதா?"

"புரிகிறது, நிழலின் ஆதிக்கம்."

வித்யா அன்று இரவு முழுவதும் அர்ஜுனின் கட்டளையைப் பற்றியே யோசித்துக்கொண்டிருந்தாள். வெளியே சென்று தனியாக சாப்பிட்டது அவளுக்குள் ஒருவிதமான அமைதியையும் அதே நேரத்தில் ஒரு விசித்திரமான தனிமையையும் உணரவைத்தது. அன்று இரவு அவளுக்குச் சரியாகத் தூக்கம் வரவில்லை. அவளுடைய எண்ணங்கள் எல்லாம் அர்ஜுனைச் சுற்றியே வட்டமிட்டன.
மறுநாள் காலையில் அவள் கண் விழித்ததும், அவளுடைய முதல் எண்ணம் அர்ஜுனாகத்தான் இருந்தது.

ஒருவிதமான எதிர்பார்ப்புடன் அவள் அவனுக்கு ஒரு செய்தியை அனுப்பினாள்: "எழுந்துவிட்டேன், நிழலின் ஆதிக்கம். உங்களைப் பற்றிய நினைவாகத்தான் இருந்தது."

அவனிடமிருந்து உடனடியாக பதில் வரவில்லை. வித்யாவுக்கு ஒரு சிறிய ஏமாற்றம். ஒருவேளை அவன் தூங்கிக் கொண்டிருக்கலாம் அல்லது வேலையில் பிஸியாக இருக்கலாம் என்று நினைத்தாள். அன்று முழுவதும் அவள் அவ்வப்போது தன் போனைப் பார்த்தாள். அவனுடைய பதில் அவளுக்கு மிகவும் முக்கியமாகப்பட்டது.

மாலை நேரம் நெருங்கியது. அப்போது அவளுக்கு ஒரு செய்தி வந்தது. "நல்லது, வசந்தம். உங்கள் முதல் எண்ணம் என்னைப்பற்றியதாக இருந்தது அறிந்து மகிழ்ச்சி. இன்று உங்கள் நாள் எப்படிப் போனது?"

அவர்கள் அன்றைய தினம் முழுவதும் பேசிக்கொண்டார்கள். அர்ஜுன் அவளுடைய வேலை, அவளுடைய உணர்வுகள் பற்றி விசாரித்தார். அவளுடைய ஒவ்வொரு பதிலையும் கவனமாகப் படித்தார். சில சமயங்களில் அவளுக்கு அறிவுரைகள் வழங்கினார், சில சமயங்களில் அவளைப் பாராட்டினார். வித்யாவுக்கு அவனது ஒவ்வொரு சொல்லும் ஒருவிதமான நம்பிக்கையையும் அதே நேரத்தில் ஒரு கட்டுப்படுத்தப்பட்ட உணர்வையும் அளித்தது.

அந்த வாரம் முழுவதும் அவர்களின் உரையாடல் தொடர்ந்தது. ஒவ்வொரு நாளும் அர்ஜுன் அவளுக்குச் சிறிய கட்டளைகளை வழங்கினார் - ஒரு குறிப்பிட்ட நேரத்தில் தூங்கச் செல்வது, ஒரு குறிப்பிட்ட பாடலை கேட்பது, ஒரு குறிப்பிட்ட விஷயத்தைப் பற்றி யோசிப்பது போன்ற விஷயங்கள். வித்யா ஒவ்வொரு கட்டளையையும் முழு மனதுடன் பின்பற்றினாள். அவள் அதை ஒரு விளையாட்டாகவோ அல்லது ஒரு சுமையாகவோ நினைக்கவில்லை. மாறாக, அது அவளுக்கு ஒருவிதமான அமைதியையும் விடுதலையையும் அளித்தது. அவளுடைய முடிவுகளைப் பற்றி அவள் கவலைப்பட வேண்டியதில்லை. அவளை வழிநடத்த ஒருவர் இருக்கிறார் என்ற எண்ணம் அவளுக்கு ஒருவிதமான நிம்மதியைத் தந்தது.

வாரத்தின் இறுதியில் அர்ஜுன் அவளை ஒரு கேள்வியால் ஆச்சரியப்படுத்தினான்: "வசந்தம், நீங்கள் சொன்னீர்கள், உங்களுக்கு கட்டுப்படுத்தப்பட வேண்டும் என்ற ஆசை இருக்கிறது என்று. அது உண்மையா, அல்லது வெறும் ஆர்வமா?"

வித்யாவுக்கு அந்த கேள்வி சற்றும் எதிர்பாராதது. அந்த ஒரு வாரம் அவள் அவனுடைய கட்டளைகளுக்குக் கீழ்ப்படிந்ததில் ஒரு விசித்திரமான சந்தோஷத்தை உணர்ந்திருந்தாள். அந்த உணர்வை அவள் எப்படி விவரிப்பது என்று தெரியவில்லை. ஆனால் அது வெறும் ஆர்வமில்லை என்பதை அவள் உள்ளூர உணர்ந்தாள்.

"அது உண்மை. நான் அதை முழுமையாக உணர்கிறேன் இப்போது. உங்கள் கட்டளைகளை பின்பற்றுவது எனக்கு ஒருவிதமான நிம்மதியைத் தருகிறது." அவள் பதிலளித்தாள். அந்த நிம்மதி அவளுக்குப் பிடித்திருந்தது. அது அவளைப் பாதுகாப்பாகவும் அதே நேரத்தில் ஒரு புதிய உலகத்திற்குள் நுழைவது போன்ற உணர்வையும் அளித்தது.

இப்படியாக, ஒரு நாள் கேட்ட கேள்விக்கு அடுத்த வாரம் வரை அவர்களின் ஆன்லைன் உறவு வளர்ந்திருந்தது. சிறிய கட்டளைகள், உணர்வுப்பூர்வமான உரையாடல்கள் மற்றும் ஒருவரையொருவர் புரிந்துகொள்ளும் முயற்சி மூலம் அவர்கள் ஒரு விசித்திரமான பந்தத்தை உருவாக்கியிருந்தனர். இனி அவர்களின் பயணம் எங்கு செல்லும் என்பது ஒரு கேள்விக்குறியாக இருந்தது.

omprakash_71 · 13-04-2025, 10:46 PM

Fantastic Update Nanba

sahaa · 14-04-2025, 03:27 PM

Very nice move pa, தமிழ் ல முதல் முறையா எவ்ளோ தெளிவா submissive ah sollirukkeenga . I also like it pa, am a cuckhold husbend pa.. and also I like become submissive slave.

Ayns · 15-04-2025, 11:15 PM

ஒரு வாரம் அவர்களின் ஆன்லைன் உரையாடல்கள் ஒரு விசித்திரமான பாதையில் பயணித்தன. அர்ஜுன் அவ்வப்போது வித்யாவுக்குச் சிறிய கட்டளைகளை இட்டு அவளுடைய கீழ்ப்படிதலை மெல்லப் பரிசோதித்து வந்தான்.

வித்யாவும் அந்தப் புதிய அனுபவத்தில் ஒருவிதமான அமைதியையும், அதே நேரத்தில் விவரிக்க முடியாத கிளர்ச்சியையும் உணர்ந்தாள்.

ஒருநாள் அர்ஜுன் கேட்டான்:

"நீங்கள் சொன்னீர்கள், உங்களுக்கு கட்டுப்படுத்தப்பட வேண்டும் என்ற ஆசை இருக்கிறது என்று. அது உண்மையா, அல்லது வெறும் ஆர்வமா?"

வித்யா கணினித் திரையைப் பார்த்தாள். அந்த கேள்வி அவளுடைய ஆழ்மனதில் நீண்ட காலமாக புதைந்து கிடந்த ஒரு ரகசியத்தை வெளிக்கொணர்ந்தது. அவள் உதடுகள் லேசாகத் 떨ின.

"அது உண்மை. நான் அதை முழுமையாக உணர்கிறேன் இப்போது. உங்கள் கட்டளைகளை பின்பற்றுவது எனக்கு ஒருவிதமான நிம்மதியைத் தருகிறது." அவள் தட்டச்சு செய்தாள். அந்த நிம்மதி அவளுக்குப் பிடித்திருந்தது. அவளுடைய கட்டுப்பாடான வாழ்க்கையில் இது ஒரு புதிய வெளிச்சமாகத் தோன்றியது.

"நிம்மதியா? அல்லது அடிபணிவதில் ஒரு சுகம் இருக்கிறதா? உண்மையைச் சொல்லுங்கள், வசந்தம்." அர்ஜுனின் அந்த ஊடுருவும் கேள்வி அவளுடைய முகத்தில் ஒரு வெட்கச் சிவப்பை ஏற்படுத்தியது.

வித்யா சில நிமிடங்கள் அமைதியாக இருந்தாள். அவள் உள்ளுக்குள் ஒரு போராட்டம். தான் உணர்ந்த அந்த விசித்திரமான உணர்வை எப்படி விவரிப்பது என்று தெரியவில்லை. அது வெறும் நிம்மதி மட்டும் இல்லை. அதைவிட ஆழமான ஏதோ ஒன்று.

"(சற்று வெட்கத்துடன்) சுகம் இருக்கிறது..." அவள் மெதுவாகத் தட்டச்சு செய்தாள்.

அந்த வார்த்தையை எழுதுவதற்கே அவளுக்குத் தயக்கமாக இருந்தது. "...ஒருவிதமான விடுதலை உணர்வு. என் முடிவுகளைப் பற்றி நான் கவலைப்பட வேண்டியதில்லை. நீங்கள் எல்லாவற்றையும் தீர்மானிக்கிறீர்கள்."

அவள் அந்த பதிலை அனுப்பிவிட்டு கணினியை வெறித்துப் பார்த்தாள். அர்ஜுனின் பதிலை எண்ணி அவள் இதயம் வேகமாகத் துடித்தது. அவன் என்ன சொல்லப் போகிறான்? அவளுடைய இந்த வெளிப்படையான ஒப்புதலை அவன் எப்படி எடுத்துக்கொள்ளப் போகிறான்?

சில நிமிடங்கள் அமைதிக்குப் பிறகு அர்ஜுனின் பதில் வந்தது: "ஒரு விடுதலை உணர்வா? சுவாரஸ்யமானது. பெரும்பாலானவர்கள் அடிபணிதலை ஒரு கட்டுப்பாடு என்று நினைக்கிறார்கள். ஆனால் உங்களுக்கு அது விடுதலையாகத் தெரிகிறது."

வித்யாவுக்கு அவனுடைய புரிதல் ஆச்சரியத்தை அளித்தது. அவன் அவளுடைய உணர்வுகளை மேலோட்டமாகப் பார்க்கவில்லை என்பதை அவள் உணர்ந்தாள்.

"ஆமாம்," என்று அவள் பதிலளித்தாள். "என் வாழ்க்கையில் நான் எப்போதும் என் கட்டுப்பாட்டிலேயே இருந்திருக்கிறேன். ஒவ்வொரு முடிவையும் நானே எடுக்க வேண்டியிருந்தது. இப்போது யாராவது எனக்காக முடிவெடுக்கும்போது, அந்தப் பொறுப்பிலிருந்து நான் விடுபடுவது போல் உணர்கிறேன். அது ஒரு நிம்மதியான உணர்வு."

"உங்கள் பொறுப்புகளைத் துறக்க விரும்புகிறீர்களா?" அர்ஜுன் கேட்டான்.

"சில சமயங்களில்," வித்யா ஒப்புக்கொண்டாள். "எல்லா நேரமும் இல்லை. ஆனால் சில விஷயங்களில் யாராவது எனக்கு வழிகாட்டினால், நான் அதை வரவேற்கிறேன்."

"வழிகாட்டுவதோடு மட்டுமல்லாமல், உங்கள் ஒவ்வொரு செயலையும் நான் தீர்மானித்தால்?" அர்ஜுனின் கேள்வி அவளை மீண்டும் ஒருமுறை மூச்சடைக்க வைத்தது.

வித்யா யோசித்தாள். முழுமையான கட்டுப்பாடு... அது எப்படி இருக்கும்? பயமாக இருந்தாலும், அவளுடைய உள்ளுக்குள் ஒரு விசித்திரமான ஆர்வம் எட்டிப்பார்த்தது.

"நான்... நான் யோசிக்க வேண்டும்," என்று அவள் பதிலளித்தாள்.

"யோசியுங்கள், வசந்தம். ஆனால் உங்கள் உண்மையான ஆசைகளை மறுக்காதீர்கள். சில சமயங்களில் நாம் பயப்படும் விஷயங்களில்தான் நாம் தேடும் விடுதலை ஒளிந்திருக்கும்." அர்ஜுனின் அந்த வார்த்தைகள் அவளுடைய மனதில் ஆழமாகப் பதிந்தன.

அந்த இரவு வித்யாவுக்கு நீண்டதாக இருந்தது. அவளுடைய எண்ணங்கள் எல்லாம் அர்ஜுன் மற்றும் அவளுடைய வினோதமான ஆசையைச் சுற்றியே சுழன்றன. அவள் உண்மையில் என்ன விரும்புகிறாள்? முழுமையான கட்டுப்பாட்டை அவள் தாங்க முடியுமா? அல்லது அது வெறும் ஒரு தற்காலிக ஆர்வமா?

மறுநாள் காலை அவள் ஒரு முடிவோடு கணினியைத் திறந்தாள். அவள் அர்ஜுனுக்கு ஒரு செய்தியைத் தட்டினாள்:

"எஜமான்..."

அந்த வார்த்தையை எழுதுவதற்கே அவள் கைகள் லேசாக நடுங்கின. "...

நான் உங்கள் கட்டுப்பாட்டிற்கு முழுமையாக என்னை ஒப்படைக்கத் தயாராக இருக்கிறேன்."

அவள் அந்த செய்தியை அனுப்பிவிட்டு பதிலை எதிர்பார்த்து காத்திருந்தாள். அவளுடைய இதயம் ஒரு விசித்திரமான கலவையால் நிரம்பியிருந்தது - பயம், எதிர்பார்ப்பு மற்றும் ஒருவிதமான விவரிக்க முடியாத பரவசம். இனி அவள் வாழ்க்கை எப்படி மாறப்போகிறது என்பதை அவள் அறிய ஆவலாக இருந்தாள். அந்த நொடி அவளுக்குள் ஒரு புதிய அத்தியாயம் தொடங்கப்போவது போன்ற உணர்வு.

சில நிமிடங்கள் பதட்டத்துடன் கழிந்தன. ஒவ்வொரு நொடியும் ஒரு யுகமாகத் தோன்றியது. இறுதியாக, திரையில் ஒரு செய்தி மின்னியது - 'நிழலின் ஆதிக்கம்'.

"உறுதியாக?" அந்தக் கேள்வி ஒரு கணம் அவளைத் தயங்க வைத்தது. இது வெறும் வார்த்தை விளையாட்டல்ல. இது அவள் வாழ்க்கையின் போக்கையே மாற்றக்கூடிய ஒரு முடிவு.

வித்யா ஆழமாக சுவாசித்தாள்.

அவளுடைய உள்ளுணர்வு உறுதியாக இருந்தது. அவள் எதை விரும்புகிறாள் என்பது அவளுக்குத் தெரியும்.

"ஆம்," என்று அவள் பதிலளித்தாள். "முழுமையாக."

அர்ஜுனிடமிருந்து அடுத்த செய்தி வந்தது. "நன்றாக. இனிமேல் உங்கள் ஒவ்வொரு செயலும் என் விருப்பப்படியே நடக்கும். நீங்கள் என்ன செய்ய வேண்டும், எப்போது செய்ய வேண்டும் என்பதை நான் தீர்மானிப்பேன். உங்களுக்குச் சொந்தமாக எந்த முடிவும் எடுக்க உரிமை இல்லை. புரிகிறதா, என் அடிமை?"

அந்த வார்த்தைகள் அவளுடைய உடலில் ஒரு சிலிர்ப்பை ஏற்படுத்தின. இதுதான் அவள் விரும்பியது. முழுமையான கட்டுப்பாடு.
"புரிகிறது, எஜமான்," என்று அவள் பணிவுடன் பதிலளித்தாள்.

"நல்லது. நாளை முதல் உங்கள் புதிய வாழ்க்கை தொடங்குகிறது. நான் உங்களுக்கு முதல் கட்டளையை நாளை காலை அனுப்புவேன். அதுவரை பொறுமையாக இருங்கள்"

வித்யாவுக்குள் ஒரு விசித்திரமான கலவை உணர்வுகள். பயம் இன்னும் இருந்தது, ஆனால் அதைவிட எதிர்பார்ப்பும் பரவசமும் அதிகமாக இருந்தது. அவள் ஒரு புதிய உலகத்திற்குள் காலடி எடுத்து வைக்கப் போகிறாள். ஒரு உலகம் அவளுடைய கட்டுப்பாட்டிலிருந்து நழுவி, வேறொருவரின் கைகளில் முழுமையாக ஒப்படைக்கப்படப் போகிறது.

omprakash_71 · 16-04-2025, 02:54 AM

Semma Interesting Update Nanba

Its me

தமிழில் bdsm வகை கதைகள் மிகக்குறைவே.. ஆங்காங்கே கண்ணில் படும் சில bdsm கதைகளும் எந்தவித உயிரோட்டமும் இன்றி இருப்பதால் படிப்பதற்கு அவ்வளவு நன்றாக இருப்பதில்லை.. அந்த குறையை போக்கிக்கொள்ள ஆங்கிலத்தில் உள்ள bdsm கதைகளை படித்தாலும் தமிழில் படிக்கும்போது கிடைக்கும் உணர்வுகள் அதில் கிடைப்பதில்லை..

Bdsm வகை கதைகளின் மிகப்பெரிய ரசிகன் நான்.. சில பல ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு நல்ல தமிழ் வளத்தில் bdsm வகை கதையை‌ப் படிப்பது மிகுந்த மகிழ்ச்சியாக இருக்கிறது.. தமிழின் மிகச்சிறந்த bdsm கதையாக இக்கதையை நீங்கள் எழுத வேண்டும்..

தங்களுடைய முதல் பதிவை பார்த்த உடனேயே கருத்து பதிவிட எண்ணினாலும் நீங்கள் எப்படி எழுதுகிறீர்கள் என்பதை பார்த்துவிட்டு சொல்லலாம் என்றிருந்தேன்.. இப்போது இரண்டு பதிவுகள் படித்த பின்பு என்னுடைய பார்வையில் சிலவற்றை சொல்கிறேன்..

கதை தொடங்கும் முன்பே சொல்லி இருக்கிறீர்கள் வாசகர்கள் கதையோடு சேர்ந்து பயணிக்க வேண்டும்.. வாசகர்கள் தங்கள் வக்கிர ஆசைகளை சொல்ல வேண்டும் என்று.. உங்களின் இந்த ஆசை நிறைவேற வாய்ப்பு மிகக்குறைவே..

என்னதான் மனதில் ஏகப்பட்ட வக்கிர எண்ணங்களும் ஆசைகளும் இருந்தாலும் எவராலும் அதை வெளியில் சொல்லக்கூட முடியாது என்பதுதான் நிதர்சனம்(நான் உட்பட).. ஒருவேளை தப்பித் தவறி இந்த எண்ணங்கள் வெளியே தெரிந்துவிட்டால் சமூகம் நம்மை பார்க்கும் கண்ணோட்டமே மாறிவிடும்.. அதன்பின் சாதாரணமாக நாம் செய்யும் சில காரியங்கள் கூட மற்றவர் கண்களுக்கு கேவலமானதாக தெரியும்..

என்னதான் இது காமத்தளமாக இருந்தாலும் இங்கு கதை படிக்கும் எவராலும் தங்கள் எண்ணங்களை முழுவதுமாக வெளிப்படுத்த இயலாது.. ஆகவே வாசகர்களின் வக்கிர எண்ணங்களை வைத்து கதையை கொண்டு செல்லலாம் என்று நீங்கள் நினைத்தால் இக்கதையை உங்களால் தொடரவே முடியாது..

உங்களுக்கு எழுதும் திறமை இயல்பாகவே இருக்கிறது.. வார்த்தைகளை கோர்வையாக சிறப்பாக எழுதுகிறீர்கள்.. உங்களுக்கு நான் சொல்லும் ஒரே அறிவுரை ----- இது உங்கள் கதை.. உங்கள் விருப்பம்போல் தொடர்ந்து எழுதுங்கள்.. படிக்கும் வாசகர்களின் வக்கிர ஆசைகள் உங்கள் எழுத்துக்களால் தூண்டப்பட்டால் நீங்கள் ஆசைப்பட்டது போலவே கொஞ்ச நாட்கள் கழித்து வாசகர்களும் தங்கள் வக்கிர ஆசைகளை வெளிப்படுத்தலாம்.. அது உங்கள் கையில்தான் இருக்கிறது.. தொடர்ந்து எழுதுங்கள்..

கடைசியாக ஒரு request..bdsm-ல் பல வகைகள் உண்டல்லவா! Like
Gagging
Public disgrace
Humiliation
Treating like slut
DP
Pissing
Kinky sex
Exhibitionism
இப்படி சொல்லிக்கொண்டே போகலாம்.. இது எல்லாம் கலந்த கலவையாக இந்தக் கதையை நீங்கள் எழுத வேண்டும்..

Ayns

அடுத்த நாள் காலை வித்யா வழக்கம்போல் கண் விழித்தாள். ஆனால் இன்று ஏதோ வித்தியாசமாக இருந்தது. அவளுக்காக ஒரு கட்டளை காத்திருக்கிறது என்ற எண்ணம் அவளை ஒருவிதமான பதற்றத்துடனும் அதே நேரத்தில் ஆர்வத்துடனும் வைத்திருந்தது.

அவள் போனை எடுத்தாள். ஒரு புதிய செய்தி வந்திருந்தது - அர்ஜுனிடமிருந்து.

வசந்தம், இன்று நீங்கள் அலுவலகத்திற்குச் செல்லத் தேவையில்லை. வீட்டில் இருங்கள். மதியம் சரியாக 12 மணிக்கு எனக்கு ஒரு காணொளி அழைப்பு (video call) செய்ய வேண்டும். நீங்கள் என்ன அணிந்திருக்க வேண்டும் என்பதை நான் அப்போது சொல்கிறேன். எந்த கேள்வியும் கேட்கக்கூடாது. புரிகிறதா?"

வித்யா அந்த கட்டளையைப் படிச்சதும் அவளோட இதயம் படபடன்னு அடிச்சுக்க ஆரம்பிச்சது. ரத்தம் சூடாகி உடம்பு முழுக்க பாய்ஞ்ச மாதிரி ஒரு உணர்வு. அவளுக்குள்ள ஒருவித கலவையான உணர்ச்சிகள் - பயம், பரவசம், எதிர்பார்ப்பு எல்லாம் ஒண்ணா கலந்து ஒரு வினோதமான கலக்கத்தை ஏற்படுத்துச்சு. அவ கையை வெச்சு நெஞ்சை பிடிச்சிக்கிட்டா.

இது ஆரம்பம். அவளுடைய புதிய வாழ்க்கையின் முதல் அடியை அவள் எடுத்து வைக்கப் போறாள். என்ன நடக்கப்போகிறது என்றறிய அவள் ஆவலுடன் காத்திருந்தாள்.

அவள் "புரிகிறது, எஜமான்" என்று பதிலளித்தாள்.

அந்த வார்த்தைகளை டைப் பண்ணும்போதே அவளுக்குள்ள ஒரு புதுவித உணர்வு.

அதுவரைக்கும் யாரையும் 'எஜமான்'னு கூப்பிட்டது இல்ல.

அதுவே ஒரு வித்தியாசமான அனுபவமா இருந்துச்சு. ஒரு மாதிரி தலை சுத்துற மாதிரி இருந்துச்சு அவளுக்கு.
அன்று அவள் ஒவ்வொரு நொடியும் அந்த மதிய நேரத்திற்காகக் காத்திருந்தாள். அவளோட வழக்கமான உலகத்துல இருந்து விலகி, ஏதோ ஒரு கனவு உலகத்துக்குள்ள போற மாதிரி ஒரு மயக்கம். கடிகாரம் ஒவ்வொரு நிமிஷமும் நகர்வது அவளுக்கு ஒரு யுகமா தெரிஞ்சது. மூச்சு வேகமா வந்தது. கைகள் லேசா நடுங்க ஆரம்பிச்சது. என்ன செய்ய போறோம், எப்படி பேசப்போறோம்னு பல எண்ணங்கள் மனசுல ஓடிட்டு இருந்துச்சு. ஒரு மாதிரி தன்னிலை மறந்த மாதிரி இருந்தா.

வித்யா தன் அறையை ஒரு புனிதமான இடத்தைப் போல் சுத்தம் செய்தாள். தரைய தொடைச்சா. ஜன்னல் கண்ணாடிகளை துடைச்சா. ஒவ்வொரு தூசித் துகளையும் அகற்றி, எல்லா பொருட்களையும் ஒழுங்கா அடுக்கி வெச்சா. வாசனை திரவியம் தெளிச்சா. வெளிச்சம் அவள் முகத்தில் சரியாக விழும்படி விளக்குகளை சரிசெய்தாள். கேமரா எந்த ஆங்கிள்ல இருந்தா நல்லா இருக்கும்னு யோசிச்சு அதை மாத்தி மாத்தி வெச்சு பார்த்தா. அவளுக்குள்ள ஒருவித பதட்டம் இருந்துட்டே இருந்துச்சு. இதெல்லாம் பண்ணும்போது அவ மனசு அங்க இல்ல. ஏதோ ஒரு வெறியோட பண்ணிட்டு இருந்தா.

அவள் அணிந்திருந்த தளர்வான ஆடைகளை மாற்றி, ஒரு மெல்லிய காட்டன் ஸ்லீவ்லெஸ் டாப் மற்றும் இறுக்கமான லெகிங்ஸை அணிந்தாள் - அதிகம் வெளிப்படுத்தாத, அதே நேரத்தில் அவள் உடலின் வடிவத்தை லேசாகக் காட்டும் உடை. என்ன டிரஸ் போடலாம்னு ரொம்ப நேரம் யோசிச்சா.

ஒவ்வொண்ணா எடுத்து போட்டு பார்த்தா. இது சரியா இருக்குமா, இல்ல வேற மாத்தணுமான்னு குழப்பமா இருந்துச்சு.

அவளோட கட்டுப்பாடே இல்லாம ஏதோ ஒரு பொம்மை மாதிரி செஞ்சிட்டு இருந்தா.
பதற்றம் அவளை அரித்துக்கொண்டிருந்தது. மதியம் பன்னிரண்டு மணி நெருங்க நெருங்க அவள் நாடித் துடிப்பு அதிகரித்தது. கைகள் நடுங்கி வியர்க்க ஆரம்பிச்சது.

கணினியின் முன் அமர்ந்திருந்தாள், கேமரா ஆன் செய்யப்பட்டிருந்தது. திரையில் தன்னுடைய பிரதிபலிப்பு ஒருவித கலக்கமான எதிர்பார்ப்புடன் அவளைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தது.

அவ கண்ணாடியில தன்னையே பார்த்துக்கிட்டு சரியா இருக்கோன்னு திரும்ப திரும்ப செக் பண்ணிக்கிட்டா. உதடுகள் வரண்டு போயிருந்ததால அதை ஈரப்படுத்தினாள். நாக்கு உள்ள வரல. தொண்டை குழிய அடைச்ச மாதிரி இருந்துச்சு. மனசுல ஆயிரம் கேள்விகள் ஓடிட்டு இருந்துச்சு.

என்ன பேசப்போறோம், அவர் என்ன சொல்லுவார், எப்படி நடந்துகொள்ளணும்னு எதுவுமே தெரியாம ஒருவித தவிப்போட காத்துக்கிட்டு இருந்தா. சுத்தி என்ன நடக்குதுன்னே தெரியாத ஒரு மயக்கத்துல இருந்தா வித்யா."

சரியாக பன்னிரண்டு மணி அடித்தது. கணினித் திரையில் அழைப்பு வந்தது. 'நிழலின் ஆதிக்கம்' என்ற பெயர் திரையில் மின்னியது.

வித்யாவுக்கு உள்ளுக்குள்ள ஒருவித நடுக்கம். கைகள் லேசா சில்லிட்டு போயிருச்சு. அவ ஒரு ஆழமான, நடுக்கமான மூச்சை எடுத்து அழைப்பை ஏற்றாள். அவளோட இதயம் படபடன்னு அடிச்சுக்கிட்டே இருந்தது. தொண்டை குழிய அடைச்ச மாதிரி இருந்துச்சு.

திரை மெல்ல வெளிச்சமானது. அங்கே... அர்ஜுன்.

வித்யா இதற்கு முன்பு அவனைப் பார்த்ததே இல்லை. அவனுடைய குரலில் இருந்த அந்த அழுத்தமும், வார்த்தைகளில் இருந்த கட்டளையிடும் தொனியும் அவளுக்குள் ஒரு கட்டுப்பாடு மிக்க, கம்பீரமான உருவத்தை மனதில் வரைந்திருந்தது. ஆனா இப்ப திரையில் தெரிஞ்சவன்... அவளுடைய கற்பனையின் எல்லைகளைத் தாண்டியிருந்தான். அவ எதிர்பார்த்ததைவிட ரொம்ப வித்தியாசமா இருந்தான்.

அவன் கூர்மையான, நன்கு செதுக்கிய முகமும், ஆழமான, கருப்பு நிற கண்கள் ஒருவித மர்மத்தையும் ஊடுருவும் பார்வையையும் வெளிப்படுத்தின. அந்த கண்கள் வித்யாவையே உத்து பார்க்கிற மாதிரி இருந்தது. அவனுடைய அடர்த்தியான, நேர்த்தியாக வெட்டப்பட்ட புருவங்கள் ஒரு அழுத்தமான, சிந்தனைமிக்க தோற்றத்தை அளித்தன. அவனோட ஒவ்வொரு முக பாவனையும் ஒருவித அதிகாரத்தை காட்டுச்சு. அவன் உதடுகள் மெல்லியதாக, நேர்கோடாக இருந்தன - ஒரு கணம் ஒரு புன்னகையின் மெல்லிய சாயல் தோன்றியதோ என்று வித்யா நினைத்தாள், ஆனா அது அவளுடைய நரம்புகளின் விளைவாக இருந்திருக்கலாம். ஏன்னா அவளோட உடம்பு முழுக்க ஒருவித நடுக்கம். அவன் கருப்பு நிற, உயர் கழுத்துடைய (high-neck) சட்டையை அணிந்திருந்தான், அது அவனுடைய வெளிறிய, மென்மையான சருமத்திற்கு ஒரு கம்பீரமான மாறுபாட்டை அளித்தது. அந்த சட்டை அவனோட கழுத்தை இன்னும் உயரமா காட்டுச்சு. அவனுடைய பின்னணியில் ஒரு மங்கலான புத்தக அடுக்கும், ஒரு வேலை மேசையின் ஓரமும் தெரிந்தது - ஒரு ஒழுங்கான, கட்டுப்பாடு மிக்க சூழல். எல்லாம் ஒரு அரண்மனை மாதிரி இருந்துச்சு. அங்க எந்த குழப்பமும் இல்ல.

வித்யா அவனைப் பார்த்த முதல் நொடியில் ஒருவித மின்சாரம் அவள் உடலில் பாய்ந்தது. அது வெறும் அதிர்ச்சி மட்டுமல்ல, ஒரு விவரிக்க முடியாத, ஆழமான ஈர்ப்பு. அவளுக்கு என்ன சொல்றதுன்னே தெரியல.

இத்தனை நாட்களாக அவள் ஆன்லைனில் மட்டுமே அறிந்திருந்த அந்த ஆளுமை இப்போது அவளுடைய கண் முன்னே, நிஜமாகவே இருந்தார். அவனுடைய ஒவ்வொரு அசைவையும், ஒவ்வொரு சிறு முகபாவனையையும் அவள் உன்னிப்பாகக் கவனித்தாள். அவனோட ஒவ்வொரு அசைவும் அவள கட்டுப்படுத்துற மாதிரி இருந்தது. அவ அவனை இமைக்காம பாத்துக்கிட்டே இருந்தா.

அர்ஜுன் அவளைக் கூர்ந்து பார்த்தான். அவனுடைய கண்கள் அவளை ஒரு ஸ்கேனர் போல் மேலிருந்து கீழாக அலசுவது போல் இருந்தது. வித்யா தன்னுடைய தோற்றத்தைப் பற்றி ஒரு கணம் கூசியபடி கவலைப்பட்டாள்.

தான் சரியாக இருக்கிறோமா?

அவன் எதிர்பார்ப்புகளை பூர்த்தி செய்வோமா?

அவளுக்குள்ள ஒருவித பயம் வந்துச்சு. என்ன பண்ண போறோம்னு எதுவுமே தெரியாம ஒரு மாதிரி பரிதவிச்சு போனா.

அவள் தலைமுடியை லேசாக ஒதுக்கிவிட்டாள், தன்னுடைய கைகளை மடியில் இறுக்கப் பிடித்துக்கொண்டாள். கைகள் எல்லாம் சில்லிட்டு போயிருச்சு. கால் விரல்கள் தரையை இறுக்கி பிடிச்சுக்கிட்ட மாதிரி இருந்தா. அவளோட உடம்புல சின்ன நடுக்கம். அவளோட மனசுல ஆயிரம் கேள்விகள். ஆனா எதையும் கேட்க முடியாம ஒரு மாதிரியான கட்டுப்பாட்டுல இருந்தா."

"வசந்தம்,"

அவனுடைய குரல் திரையில் ஒலித்தது. அதே அழுத்தமான, ஆழமான தொனி, ஆனா அதுல ஒரு மெல்லிய, கவனிக்கத்தக்க வேறுபாடு இருந்தது -

ஒருவேளை இது முதல் நேரடி காட்சி என்பதனாலோ அல்லது அவளுடைய பதற்றத்தை அவன் உணர்ந்ததாலோ?

அந்த குரல் அவளோட நரம்புக்குள்ள ஏறி இறங்குற மாதிரி இருந்தது. அவளோட உடம்புல ஒருவித சிலிர்ப்பு.

"நான் உங்களை பார்க்கிறேன். உங்கள் முகம் சற்று பதற்றமாக இருப்பதாகத் தோன்றுகிறது."

வித்யாவுக்கு என்ன சொல்வதென்று தெரியவில்லை.

அவ உதடுகள் லேசாகத் திறந்தன, ஆனா வார்த்தைகள் தொண்டைக்குள்ளேயே நின்னு தயங்கிச்சு. ஒரு மாதிரி அடைச்ச மாதிரி இருந்துச்சு. அவளோட இதயம் வேகமா துடிச்சுக்கிட்டே இருந்தது. கைகள் லேசா நடுங்கிச்சு. உள்ளங்கை எல்லாம் வியர்த்து சில்லிட்டு போயிருச்சு. மூச்சு கூட வேகமா வந்தது. ஒரு மாதிரி சூடான காத்து உள்ள போயிட்டு வெளிய வர்ற மாதிரி இருந்துச்சு. அவ அவனைப் பார்த்து ஒரு மெல்லிய, நடுக்கமான புன்னகையை மட்டுமே பதிலாக அளித்தாள். அந்த சிரிப்புல ஒருவித பயமும், அதே சமயம் ஒரு சின்ன எதிர்பார்ப்பும் கலந்து இருந்துச்சு. ஒரு மாதிரி பரிதாபமா இருந்தது. அவளோட கண்ணால அவனை சரியா பார்க்கக்கூட முடியல. ஒரு மாதிரியான கூச்சம். வெட்கம் அவளை சுத்தி கட்டி போட்ட மாதிரி இருந்துச்சு. அவளோட பார்வை தரையை பார்த்த மாதிரியே இருந்தது.

அவளோட மனசுல ஆயிரம் எண்ணங்கள் ஓடிட்டு இருந்துச்சு.

'நான் சரியாதான் டிரஸ் பண்ணிருக்கேனா?

இது அவரோட ஸ்டைலுக்கு பொருந்துமா?

என்னோட முடி சரியா இருக்கா?

மேக்கப் ஓவரா இருக்கா?

அவர் என்ன நினைக்கிறார்?

என்ன பேசப்போறோம்?

எப்படி நடந்துக்கணும்?'ன்னு ஒரே குழப்பம். அவளோட உடல் லேசா சூடாகுற மாதிரி இருந்தது. இதுவரைக்கும் ஆன்லைன்ல மட்டும்தான் பேசிட்டு இருந்தோம்.

இப்ப நேர்ல பார்க்கும்போது என்ன சொல்றதுன்னு தெரியாம ஒரு மாதிரியா இருந்தா. ஒரு மாதிரி சொர்க்கத்துக்கு போற மாதிரியும் நரகத்துக்கு போற மாதிரியும் ஒரு ஃபீலிங். இதுவரைக்கும் அவ அனுபவிக்காத ஒரு உணர்வு. அவளோட கட்டுப்பாடே அவகிட்ட இல்லாத மாதிரி ஒரு உணர்வு. என்ன பேசினாலும் தப்பா போயிடுமோன்னு ஒரு பயம். வித்யாவுக்கு என்ன சொல்வதென்று தெரியவில்லை. அவள் உதடுகள் லேசாகத் திறந்தன, ஆனால் வார்த்தைகள் தயங்கி நின்றன. அவள் அவனைப் பார்த்து ஒரு மெல்லிய, நடுக்கமான புன்னகையை மட்டுமே பதிலாக அளித்தாள்

"நான் உங்களுக்கு முதல் நேரடி கட்டளையை கொடுக்கிறேன்," அர்ஜுன் தொடர்ந்தான்.

அவனுடைய குரல் கொஞ்சம் கூட மாறாம, அதே அழுத்தத்தோட ஒலிச்சது. ஆனா அதுல ஒரு கண்டிப்பும், அதிகாரமும் கலந்து இருந்தது. அவனுடைய கண்கள் அவளைத் துளைப்பது போல் இருந்தது. அந்த பார்வை வித்யாவோட உடம்பு முழுக்க ஊடுருவி போன மாதிரி இருந்துச்சு. அவளோட ஒவ்வொரு அசைவையும் கவனிக்கிற மாதிரி ஒரு பார்வை. "இப்போது நீங்கள் அணிந்திருக்கும் உடையை எனக்கு முழுமையாகக் காட்டுங்கள். மேலும் நிமிர்ந்து உட்காருங்கள். உங்கள் தோள்களைப் பின்னால் தள்ளுங்கள். நான் உங்களை தெளிவாகப் பார்க்க விரும்புகிறேன்."

வித்யாவுக்கு என்ன செய்யறதுன்னே தெரியல. அவளோட இதயம் இன்னும் வேகமா அடிச்சுக்கிட்டே இருந்தது. கைகள் நடுங்கிச்சு. மூச்சு திணற ஆரம்பிச்சது. அர்ஜுனோட ஒவ்வொரு வார்த்தையும் அவளுக்குள்ள ஒருவித கலக்கத்தை ஏற்படுத்துச்சு. ஆனா அதுல ஒருவித ஈர்ப்பும் இருந்தது.

வித்யாவுக்கு லேசான பதற்றம் அதிகரித்தது. அவள் அணிந்திருந்த உடை அதிகம் வெளிப்படையாக இல்லாவிட்டாலும், யாரோ ஒருவர் தன்னை உற்று நோக்குவது அவளுக்கு ஒருவிதமான கூச்சத்தை ஏற்படுத்தியது. அவள் மெதுவாக தன்னுடைய கேமராவை மேலே உயர்த்தி,
அவ மெதுவா எழும்பினா. கால் கொஞ்சம் தடுமாறுன மாதிரி இருந்துச்சு. அவளோட கைகளை உடம்போட ஒட்டி வெச்சுக்கிட்டு மெதுவா ஒரு ரவுண்டு சுத்தி வந்தா. அவ அணிஞ்சிருந்த உடையை அவனுக்கு காட்டுனா. அவளுக்குள்ள ஒருவித கூச்சம்.
தன்னுடைய முழு உடையையும் காட்டினாள்.

அவ நிமிர்ந்து உட்கார முயற்சி பண்ணா. ஆனா அவளோட உடம்பு கொஞ்சம் நடுங்கிட்டே இருந்தது. அவ தோள்களை பின்னாடி தள்ள முயற்சி பண்ணா. ஆனா அவளோட கைகள் நடுங்கிட்டு இருந்ததால அவளுக்கு சரியா பண்ண முடியல. அவளோட கண்ணால அர்ஜுுனை சரியா பார்க்க முடியல. ஒரு மாதிரி தரையை பார்த்த மாதிரியே இருந்தா. அவளோட மனசுல ஆயிரம் எண்ணங்கள் ஓடிட்டு இருந்தது.

'நான் சரியாதான் பண்றேனா? அவருக்கு இது பிடிக்குமா? நான் என்ன பேசப்போறேன்?'ன்னு ஒரே குழப்பம். அவளோட உடம்பு லேசா சூடாகுற மாதிரி இருந்தது. அவளோட கன்னம் சிவந்து போயிருச்சு

அர்ஜுன் சில நொடிகள் அமைதியாகப் பார்த்தான். அவனுடைய முகத்தில் எந்த உணர்ச்சியும் வெளிப்படவில்லை - ஒரு நிதானமான மதிப்பீடு மட்டுமே தெரிந்தது. வித்யா தன்னுடைய இதயம் வேகமாக அடிப்பதை உணர்ந்தாள். அவள் ஏதேனும் தவறு செய்துவிட்டாளா?

அவனுடைய அமைதி அவளுக்குள் ஒருவிதமான கவலையை ஏற்படுத்தியது.

"நல்லது," இறுதியாக அவன் சொன்னான். அவனுடைய உதடுகளில் ஒரு மெல்லிய, கிட்டத்தட்ட கண்ணுக்குத் தெரியாத புன்னகை தோன்றியது. "உங்கள் உடை போதுமானது.

இப்போது, உங்கள் மேலாடையை - அந்த ஸ்லீவ்லெஸ் டாப்பை - மெதுவாக கழட்டு வசந்தம்."

வித்யாவுக்கு ஒரு கணம் அதிர்ச்சியாக இருந்தது. முதல் காட்சியிலேயே இப்படியா? அவளுடைய கன்னங்கள் சிவந்தன. ஆனால் அவளுடைய அடிபணியும் விருப்பம், அர்ஜுனிடம் அவளுக்கிருந்த அந்த விசித்திரமான நம்பிக்கை உடனடியாக மேலோங்கியது. அவள் கேள்விகள் கேட்கவில்லை.

மெதுவாக தன்னுடைய கைகளை உயர்த்தி, டாப்பின் கீழ்ப்பகுதியைப் பிடித்தாள். கேமராவை சரியாகப் பாயிண்ட் செய்ய அவள் கைகள் லேசாக நடுங்கின.

அவள் மெதுவாக டாப்பை மேலே உயர்த்தினாள், அவளுடைய வயிறு மற்றும் மார்பின் ஒரு பகுதி வெளிப்பட்டது. அவள் பார்வையை கேமராவில் இருந்து விலக்கி, தரையைப் பார்த்தாள். அவளுடைய சுவாசம் வேகமாகவும் ஆழமாகவும் இருந்தது. அர்ஜுன் அவளைக் கூர்ந்து பார்த்துக் கொண்டிருக்கிறான் என்ற எண்ணம் அவளை மேலும் கூசியடையச் செய்தது.

அவள் மேலாடையை முழுவதுமாக அகற்றியதும், அர்ஜுன் அவளை இன்னும் கூர்மையாகப் பார்த்தான். அவனுடைய கண்கள் அவளுடைய தோள்களிலும், கழுத்திலும், இப்போது வெளிப்பட்டிருந்த அவளுடைய மார்பின் மேல்பகுதியிலும் நிலைத்தன. வித்யா கூசியபடி தன்னுடைய கைகளால் தன்னைப் போர்த்திக்கொள்ளும் ஆசை ஏற்பட்டது, ஆனால் அவளுடைய எஜமானின் கட்டளை அவளைத் தடுத்தது.

"கைகளை எடுங்கள், வசந்தம்," அர்ஜுனின் கட்டளை உறுதியாகவும், அதே நேரத்தில் ஒரு மெல்லிய அதிகாரத்துடனும் இருந்தது.

வித்யா மெதுவாக தன்னுடைய கைகளை அகற்றினாள்.

அவளுடைய முகம் நெருப்பைப் போல் சிவந்துபோனது. அவள் கண்களை மூடிக் கொண்டாள், இந்த அவமானத்தை எதிர்கொள்ளத் தயாராக இல்லை.

அர்ஜுன் ஒரு நிமிடம் அமைதியாக அவளைப் பார்த்தான். அவனுடைய பார்வை அவளை ஊடுருவுவது போல் இருந்தது - அவளுடைய கூச்சம், அவளுடைய பதற்றம், ஆனால் அதற்குள் ஒளிந்திருந்த அந்த அடிபணியும் விருப்பம் எல்லாவற்றையும் அவன் பார்ப்பது போல் இருந்தது.

வித்யாவுக்குள் ஒரு விசித்திரமான கலவை உணர்வுகள் - கூச்சம், பதற்றம், அதே நேரத்தில் ஒருவிதமான விவரிக்க முடியாத கிளர்ச்சி, அவளுடைய கட்டுப்பாட்டை வேறொருவர் கையில் ஒப்படைப்பதில் இருந்த ஒரு வினோதமான சந்தோஷம்.

"கண்களைத் திறங்கள், வசந்தம்," அர்ஜுன் மெதுவாகச் சொன்னான். அவனுடைய குரலில் முன்பு இருந்த கண்டிப்பு குறைந்து, ஒரு மென்மையான தொனி கலந்திருந்தது. வித்யா தயக்கத்துடன் கண்களைத் திறந்தாள். அர்ஜுனின் முகத்தில் ஒரு மெல்லிய, கிட்டத்தட்ட கனிவான புன்னகை இருந்தது. "நீங்கள் அழகாக இருக்கிறீர்கள், வசந்தம்." அந்த வார்த்தைகள் அவளை லேசாகத் திகைக்க வைத்தன.

அவளுடைய பயம் கொஞ்சம் குறைந்தது போல் இருந்தது. ஒருவிதமான அங்கீகாரம் அவளைத் தொட்டது.

"நன்றி, எஜமான்," அவள் மெல்லிய, நடுங்கும் குரலில் பதிலளித்தாள்.

"இன்று நாம் அதிகம் பேசப்போவதில்லை. இது உங்களை எனக்குக் காட்டுவதற்கான ஒரு அறிமுகம் மட்டுமே. உங்கள் கீழ்ப்படிதலை நான் நேரடியாகப் பார்க்க விரும்பினேன், நீங்கள் என் கட்டளைகளுக்கு கீழ்ப்படியத் தயாராக இருக்கிறீர்கள் என்பதை நான் பார்த்தேன். அது மகிழ்ச்சி அளிக்கிறது."

அர்ஜுனின் பார்வை அவளுடைய கண்களை சந்தித்தது. "நாளை நான் உங்களுக்கு மேலும் கட்டளைகளை அனுப்புவேன். அதுவரை பொறுமையாக இருங்கள், என் உடைமை. நீங்கள் இப்போது போகலாம்."

அர்ஜுன் அழைப்பைத் துண்டித்தான். வித்யா கணினித் திரையை வெறித்துப் பார்த்தாள். அவளுடைய உடல் இன்னும் லேசாக நடுங்கிக் கொண்டிருந்தது. முதல் காணொளி அழைப்பு அவளுக்கு ஒரு ஆழமான தாக்கத்தை ஏற்படுத்தியிருந்தது - அதிர்ச்சி, கூச்சம், ஆனால் அதே நேரத்தில் ஒரு விவரிக்க முடியாத திருப்தி மற்றும் எதிர்பார்ப்பு. அவள் அவனைப் பார்த்தது அவளுடைய நம்பிக்கையை அதிகரித்திருந்தது. அவனுடைய கட்டுப்பாடு அவளை வசீகரித்தது. இந்த புதிய பயணம் அவளை எங்கு கொண்டு செல்லப் போகிறது என்ற ஆவல் அவளைச் சூழ்ந்தது. இனி அவள் வாழ்க்கை நிச்சயமாக முன்பு போல் இருக்கப் போவதில்லை. அந்த நிழலின் வசீகரம் அவளை முழுமையாக ஆட்கொள்ளத் தொடங்கியிருந்தது.

..................

omprakash_71 · 17-04-2025, 04:12 AM

செம்ம கலக்கலான மற்றும் வித்தியாசமான பதிவுக்கு நன்றி நண்பா

Login
Username:
Password:	Lost Password?
	Remember me