Adultery வனிதா-VANITHA

[manigopal]

intha story repost panratha already paatha old story pola iruku name

[Chennai Veeran]

Great going

[Bala]

Next update waiting

[thirddemodreamer]

... can someone guide me to upload images... 
every time when i post a image my account gets blocked for about 24hrs and nothing gets posted

[thirddemodreamer]

An Unexpected Visitor

அடுத்த நாள் காலை, வனிதா தன் காரில் குவாட்டர்ஸை அடைந்தாள்—அவள் ஒரு மெரூன் பருத்தி புடவையை அணிந்திருந்தாள், தொப்புளுக்கு மேலே ஒழுங்காக சரி செய்யப்பட்டு, இடுப்பை முழுமையாக மறைத்து, ஒரு கருப்பு பிளவுஸுடன் நேர்த்தியாக பொருந்தியது. காரில் இருந்து இறங்கி, அவள் வாசலை நோக்கி நடந்தாள்—அங்கு மணி மட்டும் தனியாக நின்றிருந்தான், ஒரு பழைய நீல சட்டையில், ஒரு சிறு பையை தோளில் மாட்டியிருந்தான். அவள் மணியை பார்த்து, தொழில்முறையாக ஒரு சிறு தலையசைப்புடன் கேட்டாள்:
·       "சுமித்ரா எங்க, மணி?"
மணி ஒரு சிறு தயக்கத்துடன் பதிலளித்தான்:
·       "மேடம், அவங்க மறுபடி ஹாஸ்பிடலுக்கு செக்கப்-க்கு போயிருக்காங்க."
வனிதா "சரி," என்று மனதிற்குள் முனகி, மணியை பின்தொடர்ந்து உள்ளே நுழைந்தாள்—இருவரும் முற்றிலும் தொழில்முறையாக நடந்து கொண்டனர், முந்தைய நாட்களின் பதற்றத்தை மறைத்து, ஒரு அமைதியான வழக்கத்தை தொடர்ந்தனர். வனிதா தன் ஆபீஸ் மேசையில் அமர்ந்து, கோப்புகளை புரட்டி, வேலையை தொடங்கினாள்—மணி தேவையான டாக்குமென்ட்ஸை எடுத்து வந்து, அவள் கேட்கும் பொருட்களை ம silence ஆக வைத்து, தன் இடத்திற்கு திரும்பினான்.
மதியம், மணி லன்ச் எடுத்து வந்து, மேசையில் வைத்தான்:
·       "மேடம், சாப்பிடுங்க," என்று மெதுவாக கூறினான்.
வனிதா ஒரு சிறு புன்னகையுடன் பதிலளித்தாள்:
·       "தேங்க்ஸ், மணி," என்று சொல்லி, தனியாக சாப்பிட்டாள்—இருவரும் முறையாக, தூரத்துடன் இருந்தனர்.
மாலை மூன்று மணியளவில், வனிதா தன் மேசையில் ஆழ்ந்து வேலை செய்து கொண்டிருந்தாள்—கம்ப்யூட்டர் திரையில் எண்கள் மற்றும் கோப்புகள் அவள் கவனத்தை கவர்ந்தன. மணி சமையலறையில், தன் மொபைலில் ஏதோ பார்த்து கொண்டிருந்தான்—அப்போது அவனுக்கு ஆபீஸில் இருந்து ஒரு அழைப்பு வந்தது. அழைப்பை முடித்து, அவன் வனிதாவை அணுகி, தயக்கத்துடன் கூறினான்:
·       "மேடம், ஆபீஸ்ல உங்களுக்கு டாக்குமென்ட்ஸ் கொடுக்க யாரோ விசிட்டர் வந்திருக்காங்க. நான் போய் அவங்களை கூட்டிட்டு வர்றேன்."
வனிதா தலையை உயர்த்தி, ஒரு சிறு ஆர்வத்துடன் பதிலளித்தாள்:
·       "சரி, மணி," என்று கூறினாள்—அவள் மனதில், "யாராக இருக்கும்?" என்று ஒரு சிறு கேள்வி எழுந்தது.
அவள் குளியலறைக்கு சென்று, முகத்தை குளிர்ந்த நீரால் கழுவி, புடவையை சரி செய்து, ஒரு புத்துணர்ச்சியுடன் மேசைக்கு திரும்பினாள்—வேலையை தொடர்ந்து, விசிட்டரை எதிர்பார்த்து காத்திருந்தாள். சுமார் பதினைந்து நிமிடங்கள் கழித்து, மணி அவளுக்கு மொபைல் மூலம் அழைத்து, வீட்டிற்கு வெளியே உள்ள சிறு பால்கனியில் இருந்து பேசினான்:
·       "மேடம், விசிட்டர் இங்க வந்துட்டாங்க. வாங்க," என்று கூறினான்.
வனிதா வெளியே சென்றவள், பால்கனியில் ஒரு டீ டேபிள் மற்றும் இரண்டு நாற்காலிகளுக்கு மத்தியில், கையில் ஃபைலுடன் நிற்கும் அங்கித்தை பார்த்து அதிர்ந்தாள்—அவன் ஒரு வெள்ளை சட்டையும் கருப்பு பேன்ட்டும் அணிந்து, ஒரு சிறு புன்னகையுடன் நின்றிருந்தான். இருவரும் ஒருவரை ஒருவர் பார்த்து சிரித்து, ஒரே நேரத்தில் வாழ்த்தினர்:
·       "ஹாய்," என்று வனிதா மெதுவாக கூறினாள்.
·       "ஹாய்," என்று அங்கித் பதிலளித்தான்.
வனிதா ஒரு நாற்காலியில் அமர்ந்து, ஆர்வத்துடன் கேட்டாள்:
·       "நீ எப்போ வந்த?"
அங்கித் எதிரே அமர்ந்து, பதிலளித்தான்:
·       "ஒரு அரை மணி நேரத்துக்கு முன்னாடி. இன்னிக்கு ராத்திரி திரும்பறேன்."
மணி அவர்களை பார்த்து, ஒரு சிறு தலையசைப்புடன் கூறினான்:
·       "மேடம், நான் ரெண்டு பேருக்கும் டீ எடுத்துட்டு வர்றேன்," என்று சொல்லி, உள்ளே சென்றான்.
பால்கனியில், டேபிளுக்கு இடையே அமர்ந்து, இருவரும் பேச ஆரம்பித்தனர்—வனிதா அவனை பார்த்து கேட்டாள்:
·       "நீ நல்லா இருக்கியா? ஃபேமிலி எல்லாம் எப்படி இருக்கு?"
அங்கித் சிரித்து பதிலளித்தான்:
·       "நல்லா இருக்கேன், வனிதா. உன் ஃபேமிலி எப்படி?"
அவர்கள் உடல் நலம் மற்றும் குடும்ப விஷயங்களை பகிர்ந்து கொண்டனர்—பின்னர், அங்கித் தன் வருகையின் நோக்கத்தை விளக்கினான்:
·       "நம்ம ட்ரெய்னிங் மற்றும் மீட்டிங்கில் கிடைச்ச ப்ராஜெக்ட்க்கு டாக்குமென்ட்ஸ் கொண்டு வந்திருக்கேன். இதை பர்சனலா வந்து சப்மிட் பண்ணி, அப்ரூவல் வாங்க சொன்னாங்க. நீ தான் அப்ரூவல் ஆபீஷியல்னு தெரிஞ்சு, ரொம்ப சர்ப்ரைஸ் ஆயிட்டேன். சந்தோஷமா இருக்கு."
வனிதா ஒரு சிறு சிரிப்புடன் பதிலளித்தாள்:
·       "நானும் இப்போ தான் இதை கேள்விப்பட்டு சர்ப்ரைஸ் ஆயிட்டேன். எனக்கு இன்னும் என்னென்ன பொறுப்பு கொடுத்திருக்காங்கனு முழுசா தெரியல. இப்போ வர இருக்கற ப்ரமோஷனுக்கு முன்னாடி நிறைய வேலை முடிக்கணும். கொஞ்சம் பிரஷர் இருக்கு."
அங்கித் அவளை உற்சாகப்படுத்தினான்:

[thirddemodreamer]

·       "வாழ்த்துக்கள், வனிதா! நீ இதை ஈஸியா ஹேண்டில் பண்ணிடுவே. இதுக்கு மேல கூட நீ டிசர்வ் பண்ணறே."

வனிதா டாக்குமென்ட்ஸை புரட்டி படிக்க ஆரம்பித்தாள்—மணி இரண்டு கோப்பை டீயுடன் வந்து, மேசையில் வைத்து, உள்ளே திரும்பினான். டாக்குமென்ட்ஸை படிக்கும் போது, வனிதாவுக்கு ஒரு சிறு நிம்மதி தோன்றியது—அவர்கள் வெளியில் பால்கனியில் இருப்பது, மணி அருகில் இருப்பது, அவளுக்கும் அங்கித்துக்கும் பாதுகாப்பாக இருந்தது. அவள் டாக்குமென்ட்ஸை முடித்து, அங்கித்திடம் கூறினாள்:
·       "எல்லாம் சரியா இருக்கு, ஆனா இன்னும் ரெண்டு அப்ரூவல் ரிக்வெஸ்ட் லெட்டர்ஸ் சப்மிட் பண்ணணும்."
அங்கித் ஒரு சிறு தயக்கத்துடன் பதிலளித்தான்:
·       "ஆ, சாரி, மறந்துட்டேன்."
அவர்கள் பேச்சு தொடர்ந்தது—மணி மீண்டும் வந்து, வெறும் கோப்பைகளை எடுத்து, அவர்களிடம் கூறினான்:
·       "மேடம், ஜிஎம் சார்கிட்ட இருந்து கால் வந்துச்சு. ஒரு முக்கியமான ஃபைலை எடுத்துட்டு, பக்கத்து ஆபீஸ்ல சைன் வாங்கணுமாம். நான் அரை மணி நேரத்துல திரும்பி வந்துடறேன். அங்கித் சாரை ஏர்போர்ட்டுக்கு கூட்டிட்டு போறேன்."
அவன் உள்ளே சென்று, மூன்று நிமிடங்களில் திரும்பி வந்து, மீண்டும் கூறினான்:
·       "மேடம், நான் கிளம்பறேன்," என்று சொல்லி, வெளியேறினான்.
அங்கித் அரை மணி நேரம் வனிதாவுடன் தனியாக இருக்கப் போவதை நினைத்து மகிழ்ந்தான்—ஆனால் வனிதாவுக்கு ஒரு சிறு பதற்றம் தோன்றியது; மணியின் பிரசன்னத்தை முன்பு தவிர்க்க நினைத்தவள், இப்போது அதை விரும்பினாள். அவள் ஃபைலை அங்கித்திடம் திருப்பி கொடுத்து, கூறினாள்:
·       "இந்த ரெண்டு லெட்டர்ஸை சேர்த்துடு," என்று சொன்னாள்.
அங்கித் அவளை பார்த்து கேட்டான்:
·       "இங்க பிரின்டரும் சிஸ்டமும் இருக்கா?"
வனிதா ஒரு சிறு தயக்கத்துடன் பதிலளித்தாள்:
·       "ஆமா, உள்ள இருக்கு," என்று கூறினாள்—அவர்கள் உள்ளே தனியாக இருக்க வேண்டியது அவளுக்கு பதற்றத்தை அளித்தது.
உள்ளே நுழைந்தவுடன், அங்கித்தின் கண்கள் அறையை சுற்றி பார்த்தன
              "எப்போ பிளைட்?" என்று வனிதா கேட்டதற்கு,
               "இரவு 8 மணிக்கு," என்று பதிலளித்து,
                —அவன் ஒரு சிறு சிரிப்புடன் கேட்டான்:
·       "ஓ, இங்க உனக்கு பெட்ரூம் கூட கொடுத்திருக்காங்களா, ரெஸ்ட் எடுக்க?" என்று கேட்டான்.
வனிதா சாதாரணமாக பதிலளித்தாள்:
·       "ஆமா," என்று சொல்லி, தன் நாற்காலியில் அமர்ந்து, கம்ப்யூட்டரை ஆன் செய்தாள்.
அங்கித் அவள் இடது பக்கம் அமர்ந்தான்—வனிதா இரண்டு லெட்டர்களை தட்டச்சு செய்ய ஆரம்பித்தாள், மனதில் மணி விரைவில் திரும்ப வேண்டும் என்று நினைத்தவாறு. அவள் தட்டச்சு செய்து முடித்துவிட்டு, பிரிண்ட் அவுட் எடுத்து அங்கித்திடம் கொடுத்தாள். அங்கித் சாதாரண உரையாடலை தொடங்கினான்:
·       "நீ இதே புடவையை நாம முதல் முறை சந்திச்சப்போ போட்டிருந்தே, இல்லையா?" என்று கேட்டு, கையொப்பமிட்ட பேப்பரை மெதுவாக திருப்பி கொடுத்து,
·       "ஆனா இப்போ அன்னிக்கு விட ரொம்ப அழகா இருக்கே," என்று மென்மையாக கூறினான்.
வனிதா பதற்றத்தில் ஒரு சிறு புன்னகையை மட்டும் வெளிப்படுத்தி, லெட்டரை ஃபைலில் வைத்து, மரியாதையாக பதிலளித்தாள்:
·       "எல்லாம் முடிஞ்சு. இங்க உன் வேலை முடிஞ்சு," என்று கூறி, ஃபைலை திருப்பி கொடுத்தாள்.
அங்கித் அவள் பதிலை புரிந்து கொண்டு, பதிலளித்தான்:
·       "நானும் உன்னை டிஸ்டர்ப் பண்ண விரும்பல, ஆனா வேலை இப்படி ஆகிடுது."
வனிதா ஒரு சிறு புன்னகையுடன் கூறினாள்:
·       "பரவாயில்லை, நான் புரிஞ்சுக்கறேன்."
இருவரும் சிரித்தனர்—வனிதா மீண்டும் தன் வேலைக்காக தட்டச்சு செய்ய ஆரம்பித்தாள். இருவரும் அமைதியாக இருந்தனர்—அங்கித் அருகில் அமர்ந்து, அவள் அழகை மெதுவாக ரசித்தான், அவள் தலையில் இருந்து இடுப்பு வரை அவன் கண்கள் நகர்ந்தன. அவன் பார்வை அவள் இடுப்பில் சற்று நீளமாக நிலைகுத்தியது—வனிதா அவன் பார்வையை உணர்ந்து, சாதாரணமாக புடவையை சரி செய்து, இடுப்பை மறைத்து, தன் கண்களை கம்ப்யூட்டரில் இருந்து விலக்காமல் தொடர்ந்தாள்.
 

[thirddemodreamer]

A Moment of Temptation

வனிதாவின் மேசையில் மொபைல் ஒலித்தது—திரையில் மணி சென்றிருந்த அருகிலுள்ள ஆபீஸின் எண்ணை காட்டியது. அறையில் நிலவிய பதற்றத்தை மாற்றவும், அங்கித்தின் மனதை திசை திருப்பவும், வனிதா ஒரு சிறு தயக்கத்துடன் அவனை பார்த்து கேட்டாள்:
·       "அங்கித், போனை எடுத்து ஸ்பீக்கர்ல வை," என்று கூறினாள்.
அங்கித் ஒரு சிறு அதிர்ச்சியுடன், "ஆ," "யா," என்று முனகி, மொபைலை எடுத்து ஸ்பீக்கரில் வைத்தான்:
மறுமுனையில் மணியின் குரல் ஒலித்தது:
·       "மேடம், நான் மணி பேசறேன். அங்கித் சார் அங்க இருக்காரா?"
வனிதா கண்களால் அங்கித்தை பதிலளிக்க சைகை செய்ய, அவன் பதிலளித்தான்:
·       "ஆமா, மணி, சொல்லு."
மணி தொடர்ந்தான்:
·       "சார், இங்க ஆபீஸ்ல சைன் வாங்க வேண்டிய ஆபீஸர் வெளிய போயிருக்காரு. வழியில ட்ராஃபிக்கில மாட்டிக்கிட்டார். இன்னும் கொஞ்ச நேரம் ஆகும். சார், எனக்காக வெயிட் பண்ண வேண்டாம்."
அங்கித் ஒரு சிறு மரியாதையுடன் பதிலளித்தான்:
·       "சரி, மணி, பரவாயில்லை. நான் கேப் புக் பண்ணிக்கறேன்."
மணி மென்மையாக முடித்தான்:
·       "சரி, சார்," என்று கூறி, அழைப்பை துண்டித்தான்.
அறையில் ஒரு முழுமையான அமைதி நிலவியது—வனிதா அதிர்ச்சியில் தட்டச்சு செய்வதை நிறுத்தினாள், மணியின் பதிலை கேட்டு, "இனி என்ன ஆகுமோ?" என்று மனதில் நினைத்தாள். மணி இன்னும் தாமதிப்பது, அங்கித்துடன் மட்டும் இருக்க வேண்டிய நிலை, அவளுக்கு பதற்றத்தை ஏற்படுத்தியது. கடிகாரம் நான்கு மணியை காட்டியது—ஏர்போர்ட்டுக்கு செல்ல ஒரு மணி நேரம் மட்டுமே தேவை, ஆனால் அங்கித்தின் பிளைட் இரவு எட்டு மணிக்கு. இன்னும் இரண்டு மணி நேரம் இருந்தது.
சிறிது நேர அமைதிக்கு பிறகு, அங்கித் மெதுவாக பேசினான்:
·       "சரி, வனிதா, நான் கிளம்பறேன். இப்போ கேப் புக் பண்ணவா?"
வனிதா, மரியாதையை பராமரிக்க, ஒரு சிறு தயக்கத்துடன் பதிலளித்தாள்:
·       "பரவாயில்லை, அங்கித். நீ இருக்க வேண்டியதில்லை. ஏர்போர்ட்டுல ரெண்டு மணி நேரம் வெயிட் பண்ண வேண்டாம். ஆறு மணிக்கு கிளம்பினாலும் போதும். நான் கூட என் கார்ல ட்ராப் பண்ணிடறேன்."
அங்கித் ஒரு சிறு தயக்கத்துடன் கேட்டான்:
·       "நிஜமாவா?"
அவள் தலையசைத்து, "ஆமா," என்று மனதிற்குள் முனகினாள்—ஆனால் அவள் மனம் பதற்றத்தில் தவித்தது. கடிகாரத்தின் டிக்-டிக் ஒலி மெதுவாக அறையை நிரப்பியது, வனிதாவின் தட்டச்சு ஒலி மட்டும் அந்த அமைதியை சிறிது கலைத்தது. இருவரும் ஒருவரையொருவர் உணர்ந்தனர்—வனிதாவின் கண்கள் திரையில் இருந்தாலும், அவள் அங்கித்தின் உடல் வெப்பத்தை உணர்ந்தாள். அங்கித், எவ்வளவு முயன்றும், தன் கண்களை அவளிடம் இருந்து திருப்ப முடியவில்லை—அவன் பார்வை அவள் மெரூன் புடவையில் மறைந்த வளைவுகளை ஆராய்ந்தது, அவள் முடிச்சு கட்டிய முடியில் இருந்து, கழுத்து, தோள்கள், இடுப்பு வரை நகர்ந்து, அவனுக்கு ஒரு சிறு வெப்பத்தை ஏற்படுத்தியது.
அமைதியை உடைத்து, அங்கித்தின் நாற்காலி இழுக்கப்படும் ஓசை ஒலித்தது—அவன் நாற்காலியை அவளுக்கு அருகில் நகர்த்தினான். வனிதா அவனது நெருக்கத்தை உணர்ந்து, தட்டச்சு செய்யும் விரல்களை நிறுத்தினாள்—ஆனால் அவள் முகம் இன்னும் திரையை நோக்கியே இருந்தது, அவள் உடல் ஒரு பதற்றத்தில் உறைந்தது, அவனது அடுத்த நகர்வை எதிர்பார்த்து. அங்கித்தின் கை மெதுவாக அவள் கன்னத்தை தொட்டு, அவள் முகத்தை தன்னை நோக்கி திருப்பியது—வனிதாவின் கண்கள் கீழே கவிழ்ந்திருந்தன, அவள் இதயம் வேகமாக துடித்தது. அங்கித் மென்மையாக அவளை அழைத்தான்:
·       "வனிதா," என்று ஏக்க ஆசையுடன் கூறினான்.
அவள் மெதுவாக கண்களை உயர்த்த, அவர்கள் பார்வைகள் ஒரு நிமிடத்திற்கு சந்தித்தன—அந்த கணத்தில், உலகம் அமைதியாகி, இருவரது மூச்சும் ஒரு சீரற்ற தாளத்தில் ஒலித்தது. அங்கித், அவளை கண்களால் கெஞ்சி, மெதுவாக தன் உதடுகளை அவளுக்கு அருகில் கொண்டு வந்தான்—ஒரு மென்மையான முத்தம், ஒரு தொடுதல் போல, அவள் உதடுகளில் பதிந்தது. அவன் மீண்டும் நான்கைந்து மென்மையான முத்தங்களை தொடர்ந்து, அவள் கீழ் உதட்டை மெதுவாக கவ்வி, பின்னர் மேல் உதட்டை, மீண்டும் மீண்டும், ஒரு மெல்லிய ஆர்வத்துடன் தொடர்ந்து முத்தமிட்டான்.. அவன் நாக்கு அவள் வாய்க்குள் நுழைந்து, அவள் நாக்கை தேடியது—வனிதா, ஒரு சிறு தயக்கத்திற்கு பின், பதிலளித்தாள், அவள் நாக்கு அவனுடன் இணைந்து ஆடியது. அங்கித் ஒரு மென்மையான முனகலை வெளிப்படுத்தினான்—"ம்ம்"—அவன் கை அவள் புடவையின் பக்கவாட்டில் நுழைந்து, அவள் வயிற்றை நேரடியாக தொட்டது, மென்மையான தோலில் அவன் விரல்கள் சறுக்கின.
அவன் கை அவள் இடுப்பில் மடிந்த புடவையை சற்று கீழே நகர்த்தியது, அவள் தொப்புளை வெளிப்படுத்தியது—வனிதா, ஒரு உள்ளுணர்வில், வயிற்றை உள்ளிழுத்து, அவனுக்கு உதவினாள். அங்கித் அவள் முகத்தை விட்டு பின்வாங்கி, கீழே பார்த்து, அவள் தொப்புளை ரசித்தான்—ஒரு சிறு பள்ளமாக, அவள் வெள்ளை தோலுக்கு மத்தியில் பளபளத்தது. அவன் மெதுவாக முனகினான்:
·       "பியூட்டிஃபுல்," என்று கிசுகிசுத்து, மீண்டும் அவளை ஆழமாக முத்தமிட்டான்.
வனிதாவின் கைகள் அவன் கைகளை பற்றி இறுக்கின—அவன் விரல் அவள் தொப்புளை சுற்றி வட்டமிட்டு, உள்ளே நுழைந்து விளையாடிய போது, அவள் பற்றுதல் இறுகியது. அவன் கை மேலே நகர்ந்து, அவள் வலது முலையை மெதுவாக தொட்டது—வனிதா, பதிலாக, அவன் நாக்கை ஆழமாக உறிஞ்சினாள். அவர்கள் இந்த நிலையில் சுமார் ஐந்து நிமிடங்கள் இருந்தனர்—அவர்களின் மூச்சு ஒரு சீரற்ற தாளத்தில் ஒலித்து, அறையை ஒரு வெப்பத்தில் நிரப்பியது. அங்கித், மேலும் விரும்பி, முத்தத்தை உடைத்து, எழுந்து நின்றான்—இருவரது கண்களும் ஒரு தூய ஆசையுடன் ஒருவரை ஒருவர் பார்த்தன. அவன் அவள் இடது கையை தன் வலது கையால் பற்றி, மெதுவாக படுக்கையறையை நோக்கி நகர்ந்தான்—வனிதாவின் இதயம் வேகமாக துடித்தது, அவள் மனம் ஒரு முரண்பாட்டில் தவித்தது, ஆனால் அவள் கால்கள் அவனை பின்தொடர்ந்தன.

[Bala]

Nanbaa mani pavam...
Avanuku kidaikanum kastly homely mel athikari vanitha.    Ankithu ok than... But mani than correct for vanitha sex feel realistic... 
Parpom mani siva pojaiyel pathiyel varuvana...
Poojai mudichu...
Poojai nadatha bed rooma. Clean pana porana. Waiting waiting

[prrichat85]

Nanba sema kathai bring vanita in control and Ava venam nu decision eduta sema ya irukum

[raasug]

... 
வனிதாவின் கைகள் அவன் கைகளை பற்றி இறுக்கின ... ....  அங்கித், மேலும் விரும்பி, முத்தத்தை உடைத்து, எழுந்து நின்றான்—இருவரது கண்களும் ஒரு தூய ஆசையுடன் ஒருவரை ஒருவர் பார்த்தன. அவன் அவள் இடது கையை தன் வலது கையால் பற்றி, மெதுவாக படுக்கையறையை நோக்கி நகர்ந்தான்—வனிதாவின் இதயம் வேகமாக துடித்தது, அவள் மனம் ஒரு முரண்பாட்டில் தவித்தது, ஆனால் அவள் கால்கள் அவனை பின்தொடர்ந்தன.

ஆசை ஒரு புறம் படுக்கை அறையை நோக்கி இழுக்கிறது ! தயக்கம் அவளை தடுக்கிறது ! இன்று வனிதாவுக்கு படுக்கை அறையில் அது நடந்து விடுமா ?

ஒரு சஸ்பென்ஸ் உடன் தொடரும் என்று இந்த பாகம் முடிகிறது. அடுத்த பாகத்தை வாசகர்கள் ஆர்வத்துடன் எதிர்பார்க்கிறார்கள்

[Rooban94]

Excellent bro

[sundarb]

should think about his husband and child

[Joseph Rayman]

Vanitha should give her well fucked pussy with her lover juices to her wimp husband to lick and clean

[vishuvanathan]

Super, hero is back. They should fuck all night informing that she has more work.

[omprakash_71]

Semma Interesting and Beautiful Update Nanba Super

[thirddemodreamer]

A Line Crossed

படுக்கையறையின் கதவு பூட்டப்பட்டிருந்தது—வனிதாவும் அங்கித்தும் படுக்கையருகில் நின்று, ஒருவரை ஒருவர் ம silence ஆக பார்த்தனர். அவர்களின் கண்களில் குழப்பமும் ஆசையும் கலந்து, ஒரு பதற்றமான அமைதி அறையை நிரப்பியது. அங்கித்தின் கண்களில் ஆசை மேலோங்கியது—அவன் தன் சட்டையை கழற்றி, பேன்ட்டை அவிழ்க்க ஆரம்பித்தான், வனிதாவை பார்த்து, கண்களால் "ப்ளீஸ்" என்று கெஞ்சினான். அவனது ஆசையை புரிந்து, அவள் மனதில் தன் கணவனை ஏமாற்றக் கூடாது என்ற கடைசி எதிர்ப்பு உடைந்தது—வனிதா ஒரு சிறு தயக்கத்துடன், தன் மெரூன் புடவையை தோளில் இருந்து நழுவ விட்டு, மெதுவாக அதை உடலில் இருந்து முழுமையாக அவிழ்த்தாள். அவள் கண்கள் கீழே கவிழ்ந்திருக்க, அங்கித்தின் கண்கள் அவள் உடலை ஆர்வத்துடன் ஆராய்ந்தன—அவள் வெள்ளை பிராவையும் கருப்பு பெட்டிகோட்டையும் பார்த்து, அவன் ஆசை இன்னும் தீவிரமானது.
வனிதா தன் பிளவுஸின் கீழ் கொக்கியை அவிழ்த்து, மெதுவாக அதை கழற்றினாள்—இப்போது அவள் வெள்ளை பிராவிலும் கருப்பு பெட்டிகோட்டிலும் நின்றாள். அங்கித் தன் பெல்ட்டை அவிழ்த்து, பேன்ட்டை கழற்றி, வெள்ளை பாக்ஸர் உள்ளாடையில் நின்றான்—அவன் கண்கள் அவளை ரசித்தபடி இருந்தன. வனிதா பெட்டிகோட்டின் பக்கவாட்டு முடிச்சை அவிழ்த்து, அதை காலடியில் விழ விட்டாள்—இப்போது அவள் வெள்ளை பிராவிலும் கருப்பு பேன்டியிலும் நின்றாள். அவள் அங்கித்தை பார்த்தாள்—அவன் வெள்ளை பாக்ஸரில், கண்களில் ஆசையும் ஆர்வமும் மின்ன, அவளை பார்த்து நின்றான். இருவரும் ஒருவரையொருவர் உடலை கண்களால் ஆராய்ந்தனர்—பின்னர், அங்கித் ஒரு கெஞ்சும் குரலில் அழைத்தான்:
·       "வனிதா," என்று மென்மையாக கூறினான்.
அவள் அவன் கண்களை சந்தித்தாள்—அவன் முகத்தில் ஒரு பரிதாபமான ஆசை தெரிந்தது, வார்த்தைகள் இல்லாமல், மேலும் அவிழ்க்குமாறு கேட்டது. வனிதா ஒரு சிறு தயக்கத்துடன், தன் பிராவின் பட்டையை அவிழ்த்து, அதை கீழே விழ விட்டாள்—இப்போது அவள் கருப்பு பேன்டியில் மட்டும் நின்றாள், அங்கித் வெள்ளை பாக்ஸரில். அங்கித்தின் கண்கள் அவளை மேலிருந்து கீழே ஆராய்ந்தன—அவள் தளர்ந்த முடி, நெற்றியில் பொட்டு, புருவங்கள், கண்கள், மூக்கு, உதடுகள், கன்னம், கழுத்து, வெற்று மார்பு, அவள் முலைகள், அவற்றின் மையப்பகுதி, வயிறு, தொப்புள், பேன்டி, தொடைகள், முழங்கால்கள், கால் விரல்கள்—பின்னர் மீண்டும் அவள் முகத்திற்கு திரும்பின, அவள் முகம் வெட்கத்தில் சிவந்திருந்தது. அவன் ஒரு கரகரப்பான குரலில் கிசுகிசுத்தான்:
·       "நீ இன்னும் அழகாகிக்கிட்டே இருக்கே, வனிதா."
வெட்கத்தையும் வெளிப்பட்ட உடலையும் மறைக்க, வனிதா அவனை இறுக்கமாக கட்டிப்பிடித்தாள்—அங்கித்தும் அவளை இறுக்கினான், அவன் கைகள் அவள் முதுகில் உலாவின. அவனது உறுப்பு, பாக்ஸருக்குள் இருந்து, அவள் பேன்டிக்கு மேல் உரசியது—இருவரும் ஒருவரையொருவர் உடல் வெப்பத்தை உணர்ந்தனர், சுமார் ஒரு நிமிடம் அப்படியே நின்றனர். பின்னர், அங்கித் அவளுக்கு ஒரு ஆழமான முத்தம் கொடுத்து, இருவரும் படுக்கையை நோக்கி நகர்ந்தனர்.
அங்கித் அவளை முதுகில் படுக்க வைத்து, அவள் பக்கத்தில் படுத்து, அவள் வலது முலையை மெதுவாக உறிஞ்சினான்—அவன் வலது கை இடது முலையை பற்றி மென்மையாக அழுத்தியது. பின்னர், அவன் வாயும் கையும் இடம் மாறி, மற்றொரு முலையை ரசித்து, சுமார் இரண்டு நிமிடங்கள் தொடர்ந்தான். அவன் உதடுகள் அவள் வயிற்றை நோக்கி நகர்ந்து, உடல் முழுவதும் முத்தமிட்டு, அவள் தொப்புளை அடைந்தன—அவன் நாக்கு தொப்புளுக்குள் நுழைந்து, சுற்றி விளையாடி, உறிஞ்சி, ஒரு நிமிடம் அவளை மயக்கியது. அவளை முதுகில் திருப்பி, கழுத்தில் இருந்து முதுகெலும்பு வழியாக முத்தமிட்டு, அவள் பேன்டி வரை சென்று, ஒரு சிறு ஒலியுடன் முத்தமிட்டு, பேன்டியை அவிழ்த்தான்—வனிதா தன் இடுப்பை சற்று உயர்த்தி உதவினாள்.
இப்போது அங்கித்தின் கண்கள் அவளது முழு நிர்வாண முதுகை ரசித்தன—அவன் அவள் பின்புறத்தில் மென்மையான முத்தங்களை பதித்து, மீண்டும் அவளை முதுகில் படுக்க வைத்தான். அவள் முழு உடலையும் ஒரு கணம் பார்த்தான்—அவள் முகம் சுவரை நோக்கி திரும்பி, வெட்கத்தில் மறைந்திருந்தது; அவள் கைகள் படுக்கை விரிப்பை இறுக்கி பற்றியிருந்தன, ஆசையில் நடுங்கின. அங்கித் அவள் கால்களை மெதுவாக விரித்து, அவள் புணர்பகுதிக்கு அருகில் முகத்தை கொண்டு வந்தான்—அதில் சிறு மயிர் இருந்தது. அவன் மெதுவாக உறிஞ்ச ஆரம்பித்து, வேகமாக்கி, முனகினான்:
·       "இதையும் நான் மிஸ் பண்ணேன்."
வனிதாவுக்கு ஒரு தூண்டுதல் ஏற்பட்டது—அவன் விரல்கள் மேலே நகர்ந்து, அவள் முலைக்காம்புகளை திருகிய போது, அவள் உரத்து முனகினாள்:
·       "ஆஹ்ஹ்," என்று, உடல் நடுங்கி, ஒரு உச்சத்தை அடைந்தாள்.
அவள் நடுக்கம் நின்றவுடன், அங்கித் மேலே நகர்ந்து, அவள் கண்களில் ஒரு திருப்தியை கண்டு, தன் பாக்ஸரை கழற்றி, அவள் மேல் நிலைநிறுத்தினான். அவன் கண்களால் கேட்டான்:
·       "மே ஐ?"
வனிதா ஒரு சிறு தலையசைப்புடன் பதிலளித்தாள்—அவன் அவளுக்குள் நுழைந்து, வேகமாக இயங்கி, சுமார் ஒரு நிமிடத்தில், உடல் நடுங்கி, உச்சத்தை அடைந்து, அவள் மேல் சரிந்தான். இருவரும் அப்படியே சிறிது நேரம் படுத்திருந்தனர்—பின்னர், அவள் பக்கத்தில் படுத்து, இருவரும் நிர்வாணமாக ஒரு சிறு தூக்கத்தில் ஆழ்ந்தனர்.
சுமார் பத்து நிமிடங்களுக்கு பிறகு, வனிதா எழுந்தாள்—மேசையில் இருந்த முகம் கழுவும் அரை துண்டை எடுத்து, குளியலறைக்கு சென்றாள். குளிர்ந்த நீர் அவள் முகத்தில் பட்டு, அவளை ஒரு கணம் உலுக்கியது—அவள் மனதில் ஒரு குற்ற உணர்வு எழுந்தது, ஆனால் அதை மறைத்து, தன் உடலை மறைத்து, அறைக்கு திரும்ப தயாரானாள்.

[thirddemodreamer]

A Promise Renewed

வனிதா குளியலறையில் நிர்வாணமாக நின்று, சூடான நீரை உடலில் பாய்ச்சினாள்—நீர் அவள் தோலில் பட்டு, ஒரு தற்காலிக நிம்மதியை அளித்தாலும், அவள் மனதில் குற்ற உணர்வு மீண்டும் ஆட்கொண்டது. "நான் மறுபடி என் உறுதியை மீறிட்டேன்," என்று அவள் மனம் அவளை தாக்கியது—தன் கணவனை ஏமாற்றிய குற்றம் அவள் இதயத்தை கனமாக்கியது. அவள் கண்களில் சிறு கண்ணீர் துளிகள் தோன்றின—நீரோடு கலந்து, மறைந்தன. ஒரு ஆழ்ந்த மூச்சை இழுத்து, "இனி இப்படி நடக்க கூடாது," என்று தன்னை தேற்றி, அவள் அரை துண்டால் மார்பை மறைத்து, குளியலறையை விட்டு வெளியே வந்தாள்.
படுக்கையறையில், அங்கித் படுக்கையின் ஒரு முனையில் அமர்ந்திருந்தான்—அவன் கண்கள் தரையை உற்று பார்த்தன, அவனும் குற்ற உணர்வில் மூழ்கியிருப்பது வெளிப்படையாக தெரிந்தது. வனிதா அவனை ஒரு கணம் பார்த்து, படுக்கையின் மறு பக்கத்தில் தன் கருப்பு பேன்டியை தேடி எடுத்து, ஒரு கையால் மார்பை மறைத்து அணிந்தாள். அவள் அரை துண்டை அங்கித்திடம் நீட்டி, மென்மையாக கூறினாள்:
·       "வேற துண்டு இல்லை, அங்கித். இப்போ கிளம்ப வேண்டிய நேரம் ஆயிடுச்சு."
அங்கித் சூழ்நிலையை புரிந்து, துண்டை வாங்கி, எதுவும் பேசாமல் குளியலறைக்கு சென்றான். அவன் வெளியே வந்தபோது, நிர்வாணமாக, தலையை அந்த சிறு துண்டால் துவட்டிக் கொண்டிருந்தான்—படுக்கையில் அவன் உடைகள் ஒழுங்காக வைக்கப்பட்டிருந்தன. வனிதா அப்போது அடுத்த அறையில், ஆபீஸ் மேசைக்கு அருகிலுள்ள கண்ணாடி முன் நின்று, மெல்லிய மேக்கப் செய்து கொண்டிருந்தாள்—அவள் மெரூன் புடவையை மீண்டும் ஒழுங்காக அணிந்து, தொப்புளுக்கு மேலே சரி செய்து, இடுப்பை மறைத்திருந்தாள். அங்கித் உடுத்தி வெளியே வந்தவுடன், வனிதா கடிகாரத்தை பார்த்து, அவசரமாக கேட்டாள்:
·       "கிளம்பலாமா, அங்கித்? ஆறு மணி ஆயிடுச்சு, லேட் ஆகுது."
அங்கித் தலையசைத்து, மெதுவாக பதிலளித்தான்:
·       "ஆமா, போலாம்."
இருவரும் விரைவாக வெளியேறி, வனிதாவின் காரில் ஏறினர்—வனிதா ஸ்டியரிங்கை பிடித்து, ஏர்போர்ட்டை நோக்கி ஓட்ட ஆரம்பித்தாள். கார் பயணத்தில் முதல் பாதி தூரம் ம silence ஆக சென்றது—காற்று ஜன்னல் வழியாக உள்ளே வந்து, அவர்களின் மனதை சற்று ஆசுவாசப்படுத்தியது, ஆனால் குற்ற உணர்வு இன்னும் அவர்களை விடவில்லை. பயணத்தின் பாதியில், அங்கித் அமைதியை உடைத்து, மெதுவாக பேசினான்:
·       "சாரி, வனிதா. உன்னை மெரூன் புடவையில பார்த்தவுடனே, என்னால கன்ட்ரோல் பண்ண முடியல. முதல் முறை உன்னை பார்த்த உணர்வு மறுபடி வந்துடுச்சு—உன் புன்னகை, உன் அழகு, உன் அற்புதமான உடல்... எல்லாம் மனசுல திரும்பி வந்துடுச்சு. உன்னை ட்ரபிள் பண்ணி, வொரி பண்ணதுக்கு சாரி."
வனிதா அவன் குரலில் உணர்ச்சியை உணர்ந்தாள்—அவள் ஒரு கணம் அமைதியாக ஓட்டி, பின்னர் ஆழ்ந்த மூச்சுடன் பதிலளித்தாள்:
·       "நானும் தடுமாறிட்டேன், அங்கித். இது என் தப்பு. நான் கன்ட்ரோல் பண்ணியிருக்கணும், ஆனா ஏனோ என்னாலயும் முடியல. என் கணவனை ஏமாற்றினேன்னு நினைக்கும் போது ரொம்ப வலிக்குது. ஆனா நடந்தது நடந்து போச்சு. நாம பசங்க இல்ல, பெரியவங்க. இதை வொரி பண்ணி பயனில்லை. இதை மறந்துட்டு முன்னாடி போவோம். நம்ம பார்ட்னர்களுக்கு ராயலா இருப்போம்."
அவர்கள் பேச்சு முடிந்து, மீண்டும் ஒரு ஆழமான அமைதி நிலவியது—கார் ஏர்போர்ட்டை அடைந்தது. அங்கித் காரில் இருந்து இறங்கி, ஒரு கனமான மனதுடன் கூறினான்:
·       "இது நம்ம கடைசி மீட்டிங்கா இருக்கட்டும், வனிதா. இது ரெண்டு பேருக்கும் நல்லது. எல்லாத்துக்கும் தேங்க்ஸ், சாரி. பை."
வனிதா ஒரு உலர்ந்த புன்னகையுடன் பதிலளித்தாள்:
·       "பை, அங்கித்."
இருவரும் கனமான இதயத்துடன் பிரிந்தனர்—வனிதா காரை திருப்பி, வீட்டை நோக்கி ஓட்டினாள். இரவு எட்டு மணியளவில் வீட்டை அடைந்தவள், மாமியாரை பார்த்து, சோர்வுடன் கூறினாள்:
·       "அம்மா, வேலை அதிகமா இருந்துச்சு, ரொம்ப டயர்டா இருக்கு."
அவள் ஒரு மென்மையான பச்சை நைட்டி சூட்டை அணிந்து, படுக்கையில் சரிந்தாள்—கண்களில் இருந்து சிறு கண்ணீர் துளிகள் உருண்டன, அவள் மனதில் குற்ற உணர்வு அவளை ஆட்கொண்டது. அவள் கண்களை மூடி, தூக்கத்தில் ஆழ்ந்தாள், ஆனால் அவள் மனம் அமைதியடையவில்லை.
இரவு பத்து முப்பது மணியளவில், வினித் அவளை மெதுவாக எழுப்பினான்—அவன் கையில் ஒரு தட்டு உணவுடன், அவள் அருகில் அமர்ந்தான்:
·       "வனிதா, கொஞ்சம் சாப்பிடு. வெறும் வயித்துல தூங்கக் கூடாது."
வனிதா எழுந்து, அவனை இறுக்கமாக கட்டிப்பிடித்தாள்—அவள் கண்கள் மீண்டும் கலங்கின. வினித் அவள் முதுகை மெதுவாக தட்டி, ஆறுதலாக கூறினான்:
·       "உன் வேலை பிரஷரை நான் புரிஞ்சுக்கறேன், வனிதா. இது வாழ்க்கையோட பார்ட் தான். விடு. பசங்களுக்கு நான் பாடம் சொல்லி கொடுத்துட்டேன், அம்மா அவங்களுக்கு சாப்பாடு கொடுத்துட்டாங்க."
வனிதா அவனை பார்த்து, நன்றியுடன் பதிலளித்தாள்:
·       "ரொம்ப தேங்க்ஸ், வினித். இப்படி புரிஞ்சுக்கறதுக்கு."
வினித் ஒரு சிறு புன்னகையுடன் எழுந்து, கூறினான்:
·       "சரி, எனக்கு கொஞ்சம் வேலை இருக்கு. சாப்பிட்டு தூங்கு, நான் ஹால்ல இருப்பேன். நீ ரெஸ்ட் எடு, நாளைக்கு ரன்னுக்கு தயாராகு."
அவன் சிரித்து வெளியேறினான்—வனிதா தட்டில் உணவை பார்த்து, மெதுவாக சாப்பிட்டாள். ஒவ்வொரு கவளமும் அவள் குற்ற உணர்வை ஆழப்படுத்தியது—அவள் மனதில், "நான் இனி எந்த சூழ்நிலையிலும் வினித்தை ஏமாற்ற மாட்டேன்," என்று உறுதியெடுத்தாள். உணவை முடித்து, தட்டை மேசையில் வைத்து, மீண்டும் படுக்கையில் சரிந்தாள்—இந்த முறை, அவள் மனம் ஒரு உறுதியுடன், தூக்கத்தில் ஆழ்ந்தது; அறையின் மெல்லிய விளக்கு ஒளி அவளை மென்மையாக சூழ்ந்தது.

[Msiva030285]

அருமை.. வனிதா உறுதியாக இருந்தாள்.. நல்லது தான்

[omprakash_71]

மிகவும் வித்தியாசமான மற்றும் கலக்கலான பதிவுக்கு நன்றி நண்பா நன்றி

[prrichat85]

Good update sema