Adultery வனிதா-VANITHA

[prrichat85]

Sema update

[Vj6374]

Vanitha and ankith meet again??

[raasug]

கதாநாயகி, வனிதா, கொஞ்சம் கொஞ்சமாக தனது குற்ற உணர்வுகளை மறந்து தனது வேலையில் மும்மராக வேலை செய்கிறாள் ! அவளுக்கு கம்பெனியிலும் மற்றும் வீட்டிலேயும் நல்ல ஒத்துழைப்பு கிடைக்கிறது ! அடுத்த பகுதி எப்படி வருகிறது என்று பொறுத்திருந்து பார்போம் !

தொடருங்க கதையை !

[thirddemodreamer]

A Lighthearted Lunch and Quiet Reflections

அன்று மதியம், வனிதாவும் சுமித்ராவும் டைனிங் மேசையில் அமர்ந்து மதிய உணவை பகிர்ந்து கொண்டிருந்தனர்—மேசையில் ஒரு சிறு தட்டில் சாதம், ஒரு கிண்ணத்தில் ரசம், மற்றும் ஒரு பக்கத்தில் வறுத்த பரங்கிக்காய் பொரியல் அடுக்கப்பட்டிருந்தது. சூரிய ஒளி ஜன்னல் வழியாக உள்ளே நுழைந்து, மேசையை ஒரு மெல்லிய பளபளப்புடன் ஒளிரச் செய்தது—அவர்களுக்கு இடையே ஒரு சிறு சிரிப்பும் நட்பும் மலர்ந்திருந்தது. அவர்கள் நெருக்கமாகி, சிறு சிறு பெரியவர்களுக்கான கிண்டல்களை பரிமாறிக் கொள்ள ஆரம்பித்திருந்தனர்—சுமித்ரா ஒரு குறும்பு புன்னகையுடன், "மேடம், உங்களுக்கு இவ்வளவு அழகு இருக்கும்போது, ஆம்பளைங்களுக்கு என்ன பண்றது?" என்று கேட்டு, ஒரு சிறு சிரிப்பை உதிர்த்தாள். வனிதா சிரித்து, "அக்கா, நிறுத்து, என்னை கிண்டல் பண்ணாத," என்று பதிலளித்து, ஒரு கரண்டி ரசத்தை எடுத்து வாயில் வைத்தாள்—அவள் உதடுகள் சற்று சிவந்து, அவள் கண்களில் ஒரு விளையாட்டுத்தனம் தோன்றியது.
அப்போது, மணி உள்ளே நுழைந்தான்—அவன் கைகளில் வனிதா கேட்ட சில டாக்குமென்ட்ஸ் இருந்தன, அவன் ஒரு பழைய பச்சை சட்டையில், சற்று வியர்வையால் நனைந்து, ஒரு சிறு தயக்கத்துடன் நின்றான். "மேடம், லன்ச் டைம்ல டிஸ்டர்ப் பண்ணிட்டேன், சாரி," என்று அவன் மெதுவாக கூறினான்—அவன் குரலில் ஒரு பணிவு தெரிந்தது. வனிதா ஒரு சிறு புன்னகையுடன், "பரவாயில்லை, மணி. ஃபைல்ஸை மேஜையில வை," என்று கூறி, தன் கையை மேசையை நோக்கி சுட்டினாள்—அவள் புடவை சற்று நழுவி, அவள் இடுப்பு மெல்ல வெளிப்பட்டது, அவள் தோல் ஒரு மெல்லிய பளபளப்புடன் தோன்றியது. மணி ஃபைல்ஸை ஆபீஸ் மேசையில் வைத்து, வெளியேறும் போது, அவன் கண்கள் ஒரு கணம் அவள் இடுப்பை நோக்கி திருட்டுத்தனமாக நகர்ந்தன—அவன் பார்வையில் ஒரு சிறு ஆர்வம் தோன்றி மறைந்தது, பின்னர் அவன் வேகமாக தலையை திருப்பி, கதவை நோக்கி நடந்தான். கதவு மூடியவுடன், சுமித்ரா ஒரு குறும்பு சிரிப்புடன், "மேடம், மணி உங்க இடுப்பை பார்த்தான், பார்த்தீங்களா?" என்று கேட்டு, ஒரு சிறு கிண்டலை உதிர்த்தாள்.
வனிதா சிரித்து, "அக்கா, அது சகஜம். பல ஆம்பளைங்க அப்படித்தான் பார்ப்பாங்க. நான் அதை சீரியஸா எடுத்துக்க மாட்டேன்," என்று சாதாரணமாக கூறினாள்—அவள் குரலில் ஒரு சிறு புன்னகையும் அலட்சியமும் தெரிந்தது. சுமித்ரா ஒரு சிறு இடைவெளி விட்டு, "ஆனா மணி நல்லவன், மேடம். எங்க ஏரியால யார்கிட்டயும் தப்பா நடந்துக்க மாட்டான். ஆனா அவன் ஸ்ரீ ராமன் இல்ல—பொம்பளைகள் மேல ஆசைப்படாம இருக்க மாட்டான், குறிப்பா அவனுக்கு சான்ஸ் கிடைக்கறவங்களை தவிர்க்க மாட்டான். கல்யாணம் ஆன பின்னாடி கூட எங்க ஏரியால சில பொம்பளைங்களோட அஃபெய்ர் இருந்துச்சு. ஆனா அதை தவிர, அவன் நல்ல புருஷன், குழந்தைகளை நல்லா பார்த்துக்கறவன்," என்று விளக்கினாள்—அவள் குரலில் ஒரு சிறு நகைச்சுவையும் உண்மையும் கலந்திருந்தது. "உங்க விஷயத்துல மட்டும் அவன் கொஞ்சம் தடுமாறறான்—உங்க அழகை எந்த ஆம்பளைக்கு தான் தவிர்க்க முடியும்?" என்று அவள் சிரித்து முடித்தாள். வனிதா ஒரு சிறு வெட்கத்துடன், "அக்கா, போதும், என்னை புகழாத," என்று கூறி, தன் கைகளால் முகத்தை மறைத்து, ஒரு சிறு சிரிப்பை உதிர்த்தாள்—அவள் கன்னங்கள் சற்று சிவந்து, அவள் மனதில் ஒரு சிறு கிளர்ச்சி தோன்றியது.
அவர்கள் சாப்பிட்டு முடித்து, வேலைக்கு திரும்பினர்—வனிதா ஆபீஸ் மேசையில் அமர்ந்து, கோப்புகளை படித்து, மணியிடம் அடுத்த நாள் தேவையானவற்றை கூறி, வீட்டிற்கு புறப்பட்டாள். வீட்டில், மைதிலி குழந்தைகளுடன் பிஸியாக இருக்க, வனிதா தன் வீட்டு வேலைகளை முடித்து—துணிகளை மடித்து, குழந்தைகளுக்கு பாடம் சொல்லி—படுக்கையறைக்கு சென்றாள். வினித் ஏற்கனவே படுக்கையில் தூங்கி கொண்டிருந்தான்—அவன் மூச்சு ஒரு சீரான தாளத்தில் ஒலித்து, அறையை ஒரு அமைதியில் ஆழ்த்தியிருந்தது. வனிதா அவன் அருகில் படுத்து, மெத்தையின் மென்மையான விரிப்பை மேலே இழுத்து, சுமித்ராவின் கருத்துகளை பற்றி நினைத்தாள்—மணியின் மென்மையான நடத்தை, ஆனால் அவன் அவளை பார்க்கும் திருட்டுத்தனமான பார்வைகள், அவன் எல்லையை தாண்டாத ஆர்வம், மற்றும் சில சமயங்களில் அவன் பார்வை பிடிபடும் போது தோன்றும் சிறு தயக்கம் அவள் மனதில் தோன்றின. அவள் அதை பெரிதாக எடுத்துக் கொள்ளவில்லை—அவன் பார்வைகள் ஒரு வரம்புக்குள் இருந்தன, அவள் அலுவலகத்தில் பல ஆண்களிடம் பார்த்த அதே ஆர்வம் தான் இதுவும் என்று நினைத்தாள். "எல்லா ஆம்பளைங்களும் ஒரே மாதிரி தான்," என்று அவள் மனதிற்குள் சிரித்து, ஒரு சிறு புன்னகையுடன் தன் கண்களை மூடினாள்—அவள் அதை சீரியஸாக எடுத்துக் கொள்ளவில்லை, அவள் மூச்சு சீராகி, அவள் தூக்கத்தில் ஆழ்ந்தாள்.

[thirddemodreamer]

A Day of Teasing and Subtle Tensions

அடுத்த நாள் காலை, வனிதா குவாட்டர்ஸை அடைந்தாள்—கேப் வீட்டின் முன் நின்றவுடன், அவள் வெளியே இறங்கி, தன் இளநீல புடவையை சரி செய்து, கதவை நோக்கி நடந்தாள். வாசலில் மணி மட்டும் தனியாக நின்றிருந்தான்—அவன் ஒரு பழைய சிவப்பு சட்டையில், சற்று கலங்கிய முகத்துடன், ஒரு சிறு பையை தோளில் மாட்டியிருந்தான். "சுமித்ரா எங்க, மணி?" என்று வனிதா ஒரு சிறு ஆர்வத்துடன் கேட்டாள்—அவள் குரலில் ஒரு சாதாரண தொனி தெரிந்தது. மணி ஒரு சிறு தயக்கத்துடன், "மேடம், அவங்க பையனுக்கு ஜூரம். ஹாஸ்பிடலுக்கு போயிருக்காங்க," என்று பதிலளித்தான்—அவன் கண்கள் ஒரு கணம் தரையை பார்த்து, பின் அவளை சந்தித்தன. "ஓ, சரி," என்று வனிதா தலையசைத்து, உள்ளே நுழைந்தாள்—மணி அவள் பின்னால் கதவை திறந்து, அவளை உள்ளே அனுமதித்தான். இன்று அவர்கள் தனியாக இருந்ததால், மணியிடம் ஒரு சிறு பதற்றம் தெரிந்தது—அவன் அவளுக்கு அருகில் நடக்கும் போது, அவன் கைகள் சற்று நடுங்கி, அவன் மூச்சு ஒரு மெல்லிய அமைதியின்மையுடன் ஒலித்தது.
வனிதா ஆபீஸ் மேசையை நோக்கி சென்று, தன் பையை வைத்து, நாற்காலியில் அமர்ந்தாள்—மணி சமையலறைக்கு சென்று, அவள் கேட்காமலேயே ஒரு கோப்பை டீயை தயார் செய்து கொண்டு வந்தான். "மேடம், டீ," என்று அவன் மெதுவாக கூறி, மேசையில் வைத்தான்—அவன் குரலில் ஒரு சிறு பணிவும் முயற்சியும் தெரிந்தது. "ஓ, தேங்க்ஸ், மணி," என்று வனிதா சிரித்து, டீயை எடுத்து மெதுவாக உறிஞ்சினாள்—டீயின் சூடு அவள் உதடுகளை தொட்டு, அவளுக்கு ஒரு சிறு ஆறுதலை அளித்தது. சுமித்ரா இல்லாததால், மணி அன்று முழு நேரமும் வீட்டில் இருந்தான்—ஆனால் அவன் அதிகம் பேசவில்லை, ஒரு சிறு தூரத்தில் டைனிங் மேசையில் அமர்ந்து, தன் போனில் ஏதோ விளையாடிக் கொண்டிருந்தான். வனிதா கேட்ட டாக்குமென்ட்ஸை அவன் எடுத்து வந்து கொடுத்தான்—அவள் "இந்த ஃபைலையும் எடுத்துட்டு வா," என்று கூற, அவன் "சரி, மேடம்," என்று வேகமாக சென்று திரும்பினான். ஆனால் இன்று, சுமித்ரா இல்லாததால், அவன் அவளை பார்க்கும் போது சற்று தைரியமாக இருந்தான்—அவன் கண்கள் அவள் உடலை ரகசியமாக ஆராய்ந்தன, அவள் புடவை அவள் இடுப்பை மறைத்திருந்தாலும், அவன் பார்வை ஒரு மெல்லிய ஆர்வத்துடன் அவள் வளைவுகளை தொட்டது. ஆனால் அவள் சரியாக உடுத்தியிருந்ததால், அவன் பார்வை அதிக தீவிரமாக இல்லை.
மதியம், வனிதா ஏதும் கேட்காமலேயே, மணி லன்ச் எடுத்து வந்தான்—ஒரு சிறு பையில் சாதம் மற்றும் கறியுடன் மேசையில் வைத்து, "மேடம், சாப்பிடுங்க," என்று கூறினான். வனிதா ஒரு சிறு புன்னகையுடன், "தேங்க்ஸ், மணி," என்று பதிலளித்தாள்—அவள் மனதில், "இவன் என்னை இம்ப்ரஸ் பண்ண பாக்கறான்," என்று ஒரு சிறு எண்ணம் தோன்றியது, ஆனால் அவள் அதை பெரிதாக எடுத்துக் கொள்ளவில்லை; ஆண்கள் அவளிடம் இப்படி நடப்பது அவளுக்கு புதிதல்ல. அவள் தனியாக சாப்பிட்டு, வேலையை தொடர்ந்தாள்—நாள் சீராக சென்றது. மாலையில், வனிதா வெளியேற தயாரானாள்—அவள் குளியலறைக்கு சென்று, முகத்தை குளிர்ந்த நீரால் கழுவி, ஒரு சிறு ஆறுதலை உணர்ந்தாள். கண்ணாடியில் தன் முகத்தை பார்த்து, புடவையை சரி செய்யும் போது, அவள் புடவை சற்று கீழே இறங்கி, அவள் தொப்புளுக்கு சற்று மேலே இருப்பதை கவனித்தாள்—அவள் மனதில் சுமித்ரா மணியை பற்றி கூறிய விஷயங்கள் நினைவுக்கு வந்தன, அவனது நல்ல தன்மையும், சில சமயங்களில் அவன் ஆர்வமும். ஒரு சிறு குறும்பு எண்ணம் அவளுக்கு தோன்றியது—"இவனை கொஞ்சம் டீஸ் பண்ணி பார்க்கலாமா?" என்று அவள் மனதிற்குள் சிரித்தாள்.
அவள் புடவையை மெதுவாக கீழே இறக்கினாள்—அவள் தொப்புள் இப்போது முழுமையாக வெளிப்பட்டது, ஒரு சிறு வட்ட வடிவத்தில், அவள் மென்மையான வயிற்றுக்கு மத்தியில் ஒரு பள்ளமாக தோன்றியது; அவள் பக்கவாட்டு இடுப்பு சற்று தெரிந்து, அவள் தோலின் பளபளப்பு ஒரு மெல்லிய கவர்ச்சியை உருவாக்கியது. அவள் மேசைக்கு சென்று, ஒரு ஃபைலை எடுத்து நின்று பார்த்தபடி, "மணி, இங்க வா," என்று அழைத்தாள்—அவள் குரலில் ஒரு சாதாரண தொனி இருந்தாலும், அவள் மனதில் ஒரு சிறு குறும்பு தோன்றியது. மணி, டைனிங் மேசையில் இருந்து எழுந்து, அவள் பக்கத்தில் வந்து நின்றான்—அவன் கண்கள் முதலில் அவள் முகத்தை பார்த்து, பின் மெதுவாக கீழே நகர்ந்தன. அவள் இடுப்பையும் தொப்புளையும் பார்த்தவுடன், அவன் முகம் அதிர்ச்சியில் உறைந்தது—அவன் கண்கள் விரிந்து, அவன் கன்னங்கள் சற்று சிவந்து, அவன் உடல் ஒரு சிறு வெப்பத்தில் துடித்தது. அவள் தொப்புள் ஒரு மெல்லிய பள்ளமாக, சூரிய ஒளியில் பளபளத்து, அவள் வயிற்றின் மென்மையான தோலுக்கு மத்தியில் ஒரு அழகிய மையப்புள்ளியாக தோன்றியது—அவன் அதை பார்த்து, ஒரு கணம் தன் எண்ணங்களில் மூழ்கினான்; இது அவன் நீண்ட நாளாக ரகசியமாக பார்க்க விரும்பிய ஒரு அரிய காட்சி.
வனிதா, பக்கவாட்டு கண்ணாடியில் அவனை ரகசியமாக பார்த்து, ஒரு குறும்பு புன்னகையை மறைத்தாள்—அவன் பதற்றத்தை அவள் உணர்ந்து, அதை மேலும் அதிகரிக்க முடிவு செய்தாள். அவள் "ஓ, இந்த பேப்பர் கீழ விழுந்துடுச்சு," என்று கூறி, பக்கவாட்டில் சரிந்து, கீழே விழுந்த ஒரு காகிதத்தை எடுக்க முயன்றாள்—அவள் இடுப்பு மேலும் வெளிப்பட்டு, அவள் தொப்புள் முழுமையாக தெரிய, மணி ஒரு கணம் சொர்க்கத்தில் இருப்பது போல உணர்ந்தான். ஆனால் வனிதா வேண்டுமென்றே காகிதத்தை எடுக்காமல், மெதுவாக எழுந்து, மணியை பார்த்தாள்—அவன் முகத்தில் ஒரு அதிர்ச்சியும் பதற்றமும் தெரிந்தது. "அவன் இப்போ கொஞ்சம் ஓவரா ஆயிட்டேன் போல," என்று அவள் மனதிற்குள் நினைத்து, புடவையை சாதாரணமாக சரி செய்து, "மணி, இந்த ஃபைலை எடுத்துட்டு போ. நாளைக்கு இதை எடுத்துட்டு வா," என்று ஒரு ஃபைலை கொடுத்து, சாதாரணமாக கூறினாள். மணி "சரி, மேடம்," என்று முனகி, அவள் பின்னால் நடந்தான்—அவன் மனம் இன்னும் அதிர்ச்சியிலும் பதற்றத்திலும் இருந்தது. வனிதா முதலில் வெளியேறினாள், ஒரு குறும்பு புன்னகையுடன்; மணி அவளை பின்தொடர்ந்தான், அவன் முகத்தில் ஒரு சிறு குழப்பம் தெரிந்தது.
வீட்டிற்கு திரும்பியவுடன், வனிதா அன்றைய நிகழ்வை நினைத்து, ஒரு சிறு சிரிப்பை மறைத்தாள்—மணியின் முகத்தில் தோன்றிய அதிர்ச்சி, அவன் சிவந்த கன்னங்கள், அவன் பதற்றமான பார்வை அவள் மனதில் மீண்டும் மீண்டும் தோன்றின. "அவன் அப்பாவித்தனத்தை கொஞ்சம் டீஸ் பண்ணினது சுவாரசியமா இருந்துச்சு," என்று அவள் மனதிற்குள் சிரித்தாள்—அவள் அதை பெரிதாக எடுத்துக் கொள்ளவில்லை, ஒரு சிறு விளையாட்டாகவே பார்த்தாள். அவள் வீட்டு வேலைகளை முடித்து—குழந்தைகளுக்கு பாடம் சொல்லி, மைதிலியுடன் சிறிது பேசி—படுக்கையறைக்கு சென்றாள். வினித் தூங்கிக் கொண்டிருந்தான்—அவள் அவன் அருகில் படுத்து, அந்த நாளின் நகைச்சுவையை நினைத்து, ஒரு சிறு புன்னகையுடன் கண்களை மூடினாள். அவள் மூச்சு சீராகி, அவள் தூக்கத்தில் ஆழ்ந்தாள்—அறையின் மெல்லிய அமைதி அவளை சூழ்ந்து, அவள் மனதில் ஒரு சிறு இலேசான உணர்வு தோன்றியது.

[Bala]

A Day of Teasing and Subtle Tensions

அடுத்த நாள் காலை, வனிதா குவாட்டர்ஸை அடைந்தாள்—கேப் வீட்டின் முன் நின்றவுடன், அவள் வெளியே இறங்கி, தன் இளநீல புடவையை சரி செய்து, கதவை நோக்கி நடந்தாள். வாசலில் மணி மட்டும் தனியாக நின்றிருந்தான்—அவன் ஒரு பழைய சிவப்பு சட்டையில், சற்று கலங்கிய முகத்துடன், ஒரு சிறு பையை தோளில் மாட்டியிருந்தான். "சுமித்ரா எங்க, மணி?" என்று வனிதா ஒரு சிறு ஆர்வத்துடன் கேட்டாள்—அவள் குரலில் ஒரு சாதாரண தொனி தெரிந்தது. மணி ஒரு சிறு தயக்கத்துடன், "மேடம், அவங்க பையனுக்கு ஜூரம். ஹாஸ்பிடலுக்கு போயிருக்காங்க," என்று பதிலளித்தான்—அவன் கண்கள் ஒரு கணம் தரையை பார்த்து, பின் அவளை சந்தித்தன. "ஓ, சரி," என்று வனிதா தலையசைத்து, உள்ளே நுழைந்தாள்—மணி அவள் பின்னால் கதவை திறந்து, அவளை உள்ளே அனுமதித்தான். இன்று அவர்கள் தனியாக இருந்ததால், மணியிடம் ஒரு சிறு பதற்றம் தெரிந்தது—அவன் அவளுக்கு அருகில் நடக்கும் போது, அவன் கைகள் சற்று நடுங்கி, அவன் மூச்சு ஒரு மெல்லிய அமைதியின்மையுடன் ஒலித்தது.
வனிதா ஆபீஸ் மேசையை நோக்கி சென்று, தன் பையை வைத்து, நாற்காலியில் அமர்ந்தாள்—மணி சமையலறைக்கு சென்று, அவள் கேட்காமலேயே ஒரு கோப்பை டீயை தயார் செய்து கொண்டு வந்தான். "மேடம், டீ," என்று அவன் மெதுவாக கூறி, மேசையில் வைத்தான்—அவன் குரலில் ஒரு சிறு பணிவும் முயற்சியும் தெரிந்தது. "ஓ, தேங்க்ஸ், மணி," என்று வனிதா சிரித்து, டீயை எடுத்து மெதுவாக உறிஞ்சினாள்—டீயின் சூடு அவள் உதடுகளை தொட்டு, அவளுக்கு ஒரு சிறு ஆறுதலை அளித்தது. சுமித்ரா இல்லாததால், மணி அன்று முழு நேரமும் வீட்டில் இருந்தான்—ஆனால் அவன் அதிகம் பேசவில்லை, ஒரு சிறு தூரத்தில் டைனிங் மேசையில் அமர்ந்து, தன் போனில் ஏதோ விளையாடிக் கொண்டிருந்தான். வனிதா கேட்ட டாக்குமென்ட்ஸை அவன் எடுத்து வந்து கொடுத்தான்—அவள் "இந்த ஃபைலையும் எடுத்துட்டு வா," என்று கூற, அவன் "சரி, மேடம்," என்று வேகமாக சென்று திரும்பினான். ஆனால் இன்று, சுமித்ரா இல்லாததால், அவன் அவளை பார்க்கும் போது சற்று தைரியமாக இருந்தான்—அவன் கண்கள் அவள் உடலை ரகசியமாக ஆராய்ந்தன, அவள் புடவை அவள் இடுப்பை மறைத்திருந்தாலும், அவன் பார்வை ஒரு மெல்லிய ஆர்வத்துடன் அவள் வளைவுகளை தொட்டது. ஆனால் அவள் சரியாக உடுத்தியிருந்ததால், அவன் பார்வை அதிக தீவிரமாக இல்லை.
மதியம், வனிதா ஏதும் கேட்காமலேயே, மணி லன்ச் எடுத்து வந்தான்—ஒரு சிறு பையில் சாதம் மற்றும் கறியுடன் மேசையில் வைத்து, "மேடம், சாப்பிடுங்க," என்று கூறினான். வனிதா ஒரு சிறு புன்னகையுடன், "தேங்க்ஸ், மணி," என்று பதிலளித்தாள்—அவள் மனதில், "இவன் என்னை இம்ப்ரஸ் பண்ண பாக்கறான்," என்று ஒரு சிறு எண்ணம் தோன்றியது, ஆனால் அவள் அதை பெரிதாக எடுத்துக் கொள்ளவில்லை; ஆண்கள் அவளிடம் இப்படி நடப்பது அவளுக்கு புதிதல்ல. அவள் தனியாக சாப்பிட்டு, வேலையை தொடர்ந்தாள்—நாள் சீராக சென்றது. மாலையில், வனிதா வெளியேற தயாரானாள்—அவள் குளியலறைக்கு சென்று, முகத்தை குளிர்ந்த நீரால் கழுவி, ஒரு சிறு ஆறுதலை உணர்ந்தாள். கண்ணாடியில் தன் முகத்தை பார்த்து, புடவையை சரி செய்யும் போது, அவள் புடவை சற்று கீழே இறங்கி, அவள் தொப்புளுக்கு சற்று மேலே இருப்பதை கவனித்தாள்—அவள் மனதில் சுமித்ரா மணியை பற்றி கூறிய விஷயங்கள் நினைவுக்கு வந்தன, அவனது நல்ல தன்மையும், சில சமயங்களில் அவன் ஆர்வமும். ஒரு சிறு குறும்பு எண்ணம் அவளுக்கு தோன்றியது—"இவனை கொஞ்சம் டீஸ் பண்ணி பார்க்கலாமா?" என்று அவள் மனதிற்குள் சிரித்தாள்.
அவள் புடவையை மெதுவாக கீழே இறக்கினாள்—அவள் தொப்புள் இப்போது முழுமையாக வெளிப்பட்டது, ஒரு சிறு வட்ட வடிவத்தில், அவள் மென்மையான வயிற்றுக்கு மத்தியில் ஒரு பள்ளமாக தோன்றியது; அவள் பக்கவாட்டு இடுப்பு சற்று தெரிந்து, அவள் தோலின் பளபளப்பு ஒரு மெல்லிய கவர்ச்சியை உருவாக்கியது. அவள் மேசைக்கு சென்று, ஒரு ஃபைலை எடுத்து நின்று பார்த்தபடி, "மணி, இங்க வா," என்று அழைத்தாள்—அவள் குரலில் ஒரு சாதாரண தொனி இருந்தாலும், அவள் மனதில் ஒரு சிறு குறும்பு தோன்றியது. மணி, டைனிங் மேசையில் இருந்து எழுந்து, அவள் பக்கத்தில் வந்து நின்றான்—அவன் கண்கள் முதலில் அவள் முகத்தை பார்த்து, பின் மெதுவாக கீழே நகர்ந்தன. அவள் இடுப்பையும் தொப்புளையும் பார்த்தவுடன், அவன் முகம் அதிர்ச்சியில் உறைந்தது—அவன் கண்கள் விரிந்து, அவன் கன்னங்கள் சற்று சிவந்து, அவன் உடல் ஒரு சிறு வெப்பத்தில் துடித்தது. அவள் தொப்புள் ஒரு மெல்லிய பள்ளமாக, சூரிய ஒளியில் பளபளத்து, அவள் வயிற்றின் மென்மையான தோலுக்கு மத்தியில் ஒரு அழகிய மையப்புள்ளியாக தோன்றியது—அவன் அதை பார்த்து, ஒரு கணம் தன் எண்ணங்களில் மூழ்கினான்; இது அவன் நீண்ட நாளாக ரகசியமாக பார்க்க விரும்பிய ஒரு அரிய காட்சி.
வனிதா, பக்கவாட்டு கண்ணாடியில் அவனை ரகசியமாக பார்த்து, ஒரு குறும்பு புன்னகையை மறைத்தாள்—அவன் பதற்றத்தை அவள் உணர்ந்து, அதை மேலும் அதிகரிக்க முடிவு செய்தாள். அவள் "ஓ, இந்த பேப்பர் கீழ விழுந்துடுச்சு," என்று கூறி, பக்கவாட்டில் சரிந்து, கீழே விழுந்த ஒரு காகிதத்தை எடுக்க முயன்றாள்—அவள் இடுப்பு மேலும் வெளிப்பட்டு, அவள் தொப்புள் முழுமையாக தெரிய, மணி ஒரு கணம் சொர்க்கத்தில் இருப்பது போல உணர்ந்தான். ஆனால் வனிதா வேண்டுமென்றே காகிதத்தை எடுக்காமல், மெதுவாக எழுந்து, மணியை பார்த்தாள்—அவன் முகத்தில் ஒரு அதிர்ச்சியும் பதற்றமும் தெரிந்தது. "அவன் இப்போ கொஞ்சம் ஓவரா ஆயிட்டேன் போல," என்று அவள் மனதிற்குள் நினைத்து, புடவையை சாதாரணமாக சரி செய்து, "மணி, இந்த ஃபைலை எடுத்துட்டு போ. நாளைக்கு இதை எடுத்துட்டு வா," என்று ஒரு ஃபைலை கொடுத்து, சாதாரணமாக கூறினாள். மணி "சரி, மேடம்," என்று முனகி, அவள் பின்னால் நடந்தான்—அவன் மனம் இன்னும் அதிர்ச்சியிலும் பதற்றத்திலும் இருந்தது. வனிதா முதலில் வெளியேறினாள், ஒரு குறும்பு புன்னகையுடன்; மணி அவளை பின்தொடர்ந்தான், அவன் முகத்தில் ஒரு சிறு குழப்பம் தெரிந்தது.
வீட்டிற்கு திரும்பியவுடன், வனிதா அன்றைய நிகழ்வை நினைத்து, ஒரு சிறு சிரிப்பை மறைத்தாள்—மணியின் முகத்தில் தோன்றிய அதிர்ச்சி, அவன் சிவந்த கன்னங்கள், அவன் பதற்றமான பார்வை அவள் மனதில் மீண்டும் மீண்டும் தோன்றின. "அவன் அப்பாவித்தனத்தை கொஞ்சம் டீஸ் பண்ணினது சுவாரசியமா இருந்துச்சு," என்று அவள் மனதிற்குள் சிரித்தாள்—அவள் அதை பெரிதாக எடுத்துக் கொள்ளவில்லை, ஒரு சிறு விளையாட்டாகவே பார்த்தாள். அவள் வீட்டு வேலைகளை முடித்து—குழந்தைகளுக்கு பாடம் சொல்லி, மைதிலியுடன் சிறிது பேசி—படுக்கையறைக்கு சென்றாள். வினித் தூங்கிக் கொண்டிருந்தான்—அவள் அவன் அருகில் படுத்து, அந்த நாளின் நகைச்சுவையை நினைத்து, ஒரு சிறு புன்னகையுடன் கண்களை மூடினாள். அவள் மூச்சு சீராகி, அவள் தூக்கத்தில் ஆழ்ந்தாள்—அறையின் மெல்லிய அமைதி அவளை சூழ்ந்து, அவள் மனதில் ஒரு சிறு இலேசான உணர்வு தோன்றியது.

Wow wow sema teasing vinitha... Mani clean bowled.
Very interesting.... Mani.. More talented bed experience....
Ankith good family man some sleep in romatic husband wife feel making....
Mani some fleshback in mood time good or bad character in sexual time.

Waiting.... Mani feels

[raasug]

A Day of Teasing and Subtle Tensions
..... ..... ....
அவள் மனதில் சுமித்ரா மணியை பற்றி கூறிய விஷயங்கள் நினைவுக்கு வந்தன, அவனது நல்ல தன்மையும், சில சமயங்களில் அவன் ஆர்வமும். ஒரு சிறு குறும்பு எண்ணம் அவளுக்கு தோன்றியது—"இவனை கொஞ்சம் டீஸ் பண்ணி பார்க்கலாமா?" என்று அவள் மனதிற்குள் சிரித்தாள்.
அவள் புடவையை மெதுவாக கீழே இறக்கினாள்—
.... .... ....
—அவள் குரலில் ஒரு சாதாரண தொனி இருந்தாலும், அவள் மனதில் ஒரு சிறு குறும்பு தோன்றியது.
... ... ... ...
வனிதா, பக்கவாட்டு கண்ணாடியில் அவனை ரகசியமாக பார்த்து, ஒரு குறும்பு புன்னகையை மறைத்தாள் —
... .... ....
வீட்டிற்கு திரும்பியவுடன், வனிதா அன்றைய நிகழ்வை நினைத்து, ஒரு சிறு சிரிப்பை மறைத்தாள்—மணியின் முகத்தில் தோன்றிய அதிர்ச்சி, அவன் சிவந்த கன்னங்கள், அவன் பதற்றமான பார்வை அவள் மனதில் மீண்டும் மீண்டும் தோன்றின. "அவன் அப்பாவித்தனத்தை கொஞ்சம் டீஸ் பண்ணினது சுவாரசியமா இருந்துச்சு," என்று அவள் மனதிற்குள் சிரித்தாள்—அவள் அதை பெரிதாக எடுத்துக் கொள்ளவில்லை, ஒரு சிறு விளையாட்டாகவே பார்த்தாள்.
.....
அறையின் மெல்லிய அமைதி அவளை சூழ்ந்து, அவள் மனதில் ஒரு சிறு இலேசான உணர்வு தோன்றியது.

 கதாநாயகி வனிதா, அங்கித்தின் குற்ற உணர்வில் இருந்து மீண்டு வந்து, இப்போது மனதளவில் மணியை அருகே கொண்டு வருகிறாள் !

தொடரட்டும் கதை !

[omprakash_71]

செம்ம கலக்கலான பதிவுக்கு நன்றி நண்பா நன்றி

[Vj6374]

Waiting next episode

[thirddemodreamer]

A Game Gone Too Far

அடுத்த நாள் காலை, வனிதா மெதுவாக எழுந்தாள்—சூரிய ஒளி திரைச்சீலைகளை ஊடுருவி, அவள் முகத்தில் பட்டு, அவளை ஒரு சிறு புன்னகையுடன் எழுப்பியது. அவள் படுக்கையை விட்டு எழுந்து, தன் வழக்கமான பணிகளை தொடங்கினாள்—மனதில் அன்று முடிக்க வேண்டிய வேலைகளை பட்டியலிட்டு, ஒரு சிறு உற்சாகத்துடன் நகர்ந்தாள். குளியலறைக்கு சென்று, சூடான நீரை வாளியில் நிரப்பி, தன் நைட்டியை கழற்றி, ஒரு பருத்தி துண்டை உடலில் சுற்றிக் கொண்டு வெளியே வந்தாள்—நீர் அவள் தோலில் ஒரு சிறு பளபளப்பை ஏற்படுத்தி, அவள் முடியை சற்று ஈரமாக்கியிருந்தது. சுமித்ராவை பற்றி நினைத்தவாறு, அவள் தன் உள்ளாடைகளை எடுத்து அணிய ஆரம்பித்தாள்—ஒரு கருப்பு பிராவை முலைகளுக்கு மேல் பொருத்தி, பட்டைகளை சரி செய்து, ஒரு பச்சை பெட்டிகோட்டை இடுப்பில் கட்டினாள். அவள் மொபைலை எடுத்து, சுமித்ராவுக்கு அழைத்தாள்—"அக்கா, உன் பையன் எப்படி இருக்கான்?" என்று கேட்டாள். சுமித்ரா ஒரு சோர்ந்த குரலில், "நல்லா இருக்கான், மேடம், ஆனா இன்னிக்கு மறுபடி ஹாஸ்பிடலுக்கு கூட்டிட்டு போகணும். இன்னிக்கு வர முடியாது," என்று பதிலளித்தாள். "பரவாயில்லை, அக்கா, நீ அவனை பார்த்துக்கோ. நான் மணியோட மேனேஜ் பண்ணிக்கறேன்," என்று வனிதா ஆறுதலாக கூறி, அழைப்பை முடித்தாள்.
"மணி" என்ற பெயர் அவள் மனதில் ஒரு குறும்பு எண்ணத்தை தூண்டியது—அவள் கருப்பு பிளவுஸை அணிந்து, புடவை தேர்ந்தெடுக்கும் போது, ஒரு சிறு சிரிப்புடன் ஒரு மெல்லிய கருப்பு புடவையை எடுத்தாள். இதை அவள் ஆபீஸுக்கு அணிந்து சென்றதில்லை—அதன் சிறு வெளிப்படைத்தன்மை அவள் உடலை சற்று வெளிப்படுத்தும் என்பது அவளுக்கு தெரியும், குறிப்பாக அவள் வயிறு மற்றும் தொப்புளை மணிக்கு ஒரு நல்ல காட்சியாக அளிக்கும். "இன்னிக்கு அவனை முழுசா டென்ஸ் ஆக்கி பார்க்கலாம்," என்று அவள் மனதிற்குள் சிரித்து, ஒரு சிறு கிளர்ச்சியுடன் புடவையை அணிந்தாள்—ஆனால் முதலில் அதை தொப்புளுக்கு மேலே ஒழுங்காக சரி செய்து, பிளவுஸுக்கும் இடுப்புக்கும் இடையே ஒரு சிறு இடைவெளியை மட்டும் விட்டாள். "கேப்ல இரங்கும் போது கீழே இறக்கிக்கலாம்," என்று அவள் திட்டமிட்டு, ஒரு சிறு புன்னகையுடன் தயாரானாள். வீட்டில் மைதிலி தயார் செய்த இட்லியை சாப்பிட்டு, "அம்மா, நான் கிளம்பறேன்," என்று கூறி, கேப்பில் ஏறினாள்—காரில் செல்லும் போது, மணியின் வரவிருக்கும் எதிர்வினையை நினைத்து, அவள் மனதிற்குள் சிரித்தாள்.
குவாட்டர்ஸை அடைந்தவுடன், வனிதா கேப்பில் இருந்து இறங்கினாள்—அவள் மெதுவாக புடவையை தொப்புளுக்கு சரியாக இறக்கி, சாதாரணமாக நடந்தாள். மணி வாசலில் நின்றிருந்தான்—இன்று அவன் ஒரு சுத்தமான நீல சட்டையும் கருப்பு பேன்ட்டும் அணிந்து, ஒரு புன்னகையுடன் அவளை வரவேற்றான்; அவன் புன்னகை சுமித்ராவின் இல்லாமையை அவனும் அறிந்து, அவளுடன் தனியாக இருக்க ஆர்வமாக இருப்பதை வெளிப்படுத்தியது. "மேடம், வாங்க," என்று அவன் கூறி, அவள் பின்னால் நடந்தான்—அவன் கண்கள் அவள் தோள்களில் சுருண்டு விழுந்த முடியில் இருந்து மெதுவாக கீழே நகர்ந்தன, அவள் இடுப்பையும் தொப்புளையும் பார்த்தவுடன், அவன் முகம் அதிர்ச்சியில் உறைந்தது. அவன் பேச்சு தடுமாறியது—"மேடம்... உள்ள... வாங்க," என்று அவன் முனக, வனிதா மனதிற்குள் சிரித்து, "சரி, மணி," என்று சாதாரணமாக பதிலளித்தாள். அவள் ஆபீஸ் மேசைக்கு சென்று, நாற்காலியில் அமர்ந்தாள்—அவள் அமரும் போது, மெல்லிய கருப்பு புடவை அவள் வெள்ளை தோலை வெளிப்படுத்தி, அவள் அரை தொப்புள் தெளிவாக தெரிந்தது; மணி ஒரு கணம் அதை பார்த்து, தன் மூச்சை இழுத்தான்.
"மணி, இந்த டாக்குமென்ட்ஸ் எடுத்துட்டு வா," என்று வனிதா கேட்டாள்—அவன் "சரி, மேடம்," என்று முனகி, வெளியே செல்லும் போது, அவள் "டீ எங்க?" என்று கேட்க, அவன் ஒரு கணம் தன் எண்ணங்களில் இருந்து விடுபட்டு, "சாரி, மேடம், இப்போ போடறேன்," என்று தடுமாறி, சமையலறைக்கு ஓடினான். வனிதா ஒரு சிறு புன்னகையை உதடுகளில் தவழ விட்டு, வேலையை தொடங்கினாள். மணி டீயுடன் திரும்பி, மேசை மூலையில் வைத்து, "மேடம், வேகமா வந்துடறேன்," என்று கூறி, அவள் பக்கவாட்டு இடுப்பை ஒரு நல்ல பார்வையுடன் பார்த்து வெளியேறினான்—வனிதா வேலையில் மூழ்கி, அதை கவனிக்கவில்லை. சிறிது நேரம் கழித்து, மணி டாக்குமென்ட்ஸுடன் திரும்பி, "மேடம், ஜிஎம் சார் சொன்ன பேப்பர்ஸ்?" என்று கேட்டான். "கொஞ்சம் வெயிட் பண்ணு, முடிச்சுடறேன்," என்று வனிதா பதிலளித்தாள்—மணி தன் அதிர்ஷ்டத்தை நினைத்து, அவள் பக்கத்தில் நின்றான், அவன் கண்கள் அவளை மேலிருந்து கீழே ஆராய்ந்தன: அவள் நெற்றியில் இருந்து தொடங்கி, அவள் பெரிய கண்கள், மென்மையான கன்னங்கள், சிறு மூக்கு, சிவந்த உதடுகள், கூர்மையான கன்னம், நீண்ட கழுத்து, புடவையால் மறைக்கப்பட்ட முலைகள், மடிந்த இடுப்பு—அவன் கண்கள் அவள் வெளிப்பட்ட இடுப்பில் நிலைகுத்தி, அவன் உடல் சூடாகி, பின்னர் அவள் தொடைகளின் பக்கவாட்டு வளைவு, நக polish பூசப்பட்ட கால் விரல்கள், மீண்டும் அவள் முகத்திற்கு திரும்பி, அவள் பார்க்கிறாளா என்று சோதித்தான். வனிதா பேப்பரை முடித்து, அவனை திரும்பி பார்த்து கொடுக்கும் போது, அவன் தடுமாறி அதை வாங்கினான்—அவன் அதிர்ச்சியை பார்த்து, "இது போதும், இனி விளையாட்டை நிறுத்தணும்," என்று அவள் முடிவு செய்து, புடவையை முழுமையாக மறைத்து, வீட்டில் இருந்து கிளம்பிய போது அணிந்திருந்தபடி சரி செய்தாள்.
மணி வழக்கத்தை விட வேகமாக திரும்பினான், மேலும் பார்வைக்கு நம்பிக்கையுடன்—ஆனால் அவள் இடுப்பு மறைந்திருப்பதை பார்த்து ஏமாற்றமடைந்தான். மதியம், அவன் உணவு எடுத்து வந்து, "மேடம், சாப்பிடுங்க," என்று கூறினான்—வனிதா "தனியா சாப்பிட மாட்டேன், வா, உட்கார்," என்று அழைத்தாள். மணி ஒரு சிறு தயக்கத்துடன் உட்கார்ந்து, அவர்கள் சாப்பிடும் போது, "உன் ஃபேமிலி பத்தி சொல்லு," என்று வனிதா கேட்டாள்—அவன் தன் மனைவி மற்றும் மகளை பற்றி அன்புடன் பேசினான், "என் பொண்ணு டாக்டர் ஆகணும்னு ஆசை, மேடம்," என்று கனவுகளை பகிர்ந்தான். அவனது நல்ல குணங்களை அறிந்து, "இவனை டீஸ் பண்ணறதை நிறுத்தணும்," என்று வனிதா முடிவு செய்து, அவன் ஈர்ப்பை ஒரு சாதாரண ஆண்மையாக ஏற்றுக் கொண்டாள். மதியம் 4 மணியளவில், மணி டீயுடன் வந்து, "மேடம், டீ, ரொம்ப வேலை பண்ணிட்டீங்க," என்று கூறினான்—வனிதா கம்ப்யூட்டரில் தட்டச்சு செய்து, கைகளில் வலியுடன், "ஆ..." என்று முனகி, இரு கைகளையும் நீட்டி சோம்பல் முறித்தாள். அவள் வலது முலை புடவையில் இருந்து முழுமையாக வெளிப்பட்டு, பிளவுஸில் தெளிவாக தெரிந்தது—மணி அதை அருகில் பார்த்து, உடல் சூடாகி, ஒரு உயர் பதற்றத்தில் உறைந்தான்.
டீயை குடித்து, "தேங்க்ஸ், மணி," என்று வனிதா தொடர்ந்தாள்—5 மணியளவில், அவள் குளியலறைக்கு சென்று, முகத்தை கழுவி, சோர்வுடன் திரும்பினாள்; அவசரத்தில் புடவை சற்று கீழே இறங்கியிருப்பதை மறந்தாள். மேஜையருகில் நின்று "மணி, இங்க வா," என்று அழைத்து, பேப்பர்களை பார்த்தாள்—மணி, ஏற்கனவே உயர் பதற்றத்தில், அவள் வெளிப்பட்ட இடுப்பை பார்த்து, தன் பயத்தையும் மரியாதையையும் மறந்து, ஒரு தூய காமத்துடன் நெருங்கினான். அவன் வேண்டுமென்றே ஒரு காகிதத்தை கீழே தவற விட்டு, குனிந்து எடுக்கும் போது, அவள் இடுப்பையும் தொப்புளையும் அருகில் பார்த்தான்—அவள் தொப்புள் ஒரு மெல்லிய பள்ளமாக, அவள் வெள்ளை தோலுக்கு மத்தியில் பளபளத்து, அவனை மயக்கியது. அவன் பதற்றமாக எழுந்து, அவசரத்தில் அவள் இடுப்பை தன் கையால் தொட்டான்—வனிதா, பேப்பரை படித்து முடித்து திரும்பும் போது, அவன் தொடுதலால் அதிர்ந்து, "என்ன?" என்று உணர்ந்தாள். இருவரும் ஒரு கணம் அதிர்ச்சியில் பின்வாங்கினர்—மணி "சாரி, மேடம், பேப்பர் எடுக்க குனிஞ்சேன்... எழும்போது தவறி..." என்று தடுமாறி, பயத்துடன் மன்னிப்பு கேட்டான்; அவன் முகம் பயத்திலும் பதற்றத்திலும் சிவந்தது. வனிதா, சூழ்நிலையை புரிந்து, "சரி, இந்த டாக்குமென்ட்ஸை எடுத்துட்டு, நாளைக்கு இதை கொண்டு வா," என்று கூறி, வேகமாக வெளியேறினாள்—மணியை காத்திருக்க விடாமல் கேப்பை நோக்கி நடந்தாள்.
காரில், அவள் மனம் மணியின் கை அவள் இடுப்பை தொட்டதை நினைத்து குழம்பியது—அவள் உடல் ஒரு சிறு நடுக்கத்துடன், அவள் மனதில் ஒரு பதற்றம் தோன்றியது. வீட்டை அடைந்தவுடன், மைதிலி "வினித் பசங்களை கடைக்கு கூட்டிட்டு போயிருக்கான். நாளை பசங்களுக்கு லீவு, மளிகை சாமான் வாங்கறான். ஏதாவது வேணுமா?" என்று கேட்டாள். "இல்ல, அம்மா, நான் கொஞ்சம் ரெஸ்ட் எடுக்கறேன்," என்று வனிதா கூறி, படுக்கையறைக்கு சென்றாள்—ஒரு இரண்டு துண்டு நைட்டியை அணிந்து, படுக்கையில் மல்லாந்து படுத்தாள். அவள் மனம் அன்றைய நிகழ்வை மீண்டும் மீண்டும் நினைத்தது—அவள் மணியை டீஸ் செய்தது, அவனது பயமும் மரியாதையும் தாண்டி தொடுதலாக மாறியது, எல்லாம் அவள் குறும்பு மற்றும் கவனக்குறைவால் நடந்தது. "நான் ஏன் இப்படி செஞ்சேன்? இது மலிவா தெரியுது. இதுக்கு முன்னாடி இப்படி நடந்துக்கவே இல்ல," என்று அவள் தன்னை திட்டி, "மணியை இனி தூரமா வச்சுக்கணும்," என்று முடிவு செய்தாள்—அவள் பெருமையையும் மரியாதையையும் பாதுகாக்க வேண்டும் என்று உறுதியெடுத்தாள். அவள் எழுந்து, மைதிலியுடன் சமையலறையில் உதவி செய்தாள்—பின்னர் வினித் மற்றும் குழந்தைகள் வெளியே சாப்பிட்டு, சோர்வுடன் திரும்பினர். வழக்கமான பணிகளை முடித்து, வனிதா படுக்கையில் படுத்தாள்—அவள் முடிவு உறுதியாக, அவள் தூக்கத்தில் ஆழ்ந்தாள்.

[thirddemodreamer]

A Return to Professionalism

அடுத்த நாள் காலை, வனிதா மெதுவாக எழுந்தாள்—ஜன்னல் வழியாக காலை ஒளி அவள் முகத்தில் பட்டு, அவளுக்கு ஒரு சிறு அமைதியை அளித்தது. அவள் படுக்கையை விட்டு எழுந்து, ஆபீஸுக்கு தயாராக ஆரம்பித்தாள்—குளித்து முடித்து, ஒரு பருத்தி துண்டை உடலில் சுற்றி, படுக்கையறையில் நின்றாள். புடவை தேர்ந்தெடுக்கும் போது, அவள் மனம் நேற்றைய நிகழ்வை நினைத்து, ஒரு சிறு எச்சரிக்கையுடன் தடுமாறியது—இன்று அவள் ஒரு தொழில்முறை தோற்றத்தை தேர்ந்தெடுக்க வேண்டும் என்று முடிவு செய்தாள். அவள் ஒரு கருப்பு பிராவை அணிந்து, ஒரு பச்சை பெட்டிகோட்டை இடுப்பில் கட்டி, ஒரு கரும் பச்சை நிற பருத்தி புடவையை எடுத்தாள்—இது ஒரு தடிமனான துணி, வெளிப்படையாக இல்லாதது, ஆபீஸுக்கு ஏற்றது. அவள் புடவையை தொப்புளுக்கு மேலே ஒழுங்காக சரி செய்து, இடுப்பை முழுமையாக மறைத்து, ஒரு கருப்பு பிளவுஸுடன் பொருத்தினாள்—புடவை அவள் உடலை மென்மையாக சுற்றி, ஒரு கம்பீரமான தோற்றத்தை அளித்தது. அவள் முடியை ஒரு சிறு முடிச்சாக கட்டி, ஒரு மெல்லிய வாசனை திரவியத்தை தெளித்து, "இன்னிக்கு எல்லாம் ப்ரொஃபெஷனலா இருக்கணும்," என்று மனதிற்குள் முனகி, கேப்பில் ஏறினாள்.
குவாட்டர்ஸை அடைந்தவுடன், சுமித்ராவும் மணியும் வாசலில் காத்திருந்தனர்—சுமித்ரா ஒரு சிவப்பு புடவையில், ஒரு சிறு கூடையுடன் நின்றிருந்தாள்; மணி ஒரு சாம்பல் சட்டையில், ஒரு சிறு பையுடன், சற்று கலங்கிய முகத்துடன் தோன்றினான். வனிதா இறங்கி, "வாங்க, அக்கா," என்று சுமித்ராவை புன்னகையுடன் வாழ்த்தி, மணியை ஒரு சிறு தலையசைப்புடன் தவிர்த்தாள்—"மணி," என்று மட்டும் கூறி, அவனை நேரடியாக பார்க்காமல் உள்ளே நடந்தாள். மணியின் முகத்தில் ஒரு சிறு ஏமாற்றம் தோன்றியது—அவன் அவளை பார்த்து, "மேடம், வாங்க," என்று முனகினாலும், அவள் தவிர்ப்பை உணர்ந்து, அவன் தலை கவிழ்ந்தது. வனிதா சுமித்ராவுடன் நடந்து, நுழைவாயிலில் நின்று, "மணி, ஃபைல்ஸ் கொடு," என்று தொழில்முறையாக கேட்டு, அவன் கொடுத்தவற்றை வாங்கி, "ஆபீஸ்ல இருந்து இந்த டாக்குமென்ட்ஸை எடுத்துட்டு வா," என்று சாதாரணமாக கூறினாள்—அவள் குரலில் ஒரு உறுதியும் தூரமும் தெரிந்தது. பின்னர், அவள் சுமித்ராவுடன் டைனிங் மேசைக்கு சென்று, சுமித்ரா ஹோட்டலில் இருந்து வாங்கி வந்த பிரேக்ஃபாஸ்டை—பொங்கல் மற்றும் வடை—பகிர்ந்து சாப்பிட ஆரம்பித்தாள்.
சாப்பிடும் போது, சுமித்ரா தன் மகனின் உடல்நிலையை பற்றி பேசினாள்—"மேடம், இப்போ கொஞ்சம் பரவாயில்லை, ஆனா இன்னும் ஜூரம் போகல," என்று கூறினாள். வனிதா ஆறுதலாக, "அக்கா, அவனுக்கு சூடு தண்ணி துடைப்பு கொடு, சின்ன பசங்களுக்கு இஞ்சி டீ கொஞ்சம் குடுத்து பாரு," என்று சில டிப்ஸ் கொடுத்து, ஒரு சிறு புன்னகையை பகிர்ந்தாள்—அவள் மனம் சுமித்ராவுடன் நட்பாக இணைந்தது. மணி திரும்பி வந்தவுடன், வனிதாவின் மேசையில் வெறும் கோப்பையை பார்த்து, அவள் தன்னை தவிர்ப்பதை உணர்ந்தான்—அவன் முகம் சுருங்கி, அவன் மனதில் நேற்றைய தவறு மீண்டும் எழுந்தது. "நான் ஏன் அப்படி நடந்துக்கிட்டேன்? இதுக்கு முன்னாடி இப்படி பண்ணதே இல்லையே," என்று அவன் தன்னை திட்டி, ஒரு சிறு குற்ற உணர்வுடன் நின்றான். வனிதா அவனிடம் சில பேப்பர்களை கொடுத்து, "இதை ஆபீஸ்ல கொடு, மணி. இன்னும் கொஞ்சம் ஸ்டேஷனரி எடுத்துட்டு வா," என்று தொழில்முறையாக கூறினாள்—அவள் பார்வை அவனை தொடாமல், கோப்புகளில் மட்டும் நிலைகுத்தியது.
மணி திரும்பி வந்து, சுமித்ராவிடம் பொருட்களை கொடுத்தான்—சுமித்ரா "மணி, ரெண்டு பேருக்கும் லன்ச் எடுத்துட்டு வா," என்று கூற, மணி "சரி, அக்கா," என்று முனகி, வனிதாவின் புறக்கணிப்பை முழுமையாக உணர்ந்தான். "நான் தப்பு பண்ணிட்டேன், இனி தூரமா இருக்கணும்," என்று அவனும் முடிவு செய்து, ஒரு சிறு வருத்தத்துடன் வெளியேறினான். மதிய உணவின் போது, வனிதாவும் சுமித்ராவும் சிறு சிறு பேச்சுகளில் ஈடுபட்டனர்—சுமித்ரா "மேடம், உங்க பசங்க என்ன பண்ணறாங்க?" என்று கேட்க, வனிதா "அவங்க நல்லா படிக்கறாங்க, அக்கா," என்று சிரித்து பதிலளித்தாள். மணி ஒரு தூரத்தில் நின்று, அவர்களை பார்த்தான்—அவன் கண்களில் ஒரு சிறு வருத்தம் தோன்றியது, ஆனால் அவன் எதுவும் பேசாமல் அமைதியாக இருந்தான். நாள் வழக்கம்போல சென்றது—மாலையில், வனிதா முடித்த பேப்பர்களை மணியிடம் கொடுத்தாள்—"இதை எடுத்துட்டு போ, மணி," என்று ஒரு புன்னகை இல்லாமல், தொழில்முறையாக கூறி, அவனுக்கு அவர்களுக்கு இடையே இனி அதிகாரப்பூர்வ உறவு மட்டுமே இருக்கும் என்பதை உணர்த்தினாள். பின்னர், அவள் கேப்பை நோக்கி வெளியேறினாள்—காற்று அவள் புடவையை மெல்ல அசைத்து, அவளுக்கு ஒரு சிறு நிம்மதியை அளித்தது.
வீட்டை அடைந்தவுடன், வனிதா ஒரு சிவப்பு இரண்டு துண்டு நைட்டியை அணிந்து, குழந்தைகளுடன் அமர்ந்து பாடம் சொல்லி கொடுத்தாள்—"இந்த சம்ம சரியா பண்ணு," என்று சிறுவனுக்கு விளக்கி, அவர்களை படுக்க அனுப்பினாள். வினித் ஏற்கனவே படுக்கையில் தூங்கிக் கொண்டிருந்தான்—அவன் மூச்சு ஒரு சீரான தாளத்தில் ஒலித்து, அறையை அமைதியில் ஆழ்த்தியிருந்தது. வனிதா அவன் அருகில் படுத்து, அன்றைய நாளை நினைத்தாள்—மணியின் சோர்ந்த முகம் அவள் மனதில் தோன்றியது; அவள் அவனை வேண்டுமென்றே புண்படுத்த விரும்பவில்லை, ஆனால் இருவருக்கும் நல்லது தூரத்தை பராமரிப்பது மற்றும் தொழில்முறையாக இருப்பது தான் என்று உணர்ந்தாள். "நான் இன்னிக்கு சரியா நடந்துக்கிட்டேன்," என்று அவள் மனதிற்குள் முனகி, ஒரு சிறு திருப்தியுடன் கண்களை மூடினாள்—அவள் மூச்சு சீராகி, அவள் தூக்கத்தில் ஆழ்ந்தாள்; அறையின் மெல்லிய விளக்கு ஒளி அவளை சூழ்ந்து, அவள் மனதில் ஒரு சிறு அமைதி மலர்ந்தது.

[game40it]

What motivates Vanitha's actions. She has a loving and supportive husband and a wonderful family. Her sex life with her husband seems to be good and yet she gave in rather easily to Ankit. Normally she should have been wracked with guilt but she not only continued to engage in illicit sex she indulged in it without a second thought. Her purported feelings of guilt didn't seem genuine but rather something to assuage her feelings. It would be interesting to see what makes Vanitha what she is. Does the routine of married life bore her and she is seeking excitement though she doesn't realize it. Or deep down she wants to have different experiences and that opportunity that arose with Ankit freed her from her restraints. For now she seems to be practically amoral as she so easily pushes aside any vestiges of guilt. It is going to be interesting on how the author is going to flesh out her character. I would love to see the insights of her thinking.

[Rangabaashyam]

Will Anikit come to the new office of vanita

[omprakash_71]

Semma Interesting and Fantastic Update 6

[raasug]

வனிதா வின் மனதில் இருக்கும் தடுமாற்றம் புரிந்து கொள்ளக் கூடியது தான். எதோ விளையாட்டாக ஆரம்பித்த மணியுடனான நெருக்கம் ஒரு வேளை விபரீதமாகி விட்டால் ... ? ஆகவே மணியை இதற்கு மேலும் நெருங்க விடக்கூடாது  என்று முடிவு செய்திருக்கிறாள்.

தொடரட்டும் அடுத்த பாகங்கள் !

[Dinesh Raveendran]

Amazing dude.
Bring aniket again to fuck the brains out of vanitha in this office home and in her own home marital bed. she behaved like a submissive slut soon. But only thing is that you did not detail how he fucked with his monster cock and stretched her pussy and made cry begging for more.

[Vishal Ramana]

Once a slut is always a slut

[Lusty Goddess]

Bring back Ankit

[Murugann siva]

மொத்தமா எழுதுவதை விட.. இடைவெளி விட்டு எழுதினால்.. நல்லா இருக்கும் நண்பா..

[Steven Rajaa]

Nice updates