Adultery வனிதா-VANITHA

[omprakash_71]

மிக மிக அற்புதமான பதிவுக்கு நன்றி நண்பா நன்றி

[zulfique]

Nice writing. I have big doubt. Did they fuck or not. Did she drink his sperms or not.

[chellaporukki]

Nice writing. I have big doubt. Did they fuck or not. Did she drink his sperms or not.

 Whether he put his monster dick inside her stretched her pussy walls beyond her husband or take the anal virginity please give an answer. 

[thirddemodreamer]

வனிதாவை ஏற்றிய வெள்ளை செடான் வீட்டின் முன் நின்றவுடன், கதவு திறந்து, அவள் குழந்தைகளின் உற்சாகமான குரல்கள்—"அம்மா!"—அவள் காதுகளை நிறைத்தன. அவள் பையை தோளில் இருந்து இறக்கி, காரில் இருந்து வெளியேறினாள்—அவள் பச்சை புடவையின் மடிப்புகள் சற்று கலைந்திருந்தாலும், அவள் முகத்தில் ஒரு சிறு புன்னகை தோன்றியது. அவள் குழந்தைகள்—ஒரு சிறுவனும் சிறுமியும்—ஓடி வந்து அவளை இறுக்கமாக அணைத்தனர், அவர்களின் சிறிய கைகள் அவள் புடவையை பிடித்து இழுத்தன. அவள் கணவன், வினித், வாசலில் நின்று, ஒரு சாதாரண நீல சட்டையில், அவளை ஒரு பெரிய புன்னகையுடன் வரவேற்றான்—"வந்துட்டியா, வனி? ரொம்ப மிஸ் பண்ணோம்," என்று அவன் மெதுவாக கூறினான், அவன் குரலில் ஒரு உண்மையான மகிழ்ச்சி தெரிந்தது. வனிதா அவனை பார்த்து சிரித்து, "நானும் உங்களை மிஸ் பண்ணேன்," என்று பதிலளித்தாள்—ஆனால் அவள் இதயம் ஒரு கனமான உணர்வுடன் துடித்தது.

அவர்கள் உள்ளே சென்று, சோபாவில் அமர்ந்தனர்—வீட்டின் சுவர்களில் தொங்கிய குடும்ப புகைப்படங்கள், மெல்லிய மஞ்சள் விளக்கு ஒளி, மற்றும் சமையலறையில் இருந்து வந்த புதினா சட்னியின் மணம் அவளுக்கு ஒரு பழக்கமான ஆறுதலை அளித்தது. அவள் பையை திறந்து, குழந்தைகளுக்கு வாங்கிய பரிசுகளை எடுத்தாள்—சிறுவனுக்கு ஒரு சிவப்பு ரிமோட் கார், சிறுமிக்கு ஒரு பளபளப்பான பொம்மை செட். "அம்மா, சூப்பர்!" என்று அவர்கள் கத்தி, பரிசுகளை பிரித்து, உற்சாகமாக விளையாட ஆரம்பித்தனர். வினித் அவளை பார்த்து, "நல்லா செலக்ட் பண்ணிருக்க, வனி," என்று பாராட்டினான், அவன் கண்களில் ஒரு சிறு பெருமை தெரிந்தது. வனிதா சிரித்து, "அவங்களுக்கு பிடிக்கும்னு தெரிஞ்சு வாங்கினேன்," என்று கூறினாள்—ஆனால் அவள் மனதில் ஒரு மெல்லிய குற்ற உணர்ச்சி தோன்றியது, அவள் அங்கித்துடன் செலவிட்ட தருணங்கள் நினைவுக்கு வந்தன.
இரவு, குழந்தைகள் தூங்கிய பின், வனிதாவும் வினித்தும் படுக்கையில் படுத்திருந்தனர்—மெத்தையின் மென்மையான பருத்தி விரிப்பு அவளுக்கு ஒரு சூடான ஆறுதலை அளித்தது, ஆனால் அவள் மனம் அமைதியற்று இருந்தது. வினித் ஒரு சிறு பெட்டியை எடுத்து, "வனி, இது உனக்கு," என்று மெதுவாக கூறி, ஒரு பிளாட்டினம் மோதிரத்தை அவளிடம் நீட்டினான்—அது மெல்லிய வெள்ளி ஒளியில் பளபளத்து, ஒரு சிறு வைரம் அதில் பதிக்கப்பட்டிருந்தது. வனிதா ஆச்சரியமாக, "என்னது, இது?" என்று கேட்டாள், அவள் கண்கள் ஒளிர்ந்தன. "என் காலேஜஸ் ஷாப்பிங் போனப்போ, அங்க பார்த்து வாங்கினேன். உனக்கு பிடிக்கும்னு நினைச்சேன்," என்று வினித் சிரித்து கூறினான், அவன் குரலில் ஒரு சிறு பாசம் தெரிந்தது. வனிதா மோதிரத்தை வாங்கி, விரலில் அணிந்து, "ரொம்ப அழகு, வினித். தேங்க்ஸ்," என்று கூறினாள்—அவள் மனதில் ஒரு மகிழ்ச்சி பரவியது, அவன் அவளை நினைத்து செய்த சிறு செயல் அவளுக்கு அவன் அன்பை உணர்த்தியது. ஆனால் அடுத்த கணமே, அவள் மனதில் ஒரு கூர்மையான குற்ற உணர்ச்சி தோன்றியது—அவள் குழந்தைகளுக்கும் அவனுக்கும் பரிசுகளை திட்டமிட்டு வாங்கியிருந்தாள், ஆனால் அவன் இதை தற்செயலாக வாங்கியிருந்தாலும், அவள் அங்கித்துடன் பகிர்ந்த தருணங்கள் அவளை குத்தியது.
அவள் அவனை இறுக்கமாக அணைத்து, "நீ ரொம்ப நல்லவன், வினித்," என்று முனகினாள்—அவள் கண்களில் ஒரு சிறு கண்ணீர் தோன்றி, அவள் கன்னத்தில் உருண்டது, ஆனால் அவள் அதை அவனிடம் மறைத்து, அவன் தோளில் முகத்தை புதைத்தாள். வினித் அவள் முதுகை மெதுவாக தடவி, "என்ன ஆச்சு, வனி?" என்று ஆறுதலாக கேட்டான், ஆனால் அவள் "ஒண்ணுமில்ல, சந்தோஷமா இருக்கு," என்று பொய்யாக சிரித்து மறைத்தாள். அவன் கை அவள் உடலை மெதுவாக தடவி, அவள் இடுப்பை அழுத்தி, அவளை நெருங்க முயன்றான்—அவன் மூச்சு அவள் கழுத்தை தொட்டு, ஒரு சூடான உணர்வை ஏற்படுத்தியது. ஆனால் வனிதா ஒரு கணம் உடலை திருகி, "வினித், நான் ரொம்ப டயர்டா இருக்கேன். பயணம், மீட்டிங் எல்லாம்..." என்று மெதுவாக கூறி, அவனை தடுத்தாள்—அவள் குரலில் ஒரு சோர்வு தெரிந்தது, ஆனால் உண்மையில் அவள் மனதின் குற்ற உணர்ச்சியே அவளை தடுத்தது. "எனக்கு இப்போ ஆறுதல் வேணும்னா, என் மனசுக்கு வேணும், உடம்புக்கு இல்ல," என்று அவள் மனதிற்குள் நினைத்தாள், ஆனால் அதை வெளியே சொல்லவில்லை. வினித் ஒரு சிறு புன்னகையுடன், "சரி, ரெஸ்ட் எடு," என்று கூறி, அவளை அணைத்தபடி தூங்கினான்—அவர்கள் மூச்சு சீராகி, இரவு அவர்களை அமைதியில் ஆழ்த்தியது.
அடுத்த காலை, வனிதா சமையலறையில் தன் வழக்கமான பணிகளை செய்து கொண்டிருந்தாள்—காபி பொடியின் மணம், சூடான பாலின் ஆவி, மற்றும் ஜன்னல் வழியாக வந்த காலை காற்று அவளை சூழ்ந்திருந்தது. அவள் கைகள் தோசை மாவை கரண்டியால் கலக்கினாலும், அவள் மனம் அலைபாய்ந்து கொண்டிருந்தது. குழந்தைகள் ஓடி வந்து, "அம்மா, எங்களுக்கு ஸ்கூல் சாமான்கள் வாங்கணும்—பென்சில், நோட்ஸ்!" என்று கேட்டனர். அவள் ஒரு கணம் தயங்கி, "வினித், நீ கொண்டு போய் வாங்கிட்டு வா. எனக்கு தலை பாரமா இருக்கு," என்று கூறினாள்—அவள் குரலில் ஒரு சோர்வு தெரிந்தது, ஆனால் உண்மையில் அவள் இதயமே அதிக கனமாக இருந்தது. வினித் சிரித்து, "சரி, நாங்க போய்ட்டு வரோம். பிரேக்ஃபாஸ்ட் முடிச்சுட்டு, வெளியே லன்ச் சாப்பிட்டு வர்றோம். நீ ரெஸ்ட் எடு," என்று கூறி, குழந்தைகளை அழைத்து சென்றான். அவர்கள் கதவை மூடி புறப்பட்டவுடன், வீடு ஒரு அமைதியில் ஆழ்ந்தது—சமையலறையில் தோசை கல்லின் சிறு சத்தம் மட்டுமே ஒலித்தது.
வனிதா தனியாக சோபாவில் அமர்ந்து, தன் மொபைலை கையில் எடுத்து, சுவரை பார்த்தபடி அமர்ந்தாள்—அவள் மனதில் அங்கித்துடன் நடந்த சம்பவங்கள் மீண்டும் மீண்டும் தோன்றின. அவள் முதல் சந்திப்பு, சோபாவில் நடந்த தருணங்கள், அவன் முத்தங்கள்—எல்லாம் ஒரு திரைப்படம் போல ஓடியது. "நான் ஏன் கண்ட்ரோல் பண்ணல? எனக்கு இப்படி ஒரு எண்ணம் கூட வந்ததில்லையே," என்று அவள் மனதிற்குள் கேட்டாள்—அவள் வாழ்க்கையில் ஒரு முறையும் ஏமாற்ற நினைக்காதவள், ஆனால் இந்த சம்பவம் அவளை ஒரு புதிய மனிதனாக உணர வைத்தது. அப்போது, அவள் மொபைல் ஒலித்தது—அங்கித்திடமிருந்து ஒரு செய்தி: அவன் மகனின் புகைப்படம், அவர்கள் வாங்கிய உடையை அணிந்து சிரித்தபடி, "தேங்க்ஸ், வனிதா. சாரி," என்று எழுதியிருந்தது. அவள் அதை பார்த்து, ஒரு சிறு புன்னகையுடன், "அவனுக்கும் குற்ற உணர்ச்சி இருக்கு," என்று நினைத்தாள்—அவள் மனதில் அவனுக்கு ஒரு சிறு பரிதாபம் தோன்றியது. "நடந்தது நடந்து போச்சு. வாழ்க்கை முன்னோக்கி போகணும்," என்று அவள் முடிவு செய்தாள்—அவள் வேலையில் கவனம் செலுத்தி, இதை மறக்க முயல வேண்டும் என்று தீர்மானித்து, ஒரு சிறு நிம்மதியை உணர்ந்தாள்.
அவள் எழுந்து, வீட்டு வேலைகளை தொடங்கினாள்—பாத்திரங்களை கழுவி, துணிகளை மடித்து, ஒரு சிறு இசையை போட்டு, மனதை திசை திருப்பினாள். மாலையில், குழந்தைகள் திரும்பினர்—"அம்மா, நாங்க பர்கர் சாப்பிட்டோம்! புது பேக் வாங்கினோம்!" என்று உற்சாகமாக கூறினர். வனிதா சிரித்து, "சூப்பர், எல்லாம் காட்டு," என்று கேட்டு, அவர்களுடன் அமர்ந்து அவர்கள் நாளை பற்றி கேட்டாள்—அவள் மனம் சற்று இலேசாகியது. இரவு, படுக்கையில், அவள் வினித்திடம் மீட்டிங் பற்றி பேசினாள்—"ஜார்ஜ் ஒரு பெரிய ப்ரமோஷன் உறுதி பண்ணாரு," என்று பெருமையுடன் கூறினாள். வினித் ஆச்சரியமாக, "வாவ், வனி! சூப்பர்! இதுக்கு ஒரு ட்ரீட் வேணும்," என்று குறும்பாக கேட்டான். அவள் மனதில் ஒரு கணம் அங்கித் தோன்றினாலும், அவள் அதை தள்ளி, "சரி," என்று சிரித்து, அவனை முதலில் நெருங்கினாள்
அவள் புடவையை மெதுவாக கழற்றி, அவன் மேல் சாய்ந்து, அவர்கள் உடல்கள் ஒரு ஆழமான ஒத்திசைவில் இணைந்தன—வனிதாவின் பச்சை புடவை மெத்தையின் மீது சரிந்து, அதன் மென்மையான துணி ஒரு சிறு சலசலப்பை எழுப்பியது, அறையின் மெல்லிய விளக்கு ஒளியில் அதன் மடிப்புகள் ஒரு பளபளப்புடன் தெரிந்தன. அவள் கருப்பு பிளவுஸை மெதுவாக கழற்றி, அதை புடவையுடன் சேர்த்து வீசினாள்—அவள் உடல் அவன் பார்வைக்கு வெளிப்பட்டது, அவள் முலைகள் ஒரு மெல்லிய கருப்பு பிராவில் மறைந்திருந்தன, அவள் இடுப்பு ஒரு மென்மையான வளைவுடன் பளபளத்தது. வினித் ஒரு சிறு முனகலுடன், "வனி, நீ ரொம்ப அழகா இருக்க," என்று மெதுவாக கூறினான்—அவன் குரல் ஒரு ஆழமான பாசத்துடன் ஒலித்தது, அவன் கைகள் அவள் தோள்களை மென்மையாக பற்றின. அவள் அவனை ஒரு சிறு புன்னகையுடன் பார்த்து, அவன் நீல சட்டையை மெதுவாக கழற்றி, அவன் திடமான மார்பை வெளிப்படுத்தினாள்—அவன் தோல் ஒரு மெல்லிய வெப்பத்துடன் இருந்தது, அவள் விரல்கள் அதை மெல்ல தடவி, அவனை நெருங்கின.
அவள் அவன் மேல் சாய்ந்து, அவன் மார்போடு அவள் உடலை அழுத்தினாள்—அவள் முலைகள் அவன் தோலை தொட்டு, அவள் பிராவின் மெல்லிய துணி அவர்களுக்கு இடையே ஒரு சிறு தடையாக இருந்தது. வினித் அவள் பிராவை மெதுவாக கழற்றி, அதை மெத்தையின் அருகில் வீசினான்—அவள் முலைகள் வெளிப்பட்டு, அவன் கைகள் அவற்றை மென்மையாக கசக்கி, அவன் விரல்கள் அவள் காம்புகளை மெல்ல திருகின. "வினித்..." என்று வனிதா ஒரு மெல்லிய முனகலுடன் கூறினாள், அவள் கண்கள் மூடி, அவன் தொடுதலை உணர்ந்தாள்—அவள் மனதில் ஒரு கணம் அங்கித்தின் நினைவு தோன்றினாலும், அவள் அதை தள்ளி, வினித்தின் அன்பில் மூழ்க முயன்றாள். அவன் உதடுகள் அவள் கழுத்தை மெதுவாக முத்தமிட்டு, அவன் நாவு அவள் தோலை மெல்ல தடவி, கீழே இறங்கின—அவன் மூச்சு அவள் முலைகளை தொட்டு, ஒரு சூடான உணர்வை பரவச் செய்தது. அவன் உதடுகள் அவள் காம்புகளை மெல்ல கவ்வி, அவற்றை மென்மையாக சுவைத்து, அவளுக்கு ஒரு சிறு சிலிர்ப்பை ஏற்படுத்தின—அவள் கைகள் அவன் தலையை பிடித்து, அவன் முடியை மெதுவாக கோதி, அவனை தன் மார்போடு அழுத்தின.

[thirddemodreamer]

அவன் முத்தங்கள் அவள் வயிற்றை நோக்கி நகர்ந்தன—அவன் உதடுகள் அவள் தொப்புளைச் சுற்றி மெதுவாக வட்டமிட்டு, அவன் நாவு அதனுள் மெல்ல நுழைந்து, அவளுக்கு ஒரு ஆழமான உணர்வை ஏற்படுத்தின. அவன் கைகள் அவள் தொடைகளை மெதுவாக தடவி, அவள் உள்ளாடைகளை மெதுவாக இறக்கி, அவளை முழுவதுமாக நிர்வாணமாக்கினான்—அவள் தோல் அறையின் மெல்லிய குளிர்ச்சியை உணர்ந்து, அவளுக்கு ஒரு சிறு துடிப்பை ஏற்படுத்தியது. வினித் தன் பேன்ட்டை கழற்றி, அதை தரையில் வீசி, அவள் மேல் முழுவதுமாக சாய்ந்தான்—அவன் ஆணுறுப்பு அவள் பெண்ணுறுப்பை மெல்ல தொட, அவன் முனையம் அவளை தொட்டவுடன், அவள் உடலில் ஒரு சிறு நடுக்கம் பரவியது. "வனி..." என்று அவன் முனகியபடி, மெதுவாக உள்ளே நுழைந்தான்—அவன் இடுப்பு அவளுடன் ஒரு மெல்லிய, ஆழமான தாளத்தில் இணைந்து நகர்ந்தது, அவள் கால்கள் அவன் இடுப்பைச் சுற்றி மெதுவாக பின்னி, அவள் தொடைகள் அவன் தோலை தொட்டு, ஒரு சூடான உராய்வை உருவாக்கின. அவள் உடல் அவன் தொடுதலுக்கு துடித்து, அவள் "வினித்..." என்று மெல்ல முனகினாள்—அவள் கைகள் அவன் முதுகை இறுக்கி, அவன் தோலை மெல்ல கீறின.

அவர்கள் உடல்கள் ஒருவரையொருவர் முழுமையாக உணர்ந்தன—அவன் மார்பு அவள் முலைகளை மெல்ல அழுத்தி, அவன் தோல் அவள் தோலை தொட்டு, ஒரு சூடான பிணைப்பை உருவாக்கியது. அவன் முத்தங்கள் அவள் உதடுகளை கவ்வி, அவர்கள் நாவுகள் ஒரு ஆழமான நடனத்தில் இணைந்தன—அவன் மூச்சு அவள் முகத்தில் பட்டு, அவள் மூச்சு அவன் கழுத்தை தொட்டு, ஒரு மெல்லிய சூடு அவர்களை சூழ்ந்தது. அவன் அசைவுகள் மெதுவாக தீவிரமடைந்தன—அவன் இடுப்பு அவளை மேலும் ஆழமாக தொட, அவள் உடலில் ஒரு சூடு பரவி, அவள் "வினித்... ஆ..." என்று முனகினாள். அவன் கைகள் அவள் முலைகளை மீண்டும் கசக்கி, அவன் விரல்கள் அவள் காம்புகளை மெல்ல திருக, அவள் உடல் ஒரு உச்சத்தை நோக்கி நகர்ந்தது—அவள் உடல் துடித்து, "வினித்!" என்று ஒரு சிறு கத்தலுடன், அவன் மீது சரிந்தாள், அவள் மூச்சு வேகமாகி, ஒரு திருப்தியை அடைந்தாள். வினித் அவளை இறுக்கமாக அணைத்து, அவன் அசைவுகளை துரிதப்படுத்தி, "வனி..." என்று மெல்லிய குரலில் முனகியபடி, ஒரு உச்சத்தை அடைந்தான்—அவன் உடல் சற்று துடித்து, பின் அமைதியடைந்தது.
அவர்கள் மூச்சு வேகமாகி, பின் மெதுவாக சீராகியது—அவர்களின் உடல்களில் ஒரு இனிமையான சோர்வு பரவியது. வினித் அவள் நெற்றியில் ஒரு மென்மையான முத்தத்தை பதித்து, "நீ எனக்கு எப்பவும் ஸ்பெஷல், வனி," என்று மெதுவாக கூறினான்—அவன் குரலில் ஒரு உண்மையான அன்பு தெரிந்தது. வனிதா அவன் மார்பில் தன் முகத்தை புதைத்து, அவன் வியர்வையின் மெல்லிய வாசனையை உணர்ந்தாள்—அவள் கைகள் அவன் முதுகை மெதுவாக தடவி, "நீயும் தான், வினித்," என்று முனகினாள், அவள் மனதில் ஒரு சிறு நிம்மதி தோன்றியது. ஆனால் அவள் உள்ளத்தில் ஒரு மெல்லிய குற்ற உணர்ச்சி இன்னும் மறையவில்லை—அவள் அங்கித்துடன் நடந்தவற்றை மறக்க முயன்று, வினித்தின் அரவணைப்பில் ஆறுதல் தேடினாள். அவர்கள் ஒருவரையொருவர் பார்த்து, ஒரு மென்மையான புன்னகையை பரிமாறிக் கொண்டனர்—அறையின் மெல்லிய விளக்கு ஒளி அவர்களை சூழ்ந்து, அவர்களின் உடல்களை ஒரு சூடான பளபளப்புடன் ஒளிரச் செய்தது. அவர்கள் படுக்கை விரிப்பை மெதுவாக இழுத்து மூடி, ஒருவரையொருவர் அணைத்தபடி, அந்த இரவில் தூக்கத்தில் ஆழ்ந்தனர்—வனிதாவின் மனதில் ஒரு புதிய தொடக்கத்தின் நம்பிக்கை மெல்ல மலர்ந்தது, அவள் கண்கள் மூடி, அவன் இதயத் துடிப்பை உணர்ந்தபடி தூங்கினாள்.

[omprakash_71]

Semma Interesting and Romantic Update Nanba Super

[raasug]

... ...
 வினித் அவளை இறுக்கமாக அணைத்து, அவன் அசைவுகளை துரிதப்படுத்தி, "வனி..." என்று மெல்லிய குரலில் முனகியபடி, ஒரு உச்சத்தை அடைந்தான்—அவன் உடல் சற்று துடித்து, பின் அமைதியடைந்தது.
.... 
அவள் மனதில் ஒரு சிறு நிம்மதி தோன்றியது. ஆனால் அவள் உள்ளத்தில் ஒரு மெல்லிய குற்ற உணர்ச்சி இன்னும் மறையவில்லை—அவள் அங்கித்துடன் நடந்தவற்றை மறக்க முயன்று, வினித்தின் அரவணைப்பில் ஆறுதல் தேடினாள்.
....
வனிதாவின் மனதில் ஒரு புதிய தொடக்கத்தின் நம்பிக்கை மெல்ல மலர்ந்தது, அவள் கண்கள் மூடி, அவன் இதயத் துடிப்பை உணர்ந்தபடி தூங்கினாள்.

வனிதா வின் மனதில் காதல், காமம், குற்ற உணர்ச்சி எல்லாம் சேர்ந்து ஒரு குழப்பத்தை ஏற்படுத்துகிறது. இன்னும் கற்புடன் தான் இருக்கிறாள். இருந்தாலும் ...  அங்கித் துடன் நெருக்கமாக பழகியது ஒரு குற்ற உணர்ச்சியை ஏற்படுத்துகிறது. 

கதை சீராக தன் இலக்கு நோக்கி செல்கிறது. அடுத்த பாகத்தை ஆவலுடன் எதிர்பர்க்கிறேன்.

[prrichat85]

Sema update

[chellaporukki]

Please describe the love making more.

[Rangabaashyam]

Please describe the love making more.

Agree dude. Still not clear if she lost her chastity or not.

[thirddemodreamer]

Vanitha’s New Chapter

அடுத்த நாள் காலை, வனிதா தன் வழக்கமான வாழ்க்கைக்கு திரும்பினாள்—சூரிய ஒளி ஜன்னல் வழியாக சமையலறையை நிறைத்து, புதிதாக அரைத்த காபியின் மணம் அவளை சுற்றி பரவியது. அவள் குழந்தைகளுக்கு பள்ளி உணவை தயார் செய்து, அவர்களை அனுப்பி வைத்து, ஒரு சந்தன நிற பருத்தி புடவையை அணிந்தாள்—புடவையின் மென்மையான துணி அவள் உடலை மெதுவாக சுற்றி, ஒரு கருப்பு பிளவுஸ் அதற்கு ஒரு நேர்த்தியான மாறுபாட்டை சேர்த்தது. அவள் முடியை ஒரு சிறு முடிச்சாக கட்டி, ஒரு மெல்லிய வாசனை திரவியத்தை தெளித்து, தன் காரை எடுத்து ஆபீஸுக்கு புறப்பட்டாள்—காரின் கண்ணாடி ஜன்னல்கள் வழியாக காலை காற்று மெல்ல வீசி, அவள் மனதை சற்று இலேசாக்கியது. அவள் ஆபீஸ் கட்டிடத்தை அடைந்தவுடன், காரை பார்க்கிங்கில் நிறுத்தி, தன் பையை தோளில் மாட்டி, உள்ளே நுழைந்தாள்—அவள் காலணிகள் பளபளப்பான தரையில் ஒரு மெல்லிய "டக் டக்" சத்தத்தை எழுப்பின.
அவள் அலுவலகத்தின் முதல் மாடியை அடைந்தவுடன், ஒரு எதிர்பாராத சத்தம் அவளை திடுக்கிட வைத்தது—கைதட்டல்கள். அவள் சுற்றி பார்த்தாள்—அவள் சக ஊழியர்கள் அனைவரும் அவளை சூழ்ந்து நின்று, "வாழ்த்துக்கள், வனிதா!" என்று உற்சாகமாக கூறினர். அவள் முகத்தில் ஒரு ஆச்சரியமும் குழப்பமும் தோன்றியது—அவள் "என்ன?" என்று மெதுவாக கேட்டாள், அவள் கண்கள் அவர்களை ஊடுருவி பார்த்தன. "உன் ப்ரமோஷனுக்கு வாழ்த்துக்கள்!" என்று ஒரு சக ஊழியர் கூற, மற்றவர்கள் சிரித்து, "நீ சூப்பர், வனிதா!" என்று பாராட்டினர். அவள் ஒரு கணம் மெளனமாகி, பின் ஒரு பெரிய புன்னகையுடன், "ரொம்ப நன்றி, எல்லாருக்கும்," என்று கூறி, ஒரு சிறு வணக்கம் வைத்து நன்றி தெரிவித்தாள்—அவள் மனதில் ஒரு மகிழ்ச்சியும் பெருமையும் பரவியது, அவள் குற்ற உணர்ச்சியை சற்று மறந்தாள். அவள் ஜிஎம் அறையை நோக்கி நடந்தாள்—அவள் புடவையின் முனைகள் மெதுவாக அசைந்து, அவளுக்கு ஒரு நம்பிக்கையான தோற்றத்தை அளித்தன.
ஜிஎம் அம்பிரிஷ் அவளை ஒரு பெரிய புன்னகையுடன் வரவேற்றார்—அவர் மேசையில் ஒரு கோப்பை காபி வைத்திருந்தார், அறையில் ஒரு மெல்லிய மர வாசனை பரவியிருந்தது. "வனிதா, வாழ்த்துக்கள்! நீ செஞ்ச வேலை அபாரம்," என்று அவர் உற்சாகமாக கூறினார், அவர் குரலில் ஒரு உண்மையான பாராட்டு தெரிந்தது. "உன்னை பார்க்கும்போது சந்தோஷமா இருக்கு. உன் டேலன்ட் எங்களுக்கு பெரிய பலம்," என்று அவர் அவளை புகழ்ந்தார், அவர் கண்களில் ஒரு அக்கறை தெரிந்தது. அவள் சிரித்து, "ரொம்ப நன்றி, சார்," என்று பணிவாக பதிலளித்தாள். அம்பிரிஷ் ஒரு சிறு இடைவெளி விட்டு, "இது மட்டுமில்ல, வனிதா. முன்னாடி சொன்ன ப்ரமோஷன் தவிர, ஜார்ஜ் உனக்கு இன்னொரு ப்ரமோஷனும் உறுதி பண்ணியிருக்காரு. அடுத்த மாசம் அவர் இங்க வந்து அதை கன்ஃபார்ம் பண்ணுவாரு," என்று கூறினார். வனிதாவின் கண்கள் விரிந்து, "சார், உண்மையாவா?" என்று ஆச்சரியமாக கேட்டாள்—அவள் மனதில் ஒரு பெரிய மகிழ்ச்சி பரவியது. "ஆமா, ஆனா அதுக்கு முன்னாடி, இந்த ப்ரமோஷனோட பொறுப்புகளை முடிக்கணும். இது பெரும்பாலும் ஆபீஸ் பேப்பர் வேலை—நிறைய ஃபைல்ஸ் வேலை இருக்கு," என்று அவர் விளக்கினார்.
அவர் தொடர்ந்து, "இந்த ஆபீஸ்ல இவ்வளவு ஃபைல்ஸ் வேலை பண்ண முடியாது. அதனால, உனக்கு குவாட்டர்ஸ் பின்னால ஒரு வீடு ஏற்பாடு பண்ணியிருக்கோம். நீ ஆபீஸுக்கு வர வேண்டாம்—நேரா அங்க போய் வேலை பார்க்கலாம். எல்லா ஃபைல்ஸும் அங்க இருக்கும்," என்று கூறினார். வனிதா ஒரு கணம் யோசித்து, அவள் மனதில் ஒரு நிம்மதி தோன்றியது—இந்த ஆபீஸ் அவளுக்கு அங்கித்தை நினைவுபடுத்தலாம், ஆனால் புதிய இடம் அவளுக்கு ஒரு புதிய தொடக்கத்தை அளிக்கும். "இன்னொரு விஷயம்—உனக்கு ரெண்டு உதவியாளர்கள் ஏற்பாடு பண்ணியிருக்கோம். சுமித்ரா, ஒரு வயசான பெண்மணி, வீட்டு வேலைகளை பார்ப்பாங்க—தேநீர் போடறது, துப்புரவு பண்ணறது, உனக்கு வேற எதாவது உதவி வேணும்னாலும். இன்னொருத்தர் மணி, இந்த ஆபீஸ் அட்டெண்டர்—ஃபைல்ஸ், டாக்குமென்ட்ஸ், வெளியில இருந்து லன்ச் அல்லது வேற எதாவது வாங்கி தருவார்," என்று அவர் முடித்தார். வனிதா ஒரு பெரிய புன்னகையுடன், "ரொம்ப சந்தோஷமா இருக்கு, சார். இது எனக்கு ரொம்ப சௌகரியமா இருக்கும்," என்று கூறினாள்—அவள் மனதில் ஒரு சுதந்திரமான உணர்வு பரவியது. அம்பிரிஷ் அவளுக்கு ஒரு மாதத்தில் செய்ய வேண்டிய வேலைகளை விளக்கி, ஒரு கோப்பை அவளிடம் கொடுத்தார்—அவள் அதை வாங்கி, "சரி, சார்," என்று உற்சாகமாக கூறி, அவருக்கு நன்றி தெரிவித்து, அறையை விட்டு வெளியேறினாள்.
அவள் தன் கேபினுக்கு சென்று, மேசையில் அமர்ந்து, வேலையை தொடங்கினாள்—கோப்புகளை திறந்து, பேனாவை கையில் எடுத்து, ஒரு சிறு இசையை மனதில் பாடியபடி, தன் கவனத்தை வேலையில் செலுத்தினாள். அவள் மனம் சற்று இலேசாகி, அவள் புன்னகை மெதுவாக திரும்பியது—அவள் ஆபீஸின் சத்தங்கள், அங்கித்தின் நினைவுகளை மறைத்து, அவளுக்கு ஒரு புதிய தெம்பை அளித்தன. மாலையில், அவள் வீட்டிற்கு திரும்பினாள்—காரை பார்க்கிங்கில் நிறுத்தி, வீட்டிற்குள் நுழைந்தவுடன், ஒரு ஆழமான மூச்சை இழுத்து, "நல்ல மாற்றம்," என்று மனதிற்குள் நினைத்தாள். அவள் புடவையை மாற்றி, ஒரு வசதியான சுடிதாரை அணிந்து, வீட்டு வேலைகளை தொடங்கினாள்—சமையலறையில் இரவு உணவை தயார் செய்து, குழந்தைகளுடன் அமர்ந்து, அவர்களின் நாளை பற்றி கேட்டாள். "அம்மா, இன்னிக்கு டீச்சர் பாராட்டினாங்க!" என்று சிறுமி கூற, வனிதா சிரித்து, "சூப்பர், என் செல்லம்," என்று அவள் தலையை கோதினாள். வினித் வந்து, "எப்படி இருந்துச்சு ஆபீஸ்?" என்று கேட்க, அவள் "ரொம்ப நல்லா இருந்துச்சு," என்று சிரித்து, ப்ரமோஷன் மற்றும் புதிய வேலை இடம் பற்றி சுருக்கமாக கூறினாள்—வீட்டின் சூழல் மெதுவாக இயல்பு நிலைக்கு திரும்பியது, அவள் மனதில் ஒரு சிறு அமைதி தோன்றியது.

[Bala]

Vanitha’s New Chapter

அடுத்த நாள் காலை, வனிதா தன் வழக்கமான வாழ்க்கைக்கு திரும்பினாள்—சூரிய ஒளி ஜன்னல் வழியாக சமையலறையை நிறைத்து, புதிதாக அரைத்த காபியின் மணம் அவளை சுற்றி பரவியது. அவள் குழந்தைகளுக்கு பள்ளி உணவை தயார் செய்து, அவர்களை அனுப்பி வைத்து, ஒரு சந்தன நிற பருத்தி புடவையை அணிந்தாள்—புடவையின் மென்மையான துணி அவள் உடலை மெதுவாக சுற்றி, ஒரு கருப்பு பிளவுஸ் அதற்கு ஒரு நேர்த்தியான மாறுபாட்டை சேர்த்தது. அவள் முடியை ஒரு சிறு முடிச்சாக கட்டி, ஒரு மெல்லிய வாசனை திரவியத்தை தெளித்து, தன் காரை எடுத்து ஆபீஸுக்கு புறப்பட்டாள்—காரின் கண்ணாடி ஜன்னல்கள் வழியாக காலை காற்று மெல்ல வீசி, அவள் மனதை சற்று இலேசாக்கியது. அவள் ஆபீஸ் கட்டிடத்தை அடைந்தவுடன், காரை பார்க்கிங்கில் நிறுத்தி, தன் பையை தோளில் மாட்டி, உள்ளே நுழைந்தாள்—அவள் காலணிகள் பளபளப்பான தரையில் ஒரு மெல்லிய "டக் டக்" சத்தத்தை எழுப்பின.
அவள் அலுவலகத்தின் முதல் மாடியை அடைந்தவுடன், ஒரு எதிர்பாராத சத்தம் அவளை திடுக்கிட வைத்தது—கைதட்டல்கள். அவள் சுற்றி பார்த்தாள்—அவள் சக ஊழியர்கள் அனைவரும் அவளை சூழ்ந்து நின்று, "வாழ்த்துக்கள், வனிதா!" என்று உற்சாகமாக கூறினர். அவள் முகத்தில் ஒரு ஆச்சரியமும் குழப்பமும் தோன்றியது—அவள் "என்ன?" என்று மெதுவாக கேட்டாள், அவள் கண்கள் அவர்களை ஊடுருவி பார்த்தன. "உன் ப்ரமோஷனுக்கு வாழ்த்துக்கள்!" என்று ஒரு சக ஊழியர் கூற, மற்றவர்கள் சிரித்து, "நீ சூப்பர், வனிதா!" என்று பாராட்டினர். அவள் ஒரு கணம் மெளனமாகி, பின் ஒரு பெரிய புன்னகையுடன், "ரொம்ப நன்றி, எல்லாருக்கும்," என்று கூறி, ஒரு சிறு வணக்கம் வைத்து நன்றி தெரிவித்தாள்—அவள் மனதில் ஒரு மகிழ்ச்சியும் பெருமையும் பரவியது, அவள் குற்ற உணர்ச்சியை சற்று மறந்தாள். அவள் ஜிஎம் அறையை நோக்கி நடந்தாள்—அவள் புடவையின் முனைகள் மெதுவாக அசைந்து, அவளுக்கு ஒரு நம்பிக்கையான தோற்றத்தை அளித்தன.
ஜிஎம் அம்பிரிஷ் அவளை ஒரு பெரிய புன்னகையுடன் வரவேற்றார்—அவர் மேசையில் ஒரு கோப்பை காபி வைத்திருந்தார், அறையில் ஒரு மெல்லிய மர வாசனை பரவியிருந்தது. "வனிதா, வாழ்த்துக்கள்! நீ செஞ்ச வேலை அபாரம்," என்று அவர் உற்சாகமாக கூறினார், அவர் குரலில் ஒரு உண்மையான பாராட்டு தெரிந்தது. "உன்னை பார்க்கும்போது சந்தோஷமா இருக்கு. உன் டேலன்ட் எங்களுக்கு பெரிய பலம்," என்று அவர் அவளை புகழ்ந்தார், அவர் கண்களில் ஒரு அக்கறை தெரிந்தது. அவள் சிரித்து, "ரொம்ப நன்றி, சார்," என்று பணிவாக பதிலளித்தாள். அம்பிரிஷ் ஒரு சிறு இடைவெளி விட்டு, "இது மட்டுமில்ல, வனிதா. முன்னாடி சொன்ன ப்ரமோஷன் தவிர, ஜார்ஜ் உனக்கு இன்னொரு ப்ரமோஷனும் உறுதி பண்ணியிருக்காரு. அடுத்த மாசம் அவர் இங்க வந்து அதை கன்ஃபார்ம் பண்ணுவாரு," என்று கூறினார். வனிதாவின் கண்கள் விரிந்து, "சார், உண்மையாவா?" என்று ஆச்சரியமாக கேட்டாள்—அவள் மனதில் ஒரு பெரிய மகிழ்ச்சி பரவியது. "ஆமா, ஆனா அதுக்கு முன்னாடி, இந்த ப்ரமோஷனோட பொறுப்புகளை முடிக்கணும். இது பெரும்பாலும் ஆபீஸ் பேப்பர் வேலை—நிறைய ஃபைல்ஸ் வேலை இருக்கு," என்று அவர் விளக்கினார்.
அவர் தொடர்ந்து, "இந்த ஆபீஸ்ல இவ்வளவு ஃபைல்ஸ் வேலை பண்ண முடியாது. அதனால, உனக்கு குவாட்டர்ஸ் பின்னால ஒரு வீடு ஏற்பாடு பண்ணியிருக்கோம். நீ ஆபீஸுக்கு வர வேண்டாம்—நேரா அங்க போய் வேலை பார்க்கலாம். எல்லா ஃபைல்ஸும் அங்க இருக்கும்," என்று கூறினார். வனிதா ஒரு கணம் யோசித்து, அவள் மனதில் ஒரு நிம்மதி தோன்றியது—இந்த ஆபீஸ் அவளுக்கு அங்கித்தை நினைவுபடுத்தலாம், ஆனால் புதிய இடம் அவளுக்கு ஒரு புதிய தொடக்கத்தை அளிக்கும். "இன்னொரு விஷயம்—உனக்கு ரெண்டு உதவியாளர்கள் ஏற்பாடு பண்ணியிருக்கோம். சுமித்ரா, ஒரு வயசான பெண்மணி, வீட்டு வேலைகளை பார்ப்பாங்க—தேநீர் போடறது, துப்புரவு பண்ணறது, உனக்கு வேற எதாவது உதவி வேணும்னாலும். இன்னொருத்தர் மணி, இந்த ஆபீஸ் அட்டெண்டர்—ஃபைல்ஸ், டாக்குமென்ட்ஸ், வெளியில இருந்து லன்ச் அல்லது வேற எதாவது வாங்கி தருவார்," என்று அவர் முடித்தார். வனிதா ஒரு பெரிய புன்னகையுடன், "ரொம்ப சந்தோஷமா இருக்கு, சார். இது எனக்கு ரொம்ப சௌகரியமா இருக்கும்," என்று கூறினாள்—அவள் மனதில் ஒரு சுதந்திரமான உணர்வு பரவியது. அம்பிரிஷ் அவளுக்கு ஒரு மாதத்தில் செய்ய வேண்டிய வேலைகளை விளக்கி, ஒரு கோப்பை அவளிடம் கொடுத்தார்—அவள் அதை வாங்கி, "சரி, சார்," என்று உற்சாகமாக கூறி, அவருக்கு நன்றி தெரிவித்து, அறையை விட்டு வெளியேறினாள்.
அவள் தன் கேபினுக்கு சென்று, மேசையில் அமர்ந்து, வேலையை தொடங்கினாள்—கோப்புகளை திறந்து, பேனாவை கையில் எடுத்து, ஒரு சிறு இசையை மனதில் பாடியபடி, தன் கவனத்தை வேலையில் செலுத்தினாள். அவள் மனம் சற்று இலேசாகி, அவள் புன்னகை மெதுவாக திரும்பியது—அவள் ஆபீஸின் சத்தங்கள், அங்கித்தின் நினைவுகளை மறைத்து, அவளுக்கு ஒரு புதிய தெம்பை அளித்தன. மாலையில், அவள் வீட்டிற்கு திரும்பினாள்—காரை பார்க்கிங்கில் நிறுத்தி, வீட்டிற்குள் நுழைந்தவுடன், ஒரு ஆழமான மூச்சை இழுத்து, "நல்ல மாற்றம்," என்று மனதிற்குள் நினைத்தாள். அவள் புடவையை மாற்றி, ஒரு வசதியான சுடிதாரை அணிந்து, வீட்டு வேலைகளை தொடங்கினாள்—சமையலறையில் இரவு உணவை தயார் செய்து, குழந்தைகளுடன் அமர்ந்து, அவர்களின் நாளை பற்றி கேட்டாள். "அம்மா, இன்னிக்கு டீச்சர் பாராட்டினாங்க!" என்று சிறுமி கூற, வனிதா சிரித்து, "சூப்பர், என் செல்லம்," என்று அவள் தலையை கோதினாள். வினித் வந்து, "எப்படி இருந்துச்சு ஆபீஸ்?" என்று கேட்க, அவள் "ரொம்ப நல்லா இருந்துச்சு," என்று சிரித்து, ப்ரமோஷன் மற்றும் புதிய வேலை இடம் பற்றி சுருக்கமாக கூறினாள்—வீட்டின் சூழல் மெதுவாக இயல்பு நிலைக்கு திரும்பியது, அவள் மனதில் ஒரு சிறு அமைதி தோன்றியது.

Super bro story.
Na yerkanavea vanitha ankithu pirithu varumvarai padithiruken.. I thick 2 years agum...
But ipo continue story poguthu..  Very interesting for next update

[thirddemodreamer]

A Refreshed Start at the Quarters

அடுத்த நாள் காலை, வனிதாவின் நாள் முன்பு போலவே தொடங்கியது, ஆனால் ஒரு புதிய புத்துணர்ச்சியுடன்—சூரிய ஒளி சமையலறையின் ஜன்னல்களை ஊடுருவி, புதிதாக வறுத்த பருப்பு மணம் வீட்டை நிறைத்திருந்தது. அவள் குழந்தைகளுக்கு இட்லியும் சட்னியும் தயார் செய்து, அவர்களை பள்ளிக்கு அனுப்பி, வினித்துக்கு காபி கொடுத்து, "நல்லா பார்த்துக்கோ," என்று சிரித்து வழியனுப்பினாள்—அவள் மனதில் ஒரு சிறு இலேசான உணர்வு பரவியது. வீடு அமைதியடைந்தவுடன், அவள் குளியலறைக்கு சென்றாள்—குளியலறையின் வெள்ளை ஓடுகள் காலை ஒளியில் பளபளத்தன, ஒரு மெல்லிய சோப்பு வாசனை அவளை சூழ்ந்தது. அவள் தன் சுடிதாரை கழற்றி, ஒரு பருத்தி துண்டை எடுத்து, சூடான நீரை தொட்டியில் நிரப்பினாள்—நீரின் ஆவி மெதுவாக உயர்ந்து, கண்ணாடியை மங்கலாக்கியது. அவள் மெதுவாக தொட்டியில் இறங்கி, சூடான நீர் அவள் கால்களை தொட்டு, அவள் உடலை மெல்ல தளர்த்தியது—அவள் கைகளால் நீரை எடுத்து, தன் தோள்களில் ஊற்றினாள், நீர் அவள் முதுகில் உருண்டு, ஒரு சிறு சிலிர்ப்பை ஏற்படுத்தியது. அவள் தலைமுடியை கோதி, ஒரு மெல்லிய சாம்பு வாசனையுடன் கழுவி, தன் உடலை ஒரு புதிய சோப்பால் தேய்த்தாள்—சோப்பின் குமிழ்கள் அவள் தோலை மென்மையாக்கி, அவளுக்கு ஒரு புத்துணர்ச்சியை அளித்தன. குளித்து முடித்து, அவள் துண்டால் உடலை துடைத்து, ஒரு பெரிய கருப்பு மற்றும் சாம்பல் நிற சதுரங்க வடிவ பருத்தி புடவையை அணிந்தாள்—புடவையின் கரடுமுரடான துணி அவள் உடலை மெதுவாக சுற்றி, ஒரு கருப்பு பிளவுஸ் அவள் தோற்றத்திற்கு ஒரு கம்பீரத்தை சேர்த்தது. அவள் முடியை தோள்களில் சுருண்டு விழ விட்டு, ஒரு சிறு மல்லிகை பூவை சூடி, ஆபீஸுக்கு புறப்பட்டாள்—அவளுக்கு அனுப்பப்பட்ட கேப் அவளை குவாட்டர்ஸுக்கு அழைத்து சென்றது.
கேப் குவாட்டர்ஸின் பின்புறம் நின்றவுடன், வனிதா வெளியே இறங்கினாள்—காலை காற்று அவள் புடவையை மெல்ல அசைத்து, அவளுக்கு ஒரு புதிய தொடக்கத்தை உணர்த்தியது. வீட்டின் முன், மணி மற்றும் சுமித்ரா அவளுக்காக காத்திருந்தனர். மணி, நாற்பது வயதுகளில் ஒரு சராசரி மனிதன்—அவன் ஒரு பழைய சாம்பல் சட்டையும் கருப்பு பேன்ட்டும் அணிந்திருந்தான், அவன் முடி சற்று நரைத்து, ஒரு மெல்லிய தாடியுடன், கீழ் நடுத்தர வர்க்கத்தை சேர்ந்த சாதாரண தோற்றம் கொண்டிருந்தான். அவன் முகத்தில் ஒரு சிறு புன்னகை தெரிந்தாலும், அவன் கண்கள் ஒரு மெல்லிய ஆர்வத்துடன் அவளை பார்த்தன—அவன் கைகள் சற்று வியர்வையால் நனைந்திருந்தன, அவன் ஒரு சிறு பையை தோளில் மாட்டியிருந்தான். சுமித்ரா, ஐம்பதுகளின் பிற்பகுதியில் ஒரு சிறிய உருவம் கொண்ட பெண்—அவள் ஒரு பச்சை புடவையை அணிந்து, தலைமுடியை ஒரு சிறு முடிச்சாக கட்டியிருந்தாள், அவள் முகத்தில் சுருக்கங்கள் தெரிந்தாலும், அவள் கண்கள் ஒரு புத்துணர்ச்சியுடன் பளபளத்தன. அவர்கள் இருவரும் வீட்டின் முன் நின்று, "வாங்க, மேடம்," என்று ஒரு சிறு புன்னகையுடன் கூறினர். மணி வீட்டின் கதவை திறந்து, வனிதாவை உள்ளே அழைத்தான்—கேப் புறப்பட்டு சென்றது.
வீடு சிறியதாக இருந்தாலும், மிகவும் சுத்தமாகவும் சற்று நவீனமாகவும் இருந்தது—ஒரு பெரிய ஹால், முன்புறத்தில் ஒரு சிறிய சமையலறையாக பிரிக்கப்பட்டிருந்தது, அதற்கு பின்னால் ஒரு மர டைனிங் மேசை, பின்னர் ஒரு பெரிய ஆபீஸ் மேசை ஒரு கம்ப்யூட்டருடன் அமைக்கப்பட்டிருந்தது. பக்கவாட்டில் ஒரு படுக்கையறை, அதனுடன் இணைந்த குளியலறையுடன் இருந்தது—வெள்ளை சுவர்கள், மெல்லிய மஞ்சள் விளக்கு ஒளி, மற்றும் ஒரு சிறு ஜன்னல் வழியாக வந்த காற்று அந்த இடத்தை புத்துணர்ச்சியாக்கியிருந்தது. வனிதா இங்கு இரண்டு மூன்று முறை வந்திருந்தாள்—பொதுவாக ஆடிட்டிங் அல்லது தற்காலிக ஆபீஸ் பேப்பர் வேலைகளுக்கு—ஆனால் இப்போது இது அவளுக்கு ஒரு புதிய தொடக்கமாக தோன்றியது. அவள் ஒரு ஆழமான மூச்சை இழுத்து, "இங்க நிம்மதியா வேலை பண்ணலாம்," என்று மனதிற்குள் நினைத்தாள்—இந்த இடம் அங்கித்தின் நினைவுகளை தொடர்ந்து எழுப்பாது என்று அவளுக்கு ஒரு நிம்மதி தோன்றியது. சுமித்ரா அவளை பார்த்து, "மேடம், ஏதாவது வேணுமா?" என்று மெதுவாக கேட்டாள். வனிதா சிரித்து, "சரி, அக்கா, மூணு பேருக்கும் டீ போடு," என்று கூறினாள்—அவள் குரலில் ஒரு சிறு நட்பு தெரிந்தது.
டீ தயாராகும் போது, வனிதா ஆபீஸ் மேசையை நோக்கி நடந்து, நாற்காலியை சரி செய்து அமர முயன்றாள்—அவள் புடவை சற்று நழுவி, அவள் இடுப்பு மெல்ல வெளிப்பட்டது, அவள் மென்மையான தோல் ஒரு சிறு பளபளப்புடன் தெரிந்தது. மணி, அவள் அருகில் நின்று, அதை ஒரு கணம் பார்த்தான்—அவன் கண்கள் விரிந்து, ஒரு சிறு ஆர்வம் அவன் முகத்தில் தோன்றியது. அவனுக்கு வனிதா மீது ஒரு மெல்லிய ஈர்ப்பு இருந்தது—அவள் அழகும், அவளது பதவியும் அவனை எப்போதும் தூரத்தில் வைத்திருந்தாலும், அவன் அவளை அருகில் பார்க்கும் அரிய வாய்ப்புகளை எப்போதும் ரகசியமாக ரசித்து வந்தான். ஆனால் அவன் தன் எல்லையை தாண்டி எதுவும் செய்ய தைரியம் இல்லாதவன்—அவன் கைகள் சற்று நடுங்கி, அவன் பார்வையை வேறு பக்கம் திருப்பினான். வனிதா இதை கவனித்தாலும், அதை பெரிதாக எடுத்துக் கொள்ளவில்லை—ஆபீஸில் பல ஆண்கள் அவளை பாராட்டி, அவளை ரகசியமாக பார்ப்பது அவளுக்கு புதிதல்ல; அவள் அதை ஒரு சாதாரண விஷயமாகவே கருதினாள். "மணி, நான் கேட்ட ஃபைல்ஸ் எல்லாம் இங்க இருக்கா?" என்று அவள் கேட்டாள், அவள் குரல் ஒரு தொழில்முறை உறுதியுடன் ஒலித்தது. மணி "ஆமா, மேடம்," என்று பதிலளித்து, மேசையில் உள்ள கோப்புகளை சுட்டினான்—வனிதா அவற்றை புரட்டி பார்த்து, "இதுல ரெண்டு ஃபைல்ஸ் குறையுது. அதை எடுத்துட்டு வா," என்று கூறினாள்.
சுமித்ரா மூன்று கோப்பைகளில் டீயுடன் வந்தாள்—டீயின் இனிமையான மணம் அறையை நிறைத்து, ஒரு சிறு சூடு அவர்களை சூழ்ந்தது. வனிதா மேசையில் அமர்ந்து, ஒரு கோப்பையை எடுத்து மெதுவாக உறிஞ்சினாள்—அவள் உதடுகள் கோப்பையை தொட, அவள் முகத்தில் ஒரு சிறு திருப்தி தோன்றியது. மணி அவள் எதிரில் நின்று, தன் டீயை குடித்தபடி, அவளை மெதுவாக பார்த்தான்—அவள் புடவையின் பக்கவாட்டு வளைவுகள், அவள் இடுப்பின் மெல்லிய வெளிப்பாடு அவன் கண்களை ஈர்த்தது, ஆனால் அவன் அதை மறைத்து, பார்வையை திருப்பினான். சுமித்ராவும் மணியும் டீயை முடித்து, "மேடம், நாங்க போய்ட்டு வர்றோம்," என்று கூறி வெளியேறினர்—வனிதா ஒரு சிறு தலையசைப்புடன், கோப்புகளை திறந்து வேலையை தொடங்கினாள். அவள் பேனாவை எடுத்து, கம்ப்யூட்டரை ஆன் செய்து, ஒரு சிறு முனகலுடன் கோப்புகளை படிக்க ஆரம்பித்தாள்—அவள் மனம் வேலையில் மூழ்கி, ஒரு சிறு அமைதியை உணர்ந்தது.
மதியம் ஒரு மணியளவில், மணி மீண்டும் வந்தான்—ஒரு பையில் லன்ச் மற்றும் அவள் கேட்ட ஃபைல்ஸுடன். அவன் ஒரு புதிய தண்ணீர் கேனையும் எடுத்து வந்து, "மேடம், இதையும் வாங்கிட்டு வந்தேன்," என்று ஒரு சிறு புன்னகையுடன் கூறினான்—அவன் அவளை ஈர்க்க முயல்வது வெளிப்படையாக தெரிந்தது, ஆனால் வனிதா அதை பெரிதாக எடுத்துக் கொள்ளவில்லை; ஆண்கள் அவளிடம் இப்படி நடந்து கொள்வது அவளுக்கு புதிதல்ல. "சரி, வேற ஏதாவது வேணும்னா சொல்றேன்," என்று அவள் சாதாரணமாக கூறினாள்—அவள் குரலில் ஒரு தொழில்முறை தொனி தெரிந்தது. மணி "சரி, மேடம்," என்று கூறி வெளியேறினான். வனிதா கோப்புகளை மூடி, டைனிங் மேசைக்கு சென்று, "சுமித்ரா, வா, சாப்பிடலாம்," என்று அழைத்தாள். சுமித்ரா ஒரு சிறு தயக்கத்துடன், "மேடம், நான் வேணுமா?" என்று கேட்டாள், ஆனால் வனிதா சிரித்து, "வா, அக்கா, தனியா சாப்பிட மாட்டேன்," என்று கூறி, அவளை அமர வைத்தாள். அவர்கள் மதிய உணவை—சாதம், பருப்பு, மற்றும் ஒரு சிறு காய்கறி கறி—பகிர்ந்து சாப்பிட்டனர், சிறு சிறு பேச்சுகளுடன்—"அக்கா, உன் பையன் என்ன பண்றான்?" என்று வனிதா கேட்க, சுமித்ரா "அவன் ஒரு கடையில வேலை பாக்கறான், மேடம்," என்று சிரித்து பதிலளித்தாள்.
மதிய உணவு முடிந்தவுடன், வனிதா மீண்டும் வேலைக்கு திரும்பினாள்—கோப்புகளை படித்து, குறிப்புகளை எடுத்து, ஒரு சிறு சோர்வுடன் முனகினாள். சுமித்ரா பாத்திரங்களை கழுவி, வீட்டை சுத்தம் செய்ய ஆரம்பித்தாள்—பாத்திரங்களின் சிறு சத்தம் அறையை நிறைத்தது. மாலையில், வனிதா சுமித்ராவுடன் மீண்டும் டீ குடித்தாள்—டீயின் சூடு அவளுக்கு ஒரு சிறு ஆறுதலை அளித்தது. சுமார் 5:30 மணியளவில், மணி திரும்பி வந்தான்—அவன் கைகளில் சில கோப்புகளுடன். வனிதா அவனிடம் முடித்த கோப்புகளை கொடுத்து, "நாளைக்கு இந்த ஃபைல்ஸ் வேணும்," என்று ஒரு பட்டியலை எழுதி கொடுத்தாள். மணி "சரி, மேடம்," என்று தலையசைத்து, அவளை ஒரு சிறு பார்வையுடன் பார்த்து வெளியேறினான். வனிதா தன் பையை எடுத்து, கேப்பில் வீட்டிற்கு புறப்பட்டாள்—காற்று சற்று குளிர்ந்திருந்தது, அவள் ஜன்னலில் சாய்ந்து, ஒரு சிறு நிம்மதியை உணர்ந்தாள்.
வீட்டில், படுக்கையில், வனிதா வினித்திடம் புலம்பினாள்—"வினித், இந்த புது வேலை ரொம்ப டயரிங்கா இருக்கு. அடுத்த ப்ரமோஷனுக்கு இவ்வளவு வேலை பண்ணணும்," என்று ஒரு சிறு சோர்வுடன் கூறினாள். வினித் அவளை அணைத்து, "வனி, நீ புலி மாதிரி. இதையும் சிறப்பா பண்ணுவ. ஒரு மாசம் நான் வீட்டையும் பசங்களையும் பார்த்துக்கறேன்—நீ வேலையில கவனம் செலுத்து," என்று ஆறுதலாக கூறினான்—அவன் குரலில் ஒரு உறுதியும் அன்பும் தெரிந்தது, அவன் இதை தேவைப்படும் போதெல்லாம் செய்வது அவளுக்கு ஆறுதலாக இருந்தது. வனிதா ஒரு சிறு புன்னகையுடன், "தேங்க்ஸ், வினித்," என்று முனகி, அவன் மார்பில் சாய்ந்து, சோர்வில் தூக்கத்தில் ஆழ்ந்தாள்—அவள் மூச்சு சீராகி, அந்த நாளின் சோர்வு அவளை அமைதியில் மூழ்கடித்தது.

[zacks]

மிகவும் அருமையாக கதை தொடர்கிறிர்கள்..இயல்பான வாழ்க்கையை படம் பிடித்து காட்டிய படி

[raasug]

கதை சீராக தன் இலக்கு நோக்கி செல்கிறது. வனிதா தன் ஆபீஸ் வேலைகளில் மும்மரமாக இறங்கியிருக்கிறாள். பொறுத்திருந்து பார்ப்போம்

[prrichat85]

Good update back to normal

[Rangabaashyam]

Super. Now mani and sumitra son waiting to try their luck on this bitch.

[thirddemodreamer]

A Day of Support and Relief

அடுத்த நாள் காலை, வனிதா சமையலறையில் குழந்தைகளுக்கு உணவு தயார் செய்து கொண்டிருந்தாள்—அவள் ஒரு சிவப்பு நிற இரண்டு துண்டு நைட்டியை அணிந்திருந்தாள்—மேல் பகுதி அவள் முலைகளை மென்மையாக சுற்றி, கீழ் பகுதி அவள் இடுப்பை மறைத்து, ஒரு சிறு வசதியான தோற்றத்தை அளித்தது. அவள் கைகள் மாவை கரண்டியால் கலக்க, வினித் பின்னால் இருந்து அவளை அணுகி, அவளை மெதுவாக அணைத்தான்—அவன் கைகள் அவள் நைட்டியின் மேல் பகுதிக்குள் நுழைந்து, அவள் வயிற்றை மென்மையாக தடவின, அவன் விரல்கள் அவள் தோலை தொட்டு, ஒரு சிறு சூடான உணர்வை ஏற்படுத்தின. "வனி, பசங்களுக்கு மட்டும் சாப்பாடு ரெடி பண்ணு. இன்னிக்கு என் அம்மா வருவாங்க, எல்லாத்தையும் பார்த்துப்பாங்க. நீ வழக்கம்போல பசங்களுக்கு லன்ச் மட்டும் ரெடி பண்ணு—அதை நீ பண்ணனும்னு உனக்கு பிடிக்கும்னு தெரியும்—பின்ன ஆபீஸுக்கு சீக்கிரம் கிளம்பு. இன்னிக்கு பிரேக்ஃபாஸ்ட் ஆன்லைன்ல ஆர்டர் பண்ணிடலாம்," என்று அவன் மெதுவாக, ஒரு அக்கறையான தொனியில் கூறினான்—அவன் மூச்சு அவள் கழுத்தை தொட்டு, அவளுக்கு ஒரு சிறு ஆறுதலை அளித்தது.
வனிதாவின் மனதில் ஒரு பெரிய மகிழ்ச்சியும் நிம்மதியும் பரவியது—அவள் கணவனின் அன்பும் புரிதலும் அவளை உள்ளுக்குள் உற்சாகப்படுத்தியது. அவள் திரும்பி, அவனை பார்த்து, ஒரு பெரிய புன்னகையுடன், அவன் உதடுகளை மெதுவாக முத்தமிட்டாள்—அவள் உதடுகள் அவனை தொட்டு, ஒரு சிறு இனிப்பான உணர்வை பரிமாறின, அவள் கைகள் அவன் முகத்தை மெல்ல தடவின. "நீ ரொம்ப நல்லவன், வினித்," என்று அவள் மெதுவாக முனகி, மீண்டும் தன் வேலையை தொடர்ந்தாள்—அவள் குழந்தைகளுக்கு மதிய உணவை தயார் செய்து, ஒரு சிறு பெட்டியில் பருப்பு சாதம், உருளைக்கிழங்கு கறி, மற்றும் ஒரு சிறு தயிர் பாக்கெட்டை அடைத்து, "பசங்களா, நல்லா சாப்பிடுங்க," என்று சிரித்து வைத்தாள். பின்னர், அவள் படுக்கையறைக்கு சென்று, ஒரு மஞ்சள்-வெள்ளை கோடுகள் கொண்ட பருத்தி புடவையை அணிந்தாள்—புடவையின் மெல்லிய துணி அவள் உடலை மென்மையாக சுற்றி, ஒரு வெள்ளை பிளவுஸ் அவள் தோற்றத்திற்கு ஒரு சுத்தமான நேர்த்தியை சேர்த்தது. அவள் முடியை ஒரு சிறு முடிச்சாக கட்டி, ஒரு மெல்லிய வாசனை திரவியத்தை தெளித்து, தன் பையை எடுத்தாள். வினித் ஆன்லைனில் ஆர்டர் செய்த பிரேக்ஃபாஸ்ட்—பொங்கல் மற்றும் வடை—வந்தவுடன், அவர்கள் டைனிங் மேசையில் அமர்ந்து சாப்பிட்டனர்—பொங்கலின் சூடான மணம் அவர்களை சூழ்ந்து, ஒரு சிறு சிரிப்புடன் சாப்பிட்டனர். "நாளைல இருந்து நான் ஆபீஸ்ல பிரேக்ஃபாஸ்ட் சாப்பிடறேன்," என்று வனிதா கூற, வினித் "சரி, வனி," என்று தலையசைத்தான். அவள் கேப்பில் ஆபீஸுக்கு புறப்பட்டாள்—காலை சூரிய ஒளி அவள் முகத்தில் பட்டு, அவளுக்கு ஒரு புதிய உற்சாகத்தை அளித்தது.
குவாட்டர்ஸை அடைந்தவுடன், மணி மற்றும் சுமித்ரா வீட்டின் முன் காத்திருந்தனர்—மணி ஒரு பழைய பழுப்பு சட்டையும் கருப்பு பேன்ட்டும் அணிந்து, ஒரு சிறு பையுடன் நின்றிருந்தான்; சுமித்ரா ஒரு சிவப்பு புடவையில், தன் முடியை ஒரு சிறு முடிச்சாக கட்டி, ஒரு புத்துணர்ச்சியுடன் தோன்றினாள். வனிதா கேப்பில் இருந்து இறங்கி, "வாங்க," என்று ஒரு சிறு புன்னகையுடன் கூறி, உள்ளே நுழைந்தாள்—மணி கதவை திறந்து, அவளுக்கு வழிவிட்டான். அவள் மேசையை நோக்கி சென்று, "மணி, ஃபைல்ஸ் எடுத்துட்டு வந்தியா?" என்று கேட்டாள். மணி ஒரு சிறு தயக்கத்துடன், "ஆமா, மேடம்," என்று கூறி, ஒரு குவியலை மேசையில் வைத்தான்—வனிதா அவற்றை புரட்டி, "இதோட இந்த மெமோவும், அந்த கிளையன்ட் லெட்டரும் வேணும்," என்று சில ஆபீஸ் விவரங்களை கூறி, அவனை அனுப்பினாள். அவள் நாற்காலியில் அமர்ந்து, கம்ப்யூட்டரை ஆன் செய்து, வேலையை தொடங்கினாள்—கோப்புகளின் மெல்லிய சலசலப்பு, அவள் பேனாவின் சிறு சத்தம் அறையை நிறைத்தது, அவள் மனம் வேலையில் மூழ்கியது.
மதியம், மணி லன்ச் மற்றும் கேட்ட ஃபைல்ஸுடன் திரும்பினான்—வனிதா அவனிடம் ஃபைல்ஸை வாங்கி, "சரி, இப்போ போதும்," என்று கூறி, டைனிங் மேசைக்கு சென்றாள். "சுமித்ரா, வா, சாப்பிடலாம்," என்று அழைத்தாள்—அவர்கள் சாதம், ரசம், மற்றும் ஒரு சிறு காய்கறி பொரியலை பகிர்ந்து சாப்பிட்டனர். சாப்பிடும் போது, அவர்கள் நட்பாக பேசினர்—வனிதா "அக்கா, உன் பையன் எப்படி இருக்கான்?" என்று கேட்க, சுமித்ரா "நல்லா இருக்கான், மேடம். மணி எங்க அக்கம் பக்கத்துல தான் இருக்கான்," என்று சிரித்து பதிலளித்தாள். வனிதா ஆச்சரியமாக, "ஓ, அப்படியா?" என்று கேட்டு, ஒரு சிறு புன்னகையுடன் தொடர்ந்தாள். சுமித்ரா ஒரு சிறு தயக்கத்துடன், "மேடம், நீங்க சரின்னா, நான் நாளைல இருந்து ரெண்டு பேருக்கும் பிரேக்ஃபாஸ்ட் எடுத்துட்டு வர்றேன்," என்று கூறினாள். வனிதா ஒரு கணம் யோசித்து, "அக்கா, சிரமம் இல்லையா?" என்று கேட்டாள், ஆனால் சுமித்ரா "இல்ல, மேடம், எனக்கு சந்தோஷம்," என்று உறுதியளிக்க, "சரி, தேங்க்ஸ்," என்று வனிதா ஒப்புக்கொண்டாள்—அவள் மனதில் ஒரு சிறு நிம்மதி தோன்றியது. அவர்கள் சாப்பிட்டு முடித்து, வனிதா வேலைக்கு திரும்பினாள்—நாள் சீராக சென்றது.
மாலையில், வனிதா வீட்டிற்கு திரும்பினாள்—கதவை திறந்தவுடன், அவள் மாமியார் மைதிலி அவளை வரவேற்றாள். மைதிலி, ஒரு அன்பான, அக்கறையான பெண்—அவள் ஒரு பழுப்பு புடவையை அணிந்து, முடியை ஒரு சிறு முடிச்சாக கட்டி, ஒரு சிறு புன்னகையுடன் நின்றிருந்தாள். "வனிதா, வாழ்த்துக்கள்! உன் ப்ரமோஷனுக்கு ரொம்ப சந்தோஷம்," என்று அவள் கூறி, அவளை அணைத்தாள்—அவள் கைகள் அவளுக்கு ஒரு சூடான ஆறுதலை அளித்தன. "நான் சூழ்நிலையை புரிஞ்சுக்கறேன். ஒரு மாசம் நான் வீட்டை பார்த்துக்கறேன்—நீ வேலையில கவனம் செலுத்து," என்று அவள் அக்கறையுடன் கூறினாள். வனிதா ஒரு பெரிய புன்னகையுடன், "ரொம்ப நன்றி, அம்மா," என்று கூறி, ஒரு ஆழமான நிம்மதியை உணர்ந்தாள்—அவள் மனதில் ஒரு கனம் குறைந்தது. அவள் குழந்தைகளுடன் அமர்ந்து, அவர்களுக்கு பாடம் சொல்லி கொடுத்தாள்—"இந்த சம்ம சரியா பண்ணு," என்று சிறுவனுக்கு கணக்கு விளக்கி, அவர்களை படுக்க அனுப்பினாள்.
படுக்கையில், வனிதா வினித்தை அணைத்து, "வினித், நீ ரொம்ப அக்கறையா இருக்கறதுக்கு தேங்க்ஸ்," என்று மெதுவாக கூறினாள்—அவள் குரலில் ஒரு நன்றியும் பாசமும் தெரிந்தது. வினித் அவளை மெதுவாக அணைத்து, "நீ என் வனி—இதெல்லாம் எனக்கு சந்தோஷம்," என்று முனகி, அவள் நெற்றியில் ஒரு சிறு முத்தத்தை பதித்தான்—அவன் கைகள் அவள் முதுகை மென்மையாக தடவி, அவளுக்கு ஒரு சிறு ஆறுதலை அளித்தன. அவர்கள் ஒருவரையொருவர் அணைத்தபடி, படுக்கை விரிப்பை இழுத்து மூடி, தூக்கத்தில் ஆழ்ந்தனர்—அறையின் மெல்லிய விளக்கு ஒளி அவர்களை சூழ்ந்து, அவர்களின் மூச்சு சீராகி, அந்த இரவு அவர்களை ஒரு அமைதியான உறக்கத்தில் மூழ்கடித்தது.

[thirddemodreamer]

A Comfortable Routine Takes Shape

அடுத்த நாள் காலை, வனிதா மெதுவாக கண் விழித்தாள்—படுக்கையறையின் திரைச்சீலைகள் வழியாக ஒரு மெல்லிய சூரிய ஒளி உள்ளே நுழைந்து, அவள் முகத்தில் பட்டு, அவளை மென்மையாக எழுப்பியது. அவள் எழுந்து, படுக்கையை சரி செய்து, சமையலறையை நோக்கி நடந்தாள்—அங்கு அவள் மாமியார் மைதிலி ஏற்கனவே வேலையில் மூழ்கியிருந்தாள். சூடான இட்லி ஆவி தோசை கல்லில் பரவி, ஒரு சிறு தேங்காய் சட்னி மணம் அறையை நிறைத்திருந்தது. மைதிலி, ஒரு பழுப்பு புடவையில், தன் முடியை ஒரு சிறு முடிச்சாக கட்டி, ஒரு கரண்டியை கையில் பிடித்து, "வனிதா, எழுந்துட்டியா? நீ ஆபீஸுக்கு ரெடியாகு. இங்க எல்லாத்தையும் நான் பார்த்துக்கறேன்," என்று ஒரு அன்பான புன்னகையுடன் கூறினாள்—அவள் குரலில் ஒரு உறுதியும் அக்கறையும் தெரிந்தது. வனிதா ஒரு பெரிய புன்னகையுடன், "சரி, அம்மா, ரொம்ப நன்றி," என்று கூறி, ஒரு சிறு நிம்மதியை உணர்ந்தாள்—அவள் மனதில் ஒரு கனம் குறைந்து, அவள் புன்னகை மெதுவாக திரும்பியது. அவள் குளியலறைக்கு திரும்பி, கதவை மூடினாள்.
குளியலறையில், வெள்ளை ஓடுகள் காலை ஒளியில் பளபளத்தன—அவள் தன் சிவப்பு நைட்டியை கழற்றி, ஒரு பருத்தி துண்டை எடுத்து, சூடான நீரை ஒரு வாளியில் நிரப்பினாள். நீரின் ஆவி மெதுவாக உயர்ந்து, கண்ணாடியை மங்கலாக்கியது—அவள் மெதுவாக துண்டை அவிழ்த்து, நிர்வாணமாக நின்று, நீரை ஒரு சிறு குவளையால் எடுத்து, தன் தோள்களில் ஊற்றினாள். சூடான நீர் அவள் முதுகில் உருண்டு, அவள் முலைகளை தொட்டு, அவள் தொப்புளை நோக்கி பாய்ந்து, ஒரு சிறு சிலிர்ப்பை ஏற்படுத்தியது—அவள் உடல் ஒரு மெல்லிய பளபளப்புடன் தோன்றியது, அவள் தோல் ஒரு சூடான உணர்வை உணர்ந்தது. அவள் தலைமுடியை கோதி, ஒரு மெல்லிய சாம்பு வாசனையுடன் கழுவி, தன் உடலை ஒரு புதிய சோப்பால் தேய்த்தாள்—குமிழ்கள் அவள் முலைகளை சுற்றி, அவள் இடுப்பை தொட்டு, அவள் தொடைகளை மென்மையாக்கின. அவள் கைகள் அவள் உடலை மெதுவாக தடவி, ஒரு ஆழமான நிம்மதியை உணர்ந்தாள்—குளியல் அவளுக்கு ஒரு புத்துணர்ச்சியை அளித்து, அவள் மனதை சற்று இலேசாக்கியது. குளித்து முடித்து, அவள் துண்டால் உடலை துடைத்து, ஒரு சிறு முனகலுடன் தன் ஆடைகளை எடுத்தாள்.
அவள் ஒரு இளஞ்சிவப்பு நிற உள்ளாடையை எடுத்து, மெதுவாக அணிந்தாள்—பேன்டியின் மெல்லிய துணி அவள் பெண்ணுறுப்பை மென்மையாக மறைத்து, அவள் தொடைகளை சுற்றி ஒரு இறுக்கமான பிடியை அளித்தது; அவள் பின்புறம் ஒரு மெல்லிய வளைவுடன் தோன்றியது, உள்ளாடை அதை மென்மையாக உயர்த்தி, ஒரு நேர்த்தியான வடிவத்தை வெளிப்படுத்தியது. பின்னர், அவள் ஒரு கருப்பு பிராவை எடுத்து, தன் முலைகளை மெதுவாக மறைத்து, பட்டைகளை தோள்களில் சரி செய்தாள்—பிரா அவள் முலைகளை உயர்த்தி, ஒரு மெல்லிய வளைவை உருவாக்கியது, அவள் மார்பு ஒரு திடமான தோற்றத்துடன் பளபளத்தது. அவள் ஒரு இளநீல பருத்தி புடவையை எடுத்து, மெதுவாக சுற்ற ஆரம்பித்தாள்—புடவையின் மெல்லிய துணி அவள் இடுப்பை மென்மையாக பற்றி, அவள் தொப்புளை ஒரு சிறு வெளிப்பாட்டுடன் விட்டது; அவள் தொப்புள் ஒரு மெல்லிய வட்ட வடிவத்தில், அவள் தோலின் பளபளப்புக்கு மத்தியில் ஒரு சிறு பள்ளமாக தோன்றியது. அவள் புடவையை மேலே இழுத்து, தோள்களில் மடித்து, ஒரு நேர்த்தியான தோற்றத்தை உருவாக்கினாள்—அவள் உடல் ஒரு மென்மையான வளைவுடன், புடவையில் முழுமையாக ஒளிர்ந்தது. அவள் முடியை ஒரு சிறு முடிச்சாக கட்டி, ஒரு மெல்லிய வாசனை திரவியத்தை தெளித்து, தன் பையை எடுத்து, வெளியேறினாள்.
டைனிங் மேசையில் வினித் அமர்ந்து, ஒரு காபி கோப்பையுடன் பேப்பர் படித்து கொண்டிருந்தான்—அவள் "பை, வினித்," என்று சிரித்து கூற, அவன் "பை, வனி, நல்லா பார்த்துக்கோ," என்று பதிலளித்து, ஒரு சிறு புன்னகையை அளித்தான். அவள் சமையலறைக்கு சென்று, "அம்மா, நான் கிளம்பறேன்," என்று கூறினாள்—மைதிலி "சரி, வனிதா, கவனமா போ," என்று ஒரு அன்பான பார்வையுடன் கூறி, அவளை வழியனுப்பினாள். வனிதா கேப்பில் ஏறி, குவாட்டர்ஸை நோக்கி புறப்பட்டாள்—காலை காற்று அவள் புடவையை மெல்ல அசைத்து, அவளுக்கு ஒரு சிறு உற்சாகத்தை அளித்தது.
குவாட்டர்ஸில், மணி மற்றும் சுமித்ரா வீட்டின் முன் காத்திருந்தனர்—மணி ஒரு பழைய நீல சட்டையில், ஒரு சிறு பையுடன் நின்றிருந்தான்; சுமித்ரா ஒரு மஞ்சள் புடவையில், ஒரு சிறு கூடையுடன் தயாராக இருந்தாள். வனிதா உள்ளே நுழைந்து, "மணி, ஃபைல்ஸ் ரெடியா?" என்று கேட்டாள்—மணி ஒரு குவியலை மேசையில் வைத்து, "ஆமா, மேடம்," என்று பதிலளித்தான். அவள் கோப்புகளை புரட்டி, "நல்லது," என்று கூறி, வேலையை தொடங்கினாள்—அவள் நாற்காலியில் அமர்ந்து, கம்ப்யூட்டரை ஆன் செய்து, ஒரு சிறு முனகலுடன் கோப்புகளை படித்தாள். நாள் வழக்கம்போல சென்றது—மதியம், அவள் சுமித்ராவுடன் லன்ச் சாப்பிட்டு, சிறு பேச்சுகளில் ஈடுபட்டாள்; மாலையில், மணியிடம் முடித்த கோப்புகளை கொடுத்து, அடுத்த நாள் தேவையானவற்றை கூறி, வீட்டிற்கு புறப்பட்டாள்.
இந்த வழக்கமான நடை மூன்று நாட்களுக்கு தொடர்ந்தது—ஒவ்வொரு காலையும் மைதிலி வீட்டை கவனித்து, வனிதாவை ஆபீஸுக்கு தயார் செய்து அனுப்பினாள்; வனிதா ஒரு நிம்மதியான குளியலுடன், புத்துணர்ச்சியாக ஆடைகளை அணிந்து, குவாட்டர்ஸில் தன் வேலையை செய்தாள். மணியும் சுமித்ராவும் அவளுக்கு உதவியாக இருந்தனர்—சுமித்ரா பிரேக்ஃபாஸ்ட் எடுத்து வந்து, அவளுடன் சாப்பிட்டு, நட்பாக பேசினாள்; மணி ஃபைல்ஸை எடுத்து வந்து, அவளை ரகசியமாக பார்த்து, தன் எல்லையை தாண்டாமல் உதவினான். வீட்டில், வினித் மற்றும் மைதிலி குழந்தைகளை கவனித்து, வனிதாவுக்கு ஒரு சுதந்திரமான மனநிலையை அளித்தனர்—அவள் மனதில் ஒரு சிறு அமைதி மலர்ந்தது, அவள் வேலையில் மூழ்கி, தன் கடந்த கால நினைவுகளை மெதுவாக மறக்க முயன்றாள்.
 

[thirddemodreamer]

hello everyone i have created some images for the story using grok but can't post them on thread why so? can anyone help? whenever i upload the account gets locked for two days and gets released and nothing posted.