Adultery வனிதா-VANITHA

[prrichat85]

Good update

[raasug]

.........
காரில் பயணிக்கும்போது, வனிதாவின் மொபைல் அதிர்ந்தது—திரையில் "ஜிஎம் அம்பிரிஷ்" என்று ஒளிர்ந்தது. அவள் மொபைலை எடுத்து, "ஹலோ, சார்," என்று மரியாதையுடன் பதிலளித்தாள். "வனிதா, இன்னிக்கு மீட்டிங்ல முக்கியமான கிளையன்ட் வராங்க. நீ நல்லா ப்ரிப்பேர் பண்ணிருக்கியா?" என்று அம்பிரிஷ் கேட்டார், அவர் குரலில் ஒரு சிறு பதற்றம் தெரிந்தது. "ஆமா, சார். எல்லாம் ரெடி," என்று அவள் உறுதியாக பதிலளித்து, அழைப்பை முடித்தாள். அவள் மனதில் ஒரு மெல்லிய நம்பிக்கையும் பதற்றமும் கலந்து, அவள் மடிக்கணினியை திறந்து தன் குறிப்புகளை மீண்டும் பார்வையிட்டாள்.

கதை இனிமேல் தான் முக்கியமான கட்டத்துக்கு செல்கிறது. ஆர்டர் பிடிக்க வேண்டுமல்லவா ?

"அங்கித்" நட்பு ஒருபுறம் இருக்க இனி முக்கியமான கிளையண்ட் பற்றிய சிந்தனை வரணுமே !

வனிதா கற்புடன் எப்படி ஆர்டர் பிடிக்கிறாள் என்று பார்க்க ஆவலுடன் காத்திருக்கிறேன்.

தொடரட்டும் அடுத்த பாகங்கள்

[Vj6374]

Next episode post Pannuga

[thirddemodreamer]

மீட்டிங் ஒரு பிரம்மாண்டமான மாநாட்டு அறையில் நடந்து கொண்டிருந்தது—பளபளப்பான மர மேசைகள், பெரிய திரைகள், மற்றும் ஒரு மெல்லிய காபி வாசனை அந்த இடத்தை நிறைத்திருந்தது. நடுவில், நிறுவனத்தின் எம்டி ஜார்ஜ் ஒரு பெரிய வாங்குபவருடன் நுழைந்தார்—அந்த வாங்குபவர், ஒரு ஐம்பது வயது மதிக்கத்தக்க மனிதர், கருப்பு சூட்டில் கம்பீரமாக நின்றார், அவர் முகத்தில் ஒரு கடுமையான புன்னகை தெரிந்தது. அறையில் உள்ள மற்றவர்கள் அவரை பயத்துடன் பார்த்து, மெளனமாக அமர்ந்திருந்தனர். ஆனால் வனிதா அவரை ஒரு சிறு புன்னகையுடன் வரவேற்று, தன் விளக்கங்களை தொடங்கினாள்—அவள் குரல் உறுதியாகவும் தெளிவாகவும் ஒலித்தது, அவள் திரையில் தன் திட்டங்களை விளக்கி, அவருடன் நேருக்கு நேர் பேசினாள். அவர் அவளை கூர்ந்து பார்த்து, சில கேள்விகளை கேட்டார்—அவள் அவற்றுக்கு பதிலளிக்கும் விதம் அவரை ஆச்சரியப்படுத்தியது. இறுதியில், அவர் ஒரு சிறு தலையசைப்புடன், "சரி, டீல் ஓகே," என்று கூறினார், அது அறையில் ஒரு ஆச்சரியமான மெளனத்தை உருவாக்கியது. ஜார்ஜ் அவளைப் பார்த்து, ஒரு பெரிய புன்னகையை உதிர்த்தார்—அவர் கண்களில் ஒரு பெருமிதமும் ஆச்சரியமும் தெரிந்தன.

வாங்குபவரை அனுப்பிய பின், ஜார்ஜ் வனிதாவை தன் விலையுயர்ந்த கருப்பு மெர்சிடிஸ் காரில் ஏற்றி, அவளை ஹோட்டலுக்கு அழைத்துச் செல்ல முன்வந்தார். காரின் உள்ளே, மென்மையான தோல் இருக்கைகள், ஒரு மெல்லிய வாசனை திரவியத்தின் மணம், மற்றும் ஏசியின் குளிர்ச்சி அவளுக்கு ஒரு ஆடம்பரமான உணர்வை அளித்தது. ஜார்ஜ் ஸ்டீயரிங்கை பிடித்தபடி, "வனிதா, நீ இன்னிக்கு செஞ்சது அபாரம்! அவனை யாராலயும் இவ்வளவு சுலபமா கன்வின்ஸ் பண்ண முடியாது. உனக்கு ஒரு ஸ்பெஷல் டேலன்ட் இருக்கு," என்று பாராட்டினார், அவர் குரலில் ஒரு உண்மையான பெருமை தெரிந்தது. அவர் அவளைப் பற்றி மெதுவாக விசாரித்தார்—"உன் பேமிலி எப்படி இருக்கு? குழந்தைகள் நல்லா படிக்கறாங்களா?"—அவர் மரியாதையும் பணிவும் கலந்த தொனியில் பேசினார். "நீ இதுக்கு முன்னாடி எதிர்பார்த்ததை விட பெரிய ப்ரமோஷன் உனக்கு உறுதி. நான் பார்த்துக்கறேன்," என்று அவர் உறுதியளித்தார், அவர் முகத்தில் ஒரு சிறு புன்னகை தவழ்ந்தது. கார் ஹோட்டலின் நுழைவாயிலை அடைந்ததும், அவர் கதவை திறந்து அவளை இறக்கி விட்டு, "சீக்கிரம் மீட் பண்ணுவோம், வனிதா," என்று கூறி, ஒரு சிறு அபிப்ராயத்துடன் புறப்பட்டார்.
 
 
கருப்பு மெர்சிடிஸ் காரின் மென்மையான இன்ஜின் சத்தம் மெதுவாக அடங்கியது, ஜார்ஜ் ஒரு சிறு அபிப்ராயத்துடன் கையை அசைத்து விடைபெற்று, காரை திருப்பி புறப்பட்டார். வனிதா ஹோட்டலின் நுழைவாயிலில் நின்று, காரின் சிவப்பு பின்பக்க விளக்குகள் இருளில் மறையும் வரை பார்த்தாள்—அவள் மனதில் ஒரு பெருமிதமும் உற்சாகமும் பரவியிருந்தது. மாலையின் குளிர்ந்த காற்று அவள் முகத்தை மெல்ல தொட்டு, அவள் சாம்பல் சுடிதாரின் மெல்லிய துணியை அசைத்தது. அவள் தோளில் தொங்கிய பையை சரி செய்து, ஒரு ஆழமான மூச்சை இழுத்து, ஹோட்டலின் பளபளப்பான கண்ணாடி கதவுகளை நோக்கி நடந்தாள்—அவள் காலணிகள் மென்மையான கற்பதிகளில் ஒரு சிறு "டக் டக்" சத்தத்தை எழுப்பின. ரிசெப்ஷனில், ஒரு பணியாளர் அவளை ஒரு சிறு புன்னகையுடன் வரவேற்று, "வெல்கம் பேக், மேடம்," என்று கூறினார். அவள் ஒரு சிறு தலையசைப்புடன் பதிலளித்து, லிப்டை நோக்கி சென்றாள்—லிப்டின் உள்ளே, மென்மையான வெள்ளை ஒளி, ஒரு மெல்லிய மலர் வாசனை, மற்றும் பின்னணியில் ஒலித்த சிறு இசை அவளுக்கு ஒரு ஆறுதலான உணர்வை அளித்தது.
அறையை அடைந்தவுடன், அவள் கதவை மெதுவாக திறந்து, உள்ளே நுழைந்தாள்—அறையின் மெல்லிய விளக்கு ஒளி படுக்கையை ஒரு சூடான பளபளப்புடன் ஒளிரச் செய்து, ஒரு அமைதியான சூழலை உருவாக்கியிருந்தது. அவள் பையை சோபாவின் மீது வைத்து, காலணிகளை கழற்றி, குளியலறைக்கு சென்றாள். குளியலறையின் பளபளப்பான வெள்ளை ஓடுகள் அவள் பாதங்களை மெல்ல குளிர வைத்தன—அவள் முகத்தை குளிர்ந்த நீரில் கழுவி, தன் முடியை தோள்களில் சுருண்டு விழ விட்டு, ஒரு மெல்லிய பருத்தி நைட் ரோப்பை எடுத்து அணிந்தாள். ரோப்பின் வெள்ளை நிறம் அவள் தோலுக்கு ஒரு மென்மையான பளபளப்பை சேர்த்து, அவள் உடலின் வளைவுகளை சற்று வெளிப்படுத்தியது. அவள் கைகளை மேலே உயர்த்தி, ஒரு சிறு சோம்பல் முறித்து, கண்ணாடியில் தன்னை ஒரு கணம் பார்த்தாள்—அவள் கண்களில் ஒரு திருப்தியும், அவள் உதடுகளில் ஒரு சிறு புன்னகையும் தோன்றியது. அவள் மீண்டும் அறைக்கு திரும்பி, சோபாவில் அமர்ந்து, தன் மொபைலை எடுத்து, முதலில் குழந்தைகளுக்கு அழைத்தாள்.
"அம்மா!" என்று அவர்களின் உற்சாகமான குரல்கள் ஒரே நேரத்தில் ஒலித்தன. "நாங்க இன்னிக்கு பள்ளியில பரிசு வாங்கினோம்! நான் முதல் பரிசு, அண்ணா இரண்டாவது!" என்று அவர்கள் சிரித்து பேசினர். வனிதா ஒரு தலையணையை மார்போடு அணைத்து, கால்களை சோபாவில் மடக்கி, "சூப்பர், என் செல்லங்களுக்கு அம்மா ஒரு பெரிய பரிசு வாங்கி தருவேன். நல்லா படிங்க," என்று அன்பாக கூறினாள்—அவள் குரலில் ஒரு மெல்லிய பாசமும் பெருமையும் கலந்திருந்தது. அவர்கள் சிறிது நேரம் பேசி, "பை, அம்மா!" என்று உற்சாகமாக விடைபெற்றனர். அவள் மொபைலை மேசையில் வைத்து, ஒரு சிறு புன்னகையுடன் தன் அம்மாவுக்கு அழைத்தாள். "அம்மா, நான் நல்லா இருக்கேன். இன்னிக்கு ஆபீஸ்ல ஒரு பெரிய டீல் கிடைச்சது," என்று அவள் பெருமையுடன் பகிர்ந்தாள், அவள் கை நைட் ரோப்பின் முனைகளை மெதுவாக சரி செய்தது. அவள் அம்மா, "ரொம்ப சந்தோஷம், வனிதா. உன் அப்பாவுக்கு இதை சொன்னா அவனும் பெருமைப்படுவான்," என்று ஆசிர்வாதமாக கூறினார். அவர்கள் பேச்சு குடும்பத்தை நோக்கி நகர்ந்தது—அவள் அம்மாவின் சமையல் பற்றி, குழந்தைகளின் குறும்புகள் பற்றி சிரித்து பேசினர்.
அப்போது, அறையின் கதவு மெதுவாக திறக்கப்பட்டு, அங்கித் உள்ளே நுழைந்தான்—அவன் ஒரு சாம்பல் சட்டையும் கருப்பு பேன்ட்டும் அணிந்திருந்தான், அவன் முடி சற்று கலைந்து, அவன் முகத்தில் ஒரு நாளின் சோர்வு தெரிந்தாலும், அவள் நைட் ரோப்பில் சோபாவில் அமர்ந்திருப்பதை பார்த்தவுடன், அவன் கண்களில் ஒரு தீப்பொறி தோன்றியது. அவன் கதவை மூடி, தாழிட்டு, தன் பையை தரையில் வைத்து, அவளை நெருங்கினான்—அவன் உதடுகளில் ஒரு குறும்பு புன்னகை தவழ்ந்தது. "அம்மா, ஒரு நிமிஷம்," என்று வனிதா மொபைலில் கூறி, அவனை ஒரு சிறு புருவம் உயர்த்தி பார்த்தாள்—அவள் முகத்தில் ஒரு ஆச்சரியமும் எச்சரிக்கையும் கலந்தது. ஆனால் அங்கித் அவளை பொருட்படுத்தாமல், அவள் அருகில் அமர்ந்து, அவள் நைட் ரோப்பின் முனைகளை மெதுவாக விலக்கி, அவள் தோள்களை மென்மையாக தடவினான்—அவன் விரல்கள் அவள் தோலை மெல்ல தொட்டு, ஒரு சிறு சிலிர்ப்பை ஏற்படுத்தின. அவன் சட்டையை வேகமாக கழற்றி, தரையில் வீசி, அவளை தன் கைகளால் இழுத்து, கட்டிலை நோக்கி அழைத்துச் சென்றான்.
கட்டிலின் வெள்ளை படுக்கை விரிப்பு சற்று சுருங்கியிருந்தது—அவன் அவள் ரோப்பை முழுவதுமாக கழற்றி, அதை கட்டிலின் அருகில் வீசினான், அவள் நிர்வாண உடல் அறையின் மெல்லிய ஒளியில் பளபளத்தது. அவன் பேன்ட்டையும் உள்ளாடைகளையும் கழற்றி, அவள் மேல் சாய்ந்து, அவன் உதடுகள் அவள் கழுத்தை மென்மையாக முத்தமிட்டன—அவன் மூச்சு அவள் தோலை தொட்டு, ஒரு சூடான உணர்வை பரவச் செய்தது. "ஆமா, அம்மா, இங்க எல்லாம் நல்லா இருக்கு," என்று வனிதா மொபைலில் பேசியபடி, அவன் தொடுதலுக்கு உடலை மெல்ல திருகினாள்—அவள் குரல் சற்று நடுங்கியது. அவன் கைகள் அவள் தொடைகளை மெதுவாக விரித்து, அவன் முகத்தை அவள் பெண்ணுறுப்புக்கு நகர்த்தின—அவன் உதடுகள் அவளை மெல்ல தொட, அவன் நாவு அவள் மென்மையை ஆழமாக வருட ஆரம்பித்தது. அவன் நாவு ஒரு மெல்லிய தாளத்தில் நகர, அவள் உடல் சிலிர்த்து, "ம்... ஆமா, அம்மா," என்று அவள் முனகலுடன் பதிலளித்தாள்—அவள் மூச்சு வேகமாகி, அவள் இடுப்பு உயர்ந்தது. அவன் நாவு அவளை மேலும் தீவிரமாக தொட, அவள் "அம்மா, நான் அப்புறம் கூப்பிடறேன்," என்று வேகமாக கூறி, அழைப்பை துண்டித்து, மொபைலை கட்டிலின் அருகில் வீசினாள். அவள் உடல் துடித்து, "அங்கித்!" என்று கத்தியபடி, ஒரு உச்சத்தை அடைந்தாள்—அவள் மூச்சு வேகமாகி, அவள் கைகள் அவன் தலையை இறுக்கி, அவன் மீது சரிந்தாள்.
அவன் எழுந்து, அவளை ஒரு குறும்பு புன்னகையுடன் பார்த்தான்—அவன் கண்களில் ஒரு திருப்தியும் விளையாட்டுத்தனமும் தெரிந்தன. வனிதா அவனை ஒரு பொய்யான கோபத்துடன் பார்த்து, "என்ன இது, அங்கித்? நான் அம்மாக்கூட பேசிட்டு இருக்கும்போதே ஆரம்பிச்சுட்டியே!" என்று கூறி, அவன் மார்பை மெதுவாக தட்டினாள்—அவள் உதடுகளில் ஒரு சிறு புன்னகை மறைந்திருந்தது. அங்கித் சிரித்து, "உன்னை இப்படி பார்த்தவுடனே கண்ட்ரோல் பண்ண முடியல, வனிதா. நீ ரொம்ப அழகா இருக்க," என்று குறும்பாக பதிலளித்து, அவள் கையை பிடித்து ஒரு சிறு முத்தத்தை பதித்தான். அவர்கள் இருவரும் சிரித்து, தங்கள் உடைகளை எடுத்து அணிந்தனர்—வனிதா ஒரு பச்சை நிற சுடிதாரை அணிந்து, தன் முடியை ஒரு சிறு முடிச்சாகக் கட்டினாள்; அங்கித் ஒரு நீல சட்டையும் கருப்பு பேன்ட்டையும் அணிந்து, அவன் முகத்தை ஒரு சிறு துண்டால் துடைத்தான். "வா, சாப்பிட போவோம்," என்று அவன் கூற, அவள் "சரி," என்று சிரித்து, அவனுடன் ஹோட்டலின் புல்வெளிக்கு சென்றாள்.
புல்வெளியில், மரங்களில் தொங்கிய மஞ்சள் விளக்குகள் ஒரு மெல்லிய ஒளியை பரப்பி, ஒரு அழகான சூழலை உருவாக்கியிருந்தன—மேசைகளில் மெழுகுவர்த்திகள் எரிந்து, ஒரு சிறு சித்தார் இசை பின்னணியில் ஒலித்து, காற்றில் மலர்களின் மெல்லிய வாசனை கலந்திருந்தது. அவர்கள் ஒரு சிறு மர மேசையில் அமர்ந்து, பிரியாணி, சிக்கன் கறி, மற்றும் ரசமலாய் ஆர்டர் செய்தனர்—பிரியாணியின் மணம் அவர்களை சூழ்ந்து, அவர்களுக்கு ஒரு பசியை தூண்டியது. அவர்கள் உணவை மெதுவாக சாப்பிட்டு, தங்கள் நாளை பகிர்ந்து கொண்டனர். "என்னோட நாள் நல்லா இருந்துச்சு—சில புது கிளையன்ட்ஸ் மீட் பண்ணேன்," என்று அங்கித் கூறினான், அவன் குரலில் ஒரு சிறு திருப்தி தெரிந்தது. வனிதா சிரித்து, "என்னோட நாள் அற்புதமா இருந்துச்சு!" என்று பெருமையுடன் கூறி, தன் வெற்றியையும் ஜார்ஜ் உறுதியளித்த ப்ரமோஷனையும் விவரித்தாள்—அவள் கண்கள் ஒளிர்ந்து, அவள் முகத்தில் ஒரு பெரிய புன்னகை பரவியது. அங்கித் ஆச்சரியமாக, "வாவ், ப்ரமோஷன்! இதுக்கு ஒரு ட்ரீட் வேணும்," என்று குறும்பாக கேட்டு, அவள் கையை மெதுவாக தொட்டான். "என்ன வேணும்?" என்று அவள் கேட்க, அவன் ஒரு கணம் அவளை குறுகுறுவென பார்த்து, "ரூம்ல சொல்றேன்," என்று சிரித்தான்—அவன் கண்களில் ஒரு மெல்லிய குறும்பு தெரிந்தது.

[AjitKumar]

Very nice, she is behaving like a lover now.
how can both control. he did not lick her or she did not give him blow job.

[Dumeelkumar]

Real first night is today. Aniket gift is vanita body.

[raasug]

... ... ... ... ...
 வனிதா சிரித்து, "என்னோட நாள் அற்புதமா இருந்துச்சு!" என்று பெருமையுடன் கூறி, தன் வெற்றியையும் ஜார்ஜ் உறுதியளித்த ப்ரமோஷனையும் விவரித்தாள்—அவள் கண்கள் ஒளிர்ந்து, அவள் முகத்தில் ஒரு பெரிய புன்னகை பரவியது. அங்கித் ஆச்சரியமாக, "வாவ், ப்ரமோஷன்! இதுக்கு ஒரு ட்ரீட் வேணும்," என்று குறும்பாக கேட்டு, அவள் கையை மெதுவாக தொட்டான். "என்ன வேணும்?" என்று அவள் கேட்க, அவன் ஒரு கணம் அவளை குறுகுறுவென பார்த்து, "ரூம்ல சொல்றேன்," என்று சிரித்தான்—அவன் கண்களில் ஒரு மெல்லிய குறும்பு தெரிந்தது.

அங்கிட் போக, ஜார்ஜ் கொடுக்கும் புரோமோஷன், மற்றும் கிளையண்ட் கொடுக்கும் பர்ச்சேஸ் ஆர்டர் இவைகளுக்கும் வனிதா டிரீட் கொடுக்க வேண்டுமே ! அப்படியானால்  3 முதலிரவுகள் அரங்கேறும் காட்சிகள் வரும் என்று எதிர் பார்க்கிறேன். யார் முதலில் இதில் டிரீட் வாங்க போகிறார்கள் என்பது தற்போதைய கேள்வி

கதை சுவாரஸ்யமாக செல்கிறது. தொடரட்டும் அடுத்த பாகங்கள்

[Vj6374]

Next episode post Pannuga

[Vj6374]

Eagerly waiting for update

[karthikraj2020]

Super bro waiting for next update.

[Bigil]

omg she has turned a cock hungry slut within a day.

[Nesamanikumar]

Fantastic update

[Gandhi krishna]

sooo goooddd

[Steven Rajaa]

Wonderful dude

[omprakash_71]

Special Treat என்ன நண்பா

[zulfique]

I read this story in the old website and waiting for someone to continue this. luckily the author is back and restarted the story again. very happy to read

[thirddemodreamer]

வனிதாவும் அங்கித்தும் புல்வெளியில் உணவை முடித்து, கைகளை கழுவி, ஒரு சிறு நடைப்பயணத்துடன் அறைக்கு திரும்பினர்—ஹோட்டலின் மெல்லிய விளக்கு ஒளி பாதையை ஒளிரச் செய்து, காற்றில் மலர்களின் வாசனை அவர்களை சூழ்ந்திருந்தது. அறையின் கதவை அடைந்தவுடன், அங்கித் மெதுவாக கதவை திறந்து, வனிதாவை உள்ளே அழைத்தான்—அவன் கண்களில் ஒரு குறும்பு தெரிந்தாலும், அவன் புன்னகையில் ஒரு ஆர்வம் பளபளத்தது. கதவு மூடியவுடன், அவன் தாழிட்டு, அவளை தன் பக்கம் திருப்பி, "இப்போ சொல்லலாமா?" என்று மெதுவாக, ஒரு குறுகுறுப்பான தொனியில் கேட்டான்—அவன் கைகள் அவள் பச்சை சுடிதாரின் தோள்பட்டையை மெல்ல தொட்டன. வனிதா ஒரு சிறு சிரிப்புடன், "சரி, சொல்லு," என்று பதிலளித்து, அவன் கைகளை மெதுவாக தட்டினாள்—அவள் முகத்தில் ஒரு வெட்கமும் ஆர்வமும் கலந்து தெரிந்தது.

அங்கித் அவளை மேலும் நெருங்கி, அவள் சுடிதாரின் மேல் பகுதியை மெதுவாக கழற்றினான்—அவள் கருப்பு பிரா அவன் கண்களுக்கு வெளிப்பட்டு, அவள் முலைகளின் வளைவுகளை மென்மையாக வெளிப்படுத்தியது. அவன் விரல்கள் அவள் பேண்ட்டை இறக்கி, அவளை மெரூன் பேன்டீஸுடன் விட்டான்—அவள் உடல் அறையின் மெல்லிய விளக்கு ஒளியில் ஒளிர்ந்து, அவன் மூச்சை சற்று வேகப்படுத்தியது. அவன் தன் நீல சட்டையை வேகமாக கழற்றி, பேன்ட்டையும் உள்ளாடைகளையும் தரையில் வீசி, அவளை கட்டிலை நோக்கி அழைத்துச் சென்றான். கட்டிலின் வெள்ளை படுக்கை விரிப்பு சற்று சுருங்கியிருந்தது—அவன் அவளை மெத்தையில் மல்லாக்க படுக்க வைத்து, அவள் மேல் சாய்ந்து, அவன் உதடுகள் அவள் கழுத்தை மென்மையாக முத்தமிட்டன—அவன் மூச்சு அவள் தோலை தொட்டு, ஒரு சூடான உணர்வை பரவச் செய்தது. அவன் உதடுகள் அவள் கழுத்திலிருந்து கீழே இறங்கி, அவள் முலைகளை அடைந்தன—அவன் பிராவை மெதுவாக கழற்றி, அவள் சிவந்த முலைகளை மெல்ல சுவைத்து, அவன் நாவு அவள் காம்புகளை மென்மையாக தடவி, அவளுக்கு ஒரு சிறு முனகலை ஏற்படுத்தின. "அங்கித்..." என்று வனிதா மெல்லிய குரலில் முனகினாள், அவள் கைகள் அவன் முதுகை தடவி, அவன் தோலை மெல்ல அழுத்தின.
அவன் முத்தங்கள் அவள் வயிற்றை நோக்கி நகர்ந்து, அவன் நாவு அவள் தொப்புளைச் சுற்றி வட்டமிட்டு, அவளுக்கு ஒரு ஆழமான சிலிர்ப்பை ஏற்படுத்தின—அவன் கைகள் அவள் தொடைகளை மெதுவாக விரித்து, அவன் ஆணுறுப்பை அவள் பெண்ணுறுப்போடு மெல்ல தொடச் செய்தான். அவன் முனையம் அவளை தொட்டவுடன், அவள் உடலில் ஒரு சிறு துடிப்பு பரவியது—அவன் மெதுவாக உள்ளே நுழைந்து, அவள் இடுப்பை மென்மையாக அசைத்து, அவர்கள் உடல்களை ஒரு ஒத்திசைவில் இணைத்தான். அவன் இடுப்பு அவளுடன் ஒரு மெல்லிய, ஆழமான தாளத்தில் நகர்ந்தது—அவள் கால்கள் அவன் இடுப்பைச் சுற்றி மெதுவாக பின்னி, அவள் தொடைகள் அவன் தோலை தொட்டு, ஒரு சூடான உராய்வை உருவாக்கின. அவன் மார்பு அவள் முலைகளை மெல்ல அழுத்தி, அவன் முத்தங்கள் அவள் உதடுகளை கவ்வி, அவர்கள் மூச்சு ஒருவரையொருவர் சூழ்ந்தது—அவன் "வனிதா..." என்று முனகியபடி, அவன் அசைவுகளை தீவிரப்படுத்தினான். அவள் "அங்கித்... ஆ..." என்று முனகி, அவள் உடல் ஒரு உச்சத்தை நோக்கி நகர்ந்தது—அவன் கைகள் அவள் முலைகளை மெல்ல கசக்கி, அவள் உடல் துடித்து, "அங்கித்!" என்று கத்தியபடி, ஒரு உச்சத்தை அடைந்தாள். அவன் மூச்சு வேகமாகி, அவன் அவளை இறுக்கமாக அணைத்து, ஒரு உச்சத்தை அடைந்தான்—அவர்கள் உடல்கள் சோர்ந்து, அவர்கள் மூச்சு மெதுவாக சீராகியது.
அவர்கள் மெத்தையில் படுத்திருந்தனர்—வனிதா படுக்கை விரிப்பை தன் உடல் மீது இழுத்து மூடினாள், அவள் மார்பு மெல்ல ஏறி இறங்கியது, அவள் ஒரு கையால் டிவியை ஆன் செய்து, ஒரு தமிழ் சீரியலை பார்க்க ஆரம்பித்தாள்—திரையில் ஒரு குடும்ப காட்சி ஓடிக் கொண்டிருந்தது. அவள் மறு கை அங்கித்தின் நிர்வாண மார்பில் சுதந்திரமாக அலைந்தது—அவள் விரல்கள் அவன் தோலை மெல்ல தடவி, அவன் மார்பு முடிகளை மெதுவாக கோதி, அவன் தசைகளை உணர்ந்தன; அவன் தோல் ஒரு மெல்லிய வியர்வையால் நனைந்து, அவளுக்கு ஒரு சூடான உணர்வை அளித்தது. அங்கித் ஒரு மெல்லிய போர்வையை தன் இடுப்பை மறைக்க பயன்படுத்தி, அவளை ஒரு சிறு புன்னகையுடன் பார்த்தான்—ஆனால் அவர்கள் மனதில் ஒரு குற்ற உணர்ச்சி மெதுவாக தோன்றியது.
"அங்கித், நாம இப்படி பண்றது தப்பு இல்லையா?" என்று வனிதா மெதுவாக கேட்டாள், அவள் குரல் சற்று நடுங்கி, அவள் கண்கள் டிவியை பார்த்தாலும், அவள் மனம் அலைபாய்ந்தது. அவள் விரல்கள் அவன் மார்பில் நின்று, அவள் மூச்சை ஒரு கணம் அடக்கினாள். அங்கித் ஒரு கணம் மெளனமாகி, அவள் கையை மெதுவாக பிடித்து, "ஆமா, வனிதா. நான் இதை நினைச்சு பார்க்கறப்போ, எனக்கு ஒரு கஷ்டமா இருக்கு. உனக்கு ஒரு குடும்பம் இருக்கு—எனக்கும் என் வாழ்க்கை இருக்கு," என்று தயக்கத்துடன் கூறினான், அவன் கண்கள் அவளை தவிர்த்து, மெத்தையை பார்த்தன. "ஆனா இது நம்ம ரெண்டு பேருக்கும் சந்தோஷமா இருக்கு, இல்லையா?" என்று வனிதா ஒரு சிறு நியாயத்துடன் கேட்டாள், அவள் முகத்தில் ஒரு குழப்பம் தெரிந்தது—அவள் உள்ளம் அவன் தொடுதலை விரும்பினாலும், அவள் மனசாட்சி அதை எதிர்த்தது.
"சந்தோஷம் ஆனா தப்பு, வனிதா," என்று அங்கித் மெதுவாக பதிலளித்தான், அவன் குரல் ஒரு சிறு வருத்தத்துடன் ஒலித்தது. "நாம இப்படி தொடர்ந்தா, ஒரு நாள் இது நம்ம ரெண்டு பேரையும் அழிச்சுடும். உன் குழந்தைகளை நினைச்சு பாரு—என்னோட எதிர்காலத்தை நினைச்சு பாரு," என்று அவன் கூற, அவன் கைகள் அவள் கையை மெல்ல அழுத்தின. வனிதா ஒரு கணம் மெளனமாகி, "நீ சொல்றது சரி. எனக்கு வினித் மேல ஒரு பாசம் இருக்கு, குழந்தைகளை நினைச்சா என்னால இதை தொடர முடியாது," என்று மெதுவாக ஒப்புக்கொண்டாள்—அவள் கண்களில் ஒரு சிறு ஈரம் தோன்றியது, ஆனால் அவள் அதை மறைத்து, ஒரு ஆழமான மூச்சை இழுத்தாள். "இது நம்ம கடைசியா இருக்கட்டும், அங்கித்," என்று அவள் உறுதியாக கூறினாள், அவள் குரலில் ஒரு தீர்மானம் தெரிந்தது.
"சரி, வனிதா. இதுக்கு அப்புறம் நாம இப்படி சந்திக்க கூடாது," என்று அங்கித் ஒப்புக்கொண்டான், அவன் முகத்தில் ஒரு சிறு சோர்வும் புரிதலும் தெரிந்தது. "ஆனா உன்னை மறக்க முடியாது—இந்த நாட்கள் எனக்கு எப்பவும் ஸ்பெஷலா இருக்கும்," என்று அவன் மெதுவாக கூற, அவன் கண்கள் அவளை ஒரு கணம் ஆழமாக பார்த்தன. "எனக்கும் தான், அங்கித்," என்று வனிதா பதிலளித்து, ஒரு சிறு புன்னகையை உதிர்த்தாள்—அவர்களுக்கு இடையே ஒரு ஆழமான புரிதல் தோன்றியது, ஆனால் ஒரு பிரிவின் தொடக்கமும் உணரப்பட்டது.
"அப்போ உன் ட்ரீட் என்ன?" என்று வனிதா ஒரு சிறு சிரிப்புடன் கேட்டாள், அவள் குரலில் ஒரு விளையாட்டுத்தனம் திரும்பியது—அவள் மனதை சற்று இலேசாக்க முயன்றாள். அங்கித் ஒரு கணம் தயங்கி, தன் உதடுகளை மெல்ல கடித்து, "எனக்கு ஒரு... ப்ளோ ஜாப் வேணும்," என்று மெதுவாக, ஒரு சிறு வெட்கத்துடன் கூறினான்—அவன் கண்கள் அவளை ஒரு சிறு எதிர்பார்ப்புடன் பார்த்தன. வனிதா ஒரு கணம் அதிர்ச்சியடைந்து, "என்ன சொன்ன?" என்று கேட்டாள்—அவள் முகத்தில் ஒரு குழப்பமும் வெட்கமும் தெரிந்தது, அவள் கண்கள் அவனை ஆச்சரியமாக பார்த்தன. "அதான்... உனக்கு ஒரு ட்ரீட் தர்றேன்னு சொன்னியே," என்று அங்கித் ஒரு சிறு சிரிப்புடன் கூறினான், அவன் குரலில் ஒரு தயக்கம் தெரிந்தது. வனிதா ஒரு கணம் யோசித்து, "நான் இதை அவ்வளவு பண்ணதில்ல, அங்கித். எனக்கு ஒரு மாதிரி இருக்கு," என்று மெதுவாக கூறினாள்—அவள் உதடுகள் சற்று துடித்தன, அவள் மனதில் ஒரு சிறு போராட்டம் நடந்தது.
"பரவாயில்லை, வனிதா. உனக்கு சங்கடமா இருந்தா வேணாம்," என்று அங்கித் ஆறுதலாக கூறினான், அவன் கை அவள் கையை மெதுவாக தடவியது—அவன் முகத்தில் ஒரு புரிதல் தெரிந்தது. ஆனால் வனிதா ஒரு கணம் அவனை பார்த்து, "இல்ல, உனக்காக பண்றேன். இது கடைசி தடவைனு நினைச்சு," என்று மெதுவாக ஒப்புக்கொண்டு, படுக்கை விரிப்பை விலக்கி, அவனை நெருங்கினாள். அவள் உடல் அவனை நோக்கி சாய்ந்து, அவள் உதடுகள் அவன் ஆணுறுப்பை மெல்ல தொட்டன—அவள் மூச்சு அவன் தோலை தொட்டு, அவளுக்கு ஒரு சிறு வெட்கத்தை ஏற்படுத்தியது. அவள் மெதுவாக அவனை ஆராய்ந்து, அவன் உடலை மென்மையாக தொட்டு, அவனுக்கு ஒரு திருப்தியை அளித்தாள்—அவன் "வனிதா..." என்று முனகியபடி, ஒரு உச்சத்தை அடைந்தான், அவன் உடல் சற்று துடித்து, பின் அமைதியடைந்தது. அவன் முகத்தில் ஒரு திருப்தியான புன்னகை தோன்றி, "நீ அற்புதமா இருக்க, வனிதா," என்று மெதுவாக கூறினான்—அவன் கண்கள் அவளை ஒரு மென்மையான பார்வையுடன் பார்த்தன.
வனிதா படுக்கை விரிப்பை மீண்டும் தன் உடல் மீது இழுத்து மூடி, "இதோட முடிஞ்சது, அங்கித்," என்று ஒரு சிறு சிரிப்புடன் கூறினாள்—அவள் குரலில் ஒரு இலேசான நிம்மதி தெரிந்தது. அங்கித் ஒரு மெல்லிய போர்வையை தன் இடுப்பை மறைக்க பயன்படுத்தி, "ஆமா, இதோட முடிஞ்சது," என்று ஒப்புக்கொண்டு, அவளை ஒரு சிறு புன்னகையுடன் பார்த்தான். ஆனால் இம்முறை, அவர்கள் ஒருவரையொருவர் நெருக்கமாக அணைக்கவில்லை—அவர்களுக்கு இடையே ஒரு சிறு இடைவெளி தோன்றியது, மெத்தையின் அகலம் அவர்களை பிரித்தது. அறையின் மெல்லிய விளக்கு ஒளி அவர்களை சூழ்ந்து, டிவியின் சிறு சத்தம் பின்னணியில் ஒலித்தது—அவர்கள் தூக்கத்தில் ஆழ்ந்தனர், அவர்களுக்கு இடையே ஒரு மெல்லிய பிரிவு உருவானாலும், அவர்கள் மனதில் ஒரு புரிதலும் அமைதியும் நிலவியது. அவர்களின் மூச்சு மெதுவாக சீராகி, அந்த இரவு அவர்களை ஒரு அமைதியான தூக்கத்தில் ஆழ்த்தியது.

---

[thirddemodreamer]

காலை வெயில் அறையின் திரைச்சீலைகளை ஊடுருவி, மெல்லிய பொன்னிற ஒளியை கட்டிலின் மீது பரப்பியது—அது அவர்களின் கடைசி நாளாக இருந்தது. வனிதாவும் அங்கித்தும் சரியான நேரத்தில் எழுந்தனர்—கடிகாரத்தில் 7:00 மணி ஒளிர்ந்தது. அவர்கள் ஒருவரையொருவர் பார்த்து, ஒரு சிறு மெளனத்துடன் தலையசைத்து, கட்டிலை விட்டு எழுந்தனர்—அவர்களுக்கு இடையே ஒரு மெல்லிய இடைவெளி இன்னும் தொடர்ந்தது. அவர்கள் சூட் வகை அறையின் குளியலறைக்கு சென்று புத்துணர்ச்சி பெற்றனர்—பளபளப்பான வெள்ளை ஓடுகளில் அவர்கள் பாதங்கள் மெல்லிய குளிர்ச்சியை உணர்ந்தன, சூடான நீர் அவர்களின் உடல்களை தளர்த்தி, ஒரு புதிய தொடக்கத்தை உணர்த்தியது. வனிதா ஒரு கருப்பு பிளேஸருடன் சாம்பல் சுடிதாரை அணிந்து, தன் முடியை ஒரு நேர்த்தியான முடிச்சாகக் கட்டினாள்—அவள் முகத்தில் ஒரு தொழில்முறை உறுதி தெரிந்தது. அங்கித் ஒரு வெள்ளை சட்டையும் கருப்பு சூட்டையும் அணிந்து, அவன் முகத்தில் ஒரு சிறு பதற்றமும் உற்சாகமும் கலந்து தெரிந்தது. அவர்கள் தங்கள் பைகளை எடுத்து, கீழே காத்திருந்த ஏற்பாடு செய்யப்பட்ட வாகனங்களில் ஏறி, மீட்டிங்கிற்கு புறப்பட்டனர்—அவர்கள் ஜன்னல்கள் வழியாக ஒரு சிறு புன்னகையை பரிமாறிக் கொண்டு, வெவ்வேறு திசைகளில் சென்றனர்.

மீட்டிங் ஒரு பிரம்மாண்டமான மாநாட்டு அறையில் நடந்தது—பளபளப்பான மர மேசைகள், பெரிய திரைகள், மற்றும் ஒரு மெல்லிய காபி வாசனை அந்த இடத்தை நிறைத்திருந்தது. வனிதாவும் அங்கித்தும் தங்கள் பங்கை சிறப்பாக செய்தனர்—வனிதா தன் திட்டங்களை தெளிவாக விளக்கி, கேள்விகளுக்கு உறுதியாக பதிலளித்தாள்; அங்கித் தன் கிளையன்ட்களை நம்பிக்கையுடன் கையாண்டு, ஒப்பந்தங்களை முடித்தான். மீட்டிங் முடிந்தவுடன், அவர்கள் ஒரு சிறு புன்னகையை பரிமாறிக் கொண்டனர்—அவர்களுக்கு இடையே ஒரு தொழில்முறை புரிதல் மட்டுமே தெரிந்தது. வனிதா முதலில் திரும்பினாள்—அவள் ஹோட்டலுக்கு வந்து, அறையை அடைந்து, கதவை மூடி, ஒரு ஆழமான மூச்சை இழுத்தாள். அவள் குளியலறைக்கு சென்று, முகத்தை குளிர்ந்த நீரில் கழுவி, ஒரு புத்துணர்ச்சியை உணர்ந்தாள்—பின்னர், ஒரு மெல்லிய பச்சை புடவையை அணிந்தாள்; புடவையின் மென்மையான துணி அவள் உடலை சுற்றி, அவள் இடுப்பை மெல்ல வெளிப்படுத்தியது, அவள் தலைமுடியை தோள்களில் சுருண்டு விழ விட்டு, ஒரு சிறு மல்லிகை பூவை சூடினாள்.
அவள் பையை எடுத்து, தன் பொருட்களை பேக் செய்ய ஆரம்பித்தாள்—அவள் உடைகளை மடித்து, மடிக்கணினியை கவனமாக வைத்து, ஒரு சிறு பரிசு பெட்டியை—குழந்தைகளுக்கு வாங்கியது—மேலே வைத்தாள். அப்போது, அங்கித் அறைக்கு திரும்பினான்—அவன் முகத்தில் ஒரு சிறு சோர்வு தெரிந்தாலும், அவன் கண்கள் அவளை புடவையில் பார்த்தவுடன் ஒளிர்ந்தன. அவன் "நல்லா இருக்கியே, வனிதா," என்று மெதுவாக கூறி, குளியலறைக்கு சென்று புத்துணர்ச்சி பெற்று, ஒரு சாதாரண நீல சட்டையையும் கருப்பு ஜீன்ஸையும் அணிந்து திரும்பினான். அவன் தன் பையை எடுத்து, பேக் செய்ய ஆரம்பித்தான்—அவன் சட்டைகளை மடித்து, ஒரு சிறு நோட்புக்கை பையில் வைத்தான். அப்போது, வனிதா மொபைலில் தன் குழந்தைகளுடன் பேசிக் கொண்டிருந்தாள்—"அம்மா, நீ எப்போ வருவ? எங்களுக்கு உன்னை பார்க்கணும்!" என்று அவர்கள் கேட்க, அவள் சிரித்து, "இன்னிக்கு நைட் வந்துடுவேன், செல்லங்களுக்கு பரிசு வாங்கியிருக்கேன்," என்று பாசமாக பதிலளித்தாள். அவள் சோபாவில் சாய்ந்து பேசியபோது, புடவை சற்று நழுவி, அவள் மென்மையான இடுப்பும் தொப்புளும் வெளிப்பட்டது—அங்கித் அதை கவனித்து, ஒரு கணம் அவளை ஆர்வமாக பார்த்தான், அவன் உதடுகளில் ஒரு சிறு புன்னகை தோன்றியது.
வனிதா அவன் பார்வையை உணர்ந்து, மொபைலை ஒரு கையில் பிடித்தபடி, அவனை ஒரு குறும்பு புன்னகையுடன் பார்த்து, "போதுமா, அங்கித்? இதோட நிறுத்து!" என்று மெதுவாக, ஒரு விளையாட்டுத்தனமான எச்சரிக்கையுடன் கூறினாள்—அவள் கண்களில் ஒரு சிறு குறும்பும் தடையும் தெரிந்தது. அங்கித் சிரித்து, "சரி, சரி," என்று கைகளை உயர்த்தி, தன் பேக்கிங்கிற்கு திரும்பினான்—அவர்களுக்கு இடையே ஒரு மெல்லிய புரிதல் தொடர்ந்தது. அவர்கள் தங்கள் பைகளை முடித்து, அறையை ஒரு கணம் பார்த்தனர்—அந்த படுக்கை, சோபா, மற்றும் டிவி அவர்களின் நினைவுகளை மீட்டெடுத்தன. "போலாமா?" என்று வனிதா கேட்க, அங்கித் ஒரு சிறு தயக்கத்துடன், "ஒரு நிமிஷம், வனிதா," என்று மெதுவாக கூறினான். அவன் அவளை நெருங்கி, ஒரு பணிவான தொனியில், "ஒரு கடைசி முத்தம் குடுக்கறியா? ப்ளீஸ்," என்று கேட்டான்—அவன் கண்களில் ஒரு ஏக்கமும் தயக்கமும் தெரிந்தது.
வனிதா ஒரு கணம் அவனை பார்த்து, "அங்கித், இது சரியா?" என்று தயங்கியபடி கேட்டாள்—அவள் மனதில் ஒரு சிறு போராட்டம் நடந்தது, ஆனால் அவன் முகத்தில் ஒரு உண்மையான வேண்டுகோளை பார்த்து, "சரி, கடைசியா," என்று மெதுவாக ஒப்புக்கொண்டாள். அவன் அவளை மெதுவாக நெருங்கி, அவள் இடுப்பை தன் கைகளால் பிடித்து, அவளை தன்னோடு இழுத்தான்—அவர்கள் உதடுகள் ஒருவரையொருவர் தொட்டன, ஒரு ஆழமான பிரெஞ்சு முத்தத்தில் இணைந்தன. அவன் நாவு அவள் உதடுகளை மெல்ல பிரித்து, அவள் நாவை தொட்டு, ஒரு மெல்லிய நடனத்தில் இணைந்தது—அவன் மூச்சு அவள் முகத்தில் பட்டு, அவள் மூச்சு அவன் கழுத்தை தொட்டு, ஒரு சூடான உணர்வை ஏற்படுத்தியது. அவள் கைகள் அவன் மார்பை மெல்ல தடவி, அவன் சட்டையை இறுக்கின—அவர்கள் உடல்கள் ஒருவரையொருவர் உணர்ந்தன, அந்த முத்தம் அவர்களின் கடைசி நினைவாக மாறியது. அப்போது, அறையின் டெலிபோன் ஒலித்தது—ரிசெப்ஷனில் இருந்து "மேடம், உங்கள் வாகனம் வந்துடுச்சு," என்று ஒரு குரல் கூறியது. அவர்கள் மெதுவாக பிரிந்து, ஒருவரையொருவர் ஒரு கணம் பார்த்து, ஒரு சிறு புன்னகையை பரிமாறிக் கொண்டனர்—அவர்கள் மூச்சு சற்று வேகமாகி, பின் சீராகியது.
அவர்கள் தங்கள் பைகளை தோளில் மாட்டி, அறையை விட்டு வெளியேறி, விமான நிலையத்திற்கு சென்றனர்—விமானத்தில் அவர்களுக்கு வெவ்வேறு இருக்கைகள் ஒதுக்கப்பட்டிருந்தன; வனிதா ஜன்னல் ஓரத்தில், அங்கித் சற்று தள்ளி ஒரு நடு இருக்கையில் அமர்ந்திருந்தான். விமானம் புறப்பட்டவுடன், அவர்கள் கண்களை மூடி, தங்கள் நினைவுகளில் மூழ்கினர்—வனிதாவுக்கு அவர்களின் முதல் சந்திப்பு, சோபாவில் நடந்த தருணங்கள், அவன் முத்தங்கள் நினைவுக்கு வந்தன; அவள் மனதில் "நான் இதை ஏன் செய்தேன்?" என்று ஒரு குற்ற உணர்ச்சி தோன்றியது, அவள் குழந்தைகளின் முகங்களை நினைத்து, ஒரு சிறு வருத்தத்துடன் தூங்கினாள். அங்கித்துக்கு அவள் புடவையில் நின்ற தோற்றம், அவள் தொடுதல்கள், அவர்களின் கடைசி முத்தம் நினைவுக்கு வந்தது—அவன் மனதில் "இது ஒரு தப்பு, ஆனா மறக்க முடியாது," என்று ஒரு குழப்பமும் குற்ற உணர்ச்சியும் தோன்றியது, அவன் தலையை இருக்கையில் சாய்த்து தூங்கினான். விமானம் அவர்களை அவர்களின் வாழ்க்கைகளுக்கு திருப்பி கொண்டு சென்றது—அவர்கள் உறக்கத்தில் ஒரு கனமான இதயத்துடன் மூழ்கினர்.
விமான நிலையத்தில் இறங்கியவுடன், அவர்கள் தங்கள் சாமான்களை எடுத்து, வெவ்வேறு கார்களில் ஏறினர்—வனிதா ஒரு வெள்ளை செடானில் தன் வீட்டை நோக்கி சென்றாள், அவள் ஜன்னல் வழியாக வெளியே பார்த்தபடி, குழந்தைகளை சந்திக்கும் ஆர்வத்துடன் ஒரு சிறு புன்னகையை உதிர்த்தாள், ஆனால் அவள் இதயம் கனமாக இருந்தது. அங்கித் ஒரு கருப்பு எஸ்யூவியில் தன் அறைக்கு சென்றான்—அவன் தலையை பின்னால் சாய்த்து, ஒரு ஆழமான மூச்சை இழுத்து, "இதோட முடிஞ்சது," என்று மனதிற்குள் முனகினான், அவன் மனதில் ஒரு கலவையான உணர்வுகள் சுழன்றன. கார்கள் வெவ்வேறு திசைகளில் செல்ல, அவர்களுக்கு இடையே ஒரு பிரிவு நிரந்தரமாக உருவானது—அவர்களின் இதயங்கள் ஒரு கனத்துடன் துடித்தாலும், அவர்கள் தங்கள் வாழ்க்கைகளுக்கு திரும்பினர், அந்த நினைவுகளை ஒரு மெல்லிய கனவாக விட்டு சென்றனர்.

[raasug]

.... ..... .... 
வனிதாவுக்கு அவர்களின் முதல் சந்திப்பு, ....  அவன் முத்தங்கள் ... ஒரு குற்ற உணர்ச்சி தோன்றியது, ....  ஒரு சிறு வருத்தத்துடன் தூங்கினாள். ...  அவர்களின் கடைசி முத்தம் நினைவுக்கு வந்தது—அவன் மனதில் "இது ஒரு தப்பு, ஆனா மறக்க முடியாது," என்று ஒரு குழப்பமும் குற்ற உணர்ச்சியும் தோன்றியது .... ...  அந்த நினைவுகளை ஒரு மெல்லிய கனவாக விட்டு சென்றனர்.

வனிதா ! ஒரு இல்லத்தரசி ! கற்புக்கரசி, குடும்பத்து பெண், தாலி கட்டிய மனைவி கணவ்ரல்லாத இன்னொரு நபருடன் வெளியூரில், ஒரு ஓட்டலில் ஒரே அறையில் 3 நாட்கள் தங்கி கற்புடன் வீட்டுக்கு செல்கிறாள் ! அதுவே பெரிய வெற்றி அல்லவா ? 

ஆரம்பத்தில் குற்ற உணர்ச்சிகள் இருப்பது இயற்கைதான். கார்ப்பொரேட் உலகில், ஒரு சாதாரண நபர் முன்னுக்கு வர வேண்டுமானால் இது போன்ற கட்டங்களை தாண்டித் தான் முன்னுக்கு வர முடியும்.

நல்ல கதை ! சீக்க்கிரமே அடுத்த பாகத்தை போடுங்க

[prrichat85]

Good update