Incest ஆட்டோ பயணத்தால் ஆட்டம் கண்ட குடும்பம்(APAKK) - part 1 (The Acts) (Completed)

[karthikhse12]

நண்பா மிகவும் அருமையான பதிவு அதிலும் சுகுமார் உடன் பழகி தன்‌மீது எந்தவொரு சந்தேகம் வராமல் குடும்பத்தை சீரழிக்க செய்து அதன் மூலம் பணம் பறிக்கும் திட்டத்தை சொல்லியது மிகவும் தத்ரூபமாக தெளிவாக இருந்தது.

[mech007]

arumai

[antibull007]

பாகம் - 15

விஜயன்: ஒரு சைட் நீ. இன்னொரு சைட் உன் மனைவி. ரெண்டு பேர் கிட்டயும் தனித்தனியா மிரட்டி காசு வாங்க முயற்சி பண்ணுவாங்க. கணவன் கிட்ட சொல்லி வாழ்க்கைய கெடுத்துடுவோம்னு சொல்லி மனைவி கிட்ட காசு வாங்க முயற்சி பண்ணுவாங்க. வெளிய சொல்லி மானத்த வாங்கிடுவோம்னு சொல்லி மிரட்டி, கணவன் கிட்டயும் காசு வாங்க முயற்சி பண்ணுவாங்க.

சுகுமாரன்: ஓஹ்! ஆனா அதுக்கும், நான் அவ கூட மீட்டிங் வச்சிருக்கப்போ மட்டும் அவங்க முயற்சி பண்ணதுக்கும் என்ன சம்மந்தம்?

விஜயன்: இதே சந்தேகம் எனக்கும் இருந்துச்சு. விசாரணைல அவங்க சொன்ன பதில்,

"பெண்களுக்கு குற்ற உணர்ச்சி கொஞ்சம் அதிகம். புருஷன் வெளியூர் போயிட்டோ, இல்ல ஊருலயே வழக்கமா வேலைக்கு போயிட்டு வர மாதிரி வந்து ஒன்னும் தெரியாத மாதிரி சகஜமா அவங்க கூட பேசுனா, கணவன் கிட்ட உண்மைய சொன்னாலும் சொல்லிடுவாங்க. அப்படி சொல்லிட்டா, புருஷனுக்கு சொல்லிடுவோம்னு பொண்டாட்டிய மிரட்டி அவ கிட்ட இருந்து காசு வாங்க முடியாது. அதுவும் இல்லாம பொண்டாட்டி அழுதுட்டே இத சொல்லும்போது, அந்த பொம்பளையோட அழுகையை பாத்து புருஷனுக்கு அவ மேல இரக்கம் வந்து, அவ மேல தப்பில்லன்னு நெனைக்கவும் வாய்ப்பிருக்கு. அப்டி நடந்தா அவங்க ரெண்டு பெரும் சேர்ந்து இந்த விஷயத்த எப்படி சரி கட்டுறதுனு கொஞ்சம் தெளிவா முடிவெடுப்பாங்க. போலீஸ் அது இதுனு போய்ட்டா அது கொஞ்சம் டேஞ்சர்.

அதனால, முடிஞ்ச அளவுக்கு பொண்டாட்டியும் புருஷனையும் சேராம பாத்துப்போம். அதனால சம்பவம் முடிஞ்ச உடனே சூட்டோட சூடா கணவனுக்கு இந்த விஷயத்த பத்தி சொல்லிடுவோம். அதனால அவரு வீட்டுக்கு போகும்போதே, அவர் எவ்வளவு முயற்சி பண்ணாலும் மனைவி கிட்ட சகஜமா பழக முடியாத மாதிரி பண்ணிடுவோம். அவரோட நடவடிக்கைய பாத்து மனைவிக்கும் ஒரு பக்கம் பயமாவே இருக்கும். அதனாலேயே புருஷன் கிட்ட ஒன்னும் பேச மாட்டாங்க. புருஷன், பொண்டாட்டி ரெண்டு பேருமே தனியா ஆகிடுவாங்க. யார் கிட்ட உதவி கேக்குறதுனு தெரியாம முழிப்பாங்க. அவங்கள கொஞ்ச நாள் அப்படியே விட்டுடுவோம். அவங்க நல்லா குழம்பி, தெளிவா முடிவெடுக்க முடியாத நிலமைல இருக்கப்போ, அவங்கள மிரட்ட ஆரம்பிப்போம்."னு சொன்னாங்க.

சுகுமாரன்: ஹ்ம்ம். சரி மெரட்டுறதா இருந்த அவ ஏன் என் கிட்ட இது யாருக்கோ நடந்த மாதிரி சொல்லணும்? நேராவே என்ன மெரட்டிருக்கலாமே!

விஜயன்: இதுக்கும் கிட்டத்தட்ட முன்னாடி சொன்ன பதில் தான். கணவன நேரா மெரட்டுனா அட்ரீனலின் ரஷ்ல அவர் போலீஸ் அது இதுனு போகலாம். அத விட ரொம்ப முக்கியமா, ஏதாவது தப்பான முடிவெடுக்கலாம். அப்டி நடக்கிறதால அவங்களுக்கு ஒரு பிரயோஜனமும் இல்ல. அதனால அது யாருக்கோ நடந்த மாதிரி சொல்லி, அவங்க மூலமா மேற்கொண்டு வேற எந்த பிரச்சனையும் வராதுனும் சொல்லி அந்த கணவன கொஞ்சம் தேத்துவாங்க. அதே சமயம், அவரோட மனைவிய கலங்கப்படுத்திட்டோம்ன்ற மாதிரியும் ஜாட மாடையா எதையாவது சொல்லி, அந்த கணவனுக்கு மனைவி மேல கொஞ்சம் வெறுப்பு வர மாதிரி அவர் மனச குழப்புவா. நல்லா யோசிச்சு பாரு. என் கிட்ட அது என்னனு சொல்லவேணாம். பட் உண்மையா இல்லையானு மட்டும் சொல்லு. 

சுகுமாரன் யோசிக்கலானார். சிறிது நேரத்திற்கு பிறகு, முதல் தடவ தொடுறப்போ தான் பத்தினி, ஒரு தடவ தொட்டுட்டா அவ தெவிடியானு புரோக்கர் போன்ல பேசுனதா சொன்னது அவருக்கு ஞாபகம் வந்தது.

சுகுமாரன்: ஆமா விஜய்! அந்த மாதிரி ஏதோ சொன்னா!!

விஜயன்: அப்டித்தான் பண்ணுவாங்க. ஒரு பக்கம் இதனால பிரச்சன வராதுன்னு சொல்லி நீ போலீஸ் பக்கம் போகாம பாத்துப்பாங்க. இன்னொரு பக்கம் உன் மனைவிய பத்தி உன் கிட்ட தப்பா பேசி, உன்னோட மனச குழப்பி, அவங்க குடும்பத்தோட எதிர்காலத்தப் பத்தின பயத்த உருவாக்குவாங்க. மனைவி, கணவன் ரெண்டு பேரையும் கொஞ்ச நாள் அந்த மாதிரியே இருக்க விடுவாங்க. அவங்க ரெண்டு பெரும், பதட்டத்துலயே இருக்க விட்டு, அவங்கலாலா தெளிவா முடிவெடுக்க முடியாம இருக்க நெலமைல, அப்புறமா பணம் புடுங்குற வேலைய பாப்பாங்க.அவங்க உன் குடும்பத்தை மட்டும் அந்த மாதிரி பண்ணல. விசாரிச்ச வரைக்கும் இது வரை சென்னைலயே 48 குடும்பத்த அந்த மாதிரி பண்ணிருக்காங்க. உன்னோட குடும்பம் 49ஆவது விக்டிம்.

சுகுமாரன்: 48 ஆஹ்? இப்படி 48 குடும்பத்த சீரழிச்சும் எப்படிடா அவங்க அவ்வளவு சுதந்திரமா சென்னைலேயே நடமாடிட்டு இருக்காங்க? அதுவும் தைரியமா அவங்க முகத்தை காட்டியே பண்ணிட்டு எப்படி அவங்க இவ்வளவு சுதந்திரமா திரியுறாங்க?

விஜயன்: இந்த மாதிரி விஷயத்த எத்தன பேர் தைரியமா வெளிய சொல்லுவாங்க சொல்லு? என்னோட முக்கியமான ஒரு சீக்ரட் உன் கிட்ட இருக்கு. அதனால நீ தைரியமா என் கிட்ட உதவி கேட்ட. மத்தவங்களுக்கு அதே மாதிரி இருக்குமா? மேற்கொண்டு இவங்க தொந்தரவு பண்ண கூடாதுனு, பெரும்பாலும் ஊர விட்டு போய்டுவாங்க.

சுகுமாரன்: நீ சொல்றது சரி தான் விஜய். ஆனா எல்லாராலயும் ஊர விட்டு போய்ட முடியுமா? அவங்க ஏதாவது தொழில் பண்ணிட்டு இருந்தா, அவங்களால எப்படி இங்க இருக்க கஸ்டமர் பேஸ விட்டு உடனே வேற ஊருக்கு போய் முதல்ல இருந்து ஆரம்பிக்க முடியும்? இப்போ என்ன மாதிரி ஒரு ஆளா இருந்த எப்படி உடனே வேற வேல கிடைக்கும்? வீடுலாம் என்னாகும்?  பசங்களோட படிப்பு அது இதுனு எவ்வளவோ இருக்கே!

விஜயன்: ஆமா. முடிஞ்சவங்க போய்டுவாங்க. முடியாதவங்க வேற வழி இல்லாம பயந்து பயந்து இங்கயே வாழ்க்கைய தொடர வேண்டியது தான்.     

சுகுமாரன்: ஹ்ம்ம். ஆனா, என்ன தான் அவங்க கேட்ட காச குடுத்து அந்த பிரச்சனைய முடிச்சாலும், எல்லா குடும்பமும் இயல்பு நிலைக்கு திரும்புறதுக்கு வாய்ப்பு இல்லல? பல குடும்பம் இதனால சின்னாபின்னமாகிருக்கும். தன்னோட குடும்பத்த சீரழிச்சவங்கள பழி வாங்கணும்னு தோனாமலா இருக்கும்? அப்படி கூட ஏன் யாரும் அவங்கள ஒன்னும் பண்ணல? எனக்கு அதான் ஒன்னும் புரியல. அது மட்டும் இல்ல. யாரு வேணும்னா யார பத்தி வேணும்னா தப்பா பேசலாமே! வெறும் வாய் வார்த்தைக்கு பயந்துட்டா விக்டிம்ஸ்லாம் இவங்கள ஒன்னும் பண்ணாம இருக்காங்க? அவங்க கிட்ட வேற ஏதாவது எவிடன்ஸ் இருந்துச்சா, லைக் ஹிட்டன் கேமரா மாதிரி.

சிறிது நேரம் மௌனம் காண்பித்தார் விஜயன்.

சுகுமாரன்: சொல்லுடா விஜய்!

விஜயன்: ஐயோ சுகு! சாரி! எனக்கு அர்ஜெண்ட்டா வருது! நான் பாத்ரூம் போயிட்டு வந்துடுறேன்! என்று சொல்லிவிட்டு கழிவறைக்கு விரைந்தார்.

மற்றோரு புறம், ஹேமா ஒரு வழியாக வீட்டை சென்றடைந்தாள். அவள் வீட்டுக்கு வந்தவுடன், அவளுக்காக காத்திருந்த ஹேமாவின் அம்மா ஆரம்பித்தாள்.

ஹேமாவின் அம்மா: என்னடி ஆச்சு? ஏன்டி இவ்ளோ நேரம்?

ஹேமா: அதான் சொன்னனேம்மா! எக்ஸாம்க்கு ஸ்டடி மேட்டரில் கலக்ட் பண்ண லேட் ஆகிடுச்சுனு.

ஹேமாவின் அம்மா: நீ ஈஸியா சொல்லிடுற! உன் அப்பா உன்ன பத்தி கேட்டுடுவாரோனு பயத்துல இருந்தது எனக்கு தான்டி தெரியும்.

ஹேமா: எதுக்கு பயப்படுற? அப்பா தான? நான் பாத்துக்கிறேன் 

ஹேமாவின் அம்மா: நீ சொல்லிடுவ! நான் தான அவருக்கு பதில் சொல்லணும்

ஹேமா: சரிம்மா! அப்பா எங்க?

ஹேமாவின் அம்மா: வெளிய போயிருக்காரு டி. நல்லவேள அவரு திரும்பி வரதுக்குள்ள நீ வந்துட்ட! போ! போய் ஃபிரெஷ் அப் பண்ணிட்டு வா!

ஹேமா சரி என்று தன்னுடைய அறைக்கு சென்று முகம், கை, கால்களை கழுவிக்கொண்டு தன்னுடைய அறையில் உள்ள கண்ணாடியின் முன் நின்று தன்னுடைய சுடிதாரை கழட்டினாள். சுடிதாரைக் கழட்டியதும், கண்ணாடியில் அவளுடைய ப்ரா லூசாக இருப்பதை பார்த்த ஹேமா, தன்னுடைய பின் பக்கத்தை கண்ணாடி முன் காட்டி, தலையைத் திருப்பி கண்ணாடியைப் பார்த்தாள். சதிஷ் அவிழ்த்திருந்த ப்ராவின் கொக்கிகள் மீண்டும் போடப்படாததை உணர்ந்தாள். உடனடியாக வெட்கம் கொண்டு, தன்னிரு கைகளைக் கொண்டு முகத்தை மூடினாள். கடற்கரையில் தங்களுக்குள் நடந்ததை எண்ணி நாணம் கொண்டு சிரித்தபடி, "திருட்டுப்பையன்! பாக்க ஒன்னும் தெரியாதவன் மாதிரி இருந்துட்டு, என்ன போட்டு எண்ணலாம் பண்ணான்!!?" என்று தனக்குள் பேசிக்கொண்டாள். அந்த ப்ராவை அவிழ்த்து, அந்த ப்ராவை தன் கைகளால் மார்போடு சேர்த்து இறுக்க அணைத்துக்கொண்டாள். ஓடிச்சென்று மெத்தையில் விழுந்தாள்.

சிறிது நேரம் அந்த ப்ராவை தன் மார்பின் மீது வைத்தபடி தன்னிரு கைகளையும் விரித்தபடி, மேலே உள்ள மின்விசிறியைப் பார்த்து கடற்கரையில் தங்களுக்குள் நடந்ததை எண்ணியும், அம்மா அழைக்கவில்லை என்றால் தங்களுக்குள் என்னவெல்லாம் நடந்திருக்கும் என்ற கற்பனையிலும் வெட்கத்தில் சிரித்துக்கொண்டே தனக்குள் பேசிக்கொண்டிருந்தாள்.

சிறிது நேரம் கழித்து இடது புறமாக திரும்பி பக்கவாட்டில் படுத்துக்கொண்டு, ப்ராவை தன் முகத்தருகில் வைத்து ப்ராவுடன் பேச துவங்கினாள். 

ஹேமா: அந்த திருட்டு பையன் என்னலாம் பண்ணான் பாத்தியா? கொஞ்சம் விட்டா உன்ன கழட்டி தூக்கி கடல்ல வீசிருப்பான். மோசமான பையன்ல?!! உன் நல்ல நேரம் நீ தப்பிச்சிட்ட! ஆனா அவன் உன்ன போட்டு நல்ல கசக்கிட்டான்ல? ரொம்ப சாரிடி! நீ கோச்சுக்காத! இனிமேல் அந்த முரடன் கிட்ட நீ போக வேணாம்! சரியா?

என்று பேசிக்கொண்டே, சிறிது நேரம் கழித்து அதே ப்ராவை சதிஷ் என நினைத்து மீண்டும் பேச ஆரம்பித்தாள்.

ஹேமா: ஒரு பொண்ணுன்னு கூட பாக்கம என்ன போட்டு அப்படி இறுக்கிறியேடா. வெரி பேட் பாய் நீ. 

இப்போதைக்கு சதீஷாக உள்ள ப்ராவிடம் இருந்து ஒரு பதிலும் வரவில்லை. ஹேமா ப்ரா சதீஷை அறைந்து, 

ஹேமா: ஏன்டா பேசாம இருக்க? அங்க என்ன போட்டு என்னென்னமோ பண்ணிட்டு, இங்க ஒன்னும் தெரியாத மாதிரி இருக்க?

என்று மீண்டும் ப்ரா சதீஷை அறைந்தாள்.

ஹேமா: நாளைக்கு என்ன பாத்தா என்னலாம் பண்ணுவ?  கட்டிப்புடிப்பியா? முத்தம் குடுப்பியா? (தன் முலையில் கை வைத்து) இங்க தொடுவியா? (இடுப்பில் கைவைத்து) இங்க தொடுவியா? (அப்படியே கைகளை தன் பூனையின் மேல் உள்ள ஜீன்ஸ் பேண்ட்டின் மீது வைத்து)  இங்க??? ஐயோ!! ச்சீ!!! ரொம்ப மோசமான பையன்டா நீ!     

என்று வெட்கப்பட்டபடி கொஞ்சல் மொழியில் பேசிக்கொண்டே, ப்ரா சதீஷை மீண்டும் அறைந்தாள். 

ஹேமா: ம்ஹ்ம். நீ அதோட நிறுத்த மாட்டடா திருடா! நீ கண்ட எடத்துலலாம் கை வச்சு என்ன என்னென்னமோ பண்ண போற! 

என்று பேசியபடி ப்ரா சதீஷுக்கு முத்தம் கொடுக்க,

ஹேமா: நான் உனக்கு இப்போ வீடியோ கால் பண்ணட்டா?

மீண்டும் ப்ரா சதிஷ் அசைவின்றி கிடைக்க, ஹேமா அவனை மீண்டும் அறைந்து,

ஹேமா: மாட்டேன்! நீ என்ன எத்தன நாள் ஏங்க விட்டிருக்க? இன்னைக்கு ஒரு நாள் நீ எனக்காக ஏங்கிட்டு இரு!

என்று சொல்லி , ப்ராவை மீண்டும் எடுத்து மல்லாக்க படுத்துக்கொண்டு, தன மார்பில் அனைத்து வெட்கப்பட்டுக்கொண்டு, சுழன்று கொண்டிருக்கும் மின்விசிறியை பார்த்தபடி கற்பனை உலகத்திற்கு சென்றாள்.

இது ஒரு புறம் நடந்து கொண்டிருக்க, மற்றொரு புறம், நிஜ சதிஷ் தன்னுடைய வீட்டில் தன் அறையில் மெத்தையில் படுத்துக்கொண்டே , ஹேமாவிடம் இருந்து அழைப்பு வருமா என்று ஆவலுடன் காத்துக்கொண்டே, கடற்கரையில் நடந்ததை எண்ணி மகிழ்ந்து தன் இடது கையை தன்னுடைய ஜட்டிக்குள் விட்டு தன்னுடைய உபகரணத்தை தேய்த்துக்கொண்டிருந்தான். அம்மா இரவு உணவு உன்ன அவன் கதவை தட்ட, கட்டிலில் படுத்தபடியே "எக்ஸாம்க்கு படிக்கனும்மா. கொஞ்ச நேரம் கழிச்சு வரேன்" என்று சொல்லிக்கொண்டு, நன்கு தன உபகரணத்தை தேய்த்துக்கொண்டிருந்தான்.

அந்த காதல் ஜோடி ஒரு புறம் தங்களுடைய கற்பனை உலகத்தில் இருக்க, மற்றோரு புறம் கழிவறையிலிருந்து விஜயன் வெளியே வந்து தன்னுடைய நாற்காலியில் அமர்ந்தார்.

விஜயன்: என்னடா பேசிட்டு இருந்தோம் சுகு?

சுகுமாரன்: அதான் விஜய். ஹிட்டன் கேமரா மாதிரி ஏதாவது ஆதாரம் வச்சிருப்பாங்களானு கேட்டேன்.

[Siva veri 20]

Unga thinking super bro..realy different plot...thrlinga poguthu bro...

[karthikhse12]

நண்பா மிகவும் சஸ்பென்ஸ் த்ரில்லர் நிறைந்து அருமையாக உள்ளது. அதுவும் விஜயன் விசாரணை தெரிந்த உண்மை சுகுமாரன் உடன் சொல்லி அதற்கு விஜயன் ஒரு சீக்ரெட் உன்னிடம் இருப்பதால் சொல்லி பார்க்கும் போது பிற்பகுதியில் பல ஆட்டங்கள் நிறைந்து காணப்படும் என்று நினைக்கிறேன்

[antibull007]

Unga thinking super bro..realy different plot...thrlinga poguthu bro...

Thanks for your wonderful feedback bro!!

நண்பா மிகவும் சஸ்பென்ஸ் த்ரில்லர் நிறைந்து அருமையாக உள்ளது. அதுவும் விஜயன் விசாரணை தெரிந்த உண்மை சுகுமாரன் உடன் சொல்லி அதற்கு விஜயன் ஒரு சீக்ரெட் உன்னிடம் இருப்பதால் சொல்லி பார்க்கும் போது பிற்பகுதியில் பல ஆட்டங்கள் நிறைந்து காணப்படும் என்று நினைக்கிறேன்

ஒவ்வொரு பதிவிலும் தங்களுக்கு பிடித்திருந்ததை குறிப்பிட்டு காட்டி கருத்து சொல்வதற்கு நன்றி நண்பா!

[antibull007]

Dear readers, ungaloda maththa karuththukkaloda serththu, kurippaa hema-sathish romance eppadi irukkunu sollunga. Enakku oru romance story ezhudhanumnu aasa. adhanaala, adhukku oru previewaa avanga portiona ezhudhittrukken. unga comments paathuttu, adhu nalla irundhaa oru full length romance story ezhudha muyarchippen! kandippa indha thalaththula mudiyaadhu. vera oru thalaththula thaan. but, oru udhaviyaa seinga!!

[Chinna raja]

சுகு கேட்ட மாதிரி கேமரா இருந்து அந்த வீடியோவ விஜயன் பார்த்துருப்பானோ ? சதீஷ் அவன் அம்மாவ பண்ணது தெரிஞ்சிருக்குமோ ?

[Muralirk]

Interesting bro semaya kondu poreenga story ah super super please continue thanks for update

[Fun_Lover_007]

நல்ல பதிவு!

இன்செஸ்ட், ரொமான்ஸ், க்ரைம்-த்ரில்லர் என வெவ்வேறு ஜேனர் கலந்து கதையை எழுதியிருப்பது சிறப்பு. இருந்தாலும் காமம் பிரதானமாக இருக்கும்படி பார்த்துக்கொள்ளவும்.

[thandavp]

நல்ல விறுவிறுப்பாக செல்கிறது கதை

[antibull007]

சுகு கேட்ட மாதிரி கேமரா இருந்து அந்த வீடியோவ விஜயன் பார்த்துருப்பானோ ? சதீஷ் அவன் அம்மாவ பண்ணது தெரிஞ்சிருக்குமோ ?

அது இப்போதைக்கு விஜயனுக்கு மட்டும் தான் வெளிச்சம். அடுத்த பதிவில் வாசகர்களுக்கும் தெரிய வரும். 

Interesting bro semaya kondu poreenga story ah super super please continue thanks for update

Thanks for your wonderful feedback bro!

நல்ல பதிவு!

இன்செஸ்ட், ரொமான்ஸ், க்ரைம்-த்ரில்லர் என வெவ்வேறு ஜேனர் கலந்து கதையை எழுதியிருப்பது சிறப்பு. இருந்தாலும் காமம் பிரதானமாக இருக்கும்படி பார்த்துக்கொள்ளவும்.

தங்களுடைய நேராமையான கருத்துக்கு நன்றி நண்பா!!

நன்கு அறிவேன்!! காமம் கலக்காவிட்டால் கதை இந்த தளத்தில் சுத்தமாக எடுபடாது என்று. ஆனால், கதையோட்டத்தை பாதிக்காமல் எல்லா பதிவுகளிலும், காமத்தை கலப்பது பெரும் சிரமமாக உள்ளது. கதையில் காமம் உண்டு. அடுத்த ஒன்றிரண்டு பதிவுகளிலேயே காமம் ஆரம்பிக்கும்.

நல்ல விறுவிறுப்பாக செல்கிறது கதை

தங்களுடைய நல்ல கருத்துக்கு நன்றி சகோதரா!!

[antibull007]

Guest readers, edhaavathu feedback irundha anonymousaa enakku sollunga. https://www.secretmessage.link/secret/6797c75562f34/

[omprakash_71]

Semma Interesting and Tempting Update Nanba

[Prashanth131]

Any update on this story awaiting bro

[antibull007]

Any update on this story awaiting bro

Ezhudhittu irukkan bro!! nightkulla post panniduven.

[Muralirk]

Waiting for your hot and interesting story bro please update

[antibull007]

பாகம் - 16

விஜயன்: ச்ச! அந்த மூஞ்சுங்கள பாத்தா அவ்ளோ யோசிக்கிற மாதிரியா தெரியுது?

சுகுமாரன்: ஏன்டா? இவ்ளோ யோசிக்குறப்போ அதையும் யோசிக்க வாய்ப்பிருக்குல?

விஜயன்: விசாரிச்ச வரைக்கும், அப்படி எந்த எவிடேன்ஸும் கிடைக்கல. நீ தேவை இல்லாம கண்டத நெனச்சு மனச போட்டு கொழப்பிக்காத!

சுகுமாரன்: ஹ்ம்ம். வெறும் வாய் வார்த்தைய வச்சே இப்படி மிரட்டி அவங்க காரியத்தை சாதிச்சு, தைரியமா சுத்திட்டு இருக்காங்கன்னா கில்லாடிங்க தான்.

விஜயன்: கில்லாடிங்க தான். ஆனா விக்டிம்சால அந்த நெலைமைல தெளிவா யோசிக்க முடியாது. நீ எவ்ளோ பெரிய மூளக்காரன்!! உன்னாலேயே அவ சொன்னதுல இருக்க லாஜிக் மிஸ்டேக்ஸ்லாம் கண்டு புடிக்க முடியல. இப்போ உனக்கு துணையா நான் இருக்கிறன்றதால, கொஞ்சம் தெளிவா யோசிக்கிற. மத்தவங்களுக்கு இதுல இருந்து வெளிய வந்தா போதும்னு தான் நினைப்பாங்க.

சுகுமாரன்: புரியுது விஜய். நீ சொல்றதும் சரி தான். 

விஜயன்: சரி சுகு! இந்த பிரச்சன இதோட முடிஞ்சிது. இனி நீ அவங்கள பத்தி ஒன்னும் கவலப்படவேணாம். எல்லாத்தயும் நான் பாத்துக்கறேன். அவங்கள உள்ள வச்சு என்ன பண்ணணுமோ பண்ணிடுறேன். நீ வீட்டுக்கு போய், மனைவி கிட்டயும் மகன் கிட்டயும் நல்ல பழக ஆரம்பி. கூடிய சீக்கிரமே அவங்க நடந்ததெல்லாம் மறந்துட்டு இயல்பு நிலைக்கு திரும்பிடுவாங்க.    

சுகுமாரன்:  சரி டா. ரொம்ப தேங்க்ஸ். நீ இல்லனா என்ன ஆகிருப்போம்ன்னே தெரியாது!

விஜயன்: எதுக்குடா தேங்க்ஸ்லாம்? நீ எனக்கு ஒரு தடவ பெரிய உதவி பண்ணிருக்க. அதுக்கு என்னால முடிஞ்ச கைம்மாறு. அவ்வளவு தான்!

சுகுமாரன்: சரி விஜய்! கெளம்பலாமா?

இருவரும், அறையை காலி செய்துவிட்டு கிளம்பினர். ஹோட்டலின் பார்க்கிங்கில்,

விஜயன்: நல்ல கார் டா! பாக்க ஸ்டைலிஷா இருக்கு! இதான் உன் ரேன்ஜ். இனி இந்த கார்க்குள்ள எத்துறவங்களும், உன் ரேன்ஜ்க்கு இருக்கவங்களானு யோசிச்சிட்டு ஏத்து! 

என்று சொல்லி சிரிக்க, சுகுமாரனும் பதிலுக்கு சிரித்தார்.

சுகுமாரன்: யு ஹேவ் காட் அ நைஸ் கார் டூ! சரி கெளம்புவோமா?

விஜயன்: யா! டேக் கேர்! சீ யூ லேட்டர் 

சுகுமாரன்:  சேம் டூ யூ!

இருவரும் அவர்களுடைய கார்களில், தத்தம் வீட்டுக்கு கிளம்பினர். சுகுமாரன் வீட்டிற்கு சென்று மனைவியுடனும், பிள்ளையுடனும் வழக்கம் போல உரையாடிவிட்டு, ஒரு புறம் இதற்கெல்லாம் தான் தான் காரணம் என்ற குற்ற உணர்ச்சி இருந்தாலும், பிரச்சனையிலிருந்து வெளியே வந்ததை எண்ணி, கொஞ்சம் நிம்மதியாக உறங்க சென்றார்.

ஆனால் தன் வீட்டிற்கு சென்ற விஜயன் முகத்திலோ கலக்கம். "கை கழுவிட்டு வாங்க; சாப்பிடலாம்" என்று சொன்ன மனைவியின் பேச்சை காதில் வாங்காமல் நேராக தன் அறைக்குள் சென்றார். சிறிது நேரம் எதையோ யோசித்த படி அமர்ந்திருந்தார். அவர் மனைவி மீண்டும் அழைக்க எழுந்து சென்று, உணவு அருந்திவிட்டு, உறங்கினார்.    

அடுத்த நாள் காலை, சுகுமாரன் வீட்டில், சதிஷ் இன்று எப்படியும் ஹேமாவுடன் கலவி நடக்கும் என்ற நம்பிக்கையில், தன்னிடம் இருந்த ஜட்டிகளிலேயே அழகான ஜட்டியை உடுத்திக்கொண்டு, உடைகளையும் ஆதிகேற்ப உடுத்திக்கொண்டு, வாசனை திரவியத்தையும் வழக்கத்துக்கு அதிகமாகவே போட்டுகொண்டு, வழக்கமாக 7:30க்கு கிளம்பும் சதிஷ், 15 நிமிடம் முன்னதாகவே வீட்டை விட்டு கல்லூரிக்கு கிளம்பினான். 8:30 மணிக்கு முதல் வகுப்பு ஆரம்பிக்கும் நிலையில், 7:45க்கெல்லாம் கல்லூரியை சென்றடைந்தான். ஹேமாவின் வருகைக்காக காத்திருந்தான். பாத்து பாத்து அவன் கண்கள் பூத்தன. யார் யாரோ வந்தார்கள். ஆனால் அவன் காதல் கன்னியை மட்டும் காணவில்லை. வாட்சப்பில் செய்தி அனுப்பியும் பார்த்தான். ஆனால் பதில் வரவில்லை. வகுப்புக்கு நேரம் ஆனதால் வேண்டா வெறுப்பாக வகுப்புக்கு சென்றான். ஏமாற்றத்துடன் வகுப்பறையில் அமர்ந்திருந்தான். வகுப்பு ஆரம்பித்து 5 நிமிடம் ஆன போது, வகுப்பறையின் வாசலில் "எக்ஸ்கியூஸ் மீ சார்" என்ற ஹேமாவின் குரல்  கேட்டது. திரும்பி பார்த்தான். ஹேமா மூச்சிரைக்க நின்று கொண்டிருந்தாள். "கம் இன்" என்று பேராசிரியர் கூற, உள்ளே வந்து அமர்ந்து, சதீஷை பார்த்து புன்னகைத்தாள். வாடிய அவன் முகம் மீண்டும் மலர்ந்தது. மீண்டும் நம்பிக்கை கொண்டான். வகுப்பு முழுவதும் இருவரும் ஒருவரை ஒருவர் பார்த்த படி, தங்கள் காம இச்சைகளை கண்ணாலேயே பரிமாறிக்கொண்டனர். ஒரு புறம் அவர்களின் இளமை அவர்களை வாட்டி வதைக்க, மற்றோரு புறம் பேராசிரியர் பாடம் எடுக்கிறேன் என்ற பெயரில் வாட்டி வதைத்துக் கொண்டிருந்தார். அவர்கள் போதாத நேரம் அன்று பார்த்து தொடர்ந்து இரு வகுப்புகள். இரண்டாம் வகுப்பு எடுக்கும் பேராசிரியரும் சிறிது இடைவெளியும் விடாமல் வந்து தன் பங்குக்கு இருவரையும் போட்டு வதைத்தார். ஒரு கட்டத்திற்கு மேல் சதீஷால் முடியவில்லை. தன கைப்பேசியை எடுத்து ஹேமாவிற்கு செய்தி அனுப்பினான்.

சதிஷ்: ஹே!!

வந்திருக்கும் செய்தி அவனுடையதாக தான் இருக்கும் என்றறிந்த ஹேமா, திருட்டுத்தனமாக கைப்பேசியை எடுத்து பதில் அனுப்பினாள்.

ஹேமா: டேய், அப்புறமா பேசலாம்! க்ளாஸ் கவனிப்போம்!

சதிஷ்: கவனிச்சா மட்டும் இவர் எடுக்கிறது புரிஞ்சிடுமா?

ஹேமா: சரி! என்ன விஷயம் சொல்லு.

சதிஷ்: பிரேக்ல வா! வெளிய போவோம்!

ஹேமா: வேணாம்பா! யாருக்காவது தெரிஞ்சிடும்!

சதிஷ்: தெரிஞ்சா தெரிஞ்சிட்டு போகட்டும்! நீ வா!

ஹேமா: அப்போ க்ளாஸ்?

சதிஷ்: ஒரு நாள் க்ளாஸ் அட்டண்ட் பண்ணலைனா ஒன்னும் ஆகாது!

ஹேமா: ஐயோ! நான் மாட்டேன்! ஒரே நேரத்துல க்ளாஸ் கட் அடிச்சா, கண்டிப்பா மாட்டுவோம்! சொன்னா கேளு! நாம எப்போவும் போற மாதிரி ஈவினிங் போகலாம்!

ஹேமாவின் பேச்சை கேட்டு கடுப்பான சதிஷ் பதில் ஒன்றும் சொல்லவில்லை. கைப்பேசியை பாக்கெட்டில் வைத்து விட்டு, கடு கடு முகத்துடன் பாடத்தை கவனிப்பது போல் பாவலா காட்டிக்கொண்டிருந்தான். ஹேமா திரும்பி பார்த்தாள். சதிஷ் அவள் பார்ப்பது தெரிந்தும், பார்க்காதது போல் பாடத்தை கவனித்துக் கொண்டிருந்தான். அதை பார்த்த ஹேமாவின் முகம் வாட்டம் கொண்டது. என்ன செய்வதென்று தெரியாமல் குழம்பிக்கொண்டிருந்தாள். வாசலில் மீண்டும் சத்தம் கேட்டது. அனைவரும் திரும்பி பார்த்தனர். "சார்! சர்குலர்!" என்று கல்லூரி அலுவலக உதவியாளர் சொல்ல, பேராசிரியர் அவரை உள்ளே அழைத்து, அதை வாங்கி படித்தார். அனைத்து மாணவர்களும் ஆவலுடன் பேராசிரியரின் முகத்தை பார்த்தனர்.

பேராசிரியர்: டியர் ஸ்டுடண்ட்ஸ். லுக்ஸ் லைக் தேர் இஸ் சம் ஸ்டூடெண்ட்ஸ் ப்ரொட்டெஸ்ட் கோயிங் ஆன். டியூ டூ தட், தேர் ஓண்ட் பி எனி க்ளாஸெஸ் ஹப்பெனிங் டுடே. யூ ஆர் ஆல் ஆஸ்க்ட் டு லீவ் தி கேம்பஸ் இம்மீடியட்லி டு ஸ்டாப் தி ப்ரொட்டெஸ்ட் ஃப்ரம் இன்டென்சிஃபையிங். ஐ ரிப்பீட் அகைன்!! டோன்ட் ஜாயின் தி ப்ரொட்டெஸ்ட். தேங்க் யூ. 

என்று சொல்லிவிட்டு அவர் கிளம்ப, மாணவர்கள் அனைவரும் கிளம்பும் சலசலப்புக்கு மத்தியில் ஹேமாவும் கிளம்பிக்கொண்டு சதீஷை பார்த்தாள். சதிஷ் மீண்டும் அவளைப் பார்க்காதது போல் தன் பொருட்களை எடுத்துக்கொண்டு  கிளம்பி வெளியில் சென்றான். உடனடியாக கிளம்பும்படி ஆணை இருந்ததால், ஆட்கள் நின்றுகொண்டு மாணவர்கள் யாரையும் ஒருவருடன் ஒருவர் பேச அனுமதிக்கவில்லை. சதிஷ் நேராக சென்று தன் பைக்கை எடுத்துக்கொண்டு கிளம்பினான். ஹேமாவும் வேறு வழியின்று கல்லூரியின் கேட்டை தாண்டும் வரையில் ஒன்றும் பேசாமல் வேகமாக நடந்து சென்றாள். தாண்டியவுடன் அவள், சதிஷிற்கு ஃபோன் செய்தாள். சதிஷ் எடுக்கவில்லை. மீண்டும் ஃபோன் செய்தாள். மீண்டும் எடுக்கவில்லை. அவள் மனம் தளராமல் மீண்டும் அழைத்தாள். சதிஷ் ஃபோனை எடுத்தான். 

சதிஷ்: எதுக்கு இப்போ சும்மா ஃபோன் பண்ணிட்டு இருக்க? பைக் ஓட்டிட்டு இருக்கேன்னு தெரியாதா?

என்று அவளைத் திட்ட,
 
ஹேமா: இப்போ எதுக்கு கோவப்படுற? 

சதிஷ்: சரி! என்ன விஷயம்னு சொல்லு.

ஹேமா: உனக்கு தெரியாதா என்ன விஷயம்னு?

சதிஷ்: அதான் வர மாட்டேன்னு சொல்லிட்டியே!

ஹேமா: நான் எப்போடா வர மாட்டேன்னு சொன்னேன்? முடிஞ்சப்புறம் போகலாம்னு தான் சொன்னேன். அதான் முடிஞ்சிடுச்சுல? மரியாதையா வந்து கூட்டிட்டு போ. இல்லனா நடக்கிறதே வேற!  

என்று திட்ட,
 
சதிஷ்: சரி! எங்க இருக்கனு சொல்லு!

ஹேமா: விண்வெளில இருக்கேன்!! எங்க இருப்பன்னு உனக்கு தெரியாதா? சீக்கிரம் வா 

சதிஷ்: சரி! பின்னாடி திரும்பி பாரு!

ஹேமா பின்னாடி திரும்பிப் பார்க்க, சதிஷ் ஒரு 50 அடி தள்ளி தன்னுடைய பைக்கை சாலையோரம் நிறுத்தி விட்டு, அதன் மீது அமர்ந்த படி, கைப்பேசியை காதில் வைத்திருந்தான். ஹேமாவை பார்த்து அவன் சிரித்தபடி கையசைக்க,ஹேமா வெட்கம் கொண்டாள். 

ஹேமா: ச்சீ! வந்து தொல!

என்று சொல்ல, சதிஷ் ஹேமாவிடம் பைக்கை ஒட்டிக்கொண்டு வந்து நின்றான். ஹேமா அவன் பின்னே அமர்ந்து அவன் தலையில் அடித்து,

ஹேமா: பொறுக்கி! நல்லா ஆக்ட் பன்ற!

என்று சொல்ல , சதிஷ் சிரித்துக்கொண்டே வண்டியை எடுத்தான். 10 மணி அளவில் அவர்கள் அங்கிருந்து கிளம்பினர். 

சுகுமாரன் வழக்கம் போல காலை 8 மணிக்கு வீட்டை விட்டு கிளம்பினார். கணவனையும் பிள்ளையையும் வீட்டை விட்டு கிளப்பி விட்டு, வங்கியில் வேலை பார்ப்பதால், சற்று தாமதமாக 9:30 மணி போல கிளம்பும் கலையரசி 9 மணி அளவில் குளித்து முடித்து விட்டு ஆடைகளை அணிந்து அலங்காரப்படுத்திக்கொண்டு, மதிய உணவை தன்னுடைய பாத்திரங்களில் கட்டிக்கொண்டிருந்தாள். அழைப்பு மணி அடித்தது. "வேலைக்கு கெளம்புற நேரத்துல யாரது?" என்று தன் மனதிற்குள் பேசிக்கொண்டே, விறு விறுவென நடந்து சென்று கதவைத் திறந்தாள். கதவைத் திறந்தவுடன், கதவிற்கு அடுத்த பக்கம் காலர் வைத்த டீஷர்ட்டையும், ஜீன்ஸ் பேண்ட்டையும் போட்டுக்கொண்டு, கட்டையான மீசை வைத்துக்கொண்டு சற்றே தடியான ஒரு நபர் நின்றுகொண்டிருந்தார். 

கலையரசி: யாரு சார் நீங்க? 

என்று கலையரசி கேட்க, 

அந்த நபர்: உள்ள வந்து பேசலாமா? 

என்று அவர் பதிலுக்கு கேட்க, 

கலையரசி: ஐயோ! சாரி! உள்ள வாங்க! 

என்று கூறி அவரை தயக்கத்துடன் உள்ளே அழைத்தார். அவர் உள்ளே வந்தவுடன், 

கலையரசி: உட்காருங்க சார்! 

என்று கலையரசி சொல்ல, 

அந்த நபர்: இருக்கட்டும்.. பரவால்ல.. 

என்று சொல்லி அவர் நின்று கொண்டிருக்க, யாரிது என்ற பதட்டம் கலந்த ஆர்வத்தில் கலையரசி அவருக்கு எதிரில் நின்று கொண்டிருந்தாள். 

கலையரசி: சொல்லுங்க சார்! யார் நீங்க? என்ன விஷயமா வந்தீங்க? 

என்று தயக்கத்துடன் கேட்டாள்.
 
அந்த நபர்: நீங்க தேவ இல்லாம பயப்படாதீங்க. உங்க கிட்ட ஒரு முக்கியமான விஷயத்த சொல்லிட்டு போகலாம்னு வந்தேன்.
 
அதைக் கேட்ட கலையரசி, சற்றே ஆர்வத்துடன்,  

கலையரசி: என்ன முக்கியமான விஷயம் சார்? 

அந்த நபர்: நான் சுத்தி வளச்சு பேச விரும்பல. நேரா விஷயத்துக்கே வரேன். அந்த ஆட்டோ சம்பவத்த பத்தி தான். 

அதைக் கேட்ட அடுத்த நொடியே, கலையரசியின் இதயம் படபடத்தது, கண்கள் துடித்தன, கால்கள் உதறின, ஏ.சி காற்றிலும் அவளுக்கு வியர்த்தது. பதட்டதுடன் தயக்கமாக,    

கலையரசி: எந்த ஆட்டோ சம்பவம் சார்?

அந்த நபர்: அது உங்களுக்கே நல்லா தெரியும். பதட்டப்படாதீங்க. நான் உங்கள அந்த பிரச்சனைல இருந்து காப்பாத்த தான் வந்திருக்கேன். 

கலையரசியின் நடுக்கம் நிற்கவில்லை. அவரின் சொற்களை சரியாக காதில் வாங்காமல், பயத்தில்  

கலையரசி: சார், ப்ளீஸ் சார். ஏதோ நடந்துடுச்சு. நாங்க அத கடந்துட்டோம். எங்கள நிம்மதியா இருக்க விடுங்க! 

என்று அழுத படி தன் இருகைகளையும் கூப்பி, தழுதழுத்த குரலில் சொல்ல,

அந்த நபர்: ஐயோ! நீங்க தப்பா எடுத்துக்காதீங்க. உங்களோட நல்லதுக்காக தான் நான் வந்திருக்கேன். அந்த பிரச்சன முடிஞ்சிடுச்சு. நீங்க இனி பதட்டம் இல்லாம இருக்கலாம். அத சொல்லிட்டு போகலாம்னு தான் வந்தேன். 

ஆனால் அதிர்ச்சியில் இருந்த கலையரசிக்கு அது ஒன்றும் காதில் விழவில்லை. வந்திருப்பவர் அதை வைத்து தன்னை மிரட்ட வந்திருப்பதாக எண்ணினாள். தன் இரு கைகளை கூப்பி, 

கலையரசி:  சார்! நான் என்ன சார் பாவம் பண்ணேன்? ஏன் சார் எனக்கு இப்படி நடக்குது? விட்டுடுங்க சார். தயவு செஞ்சி கேக்கறேன்.

கலையரசியின் நடுக்கத்தை குறைக்க எண்ணிய அந்த நபர், 

அந்த நபர்: கலை! நான் சொல்றத கொஞ்சம் காதுல வாங்குங்க. உண்மையிலேயே நான் யார்னு உங்களுக்கு தெரியலையா? 

கலையரசி: யார்......நீங்க? 

என்று ஆச்சர்யம் கலந்த பதட்டத்துடன் கேட்க, 

அந்த நபர்: நான் விஜயன். சுகுமாரனோட ஃப்ரெண்ட். ஞாபகம் இல்லையா?  

அதைக் கேட்ட கலையரசி, மேலும் நடுங்கினாள்.  

கலையரசி: ஐயோ! உங்களுக்கும் அவருக்கும் ஏதோ பெரிய பிரச்சனைன்னு சொன்னாரே! இனிமேல் உங்க முகத்துலயே முழிக்க மாட்டேன்னு சொன்னாரே! அண்ணா!! அவரு மேல இருக்க கோவத்துல எங்க குடும்பத்த சீரழிச்சிடாதீங்கன்னா! மன்னிச்சி விட்டுடுங்க!

என்று மண்டியிட்டபடி, விஜயனின் காலைப் பிடித்துக்கொண்டு, அழுதுகொண்டே வேண்டினாள். கலையரசிக்கு தான் வந்த நோக்கத்தை புரியவைக்க முடியாமல் விஜயன் திண்டாடிக்கொண்டே,அவளை சமாதானப்படுத்தி  தூக்க முயன்று கொண்டிருந்தார். சிறிது நேரம் கழித்து கலையரசி வாய் பேசாமல் மண்டியிட்ட நிலையில் பேய் அறைந்ததைப் மிரண்டு போய், அசைவின்றி கிடந்தாள். சற்றே நிமிர்ந்து விஜயனின் முகத்தை ராட்சசனை பார்ப்பது போல் பார்த்தாள். பதறி அடித்து எழுந்து பின்னால் சென்றாள். முடிந்த வரை பின்னால் சென்றாள். சுவற்றில் இடித்தாள். என்ன ஆனதென்று புரியாமல், விஜயன் கீழே குனிந்து பார்த்தார். அவருடைய லாத்தி பேண்ட்டை முட்டிக்கொண்டு இருந்தது. 

நிமிர்ந்து கலையரசியை பார்த்தார். கலையரசி மார்ப்பில்லாமல் நின்றுகொண்டிருந்தாள். அவர் பார்ப்பதை பார்த்த கலையரசி அவசரமாக தன் முந்தானையை போட்டுகொண்டு தன் இரு கைகளாலும் தன மார்பை மறைத்தாள். 

மண்டியிட்டு வேண்டிக்கொண்டிருக்கும்போது, கலையரசியின் முந்தானை நழுவி அவளுடைய கைகளுக்கு வர, பயத்தில் அவள் அதை பொருட்படுத்தவில்லை. அவளுடைய ஜாக்கெட்டும், முலைப்பிளவும் திரையின்றி காட்சியளித்தன. பதற்றத்தினால் ஏ.சி. அறையிலும் வியர்த்திருந்த அவளுடைய நெற்றியில் தோன்றிய வியர்வை அருவி போல வழிந்தோடி, அவள் கழுத்து வழியாக, அவளுடைய முலைப்பிளவுக்குள் சென்றுகொண்டிருந்தது. அவளைத் தேற்றி தூக்க முயலும்போது, அந்த காட்சியைக் காண நேர்ந்த விஜயனின் லாத்தி அவர் அனுமதி இல்லாமலே தூக்கியது. மண்டியிட்ட நிலையிலிருந்த கலையரசி நீட்டியிருந்த லாத்தியால் புடைத்திருந்த விஜயனின் பேண்ட்டை நேர் எதிராக காணவே, கலையரசி, விஜயன் ஆட்டோ சம்பவத்தை வைத்து மிரட்டி தன்னை அனுபவிக்க எண்ணம் கொண்டுள்ளார் என்று தவறாக நினைக்கவே, அவள் விஜயனை ராட்சசன் போல் பார்த்து, உடனடியாக விலகி நின்று சுவற்றுடன் ஒட்டிக்கொண்டு, தன் மாராப்பை சரி செய்து, தன் மார்பை கைகளால் மறைத்தாள்.    

கலையரசி தன்னைப் பற்றி என்ன நினைக்கிறாள் என்பதை உணர்ந்த விஜயன், உடனே தன்னிரு கைகளால் நீட்டிக்கொண்டிருந்த அவருடைய லாத்தியை மறைத்துக்கொண்டு, "என்ன மன்னிச்சிடுங்க! நான் ஏதோ நெனச்சு இங்க வந்தா, என்னமோ நடக்குது" என்று மன்னிப்பு கேட்க, பயத்தில் உறைந்திருந்த கலையரசியிடம் இருந்து ஒரு பதிலும் வரவில்லை. அவள் கண்ணிமைக்காமல் உறைந்து போய், பெருமூச்சு வாங்கிக்கொண்டிருந்தாள். 

விஜயன்: என்ன மன்னிச்சிடுங்க! நான் இங்க வந்த விஷயம் வேற! ஆனா இங்க நடக்குற விஷயம் வேற! நீங்க நெனைக்கிற மாதிரி இல்ல கலை. ப்ளீஸ். நீங்க தப்பா எடுத்துகிட்டீங்க என்ன. ப்ளீஸ். நான் அதுக்காக இங்க வரல. நீங்க தெளிவாகுங்க. நான் போயிட்டு அப்பறமா வந்து பேசுறேன்.

என்று சொல்லிவிட்டு தன் கைகளால் தன்னுடைய லாத்தியை மறைத்தபடி விறுவிறுவென கலையரசியின் வீட்டை விட்டு வெளியேறி தன் காரில் வந்து அமர்ந்து, நண்பனின் மனைவியினிடம் காம இச்சை தோன்றியதை எண்ணி தன் மீது வெறுப்புக்கொண்டார். ஆனால் தான் சொல்வதை கேட்கும் நிலைமையில், கலையரசி இல்லை என்பதை உணர்ந்து அவள் தெளிந்ததும் பிறகு பேசிக்கொள்ளலாம் என்று மனதை தேத்திக்கொண்டு, சுமார் 9:30 மணி அளவில் தன் காரை எடுத்துக்கொண்டு கிளம்பினார்.
 
மற்றோரு புறம், 8:00 மணிக்கு வீட்டில் இருந்து கிளம்பிய சுகுமாரன், 8:30 மணி அளவில் அலுவலகத்தை வந்தடைந்தார். வழக்கம் போல தன்னுடைய அறையில் இருந்த படி, வேலை பார்த்துக்கொண்டிருந்தார். அரை மணி நேரம் கழித்து, சுகுமாரனின் பாஸ் அறையின் கதவை திறந்து உள்ளே நுழைந்தார்.

பாஸ்: குட் மோர்னிங் சுகு!

சுகுமாரன் அவரை நிமிர்ந்து பார்த்தார்.
 
சுகுமாரன்: குட் மார்னிங் பாஸ்!! 

பாஸ்: அந்த இம்பார்ட்டண்ட் ஃபைல்ஸ்லாம் கேட்டுருந்தானே. கொண்டு வந்தீங்களா? ஃபிரியா இருந்தா  சொல்லுங்க. டிஸ்கஸ் பண்ணுவோம்.

சுகுமாரன்: யா பாஸ்! 

என்று சொல்லிக்கொண்டே தன்னுடைய பைக்குள் கை விட்டு தேடினார். 

சுகுமாரன்: ப்ச்க்...சாரி பாஸ். வீட்லயே விட்டுட்டேன் போல.

பாஸ்: ஒன்னும் பிரச்சன இல்ல சுகு. நீங்க எப்போ ஃபிரீயோ போய் கொண்டு வாங்க. ஈவினீங்குள்ள எப்போ வேணாலும் டிஸ்கஸ் பண்ணலாம்.                     

சுகுமாரன்; ஆல்ரைட் பாஸ். எனக்கொரு பேங்க் ஒர்க் இருக்கு. அத முடிச்சிட்டு அப்படியே போய் கொண்டு வரேன்.

பாஸ்: கூல்!!

சுகுமாரன் தன்னுடைய வேலையை முடித்து விட்டு  தன்னுடைய வங்கி வேலையை முடித்து விட்டு தன்னுடைய பாஸ் கேட்ட அலுவலக ஆவணங்களை கொண்டு வரும் நோக்கத்த்துடன், 9:15 மணி அளவில், அலுவலகத்திலிருந்து காரை எடுத்துக்கொண்டு வங்கிக்கு கிளம்பினார். 15 நிமிடத்தில் வங்கியை அடைந்தார். அடுத்த 15 நிமிடத்தில் வங்கியில் வேலை முடித்து விட்டு கிளம்புறதற்காக வெளியே வங்கியை பார்த்தபடி நிறுத்தியிருந்த தன்னுடைய காரை, பின்னால்  எடுக்கும்போது, அந்த நேரம் பார்த்தது பின்னால் வந்த யார் மீதோ லேசாக மோதியது. சுதாரித்த சுகுமாரன், மீண்டும் காரை முன்னே நகர்த்தி விட்டு உடனடியாக காரை விட்டு இறங்கி பின்னே சென்றார். பின்னே சுமார் 45 வயது மதிக்கத்தக்க ஒரு பெண்மணி, தன் ஸ்கூட்டியுடன் சேர்ந்து கீழே விழுந்து கிடந்தார். இடித்தது என்னமோ லேசாக தான்; அந்த பெண்மணியும் வங்கியின் முன் தன் வாகனத்தை நிறுத்தும் நோக்கில் மெதுவாக தான் வந்திருந்தார். அனால் அந்த பெண்மணி கார் பின்னால் வருவதை துளியும் கவனிக்காததால் இடித்ததில் நிலை தடுமாறி விழுந்தார். பெண்ணிற்கு ஏதாவது ஒன்றென்றால், ஆண்கள் இனம் பொறுக்குமா? உடனே ஒரு பெரிய படையே கூடி, அந்த பெண்மணியின்  ஸ்கூட்டியை நிமிர்த்தி, அவரை தூக்கி நிப்பாட்டி விட்டு சுகுமாரனை நோக்கி போர் தொடுத்தனர். 

கூட்டத்தில் ஒருவர்: கண்ண எங்கயா வச்சிருக்க? ரோட்டுல ஆள் போறது கூட பாக்க மாட்டீயா?

கூட்டத்தில் இன்னொருவர்: கார் வச்சிருக்கோம்னு திமிறுல ஓட்ட வேண்டியது. ஏதாவது ஆகிருந்தா என்னாகுறது?

சுகுமாரன்: இல்ல சார், நான் அவங்க வந்தத பாக்கல. பின்னாடி யாரும் வராங்களானு பாத்து தான் ரிவெர்ஸ்  எடுத்தேன். ஆனா எப்படியோ மேடம் திடீர்னு வந்துட்டாங்க.      

கூட்டத்தில் மற்றோருவர்: அதெப்படியா திடீர்னு வருவாங்க?    

அந்த பெண்மணி கீழே குனிந்து, தன் கையில் படிந்துள்ள மண்ணை துடைத்துக்கொண்டு, "அவர் மேல தப்பு இல்ல. நான் தாங்க கவனிக்காம வந்துட்டேன்." என்று சொன்னார்.  ஆனாலும் கேட்குமா ஆண்கள் இனம்?
மீண்டும், மேடம் உங்களுக்கு ஒன்னும் தெரியாது. ஏதாவது ஆகியிருந்தா? என்று பேசிக்கொண்டிருக்கும்போது, அந்த பெண்மணி தலையை நிமிர்த்தி சுகுமாரனைப்  பார்க்க, ஆச்சர்யம் கொண்டாள்.

அந்த பெண்மணி: சுகு?

சுகுமாரன் சிறிது நேரம் ஆச்சர்யத்துடன் யாராக இருக்குமென யோசித்தார். 

சுகுமாரன்: (கண்களை சுருக்கி, சற்று சந்தேகத்துடன்) கீதா?

அந்த பெண்மணி: (பரவசத்துடன்)  ஐயோ சுகு! நீங்க தானா?

என்று சிரித்துக்கொண்டே, கூட்டத்தைப் பார்த்து, "அவர எனக்கு தெரியும். நான் பாத்துக்கிறேன். நீங்கலாம் கிளம்புங்க" என்று கூட்டத்தை கலைத்தார்.

கீதா: வாட்ட சர்ப்ரைஸ்!! பாத்து 20 வருஷம் ஆச்சு. இப்படி மீட் பண்ணுவோம்னு எதிர் பார்க்கவே இல்ல. 

சுகுமாரன்: உங்கள மறுபடியும் பாப்பேன்னு நானும் எதிர் பார்க்கவே இல்ல. சென்னை எப்போ வந்தீங்க? 

கீதா: நாங்க வந்து 5 வருஷம் மேல ஆகுது.

என்று சொல்லிக்கொண்டே சுள்ளென்று அடிக்கும் வெயிலால் தன்னுடைய முகத்தில் ஊற்றிய வியர்வையை துடைத்துக்கொண்டே,

கீதா: ரொம்ப வெயில் அடிக்குது. வாங்க பக்கத்துல எங்கயாவது கஃபே போய் சாப்டுட்டே பேசுவோம்.

தன்னுடைய வாட்ச்சை பார்த்த சுகுமாரன்,

சுகுமாரன்: கஃபே போயிட்டு வர லேட் ஆகும். கார்லாம் வேற பார்க் பண்ணனும். எனக்கு கொஞ்சம் வேல இருக்கு. வாங்க என் கார்குள்ளவே உக்காந்து பேசுவோம்.  

கீதா: சரி சுகு!

என்று சொல்ல, சுகுமாரன் கீதாவின் ஸ்கூட்டியை தள்ளிக்கொண்டு சென்று தன்னுடைய காரின் அருகிலேயே நிறுத்தினார். சுமார் 10 மணி அளவில் இருவரும் காரின் உள்ளே சென்று அமர்ந்தனர். 

சுகுமாரன்: சொல்லுங்க கீதா! எப்படி இருக்கீங்க? விஜய் எப்படி இருக்கான்? குழந்தையெல்லாம் எப்படி இருக்கு? 

கீதா: எல்லாம் நல்லா இருக்கோம் சுகு! அவரு உங்கள பத்தி பேசிட்டே இருப்பாரு அடிக்கடி! ஆனா உங்கள தொந்தரவு பண்ண கூடாதுனு, பாக்க விரும்பல. சென்னை வந்தத பத்தியும் சொல்லல! 

சுகுமாரன்: புரியுது கீதா! 

இருவரும் நலம் விசாரித்து விட்டு சில நேரம் கதை அடித்தனர். 

கீதா: சரி சுகு! ஆனா உங்கள பாத்தது ரொம்ப சந்தோசம். ஆனா, கீப் இன் டச் னு சொல்ல கூட முடியல! டேக் கேர்.

சுகுமாரன்: யு டூ!

என்று சொல்ல, காரின் கதவை திறக்கத் துவங்கினாள் கீதா. கதவை லேசாக திறந்து இறங்கும் முன், அவள் தயக்கம் கொண்டாள். சில நேரம் அவள் அப்படியே யோசித்து கொண்டு இருக்க, சுகுமாரன் என்ன ஆயிற்று என்று புரியாமல்,

சுகுமாரன்: என்னாச்சு கீதா?

என்று கேட்க, கீதா திரும்பி,

கீதா: சுகு! உங்களுக்கு விருப்பம் இருந்தா, நான் உங்க கிட்ட கொஞ்சம் பேசலாமா?

சுகுமாரன்: ஐயோ! கீதா ப்ளீஸ்! இதை எதுக்கு கேட்டுட்டு? பேசலாம். கதவ சாத்திட்டு உள்ள வாங்க!

கீதா கதவை மூடிவிட்டு மீண்டும் சுகுமாரனின் பக்கத்து சீட்டில் அமர்ந்தாள். அவள் கண்கள் கலங்கிய படி இருக்க, சுகுமாரனுக்கு ஒன்றும் புரியவில்லை.

சுகுமாரன்: என்னாச்சு கீதா? ஏன் அழறீங்க? ஏதாவது பிரச்சனையா?
 
சிறிது நேரம் கண்கள் கலங்கியபடி சுகுமாரனையே பார்த்துக்கொண்டிருந்த கீதா, ஒரு வழியாக பேசினாள்.
  
கீதா: சுகு! என்ன கடைசியா தொட்டது நீங்க தான்னு சொன்னா உங்களால நம்ப முடியுமா?

[Muralirk]

Super bro sema interesting and thrilling update please continue thanks for your story

[karthikhse12]

நண்பா மிகவும் அருமையான பதிவு அதிலும் கலையரசி ஆட்டோவில் நடந்ததை சம்பவத்தை மறந்து விஜயன் வீட்டில் வந்து சொல்லும் போது அவளின் மனநிலை தெளிவாக விளக்கி சொல்லியது மிகவும் தத்ரூபமாக இருந்தது. இப்போது கீதா எதார்த்தமாக பேங்க் வாசலில் விபத்தில் பார்த்து பின்னர் இயல்பான உரையாடல் சென்று கடைசியாக சஸ்பென்ஸ் வச்சு முடிந்ததை பார்க்கும் போது இனிமேல் தான் பல திருப்பங்கள் நிறைந்து காணப்படும் என்று அறிய ஆவலுடன் எதிர்பார்த்து காத்திருக்கிறேன்.