माझ्या प्रिय सख्या

[neerathemall]

ती थोडीशी मागे झाली.

मी माझा बुल्ल्हा माझ्या हातात पकडला आणि तो तिच्या योनीच्या तोंडावर धरला. तिने आपले कुल्ल्हे मागे करत त्याला मला तिच्या योनीत घालायला मदत केली.

तो आत व्यवस्थित शिरतोय हे कळल्यावर आपली योनी पुढे करत तिने माझ्या बुल्ल्ह्यावर दाबली. त्याबरोबर तिच्या कामरसाने बुळबुळीत झालेल्या तिच्या योनीत माझा बुल्ल्हा सहज आत टोकापर्यंत घुसला. आशाताईने "आह आह...आ...आ" म्हणत मला तिच्या योनीने जोरदार धक्का दिला.

आता तिने तिने कंबर हलवत मला पोटावर धक्के मारायला सुरवात केली आणि ती आनंदाने मला झवू लागली.

तिच्या परकराच्या खाली हे सगळे चालले असल्याने मला ते दिसत नव्हते पण मला त्याचा स्पर्श जाणवत होता.

तिचे हात तिने माझ्या मानेत टाकले होते आणि माझे डोके तिने आपल्या घट्ट मिठीत घेतले होते. मी माझे डोके तिच्या खांद्यांवर ठेवले आणि तिचे झवणे भोगत होतो. अहाहा...!!!! काय अवर्णनीय आनंद होता तो... मीही तिला आता माझी कंबर आणि कुल्ल्हे उचलत तिला झवत होतो.

आम्ही आता जवळ जवळ दहा मिनटे एकमेकांना झवत होतो आणि स्वर्गसुखाचा आनंद घेत होतो. आता कामसुखाच्या परमोच्च बिंदूपर्यंत ती आणि मी पोहोचलो होतो.

ती एकदम जोरात झवायला लागली आणि ती तोंडाने हलकेच "आ....आ....आ.." असे चित्कार काढू लागली.

....तेव्हढ्यात दरवाजा बाहेरून कोणीतरी आशाताईच्या नातेवाईकाने टक टक करत आवाज दिला "आशा खाली येतस ना?" आशाताई एकदम चपापली आणि थांबली आणि माझ्याकडे पहात तिने चेहऱ्यानेच मला विचारले "आता काय करायचे?"

मी माझे तिच्या खांद्यावर असलेले डोके उचलून आशाताईला कानात सांगितले.."त्यांना ओरडून सांग आलेच म्हणून"

आशाताई खुदकन हसली. तिच्या चेहऱ्यावरही खोडकरपणा होता. आशाताईने ओरडूनच त्यांना सांगितले..."आलोच आम्ही.. तुम्ही पुढे व्हा"

ते म्हणाले "लवकर या" आशाताईने परत उत्तर दिले "हो!! हो !! आलोच आम्ही" ते आमच्या दारातून दूर गेल्याचे लक्षात आल्यावर आम्ही एकमेकांकडे पहात खोडसाळपणे हसलो आणि आम्ही परत झवायला सुरवात केली.

मला लक्षात आले की ती आता झडणार. आणि तेवढ्यात तिने हलकेच चित्कार करत जोर जोरात मला तिच्या योनीने ढुश्या दिल्या आणि ती झडू लागली. तिने माझ्या गळ्यातली मिठी अधिक घट्ट केली आणि मला जवळ घेतले. मीही माझे हात तिच्या पाठी भोवती टाकत तिला जवळ घेतले.

मीही आता झडायाला लागलो होतो....मीही तोंडांने "आह...आह.. आह.."करत झडू लागलो.

दोन मिनिटात ती आणि मी शांत झालो. ती माझ्या मांडीवर शांत बसली होती. तिचे कुल्ल्हे माझ्या मांडीवर विसावले होते. माझा बुल्ल्हा तिच्या योनीच्या आतच लहान होऊ लागला होता. पण तो बाहेर पडला नव्हता.

माझ्या मांडीवर बसल्या बसल्या आशाताई म्हणाली..."शहाण्या.... मी लग्नासाठी एव्हढी छान तयार झाले आणि तू हे केलेस. मला आता परत साडी नेसायला लागले. माझी साडीबघ थोडी चुरगळीली आहे ना तू ...आता? आता माझ्याकडे दुसरी साडीही नाही."

"फक्त मी केले?" मी तिला म्हटले "सगळे तर तूच करत होतीस" मी तिच्याकडे डोळे मिचकावत पहात म्हटले.

ती आपल्या हाताने मला लटक्या रागाने मारु लागली.

तसे करत असतांनाच माझा छोटा झालेला बुल्ल्हा तिच्या योनीतून बाहेर आला.

आम्ही झवण्याची मस्ती केल्याने आशाताईचा परकर ढिला झाला होता. त्यावर दोन ठिकाणी वीर्याचे डागही पडले होते. मांडीवर बसल्या बसल्या आशाताईने आपल्या परकराची नाडी सोडली.

"चल आपण उठूया" ती म्हणाली आणि माझ्या मांडीवरून दूर होत उभी राहिली.

तिने परत आपला काळा परकर आपल्या कंबरे जवळ बांधला. मी तिची खाली पडलेली चड्डी तिच्या हातात दिली. तिने खाली वाकत ती चड्डी घातली आणि काळ्या परकरा खाली हात घालत त्याची नाडी बांधली. ब्लाऊजच्या खालून आणि वरुन बोटे घालत तिने ब्लाऊज आणि ब्रेसियर सारखी केली. बेडवर पडलेली साडी तिने परत नेसायला घेतली.

मी तिला साडी नेसतांनां अनिमीष डोळ्यांनी पहात होतो. तिच्याकडे पहात हसत आशाताईला म्हटले "अजिबात चुरगळलेली दिसत नाही....एकदम छान दिसते आहेस तू आणि कोणी विचारलेच खोदून तर सांग बॅगेत जरा घडी विस्कटली."

"तुझ्याकडे प्रत्येक प्रश्नाचे उत्तर आहे.थापाड्या कुठला !! जा ! आता तू कपडे कर जा त्या शिवाय मलाही खाली जाता येणार नाही." आशाताई म्हणाली.

मी कपाटाकडे जाऊन माझे कपडे घेतले आणि घातले आणि दरवाजात परत आलो. आशाताई तिथेच साडी छानपैकी परत नेसून, तोंडाला पावडरचा हलका हात लाऊन तयार होऊन थांबली होती. तिला नुकतेच मी झवल्याने तिच्या चेहऱ्यावर एक सुंदरसा ताजेपणा आणि आनंदी भाव दिसत होता. मी परत तिला एक आलिंगन दिले आणि तिचे चुंबन घेतले. तिनेही मला छान प्रतिसाद देत माझे चुंबन घेतले. मग तिने मला दूर केले आणि मला खूणेनेच लांब व्हायला सांगितले आणि दरवाजा उघडला.

बाहेर इतर नातेवाईंकांची वर्दळ आणि लगबग चालू होती. मी आणि आशाताई दोघेही खाली निघालो. येणारा जाणारा प्रत्येक जण आशाताईच्या सौंदर्याची स्तुती करत होता. त्या हिरव्या साडीत आणि पिवळ्या तांबड्या बांधणी ब्लाऊजमधे, काळ्याभोर कुरळ्या केसांचा छोटा पण जाड शेपटा बांधलेली, गोरीपान आशाताई अतिशय सुंदर दिसत होती यात वादच नाही.

मी तो अतिशय भाग्यवान मुलगा होतो जो तिला आत्ता काही मिनटांपूर्वी आणि रात्री झवला होता. मला खूप भाग्यवान असल्यासारखे वाटत होते.

हॉलमधे तिने लग्नाला आलेल्या तिच्या इतर नातेवाईक मुलांशी माझी ओळख करुन दिली. मी त्यांच्या बरोबर गप्पा मारु लागलो. आशाताई मला सांगून तिच्या बाकीच्या नातेवाईकांबरोबर मिसळली.

अशीच गप्पा मारता मारता दुपार झाली. आपल्या नातेवाईक मैत्रीणीं बरोबर येता जाता मला आशाताई भेटत होती आणि आम्ही एकमेकांकडे पहात हसत होतो. लग्न लागले होते. जेवणाची वेळ झाली होती.

आशाताई मला शोधत आली आणि म्हणाली "चल...जेवायला येतोस ना?" मीही होकार दिला.

मला घेऊन आशाताई वॉशरुमकडे गेली. बेसिनवर हात धुता धुता मला ती मला म्हणाली "तुला माहित आहे? बाकी कोणी नाही पण त्या आईकडच्या काही वयस्कर बायकांनी मला विचारले की काय ग आशा, जरा साडी चुरगळली आहे असे नाही का वाटत? इस्त्री करुन आणायची !! नाहीतर इतकी छान दिसते आहेस तू?"....

"मग काय सांगितले?" मी विचारले. "त्यांना सांगितले, की माझ्या पिल्लाने खराब केली साडी म्हणून." आशाताई हसत बेसीनवर हात धुतानां समोरच्या आरशात पहात म्हणाली.

[neerathemall]

मी विचारले "खरच सांगितलेस की काय?" "नाही रे!!! असे कसे सांगेन मी? तू म्हणालास तेच सांगितले....बॅगेत इस्त्री खराब झाली म्हणून." आशाताई म्हणाली.

आम्ही दोघेही खोडसाळपणे हसलो. आम्ही दोघेही जेवायला बसलो...सुग्रास जेवणाचाआस्वाद आम्ही घेतला. आता लग्नाचा कार्यक्रम जवळ जवळ संपत आला होता. आमची जाण्याची तिकीटे संध्याकाळी ६ ची होती. मधला वेळ आम्हाला विश्रांतीसाठी होता.

आशाताईने तिच्या नातेवाईकांना विचारले होते की दुपारी हॉटेलची रुम खाली करायची आहे का? तिला त्यांनी सांगितले होते की रुम उद्या पर्यंत आहे तुम्ही खाली करायची गरज नाही.

आम्ही दोघेही दुपारी हॉटेलच्या रुमवर परत आलो. मी कपडे काढून मी परत लेंगा आणि शर्ट घातला आणि बेडवर आडवा झालो. रात्रीचे थोडे जागरण आणि लवकर उठणे आणि सुग्रास जेवण यामुळे डोळ्यावर झोप आली होती. मी डोळे मिटले. आशाताईने जास्त कपडे आणले नसल्याने त्याच बॉटल ग्रीन हिरव्या साडी आणि तांबड्या बांधणी ब्लाऊजमधे माझ्या शेजारी येऊन झोपली. तिने माझ्या भोवती हात टाकला आणि मला चिकटून ती झोपली.

माझ्या कानात येऊन म्हणाली. "तू सकाळी आज फारच खोडसाळपणा केलास"

मी तिला म्हटले "तू इतकी सुंदर दिसतेस की मला अजिबात रहावले गेले नाही."

" पण त्या खोली बाहेरुन हाक मारणाऱ्यां मामांना करता करताच ओरडून उत्तर देणे म्हणजे कहर होता." आशाताई म्हणाली.

"करता करताच म्हणजे?" मी विचारले.

आशाताई मला परत डाव्या हाताने मारु लागली....."शहाण्या काय वाटेल ते विचारतोस मला ......मी मुलगी आहे, मला काय माहित?"

"त्याला मराठीत झवणे असा शब्द आहे. मीही पुस्तकातूनच वाचला आणि मोल्सवर्थच्या डिक्शनरीत पाहिला आहे"मी म्हटले.

"याचाही तुझा अभ्यास आहे वाटते....कहर आहे तुझा.....कॉलेजमधे मला सगळे हुशार विद्यार्थी म्हणतात पण तू आम्हा सर्वांपेक्षा पुढे आहेस आणि तरीही चार वर्षांनी लहान आहेस माझ्यापेक्षा.. लबाडा" आशाताई म्हणाली.

मी तिला म्हटले " तू म्हण ना....करता करता ऐवजी....झवता झवता"

आशाताई लाजत लाजत हसत म्हणाली "झवता झवता ओरडून उत्तर देणे म्हणजे कहर होता" आशाताई म्हणाली आणि लाजून मला बिलगली.....

"मला काहीही घाण घाण शब्द बोलायला लावतोस तू आणि मीही तुझ्या म्हणण्या प्रमाणे ते करतेय......काय हे? तू बहिणीला नाही नाही ते सांगत फुकट घालवलेस. मी किती शांत आणि हुशार विद्यार्थिनी म्हणून कॉलेजात प्रसिद्ध आहे. गेल्या २४ तासात मी पूर्ण बदलून गेले आहे."....आशाताई म्हणाली आणि मला खोट्या रागाने मारु लागली....

" ए!! यात घाण काहीही नाही. हां....मराठीत या प्रक्रियेला शब्द आहे. डिक्शनरीत आहे. तुला पाहिजे तर दाखवेन आणि हुशारीचे आणि अभ्यासाचे म्हणशील तर तुझ्या प्रसिद्धीला कोणताही धक्का लागणार नाही. आजही तशीच हुशार रहाणार आहेस. फक्त कोणालाही माहित नसलेले एक गुपित तुझ्या माझ्यात आहे." मी म्हटले....

"बरं बरं हुशार मुला.....आता झोप आणि विश्रांती घे....काल रात्री थोडे जागरण झाले आहे आणि आज संध्याकाळीही प्रवासात जागरण होईल. तेंव्हा झोप आता." ती माझ्या डाव्या बाजूला बिलगून झोपली होती. ती थोडी लांब झाली आणि माझ्याकडे तिने पाठ केली. तिने माझा डावा हात आपल्या डाव्या हातात घेतला आणि आपल्या छातीजवळ आपल्या दोन्ही हातांनी ओढला आणि त्या हाताला बिलगून ती झोपी गेली. माझे मनगट तिच्या स्तनांवर दाबले गेले होते.

मी डोळे मिटले आणि पाच मिनीटांत मला गाढ झोप लागली. आम्ही जवळ जवळ तीन एक तास झोपलो होतो.

संध्याकाळी आम्ही सर्वांचा निरोप घेऊन संध्याकाळच्या सहाच्या आमच्या गाडीत बसलो. एस टी च्या खिडकीत आशाताई बसली होती. तिच्या अंगावर सकाळीच नेसलेली ती सुंदर बॉटल ग्रीन साडी आणि बांधणी ब्लाऊज होता. मी तिच्या जवळच बसलो होतो. आशाताई गप्प गप्प बसली होती.

मी तिला विचारले "कसला विचार करतेस?" "नाही कसलाच नाही"आशाताई म्हणाली.

"तुला पश्चाताप वाटतोय का?" मी विचारले.

" पश्चाताप असे काही नाही रे पण जरा विचित्र वाटतय. तू गावाला आमच्याकडे सुटीत यायचास तेंव्हा आपण किती तरी वेळ एकमेकां बरोबर खेळत असायचो त्याची आठवण झाली. मी सारखी तुझ्या बरोबरच असायचे....मी तुझ्याहून ४ वर्षांनी मोठी आहे पण मी तुझ्या बरोबरच आज हे सगळे केले.... "

" मला माहित आहे की तुझे माझ्यावर खूप प्रेम आहे.... आणि ते तू आज असे व्यक्त केलेस...काही जास्त विचार करु नको. हे बघ आपण गेल्या चौवीस तासात किती सुख अनुभवले?" मी विचारले.

"अरे त्या सुखाला कशाचीच तोड नाही...." आशाताई म्हणाली.

"मग बाकीचे विचार काढून टाक" मी म्हटले.

आशाताईने माझ्या हातात हात दिला. एव्हांना रात्र झाली होती. खिडकीतून येणारा गार वाऱ्यामुळे थंडी वाजत होती. आशाताई उठली आणि तिने बॅगमधून शाल काढली आणि आम्हा दोघां भोवती घेतली. आता आम्ही एकाच शालीत गुंडाळून बसलो होतो. मी माझा हात आशाताईच्या हातात दिला तीही मला बिलगली.

आमचे गाव आले. आम्ही एस टी तून उतरलो. आमच्या घरी आलो. रात्रीचे १२ वाजले होते. आम्ही आमच्या घराच्या दारात होतो.

रस्त्यांवरुन खांबावरचा लाईट मंदपणे येत होता. त्या अर्धवट काळोखात मी आशाताईला घट्ट मिठीत घेतले आणि तिच्या ओठावर ओठ ठेवले आणि तिचे एक कडकडून चुंबन घेतले..तिनेही मला प्रतिसाद दिला. आम्ही एकमेकांची अनेक चुंबने घेतली. आम्हाला दूर व्हावेसे वाटत नव्हते. आम्ही बळे बळेच दूर झालो.
आम्हा दोघांमधल्या नात्याची एक नवीन सुरवात झाली होती.

मी तिच्याकडे हसत पहात घराची बेल दाबली.

पुढे हे आमचे नाते आशाताईचे लग्न होई पर्यंत सुरुच होते. जेंव्हां जेंव्हा आम्हाला एकांत मिळायचा तेंव्हा तेंव्हा आम्ही झवायचो.

आम्हाला एकांत मिळवून देण्यात सुधाताईही अनेक वेळा मदत करत होती.

मी एकाचवेळी आशाताई आणि सुधाताईला झवत होतो. मात्र आशाताईला माझ्या आणि सुधाताईच्या गुपिताची गंधवार्ताही नव्हती. सुधाताईला मात्र माझे आणि आशाताईचे गुपित माहिती होते, एव्हढेच नव्हे तर आशाताईला झवण्यासाठी मला सुधाताई मदतही करत होती

[neerathemall]

The end