Incest மனைவியின் பாசம்..

[Siva veri 20]

Nice bro..opena soldra padikumbothu pola adakave mudila ..semakick

[Arul Pragasam]

Super sago

[omprakash_71]

மிகவும் கலகலப்பான பதிவுக்கு நன்றி நண்பா நன்றி

[சிற்பி***]

Nice bro..opena soldra padikumbothu pola adakave mudila ..semakick

அடுத்த பதிவு இதைவிட காமமாக இருக்கும் நண்பா..

[சிற்பி***]

Super sago

[சிற்பி***]

மிகவும் கலகலப்பான பதிவுக்கு நன்றி நண்பா நன்றி

[சிற்பி***]

நான் மொட்டைமாடியிலிருந்து வீட்டின் பின் பகுதியை வெறித்துப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன். என் மனதில் எந்தவிதமான
எண்ணங்களும் தோன்றவில்லை. மனம் வெறுமையை உணர்ந்து, பயத்துடன் எண்ணங்கள் உதயமாவதை தவிர்த்தது.

”அப்பா....” என அவினாஷ் என் வலது காலை தட்டியப்படி அழைத்தப் போதுதான், என் மனம் சுயநினைவுக்கு வந்தது.
நான் வலது புறம் திரும்பி அவனை பார்த்தேன்.
“இந்தாங்கப்பா....அம்மா ஐஸ் கிரீம் குடுக்க சொன்னாங்க...” என ஐஸ்கீரிம் கப்பை பாசத்துடன் நீட்டினான். நான் அதனை வாங்கி
மேலே முடியிருந்த அட்டையை எடுத்தேன். அது ”பட்டர் ஸ்காட்ச்” ஐஸ்கீரீமாக இருந்தது. அவினாஷுக்கு பிடித்தது.

ப்ளாஸ்டிக் ஸ்பூனால் அவினாஷீக்கு ஐஸ்கீரீமை ஊட்ட ஆரம்பித்தேன். அவன் ஆனந்தமாக சாப்பிட்டுக் கொண்டிருந்தவன்
திடீரென புன்னகைச் செய்தான். நான் என்ன என்பதைப் போல தலையாட்டி கேட்டேன். அவனும் தலையாட்டினான். எனக்கு
புரியவில்லை என்ன என்பதைப் போல மறுபடியும் தலையாட்டினேன். அடக்க முடியாத சிரிப்பு சிரித்தப்படி தலையாடி என்
பின்னால் பார்க்கச் சொன்னான்.

நான் திரும்பி பின்னால் பார்த்தபோது, இன்ப அதிர்ச்சியடைந்து விக்கித்து போனேன்.....
“டாடி....கார்த்திகா அக்கா ...டாடி” என சிரித்தப்படி அவினாஷ் சொன்னான்.

மறுபடியும் கார்த்திகா என்ற தேவதையை கண்டு இன்ப அதிர்ச்சியால் துணுக்குற்றேன். கார்த்திகாவும் அவினாஷும் ஒருச்
சேர கொள் என சிரித்தனர். ஏதோ என்னை ஏமாற்றி விளையாட்டு காட்டுவதைப் போல சிரித்தார்கள். நான்
மையமாக சிரித்து வைத்தேன் .

கார்த்திகாவை பார்த்தேன். பவுர்ணமி நிலவைப் போல ஓளிர்ந்துக் கொண்டிருந்தாள். ஒரு உடலிலிருந்து ஒளி வருவதை
அன்றுதான் பார்த்தேன். பாதி விரிந்தும் இன்னும் விரியத் துடிக்கும் மொட்டுப் போலிருந்தாள். அவளின் முகத்திலும் கைகளிலும்
தெரிந்த வியர்வை துளிகள் மழையில் நனைந்த ரோஜா மலரைப் போல அவளை காட்டியது. பூவின் வாசம் அவளிடமிருந்து
வெளிப்பட்டது. அது அவள் தலையில் அணிந்திருக்கும் மல்லைகைப் பூவல்ல என என் மனம் ஏங்க துடித்தது.

ஒரு அழகான, மிகவும் மென்மையான பூவைப்போல நின்றிருந்தாள். அந்த கார்த்திகா என்ற பூவை சூட எண்ணம் வராது,
முகர்ந்து பார்க்க எண்ணம் வராது, கையில் எடுத்து கொஞ்ச எண்ணம் வராது... ....ஆனால்.....ஆனால் கசக்கி துவசம் செய்யும்
மிருகத்தனமான எண்ணம்தான் வரும்.

என்னை அறியாமல் அந்த எண்ணமும் வந்தது. வந்தவுடன் என் உடலில் தேங்கியிருந்த அனைத்து உணர்வும் பலமும்
என் ஆணுறுப்பின் மீது பாய, அது சட்டென்று இரும்பு கம்பியைப் போல் விரைத்து நின்று துடித்தது. என் மொத்த சக்தியை
இழுத்துக் கொண்டு கார்த்திகாவை நோக்கி வைத்தது.

என் கண்கள் என்னையறியாமல் கார்த்திகாவை மூர்க்கமாக பார்க்க, நான் ஆடிப்போனேன். கார்த்திகா என்னைப் பார்த்து
சிரித்துக் கொண்டிருந்தாள். அந்த சிரிப்பு என்னை...வா..வா..வா..வா... என்று அழைத்தது. இந்த மெல்லிய பூவை கசக்க வா என்றது.
உன்னை மிருகமாக்கும் தேவதை நான் தான்...வாடா...என்றது.

மென்மையான மிருதுவான மலரான என்னை துவசம் செய்ய வாடா..என அவளின் மொத்த உருவமும் என்னை காந்தம் போல
இழுத்துக் கொண்டிருந்தது....

என் உடலும் அதற்கு தயாராக....என்னவானாலும் சரி..எது வந்தாலும் சரி..இங்கேயே இப்போதே...கார்த்திகா என்ற
மலரை நசுக்க வேண்டும் என தோன்றியது...என் ரத்தமெல்லாம் என் கட்டுப்பாட்டை மீறி என் உறுப்பின் வழியே
ஓட துடித்துக் கொண்டிருப்பதாக உணர்ந்தேன். அந்த உணர்ச்சி வெள்ளத்தின் வடிகால் கார்த்திகாத்தான் என என் மனம் துடித்தது.

எனக்கு மற்ற எது பற்றியும் சிந்திக்க தோன்றவில்லை.... எல்லாமே கார்த்திகாகவே தோன்றியது... என் உயிருக்கு
உயிரான கவிதா என் மனதை விட்டு அகன்று அவள் நினைவில்லாமல் போனதுக் கூட அறியாத நிலையில் நான்
இருந்தேன்.... கார்த்திகா இன்னும்
என்னை பார்த்து சிரித்து கொண்டிருந்தாள்..

மறுபடியும் அந்த சிரிப்பு என் மனதில் மிச்ச மீதியிருந்த நிம்மதியை குலைத்தது....

அவள் சிரிக்கும் உடலின் பாவம் அவளை காமத்தின் மொத்த உருவத்தின் குறியீடாகவே மாற்றியது...அந்த காமத்தை பருக
வா என என்னை அழைப்பது போலிருந்தது.

பொறுமையின் எல்லையை தாண்டிவிட்டதாக எண்ணியவுடன்..
“அவினாஷ்..அம்மா உன்னை தேடுவாங்க...அம்மாகிட்டே போய் இரு..அம்மா கூப்பிட சொன்ன அப்பாவை வந்து கூப்பிடு...” என
அவினாஷிடம் சொன்னேன்.
“சரிப்பா.....” என் அவினாஷ் ஓட எத்தனிக்க, அவனை பிடித்து கார்த்திகா தன் உடம்போடு அணைத்தாள், அவன் திமிறினான்.
அவன் திமிற திமிற அவளுக்கு வெட்கம் ஏறியது, அவனை அவளின் உடலோட அழுத்து அந்த வெட்கத்தை
அடக்க நினைத்தாள். ஆனால் அவன் அவளின் பிடியிலிருந்து நழுவிக் கொண்டு தன் அம்மாவிடம் ஓடிவிட்டான்.

கார்த்திகாவை என்னிடம் தனியாக தந்துவிட்டு ஓடிவிட்டான்...நான் மேலும் அவளின் உடலை மேலும் ஊடுறுவி பார்த்தேன்.
ஆடைகள் மறைத்திருக்கும் அந்த பிஞ்சு உடலை கற்பனை செய்தேன். பிஞ்சு முலைகள், செதுக்கிய அங்கங்கள்,
மென்மையான சீரான தோல், சிறு வட்ட வடிவ தொப்புள், மெல்லிய தொடைகள், பூனை ரோமங்கள் சூழ்ந்த அவளின்
சிறு துவாரம் கொண்ட யோனி...ஐயோ இதற்கு மேல் கற்பனை செய்ய முடியவில்லையே என மனம் அடித்து
துடித்துக் கொண்டிருந்தது.

என் கற்பனை சரியா தவறை என்றறிய அவளை துகிலுறித்து பார்க்க என்னை துச்சாதனனாக மாற்ற முயன்றுக் கொண்டிருந்தது
என் மனம்..

அவினாஷ் இல்லாதது கார்த்திகாவை வெட்கப்பட வைத்தது. அவளின் வயதுக்கேற்ற மொத்த பருவத்தையும் தன் உடலில்
தேக்கிவைத்திருப்பதை இப்போது என்னால் பார்க்கமுடிந்தது. அந்த பருவ மங்கை ராகமாக இருந்தது. அதை பாடி இசைத்து
பருக என்னை அழைத்தது. கார்த்திகா வெட்கப்பட்ட தருணம் அவள் அம்மா ரஞ்சினியை போல மாறிவிட்டிருந்தாள்.
ஒரு உருவத்தில் இருவரா என எனக்கு எண்ணத்தோன்றியது...

அவளின் பிஞ்சு முலைகளில் இருந்த காம்புகள் மொட்டு விரித்ததைப் போல அவளின் மேலாடையை பிளந்துக் கொண்டு
தெரிந்தது.

நான் மெதுவாக கார்த்திகாவின் தோள்களை பற்றி என் பக்கத்தில் இழுத்தேன். அவளின் உடல் குளிர்ச்சியாக இருந்து என்
கைகளை ஜில்லிட வைத்தது. என் முகத்தை அவளின் முகத்திற்கு நேராக எடுத்துச் சென்றேன். அவளின் முகத்தின் ஒவ்வொரு
தசையும் துடித்துக் கொண்டிருந்தது. அவளின் இமைகள் தன் விழித்திரையை மூடாமல் என்னையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தது.
அவளின் சிறிய மூக்கு பலமாக துடித்துக் கொண்டு தன் அழகை வெளிப்படுத்திக் கொண்டிருந்தது. அதிலிருந்து சூடான
காற்று வெளிவந்து என் முகத்தில் விழுந்தது.

அவளின் உதடுகள் துடித்து என் உதட்டிற்கு அழைப்பு விடுத்துக் கொண்டிருந்தது. என் உடல் தன் கர்மத்தை செய்ய
தயாரான தருணத்தில்...

கார்த்திகா மெதுவாக தன் குளிர்ச்சியான கரங்களை எடுத்து என் முகத்தை தடவி கண்ணத்தில் வைத்து அவளின் முகத்தின் பக்கம்
சற்று கீழே இழுத்தாள். என் கண்களை சிறிது நேரம் பார்த்து என் நெற்றியில் பலமாக எச்சம் நிறைந்த முத்தத்தை நீண்ட நேரம் பதிக்க...

நான் கார்த்திகா என்ற இளம் பெண்ணிடம் கரைந்து போய்க்கொண்டிருந்தேன்..

என் நெற்றியில் முத்தமிட்டு தன் முகத்தை என் முகத்தின் பார்த்தாள்...காமம் ததும்பிக் கொண்டிருந்தது...நான் அதை பருக எத்தனித்த
கனத்தில் அவளின் முகத்தின் உணர்ச்சி மாற ஆரம்பித்தது... காமம் மெதுவாக உருமாறி அன்பும் பாசமுகாக மாற ஆரம்பித்து..

..மொத்தமாக காமத்தை நீக்கி அன்பும் பாசமுமாக கூடிக்கொண்ட முகமாக என்னை நோக்கி என்னிடம் அந்த அன்பையும்
பாசத்தையும் செலுத்தம் தருணத்தில்...அவளின் காம ததும்பும் முகம் என் கண்முன்னே காட்சி உருமாறி....
அந்த முகம்...ஐயோ...ஐயோ...ஐயோ...நான் பதற்ற அடையுமளவுக்கு

...என் அன்பு மகள் அபினயாவின் முகமாக மாறி கொண்டிருந்தது...அது முற்றாக மாறி..
இப்போது அபினாயாவின் பிஞ்சு முகம் என்னை பாசத்துடன் அன்புடன் பார்த்துக் கொண்டிருக்க... அதை பார்த்து நான் அதிர்ந்து
பதறியப்படி கார்த்திகாவின் தோள்களிலிருந்து கையை உதறி எடுத்து..என் முகத்தை மூடி ஐயோஓஓஓஒ... என கதறினேன்.

நான் உணர்ச்சிகளின் பிழம்பில் இருந்தேன்...நான் என்ன செய்வேன் என எனக்கு தெரியாமல் போயிற்று. இந்த
காரணத்திற்காக இதை செய்கிறேன் என்ற நிலையை தாண்டிவிட்டேன். ஒரு காரணமுமில்லாமல் போய்விட்டது..

உணர்ச்சி பொங்க அப்படியே கார்த்திகாவை இழுத்து என் உடலுடன் கசக்கி பிடித்து அணைத்து.....
“அபினயாஆஆஆ....என் அன்பு மகளே.....” என கதறினேன். அவளைச் சுற்றி பாதுகாப்பு அரணாக இருக்க முயன்றேன்.
அவளை அபாயத்திலிருந்து காப்பாற்ற முனைந்துக் கொண்டிருந்தேன். அவளை மேலும் என்னுடலுடன் கசக்கினே.
அந்த பாச அணைப்பின் மூலமாக என் அசிங்கத்தை போக்க முனைந்தேன். என் உடலில் எந்த உணர்ச்சியும் தோன்றவில்லை.
அவளை என்னுள்ளே இழுப்பது என்பதே என் குறிக்கோளாக இருந்தது...

திடீரென...
“கார்த்திகாவ...என்ன பண்றீங்க...” என்ற ஒரு பதட்டம் நிறைந்த குரல் கணிரென ஒலிக்க...என் இதய துடிப்பு நின்று
போகமளவுக்கு அதிர்ந்து அப்படியே மூர்ச்சையாகி சப்த நாடியும் ஓடுங்கி அங்கேயே அப்போதே செத்துவிட தோன்ற..
என் கைகள் அணிச்சையாக, கார்த்திகாவை கட்டியணைப்பிலிருந்து விடுவிக்க, தள்ள முயன்று கொண்டிருக்க...

.. என்னை அதிர்ச்சி சிக்கலில் மேலும் மாட்டும் வகையில் கார்திகா என்னை உடும்பு பிடியாக கெட்டியாக பிடித்து எனக்கு தப்பிக்க
வழிவகை இல்லமாலாக்க முயன்று கொண்டிருந்தாள்..



நான் உயிர் பயத்தில் உறைந்துப் போனேன். விலங்கினங்களில் தாய்தான் குழந்தைகளை பார்த்துக் கொள்ளும்.
குட்டியோடு இருக்கும் தாய் ஆபத்தானது, ஆபத்து இல்லாமல் இருந்தாலும் கொல்லும். தன் குட்டிகளை பொத்தி பாதுகாக்கும்,
ஒரு ஆபத்தையும் அணுக விடாது. இதுதான் நான் டிஸ்கவரி தொலைக்காட்சியைப் பார்த்து கற்றுக்
கொண்ட பாலப்பாடம்.

ரஞ்சனி பக்கத்தில் நின்று கொண்டிருந்தாள்

கார்த்திகாவ என்ன பண்றீங்க...என கேட்ட ரஞ்சினியின் முகத்தில் கொலைவெறிக்கான அறிக்குறி ஏதாவது தெரிகிறதா
என பார்த்தேன். மங்கலான வெளிச்சத்தில் அவளின் முகத்தின் உணர்ச்சிகளை பார்க்க முடியவில்லை.

என்னையறியாமல் என் உயிர் அதனை காப்பாற்றிக் கொள்ள...
“அபினயா...அப்பாவை விடு..." என என் வாயை பேச வைத்தது.
மெதுவாக கார்த்திகாவின் கைகளை என் உடலிலிருந்து எடுத்து எங்களின் அணைப்பை விலக்கினேன். கார்த்திகா
வெட்கத்தால் உடல் நடுங்கியப்படி இருந்தது. ரஞ்சினி பக்கத்தில் இருப்பது அவளுக்கு எந்தவிதமான தயக்கத்தையும்
ஏற்படுத்தவில்லை. வெட்கம் தின்றப்படி என் தலையை கோதிவிட்டு கொள்ளென்று சிரித்துவிட்டு ஓடிவிட்டாள்.

அவள் அணைப்பால் என் உடலில் ஏற்பட்ட பிஞ்சு அச்சு இன்னும் விலகாமல் எனக்கு பல ஸ்பரிசங்களை தந்துக் கொண்டிருந்தது.

நான் இப்போது பிஞ்சு காயை விட்டு முத்தின பழமான ரஞ்சினியின் மீது கவனத்தை செலுத்தி சூழ்நிலையை எதிர்க்கொள்ள
தயாரானேன்.
“கார்த்திகாவை பார்த்து...அபினயா பெரியவளானா இப்படித்தான் இருப்பா என சொன்னே..ஏனோ தெரியல என்னை
அப்படியே கட்டிப் பிடிச்சுகிட்டா....” என சரளமாக பொய் சொல்லி கார்த்திகாவிடம் மட்டும் நான் உத்தமன் என அவளிடம்
காட்டிக் கொண்டிருந்தேன். ரஞ்சனி பேசாமல் என்னை பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள். அவள் முகத்தின் உணர்ச்சிகளை
என்னால் பார்க்க முடியவில்லை.

என் அருவருப்பான காம இச்சை உணர்வுகளை எண்ணங்களை அவள் பட்டவர்த்தனமாக ஏளனமாக பார்த்துக் கொண்டிருப்பதைப்
போல நான் உணர, குற்றணர்வால் நெளிந்து அவள் பார்வையிலிருந்து தப்பிக்க, திரும்பி என் முதுகை அவளிடம்
காண்பித்தவாறு மொட்டைமாடி மதில் சுவரில் முன் பக்கம் சாயத்து கீழ் நிலத்தை பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன்.
ரஞ்சினி என் உணர்வுகளில் மெதுவாக ஏறிக்கொண்டிருந்தாள்.

இது என்ன...முதலில் மகள் என்னை முழுவதுமாக ஆட்கொண்டால் இப்போது தாய் என்னை முழுவதுமாக ஆட்கொள்கிறாள்..
என் காம இச்சை என்னை அவர்களால் ஆட்கொள்ளப்பட்டு வெட்கம் மானம் அனைத்தையும் துறந்த துறவியாக என்னை
மாற்றிவிடுமோ என அச்சப்பட்டுக் கொண்டிருந்தேன்.

திடீரென என் உடல் ஜில்லிட்டது, ஒரு குளிர்ந்த இனிமையான ஐஸ் க்ரீம் என் மேல் கொட்டியதைப் போலிருந்தது.... ரஞ்சினி
என் இடது பின்பகுதில் அவளது வலது முன் பகுதியை சாய்த்து கொடிப் போல என் மேல் படர்ந்திருந்தாள். என் உடலும் மனமும்
குளிர்ந்தது. நான் இடது புறமாக என் முகத்தை திருப்பி ரஞ்சினியின் முகத்தை பார்த்தேன். இரவு நேரமும் மெல்லிய விளக்கு வெளிச்சமும்
அவள் முகத்தின் காம அழகை வெளிக்கொணர்ந்தது.

அவளின் உடல் மொழி எனக்கு அழைப்பு விடுத்துக் கொண்டிருந்தது...
“சாப்பிட வாங்க...” என்றாள் கிறக்கமான குரலில்.
“எதை...” என்றேன்.
“சாப்பாட்டை தான்..” என்றாள்.
“எனக்கு பசிக்கலேனா..” என்றேன்
“உனக்கு ரொம்ப பசிக்குது...”
“எப்படி தெரியும்...”
”மூணு பிள்ளைக்கங்களை பெத்து ஊட்டி வளர்த்த அனுபவக்காரி எனக்கு தெரியாதா...” என்றாள் மெலிதாக சிரித்தப்படி.
“எனக்கு என்ன சாப்பிட புடிக்கும்னு எனக்கு மட்டும் தான் தெரியும்...” என்றேன்
“ஏன் கவிதாவுக்கு தெரியாதா...” என்றாள் கொஞ்சம் நக்கலாக.
கவிதாவின் பெயரை கேட்டதும் என் உடல் ஒரு நிமிடம் நடுங்கியது. அதை அவளும் உணர்ந்தாள்.

“நானும் அவளும் ஒன்னு..எனக்குன்னா அவளை சேர்த்துதான்..” என கவிதாவை உயர்த்தி காப்பாற்றினேன்.
“அப்போ கவிதா சாப்பாட்டை தவிர...மத்தவங்க செய்த சாப்பாடு சாப்பிட பயமா இருக்குல...” என்றாள்.
“அதெல்லாம் ஒன்னுமில்ல...மத்தவங்க சாப்பாடு எனக்கு பிடிகாது..” என்றேன்.
“அருமையா படையல் போட்டாலும் பிடிக்காதோ...” என கேட்டாள்.

ரஞ்சினியை உத்துப் பார்த்தேன். அவள் அங்கங்கள் எனக்கு படையலாக காட்சி தந்து கொண்டிருக்கிறது. இந்த படையலை எனக்கு
அளித்தாள் சாப்பிடுவேன் என சொல்ல தோன்றியது...
“வெளிச்சாப்பாடு எனக்கு ஓத்துக்காது...நோய் வந்துடும்...” என்றேன்.
“நான் வீட்டு சாப்பாட்டை தான் போடுவேனே...” என்றாள்.
“ஆனாலும் எனக்கு சுத்தமாக பிடிக்காது...” என்றேன்.

மெதுவாக என்னை தன் பக்கம் திருப்பி, அவளை முழுவதுமாக பார்க்கும்படி நிறுத்தினாள். இப்போது எனக்கு சிறு தயக்கம்.
நான் ரஞ்சினி மடங்கிவிட்டாள் என கற்பனை செய்தது பொய்யா. அவளின் செய்கைக்கும் பேச்சுக்கும் நான் வேறு அர்த்தம்
கற்பிக்கிறேனா..என குழப்பம் ஏற்பட்டது. நான் கற்பனை செய்தது உண்மையா பொய்யா என அறிய ஒரு அடித் தான் எடுத்து வைக்க வேண்டும்.
அது எப்போது எப்படி என்று தான் தீர்மானிக்க வேண்டும்.

ரஞ்சினி என் தாடையை சற்று தூக்கி..
“என் மேல் இன்னும் கோவமா...” என்றாள்.
“உம்ம்ம்ம்....” என்று ஆமோதிப்பதைப் போல சொன்னேன்.
“சாரி..சிவா...” அவளின் இதயத்திலிருந்து வார்த்தைகள் வந்தன.
நான் வெட்கி தலைக் குணிந்தேன். அவள் சேலையை ”லோ இப்பில்” கட்டியிருந்தாள். தொப்புள் அதன் ஆழத்தை
தேட வா வா என்றது. இடுப்பு சதைப் போட்டிருந்தாலும் உப்பி சதை பிடிப்போடு வளைந்து கிள்ள வா...என்ற நிலையில் இருந்தது.

என் ஆண்மை என்னையறியாமல் மூழு வீச்சில் இருந்து, என் உடலின் உணர்ச்சிகளை தூண்டிக் கொண்டிருந்தது.

நான் கடைசி அடியை எடுத்து வைக்க முடிவு செய்தேன்....
“நான் பழசெல்லாம் எப்பவோ மறந்துட்டேன்...இனிமேல் சாரி கேட்டு என்னை கஷ்டப்படுத்தாதீங்க..” என மெதுவாக சொல்லியப்படி,
லாவகமாக ஏதேச்சையாக தப்பான எண்ணமில்லாமல் நடப்பதைப் போல என் வலது கையை அவளின் வலது பக்க இடுப்பு வளைவு
பகுதியில் படுமாறு வைத்தேன்.

அவள் உடலில் எந்த உணர்ச்சி மாற்றமும் இல்லை...நான் குழம்பினேன்.. அவள் சிரித்தப்படி...
"சரி அதான் மறந்துட்டீங்களே...இப்ப என்னை உரிமையோட நடத்துங்க...” என்றாள்.
“உங்க கிட்டே என்ன உரிமை எடுத்துக்க முடியும்..கவிதா அண்ணிங்கற முறை தவிர..” என குழம்பியப்படி கேட்டேன்.
“ஏன் என் மேல் அன்பு வைக்கற உரிமை உன் கிட்டே இல்லையா...” என ரஞ்சனி உரிமையோடு சொன்னாள்.
இவள் எதற்கு அடிப்போடுக்கிறாள் என மறுபடியும் குழப்பம் வந்தது. என் கை அவளின் இடுப்பு பகுதியில் பட்டு படாமல் போல இருந்தது..
அவளின் சூடான மூச்சு காற்று இப்போது என்னை தாக்கிக் கொண்டிருந்தது, அவளின் உடம்பில் சூடு ஏறுவதை நான் உணர்ந்தேன்.
“எப்படி அன்பு செலுத்தறதுனு கவிதா எனக்கு சொல்லிக்குடுத்திருக்கா...” என நான் என்னையறியாமல் கவிதாவிற்கு தாவினேன்.
“ஏன் கவிதா மேலே அவ்வளவு பிரியமா...என் மேல மத்தவங்க மேல எல்லாம்... பாசம் காமிக்கமாட்டீங்களா” என அர்த்தம்
நிறைந்த புன்னகையுடன் கேட்டாள். என் தலையின் மேல் கைவைத்து என் முடியை கோதி விட்டப்படி இருந்தாள்.

சரி...சமிக்ஞை கிடைத்துவிட்டது என ஊர்ஜீதப்படுத்திவிட்டு, என் வாழ்கையில் முதன்முதலாக ஒரு கள்ளக்காதலை
முன்னெடுக்கும் நோக்கத்தில் என் முதல் அடியை எடுத்து வைக்க முடிவு செய்த நேரத்தில் என் உடலில் நிறு நடுக்கம்
ஏற்பட்டது. என் கைகள் குளிர்ந்து நடுக்கத்துடன் தவித்தது. மூச்சை வேகமாக உள்ளிழுத்து வெளியேற்றினேன்.
அப்படியே என் கையை அவளின் சேலை மூடாத வெற்றிட இடுப்பில் கை வைத்து அழுத்தி என் பக்கம் இழுத்து அணைக்க
எண்ணிய நேரத்தில்...

“அண்ணி சிவாவை என்ன செய்றீங்க...” என கவிதாவின் கடுமையான வார்த்தைகளை இருவரும் கேட்டோம்.
ரஞ்சினியின் உடல் விறைத்ததை உணர்ந்தேன். அவள் பயந்தாலா என தெரியவில்லை, ஆனால் என்னை பயம் கவ்விக் கொண்டது.
ஒரு நொடி நானும் ரஞ்சினியும் உறைந்து ஒருவரை ஒருவர் பார்த்துக் கொண்டோம். நான் சுதாரித்து கவிதாவை பார்த்தேன்.
ரஞ்சினியின் இடுப்பில் அழுத்திப் பிடித்தப்படி இருக்கும் என் கைகளை உன்னிப்பாக பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள் கவிதா.
நான் விரட்டென்று என் கையை எடுத்தேன்.

ரஞ்சினி சுதாரித்தவளைப் போல்,...”உன் சிவாவை சாப்பிட வானு..எவ்வளவோ கெஞ்சி பார்க்கறேன்..வரமாட்டேனு ரொம்பத்தான்..
பிகு பண்றான்..” என என் மீது பொய் கோவம் கொண்டு என் கண்ணத்தை செல்லமாக அறைவதைப் போல தட்டினாள். பிறகு..
“சீக்கிரம்..சாப்பிட வாடா...” என என் தலைமுடியை பிடித்து இழுத்தாள். நான் பயத்தினாள் அசையவில்லை. ரஞ்சனி கவிதாவை பார்த்து..
“இனி...சிவாவை சாப்பிட அழைத்து வருவது உன் பொறுப்பு..” என சிரித்தப்படி சொல்லிவிட்டு, என்னை கவிதாவிடம் தனியாக
மாட்டிவிட்டு சென்றுவிட்டாள்.

எனக்கு என்னவோ அப்போது ரஞ்சினி என்னை வெண்டுமென்று சில்மிஷம் செய்து கவிதாவிடம் மாட்டிவிட்டு செல்வதைப்
போலிருந்தது. நான் பயத்துடன் அடுத்து என்ன நடக்கப்போகிறது என கவிதாவை பார்த்தேன். ரஞ்சனி மறையும் வரை
மவுனமாக இருந்த கவிதா...அவள் மறைந்ததும். என்னை பார்த்தாள்.

கவிதாவின் முகத்தின் பாவனை மெதுவாக வெறுப்பாக மாறியது. மொத்த வெறுப்பையும் தேக்கி நிலையில், கோபத்தின் உச்சிக்கே
சென்று அருவருப்பாக என்னை பார்த்தாள்.

சடென்று என் முகத்தில் த்த்த்த்தூஊஊஉ என கோபத்தில் திரட்டிய அவளின் எச்சிலை என் முகத்தில் துப்பினாள். என் முகம் முழுவதும்
எச்சிலாக மாறியது. ச்ச்சீசீய்ய்ய் என முகத்தின் நேராக வெறுப்பு நிறைந்த வார்த்தையை கக்கி விட்டு பேசாமல் சென்றுவிட்டாள்.

அந்த நொடியில் எனக்கும் கவிதாவிற்கும் இடையில் இருந்த கண்ணுக்கு புலபடாத பாச பந்த கயிறு அறுப்பட்டதை உணர்ந்தேன்.
அதிர்ந்தேன். பயந்தேன். கவிதாவை தொலைத்துவிட்டதாக எண்ணி தாங்க முடியாத வேதனை ஏற்பட்டது. எனக்கு அழுகை
அழுகையாக வந்தது. என்னையறியாமல் மெல்லிய சப்தமெழுப்பி அழு ஆரம்பித்தேன். என் கண்களில் நீர் வழிந்து கவிதாவின்
எச்சிலோடு கலந்தது. நான் தனித்துவிடுப்பட்டு அனாதையாகிவிட்டதாக எண்ணம் ஏற்பட்டது.

மறுநிமிடம் எனக்கு கோவம் ஏற்பட்டது. கவிதாவைன் மேல் அந்த கோவம் திரும்பியது. என்னை ஏன் இப்படி நிநிதிக்கிறாள் என
கோவம் வெள்ளமாக என் உடலில் பெறுகியது. அவளை போய் ”நாலு சாத்து சாத்திவிட” வேண்டுமென தோன்றியது. தவறு வேறிடம்
இருக்க என்னிடம் ஏன் கோவம் கொள்கிறாள் என என் மனம் ஆவேசப்பட்டது. தவறு அவளிடம் வைத்துவிட்டு என்னிடம் ஏன்
கோவம் கொள்கிறாள் என அவள் மீது வெறுப்பு வந்தது.

அப்போதுதான் நான் உணர்ந்தேன். நான் கவிதாவிற்கு அடிமையாகிவிட்டேன் என்பது. அவள் எப்போது என் மீது காதலிக்கும் எண்ணத்துடன்
கண் வைத்தாளோ அப்போதே நான் என்னையறியாமல் அவளுக்கு அடிமையாகிவிட்டேன். கவிதாவிடம் அடிமையாக
இருப்பதே எனக்கு பேரானந்தம் என்றாகிவிட்டது. போதை தரும் வஸ்துவாக மாறிவிட்டாள். அந்த போதை இல்லாமல் என்னால்
இருக்க முடியாது என்ற நிலை.

இது எதனால்...என மனம் யோசிக்க..அவளிடம் இருக்கும் அபரிதமான அழுகும் பணமும் தான். என்னை விட்டு விட்டு அவளின்
குடும்பத்தாரிடம் எப்போதும் வேண்டுமானாலும் சென்றுவிடலாம் என்ற பயம் தான் என்னை அவளிடம் சிக்க வைக்கின்றது.
அவள் என்னை பிரிந்தால் நட்டம் ஒன்றுமில்லை ஆனால் எனக்கு எல்லாம் இல்லாமல் போய்விடும். குழந்தைகள் அந்தஸ்து..
முக்கியமாக நான் மதிக்கும் பொக்கிஷம் கவிதா எனக்கு இல்லாமல் போய்விடுவாள். அவளிம் குடும்ப பணமும்
செல்வாக்கும் அப்படி.

முக்கியமானது ஒன்று நான் விரும்பும் அனைத்தும் அவளிடம் இருப்பதுதான். எப்படி என் மனைவி இருக்க வேண்டுமென கனவு
கண்டேனோ அப்படியே நிஜத்தில் கவிதா இருப்பதும் ஒரு காரணம்.

எனக்கு கவிதாவின் மேல் இன்னும் கோவம் அதிகமானது. அவளின் திமிரை அடக்க வேண்டும். அவள் என்னை பிரிந்தால் அவளுக்கும்
நட்டம் ஏற்பட வேண்டும். அதற்கு ஏதாவது செய்தாக வேண்டும். இனிமேல் கவிதாவிடம் அஞ்சி நடங்க அவசியமொன்றுமில்லை
என என் கோவப்பட்ட மனது முடிவு செய்தது. எது வந்தாலும் சந்தித்து விட வேண்டும், இனி மிதிப்பட்டு திட்டுவாங்கி
அசிங்கப்பட வேண்டியதில்லை. நான் ஒரு ஆண்மகன் என்று காட்ட நிலை வந்துவிட்டது என்று முடிவு செய்தேன்.

என் எச்சில் முகத்தை துடைத்தேன். ஒரு தீர்க்கமான முடிவுக்கு வந்தேன். மனதை திடப்படுத்திக் கொண்டேன். உணவு பறிமாறும்
பகுதிக்கு சென்றேன். இதுவரை அரைக்குறை இருட்டில் இருந்து வெளிச்சத்திற்கு வந்ததால் கூச்சமாக இருந்தது. அங்கு கவிதாவின் குடும்பத்தினரும் அவர்களின் உற்றாரும் உறவினரும்
ஆனந்தமாக கலாவி கொண்டிருப்பதை கண்டு, இவையெல்லாம் இவர்களையெல்லாம் இழுக்க நேரிடமோ என
மனம் பதைபதைத்தது.

கவிதா ஒரு ஓரத்தில் இருந்து ரகசியமாக என்னை வெறுப்புடன் பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள். நான் சட்டென்று நானும் அவளை
கோப வெறுப்புடன் பார்த்தேன். என் முகம் கொடூரமாக இருப்பது எனக்கே தெரிந்தது. இதுவரை பார்த்திராத என்னுடைய அந்த
கொடூர முகத்தை பார்த்து கவிதா ஒரு நொடி பின்வாங்கி திகைத்து குழம்பினாள். நான் அவளை பார்த்தப்படி உன்னிடம் எனக்கு
பயமில்லை என்று சொல்லும் விதமாக என் முகத்தை தூக்கி வெடுக்கென்று திருப்பிக் கொண்டு வேகமாக கீழே ஹாலுக்கு
சென்று நான் முன்நின்ற இடத்தில் நின்று நோட்டமிட்டப்படி வேடிக்கை பார்க்க ஆரம்பித்தேன்.

விளையாடிக் கொண்டிருந்த அவினாஷ் என்னை பார்த்தான். குழப்பத்துடன் என் பக்கத்தில் வந்து என் முகத்தை ஒரு வித
பயத்துடன் பார்த்துக் கொண்டிருந்தான். அப்போதுதான் எனக்கு உறைத்தது என் முகம் கொடூரத்தின் உணர்ச்சிகளை காண்பிக்கும்
முகமாக மாறிவிட்டதென்று. ச்ச்சேஎ..என்று என்னை திட்டிக் கொண்டு என் மனதில் இருக்கும் கோவத்தை தணித்தேன்.
என் முகம் சாந்தமாவாதை நானே உணர்ந்தேன். அவினாஷை தூக்கினேன்.. அவன் என் கழுத்தை கட்டிப்பிடித்தப்படி..
“ஐ..லவ் யூ டாடி...” என பாசத்துடன் சொல்லி என் நெற்றியில் முத்தமிட்டு என்னை இறுக கட்டிப்பிடித்துக் கொண்டான்.
அவனையும் கவிதாவையும் விட்டு விலகப் போவதாக அவனின் உள்ளுணர்வு சொல்லியிருக்குமோ என எண்ணினேன்.
நான் அவனை விலக்கி அவன் கண்ணை பாசத்துடன் பார்த்தேன்...
“டாடி..எப்பவுமே உன்னை லவ் பண்றேண்டா.... அம்மாவையும் லவ் பண்ணுவேண்டா...” என அவனுக்கு சொன்னேன்.
இப்போது பயம் நீங்கி சிரித்தான்....
“ஐ..லவ்..யூ சோ மச் டாடி..மை டாடி..” என சொல்லியவாறு கீழிறிங்கி விளையாடச் சென்று விட்டான்.

இப்போது என் மனதில் ஒரு மின்னல் விதை தோன்றியது... தனித்திருக்கின்றான் என்பதினால் தான் என்னை மிதித்து
மேய்கிறாள், அவளைச் சுற்றியிருப்பவர்களை எனதாக்கினால், அவளின் பிரிவின் தாக்கம் அதிகமாக இருக்காது என
எண்ணினேன். என்னை காரணம் காட்டி பிரியவும் முடியாது. முதலில் கவிதாவின் அப்பாவையும் அம்மாவையும்
என் கைக்குள் போட்டுவிட வேண்டும். பாசக் குறைப்பட்டு ஏங்கும் அவர்களுக்கு பாசத்தை கொடுத்து என்னை
அவர்களதாக்கி விட வேண்டும் என திட்டம் போட்டேன்.

திட்டம் போட்ட மறுவினாடி அதிர்ஷ்ட காற்று என் பக்கம் வீசியது. எங்கள் நிறுவனத்தின் குறிப்பிட்ட ஷேர்களை வைத்திருக்கும்
டைரக்டர் என் மாமனார் மாமியாரிடம் பேசிக் கொண்டிருப்பதை பார்த்தேன். ஆபத்திற்கு பாவமில்லை என அவர்கள் இருக்கும்
பக்கம் சென்றேன். டைரக்டர் என்னை பார்த்ததும்...
“ஐ..திங்க் யுவர் சன் இன் லா வில் ஒன் டே பிகம் சியிஓ ஆஃப் அவர் கம்பனி.. சச் ஏன் டேலண்டட் ஹார்ட் வர்கிங்க் பர்சன்..
ஐ விஷ் ஹி இஸ் மை சன்...” என என்னை பற்றி பெருமையாக சொன்னார். என் மாமனார் மாமியாரின் முகத்தில் சந்தோஷம்
தாளவில்லை. நான் சட்டென்று என் திட்டத்தின் படி பட்டென்று என் மாமனார் மாமியார் சாஷ்டாங்மாக விழுந்துவிட்டேன்.
அவர்களின் கால்களை கெட்டியாக பற்றிக் கொண்டேன். அவர்கள் பதறி போய் என்னை தூக்கினார்கள்...நான்..

“அத்தை..மாமா..எனக்கு என்னமோ இன்னிக்கு உங்களை பார்த்தவுடன்..என் அப்பாவும் அம்மாவையும் பார்த்தமாதிரி ஆயிடுச்சு...
அவங்க செத்தப்புறம் கவிதா எனக்கு எல்லாமா இருந்தாலும் மனசுல அப்பா அம்மா இல்லயே என ஏங்கிகிட்டு இருந்துச்சி..
அனாதையா உணர்ந்துகிட்டிருந்தேன்...இன்னிக்கு உங்களை பார்த்தவுடன்.. கடவுளா எனக்கு புதுசா ஒரு தாய் தந்தையும்
காண்பிச்சிட்டாருன்னு நினைச்சி சந்தோஷப்பட்டேன்...மாமா அத்தை இன்னியிலிருந்து நீங்கத்தான் எனக்கு அப்பா அம்மா..
ப்ளீஸ் என்னை உங்க மகனா ஏத்துக்குங்க...” என உணர்ச்சிகரமாக கண்களின் நீர் தேக்கியப்படி சொன்னேன். நான் சொன்ன
வார்த்தைகள் எனக்கு ஆச்சரியமாக இருந்தது. என் அடிமனசில் இருக்கும் உண்மையைதான் அப்போது பேசியிருக்கிறேன். அந்த
வார்தைகளில் பொயில்லாதது எனக்கு ஆச்சரியமே.

என் மாமனாரும் மாமியாரும் என் கம்பெனி டைரக்டரும் உருகித்தான் போனார்கள். அவர்கள் சத்தியம் செய்யாத குறையாக,
நான் என் மாமனருக்கும் மாமியாருக்கும் உண்மையான மகன் தான் என நிறுவினார்கள். எந்த சூழ்நிலையிலும் அவர்கள்
என்னை விடமாட்டார்கள் என் கல்வெட்டில் எழுதியதைப் போல உறுதியாக சொன்னார்கள். என் டைரக்டர் மேலும் ஒரு படி போய்..
யார் கைவிட்டாலும் அவர் கைவிடமாட்டார் அப்பா ஸ்தானத்தில் அவரும் இருப்பார் என உறுதியாக சொன்னார்.

ஒரு பிரச்சனை முடிந்தது என நினைத்தேன். என் மாமனாரை மாமியாரையும் என் பாசத் தாக்குதலை ஜீரணிக்க தனியாக விட்டுவிட்டு
வேறு யார் என் பக்கம் இருப்பார்கள் என திட்டம் போட்டேன். சட்டென்று ரஞ்சினியின் நினைவு வந்தது. அவளின் நினைவு
எனக்கு கிளுகிளுப்பூட்டியது. அவஎளை அனுபவிப்பது உடலுறுவு கொள்வதெல்லாவற்றையும் பிறகு பார்த்துக் கொள்ளலாம்
முதலில் அவளை என் பக்கம் கட்டிப் போட வேண்டும் என முடிவு செய்தேன். அவளை தேடிச் சென்றேன்.

[சிற்பி***]

கீழ் தள படுக்கையறையில் ரஞ்சினியும் அவள் புருசனும் ஏதோ கிசு கிசு என பேசிக் கொண்டிருந்தார்கள். ஏதோ குடும்ப பிரச்சனை
போல சதி திட்டம் தீட்டுகிறார்கள் என எண்ணினேன். அதெல்லாம் நமக்கெதற்கு என முடிவு செய்து காரியத்தில்
கண்ணாக இருந்தேன். சட்டென்று இருவரின் காலில் விழுந்து கெட்டியாக விடாமல் பிடித்துக் கொண்டேன். அவர்கள்
இருவரும் போராடித்தான் என்னை தூக்கினார்கள்...நான்..
“கெளம்புற நேரமாச்சு..வந்ததிலிருந்து சொல்லனும் இருந்தேன்... ஏனோ உங்களை பார்த்தவுடன் என் கூட பிறந்த அக்கா
அண்ணனை பார்த்த மாதிரி சந்தோஷம்..அக்கா அண்ணன் இல்லையென்கிற குறையை போக்கிட்ட மாதிரி ஒரு உணர்வு.. நான்
அனாதை இல்லையென்கிற தைரியம் வந்திடுச்சு... ரொம்ப தேங்க்ஸ்ங்.. ப்ளீஸ் இனிமே எனக்கு அக்கா அண்ணானாக இருங்க...
அதுவே எனக்கு போதும்...” என பல உணர்ச்சிகல் கலந்த பாசத்துடன் சொன்னேன்.

இதை பேசும் போது என் மனம்...ரஞ்சனியை இவ்வளவு நேரம் ஒரு தேவடியாகவே கற்பனை செய்துவிட்டு.. இப்போ
அக்கா என உருகுகின்றாயே... என என்னை குற்றம் சாட்ட... ஏனோ ரஞ்சினியை தப்பாக எண்ணியதற்கு வருத்தப்பட்டு
என் கண்களில் நீர் தேங்கியது. அதை பார்த்துவிட்ட ரஞ்சினி உடனே என்னை தன்னிடம் இழுத்து என் தலைமுடியை கோதினாள்.

“எப்பவமே நானும் அவரும் உனக்கு அக்காவும் அண்ணனாகவும் இருப்போம்” என சொல்லியவள்..அவள் புருஷனை பார்த்து
“கொஞ்சம் வெளியே போங்க... சிவா கிட்டே தனியா பேசனும்” என்றாள். அவரும் என்னை தோளில் தட்டியவாறு..
“பயப்படாதே சிவா..உனக்கு என்ன ஆனாலும் நாங்க இருக்கோம்...” என சொல்லியவாறு வெளியே சென்றார்.

அடப்பாவி கவிதாவுக்கு ஒரு சிவான்னு..இங்கே ரஞ்சினிக்கு ஒருத்தரான்னு அவரை பார்த்து பாவமாக இருந்தது...

உம்ம்ம்...என்னைப் போல ஒருவன் ....

ரஞ்சினி என்னை கவலையுடனும் குழப்பத்துடனும் பார்த்தாள். என் திடிர் காமமில்லாத பாசம் அவளை தடுமாற
வைத்திருக்க வேண்டும்...
“என்ன சிவா என்னாச்சு..” என்றப்படி என்னை அவளிடம் இழுத்து அவளின் உடலோட சேர்த்தாள். அந்த சேர்ப்பு இவன் என்னவன்
என்பதைப் போல உரிமை கொண்டாடியது. இப்போது ரஞ்சினியின் உடம்பில் பாசமும் அன்புமும் கரைப் புரண்டோடியது.
“இல்ல உங்களை வேணும்னு கஷடப்படுத்திடேனு தோணுச்சு.. நீங்க எனக்கு அக்காவா இருந்த நான் இப்படியெல்லாம்
நடந்துப்பேனான்னு எனக்கு தோணிச்சு... உங்க கிட்டே மன்னிப்பு கேட்கனும்...
தோணிச்சு...” ரஞ்சினியை எந்த இடத்தில்
வைப்பது எப்படி நினைப்பது என்று குழப்பத்தில் சொன்னேன்.
“ஏன் எதாவது பிரச்சனையா..” என்று கவலையுடன் கேட்டாள்.
“அதெல்லாம் ஒன்னுமில்லை...உங்களை நினைச்சேன் ஏதோ தேவையில்லாம வில்லியா நினைச்சிட்டிருந்தேன்...
ஆனா அடிமனசுல அக்கா என்ற உரிமையில அப்படி நினைக்கிறேன் தோணுச்சு அதான் மன்னிப்பு கேட்கலாமனு...” என்று
இழுத்து உளறினேன்.

”ஹா..ஹா..ஹா...” என ரஞ்சனி சிரித்தாள்.
நக்கலாக சிரிக்கிறாள் என நினைத்து..” ஏன் சிரிக்கிறீங்க...” என பாவமாக கேட்டேன்.
“போடா..சிவா..நான் உனக்கு அக்கானா..என் புருசன் உனக்கு அண்ணானா.. நா என்ன என் அண்ணனையா கட்டிகிட்டேன்...” என சிரித்தாள்.
“நீங்க யாரை வேணா எத்தனை பேரை வேணா கட்டிக்குங்க...ஆனா யாரை கட்டிக்கிட்டாலும் அவரு எனக்கு அண்ணா தான்...” என
திருப்பி தாக்கினேன்.
“அப்போ..மறைமுகா என்னை அண்ணிங்கறே...தம்பிக்கு அண்னி பாதி பொண்டாட்டி தெரியும்ல...” என்றால் சிரித்துக் கொண்டே
சில்மிஷ நக்கலுடன்.
“நீங்க என்ன வேணாம்னாலும் எனக்கு இருந்துட்டு போங்க...ஆனா என்னை எக்காரணத்திற்காகவும் விட்டு போகக் கூடாது..” என
என் நிலையை விளக்கினேன்.
அவள் சில நொடிகள் என்னை உன்னிப்பாக பார்த்தாள்...
“ஏன் கவிதாவுக்கும் உனக்கும் பிரச்சனையா...” என்றாள்.
“அதெல்லாம்..ஒன்னுமில்ல...” என்றேன்.
“அப்போ ஏன் திடீரென இந்த மாதிரி பேசுறீங்க..கவிதாதானே உனக்கு எல்லாம்... “ என்றப்படி என்னை அர்த்தத்துடன் நோக்கினாள்.

நான் மவுனமாக இருந்தேன். ஆனால் என் உடலிலிருந்து என் ஏக்கம் வெளிப்பட்டுக் கொண்டிருந்தது. அது என்னக் காரணத்தினால்
என்று அறியவில்லையென்றாலும் நான் ஏங்குகிறேன் என்பதை ரஞ்சினி உணர்ந்துக் கொண்டிருந்தாள். எங்களுக்குள் இருந்த
அந்த சிறு தயக்கம் திரை விலகியது.

இருவரும் ஒரு சேர ஒருவரை ஒருவர் மூர்க்கமாக அணைத்துக் கொண்டோம். நான் அப்படியே ரஞ்சனியை கார்த்திகாவாக நினைத்து
அவளை சிறுப் பெண் என்று நினைத்து அழுத்தினேன். அவளை கட்டி ஆளப் போகிற ஆண்மகன் நான் என்ற நினைப்பில் அவனை
அணைத்து அவளின் உருவத்தை சிறுமைப்படுத்த எண்ணினேன்.

ரஞ்சனி என் கண்ணத்தில் எச்சம் ஊற முத்தமிட்டு என் காதில்....
“டேய்... சிவா யாரு என்ன வேணா பண்ணட்டும்...நா உன்னை விட்டு குடுக்க மாட்டேன்..என்ன ஆனாலும் சரி..இந்த ரஞ்சனி சிவாகாக
என்ன வேணும்னாலும் பண்ணுவா..எங்கிறத மனசுல வெச்சுகிட்டு பயப்படாம இரு...” என கிசு கிசுத்தாள்.
நான் மேலும் அவளை இறுக்கினேன். அவளை என் கட்டுப்பாட்டில் கொண்டு வர முயற்சித்தேன்.

ஆனால் அவள் சொன்ன வார்த்தைகள் என்னை அவளுக்கு அடிமையாக்கியது. நான் அவளின் கட்டுப்பாட்டுக்குள் வந்துக் கொண்டிருந்தேன்.
அவளின் அணைப்பில் ஒரு குழந்தையை போல உணர்ந்தேன். இப்படி பெண்களிடம் அடிமையாகி கிடப்பதே என் இயற்கையாகி
விட்டது போலும் என எண்ணி நொந்துக் கொண்டேன்.

இருவரும் பரிமாறப்படாத அவரவரின் எண்ணங்கள் உணர்ச்சிகளின் படி ஆசைத் தீர கட்டிப்பிடித்தோம். எனக்கு அப்போது
ரஞ்சனியின் பாதுகாப்பு அரண் தேவைப்பட்டது. இருவரும் விலகினோம், எனக்கு கொஞ்சம் வெட்கமாயிருந்தது.
“பயப்படாதே சிவா...” என எனக்கு ஆறுதல் கூறினாள்.
மேலும் அங்கிருந்தாள் அடுத்து என்ன நடக்குமோ என பயந்துப் போய்...
“சாரி...அக்கா...அப்புறம் நாம் நிறைய பேசுவோம்...” என சொல்லி கிளம்பினேன்.
“அக்கானு...கூப்புட்ற..அழக பாரு..” என அவள் சிரித்தாள்.

நான் அறையை விட்டு வெளியே வர, ரஞ்சனி புருஷன் கவலையுடன் காத்துக் கொண்டிருந்தார். என்னை பார்த்தவுடன்....
“ஒரு பிரச்சனையில்லையே....” என கவலை ததும்ப கேட்டார்.
“ஒன்னுமில்லீங்க...கொஞ்சம் உணர்ச்சி வசப்பட்டுடேன்...” என ஒன்று நடக்காததைப் போல சொன்னேன். அவரை பார்த்தால்
பாவமாக இருந்தது. உள்ளே நானும் ரஞ்சனியும் ஒருவரை ஒருவர் உணர்ச்சிகளால் சீண்டிக் கொண்டியிருக்க
பாவம் மனுசன் இவ்வளவு வெள்ளந்தியாக இருக்கிறாரே என்று வருத்தப்பட்டேன். உன் பொண்டாட்டியை நான்
எப்பவேனும்னாலும் நான் நினைச்சப்படி...”ஓக்கப்போறேன் டா” என அவரிடம் சொல்லத் தோன்றியது. அவர் என் கவிதாவின் அண்ணன் என்ற
எண்ணமே அந்த சில நொடிகளில் மறந்துவிட்டது.

ஆனால் அவர் என்னை பார்த்து பாசத்துடன் சிரித்தது, என் மனம் குற்ற உணர்ச்சியால் ஆட்கொள்ளப்பட்டு தவித்து
காயம்பட்டு நொந்தது. அவரிடம் இன்னும் கொஞ்சம் நேரமிருந்தால், நான் குற்ற உணர்ச்சியால் தவித்து தவித்துப் போவேன் என
பயந்து, ஓரிரு வார்த்தை பேசி சிரித்து, சாப்பிடவேண்டும் என காரணம் சொல்ல கிளம்ப எத்தனிக்க..அவினாஷ் ஓடோடி வந்து..
“அம்மா...சாப்பிட கூப்பிடறாங்க..” என அழைத்து என்னை காப்பாற்றினான்.

நான் நெஞ்சை நிமிர்த்திக் கொண்டு மொட்டை மாடிக்கு சென்றேன். கவிதாவை இனி தைரியமாக எதிர்க் கொள்ளலாம்
என நினைத்தேன். கவிதா எனக்காக காத்துக் கொண்டிருந்தாள். இப்போது அவள் முகத்தில் வெறுப்பில்லை..ஆனால் பாச
புரிதலுடன் ஒரு சிரிப்பு. அந்த சிரிப்பு எனக்கு எல்லாம் தெரியும் என சொல்லிற்று. இந்த சிரிப்புக்கு எல்லாம் விழுந்து விடாதே..
உன் “டெம்போ”வை அப்படியே வைத்துக் கொள் என என் மனம் என்னை அறிவுறத்த, முகத்தை தூக்கி வைத்துக் கொண்டு,
பஃபே உணவு முறையாதலால், என் தட்டில் உணவு வகைகளை குவித்துக் கொண்டு வந்து உட்கார்ந்தேன். என் பின்னால் கவிதாவும்
ஒரு தட்டுடன் வந்தாள்.

அவளிடம் பேசாமல், நான் என் உணவை என் வாயினுள் திணித்துக் கொண்டிருந்தேன். கவிதா என்னை பார்த்து
புன்னகையித்துக் கொண்டிருந்தாள். என் முகப்பாவனை போடி இவளே.. என இருந்தது.. அப்போது என் மாமனாரும் மாமியாரும்
அபினயாவை சுமந்தப்படி வந்தார்கள்...என் காதினில் இன்பத் தேனை பாயச்சினார்கள்..

“சிவா..ஒரு மூணு நாளைக்கு எல்லோரும் கோயிலுக்கு டூர் போறோம்... நீங்களும் கவிதாவும் என்னாலும் சரி கண்டிப்பாக வரனும்...
அவினாஷு ஸ்கூல் இருந்தா லீவ் போட்டுக்கலாம்...” என் மாமனார் கண்டிப்புடன் அழைத்தார்.
நான் உடனே முந்திக் கொண்டு...” நா ஆஃபீஸுக்கு கண்டிப்பாக போகனும் மாமா..போகலனா சரியாயிருக்காது..கவிதாவும்
பசங்களும் வேணா வரட்டும் மாமா..” என கவிதாவை அவர்களிடம் விட்டுவிட்டாள் எனக்கு மூணு நாள் ஆசுவாசப்படுத்த
நேரம் கிடைக்கும் என எண்ணினேன்.

கவிதா என்னை பார்த்து மேலும் புன்னகையித்தப்படி...
“நாளைக்கு சாய்ந்தாரம் தானே கிளம்புறோம் அப்பா...நா வர்றேன் அப்பா..சிவா ஆஃபீஸ் வேலை கெட வேனாம்.. இன்னிக்கு நைட்
வீட்டுக்கு போய்ட்டு நாளைக்கு இங்கே வந்தறேன்... எனக்கு நாளைக்கு வேறே ஜாப்பனீஸ் லாங்கவேஞ் கிளாஸ் இருக்கு...துணி
மணியெல்லாம் எடுக்கனும்...” என்றால்.
“ஏம்மா..நீ இங்கயே இரு சிவா வேணா டிரஸ்ஸெல்லாம் எடுத்துகிட்டு வந்து தரட்டும்... ஒரு நாள் கிளாசுக்கு போகலேன்னா...
..ஒன்னு ஆகாது” என்றாள் என் மாமியார்.
நான் குதூகலித்து ‘அதுவும் சரித்தான்..அத்தே..கவிதா இங்கயே இருக்கட்டும் மத்ததை நான் பார்த்துக்கறேன்...” என என் மாமியாருக்கு
ஒத்து ஊதினேன்.

கவிதா என்னை ஒரு ரகசிய புன்னகையுடன் பார்த்தாள்..
“அது சரி வராதம்மா....நான் போய்ட்டு நாளைக்கு வர்றேன்... மத்த வேலையெல்லாம் இருக்கு...ஒருத்தரிடம்
எனக்கு முக்கியமான வேலை இருக்கு...” என என்னை பார்த்தப்படி சொன்னாள். அந்த ஒருத்தர் நான் தான் என
எனக்கு அவளுக்கும் மட்டும் தான் தெரியும்.
“சரிம்மா..உன் வசதிப்படி செய்..நீ வர்றதே எங்களுக்கு பெரிய விஷயம்...” என என் மாமனார் புரியாமல் சொல்லி, இனி
கவிதாவை கட்டாயப்படுத்த முடியாது என இருவரும் சென்று விட்டனர்.

நான் கவிதாவை பார்த்தேன். என்னை கணிவுடன் அமைதியாக பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள். அந்த பார்வை என்
பார்வையை கட்டிப்போட்டது. மெதுவாக அவள் தட்டில் இருந்த உணவை எடுத்து எனக்கு தாய்ப்பாசத்துடன் ஊட்டிவிட்டாள்.
நான் மந்திரத்திற்கு கட்டுப்பட்டவனைப் போல அவள் ஊட்ட ஊட்ட சாப்பிட்டுக் கொண்டிருந்தேன்.

பார்க்க கூடாது என தீர்க்கமாக முடிவு செய்திருந்தாலும், பார்த்தால் அவளிடம் விழுந்து விடுவேன் என்றறிந்தாலும், ஏதோ
ஒன்று என்னை இழுத்து மெதுவாக அவளின் கண்களை பார்க்கத் தூண்டியது.
பார்க்க பார்க்க நான் எடுத்த சபதங்கள், வைராக்கியங்கள்,
அவள் மேல் ஏற்பட்ட கோபங்கள் கலைந்து கரைந்துக் கொண்டிருந்தது.

நான் அவள் முன்னாள் ஒன்றுமேயில்லாமல் ஆகிவிட்டேன்.

அப்போதே என் மனமும் உடலும் கவிதா அன்றிரவு எனக்கு என்னசெய்தாலும் அது எந்த விதமான கொடூரமான
தண்டனையாக இருந்தாலும் ஏற்க தயாராகிவிட்டது. அவள் எனக்கு என்ன செய்யப்போகிறாளோ என்ற எண்ணமே என்னை
பல ஸ்பரிசத்தில் ஆழ்த்தியது. அவளால் நான் பெறப் போகும் இன்பம் துன்பம் வேதனை ஆனந்தம் வெறுப்பு பாசம்..மற்றும் வலிகள்..
ஆகியவைகளை பயம் கலந்த ஏக்கத்துடன் எதிர்நோக்கிக் கொண்டிருந்தேன். கவிதாவை ஏக்கத்துடன் நான் பார்த்துக் கொண்டிருக்க...

அவள் என்னை பார்த்து ஒரு ரகசியம் நிறைந்த பாசத்துடன் புன்னகைத்துக் கொண்டிருந்தாள்.




இப்போது ஆழமாக சிந்தித்தால் நான் அப்போது ஒரு முட்டாளாக இருந்திருக்கிறேன் என தெரிகிறது.
நான் கவிதா மீது கோவப்பட்டது என் மீதே நானே முட்டாள்தனத்தை பூசிக் கொண்டதைப் போன்றதாகும்...
இப்போது அதை பற்றி நினைத்து கதறி என்ன பயன்.

[சிற்பி***]

அதன் பிறகு நான் ஏதோ சாப்பிட்டேன். கவிதாவின் பாச பார்வை முன்னால் நான் திராணியற்றவனாகி போனேன்
என்பது உண்மைதான். வந்த விருந்தினர்கள் சென்று விட கவிதாவின் குடும்பத்தாருடன் ஏதோ பேசி மையமாக சிரித்து,
அன்றிரவு கவிதாவை எப்படி எதிர்க்கொள்வேன் என்ற பயத்தில் ஓடியது.

ஒருவழியாக எல்லாம் முடிந்து, விடைப் பெறும் வைபவத்தை முடித்து, என் ஆல்டோ காரில் ஏறினோம். என் மனம் அசெளகரியப்பட்டது.
யாரிடமாவாது இரவலாக பெரிய காராவது வாங்கி வந்திருக்கலாம் என தோன்றியது. சம்பிரதாய வழியனுப்புதல் வார்தைகள்
முடிந்து கிளம்பும் போது, என் மாமனாரின் கண்களிலும் ரஞ்சனியின் கண்களிலும் கண்ணீர் மணித்துளிகளை பார்க்க முடிந்தது.

கார் தெரு விளக்கில்லாத தெருவில் இருட்டை தன் ஒளிவிளக்குகளால் கிழித்துக் கொண்டு சென்றுக்கொண்டிருந்தது.
முன் இருக்கையில் அபினயாவை தன் மடியில் கிடத்திக் கொண்டு என்னை பாசத்துடனும் மிதமிஞ்சிய பரிதாபத்துடன்
பார்த்துக் கொண்டிருந்த கவிதாவை பார்த்தேன். அவள் பார்வை என்னை பதற்றமடைய செய்தது. என் காரோட்டம்
நிலையில்லாமல் இருக்க. காரை ஓரமாக நிற்பாட்டினேன்.

சட்டென்று கீழிறங்கி பதற்றத்தை தணிய வைக்க தெருவில் நடக்க ஆரம்பித்தேன். ஆளில்லாத தெருவிளக்கில்லாத தெரு.
அது மேலும் என் பதற்றத்தையும் அச்சத்தையும் அதிகப்படுத்தியது. என்னையறியாமல் சிகரெட்டை பற்ற வைத்தேன்.
தெருவோர மரத்தில் சாய்ந்து என்ன செய்வது என குழம்பிப் போய் ஊதிக் கொண்டிருந்தேன். திடிரென கவிதாவின் மணம்
என் நாசியை தாக்க திரும்பி பார்த்தால் கவிதா என்னருகே நின்றுக்கொண்டிருந்தாள்.

இருட்டில் தனித்து இருந்தோம், எனக்கு இனம் புரியாத அச்சம் ஏற்பட்டது, கவிதா என் கையில் இருக்கும் சிகரெட்டை வாங்கி
எறிந்தாள்..
“ஏன் பயப்படறீங்க..பதட்டப் படறீங்க...ஒண்ணும் செய்ய மாட்டேன்...வாங்க..” என என் கையை பிடித்து காருக்கு அழைத்துச் சென்றாள்.
அபினயாவை என்னிடம் தந்துவிட்டு கவிதாவே காரை ஓட்டினாள். நான் ஓட்டியிருந்தாள் சத்தியமாக எங்கோ மோதியிருப்பேன்.

வீட்டை அடைந்தவுடன் வெளிக் கேட்டை மூடி பூட்டுகிறேன் என்ற சாக்கில், கேட்டை மூடிவிட்டு அதற்கு வெளியே தெருவில்
நின்றுக் கொண்டிருந்தேன். இப்போது நடுநிசியில் என் வீட்டை பார்க்கும் போது எனக்கு பேய் பங்களாவை பார்ப்பதைப் போல
பகிரென்றது. கவிதா என்ற பேய் இந்த அடிமையை என்ன செய்ய போகிறாள் என்ற பயம் தொற்றிக் கொண்டது.
நான் கேட்டின் மீது சாய்ந்துக் கொண்டிருன்தேன்.

கொஞ்ச நேரம் கழித்து, பகலில் போட்ட தலை நிறைய வாடாத மல்லிகைப் பூவுடன் என்னை நோக்கி வந்துக் கொண்டிருந்தாள்.
மல்லிகை வாசம் என் மூக்கை துளைத்தது. கவிதா ஒரு மோகினியைப் போல என் அருகில் வந்தாள். என்னை பார்த்து புன்னகைத்தாள்.
என்னை வாழ்கை முழுவதும் அவளிடம் சொக்கும்படியாக இருப்பவள், இனிமேல் சொக்க வைக்க என்ன இருக்கு என எண்ணினேன்.

“இங்க நின்னுட்டு என்ன பண்றீங்க.... உள்ளார வாங்க..” என்றாள்.
“கேட்டை பூட்டறேன்...” என்றேன்.
“இவ்வளவு நேரமா கேட்டை பூட்டறீங்க..”
மவுனமாக இருந்தேன்.
“சரி உள்ளார வாடா சிவா..” என்றாள் பாசத்துடன்.
ஐயோ பாசம் காட்டி மோசம் செய்து என்ன கொடுமை பண்ண போறாளோ என என் மனம் பதறியது. இப்படியே ஒடி
போய்விடலாமா என மனம் எண்ணியது.
“என்ன ஓட போறியா..??” என சிரித்தப்படி புரிதலுடன் கேட்டாள்.
கள்ளி நான் என்ன நினைக்கிறேனோ அப்பட்டமாக அவளுக்கு தெரியுதே என பயந்தேன். மவுனமாக இருந்தேன்.

‘உள்ளே வாடானா...வர வேண்டியதுதானே...என்ன இங்கே நின்னுகிட்டு பேய் வர டைம்ல ஸ்டிரைக் பண்ணிகிட்டு...” என
விளையாட்டுத் தனமாக கட்டளையிட்டாள்.
‘உள்ளாரே வந்தா நீ என்னை அடிப்பே...” என்றேன் பயத்துடன்.
“அடிக்க மாட்டேன் வாடா...” என்றாள்.
“சும்மா பொய் சொல்லாதே...என்னை அடிக்கிறதுன்னு முடிவு பண்ணிட்டே.. உள்ளே வந்தா என்னை என்ன பண்னவியோ
பயமா இருக்கு...”
“அடிக்க மாட்டேன்...உள்ளாரே வா சிவா..” என்றாள்.
“பொய் சொல்றேடி...” என்றேன்.
‘சத்தியமா அடிக்க மாட்டேன்...”
“காட் ப்ராமிஸ்....” என என்னையறியாமல் கேட்டின் வழியே என் வலது கையை நீட்டி சத்தியம் கேட்டேன்.
இப்படி நான் கேட்டதும் கவிதாவின் முகத்தில் திடுக்கென ஒரு பரிதாப உணர்ச்சி வருவதைப் பார்த்தேன்.
அவள் மவுனமாக என் கையை பிடித்து பாசத்துடன் தடவினாள்.

“உன்மேல சத்தியம் பண்ணு அடிக்க மாட்டேன்னு..அப்பத்தான் உள்ளார வருவேன்...” என்றேன். கவிதா மெதுவாக கேட்டை
திறந்து வெளியே வந்தாள். நான் பயந்து பத்தடி தள்ளி ஓடிப் போய் நின்றேன்.
“ஒன்னு பண்ண மாட்டேன்...கிட்டே வாங்க..” என மெல்லிதாக உறுமினாள்.
நான் இல்லை எனபது போல தலையை ஆட்டினேன்.
“இப்படி செஞ்சாத் தான் எனக்கு கோபம் வரும்டா...அப்புறம் என்ன பண்ணுவேனு எனக்கே தெரியாது...” என்றாள்.
நான் மவுனமாக நின்றிருந்தேன்.
என்னை நோக்கி மெல்லிய் ஓட்டத்தான் தன் பால் குடங்கள் குலுங்கி அதிர என்னை பிடிக்க ஓடி வந்தாள்.
நான் மீண்டும் அவளிடமிருந்து தப்பிக்கும் எண்ணத்தில் பத்தடி பின்னால் ஓடினேன்.
“என்னடா சிவா...ராத்திரி ஒரு மணிக்கு பேய் வர டைம்ல சின்ன பையனாட்டம் தெருவுல விளையாடிகிட்டு..வீட்டுக்கு வாடா...” என்றாள்.
என்னை நோக்கி நடந்து வந்தாள்.
நான் மறுபடியும் பின்னோக்கி ஓடினேன். அப்படியே ஓடி விட்டு இரவு எங்கேயாவது தங்கிவிட்டு காலைல வரலாம்
என் எண்ணினேன். கவிதாவை பார்த்தேன்...

...அதிர்ந்து மூர்ச்சையாகிவிட்டேன்....

கவிதா நைட்டியை கழட்டிக் அதை ஒரு கையில் பிடித்துக் கொண்டு அம்மணமாக நின்றுக் கொண்டிருந்தாள். அவள்
அப்படி நடுத்தெருவில் மெல்லிய தெருவிளக்கு வெளிச்சத்தில் திமிறிய பெருத்த முலைகளுடன் நிற்பது
உண்மையில் ஒரு சொக்கும் மோகினி பிசாசைப் பார்ப்பதைப் போலிருந்தது.

நான் வெலவெலத்து பதறி ஓடிப்போய் அவளை கட்டிப்பிடித்து அவளின் அம்மணத்தை மறைக்க முனைந்தேன்.
“இனிமே நான் சொன்னப்படி செய்யலேனா...நான் என்ன வேணும்னாலும் செய்வேன்...” என என்னை பார்த்தப்படி நிதானமாக
சிறுப் புன்னகையுடன் சொன்னாள்.
”வா...கவிதா வீட்டுக்கு போலாம் வாடி...” என நான் இப்போது கெஞ்ச ஆரம்பித்தேன். யாராவது பார்த்தால் அசிங்கமாகிவிடும்
என பயந்தேன். தெய்வாதீனமாக ஒரு வண்டியும் வரவில்லை.

அவசரம் அவசரமாக அவளுக்கு நைட்டியை அணிவித்தேன். அவள் என் கையை பிடித்தப்படி முன்னே நடக்க நான்
செல்ல நாய்குட்டியை போல அவள் பின்னாள் நடந்தேன்.

எல்லாவற்றையும் பூட்டிவிட்டு படுக்கையறைக்கு சென்றோம். அங்கு அவினாஷ் அபினயாவிடம் விளையாடிக் கொண்டிருந்தான்.
நான் இன்னொரு கட்டிலில் போய் இந்த பூணையும் பால் குடிக்குமா என்ற பாவனையுடன் உட்கார்ந்துக் கொண்டு கவிதாவின்
ஓவ்வொரு அசைவையும் பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன். அவள் அபினயாவிடம் சிறிது விளையாட்டுக் காட்டினாள். பிறகு
நிமிர்ந்து என் பக்கம் திரும்பி தன் நைட்டியை கழட்டி மீண்டும் அம்மணமானாள்.

திருமணமாகி இரண்டு குழந்தை பெற்றிருந்தாலும், பார்க்க பார்க்க திகட்டாத, அள்ள குறையாத, மூழ்க மூழ்க தரை தட்டாத,
அந்த திரண்டிருந்த மாமிசத்தை பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன். என் உணர்ச்சிகள் அனைத்தும் அவளை ஆசைத்தீர அள்ளச் சொன்னது.
அவளின் தொடையிடை முக்கோணத்தில் அடர்த்தியான கருப்பு காடு பசுமையாக காட்சியளித்தது
அந்த உணர்ச்சிகளை மீறியும் நான் பதற்றத்துடன் அதிர்ச்சியுடன் அவளை பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன்.

என் பதற்றத்தையும் நடுக்கத்தையும் அவள் புன்னகைப் பூத்து பார்த்து ரசித்துக் கொண்டிருந்தாள். ஒரு வித சிரிப்புடன் அவினாஷ்
பக்கம் திரும்ப எத்தனித்தாள். நான் பதை பதைப்புடன் அதனை தடுக்க எழு முனைந்தேன். அவள் நின்றாள். என் பதற்றம் சற்று
தணிய, மறுபடியும் அவினாஷ் பக்கம் திரும்ப எத்தனித்தாள். நான் மீண்டும் அதே பதை பதைப்புடன் எழ முனைந்தேன். அவள்
மீண்டும் நின்று என் பக்கம் திரும்பி என்னை பார்த்து மெல்லிதாக சிரித்தாள் ரசித்தாள். அந்த பார்வை ஒரு முடிவுடன்
இருந்தது. நானும் என் மனமும்....ஐயோ...என
பதறி கதறினோம்.

என் மனம... வேணாம் கவிதா...வேணாம் கவிதா..என முழு வீச்சில் கதறிக் கொண்டிருந்தது...அந்த முழு வீச்சுக்கு ஏற்றவாறு என்
இதயம்..லப்..டப்..என அசுரத்தனமாக இயங்கிக் கொண்டிருந்தது. என் உடலில் நாலாப்பக்கமும் விண் விண் என பாய்ந்து கொண்டிருந்தது.
அவளை தடுக்கும் நிலையில் நானில்லை.

என் கையறு நிலையை பார்த்து கவிதா நக்காலாக சிரிப்பதைப் போல எனக்கு பட்டது. என் நிலையை ரசித்துக் கொண்டிருந்தவள்.....
....சட்டென்று....அவள் தசைகள் குலுங்க அவினாஷ அபினயா பக்கம் திரும்பி தன் முன்னழகு அம்மணத்தை காட்ட....என் இதயம்
கட்டுப்பாடில்லாமல் துடித்து என் வாய் வழி வர எத்தனிக்க..நான் பதறியப்படி எழுந்து நின்று கவிதாவை தடுக்க இயலாமல்
அப்படியே சிலைப் போன்று உறைந்து நின்று..பதை பதைப்புடன் கவிதா என்ன செய்யப் போகிறாள் என பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன்.

கவிதா அவர்களை அம்மணமாக நின்று கொண்டு பார்ப்பதை அறியாமல் அவினாஷும் அபினயாவும் விளையாடிக்
கொண்டிருந்தார்கள். கவிதா தலையை திருப்பி என் தவிப்பை பார்த்து புன்னகையித்து பிறகு அவர்களை புன்னகையித்தப்படி
பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள். என் மனம் பக் திக் என அடித்துக் கொண்டிருந்தது. கவிதா ஏதாவது எக்குத்தப்பாக பண்ணிவிடுவாளோ
என பயந்துக் கொண்டிருந்தேன்.

அவினாஷ் படுத்துக் கொண்டு முதுகை காட்டியப்படி அபினயாவிடம் விளையாடிக் கொண்டிருந்தான்.
திடீரென திரும்ப ஆரம்பித்தான்...ஐயோ என என் மனம் பதற...அவன் திரும்பி கவிதாவின் முன்புறம் முழு நிர்வாணத்தையும்
பார்க்கும் முன்..சட்டென்று கவிதா நைட்டியை தன் இடுப்பு பகுதியில் சுற்றி இடுப்பிலிருந்து முழங்கால் வரையிலான
பிரதேசங்களை மறைத்தாள். நான் அப்பாடா என்று சற்று பதட்டம் தணிந்து கட்டிலில் தொப்பென்று உட்கார்ந்தேன்.

கவிதா என்னை பார்த்து மெலிதாக கொள்ளென்று சிரித்தாள். மேலும் வேண்டுமா என்று கேட்பதை போலிருந்தது.
என் மனம்... போதும் கவிதா... என இறைஞ்சியது. அதை ஆமோதிப்பதைப் போல அவள் தலையை ஆட்டினாள்.

பிறகு கவிதா கட்டிலில் மீது ஏறி முட்டிப் போட்டு குணிந்து அபினயாவுக்கு விளையாட்டு காட்டினாள். இப்போது அவளின்
முலைகளின் காம்புகள் அவினாஷ் மற்றும் அபினயாவின் வாய்களுக்கு நேராக இருந்தது. குழந்தைகளை பார்த்தவுடன்
அதிலிருந்து பால் ஊற்றெடுத்து சொட்டிக் கொண்டிருந்தது. அவர்கள் இருவரும் ஒருச் சேர காம்புகளை தங்களின் வாயால்
கவ்வினார்கள், உறிஞ்சிக் கொண்டிருந்தார்கள். கொஞ்சம் நேரம் அப்படியே இருந்த கவிதா அபினயா வாயை காம்பிலிருந்து
விடுவித்து அவளை தூக்கினாள். ஆனால் அவினாஷ் அவனின் இன்னொரு காம்பை தன் பல்லால் இடும்பு பிடியாக பிடித்துக்
கொண்டிருந்தான். கவிதா மேலெழ முயல அவன் அவளை காம்பினால் கீழே இழுத்துக் கொண்டிருந்தான். இதனால் அவள்
முலை பலூன் போல உருவம் போல நீண்டு காம்பிலிருந்து பால் தெறித்தது.

கவிதா சிரித்துக் கொண்டே அவினாஷை கிச்சு கிச்சு மூட்டினாள். அவன் சிரித்து நெளிய அவளின் காம்பு விடுப்பட்டது...
“அபினயா பால் குடிக்கட்டும்...அப்புறம் நீ பால் குடி...” என அவினாஷிடம் சொல்லிவிட்டு, கட்டிலில் மேல் என் பக்கம் திரும்பி
உட்கார்ந்து கொண்டு அபினயாவுக்கு பால் தர ஆரம்பித்தாள். அவினாஷ் கவிதாவின் பின்புறம் சென்று அவளின் கழுத்தை
சுற்றி கைகளை போட்டு மெதுவாக முன்னும் பின்னும் கவிதாவை தாலாட்டிக் கொண்டிருந்தான். அவள் காதுகளில் கன்னங்களில்
முத்தங்கள் அளித்துக் கொண்டிருந்தான்.

சட்டென்று அவளின் வலது முலை காம்பை அழுத்தினான்... அதிலிருந்து பால் பீய்ச்சியடித்தது....
“மில்க் ஃபுல்லா இருக்கா மம்மி.....” என்றான்.
“ஆமாடா...செல்லம்...” என்றாள்.
“ ஃபுல்லா இருந்தா வலியெடுக்குமே...மம்மி”
“ஆமாடா அம்மாவுக்கு அங்கே கெட்டியாகி பெயின் வந்திரும்...”
“பெயின் வந்தா..நீங்க அழுவிங்களே..மம்மி” என்றான் வருத்த அன்போட.
“மம்மி பெரியவளா..அந்த வலியெல்லாம் தாங்கிப்பா..” என்றாள் அவனுக்கு ஆறுதல் சொல்லும்விதமாக.
“நீங்க க்ரை பண்ணா...நானும் க்ரை பண்ணுவேன் மம்மி...”
கவிதாவின் உடல் சிறிது நடுங்கியது. மவுனமாக இருந்தாள்.
அவினாஷ் “நா வீட்ல இருக்கும் போது டிரிங்க் ண்ணுவேன்..மம்மிக்கு..பெயின் லெஸ்சாயிடும்...நா ஸ்கூல் போய்ட்டா என்ன
பண்ணுவீங்க மம்மி... நா வர்ற வரைக்கும் அழுதுகிட்டே இருப்பீங்களா மம்மி ” என்று களங்கமில்லா குழந்தை பாசத்துடன்
கேள்வி கேட்டான். அந்த கேள்வி கவிதாவை நிலைக்கொள்ளாமல் ஆக்கியிருக்க வேண்டும். அவள் கண்களில் நீர் கோர்த்தது.
அழகை வெடித்து விடும் நிலையில் இருந்தாள்.

“நா வேணா ஸ்கூலுக்கு போகாம உங்க கூட வீட்ல இருந்தறேன் மம்மி...அப்பப்ப உனக்கு பெயின் எடுக்கும் போது...
நான் மில்கை டிரிங்க் பண்ணுவேன் மம்மி...” என அவினாஷ் தன் பிஞ்சு களங்கமற்ற பாசத்தை காட்ட, கவிதாவிடம் அழகை
வெடித்தது. ஊமையாக குலுங்கியப் படி அழுதாள். அவள் கண்களில் இருந்து கண்ணீர் வழிந்தது. தன் உதடுகளை
கடித்தப்படி வலது கையை பின்பக்கம் வைத்து அவினாஷின் தலையை தன் தோளோடு சேர்த்தாள். அவர்கள் உடல்கள் பேசிக்கொண்டதாக
எனக்கு பட்டது.

அங்கே பாசம் மவுனமாக சதிராட்டம் ஆடியது. அதன் நிழல்கள் எங்கள் மூவரிம் மனதில் வெவ்வேறு உருவம் பெற்றது.

கவிதா அபினயா உறங்கும் வரை பால் கொடுத்தாள். அவள் உறங்கியவுடன் அவளை படுக்க வைத்தாள். பிறகு அவினாஷை
பெருமையுடன் பார்த்தாள்.
“அவினாஷ் செல்லக்குட்டி...” என பாசத்துடன் அழைத்து அவனை அணைத்து அவன் நெற்றியில் தன் தாய்ப் பாசத்தை கொட்டி
முத்தம் கொடுத்தாள். அவனை இழுத்து தன் மடியில் சுமந்து தன் வலது காம்பை காட்ட அவன் அப்படியே கவ்வி
பால் குடிக்க ஆரம்பித்தான். அசுரத்தனமாக உறிஞ்சினான். முடிந்தளவு ஒரு சொட்டு பாலை மிச்ச மீதி வைக்காமல் குடிக்கும்
வெறி அவனிடம் தெரிந்தது...
...அது தன் தாய் ஒரு வலியையும் சந்திக்க கூடாது என்ற பாசத்தினால் ஏற்பட்ட வெறி...

இரண்டு முலைகளிலும் மாற்றி மாற்றி பால் குடித்தான். முடிந்தவரை குடித்து காம்பை விடுவித்து...
“மம்மி..ஸ்டமக் ஃபுல்லாயிடுச்சு..” என்றான்.
“போதுமா...செல்லகுட்டி ...” என்றாள்.
“போதும் மம்மி..ப்ரெஸ்ட்ல மில்க் கம்மியாச்சா மம்மி..” என கவலையுடன் கேட்டான்.
“கொஞ்சம் கம்மியாச்சுடா...” என்றாள்.
“பெயின் இல்லல மம்மி..” என்றான் பாசத்துடன்.
“இப்ப இல்லைடா...என் செல்லம்...” என்று அவனை நிறுத்தி வைத்து பாசத்துடன் அணைத்தாள்.

அப்படியே கொஞ்சம் நேரம் இருந்தார்கள்
“என்னடா திங்க் பண்றே.. அவினாஷ்..” தெரிந்திருந்தும் கேட்பதை போலிருந்தது அவளின் கேள்வி.
“மம்மி வீட்டுக்கு வந்தா.. எனக்கு ஒன்னு செய்றேன்னு சொன்னீங்களே.. அதை செய்லியே....” என்றான் ஏக்கத்துடன்.
“என்னது..செல்லக்குட்டி...” புரியாதவளைப் போல கேட்டாள்.
“அப்பாவுக்கு செயின் போட்டதை போல எனக்கு போடறேன் சொன்னீங்களே..” என கேட்டு என்னை அதிர வைத்தான்.

கவிதா மெதுவாக அவனின் தலையை கோதினாள்...
“அந்த செயின் அப்பாவுக்கும் அம்மாவுக்கும் மட்டும்தான் சொந்தம் அவினாஷ்... வேறு யாருக்கும் போட கூடாது...” என்றாள்.
“எனக்குமா...” என்றான் வருத்ததுடன்.
“இந்த செயின்ல அப்பா அம்மா உசிரு இருக்குடா அவினாஷ்...இதை என் கழுத்துல கட்டிகிட்டா நா அப்பாவுக்கு சொந்தம்னு
அர்த்தம் அப்பா எனக்கு சொந்தம்னு அர்த்தம்...இது என் கழுத்துல இருக்கற வரைக்கும் அப்பா என் கூடவே நெஞ்ல
இருக்காருன்னு அர்த்தம்.. இத நான் கழட்டவே கூடாதுடா அவினாஷ்...” என்றாள்.
சில நொடிகள் மவுனமாக இருந்த அவினாஷ்...” அப்போ நா அப்பாவுக்கும் உங்களுக்கும் சொந்தமில்லையா...” என மிகுந்த
மன வருத்தத்துடன் கேட்டான்.
“அப்படியில்லடா எங்க உசிரே உன் மேலத்தான்டா இருக்கு... அவினாஷ்...நீ இல்லேனா நாங்க இல்ல” என்றாள்.

அவன் ஏக்கத்துடன் அவளை பார்த்துக் கொண்டிருந்தான்..
”சரி வாடா...” என்றப்படி அவனை அவளின் முலைகளில் சாய்த்து தாலி செயினை எடுத்து அவன் தலைவழியாக கழுத்தில்
போட்டாள். அந்த தாலிச் செயினாள் இருவரும் பிணைக்கப்பட்டிருந்தனர். இருவரின் முகத்தில் ஆனந்தம். அவினாஷ்
முகத்தில் பூரிப்பு.
“மம்மி..இன்னிக்கு நைட் மட்டும் செயினை நா போட்டுகிட்டு தூங்கறேன் மம்மி...” என பாசத்துடன் கெஞ்சினான்.
இந்த கெஞ்சல் என் மனதின் அடிநாதத்தை தொட்டு என்னை என்னவோ செய்தது.

கவிதா ஒரு நொடி என்னை பார்த்தாள் பல நொடிகள் சிந்தித்தாள். முடிவுக்கு வந்து புன்னகை பூத்தாள்..அப்படியே...
தாலி செயினை கழுத்திலிருந்து கழட்டி இரட்டையாக மடித்து அவினாஷ் கழுத்தில் போட்டாள். அழுகு பார்த்து...
“உனக்கு அழகா இருக்குடா அவினாஷ்....கண்ணு பட்ரும் போலிருக்கு” என சிரித்தாள்.
அவினாஷ் ஓடிச்சென்று பீரோ கண்ணாடியில் பார்த்து விட்டு..
“எனக்கு ப்யூட்டிப்புல்லாக இருக்கு மம்மி...” என குதூகலித்தான்.

என் இருப்பை அவர்கள் உணரவில்லை, நான் தனிமையில் வீழ்ந்தேன்.

“சரி அவினாஷ் ..தூங்கு...” என அவனை மெத்தையில் ஏற்றி படுக்க வைத்தாள். சிறிது நேரம் பாசத்துடன் அவன் வயிற்றை தட்டினாள்..
அவினாஷ் உறங்கிபோனான்.

இப்போது கவிதாவின் முழு கவனமும் என் மீது பாய்ந்தது. மெதுவாக என்னிடம் வந்தாள். அவள் முகத்தில் கோவம்
தெரிகிறதா என பார்த்தேன். ஆனால் அவள் முகம் கருணையே வடிவமாக இருந்தது.

அவளிடம் நாயைப் போல ஏன் அடிமையாகி விட்டேன் என இப்போது எனக்கு ஓரளவு புரிந்தது.

“ஏன் நா பால்குடிச்சா தப்பா...பிள்ளைங்கத்தான் பால் குடிக்கனுமா...” என தைரியமாக கேட்டேன்.
“என் கிட்டே பால் குடிக்கற மொகரைய பாரு...” என சொல்லியப்படி என்னை தலையினில் குட்டினாள். வலித்தது. ஏனோ என்
கண்களில் நீர் கோர்த்தது.
”எனக்கு என்ன கொறைச்சல்...” ஏக்கமாக கேட்டேன்.
“அசிங்கமான மனசை வெச்சுக்கிட்டு..உனக்கு பால் வேற வேணுமா...” என மறுபடியும் குட்டினாள். எனக்கு வலியால் அவளின்
பாச ஊதாசினத்தால் எனக்கு அழுகை வந்தது
“ஏன்.... நா உன் புருசன் தானே..எங்கிட்ட பால் நிறைஞ்சா வலிக்குதுனு சொல்ல வேண்டியதுதானே..என்கிட்டேயிருந்து
ஏன் மறைச்சே...நா குடிச்சா ஒண்ணு குடிமுழுகாது...இல்லேனா டாக்டர்கிட்டேயாவது போயிருக்கலாம்..” என
மல்லுக்கு நின்றேன்.
“எத்தனை வாட்டி சொல்றது..அதுக்குன்னு ஒரு நேரம் காலம் வரும்..ஒரு ஒழுக்கம் வேண்டும்.. வெயிட் பண்ணுங்கனு
தானே சொன்னே...எல்லா ஆசையும் உடனே நடக்குனும்னு.. ஒரு தரித்திர புடிச்ச கொடூர ஆசை உனக்கு...” மறுபடியும் குட்டினாள்.

“அடிக்க மாட்டேனு சாமி சத்தியம் பண்ணிட்டு என்னை ஏன் இப்படி போட்டு அடிக்கறடி...” என அழுகையை கட்டுப்படுத்த
முடியாமல் அழுதப்படி கேட்டேன்.
கவிதா பதறினாள்..”ஐ..ஐயோ..சிவா செல்லமாத்தான் குட்டினேன்... வலிக்குதா..” என பதை பதைத்தப் படி என்னை
வாரி அணைத்து அவளின் முடிவில்லா ஆழத்திற்குள் என்னை இழுத்துச் சென்றாள்.

நான் அவளிடம் சரணாகதி அடைந்துவிட்டேன்.

பிறகு...அவள் செய்ததெல்லாம்..என் மனதை உயிர்வலியுடன் என் உடம்பிலிருந்து பிரித்தெடுத்து அவள்
கையில் வைத்து அதன் அசிங்கத்தை காட்டி, தூய்மைப்படுத்தி..பிறகு என் உடம்பில் புகுத்தினாள். நான் மோட்சத்தை அடைந்த
நிலையில் சுதந்திரமானவனாக இருந்தேன்.

இவ்வளவு செய்ய தெரிந்த என் கவிதாவுக்கு...
”வலியது வலியது
அனைத்தையும் விட வலியது
காமம் என்ற பேய்யது”
என்பதை தெரியாமல் போய்விட்டது எனக்கு ஆச்சரியத்தை தந்தது. போக போகத்தான் புரிந்தது அதையும் அறிந்து
வைத்திருந்தாள் என்பது
என்ன பிரியோஜனம்..அதற்குள் கூட்டு கலைந்து சிதைந்துவிட்டது.



‘கவிதா பால் குடு’ என்றேன்..


‘நான் தான் சொன்னேன்ல.. அதுக்குனு ஒரு காலம் வரனும்’ என்றாள்.. கவிதா மறுபடியும் அதையே சொல்ல, எனக்கு கோபம் வந்தது..



கவிதா தூக்கி படுக்கையில் தள்ளினேன்.. என்னுடைய ஆடைகளை கழட்டி அம்மணமானேன்.. கவிதா என்னை பார்த்து புன்னகை பூத்தாள்.. அவள் மேல் பாய்ந்து, முலைகளை பிடித்து, கசக்க ஆரம்பித்தேன்.. முலைக்காம்பில் இருந்து பால் பீறிட்டு தெறித்தது..


வேணாம்டா.. இது தப்பு என்றாள்..



என்னடி வேணாம்.. குழந்தைங்க மட்டும் குடிக்கலாம் நான் குடிக்க கூடாதா.. என்று சொல்லிட்டு, பால் பீய்ச்சி அடிக்கும் முலைக்காம்பை பிடித்து சப்ப ஆரம்பித்தேன்..


கவிதா என் தலையை பிடித்து, தள்ள பார்த்தாள்.. முலைக்காம்பை பற்களால் பிடித்து கடித்தேன்.. இரண்டு முலை முழுவதும் பற்களால் கடித்தேன்.. முலை முழுவதும் என் பல் அச்சுகள் பதிந்தது..


முலைக்காம்பை சப்பி, பால் குடிக்க ஆரம்பித்தேன்.. பால் இனிப்பாக சுவையாக இருந்தது.. கவிதா என்னை பிடித்து தள்ளி விட்டாள்.. முலைகளை பிடித்து, நகத்தால் அழுத்தினேன்.. கீறி விட்டேன்.. கவிதா வலியில் அலறினாள்..


அவ வயிற்றில் முத்தமிட்டு, மயிர் நிறைந்து இருந்த புண்டைய பார்த்தேன்.. அதில் வாய் வைக்க செல்ல, கவிதா என்னை அடித்து வேணாம்டா என்றாள்..



கோபத்தோடு, புண்டை மயிர்களை பல்லால் கடித்து இழுத்தேன்.. மயிர்கள் பீய்ந்து வந்தது.. ஆ.. என்று அலறினாள் கவிதா..


புண்டையில எதுக்குடி முடிய வைச்சு இருக்க.. சேவ் பண்ணுனா குறைஞ்சு போய்வீடுயா என்றேன்.. கவிதா அமைதியாக இருந்தாள்.. கவிதாவின் புண்டையில் நக்க ஆரம்பித்தேன்..


வேணாம் இதுக்கெல்லாம் ஒரு காலம் வரணும்.. என்று கதறினாள்.. நக்குவதை நிறுத்தி விட்டு, என் விரைத்த பூலை அவள் புண்டைக்குள் நுழைத்தேன்.. மெதுவாக இயங்க ஆரம்பித்தேன்.. நேரம் செல்ல செல்ல மூர்க்கமாக இயங்க ஆரம்பித்தேன்.. என் வேகம் தாங்க முடியாமல் கவிதா கதற ஆரம்பித்தாள்..


ஆ.. வேணாம்டா.. மெதுவா பண்ணுடா என்று கவிதா கதறினாள்.. நான் அதை கேட்காமல், வேகமாக இயங்கினேன்.. எனது கோபத்தை எல்லாம் அவள் புண்டையில் மீது காட்டினேன்.. என் உயிர் ரசத்தை அவ புண்டைக்குள் விட்டு விட்டு, கவிதா அருகில் படுத்தேன்.. கவிதா என்னை பார்க்காமல், திரும்பி படுத்தாள்.. நான் எப்போது தூங்கினேன் என்று தெரியவில்லை..


காலையில், முழித்து பார்த்தேன்.. நான் அம்மணமாக படுத்திருப்பதை பார்த்து, போர்வையை எடுத்து உடலை மறைத்தேன்.. அருகில் அபிநயா மட்டும் படுத்திருந்தாள்..



பாத்ரூம் கதவு திறந்தது.. நான் தூங்குவது போல பார்த்தேன்.. அவினாஷ், கவிதாவும் நிர்வாணமாக வெளியே வந்தனர்.. தாலி இன்னமும் அவினாஷ் கழுத்தில் தான் இருந்தது.. கவிதாவின் உடலில் நகக் கீறல்களும், பல் அச்சுகளும் தெறிந்தது.. இரண்டு முலைகளும், அதன் மகுடமாக இருந்த முலைக்காம்புகளும் சிவந்து வீங்கி இருந்தது.. அவளது புண்டை எனது மூர்க்கமான இயக்கத்தால் மயிர்க்காடுகளை மீறி பெருஇதழ்களாக வீங்கி தெரிந்தது.. என் மனைவியை இரவு இப்படி செய்து இருக்கிறேனே என்று வருத்தமாக இருந்தது..



செய்றத செஞ்சுட்டு தூங்குற மாதிரி ஆக்சன் பண்றான் பாரு என்றாள் கவிதா..


ஸாரி என்று அழ ஆரம்பிக்க..


எதுவும் நடக்கல.. காலங்காத்தால அழுதுட்டு என்றாள்..


டாடி மம்மிய ஒரு பெரிய பூதம் அட்டாக் பண்ணிட்டுச்சு.. உங்கள கூப்பிட்டாங்களாம்.. நீங்க பயந்து தூங்கிட்டீங்களாம்.. இனிமே பூதம் வந்தா என்னை கூப்பிடுங்க மம்மி.. நான் அதை கிக் பண்ணிடுறேன் என்று அவினாஷ் காலை உதைத்து காட்டினான்.. கவிதா அவனை ஆரத்தழுவிக் கொண்டாள்..

[omprakash_71]

Semma Interesting and Fantastic Update Nanba Super