నేను చదివిన కథలు - పందిట్లో పెళ్లవుతున్నది

[k3vv3]

ఇక్కడ నేను చదివిన, మెచ్చిన కొన్ని కథలు పొందు పరుస్తాను

రేపు మొదటి కథ, మీ కోసం

[sri7869]

Waiting for your beautiful stories

[Uday]

మంచి ఆలోచన...మళ్ళీ రాసి పెడతారా లేక స్కాన్ పెడతారా?

[k3vv3]

నన్ను కోరి
రచన: తాత మోహనకృష్ణ



అబ్బాయి తేజ ఎక్కడ? అని భార్య రమ ను అడిగాడు భర్త మురళి. ఇంకా నిద్ర లేవలేదని బదులు ఇచ్చింది రమ. వీడెప్పుడు మారతాడో తెలియదు.. ఇంజనీరింగ్ కంప్లీట్ చేసి రెండు సంవత్సరాలు అవుతోంది.. ఏదైనా ఉద్యోగం చూసుకోమని చెబితే, టైం వస్తే చేస్తాను అని కోపంగా చెబుతాడు. వాడితో మాట్లాడాలంటేనే భయంగా ఉంది. గట్టిగా అడిగితే, ఏమైపోతాడో అని భయం. ఇప్పటికి చాలా సార్లు చెప్పి చెప్పి ఊరుకున్నాను. ఒక తండ్రిగా, నా ఒంట్లో శక్తి ఉన్నంతవరకూ వాడిని పోషిస్తాను.. ఆ తర్వాత వాడి అదృష్టం. 



పోనీ.. తలివితేటలు లేవా అంటే, ఉన్నాయి. ఇంజనీరింగ్ చదవడం ఇష్టం లేకుండా చదివించానని.. నా మీద పీకలదాకా ఎప్పుడూ కోపమే. పోనీ, వాడికి ఇష్టమైన జాబ్ చూసుకోమని చెప్పి వదిలేసాను. ఆ దేవుడే వాడి మనసు మార్చాలి ఇంక! 



ఉదయం పది కి గానీ నిద్ర లేవడు. పోనీ, ఇంట్లో ఏమైనా సాయం చేస్తాడా అంటే, అదీ లేదు. కడుపు నిండా మెక్కి, ఊరు మీద పడడం.. ఉన్న ఆ నలుగురు ఫ్రెండ్స్ వేసుకుని; ఊరంతా తిరగడం.. మళ్ళీ రాత్రి ఎప్పుడో ఇంటికి చేరడం.. పడుకోవడం. 



వాళ్ళమ్మ వాడిని గారాబం చేసి చెడగొడుతుంది. గట్టిగా అనడానికి తల్లి ప్రేమ అడ్డొస్తుంది దానికి. తండ్రిగా నేను ఎన్ని మాటలు అన్నా.. చివరికి తల్లి ప్రేమే గెలుస్తుంది. పెళ్ళి చేస్తే, దారికి వస్తాడేమోనని ఆ ప్రయత్నాలూ చేసాము. ఉద్యోగం లేని, కనీసం బాధ్యత కి అర్ధం తెలియని మనిషికి.. పిల్లని ఇవ్వడానికి ఏ పిల్ల తండ్రి ముందుకు రాలేదు. 



ఒకరోజు.. మా ఇంట్లో ఒక వింత చూసాము. మా అబ్బాయి ఉదయమే లేచి.. స్నానం చేసి.. నీట్ గా రెడీ అయి బయటకి వెళ్ళాడు. సాయంత్రానికే ఇంటికి చేరుకొని.. తొందరగా పడుకుని.. మరల ఉదయం లేచి, అదే రొటీన్. పోనీ, ఉద్యోగం ఏమైనా వచ్చిందా? అని అడిగితే, అలాంటిదే అని చెప్పాడు. ఇలాగ రెండు నెలలు గడిచాయి. 



కొడుకు ఏమిటి చేస్తున్నాడో నని బెంగ ఒక పక్క, భయం మరో పక్క. మంచి పని అయితే, ధైర్యంగా చెప్పేవాడు కదా.. ఎందుకు దాస్తున్నాడో నని అనుమానం వచ్చింది. ఈ రోజుల్లో, చెడిపోవడానికి ఎన్నో మార్గాలు ఈ లోకంలో. అసలే తేజా కి కోపం ఎక్కువ. ఎంత ఊరుకుందామన్నా, మనసు ఒప్పుకోవట్లేదు.. ఒక తండ్రిగా, రేపు కొడుకు ఏమైనా.. కాని పని చేస్తే.. తండ్రినే అంటారు కదా!



ఇలా కాదని.. ఉదయం అబ్బాయి తో పాటు నేను కుడా వెనుకాలే వెళ్ళాను. చాలా దూరం వెళ్ళిన తర్వాత.. ఒక ఇంటిలోకి వెళ్ళాడు తేజ. మనసు ఉండబట్టలేక, తలుపు కొట్టాను. లోపల నుంచి ఒక పెద్ద మనిషి తలుపు తీసారు. అతనికి ఒక యాభై ఏళ్లు ఉంటాయి. నన్ను లోపలికి రమ్మని మర్యాదగా ఆహ్వానించాడు. ఒక్క క్షణం నాకేమీ అర్ధం కాలేదు. 



ఏదో రోజు మీరు ఇక్కడకు వస్తారని, మీ అబ్బాయి చెప్పాడు. కొడుకు మీద మీకున్న ప్రేమే.. మిమల్ని ఇక్కడ వరకు తీసుకుని వచ్చింది. మీరు ఏమీ కంగారు పడనవసరం లేదు. ఈ మంచం మీద పడుకున్నది మా అమ్మాయి. ఆక్సిడెంట్ అయిన దగ్గర నుంచి.. ఉలుకు పలుకు లేకుండా ఉంది. ఒక రోజు అటుగా వెళ్తున్న మీ అబ్బాయిని చూసి.. మొదటి సారి నవ్వింది మా అమ్మాయి. ఇలాగ రెండు మూడు సార్లు జరిగింది. డాక్టర్ కు చూపిస్తే, అతను మా అమ్మాయితో రోజూ మాట్లాడితే, త్వరగా కోలుకుంటుందని చెప్పడం తో.. మీ అబ్బాయిని పిలిచి ఒప్పించాను. ఈ రెండు నెలలలో మా అమ్మాయి కి చాలా నయమైంది. ఇప్పుడు అందరినీ గుర్తు పడుతుంది. 



ఉన్న ఒక్క కూతురి కోసమే కదా.. అంతా.. అందుకే, మీ అబ్బాయికి మంచి ఉద్యోగం వేయించి.. మా అమ్మాయిని ఇచ్చి పెళ్ళి చేస్తానని చెప్పడంతో.. మీ అబ్బాయి ఒప్పుకున్నాడు. 



మా అమ్మాయి పూర్తిగా కోలుకున్నాకే పెళ్ళి. దానికి మీ దంపతుల అభిప్రాయం కోసం చూస్తున్నాము”. 



“మీ అంతటి పెద్దవారు ఉద్యోగం ఇచ్చి.. పిల్లనిస్తానంటే.. సరే అనడం తప్ప, వేరే ఆలోచన లేదు. అంతా మా అబ్బాయి అదృష్టం.. ” 



****

[k3vv3]

నన్ను కోరి
రచన: తాత మోహనకృష్ణ



అబ్బాయి తేజ ఎక్కడ? అని భార్య రమ ను అడిగాడు భర్త మురళి. ఇంకా నిద్ర లేవలేదని బదులు ఇచ్చింది రమ. వీడెప్పుడు మారతాడో తెలియదు.. ఇంజనీరింగ్ కంప్లీట్ చేసి రెండు సంవత్సరాలు అవుతోంది.. ఏదైనా ఉద్యోగం చూసుకోమని చెబితే, టైం వస్తే చేస్తాను అని కోపంగా చెబుతాడు. వాడితో మాట్లాడాలంటేనే భయంగా ఉంది. గట్టిగా అడిగితే, ఏమైపోతాడో అని భయం. ఇప్పటికి చాలా సార్లు చెప్పి చెప్పి ఊరుకున్నాను. ఒక తండ్రిగా, నా ఒంట్లో శక్తి ఉన్నంతవరకూ వాడిని పోషిస్తాను.. ఆ తర్వాత వాడి అదృష్టం. 



పోనీ.. తలివితేటలు లేవా అంటే, ఉన్నాయి. ఇంజనీరింగ్ చదవడం ఇష్టం లేకుండా చదివించానని.. నా మీద పీకలదాకా ఎప్పుడూ కోపమే. పోనీ, వాడికి ఇష్టమైన జాబ్ చూసుకోమని చెప్పి వదిలేసాను. ఆ దేవుడే వాడి మనసు మార్చాలి ఇంక! 



ఉదయం పది కి గానీ నిద్ర లేవడు. పోనీ, ఇంట్లో ఏమైనా సాయం చేస్తాడా అంటే, అదీ లేదు. కడుపు నిండా మెక్కి, ఊరు మీద పడడం.. ఉన్న ఆ నలుగురు ఫ్రెండ్స్ వేసుకుని; ఊరంతా తిరగడం.. మళ్ళీ రాత్రి ఎప్పుడో ఇంటికి చేరడం.. పడుకోవడం. 



వాళ్ళమ్మ వాడిని గారాబం చేసి చెడగొడుతుంది. గట్టిగా అనడానికి తల్లి ప్రేమ అడ్డొస్తుంది దానికి. తండ్రిగా నేను ఎన్ని మాటలు అన్నా.. చివరికి తల్లి ప్రేమే గెలుస్తుంది. పెళ్ళి చేస్తే, దారికి వస్తాడేమోనని ఆ ప్రయత్నాలూ చేసాము. ఉద్యోగం లేని, కనీసం బాధ్యత కి అర్ధం తెలియని మనిషికి.. పిల్లని ఇవ్వడానికి ఏ పిల్ల తండ్రి ముందుకు రాలేదు. 



ఒకరోజు.. మా ఇంట్లో ఒక వింత చూసాము. మా అబ్బాయి ఉదయమే లేచి.. స్నానం చేసి.. నీట్ గా రెడీ అయి బయటకి వెళ్ళాడు. సాయంత్రానికే ఇంటికి చేరుకొని.. తొందరగా పడుకుని.. మరల ఉదయం లేచి, అదే రొటీన్. పోనీ, ఉద్యోగం ఏమైనా వచ్చిందా? అని అడిగితే, అలాంటిదే అని చెప్పాడు. ఇలాగ రెండు నెలలు గడిచాయి. 



కొడుకు ఏమిటి చేస్తున్నాడో నని బెంగ ఒక పక్క, భయం మరో పక్క. మంచి పని అయితే, ధైర్యంగా చెప్పేవాడు కదా.. ఎందుకు దాస్తున్నాడో నని అనుమానం వచ్చింది. ఈ రోజుల్లో, చెడిపోవడానికి ఎన్నో మార్గాలు ఈ లోకంలో. అసలే తేజా కి కోపం ఎక్కువ. ఎంత ఊరుకుందామన్నా, మనసు ఒప్పుకోవట్లేదు.. ఒక తండ్రిగా, రేపు కొడుకు ఏమైనా.. కాని పని చేస్తే.. తండ్రినే అంటారు కదా!



ఇలా కాదని.. ఉదయం అబ్బాయి తో పాటు నేను కుడా వెనుకాలే వెళ్ళాను. చాలా దూరం వెళ్ళిన తర్వాత.. ఒక ఇంటిలోకి వెళ్ళాడు తేజ. మనసు ఉండబట్టలేక, తలుపు కొట్టాను. లోపల నుంచి ఒక పెద్ద మనిషి తలుపు తీసారు. అతనికి ఒక యాభై ఏళ్లు ఉంటాయి. నన్ను లోపలికి రమ్మని మర్యాదగా ఆహ్వానించాడు. ఒక్క క్షణం నాకేమీ అర్ధం కాలేదు. 



ఏదో రోజు మీరు ఇక్కడకు వస్తారని, మీ అబ్బాయి చెప్పాడు. కొడుకు మీద మీకున్న ప్రేమే.. మిమల్ని ఇక్కడ వరకు తీసుకుని వచ్చింది. మీరు ఏమీ కంగారు పడనవసరం లేదు. ఈ మంచం మీద పడుకున్నది మా అమ్మాయి. ఆక్సిడెంట్ అయిన దగ్గర నుంచి.. ఉలుకు పలుకు లేకుండా ఉంది. ఒక రోజు అటుగా వెళ్తున్న మీ అబ్బాయిని చూసి.. మొదటి సారి నవ్వింది మా అమ్మాయి. ఇలాగ రెండు మూడు సార్లు జరిగింది. డాక్టర్ కు చూపిస్తే, అతను మా అమ్మాయితో రోజూ మాట్లాడితే, త్వరగా కోలుకుంటుందని చెప్పడం తో.. మీ అబ్బాయిని పిలిచి ఒప్పించాను. ఈ రెండు నెలలలో మా అమ్మాయి కి చాలా నయమైంది. ఇప్పుడు అందరినీ గుర్తు పడుతుంది. 



ఉన్న ఒక్క కూతురి కోసమే కదా.. అంతా.. అందుకే, మీ అబ్బాయికి మంచి ఉద్యోగం వేయించి.. మా అమ్మాయిని ఇచ్చి పెళ్ళి చేస్తానని చెప్పడంతో.. మీ అబ్బాయి ఒప్పుకున్నాడు. 



మా అమ్మాయి పూర్తిగా కోలుకున్నాకే పెళ్ళి. దానికి మీ దంపతుల అభిప్రాయం కోసం చూస్తున్నాము”. 



“మీ అంతటి పెద్దవారు ఉద్యోగం ఇచ్చి.. పిల్లనిస్తానంటే.. సరే అనడం తప్ప, వేరే ఆలోచన లేదు. అంతా మా అబ్బాయి అదృష్టం.. ” 



****

[Uday]

మీకు నచ్చిందా ఈ కథ...నాకైతే ఒకటే పోలిక కనిపించింది..నాలాగే వీడికి కూడా నాన్నపై కోపం ఇష్టం లేకపోయినా ఇంజినీరింగ్ చదివించారని, కానీ అందువల్లే నాతోటివారికన్నా ఓమెట్టు పైనున్నా ఈ రోజు

[sri7869]

Good story

[k3vv3]

భార్యా బాధితులు
రచన: తాత మోహనకృష్ణ
                          


"హలో సర్! నా పేరు రవి.. నాకు మీ హెల్ప్ కావాలి సర్.. !"
"నేను ఏమీ హెల్ప్ చెయ్యలేను... వెళ్ళు... "



"చెప్పాను కదా! అయ్యగారు కేసులు వాదించి చాలా సంవత్సరాలు అవుతుంది. ఇప్పుడు కేసులు టేక్అప్ చెయ్యట్లేదు. వెళ్ళండి సర్.. "



ది గ్రేట్ లాయర్ పద్మనాభం అంటే.. చాలా గొప్పగా ఉంటారేమో అనుకున్నాను. ఈయన చూస్తే, మందు కొట్టి.. పగలే సగం నిద్రలో ఉన్నాడు.. 



అలా అనకండి సర్! నేను అయ్యగారి దగ్గర చాలా సంవత్సరాలుగా ఇక్కడే ఉంటున్నాను. మా అయ్యగారు చాలా గొప్పవారు. అప్పట్లో, ఆయన కేసు టేక్అప్ చేస్తే, గెలిచేసినట్టే. ఆయనని అందరూ విడాకుల స్పెషలిస్ట్ అనేవారు.. 



"అంత గొప్ప ఆయన ఇలా అయిపోయారేమిటి.. ?"



విధి సర్.. ఎంత గొప్ప లాయర్ అయినా, ఆయనా ఒక భార్యా బాధితుడే కదా! పెళ్ళి కి మునుపు.. అయ్యగారు చాలా హుషారుగా వాదించి.. ఎంతో మంది భార్యా బాధితులకు విడాకులు ఇప్పించి.. స్వేఛ్చ ని ఇచ్చారు. ఇప్పటికి తొంభై తొమ్మిది మందికి విడాకులు ఇప్పించిన తొలి లాయర్ గా అయ్యగారికి సన్మానం కుడా చేసారు.. ఆ భార్యా బాధితుల సంఘం వారు. 



అవును.. ఈ భార్యా బాధితుల సంఘం గురించి నేనూ విన్నాను. నేను చేరడం కోసం వెళ్ళాను. భార్యా బాధితులు ఎక్కువమంది ఉన్నారని... రోజు రోజు కు పెరుగుతూ ఉన్నారని తెలిసింది. భార్యల కారణంగానే ఎంతోమంది జీవితాలు నాశనమయ్యాయని అక్కడే నాకు తెలిసింది. దాని గురించి ఇప్పుడు వద్దు గానీ.. మీ అయ్యగారి తర్వాత కేసు.. ?"



అప్పుడే అయ్యగారికి పెళ్ళి అయ్యింది.. అమ్మగారు వచ్చిన తర్వాత.. కొన్ని రోజులు ఈ కేసులు పక్కన పెట్టి.. ఇద్దరూ సరదాగానే ఉన్నారు. 



ఆ తర్వాత ఏమైంది?



ఏముంది.. అమ్మగారికి డబ్బు మీద ఆశ పుట్టింది. వచ్చిన ప్రతి జంట కు విడాకులు ఇప్పిస్తానని ముందే ఎక్కువ ఫీజు తీసుకునేవారు. ఈ విషయం అయ్యగారికి అసలు నచ్చలేదు. ఎందుకంటే, మా అయ్యగారు కేసు నచ్చితేనే ఒప్పుకుంటారు. ఈ విషయమై ఇద్దరికీ రోజూ గొడవలు అయ్యేవి. అలా.. పెరిగి ఆ గొడవలు బాగా పెద్దవి అయ్యాయి. కొన్ని రోజుల తర్వాత, అమ్మగారు విడాకుల కోసం నోటీసు పంపించారు. అయ్యగారు.. డిప్రెషన్ లోకి వెళ్ళిపోతే, కొడుకు పరిస్థితి చూసి.. విడాకులు ఇచ్చేయమని తల్లి చెప్పగా.. అయ్యగారు ఇచ్చేసారు. అప్పటి నుంచి కేసులు వాదించడం మానేసారు. 



అయితే, నేను రేపు ఉదయం వస్తాను.. అయ్యగారు ఇంట్లోనే ఉంటారు కదా.. ?
"అవును సర్! ఉంటారు"



మర్నాడు ఉదయం, లాయర్ ఇంటికి వచ్చాడు రవి. అప్పటికే పద్మనాభం గారు బ్రేక్‌ఫాస్ట్ చేసి, గార్డెన్ లో కూర్చున్నారు. 



"గుడ్ మార్నింగ్ సర్! "
"ఎవరు?"
"నేను.. రవి! నిన్న సాయంత్రం వచ్చాను.. మీతో మళ్ళీ మాట్లాడాలని ఇప్పుడు వచ్చాను.. "
"నాతో ఏమిటి పని రవి?"



"నాకు మీ సహాయం కావాలి సర్. నేను భార్యా బాధితుడను.. నాకు మీరు విడాకులు ఇప్పించాలి"
"విడాకులా?"
"పెళ్ళయి ఎన్ని సంవత్సరాలైంది?"
"త్రీ ఇయర్స్ సర్"



నా స్టొరీ చెబుతాను సర్.. అప్పుడు మీకు అన్నీ అర్ధమవుతాయి.. 



నేను ఒక చిన్న కంపెనీ లో ప్రైవేటు ఎంప్లాయ్. అందరి లాగే నేను కుడా పెళ్ళి గురించి చాలా గొప్ప కలలే కన్నాను. మా ఇంట్లో అమ్మాయిని చూసి పెళ్ళి చేసారు. మొదటి సంవత్సరం నా కన్నా లక్కీ ఈ ప్రపంచంలోనే ఎవరు లేరేమో అనిపించింది. తర్వాత మా ఆవిడ నన్ను సాధించడం మొదలు పెట్టింది. తను ఏది చెబితే అదే చెయ్యాలని మొండిగా ఉండేది. అప్పటికీ చాలా పనులు కష్టమైనా, నష్టమైనా చేసాను. తర్వాత నా వల్ల అవలేదు.. అనవసర వస్తువలు కొనడం.. ఏమైనా అంటే.. గొడవ పెట్టుకుని.. పుట్టింటికి వెళ్ళిపోయేది. ఇలా ఇంకో రెండు సంవత్సరాలు సాగింది. కూర్చోమంటే, కూర్చోవాలి.. నిల్చోమంటే.. నిల్చోవాలి.. బొత్తిగా స్వేఛ్చ లేదు సర్! ఇంక ఆ తరువాత నా వల్ల అస్సలు కావట్లేదు. 



మీరే నన్ను కాపాడాలి.. పెళ్ళాం లేకపోయినా జీవితాంతం ఒంటరిగానే ఉండిపోతాను... మీరు ఆ విడాకులు ఇప్పించండి సర్.. 



ఏమైంది సర్... మీ కంట్లో నీళ్ళు?



నీ కథ వింటుంటే, నా కథ గుర్తొచ్చింది రవి... లోకం లో ఎక్కువ మంది ఆడవారు ఇంతేనేమో!... వారికి డబ్బు, అధికారం కావాలి. భర్త పై అధికారం తొందరగా సంపాదించి.. వాళ్ళు చెప్పినట్టు ఆడిస్తారు మన మగవాళ్ళని. నేను ఇప్పించిన విడాకుల కేసులలో ఎక్కువ మంది ఇలాంటి భార్యా బాధితులే రవి. అయినా.. నేను ఇప్పుడు కేసులు వాదించడం లేదు.. మానేసాను. వేరే లాయర్ ని చూసుకో’. 



ప్లీజ్ సర్.. మీ తమ్ముడు లాంటి వాడిని.. నా ముఖం చూసి చెప్పండి సర్! మీ లాంటి లాయర్ ఇలా అంటే, మా లాంటి భార్యా బాధితులకు విముక్తి ఎలా వస్తుంది సర్? మీరు కేసు టేక్అప్ చేస్తే చాలు, నేను గెలిచినట్టే.. ”



“సరే రవి, నీ కోసం.. మన మగవారి స్వేఛ్చ కోసం ఇకపై కేసులు వాదిస్తాను.. ”



****

[sri7869]

Nice story

[k3vv3]

చీకటి నుంచి వెలుగుకు

[font=var(--ricos-font-family,unset)][/font]

రచన: C..S.G . కృష్ణమాచార్యులు



మధ్యాహ్నం రెండు గంటల వేళ, వేసవి యెండల తాపానికి తల్లడిల్లుతున్న ప్రజానీకానికి, వూరట కలిగించేలా కారు మబ్బులు, ఆకాశాన్ని కమ్ముకున్నాయి. నిప్పులు చెరుగుతున్న సూర్యుడిని మేఘాలు, చుట్టు ముట్టి, చెరబట్టడంతో, చీకట్లు వ్యాపించడం మొదలైంది. బలంగా వీస్తున్న గాలుల తాకిడికి, రోడ్డుకి అటు, ఇటు వున్న చెట్ల కొమ్మలు వూగుతూ, ఆకులు రాలుస్తున్నాయి. 
రహదారులపైన వున్న దుమ్ము పైకి లేవడంతో, ప్రజలు కంగారుగా తలలు వంచి, నడక వేగం పెంచారు. వాన పడేలోగా యిల్లు చేరాలనుకున్న వారి ఆశలు అడియాసలు చేస్తూ, కుండపోతగా వాన పడడం మొదలైంది. రోడ్డు మీద వున్న వారంతా, అక్కడ వున్న షాపుల్లోకి, సిటీ బస్ షెల్టరులోకి పరుగులు తీశారు. 



అప్పుడే కారులో అటుగా వస్తున్న రవీంద్ర, బస్ షెల్టరు క్రిందికి చేరిన జనాలకు కొంచెం యెడంగా, పొందికగా నిలుచున్న ఆమెను చూసి, కారునామెకు ఎదురుగా, రోడ్డు ప్రక్కన నిలిపి, " అమ్మా! రండి. ఇంటికి వెడదాం!" అని పిలిచాడు. 



ఆమె ఒక నిమిషం తటపటాయించింది. డ్రైవర్ సీట్ నుంచి, ఎడమవైపుకు వాలి, రవీంద్ర ముందు డోర్ తీసి, "రండి" అని మరలా పిలిచాడు. 



దాంతో, ఆమె ఒక్క నిమిషం కూడా ఆలశ్యం చేయకుండా కారెక్కింది. ధారగా కురుస్తున్న వానవల్ల, దారి కనబడడం కష్టంగా వుంది. అందువల్ల అతడు, కారుని మెల్లగా పోనిస్తూ, " మీకు అవసరమైన పనేమీ లేదుగా?" అని అడిగాడు. 



అందుకామె, " ఏమీ లేదు, జాగ్రత్తగా వెళ్ళండి" అంది. 



"అండి అనకండి. మీ కన్నా చిన్న వాడిని. రవీ అని పిలవండి. నా పేరు రవీంద్ర. గవర్నమెంటు ఆర్ట్స్ కాలేజీలో లెక్చరరుగా పని చేస్తున్నాను. మీ ఇంటి కెదురుగా కుడి వైపు నున్న యింట్లో వుంటున్నాను. " 



"చూసాను. నువ్వు వచ్చి ఒక యేడాదయింది కదా ? నువ్వు మంచివాడివని నీ ఇంట్లో పనిచేసే అవ్వ చెప్పింది. నీకు మీ కాలేజిలో కెమిస్ట్రీ లెక్చరర్ కల్యాణీ తెలుసా?" 



 
"బాగా తెలుసు. నాకు సీనియర్. నేను కూడా కెమిస్ట్రీ డిపార్టుమెంటులోనే పనిచేస్తున్నాను. ఆమె నన్నొక తమ్ముడిలా చూసుకుంటారు. " 



" ఆమె నా ఫ్రెండ్. ఒక సారి మాటల సందర్భంలో నీ ప్రస్తావన వచ్చింది. నువ్వు మా వీధిలోనే వున్నావని, యోగ్యుడైన బ్రహ్మచారివని చెప్పింది. అంతే కాదు, మంచి పెళ్ళి సంబంధాలుంటే చెప్పమంది"



ఆమె మాటలకు రవీంద్ర సిగ్గు పడి, టాపిక్ మార్చే ప్రయత్నం చేసాడు, . 
"అక్కకి నా పెళ్ళి గురించే కలవరింత. మీరు కాలేజ్ టీచరు గదా!"



" అవును. మన వీధికి, రెండు సందుల ఆవల వున్న బాలికల హైకాలేజీలో పనిచేస్తున్నాను" 



 వాన ధాటి పెరగడంతో రవీంద్ర మాటలు ఆపి, డ్రైవింగ్ మీద దృష్టి పెట్టాడు. పది నిమిషాల తర్వాత, ఆమె ఇంటి ముందు కారునాపాడు. ఆమె రవీంద్రకు ధన్యవాదాలు తెలిపి, లోనికి వచ్చి కాఫీ త్రాగమని ఆహ్వానించింది. ఆ పిలుపుకోసం యెదురు చూస్తున్నవాడిలా, రవీంద్ర " అలాగే నమ్మా", అని కారు ఒక ప్రక్కగా పెట్టి, ఇంట్లోకి వెళ్ళాడు. 



 @@@



 హాలు విశాలంగా, శుభ్రంగా వుంది. మధ్యతరగతి గృహాల్లో వుండే సోఫా, టీవీ, పూల వాసే, వున్నాయి. అవిగాక, ఒక అలమర నిండా పుస్తకాలున్నాయి. ఒక ప్రక్క గోడకి, రెండు ఫోటోలు తగిలించి వున్నాయి. పూల దండలతో అలంకరింపబడిన ఆ ఫోటోలలో ఒక యువకుడు, ఒక మధ్యవయస్కుడు వున్నారు. రవీంద్రకు ఆమె ఒంటరి జీవితానికి కారణం అర్ధమైంది. ఇంతలో ఆమె ఒక ట్రేలో రెండు కాఫీలు, బిస్కట్లు తీసుకువచ్చింది. 



"నా పేరు తేజస్విని. రెండేళ్ళ క్రితం నా భర్త సుందర్రావు, నా కొడుకు రమేష్, ఒకే సారి మరణించారు. " ఆ మాటలు చెప్పేటప్పుడు ఆమె భావోద్వేగానికి గురైంది. ఒక్క నిమిషం తర్వాత, ఆమె తెప్పరిల్లి, " కాఫీ తీసుకో. ఎంత వద్దనుకున్నాగుండె బరువెక్కి కన్నీళ్ళు వర్షిస్తుంది. ప్రేమ పంచిన జీవిత భాగస్వామి ఒకరైతే, ప్రేగు తెంచుకుని పుట్టిన బిడ్డ మరొకరు." 



"సారీ అమ్మా! ఇంత విషాదాన్ని మోస్తూ, ఇలా ఒంటరిగా జీవించవలసి రావడం నిజంగా దురదృష్టమే" 



"గత జన్మలో ఏ పాపం చెసానో, నా నుదుట దేవుడిలా వ్రాసాడు" అంటూ ఆమె ఒక కాఫీ కప్పు రవీంద్ర కందించి, తనొకటి తీసుకుంది. 



 ఒక అయిదు నిమిషాల పాటు నిశ్శబ్దం రాజ్యమేలింది. కాఫీ తాగిన తర్వాత, కొంచెం సందేహిస్తూనే, రవీంద్ర ఆమె నడిగాడు. 



"వారిద్దరూ యెలా చనిపోయారు? యాక్సిడెంటా? మీ కభ్యంతరం లేకుంటే చెప్పండి. " 



"చెప్పడానికి అవమాన భారమే అభ్యంతరం. అయినా నీకు చెప్పాలనిపిస్తోంది. బహుశా నీవు నా కొడుకు వయసు వాడివి కావడం వల్లననుకుంటా. ఈ విషాదానికి కారణం నా కన్న కొడుకు రమేష్. 
నేను, నాతో పాటు ఇంకో జీవి వాడి దుశ్చర్యకు అనాధలమయ్యాము. ఆ సంగతి జ్ఞప్తికి వచ్చినప్పుడు, అవమానభారంతో తలదించుకొంటాను. ఒక టీచరునైవుండి కూడా, నా కొడుకుని సరిగ్గా పెంచ లేకపోయానని కుమిలిపోతాను. ". 



ఆమె చెప్పటం మాని, గట్టిగా వూపిరి తీసుకుంది. ఆమె కనులలో నీటి పొరలు స్పష్టంగా కనిపిస్తున్నాయి. రవీంద్రలో ఆమె గతం తెలుసుకోవాలనే ఉత్సుకత పెరిగింది. ఆమె మెల్లగా లోగొంతులో చెప్పడం మొదలుపెట్టింది. 

--

[k3vv3]

"నా భర్త ఒక ప్రయివేటు కంపనీలో మేనేజరుగా పని చేసేవారు. నేను టీచరుగా వుద్యోగం చేస్తూ ఆయనకు చేదోడు వాదోడుగా వుండే దాన్ని. మాది కలతలు లేని కమ్మని కాపురం. మాకు ఒక మగ బిడ్డ కలిగాడు. రమేష్ అని పేరు పెట్టి, ముద్దుగా పెంచాము. వాడు కాలేజీకి వెళ్ళే వరకు, మంచి విద్యార్ధిగానే వున్నాడు. ఎదిగిన కుర్రవాడని, వాడికి కొంత స్వేచ్చగా మసిలే అవకాశమిచ్చాము. అదే మా కొంప ముంచిందని తర్వాత తెలిసింది. 



వాడు బీకాం ఆఖరి సంవత్సరంలో వున్నప్పుడు, తన క్లాసుమేటుని పెళ్ళి చేసుకుని, యింటికి తీసుకు వచ్చాడు. అది వాడు మాకిచ్చిన ఫస్ట్ షాక్. ఆ అమ్మాయిది దిగువ మధ్యతరగతి కుటుంబం. ఆ అమ్మాయి తల్లిదండ్రులను సంప్రదిస్తే, వారు. " మాకింకా ఒక అబ్బాయి, ఒక అమ్మాయి వున్నారు. మమ్మల్ని కాదనుకున్న ఆ పిల్ల పట్ల మాకే బాధ్యతా లేదు" అని మమ్మల్ని పంపించివేసారు. 



పెళ్ళి చేసుకుని, మా కొడుకుని నమ్మి వచ్చిన, ఆ అమ్మాయి బాధ్యత మాదే అనుకున్నాము. వాళ్ళిద్దరి చదువు, కాపురం సజావుగా సాగేలా మా వంతు సహాయం చేసాము. 



 సరిగ్గా అప్పుడే, వాడి తప్పుడు పనులు ఒక్కటొక్కటిగా బయటపడటం ఆరంభమైంది. వాడు, నాకు తెలియకుండా, ఇంట్లో లాకరులో వున్న నగలనే గాక, వాడి పేర మేము కొన్న యిండ్ల స్థలాలను అమ్మేసాడు. తండ్రి పేరునుపయోగించుకుని అప్పులు తెచ్చాడు. ఆ డబ్బులన్నీ, పబ్బుల్లో డాన్సులు చేయడానికి, మాదక పదార్ధాలు కొనడానికి, తగలేసాడని తెలిసి, మా గుండెలు బ్రద్దలయ్యాయి. 



“పెళ్ళి చేసుకున్నావు. బాగా చదువుకొని, నువ్వొక మంచి వుద్యోగం తెచ్చుకుంటే, మీరిద్దరూ సుఖంగా కాపురం చెయ్యవచ్చు. మా మాట విను నాయనా” అని బ్రతిమిలాడాము. 



విన్నట్లు నటించాడు గాని, వాడేనాడు మా మాటల్ని లెక్క చేయలేదు. క్రొత్తగా బెట్టింగులు మొదలుపెట్టాడు. డబ్బుల కోసం మమ్మల్ని వేధించ సాగాడు. డబ్బులివ్వమంటే, వాడి భార్యను, మా కళ్ళ యెదుట హింసించే వాడు. ఆ అభాగ్యురాలిని కాపాడడం కోసం, వాడడిగిన డబ్బులు యివ్వక తప్పని పరిస్థితి, యేర్పడింది. 



వాడి భార్య, జయంతి ఆ అమ్మాయి పేరు, పెళ్ళికి ముందు రమేష్ చెప్పిన మాటలు నమ్మి, ఒక మంచి కుటుంబంలో పెద్దలతో కలిసి, సంతోషంగా జీవించవచ్చని కలలు కంది. ఆ కలలు నిజమవుతాయని నమ్మే సమయంలో, రమేష్ దురలవాట్లు, హింసా ప్రవృత్తి బయట పడడంతో ఆ పిల్ల తీవ్ర మనో వేదనకు గురైంది. 



మేము ఆ అమ్మాయిని ఓదార్చి, " ఇప్పుడు చింతించి లాభం లేదు. బాగా చదువుకుని మంచి వుద్యోగం తెచ్చుకో. వాడి మీద ఆధార పడకుండా బ్రతికే మార్గం చూసుకో. మేము జీవించి వున్నంతవరకు నీకు సపోర్టుగా వుంటాము" అని ధైర్యం చెప్పాము. ఆ అమ్మాయి మా మాట విని బాగా చదువుకోసాగింది. 



ఇలా విషాదభరితంగా కొన్ని రోజులు గడిచిన తర్వాత, రమేష్ ఒక రోజు ఈ ఇల్లు స్మశానం చేశాడు. బెట్టింగుల్లో 30 లక్షలు పోగొట్టుకుని ఇంటికి వచ్చి, ఆ డబ్బు వెంటనే కావాలని అడిగాడు. సహజంగానే, నేను నా భర్త అంత డబ్బు యెక్కడనుంచి తెస్తామని కోప్పడ్డాము. వాడు కోపంతో లోనికి వెళ్ళి వాడి భార్యను జుట్టు పట్టుకుని ఈడ్చుకుంటూ వచ్చి, డబ్బు యివ్వక పోతే చంపేస్తానని బెదిరించాడు. 



అప్పుడు నా భర్తకి, కొడుక్కి జరిగిన కొట్లాటలో వారిద్దరూ చనిపోయారు. వారిద్దరిని విడదీయాలని నేను, జయంతి చేసిన ప్రయత్నం ఫలించలేదు. గాయపడిన శరీరాలతో, పగిలిన హృదయాలతో, ప్రవహించే కన్నీళ్ళతో, యిద్దరం మిగిలిపోయాము. ”



“చాలా బాధాకరం. ఎందరో యువకులు ఈ దుర్వ్యసనాల పాలబడి, వారి కుటుంబాలను శోకసముద్రంలోకి నెట్టేస్తున్నారు. ప్రతి రోజూ పేపర్లో ఈ వార్తలు వస్తూంటాయి. ” అన్నాడు రవీంద్ర అనునయంగా. 



"జయంతి ఇప్పుడు ఎంకాం ఆఖరి సంవత్సరం చదువుతోంది. నాతో వుంటే, యవ్వనంలో వుండే వుత్సాహం అణగారిపోతుందని, యూనివర్సిటీ హాస్టల్ లో వుంచాను. జీవితంలో ఒక సారి దెబ్బ తిన్నది కనుక విజ్ణతతో వుంటుందని నా నమ్మకం. చడువయ్యాక, ఉద్యోగం తెచ్చుకుని, పెళ్ళి చేసుకోమని చెప్పాను". 



"మంచి మనసు మీది. మీకే అవసరమున్నా, నాకు ఫోన్ చెయ్యండి. ఇదిగో నా కార్డ్" అని ఆమెకు తన విజిటింగు కార్డునిచ్చాడు. 
 @@@
తేజస్వినితో పరిచయమైన తరువాత, మళ్ళీ పది రోజుల వరకు రవీంద్ర, ఆమెను కలవలేదు. ఏ రోజుకారోజే ఆమెను కలవాలనిపించినా, కలిసే ప్రయత్నం చేయలేదు. ఆమెకు యిష్టముంటుందో వుండదో, అన్న సంకోచమే దానికి కారణం. ఒక రోజు, అతడికి ఆమెనుంచి ఫోన్ వచ్చింది. 



"జయంతికి జ్వరంగా వుంది. హాస్టలునుంచి, ఇంటికి తీసుకు రావాలి. సహాయం చెయ్యగలవా?" అని అడిగింది. 



రవీంద్ర వెంటనే కారు తీసుకుని, ఆమె యింటికి వెళ్ళి, ఆమెను యూనివర్సిటీ హాస్టలుకి తీసుకెళ్ళాడు. అక్క డే, అతను మొదటి సారి, జయంతిని కలిసాడు. పసిమి చాయ, కోల ముఖం, నల్లటి కళ్ళు, గిరజాల జుట్టు, సాధారణ పొడవు, పొడవుకు తగ్గ లావు. ఒక్క మాటలో చెప్పాలంటే, ఆమె చూడ చక్కగా వుంది. ఆమెను పెళ్ళిచేసుకోవడానికి రమేష్ యెందుకు తొందరపడ్డాడో, అతనికిప్పుడర్ధమైంది. 



జయంతికి నీరసంగా వుండడం వల్ల, కారులో కనులుమూసుకుని పడుకుంది. రవీంద్ర కూడా మౌనంగా వుండి, వారిని యింటికి చేర్చాడు. తేజస్విని రవీంద్రకి ధన్యవాదాలు తెలిపి, కోడలితో లోపలికి వెళ్ళిపోయింది. రవీంద్ర మనసు చివుక్కుమంది. కేవలం కారు కోసమే పిలిచాను, ఇంక వెళ్ళు, అన్నట్లుంది ఆమె ప్రవర్తన, అని బాధపడ్డాడు. ఆత్మీయత కరవైన చోట, స్నేహం కొనసాగించడం కష్టమని భావించాడు. 

[k3vv3]

అయితే అతని వైమనస్యం ఎంతో కాలం నిలవలేదు. దానికి రెండు కారణాలున్నాయి. మొదటిది తేజస్విని. చూడగానే గౌరవించాలనిపించే, ఆమె వ్యక్తిత్వం, అతనికి ఎంతగానో నచ్చింది. రోజుకొకసారైనా అమ్మా అని ఆమెతో కబుర్లు చెప్పాలన్నది అతని కోరిక. ఇక రెండవది జయంతి. ఆమె చూడ చక్కగా వుంది. ఆమెను పెళ్ళి చేసుకుంటే, అందమైన భార్యనే గాక, అనురాగమయి తేజస్వినిని తల్లిగా పొందవచ్చు. ఇలా సాగే అతని ఆలోచనలకు బ్రేక్ వేస్తూ, ఫోన్ మ్రోగింది. తేజస్విని దగ్గరనుంచి. 



“జయంతి కి జ్వరం తగ్గింది, ఇప్పుడు కులాసాగానే వుంది. నీకు థాంక్స్ చెప్పాలనుకుంటోంది. సాయంత్రం అయిదు గంటలకు టీ కి రాగలవా” అని అడిగింది. 



 “రాలేను” అని చెప్పాలనుకుంటూనే, వస్తానని చెప్పేసాడు. 
---
 @@@
సాయంత్రం సరిగ్గా అయిదు గంటల వేళ, అతను తేజస్విని యింటి గుమ్మం ముందు నిలుచున్నాడు. అతడి రాకను గమనించిన జయంతి ఎదురు వచ్చి, " స్వాగతం ! ఆపద్బాంధవులకు" అని నమస్కరించింది. చక్కగా అలంకరించుకుని, ముగ్ధమోహనంగా వున్న జయంతిని చూడగానే అతడిలో ఇంతవరకు తారాడిన ప్రతికూల ఆలోచనలు జాడలేకుండా పోయాయి. 



 "టీ తో పాటు తినడానికి పకోడీలు, మైసూరుపాక్ చేసింది. జయంతి వంట చక్కగా చేస్తుంది. " అంటూ తేజస్విని వచ్చిఅతనికెదురుగా కూర్చుంది. 



జయంతి ఆరోగ్యం, పరీక్షలు, హాస్టలు జీవితం వంటి అంశాలపై కబుర్లుసాగాయి. అందరూ తీరికగా టీ తాగిన తర్వాత, తేజస్విని, జయంతి, రవీంద్రలని వుద్దేశించి యిలా అంది. 



" నేను చెప్పే మాట మీకు నచ్చకపోతే, మన్నించండి. మరచిపోండి. నాకు జయంతి అంటే ఎంతో యిష్టం. అలాగే రవీంద్ర అంటే కూడా. నిజానికి రవీంద్రలో నా కొడుకుని చూసుకుంటున్నాను. మీరిద్దరూ మాట్లాడుకొని, మీకు ఓకే అనిపిస్తే, మీ పరిచయాన్ని స్నేహంగా, స్నేహాన్ని ప్రణయంగా. చివరకు పెళ్ళిగా మార్చుకుంటే సంతోషిస్తాను. ఇది నా కోరికగా భావించి, నా కోసం మీరెలాంటి త్యాగాలు చెయ్యకండి. 



సాధకులకు, జీవితం ఎప్పుడూ క్రొత్త, క్రొత్త అవకాశాలనిస్తుంది. మీకిదొక అవకాశం మాత్రమే. మంచి అవకాశమనిపిస్తే, ఆలోచన చేయండి. లేదంటే వదిలివేసి, మరో అవకాశం కోసం యెదురుచూడండి. నేను గుడికి వెళ్ళి వస్తాను. " 



ఆ తర్వాత, ఆమె ప్రసన్న వదనంతో, వారి దగ్గర సెలవు తీసుకుని వెళ్ళిపోయింది. ఆమె అక్కడ లేకున్నా, మంద్ర స్వరంలో ఆమె చెప్పిన మాటలు వారి చెవుల్లో వినిపిస్తూనే వున్నాయి. దాదాపు అయిదు నిమిషాలపాటు వారు ఆలోచిస్తూ వుండిపోయారు. ఆ తర్వాత రవీంద్ర చొరవ తీసుకుని, ముందుగా తన అభిప్రాయం చెప్పాడు. 



"అమ్మ సలహా నాకు శిరోధార్యం. జయంతీ! నీకు అభ్యంతరం లేకుంటే మనం, ఆమె కోరినట్లు చేద్దాం "
 
"నాకు అత్తయ్య మాట శిలా శాసనం. ఆమె ఎంతో ఆలోచించి, మీ సంబంధం నాకు సూచించింది. మీతో వివాహం, నాకు ఈ క్షణమైనా పూర్తిగా అంగీకారమే. అయితే ఒక్క మాట. నేను ఒక సారి పెళ్ళి చేసుకుని కొన్నాళ్ళు కాపురం చేసినదాన్ని. అందువల్ల, మీకు లేకున్నా, మీ తల్లిదండ్రులకు అభ్యంతరం వుండవచ్చు. "



"నా తల్లి చనిపోయింది. తండ్రి మళ్ళీ పెళ్ళి చేసుకుని నాకు దూరమయ్యాడు. నాది ఏక వ్యక్తి కుటుంబం. ఆ వ్యక్తిని నేనే. నాకూ పూర్తిగా అంగీకారమే. "



“త్వరపడి నిర్ణయానికి రాకండి. నాకంటే అమ్మలా ఆలోచించించే అత్తయ్య వున్నారు. బహుశా కొన్నాళ్ళు డేటింగు చేస్తే మంచిదేమో. మీకు నా గురించి తెలుస్తుంది. " 



“అవసరం లేదు. నెలలు, సంవత్సరాలు డేటింగ్ చేసిన జంటలు, రోజుల్లో విడాకులు తీసుకుంటున్నాయి. నీ కోసం నేను, నా కోసం నువ్వు అని గాఢంగా నమ్మి, అన్యోన్యంగా బ్రతికితే, మన బంధం శాశ్వతం, ఆదర్శం అవుతుంది. జయంతీ, ప్రమాణం చేసి చెప్తున్నాను. ఇంక నీతోనే నా జీవితం. భర్తగా నీతో, కొడుకుగా అమ్మతో కలిసి, కలకాలం జీవించాలని ఆ పార్వతీ పరమేశ్వరులని ప్రార్ధిస్తున్నాను. ” 



జయంతి అతని చేతులు, తన చేతుల్లోకి తీసుకుని కళ్ళకు అద్దుకుంది. ఆమె కనులనిండా కన్నీరు ఉబికి వస్తోంది. ఆమె దేవ దేవుని ప్రార్ధించింది. 



 “శిలగా మారిన నా జీవితానికి అత్తయ్య కరుణ, ప్రాణ శక్తిని ప్రసాదించింది. రవీంద్ర వలపు, క్రొత్త జీవితంలోకి అడుగిడమని స్వాగత గీతం పాడుతోంది. చీకటి నుంచి వెలుగు వైపుగా, నా మరో ప్రయాణం ఇప్పుడే మొదలవుతోంది. భగవాన్! తమసోమా జ్యోతిర్గమయ. ”
 @@@

[sri7869]

Good story

[Uday]

అది ఓకే బ్రో, ఒకవేళ జయంతి అంత అందంగా, ఆకర్షణీయంగా లేకపోతే కూడా రవీంద్ర ఒప్పుకునేవాడా...అయినా ఇది కథే కదా....

[k3vv3]

దేవకన్య
రచన: తాత మోహనకృష్ణ



అనగనగా... చాలా సంవత్సరాల కిందట.. ఒక పల్లెటూరు లో రానా అనే ఒక కుర్రాడు ఉండేవాడు. ఎంతో చలాకీ గా, సరదాగా...



అన్నిటికి మించి చాలా ధైర్యవంతుడు, అందగాడు. అతని ఫ్రెండ్స్ రాజా, శివ ఎప్పడూ రానా తోనే ఉండేవారు.



ఆ ఊరిలో కొండ పైన ఒక పాడుబడ్డ పెంకుటిల్లు ఉండేది. అందులో దెయ్యాలు తెరుగుతూ ఉంటాయని ప్రచారం ఉంది. అందుకే ఎవరూ.. అటుపక్క వెళ్ళేవారు కాదు.



రాత్రి పూట కొండ పై నుంచి విచిత్రమైన శబ్దాలు వస్తాయని అందరూ భయపడుతూ ఉంటారు. అమావాస్య రోజైతే... ఇంకా.. గజ్జెల శబ్దం వస్తుందని రాజా, శివ ఎప్పడూ రానా తో చెబుతూ ఉంటారు.



రానా తన ఫ్రెండ్స్ మాట ఎప్పుడు నమ్మేవాడు కాదు. దెయ్యాలు ఉన్నాయంటే అసలు నమ్మడు. ఒక రోజు ఫ్రెండ్స్ మధ్య దెయ్యాల గురించి చర్చ చాలా తారా స్థాయిలో జరిగింది.



"నీకు దెయ్యాలు ఎన్ని రకాలో తెలుసా రానా?" అడిగాడు శివ.



"అసలు దెయ్యాలే లేవంటే... మళ్లీ రకాలు ఏమిటి శివ?"



"అయితే ఒక పందెం వేసుకుందాం!"



"ఏమిటది?"



"నువ్వు అమావాస్య రోజు నాడు ఒక రాత్రంతా... ఆ కొండ మీద ఉండాలి... అలాగ గనుక నువ్వు చేస్తే.. ప్రాణాలతో తిరిగి వస్తే, నువ్వు ఒక పది రోజుల పాటు.. ఏ పని చెబితే ఆ పని మేము చేస్తాం.... " అన్నాడు శివ.



"ఒక రాత్రంతా అక్కడ ఉంటే... వాడు ప్రాణాలతో ఎలా తిరిగి వస్తాడు రా?" అన్నాడు రాజా.



"నువ్వు వెళ్ళకపోతే... పందెం ఓడిపోయినట్టే.. అప్పుడు నువ్వు.. మేము చెప్పినట్టు పది రోజులు చెయ్యాలి.. ఏమి అడిగితే అది తెచ్చి ఇవ్వాలి. ఇప్పుడు చెప్పు రానా!"



రానా.. ఈ దెయ్యాల సంగతేమిటో తేల్చుకోవాలని పందెం ఒప్పుకున్నాడు...



"రెండు రోజుల్లో అమావాస్య వస్తోంది... రెడీ గా ఉండు రానా... " అన్నారు రాజా, శివ



"అలాగే"



రానా అమావాస్య రోజు నాడు కొండపైకి బయల్దేరాడు. కింద నుంచి ఫ్రెండ్స్ చూస్తున్నారు. రానా... కొండపైన ఉన్న పెంకుటిల్లు దగ్గరకు చేరుకున్నాడు. అది పాడుబడ్డ పెంకుటిల్లు. లోపలికి వెళ్లి చూసాడు.. అక్కడ ఎవరూ లేరు. తనతో తీసుకుని వచ్చిన దీపం అక్కడ ఉంచి... పడుకోవాలనుకున్నాడు. అలసిపోవడం చేత తొందరగా నిద్రపట్టేసింది.



కొంత సేపటికి గజ్జెల శబ్దానికి మెలకువ వచ్చింది రానా కు. ఆ శబ్దం వైపుగా వెళ్ళాలని అనుకున్నాడు. అలా వెళ్ళుతుండగా... శబ్దం ఇంకా బిగ్గరగా వినిపిస్తుంది... ఒక పెద్ద చెట్టు దగ్గరకు వచ్చేసరికి.. ఆ శబ్దం ఆగిపోయింది. కొంచం ముందుకు వెళ్లి చూడాలనుకున్నాడు. ధైర్యం చేసి, చెట్టు దగ్గరకు వెళ్లి చూసాడు. ఒక వింత భయంకర ఆకారం... తెల్లటి బట్టలు ధరించి... అక్కడ గడ్డిలో నిద్రిస్తున్నది. చూస్తే, ఆ ఆకారం అమావాస్య చీకటిలో లో కూడా మెరిసిపోతుంది... రానా నమ్మలేకపోయాడు..



"అక్కడే ఆగిపోయావేంటి? ఇక్కడకు రా!” అని ఆ అందమైన గొంతు పిలిచింది... !



"ఎవరు మీరు... ?" అడిగాడు రానా.



"నేనంటే భయం లేదా?"



"ఎందుకు భయం?"



"మా ఫ్రెండ్స్ చెప్పారు.. ఇక్కడ దెయ్యాలు ఉంటాయని.. మీరు దేయ్యమేనా?"



"నేను దెయ్యాన్నే.. కానీ నీలాంటి ధైర్య, సాహసవంతులను ఏమీ చెయ్యను.. "



"నీకు ఇక్కడ ఏమిటి పని?" అడిగాడు రానా.



"నాకు శాపం చేత ఇక్కడకు వచ్చి ఉంటున్నాను... గతం లో నీ లాగ వచ్చిన కొంతమంది... నన్ను చూడగానే... గుండె ఆగి చచ్చారు.. నేను నీలాంటి ధైర్యవంతుని కోసమే చూస్తున్నాను".



"ఎన్ని సంవత్సరాల నుంచి ఇక్కడ ఉంటున్నావు?"



"సుమారు ఆరు సంవత్సరాలు అయింది.. !"



"నాతో దెయ్యానికి ఏమిటి పని?"



"నాకు ఈ వింత దెయ్యం రూపం రాత్రి మాత్రమే ఉంటుంది... ఉదయం కాగానే... నా అందం చూడడానికి నీ రెండు కళ్ళు చాలవు.. "



"ఇంత అందగత్తెకు ఏమిటో ఆ శాపం?" ఆశ్చర్యంగా అడిగాడు రానా..



"నేను ఒక దేవకన్య ను. ఎప్పుడు సరదాగా... దేవలోకం లో ఆడుతూ... పాడుతూ ఉండేదానిని... అలాంటి.. నేను నా స్నిహితులతో... ఈ కొండ మీదకు... విహారానికి వచ్చాను. తిరిగి మా లోకానికి వెళ్ళడానికి నా మెడలో ఉన్న శక్తివంతమైన మాల ను పోగొట్టుకున్నాను. అది లేనిదే, నేను నా లోకానికి వెళ్ళలేను. మళ్లీ, నేను నా లోకానికి వెళ్ళాలంటే... ఒక ధైర్యవంతుడు, సాహసవంతుడు, నన్ను ప్రేమించి, పెళ్ళి చేసుకున్నాకే... ఈ శాపము పోయి... నేను మళ్లీ మా లోకానికి వెళ్ళగలను. ఎంతో మంది.. ఇక్కడకు వచ్చారు గానీ... ఎవరు అంతటి యోగ్యులు కారు..



నిన్నుమొదటి చూపులోనే వలచాను అందగాడా!.. నేనంటే నీకు ఇష్టమేనా? నీకు ఇష్టమయితే నన్ను పెళ్ళి చేసుకుంటేనే, నాకు శాపం తీరిపోతుంది..”



"ఓ దేవి! చాలా అలసట గా ఉంది... రేపు ఉదయము మాట్లాడుతాను"



"అలాగే మానవా!"



రానా రాత్రంతా... దెయ్యం చెప్పిన దాని గురించి చాలా ఆలోచించాడు. ఒక నిర్ణయానికి వచ్చాడు.



సూర్యోదయం కాగానే... దెయ్యం రూపం పోయి, ఒక అందమైన దేవకన్య గా మారిపోయింది ఆ దెయ్యం.



"ఏమి అందం! రంభా.. ఉర్వశులే చూసి అసూయ పడేలాగా ఉంది నీ అందం దేవి.. ! నీలాంటి దేవకన్య నన్ను వలచినదంటే, అంతకన్నా అదృష్టం ఏముంది నాకు?... నువ్వు అంటే నాకూ చాలా ఇష్టం దేవీ! నీకు నచ్చితే, ఇప్పుడే.. ఇక్కడే వివాహం చేసుకుంటాను... "



"నాకు సమ్మతమే మానవా!"



"అలాగే దేవి"



రానా ఆ దేవకన్య ను పెళ్ళి చేసుకున్నాడు. అక్కడే రెండు రోజులు సంతోషంగా ఉన్నారు. ఆ తర్వాత దేవకన్య... రానా తో..



"నాకు శాపము పోయినది... నేను ఇంక మా లోకానికి వెళ్తాను... మా తండ్రిగారికి చెప్పి, తర్వాత నిన్ను మా లోకానికి తీసుకుని వెళ్తాను" అంది.



"అలాగే.. దేవి!"



ఆ దేవకన్య అక్కడ నుంచి వెళ్లిపోయింది.



రానా ఇంక కిందకు రాడు... చనిపోయడనుకున్నారు ఫ్రెండ్స్... ఇద్దరూ, బాధ పడుతూ కూర్చున్నారు...



"వెళ్లొద్దు రా ! అని చిలక్కి చెప్పినట్టు చెప్పాను... విన్నాడా? ఇప్పుడు ఎంత ఘోరం జరిగిపోయింది... !"



"ఊరుకో రా! అయినా పోయిన వాళ్ళు తిరిగి వస్తారా చెప్పు?.."



"వచ్చాను.. చూడండి!” అని ఎదురుగా నిల్చున్నాడు రానా..



"దెయ్యం! దెయ్యం!" అని దూరంగా పారిపోయారు ఇద్దరూ..



"దెయ్యం ఉందని నన్ను కొండపైకి పంపించి... ఇప్పుడు నన్నే దయ్యం అంటారా?"



"ఒరేయ్! మనవాడు బతికే ఉన్నాడు.. "



"బతికే ఉన్నాను రా!" అన్నాడు రానా.. గట్టిగా అరుస్తూ... !



"దెయ్యం కనిపించిందా... ?"



"దెయ్యం చాలా అందంగా ఉన్నది. మీరు నాతో పందెం వెయ్యకపోతే, అంతటి అందాన్ని చూడగలిగేవాడిని కాదు. పెళ్ళి కూడా చేసుకున్నాను.. !" అన్నాడు రానా.



"దెయ్యం తో పెళ్ళా?"



జరిగినదంతా.. తన స్నేహితులతో చెప్పాడు రానా.



********

[sri7869]

Good story

[k3vv3]

బర్త్‌డే విషెస్
రచన: తాత మోహనకృష్ణ



జానకి ఉదయం లేచిన వెంటనే, వాట్సాప్ చూడడం తనకి ఒక రొటీన్. ఈ వాట్సాప్ గ్రూప్స్ కి బొత్తిగా దూరంగా ఉంటుంది జానకి. ఏదైనా, డైరెక్ట్ గా మెసేజ్ చెయ్యడమే ఇష్టం. జానకి ఫ్రెండ్స్ చాలా మంది ఉన్నా..జయ, జయంతి ఊరిలోనే ఉంటారు. వాట్సాప్ లో విషెస్ పెట్టడం తప్పితే, ఫోన్ చేసి విష్ చేసుకోవడం తక్కువే.



జీవితం ఇలాగ సాగిపోతుంది. జయ పుట్టిన రోజు వచ్చింది. రెండు నెలల క్రితం తన పుట్టిన రోజు కు ఫోన్ చెయ్యలేదు జయ. కనీసం మెసేజ్ కుడా పెట్టలేదు. ఇప్పుడు దాని పుట్టిన రోజు కు విష్ చెయ్యకూడదని మొండిగా కూర్చుంది జానకి. ఈ లోపు, లోపల నుంచి భర్త రామ్ వచ్చాడు.



"ఏమిటి జానకి డియర్! అలా ఉన్నావు? ఏమైంది?"



"మా ఫ్రెండ్ కి బర్త్ డే విషెస్ పెట్టాలా వద్దా? అని ఆలోచిస్తున్నాను...నా బర్త్ డే కు అది నాకు విష్ చెయ్యలేదు!"



"పెట్టు జానకి...అప్పుడు తను ఎంత బిజీ గా ఉందో పాపం!"



"మీరు చెబుతున్నారు కాబట్టి...విషెస్ పెడుతున్నాను.."



భర్త చెప్పగా, జయ కు బర్త్ డే విషెస్ పెట్టింది జానకి...దానికి బదులుగా సమాధానం రాలేదు. అది అంతే!..రిప్లై చెయ్యదని నొచ్చుకుంది జానకి.



కొంతసేపటికి ..జానకి ఇంకో ఫ్రెండ్ జయంతి, జానకి ఇంటికి వచ్చింది..



"ఏమిటే జయంతి! ఇలా వచ్చావు చాలా రోజులకి? కాఫీ తెమ్మంటావా?"



"అదేమీ వద్దు గానీ...ముందు బయటకు వెళ్దాము పదా!"



జయంతి కార్ రివర్స్ చేసి..ఇద్దరూ ఇంటి నుంచి స్టార్ట్ అయ్యారు. కొంత దూరం జర్నీ చేసిన తర్వాత...



"ఇదేమిటే! ఇక్కడకు తీసుకొస్తున్నావు? నాకు తెలుసు లే! జయ నాతో ఏమి చెప్పకుండా..నిన్ను తన బర్త్‌డే పార్టీ కి ఇన్వైట్ చేసింది కదూ! నేను దాని ఇంటికి రాను. అది నా బర్త్‌డే కు విష్ చెయ్యలేదు!"



"మాట్లాడకుండా నా తో రా జానకి!"



మాటల్లోనే, జయ ఇంటికి చేరుకున్నారు ఇద్దరూ. లోపలికి వెళ్ళగానే, గోడ మీద జయ ఫోటో ఉంది..దానికి దండ కుడా వేసి ఉంది..విషయం గ్రహించిన జానకి..చాలా బాధ పడింది...తను ప్రవర్తించిన తీరుకు సిగ్గు పడింది. ఈలోపు జయ తల్లి లోపల నుంచి వచ్చింది...



"ఈ రోజు జయ పుట్టిన రోజు..మా అమ్మాయి ఉండి ఉంటే…” అని కన్నీరు పెట్టుకుంది..



"ఊరుకోండి ఆంటీ! మన చేతిలో ఏమీ లేదు..అంతా విధి లీల, ఇదిగోండి...ఇన్సూరెన్స్ నుంచి వచ్చిన చెక్కు...!"



"నువ్వు చేసిన సహాయాన్ని మరచిపోలేను...జయంతి"



"పర్వాలేదు ఆంటీ...మీకు మటుకు ఎవరు ఉన్నారు చెప్పండి..!"
"మరిచాను..ఇదిగోండి జయ ఫోన్...రిపేర్ చేయించి తెచ్చాను.."



జానకి పరిస్థితి గమనించిన జయంతి...వెంటనే ఇద్దరూ, అక్కడ నుంచి బయల్దేరి, జయంతి ఇంటికి చేరుకున్నారు.



"ఏమే జానకి! ఏమిటే ఇది..నీకెందుకే అంత పంతం..జయ నీకు విష్ చెయ్యకపోతే..దూరం పెడతావా?..నేను నీకు విష్ చెయ్యలేదని నాతో కుడా నువ్వు పంతంగానే ఉన్నావు..నాకూ ఫోన్ చెయ్యడం మానేసావు. తర్వాత నేను నీకు చెప్పే పరిస్థితి లో లేను. అందుకే నీకు మా విషయాలు ఏమీ తెలియవు"



"చచ్చిన పాముని ఇంకా ఎందుకు చంపుతావు చెప్పు! ఇప్పటికే నేను చాలా బాధ పడుతున్నాను. అసలు జరిగినది ఏమిటో ఇప్పుడైనా చెబుతావా?...అసలు జయ ఎలా చనిపోయింది?"



"సరిగ్గా రెండు నెలల క్రితం..అంటే నీ పుట్టిన రోజు కు ముందు రోజు... జయ మార్కెట్ నుంచి వస్తున్నప్పుడు..దారిలో ఫోన్ చూసుకుంటూ ఎదురుగా వస్తున్నా లారీ ని గమనించలేదు. రెప్ప పాటులో ఘోరం జరిగిపోయింది. అప్పుడు పాడైన ఆ ఫోన్ ఇప్పుడు నేను రిపేర్ చేసి ఇంట్లో ఇచ్చాను. ఫోన్ లో లాస్ట్ మెసేజ్ చూస్తే అర్ధమైంది ..అది నీకు ఆ రోజు మెసేజ్ చేస్తూ...ఆక్సిడెంట్ కు గురైందని. ఈ లోపు, ఈ రోజు నువ్వు తనకు పెట్టిన బర్త్‌డే మెసేజ్ చూసి..నీ పరిస్థితి తెలిసి..నీ దగ్గరకు వచ్చాను.



బర్త్‌డే విషెస్ పెట్టకపోతే, ప్రేమ లేనట్టా?... ఫ్రెండ్‌షిప్ పోయినట్టా....?... చెప్పు జానకి!"



"ఐ యామ్ వెరీ సారీ.... జయంతి! నన్ను క్షమించు!"



*****

[sri7869]

Nice story

[k3vv3]

అదృష్టం అంటే నాదే
రచన: తాత మోహనకృష్ణ
 
సినిమా లో చూపించినట్టుగా స్టంట్స్‌ చెయ్యడమంటే చాలా ఇష్టం నాకు. ఈ మధ్య ఒక సినిమా చూసాను. హీరో బండి మీద స్పీడ్ గా వెళ్తూ...బైక్‌ హ్యాండిల్‌ వదిలేసి స్టంట్ చేస్తూ ఉంటాడు. అది చూసిన నాకు.. అలాగే చెయ్యాలని ఊపు వచ్చింది. మర్నాడు ట్రాఫిక్ లేని ప్లేస్ కు వెళ్ళి, నా సూపర్ బైక్ తో ఆ హీరో ను తల్చుకుని, స్టంట్ చేసాను. ముందు ఇసుక ఉండడం సరిగ్గా గమనించలేదు. ఒక పెద్ద శబ్దం..నేను కింద, బైక్ నా మీద. ఎవరో, దయ కలిగిన మనిషి అంబులెన్స్ కు కాల్ చేసాడు.



హాస్పిటల్ లో కళ్ళు తెరిచాను. అంతా బాగానే ఉంది..కానీ ఒక కాలు కదలట్లేదు. చాలా బాధ అనిపించింది. నా చుట్టూరా, నాలాంటి వాళ్ళు చాలా మంది బెడ్ మీద నొప్పి భరించలేక ఆర్తనాదాలు చేస్తున్నారు.



ఈలోపు డాక్టర్ రూప వస్తున్నారని ఎవరో అనుకుంటుండగా విన్నాను. పేరు బాగుంది. ఈలోపు కళ్ళు మూసుకుంటే, గతం గుర్తొచ్చింది.



*****



ఒరేయ్ బాబు! ఎందుకు రా అమ్మను రోజూ అరిపిస్తావు చెప్పు! బాగా చదువుకున్నావు..మంచి ఉద్యోగం వెతుక్కోవొచ్చుగా!"



"ఎందుకు టెన్షన్ అమ్మా! ఇంజనీర్ చదువు అయ్యింది కదా...కాస్త లైఫ్ ని ఎంజాయ్ చెయ్యనీ.."



"మీ నాన్న ఉండి ఉంటే, నీకు నాలుగు చివాట్లు పెట్టి...రెండు తగిలించి చెప్పేవారు...నువ్వేమో నాతో ఇలా మాట్లాడతావు"



"నా జాతకం లో అదృష్టం రాసి పెట్టి ఉంది. ఏమో, ఏ మహారాణి యో నాకోసం వస్తుందేమో...ఎంతైనా కొంచం అందగాడినే కదా!..అంతా నీ పోలికే కదా! అమ్మా!"



"అందం విషయం లో నువ్వు చెప్పింది నిజమే అనుకో...నేను అందంగా ఉంటాననే మీ నాన్నగారు గోడ దూకి మరీ నన్ను ప్రేమించారు..నీ అదృష్టం అంటావా...నాకు తెలియదు.."



"ఏమో...నాన్న గోడ దూకినట్టు...ఏ అమ్మాయైనా..నా మనసులోకి దూకుతుందేమో!..దెబ్బకి పెళ్ళి..లైఫ్ రెండూ సెటిల్ అయిపోతాయేమో!"



"భలే కలలు కంటున్నావు..మీ నాన్న కొన్న ఈ ఇల్లు..ఆ ఇన్సూరెన్స్ డబ్బులు ఉన్నాయి కనుక.. మనం ఇప్పటికి ఇలా బతికేస్తున్నాము"



"నో టెన్షన్...కష్టాలు అన్నీ తీరిపోతాయి...చూస్తూ ఉండు!" అన్నాడు వంశీ



*****



"హలో వంశీ గారు..అని అందమైన గొంతు నన్ను పిలిచినట్టు అనిపించి, కళ్ళు తెలిచాను"



ఎదురుగా స్టెతస్కోప్ వేసుకుని...ఒక అందమైన అమ్మాయి..తెల్ల కోట్ మీద 'రూప' అని పేరు కుట్టి ఉంది. రూప అంటే, తెల్లబడ్డ జుట్టు తో ఎవరో సీనియర్ డాక్టర్ అనుకున్నాను..ఇప్పుడే కాలేజీ నుంచి డాక్టర్ కోట్ వేసుకుని వచ్చినట్టుగా ఉంది ఈ అమ్మాయి..చూడగానే నచ్చేసింది..



"ఇతనికి ఎక్స్ –రే రాస్తున్నాను...అర్జెంటు గా తీయించండి"... అని ఆర్డర్ వేసింది డాక్టర్ రూప.



ఆమె గురించి ఆలోచిస్తూనే ఉన్నాను...వీల్ చైర్ లో నన్ను తీసుకుని వెళ్లి ఎక్స్ –రే తీయించారు.



నా వీల్ చైర్ తోస్తున్న బాయ్ తో కొంచం నవ్వుతూ మాటలు కలిపాను..చేతిలో ఒక వంద పెట్టి...టీ తాగమని చెప్పాను. పనిలో పని..డాక్టర్ గురించి అడిగాను..ఎలా చుస్తారని?



"డాక్టర్ రూప బాగా చూస్తారు...ఆవిడ రివ్యూస్ చూసారా? సూపర్ గా ఉంటాయి...ఉదయం నుంచి రాత్రి వరకు హాస్పిటల్ లోనే ఉంటారు. ఎప్పుడూ బిజీయే..మంచి హస్తవాసి గల డాక్టర్..."



నేను లెక్కలు వెయ్యడం మొదలుపెట్టాను..ఒక్క రోజు సంపాదనే చాలా ఎక్కువ...నా అదృష్టం ఈ 'రూప'లో వచ్చిందేమో! అయినా.. ఈ రూప నా రూపం చూసి ప్రేమిస్తుందా? నా వెర్రి గాని…



ఎక్స్ –రే రిపోర్ట్ వచ్చింది. నన్ను డాక్టర్ ని కలవమన్నారు...మా అమ్మకు చెబితే కంగారు పడుతుందని ఇంకా చెప్పలేదు. డాక్టర్ ని కలవడానికి నన్ను లోపలికి తీసుకుని వెళ్లారు...



"మీకు కాలు విరిగింది...ఆపరేషన్ చేసి కట్టు కడతాము..."



"ఓకే డాక్టర్...మీరే చేస్తారు కదా!"



"అవును నేనే చేస్తాను!"

[k3vv3]

"మీరు చేస్తే.. దేనికైనా ఓకే!"



"అంటే...?"



"అదే..మీ హస్తవాసి మంచిదని అందరూ అంటుంటే..."



అది విని..ఒక చిన్న స్మైల్ ఇచ్చింది నా రూప..ఆ స్మైల్ చూస్తే చాలు, పెయిన్ కిల్లర్స్ అవసరం లేదు!



ఆ స్మైల్ కు నేను ఫిక్స్ అయిపోయాను...ఈవిడే మా ఆవిడా అని!



ఆపరేషన్ బాగా జరిగింది..కట్టు వేసారు..రూమ్ కు షిఫ్ట్ చేసారు..ఇప్పుడు ఫోన్ తీసి అమ్మకు కాల్ చేసాను...అడ్రస్ చెప్పాను..వస్తున్నానని కంగారుగా చెప్పింది.



నా రూప రూమ్ విసిట్ కి ఎప్పుడు వస్తుందా! అని చూస్తున్నాను...సడన్ గా నర్స్ ను వెంట బెట్టుకుని వచ్చింది.



"వంశీ! ఎలా ఉన్నావు ఇప్పుడు? రెండు రోజుల్లో నిన్ను డిశ్చార్జ్ చేస్తాం..కొన్ని రోజులు రెస్ట్ తీసుకోవాలి"



ఎందుకో..నర్స్ ని ఏదో తెమ్మని బయటకు పంపించింది డాక్టర్..



"వంశీ! నన్ను గుర్తుపట్టావా?"



డాక్టర్ ఏమిటి.. నాతో ఇలా మాట్లాడుతున్నాదేమిటి? అనిపించింది.



"నేను రూపవతి...నీ ఇంటర్ కాలేజీ..." అని వేసుకున్న మాస్క్ తీసింది రూప.
"రూపవతి.. ఇప్పుడు డాక్టర్ రూపవతి అనమాట..గ్రేట్! ఇప్పటివరకు మాస్క్ లేకుండా నిన్ను చూడలేదు కదా!..గుర్తు పట్టలేదు.."



"గ్రేట్ ఏమిటి వంశీ...అప్పట్లో మనం ఎలా మాట్లాడుకేనేవాళ్ళం..నీ రూపస్ నేను.."



"రూపస్.. ఎలా ఉన్నావు? పెళ్ళి అవలేదు కదా!"



"పెళ్ళి అవలేదు ఇంకా!"



"ఈ చీర లో, ఆ కట్టు..బొట్టు..సూపర్ రూపస్.."



"అప్పట్లో నేనంటే ఇష్టం అన్నావు...ఇప్పుడు చేసుకుంటావా?” అంది రూప.



"రూపస్!నేనంటే ఇంకా ఇష్టం ఉందా? నువ్వు పెద్ద డాక్టర్ కదా!"



"డాక్టర్ అయితే ఏంటి! నేనూ మనిషినే కదా! ఆడదానినే కదా! సంసారం చెయ్యాలి కదా!"



"మాటలు నేర్చావ్ రూపస్"



ఈలోపు అమ్మ కంగారుగా రూమ్ లోకి వచ్చింది…



"నమస్తే డాక్టర్! మా అబ్బాయికి ఎలా ఉంది?"



"బాగానే ఉంది..కంగారు పడకండి అత్తయ్యా!"



"అత్తయ్యా!!!?"
"నేను చెప్పలేదా అమ్మా! నా అదృష్టం గురించి.." అని తన కళ్ళతోనే సైగ చేసాడు వంశీ



******