Gay/Lesb - LGBT கே சிறுகதைகள்

[Nairobi]

வணக்கம், சன்யுக்தா பேசுகிறேன். ஆமாம், என் இரண்டு அன்பான கணவர்களை நான் திருமணம் செய்த பிறகு என் பெயர். இந்த கதையில் கட்டாய செக்ஸ் இல்லை. இந்த இரண்டு அன்பான கணவர்களுக்கு நான் மனமுவந்து என்னை ஒப்புக்கொடுத்தேன்.

இது இன்னும் மகிழ்ச்சியாக தொடர்ந்து கொண்டிருக்கிறது. என் பெயர் கேதார். நான் புனேவைச் சேர்ந்தவன். என் கல்லூரியின் ஆண்டு விழாவின் ஒரு உற்சாகமான இரவில் என் அனுபவங்கள் தொடங்கின, அது என் முழு உலகத்தையும் புரட்டிப் போட்டது.

நான் ஆண்கள் ஜூனியர் கல்லூரியில் படித்து வந்தேன். என் கல்லூரி வாழ்க்கை மகிழ்ச்சியாக இருந்தது, ஆசிரியர்களும் மிகவும் அன்பாக இருந்தனர். இது எனது ஆரம்ப மேல்நிலை ஆண்டுகளில் நடந்தது. எங்கள் கல்லூரியின் ஆண்டு விழாவை நடத்த நிகழ்ச்சிகளுக்கு தயாராகி வந்தோம்.

ஆசிரியர் வசந்த் (இப்போது என் அன்புக் கணவர்களில் ஒருவர்) ஒருங்கிணைத்த நடனத்தில் பங்கேற்றேன். அவர் ஒரு கருப்பான, அழகான தெற்கத்திய பையன். நல்ல கட்டுமஸ்தான மற்றும் ஆரோக்கியமான உடல். எங்களுடையது ஆண்கள் கல்லூரி என்பதால் பெண் கதாபாத்திரத்தில் யார் நடிப்பது என்ற பிரச்சனை இருந்தது.

அப்போதுதான் வசந்த் சார் என் பக்கம் திரும்பி, "நீ ஏன் கேதார் பெண்ணாக நடிக்கக் கூடாது? நீ மிகவும் அழகாக ஒரு பெண்ணைப் போலவே இருக்கிறாய், மிகவும் நல்ல உடல் அசைவுகளைக் கொண்டிருக்கிறாய்" என்றார். முதலில், நான் தயாராக இல்லை, ஆனால் அவர் எப்படியோ என்னை சமாதானப்படுத்தி சம்மதிக்க வைத்தார்.

எங்கள் ஒத்திகை நடந்து கொண்டிருந்தது. நான் இப்போது நடனத்தில் நன்றாக தேரி இருந்தேன். அதனால டிரஸ் ரிகர்சல் தினத்தன்று வசந்த்  சார் என்கிட்ட வந்து, "சரி இதோ பார் கேதர், இப்போ நம்ம நடிப்புக்கு எல்லா டிரஸ்ஸையும் ட்ரை பண்ணப் போறோம்" என்றார்.  நான் தயாராக இருந்தேன், கதாபாத்திரத்தின் ஓட்டத்தில் இருந்தேன்.

அதனால் எனக்கு அலங்காரம் செய்து கொடுப்பதற்காகவும், மேக்கப் போடுவதற்காகவும் ஒரு பெண் வந்தார்.  அவர் என் காஸ்ட்யூம், மேக்கப்பை முடித்ததும் வசந்த் சார் இருந்த மேடையில் ஏறினேன். மேடையில் இருந்த முதிர்ந்த ஆண்கள் அனைவரின் தாடை தொங்கியது.

நான் மிகவும் அழகாகவும் சதைப்பிடிப்புடனும் இருந்தேன். சரியான இடங்களில் சரியான அளவு சதை. நான் அப்போது 5 அடி இருந்தேன், பெரிய முலைக்காம்புகள் மற்றும் ஒரு நல்ல வட்டமான கொழுத்த குண்டி கோளங்கள் இருந்தது. அது நான் நடக்கும்போது குலுங்கி ஆடியது.

நான் ஒரு டிசைனர் சிவப்பு குங்கட் அணிந்திருந்தேன், அது என் முகத்தில் பாதி வந்தது, என் சிவப்பு செர்ரி உதடுகளை என் மூக்கு வளையத்துடன் கவனிக்க வைத்தது. ஒரு சிறிய நெக்லஸ் என் அழகிய வெள்ளை மார்பில் என் ஆழமான நஞ்சு பிளவுக்குள் தொங்கியது. நான் என் மார்பகங்களில் ஸ்பான்ச் வைத்து ஒரு சிவப்பு சோளி அணிந்திருந்தேன்.

எனக்கு பெரிய மார்பகங்கள் இருந்தன, இன்னும் உள்ளன. சராசரி பெண்ணை விட பெரியது. அந்த இறுக்கமான சோலியில் என் முலைகள் பொருந்த வேண்டும் என்பதற்காக அந்த பெண் என்னை பிரா அணிய வைத்தார். இதன் காரணமாக, அது நன்றாகத் தெரியும் ஆழமான பிளவை உருவாக்கியது. அப்போது என் உடலில் புருவங்களையும் தலையையும் தவிர வேறு எந்த ரோமங்களும் இல்லை.

நான் வண்ணமயமான பச்சை வளையல்களை அணிந்திருந்தேன். சோளி என் கீழ் மார்பகங்களை மறைத்தது. என் வயிறு முழுவதும் கீழ் இடுப்பு வரை திறந்து கிடந்தது. என் ஆழமான தொப்புள், இடுப்பு சதைகள் அழைப்பிதழ் போல பளபளத்தன.

நான் முழங்காலுக்கு சற்று மேலே ஒரு குட்டையான காக்ரா அணிந்திருந்தேன், அது என் பால் போன்ற தொடைகளை சுட்டிக்காட்டியது. நான் என் கால்களில் வெள்ளிக் கொலுசு அணிந்திருந்தேன். நான் வெறுங்காலுடன் இருந்தேன், என் உள்ளங்கைகள் மற்றும் கால்களில் மெஹந்தி போட்டிருந்தேன். நான் ஒரு அழகான இளவரசி போல இருந்தேன்.

வசந்த் சார் தன் சுயநினைவை இழந்திருந்தார். அவர் மீண்டும் உயிர் பெற 30 வினாடிகள் ஆனது. அவர் முதலில் சொன்னார், "ஆஹா, நீ அழகாக இருக்கிறாய், என் அன்பே." ஏன் என்று எனக்குத் தெரியவில்லை, ஆனால் நான் வெட்கப்பட்டேன், மிகவும் மகிழ்ச்சியாக உணர்ந்தேன். எனக்கு செக்ஸ் பற்றிய எந்த எண்ணமும் இல்லை.

ஆடை ஒத்திகை மிகவும் சிறப்பாக நடந்தது. முதலில் கொஞ்சம் அசௌகரியமாக இருந்தது. நான் அசையும் போதெல்லாம், என் மேல் தொடைகள் முற்றிலும் திறந்திருந்தன. ஒரு சிறுவனாக, பெண் உடைகளை நீண்ட நேரம் அணிய நான் விரும்பவில்லை. ஆனால் சிறிது நேரத்தில் நான் அதற்கு பழகிவிட்டேன்.

[sagotharan]

ஆங்கில கதையின் தழுவலா?
கதையோடு ஒன்ற முடியவில்லை..
கதை கருவை எடுத்துக்கொண்டு சொந்த நடையில் எழுதுங்கள். கூகுள் டிரான்ஸ் லேட்டர் வேண்டாம்.

[Nairobi]

நிகழ்ச்சி நடந்த அன்று, அதே பெண்மணி எனக்கு அனைத்து ஒப்பனை எல்லாவற்றையும் அலங்கரித்தார். எங்களுடையது மாலையின் கடைசி நிகழ்ச்சி. எனவே, அது முடிந்தபோது, மாலை 6.30 மணியாகி இருட்டத் தொடங்கியது.

நாங்கள் அனைவரும் நடிப்பதைப் பார்த்து என் பெற்றோர் மகிழ்ச்சியடைந்து என்னைப் பாராட்டினர். இந்த நிகழ்வு என் மற்றும் அவர்களின் வாழ்க்கையை என்றென்றும் மாற்றும் என்று அவர்களுக்கு தெரியாது. நிகழ்ச்சி முடிந்ததும் வசந்த் சார் என் வீட்டுக்கு வந்தார்.

அவர் என் பெற்றோரிடம், "எங்கள் நிகழ்ச்சிக்காக ஒரு சிறிய விருந்து வைக்கப் போகிறோம்" என்று கூறினார். எனவே, நான் வீட்டிற்கு வர தாமதமாகும், அவர் தனிப்பட்ட முறையில் என்னைக் கொண்டு வந்து இறக்கிவிடுவார். அவர் அவர்களுக்கு நன்கு தெரிந்தவர் என்பதால் என் பெற்றோர் ஒப்புக்கொண்டனர்.

நான் இன்னும் அதே உடை மற்றும் அனைத்து ஒப்பனையும் அணிந்திருந்தேன். நாங்கள் ஒரு சிறிய இரவு உணவு மற்றும் எங்கள் செயல்திறனைப் பற்றி அரட்டை அடித்தோம். பிறகு எங்கள் கல்லூரி முதல்வர் திரு. சரத் வந்தார். அவர் எங்கள் அனைவரையும், குறிப்பாக என்னைப் பாராட்டினார். இந்த வருஷம் எனக்கு பரிசு கிடைக்கும்னு சொன்னாங்க. நான் மகிழ்ச்சியாக இருந்தேன்.

பார்ட்டி முடிந்ததும் கண்டிப்பாக அவர் வீட்டுக்கு வர வேண்டும் என்று என்னிடமும், வசந்திடமும் கூறினார். அவர் ஒரு சிறிய பரிசை எனக்கு கொடுக்க விரும்பினார். நான் இப்போது மிகவும் மகிழ்ச்சியாக இருந்தேன். அதனால், இரவு உணவு மற்றும் அரட்டைக்கு பிறகு, வசந்த் என் பெற்றோரை அழைத்தார். வழியில் எங்கள் தலைமையாசிரியரைப் பார்ப்போம், அதனால் அதிக நேரம் எடுக்கும் என்று அவர் அவர்களிடம் தெரிவித்தார்.

8 மணிக்கு கல்லூரியில் இருந்து கிளம்பினோம். நான் உடை மாற்ற எத்தனிக்கையில், வசந்த் என்னைத் தடுத்து, "நீ அதை அணிந்து கொள்ள வேண்டும். பிரின்சிபால் வீட்டில் அதிக நேரம் ஆகாது. அங்கிருந்து நேரா உங்க வீட்டுக்கு போறோம்." எனவே, நான் அதே பெண் உடையில் இருந்தேன்.

இரவு 8.10 மணிக்கு வசந்தின் காரில் பிரின்சிபால் வீட்டை அடைந்தோம். அவர் கியரை மாற்றியபோது என் தொடைகளை லேசாக தொட்டு தடவிக் கொண்டிருந்தார். என் காக்ரா என் முழங்காலுக்கு மேல் இருந்தது. நான் அதைக் கண்டு கொல்லவில்லை.

பிரின்சிபால் எங்களுக்காக காத்திருப்பது போல திண்ணையில் நின்று கொண்டிருந்தார். அவருக்கு ஒரு பெரிய பங்களா இருந்தது. நாங்கள் உள்ளே நுழைந்ததும் அவர் என்னை இருக்கமாக கட்டிப்பிடித்து வரவேற்றார். அவர் மனைவியை இழந்தவர், அவரது குழந்தைகள் தங்கள் தாய்வழி உறவினர்களுடன் வேறு மாநிலத்தில் வசித்து வந்தனர். எனவே, அவர் தனியாக வசித்து வந்தார்.

நாங்கள் சென்று சோபாவில் அமர்ந்தோம். எனது நடிப்புக்கு பரிசாக ஒரு கிறிஸ்தவ தெய்வத்தின் மிக அழகான சிலையை என் தலைமையாசிரியர் எனக்கு வழங்கினார். நான் மிகவும் மகிழ்ச்சியாக இருந்தேன். சில வழக்கமான அரட்டைகளுக்குப் பிறகு, வசந்த் சார் சில ஆவணங்களை சரிபார்க்க வேண்டும் என்றும், அதனால் நாங்கள் அவரது அறைக்குச் செல்லலாம் என்றும் அவர் வசந்திடம் கூறினார்.

நான் போகும்போது, அவர் என்னை சாதாரணமாக கட்டிலில் உட்காரச் சொன்னார். அவரும் வசந்த் சாரும் நாற்காலியில் அமர்ந்து ஆவணங்களைப் பார்க்க ஆரம்பித்தனர். என் பிரின்சிபால் திடீரென்று எழுந்து, "நீங்க இங்கேயே வெயிட் பண்ணுங்க. ஜூஸ் எடுத்துட்டு வந்துடறேன்" என்று சொல்லிவிட்டுக் கிளம்பினார். இப்போது அறையில் நானும் வசந்த் சாரும் மட்டுமே இருந்தோம்.