சுத்தமாக எல்லாவற்றையும் மறந்து லேப்டாப்பில் என் கணவரின் காம சாகசத்தை படித்துக் கொண்டிருந்தவளின் காதில் பால்காரரின் டூ வீலர் ஹார்ன் ஒலி கேட்க, திடுகிட்டு நிமிர்ந்தவள் நேரம் காலை ஆறரை ஆகி விட்டதை உணர்ந்து மீதியை இரவு வந்து படித்துக் கொள்ளலாம் என்று லேப்டாப்பை அணைத்து விட்டு எழுந்தேன்.
அன்று சனிக் கிழமை. ஸ்கூல் அரை நாள் இருந்தது. இன்னும் பத்து நாட்களில் தேர்வுகள் துவங்கி விடும் என்பதால், மாணவர்களின் மன அழுத்தத்தை அதிகமாக்க கூடாது என்று பள்ளி நிர்வாகம் பாட நேரங்களை குறைத்துக் கொண்டு மாணவர்களை கொஞ்சம் தளர்வாக விட்டு மனதில் பரபரப்பில்லாமல் பதட்டமில்லாமல் தேர்வுக்கு தயாராக்க முடிவு செய்திருந்தது.
நான் அவசர அவசரமாக வேலைகளை முடித்து விட்டு ஸ்கூலுக்கு கிளம்பினேன். காலை நேர பரபரப்பில் மட்டுமில்லை, என் கணவர் லாவண்யாவுடன் மகிழ்ந்திருந்த தருணத்தை இத்தனை விளக்கமாக சொல்லியும், அது ஏனோ என் மனதில் எந்த விளைவையும் உண்டாக்கவில்லை.
என் கணவர் என்னிடம் எல்லாவற்றையும் சொல்லி விட வேண்டும் என்பதால் மட்டுமல்ல, அவர் லாவண்யாவுடன் இருந்த இந்த தருணத்தை தன் வாழ்க்கையின் முக்கியமான தருணமாக, மகிழ்ச்சியான நேரமாக நினைக்கிறார் என்பதும், அதனாலேயே அவர் லாவண்யாவுடன் இருந்த அந்த நிகழ்வை அணுஅணுவாக ரசித்து கதை போல எழுதி தனக்குத் தானே அந்த இன்பமான நேரத்தை நினைத்து மகிழ்ந்துக் கொண்டிருக்கிறார் என்றும் புரிந்தது. எனக்குமே, அவர் எழுதியிருந்த விதத்தில் எதோ ஒரு காம கதையை படிப்பது போல இருந்ததே தவிர, என் கணவரின் சொந்தக் கதை என்ற பாதிப்பே இல்லை.
ஸ்கூலில் லாவண்யா எதிர்பட்ட போது, நேற்று அவள் காரில் யாரோ ஒரு ஆண் இருந்தது நினைவுக்கு வந்தாலும், அவள் மேல் எந்த கோபமும் வரவில்லை. என்னை விட வயதில் இளையவள். அந்த தினவு உடம்பில் இருக்க தானே செய்யும். அனுபவிக்கும் வரை அனுபவித்து விட்டு போகட்டும் என்று தான் தோன்றியது. அதே சமயம் அவள் காரில் வீட்டுக்கு கூட்டி சென்று அனுபவித்த ஆண் யார் என்று தெரிந்துக் கொள்ள வேண்டும் என்ற ஆர்வமும் உள்ளுக்குள் இருந்தது.
ஆனால் எதையும் காட்டிக் கொள்ளாமல் லாவண்யாவை பார்த்து ஒரு புன்னகையை சிந்தி விட்டு கடந்தேன். வகுப்பில் இருந்த போது கணவரிடமிருந்து வாட்ஸ் அப் மெசெஜ் வந்தது. மஹாராணிக்கு கோபம் போயிடுச்சா என்று மெசெஜ் அனுப்பியிருந்தார். பதிலுக்கு வேலை ஆகனும்ன்னா உங்களுக்கு எல்லாருமே மஹாராணி தான் என்று ரிப்ளை அனுப்பினேன்.
அவர் சோக எமோஜி அனுப்பினார். நான் முத்தமிடும் எமோஜியை அனுப்பவும் அவர் கண்கள் இரண்டும் இதயங்களாக துடிக்கும் எமோஜியை அனுப்ப நான் சிரித்து விட்டேன்.
படிச்சிட்டியா?
ம்... பாதிதான் படிச்சிருக்கேன். கதை மாதிரி ரொம்ப நீட்டி விளக்கி எழுதிருக்கீங்க.
ம்... எழுத எழுத எனக்கே அந்த நேரத்திலே நாங்க செஞ்சதெல்லாம் ஞாபகத்துக்கு வந்துடுச்சு. அதான் ஒரு ஆர்வத்திலே கதை மாதிரியே எழுதிட்டேன்.
ம்... நல்லா தான் எழுதிருக்கீங்க.
தேங்க்ஸ்...
ம்... இன்னொருத்தி கூட படுத்த கதையை பொண்டாட்டி கிட்டேயே சொல்றீங்க. அதை நானும் படிச்சு ரசிச்சிட்டிருக்கேன். நல்ல பொண்டாட்டி. நல்ல புருஷன்.
ஸாரிடா... இனி இந்த தப்பு நடக்காம இருந்துக்கிறேன்.
பார்ப்போம். இந்த மாதிரி வசனத்தை நான் எத்தனை முறை கேட்டாச்சு.
இந்த டைம் நான் சொன்ன வாக்கை காப்பாத்துவேன். எனக்கு மட்டும் தான் இந்த விசயம். உன்னை பொருத்த வரை நீ எப்படி இருக்கனும்ன்னு நீதான் முடிவெடுக்கனும். அதிலே நான் தலையிடவே மாட்டேன். நீ எப்படி இருந்தாலும் எனக்கு ஓகே தான்.
திரும்பவும் முதல்லே இருந்து ஆரம்பிக்காதீங்க. இனி நான் வேற, நீங்க வேற இல்லை. எதுவாயிருந்தாலும் நாம ஒரே மாதிரி சிந்திப்போம். ஒரே மாதிரி வாழ்க்கையை நடத்துவோம். திரும்ப ஆரம்பிச்ச இடத்திற்கே போகாதீங்க. நடந்ததை எல்லாம் கனவா நினைச்சு மறந்துட்டு, புது வாழ்க்கையை வாழலாம். ஏற்கெனவே பண்ணிட்டோம்ங்கறதை ஒரு காரணமா வைச்சுட்டு திரும்ப அதை செய்ய வேண்டாம். இனி புதுசா வாழ முயற்சி செய்யலாம். காலம் அதுக்கு பதில் சொல்லட்டும்.
சரிங்க டீச்சரம்மா?
சும்மா வழியாதீங்க. நாளைக்கு வந்திடுவீங்கல்லே?
வந்திடுவேன் செல்லம்.
நாளைக்கு நான் டாக்டர் அப்பாயிண்ட்மெண்ட் வாங்கிடுறேன். சீக்கிரம் நமக்கு ஒரு குழந்தை வேணும். குழந்தை பிறந்துட்டா நம்ம மனசு வேற விசயங்களை சிந்திக்காது.
ஐயோ... அதை நினைச்சா தாண்டி பயமா இருக்கு. திரும்ப ஹாஸ்பிடல் ரெஸ்ட் ரூம்லே வெளியே நர்ஸ்ங்க நின்னுட்டிருக்கும் போது அங்கே போய் கையடிக்கனுமா? எரிச்சலா இருக்கு.
ஏன் அங்கே இருக்க நர்ஸ்ங்கள்ளே எவளாவது அழகான நர்ஸா பார்த்து அவளை நினைசுட்டு கையடிங்க. வொர்க் ஆகும்ன்னு நினைக்கிறேன்.
போடி... அதெல்லாம் தான் இனி கிடையாதுன்னு முடிவு பண்ணிட்டோமே.
சரி விடுங்க. நான் ஹெல்ப் பண்றேன்.
நீயும் என் கூட ரெஸ்ட் ரூமுக்குள்ளே வருவியா?
ம்... அவசியம்ன்னா வரேன்.
ச்சீ...
என்னடி பொம்பளை மாதிரி வெட்கப்பட்டுட்டு.
போடி... அந்த நர்ஸ்ங்க எல்லாம் பார்த்துட்டு இருப்பாங்க.
அவங்களே சொன்ன விசயம் தாங்க இது. இதெல்லாம் சகஜமாம். அங்கே வர கப்பிள்ஸ் இந்த மாதிரி தான் நிறைய பேர் செய்வாங்களாம்.
சரி விடு அந்த பேச்சை.
நாளைக்கு கண்டிப்பா வந்திடுங்க. டாக்டர்ட்டே போகனுங்கறதுக்காக அவாய்ட் பண்ண எதாவது சாக்கு சொல்லாதீங்க. எனக்கும்...
என்ன உனக்கும்....
நீ லாவண்யாவை அனுபவிச்ச கதையை சொல்லி என்னையும் மூடாக்கிட்டேடா. உன் கூட சந்தோஷமா இருக்கனும்ன்னு ஆசையா இருக்கு. சீக்கிரம் வந்தா லாவண்யா குடுத்ததை விட பல மடங்கு தருவேன்.
அப்ப நான் நாளைக்கு பறந்து வந்திடுறேண்டி.
ஒரு ஸ்மைலி அனுப்பி விட்டு, வாட்ஸ் அப்பை ஆஃப் செய்து விட்டு க்ளாஸில் கவனம் செலுத்தினேன்.
காலை நேர வகுப்புகள் முடிவடையும் நேரத்தில் வகுப்பறை ஜன்னல் வழியாக எதேச்சையாக பார்வையை செலுத்திய போது ஸ்கூல் கேட்டை லாவண்யாவின் கார் கடப்பதை பார்த்தேன். மதியத்திற்கு மேல் மாணவர்கள் வீட்டுக்கு அனுப்பப்பட்டு விடுவார்கள் என்றாலும், டீச்சர்களுக்கு ஆபிஸ் வேலைகள் கொடுக்கப்படும். லாவண்யா பர்மிசன் சொல்லி விட்டு கிளம்பியிருப்பாள் என்று தோன்றியது. என்னிடம் கூட எதுவும் சொல்லவில்லையே. என்ன வர வர இவளுடைய திருட்டுத் தனம் அதிகமாகிக் கொண்டே போகிறது என்று எண்ணியவளுக்கு, சட்டென்று ஒரு யோசனை தோன்றியது.
ஏற்கெனவே அரை நாள் பர்மிசன் சொல்லி விட்டு வீட்டிற்கு போய், பாதியில் விட்ட என் கணவரின் காம கதையை படித்து முடிக்கலாமா என்ற யோசனையில் இருந்தவளுக்கு லாவண்யாவை வேவு பார்த்தாலென்ன என்று தோன்ற, அவசரம் என்றால் பயன்படுத்திக் கொள்ள லாவண்யா கொடுத்திருந்த அவள் வீட்டு சாவி என் கைப்பையிலிருப்பதும் நினைவுக்கு வர, லாவண்யாவை பின் தொடர்ந்து அவள் வீட்டுக்கு போய் அவள் என்ன திருட்டுத் தனம் செய்கிறாள் என்று பார்ப்பது என்று முடிவு செய்தேன்.
மாணவர்கள் எல்லோரும் கிளம்பி சென்ற பின் பிரின்ஸ்பலிடம் அனுமதி வாங்க வாங்கிக் கொண்டு கிளம்ப அவரை அவருடைய அறையில் போய் பார்த்து பர்மிசன் கேட்டேன். உடனே சரி என்று சொல்லி விட்டார். குப்தாவின் செல்வாக்காயிருக்கலாம் என்று தோன்றினாலும், ஒரு வேளை... குப்தாவுடன் நான் இருந்தது பிரின்ஸ்பலுக்கும், கரஸ்பாண்டுக்கும் தெரியும். அவர்களும் என்னை அனுபவிக்க ஆசைப் படுவதை லாவண்யா என்னிடம் சொல்லியிருக்கிறாள். இப்போது நிலைமை வேறு மாதிரி போய் கொண்டிருக்கிறது. இந்த ஆள் பார்வை போகும் இடங்கள் சரியில்லை. ஒரு வேளை அவர் ஆசைக்கு இணங்க சொன்னால் என்ன செய்வது. முடியாது என்றால் வேலை போகலாம். அது கூட நிச்சயமில்லை. குப்தாவிடம் சொன்னால் அவர் சப்போர்ட் பண்ணுவார். ஆனால் எனக்கு பிரின்ஸ்பல், கரஸ்பாண்ட் ஆசைகளுக்கு பணிய எப்படி விருப்பமில்லையோ, அதே போல் குப்தாவிடம் மீண்டும் தொடர்பை புதுப்பித்துக் கொள்ளவும் விருப்பமில்லை. இந்த மாதிரி உதவிக்கு அவரிடம் போனால், அதற்கு நன்றி கடனாக நானும் எதாவது தர வேண்டி வந்தால் பழைய கதை தான். கொஞ்சம் குழப்பமாக இருந்தாலும் ரொம்ப நெருக்கடி கொடுத்தால் வேலையை விட்டு விட வேண்டியது தான் என்று யோசித்துக் கொண்டு, பிரின்ஸிபல் ரூமை விட்டு வெளியில் வந்தேன்.
ஸ்கூலில் இருந்து சற்று தொலைவில் இருந்த ஆட்டோ ஸ்டேண்டிற்கு நடந்து வந்து அங்கே நின்றிருந்த ஆடோகளில் ஒரு ஆட்டோவில் ஏறி, லாவண்யா வீடு இருந்த ஏரியா பெயரை சொல்லி அங்கே போக சொன்னேன். 20 நிமிடத்தில் அவள் வீடிருக்கும் தெரு முனைக்கு வந்து சேர்ந்தேன். அங்கேயே இறங்கி காசை கொடுத்து ஆட்டோவை அனுப்பி விட்டு லாவண்யாவின் வீட்டிற்கு நடந்தே சென்றேன். வீடு மூடி இருந்தது. கார் போர்டிகோவில் நிற்க வாசலில் ஒரு ஜோடி ஆண் செருப்பு இருப்பதை கண்டேன். அப்ப யாரோ ஒரு ஆண் உள்ளே இருக்கிறான் என்று நிச்சயமாக எனக்கு என்ன நடக்குது என்று சந்தேகம் வந்தது.
யாராயிருக்கும், என் முன்னாள் காதலர்களான என் மாணவர்கள் யாராவதா? ஸ்கூல் மேனேஜ்மெண்ட் ஆட்களா? இல்லை, கூட வேலை செய்யும் டீச்சர்களில் ஒருவரா என்று மனம் குறுகுறுக்க, ஆவலை அடக்க முடியாமல், பார்த்தே விடுவது என்று மெல்ல கதவை நெருங்கி கண்ணாடி வழியாக உள்ளே பார்க்க முயன்றேன். ஒன்றும் தெரியவில்லை.
கதவை உடனே சாவி போட்டு திறக்கவும் பயமாயிருந்தது. ஒரு வேளை உள்ளே வேறு யாராவது உறவினர்கள் வந்திருந்தால் நான் ஏன் சாவியை போட்டு கதவை திறந்துக் கொண்டு வருகிறேன் என்ற கேள்வி எழலாம். இல்லை நான் நினைப்பது போலவே லாவண்யா யாரையாவது கரெக்ட் செய்து கூட அழைத்து வந்திருந்தால் இருவரும் ஹாலிலேயே எதாவது பண்ணிக் கொண்டிருந்தாலும் நான் கதவை திறந்துக் கொண்டு போவது சங்கடமான நிலையாகி விடும். என்ன செய்யலாம் என்று யோசித்தவளுக்கு, எப்படியாவது உள்ளே என்ன நடக்கிறது என்பதை பார்த்து விட வேண்டும் என்ற ஆவல் தான் அதிகமானதே தவிர இது எதற்கு வேண்டாத வேலை என்று தோன்றவே இல்லை.
மெல்ல வீட்டை சுற்றி வந்து ஹால், படுக்கையறை என்று ஒவ்வொரு அறையாக ஜன்னல் எதாவது திறந்திருக்கிறதா என்று பார்த்துக் கொண்டே வந்தவள், படுக்கையறை ஜன்னல் அருகில் வந்த போது, நன்றாக இறுக்கி மூடப்பட்டிருந்த அந்த ஜன்னல் வழியாக மிக மெல்லிய ஒரு ஓசை லேசாக கசிவதை கேட்டு, ஆர்வத்துடன் அருகில் சென்று காதை ஜன்னல் அருகில் வைத்து கேட்டேன். சில நிமிடங்கள் ஒன்றும் கேட்கவில்லை.
முதல் தடவையாக இது என்ன வெட்கங்கெட்ட செயல் என்று தோன்றியது. என் தலையில் நானே குட்டிக் கொண்டு, என் மனம் இன்னும் நிறைய மாற வேண்டும் என்று யோசித்தபடி அங்கிருந்து கிளம்பி விடலாம் என்று முடிவு செய்து நகர முயன்ற போது, அந்த ஒலி மீண்டும் கேட்டது.
ஏ.சி செய்யப்பட்ட அறை என்பதால் இறுக்கமாக மூடப்பட்டிருந்த ஜன்னல் கதவின் வழியாக மிக சன்னமாக தான் அந்த ஒலி காதில் விழுந்தது. உற்று கேட்டால் தான் உணர முடியும் என்ற அளவுக்கு மிக மெல்லிய ஓசை. ஆனால் அது கண்டிப்பாக ஒரு பெண்ணின் குரல். குரல் என்பதை விட முனகல். அதுவும் காமம் கலந்த முனகல்.
மிக மெல்லிய ஓசை தான் என்றாலும் அதில் வழிந்த காமம் என்னை அங்கிருந்து கிளம்பும் எண்ணத்திலிருந்து மாற்ற, ஆவல் தாங்க முடியாமல், விளைவுகளை யோசிக்காமல், நான் வேகமாக முன் பக்கம் வந்து தைரியமாக சாவியை போட்டு கதவை திறந்துக் கொண்டு லாவண்யாவின் வீட்டுக்குள் நுழைந்தேன்.
மனம் படபடக்க படுக்கையறை கதவை நெருங்கியவளுக்கு, படுக்கையறை கதவு முழுதாக மூடப் படாமல் லேசான கோடளவு இடைவெளியில் திறந்திருப்பதை கண்டு, அத்தனை படபடப்புக்கும் நடுவில் மகிழ்ச்சியாய் இருந்தது. இன்னும் சில நொடிகளில் உள்ளே லாவண்யாவுடன் இருப்பது யாரென்று தெரிந்து விடும் என்ற எண்ணத்தில் மெல்ல கதவை நெருங்கி, அந்த சின்ன கோடு போன்ற இடைவெளியின் வழியாக உள்ளே பார்வையை செலுத்தினேன்.
என் எதிர்பார்ப்புகள் எதுவும் வீண் போகவில்லை. நான் நினைத்தது தான் உள்ளே நடந்துக் கொண்டிருந்தது. ஒரு வாட்ட சாட்டமான வாலிபன் லாவண்யாவை புணர்ந்துக் கொண்டிருந்தான். கட்டிலில் லாவண்யா முழங்கால்களில் நின்றுக் கொண்டு கைகளை படுக்கையில் மடக்கி ஊன்றிக் கொண்டு, நான்கு கால்களில் குனிந்து நிற்க, அந்த இளைஞன் அவள் பின்புறமாக அவளை புணர்ந்துக் கொண்டிருந்தான். அவனுடைய உடல் அமைப்பை பார்த்து அவன் யாரென்று என்னால் கண்டு பிடிக்க முடியவில்லை. எனக்கு தெரிந்த யாருமில்லை அது. என் முன்னாள் காதலர்களான என் மூன்று மாணவர்களில் யாருமில்லை. ஏன் அவன் மாணவனே இல்லை என்பது மட்டும் நிச்சயமாக தெரிந்தது. இவன் வயது எப்படியும் முப்பதுக்கு பக்கத்தில் இருக்கும். ஸ்கூலில் இருக்கும் வேறு ஆட்கள் போலவும் இல்லை. லாவண்யா ஸ்கூல் உறவுகளை தாண்டி வெளியிலும் அலைகிறாள் போல என்று நினைத்துக் கொண்டேன்.
உள்ளே அந்த இளைஞன் நன்றாகவே அடித்து கிழித்துக் கொண்டிருந்தான். அவன் இடுப்பு லாவண்யாவின் பிருஷ்டங்களில் மோதும் போதெல்லாம் எழுந்த டப் டப் டப் என்ற சத்தம் அந்த அறையின் சுவர்களில் பட்டு நன்றாகவே எதிரொலித்துக் கொண்டிருந்தது.
தன் இரண்டு கைகளாலும் லாவண்யாவின் இடுப்பை கெட்டியாக பிடித்துக் கொண்டு அந்த வாலிபன் வீரியத்துடன் தன் இடுப்பை எம்பி எம்பி இடித்துக் கொண்டிருந்தான். அவன் தன் இடுப்பால் அவள் பிட்டங்களில் மோதும் போதெல்லாம் லாவண்யாவின் கட்டான உடல் முன்னால் உந்தி தள்ளப்பட்டு அதிர, அவள் உடல் குனிந்த நிலையில், சீராக முன்னும் பின்னும் அசைந்துக் கொண்டிருந்தது.
லாவண்யாவின் கூந்தல் சுத்தமாக அவிழ்ந்து விடப்பட்டு, படுக்கையில் புரள, அவள் உடல் சீராக அசைந்துக் கொண்டிருக்க, இருவருமே மெய் மறந்து உடலுறவில் லயித்து போயிருந்தனர். லாவண்யாவின் முக பாவனையிலிருந்து இது இவர்கள் இருவருக்கும் முதல் முறையல்ல என்று தோன்றியது. அவனுக்கு அவள் தன்னை, தன் உடலை முழுமையாக ஒப்படைத்திருந்தாள். அவன் புணர புணர அவள் முகம் இன்பத்தில் மிதந்துக் கொண்டிருந்தது.
அந்த வாலிபன் அவள் மேல் ஏறி ஏறி வேக வேகமாக அவள் அடித்துக் கொண்டு இருக்க, அவள் கால்களை ஊன்றி நின்றுக் கொண்டு முக்கி முனகிக்கொண்டு இன்பத்தை அனுபவித்துக் கொண்டிருந்தாள். அவளுக்கு அப்போது என்ன தேவையோ அதை அவன் அவளுக்கு முழுதாக கொடுத்துக் கொண்டிருந்தான். அவன் அடி எல்லாம் பலமாக இருந்தது. லாவண்யா இன்ப வேதனையில் துடித்துக் கொண்டிருந்தாள். இருவரும் வேர்த்து கொட்டினார்கள். இருந்தாலும் லாவண்யா அவனை விடுவதாக இல்லை. அவன் அவளை குத்த குத்த அவள் இன்னும் இன்னும் என்று வாங்கிக் கொண்டு தான் இருந்தாள். அவனும் அவள் பருவ உடலின் வனப்பில் மயங்கியவனாக அவளை விடாமல் குத்திக் கொண்டே இருந்தான். அவள் முடியை பிடித்து இழுத்து படி இயங்கினான். எதிரில் இருந்த ட்ரெஸ்ஸிங் டேபிள் கண்ணாடியை பார்த்தபடி இருவரும் மிருகங்களை போல புணர்ச்சியில் திளைத்துக் கொண்டிருந்தனர். அவன் அடிக்கும் அடியில் அவள் முக பாவனைகள் கண்ணாடியில் மாறிக் கொண்டு இருப்பதை ரசித்துக் கொண்டே அவன் அவளை கிழித்துக் கொண்டிருந்தான். அவளும் தான் புணரப்படுவதை தானே கண்ணாடியில் பார்த்து ரசித்தபடி அவனுக்கு தன் உடலை தின்னக் கொடுத்துக் கொண்டிருந்தாள். அவன் இடியில் லாவண்யா சொக்கி போக அவன் அவளை வெறியுடன் புணர்ந்து தன் விந்தை அவளுக்குள் செலுத்த, அவளும் அதை ஆனந்தமாக வாங்கிக் கொண்டு மயங்க, இருவரும் அப்படியே சரிந்து படுக்கையில் விழுந்தார்கள்.
அவர்கள் புணர்ந்து முடித்த பின் தான் எனக்கு ஒரு காதல் ஜோடி கலவியில் ஈடுபடுவதை இது வரை வெட்கமில்லாமல் பார்த்து ரசித்துக் கொண்டிருக்கிறோம் என்பது உறைக்க, ச்சே... இந்த காமத்திற்கு எப்போதும் விவஸ்தையும் இல்லை, வெட்கமுமில்லை என்று என்னை நானே திட்டிக் கொண்டு, இதற்கு மேல் இங்கே இருப்பது தேவையில்லாத சங்கடங்களை மட்டுமல்ல, சஞ்சலங்களையும் உருவாக்கும் என்று, உடனே கிளம்புவது தான் பலவிதங்களில் நமக்கு நல்லது என்று அங்கே இருந்து சத்தமில்லாமல் கதவை மீண்டும் பூட்டி விட்டு கிளம்பி வீடு வந்து சேர்ந்தேன்.
வீட்டுக்குள் நுழைந்ததும் ஏனோ உடல் மிகவும் சோர்வாக இருக்க, படுக்கையில் விழுந்தேன். லாவண்யாவின் வீட்டில் ஒரு முழுமையான உடலுறவு காட்சியை முழுதாக நேரில் பார்த்ததாலோ என்னவோ உடலில் ஏதேதோ மாற்றங்கள். எதற்கோ ஏங்கியது உடல். கணவர் இல்லாத குறை மனதை வாட்டியது. அவர் மேல் கோபமாக வந்தது. என் மேலும் கோபமாக வந்தது. இந்த உடலுக்கு மட்டும் ஆசை அடங்கவே அடங்காதா? என்று.
லாவண்யாவின் மேல் எந்த கோபமும் வரவில்லை. அவள் வாழ்க்கை, அவள் விருப்பம் போல இருக்கட்டும். நாம் தான் மனதையும் உடலையும் கட்டுப்படுத்திக் கொள்ள பழகிக் கொள்ள வேண்டும். சில நிமிட சபலத்தில் மீண்டும் உணர்ச்சிகளுக்கு அடிமையாகி வாழ்க்கையை சிக்கலாக்கிக் கொள்ளாமல் கொண்டு போக முயல வேண்டும் என்று நினைத்துக் கொண்டே அப்படியே கண்ணயர்ந்து விட்டேன்.
முழிப்பு வந்த போது மாலை மணி ஐந்தை தொட்டு விட, எழுந்து கைகளை உயர்த்தி சோம்பல் முறித்து விட்டு, இரவு உணவுக்கு தேவையானதை சமைத்து முடித்து ஹாட் கேஸ்களில் வைத்து மூடி விட்டு மீண்டும் படுக்கைக்கு வந்தேன். லாவண்யா வீட்டு காட்சிகள் மனதில் எழுந்து ஓட, அதை மறக்க, என் கணவரின் காம கதையை மீண்டும் விட்ட இடத்திலிருந்து படிப்பது தான் ஒரே வழி என்று மீண்டும் லேப்டாப்பை எடுத்து மடியில் வைத்து அந்த டாக்குமெண்ட்டை ஓபன் செய்து படிக்க ஆரம்பித்தேன்.