Incest மாற்றான் தோட்டத்து மல்லிகை

[monor]

கொஞ்ச நேரம் டிவி பார்த்தோம்.

“அண்ணா எனக்கு தூக்கம் வருது. நான் போய் படுக்கிறேன். நீங்க டிவி பாத்துட்டு தூங்க வரும் போது, கதவு நல்லா பூட்டி இருக்கான்னு பாத்துட்டு, லைட்டை எல்லாம் அணைச்சிட்டு தூங்க வாங்க” என்று சொல்லிவிட்டு நானும் என் மனைவியும் படுக்கும் கட்டிலில், என் மனைவி படுக்கும் இடத்தில் பூர்ணிமா சென்று படுத்துக் கொண்டாள்.

நான் தனியாக டிவியின் முன்னால் உட்கார்ந்திருந்தேன். டிவியில் ஓடிய நிகழ்ச்சியை யை கண்கள் மட்டும் பார்த்துக் கொண்டிருக்க, என்னென்னவோ பல எண்ணங்கள் என்னை அலை கழித்தன.

கொஞ்ச நேரத்தில் எனக்கும் தூக்கம் வந்தது. பெட் ரூம் சென்றேன்.

பூர்ணிமா எங்கள் பெட்டில் அழகாக படுத்து உறங்கிக் கொண்டிருந்தாள்.

லேசாக அவள் முந்தானை நெகிழ்ந்து, ஒரு பக்க பால் கலசம் பூரித்து புடைத்து தெரிய, அதைப் பார்த்து எச்சில் விழுங்கினேன்.

ஒரு கனம் தடுமாறி பின், பக்கத்தில் கிடந்த போர்வையை எடுத்து அவள் கழுத்து வரை போர்த்தி விட்டு, பெட் ரூமில் எரிந்து கொண்டிருந்த லைட்டை அணைத்து, நைட் லேம்ப்பை எரியவிட்டு, நானும் பூர்ணிமா படுத்திருந்த அதே கட்டிலில் ஒரு ஓரத்தில் படுத்து கட்டுப்பாடும், கண்ணியமும் நிறைந்த ஆண் மகனாகத் தூங்கினேன்.

நன்றாக விடிந்தும் எனக்கு தூக்கம் கலைய வில்லை. போர்வையை இழுத்துப் போர்த்தி தூங்கிக் கொண்டிருந்தேன்.

ஒரு 8 மணி அளவில் தூக்கம் கை வளை ஓசையோடு யாரோ என் கன்னத்தை தட்டுவது போல இருக்க, டக் என விழித்துப் பார்த்தேன்.
குளித்து விட்டு ஈரக் கூந்தலை அள்ளி துண்டால் சுருட்டிட்டி முடிச்சுப் போட்டு, நெற்றியில் மங்கலகரமாக குங்குமப் பொட்டு வைத்து, காதோரம் முடிக்கற்றை சுருண்டிருக்க, புதுசா பூத்த பூ போல என் முகம் பார்த்து குனிந்து நின்றிருந்தாள்.

அப்போதுதான் பூர்ணிமா எங்கள் பெட்டில் படுத்திருந்தது எனக்கு ஞாபகம் வந்தது.

“என்னண்ணா உடம்பு சரி ஆய்டுச்சு போல. நைட் நல்லா குறட்டை விட்டு தூங்குனீங்க. எனக்கு தூக்கமே வரல. விடியற்காலை 5 மணிக்கு எழுந்து பார்த்தேன். நீங்க நல்லா தூங்கிகிட்டு இருந்தீங்க. சரி. நல்லா தூங்கி நீங்களாகவே விழிக்கட்டும்னு விட்டுட்டு நான் கீழே எங்க வீட்டுக்கு போய் வாசல் தெளிச்சு, கோலம் போட்டு, குளிச்சு, டிபன் செஞ்சு இங்க வந்து பாத்தா,…. இன்னமும் தூங்கிகிட்டு இருக்கீங்க. மணி என்ன ஆச்சுன்னு தெரியும்களா?”
‘ஓஹ்!!,…. நல்லா தூங்கிட்டேன் போல இருக்கு. மணி என்ன எட்டு இருக்குமா?”

“ம்,… எட்டுக்கு மேல ஆச்சு. சுடு தண்ணி வச்சிருக்கேன். டாய்லட் போய்ட்டு பல் விலக்கிட்டு வாங்க. உடம்பு சரி இல்லாத்தினாலே இன்னைக்கு குளிக்க வேணாம். நாளைக்கு குளிச்சுக்கோங்க. இட்லி சுட்டு, பொதினா சட்னி அரைச்சு கொண்டாந்திருக்கேன். கசப்பான வாய்க்கு கொஞ்சம் நல்லா இருக்கும். எழுந்து சாப்பிடுங்க.” என்று சொல்லி என் கையைப் பிடித்து தூக்கி விட்டாள்.

“ம்,…இப்ப கொஞ்சம் பரவா இல்லேம்மா. நானே எழுந்துக்குவேன். உனக்கெதுக்கு சிரமம். உன்னோட உதவிக்கு நன்றி. இனிமே என்னை நான் பாத்துக்குவேன்.”

“சரிண்ணா,… டேபிள்ல எல்லாம் வச்சிருக்கேன் மறக்காம சாப்பிடுங்க. வீட்ல கொஞ்சம் வேலை இருக்கு. எதுன்னாலும் கூப்பிடுங்க.” என்று சொல்லி பூர்னிமா கீழே படி இறங்கி சென்றாள்.

அதுக்கப்புறம் நான் என் வேலைகளை நானே செய்தேன். அதற்கப்புறம் என் மனைவியும் வந்து என்னை கவனித்துக் கொண்டாள்.

எப்போவாவது, நான் வெளியே சென்று விட்டு, எங்கள் மாடிக்கு ஏறும் பொழுது, பூர்ணிமாவை எதேச்சையாக பார்த்தால், நான் சிரிப்பேன். அவளும் நட்பாக சிரிப்பாள். ஆனால், நான் அவர்கள் வீட்டுக்குள் போனதில்லை.

உடம்பு சரி இல்லாத போது என்னை பூர்ணிமா அக்கறையாக பார்த்துக்கொண்டதிலிருந்து எனக்கு பூர்ணிமா மேல் ஒரு காதலே வந்து விட்டது.

வாரத்தில் சனி, ஞாயிறு என் மனைவி வீட்டில் இருக்கும் போது பூர்ணிமா எங்கள் வீட்டுக்கு அடிக்கடி வருவாள்.

ஹவுஸ் ஓனரின் மனைவி என்றாலும், என்னால் அவளது பெருத்த வடிவான முலை அழகை மறக்கவே முடியவில்லை. 38”டிடி சைஸ் பிரா போடுமளவுக்கு உருண்டு திரண்டிருந்தது. ஆனாலும் தலை கவிழ்ந்து அவைகள் தொங்கியதை நான் பார்த்ததே இல்லை. ஜாக்கெட்டினுள் உருண்டு திரண்டு முட்டிக் கொண்டு நிற்கும் அழகை கண்டவர்கள் அதை அவ்வளவு எளிதில் மறந்து விட முடியாது.


எப்போவாது பூர்ணிமா எங்கள் வீட்டிற்கு வருவாள். அப்படி எங்கள் வீட்டினுள் நுழையும் போதே அவளது அழகான முகத்தைப் பார்த்தவுடன் அடுத்ததாய் நான் பார்க்க ஆவல் கொள்வது அவளது அழகான முலைகளைத் தான். ஒரு நாளேனும் அவைகளை பார்த்து ரசிக்காவிட்டால் எனக்கு தூக்கமே வராது.

இன்னொருத்தன் மனைவியின் அழகை இப்படி சங்கோஜமில்லாமல் ரசிக்கிறோமே எனக்கே தர்மசங்கடமாக இருந்தது. ஆனால் என் குரங்கு மனம் கேட்டால்தானே?!!

மாற்றானின் மனைவியை நான் தவறான கண்ணோட்டத்துடன் பார்ப்பது கிடையாது. அதுவும் தெரிந்த பழகிய ஹவுஸ் ஓனரின் மனைவியை தவறாக எண்ணத்துடன் பார்க்க வேண்டுமென எனக்கு எண்ணம் கனவிலும் கிடையாது. ஆனால் பூர்ணிமாவின் உருண்டு திரண்ட முலைகள் முதன் முதலாகப் பார்த்த போதே என்னை பாடாய்படுத்திவிட்டன.

அவள் திரும்பும் போதெல்லாம் இறுகிய ஜாக்கெட்டினுள் விம்மிக் கொண்டு தெரியும் முலாம் பழ முலைகளை பார்க்காமல் இருந்து விடலாமென உறுதியுடன் இருந்தால் , அவளது அகண்ட பின்புறம் என் உறுதியை குலைக்கும் விதமாக அசைந்தாடி குலுங்கி என்னைப் பாடாய்ப் படுத்தும்.

அன்னம் போல அவள் நடக்கும் போது முலைகள் அசைந்தாடுவதை பார்க்கும் போதே எனது சுன்னி விழித்து கொண்டு விண் என்று விரைத்து நிற்கிறது. அவளது இடை சிறியது. ஆனால் இடைக்கு மேலேயும் கீழேயும் அழகான அங்கங்கள் ஆடிக் குலுங்கி பார்ப்பவனுக்கு கிறக்கத்தை உண்டாக்கி விடும். அதோடு அவளது சிவந்த மெல்லிய உதடுகள், எனக்கும் திருமணமாகி அழகான மனைவி இருக்கிறாள் என்கிற விஷயமெல்லாம் பூர்ணிமாவை பார்க்கும் போது மறந்துவிடுகிறது. அடிக்கடி அவள் அழகை தரிசிக்கும் பாக்கியம் எனக்கு இருந்ததால் அவளை நினைத்து பித்தனானேன்.

அடுத்தவன் மனைவியின் அழகை நினைத்து ஏங்குகிறோமே என்ற குற்றவுணர்வு வேறு வாட்டியது. கீழ் வீட்டிற்கு போவதையே தவிர்த்து வந்தேன்.

ஆனால், பூர்ணிமா எங்கள் வீட்டுக்கு எதையாவது கேட்டு அடிக்கடி வருவாள். கஷ்டப்பட்டு அவளது கண்களை பார்த்தவாறு பேசி அனுப்புவேன். அவளைப் பார்க்கக் கூடாது என்று எவ்வளவுதான் மனதை கட்டுப் படுத்தி வைத்திருந்தாலும் அவள் பொருட்களை வாங்கி கொண்டு திரும்பி போகும் போது அவளது பின்புறம் குண்டி அசைந்தாடுவதை மட்டும் பார்க்காமல் இருக்க முடியவில்லை. என்ன நடை அது. அன்னம் அசைந்தாடி நடப்பது போல, அவ்வளவு அழகு.

இப்படி இருக்கும் போது, ஒரு திங்கள் கிழமை விடியற்காலை ட்ரெயின் பிடித்து விமலா சென்னை சென்றாள்.


சென்னை.

சென்னையில் நடந்ததை என் மனைவி சொல்வாள்.

ஹலோ!!,… நான்தாங்க விமலா. கணேஷோட மனைவி.

சென்னையிலே நடந்ததை என் கணவர் சொல்ல முடியாததால் நான் சொல்றேன்.

இரண்டு வாரம் கழித்து, அதே திங்கள் கிழமை.

ஸ்டேசனை விட்டு ஆஃபீஸுக்கு போக பஸ் பிடிக்க ரோட்டிலே ஓரமா நான் நடந்து போய்கிட்டு இருந்தேன். டூ வீலர் காரன் எவனோ ஒருத்தன் பிரேக் பிடிக்க முடியாம தடுமாறி என் பின் பக்கமா மோத,...டூ வீலர் மோதினதில் நான் பலமாக அடிபட்டு ரோட்டிலேயே மயங்கி விழுந்துட்டேன்.

நல்ல வேளை நான் ரோட்டு ஓரமா அடி பட்டு விழுந்ததினாலே பெரிசா எதுவும் நடக்கலை. கூட்டம் கூடி வேடிக்கை பார்த்தாங்களே தவிர, எனக்கு உதவ யாரும் முன் வரலை. கொஞ்ச நேரத்துல மயக்கமாயிட்டேன்.

மயக்கம் தெளிஞ்சு லேசா கண் விழிச்சுப் பாத்தா,... இடுப்பிலேயும், முகத்திலேயும் பலத்த அடி பட்டு, வலது காலில் பெரிய கட்டுப் போட்டு ஹேங்கரில் தொங்கவிடப் பட்டிருக்க, தலையிலும், இடது கையிலும் கட்டுப் போடப்பட்டு ஹாஸ்பிட்டல்லே இருக்கேன். சுத்திலும் பாத்தா தெரிஞ்சவங்க யாரும் இல்லை.

ஆக்ஸிடென்ட் ஆனது நினைவில் இருக்கிறது. ஆனால், நான் இங்கே எஒப்படி வந்தேன்?. யார் கொண்டு வந்து போட்டிருப்பார்கள் என்று மனதுக்குள் கேள்வியாக இருந்தது.

சரி,….என் கணவருக்கு போன் பண்ணலாமுன்னு பாத்தா, என் செல் ஃபோனோட என் ஹேன்ட் பேக்கும் காணாம போய் இருந்தது. போட்டிருந்த கட்டுகளைப் பார்க்கும் போது எழுந்து நடக்க முடியாதது போல இருந்தது. என்னை படுக்க வைத்திருந்த அந்த ICU அறையைப் பார்த்தாலே பயமாக இருந்தது.

சேலத்திலிருந்த என் கணவருக்குக்கு போன் செய்து உடனே வரச் சொல்லலாமென்றாலும் அதற்கும் வழி தெரியாமல் தடுமாறினேன்.

சிறிது நேரத்தில் யாரோ அறையின் கதவைத் தள்ளிக் கொண்டு வர,...பார்த்தால்,ராகவன் சார்.

“வாங்கண்ணா, நான் இங்கே எப்படி?”

“ரோட்ல நீ அடி பட்டு விழுந்து கிடந்தேம்மா. அந்தப் பக்கம் நான் எதேச்சையா வந்தப்போ ரியட்டு ஓரமா கூட்டமா இருந்துச்சு. என்னமோ ஏதோன்னு கூட்ட்த்தை விலகிட்டு வந்து பாத்தா நீ.

அடிபட்டு விழுந்துகிடக்கிறது நீதான்னு தெரிஞ்சுகிட்டு, உடனே நான் தான் ஆம்புலன்ஸ் வரச் சொல்லி உன்னை இங்கே கொண்டு வந்து சேத்திருக்கேன். ஒன்னும் பயப் படாதே.”

“என் ஹேன்ட் பேக்?. அதிலே என் செல் போன்.? பணம்.?”

“எல்லாம் பத்திரமா இருக்கு. ஆனா உன் செல் போன்தான் கொஞ்சம் டேமேஜ் ஆயிடுச்சு. அதை நீ யூஸ் பண்ண முடியாது.”

“சரி,...உங்க போனை கொஞ்சம் கொடுங்கண்ணா, அவருக்கு போன் செஞ்சு விஷயத்தை சொல்லிட்றேன்.”

ராகவன் அண்ணனிடம் இருந்து போனை வாங்கி, என் கணவருக்கு போன் செய்தேன்.

“என்னங்க, கொஞ்சம் பதட்டப் படாம கேளுங்க..”

“ஏதாவது கெட்ட செய்தியா?”

“அதெல்லாம் ஒன்னும் இல்லை. ஒரு சின்ன ஆக்ஸிடென்ட்ல லேசா அடி பட்டதினாலே என்னை ஹாஸ்பிட்டல்ல சேத்திருக்காங்க. எழுந்து நடக்கக் கூட முடியலை.. பாத் ரூம் அதுக்கு இதுக்கு போக பக்கத்துல துணைக்கு யாரும் இல்லை. நீங்க லீவு போட்டுட்டு வந்துடுங்களேன்..” என்று ஆக்ஸிடென்ட் ஆனதிலிருந்து ஹாஸ்பிடல் வந்து சேர்ந்த்து வரை அனைத்தையும் என் கணவரிடம் சொன்னேன்.

[monor]

“அய்யய்யோ!!, இப்ப என்ன பண்றதுன்னு தெரியலையே. இங்க ஏதோ பிரச்சினையிலே பஸ் ஸ்ட்ரைக். டாக்ஸி பிடிச்சு வந்துடலாமுன்னா எந்த வண்டியையும் ஓட விடறதில்லையாம்.. ட்ரெயின் கூட கேன்சல் பண்ணிட்டாங்கன்னு கேள்விப் பட்டேன். எப்படிப் பாத்தாலும், நான் நைட்டுதான் வர முடியும். அது வரைக்கும் எப்படியாவது அட்ஜஸ்ட் செஞ்சுக்கோயேன். ஸ்ட்ரைக் முடிஞ்ச உடனே எப்படியாவது வந்திட்றேன். ஆம்புலன்ஸ் வந்து தூக்கிகிட்டு போற அளவுக்கு அடி பட்டிருக்கேடி. இவ்வளவு தூரத்துல நீ வேலை பாத்துகிட்டு, உனக்கு ஏதாவது ஒன்னுன்னா நான் என்னடி பண்ணுவேன்?” என்று சொல்லி அழுதார்.

“எனக்கு ஒன்னும் ஆகாது. நீங்க வாழற வரைக்கும் உங்க கூட, உங்களுக்கு நல்ல மனைவியா இருந்து செய்ய வேண்டிய கடமையை செஞ்சுட்டுதான் போவேன். நான் சொல்ல வந்ததைக் கொஞ்சம் கேளுங்களேன்.”

“................”

“கீழே அடி பட்டு விழுந்த நான், எப்படி இந்த ஹாஸ்பிடலுக்கு வந்தேன்னு ஒரே குழப்பமா இருந்துச்சு. கீழ் வீட்டு ராகவன் அண்ணன் தான் ஆக்ஸிடென்ட் ஆன இடத்திலே என்னை பாத்துட்டு அங்கே இருந்து என்னைக் காப்பாத்தி, இந்த ஹாஸ்பிட்டல்லே சேத்து, பணம் கட்டி என்னை கவனமா பாத்துகிட்டார்ங்கிறதை அப்புறமாதாங்க தெரிஞ்சிக்கிட்டேன்.”

“ நல்ல வேளைடி. ராகவன் சார் செஞ்ச நன்றியை நாம என்னைக்கும் மறக்கக் கூடாதுடி. ஆண்டவன்தான் அந்த நேரத்துக்கு ராகவன் சாரை அங்கே அனுப்பி வச்சிருக்கான்.”

“ஆமாங்க,..... முன்னே பின்னே தெரியாத ஊர்லே நல்லா போய்க்கிட்டு இருக்கிற வரைக்கும் ஒன்னு பிரச்சினை இல்லை. எதாவது பிரச்சினைன்னு வந்துட்டா சமாளிக்கிறது ரொம்ப கஷ்டம்ங்க.”

“சரிடி,.... அப்புறமா அவரை நேர்ல பாத்து தேங்க்ஸ் சொன்னியா?!!”

“இல்லைங்க,...”.

“என்ன விமலா இப்படி இருக்கே?,....போய் முதல்லே அவருக்கு தேங்க்ஸ் சொல்லிட்டு, அவர் ஹாஸ்பிட்டல், அது, இதுன்னு எவ்வளவு செலவு செஞ்சிருக்கார்ன்னு கேட்டு சொல்லு அதைக் கொடுத்துட்டு வரலாம்.”

“அவரும் பக்கத்துலதாங்க இருக்கார். அவர் கிட்டேயே பேசுங்க.”

“சார், நான் தான் கணேஷ் பேசுறேன்.”

“சொல்லுங்க என்ன விஷயம்?”

“நீங்க என் மனைவியை காப்பாத்தி ஹாஸ்பிடல்லே சேத்த்துக்கு ரொம்ப நன்றிங்க. நான் சொல்ற இந்த நன்றி எல்லாம் நீங்க செஞ்ச உதவிக்கு முன்னாலே ரொம்ப சின்னதுங்க. என் நன்றிக் கடனை எப்படி தீக்கறதுன்னு தெரியலை..”.

“சரிங்க கணேஷ், பெரிய வார்த்தை எல்லாம் சொல்லாதீங்க. பெரிசா ஒன்னும் நான் செய்யலை. ஒன்னும் பயப் படாதீங்க. உங்க மனைவியை ஹாஸ்பிடல்லே சேத்ததே நான்தான். எல்லாம் நான் பாத்துக்கறேன். லேசான காயம்தான். நீங்க ஸ்ட்ரைக் முடிஞ்சு வந்தா போதும்.” ராகவன் அண்ணா போனை கட் செய்த அடுத்த நொடி, பூர்ணிமாவிடம் இருந்து ராகவனுக்கு அழைப்பு.

“என்னங்க,...”

“சொல்லும்மா.”

“அக்காவுக்கு ஆக்ஸ்டென்ட் ஆகி பலமா அடி பட்டு ஹாஸ்பிடல் சேத்திருக்காங்களாமே. கணேஷ் அண்ணன் சொன்னதைக் கேட்டதும் எனக்கு பக்குன்னு ஆயிடுச்சு. அண்ணன் சொல்லிட்டு ரொம்ப கவலையா இருக்கார்.”

“ஒன்னுமில்லை பூமா. ஒரு டூ வீலர்காரன் மோதினதிலே கீழே விழுந்துட்டாங்க. உடனே மயக்காய்ட்டாங்க. லேசா அடி பட்டிருக்கு. பயப்படற அளவுக்கு வேற ஒன்னும் இல்லை.”

“அப்புறம் எதுக்கு ஹாஸ்பிடல்ல ஐ. சி. யூ- லே சேத்திருக்காங்களாம். நீங்க அங்க இருந்து என்ன புண்ணியம்? என்ன செய்வீங்களோ, ஏது செய்வீங்களோ தெரியாது. அவங்களை நல்ல படியா பக்கத்திலேர்ந்து பாத்து, கவனிச்சு, ஆகிற செலவை செஞ்சு அக்காவை நல்ல படியா வீட்டுக்கு கூட்டிகிட்டு வர்றீங்க.”

“ சரிம்மா, ஹாஸ்பிடல்லே சேத்ததே நான்தான். உன் அக்காவுக்கு ஒன்னும் ஆகாது பயப்படாதே சரி, போனை கட் பண்ணு நான் அப்புறமா பேசுறேன்..”

“அக்கா இப்ப எப்படி இருக்காங்க. அவங்களால பேச முடியுது இல்ல.?!!”

“ம்,.!!.”

“அக்கா கிட்டே போனைக் கொடுங்க.”

போனை ராகவன் என்னிடம் தந்தார்.

“அக்கா நீங்க ஒன்னும் பயப்படாதீங்க. நீங்க பூரணமா குணமாகிறவரைக்கும், நல்ல படியா பக்கத்திலேர்ந்து உங்களை கவனிக்கச் சொல்லி இருக்கேன். டெய்லி போன் செய்ங்க. வச்சுடட்டுமா.”

ஆபத்து கட்டத்தை தான்டியதால், ஸ்பெஷல் வார்டுக்கு மாற்றினார்கள்.

“ஏங்க, நீங்க சாப்பிட ப்ரெட் ஸ்லைஸும், ஃப்ரூட்ஸும் வாங்கி வந்திருக்கேன். கொஞ்சமா எழுந்து சாஞ்சு உக்காருங்க.” என்று ராகவன் அண்ணன் சொல்ல, எழ கஷ்டப் பட்டேன்.

என் நிலையை உணர்ந்தவர், நர்ஸை தேடிப் பார்த்துவிட்டு யாரும் கிடைக்காததால், செய்வதறியாமல் நிற்க,... தடுமாறி எழுந்த நான் படுக்கையின் ஒரு பக்கமாக சாய்ந்து விழப் போக, பதறி ஓடி வந்து என்னைத் தாங்கிப் பிடித்தார்.

உறுதியான, அன்பான மனசுக்குப் பிடித்த ஆண் மகனின் ஸ்பரிசம் என் உடம்புக்குள் என்னவோ செய்ய வெக்கத்தில் அவர் முகத்தை பார்க்க கூச்சப்பட்டேன்.

“ஏங்க அதுக்குள்ள என்ன அவசரம். உங்க கை, கால்ல ஃப்ராக்சர் ஆகி இருக்கு தெரியுமா?” ராகவன் அண்ணா சொன்னதைக் கேட்டு அதிர்ந்தேன்.

“ சின்ன காயம்னு சொன்னீங்க. இப்போ ஃப்ராக்சர்ன்னு சொல்றீங்க.!!”

“நீங்களும் மத்தவங்களும் பயப்படக் கூடாதுங்கிறதுக்காக அப்படி சொன்னேன். கை கால்ல ஃப்ராக்சர். அப்புறம் தொடையிலே கன்னிப் போற அளவுக்கு அடி பட்டிருக்கு.” என்று ராகவன் அண்ணா சொன்னதும், அப்போதுதான் என் வலது தொடையை துணிக்கு மேலாக தொட்டுப் பார்த்தேன். கட்டுப் போட்டு இருந்தார்கள்.

பக்கத்திலேயே உட்கார்ந்து ஒரு உடன் பிறந்த தங்கையைப் போல பாசத்தைக் காட்டி, என் தோளை அணைத்தபடி எனக்கு ப்ரெட் ஸ்லைஸ் ஊட்டினார்.

“போதும்ண்ணா வாந்தி வர்றாப்பல இருக்கு.!!”

“அடிபட்ட ஷாக்ல அப்படிதான் இருக்கும். எல்லாம் சரியாயிடும். ப்ரெட் பிடிக்கலைன்னா, இந்த ஆரஞ்ச் ஜூஸையாவது சாப்பிடுங்க.” என்று சொல்லி, ஒரு ஆரஞ்சு பழத்தை பிழிந்தார்.

ராகவன் அண்ணாவின் அன்பையும், பாசத்தையும் நினைத்து என் கண்களில் லேசாக கண்ணீர் தழும்ப, பக்கத்திலிருந்த டேபிளில் ஜூஸ் கிரஸரை வைத்து எனக்கு முதுகு காட்டி ஜூஸ் பிழிந்து கொண்டிருந்தவரைப் பார்த்தேன்.

என் மேல் ஏன் இப்படி அன்பு வைத்திருக்கிறார்? தொடையில், இடுப்புக்கு பக்கம் அடி பட்டிருந்ததெல்லாம் இவருக்கு தெரிகிறதென்றால், இவர் அங்கே எல்லாம் பார்த்திருப்பாரோ? காலையில் நான் போட்டிருந்த உடை இப்போது இல்லை. என் உள் ஆடை முதற்கொண்டு யார் மாற்றி இருப்பார்கள்?

ஜூஸ் பிழிந்து அதை டம்ளரில் ராகவன் அண்ணா எடுத்து வர, அவருக்குத் தெரியாமல் என் கண்களில் தழும்பி நின்ற கண்ணீரை வலது கையால் துடைத்து அவரை புன்னகையோடு பார்த்தேன்.

“இதைக் குடிங்க.”

ராகவன் அண்ணா கொடுத்த ஜூஸ் டம்ளரை கையில் வாங்கிய நான்.”அண்ணா, நீங்க என்னை ஒருமையிலேயே கூப்பிடலாம். வாங்க, போங்கன்ற மரியாதை அவசியமில்லை.” என்று சொல்லி, தொண்டைக்குள் எழுந்த குமட்டலை அடக்கியபடி ஜூஸை கொஞ்ச கொஞ்சமாக குடித்தேன்.

அந்த டம்ளரில் இருந்த ஜூஸில் பாதி ஜூஸைக் குடித்திருப்பேன். வாந்தி வந்து விடும் போல குமட்டலாய் இருந்தது.

“வேண்டாண்ணா,... வாந்தி வந்திடும் போல இருக்கு. அப்புறமா குடிச்சுக்கிறேன்.”

டம்ளரை அவரிடம் கொடுக்க டம்ளரோடு கையை அவரை நோக்கி நீட்டினேன்.

“அப்படிதாம்மா இருக்கும். டம்ளர்ல மீதி இருக்கிற ஜூஸையாவது குடிச்சிடும்மா.“ என்று சொல்லி அருகில் உட்கார்ந்து இன்னும் கொஞ்சம் குடிக்க வைக்க,.. “உவ்,…வேக்,.”


ராகவனின் சட்டை பேண்ட் முழுவதும் என் வாந்தியால் வழிந்தது. எனக்கு மிகவும் சோர்வாகப் போய் விட்டது. உதவிக்காக வந்த ஒரு ஆணின் மேல் இப்படி அசிங்கமாக வாந்தி எடுத்து விட்டோமே என்று எனக்கு வெக்கமாக இருந்தது. கண்கள் லேசாக மேலே செறுக,” நான் அப்பவே சொன்னேனேண்ணா. இப்பப் பாருங்க. உன் ட்ரெஸ் எல்லாம் அசிங்கம் பண்ணிட்டேன்” என் வாயிலிருந்து வெளி வந்த கஞ்சிக் கலவை, மற்றும் சளி வாந்தியாக அவர் சட்டை பேண்டில் பரந்து படிந்து கிடப்பதைப் பற்றி கொஞ்சம் கூட கவலைப் படாமல், முகம் சுழிக்காமல், ”அதனால் என்னம்மா? என்று எனக்கு ஆறுதலாகச் சொல்லி, படுக்கையில் முதுகுக்கு ஒரு தலையணை கொடுத்து, என்னை சாய்வாக படுக்க வைத்து விட்டு, அவர் ஆடைகளில் சிந்திய வாந்தியோடு பக்கத்திலிருந்த அட்டாச்டு பாத் ரூம் சென்றார்.

அவர் உடைகளை அவிழ்த்து அலசி பிழிந்து விட்டு, ஹாஸ்பிடல் பெட் ஷீட்டை சுற்றிக் கொண்டு, பிழிந்த அவர் துணிகளை விரித்துப் போட்டு ஃபேன் காற்றில் காய வைத்தார்.

எனக்கு நம்பர் 1 வரும் போல இருந்தது. விசிட்டர் டைம் என்பதால் நர்ஸும் இருக்க மாட்டாள். பெட்டுக்கு கீழே வைத்திருந்த யூரினல் பேனில் எனக்கு சிறு நீர் கழிக்க விருப்பமில்லை. அப்படிச் செய்யவும் வெக்கம் என்னைத் தடுத்தது. அவர் துணை இல்லாமல் எழ முடியாது என்று எனக்கு தெளிவாகத் தெரிந்தது. இருந்தாலும் கணவன் அல்லாத அடுத்த ஆடவனை, அவன் அண்ணனே ஆனாலும் அருகில் அழைத்து என்னைத் தொட அழைக்க எனக்கு கூச்சமாக இருந்தது. ஊன்று கோல் எடுத்துக் கொண்டு நானாகவே எழ முயன்றேன்.

“இரும்மா!!,… நான் உனக்கு ஹெல்ப் பண்றேன். ஆபத்துக்கு பாவமில்லை. என்னை நீ உன் அண்ணனா நினைக்கிறது உண்மைன்னா. நான் செய்யிற உதவியை நீ ஏத்துகிட்டே ஆகணும்.

“உனக்கெதுக்குண்ணா சிரமம்?.”

“இதிலென்னம்மா சிரமம் இருக்கு. தங்கச்சி படுக்கையிலே முடியாமப் படுத்துக் கிடந்தா அண்ணன் உதவி பண்றதில்லையா?” என்று சொல்லிக்கொண்டே, என் தலைக்கு கை கொடுத்து, கைத் தாங்கலாக என்னை எழுப்பி, என் கையை அவர் தோள் மேலே போட்டு பாத் ரூம் அழைத்துச் சென்றார்.

[monor]

[monor]

[monor]

[rkasso]

so so nice going story
But till now dry

[mahesht75]

very nice update bro

[omprakash_71]

மிக அருமையான கதையை எழுதி வருவதற்கு நன்றி நண்பா நன்றி

[monor]

பாத்ரூமில் என் வலது கையால் அவர் தோளைத் தாங்கியபடி, இடது கையால் என் உள்ளாடையை உயர்த்தி நான் சிறு நீர் கழிக்க, அது என் உடைகளில் படாதபடி அவரும் ஒரு கை வைத்து கவனமாக தூக்கிப் பிடித்தார்.

கடைசியாக கால்களை அகட்டச் சொல்லி மக்கில் தண்ணீர் எடுத்து என் உறுப்பை தண்ணீர் அடித்து அவர் கழுவி விட்ட போது அன்பின் மிகுதியால் உணர்ச்சிகளின் உந்துதலில் அவர் கன்னத்தில் முத்தம் ஒன்றைக் கொடுத்து விட்டேன்.

நான் படும் சிரமத்தை பார்த்த அவருக்கும் கண்ணீர் கண்களில் தழும்ப என் முகத்தையே சில நொடிகள் உற்றுப் பார்த்து, என் கன்னத்தில் அவர் உதடுகள் ஒட்டியும், ஒட்டாமலும், பட்டும் படாமலும் அன்பான ஒரு முத்தத்தை மென்மையாக கொடுக்க, அன்பால் இருவரும் உறுகினோம்.

அவர் தோளில் நான் தலை சாய்ந்து கொள்ள, என் இடுப்பில் கை போட்டு என்னை அழைத்து வந்து பெட்டில் படுக்க வைத்து, ஃபேன் காற்றில் உலர்ந்திருந்த அவர் பேன்ட், சர்ட்டை எடுத்துப் போட்டுக் கொண்டு நிற்கவும், நர்ஸ் ஒருத்தி வந்து, ”விசிட்டர் டைம் முடிஞ்சிடுச்சு,. கிளம்புங்க’. என்று சொல்லவும் சரியாக இருந்தது.

“சரி வர்றேன்மா. ஆபீஸ் போயிட்டு திரும்பவும் வர்றேன்” என்று சொல்லி அவர் கிளம்ப, அவர் போகக் கூடாது. அருகிலேயே இருக்க வேண்டும் என்று ஏனோ என் மனம் விரும்பியது.

ஆண்கள் குணம்தான் எத்தனை விதமாக மாறுகிறது.

மீண்டும் மாலை 7 மணிக்கு, அவர் மாற்றிக் கொள்ள ட்ரெஸ்ஸும், நான் மாற்றிக் கொள்ள புது ட்ரெஸ்ஸும் ஒரு பையில் போட்டு, இருவருக்கும் கடையில் டிபன் வாங்கிக் கொண்டு வந்தார்.

அவர் வந்ததும் என் மனசுக்கு கொஞ்சம் தைரியமாக இருந்தது. “அண்ணா, அவருக்கு போன் பண்ணி ஸ்ட்ரைக் முடிஞ்சிடுச்சா? எங்க வந்துகிட்டு இருக்காருன்னு கேளுங்கண்ணா. உங்களுக்கு எதுக்கு சிரமம்?”

போன் பண்ணினார்.

“ஹலோ,... கணேஷா?”

“ஆமாங்க. விமலா எப்படி இருக்கா? ஆஃபீஸ் முடிச்சிட்டு திரும்பவும் அவளைப் போய் பாத்தீங்களா? இங்க சாயந்திரம் 6 மணிக்குதான் ஸ்ட்ரைக் முடியுமாம். அதுக்கு மேலதான் நான் அங்கே கிளம்பி வரணும். அங்கே வந்து சேர எப்படியும் மணி பத்துக்கு மேலே ஆய்டும்.”

“நீங்க ஒன்னும் கவலைப் படாதீங்க. நான் அவளைப் பத்திரமா பாத்துக்கறேன். இந்தாங்க நீங்க பதட்டப் படாம மெதுவா வந்தாவே போதும். இந்தாங்க,…விமலாகிட்டே பேசுங்க.”

ராகவன் அண்ணா என்னிடம் போனைக் கொடுக்க, அதை வாங்கி,என் கணவரிடம் பேசினேன்.

” நீங்க பேசுனதையெல்லாம் கேட்டுகிட்டுதாங்க இருந்தேன். மெதுவாவே வாங்க. இங்க அண்ணன் என்னை நல்லா பாத்துக்கறார். நான் இங்கே நல்லாதான் இருக்கேன். வார்ட்ல அதிகமா பேசக் கூடாது. அப்புறமா பேசறேன். இப்ப வச்சிடட்டுங்களா.”

“ம்,…”

மணி 8 ஆனது.

என் அருகில் உட்கார்ந்து வாங்கி வந்திருந்த இட்லிப் பொட்டலத்தைப் பிரித்து, என்னை ‘ஆ’ திறக்கச் சொல்லி எனக்கு ஒரு வாய் ஊட்டி விட்டு, அதே கையால் அவரும் சாப்பிட்டார். இப்படியே மாற்றி மாற்றி சாப்பிட்டு முடித்தோம்.

சாப்பிட்டு விட்டு, எனக்கு மாத்திரை எடுத்துக் கொடுத்து விழுங்கச் சொல்லி, நான் மாத்திரை விழுங்கி முடித்ததும், தன் உடைகளை டாய்லெட்டுக்கு சென்று மாற்றிக்கொண்டு, எனக்கு ஆதரவாக, பாதுகாப்பாக நான் படுத்திருந்த பெட்டுக்கு பக்கத்திலேயே ஒரு பெட் ஷீட்டை விரித்துப் படுத்து, குங்குமமோ, குமுதமோ ஏதோ ஒன்றை கையில் எடுத்து படித்துக் கொண்டிருந்தார்.

எனக்குள் என்னென்னவோ நினைவுகள், அங்கே என் கணவருக்கு காய்ச்சல் வந்து கஷ்டப் பட்ட போது, பூமா அவருக்கு செய்த உதவிகளும், இங்கே எனக்காக இவர் செய்து கொண்டிருக்கும் உதவிகளும், முன் ஜென்மத்து தொட்ட குறை, விட்ட குறையா?


அன்று இரவு என் கணவரும் சென்னை வந்து விட, இருவரும் போட்டி போட்டுக்கொண்டு காட்டிய அன்பில், அரவணைப்பில், அக்கறையில் ஒரு வாரத்திலேயே குணமாகி விட்டேன்.

என் கணவர் என்னுடன் இருந்ததால், அதற்குப் பின் ராகவன் அண்ணன் அவர் அலுவலகத்துக்கு சென்று விட்டார். ராகவன் அண்ணனைப் பார்த்து பேச வேண்டும். பார்த்து நன்றி சொல்ல வேண்டும் என்று என் உள்ளம் உறுத்திக் கொண்டே இருந்தது. ஆனால் முடியவில்லை.

அதற்குப் பிறகு ஒரு வாரம் கழித்து, நான் நல்லபடியாக குணமாகி எப்போதும் போல அலுவலகத்துக்கு சென்றதால், என் கணவரும் என்னை விட்டு விட்டு, ஏதோ வேலை இருப்பதாக சேலம் சென்று விட்டார்.

ஒரு நாள் இரவு நான் லேடீஸ் ஹாஸ்டலில் இருந்த போது, பூர்ணிமாவிடம் இருந்து போன் வந்தது.

“ஹலோ,.!!.”

ஹலோ,… சொல்லுங்க. நான் விமலா பேசறேன்.”

“அக்கா நான்தான் பூர்ணிமா பேசறேன்.”

“சொல்லும்மா என்ன விஷயம்?!!.”

“ஒரு முக்கியமான விஷயம் பேசணும். நீங்க தனியா இருக்கீங்களா அக்கா?!!”

“ரூம்ல தனியாதான் இருக்கேன். சொல்லும்மா.”

“இல்லக்கா,…அத எப்படி சொல்றதுன்னு தெரியல. ஆனா, சொல்லாமலும் இருக்க முடியல.”

“பரவாயில்லேம்மா, எதுன்னாலும் தயங்காம சொல்லு.”

“அது வந்து,…”

“ம்,….எதுன்னாலும் சொல்லு பூமா. நான் தனியாதான் இருக்கேன். நீ எது சொன்னாலும் தப்பா எடுத்துக்க மாட்டேன். மத்தவங்க கிட்டேயும் சொல்லமாட்டேன்.”

“அது வந்துக்கா,… “

“ம்,..சொல்லும்மா.”

“என்னோட வீட்டுக்காரர் உங்க மேலே ரொம்ப ஆசை வச்சிருக்கார். உங்களை மாதிரி தமிழ் பொண்ணு அவருக்கு பொண்டாட்டி அமையலையேன்னு அடிக்கடி ஆதங்கப்பட்டு சொல்வார். உங்க மேலே அன்பு மட்டுமில்லாம அந்தரங்கமான செக்ஸ் ஆசையும் வச்சிருக்கார். நீங்க எங்க வீட்டுக்கு குடி வந்ததிலிருந்தே அவருக்கு உங்க மேலே ஒரு கண். அந்த ஆசையை வெளிப்படையாவே என் கிட்டே சொல்வார். அவரை மயக்குற அளவுக்கு அப்படி என்ன உங்ககிட்டே என்ன இருக்கோ எனக்கு தெரியலே. ஆனா, இதை இப்ப ஏன் உங்க கிட்டே சொல்றேன்னா, போன வாரம் நீங்க ஹாஸ்பிடல்ல அட்மிட் ஆனப்ப உங்களை ரொம்ப அக்கறையா, அன்பா கவனிச்சுகிட்டார் இல்லையா, அப்போ இருந்து உங்க அழகு மேல, உங்க குணத்து மேலே, உங்க பாடி ஸ்ட்ரக்சர் மேலே என்னமோ ஒரு ஈர்ப்பு, காதல் அவருக்கு வந்துடுச்சு. வெளிப்படையா சொல்லணும்ன்னா உங்களை மனசுக்குள்ள காதலிக்கறார்ன்னு வச்சுக்கோங்களேன். உங்க மேலே பைத்தியமா இருக்கிற அவருக்கு எப்படி புத்தி மதி சொல்லி திருத்தறதுன்னு எனக்கு தெரியலே. அதனால, உங்க கிட்டே அவர் தப்பா நடந்துக்கிறதுக்கு முன்னால ஒரு எச்சரிக்கையா உங்களுக்கு இதை சொல்றேன். அவர் கூட பழக்கம் வச்சுக்காதீங்க. ரொம்ப நெருங்கிப் பழகாதீங்க. வெளியே நல்லவராட்டம் பழகினாலும், உங்களை அடையணும்னு ஆசைப்படறார். அவ்வளவுதாங்க்கா. சொல்றதை சொல்லிட்டேன்.”

“”ம்,,…!! இப்படி வெளிப்படையா பேசினதுக்கு ரொம்ப நன்றி பூமா. நான் உன்னையோ, இல்ல உன் கணவரையோ நான் எப்பவும் தப்பா நினைச்சதில்லே. அப்படி இனிமேலும் தப்பா நினைக்க மாட்டேன். நான் அடிபட்டு அனாதையா ரோட்டிலே கிடந்தப்போ, என்னை அனுசரனையா, அக்கறையா ஹாஸ்பிடல்ல சேத்தி என்னை நல்லவிதமா கவனிச்சுகிட்டவர் அவர். என் மேலே பாசம் வச்சிருக்கிற அவர் மேலே நான் எந்த அளவுக்கு அன்பையும், பாசத்தையும் வச்சிருக்கேன்னு காட்ட முடியலையேன்னு எனக்கு வருத்தமா இருக்கு பூமா. அவர் என் மேலே ஆசைப் பட்டா, படட்டுமே! ஒரு தங்கச்சியா இருந்து அவர் ஆசையை நிறைவேத்தறேன். என் உயிரை காப்பாத்தின அவருக்கு நான் இதைக் கூட செய்யலைன்னா எப்படி? உண்மையை சொல்லப் போனா ஹாஸ்பிடல்ல நான் அவர் கூட பழகினதிலேர்ந்து அவர் மேலே அன்பும், பாசமும் அதிகமாய்டுச்சு. நீ என்னை தப்பா நினைச்சா கூட பரவாயில்லே. வெக்கத்தை விட்டு சொல்றேன். எனக்கும் அவர் மேலே இப்ப காதல் வந்துடுச்சு. இதை நான் சொல்றதுக்கு வெக்கப் படலே. நீ என்னை தப்பா நினைக்காம இருந்தா சரி.”

“அக்கா!!” பூர்ணிமா நான் சொன்னதை கேட்டு அதிர்ந்தாள். பிறகு சுதாரித்துக் கொண்டு, “நான் தப்பா நினைக்கலேக்கா. உங்களுக்கு பிடிக்காம என் கணவர் உங்ககிட்டே தப்பா நடந்து, நீங்க அவரை அசிங்கப்படுத்தி, அதனால உங்க வாழ்க்கை பாதிச்சிடக் கூடாதில்லையா? அந்த அக்கறையிலே சொன்னேன். “

“சரி,.. பூமா. வெட்டு ஒன்னு துண்டு ரெண்டுன்னு கேக்கறேன். நான் ஆசைப்பட்டு கேட்டா அவரை எனக்கு விட்டுக் கொடுப்பியா?!!”
‘என்னக்கா இப்படி கேட்டுட்டீங்க. பர்மனென்ட்டா விட்டுக் கொடுக்க மாட்டேன். டெம்பரவரியா வச்சுக்கோங்க. அப்புறம்,…நீங்க ரெண்டு பேரும் புருஷன் பொண்டாட்டி மாதிரி பழகுறதைப் பத்தி எனக்கு ஒன்னும் கவலை இல்லக்கா. நீங்க லவ்வர்ஸ் மாதிரி பழகுனாலும் எனக்கு சந்தோஷம்தான். ஆனா, என் மனசுலேயும் இன்னொரு விஷயம் இருக்கு.”

“நானும் உன் கிட்டே ஒரு விஷயம் சொல்லணும்னு இத்தனை நாளா தவிச்சுகிட்டு இருந்தேன். நீ இந்த மாதிரி விஷயத்தை நீ ஆரம்பிச்சதுனால, நானும் இந்த விஷயத்தைப் பத்தி ஓப்பனா உன் கிட்டே பேச வேண்டியதா போச்சு.”

“என்னக்கா விஷயம்?!!”

“உன் வீட்டுக்காரர் மாதிரியே, என் வீட்டுக்காரரும் உன் மேலே ரொம்ப ஆசை வச்சிருக்கார். ‘பூமா மாதிரி ஒரு கேரளத்து பைங்கிளி எனக்கு கிடைச்சா நான் போன ஜென்மத்துல செஞ்ச புண்ணியம்’ன்னு அடிக்கடி சொக்ல்வார். சரி,… மனுஷனுக்கு உன் மேலே கிறுக்கு புடிச்சு போச்சு. அதான் இப்படி பேசறார்ன்னு நானும் அவர் பேசறதை எல்லாம் கண்டுக்காம விட்டுடுவேன். சில சமயம் உன்னை நினைச்சுகிட்டே, உன் பேரை சொல்லிகிட்டே என் கிட்டே தாம்பத்திய சுகம் அனுபவிச்சிருக்கார். இது வரைக்கும் அங்கே இருக்கிற என் புருஷன் எனக்கு தெரியாம, உன் மேல இருக்கிற ஆசையில உன் கிட்டே அப்படி ஏதாவது தப்பா நடந்திருந்தாலும், அதை எனக்காக மன்னிச்சிடு. அவர் காய்சல்ல முடியாம படுத்திருந்தப்போ நீ அக்கறையா கவனிச்சுகிட்டதுக்கு உன்னை ஒரு தங்கச்சி மாதிரிதான் அவரும் நினைக்கிறார். ஆனா, உன் நிறமும், ஸ்ட்ரக்சரும், குணமும்,…. இது எல்லாத்தையும் விட, உனக்கு முன்னாலேயும், பின்னாலேயும் எடுப்பா இருக்கிற அழகுகள் அவரை எல்லை மீற வச்சிடுமோன்னு எனக்கு பயமா இருக்கு. நீ எதுக்கும் கொஞ்சம் கவனமா, எச்சரிக்கையா இரு.”

“என் கணவருக்காக நீங்களே சுகம் கொடுக்க துணிஞ்சிட்டப்போ, நான் மட்டும் இரக்கமில்லாத அவ்வளவு மோசமானவளா அக்கா. உங்க புருஷன் என் கிட்டே செக்ஸுக்கு ஆசைப்பட்டா தாராளமா அவர் ஆசையை நிறைவேத்தி வைப்பேன். எனக்கும் உங்க வீட்டுக்காரரை ரொம்ப பிடிக்கும் அக்கா.”

“பூமா,…நீ இவ்வளவு சொன்னதுக்கப்புறம் நானும் வெளிப்படையா கேட்கிறேன். என் புருஷன் உன்னை எக்ஸேஞ்சா கேட்டா, அதுக்கு ஒத்துக்குவியா?”

“தாராளமாக்கா. நம்ம ரெண்டு பேரோட வீட்டுக்காரர்களுக்கு அதனால சந்தோஷம் கிடைக்குதுன்னா. எக்ஸேஞ்ச் பண்ணிக்க நான் இப்பவே ரெடி.”

“நீ ரொம்ப தங்கமானவ பூமா. உன் அருமை உன் புருஷனுக்கு தெரியல.”

“நீங்களும் தங்கமானவதான் அக்கா. உங்க அருமைதான் என் அண்ணாவுக்கு தெரியலே.’

“பாத்து பூமா. நான் இங்கே இருக்கேன். அவர் அங்கே தனியா இருக்கார். காம சுக ஏக்கத்துல கட்டிலுக்கு வாடின்னு சொல்லி கையை கிய்யை புடிச்சு இழுத்துடப் போறார்.”

“ இழுக்கட்டும்,…அப்புறம் பாக்கலாம். என் புருஷனும் அப்படிதானே. அங்கே உங்க்கிட்டே ஏதாவது அத்து மீறினா என்ன பண்ணுவீங்க.”

“வாங்கண்ணா இந்த தங்கச்சி கிட்டே புடிச்சதை எடுத்துக்கோங்கண்ணான்னு அவுத்து போட்டுட்டு நிப்பேன்.”

நான் இப்படி சொல்லவும் பூமா, “ச்சீய்!!,…” என்று சொல்லி கல கலவென சிரித்தாள்.

‘சரிக்கா. அவங்க ஆசைக்கு நாம தயாரா இருக்கிறதை நாம இப்போதைக்கு காமிக்க வேணாம். அவங்களா அப்ரோச் பண்ணா பாக்கலாம்.”

[monor]

“ம்,… நீ சொல்றது சரிதான் பூமா. அப்பதான் ரெண்டு ஜோடிக்குள்ளேயும் அன்பான, ஆழமான உறவு அமையும். நீ அங்கே என் புருஷனோட மேலோட்டமா என்ஜாய் பண்ணு. நான் இங்கே உன் புருஷனை பாத்துக்கறேன். ஓகேவா.”

“ஓகேக்கா. டிபன் மட்டும்தான் அலோ பண்ணுவேன். அன் லிமிடெட் மீல்ஸ், அறுசுவை டின்னர் எல்லாம் என் வீட்டுக்காரர் கிட்டே பர்மிஷன் வாங்கிட்டுதான்.”

“ம்,… கரெக்ட். நானும் அதேதான். மேலோட்டமா அலோ பண்ணு. அட்ராக்ட் பண்ணு. ஆனா, நாம ரெண்டு பேரும் அவங்ககிட்டே கவுந்துட்டோம்ங்கிறதை ரகசியமா வச்சுக்கணும்.”

“ஆமாக்கா. இனி கணேஷ் அண்ணன் வீட்டுக்கு வரட்டும். பாத்து பாத்து ஏங்கினது போதும்ண்ணா. இந்தாங்க எடுத்துக்கோங்கன்னு, அவருக்கு என் கிட்டே பிடிச்சது என்ன இருக்கோ அதை எடுத்துக்க சொல்றேன்.”

“சரி,… பூமா. இப்பதான் என் மனசுக்கு நிம்மதியா இருக்கு. இனி தாராளமா என் அண்ணன் கூட நான் பழகலாமில்ல”

“ம்,…தாராளமா பழகலாம்க்கா.”

“சரி,…. டின்னருக்கு போகணும். டைம் ஆய்டுச்சு. வச்சிடட்டா?’

“சரிக்கா.”

சென்னை

இரண்டு நாள் கழித்து, நானும் ராகவன் அண்ணனும் ஓய்வாக பீச்சுக்கு போவதாக முடிவு செய்தோம்.

நான் ட்ரெஸ் செய்து கொண்டு அவர் முன்னே நின்றேன்.

சாதாரணமா நான் டிரஸ் செஞ்சாவே, லோ நெக், ஜாக்கெட் போட்டு, லோ ஹிப் புடவை கட்டி, வளைவு நெளிவுகளோட அழகா இருப்பேன். இப்போ அக்கறையா டிரஸ் பண்ணி வந்து நிக்கிற என்னைப் பாத்ததும் ராகவன் அசந்து நின்னுட்டார்.

ஓத்தா என்னை மாதிரி ஒரு பொண்ணை தேடிப் பிடிச்சு ஓக்கணும், இல்லைன்னா ஊர் பக்கமே போகாமே கட்டழகி என்னை நினைச்சு கை அடிச்சு வாழ்க்கையை கழிச்சிடணும்னு நெனைச்சாரோ என்னவோ.

ராகவன் வேண்டுமென்றே, என்னை மேலும், கீழும் பார்த்துக் கொண்டே, என்னை முழுசாய் ஒரு சுற்று சுற்றி வந்து, ஆச்சரியத்தை முகத்தில் காட்டி,"வாவ் ... ! இந்தப் புடவையிலே சூப்பரா இருக்கீங்க!! நீங்க வழி முழுக்க, ‘நான் இவரோட கேர்ள் பிரன்ட்! இவரோட கேர்ள் பிரன்ட்’ன்னு சொல்லிகிட்டே வாங்க. இல்லைன்னா, பாக்கிறவங்க ஒரு சூப்பர் குட்டியை, நான் தள்ளிக்கிட்டு போறதா நினைச்சுக்கப் போறாங்க!" என்று ராகவன் சொன்னதைக் கேட்ட உடனே, என் முகம் வெட்கத்தில் சிவந்தது. அவர் தோளில் பட் என்று அடித்து, "போங்க! இப்படி எல்லாம் கிண்டல் பண்ணா, அப்புறம் உங்க கூட வர மாட்டேன். ஹாஸ்டலுக்கே திரும்பி போய்டுவேன்.” என்று சிணுங்கினேன்.

“அழகா இருக்கீங்கன்னு சொன்னது தப்பா. சாரி,… மன்னிச்சிடுங்க.”

“சரி,...சரி,...வண்டியை எடுங்க"ன்னு, அவர் காதைப் பிடித்துத் திருக,... அவரும் பொய்யாய் அலறி, வண்டியை ஸ்டார்ட் செய்தார்.

வண்டியில் என் குண்டிகள் பிதுங்க, ஒரு பக்கமாக அவர் பின் பக்கம் உட்கார்ந்து, வழி முழுக்க, அவர் தோள் பட்டையை அழுத்திப் பிடித்துக்கொண்டுதான் வந்தேன். என் வலது பக்க 36"DDகிர்ணி பழம், ஸ்பான்ச் மாதிரி அவர் முதுகில் ஓய்வில்லாமல் ஒத்தடம் கொடுத்துக்கிட்டே வந்தது.

கொஞ்ச தூரம் போனதும், வண்டியை வழியில் நிறுத்தினார்.

“ஏண்ணா வண்டியை நிறுத்திட்டீங்க?”

“உனக்கு பூ வாங்கிக் கொடுக்கலாம்ன்னுதான்.”

“ம்!!,…. நானும் ‘என்னடா பூ வைக்கலையே,…எங்க வாங்கறதுன்னு யோசிச்சுகிட்டு இருந்தேன்.” என்று சொல்லி என் குண்டி ரெண்டும் அதிர்ந்து குலுங்க, பின் சீட்டிலிருந்து இறங்கி 5 முழம் மல்லிகை பூச்சரத்தை வாங்கிக் கொடுக்கச் சொல்லி, வாங்கி தலையில் வைத்துக்கொண்டேன். நான் பூவை கையில் வாங்கி, கைகளை தலைக்கு மேல் தூக்கி, கைகளைப் பின்னுக்கு கொண்டு சென்று, மஞ்சள் நிற ஜாக்கெட்டின் அக்குள் பக்கம் ஈரம் படர்ந்து தெரிய, கூந்தலின் பின் பக்கம் சூடிக் கொண்ட போது, லேசாக ஆடிக் குலுங்கி அதிர்ந்த முலைகளைப் பார்த்ததும் அவர் வாயில் ஜொள் ஒழுகி, அவர் சுன்னி லேசாக நிமிர ஆரம்பித்ததை நான் ஓரக் கண்ணால் அவர் இடுப்புக்கு கீழே பார்த்த போது புரிந்து கொள்ள முடிந்த்து. .

பூ வைத்துக் கொண்டு மீண்டும் நான் பைக்கில் ஏறி உட்கார்ந்ததும், ஸ்டார்ட் செய்து, ஒரே முறுக்கில் வண்டி பீச்சை அடைந்தது.

வண்டியை விட்டு இறங்கி, ஓரமாய் பார்க்கிங் செய்துவிட்டு, இருவரும் கடற்கரை மணலில் நடந்தோம்.

கடற்கரை காற்றை உடலெங்கும் வாங்கி, இருவரின் ஆடைகளும் வீசும் காற்றின் வேகத்துக்கு பட படக்க மணலுக்குள் கால் பதிய மெதுவாக நடந்து, கடல் அலையை உரசும்படி நிறுத்தப்பட்டிருந்த கட்டு மரத்திற்கு பின்னால் சென்று அருகருகே உட்கார்ந்தோம்.

சுமாராக இருந்த சுண்டல் வாங்கி, என் கையில் ஒரு பொட்டலத்தை கொடுத்து, அவரும் ஒன்றை எடுத்துக்கொண்டு, மணல் திட்டி உட்கார்ந்து கட்டுமரத்தின் மேலே சாய்ந்தபடி, கரு நீல வண்ணத்தில் கண்பார்வை வரை தெரியும் கடலையும், கால்களைத் தொட்டு, திரும்பவும் கடலுக்குள்ளே ஓடி ஒழியும் கடல் அலைகளையும் பார்த்துக்கொண்டே, இருவரும் எதுவும் பேசாமல் சுமாரான சுண்டலையும் சுவையாக சாப்பிட்டு முடித்தும், வெகு நேரம் கடற்காற்றையும் கடல் அழகையும் பார்த்து ரசித்தபடி சும்மாவே உட்கார்ந்திருந்தோம்.

மாலை மணி ஒரு 6.30 இருக்கும். சற்றே இருட்டியதும்,

"அண்ணா... அலையிலே கால் நனைச்சு விளையாடனும் போல இருக்கு. வாங்கண்ணா, கடல்ல இறங்கி கொஞ்சம் ஆழத்துக்கு போகலாம்."

"ஓகே,…போலாம் விமலா."

நான் அவர் கையைப் பிடித்துக் கொள்ள, …எழுந்து கடல் அலையை நோக்கி நடந்தோம். நான் அவரோடு கொஞ்சம் தயங்கி தயங்கி நடந்தேன்.

"ஏன் தயங்கறே விமலா?"

"இல்லை... டிரஸ் நனைஞ்சா, நேரே வீட்டுக்குத்தான் போகணும். ஈர ட்ரஸ்ஸோட டின்னர் வெளியிலே சாப்பிட முடியாதேண்ணா? அதான்."

",அதைப் பத்தி நீ கவலைப் பட வேண்டாம். காயும் வரை இங்கேயே காத்தாட உக்காந்திருக்கலாம். இல்லைன்னா,...பார்சல் வாங்கிட்டு, வீட்டுக்குப் போய் சாப்பிடலாம். உன் ஆசைப்படி தண்ணீலே இறங்கி விளையாடு விமலா. பீச்சுக்கு வந்துட்டு தண்ணியிலே இறங்கலைன்னா எப்படி?"

நன்றாக இருட்டி விட்டது.

நல்ல வேலை! பௌர்ணமியாக இருந்ததால் நல்ல நிலவு ஒளி. நான் பயத்தில் அவர் வலப் பக்கம் நெருங்கி நின்று, என் இடது கையால் அவர் கழுத்தைச் சுற்றி அவர் இடது தோள் பட்டையைப் பிடித்து, இறுக அணைத்துக் கொள்ள, இருவரும் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக ஒவ்வொரு அடியாக வைத்து தண்ணீருக்குள் இறங்கினோம்.

ஆழம் அதிகமாக ஆக, நனைக்கிறதே என்று நான் புடவையை சுருட்டி அள்ளிப் பிடித்து உயர்த்த, என் பளீரென்ற மஞ்சள் கிழங்கு போன்ற காலின் அழகு ஈரத்தில் மினு மினுத்து, என் கால் அழகை பார்க்க காத்திருந்து எதிர்பார்த்திருந்த அவர் கண்களுக்கு தெரிந்தது.

இரண்டடி ஆழத்தில் தான் நின்றிருந்தோம். அலை ஆவேச இரைச்சலோடு வரும் போது, எங்கள் முட்டிக்கு மேல் தண்ணீர் உயர்வதும்,....அடுத்த நிமிடமே, வந்த தண்ணீர் வடிந்து வாட்டமாய் கடலுக்குள் திரும்புவதும் அங்கே வாடிக்கையாக இருந்தது.

அலை வடிந்து திரும்பச் செல்லும் போது, தண்ணீர் இல்லாமல் நாங்கள் ஈர மணலில் நிற்பதை ரசித்த நான், சின்னக் குழந்தை போல கை கொட்டி, குதூகளித்து சந்தோசமாய் விளையாடினேன்.

அலை வரும் போது, அதைக் கண்டு பயந்த நான், அவரை இறுக அணைக்க,... என் ஒரு பக்க பழுத்த கனி அவர் விலாவில் பட்டு பஞ்சு மூட்டை போல அழுந்த,... அவரும் இறுக்கமாக என் இடுப்பை வளைத்துப் பிடித்துக் கொண்டு, முழங்கால் நனையும் அளவுக்கு இருவரும் சேர்ந்து நின்றோம்.

ராகவன் அண்ணன், என் இடையை எதார்த்தமாக தழுவிக்கொண்டிருக்க, நான் என் முலை முழுவதும் அவர் விலாவில் அழுந்துவதைப் பற்றித் துளி கூட கவலைப் படாமல், ஆர்ப்பரித்த அலைகளை அப்படி வெகுளியாய் ரசித்துக்கொண்டிருந்தேன்.

இடைவிடாது கரையை அரிக்கும் அலை போல, எனக்கும் ஏதோ ஒன்று என் இதயத்தை அரித்துக் கொண்டிருப்பதை என்னால் புரிந்துகொள்ள முடிந்தது.

தண்ணீர் காலைத் தொட்டு, பின்பு,... விட்டு நழுவும் போது கூடவே, காலுக்கு அடியில் இருந்த மணலும் கர கரவென்று சரிய,... குறு குறுத்த உணர்வில் குதூகளித்து நெளிந்தேன். சிறு பிள்ளை போல சிரித்தேன்.

அலை அதிக வேகமாக இன்னும் கரைக்கு பக்கத்தில் வந்ததால், பயந்து பின்னோக்கி கொஞ்சம் மேலே கரைக்கு ஏறினோம். கொஞ்ச நேரம் கழித்து , இன்னும் கொஞ்சம் உள்ளே ஆழத்துக்குப் போக "அண்ணா..போதுண்ணா அலை பெருசா வந்து, உள்ளே இழுத்துட்டு போயிடப் போகுது. பத்திரம்".

ராகவன் அண்ணன் என்னை இறுக்கி அணைத்து,"விமலா,... பயப் பட வேணாம். என்னை கெட்டியா பிடிச்சுக்கோ.”

எனக்கு தைரியம் சொன்ன அவரை நெருங்கி நின்றிருந்த நான், இன்னும் கொஞ்சம் எசகு பிசகாக திரும்ப,....ஓ மை காட்!!!,...நேரிடையாக என் இரு பழுத்த ஆப்பிள் பழ முலைகள் அவர் மார்பில் பச்சக் என்று அழுந்திப் பிதுங்கி நெளிய,...அதனால் மின்னலென உடலுக்குள்ளே உண்டான என் இன்ப உணர்சிகளை வெளிக்காட்டாமல், தூரமாகத் தெரிந்த அலைகளை ஆர்வமில்லாமல் பார்ப்பது மாதிரி, மிக அருகில் இருக்கும் என் அம்சமான முலை மிருதுவாய் அழுந்தும் மென்மையான சுகத்தை ரசித்தபடி,... அண்ணன் சிலை போல நின்றிருந்தார்.

இடுப்பு வரை தண்ணீர் வந்து நனைந்து நின்றோம்.

என் முகமும், அவர் முகமும் தண்ணீர் சொட்டச் சொட்ட அருகருகே ஓட்டி இருக்க,.... அவர் கண்களுக்கு அருகே தெரிந்த என் அழகிய இரு கள்ளூறும் காந்த கரு விழிகளைப் பார்த்தார். மருளும் என் இரு கரு விழிகளும், அவருக்கு மட்டும் அவரை காதலிப்பதாக சொன்னது.

"அண்ணா!!...மெல்லண்ணா... !!”

என் அழகிய குங்குமம் வைத்த நெற்றியையும், அதன் ரெண்டு பக்கமும் ஸ்ப்ரிங் போல சுருண்டு, காற்றில் ஆடிக் கொண்டிருந்த முடி அழகையும், மயக்கும் கரு விழிகளையும், எடுப்பான மூக்கையும், கொழுத்த கன்னங்களையும், சிவந்த உதடுகளையும்,... நிலவு ஒளியில் பார்த்து, என் அம்சமான அழகை ரசித்த அவர் உடம்புக்குள் என்னவோ செய்ய,..... நிலை கொள்ளாமல் தவித்தார்.

“அண்ணா,…”

“ம்,…”

“எனக்கொரு ஆசை?!!”

“ஆசையா?!! என்ன ஆசை?”

“உங்களை கடிச்சு வைக்கணும்.”

“எது?!! கடிச்சு வைக்கணுமா? இதென்ன புது ஆசை?!!”

[monor]

[monor]

[monor]

[Ammapasam]

Good update bro

[omprakash_71]

Fantastic updates boss

[mahesht75]

awesome update bro

[monor]

“சும்மாதான்,..”

“சரி,… கடிக்கணும் போல இருந்தா, கடி. எனக்கு வலிக்காது.”

நான், கடல் காற்றில் பட படக்கும், சுருண்டு சுழன்ற என் நெற்றி முடி கற்றைகளை ஒய்யாரமாக ஒதுக்கியபடி,...ஒரு மாதிரியாக ஒயிலாக தலை குனிந்து, அவரை மேல் நோக்கி பார்த்து, புன்னகைத்தபடியே, "அண்ணா,…. நல்லா கடிச்சிடுவேன். அப்புறமா வலியில் கத்தக் கூடாது. சொல்லிட்டேன்.”

அண்ணன் "சரி “ என்று சொல்லி சிரிக்கவும், அவர் கையைப் பிடித்துக்கொண்டு, அவர் திரண்ட புஜத்தை என் முத்துப் பற்கள் தெரிய ‘ஆ’ என வாய் திறந்து ஆப்பிள் பழத்தை வாய் திறந்து கடிப்பதைப் போல, அவர் புஜத்தை மென்மையாகக் கடித்துக்கொண்டே ...என்ன மாதிரியான உணர்ச்சியை அவர் முகம் காட்டுகிறது என்று அவர் முகத்தை ஒரு மாதிரியாக கூர்ந்து காதலாகப் பார்த்தேன்.

அண்ணன் என்னைப் பார்த்து, ஸ்டைலாக புன்னகைத்து, 'ஜுஜுபி...இதெல்லாம் ஒரு கடியா? 'என்பது போல என்னை ஏளனமாக பார்க்க, அவர் கண்களை கூர்ந்து பார்த்துக்கொண்டே, மேலும் அழுத்திக் கடித்தேன்.

என் வாய்தான் பேருக்கு கடித்துக் கொண்டிருந்ததே தவிர, என் எண்ணம், அவரைப் பற்றிதான் இருந்தது என்பது அப்போது அவருக்கு புரிந்திருக்க நியாயமில்லை.

நான் கடித்தது, அவருக்கு வலித்தாலும்,வலித்ததை வெளிப்படையாக காட்டிக்கொள்ளவில்லை.

“உங்க உடம்பு நிஜமாவே இரும்புதானா? உங்க தோள் பட்டையை கடிச்சு, எனக்கே வாய் வலிக்குதுண்ணா. வலிக்கிற மாதிரி உங்களை எங்கே கடிச்சு வைக்கலாம்?ன்னு என் உதட்டின் மேல் ஒரு விரல் வைத்து, கடலைப் பார்த்து யோசிப்பது போல பாவ்லா காட்டி நின்றிருக்க,...அவர் அருகில் நின்றிருந்த என் வாசம், மலர்ந்த மல்லிகையின் வாசத்தோடு,...அவர் சுவாசத்தில் கலந்து அவர் நாசிக்குள் செல்ல,…அந்த அந்தி மாலைப் பொழுதில், நிலவு ஒளியில், அவருக்குள் காதல் உணர்வு உருகி, ஏதேதோ ஆசைகளை கிளப்பியது.

"உங்களை எங்கே கடிச்சா வலிக்கும்?” என்று சொல்லி யோசிப்பது போல நடித்த நான், “சரி.இப்போ வலிக்குதா, இல்லையா பாருங்க?" என்று கேட்டு அவர் தோளைப் பிடித்துக்கொண்டு, என் மூக்கின் நுனி அவர் கன்னத்தில் அழுந்த,...அவர் கன்னச் சதைகளை கவ்வி, முன் பற்களால் மெதுவாய் கடிக்க,... என் அழகு முகத்தை, இவ்வளவு க்ளோஸப்பில் அவர் இதுவரை பார்த்ததில்லை என்பதால், என் முக அழகை பார்த்து அசந்து போய் நின்றிருந்தார்.

நான் கடிக்கும் போது, என் வலது முலை நன்றாக அவர் இடது கையில் அழுந்த, என் மென்மையான வலது பக்க இடுப்பு, அவர் இடது பக்க இடுப்போடு உரசி அழுந்த,...ஏற்பட்ட உணர்ச்சியில் அப்படியே இறுக்கி அணைத்து என்னை 'மொச்', 'மொச்' என்று முத்தமிட அவர் துடித்தது, அவர் கை நடுங்கியதில் இருந்தே புரிந்து கொண்டேன்.

"ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்!!" என்று அவர் வலியில் துள்ள நான் சிரித்துக்கொண்டே "ம்,. ...பாத்தீங்களா... எங்கே கடிச்சா, உங்களுக்கு வலிக்கும்'ன்னு, எனக்கு தெரியும்ணா" என்று சொல்லி சிரித்துக் கொண்டே விலகினேன்.

விலக முயன்ற என்னை, அவர் இடது கையால் என் இடுப்பை சுற்றி வளைத்து,...அணைத்து இழுத்துப் பிடித்து, "எனக்கும் கூட, உன் அழகான உடம்பை பாக்கிறப்போ, கடிச்சு வைக்கணும் போல இருக்கு விமலா. கடிக்கவா?"

நான் வெக்கப் பட்டு, விலகி, “ம்,…. கடிப்பீங்க,… கடிப்பீங்க,….ச்சீய்ய்!!...போங்கண்ணா, நீ எங்கே கடிச்சு வைப்பீங்கன்னு எனக்கு தெரியும்." என்று வெக்கத்தில் சொல்லி தலை கவிழ்ந்து விலகினேன்.

"எப்படி தெரியும்?"

"அதான் உங்களோட கண் பார்வை அடிக்கடி, அங்கே திருட்டுத் தனமா மேயுதே,...அந்த இடத்தை தான் சொல்றேன் " என்று சொல்லி, வேகமாக வீசிய கடல் காற்று மாராப்பை ஒரு பக்கம் ஒதுக்கி, ஜாக்கெட்டில் கொழுத்துக் கிடக்கும் முலைகளின் முழு வடிவை முப்பரிமாணத்தில் காட்ட, மென்மையாக வெக்கத்துடன் சிரித்து,, காற்றுக்கு விலகிய முந்தானையை இழுத்து மூடிக்கொண்டேன்.

ராகவன் அண்ணனும் புரியாத மாதிரி, "எதை சொல்றே விமலா,எனக்கு ஒன்னும் புரியலை."

"ம்,...ஒன்னும் புரியாத சின்ன பாப்பா. என் கன்னத்தை தான் சொல்றேன்."

"ஆமாம் விமலா, கரெக்ட்டாதான் சொல்லி இருக்கே. அதை கடிக்கவா?"

"ஐயோ!..வேண்டாம்!!.என் வீட்டுக்காரர் , கொழு, கொழு கன்னம்டீ உனக்குன்னு, இதைத்தான் முதல்லே கொஞ்சி, ரெண்டு கன்னத்திலும், மாத்தி மாத்தி நூறு முத்தமாவது கொடுப்பார். நீங்க கடிச்சு ஏதாவது காயம் உண்டாகிட்டா, என் புருஷனுக்கு நான் என்ன பதில் சொல்றது?"

"பல்லு படாமே கடிச்சு வைக்கிறேனே?"

"ச்சீய்!! போங்கண்ணா. ஒரு தங்கச்சி கிட்டே பேசற மாதிரியா பேசுறீங்க? இதெல்லாம் உங்க பொண்டாட்டிகிட்டே வச்சுக்கோங்க."

இப்படியே குறும்பாக எதை எதையோ பேசிக்கொண்டே சற்று நேரம் கழித்து, கடல் நீரை விட்டு வெளியே வந்து இருவரும் கை கோர்த்து நடந்து, பக்கத்தில் இருந்த படகு மறைவில் அமர்ந்தோம்

அக்கம் பக்கம் நிறைய காதல் ஜோடிகள். தன்னிலை மறந்து, பின்னிப் பிணைந்து, உலகை மறந்து காதலில் உறுகி இருக்க,....அதைப் பார்த்தும், அதைப் பற்றி அக்கறை கொள்ளாமல், கவலைப் படாமல், சற்றுத் தள்ளி தோளோடு தோள் உரச, இருவரும் நெருக்கமாகவே அமர்ந்தோம்.

"விமலா நான் கடிக்கிறது இருக்கட்டும். உரிமையோட அதையும் இதையும் பேசிட்டேன். அதுக்காக என் கிட்டே கோவிச்சுக்காதே. பசிச்சா சொல்லு. அப்பத்தான், முன்னாடியே கிளம்பி, சாப்பிட ஏதாவது வாங்கி வர வசதியா இருக்கும்."

“ம்,..சொல்றேண்ணா?” என்று சொன்ன நான் திரும்பவும் பூர்ணிமா சொன்னதை யோசித்துக்கொன்டிருந்தேன்.

“ஏன்ன விமலா ஒரே யோசனையா இருக்கே?”

"அண்ணா... எனக்கு ஒரே குழப்பமா இருக்கு!.”..

“என்ன பிரச்சினை சொல்லு விமலா." என்று என்னிடம் ஆதரவாக பேசிக்கொண்டே,....என்னை, அவர் மார்பில் சாய்த்துக்கொண்டார். எதிர்ப்பில்லாமல், அவரை ஏமாற்ற விரும்பாமல் நானும் அவர் மார்பில் ஒரு காதலி போல சாய்ந்துகொண்டேன்.

காதலர்கள் போல, நெருங்கி இருந்தோம். நானும் ஏதும் பெரிய ரீயாக்ஸன் காண்பிக்க வில்லை. ஆனால், அந்த அந்தி மாலை நேரத்தில் மல்லிகை மணத்தோடு, மயக்கும் என் வாசனையும் சேர்ந்து கொள்ள, பெண்மையின் மென்மையை பெருமளவில் வைத்திருக்கும் என் நெருக்கம் அவருக்குள் என்னவோ செய்தது.

"ஆபீஸ்ல இருக்கிறவங்க மூலமா ஏதாவது ஈவ் டீசிங்க் பிரச்சினையா?”

“ஐயோ!! அதெல்லாம் இல்லண்ணா!!... "

ராகவன் என்னை மெல்ல அணைத்து, "விமலா எனக்கு ஒன்னும் புரியலை. எதனால உனக்கு குழப்பம்? தெளிவாதான் சொல்லேன்."


“ நான் ஒரு விஷயம் சொல்வேன். ஆனா, அதைக் கேட்டு நீங்க யார் மேலேயும் கோபப் படக் கூடாது. தப்பாவும் நினைக்கக் கூடாது. சத்தியம் பண்ணுங்க.”

ராகவன் அண்ணன் என் கை பிடித்து சத்தியம் செய்ததும், தயங்கித் தயங்கி அவர் மார்பு ரோமங்களை அலைந்து விட்டபடியே, “அண்ணா நான் வெளிப்படையா ஒன்னு கேப்பேன். அதுக்கு நீங்க மறைக்காம உண்மையை சொல்லணும்.”

“ம்,…கேளு விமலா.”

“நீங்க என் மேலே அந்த மாதிரி ஆசை வச்சிருக்கிறது உண்மையா?”

“………………………”

“சொல்லுங்க.”

“அது வந்து,…”

“மனசுக்குள்ள இருக்கிறதை மறைக்காம சொல்லுங்க. நான் ஒன்னும் தப்பா எடுத்துக்க மாட்டேன்.”

“ஆமா விமலா. நீங்க என் வீட்டுக்கு குடி வந்ததிலேர்ந்து உன்னை பாக்க பாக்க, நீ நீட்டா ட்ரெஸ் செய்ற அழகும், உன் ஹேர் ஸ்டைலும், அழகான முகமும், என் உயரத்துக்கு ஏத்த மாதிரி இருக்கிற உன் உயரமும், அழகான அளவான முன் அழகும், பின் அழகும் என்னை மயக்கிடுச்சு. உன் மேலே எனக்கென்னவோ ஆசை வந்துடுச்சு. உன்னை அடையணும். உன்னை அனுபவிச்சு பாக்கணுன்னு என் மனசுக்குள்ள சதா அரிப்பு இருந்துகிட்டே இருக்கு. அது தப்புதான். ஆனா, அந்த ஆசையை அடக்க முடியலே. முடியாம தவிக்கிறேன்.”

“என் மேலே இப்படி கள்ளத் தனமா ஆசை வச்சிருக்கிறது உங்க பொண்டாட்டி பூர்னிமாவுக்கு தெரியுமா?!!”

“ம்,… உன் மேலே ஆசை இருக்குன்றதை ஜாடை மாடையா அவகிட்டே சொல்லி இருக்கேன்.”
“அதுக்கு அவங்க என்ன சொன்னாங்க.”

“அவ ரொம்ப நல்லவன்றதால ரொம்பவும் கண்டிக்கல. எதிர்த்தும் எதுவும் பேசல. நான் உங்க கூட அந்த மாதிரி பழகறது அவளுக்கும் பிடிச்சிருக்குன்னு நினைக்கறேன்.”

“சரி,… உங்க பொண்ட்டியை விடுங்க. என் புருஷனுக்கு நாம இப்படி கள்ளத் தனமா பழகுற விஷயம் தெரிஞ்சா என்ன ஆகுன்னு யோசிச்சீங்களா?”

“பிரச்சினைதான். ஆனா, உன் மேலே அடக்க முடியாத ஆசை வச்சிருக்கேன். நான் என்ன பண்ணட்டும்?!!”

“என் புருஷனுக்கு நான் துரோகம் செய்ய விரும்பலண்ணா. அதனால நாம ரெண்டு பேரும் கள்ளக் காதலோட பழகுறது தப்புன்னு சொல்ல வர்றேன். நாம இது வரைக்கும் பழகினது போதும். என்னை ஹாஸ்பிடல்ல அக்கறையா கவனிச்சுகிட்டதுக்கு ரொம்ப தேங்க்ஸ். இனிமே என்னை உங்க லவ்வரா நினைச்சு என் கூட பழகாதீங்க.”

“இனிமே நான் உன் கூட பேசாம பழகாம இருக்க முடியாது விமலா.அதுக்கு செத்து போய்டலாம்.”

“என்னங்க பேசறீங்க?!!. ஒரு ஆம்பளை மாதிரி பேசுங்க. நீங்க செத்துப் போய்ட்டா, உங்களையே நம்பி வந்த பூமா கதி என்னாகும்? உங்க குடும்பம் என்ன ஆகிறது? உங்களுக்கு பிறந்த பிள்ளைங்க ஏதிர்காலத்துல எப்படி கஷ்டப்படுவாங்கன்னு யோசிச்சீங்களா?”

“என்னை என்ன செய்ய சொல்றே விமலா?”

“ ஒன்னும் தெரியாத மாதிரி கேள்வி மட்டும் கேளுங்க. சரி,… நான் சொல்ற மாதிரி கேப்பீங்களா?”

“ம்,…”

“விமலாவ நான் லவ் பண்றேன். நாங்க ரெண்டு பேரும் காதலர்களா பழக அனுமதி தாங்கன்னு என் புருஷன் கிட்டே பர்மிஷன் வாங்குங்க.”

“என்னாது?” என்று அதிர்ந்தவர், சிறிது நேரம் கழித்து, “ உன் புருஷன் கிட்டே பர்மிஷன் வாங்குறதா?!! என்ன விளையாடுறியா விமலா?!1 இது நடக்கிற காரியமா. உங்க பொண்டாட்டிய என் கூட அனுப்பி வைங்க ஆசை தீர ஓத்துட்டு அனுப்பி வைக்கிறேன்னு சொன்னா, எந்த புருஷனாவது சரி,..சரி,… போய்ட்டு வான்னு அனுப்புவானா?!!”

“தெரியுதுல்ல,…அனுப்ப மாட்டாங்கன்னு தெரியுதுல்ல. அப்புறம் எதுக்கு இன்னொருத்தன் பொண்டாட்டி மேல ஆசை வைக்கறீங்க?”

“தப்புதான் விமலா. இந்த ஜென்மத்துல உன்னை என்னால மறக்க முடியாது. சரி,…அடுத்த ஜென்மத்திலேயாவது நீ எனக்கு மனைவியா கிடைக்கட்டும்ன்னு கடவுளை வேண்டிகிட்டு, வாழ வேண்டியதுதான்.”

“ம்,…அப்படி வாங்க வழிக்கு. பேசாம என்னை மறந்துட்டு பூர்ணிமா கூட அழகான வாழ்க்கை வாழப் பாருங்க.”
“என்ன விமலா இப்படி சொல்லிட்டே?!! வேற வழியே இல்லையா?”

“வேற வழியே இல்லை. சரி,… ஒரு பேச்சுக்கு வச்சுப்போம். நான் வேணும்ன்னு நீங்க என் புருஷன்கிட்ட கேக்கப் போய், அதுக்கு பதிலா என் புருஷன் உங்க பொண்டாட்டி பூர்ணிமாவை கேட்டா தருவீங்களா?”

“…………………………..”

“சொல்லுங்க. பதில் சொல்ல முடியல இல்லே.”

“இல்ல விமலா. உனக்காக நான் அவளை உன் புருஷனுக்கு தாரை வார்க்க எனக்கு பரி பூர்ண சம்மதம்தான். ஆனா இதுக்கு அவ ஒத்துக்கணுமே?”

“அடுத்தவன் பொண்டாட்டி மேலே ஆசைப்பட மட்டும் தெரியுதுல்ல. அதுக்கப்புறம் வர்ற சிக்கல்களையும் நீங்கதான் தீத்தாகணும்.”

“பூர்ணிமாவை சம்மதிக்க வைக்க என்ன பண்றதுன்னு தெரியலேயே விமலா.”

“எந்த புருஷனும் தன் பொண்டாட்டிய இன்னொருவனுக்கு அவ்வளவு ஈஸியா விட்டுக் கொடுக்கமாட்டாங்க. இருந்தாலும், என் மனசுல உங்களை லவ் பண்றதால, நான் உங்க கூட பழக என் புருஷன் கிட்டே எப்படியாவது பேசி சம்மதம் வாங்கிடறேன். ஆனா, பூர்ணிமாவை சம்மதிக்கவைக்க வேண்டியது உங்களோட பொறுப்பு. எங்க வீட்டுக்கு பூர்ணிமா சந்தோஷமா வரணும். ஆப்பதான் நான் உங்க வீட்டுக்கு சந்தோஷமா வர முடியும். முடியுமா பாருங்க!!”

“சரி விமலா. ட்ரை பண்றேன்.”

[monor]

[monor]

[monor]