Adultery నా గతం.... గమనం

[Gova@123]

సూపర్ చాలా బాగుంది కంటిన్యూ చేయండి

[Iron man 0206]

Abhaa super update bro

[ramd420]

సూపర్ గా రాస్తున్నారు

[Loveizzsex]

Plz update regularly
It's good narration writer gaaru

[unluckykrish]

bagundi

[Prudhvi]

Update bro

[ytail_123]

Really good, please continue..

[srk_007]

very good .... continue

[Arjun0410]

Update please bro

[Prudhvi]

Please update bro

[pedapandu]

very hot n erotic narration....

Keep Rocking....

awaiting for the hot n erotic update....

[murali219]

Good start 

[Vallika sai]

Next Update plz

[Subani.mohamad]

అద్భుతమైన కథ bro, okkasariga imagination lo ki velli chadiva. అద్భుతం గా ఉంది

[Subani.mohamad]

Please update.........waiting..................

[CHIRANJEEVI 1]

Please send me your update brother

[kartik777]

ఆ రాత్రంతా నిద్రపట్టలేదు. ఒక పక్క తను అలా చేసిందని ఆనందంగానే ఉన్న, ఇంకోపక్క అసలు ఎందుకు చేసిందో అర్ధంకాలేదు. నేనంటే ఇష్టమని ఇండైరెక్ట్ గా ఇలా చెప్పింది అనుకోడానికి దానికి ఆల్రెడీ షన్నుగాడు ఉన్నాడు, వాడితో కసిగా వేయించుకుంటుంది కూడా. లేదా ఇలా చేస్తే నేను నోరువిప్పను, ఎవ్వరికి వాళ్ళ మేటర్ చెప్పను అని అనుకుని చేసిందా అంటే దానికి ఇంతగా  బరితెగిస్తుందా!! ఎంత ఆలోచించిన బుర్రవేడెక్కిపోవడం తప్ప ఏం లేదు, దాన్నే అడుగుదాంలే అని వదిలేసాను. ఆ తర్వాత కొన్ని రోజులు దాన్ని కలవడం మాట్లాడటం కుదర్లేదు, ఈ ఒలింపియాడ్ గోలలో పడిపోయి బిజీ ఐపోయాను. ప్రిపేర్ అవ్వడం, హైదరాబాద్ వెళ్లి ఎగ్జామ్ రాయడం వీటితోనే సరిపోయింది. దాదాపు నెల రోజులు తర్వాత మళ్ళీ అవకాశం దొరికింది. స్కూల్ అయిపోయాక ఒంటరిగా నడుచుకుంటూ ఇంటికి వెళ్తోంది. మాములుగా అయితే 9th 10th వాళ్ళకి స్కూల్ అయిపోయాక ఒక గంట పాటు ఎక్ట్రా క్లాస్ తీసుకుంటాడు మా హెడ్మాస్టర్. ఆరోజు తీసుకోలేదనుకుంటా, అందరితో పాటు వాళ్ళు కూడా వెళ్ళిపోతూ ఉన్నారు. ఇదే ఛాన్స్ అని తన వెనకే కొంత దూరం వెళ్ళాను. చుట్టూ తెల్సిన వాళ్ళు ఎవ్వరు లేరు అని నిర్ధారించుకున్నాక, సైకిల్ మీద కొంచెం ఫాస్ట్ గా వెళ్లి దాని ముందు ఆపాను. 


"నువ్వా! నువ్వెంటిక్కడ?"

"నీతో మాట్లాడదామని"

"మన మధ్య మాట్లాడుకోడానికి ఏం లేవు, వెళ్ళిపో"

"అదేంటి అలా అంటావ్? నేనేం చేశాను నిన్ను? ఆరోజు నా గోల లో నేను ఉంటే, మీరొచ్చి నన్ను నానా మాటలు అంటే కోపం రాదా? ఆ కోపంలోనే తిట్టేస, వాడి మీదయితే ఎప్పటికి కోపం పోదులే గాని నీ తప్పు ఏం లేదు అని అర్థమైంది. అందుకే మాట్లాడదామని వచ్చా"

"నాకు ఎవ్వరితో మాట్లాడాలని లేదు కార్తిక్, వదిలేయ్" అనేసి ముందుకు నడుస్తోంది. 

"అదే మరి. చెప్తున్నా కదా నిన్ను అర్ధం చేసుకున్న అని! వెళ్ళిపోతే ఎలా?"

"ఐన ఇన్ని రోజులకి గుర్తొచ్చిందా నాతో మాట్లాడాలి అని?"

"చెప్పా కదా ఒలింపియాడ్ సంగతి, ఆ గోలే సరిపోయింది ఇన్ని రోజులు. మొన్ననే వచ్చాను హైదరాబాద్ నుండి"

"ఏదోకటి చేస్కో, నాకు వినాలని లేదు. ప్రశాంతంగా వదిలేయ్, బై"

"ఇది మరీ బాగుంది. నిజం చెప్పిన నమ్మకపోతే ఎలా?"

"నువ్వు నమ్మావా ఆరోజు? ఎంత బ్రతిమాలాడాను నిన్ను, విన్నావా నేను చెప్పింది అసలు?"

"వినేలా చేసావ్ గా. బైటకి వెళ్లకుండా గట్టిగా వాటేసుకున్నావ్, వాడ్ని బైటకి పంపేసావ్, చివరికి ఇంకేదో కూడా చేసావ్ కదా" తెలీకుండా చిరునవ్వు వచ్చింది నా మొహం మీద. 

"ఛి. సిగ్గులేకపోతే సరి. జరిగిందంతట్లో పనికిమాలినవే గుర్తుపెట్టుకున్నావ్, పైగా నవ్వొకటి" అని చిరాకుపడింది. 

నువ్వే మాట్లాడాలి సిగ్గు గురించి అనుకోని "నన్ను చెప్పనిస్తావా! నువ్ అలా చేసేసరికి నోటా మాట రాలేదు, తేరుకుని మాట్లాడేలోగా నువ్వు వెళ్లిపోయావ్, ఐన దాని గురించే మాట్లాడాలి అని వచ్చా"

"ఏంటి, మళ్ళీ విప్పి చూపించాలా ఇప్పుడు. నీకు ఎప్పుడు మూడొస్తే అప్పడు బట్టలిప్పుకొని రమ్మంటావా నీ దగ్గరకి?"

"ఛి అది కాదు. అసలు ఎందుకు అలా చేసావ్ అని అడగడానికి వచ్చా"

"నాకు చెప్పాల్సిన అవసరం లేదు. ఐన నీకు తెలీదా ఎందుకు చేసానో"

"తెలుసు, కానీ నేను నమ్మాలంటే అలానే చేయాలా? వేరేలా కూడా చేయొచ్చు కదా!! పైగా అసలు నేను నమ్మడం నమ్మకపోడం అనేది అనవసరం కదా. నా దారి నన్ను వదిలేసి నువ్వు వెళ్ళిపోయి కూడా ఉండొచ్చు కదా!!"

"ఏమో బాబు, నాకు నీ అంత బుర్ర లేదు. కోపం, బాధ వచ్చినప్పుడు ఏం చేస్తానో నాకే తెలీదు" 

"సరే వదిలేయ్, అయిందేదో అయిపోయింది. నువ్వు కావాలని ఫ్రెండ్షిప్ చెయ్యలేదు అని అర్థమైంది నాకు. ఆరోజు జరిగిందంతా ఒక అపార్థం అనుకుని వదిలేద్దాం"

"నా వల్ల కాదు కార్తీక్, నన్ను వదిలేయ్. నేను ఎవ్వరితో మాట్లాడకూడదు అని డిసైడ్ అయ్యాను. ఆరోజునుండి షన్ను కూడా మాట్లాడట్లేదు నాతో సరిగ్గా. దూరం పెడుతున్నాడు, పట్టించుకోవట్లేదు. నా మానాన నన్ను ఉండనివ్వండి. తప్పు మీద తప్పు చేసేస్తున్న నేను, బుర్ర పని చెయ్యట్లేదు. అసలే కొన్ని నెలలు పోతే ఫైనల్ ఎగ్జామ్స్ వస్తాయి, అందులో సరిగ్గా మార్కులు రాకపోతే ఇంట్లో ఊరుకోరు. వీటన్నిటి మధ్యలో చదవలేకపోతున్నాను. నాకు ఎవ్వరు వద్దు, ప్రశాంతంగా ఉండాలని ఉంది" 

"వాడేందుకు మాట్లాడట్లేదో నాకు తెలీదు, అది మీ ఇద్దరి మధ్యలో విషయం నేను దూరను. ఎగ్జామ్స్ అంటావా, నేనేం విసిగించను ఇక మీద నిన్ను, బాగా చదుకో. ఈ ఒక్క విషయం అడుగుదాం అని వచ్చా, నాకు కావాల్సిన సమాధానం రాలేదు. కానీ ఒక్కటి చెప్తా, నన్ను చెడగొట్టింది మాత్రం నువ్వే. కావాలనో, పొరపాటునో నాకు చూపించకూడనివి అన్నీ చూపించి బుర్ర పాడుచేశావ్. ఎప్పుడు అదే ధ్యాస లో ఉంటున్న, ఎంత ట్రై చేసిన ఆ ఆలోచనలు పోవట్లేదు. అలా అని నిన్ను ముందుముందు ఏం విసిగించను దీని గురించి, చెప్పాలి అనిపించి చెప్పా అంతే"

కాసేపు సైలెంట్ గా ఉంది. కొంచెం కుదుటపడినట్టుంది, నా వైపు చూస్తూ 

"ఇదంతా నీ వల్లే. అసలు ఎందుకు చూసావ్ మమ్మల్ని బాత్రూం లో?" అని ఓర కంటితో, చిరునవ్వు చిరుకోపం కలిపితే వచ్చే ఎక్స్ప్రెషన్ తో అడిగింది. 

"సరిపోయింది. మీరు చేసుకుంటే లేదు కానీ నేను చూస్తే వచ్చిందా? ఐన నేను కూడా అదే అడుగుతున్నా, ఆరోజంటే నేను చూసాను కావాలని. ల్యాబ్ లో మాత్రం నువ్వే చూపించావ్, ఎందుకు?"

"చెప్తున్నా కదా, బుర్ర పని చేయలేదు. ఆ నిమిషం లో అలా అనిపించింది, చేసేసాను. నేనెప్పుడూ అంతే, చేసాక బాధ పడతా" అని దిగాలుగా చెప్పింది. పాప చల్లపడింది అని అర్థమైంది నాకు. 

"మరీ ఎక్కువ బాధపడకు లే. ఒకసారి నేను చూసాను, ఒకసారి నువ్వు చూపించావ్. చెల్లుకి చెల్లు" అని నవ్వాను. 

"నవ్వకు రా. ఏంటో నీకు అలా కలిసొచ్చింది. నీకు విప్పి చూపించడానికి నేను ఈ స్కూల్ లో చేరినట్టుంది"

"హిహి. ఫస్ట్ ఎగ్జామ్స్ మీద దృష్టి పెట్టు, ప్రశాంతంగా ఉండు, వాడికేలాగు మంచి మార్కులే వస్తాయి నీ గురించి నువ్వే చూసుకోవాలి" 

"అవును, మీ ఇద్దరు ఇద్దరే. ఎవడికి వాడు బాగానే చదువుతారు మధ్యలో నేనే బకరా దాన్ని"

"చదివితే నువ్వు కూడా బాగానే రాస్తావ్ ఎగ్జామ్స్"

"హ్మ్మ్"

దాని ముఖ కదలికలు, బాడీ లాంగ్వేజ్, బదులిచ్చే విధానం చెప్తున్నాయి ఈ సంభాషణ అది ఎంజాయ్ చేస్తోంది అని. లేదంటే ఎప్పుడో వెళ్లిపోయేది. అప్పటికి మా మాట మధ్యలో ఒక చిన్న గ్యాప్ కూడా వచ్చింది, ఎపుడైనా వెళ్లొచ్చు కానీ వెళ్లకుండా ఉంది అంటే దానికి నచ్చాయి నేను చెప్తున్న మాటలు అని నిర్ధారించుకొని

"ఒక్క విషయం చెప్పనా!! తిట్టకూడదు!!"

"చెప్పు, నిన్ను ఏమని తిడతా నేను. ఏమైనా అంటే నువ్వేగా చూపించింది, నువ్వేగా నన్ను చెడగొట్టింది అంటావ్"

"నేను నిన్ను అర్ధనగ్నంగా చూడటం తప్పో రైటో నాకు తెలీదు కానీ, నువ్వు మాత్రం కేక ఉంటావ్"

"తు. సిగ్గులేదు"

"సిగ్గెందుకు. నిన్ను చూసా కాబట్టే నీకే చెప్తున్నా. వేరే వాళ్ళకి చెప్తే బాగోదు కదా"

"చెప్తే చంపుతా"

"డైరెక్ట్ గా మీ డేవిడ్ సర్ కి చెప్పేస్తా" అని చమత్కారంగా అన్నాను. 

"నేను కూడా చెప్తా, నువ్వు నన్ను బలవంతంగా షర్ట్ ఓపెన్ చేసి చూపించమన్నావని"

"వామ్మో, నేనెప్పుడూ అన్నా!!"

"నువ్వు అనలేదు, కానీ నేను అలానే చెప్తా... ముందు జరిగింది తప్పే, కానీ అది చూసి కార్తీక్ నన్ను బలవంతం చేసాడు, భయపడి ఒప్పుకున్నాను అని చెప్తా"

"వామ్మో వామ్మో, దారుణం. చిన్నపిల్లోడ్ని చేసి ఇలా బుక్ చేస్తావా"

"మునిగితే అందరు మునగాలి, నేనొక్కదాన్నే ఎందుకు ఇరుక్కోవాలి" అంది కన్ను కొట్టి నవ్వుతూ.

"నేను ఎవ్వరికి చెప్పను లే తల్లి, నువ్వు అంత దూరం వెళ్ళకు. నేను మాటంటే మాటే"

"గుడ్, అలానే ఉండు. నీకు మంచిది, నాకు మంచిది"

"దొంగదాన, ఇందుకేనా చూపించావ్ ఆరోజు"

"ఏం నచ్చలేదా చూసింది?"

"నచ్చలేదు అని ఎవడన్నాడు, ఇంత ప్లాన్ ఉంది అనుకోలేదు దాని వెనక"

"ముందు లేదు, ఇందాక నువ్వు డేవిడ్ సర్ కి చెప్తా అన్నకే వచ్చింది"

"ఎవడన్నాడు నువ్వు తెలివైందానివి కాదు అని, అందమే కాదు బుర్ర కూడా ఉంది బాగానే"

"చాల్లే పొగిడింది. ఐన ఎప్పుడు నన్నే అంటావ్ అందగతే అని, మీ క్లాస్ లో ఎవరు లేరా ఏంటి? ఆ పావని ఏదో బాగానే ఉంటుంది గా?" 

"మన స్కూల్ మొత్తం లో అందగత్తెవి నువ్వేగ. పావని ఏముందిలే, ఒక మాదిరి ఉంటది. నువ్వు వేరే, పైగా నేను బట్టల్లేకుండా చూసింది నిన్నేగా అందుకే నీ చుట్టూనే తిరుగుతున్న"

"ఇంక చాల్లే ఆపు" అంటూనే ఒకపక్కకి తిరిగి చిన్నగా నవ్వుకుంది. 

"సరే. లేట్ అయినట్టు ఉంది, వెళ్ళులే రేపు కలుద్దాం"

"ఎందుకు, రేపేమ్ చూద్దామని" అని కోరగా అడిగింది. అది అలా అడిగేసరికి నాకు తాపం పెరిగిపోయింది. మొత్తానికి పాప మళ్ళీ మామూలైంది అని అర్ధమయ్యి 

"హహ, నువ్వేం చూపిస్తే అది"

"సిగ్గులేదు, తప్పుకో"

"బై"

ఈ సంభాషణ తర్వాత నాకు ఒకటి అర్ధమైంది. సహన కి స్వతహాగా దూల ఎక్కువ. అందుకే పరిచయం ఐన మొదటి సంవత్సరంలోనే ఆ షన్నుగాడి తో దెంగించుకుంది. కానీ ఈ దూల గురించి ఇంట్లో తెలిస్తే దీని పని గోవిందా అన్న భయం కూడా ఉంది. షన్ను గాడు ఎలాగూ చెప్పడు, చెప్తే వాడు కూడా ఇరుక్కుంటాడు కాబట్టి. తెలిస్తే గిలిస్తే నావల్లే తెలియాలి, ఎందుకంటే వీళ్ళ భాగోతం చెప్పినా ఎటువంటి ఇరకాటం లో పడంది నేనొక్కడినే. నన్ను కూడా ఎలాగోలా చెప్పకుండా చేస్తే, దాని గుట్టు సేఫ్. నేను చెప్పకుండా ఉండాలి అంటే మూడే దార్లు: ఒకటి నాకు ఏదైనా ఆశ చూపించాలి, రెండు నన్ను బెదిరించాలి, మూడు బ్లాక్మెయిల్ చెయ్యాలి. రెండోది పనికిరాదు అని ఆరోజు ల్యాబ్ లో నేను షన్నుగాడ్ని తిట్టాక అర్ధమయ్యుండాలి. మొదటిది చెయ్యాలి అంటే నాకు ఏదైనా గట్టిగానే ఆశ చూపించాలి, చాకోలెట్లు బొమ్మలకి పడిపోయేరకం కాదు అని తెల్సు దానికి. ఒకవేళ ఆశ చూపించిన నేను చెప్పను అని గారంటీ అయితే లేదు. మిగిలింది మూడు బ్లాక్మెయిల్ చెయ్యడం, కానీ మొదటినుండి దాని దగ్గర నన్ను బ్లాక్మెయిల్ చేసేంత పెద్ద విషయం ఏమి లేదు. అందుకే సళ్ళు చూపించి నన్ను లాక్ లో పడేసింది. అది అన్నట్టు బలవంతం చేశా అని చెప్తే నా పని అంతే. తిట్టడం, కొట్టడం, ఇంట్లోవాళ్ళని పిలవడం పక్కన పెడితే, స్కూల్ నుండి తీసేసి TC లో రెడ్ మార్క్ వేస్తారు కాండక్ట్ బాలేదు అని. అది ఏ స్టూడెంట్ కి ఐన పెద్ద దెబ్బ. చచ్చినట్టు నేను నోరు మూసుకుంటాను అని తెలిసే అది ఆలా చేసింది. పనిలో పని నాతో పచ్చిగా కూడా మాట్లాడొచ్చు, ఎలాగూ చూపించేసింది కాబట్టి. ఒకే దెబ్బకి రెండు పిట్టలు అంటే ఇదేనేమో: దాని రహస్యం గుట్టుగానే ఉంటుంది, నన్ను రెచ్చగొడుతూ ఆనందించొచ్చు. ఊరికే అనరు, అమ్మాయిలు మామూలోళ్లు కారని. 

ఆరోజునుండి మళ్ళీ మామూలుగానే ఉన్నాం. కాకపోతే మా సంభాషణల్లో కొంచెం అస్లీలమ్ దొర్లేది. ఉదాహరణకి:

"మీ క్లాస్ లో పావని ని చూసావా ఎపుడైనా, దానివి కూడా బాగానే ఉంటాయి చూపించమని అడుగరాదు"

"చెప్పుతో కొడుతోంది. ఐన నాకు నువ్వున్నావ్ గా చాల్లే"

"నేనెందుకు చూపిస్తా"

"అడిగితే చూపించవా!!"

"చూపించాను, ఎం చేస్తావ్"

"ఏముంది నేనే తీసి చూస్తా"

"కామిష్టోడా, చేసిన చేస్తావ్ రా నువ్వు"

రోజులు గడిచేకొద్దీ 10th వాళ్ళకి ఫైనల్ పరీక్షలు దగ్గరపడసాగాయి, స్పెషల్ క్లాసులు టెస్టులు అని మునిగిపోయారు. వాళ్లంత కాకపోయినా మాక్కూడా పరీక్షల హడావిడి మొదలైంది. మేమిద్దరం పెద్దగా మాట్లాడుకోడం కుదర్లేదు. పరీక్షల ముందు 10th వాళ్ళకి ఫేర్వెల్ పార్టీ ఏర్పాటు చేసారు. దానికి స్పెషల్ గెస్ట్ గా ఇన్వైట్ చేశారు సహన వాళ్ళ అమ్మ నాన్నని. అప్పుడు అర్ధమైంది నాకు సహన ఎందుకు మాములు తెలుగమ్మాయి లాగా ఉండదు అని. వాళ్ళ అమ్మ పంజాబీ ఆవిడ, అచుగుద్దినట్టు సహన లానే ఉంది. అదేలే, సహన అచ్చు వాళ్ళ అమ్మ లా ఉంది. మేమందరం స్కూల్ యూనిఫామ్ లోనే ఉన్నాం కానీ సహన మాత్రం మంచి లెహంగా లాంటి డ్రెస్ వేస్కొని వచ్చింది. ఎంతైనా స్పెషల్ గెస్ట్ కూతురు కదా. ఆ డ్రెస్ లో కనపడి కనపడకుండా ఉన్న నడుము, చేతుల్లేని బ్లౌజ్ పైన కప్పిన పారదర్శకమైన దుపట్టా నుండి కనిపిస్తున్న జబ్బలు, లైట్ గా మేకప్ వేసిన మొహం, రంగు పూసిన పెదాలు... మాములుగా లేదు. ఒకపక్క అందంగా ఉంకోపక్క కసెక్కించేలా ఉంది. బాగున్నావ్ అని చెపుదాం అనుకున్న కానీ, ఆ టైం లో అంతమందిలో కుదర్లేదు. ఆ తర్వాత కొన్ని రోజులకి కానీ తనతో మాట్లాడటానికి అవకాశం దొరకలేదు. ఒక సాయంత్రం ఊరికే సైకిల్ తొక్కుంటూ వాళ్ళ ఇంటి దాకా వచ్చా, ఆలా కుక్కను తీస్కుని వాకింగ్ కి వచ్చింది సహన. నాకు తెలుసు ఇది ఈ టైం కీ స్నానం చేసి కుక్కని వాక్ కి తెస్తుంది అని. నన్ను చూసి దగ్గరకి వచ్చి, సైకిల్ ఎక్కి పక్క వీధి లోకి పోనిమ్మని చెప్పింది. అక్కడ ఒక చిన్న పార్క్ లో సైకిల్ పెట్టి, దగ్గరున్న బెంచ్ మీద కూర్చున్నాం. 

"పార్టీ లో కేకగా నువ్వు!!"

"నిజామా, బాగున్నానా! నాకెందుకో కొంచెం వెరైటీ గా అనిపించింది, అందరు యూనిఫారంలో నేను మాత్రమే డ్రెస్ లో ఉండేసరికి"

"పర్లేదులే, ఆరోజు స్పెషల్ కదా"

"హా, అవుననుకో. కానీ థాంక్స్, కంప్లిమెంట్ ఇచ్చినందుకు. ఇంతకీ డ్రెస్ మాత్రమే చూసావా ఇంకేమన్నా కూడా చూసావా!!"

"హహ, లేదు డ్రెస్ మాత్రమేలే. ఐన ఇంకేం కనపడ్డాయి అని చూడటానికి"

"హహహ, కనిపిస్తే చూసేద్దామనే"

"మీ మదర్ కూడా చాలా బాగున్నారు, తెలుగు వాళ్ళ లానే లేరు అసలు"

"ఎందుకంటే తెలుగు వాళ్ళు కాదు కాబట్టి"

"అవునా"

"హా. మా అమ్మ ఒక పంజాబీ. మా నాన్న చండీగఢ్ లో పని చేసేప్పుడు ఇష్టపడి చేసుకున్నాడు. ఆ తర్వాత హైదరాబాద్ వచ్చేసారు, అప్పుడు నేను పుట్టాను. నాతో పాటు మా అమ్మ కూడా తెలుగు నేర్చుకుంది, కానీ అంత బాగా మాట్లాడలేదు"

"ఒహ్హో, అందుకేనా నువ్వు అంత అందంగా ఉన్నావు!!"

"ఎదో, నీ లాంటి వాళ్ళ అభిమానం"

ఆలా కాసేపు పిచ్చాపాటి మాట్లాడుకున్నాక 

"మరేంటి, ఫుల్ ప్రేపరషన్ ఆ ఎగ్జామ్స్ కి"

"హా, అస్సలు గ్యాప్ ఇవ్వడంలేదు టీచర్లు. ఇంట్లో కూడా ఎప్పుడు చదుకోమనే గోల, పొద్దున్నే 5 గంటలకే లేచి చదివిస్తున్నాడు మా నాన్న"

"తప్పదుగా మరి, ఒక్కసారి ఫైనల్స్ అయిపోతే ఇంకా ఫ్రీ"

'ఎం ఫ్రీ నో. దూల తీరిపోతుంది"

"ఎం దూల తీరిపోతోంది?"

"ఇంకేం దూల ఉంటది నాకు!!"

"ఏమో, నాకేం తెలుసు" అని కొంటెగా నవ్వాను. 

"వేస్ట్ ఫెలో. అనుకున్న అక్కడికే తెస్తావ్ తిప్పి తిప్పి అని"

"హిహి. ఎం చెయ్యను నిన్ను చూస్తే ఆలా తన్నుకొచ్చేస్తుంది"

"ఏంటది వచ్చేది, మూడ్ ఆ?"

"అన్ని వస్తాయి లే కానీ, మళ్ళీ వెళ్ళలేదు బాత్రూం కీ" 

"వద్దు బాబు, ఈసారి వేరేవాళ్లు చూస్తే ఇంక నేను ఇంట్లోనుండి పారిపోడమే. ఐన షన్ను తో ఎక్కువ మాట్లాడట్లేదు"

"ఏమైంది"

"ఏమో. ఆరోజు ల్యాబ్ లో జరిగిన గొడవ తర్వాత నుండి పెద్దగా మాట్లాడటం లేదు. నేను ట్రై చేసాను కానీ ఎదో అప్పుడప్పుడు మాట్లాడాడు. నేను కూడా వదిలేసా"

"అదేంటీ. అప్పుడు పెళ్లి చేసుకుంటాం అది ఇది అన్నావ్!!"

"చాలా అనుకుంటాం, అవుతాయా చెప్పు"

ఓసిని. స్కూల్ అయిపోయింది ఇంక వాడ్ని వదిలేసావా అనుకున్నాను. 

"మరి ఇంటర్ ఒకే కాలేజీలో చేరట్లేదా మీ ఇద్దరు?"

"వాడెక్కడ జాయిన్ అవుతున్నాడా తెలీదు, నేను మాత్రం మళ్ళీ హైదరాబాద్  వెళ్తున్నాను"

"అవునా. గుంటూరు లో ఉండవా అయితే"

"లేదు, నాకు మొదటినుండి హైదరాబాద్ బాగా అలవాటు. ఎదో మా నాన్న అడిగాడు అని ఈ 1  ఇయర్ ఇక్కడ చదవడానికి ఒప్పుకున్నా. అదికూడా స్కూల్ బాగుంది అని. ఇంటర్ ఇక్కడ చదవడం నా వల్ల కాదు. ఇక్కడోళ్ళందరూ చదువు బిడ్డలు, అంత చదువంటే నాకు పిచ్చెక్కిపోయేలా ఉంది. అక్కడైతే కొంచెం ఫన్ కూడా ఉంటది"

అది వెళ్లిపోతున్నా అనేసరికి కొంచెం దిగాలుగా మొహం పెట్టాను. 

"మరి మీ పేరెంట్స్ ఇక్కడ ఉంటె అక్కడ ఎలా ఉంటావ్?"

"అదా. మా పెదనాన వాళ్ళు కూడా హైదరాబాద్ లోనే ఉంటారు, వాళ్ళ దగ్గర ఉంటాను"

"మీ డాడీ ఒప్పుకుంటారా"

"చదువుకో చదువుకో అని విసిగిస్తుంటే అడిగేసా మొన్న. ఎగ్జామ్స్ లో మంచి మార్కులు వస్తే నన్ను హైదరాబాద్ వెళ్లనిస్తారా మరి అని... వెళ్లనిస్తా అన్నారు"

"హ్మ్మ్. అయితే ఇదే అనమాట మనం చివరిసారి కలవడం"

"హే, అవును కదా!! నెక్స్ట్ వీక్ నుండి ఫైనల్ ఎగ్జామ్స్, కాబట్టి స్కూల్ కి వెళ్ళం. ఐన Tc కోసం వస్తాగా!!"

"అప్పడు క్లాసుకి రావుగా. పైగా Tc వగైరా సెలవుల్లో తీసుకుంటారు మీరు"

"నిజమే. బహుశా ఇంక కలవకపోవచ్చు రా"

"సరే వెళ్తాను లే, బై"

"నీకేమైంది రా. ఇప్పటిదాకా బాగానే ఉన్నావ్ గా, ఇక కలవము అనేసరికి డల్ అయిపోయావ్?"

"ఏమో. అదేం లేదు లే. ఇంక మనం మాట్లాడుకోము అనేసరికి సడన్ గా ఏదోలా అనిపించింది"

"అయ్యో, పిచ్చి కార్తీక్. ఇలా అయితే ఎలా బతుకుతావు బైట"

"నీకేం నువ్వు సిటీ పాపవి, మాకు నీలాంటి వాళ్ళు కనపడటమే కరువు"

"హహ, ఫీల్ అవ్వకురా... నీక్కూడా ఎవరో ఒకళ్ళు దొరుకుతారులే"

"హ్మ్మ్"

"ఆలా ఉండక, నువ్వు ఇలా మూడీగా వెళ్తే నాకు బాధేస్తుంది మళ్ళీ"

"బాగానే ఉన్నాలే. ఇంటికి వెళ్ళాక సెట్ అయిపోతే"

"సరే. నీకు ఒక గిఫ్ట్ ఇద్దామనుకుంటున్న. తీస్కుంటావా?"

"గిఫ్ట్ ఎందుకు, ఐన ఏం గిఫ్ట్?"

"గుంటూరు లో ఉన్న ఒక్క సంవత్సరం ఎలా గడుస్తుందో అనుకున్న. అసలే ఎవ్వరు ఫ్రెండ్స్ లేరు కానీ నీ పుణ్యమాని ఆ షన్నుగాడి పుణ్యమాని బాగానే గడిచాయి. వాడికి ఇవ్వాల్సిన "గిఫ్ట్" ఇచ్చేసా, నీకు ఇంతవరకు ఏం ఇవ్వలేదు"

"గిఫ్ట్ అంటే కొంపదీసి వాడికి బాత్రూం లో ఇచ్చిందా ఏంటి?"

"వాడికిచ్చిన గిఫ్ట్ అదేగా మరి"

"ఓసి కసిదాన. అంటే ఇప్పడు నాక్కూడా అదే గిఫ్ట్ ఇస్తావా"

"మరీ అంత ఆశ పనికిరాదు తమ్ముడు.. ఇవి" అని దాని సల్లకేసి చూపించింది. 

నాకు నరాలు జివ్వుమని కింద తమ్ముడు 90 లేచాడు. ఒక్క సెకను ఇంకేదో ఆశించా కానీ, మళ్ళీ తేరుకుని 

"చూపించావ్ గా ఆరోజు ల్యాబ్ లో"

"ఏం మళ్ళీ చూపిస్తే చూడవా!! ఆరోజు కామిసోల్ ఉంది లోపల, ఏం కనపడింది నీకు?"

"అదంతా గుర్తులేదు, కానీ ఆలా ఒక్కసారి జాకెట్ చించినట్టు చొక్కా చించి సళ్ళు బైటకి తీయడం మాత్రం నా జన్మలో మర్చిపోలేను"

"అలంటి మర్చిపోలేని జ్ఞాపకం ఇంకోటి ఇద్దామని... " అంటూ పక్కన ఉన్న చెట్టు వెనక్కి తీసుకెళ్లింది. 

"ఎవరైనా వస్తారేమో" అని భయం భయం గా అటు ఇటు చూస్తున్నాను. 

"పార్క్ గేట్ దగ్గర టామీ గాడు ఉన్నాడు లే, ఎవరైనా వస్తే అరుస్తాడు. పైగా టైం 7 అవుతోంది, ఇప్పడు ఎవడొస్తాడు ఇంత చిన్న పార్క్ కి, అసలే లైట్లు కూడా సరిగ్గా ఉండవ్" ఆలా అంటూనే చెట్టు కి ఆనుకొని నిలబడి నన్ను కోరగా చూసింది. 

"ఏంటి మరి, చూస్తావా చూడవా?"

"అదేం మాట. చూపిస్తా అంటే నేనొద్దంటానా"

"ఏం చూస్తావ్?"

"నీ.... సళ్ళు..."

"కళ్ళు మూసుకో" నేను వెంటనే మూసుకున్న. 

"ఎలా ఉంటాయి నా సళ్ళు?" అంటూ మెల్లిగా అడిగింది.  

"మొదటిసారి చూసినప్పుడే మెరిసిపోతూ కనిపించాయి, పాల మీగడ లాగా ఉంటాయి"

"కళ్ళు తెరువు" 

ఆరోజు నేను చచ్చిపోయినా ఫీల్ అయ్యేవాడ్ని కాదు. తన టీ షర్ట్ కాలర్ ని కిందకి లాగి పట్టుకుని ఉంది, తెల్లటి ఆ సళ్ళు కళ్ళకు ఒక అడుగు దూరం లో కనిపించాయి. అంతటి అందమైన సళ్ళు అంత దగ్గరగా చూసేసరికి నాకి మతి పోయింది. 

"ఇప్పుడు ఎలా ఉన్నాయ్" అని నావైపే చూస్తూ అడిగింది. 

"నాకేం చెప్పాలో తెలీడం లేదు. ఇంత బాగున్నాయంటే... పట్టుకుంటే కందిపోయేలాగా. బాబోయ్ నా వల్ల కాట్లేదు. వీటితోనే పడేసావ్ కదా షన్నుగాడ్ని కూడా!!"

"హహ, వాడు నేను స్కూల్ లో జాయిన్ ఐన మొదటిరోజు నుండే చూస్తూ ఉండేవాడు"

"సహనా.... పట్టుకోవచ్చా?"

"చూడటం వరకే, పట్టుకోడం లాంటివి చేస్తే అరుస్తా"

"అరిచినా ఎవడు రాడు ఇప్పుడు, నువ్వే అన్నావ్ గా ఈ టైం లో ఎవరు ఉండరు పార్కులో అని" అంటూ మెల్లిగా చేయి ముందుకు తీస్కెళ్ల

"చంపుతా" అని చటుక్కున టాప్ మూసేసింది. 

"ఇది అన్యాయం. రుచి చూపించి తినిపించకపోతే పాపం తగుల్తుంది"

"ఇదే ఎక్కువ. ఏదో ఇంక మళ్ళీ కలవం అని ఈ మాత్రం చేశా"

"నాక్కూడా టైం ఒస్తది, ఏదొకరోజు వాటిని నలపకుండా వదలను"

"హహ, అలంటి టైం నిజంగానే వస్తే...... "

"వస్తే? చెప్పూ!!"

"ఏం లేదులే"

"అబ్బా, చెప్పొచ్చు కదా. అన్ని సగం సగం పనులు చేస్తావ్"

"నిజంగా నేను నీకు అంత ఛాన్స్ ఇచ్చే టైం వస్తే ఒక్క నలిపించుకోడంతో ఆగను లే... మొత్తం చేసేస్తా"

"మొత్తం అంటే?"

"మొత్తం అంటే మొత్తం. ఆరోజు బాత్రూం లో చూసావుగా"

ఆ మాటకి నాకు దూల నషాళానికి ఎక్కింది. దాని దగ్గరకి జరిగి

"ఎప్పటికైనా నేను హైదరాబాద్ వస్తా... నువ్వు చెప్పింది నిజం చెయ్యడానికి ఎలాగైనా ట్రై చేస్తా"

"హిహి. చూదాం లే. ఇప్పుడు హ్యాపీ ఏ నా?"

నా మొహంలో అప్పటికే ఈ చివరి నుండి ఆ చివరికి పెద్ద నవ్వు అలుముకుంది. అది చూసి

"వెలిగిపోతోంది మొహం, హ్యాపీ ఏ అయితే. గుడ్, మంచిగా ఇంటికి వెళ్లి పడుకో"

"థాంక్స్ సహన. నిన్ను ఎప్పటికి మర్చిపోలేను. తప్పకుండ నిన్ను మళ్ళీ కలుస్తా, ఎపుడో తెలీదు కానీ కలుస్తా"

"ఎదురు చూస్తా అని చెప్పను, కానీ కలిస్తే హ్యాపీనే"

"బై, అల్ ది బెస్ట్"

"నీక్కూడా" 

ఆరోజు ఆదివారం, రాత్రి ఇంచుమించు 7:30 గుంటూరు బ్రాడీపేట ఆరో లైన్ లో ఒక చిన్న పార్క్. ఆ పార్క్ నేను ఎప్పటికి మర్చిపోలేను. ఇప్పటికి ఎప్పుడైనా గుంటూరు వెళ్తే, ఏదొకసారి ఆ పార్కుకి వెళ్లి వస్తుంటాను. ఆ చెట్టు అయితే కొట్టేశారుగాని, పార్కు మాత్రం అలానే ఉంది. ఒక ఐడియా మీ జీవితాన్ని మార్చేస్తుంది అన్నట్టు, నా జీవిత గమనాన్ని మాత్రం సహనం మార్చేసింది. అప్పటివరకు ఉన్న కార్తీక్ అప్పటినుండి ఉన్న కార్తీక్ ఒక్కడే ఐన, అమ్మాయిల విషయానికి వస్తే మాత్రం పూర్తిగా మారిపోయాను. ఏ అమ్మాయిని చూసిన ముందు కామంతో చూసేవాడిని. షేపులు ఎలా ఉన్నాయ్, సళ్ళు ఏ సైజులో ఉన్నాయ్, లోపల బాడీ తెల్లగా ఉంటదా ఉండదా, ఇలాంటివే వచ్చేవి ముందుగా బుర్రలోకి. అమ్మాయి బాగుంటే ఏదొక విధంగా మాట్లాడటానికి ట్రై చేసేవాడ్ని, లేదంటే రాత్రి నిద్రలో ఊహించుకునేవాడ్ని. కాకపోతే సహన లాంటి కత్తిలా ఉండే ఫిగర్ కి అలవాటు పడ్డాక, మా స్కూల్ లో మిగతా అమ్మాయిలు పెద్దగా నచ్చేవారు కాదు. ఒకటి అరా అక్కడక్కడా ఉండేవాళ్ళు కానీ, వాళ్ళని కెలకాలంటే కష్టపడాల్సి వచ్చేది, అంత టైము లేక పట్టించుకునేవాడ్ని కాదు. ఆలా 9th ముగించి 10th లో పడ్డాను. నా దరిద్రానికి మేము 10th కి వచ్చేసరికి సిలబస్ మార్చేశారు, ఎక్కువ చాఫ్టర్లు కొత్త పాఠాలు వచ్చేసాయి. దాంతో ఎక్కువసేపు క్లాస్ లో పుస్తకాల మధ్యే ఉండేవాళ్ళం. ఆడుకోడం తగ్గిపోయింది, అమ్మాయిల్ని చూడటం లేదు, ఎంత సేపు క్లాసులు స్టడీ అవర్లు. ఎట్టిపరిస్థితి లో ఇంటర్ మాత్రం హైదరాబాద్ వెళ్ళిపోదాం అనుకునేవాడిని. ఇంట్లో అదే చెప్తే, ఏం అవసరం లేదు కావాలంటే డిగ్రీ చేద్దులే హైదరాబాద్ లో అనేవాళ్లు. ఎలానో కష్టపడి ఒప్పించి ఫైనల్ ఎగ్జామ్స్ కి తయారయ్యాను. పరీక్షలన్నీ బాగానే రాసాను కానీ, స్కూల్ లో 2nd వచ్చాను. ఒక్క మార్కులో పోయింది. ఇంట్లో ఏం అనలేదు కానీ నాకే అర్ధమైంది, అమ్మాయిల మోజు వల్ల చదువుమీద కొంచెం ఏకాగ్రత తగ్గింది అని. ఇలానే పోతే చదువు సంకనాకిపోతుంది అసలే హైదరాబాద్ అని అర్ధమయ్యి, రెండిటికి ఒక నిర్దిష్ట సమయం కేటాయిద్దాం అని డిసైడ్ అయ్యాను. కానీ శని నెత్తిమీద ఉంటె అదృష్ట దేవత మాత్రం ఏం చేస్తుంది, హైదరాబాద్ వెళ్లి కాలేజీలు చూదాం అనుకున్నామో లేదో, మా నాన్న కి కామెర్లు వచ్చి మంచం ఎక్కాడు. నెల రోజులు ఆసుపత్రి లో ఇంకో నెల ఇంట్లోనే సరిపోయింది. ఈ రెండు నెలల్లో హైదరాబాద్ లో అన్ని కాలేజీలు అడ్మిషన్స్ ముగించేసాయి. చేసేది లేక మా బాబాయ్ తెలిసిన వాళ్ళతో మాట్లాడి గుంటూరు NRI కాలేజీలో జాయిన్ చేసాడు. NRI మెడికల్ కాలేజీ వాళ్ళు అదే సంవత్సరం కొత్తగా ఇంటర్ కాలేజీ పెట్టారు కానీ "ఫ్రీ చైతన్య పారాయణం" మూసలోనే అందరు ఉండేసరికి NRI కి అనుకున్నంతమంది రాలేదు, అందువల్ల నాకు సీట్ దొరికింది. నా స్కూల్ ఫ్రెండ్స్ అందరు మాత్రం శ్రీ చైతన్య లో చేరారు. పోటుగాడు లాగా హైదరాబాద్ వెళ్తా అని షో చేసిన నేను చివరకి ఎవ్వరు తెలియని కాలేజీ లో ఇంటర్ చేరాను. ఇంకేముంది అంతా చప్పగా అయిపోతుంది, ఇంటర్ లో ఏం చేస్తాం చదువు చదువు అని రుద్దడం తప్ప అనుకున్న, కానీ విధి విచిత్రమైందని తర్వాత తెల్సింది.

[arkumar69]

  మిత్రమా చాలా బాగా రాస్తు నారు 

[Iron man 0206]

Excellent update bro

[Prudhvi]

Super update bro