"அப்பா!!! என்னம்மா இப்டி வளத்துருக்க! கிண்ணுனு இருக்கு!!" என்று நிஷாவின் முலைகளை இரு கைகளாலும் பிசைந்துகொண்டே கேட்டார் அந்த கடைக்காரர்.
அன்று அந்த துணி கடைக்காரருக்கு அப்படி ஒரு ராசி. வீட்டில் புருஷனிடம் சண்டையிட்டு வந்த நிஷா நேராக வந்தது இந்த துணிக்கடைக்குத்தான்.
சரியாக ஐந்து மணி நாற்பத்தி ஆறு நிமிடம். கொரோனா கால கட்டுபாட்டில் கடைகள் எல்லாம் ஆறு மணிக்கே மூட வேண்டும் என்பதால் பாதி சாத்திய ஷட்டருடன் அந்த கடைக்காரர் பூட்டை எடுக்க, நல்ல ரெட் கலர் காட்டன் குர்தாவில் முலைகள் இரண்டும் கொழுத்து தொங்க மூடப்போகும் ஷட்டரில் கைவைத்து தடுத்து நின்றாள் நிஷா.
'இங்க பாருங்க.. நா வீட்ல சண்ட போட்டுட்டு வந்துட்டேன்.. எனக்கு ஒடனே போக பிடிக்கல.. கொஞ்ச நேரம் இங்க டைம் ஸ்பென்ட் பண்ணனும். முடியுமா??'
'எம்மா.. என்ன சொல்ற? ஏதோ துணி எடுக்க வந்திருந்தா கூட யோசிக்கலாம்.. நீ வீட்ல சண்ட போட்டு வந்துட்டு என் கடைல டைம் ஸ்பென்ட் பண்ண பெர்மிஷன் கேக்குற!!'
'இங்க பாருங்க.. எங்க வீடு இதே தெருல தான் இருக்கு.. என்னால ரொம்ப தூரமெல்லாம் நடக்க முடியாது.. அதே சமயம் என் புருஷன் கொஞ்ச நேரம் என்ன தேடி அலையட்டும்ன்னு பாக்குறேன்.. அதுக்கு நா இங்க இருந்தாதான் ஈசி.. ஒரு எட்டு மணி வரைக்கும் இருந்தா போதும்!
'என்ன வெளையாட்டா?? கொரோனா டைம்ல எல்லா கடையும் ஆறு மணிக்கே மூடணும்னு தெரியாதா? எட்டு மணி வரைக்கும்லாம் கடைய தொறந்து வச்சிருக்க முடியாது! ஷட்டர மூடுற நேரத்துல கடுப்பேத்தாம கெளம்பு!' என்று சொல்ல, மறுநிமிடம் நிஷாவின் போன் அலறியது.
"Husband Calling"
நிஷா போன் பார்த்ததை கடைக்காரரும் பார்க்க, அவர், 'பேசாம வீட்டுக்கு போமா! உன் புருஷன் தேடுறார் பாவம்' என்றபடி, பாதி சாத்திய ஷட்டரை இன்னும் பிடித்து இழுக்க, அவர் கையை பிடித்து தடுத்தாள் நிஷா!
'இல்லல்ல.. அவன் பேசுன பேச்சுக்கு இன்னும் கொஞ்சம் நேரம் அலையட்டும்.. இப்போதான் நான் இங்க இருந்தே தீரனும்.. உள்ள போய் பேசாலாம் வாங்க!' என்று ஷட்டருக்குள் நுழைந்து, கடையின் உள்வாசலில் நின்று கொண்டாள்.
'இங்க பாரும்மா.. வெளயாடாத.. ஏழு மணி வரைக்கும்லாம் கடைய தொறந்து வைக்க முடியாது.. ஷட்டர சாத்தணும்'
'அதேதான் நானும் சொல்றேன்.. தாராளமா சாத்துங்க.. வெளிய நின்னு ஷட்டர சாத்தரதுக்கு பதிலா, உள்ள வந்து சாத்துங்க!!' என்று சொன்னபடியே தனது போனி ட்டேய்ல் கூந்தலை அவிழ்த்து, தன் முலைகள் மேலும் கீழும் இறங்க மறுபடியும் முடியை போனி ட்டேய்ல் போட்டு கட்டினாள்.
'ஷட்டர் சாத்தினாலும் லைட் எரியறது வெளியே தெரியுமே?' என்று இதுவரை முகத்தை பார்த்து பேசிய கடைக்காரர் இப்பொழுது கொழுத்து தொங்கும் முலைகளை பார்த்து பேச, நிஷா சிரித்திபடி,
'லைட் லாம் ஒன்னும் வேணாம்.. உள்ள வாங்க ப்ஃபர்ஸ்ட்டு!' என்று கண்ணடித்தாள்!
![[Image: 184202808_280200883814912_44434827972598...e=6579BDE1]](https://scontent-ams2-1.xx.fbcdn.net/v/t1.6435-9/184202808_280200883814912_4443482797259804527_n.jpg?_nc_cat=105&ccb=1-7&_nc_sid=dd63ad&_nc_ohc=ukHnuNvkfEUAX8exfgd&_nc_ht=scontent-ams2-1.xx&oh=00_AfBOme4wFWn5kwWx9tg9MhS2yI5Y2zZs19HJ35E_0-RlEw&oe=6579BDE1)
'இந்தாங்க.. மொதல்ல இந்த மொபைல் ப்போன ரேசெப்டின் டேபிள்ல வச்சிட்டு வாங்க..' என்று போனை கடைக்காரர் கைகளில் கேட்ச் கொடுத்துவிட்டு தனது போனி டைல் முடியை இரண்டாக பிரித்து இறுக்கினாள்.
‘எனக்கு என்னமோ பயமா இருக்கும்மா’ என்று சொல்லிக்கொண்டே போனை ரிசெப்ஷேன் டேபுளில் இருந்த ட்ராவில் வைத்து மூடினார் கடைகாரர்.
‘ஏன் பயப்புடுறீங்க. நான் என்ன இங்கவே தங்கிட போறேனா? மிஞ்சி போனா ஒரு 2 hours. அந்த 2 hours கழிச்சி நா இருக்க மாட்டேன்னுதான் நீங்க பயப்படனும்’ என்று இவள் முடிக்கவும், அவர் வெக்கப்பட்டுக் கொண்டே நின்றார்.
‘ஹாஹா.. நல்லா வெக்க படுறீங்க.. என்ன விட! சரி.. டைம் வேஸ்ட் பண்ண வேண்டாம்.. லைட் ஆப் பண்ணுங்க.’
‘என்னம்மா சொல்ற?’ என்று கடைகாரர் பதற..
‘அச்சோ.. நீங்கதானே சொன்னீங்க.. லாக் டவுன் டைம்; ஆறு மணிக்கு மேல வெளக்கு எரிய கூடாதுன்னு! அதான் சொன்னேன்..’
‘லைட் அணச்சா எனக்கு கண்ணு கொஞ்சம் தெரியாது..’
‘இது வேறயா.. பட் அதுவும் ஒரு fun தான்.. நீங்க ரிசெப்ஷேன் லைட் மட்டும் ஆப் பண்ணுங்க..’ என்று சொல்லி லைட்டை அணைக்கும் வரை சும்மா இல்லாமல், தன் ப்ராவின் பட்டைகளை கொஞ்சம் வெளியில் எடுத்துவிட்டாள். இதைப் பார்த்த கடைக்காரருக்கு மூடு எக்கச்சக்கமாக ஏற, நிஷாவையே பார்த்து வெறித்து நின்றார்..
‘யப்பா.. இதுக்கே இப்டியா.. பொறுங்க! இன்னும் கொஞ்சம் வெளயாடுவோம். சரி.. ப்ரா செக்ஷன் எங்க?’
‘அது அது..’
‘என்ன பேச்சே வரல.. ஒஹ்.. நீங்களே என்ன கூட்டிட்டு போறிங்களா? அதுவும் ஜாலி தான்.. சரி.. இந்தாங்க..’ என்று தன அடர்த்தியான போனி டைல் முடியை அவரிடம் நீட்டினாள் நிஷா!
‘என்னம்மா??’
‘என்ன வழி நடத்த வேணா? ஹ்ம்ம் புடிங்க?’ என்று போனி டைல்லை ஆட்டினாள்.
‘ப்ரா செக்ஷன் கூட்டிட்டு போறதுக்கு ஏம்மா?’ என்று கடைகாரர் கேட்டுமுடிக்கும் முன்பே,
‘கைய புடிச்சிட்டு கூட்டு போறதுக்கா கடைக்குள்ள வச்சி ஷட்டர சாத்துனீங்க.. சும்மா நல்ல என் முடிய புடிச்சி ப்ரா செக்ஷன்க்கு இழுத்துட்டு போங்க சார்!! என்று சிரித்தாள், நிஷா.
‘அது எப்டிமா? உனக்கு வலிக்காதா? அது மட்டுமல்லாம முடிய புடிச்சி கூட்டிட்டு போறதுல்ல என்ன இருக்கு?’ என்று நிஷாவின் பப்பாளி முலைகளை பார்த்துக்கொண்டே அவர் கேட்க..
‘சார்.. என்ன முடிய புடிக்க மாட்டோமான்னு அவனவன் ஆபீசுல தவம் கெடக்குறானுங்க.. உங்களுக்கு இதோட வேல்யு தெரியல.. உங்களுக்கு இப்டி சொன்னா புரியாது; போய் அந்த chairல உக்காருங்க’ என்று சொல்லி அவர் பின்னாடி வந்து, போனி போட்டிருந்த முடியின் ஹேர் பான்ட்டை ஒரு கையால் உருவி, தனது அழகான கூந்தலை லூஸ் ஹேரில் விட்டு அப்படியே அவர் முதுகின் பின்னின்று தலையை தாழ்த்தி, மொத்தகூந்தலையும் அப்படியே அவர் மேல் போட்டு மூடினாள்.
நிஷா சொன்னது கடைக்காரருக்கு அப்பொழுதான் புரிந்தது. நிஷாவின் கருங்கூந்தலின் அடர்த்தி, மற்றும் ஷாம்பூவின் அடர்ந்த வாசம், அவள் பட்டுக்கூந்தல் தந்த ஸ்பரிசம் எல்லாம் சேர்ந்து தானாகவே அவர் கைகள் நிஷாவின் கூந்தலை அவர் முகத்தில் வைத்து தேய்த்தன.
அவர் அப்படி அவள் கூந்தலை தன முகத்தில் வைத்து தேய்க்க தேய்க்க, அவர் கைகளை மெதுவாக தன் கைக்கொண்டு பற்றி விரித்து, அப்படியே தன் கூந்தல் பின்னாடி விழும் வாறு நிமிர்ந்தாள்.
‘என்ன சார்? எப்டி இருந்துச்சு?’
‘வேற மாறி இருந்தது மா.. நா இத அனுபவிச்சதே இல்ல..’
‘ஹ்ம்ம்.. இன்னும் நெறைய அனுபவிக்கலாம்.. இப்போ எழுந்து வந்து, என் முடிய புடிச்சி என்ன ப்ரா செக்ஷனுக்கு கூட்டிட்டு போங்க’ என்று சொல்லிக்கொண்டே, மறுபடியும் போனி டைல் போட்டாள் நிஷா.
அன்று அந்த துணி கடைக்காரருக்கு அப்படி ஒரு ராசி. வீட்டில் புருஷனிடம் சண்டையிட்டு வந்த நிஷா நேராக வந்தது இந்த துணிக்கடைக்குத்தான்.
சரியாக ஐந்து மணி நாற்பத்தி ஆறு நிமிடம். கொரோனா கால கட்டுபாட்டில் கடைகள் எல்லாம் ஆறு மணிக்கே மூட வேண்டும் என்பதால் பாதி சாத்திய ஷட்டருடன் அந்த கடைக்காரர் பூட்டை எடுக்க, நல்ல ரெட் கலர் காட்டன் குர்தாவில் முலைகள் இரண்டும் கொழுத்து தொங்க மூடப்போகும் ஷட்டரில் கைவைத்து தடுத்து நின்றாள் நிஷா.
'இங்க பாருங்க.. நா வீட்ல சண்ட போட்டுட்டு வந்துட்டேன்.. எனக்கு ஒடனே போக பிடிக்கல.. கொஞ்ச நேரம் இங்க டைம் ஸ்பென்ட் பண்ணனும். முடியுமா??'
'எம்மா.. என்ன சொல்ற? ஏதோ துணி எடுக்க வந்திருந்தா கூட யோசிக்கலாம்.. நீ வீட்ல சண்ட போட்டு வந்துட்டு என் கடைல டைம் ஸ்பென்ட் பண்ண பெர்மிஷன் கேக்குற!!'
'இங்க பாருங்க.. எங்க வீடு இதே தெருல தான் இருக்கு.. என்னால ரொம்ப தூரமெல்லாம் நடக்க முடியாது.. அதே சமயம் என் புருஷன் கொஞ்ச நேரம் என்ன தேடி அலையட்டும்ன்னு பாக்குறேன்.. அதுக்கு நா இங்க இருந்தாதான் ஈசி.. ஒரு எட்டு மணி வரைக்கும் இருந்தா போதும்!
'என்ன வெளையாட்டா?? கொரோனா டைம்ல எல்லா கடையும் ஆறு மணிக்கே மூடணும்னு தெரியாதா? எட்டு மணி வரைக்கும்லாம் கடைய தொறந்து வச்சிருக்க முடியாது! ஷட்டர மூடுற நேரத்துல கடுப்பேத்தாம கெளம்பு!' என்று சொல்ல, மறுநிமிடம் நிஷாவின் போன் அலறியது.
"Husband Calling"
நிஷா போன் பார்த்ததை கடைக்காரரும் பார்க்க, அவர், 'பேசாம வீட்டுக்கு போமா! உன் புருஷன் தேடுறார் பாவம்' என்றபடி, பாதி சாத்திய ஷட்டரை இன்னும் பிடித்து இழுக்க, அவர் கையை பிடித்து தடுத்தாள் நிஷா!
'இல்லல்ல.. அவன் பேசுன பேச்சுக்கு இன்னும் கொஞ்சம் நேரம் அலையட்டும்.. இப்போதான் நான் இங்க இருந்தே தீரனும்.. உள்ள போய் பேசாலாம் வாங்க!' என்று ஷட்டருக்குள் நுழைந்து, கடையின் உள்வாசலில் நின்று கொண்டாள்.
'இங்க பாரும்மா.. வெளயாடாத.. ஏழு மணி வரைக்கும்லாம் கடைய தொறந்து வைக்க முடியாது.. ஷட்டர சாத்தணும்'
'அதேதான் நானும் சொல்றேன்.. தாராளமா சாத்துங்க.. வெளிய நின்னு ஷட்டர சாத்தரதுக்கு பதிலா, உள்ள வந்து சாத்துங்க!!' என்று சொன்னபடியே தனது போனி ட்டேய்ல் கூந்தலை அவிழ்த்து, தன் முலைகள் மேலும் கீழும் இறங்க மறுபடியும் முடியை போனி ட்டேய்ல் போட்டு கட்டினாள்.
'ஷட்டர் சாத்தினாலும் லைட் எரியறது வெளியே தெரியுமே?' என்று இதுவரை முகத்தை பார்த்து பேசிய கடைக்காரர் இப்பொழுது கொழுத்து தொங்கும் முலைகளை பார்த்து பேச, நிஷா சிரித்திபடி,
'லைட் லாம் ஒன்னும் வேணாம்.. உள்ள வாங்க ப்ஃபர்ஸ்ட்டு!' என்று கண்ணடித்தாள்!
'இந்தாங்க.. மொதல்ல இந்த மொபைல் ப்போன ரேசெப்டின் டேபிள்ல வச்சிட்டு வாங்க..' என்று போனை கடைக்காரர் கைகளில் கேட்ச் கொடுத்துவிட்டு தனது போனி டைல் முடியை இரண்டாக பிரித்து இறுக்கினாள்.
‘எனக்கு என்னமோ பயமா இருக்கும்மா’ என்று சொல்லிக்கொண்டே போனை ரிசெப்ஷேன் டேபுளில் இருந்த ட்ராவில் வைத்து மூடினார் கடைகாரர்.
‘ஏன் பயப்புடுறீங்க. நான் என்ன இங்கவே தங்கிட போறேனா? மிஞ்சி போனா ஒரு 2 hours. அந்த 2 hours கழிச்சி நா இருக்க மாட்டேன்னுதான் நீங்க பயப்படனும்’ என்று இவள் முடிக்கவும், அவர் வெக்கப்பட்டுக் கொண்டே நின்றார்.
‘ஹாஹா.. நல்லா வெக்க படுறீங்க.. என்ன விட! சரி.. டைம் வேஸ்ட் பண்ண வேண்டாம்.. லைட் ஆப் பண்ணுங்க.’
‘என்னம்மா சொல்ற?’ என்று கடைகாரர் பதற..
‘அச்சோ.. நீங்கதானே சொன்னீங்க.. லாக் டவுன் டைம்; ஆறு மணிக்கு மேல வெளக்கு எரிய கூடாதுன்னு! அதான் சொன்னேன்..’
‘லைட் அணச்சா எனக்கு கண்ணு கொஞ்சம் தெரியாது..’
‘இது வேறயா.. பட் அதுவும் ஒரு fun தான்.. நீங்க ரிசெப்ஷேன் லைட் மட்டும் ஆப் பண்ணுங்க..’ என்று சொல்லி லைட்டை அணைக்கும் வரை சும்மா இல்லாமல், தன் ப்ராவின் பட்டைகளை கொஞ்சம் வெளியில் எடுத்துவிட்டாள். இதைப் பார்த்த கடைக்காரருக்கு மூடு எக்கச்சக்கமாக ஏற, நிஷாவையே பார்த்து வெறித்து நின்றார்..
‘யப்பா.. இதுக்கே இப்டியா.. பொறுங்க! இன்னும் கொஞ்சம் வெளயாடுவோம். சரி.. ப்ரா செக்ஷன் எங்க?’
‘அது அது..’
‘என்ன பேச்சே வரல.. ஒஹ்.. நீங்களே என்ன கூட்டிட்டு போறிங்களா? அதுவும் ஜாலி தான்.. சரி.. இந்தாங்க..’ என்று தன அடர்த்தியான போனி டைல் முடியை அவரிடம் நீட்டினாள் நிஷா!
‘என்னம்மா??’
‘என்ன வழி நடத்த வேணா? ஹ்ம்ம் புடிங்க?’ என்று போனி டைல்லை ஆட்டினாள்.
‘ப்ரா செக்ஷன் கூட்டிட்டு போறதுக்கு ஏம்மா?’ என்று கடைகாரர் கேட்டுமுடிக்கும் முன்பே,
‘கைய புடிச்சிட்டு கூட்டு போறதுக்கா கடைக்குள்ள வச்சி ஷட்டர சாத்துனீங்க.. சும்மா நல்ல என் முடிய புடிச்சி ப்ரா செக்ஷன்க்கு இழுத்துட்டு போங்க சார்!! என்று சிரித்தாள், நிஷா.
‘அது எப்டிமா? உனக்கு வலிக்காதா? அது மட்டுமல்லாம முடிய புடிச்சி கூட்டிட்டு போறதுல்ல என்ன இருக்கு?’ என்று நிஷாவின் பப்பாளி முலைகளை பார்த்துக்கொண்டே அவர் கேட்க..
‘சார்.. என்ன முடிய புடிக்க மாட்டோமான்னு அவனவன் ஆபீசுல தவம் கெடக்குறானுங்க.. உங்களுக்கு இதோட வேல்யு தெரியல.. உங்களுக்கு இப்டி சொன்னா புரியாது; போய் அந்த chairல உக்காருங்க’ என்று சொல்லி அவர் பின்னாடி வந்து, போனி போட்டிருந்த முடியின் ஹேர் பான்ட்டை ஒரு கையால் உருவி, தனது அழகான கூந்தலை லூஸ் ஹேரில் விட்டு அப்படியே அவர் முதுகின் பின்னின்று தலையை தாழ்த்தி, மொத்தகூந்தலையும் அப்படியே அவர் மேல் போட்டு மூடினாள்.
நிஷா சொன்னது கடைக்காரருக்கு அப்பொழுதான் புரிந்தது. நிஷாவின் கருங்கூந்தலின் அடர்த்தி, மற்றும் ஷாம்பூவின் அடர்ந்த வாசம், அவள் பட்டுக்கூந்தல் தந்த ஸ்பரிசம் எல்லாம் சேர்ந்து தானாகவே அவர் கைகள் நிஷாவின் கூந்தலை அவர் முகத்தில் வைத்து தேய்த்தன.
அவர் அப்படி அவள் கூந்தலை தன முகத்தில் வைத்து தேய்க்க தேய்க்க, அவர் கைகளை மெதுவாக தன் கைக்கொண்டு பற்றி விரித்து, அப்படியே தன் கூந்தல் பின்னாடி விழும் வாறு நிமிர்ந்தாள்.
‘என்ன சார்? எப்டி இருந்துச்சு?’
‘வேற மாறி இருந்தது மா.. நா இத அனுபவிச்சதே இல்ல..’
‘ஹ்ம்ம்.. இன்னும் நெறைய அனுபவிக்கலாம்.. இப்போ எழுந்து வந்து, என் முடிய புடிச்சி என்ன ப்ரா செக்ஷனுக்கு கூட்டிட்டு போங்க’ என்று சொல்லிக்கொண்டே, மறுபடியும் போனி டைல் போட்டாள் நிஷா.
![[+]](https://xossipy.com/themes/sharepoint/collapse_collapsed.png)
