Incest குலுங்கித் தளும்பும் கொங்கை கொண்ட மங்கை என் தங்கை.

[Chellapandiapple]

I miss ragavi
Monor bro..
Please consider

[Unknown _tamil]

@monor inthaa story uhm konjaam parugaa yella storys uhm update panurigaa ithaa thavira ithayum update potta nalla irukum

[Chellapandiapple]

We miss cute ragavi sister

[Eros1949]

இதை தொடருங்க பிளீஸ்

[monor]

ரசிக நண்பர்களின் கோரிக்கைக்கு இணங்க இந்த கதை தொடர்கிறேன்.

[Chellapandiapple]

ரசிக நண்பர்களின் கோரிக்கைக்கு இணங்க இந்த கதை தொடர்கிறேன்.

Wow
Kekkave romba santhosama irukku

[Terrorraj]

ரசிக நண்பர்களின் கோரிக்கைக்கு இணங்க இந்த கதை தொடர்கிறேன்.

இந்தக் கதையை திரும்ப தொடங்க வந்ததற்கு மிக்க மகிழ்ச்சி

[omprakash_71]

I am waiting for your hottest update boss

[Chellapandiapple]

I am waiting

[Unknown _tamil]

Superb waiting for update

@Monor weekend update ethavathu irukaa

[Chellapandiapple]

Thanks again monor bro

[reshmi]

waiting for update

[mayavan]

நண்பா கதை எல்லாம் மிக அருமையாக இருக்கிறது ஒரே ஒரு குறை என்ன வென்றால் கொஞ்சம் கதைக்கு ஏற்றால்போல் போட்டோஸ் போட்டு சொன்னால் இன்னும் அனைவரின் அடி மனதில் நிற்கும் .

Mulai superb

[omprakash_71]

Please Continue this hottest story boss

[Vignesh301297]

தலைவரே ரொம்ப காக்க வைக்கதீங்க ப்ளீஸ்

[monor]

பகுதி- 139

லதாவும் தன் அம்மாவை கட்டி அணைத்து, “ரொம்ப தேங்க்ஸ்மா. இப்படி ஒரு அண்ணன்கிட்டே கன்னி கழியத்தான் இவ்வளவு நாளா காத்துகிட்டு இருந்தேன். இனிமே அண்ணன் ஆசைப்படி ஒவ்வொன்னா கத்துகிட்டு, அவர் ஆசைப்படி நடந்துக்குவேன்.” என்று சொல்லி சித்தியின் கன்னத்தில் முட்தமிட, சொர்க்க சுகத்தில் ஒருவரை ஒருவர் அணைத்தபடி அப்படியே பின்னிப் பிணைந்து கிடந்தோம்.

“ரவி,….” என்று சொல்லி ராஜா என் தோளில் தட்டவும்தான் நான் சுய நினைவுக்கு வந்தேன்.

“என்னடா,….. நான் சொன்ன கதையை கேட்டு கற்பனை கனவுலகத்துக்கே போய்ட்டே போல இருக்கு?!!!”

“ஆமாண்டா,…. நீ சொல்ல சொல்ல அதை அப்படியே நினைச்சுப் பாத்தேன். வெரி இன்ட்ரஸ்டிங்க். நீ ரொம்ப கொடுத்து வச்சவன். சரி,…. எனக்கு நேரமாய்டுச்சு. நான் கிளம்பறேன். இந்த வாரம் ஊருக்கு போறப்போ ஒரு நாள் லீவு போட்டுட்டு சாமியாரை பாக்க போலாம்னு இருக்கேன். நீயும் அவசியம் வரணும்.”

“ நான் இல்லாமலா,… நான் கட்டாயம் வந்திட்றேன். நீ போய் ஆக வேண்டிய வேலையைப் பாரு” என்று ராஜா சொல்லி என்னை வழி அனுப்பி வைக்க, நான் ஃபார்ச்சூன் லாட்ஜிலேர்ந்து கிளம்பி என் இருப்பிடத்திற்கு வந்தேன்.

ஒரு நாள் ராஜாவுக்கு போன் செய்தேன்.

“ராஜா,…நாளைக்கு தஞ்சாவூர்ல இருக்கிற அந்த ஜோஸியர்கிட்டே, நானும் அம்மாவும் போலாம்னு இருக்கோம். நீ எங்க வீட்டுக்கு வந்துட்டா மூணு பேரும் சேர்ந்து போய்டலாம்.”

“சரி,…. ரவி,…. நான் நாளைக்கு காலைலே உங்க வீட்டுக்கு வந்திட்றேன்.”

அடுத்த நாள்.

ரவி எங்கள் வீட்டு விலாசத்தை வைத்து எப்படியோ தேடிக் கண்டு பிடித்து வீட்டுக்கு வந்து காலிங்க் பெல்லை அழுத்த, நான்தான் போய் கதவைத் திறந்தேன்.

“டேய்,…. ராஜா,…. பரவாயில்லையே காலைலேயே வந்துட்டே” என்று சொல்லி அவனை வரவேற்று வீட்டு ஹாலில் உட்கார வைக்க, சமையல் கட்டிலிருந்து வந்த அம்மா, ராஜாவுக்கு ஒரு வணக்கம் சொல்லி, “வாங்க தம்பி ஊர்ல எல்லோரும் சௌக்கியமா?” என்று கேட்டு விட்டு அவனுக்கு காபி போட சமையலறைக்கு சென்று விட்டார்கள்.

காலேஜுக்கு கிளம்பிக் கொண்டிருந்த ராகவி, கூந்தலை பின்னலிட்டபடியே அவள் ரூமிலிருந்து, “அம்மா,…அம்மா” என்று சமையல் கட்டை நோக்கி அழைத்தபடியே ஹாலுக்கு வர, என் தங்கையைப் பார்த்த ராஜா, அவளை யார் என்பது மாதிரி பார்க்க, ராகவியும், இவர் யாரோ என்பது போல பார்க்க, இருவர் சந்தேகத்தையும் போக்கும் விதமாக, “ராகவி,… என் ஃப்ரண்ட் சொல்வேனே ராஜா. இவர்தான்.”

“ஓ,…. வணக்கம்ண்ணா” என்று சொல்லி ஒரு சிறு புன்னகையை மட்டும் உதிர்த்து விட்டு, எங்களைக் கடந்தாள்.

காலை டிபன் மசால் தோசை தயார் செய்து அம்மா அனைவருக்கும் பரிமாற, நானும் ராஜாவும் டைனிங்க் ஹாலில் உட்கார்ந்து சாப்பிட்டோம். ராகவி சமையலறையிலேயே அம்மாவோடு உட்கார்ந்து சாப்பிட்டாள்.

சாப்பிட்டு முடித்து விட்டு ராஜா தம் அடிக்க மொட்டை மாடிக்கு செல்ல, நானும் கூடப் போனேன்.

பேச்சு வாக்கில் ராஜா, “நாம டிபன் சாப்பிட்டுகிட்டு இருந்தப்போ, அங்கே ஜடை பின்னிகிட்டே வந்தது ராகவிதானே?!!”

“ஆமாடா,…”

“ரொம்ப அழகா இருக்காடா. சூப்பர் ஃபிகர்!! இவளை மாதிரி ஒரு தங்கச்சியும் சரி,…ஒய்ஃபும் சரி,…கிடைக்கறதுக்கு ரொம்ப கொடுத்து வச்சிருக்கணும். பாவம் கல்யாணம் செஞ்சவனுக்கு அந்த அதிர்ஷ்டம் இல்லே. நான் அப்பவே சொன்ன மாதிரி, எப்படியாவது, உங்க ரெண்டு பேருக்கும் கல்யாணம் செஞ்சு வைக்கறதுதான்டா ஒரு ஃப்ரண்டா நான் உனக்கு செய்யப்போற உதவி.”

“சரிடா,…. நாம மேலே வந்து ரொம்ப நேரமாச்சுன்னு நினைக்கிறேன். கீழே அம்மா தேடுவாங்க. வா கீழே போகலாம்.”

கீழே வந்த போது அம்மா புறப்பட்டு தயாராக இருக்க,…. ராகவி பக்கத்து தெரிவில் இருந்த தன் தோழி ஒருத்தியை பாக்க போய் இருந்தாள்.
புறப்பட்டு, அப்பாவிடம் சொல்லி விட்டு நாங்கள் மூவரும் ஒரு காரில் தஞ்சாவூரில் இருந்த அந்த ஜோஸியர் வீட்டுக்கு பயணமானோம்.

11 மணிக்கெல்லாம் ஜோஸியர் இருக்கும் ஏரியாவை அடைந்து விட்டோம். கொஞ்ச தூரம் நடந்து பங்களா போல இருந்த ஜோஸியர் வீட்டை அடைந்தோம். அங்கிருந்த ஹாலில் இருந்த பெஞ்சில் எங்களுக்கு முன்னால் ஒரு 5 பேர் உட்கார்ந்திருந்தார்கள். நாங்களும் அந்த வரிசையில் உட்கார்ந்தோம். ராஜா என் அம்மாவையே ஒரு மாதிரியாக பார்த்துக் கொண்டிருந்தான்.


அவன் எதற்காக அப்படி பார்க்கிறான் என்று என்னால் புரிந்து கொள்ள முடியவில்லை. சைட் அடிப்பது மாதிரியும் தெரியவில்லை.

கொஞ்ச நேரம் கழித்து ராஜா ‘வெளியே போலாம்’ என்று எனக்கு சைகை காட்ட, நான் அம்மாவிடம், “முன்னால பிள்ளையார் சிலை ஒன்னு இருக்கு. அதை நாங்க போய் கும்பிட்டுட்டு வர்றோம்மா. நீங்க இங்கேயே இருங்க.”

“ரவி,…. நானும் வர்றேனே?!!”

“நீங்க வந்துட்டா வரிசை போய்டும். அதனால இங்கேயே உக்காந்து இருங்க, நாங்க போய்ட்டு ஒரு அஞ்சு நிமிஷத்துல வந்திட்றோம்.”

“சரி,…. போய்ட்டு சீக்கிரம் வாங்க.” என்று அம்மா சொல்ல, நானும் ராஜாவும் ஆள் இல்லாத ஒரு இடத்துக்கு போனோம்.

“என்னடா?,….. எதுக்குடா வரச் சொன்னே?!!”

“இல்லடா,…. ஒரு சந்தேகம். அதை கிளீயர் பண்ணதான் வர சொன்னேன்.”

“என்ன சந்தேகம்?”

“இப்ப உங்க அம்மா முழுகாம இருக்காங்களா?”

“ஆமாடா,…3 மாசம்.”

“கையை கொடுடா. கங்கிராஜுலேஷன்ஸ். இந்த விஷயத்தை என் கிட்டே நீ சொல்லவே இல்லையே?”

“ஏதோ ஞாபகத்துல சொல்லாம விட்டுருப்பேன்டா. சாரிடா,…”


“பரவாயில்லே. எப்படிடா கரெக்ட் பண்ணினே?”

“எல்லாம் அதுவா நடந்ததுடா. நான் எதுவும் பிளான் பண்ணல. 3 மாசத்துக்கு முன்னால மதுரைக்கு, அம்மாவோட ஃப்ரண்ட் பையனுக்கு கல்யாணம் ஒன்னு நடந்தது. அதுக்கு போய் இருந்த போது, எங்க ரெண்டு பேருக்குள்ள அது நடந்துடுச்சு.”


“ம்,….இப்ப சொந்த வீட்லேயே சொந்த அம்மாவையே கீப்பா வச்சிருக்கே?!!?”


“ச்சீய்!!,…. போடா. கீப்பெல்லாம் இல்லே. பக்கா ஒய்ஃப்.”

“என்னடா சொல்றே?!!” என்று கேட்டு அதிர்ந்தான் ராஜா.

“ஆமாடா,…. திருப்பரங்குன்றம் கோயில்ல வச்சு, அவளுக்கு நான் தாலி கட்ட வேண்டியதா ஆய்டுச்சு.”


“ஒரு தாலிதாண்டா கழுத்துல தெரியுது? அது உங்க அப்பா கட்டின தாலியா இருக்கணும். நீ கட்டின தாலி?!!”


“மறைச்சு வச்சிருப்பாங்கடா.”


‘ம்,….அதான் பாத்தேன். உங்க அம்மாவை பாக்கிறப்போ எதோ ஒரு பொலிவோட, முன்னே பாத்ததை விட இப்ப அழகா இருக்காங்க. வயிறு கூட கொஞ்சம் மேடு தட்டி போய் இருக்குது. கர்ப்பமா இருக்கிற பொம்பளையோட கலை உங்க அம்மா முகத்துல தெரியுது.”


“ஓ!!!,….அதான் என் அம்மாவை அப்படி பாத்தியா?”

“ம்,…. நேரமாச்சு. சரி,…. வாடா கியூ நகர்ந்திருக்கும். உங்க அம்மா வேற அங்கே தனியா இருப்பாங்க. போலாம்.”

நாங்கள் போகவும் எங்கள் முறை வரவும் சரியாக இருந்தது.

ஜோஸ்யரின் அறைக்குள்ளே நானும், ராஜாவும், அம்மாவும் உள்ளே போக, கதவு சாத்தப்பட்டது.

உள்ளே ஊதுபத்தி புகையும் சாம்பிராணி வாசனையும் கலந்து சூழ்ந்த பத்துக்கு பத்து அறையின் மத்தியில் தரையில் புலித் தோலின் மீது உட்கார்ந்திருந்த காவி உடை அணிந்த ஜோஸியர் எங்களைப் பார்த்து எங்களை அவர் முன் தரையில் உட்காரச் சொல்லி சைகை செய்தார்.

அம்மாவுக்கு தெரியாமல் ராஜா அவரைப் பார்த்து கண் அடித்தான்.

நாங்கள் அவர் முன் உட்கார்ந்ததும், ஜோஸியர் அவர் முன் வைக்கப்பட்டிருந்த சாமிப் படங்களை பய பக்தியாக வணங்கி, திரு நீரை எடுத்து தன் நெற்றி நிறையப் பூசிக்கொண்டு, அம்மாவைப் பார்த்து “ம்,… உங்க பிரச்சினை என்ன சொல்லுங்க தாயே” என்றார்.

அம்மாவும் ராகவியின் பெயரைச் சொல்லி பிரச்சினைகளைச் சொல்ல, அதைக் கண்மூடி கேட்டுகொண்டவர் புரிந்து கொண்டு, ஐந்து சோளிகளை கையில் அள்ளி, கண்களை மூடி, வாய்க்குள் ஏதோ முணு முணுத்து, தரையில் உருட்ட, மூன்று சோளிகள் குப்புறக் கவிழ்ந்து, இரண்டு சோளிகள் நிமிர்ந்து நின்றன.

கண் திறந்து சோளிகளைப் பார்த்தவர் கை விரல்களை நீட்டி கணக்குப் போட்டு, ‘இது சரி இல்லையே’ என்பது போல தலையை அவரே அசைத்துக்கொண்டு, மீண்டும் கண்களை மூடி சோளியை உருட்டிப் போட்டுப் பார்த்து சரி என்பது போல தலையை ஆட்டி, வாக்கு சொல்ல ஆரம்பித்தார்.

ஆசைப்பட்ட கிளியின் ஜோடிக் கிளி இறந்து போக, அன்பான கிளி மனம் வாடி சோகம் கொள்ள, இனியும் நாள் கடத்தினால், அன்பான கிளியின் மரணம் சம்பவிக்கும். அன்பான கிளியின் மரணம் தவிர்க்க அடி எடுத்து வைத்தால் பட்ட கிளை முறியும். இப்போது, அம்மா கிளியே ஆறுதலாய் இச்சை தீர்க்கும் பச்சைக் கிளி ஆனதால், ஜோடியைப் பிரிந்த கிளிக்கு, ஒரு தாய் வயிற்றில் பிறந்த கிளியே கணவன் என்ற உறவாய் அமையும். அல்லாமல் போனால் அனைத்தும் கெடும். ஒரு தாய் வயிற்றில் பிறந்த கிளிகள் ஜோடிகளானால், அன்பான ஆனந்த வாழ்க்கை உண்டாகுமென்பது விதி. – இது அருள் வாக்கு.

“ஜோஸியரய்யா,… எனக்கு ஒன்னும் புரியல. கொஞ்சம் விளக்கமா சொல்லுங்களேன்” என்று அம்மா வருத்தம் தோய்ந்த முகத்துடன் கேட்க,… ஜோஸியர் சொல்ல ஆரம்பித்தார்.

“இங்க பாருங்கம்மா. ஆயிரத்துல ஒருத்தருக்குதான் இந்த மாதிரி விதிப் பலன் அமையும். தப்புன்னு பாத்தா தப்புதான். சரின்னு பாத்தா சரிதான். சோளி சொல்ற வாக்கியப்படி, இப்படியே விட்டா, உங்க பொண்ணும், பையனும் உங்களுக்கு கிடைக்காமப் போக வாய்ப்பிருக்கு. அவங்க தீர்காயுசா இருக்கணும்னா, நீங்கதான் இதுக்கு முக்கியமா பரிகாரம் செய்யணும்.

“என்ன பரிகாரம் செய்யணும்?!! என் பொண்ணுக்கும், பையனுக்கும் இனிமே ஒரு நல்ல வாழ்க்கை அமையாதா?”

“உங்க பையனுக்கு பிடிச்ச ஏதோ ஒன்னு, இப்ப அவனை விட்டு நெடுந்தூரம் விலகிப் போகப் பாத்துச்சு. அதனால உண்டான மனக் கிலேசம் உங்க பையனை நாசம் செஞ்சுகிட்டு இருக்கு. இதுக்கு பரிகாரம் செய்யணும்னா, அவன் ஆசைக்கு ஏத்த மாதிரி நடந்துகிட்ட, அம்மாவும், மனைவியுமான ஒருத்தி, அவளுக்கு பிறந்தவளை, உன் பையனுக்கு சாஸ்திர சம்பிரதாயங்களோட மனைவியாக்கணும்.

ஆனா, அதுக்கு பின்னால பையனோட வாழ்க்கை அப்பா, அம்மா, பொண்ணுன்னு ரெட்டை கிளியோட ஆனந்த சந்தோஷமா இருக்கும். அதனால, எதுவானாலும் பையனோட ஆசைப் படி நடந்துகிட்டா எல்லாம் நல்லதாவே முடியும். ஜெய் அங்காளம்மா!!!” என்று சொல்லி, கொஞ்சம் திரு நீரை அள்ளி எங்கள் இருவர் தலையிலும் போட்டு, தட்சனையாக 500 ரூபாய் வாங்கிக்கொண்டார்.

இந்தப் பொய் சொல்வதற்காக நண்பன் ராஜா ஜோஸியரிடம் ஏற்கனவே ரூபாய் 1000 கொடுத்திருப்பது தனிக்கதை.

ஜோஸியரைப் பார்த்து விட்டு மூவரும் கிளம்பினோம். ஜோஸியர் சொன்னதைக் கேட்ட பிறகு அம்மா ஏதோ யோசனையில் அமைதியாகவே இருந்தாள். எதுவும் பேசவில்லை. ஜோஸியர் சொன்னதை வைத்து அம்மா மனதுக்குள் கணக்கு போட்டுக்கொண்டிருக்கிறாள் என்பது எங்களுக்கு புரிந்து போனது.

காரில் வரும் போது அம்மா, “ரவி அந்த ஜோஸியர் என்ன சொல்றார்ன்னு எனக்கு புரிஞ்ச மாதிரியும் இருக்கு. புரியாதமாதிரியும் இருக்கு. எனக்கு ஒரே குழப்பமா இருக்கு.”

இதைக் கேட்ட ராஜா, “அம்மா, அவர் தெளிவாதானே சொல்லி இருக்கார். இதுல புரியாததுக்கு என்ன இருக்கு?”

[monor]

பகுதி- 140



“உனக்கு என்ன தம்பி புரிஞ்சது. சொல்லு பாக்கலாம்?!!”

“ஆசைப்பட்ட கிளியின் ஜோடிக்கிளி இறந்து போக,….இப்ப ஒரு பேச்சுக்கு, ரவி அவன் தங்கச்சி ராகவி மேலே ஆசைபட்டு இருக்கான்னு வச்சுக்கோங்க,…”


“என்னப்பா சொல்றே?”


“ஒரு பேச்சுக்குதான். உங்களுக்கு புரியணும்கிறதுக்காக சொல்றேன்.”


“ம்,…”


“ஆசைப்பட்ட கிளியின் ஜோடிக் கிளி இறந்து போக,….அப்படீன்னா,…..ரவி ஆசைப்பட்ட ராகவியோட புருஷன் இறந்து விட,…”


“ம்,…..


“அன்பான கிளியின் மனம் வாடி சோகம் கொள்ள,….. ரவியோட மனசு வாடி சோகத்தில் இருக்க,….”


“ம்,….”


“இனியும் நாள் கடத்தினால் அன்பான கிளியின் மரணம் சம்பவிக்கும்,…. இப்படியே விட்டுட்டீங்கன்னா, ரவிக்கு மரணம் வரும். சூசைட் அட்டெம்ட் அப்படி இப்படின்னு ஏதாவது பண்ணுவான்.”


“என்னப்பா சொல்றே?”


“ ஜோஸியர் சொன்னதை சொல்றேம்மா.”

“ம்,….”

“அன்பான கிளியின் மரணம் தவிர்க்க அடி எடுத்து வைத்தால், பட்ட கிளை முறியும்,…. ரவி இப்படி சோகமா இருக்கானேன்னு அவனுக்கு கல்யாணம் பண்ணி வைக்க முயற்ச்ச்சி செஞ்சாலோ,இல்ல,…. ராகவிக்கு இன்னொரு மாப்பிள்ளையைப் பாத்து கல்யாணம் செஞ்சு வைச்சாலோ,….. மாப்பிள்ளைக்கும், பொண்ணுக்கும் அகால மரணம் ஏற்படும்.”


“ஆண்டவா!!!,…ம்,…”


“அம்மா கிளியே ஆறுதலாய் இச்சை தீர்க்கும் பச்சை கிளி ஆனதால், ,….. இத சொல்றதுக்கு கொஞ்சம் கூச்சமாதான் இருக்கு. அருள் வாக்குல எல்லாம் தெரிஞ்சிடும்ல,…. சொல்லட்டுமாம்மா,…என்னை தப்பா எடுத்துக்கக் கூடாது.”


“பரவாயில்லே சொல்லுப்பா,…”


“ரவிக்கு அவனோட அம்மாவான நீங்களே, அவனோட கையால தாலி கட்டிகிட்டு அவன் ஆசையை நிறைவேத்தி வச்சிருக்கிறதால, உங்க வயித்துல பிறந்த கிளிதான் அவனுக்கு ஜோடியா அமையுமாம். அப்படி இல்லேன்னா, எல்லாம் கெட்டுப் போய் நாசம் ஆகுமாம்.”

“என்ன இப்படி சொல்றீங்க தம்பி!! கடவுளே!!!,……ம்,….”


“அப்படி ஒரு தாய் வயிற்றில் பிறந்த ரவியும், ராகவியும் ஜோடி சேர்ந்தாங்கன்னா, அவங்க வாழ்க்கையிலே செல்வமும், செழிப்பும் உண்டாகி அவங்க வாழ்க்கை ஓகோன்னு அமையும்ன்னு ஜோஸியர் சொன்ன அருள் வாக்கு சொல்லுது. இப்ப உங்களுக்கு புரிஞ்சுதாம்மா?!!”


“ம்,…. புரிஞ்சுதுப்பா. எங்க ரெண்டு பேருக்கும் உள்ள உறவைப் பத்தி ரவி உன் கிட்டே சொல்லி இருப்பான்னு நினைக்கிறேன். கடவுள் அனுகிரகத்தால அப்படி ஒரு பந்தம் திடீர்ன்னு ஒரு விபத்து மாதிரி ஏற்பட்டு போச்சு. அதை விடப்பா. இப்ப அண்ணனுக்கும், தங்கச்சிக்கும் கல்யாணம் செஞ்சு வைக்கணும். இதுக்கு ஊர் உலகம் ஒத்துக்குமாப்பா?”


“ஊர் உலகம் என்ன சொல்றதும்மா. பெத்தவங்க,….அதாவது, நீங்களும், ரவியோட அப்பாவும் சேர்ந்து முடிவு செஞ்சா போதும். மத்ததை நாங்க பாத்துக்கறோம்.”


“கல்யாணத்தை சாஸ்திர சம்பிரதாயங்களோட செய்யணுமாமே?”


“ஒன்னும் கவலைப்படாதீங்கம்மா. நான் எல்லா ஏற்பாடும் பண்றேன். ரவியோட அப்பாவை இந்த கல்யாணத்துக்கு சம்மதிக்க வைக்க வேண்டியது உங்களோட பொறுப்பு. பொண்ணுக்கு அப்பா, அம்மா நீங்கதான். பையனுக்கும் அப்பா, அம்மா நீங்கதான். பொண்ணுக்கு தாய் மாமனா நான் இருந்துட்டு போறேன்.”


“ரொம்ப நன்றிப்பா,…..ஆனா, ராகவி இதுக்கு என்ன சொல்வாளோ தெரியலையே?:”


“ ராகவியும் அவ அண்ணனும், ஏற்கனவே லவ்வராதான் பழகிட்டு இருக்காங்க. உங்க கட்டாயத்துனாலதான் வேற ஒருத்தனுக்கு மனசை கல்லாக்கிகிட்டு கழுத்தை நீட்டுனா. இப்ப அவ புருஷனே போனதுக்கப்புறம், அவ அண்ணனை கல்யாணம் செஞ்சுக்க ஏங்கி காத்துகிட்டு இருக்கா. உங்க அனுமதிக்காகத்தான் வெயிட்டிங்க். “

அட,…. பகவானே!!!” இடி தாக்கியது போல அதிர்ந்தாள் அம்மா. அப்புரம் எதுவும் பேச வில்லை. அமைதியாகவே மூவரும் வந்தோம்.


பயணம் முடித்து வீட்டுக்கு வந்தோம்.

வீட்டுக்கு வந்து காபி குடித்து விட்டு கொஞ்ச நேரம் வேறு விஷயங்களைப் பேசி விட்டு, எங்களிடம் சொல்லிவிட்டு ராஜா கன்னியாகுமரிக்கு புறப்பட்டான்.

ராஜா புறப்பட்டுப் போன கொஞ்ச நேரத்தில், அப்பா அம்மாவிடம் கேட்டார்.


“ஜோஸியர் என்ன சொன்னார்?”


“ அது வந்துங்க,….நம்ம குடும்பத்தை ஆபத்து சூழ்ந்திருக்காம். பரிகாரம் பண்ணலேன்னா, நம்ம பையன், பொண்ணு உயிருக்கு ஆபத்தாம்.”


“என்னடி சொல்றே?”


“ஆமாங்க. அதை கேட்டதிலேர்ந்து எனக்கு ஒரே கவலை. பயமா இருக்குங்க.“


“அதுக்கு என்னதான் பரிகாரம் செய்யணுமாம்?”


“ம்,.. ஒரு பரிகாரம் சொன்னார். ஆனா, அதை நம்மளால செய்ய முடியாது.”


“செய்ய முடியாதபடி அப்படி என்னடி பரிகாரம்?”


“அதை எப்படி சொல்றது? அது ஒரு அசிங்கமான பரிகாரம். அது வேண்டாம். நம்ம பிள்ளைங்க நமக்கு இல்லேன்னு நினைச்சுக்கலாம். என்ன பண்றது? என்று சொல்லி மூக்கை சிந்தி கண்ணீர் விட்டாள்.


“ஏய்,….அழாதேடி. அல்பாயுசுலே போகறதுக்காகவா தவம் கிடந்து லட்டு மாதிரி ரெண்டு பிள்ளைங்களை பெத்து படிக்க வச்சு, இவ்வளவு நாள் பாசமா வளத்து, நம்ம கடைசி காலத்துல நம்மள காப்பாத்துவாங்கன்னு நினைச்சுகிட்டு இருக்கோம்? எந்த பரிகாரம்னாலும் சொல்லு, பிள்ளைங்களுக்காக செஞ்சிடலாம். எனக்கு ஊர் உலகத்தைப் பத்தி கவலை இல்லே!!”

“எனக்கு எப்படி சொல்றதுன்னு தெரியலேங்க.”


“எப்படின்னாலும் பரிகாரம் செஞ்சுதானே ஆகணும். நம்ம வம்சமே அழிஞ்சு போறதுக்கு பதிலா, மனசை கல்லாக்கிட்டு அந்த பரிகாரத்தை செஞ்சிடலாம். என்ன பரிகாரம் சொல்லு.”

“ நான் சொல்றதை வச்சு என்னை தப்பா எடுத்துக்கக் கூடாது. இது ஜோஸ்யர் சொன்னதுதான்”


“ம்,… தைரியமா சொல்லு. நான் தப்பா எடுத்துக்க மாட்டேன்.”


“ நம்ம ரவிக்கு ரெட்டை கல்யாணம் பண்ணி வச்சா, வந்துகிட்டு இருக்கிற ஆபத்து விலகிடும்னு ஜோஸ்யர் சொன்னார்.”


“என்னது,…. ரெட்டை கல்யாணமா? ஒரு கல்யாணம் பண்ணி வைக்கறதுக்குள்ளேயே அவனவனுக்கு முழி பிதுங்குது. இதுல ரெட்டை கல்யாணம் எப்படி பண்ணி வைக்கறது? இப்பதான் கடனை உடனை வாங்கி ராகவிக்கு கல்யாணம் செஞ்சு வச்சு இப்படி ஆய்டுச்சு. அவ அமங்கலியாகி,…..அந்த கவலையே இன்னும் தீந்த பாடில்லே. இந்த நிலைமையிலே ரவிக்கு ரெண்டு பொண்ணு யார் கொடுப்பா?”

“பொண்ண வெளியிலே எங்கேயும் தேட வேண்டியது இல்லே. “

“பின்னே?!!!”

“நம்ம வீட்லேயே இருக்கு!!!”

“என்னது,…. நம்ம விட்லயா?!!!”

“ஆமாங்க,….யாரை கல்யாணம் பண்ணி வைக்கணும்னு ஜோஸியரே சொல்லிடாருங்க.”

“ம்,…. யாரை கல்யாணம் பண்ணி வைக்கணுமாம்?”

“என்னையும், ராகவியையும்தான் அவனுக்கு கல்யாணம் செஞ்சு வைக்கணுமாம்.”

“ஐயோ!!!! என்னடி இது குண்டை தூக்கி போடறே? சமூகம் ஒத்துக்கலேன்னாலும், ராகவியை அவனுக்கு கல்யாணம செஞ்சு வச்சிடலாம். சரி. நான் உனக்கு தாலி கட்டி இருக்கிறப்போ, அவனோட அம்மா நீ. அவனை எப்படி கல்யாணம் பண்ணிப்பே?!!” இதைக் கேட்டு அதிர்ந்தார் அப்பா.

“அதனாலதான் ஆரம்பத்துலேயே சொன்னேன். இந்த பரிகாரத்துல ரொம்ப சிக்கல் இருக்கு. அசிங்கமாவும் இருக்கு. அதனால வேண்டாம்ன்னு.”

“பரிகாரத்தை செய்ய நான் ஒன்னும் அசிங்கப் படலே. எப்படி செய்யறதுன்னுதான் யோசிக்கறேன். ஆக்ஸிடண்ட் ஆனதுலேர்ந்து எனக்கும் முடியாமத்தான் இருக்கேன். பாவம் நீயும் சம்சார சுகம் கிடைக்காம, உன்னோட உணர்ச்சிகளை அடக்கி வச்சுகிட்டு, ஏனோ தானோன்னு வாழ்ந்துகிட்டு இருக்கே. இன்னொருத்தரோட நீ சந்தோஷமா இருந்தா அது எனக்கும் சந்தோஷம்தான். அதுவும் நீ நம்ம பையனுக்கே பொண்டாட்டி ஆகி, அவனோட சந்தோஷமா குடும்பம் நடத்துறதை பாக்க எனக்கும் ஆசைதான். ஆனா, ஊர் உலகத்துக்கு தெரியாம எப்படிடீ?”


“நாம ரெண்டு பேரும் மனசு வச்சு, கடவுளை வேண்டிகிட்டா எல்லாம் நல்ல படியா நடக்கும்ங்க. “


“எப்படியோ, நம்ம பில்ளைங்க சந்தோஷமா இருக்கணும். நீ என்ன செஞ்சாலும் சரி. அதுக்கு நான் ஆதரவா இருக்கேன்.” என்று சொன்னதும், அம்மா அப்பாவின் காலில் விழுந்து அவர் கால்களை அவள் இரு கைகளாலும் தொட்டு கும்பிட, நானும் அம்மாவோடு ஜோடி சேர்ந்து அப்பாவின் காலில் விழுந்தேன்.


எங்கள் இருவரையும் தூக்கி நிறுத்திய அப்பா, “என்னடா ரவி,… இதுல உனக்கு சந்தோஷம்தானே?”


மனதில் பொங்கி வழிந்த சந்தோஷத்தை, மகிழ்ச்சியை வெளிக்காட்டாமல், சந்தோஷம் என்பது போல, வெறும் தலையை மட்டும் ஆட்டினேன்.


“இந்தாடா இப்பவே என் பொண்டாட்டியை உன் கையிலே பிடிச்சு கொடுத்துட்டேன். காலம் பூரா இவளை சந்தோஷமா வச்சுக்க வேண்டியது உன்னோட பொறுப்பு. நல்ல நேரம் பாத்து உனக்கு உன் அம்மாவையும், உன் தங்கச்சி ராகவியையும் கல்யாணம் செஞ்சு வைக்கறதுல எனக்கு சந்தோஷம். ரெண்டு பேரையும் கண் கலங்காம, பத்திரமா, சந்தோஷமா பாத்துக்குவே இல்ல?!!”


“நிச்சயம் பாத்துக்குவேன்ப்பா. இப்படி ஒரு நல்ல மனசோட இருக்கிற உங்களுக்கு நான் எப்படி நன்றி சொல்றதுன்னு தெரியலே.”


“ நன்றி எல்லாம் ஒன்னும் சொல்ல வேண்டாம். நீ என் மகன். எனக்கு பிறகு நீதான் இந்த குடும்பத்தை பாத்துக்கணும். நாம மூணு குடும்பமா பிரிஞ்சு போகாம, நம்ம குடும்பத்துக்குள்ளேயே, நீங்க மூணு பேரும் சந்தோஷமா ஒரே குடும்பமா இருந்தா அதுவே எனக்கு போதும்.

[monor]

greek copy and paste

[monor]

[monor]