Adultery மகளிர் தினம்

[Rochester]

Super update

[zulfique]

Fuck and make her pregnant soon

[Karthik Ramarajan]

Very nice

[Nandhinii Aaryan]

இவ்வளோ நாள் பேச துணைக்கு ஆள் கூட இல்லாமல் நம்ம மேல யாரும் அக்கறை படாம வாழ்ந்துட்டோம் இப்ப ஒரு ஜீவன் நம்மையே சுத்தி வந்து என்னோட தனிமையை போக்கிருக்கு இப்ப அவன் கூட பேச டைம் ஸ்பெண்ட் பண்ண மனசு ஏங்குது... டேய் ஆகாஷ் பேசாம நீ தம்பியாவே பொறந்து இருக்கலாம் என்று மனதில் யோசித்து விட்டு என்னுடைய ரூமிற்கு சென்று சேலையை உருவி போட்டு வெறும் ஜாக்கெட், பாவாடையும் கண்ணாடி முன் நின்று பார்த்தேன். ஆமா காலேஜ் படிக்குற பொண்ணு மாதிரி தான் இருக்கேன் என மனசுக்குள் சிரித்தேன்.

தனிமையில் உடை மாத்தும் போது கூட உடல் வெளியே தெரியாமல் நேர்த்தியாக ஜாக்கெடை கழட்டி பாவடையை மார்பு வரை தூக்கி பல்லால் கடித்துக் கொண்டு நைட்டியை மேலே வழிய அணிந்து பாவடையை தாங்கி இருந்த பற்களை விடுவித்து நைட்டி மாற்றும் நான் என்று ஏனோ இவ்வாறு என்னை ரசித்துக் கொண்டு இருந்தேன்.

பாவடை என் தொப்புளுக்கு மேல் இருந்தது அதை கொஞ்சம் கொஞ்சமாக கீழே இறக்கினேன். என்னுடைய தொப்புள் முழு வட்டமாக இல்லாமல் மேலே அரை வட்டம் குழியாகவும் கீழே அரை வட்டம் கொஞ்சம் நேராக குழி இல்லாமல் இருக்கும். அப்பறம் என்னுடைய பிரகன்ஸி தழும்புகளை தடவி பார்த்தேன். பின் என்னுடைய ஜாக்கெட்டை அவுத்து கருப்பு நிற பிராவுடன் நின்றேன் பின் பாவாடையும் அவுத்து கண்ணாடியை பார்த்தேன் என்னுடைய அழகை என்னாலேயே நம்ப முடியவில்லை ஒரு மாடல் போல நின்று கொண்டு இருந்தேன்.

பின் ஏதோ ஞாபகம் வந்தவளாய் "ச்சீ என்ன நந்தினி பண்ற" என என் தலையில் அடித்துக் கொண்டு வேகமாக நைட்டியை மாட்டி வெளியே வந்து டின்னர் ரெடி பண்ண தயாரானேன்.

இரவு அவனுடைய மெசேஜ் வரவே அதற்கு பதிலளிக்க மனசு ஏங்கியது.‌ அவர் பக்கத்தில் படுத்து தூங்கி கொண்டு இருந்தாலும் ஒரு மனது என்னை தடுத்துக் கொண்டிருந்து. நெட்டை ஆஃப் பண்ணி கஷ்டப்பட்டு தூக்கம் வர வைத்து தூங்கினேன்.

அடுத்த நாள் சனிக்கிழமை கணவர் ஆபிஸிற்கு சென்றார். நான் என் மகனுடைய ரூமிற்கு சென்று அவனுடைய பெட் ஷுட்டை உருவினேன்.

"டேய் ஆர்யன் தூங்குனது போது எந்திரி டா"

"மம்மி இன்னும் கொஞ்சம் நேரம்"

"நோ வே ஆல்ரெடி ரொம்ப தூங்கிட்ட எந்திரி" என சீலிங் பேனை ஆஃப் செய்தேன். அவன் கோவத்தில் எந்திரிச்சு பல் விளக்கி விட்டு வரவே அவனுக்கு டிபனை பரிமாறினேன்.

"இன்னைக்காவது ஹோம் வொர்க் முடிப்பியா? படிப்பியா?‌இல்ல டிவி முன்னாடி கேம் போட்டு உக்கார போறியா?"

"மம்மி....."

"போதும் நீ என்ன சொல்ல போறேன்னு நாளைக்கு லீவு தானேனு அதானே" கையில் தோசை கரண்டியை வைத்துக் கொண்டு அவனை முறைத்து பார்த்துக் கொண்டு இருந்தேன்.

"......."

"என்ன பதிலை காணோம்?"

"இவ்வளோ ஸ்டிரிக்டா இருக்காத மம்மி... டாடி ஒன்னும் சொல்ல மாட்டாரு நான் அவருகிட்ட பேசிகிடுறேன்"

"ம்ம்ம்ம் உங்க அப்பாவா parents Teacher meetingல பதில் சொல்ல போறாரு? நான் தானே அங்கே நிக்கனும்.. உங்க அப்பா ஸ்டிரிக்டா சொல்லிட்டாரு படிச்சா மட்டும் allow பண்ணுனு"

"சரி"

"அதை கொஞ்சம் சிரிச்சிட்டு சொல்லு எருமை.. படிக்க சொன்ன கறி வலிக்குமே"

"ஈஈஈ சரி மம்மி"

"ஹோம் வொர்க் முடிக்காம நீ ரூம் விட்டு வெளியே வர கூடாது புரியுதா? அப்ப தான் நான் அலோவ் பண்ணுவேன்"

என்னுடைய மகன் ரூமிற்கு சென்று கதவை சாத்த நான் போனை எடுத்துக் கொண்டு என்னுடைய ரூமிற்கு சென்று கதவை சாத்தினேன்.

"ஹாய் ஆகாஷ்" அவனிடம் இருந்து உடனே ரிப்ளே வந்தது

"ஹாய் அக்கா"

"என்ன பண்ற?"

 "உங்களுக்காக தான் வெயிட்டிங் மேடம்" நமக்காக ஒரு பையன் வெயிட் பண்றானு நினைக்கும் போது கொஞ்சம் பெருமையாக இருந்தது.

"ஆஹான்"

"கேன் வீ ஸ்பீக் இன் கால் அக்கா?"

"ஓகே கால் மீ"

"ம்ம்ம் சொல்லுடா"

"உங்க கூட நிறைய பேசனும்னு தோணுது ஆனா உங்க குரல் கேட்டதுக்கு அப்புறம் எல்லாமே மறந்து போயிடுது"

"டேய் சினிமா பாக்குறதை கம்மி பண்ணு டா"

"உண்மைதான் உங்க குரல் குயிலை விட இனிமையா இருக்கு தெரியுமா"

"இதெல்லாம் உன் ஆளு கிட்ட சொல்ல வேண்டிய லைன்ஸ்டா இதெல்லாம் இந்த ஆண்டிகிட்ட சொல்லி வேஸ்ட் பண்ணிட்டு இருக்க"

"யாரு நீங்க ஆண்டியா மண்டே என் கூட அட்மிஷன் போட வர போறிங்கள அப்ப தெரியும்"

"நான் எப்ப வரேனு சொன்னேன்"

"பொய் சொல்லாதீங்க நேத்து சேட் எடுத்து பாருங்க"

"அது சும்மா டா என்னால வர முடியாது"

"சரி வர வேண்டாம்" என கோபமாக கால் கட் செய்தான்

நான் அவனை திரும்பி பல முறை அழைத்தேன். தொடர்ந்து கால் கட் செய்தான்.

"இங்கே பாரு இப்ப கால் அட்டண்ட் பண்ண போறியா இல்லையா? பிளிஸ் அட்டண்ட் பண்ணு என்னை கெஞ்ச வைக்காதே" என மெசேஜ் அனுப்பினேன்.

அவனே கால் செய்தான்.. "சார்க்கு என்ன அவ்வளோ கோவம்?"

"பின்னே இருக்காதா என் மேல யாருக்கும் அக்கறை இல்லைனு தான் உங்களை கூப்பிட்டேன் ஆனா உங்களுக்கும் என் மேற அக்கறை இல்லை என அழும் குரலில் பேசினான்"

"டேய் ஆம்பள பிள்ளை தானே நீ? எதுக்கு அழகுற‌? லூசு நான் கூட சும்மா விளையாடினேன் டா, உன் கூட நான் விளையாட கூடாதா? சொல்லு நான் விளையாடல"

"ம்ம்ம் அப்ப வருவீங்களா?"

"ம்ம்ம் நான் வர்றேன் போதுமா?"

"அப்படியே அந்த சுடிதார்?"

நான் சிரித்துவிட்டு "சரி சுடிதார் போட்டு வர்றேன்"

"டாப் & லெக்கின்ஸ் உங்க கிட்ட இருக்கா?"

"ம்ம்ம் உன்னைய கொல்ல போறேன் பாரு அதுலாம் இல்ல அது போடவும் மாட்டேன்"

"ப்ளீஸ் ப்ளீஸ் ப்ளீஸ்"

"டேய் சீரியஸாதான் பேசுறீயா நோ வே சான்ஸே இல்ல"

"நந்தினி நீ டாப் & லெக்கின்ஸ்ல இன்னும் அழகாக யங்கா இருப்பா, நான் சொன்ன மாதிரி உன்னைய நியூ அட்மிஷனா கேப்பாங்க பாரு"

அவன் சொல்ல சொல்ல நான் உருகினேன். சிணுங்கும் குரலில் "ஹிம்ம்ம் வேணாம்டா"

"உன்னோட வொர்த் உனக்கே தெரியல..‌ நீ அப்படி வந்தா இப்ப இருக்கிற பொண்ணுங்களுக்கு போட்டியா அவ்வளோ அழகா இருப்ப"

எனக்கு வெட்கம் பீறிட்டு கொண்டு வந்தது "......."

"என் வயசு பசங்க உன்னைய காலேஜ் சேர வந்த பொண்ணுன்னு நினைச்சு பிரோபஸ் பண்ணாலும் ஆச்சரிய படுறதுக்கு இல்ல"

அதை அப்படியே என் கண் முன்னே யோசித்து பார்த்தேன் என்னில் பாதி வயது கொண்ட ஒரு வாலிபன் என் அழகில் மயங்கி பிரோபஸ் செய்வது மாதிரி என்னுள் ஏதோ மாற்றம் ஏற்படுவதை உணர முடிந்தது. நீண்ட வருடங்களுக்குப் பின் எனது மனதிலும் உடலிலும் காம உணர்ச்சிகள் துளிர் விட்டு மலர தொடங்கியதற்கான அறிகுறி அது.

"என்ன ஆச்சுங்க பதிலே காணோம்"

"ம்ம்ம் ஒன்னுமில்ல" என்னுடைய கால்களுக்கு இடையே ஏதோ ஒரு ஈர உணர்வு ஏற்படுவதை உணர முடிந்தது

"நீங்க எதுக்கும் கவலை படாதீங்க இன்னைக்கு சாயங்காலமே போயி உங்களுக்கு டாப்-ம் லெக்கின்ஸ்-ம் எடுத்துடுவோம் ஓகே"

"ஓகே"

"நீங்க நார்மலா தானே இருக்கீங்க என்னாச்சு"

"ஒன்னுமில்லை நான் அப்புறம் பேசுறேன்" என்று காலை கட் செய்து டவலை எடுத்துக் கொண்டு பாத்ரூம் சென்று கதவை சாத்தினேன்.

நைட்டியை உருவி போட்டு பேண்டியை பார்த்தேன் அது முழுவதும் ஈரமாக இருந்தது. அதை கழட்டி பாக்கெட் தண்ணீரில் முக்கினேன். பிராவையும் கழட்டி முழு அம்மணமாக ஷவரை திறந்து குளிர்ந்த நீரில் என் உடல் உஷ்ணத்தை தணித்தேன்.

எது நடக்க கூடாது என்று நினைத்தேனே அது நடந்து கொண்டிருக்கிறதே.. இது இனிமேல் நடக்க கூடாது.. இவ்வளவு வருடங்கள் உடல் சுகத்தை மறந்து இருந்தது எல்லாம் வீணாகி விடுமோ? அவர் என்னை தொட மாட்டார் அதனால் அந்த உணர்ச்சிகள் வந்தால் கட்டுப்படுத்துவது கஷ்டம் என அதை மறந்து வாழ்ந்திருந்தேன்.‌ இப்போது இது மறுபடியும் தூண்டப்பட்டால் நான் தனியாக கஷ்டபட வேண்டி இருக்கும் என மனதிற்குள் புலம்பிக் கொண்டே ஷவரில் நனைந்துக் கொண்டே இருந்தேன்.. இருந்தும் ஏதோ ஒரு ஓரத்தில் அதை என் மனம் விரும்பியது என்பதே உண்மை.

குளித்து முடித்து வேற பாண்டியை மாற்றி அதே நைட்டியை போட்டு வெளியே வந்தேன். என் மகனின் அறை சாத்தி இருந்தது "ம்ம்ம் ஒரு வழியா படிக்க ஆரம்பிச்சிட்டான்" என மதிய உணவை தயார் செய்ய துவங்கினேன்.

சாயங்காலம் அவனிடமிருந்து கால் வந்தது. இப்போது என் அனுமதி இல்லாமல் கால் செய்ய துவங்கி இருந்தான்

"ஹலோ அக்கா என்னாச்சு மதியம் எதாவது பிரச்சனையா?"

"ஒன்னுமில்ல டா கொஞ்சம் வேலை இருந்துச்சு அதான்"

"சரி போலாமா?"

"எங்க?"

"அதான் காலையில பேசுனோமே உங்களுக்கு டிரெஸ் எடுக்க"

"இல்ல அதுலாம் வேணாம் விடு"

"விளையாடாதீங்க வாங்க போயி எடுத்துட்டு வந்துடலாம்"

"இல்ல சீரியஸ் சொல்றேன் வேணாம்"

"என்ன நந்தினி நீங்க அப்படி டிரஸ் பண்ணா சினிமா ஹிரோயின்ஸ் தோத்துடுவாங்க" என அவன் மறுபடியும் ஆரம்பிக்க

"உனக்கு ஒரு தடவை சொன்னா புரியாதா? ஏன் இப்படி தொல்லை பண்ற? உன் வயசு என்ன என் வயசு என்ன மரியாதையா பேச தெரியாது? போனை வை" என கட் பண்ணினேன்.

அப்போது என் மகன் அறையில் இருந்து வெளியே வந்தான். "என்னம்மா ஆச்சு யாரு போன்ல?"

"ஒன்னுமில்ல ஏதோ மார்கெட்டிங் கால் வேண்டாம் வேண்டாம்னு சொல்ல கேட்காமல் டிஸ்டர்ப் பண்ணிட்டு இருந்தாங்க அதான்"

"சரி மம்மி நான் ஹோம் வொர்க் முடிச்சிட்டேன், கேள்வி கேட்டீங்க அப்படின்னா.. டிவில உட்கார்ந்துடுவேன்"

"இல்லடா நீ டிவி பாரு எனக்கு கொஞ்சம் தலைவலி-ன்னு" என்னுடைய ரூமிற்கு சென்றேன். கதவை சாத்தியவுடன் என்னையும் மீறி எனக்கு அழுகையா வந்தது. அழுதுகொண்டே மெத்தையில் குப்புற விழுந்தேன். அப்புறம் எப்போது தூங்கினேன் என தெரியவில்லை.

"நந்தினி நந்தினி ஹே நந்தினி" யாரோ என்னை அழைப்பது போல் இருக்க கண் விழித்து பார்த்தேன் என்னுடைய கணவரும், மகனும் நின்று கொண்டு இருந்தனர்.

"என்னாச்சு உனக்கு டின்னர் கூட ரெடி பண்ணல"

அப்போது தான் மணியை பார்த்தேன். மணி இரவு 9 ஆகி இருந்தது. அய்யோ இப்படி தூங்கிட்டோமே என நினைக்கும் போது உடம்பு ஒரு மாதிரி வலி எடுத்தது. "சாரிங்க இப்ப ரெடி பண்ணிடுறேன்"

"இரு உடம்பு இப்படி தீயா சுடுது இதுல நீ சமைக்க போறியா"

அப்போதுதான் என் உடம்பு காயச்சலில் தீயாய் கொதிப்பதை உணர முடிந்தது.

"உடம்பு சரியில்லை அப்படின்னா ஈவினிங்கே டாக்டர் கிட்ட போயி இருக்கலாம்ல"

"நாளைக்கு காலையில பார்த்துக்கிடுறேன்ங்க"

"இப்படி காய்ச்சல் அடிக்குது நாளைக்கா? ஆர்யா நீ வீட்டை பார்த்துக்கோ நான் அம்மா கூட ஹாஸ்பிடல் போயிட்டு அப்படியே டின்னர் வாங்கிட்டு வர்றேன்"

இந்த மனுஷனா இப்படி பேசுறது இன்னைக்கு மழை வந்துரும் என ஆச்சரியமாக பார்த்தேன்

நீண்ட வருடங்களுக்குப் பின் அவருடைய பைக்கில் பின் சீட்டில் உட்கார்ந்தேன்

ஹாஸ்பிடலில் டாக்டர் செக்கப் பண்ணிணாங்க... அது எங்கள் குடும்ப டாக்டர் அங்கே தான் எனக்கு பிரசவம் நடந்தது.

"நந்தினி உங்க உடம்பு கொஞ்சம் வீக்கா இருக்கு... அப்புறம் பிளட் பிரஸர் அதிகமாக இருக்கு பார்த்து இருக்க கூடாதா" நான் என் கணவரை பார்த்தேன். அவர் குற்ற உணர்ச்சியுடன் தலையை தொங்கப் போட்டார்.

"வீட்டு வேலைனே இருக்காதீங்க நேரத்துக்கு சாப்பிடுங்க, நான் கொஞ்சம் வைட்டமின் டேப்லெட்ஸ் எழுதி தர்றேன் கண்டினுயூ பண்ணுங்க, நாளைக்கு ஒரு முறை திரும்பி வரனும், இப்ப இன்ஜெக்ஷன் போடனும் பவர்ஃபுல் மருந்து சோ உங்க இடுப்பை காட்டுங்க" நான் என்னுடைய சேலை மடிப்பை லூஸ் செய்து சேலையை பாவாடையுடன் சேர்த்து கீழே இறக்கினேன்.

என் கணவர் இதை பார்த்து வெளியே செல்ல முயன்றார்‌ உடனே டாக்டர் "எங்க போறீங்க இது உங்க மனைவி தானே உக்காருங்க"

எனக்கு கொஞ்சம் சிரிப்பு வந்ததது அடக்கி கொண்டு இடுப்பை காட்டினேன் அவர் அதை ஓரக்கண்ணால் பார்ப்பதை அறிந்தேன் பின் நாங்கள் வீட்டிற்கு விரைந்தோம். போகும் வழியில் இரவு டின்னர் அப்படியே வாங்கி சென்றோம்.

பின் இரவு சாப்பிட்டு படுக்கும் நேரத்தில் அவரே சுடு தண்ணீர் போட்டு கொண்டு வந்தார் மாத்திரையுடன் எனக்கு ஆச்சரியமாக இருந்தது இந்த மனுஷனா இது என்று... இவர் காட்டிய இந்த திடீர் அக்கறையில் ஆகாஷை முழுவதும் மறந்திருந்தேன்

- தொடரும்

[omprakash_71]

சூப்பர் நண்பா சூப்பர்

[Ammaveriyanmani]

Good update

[Vinothvk]

ஒரு சில நேரங்கள் ல ஹஸ்பண்ட் கு wife மேல் அக்கறை வரும் அதில் இதுவும் ஒன்று..

Husband கு wife மேல பாசம் இல்லாம இருகாது ஓபன் ஆஹ sollanum நா காட்ட தெரியாது னு கூட செல்லலாம்..

Or.

He wants something from her. Maybe ஆகாஷ் ஓட வேலைய கூட இருக்கலாம் college கு கூட வர ஹெல்ப் கு கேட்டு இருப்பான் நந்தினி கிட்ட சம்மதம் வாங்க husband இப்படி செய்யலாம்....

[Joshua]

Awesome keep rocking in the same way

[Loveable Kd]

அருமையான பதிவு உன்னைய புரிஞ்சிக்கவே முடியலையே நந்தினி

[Rochester]

Super update

[karthikraj2020]

Excellent story continue

[Manikandarajesh]

Super update

[Nandhinii Aaryan]

அடுத்த நாள் ஞாயிற்றுக்கிழமை இப்போது உடம்பு கொஞ்சம் பரவாயில்லை. நேற்று நடந்தது நினைத்து பார்த்தேன் எல்லாம் கனவு போல இருந்தது. ஆகாஷிடம் இருந்து ஒரு மெசேஜ் கூட வரவில்லை. கொஞ்சம் கொஞ்சமாக காலை வேலைகளை பார்க்க ஆரம்பித்தேன்

"என்ன நந்தினி இப்ப உடம்பு ஓகே வா?"

"ம்ம்ம் பரவாயில்லைங்க"

"ஈவினிங் ஒன்டைம் டாக்டர் கிட்ட போயிட்டு வந்துடலாம்"

"ம்ம்ம் சரிங்க"

"இன்னும் கொஞ்சம் ரெஸ்ட் எடுக்கலாம்ல"

"இருக்கட்டும் பரவாயில்லை என்னை விட்டா இந்த வேலையெல்லாம் யார் செய்வா?"

அவர் ஒன்றும் சொல்லாமல் காபி குடித்து விட்டு பாத்ரூம் சென்றார். என் மகனையும் எழுப்பி விட்டு டிபன் ரெடி செய்து பரிமாறினேன்.

அப்போது அவருக்கு ஏதோ கால் வரவே பேசி முடித்துவிட்டு "நந்தினி அர்ஜெண்டா பிஸினஸ் விஷயமா நான் வெளியூர் போகனும் 2 டேஸ் இருக்க மாட்டேன் பார்த்துக்கோ, ஆர்யா கூட நீ ஈவினிங் ஹாஸ்பிடல் போயிட்டு வந்துடு"

அதானே பாத்தேன் வேதாளம் மறுபடியும் முருங்கை மரம் ஏறிருச்சே பொண்டாட்டி உடம்பு சரியில்லாம இருக்கா அதை விட என்ன பிஸினஸ்

"என்ன நந்தினி என்ன யோசிட்டு இருக்குற?"

"ஒஒ..‌ ஒன்னுமில்லங்க, நான் பார்த்துக்கிடுறேன்"

அவர் கிளம்பி ஊருக்கு போனார். என்னுடைய பையன் ஹாலில் வீடியோ கேம் விளையாட ரூமில் தனிமையில் அமர்ந்திருந்தேன். அந்த தனிமையில் மீண்டும் ஆகாஷ் ஞாபகம் வந்தான். அய்யோ நேத்து கோவபட்டு ரொம்ப திட்டிட்டோமே ரொம்ப ஹர்ட் ஆயிருப்பான்ல மறுபடியும் நம்ம கால் பண்ணி பேசுவோமா என்று நினைத்துக் கொண்டிருந்தேன். என்னதான் இருந்தாலும் அம்மா இல்லாத பையன் நம்மளே கால் பண்ணுவோம் என போன் எடுத்து கால் செய்தேன் கட் பண்ணி விட்டான். என்ன திமிரு இருக்கனும் அவனுக்கு "ஸாரி டா" என மெசேஜ் செய்தேன் பார்த்துவிட்டு ரிப்ளை இல்லை. அடுத்து இன்னும் 3,4 மெசேஜ் அனுப்பினேன். அவனிடம் இருந்து பதிலில்லை.‌ எனக்கு உடம்பு நேத்து இருந்து சரியில்லை டா என மெசெஜ் அனுப்பினேன்.‌ உடனே அவனிடமிருந்து கால் வந்தது நான் பேசுவதற்குள்

"என்ன ஆச்சு?"

"எப்படி இருக்கீங்க?"

"எங்க இருக்கீங்க?"

"ஹாஸ்பிடல் போனீங்களா?"

"டாக்டர் என்ன சொன்னாங்க?"

இப்படி பேசிக்கொண்டே போயிட்டு இருந்தான். அவன் என் மீது காட்டும் அக்கறை எனக்கு பிடித்து இருந்தது.

"ஹே ஹே கூல் என்னை பேச விடுடா"

"சொல்லுங்க ப்ளீஸ்"

"சாதாரண காய்ச்சல் தான் நேத்து அவரு கூட போயிட்டு வந்துட்டேன் இப்ப கொஞ்சம் பரவாயில்லை ஈவினிங் அகைன் போகனும், நோ பிராப்ளம்"

"தேங்க் காட், சாப்ட்டீங்கலா?"

"ம்ம்ம் இனிமேல் தான் சமைக்கும்"

"என்னங்க நீங்க, ஆல்ரெடி டைம் ஆயிருச்சு இதுல நீங்க எப்ப சமைச்சு எப்ப சாப்பிட போறீங்க, அதுமட்டுமல்லாமல் உங்களுக்கு உடம்பு வேற சரியில்லை இதுல இந்த ஸ்ட்ரேயின் தேவையா சொல்லுங்க"

"பின்ன என்ன பண்றது எல்லா வேலையும் வீட்ல நான் தானே பார்க்கனும்" அவரிடம் மார்னிங் கேட்ட அதே கேள்வியை ஆகாஷிடமும் கேட்டேன்.

"சோ வாட் ஒரு நாள் வீட்ல ஆம்பளைங்க வேலை பார்த்தா ஒன்னும் குறைஞ்சு போயிட மாட்டாங்க, என்னோட பொண்டாட்டிலாம் இப்படி உடம்பு சரியில்லாமல் இருந்தா அப்படின்னா அவளை வேலை செய்யவே விட மாட்டேன் சமையல் கூட நான் தான் பண்ணுவேன்"

"பார்ரா உனக்கு சமையல் லாம் தெரியுமா?"

"அது என்ன பெரிய கலையா? என்னோட கோல்ஸ்ல வீக்லி ஒன்ஸ் என்னோட மனைவிக்கு நான் சமைச்சு கொடுக்கனும்"

"ம்ம்ம் உனக்கு வர்ற போறவ ரொம்ப குடுத்து வைச்சவ டா"

"ஆமா அங்கிள் எங்க? இதுலாம் அவரு பண்ண மாட்டாரா?"

"ம்ம்ஹீம் எங்கே? சண்டை கூட ஏதோ வேலை இருக்குன்னு போயிட்டாரு"

"அய்யோ அப்புறம் ஹாஸ்பிடல் எப்படி போவீங்க?"

"என்ன பண்ண என் மகனை துணைக்கு கூப்பிட்டு தான் போகனும்"

"என்னக்கா ஆல்ரெடி உடம்பு சரியில்லை இதுல எப்படி ட்ரைவ் பண்ணிட்டு போவிங்க?"

"ஆட்டோ எதாவது பிடிச்சு போகனும்"

"If you don't mind நான் ஒன்னு கேக்கலாமா?"

"ம்ம்ம் கேளுடா" அப்ப காலிங் பெல் அடிக்க "டேய் ஒரு நிமிஷம் லைன்ல இரு" நான் நைட்டிய அட்ஜஸ்ட் பண்ணிட்டு ஒரு டவலை எடுத்து போட்டுக் கொண்டு கதவை திறக்க

அங்கே ஒரு ஸ்விக்கி ஊழியர் நின்று கொண்டு இருந்தார்

"நந்தினி?"

"ஆமா நான் தான்ங்க"

"இந்தாங்க நீங்க ஆர்டர் பண்ண புட்ஸ்"

"நான் எதுவும்....." அப்பதான் ஆகாஷ் ஞாபகம் வந்தது... ஒரு வேளை இது அவன் பண்ண வேலையா இருக்குமோ

இப்படி யோசிக்கும் போது அந்த ஊழியரின் கண்கள் என் உடம்பை அந்த நைட்டியில் ரசித்துக் கொண்டு இருந்தது

"தேங்க்ஸ்" என்று பார்சலை வாங்கி டைனிங் டேபிளில் வைத்து என் ரூம்க்கு சென்று போனை எடுத்தேன்

"ஹே லைன்ல இருக்கியா?"

"ம்ம்ம் சொல்லுங்க"

"இது நீ பண்ண வேலை தானே"

"எது?"

"டேய் டேய் நடிக்காத இந்த புட் ஆர்டர் பண்ணது"

"அதுவா ஆமா அப்புறம் என்ன பட்டினியா இருக்க போறீங்களா? இல்ல இந்த நிலைமையிலும் சமைக்க போறீங்களா?"

"உனக்கு எதுக்கு டா இந்த வீண் சிரமம்"

"இதுல என்ன இருக்கு ஆப்ல ஆர்டர் பண்ணா டெலிவரி பண்ண போறான், அங்கிள் ஊருல இல்லனு நீங்க சொல்லும் போதே நான் பக்கத்துல உள்ள கடையில ஆர்டர் போட்டுட்டேன், அதான் சீக்கிரம் வந்துருச்சு"

"ம்ம்ம் தேங்ஸ் டா அப்புறம் நீ ஏதோ சொல்லனும்னு சொன்னியே என்ன டா?"

"முதல்ல சாப்பிட்டு வாங்க அப்பறம் சொல்றேன்"

"ம்ம்ம் சரி இதை கணக்குல வைச்சிக்கோ நான் திருப்பி அமோண்ட் தந்துடுறேன்"

"ஓஓஓ அப்ப நான் வேற யாரோ மூனாவது ஆள் அதானே"

"லூசு அது இல்ல டா எனக்கு இப்படி யார்கிட்ட வாங்குனாலும் திருப்பி கொடுத்துடுவேன் சரி விடு நான் சாப்பிட்டு கால் பண்றேன்"

"ஓகே நந்தினி"

நானும் என் மகனும் சாப்பிட்டு முடித்தோம். அப்புறம் மாத்திரையை போட்டு என் ரூமிற்கு சென்று மீண்டும் ஆகாஷிற்கு கால் செய்தேன்

"சாப்ட்டீங்கலா மேடம்"

"ம்ம்ம் தேங்க்ஸ் டா"

"அட போதும் எத்தனை தேங்க்ஸ்"

"ம்ம்ம் சரி ஏதோ கேக்கனும்னு சொன்னியே என்ன?"

"அது ஒன்னுமில்ல நான் உங்களை ஹாஸ்பிடல் கூப்பிட்டு போகவா?"

"அய்யோ வேணாம் டா"

"எதுக்கு நீங்க எதுக்கெடுத்தாலும் இப்படி பயப்படுறீங்க? நான் உங்களுக்கு தம்பி மாதிரி தானே"

"அதுக்கில்ல டா"

"என்ன அதுக்கில்ல? நீங்க என் சித்தி கூட நல்லா பேசுவிங்க தானே, இந்த மாதிரி ஹாஸ்பிடல் போகனும் உங்க பையனை டிராப் பண்ண சொல்ல முடியுமானு கேட்டா ஒன்னும் சொல்ல மாட்டாங்க"

".........."

"எவ்வளவு நாள் தான் இப்படி போன்லயே பேசிட்டு இருக்குறது? நான் இப்படி உங்களுக்கு ஹெல்ப் பண்ணேனு தெரிஞ்சா அங்கிள் கூட சந்தோஷம் தான் படுவாறு நான் இன்னும் ஒரு குளோஸ் ஃபேமிலி பிரண்டா ஆகிடுவேன்"

"இல்ல...."

"இங்க பாரு தனியா எப்படி அதுவும் பையனை கூப்பிட்டு அவ்வளோ தூரம்? ஞாயிற்றுக்கிழமை வேற பார்த்துக்கோ, உன் மேல உள்ள அக்கறைல தான் சொல்லிட்டு இருக்கேன்"

அவன் சொல்வது சரி என எனக்கு தோன்றியது என்னை விட அவன் ரொம்ப சின்ன பையன் அவன் கூட போறதுல என்ன இருக்கு நாம ஏன் இப்படி யோசிக்குறோம்

"சரிடா நான் ஈவினிங் உன் சித்திகிட்ட வந்து பேசுறேன்"

"தட்ஸ் குட் சரி இப்ப ரெஸ்ட் எடு நான் போன் வைக்குறேன்"

"ம்ம்ம் சரிடா தேங்ஸ்"

ஈவினிங் எழுந்து ஒரு சிம்பிள் காட்டன் புடவை கட்டினேன்

ஆர்யன் அம்மா ஹாஸ்பிடல்க்கு போயிட்டு அப்படியே டின்னர் வாங்கிட்டு வந்துடுறேன். வீடு பூட்டி உள்ள இரு ஓகே யா?

மம்மி தனியாவா போறீங்க?

இல்ல டா, அம்மாவால டிரைவ் பண்ண முடியாது பக்கத்து வீடு ஜானகி அக்கா பையனை ஹெல்ப்க்கு கூப்பிடலாம்னு இருக்கேன்

யாரு ஆகாஷ் அண்ணாவா?

டேய் உனக்கு எப்படி டா தெரியும்?

நானும் அந்த அண்ணாவும் பிரண்ட்ஸ்மா, பஸ் ஸ்டாப்ல இருந்து வீடு வரைக்கும் அண்ணா தான் எனக்கு கம்பெனி டெய்லி காளான், பானிபூரி அண்ணா கூட தான் சாப்பிடுவேன் சொல்லிட்டு அவன் நாக்கை கடித்தான்

ஆர்யன்! உன்னைய ஸ்டீரிட் புட் சாப்பிட கூடாதுனு சொல்லிருக்கேன்ல

மம்மி உங்களுக்கு லேட் ஆகல?

இரு இரு உன்னைய வந்த வைச்சுகிடுறேன், பார்த்து பத்திரமா இரு

நான் பக்கத்து வீட்டிற்கு சென்று பெல் அடித்தேன். ஜானகி அக்கா பொண்ணு அக்யஷயா வந்து கதவை திறந்தாள்

"வாங்க ஆண்டி"

"அம்மா இல்லையாம்மா?"

"இருக்காங்க, அம்மா அம்மா நந்தினி ஆண்டி வந்துருக்காங்க"

"வா நந்தினி வா, தம்பி எப்படி இருக்காரு"

"ம்ம்ம் நல்லா இருக்காரு அக்கா"

"என்ன விஷயம் நந்தினி, ஒரு மாதிரி இருக்க"

"உடம்பு சரியில்லை அக்கா"

"ஹாஸ்பிடல் போனியா நந்தினி"

"அவரு ஹாஸ்பிடல் கூப்பிடுட்டு போகனும் ஆனா வேலை விஷயமா வெளியூர் போயிட்டாரு அக்கா"

"அச்சோ இரு, ஹே அக்யஷயா போயி ஆகாஷை கூப்பிட்டு வா"

"தம்பி ஊருல இருந்து வந்து இருக்கான், அவனை உன்னைய கூட போயிட்டு வர சொல்றேன்"

அப்போது அக்யஷயா ஆகாஷை கூப்பிட்டு வர  

"வாங்க அக்கா எப்போ வந்தீங்க?"

"ம்ம்ம் இப்பதான் பா"

ஜானகி ஆண்டி நான் வந்த விஷயத்தை சொல்ல ஆகாஷ் முகத்தில் அவ்வளவு குஷி அதை பார்க்க முடிந்தது.

அவன் பைக்கில் ஒரு சைடு உட்கார்ந்து அவனை பிடிக்காமல் பைக் பக்கவாட்டை பிடித்து உட்கார்ந்தேன்

- தொடரும்

[Lust Beast1]

Nice pls try to give long update

[Manikandarajesh]

super update

[Bigil]

Nice update

[princekannan]

இப்ப இருக்க நந்தினி புருசனும் சின்ன வயசுல ஆகாஷ் மாதிரி நினச்சு இருப்பார், தன் பொண்டாட்டிய நல்லா தாங்கணும்னு. ஆனால் நிறைய பேரால் அதை காப்பாற்ற முடிவதில்லை.
ஒரு காமெடியில் வரும் டயலாக்... எல்லாருக்கும் பொண்டட்டினா ரெம்ப பிடிக்கும் ஆனா அது அடுத்தவன் பொண்டாட்டியா இருக்கணும்.
அதான் இங்கேயும் நடக்குது. நிறைய பெண்கள் தடுமாறி எமார்ந்து விடுவதும் இப்படி தான்.
நல்ல கதை . பாராட்டுக்கள்.

[omprakash_71]

Very Nice Update Nanba

[karthikraj2020]

Super next update yeppo bro

[Romba nalla paiyan]

Super bro, semma bro, continue...