BREAK

[Takulsajal]

•19•

అలా కొన్ని సంవత్సరాలు గడిచిపోయాయి, మా ఆశ్రమం చిన్నగా పెద్దది అవడం మొదలయ్యింది. అన్నయ్య కేవలం నిరుపేద, అనాధ అమ్మాయిలని మాత్రమే చేర్చుకొనేవాడు. వాళ్ళకి ఉద్యోగం దొరికేంత వరకే ఇక్కడ ఉండాలని ఆ తరవాత వెళ్లిపొమ్మనేవాడు.. చాలా మంది అమ్మాయిలు అన్నయ్యని వదిలి ఉండలేక ఇక్కడే ఉంటామని గొడవ చేసేవాళ్ళు కానీ బైటికి గెంటేసేవాడు. ఇక్కడి నుంచి వెళ్లిన వాళ్ళు కూడా తమ జీతంలో ఇంత పెర్సెంటు అని డొనేట్ చేసేవారు, అలా మా ఇద్దరి చేతుల మీదగా ఈ ఇరవై ఏళ్లలో సుమారు నూట యాభై మందికి పైగా అమ్మాయిల జీవితాలని వాళ్ళ తలరాతలని మార్చేసాం.

తమిళనాడు ప్రజల నోట అన్నయ్య హీరో అయిపోయాడు. ఎన్నో సేవా సంస్థల నుంచి విరాళాలు, అభినందనలు వచ్చాయి. ఒక రోజు రూలింగ్ పార్టీకి సంబంధించిన పెద్దాయన ఒకరు వచ్చి అన్నయ్యతో చాలా సేపు మాట్లాడి వెళ్లారు. ఆ రోజు నుంచే మాకు ఇబ్బందులు మొదలయ్యాయి. ఏం జరుగుతుందో ఎందుకు జరుగుతుందో కూడా మాకు తెలీదు. అని తనకి తెలిసిన విషయాలు అన్ని చెప్పింది.

పది రోజుల తర్వాత అందరూ కోర్టుకి వచ్చారు, చిరంజీవిని కోర్టులో ప్రవేశపెట్టారు. చిరంజీవి తరపున వాదించడానికి పెట్టుకున్న లాయర్ రానేలేదు ఇదంతా ఎవరో చేస్తున్న కుట్రలా అనిపించింది. ఎవరికి ఏమి చెయ్యాలో అర్ధంకాక ఏడుపు దిగమింగుకుంటుంటే చిన్నా మాత్రం మౌనంగా నిలుచున్నాడు.

జడ్జి : మీ తరపున వాదించడానికి లాయర్ ఉన్నారా లేరా

ఉన్నారు అన్న గొంతు వినపడి అందరూ వెనక్కి తిరిగారు. సంజుకి కళ్లెమ్మటి నీళ్లు తిరిగిపోయాయి. ఒకప్పుడు తనతో పాటు హైదరాబాద్ నుంచి వచ్చి తన దెగ్గర చదువుకున్న శృతిని లాయర్ కోటులో చూసి తన అన్నయ్య వంక గర్వంగా చూసింది. చిరంజీవి మాత్రం తల ఎత్తలేదు.

శృతి ఏదేదో మాట్లాడి మొత్తానికి వచ్చే వారానికి వాయిదా వేయించింది. చిరంజీవిని పూలేస్ తీసుకెళుతుంటే అటు వెళ్ళింది. శృతి కేసుని వాళ్ళకి తెలియకుండానే తమవైపుకి అనుగుణంగా తిప్పుతుంటే ఆశ్చర్యంగా ఆనందంగా నోరెళ్లబెట్టి చూస్తూ ఉన్నారు. జడ్జి వాయిదా వేస్తుంటే శృతి అందరి వైపు తిరిగి నేనున్నానంటూ సైగ చేసింది. అందరూ ఊపిరి పీల్చుకున్నారు.

[Takulsajal]

•20•

లాయర్ శృతి : అన్నా

చిరంజీవి తల ఎత్తాడు

లాయర్ శృతి  : నేనన్నా శృతిని గుర్తుపట్టావా

లేదని తల ఊపాడు. చిరంజీవి వెళ్లిపోయాక శృతి అందరి దెగ్గరికి వెళ్లి పలకరించి కేసు గురించి మాట్లాడి ధైర్యం చెప్పి వెళ్ళిపోయింది. అందరూ ఇంటికి వచ్చారు. అక్షిత తల పగిలిపోతుంటే కళ్ళు మూసుకుని పడుకుంది, తన కొడుకు వేణు వచ్చి పక్కన కూర్చున్నాడు.

వేణు : అమ్మా

అక్షిత : ఏంట్రా

వేణు : చిన్నప్పటి నుంచి ఇప్పటి వరకు నువ్వు ఏడవటం నేను ఒక్కసారి కూడా చూడలేదు, నిన్నే కాదు లావణ్య పిన్నిని కూడా చూడలేదు కానీ..

అక్షిత లేచి కూర్చుని తన కొడుకుని దెగ్గరికి తీసుకుని గట్టిగా వాటేసుకుంది.

అక్షిత : నీకు ఏదైనా ఆపద వచ్చినా బాధ వచ్చినా సంతోషం వచ్చినా ఎవరితో అయినా పంచుకోవడానికి నేను నాన్నా నానమ్మ పిన్ని బాబాయి ఇంత మందిమి ఉన్నాం.. కానీ నాకు మీ పిన్నికి అమ్మైనా నాన్నైనా ఎవరైనా ఉన్నారంటే అది వాడోక్కడే అని తన కధ మొత్తం చెప్పింది. దానితో పాటే చిరంజీవిని ఇంకా ఎక్కువ గుర్తుతెచ్చుకుని ఏడ్చేసింది. అంతా విన్న వేణు తనతో పాటే వింటున్న లావణ్య కొడుకు చిరంజీవి కూడా కళ్ళు తుడుచుకున్నాడు.

వేణు : అమ్మా.. నువ్వెందుకు ఆయన్ని ప్రేమించలేదు.. సూటిగా అడిగాడు

అక్షిత ఏదో చెప్పబోతుంటే లావణ్య కదిలించి, అప్పుడున్న పరిస్థితులు మన ఆలోచనలు మన విధానాలు ఇవేవి ఎంత చెప్పినా ఎవ్వరికి అర్ధంకావు.. మేమే మా చేతులారా వాడిని పోగొట్టుకున్నాం అందులో మీ అమ్మ తప్పు ఎంత ఉందొ నాది అంతే ఉంది అలాగే మా తప్పు ఎంత లేదో చిన్నా తప్పు కూడా లేదు అని కళ్ళు తుడుచుకుంది. ఇంకెవ్వరు ఏమి మాట్లాడలేదు. అక్షిత కళ్ళు మూసుకుంది.

చిన్నా : అక్కి.. నీకు నేను ఐ లవ్ యు చెప్తే ఏం చేస్తావ్

అక్షిత : మగాడివి అయితే చెప్పరా చూద్దాం.. అని తొడ కొట్టింది

చిన్నా : నాకేమైనా భయమా ఏంటి

అక్షిత : అయినా నువ్వు నేను రాసుకుంటే వచ్చేది బూడిదే నాన్నా.. పెద్ద ఇల్లు కట్టుకోవాలి, పెద్ద టీవీ, పెద్ద కారు, పెద్ద కుటుంబం

కుటుంబం అనగానే చిన్నా మొహం వాడిపోవడం అప్పుడు గమనించలేదు అక్షిత, కానీ ఇప్పుడు కళ్ళు మూసుకుని అన్ని ఆలోచిస్తుంటే నోటి దూలతో తను సరదాకి మాట్లాడిన మాటలు తన జీవితంలో ఎంత పెద్ద మార్పుని తీసుకొచ్చాయో అర్ధమవుతుంది.. ఇలాంటివి అక్షితకి చిరంజీవికి మధ్యన బోలెడు ఉన్నాయి. అన్ని గుర్తొస్తున్నాయి.

ఆలోచిస్తూ అన్నం కూడా తినలేదు, అందరూ పడుకున్నారు నిద్ర పట్టడం లేదు.. దుఃఖం నిమిష నిమిషానికి పెరుగుతూనే ఉంది. కళ్ళు తుడుచుకుని లేచి బైటికి వచ్చింది. శృతి చెట్టు కింద కూర్చుని ఏదో ఆలోచిస్తుంటే వెళ్లి పక్కన కూర్చుంది.

శృతి : పడుకోలేదా

అక్షిత : బాధ.. ఎవరితో పంచుకోవాలో.. ఎవరికి అర్ధమవుద్దో అర్ధం కావట్లేదు శృతి.. నరకంలా ఉంది, చచ్చిపోతే బాగుండు అనిపిస్తుంది అని శృతి భుజం మీద వాలిపోయింది.

శృతి : అక్షితా.. నిజంగానే వాడు నిన్ను ప్రేమిస్తున్నాడని తెలీదా లేక..?

అక్షిత ఇంకా ఎక్కువగా ఏడ్చేసింది, శృతి.. నిజంగానే నా కళ్ళెప్పుడు వాడి కష్టాన్ని మాత్రమే చూసేవి, ఒళ్ళు నెప్పులతో రాత్రి అటు ఇటు బొర్లుతుంటే చూస్తూ ఉండేదాన్ని.. వాడు మాకేవి తెలియనిచ్చేవాడు కాదు. నా ఆలోచనలన్నీ వాడి కష్టం మీదె ఉండేవి.. వాడిని ఇబ్బంది పెట్టకుండా కష్టపెట్టకుండా బతికితే చాలని మాత్రమే అనుకున్నాను.. ఇవేవి నాకు కనిపించలేదు.. అస్సలు నాకు ఆ ఆలోచనే లేదు.

శృతి : ఇప్పుడేమైందని.. వాడు బానే ఉన్నాడుగా.. ఇలాంటి కష్టాలు వస్తుంటాయి పోతుంటాయి..

అక్షిత : వాడు నా వంక కన్నెత్తి కూడా చూడలేదు శృతి

శృతి : నిన్నెలా ఓదార్చాలో నాకు అర్ధం కావట్లేదు అక్షితా

అక్షిత : నేను వాడితో ఒక్కసారి మాట్లాడాలి

శృతి : ముందు వాడిని ఇందులోనుంచి బైటికి రానీ.. తెల్చుకోవాల్సినవి చాలా ఉన్నాయి.. అని గతంలోకి వెళ్ళింది

[Takulsajal]

•21•

పెళ్ళికింకా రెండు గంటలు ఉందనగా చిన్నా ఒక్కడే ఇంట్లో కూర్చుని ఉన్నాడు, అందరూ పెళ్లి దెగ్గరికి వెళ్ళిపోగా శృతి కూడా రెడీ అయ్యి అందంగా చీర కట్టుకుని, చిన్నా కోసమని ఇంట్లోకి వచ్చి చిన్నాని చూసి బాధగా వెళ్లి పక్కన కూర్చుంది.

శృతి : ఏడుస్తున్నావా

చిన్నా : లేదు.. ఊరికే.. ఏం తోచకా.. అయిపోయిందా వెళదామా

శృతి చిన్నా తల మీద చెయ్యి వేసి ఒళ్ళోకి తీసుకుని పడుకోబెట్టుకుంది బలవంతంగా, చిన్నా కూడా ఏం మాట్లాడకుండా అలానే నడుముని గట్టిగా వాటేసుకున్నాడు.

శృతి : ఎవరున్నా లేకపోయినా నేనుంటా నీతో

చిన్నా : నాకెవ్వరు వద్దు, నేనెప్పుడూ ఒంటరే

శృతి : ఇలా చూడు అని చిన్నా తలని దెగ్గరికి తీసుకుని ముందు కళ్ళు తుడుచుకో అని కళ్ళు తుడస్తుంటే చిన్నా లేచి కళ్ళు తుడుచుకుని కూర్చున్నాడు.

చిన్నా : నేనేమి ఏడవట్లేదు, వాళ్ళు సంతోషంగా ఉంటే నాకు ఏడుపు వస్తుందా.. లే.. లే.. పద పోదాం

శృతి : మాట్లాడాలి

చిన్నా : ఏంటి

శృతి : మరి నా సంగతేంటి..?

చిన్నా : ఉమ్మ్..

శృతి : నీకోసం ఎన్ని సంవత్సరాలైనా ఆగుతాను, ఎంత కాలమైనా ఒంటరిగా నీకోసం వేచి చూస్తాను.. నా దెగ్గరికి వస్తావుగా

చిన్నా ఏం మాట్లాడకపోవడంతో శృతి కళ్ళలో నీళ్లు తిరిగాయి

శృతి : నన్ను ప్రేమించకపోయినా పరవాలేదు, నాతో సెక్స్ చెయ్యకపోయినా పరవాలేదు నన్ను పెళ్లి కూడా చేసుకోకు కానీ నీకు నిద్ర వచ్చినప్పుడు నీ ఒళ్ళు అలిసిపోయినప్పుడు ఇలా నా ఒళ్ళోకి వచ్చి పడుకో.. నేను అంతే.. ఇలాగే నీతో బతికేస్తా అని చిన్నా గుండె మీద తల పెట్టుకుని ఏడ్చేసింది.

చిన్నా : నన్ను క్షమించు, కానీ నీకు మాటిస్తున్నాను ఏదో ఒకరోజు నీ కోసం కచ్చితంగా వస్తాను, నీ కోరిక తీరుస్తాను.. ఒట్టు అని జుట్టు మీదె ముద్దు పెట్టుకుని ఓదార్చాడు..

శృతి ఆనందంగా కళ్ళు తుడుచుకుని నిజంగా.. అయితే నేను చచ్చేవరకు ఎదురుచూస్తాను అని మొహం అంతా ముద్దులు పెడుతుంటే చిన్నా తట్టుకోలేక వెనక్కి పడిపోయాడు. శృతి కూడా చిన్నా మీద పడిపోయింది.. చిన్నా సిగ్గు పడటం చూసి శృతికి ఆనందం వేసింది.. చిన్నా తనవాడు అయిపోతాడని సంబరపడింది.. అక్షిత కదిలించగానే గతం నుంచి బైటికి వచ్చి కోపంగా కళ్ళు తెరిచింది శృతి.. ఏదేదో అనుకుంది కానీ అదంతా నటన, చిన్నా అప్పటికప్పుడు శృతిని ఏమర్చడానికి చెప్పాడని తెలుసు, గుర్తుకురాగానే కోపంతో పాటు దుఃఖం కూడా తన్నుకొచ్చింది.. వెళ్ళిపోయి అందరినీ బాధ పెట్టాడు, కనీసం సుఖంగా ఉన్నాడా అంటే అదీ లేదు వాడూ బాధపడుతున్నాడు. అక్షిత మళ్ళీ కదిలించేసరికి లేచి ఇద్దరు లోపలికి వెళ్లారు, అక్షిత శృతి ఇద్దరు పడుకోలేదు..

కోర్టులో :

లాయర్ శృతి : మై లార్డ్, మన ముఖ్యమంత్రి శ్రీ ఉసితన్ గారు చిరంజీవి అను నా క్లయింట్ కి వెన్ను దన్ను అందించారు, ఆదరించారు. అంతకముందు ఒప్పొసిషన్ పార్టీ అధ్యక్షుడు, మన మాజీ ముఖ్యమంత్రి కాతిర్ సెల్వన్ గారు చిరంజీవి అను నా క్లయింట్ ని సపోర్ట్ చెయ్యమని ఎలక్షన్ కాంపెయిన్ చెయ్యమని కోరారు దానికి నా క్లయింట్ సున్నితంగా తిరస్కరించారు. అతను వచ్చినప్పుడల్లా రికార్డు అయినా ఫుటేజ్ సబ్మిట్ చేసాను. ఇది కేవలం ముఖ్యమంత్రి గారి మీద బురద జల్లే ప్రయత్నంలో ఏమి తెలియని అమాయకుడైన నా క్లయింట్ చిరంజీవి ఇరుక్కున్నారు. కాదు కావాలని పన్నిన కుట్రలో ఇరికించారు.

అదీ కాక నా క్లయింట్ మీద కంప్లైంట్ చేసి దాన్ని వైరల్ గా మార్చిన తరువాత, కంప్లైంట్ చేసిన అమ్మాయిని ఎక్కడ కోర్టులో ప్రొడ్యూస్ చెయ్యాల్సి వస్తుందోనని రాత్రికి రాత్రే చంపేశారు. దీనికి సంబంధించిన ఎవిడెన్స్ ముందే సబ్మిట్ చేయడం జరిగింది, ఒకసారి పరిశీలించగలరు.

అమ్మాయిని ఆక్సిడెంట్ చేసి చంపారు మొదటగా కారు గుద్దిన ఫుటేజ్.. ఆ కారు నెంబర్ గురించి ఎంక్వయిరీ చేయగా తెలిసిందేంటంటే ఆ కారు ఒప్పొసిషన్ పార్టీ మెంబర్ ఏకాంబరం బావమరిదిది, అతను కేవలం చుట్టరికం మాత్రమే కాదు బినామి కూడా ఆ ఎవిడెన్స్ కూడా మీకు సబ్మిట్ చేసాను.. అని ఆగింది.. జడ్జి మొత్తం పరిశీలించారు.

శృతి : మై లార్డ్ ఇది కేవలం మధుమతి బాలికా గృహం పేరు నాశనం చేసి తద్వారా వెన్నుదన్నుగా నిలబడ్డ ముఖ్యమంత్రి గారి మీద నింద మొపే నీచమైన కుట్ర ఇది. కానీ ఇందులో బలయ్యింది మాత్రం నా క్లయింట్.

ఆబ్జెక్షన్ మై లార్డ్ అని లేచాడు అవతల పక్క లాయర్

[Takulsajal]

•22•

వాదనలు ప్రతివాదనలు విన్న తరువాత కేసు ఎక్స్టెండ్ చేశారు జడ్జి గారు. చిరంజీవి దెగ్గర చదువుకున్న కొంతమంది ఆడపిల్లలు వచ్చి పలకరించారు. తెలిసిన వాళ్ళు తెలియని వాళ్ళు చాలా మంది వచ్చారు అయినా చిరంజీవి మౌనంగా వెళ్ళిపోయేవాడు.

ఇంతవరకు చిన్నా ఒక్కసారి కూడా అక్షిత వంక చూసింది లేదు, అందరితో మాట్లాడాడు, అందరినీ పలకరించాడు కానీ అక్షిత వంక కన్ను కూడా ఎత్తలేదు. లావణ్య బతిమిలాడినా చిన్నా వినిపించుకోలేదు.


కోర్టు చుట్టూ తిరిగి అందరూ అలిసిపోయిన రోజు : చీకటి పడింది

లావణ్య : వాడికేం కాదే, ఇంద ఒక్క ముద్ద తిను అని తినిపించింది.

అక్షిత కళ్ళు తుడుచుకుని నోరు తెరిచింది.

లావణ్య : ఏమైనా మనుసులో వాడికి చెప్పుకోవాలనిపిస్తే అదిగో నిండు చందమామ, దానికి చెప్పు వాడికి చేరుతుంది. మనం మధు అమ్మతో మాట్లాడేవాళ్ళం గుర్తుందా అని అన్నం తినిపిస్తుంటే లావణ్య మాటలు వింటూ అన్నం తిన్నది అక్షిత.

అందరూ పడుకున్నాక ఒక్కటే లేచి మేడ మీదకి వచ్చింది అక్షిత, తల ఎత్తి చూసింది. పచ్చని చంద్రుడిని చూస్తూ ఉండిపోయింది.

ఇటు చిన్నా జైల్లో కూర్చుని కళ్ళు మూసుకుంటే చంద్రుడి వెలుగు వెంటిలేటర్ ద్వారా కళ్ళ మీద పడి నిద్ర చెడి లేచి కూర్చుని తల ఎత్తి చూసాడు.

మధు : పిలిచావా నాన్నా

చిన్నా : వచ్చావా

మధు : ఆహా.. అలా చంద్రుడిని చూస్తుంటే.. ఒకప్పుడు నాకోసం చూసేవాడివి.. మరి ఇప్పుడు ఎవరికోసమో అనీ..

చిన్నా : ఎందుకు వచ్చావ్

మధు : అదేంట్రా అలా అంటావ్..

చిన్నా : ఇన్ని రోజులు కనపడకపోతే నా పిచ్చి తగ్గిపోయిందేమో అనుకున్నా..

మధు : ఏదో నువ్వే గొడవలో ఉన్నావ్ కదా మధ్యలో నా గొడవ ఎందుకులే అని గ్యాప్ ఇచ్చా

చిన్నా : నన్ను వదలవా అయితే

మధు : అది నా చేతుల్లో లేదు నాన్న.. నీ చేతుల్లోనే ఉంది.. అయినా నేను వచ్చింది అందుకు కాదు.

చిన్నా : మరి

మధు : ఇన్ని రోజుల్లో ఒక్క క్షణం కూడా దాన్ని చూడలేదు, అంత ప్రేమెంట్రా అది అంటే నీకు..?

చిన్నా : నేను చెప్పానా.. నేను చెప్పానా.. కోపంగా అరిచాడు

మధు : మరి ఎందుకు చూడట్లేదు దాని వంక

చిన్నా  ఏం మాట్లాడలేదు

మధు : నేను చెప్పనా.. భయం నీకు..

చిన్నా : నాకా

మధు : అవును..

చిన్నా : లేదు..

మధు : అవును..

చిన్నా : లేదు.. లేదు.. లేదు..

మధు : అవును.. అవును.. అవును.. నువ్వెన్ని సార్లు చెప్పినా అవుననే అంటాను..

చిన్నా అరుస్తూనే గట్టిగా చెవులు మూసుకున్నాడు, ఆ తరువాత కళ్ళు తిరిగి పడిపోయాడు.


రోజులు గడుస్తున్నాయి, ఇటు చిన్నగా కేసు ప్రాధాన్యం సంతరించుకుంది. బాలికా గృహంలో చదువుకున్న అమ్మాయిలు ఒక్కొక్కరుగా బైటికి వచ్చారు.. అందరూ చిరంజీవికి అండగా నిలబడ్డారు. ఏవో రెండు మీడియా ఛానెల్లు, కొంతమంది రాజకీయ నాయకులు తప్ప అందరూ చిరంజీవికి మనస్ఫూర్తిగా మద్దతు తెలిపారు.

నెల రోజుల్లో పరిస్థితి ఎలా మారిందంటే ఇండియాలో ఉన్న ప్రతీ మ్యాగజైన్ ఫ్రంట్ కవర్ మీద చిరంజీవి బొమ్మ పడింది. యుకే వంటి ప్రముఖ బీబీసి ఛానెల్లో చిరంజీవి గురించి డాక్యుమెంటరీ ప్రసారం చేశారు. ప్రధానమంత్రి ఢిల్లీలో అడిగిన ప్రశ్నలకి రాష్ట్రం మొత్తం వేడెక్కి పోయింది. తమిళనాడు ముఖ్యమంత్రే స్వయంగా దిగారు.

విపరీతమైన ఒత్తిడి వల్ల కేసు సిబిఐ చేతుల్లోకి వెళ్ళింది. నెల రోజుల్లో కేసు ఓ కొలిక్కి వచ్చింది. ఆ తరువాత ఇరవై రోజుల్లో చిరంజీవిని నిర్దోషిగా కోర్టు ప్రకటించింది. రేపే చిరంజీవి విడుదల.

[Takulsajal]

•23•

అందరూ చిన్నా ఇంట్లోనే ఉంటున్నా ఇప్పటివరకు ఎవ్వరు చిన్నా రూంలోకి అడుగు పెట్టలేదు. అన్నయ్య వస్తున్నాడన్న ఆనందంలో సంజన చిరంజీవి రూం తలుపులు తెరిచి శుభ్రం చేస్తుంటే అక్షిత,లావణ్య మరియు శృతి లోపలికి వెళ్లారు.

చిన్న మంచం పక్కనే ఓ టేబుల్, సెల్ఫ్ లో కొన్ని బట్టలు గోడకి క్యాలెండర్ తప్ప ఇంకేమి లేవు ఆ రూములో. అక్షిత టేబుల్ దెగ్గరికి వెళ్లి కూర్చుని ఏవో పేపర్స్ చూస్తుంటే లావణ్య వెళ్లి అక్షిత పక్కన కూర్చుంది.

శృతి మాత్రం సెల్ఫ్ దెగ్గర ఉన్న బట్టలు చూసింది, పైనున్న చొక్కా తీసి కాలర్ వెనక చూసింది. మసి మరకలు చూసి చిన్నగా నవ్వుకుని ఒకసారి వాసన చూసి కళ్ళు మూసుకుంది, ఆ రోజు చిన్నాని ఒళ్ళో పడుకోబెట్టుకుని నిద్ర పుచ్చినప్పుడు చూసిన వాసన ఇంకా మర్చిపోలేదు.

అక్షిత : శృతీ..

శృతి వెంటనే చొక్కా అక్కడ పెట్టేసి అక్షిత వెనక్కి వెళ్ళింది, చూస్తే అన్ని పెయింటింగ్స్. అక్షిత లావణ్య మరియు శృతి ముగ్గురి బొమ్మలు ఎంతో కాలంగా గీయాలని ప్రయత్నిస్తూ పడేసిన రఫ్ వర్క్ అవి చూడగానే శృతి మనసులో ఏదో ఆనందం ఏదో తీయగా హాయిగా అనిపించింది లోపల, ఇన్నేళ్లలో చిరంజీవి తనని మర్చిపోయాడెమో అన్న అనుమానం అప్పుడప్పుడు శృతిని వేదించుకుతినేది కానీ ఇవన్నీ చూడగానే శృతి మనసు పరవశించిపోయింది.. తనని మాత్రమే కాదు తను నేర్పిన విద్యని కూడా మర్చిపోలేదు.

పక్కనే చివరన ఉన్న చిన్న బాక్స్ ఒకటి తీసింది లావణ్య, అందులో మొదటగా మధు అమ్మ బొమ్మ ఆ వెంటనే తమ ముగ్గురివి ఎంతో అందంగా గీసాడు చిరంజీవి. అక్షిత అన్ని చూస్తుంటే ఎవరు చూడకముందే చెయ్యి పెట్టి క్రిందున్న తన బొమ్మ తీసుకుంది.

చీరలో ఉన్నట్టు గీసాడు.. కింద తన ఎద దెగ్గర కొంచెం పెద్దగా పెట్టేసరికి సిగ్గుగా నవ్వుకుని చిన్నాని తిట్టుకుంటూనే తన ఎత్తులని చూసుకుని నిజమేలే ఉన్నదే గీసాడు అని నవ్వుకుంది. కుడి ఎద మీద ఏదో షైనింగ్ వచ్చేలా స్ట్రోక్స్ వేసాడు అంత గట్టిగా ఉండేవా నా రొమ్ములు, బండి నడిపేటప్పుడు వెనక కూర్చునేదాన్ని కదా తగిలినప్పుడల్లా గుర్తుపెట్టుకున్నాడేమో వెధవ అని నవ్వుకుని మళ్ళీ బొమ్మని చూసింది.. కింద నడుము కనిపించకుండా గీసిన ఆ కింద పిర్రలని మాత్రమే మళ్ళీ వాటంగా గీసాడు.. చిరంజీవి గీసిన ఆ షేప్ చూసి ఆశ్చర్యంగా నోరు తెరిచి మళ్ళీ తేరుకొని ఎవ్వరు చూడకముందే వెంటనే ఆ బొమ్మని తన జాకెట్ లోకి తోసేసి అక్కడి నుంచి జారుకుంది శృతి.. బైటికి వెళ్ళిపోతునే ఒక్కసారి తన వెనక చూసుకుంది, పిర్ర పట్టుకుని.

°*°  °*°

*

కోర్టు ఇచ్చిన తీర్పుతో దేశం అంతా ఆనందించింది, చిరంజీవి దెగ్గర చదువుకున్న అమ్మాయిలందరూ ఆ రోజు కోర్టుకి వచ్చారు. కోర్టు నుంచి ఇంటి వరకు బ్రహ్మరధం పట్టినట్టుగా ర్యాలీ చేస్తూ ఇంటి దెగ్గర వదిలారు. అది చూసి చాలా మంది స్వామి వివేకానందుడితో పోల్చుకున్నారు.

ఆ రోజంతా టీవీలో డిబేట్లు ఇంటి చుట్టూ మీడియా మరియు తెలిసిన వాళ్ళు, తెలియని వాళ్ళు, పలుకుబడి ఉన్నవాళ్లు, రాజకీయ నాయకులు అందరూ వచ్చిపోతుంటే చిరంజీవికి అది నచ్చలేదు. అస్సలే చిరాకుగా మానసంతా చిందర వందరగా ఉంది, దానికి తోడు బుర్రకి ఎక్కిన పిచ్చి తన అమ్మ మధుమతి లోపల గోల పెడుతుంది.

చిరంజీవి అసహనాన్ని గమనించిన లావణ్య ఇంటికి వెళదాం అంది, చిన్నా ఒప్పుకున్నాడు, తన చెల్లెలు సంజనతో పాటుగా హైదరాబాద్ బైలుదేరి వచ్చేసారు అందరూ.. శృతి చిరంజీవిని ఎవ్వరింటికి తీసుకు వెళ్ళడానికి ఒప్పుకోలేదు. అందరూ కలిసి నేరుగా శృతి ఇంటికే వెళ్లారు.

శృతి తలుపులు తెరిచింది, చిరంజీవి గేట్ తెరుస్తూనే పక్కింటిని చూసాడు ఎన్నో జ్ఞాపకాలు మదిలో మెదిలాయి, చూస్తూనే లోపలికి అడుగుపెట్టాడు. ఎదురుగా గోడ మీద ఉన్న శృతి అమ్మా నాన్న ఫోటోలకి ఉన్న దండలు చూసి శృతి వంక చూసాడు. శృతి నవ్వుతూ పద అంది. తల వంచుకుని బాధ పడుతూనే లోపలికి అడుగు పెట్టాడు.

[Takulsajal]

•24•

అందరూ మాట్లాడుతుంటే చిన్నా లేచి లోపలికి వెళ్ళాడు, అక్షిత గమనిస్తూనే ఉంది. ఇంతవరకు ఇద్దరు ఎదురు పడలేదు. శృతి లేచి చిన్నా వెనక వెళుతుంటే ఎందుకో అక్షిత కాలు ముందుకు పడలేదు.. అలానే నిల్చుని ఉండిపోయింది. రూంలోకి వెళ్లిన చిన్నా శృతి రూం అంతా చుట్టూ తిరుగుతూ చూస్తున్నాడు. రూంలో మంచం లేదు చుట్టూ చిత్రాలే.. అన్ని తనవి శృతివి.. ఒకటి ఇద్దరికీ పెళ్లి అయిపోయినట్టుగా ఇంకోటి ఇద్దరు ముచ్చట్లు పెట్టుకుంటున్నట్టుగా.. పార్క్ లో కూర్చున్నట్టు.. చిన్నా బండి రిపేర్ చేస్తుంటే శృతి బల్ల మీద కూర్చుని ముచ్చట్లు పెడుతున్నట్టు.. అన్నీ.. గతం మొత్తం ఉంది అందులో.. శృతి మరియు చిన్నాల స్నేహగీతం అంతా రాసుంది ఆ చిత్రపటాల్లో

శృతి : పడుకుంటావా.. పక్క రూంలో మంచం ఉంది

చిన్నా : లేదు ఇక్కడే..

శృతి పక్కనే అరమరలో ఉన్న పక్కలు తీసి వేసింది, చిన్నా నేల మీద ఒరిగి నిద్ర రాకపోయినా కళ్ళు మూసుకున్నాడు, అర్ధం చేసుకున్న శృతి అక్కడి నుంచి వెళ్ళిపోయింది.

మధు : అది వెళ్ళిపోయింది.. నటించింది చాల్లే

చిన్నా : ఏంటి నీ గొడవా

మధు : ఎందుకురా అంత కోపం.. నేను వెళ్లిపోతున్నా.. చెప్పి పోదాం అని పలకరించా

చిన్నా : ఏంటి.. ఎక్కడికి..?

మధు : నీ బుర్రలో నీ మనసులో ఏదో స్వాంతన గమనించాను.. చూడు ఆ పిచ్చిది నిన్ను ఎంత ప్రేమించిందో.. ఎంతగా నిన్ను దాని గుండెలో దాచుకుందో.. అమ్మంత ప్రేమ మళ్ళీ దీని దెగ్గరే దొరుకుతుందని అనిపించడంలేదా నీకు

చిన్నా కళ్ళు మూసుకున్నాడు.

మధు : ఇక నీకు నా తోడు అవసరం లేదు చిన్నయ్యా.. అందుకే వెళుతున్నాను.. అదే నీ పిచ్చి తగ్గిపోయిందిలే అని నవ్వింది.. చివరిగా నన్ను చూసుకో అనగానే చిన్నా కళ్ళు తెరిచి కూర్చున్నాడు.

చిన్నా : నాకు పిచ్చో ఎర్రో తెలీదు, కానీ ఇన్నేళ్లుగా నా పక్కనే ఉన్నావ్.. నన్ను వదిలి వెళ్లకమ్మా.. ఎంత తలనెప్పి వచ్చినా భరిస్తాను అన్నాడు జీరబోయిన గొంతుతో

మధు : చిన్నా.. అదిగో ఆ బొమ్మలో ఉందే శృతి అదే ఇప్పుడు నీకు తోడైనా నీడైనా.. దాని ఒళ్ళో పడుకున్నప్పుడు నీకు అక్షిత కూడా గుర్తొచ్చేదికాదు.. నువ్వే బలవంతంగా అక్షితా అని జపం చేస్తూ కుర్చున్నావ్.. అందుకే తప్పంతా నీదేనని అంటూ ఉండేదాన్ని.. నీ పిచ్చిలో నిజమైన ప్రేమని గుర్తించలేకపోయావు.. ఇప్పటికైనా నేను చెప్పిందే నిజమని ఒప్పుకుంటావా

చిన్నా ఊ కొట్టాడు అంతే..

మధు : ఇప్పుడు ఆ పిచ్చి వదిలి ప్రేమతో శృతిని చూస్తున్నావ్ కాబట్టే నేను నిన్ను అరిపించడంలేదు.. చూసుకో ఎంత ప్రశాంతంగా ఉందొ ఇప్పుడు నీ గుండె చప్పుడు

చిన్నా : అయినా కానీ

మధు : మళ్ళీ దాని ఒళ్ళో పడుకో.. ఇన్నేళ్ల నీ భారం అంతా వదిలేయి.. దాన్ని బాధ పెట్టింది చాలు, ఇంకా ఏడిపించకు.. నేను వెళుతున్నా.. నీ వల్ల శృతి పెదాల మీద వచ్చే నవ్వులో నేను బతికే ఉంటాను.. నిన్ను చూస్తూనే ఉంటాను.. అస్సలు నేను నీకు గుర్తే రాను.. ఇక వెళుతున్నా అని చిన్నా నుదిటి మీద ముద్దు పెట్టుకుంటూనే మాయం అయిపోయింది.. చిన్నా కళ్ళు తిరిగిపడిపోయాడు.

[Takulsajal]

•25•

అన్నానికి లేపుదామని లావణ్య లోపలికి వచ్చి చూస్తే చిన్నా ఎంత లేపినా లేవలేదు, వెంటనే డాక్టర్ ని పిలిచింది వచ్చి మాములు పరీక్ష చేసి టెన్షన్ పడ్డాడని కంఫర్మ్ చేసి రెండు టాబ్లెట్లు రాసిచ్చి వెళ్ళిపోయాడు. డాక్టర్ వెళ్ళిపోయాక లావణ్య వచ్చి పక్కన కూర్చుంది. కొంతసేపటికి చిన్నా లేచి అటు ఇటు చూసుకున్నాడు అంతా ప్రశాంతం, తన అమ్మ మధుమతి కనిపించలేదు, బాధపడ్డా చివరిగా తన మాటలు గుర్తొచ్చి ప్రేమగా శృతి వంక చూసాడు. లావణ్య చిన్నా వంక చూసి పిలిచేసరికి తనతో మాట్లాడదామని శృతిని చూడగా అర్ధంచేసుకుని బైటికి వెళ్ళిపోయింది.

చిన్నా : ఎలా ఉన్నావ్

లావణ్య : బాగున్నా..

చిన్నా : ఒకసారి నిన్ను ముట్టుకోనా..?

ఆ ప్రశ్న వినగానే లావణ్య ఏడుస్తూ గట్టిగా వాటేసుకుని కళ్ళు మూసుకుంది, అంతే ప్రేమగా చిన్నా కూడా ఓదార్చి లావణ్య తలని తన గుండె మీద పెట్టుకున్నాడు.

చిన్నా : లావణ్యా.. చెప్పు, ఏం చేస్తున్నావ్.. ఎంత మంది పిల్లలు.. నీ వాళ్ళని నీ బిడ్డలని నాకు పరిచయం చెయ్యి.. అస్సలు నేనెవరో వాళ్ళకి తెలుసా అని మాట్లాడుతూ గతం గురించి ఎత్తవద్దని చెప్పకనే చెప్పాడు.

లావణ్య : ముందు తిందువు పదా

చిన్నా : తిందాంలే.. వాళ్లంతా తిన్నారా

లావణ్య : తిన్నారు.. అక్షిత, శృతి కూడా తినలేదు.

చిన్నా : అలాగ అయితే మనం ముగ్గురం కలిసి తిందాం, అప్పట్లో లాగే.. ఏది ఆ రాక్షసి..?

లావణ్య : అది ఏడుస్తూనే ఉందిరా.. నువ్వు కనీసం తన వంక చూడనైనా చూడలేదని కుమిలిపోతుంది.. నీకు చాలా చెప్పాలి.. అస్సలు ఇదంతా నా వల్లే

చిన్నా : అప్పుడు నా బుర్ర నా అధీనంలో లేదులే.. ఇంకో రాక్షసి కంట్రోల్లో ఉంది అని తన అమ్మని తలుచుకున్నాడు. పదా అని లావణ్య చెయ్యి పట్టుకుని లేపగానే.. లావణ్య చిన్నానే చూస్తుంది.. ఏంటే..?

లావణ్య : నీకు మా మీద కోపం లేదా

చిన్నా : మీ మీద కోపం నాకు ఎప్పటికి రాదు, మీ ఇద్దరే కదా నా లోకం.. పదా అని బైటికి వస్తుంటే లావణ్య చిన్నా చెయ్యి పట్టుకుని బైటికి నడిచింది.

లావణ్య, చిన్నా బైటికి రాగానే, గోడకి ఆనుకుని కూర్చున్న అక్షిత లేచి నిలుచుంది.

చిన్నా : లావణ్యా.. ఏంటిది ఇంత మర్యాద చేస్తుంది, మన రాక్షసేనా..?

లావణ్య : హహ.. మన రాక్షసే అని నవ్వుతూనే కళ్ళు తుడుచుకుంది.

చిన్నా : బాగున్నారా.. అని లావణ్య చెయ్యి వదిలి లావణ్య మరియు అక్షితల భర్తల దెగ్గరికి వెళ్లి మాట్లాడుతూ కూర్చున్నాడు. అంతకముందు సరిగ్గా మాట్లాడలేదని నచ్చచెపుతుంటే వాళ్ళు పరవాలేదని కబుర్లలో పడ్డారు.. లావణ్య తన పిల్లలని తీసుకొచ్చింది.

లావణ్య : చిన్నా.. నా కొడుకు కూతురు.. ఇద్దరు చిన్నా ఆశీర్వాదం తీసుకుందామని వంగగానే వెంటనే లేపాడు.

చిన్నా : రండి.. కూర్చోండి.. నీకింత పెద్ద పిల్లలున్నారా అని ఆశ్చర్యపోతూనే మీ పేరు..?

చిరంజీవి, మధుమతి అని చెప్పగానే లావణ్య వంక సిగ్గుగా చూసి మళ్ళీ వాళ్ళతో మాట్లాడటం మొదలు పెట్టాడు.

లావణ్య : వీడు అక్షిత కొడుకు.. పేరు వేణు

చిన్నా : హో.. అనుకున్నాను కానీ పోలికలన్ని వాళ్ల నాన్నవిలా ఉన్నాయే.. సైలెంట్ గా ఉన్నాడు

లావణ్య : కొత్త కదా.. లేకపోతే ఇంటి టాప్ లేపుతాడు.. అని వేణు భుజం మీద చెయ్యి వేసింది.

చిన్నా : ఏం చదువుతున్నారు

వేణు, చిరంజీవి : బీ టెక్

మధుమతి : నేను ఇంటర్ అంకుల్

చిన్నా : శృతి గారు.. మీ పిల్లలు ఎక్కడా కనిపించలేదు

ఆ మాట వినగానే శృతి కోపంగా..  ఆ.. గాడిదలు కాయడానికి వెళ్లారు సాయంత్రం అవుతుంది రావడానికి అని విసురుగా వెళ్లిపోయింది.

చిన్నా : అబ్బో అని నవ్వుకుని.. సరే ఇక మీరు వెళ్లి రెస్ట్ తీసుకోండి.. అని అందరి వైపు చూసి.. నాకోసం చాలా రోజులు మీ ఆఫీస్, పనులు అన్నీ వదులుకుని వచ్చేసారు.. మీరు కూడా అని పిల్లలని చూసి థాంక్స్ చెప్పాడు.

లావణ్య కూడా అక్షిత మరియు చిన్నా ఏకాంతంగా మాట్లాడుకోవడానికి బలవంతంగా అందరిని పంపించేసింది. చిన్నా తన చెల్లెలు సంజన దెగ్గరికి వెళ్ళాడు.

చిన్నా : సంజు.. తిన్నావా

సంజు : ఇందాకే.. వద్దన్నా వాళ్ళు వినలేదు.. నీకెలా ఉంది..?

చిన్నా : ఇప్పుడు బాగుంది, పిచ్చి కూడా నయం అయిపోయింది.. అమ్మ కనిపించడంలేదు

సంజు : సాయిరాం అని దణ్ణం పెట్టుకుని.. అన్నయ్యని వాటేసుకుంది.

చిన్నా : రెస్ట్ తీసుకో.. నేను వీళ్ళతో చాలా మాట్లాడాలి

సంజు : అవును.. నీ గురించి చాలా విషయాలు తెలిసాయి.. అని నవ్వుతూ లోపలికి వెళ్ళిపోయింది.

ఇంట్లో నుంచి అందరూ వెళ్ళిపోగానే అక్షిత ఉదుటున లేచి చిన్నాని వాటేసుకుని మొహం అంతా ముద్దులు పెట్టేసింది. గట్టిగా కరుచుకుపోయింది. చిన్నా కూడా ఒక్క నిమిషం కళ్ళు మూసుకుని అంతా మర్చిపోయి గట్టిగా పట్టుకున్నాడు.. అక్షిత ముద్దులు పెడుతూ చిన్నా పెదాలు అందుకునేసరికి ఏం చెయ్యాలో తెలీక వెనక్కి నెట్టేసాడు.

అక్షిత : చిన్నా.. నన్ను ఎందుకు బలవంతం చెయ్యలేదు, ఎందుకు నన్ను ఒక్కటి పీకి పెళ్లి చేసుకోలేదు.. నా ఇష్టానికి నన్ను ఎందుకు వదిలేసావ్.. బాధ పడింది నువ్వొక్కడివే కాదురా.. ఇన్ని సంవత్సరాలు నేను నరకం అనుభవించాను. నా పెళ్ళైయ్యేదాకా నాకేం అర్ధం కాలేదు, కానీ నువ్వు కనిపించని ఆ తెల్లారి నుంచి మొదలయ్యింది నాలోని బాధ మళ్ళీ నిన్ను టీవీలో చూసే వరకు కానీ నేను నీ అక్షితలా మారలేదు.

నీ పాటికి నువ్వు నన్ను వదిలేసి వెళ్లిపోయావ్.. నువ్వే కాదురా నేను కూడా నిన్ను ప్రేమించాను, కానీ తెలుసుకోలేకపోయాను పిచ్చి దాన్ని పిచ్చి దాన్ని అని లెంపలు వాయించుకుంది.. చిన్నా నేనన్ని నా జీవితానికి సంబంధించి లెక్కలు వేసుకుంటూ పోయాను.. నా మనసు మాట వినకుండా బుర్ర ఏది ఆలోచిస్తే అది చేసుకుంటూ పోయాను.. దాని ఫలితం రోజూ రాత్రి పడుకునేముందు గత ఇరవై సంవత్సరాలుగా నరకం అనుభవిస్తూనే ఉన్నాను.. ఎవరితో పంచుకోలేక నా పక్కన నువ్వు లేక.. రాత్రి పూట నా మీద పడుతున్న చెయ్యిని చాలా సార్లు నీ చెయ్యనే అనుకున్నాను.. అన్నిటికి తలవంచి బతికేసాను.

లావణ్యకి ఒకటి రెండు సార్లు చెప్పుకున్నాను కానీ దానికి ఇవేమి అర్ధం కావని నాకు తెలుసు.. నా గుండెలో ఎంత నొప్పిని భరిస్తున్నానో నాకే తెలుసు.. చిన్నా.. తప్పు చేసేసాను.. నా జీవితాన్ని నేనే అంధకారంలోకి నెట్టేసాను.. ఆశ, కోరికలు నన్ను నీ మీదున్న ప్రేమని నాకు కనపడనివ్వలేదు.. రోజూ క్షమించమని అమ్మని వేడుకునేదాన్ని.. నన్నెటైనా లేవదీసుకుపో.. నిన్ను వదిలి ఒక్క క్షణం కూడా ఉండలేను.. నన్ను తీసుకుని పో.. నాకెవ్వరు వద్దు.. ఈ మాట నీకు చెప్పడానికి ఎంత అల్లాడిపోయానో నాకే తెలుసు.. అని ఎక్కిళ్ళు పెట్టి ఏడుస్తుంటే వెనకే వచ్చిన లావణ్య ఏడుస్తూనే ఇద్దరినీ వాటేసుకుంది.

లావణ్య : పెళ్ళైన రెండో రాత్రి వచ్చి నా తలుపు కొడితే సర్ది చెప్పాను, తెల్లారే వచ్చి ఒకటే ఏడుపు.. ఏమంటే.. నువ్వు కావాలని గొడవ.. భర్తని కనీసం ఒంటి మీద చెయ్యి వెయ్యనివ్వలేదు.. ఇదంతా ముందు చెప్పకుండా తప్పు చేసేసావని నేనే కోప్పడి బలవంతంగా నీకు ఫోన్ చెయ్యకుండా జాగ్రత్త పడ్డాను.. ఆ తరువాత నీ మీద నేనూ బెంగ పెట్టుకునేసరికి జ్వరం వచ్చేసింది.. నీకోసమని అక్షిత ఇంటికి వస్తే అప్పుడు తెలిసింది.. నువ్వు కూడా అక్షితని ప్రేమించావని.. దాని కంటే ఎక్కువగా

ఇద్దరం కలిసి కుక్కలా వెతుక్కున్నాం నిన్ను.. ఇంట్లో గొడవలు మొదలు వేరు కాపురాలు పెట్టుకున్నాం.. మా మీదున్న ప్రేమతో వాళ్ల అమ్మనాన్నలని టార్లకి వెళ్ళమని పంపించారు.. కానీ ఎంత వెతికినా లాభం లేకపోయింది.. అక్షితని నేను దెగ్గరికి తీసుకున్నాను.. నచ్చజెప్పాను.. బతిమిలాడి.. కోప్పడి.. కాళ్లు పట్టుకుంటే కొన్ని రోజులకి కడుపుతో ఉందని తెలిసాక అప్పుడు నెమ్మదించింది.. ఇదే అవకాశంగా అక్షితని బిజీగా ఉంచుతూ కొన్ని రోజులు ఏమార్చాను.. ఆ తరువాత ఏమనుకుందో ఏమో నటిస్తూ వచ్చింది.. రాత్రంతా ఏడవటం పగలంతా సంతోషంగా ఉన్నట్టు నవ్వుతూ నటిస్తూ అందరినీ నమ్మించింది.. అలా ఇరవై ఏళ్ళు నెట్టింది.. ఒక రకంగా మీరు కలవకుండా చేసింది నేనే అనిపిస్తుంది.. అని ఏడ్చింది.

చిన్నా : లావణ్యా.. ముందు అన్నం పెట్టుకురా అని అక్షిత చెయ్యి పట్టుకుని మంచం మీద కూర్చోబెట్టాడు.

[Takulsajal]

•26•

లావణ్య ప్లేట్లో అన్నం పెట్టుకొచ్చింది, చిన్నా లేచి చెయ్యి కడుక్కుని అన్నం ప్లేట్ అందుకుని కింద కూర్చుని అక్షితని లావణ్యని ఇరు పక్కలా కూర్చోబెట్టుకున్నాడు. అన్నం ముద్ద కలిపి లావణ్యకి తినిపించి ఇంకో ముద్ద అక్షిత నోటి దెగ్గరికి తీసుకురాగానే ఏడుస్తూనే నోరు తెరిచింది.

చిన్నా : అక్కి.. తప్పులు నువ్వు మాత్రమే కాదే నేను కూడా చేసాను.. ఇక మన ప్రేమ విషయానికి వస్తే జరిగిందేదో జరిగిపోయింది. గతాన్ని మనం మార్చలేం కదా

అక్షిత : అ..

చిన్నా : నేను చెప్పేది పూర్తిగా విను.. అని తీపిస్తూనే మళ్ళీ మాట్లాడాడు.. నేను నిన్ను ప్రేమించింది నిజం అలానే నువ్వు నన్ను ప్రేమించింది నిజం.. కానీ ఇప్పుడున్న పరిస్థితుల్లో మనం కలవడం సాధ్యం కాదురా తల్లీ.. ఇంకో రెండేళ్లు పోతే నీ కొడుక్కి పెళ్లి వయసు వస్తుంది..


అక్షిత : నాకు అవన్నీ..

చిన్నా : చెప్పేది వినమన్నాను ముందు.. అని లావణ్య నోట్లో అన్నం పెడుతూ.. నువ్వు ఇరవైయేళ్ళ క్రితం ఏదైతే చేసావో ఇప్పుడు అదే చేస్తున్నావ్.. అప్పుడూ తొందరపడ్డావ్ ఇప్పుడూ తొందరపడుతున్నావ్.

అక్షిత : నిన్ను ప్రేమించింది మాత్రం నిజంరా

చిన్నా : నేను కాదనలేదే.. ఇంకో పదేళ్ళు పోతే మంచాన పడే వయసే మనది, ఒకడిని కన్నావ్.. మీ ఆయనతో ఇన్నేళ్లు గడిపావ్.. అలా అని ఆయనేమి చెడ్డవాడు కాదుగా, మన స్నేహం గురించి అన్నదమ్ములు ఇద్దరు అర్ధం చేసుకున్నారు.. ఏరోజైనా మిమ్మల్ని అవమానించేలా అనుమానించేలా మాట్లాడారా..?

ఇద్దరు లేదని తల ఊపారు

చిన్నా : కదా.. ఎంత సంస్కారం.. మీరంటే ఎంత నమ్మకం.. నేను కూడా తప్పు చేసాను.. నువ్వు నా దానివి కావాలని రోజూ గణపతిని మొక్కుకునే వాడిని, అదొక్కటి తప్ప ఆయన్ని నేనేమి అడగలేదు.. అలాంటిది నువ్వు నాకు దక్కలేదని ఆయన మీద అందరి మీద, ఆఖరికి నా మీద కూడా కోపం పెంచుకున్నాను.. మీరు సంతోషంగా ఉండాలని నా ప్రేమని చంపుకుని మరీ మీకు పెళ్లిళ్లు చేసాను కానీ చివర్లో నేను చేసిందేంటి.. మీకు నేను తప్ప ఎవరున్నారు.. మీకు అమ్మాయినా నాన్నైనా నేనే కదా.. అలాంటిది మిమ్మల్ని వదిలేసి దూరంగా వెళ్లిపోయాను.. ఒక పిచ్చిలో దేవుడంటే నా శత్రువు అన్న భ్రమలో బ్రతికాను.. దానికి తోడు కొంచెం పిచ్చి ఎక్కింది కదా, అమ్మ కనిపించేది.. అలా నన్ను నేనే మోసం చేసుకుంటూ కాలం గడిపేసాను.

ఒక్కటి మాత్రం నిజం.. మీరంటే నాకు ప్రాణం.. ఎంత ప్రాణం అంటే మీరు ఏడిస్తే నేను ఏడ్చేంత.. అందుకే మీకు ఏ కష్టం రాకూడదని ఇష్టం లేకపోయినా దేశం కానీ దేశంలో ప్రాణం అరిచేతిలో పట్టుకుని పని చేసాను. అలాంటిది మీరు ఇలా ఏడిస్తే నాకెలా ఉంటుంది చెప్పండి..  ఇంతా చేసింది మీ ఇద్దరు సంతోషంగా ఉండాలనే కదా.. అవునా కాదా

అక్షిత : అవును.. ముక్కు చీదరించింది

చిన్నా : ఇప్పుడు మీరేం చెయ్యాలి

లావణ్య : బుద్ధిగా కాపురం చేసుకోవాలి

చిన్నా : అక్షితా..

అక్షితా : హా..

చిన్నా : మా రాక్షసే ఇవన్నీ మాకు చెప్పి మమ్మల్ని దారిలో పెడుతుంది.. అలాంటిది ఇవన్నీ నీకు చెప్పాలా.. రాచ్చసి

అక్షిత : నువ్వెన్ని చెప్పినా..

చిన్నా : అలా కాదు నాన్నా.. నువ్వు ఇలా వచ్చేసి నేను తీసుకెళ్లిపోతే మొన్నటి దాకా ప్రపంచం అంతా నా గురించిన అబద్దాన్ని నమ్మింది ఇప్పుడు అదంతా నిజమైపోదూ.. అస్సలు ఒకరు అనుకుంటారని కాదు, నిన్నే నమ్ముకున్న నీ కొడుకు, మొగుడు, లావణ్య పిల్లల ముందు తప్పుడు దానివిగా మిగిలిపోవా చెప్పు.. మరి వాళ్ళేమై పోవాలి.. స్నేహితులుగా ఉందామే.. అయినా ఈ వయసులో నేనేమి చేస్తా చెప్పు.. మీ ఆయన అయితే ఫుల్ ఫిట్ గా ఉంటాడు నన్ను చూడు, నీ కున్న కోరికలకి నేనెక్కడ సరిపోతానే

అక్షిత : పోరా.. ఏదేదో చెప్పి నన్ను..

చిన్నా : నా బంగారు బొమ్మవి రా నువ్వు.. నువ్వు బాధ పడితే ఆ బాధ నీ ఒక్కదానిదే కాదు, మా ఇద్దరిది కూడా

అక్షిత : మరి నువ్వు ఒంటరిగా మిగిలిపోయావుగా..?

చిన్నా : ఎవరు చెప్పారు నీకు.. నేను చెప్పానా.. నాకొక చెల్లెలు ఉంది.. లవర్ కూడా ఉంది అని నవ్వాడు

లావణ్య : ఎవరు..?

చిన్నా : శృతి.. ఆ ముసలిదే..

అక్షిత : హహ..

చిన్నా : నా మీద చాలా ఆశలు పెట్టుకుంది, చూసారుగా అని లేచి చెయ్యి కడుక్కుని ఇద్దరి మూతి తుడిచాడు.

అక్షిత : అవును..

లావణ్య : నువ్వు తినలేదు..

చిన్నా : పాపం అది తినలేదుగా..

అక్షిత : కోపంగా వెళ్ళిపోయింది.

చిన్నా : ఎక్కడికి వెళ్లిందో నాకు తెలుసులే

లావణ్య : ఎక్కడికి..?

చిన్నా : తిన్నారు కదా.. ఇక దొబ్బెయ్యండి.. నేను ప్రేమించుకోవాలి.. ఈ వయసులో ఒక కుర్రాడు పడాల్సిన పాట్లు అన్నీ పడాలి నేను

అక్షిత : అబ్బో.. అని లేచింది..

లావణ్య, అక్షిత చిన్నా బోలెడన్ని ముచ్చట్లు.. తమ జీవితం కష్టాలు సంతోషాలు, ఘనతలు అన్నీ చెప్పుకుని లేచారు.. అక్షిత లావణ్య వెళ్లిపోతుంటే ఇద్దరినీ పిలిచాడు.. ఇద్దరినీ దెగ్గరికి తీసుకుని చెరొక బుగ్గ మీద ముద్దు పెట్టి వాటేసుకున్నాడు.

చిన్నా : ఇద్దరి మనస్సులో భారం అంతా దిగినట్టేగా..?

ఇద్దరు ఊ కొట్టారు

చిన్నా : ఏమైనా ఉంటే ఈ మెకానిక్ గాడికి చెప్పండి, రిపేర్ చేసి పెడతాడు.. సరేనా

ఇద్దరు నవ్వుతూ అలాగే అన్నారు.. ఇద్దరి బాధ తీర్చి వాళ్లని శాంతింపచేసి నవ్వించి ఇంటికి పంపించి, శృతి కోసం రోడ్డు మీదకి వచ్చాడు.

[Takulsajal]

•27•

రోడ్డెక్కిన చిరంజీవి నేరుగా థియేటర్ కి వెళ్ళాడు, సినిమా నడుస్తూనే ఉంది. టికెట్ తీసుకుని లోపలికి వెళ్లి చూస్తే శృతి చివరన పడుకుని ఉంది. వెళ్లి పక్క సీట్లో కూర్చున్నాడు. అప్పుడెలా ప్రవర్తించేదో ఇప్పుడు అలానే చేసేసరికి నవ్వుకున్నాడు.

చిన్నా : నటించడం అయిపోతే వెళదాం.. ఆకలేస్తుంది.. అంతా విన్నావని నాకు తెలుసు

శృతి : ఏంటి..?

చిన్నా : వెళదామా

శృతి లేచి బైటికి నడిచింది, వెనకాల చిన్నా నడుస్తుంటే తన పిర్రల గురించి గుర్తొచ్చి నవ్వుకుని పక్కన నడవమని గట్టిగా చెప్పింది. ఇద్దరు ఇంటికి వచ్చారు. చేతులు కడుక్కో అని చెపుతూనే చిన్నా కిచెన్ లోకి వెళ్లి అన్నం ప్లేట్ తెచ్చాడు.

శృతి : వాళ్ళకి మాత్రం తినిపించి.. చీ.. నేనంటే ఎప్పుడు ఇష్టం లేదు..

చిన్నా : ఏంటి..?

శృతి : ఏం లేదు.. అని చేతులు కడుక్కుని వచ్చి కూర్చుంది.

చిన్నా : ఇదిగో అని ప్లేట్ చేతికిచ్చాడు.

అందుకుని కోపంగా తింటుంటే, పక్కన కూర్చుని తననే చూస్తున్నాడు.

శృతి : ఏంటి..??

చిన్నా : నేను కూడా తినలేదు.. అని నోరు తెరిచాడు..

ఒక్కసారిగా కళ్లెమ్మటి నీళ్లు తిరిగాయి శృతికి, అన్నం తినిపించింది. ఇద్దరు అన్నం తినేసి మౌనంగా కూర్చున్నారు.

శృతి : సంజన ఏది కనిపించలేదు

చిన్నా : అక్షిత తీసుకెళ్లింది..

శృతి : ఏమంటుంది నీ అక్షిత, తెగ మాట్లాడుకున్నారు ముగ్గురు..

చిన్నా : చూసావా

శృతి : హా.. నేనే కాదు.. ఆ పిల్లలు కూడా.. అదే లావణ్య, అక్షిత పిల్లలు మళ్ళీ వెనక్కి వచ్చారు.. వాళ్ళు రాగానే నేను అక్కడి నుంచి వచ్చేసా

చిన్నా : వాళ్ళు విన్నారా

శృతి : ఏమో నాకు తెలీదు

మళ్ళీ అరగంట మౌనం

చిన్నా : ఎటైనా వెళ్లాలని ఉంది.

శృతి : వెళ్ళు

చిన్నా : నీ సంగతేంటి..?

శృతి : నాకేంటి.. ఎలాగో ఒంటరి బతుకేగా నాది.. చిన్నా దెగ్గరికి రాబోతే.. దెగ్గరికి రాకు.. నన్ను ఒంటరిగా వదిలేసి పోయావ్.. ఆ తరువాత నాన్న ఆయన వెనకాలే అమ్మ.. ఒంటరిదాన్ని అయిపోయాను.. పొద్దున్నే వాకింగ్ కి ఒంటరిగా వెళ్లాలంటేనే భయం నాకు.. అలాంటిది ఇరవై ఏళ్ళు ఒంటరిగా బతికేసాను.. ఇంకో ఇరవై ఏళ్ళు బతకలేనా ఏంటి..

చిన్నా కళ్ళు తుడుచుకుని శృతిని దెగ్గరికి తీసుకున్నాడు, ఏడుస్తూ చిన్నా గుండె మీద కొడుతూనే గట్టిగా వాటేసుకుంది..

శృతి : ఏ తప్పు చేశానని నాకు ఇంత పెద్ద శిక్ష.. నేనేం చేసానని..

చిన్నా : నన్ను క్షమించు.. అని ఇంకా గట్టిగా పట్టుకున్నాడు.

శృతి చిన్నా గుండె మీద కళ్ళు మూసుకుని ఏడుస్తుంటే అలానే కింద పడుకుని మీద పడుకోబెట్టుకుని జొ కొట్టాడు. కొంతసేపటికి నిద్ర పోయింది. మొహం చూస్తూ జుట్టు సర్దుతూ మధ్యలో నెరిసిన జుట్టు చూసి నవ్వుతూ ఎప్పుడు విరబూసే జుట్టు జడ వేసి ఉండడం, చేతులు పట్టుకుని చూసాడు, శృతివి పొడుగు వెళ్ళు. చెయ్యి పట్టుకుని ముద్దు పెట్టుకుని కళ్ళు మూసుకుని వాటేసుకుని పడుకున్నాడు.

మెలుకువ వచ్చి లేచేసరికి బైట చీకటి పడింది. లేచి ఇందాక తిన్న ప్లేట్ తీసి సింకులో వేసి వచ్చి కూర్చున్నాడు. శృతి మొహం చూస్తే చాలా ఏళ్లకి ప్రశాంతంగా నిద్ర పోతున్నట్టు అనిపించింది. శృతి కాళ్ళని తన ఒడిలో పెట్టుకుని తనని చూస్తూ ఆలోచనల్లో పడిపోయాడు. ఎప్పటికో లేచింది శృతి.. కళ్ళు తెరిచి చూస్తే కన్నార్పకుండా చూస్తున్న చిన్నాని చూసి లేవబోతే ఆపాడు. కాళ్లు తీయబోతే గట్టిగా పట్టుకుని అరికాలిని ముద్దాడాడు.

శృతి : ఏంటది..?

రెండు కాళ్ళని మొహం మీద పెట్టుకుని, చాలా బాధ పెట్టాను కదా నిన్ను.. అని ఏడవబోయి మళ్ళీ ఆపేసి కాళ్ళు వదిలి వెళ్లి శృతి నడుము మీద చెయ్యేసి పడుకున్నాడు.

శృతి : లైట్ వెయ్యొద్దా

చిన్నా : వద్దు..

శృతి : చెప్పు అయితే

చిన్నా : ఐ లవ్ యు

శృతి : ఏ వయసులో చెపుతున్నాడో చూడు..

చిన్నా : లేట్ అయినా సరే.. మళ్ళీ ఇంకో తప్పు చెయ్యను.. మాటిచ్చినట్టే వచ్చేసాను.. ఇక నీ కాళ్ళ దెగ్గర కుక్కలా పడుంటా అని గట్టిగా వాటేసుకుంటే శృతి చిన్నా గుండె మీద ఒదిగిపోతూ ఇక్కడ చోటివ్వు చాలు అంది. ఇక్కడ నువ్వు తప్ప ఇంకెవ్వరు లేరు

శృతి : అబద్ధాలకి కూడా హద్దుండాలి

చిన్నా : ఒకప్పుడు అక్కడ అక్షిత ఉండేది..

శృతి  : అంటే ఇప్పుడు లేదా

చిన్నా : లేదు.. ఇప్పుడు అక్కడ నా డ్రాయింగ్ టీచర్ మాత్రమే ఉంది..

శృతి : నిజమేనా ఇదంతా

చిన్నా : నమ్మవే..

శృతి : అలా నమ్మే..

చిన్నా  : శృతీ... అని ఆపి.. ఎటైనా వెళదామా

శృతి : ఎక్కడికి వెళతావ్

చిన్నా : ఎటైనా.. ముందు పెళ్లి చేసుకుందాం.. కొన్ని రోజులు దూరంగా నువ్వు నేను మాత్రమే..

శృతి : చిన్నప్పటి నుంచి గొడ్డులా కష్టపడి, ఈ శరీరం బండరాయిలా తయారైన తరువాత వయసంతా అయిపోయిన తరువాత ఇప్పుడు కోరికలు బయట పెడుతున్నావ్.. చెప్పాను కదా.. అరుదైన మొక్కవి నువ్వు.. అందుకే నువ్వంటే నాకిష్టం

చిన్నా  : చాలా అందంగా ఉన్నావ్

శృతి : ఇంకా రానీ బైటికి రానీ.. ఏమేమి ఉన్నాయి ఆ మనసులో

చిన్నా : నా మీద పడుకోవా

శృతి : చిన్న పిల్లని అనుకుంటున్నావా.. అని సిగ్గు పడుతూనే చిన్నా మీద పడుకుంది

చిన్నా : అప్పట్లో నన్ను ఏవేవో అడిగేదానివి.. అవన్నీ తీర్చడానికి ఇప్పుడు సిద్ధంగా ఉన్నాను

శృతి : ఉండు ఒక్క నిమిషం అంటూ లేచి లోపలికి వెళ్లి చెన్నైలో చిన్నా రూంలో నుంచి తీసిన పేపర్ తీసుకొచ్చి చిన్నా చేతికి ఇచ్చి వాడి గుండె మీద గడ్డంతో గుచ్చుతూ ఆరా తీసింది..

చిన్నా : ఉన్నవేగా నేను గీసింది.. ఇప్పుడు చూడు ఇంకా పెద్దగా ఉన్నాయవి

శృతి : ఏంటవి..?

చిన్నా : అవే.. శృతి ఎద మీద పడుకుని వత్తి.. నేను కిందవాటి గురించి మాట్లాడుతున్నా.. అవే..

శృతి : అవంటే..

చిన్నా : అవంటే.. అవే.. నీ బ్యాక్ టైర్

శృతి : ఏ బండి అనుకున్నవేంటి

చిన్నా : నువ్వు నా బుల్లెట్ బండివి

శృతి : మా చిన్నా గాడికి ఇన్ని మాటలు వచ్చా.. ఆమ్మో..

చిన్నా : ముద్దు పెట్టు

శృతి : ఎక్కడా.. సన్నని గొంతుతో అడిగింది

చిన్నా : నీ ఇష్టం.. మళ్ళీ ఆగి.. ఈ యేడు వినాయక చవితి మనిద్దరి చేతుల మీదగా జరగాలి

శృతి : ఇంకా

చిన్నా : చాలా ఉన్నాయి.. కావాల్సినంత టైం ఉంది.. అన్నీ కోరికలు తీర్చుకుంటా.. అన్నీ అంటే అన్నీ అని ఒత్తి పలికాడు

శృతి  ఆఁహాఁ.. అని చిన్నా నడుము గిల్లుతూ ఆట పట్టిస్తుంటే, చిన్నా మెలికలు తిరిగిపోతూ గట్టిగా నవ్వుతుంటే ఆ నవ్వుతో శృతి నవ్వు జత కలిసింది.. చిన్నా నవ్వడం ఆపి తననే చూస్తుంటే శృతి సిగ్గుగా చిన్నా కళ్ళలోకి చూస్తూ తన పెదాలని చిన్నా పెదాలకి దెగ్గరగా తెచ్చింది. రెండు జతల పెదాలు కలుసుకున్నాయి.. మళ్ళీ విడతీయలేనంతగా.. శాశ్వతంగా

[Takulsajal]

•28•

అక్షిత మరియు లావణ్య జంటలు కలిసి తెలిసిన వాళ్ళతో తక్కువ మందితో చిరంజీవి మరియు శృతిల పెళ్లి చేశారు. చిన్నా పెళ్లి చూస్తూ ఎప్పుడు లేనంతగా ఆనందపడింది అక్షిత.

వేణు : అంకుల్ మీతో మాట్లాడొచ్చా

చిన్నా : వస్తున్నా

లావణ్య కొడుకు చిరంజీవి : హ్యాపీ మార్రీడ్ లైఫ్ అంకుల్.. మీరు హ్యాపీగా ఉండాలి.. అని ముగ్గురు కలిసి గిఫ్ట్ ఇచ్చారు. తెరిచి చూస్తే అక్షిత, లావణ్య చిన్నాల ఫోటో

వేణు : మిమ్మల్ని పర్సనల్ క్వశ్చన్ అడగొచ్చా అంకుల్

చిన్నా  : అడుగు నాన్న

వేణు : అదీ.. మీరు ఎందుకు మా అమ్మని కాదన్నారు.. అదీ మా అమ్మ.. అని తడబడ్డాడు.. మిగతా ఇద్దరు పిలల్లు చిన్నా ఏం చెపుతాడా అని చూస్తున్నారు.

చిన్నా : వేణు.. నువ్వు అడిగాల్సిన ప్రశ్న అది కాదు, మా అమ్మలు అంటే నాకు ఎందుకు అంత ఇష్టం అని.. ఎందుకంటే వాళ్ళు నా స్నేహితులు నన్నే నమ్ముకుని నా చెయ్యి పట్టుకుని వచ్చారు.. మా ముగ్గురి బంధం చాలా గొప్పది.. ఎన్ని ఆటంకాలు వచ్చినా చివరికి కలిసే ఉన్నాం చూసారా.. నాకు సంబంధించినంత వరకు.. ఆ ఇద్దరు నాకు అమ్మలు అంతే.. మా ముగ్గురి కధ నుంచి ఏదైనా మీరు ముగ్గురు నేర్చుకోవాలనుకుంటే అందులోని మంచిని తీసుకోండి, మా తప్పులని క్షమించండి అవి మీరు చెయ్యకుండా ఉండేందుకు జాగ్రత్త పడండి.

చిరంజీవి : థాంక్యూ అంకుల్

వేణు : అవును.. మా చెల్లిని కూడా మీరు మా అమ్మలని చూసుకున్నట్టే చూసుకుంటాం.. ఎప్పుడు కోప్పడం అని నవ్వుతూ ఇద్దరు కలిసి మధుమతిని ఎత్తుకుని ఆడిస్తూ వెళ్లిపోయారు.

ఆ వారం రోజులు ఇంట్లో పండగ వాతావరణం నెలకొంది, అన్ని పనులు అక్షితే దెగ్గరుండి చూసుకుంది.. ఇద్దరిని అక్షిత బలవంతంగా హనీమూన్ కి పంపించింది.

చిన్నా చెల్లెలు సంజన ఆరు నెలలు చిన్నా దెగ్గర ఉన్న తరువాత, ఎంత మంది చెప్పినా వినకుండా పెళ్లి మీద తన నిర్ణయం చెప్పి మధుమతి ఆశ్రమం నడిపించడమే తన లక్ష్యం అని సెలవు తీసుకుని మళ్ళీ చెన్నై చేరింది.

చిన్నా శృతి ఇద్దరు ఒక ప్రపంచంగా మారిపోయారు.. ఒక కొత్త జీవితం ఆరంభమైంది.


ఈ కధ మీ అందరికీ నచ్చిందనే అనుకుంటున్నాను, నచ్చితే LIKE RATE COMMENT చెయ్యండి.. అన్నట్టు చివరి మాట..

మనం ఏదైనా మంచి చేస్తే ఆ మంచి తిరిగి మనకే మంచి చేస్తుందంటారు, ఈ కధలో చిరంజీవికి అదే జరిగింది.. కానీ కలికాలం కదా.. ఆ మంచి ఎక్కువ కాలం నిలబడలేదు.

చిన్నా శృతిల పెళ్లి జరిగిన తొమ్మిదిన్నర సంవత్సరాల తరువాత, తమిళనాడులో ఒప్పొసిషన్ పార్టీ లీడర్ అయిన కాతిర్ సెల్వన్ మళ్ళీ ముఖ్యమంత్రి అయ్యాడు.. ఆ పార్టీ అధికారంలోకి వచ్చిన రెండేళ్లకి చిరంజీవి మరియు శృతి ఇద్దరు ఆక్సిడెంట్లో చనిపోయారు. మధుమతి ఆశ్రమం నడుపుతున్న సంజన మిస్ అయ్యింది.. ఆ తరువాత ఆశ్రమాన్ని వేరే సంస్థ తనలో కలిపేసుకుంది. మధుమతి బాలికా గృహం కాలంలో కలిసిపోయింది.

సమాప్తం

❤️❤️❤️

❤️

[Takulsajal]

°°

°  ° °° °°

°°      °°

°°°°

°  ° °°° 

°°

°B°

°  °° °

°°°

°° ° °°° °

°°°  °

°

[Takulsajal]

°°

°  ° °° °°

°°      °°

°°°°

°  ° °°° 

°°

°R°

°  °° °

°°°

°° ° °°° °

°°°  °

°

[Takulsajal]

°°

°  ° °°

°°   °°

°°°°

°°

°E°

°  °° °

°°°

°°  °

°°°  °

°

[Takulsajal]

°°

°  ° °°

°°   °°

°°°°

°°

°A°

°  °° °

°°°

°°  °

°°°  °

°

[Takulsajal]

°°

°  ° °

°°

°K°

°  °° °

°°°

°  °

°

[Takulsajal]

BREAK

[Takulsajal]

LIKE

[Takulsajal]

RATE

[Takulsajal]

COMMENT

[sarit11]

ఏంటి బ్రదరూ ఇది