இரவு தூங்க லேட் ஆனாலும் மறுநாள் வியாழக் கிழமை, அதிகாலை 5.30-க்கே லாவண்யா போன் செய்து எழுப்பி விட்டு விட்டாள்.
ஸ்கூல் வரீங்க தானே மிஸ் என்றாள்.
என்னடி புதுசா மிஸ்… மரியாதை எல்லாம் என்றேன்.
அவள் கலகலவென சிரித்து சீனியராச்சே. இப்பவும் ஸ்கூல்லேயே பசங்க மட்டுமில்லாம, கோ-ஸ்டாஃப்ஸ்ம் மரியாதையா பழகுற ஸ்ட்ரிக்டான டீச்சரம்மா நீங்க. அந்த பயம் இருக்காதா மேடம்.
என்னடி என்னமோ வித்தியாசமா பேசுறே?
அதெல்லாம் ஒண்ணும் இல்லைடி. காலைலே வாடி போடின்னு பேச ஆரம்பிச்சா மூடேறிடும். அப்புறம் வீட்டுக்கு வந்து உன்னை ஓக்க தோணும் என்றாள்.
அடச்சீ… கருமம் புடிச்சவளே… காலைலே ஏண்டி இப்படி பச்சையா பேசுறே…
அய்யோடா… மேடம் ரொம்ப டீசண்ட்டு. புருசன் கண் முன்னாடியே அந்த சுனில் கூட என்னவெல்லாம் பேசுனீங்க…
அடிப்போடி… நீயும் சேர்ந்து தானே ஆட்டம் போட்டே… என் முன்னாடியே என் புருசனை திருடிட்டேயேடி சிறுக்கி முண்டை….
சில நொடிகள் லாவண்யாவிடமிருந்து எந்த பதிலும் வராததால் நானே ஏய்… என்னாச்சு… நான் சொன்னது சும்மா ஜாலியாதாண்டி என்றேன்.
என் மேலே கோபமோ, வருத்தமோ இல்லையே என்றாள்.
நோ வே… என்னனு தெரியலை. உன்னை எனக்கு ரொம்ப பிடிச்சிருக்குடி என்றேன் காதலாக.
வீட்டுக்கு வரட்டுமா?
எதுக்குடா செல்லம்?
உன்னை ஓக்க தான்.
வீட்டிலே அவர் இருக்காருடி.
நோ ப்ராப்ளம். அவரையும் ஓத்தா போச்சு…
நீ செய்வே… ஸ்கூல் போகனும். கட் பண்ணு ரெடி ஆகிறேன். ஸ்கூல்லே மீட் பண்ணலாம் என்றேன்.
வெய்ட்… சில விசயங்கள் சொல்லனும். ப்ரின்ஸ் அன் கரஸ் என் கிட்டே சான்ஸ் இருக்கான்னு மட்டும் தான் கேட்டாங்க. பசங்க கூட உங்களுக்கு நெருக்கம் இருக்கிறது பத்தி ஒரு சந்தேகம் அளவுக்கு தான் அவங்களுக்கு தெரியும். வாட்ச் மேன் கிழவன் என் கிட்டே மட்டும் தான் விசயத்தை சொல்லிருக்கான். அவங்களை பொருத்த வரை நீங்க இன்னும் அதே ஸ்ட்ரிக்ட் டீச்சர் தான். அதனாலே நீங்க அவங்களை பார்த்து பயப்பட வேண்டியதில்லை. அதே டைம் நீங்க சம்மதிச்சா அவங்க…
அவள் சொல்ல சொல்ல அவள் மீதான என் மதிப்பு உயர்ந்துக் கொண்டே போனது. என்னை எந்த சிக்கலிலும் மாட்டி விடக் கூடாது என்று எவ்வளவு அக்கறை எடுத்துக் கொள்கிறாள்.
சொல்லுடி… சம்மதிச்சா… என்ன நடக்கும்.
ஆசைப்படுறாங்கடி. நீ ஓகே சொன்னா…
ஓக்க வந்திருவாங்க என்று சொல்லி விட்டு சிரித்தேன்.
பச்சை தேவுடியா… சிரிக்காதடி.. உன் முடிவு மட்டும் இல்லை. அவர் கிட்டேயும் கலந்து பேசி முடிவெடு. அவசரமில்லை.
என்னடி அவரு… உன் புருசன் மாதிரி…
ஆமாடி சக்களத்தி… எனக்கும் புருசன் தான். திருடிட்டு போக போறேன்…
அடியேய்…
நீ வேணா என் புருசனை மயக்கிக்கோ…
எங்கே…. அதான் வெளிநாட்டிலே கொண்டு போய் ஒளிச்சு வைச்சிருக்கியே…
அடிப்பாவி… அதுக்கென்ன? உன் போட்டோவை மட்டும் அனுப்பினா அந்த நாய் அடுத்த ப்ளைட்லே கிளம்பி வந்துடுவான் உன்னை போட…
ம்ம்ம்…பார்ப்போம். பார்ப்போம். டைமாயிட்டு இருக்குடி. நேர்லே பேசிக்கலாமா?
ஷ்யூர்… இன்னும் சில விசயங்கள் சொல்லனும். உன் சேஃப்டிக்கு. கவனமா இரு. கொஞ்சம் அடி பிசகினாலும் சொசைட்டிலே நாம கேவலமாயிடுவோம். ஆம்பிளைங்க எப்பவும் ஆம்பிளைங்க தாண்டி, அது யாரா இருந்தாலும். எப்பவும் அவங்க கிட்டே ஒரு எச்சரிக்கையோடவே இருக்கனும் என்றாள்.
அப்பப்பா… சின்னப் பெண் என்று நினைத்தால் எவ்வளவு விவரமாக பேசுகிறாள் என்று வியப்பாக இருந்தது.
சுத்தமாக மூன்று நாட்கள் ஆகிறது பள்ளிக்குள் நுழைந்து. என்னமோ மாதக் கணக்கில் போகாதது போல ஒரு உணர்வு. ஸ்டாஃப் ரூமிலேயே எல்லோரும் சூழ்ந்துக் கொண்டு நலம் விசாரிக்க, ஒவ்வொருவருக்கும் பதில் சொல்லி சொல்லி ஓய்ந்து போனேன். மனமும் குழம்ப ஆரம்பித்தது.
எல்லோருமே என்னை கண்டிப்பான டீச்சராக தான் நினைத்து என்னிடம் மரியாதையாகவும் அன்பாகவும் பழகுகிறார்கள். நலம் விசாரிக்கிறார்கள். இந்த சில மாதங்களில் என் உடல் பசிக்காக நான் சென்று கொண்டிருக்கும் பாதை பற்றி அறிந்தால் இந்த மரியாதையும் மதிப்பும் கிடைக்குமா என்று மனம் குழம்பியது.
வகுப்பில் மாணவர்கள் எல்லோரும் மீண்டும் நான் வந்ததை கண்டு மகிழ்ச்சி அடைந்தார்கள். என் வகுப்பில் என் சப்ஜெக்ட்டில் ஒவ்வொரு மாணவனிடமும் நான் தனி கவனம் செலுத்தி பாடம் நடத்துவதால் அவர்களால் நல்ல மார்க் ஸ்கோர் பண்ண முடிகிறது. கண்டிப்பாக இருந்தாலும் எப்போதும் சந்தேகங்களுக்கு விளக்கம் சொல்லும் டீச்சராக இருப்பதால் என் மீது தனி மரியாதை எல்லோருக்கும்.
எல்லோரும் கோரஸாக குட் மார்னிங் மிஸ் என்று சொன்ன போது ஒரு பக்கம் பெருமிதத்தால் உடல் சிலிர்த்தது. இன்னொரு பக்கம் நான் என்ன வகையான வாழ்க்கை வாழ்கிறேன் என்று மனம் சோர்ந்தது. என் வாழ்க்கையில் இருளான பகுதியும் ஒன்று இருப்பதை பாவம் இந்த மாணவர்கள் அறிய மாட்டார்கள். தெரிந்துக் கொண்டால் இந்த கோரஸான குட்மார்னிங் என் வகுப்பில் ஒலிக்குமா என்பது சந்தேகம் தான்.
ராகவ், சுனில், ப்ரபாவை பார்த்தேன். அவர்களும் அன்புடனும், மகிழ்ச்சியுடனும் என்னை பார்த்துக் கொண்டிருந்தார்கள். ஆனால் அந்த பார்வையில் ஒரு மெல்லிய வித்தியாசம் இருந்தது. அது காதல் கூட இல்லை.
அதுவும் இருந்தது. ஆனால் அதோடு ஒரு ஓரத்தில் மிக மெல்லிய கோடாக ஒரு அலட்சியமும், அதிகாரமும் அவர்கள் பார்வையில் இருப்பதை என்னால் உணர முடிந்தது.
அந்த நொடியில் நான் ஒரு முடிவெடுத்தேன். லாவண்யா சொல்லும் முறையில் என் வாழ்க்கையை கொண்டு செல்வதா வேண்டாமா என்பதை மெதுவாக தீர்மானித்துக் கொள்ளலாம். ஆனால் இந்த பசங்களை கொஞ்சம் விலக்கி வைக்க வேண்டும். ரொம்ப நெருங்க விட்டாலோ, எளிதாக அடையக் கூடியவளாக என்னை காட்டிக் கொண்டாலோ முதிர்ச்சி இல்லாத இந்த பசங்க என்னிடம் பொது இடத்தில் கூட மரியாதை குறைவாக நடந்துக் கொள்ள வாய்ப்பிருக்கிறது என்று தீர்மானித்தேன்.
அவர்களை நேருக்கு நேராக பார்த்தேன். புன்னகையோடு. ஆனால் அதில் காதலோ காமமோ இல்லை. நான் உங்களுக்கு டீச்சர் என்ற அதிகாரமும் கண்டிப்பும் காட்டி அவர்கள் கண்களை நேராக சந்தித்தேன். பசங்க தடுமாறிட்டாங்க. என் கண்ணை நேரா சந்திக்க முடியாம பார்வையை திருப்பிட்டாங்க. இவங்களை இதே லெவல்லே வைச்சிருக்கனும்ன்னு நினைச்சிட்டேன்.
மூன்று நாட்கள் கழித்து வகுப்பில் நின்றதால் சப்ஜெக்ட்டுக்குள் போகாமல் பொதுவாக பேச நினைத்தேன்.
என் டேபிளில் பொருட்களை ஒழுங்கு படுத்துவது போல சில நிமிடங்கள் செலவழித்து என் மனதை தயார் செய்துக் கொண்டேன். பின் டேபிளின் முன் புறம் வந்து நின்றேன்.
டேபிள் மேல் சாய்ந்தது போல நின்றுக் கொண்டு தொண்டையை செருமி விட்டு ஆரம்பித்தேன்.
டியர் ஸ்டூடண்ட்ஸ், இன்னும் சரியா 40 டேஸ் தான் இருக்கு. உங்களுக்கு பப்ளிக் எக்ஸாம் ஸ்டார்ட் ஆக. ஓவராலா உங்க பெர்பாமென்ஸ் நல்லா தான் இருக்கு. பட் நம்ம எஜுகேசன் சிஸ்டத்திலே ப்ளஸ் டூ மார்க்ஸ் ரொம்ப பெரிய ரோல் எடுத்துக்கும். சோ இந்த 90% எல்லாம் பெரிய விசயமே இல்லை. எபோ 95 தான் உங்க கெரியரை டிசைட் பண்ணும். 90லே இருந்து 100க்கு பக்கமா போக நீங்க எக்ஸ்ட்ரா எபெர்ட் தரனும். நூறு மீட்டர் ஓட்டப் பந்தயத்திலே கடைசி 10 மீட்டர் தான் கஷ்டமா இருக்கும். அதே மாதிரி தான் இதுவும். இந்த லாஸ்ட் மினிட் ப்ரிபரேசனுக்கு ஸ்கூலும் உங்களுக்கு ஹெல்ப் பண்ணும், பை மீன் ஆஃப் ஸ்பெஷல் க்ளாஷஸ், ஸ்பெஷல் கோச்சிங் க்ளாஷஸ்ன்னு. நீங்க செய்ய வேண்டியதெல்லாம்…
எல்லோருமே இப்போது என் பேச்சில் கவனமாக இருந்தார்கள். அந்த மூன்று பசங்களும் சேர்த்து…
இந்த சார்ட் டைம்லே நீங்க செய்ய வேண்டியது, படிப்பு தவிர நல்ல ஹெல்த்தி புட், கூடவே தேவையான அளவு தூக்கம் இரண்டும். ஹெல்த்தி பாடி தான் ஹெல்த்தி மைண்ட் கொண்டு வரும். சோ ஹெல்த்தியான புட்ஸ் எடுத்துக்கங்க. நல்லா தூங்கி ரெஸ்ட் எடுங்க. படிங்க. இதான் இந்த 40 டேஸ்லே உங்க ஷெட்யூல். டிவி, அவுட்டிங், சினிமா, பார்ட்டி, ஃபன் அப்படின்னெல்லாம் எதாவது செஞ்சீங்கன்னா…
அது உங்க கெரியரை பாதிக்கும். உங்களுக்கு அது எவ்வளவு பிடிச்ச விசயமாயிருந்தாலும் சரி இந்த டைம்லே அதை ஒதுக்கி வைங்க. சின்ன சின்ன இந்த சந்தோஷங்களை நீங்க எப்ப வேணா அனுபவிக்கலாம். ஆனா இந்த எக்ஸாம்லே தேவையான ஸ்கோர் எடுக்காம விட்டீங்கன்னா, அது சரி பண்ணவே வாய்ப்பில்லாத விசயமா மாறிடலாம். நினைவிலே வைச்சுக்கங்க பாய்ஸ். இது ஒரு நாக் அவுட் மேட்ச். பாய்ண்ட் கணக்கிலே மேட்ச் கை விட்டு போக கூட வாய்ப்பிருக்கு. நான் சொன்னதை கவனத்திலே வைச்சிங்க. எல்லோருமே வின் பண்ணி என்னை தலை நிமிர வைங்க. ஓகே… ஹேவ் எ குட் டே. நெக்ஸ்ட் நாளைக்கு க்ளாஸ்லே பார்த்துக்கலாம்.
கொஞ்ச நேரம் வகுப்பு அமைதியாக இருந்தது. பின் எல்லோரும் கை தட்டி தேங்க்யூ மிஸ் என்று கோரஸாக சொல்ல மனநிறைவுடன் வெளியில் செல்ல திரும்பினேன். வாசலில் லாவண்யா நின்றிருந்தாள் கைகளை தட்டியபடி.
கொஞ்சம் கூச்சத்தோடு வெட்கப்பட்டுக் கொண்டே அவளருகே செல்ல, எக்ஸலண்ட் மேடம் என்று என்னுடன் இணைந்து நடக்கத் துவங்கினாள்.
க்ளாஸ் இல்லையா? என்றேன்.
இல்லை. லெசர்தான். உங்களுக்கு?
எனக்கும் தான். பட் கொஞ்சம் நோட்ஸ் எடுக்கனும். எக்ஸாம் நெருங்கிட்டிருக்கில்லையா?
எடுத்துக்கலாம். கொஞ்சம் பேசனும். அப்படி க்ரெளண்ட்லே மர நிழல் பக்கம் போயிடலாமா என்றாள்.
சரி என்று நடந்தோம்.
ப்ளே க்ரெளண்டின் ஓரங்களில் மரங்கள் நடப்பட்டு சுற்றிலும் சிமெண்ட் திண்டுகள் வட்ட வடிவில் அமைக்கப்பட்டிருக்கும். அதில் யாரவது அருகில் வந்தால் தெரியக் கூடிய வகையில் அமைந்திருந்த ஒரு மரத்தை தேடி அமர்ந்தாள் லாவண்யா. அவள் செய்கை அவள் எதோ ரகசியமாக பேச விரும்புவதை புரிய வைத்தது.
அவள் முகம் பெரும் சிந்தனையில் இருந்தது. நானும் அவளருகில் உட்கார்ந்து அவள் முகம் பார்த்து எதாவது முக்கியமான விசயமா என்று கேட்டேன்.
இதை பற்றி உன்னிடம் பேசக் கூடாது என்று இருந்தேன். இருந்தாலும் ஒரு சூழ்நிலை உடனே பேச வேண்டிய கட்டாயத்தை உண்டாக்கி விட்டது என்றாள்.
நான் அமைதியாக இருந்தேன்.
நான் அன்று சொன்னது பற்றி என்ன நினைக்கிறாய் என்றாள் லாவண்யா.
இன்னும் முடிவு எடுக்கவில்லை என்றேன்.
உன் கணவரிடமும் கலந்து பேசி முடிவெடு. இதை சொல்ல எனக்கு கஷ்டமாக தான் இருக்கிறது. உனக்கு அதிக நேரமில்லை. சீக்கிரம் முடிவெடு. ஆனால் யோசித்து எடு. இது கொஞ்சம் சிக்கலான பாதை. சில சமயம் திரும்ப முடியாத பாதை. உன் கணவரையும் இதில் இழுத்து விட்டு விட்டால் பின்னாட்களில் நீ உனக்கென்று யாருமில்லாத வாழ்க்கையை வாழ வேண்டி வந்தாலும் வரலாம். உன் கணவர் இதற்கெல்லாம் ஒத்துக் கொள்வாரா? நீ எப்படி இருந்தாலும் உன்னுடன் கடைசி வரை இருப்பாரா என்று தெரிந்துக் கொள்.
எனக்கு தலை வெடிப்பது போல இருந்தது.
நீ எதை பற்றி பேசுகிறாய்? எனக்கு புரியவில்லை என்றேன்.
அவள் புரியும்படி சொல்கிறேன். பிரின்ஸ்ம் கரஸும் உன்னுடம் படுக்க விருப்பப்படுகிறார்கள் என்று சொன்னேனில்லையா?
ஆமாம் அதிலென்ன ப்ரசனை. ஒரு நாள் கூத்துதானே. நீ என்னமோ மர்ம கதை ரேஞ்சுக்கு சொல்கிறாய்.
அதற்கில்லை அம்மு. நீ உன் ஆசைகளை தீர்க்க மாணவர்களுடன் படுத்தாய். அதுவே சிக்கலான விசயம் தான். காமத்தை பொருத்த வரை முதல் அடிதான் தயக்கமாக இருக்கும். அடுத்தடுத்த அடிகள் அது பாட்டுக்கு போகும். இது ஒரு பெரும் கடல். காலை நனைத்து விட்டால் முழுசாக உன்னை உள்ளே இழுத்துக் கொள்ளும். காமம் என்றுமே திருப்தியடையவே அடையாது. அனுபவித்து முடித்த நிமிடம் திருப்தியானது போல தோன்றும். சில சமயம் இனி இப்படியெல்லாம் செய்யக் கூடாது என்று கூட முடிவெடுக்க வைக்கும். ஆனால் அடுத்த வாய்ப்பு அமையும் போது தானாக உணர்ச்சி எழும்பும். மீண்டும் மீண்டும் அதை செய்ய தூண்டும்.
என்னை விட வயதில் இளையவளாக இருந்தாலும் இத்தனை முதிர்ச்சியுடன் அவள் பேசுவதை கேட்க ஆச்சரியமாக இருந்தது. அவளுடைய பேச்சில் என்னை எதாவது சிக்கலில் இழுத்து விட்டு விடக் கூடாது என்ற அக்கறையும் கலந்து இருந்ததால் அவள் மீது என் மதிப்பும் அன்பும் அதிகமானது.
நான் அவளை பார்த்து புன்னகைத்து உன் கவலையும் பயமும் எனக்கு புரிகிறதுடி. நானும் உடனே எல்லாம் முடிவெடுக்க போவதில்லை. யோசித்து தான் முடிவெடுக்க போகிறேன். அப்படி ஒரு வேளை நான் இந்த பாதையில் போவது என்று முடிவெடுத்து விட்டால் அதனால் ஏற்படும் எல்லா விதமான விளைவுகளையும் சந்திக்க தயாராக தான் இருப்பேன். என் கணவரும் என்னை கை விட மாட்டார் என்ற நம்பிக்கை எனக்கு இருக்கிறது என்று லாவண்யாவின் கையை எடுத்து என் மடியில் வைத்துக் கொண்டு அவள் முகம் பார்த்து சொன்னேன்.
![[+]](https://xossipy.com/themes/sharepoint/collapse_collapsed.png)
![[Image: a16.jpg]](https://i.ibb.co/fXthHWj/a16.jpg)
![[Image: 382919-149124401854806-100002717414783-1...9637-n.jpg]](https://i.ibb.co/Gp81Gj7/382919-149124401854806-100002717414783-157487-7339637-n.jpg)
