Misc. Erotica లిఫ్ట్ అడగబోతే బస్సంతా అమ్మాయిలే .....(updated: 09.09.2023)

[Kasim]

అప్డేట్ బాగుంది మిత్రమా.

[Iron man 0206]

Next update please

[murali1978]

Updates super

[sri7869]

Update please

[Nag0705]

ఎలా వస్తాయి మేష్టారూ ఇలాంటి ఆలోచనలు.. 

మీ ఊహాశక్తికి, రచనా శైలికి జోహార్లు.. 

పిచ్చగా నవ్వుకున్నా, మిత్రులతో కూడా పంచుకున్నా.. 

అప్డేట్ చాలా బాగుంది..       

ఇది మాములు ప్రశంస కాదు. ఇలాంటి కథలు మాములుగా మనలోనే పెట్టుకుంటాం. అలాంటిది మీరు మీ మిత్రులతో కూడా పంచుకున్నారంటేనే ఈ కథ మీకు ఎంతగా నచ్చిందో అర్థమయ్యింది. నిజానికి ఈ దెంగోనా ఆలోచన వచ్చినప్పుడు నాక్కూడా నవ్వొచ్చినా రాస్తుంటే మాత్రం బోర్ కొట్టిస్తున్నానేమో అని భయం కలిగించింది. నా మొదటి కథ నుండి మీరు అందింస్తున్న ఈ ప్రోత్సాహం మాత్రం వెల కట్టలేనిది. ఏదేమైనా ఈ దెంగోనా కాన్సెప్ట్ ఇంకో భాగంతో ముగుస్తుంది. మిగిలిన భాగాలన్నీఈ అసలు కథతోనే ఉంటాయి.

[Nag0705]

అంగభంగం - లిఫ్ట్ అడగబోతే బస్సంతా అమ్మాయిలే .....6

బస్సులో ఉన్న వాళ్ళంతా ఒక ఎత్తు, ఈ లేలేత అందాల పడుచు పూబంతి ఒక ఎత్తు.... ఆ అమాయకమైన మొహం చూస్తే కామం కన్నా ప్రేమే ఎక్కువ కలుగుతోంది నిర్మల్ కి. బహుశా తన వయసుకి ఆ పిల్ల వయసుకి మధ్య పెద్దగా తేడా లేకపోవటం కూడా ఒక కారణం అయిఉండచ్చు. కానీ ఎప్పుడూ ప్రేమ మాధుర్యం అనుభూతి చెందకపోటంతో అది కూడా కామమే అనుకుంటున్నాడు వాడు. 

పొడుచుకోనొచ్చిన ఆ పిందెల మెత్తదనాన్ని కసిగా అనుభవించాడని వాడనుకుంటున్నాడు, కానీ జీవితంలో మొదటి సారి అమిత ఇష్టంగా ఒక ఆడ పిల్లని తనివి తీరా హత్తుకున్నాడన్న నిజం గ్రహించలేని పిచ్చి సన్నాసి తను అని తెలుసుకోలేని పిచ్చి సన్నాసే వాడు. 

అంగం నిగిడేది కేవలం కామం వల్ల మాత్రమే కాదు, ఉచ్చ ఎక్కువైనా నిగుడుద్ది. ప్రేమ ఎక్కువయినా నిగుడుద్ది. తన భావాలు తెలపటానికి అంగానికి మనలా మొహం లేదు కదా...  కేవలం నిగడటం పడుకోటం ద్వారా మాత్రమే దాని మనసు(మొడ్డ)లోని భావాలను వ్యక్తీకరించగలదు. కానీ మొడ్డ లేస్తేనే చాలు... కామిస్టిగాడు అని ముద్ర వేసే  పాపిష్టి ఈ లోకంలో నిగిడిన  అంగం యొక్క గుణానికి ఏ అగ్ని పరీక్ష పెట్టి మాత్రం నిరూపించగలం.

నిజానికి నిర్మల్ కి ప్రథమ చికిత్సలో కొంచెం అనుభవం అయితే  ఉంది. ఆ పడుచు అందాల పూబోణీ అలా అచేతనంగా పడిపోవడానికి తీవ్రమైన కారణాలేవీ కనపడట్లేదు వాడికి. నాడి ఇంకా ఆ పిల్ల గుండె లయ అంతా కూడా సాధారణం కంటే వేగంగా ఉన్నాయే కానీ అసాధారణంగా అయితే లేవు. 

వాడి చర్యలు కామ పూర్వకంగా వున్నా వాడైతే నిజాయితీగానే ఆ పిల్లకి స్పృహ తెప్పీటానికి  ప్రయత్నిస్తున్నాడు. బహుశా గాలి ఆడట్లేదేమో అని తలచి, ఆ తేనెలూరే ఎంగిలి కమ్మిన మృదువైన  పెదవులపై తన పెదవులు ఉంచి గాలి ఊదటంతో పాటు  పెదవులు పెదవులు కలిస్తే ఆ భావన ఎలా ఉంటుందో కూడా తెలుసుకోవాలనుకున్నాడు. ఆ ఊహా మాత్రానికే తన శరీరమంతా తీయగా కంపిస్తుండగా ఆ లేత పెదవుల వైపు తన పెదవులని కదిలించాడు.

ఇన్నాళ్లూ ఆడ వాసన తప్ప మగ వాసనంటూ తెలియని ఆ పడుచు పిల్ల శరీరానికి, శోయ లేకున్నా కానీ మగవాడి స్పర్శ కలిగించే తీపి మాత్రం తెలుస్తోంది. అందుకు అనుగుణంగా వీణ తీగని మీటినట్లు తనలోని నరాలన్నీ ఝంకారంలా కంపించసాగాయి. హఠాత్తుగా తన మొహం పై వీస్తున్న ఆ నూనూగు మీసాల పురుషుడి వెచ్చటి ఊపిరికి అవి తీవ్రతరమై అసంకల్పితంగా ఈ లోకంలోకి వచ్చింది. నెమ్మదిగా తన కళ్ళు తెరచి, ఆ వెంటనే తన ఎంగిలి పెదవుల చేరుతున్న ఆ పురుషుడి పెదవులని గమనించి బెదురుగా వెనక్కి జరిగింది.

అనుకోని ఈ పరిణామానికి నిర్మల్ గుండె ఝల్లుమనగా అదాటున వెనక్కి తూలి పడబోయి, తనకి ఇరువైపులా అంత వరకూ వారి భారీ బిగుతులు అంటించేసి వేడుక చూస్తున్న అంటీల సన్నులని తన పిడికిట బిగించేసి, వాటి ఆసరాగా నిలదొక్కుకున్నాడు.

అంతే... అప్పటి వరకు వారి సన్నులే కాదు.... పూకు ఉబ్బుల నుండి మొత్తం వాళ్ళ శరీరాలనే వాడికి అతికించేశారన్న సంగతి కూడా మర్చిపోయి, వాళ్ళ పతివ్రతా శీలాలు దోచేసాడేమో అన్నట్లుగా రగిలిపోయి, ఆ అమాయకపు పిల్లాడి మీదకి విరుచుకు పడిపోయారా  పూకు బలిసిన అంటీలు ఇద్దరూ.

"ఎంత ధైర్యంరా నీకు పిల్ల నా బట్టా.... మా మీదే చేయ్యేస్తావా... నువ్వెంత... నీ వయసెంత....పోరంబోకు నాయాలా... మగబుద్ధి చుపించావ్ కదరా విడిచిపెట్టిన ముండాకొడకా.....థూ..." అంటూ వాడి చొక్కా పట్టుకొని గుంజి ఆ చెంపా ఈ చెంపా వాయించేసారు.

ఆ ఇద్దరు అంటీలతో పాటు మరో పది మంది అమ్మాయిలు, అంటీలు కూడా శృతి కలిపి అమ్మ నా బూతులు తిడతా వాడి ఏ పార్టు కా పార్టు కుళ్ళబొడిచేసారు. ఆ బూతులు వాడి జన్మలో ఇంతవరకూ  విని  కూడా ఉండడు. లిప్తపాటులో జరిగిన ఈ సంఘటనతో నిర్ఘాంతపోయి అలా నిరాకారంగా తన శరీరాన్ని వాళ్ళకి అప్పగించేసాడు నిర్మల్.

తప్పు ఒప్పులెంచే ధర్మాధర్మ విచక్షణని వాళ్లెప్పుడో కోల్పోయారు. ఒక మగ పురుగు తమ సామ్రాజ్యంలోకి వచ్చి పడింది. అదే ఛండాలమనుకుంటే తమ బరువులు, బిగుతులు, ఇంకా లోయల ఒంపుల మీదే వాడి చెయ్యే కాదు, ఇంకా ఏవేవో పడ్డాయి... వాళ్లలో అసహ్యం, జుగుప్స తీవ్రస్థాయికి చేరుకున్నాయి. వాడి అమాయకమైన మొహం చూసి కూడా వాళ్ళకి ఏ మాత్రం జాలి కలగలేదు.  ఆ చివరి నుండి ఈ చివరి దాకా వాడి చేత నలిగిపోయిన అందరూ కూడా ఒకరకమైన ఉన్మాదావస్థలోకి చేరి అలానే తలా ఒక దెబ్బ వేసుకుంటా వాడిని డోర్ దాకా లాక్కొచ్చి, అక్కడి నుండి బయటకి తోసేశారు. ఆ వెంటనే వాడి బ్యాగ్ ని కూడా బయటకి విసిరి కొట్టారు.(బ్యాగ్ ఎక్కడి నుండి వచ్చిందో అని రసికులు అయోమయ పడక్కర్లేదు. కథలో అప్పుడు అవసరం లేదని తెలుపలేదంతే..) అందులో నుండి వాడి బట్టలు, ఇతరత్రా సామగ్రి చెల్లా చెదురుగా రోడ్డంతా పడ్డాయి. ఏమి జరుగుతోందో డ్రైవరక్కకి కానీ, ఆ పడుచు పిల్లకి కానీ, నిర్మల్ కి కానీ అర్థమయ్యేలోపే ఇదంతా జరిగిపోయింది. దెంగోనా మరికాసేపట్లో వాళ్లందరికీ దూలెక్కించేసి, ఎవడినైతే తాము నిర్దాక్షిణ్యంగా బయటకి తోసేసారో వాడి నిగుడు గూటం కోసమే తామంతా  దూలెక్కిపోతామని ఆ క్షణంలో తెలియదు పాపం  ఆ పూకువ్రతలకి .

అలా వాడిని బస్సు లోంచి బయటకి తోసేయంగానే, బస్సుని స్టార్ట్ చేయమని డ్రైవరక్కని ఆవేశంగా అరిచారంతా. వారి కోపానికి భయపడిపోయి డ్రైవరక్క వెంటనే స్టార్ట్ చేసి బస్సుని  ముందుకి ఉరికించింది. లోలోపల తన కొడుకు పోయాడన్నంతగా కుమిలిపోయినా కానీ ఆ ఆడోళ్ళ ఉధృతికి ఎదురు చెప్పలేకపోయింది.

క్షణంలో ఆ బస్సు ఆ ప్రదేశాన్ని దాటి కనుమరుగైపోయింది. నిర్మల్ కి జరిగిన ఈ ఘోర అవమానానికి ప్రకృతి సైతం మౌనంగా రోధిస్తోందన్నట్లుగా కటిక నిశ్శబ్దం అంతటా ఆవరించింది. అప్పటికే సూర్యుడు నడినెత్తికి చేరినా, ఆ దారుణాన్ని తాను చూడబోలేనన్నట్లు మేఘాల మాటున దాక్కున్నాడు.

నెమ్మదిగా తేరుకొని ఈలోకంలోకి వచ్చాడు నిర్మల్. దెబ్బలు మరీ ఎక్కువగా తగలకపోయినా, వాడి మనసుకి మాత్రం తీవ్ర గాయాలు చేసింది. వాడికి చనిపోయిన తన నాన్న గుర్తొచ్చాడు.మగ పురుగు అలుసైపోయి ఈ ఆడంగుల రాజ్యం వచ్చాక బలైపోయిన అర్భక మానవులలో తన నాన్న కూడా ఒక్కడు. ఆ దాస్టీకాలని  భరించలేక నిర్మల్ తో పాటుగా నగరం విడిచి ఈ అడివిలో చేరి శాశ్వత నివాసం ఏర్పరుచుకున్నాడు.

నిర్మల్ దాదాపుగా ఈ అడివిలోనే జీవించినా, అడివి మనిషిగా కాకుండా ఒక  నాగరీకుడిగా కనిపిస్తున్నాడంటే దానికి కారణం వాడి నాన్న. చదువు, సంస్కారం అన్నీ నేర్పించాడు తనకి. అయన చెప్పిన వాటిలో అతి ముఖ్యమైనది, తాను తూ.చా. తప్పకుండా పాటించేది ఒకటి ఉంది. "నాన్నా... మనసు వెళ్లిన చోటికంతా మనిషి వెళ్ళకూడదు. ఈ భూమి ఒక అందాలఘని. సమస్తం ఇక్కడే ఉంది. వాటిని చూసి ఆనందించాలే కానీ అనుభవించాలని మాత్రం ఆశ పడకు. పువ్వులు చెట్లకి ఉంటేనే అందం. వాటిని తెంపి నలిపేయటం చాలా తేలికే కానీ నలిపినంత సేపు పట్టదు ఆ ఆనందం ఆవిరి కావటానికి. జాగ్రత్తగా మసలుకో..." అని ఆయన చెప్పిన మాటలు పచ్చబొట్టులా నిర్మల్ మదిలో శాశ్వతంగా ముద్రించుకుపోయాయి..

కానీ ఇప్పుడు జరిగిందేమిటి. ఆ ఆడోళ్ళందరినీ తాను కామించిన మాట నిజమే అయినా తనకు తానుగా ఏలాంటి చర్యకీ పాల్పడలేదు. జరిగింది తను కావాలని చేసింది కాదు. అదొక యాధృచ్చిక పరిణామము. ఆ మాత్రం దానికే వాళ్ళ పూకులు పచ్చడి చేసినట్లు తనని అంతలా అవమానించటం తట్టుకోలేకపోయాడు. వాడి మనసు ఇప్పుడు ప్రతీకారం కోసం రగిలిపోతోంది. ఒక్కరిని కూడా వదిలిపెట్టేది లేదు. అందరి పూకులు పగల దెంగాల్సిందే అని తీవ్రంగా అనుకున్నాడు. మళ్ళీ వాడిలో ఏ మూలో దాగున్న వాడి నాన్న నేర్పించిన సంస్కారం "ఆత్ర పడకు... ఆ పరిస్థితిలో ఎవరున్నా అలాగే ప్రవర్తిస్తారు... ఆవేశంలో శపథాలు చేసి నీ జీవితాన్ని కుక్కలపాలు చేసుకోకు" అని సర్ది చెప్పింది. క్షమించటమా  లేక ప్రతీకారం తీర్చుకోవటమా తెలీక అక్కడే నడి రోడ్డు మీద కూలబడ్డాడు.

ఇంతలో చిరు మువ్వల సవ్వడుల అలికిడిలు వాడి చెవిల చేరి అటు వైపు చూసాడు. తన వైపే పరిగెత్తుకొస్తున్న బస్సులో స్పృహ కోల్పోయిన ఆ లేలేత పడుచు పిందెని చూసి ఆశర్యపోయాడు. ఒక్క క్షణం ఏమీ అర్థం కాలేదు వాడికి. పరిగెత్తీ పరిగెత్తీ అలిసిపోయి గస పోస్తూ వాడి ఎదురుగా వచ్చి నిలబడింది. ఆ పిల్ల ఊపిరి వేగానికి తన చిట్టి ఎదలు ఎగిరెగిరి పడుతున్నాయి. ఒళ్ళంతా చెమటలు పట్టి ఆ పిల్ల వేసుకున్న చొక్కా తడిచిపోయుండగా, ఒక క్షణం రొప్పుతూ అలసట తీర్చుకుంటోంది. అది వేసుకున్న పొట్టి లంగా తన తెగ బలిసిన పాల మీగడ లాంటి తొడలనుఏ మాత్రం దాచలేక సిగ్గుతో రెపరెపలాడిపోతోంది. దాని పిక్కలు దృఢంగా మెరిసిపోతున్నాయి. అవ్వటానికి చిన్న పిల్లే అయినా మాములు అందాలు కావు తనవి.

ఒక్క క్షణం ఆ పిల్ల అందాలను తినేసేలా చూసి, అంతలోనే జరిగిన అవమానం గుర్తొచ్చి కోపంగా మొహం తిప్పుకున్నాడు.

"నీకు ఇలా జరిగుండకూడదు. అంతలా అవమానిస్తారని నేననుకోలేదు. వాళ్ళని ఆపకపోవటం నా తప్పే...నన్ను క్షమించు..." ఉపోధ్ఘాతం లేకుండా నేరుగా ఆ పూకు బలిసిన అంటీల తరపున క్షమాపణ వేడుకుంది.

"నీ వల్లే నేను మళ్ళీ స్పృహ లోకి వచ్చా... అయినా నిన్నెందుకు కొట్టారో ఇప్పటికీ అర్థం కావట్లే నాకు..."

ఏమీ విననన్నట్లు కోపంగా మొహం తిప్పుకున్నాడు నిర్మల్. వాడి తలని తన సుకుమారమైన చేతులతో తన వైపు తిప్పుకొని వాడి అమాయకమైన మొహాన్ని అద్భుతంగా చూస్తూ "దెబ్బలు బాగా తగిలాయా..." అని రక్తం కారుతున్న వాడి పెదవులను సున్నితంగా తుడిచింది.

ఆ పిల్ల సున్నితంగానే వాడి పెదవులని పట్టుకున్నా గాయం కారణంగా మంటెక్కి "ఇస్ స్ స్ స్..." అని బాధగా మూలిగాడు నిర్మల్.

మొదటిసారి ఒక అమ్మాయి మాట్లాడుతుండటంతో తెలీని అలజడి కలిగి వాడి శరీరం తెగ కంపిస్తుంటే, ఆ పిల్లేమో చలికి వణుకుతున్నాడనుకుని వెంటనే గట్టిగా హత్తుకుంది. ఆ కౌగిలి వాడికి ఎంత హాయిగా ఉందంటే వాడి గాయాలన్నీక్షణంలో మాయమైపోయాయి. ఆ పిల్లకి కూడా మొదటిసారి మగవాడి బిగి కౌగిలిలోని హాయి తెలియటంతో గాలి కూడా చొరబడనంతగా ఇంకా ఇంకా అల్లుకుపోయింది వాడిని.

(ఇంకా వుంది.) 

[Nag0705]

అనుకొని వ్యక్తిగత కారణాల రీత్యా కొంచెం ఆందోళనలో ఉన్నాను.. దాదాపుగా అన్నీఇప్పుడు ఒక కొలిక్కి వచ్చాయి. ఆలస్యం అయినందుకు క్షమించండి. నాకు తీరిక దొరికేది వారాంతాలలోనే. ఒక వేళ అది మిస్ అయితే మరొక వారం వరకూ అప్డేట్ ఇవ్వలేను. అర్థం చేసుకుంటారని భావిస్తున్నాను. ఈ అప్డేట్ పెద్దగా ఉండకపోవచ్చు. కానీ కథ రీత్యా అవసరం.

[Iron man 0206]

Nice update bro

[Kasim]

అప్డేట్ చాలా బాగుంది మిత్రమా.

[Nag0705]

పూదానం - లిఫ్ట్ అడగబోతే బస్సంతా అమ్మాయిలే .....7

కాసేపటికి ఇద్దరూ తేరుకొని ఈ లోకంలోకి వచ్చారు... అంతే... టక్కున దూరం జరిగారు. అంతసేపు బింకంగా కనపడిన ఆ పిల్లకి వెంటనే సిగ్గులు ముంచుకొచ్చి వాడి కళ్ళల్లోకి కూడా చూసే ధైర్యం లేక పక్క చూపులు చూస్తోంది. వాడికి కూడా ఏమి మాట్లాడాలో తెలీక పిచ్చి మొహం వేసుకొని "ఏదో తెలీక చేశా... సారీ...." అన్నాడు.

ఆ పిల్ల బిడియంగా "నువ్వెందుకు సారీ చెప్పటం. నేనే కదా మొదట నిన్ను హత్తుకుంది... నేనే సారీ..." అని నెమ్మదిగా తన తీయని గొంతుతో సణిగింది.

మళ్ళీ మాటలు కరువయ్యాయి ఇద్దరికీ..... ఏవేవో మాట్లాడాలని ఉంది కానీ గొంతు పెగలటం లేదు. ఆ మౌనాన్ని తనే మొదట మాయం చేస్తూ చిన్నగా "అమోఘ.." అంది.

"....." అయోమయంగా చూసాడు నిర్మల్.

"నా పేరు అమోఘ... ఇంట్లో అంతా అమ్మూ అంటారు" చిరు దరహాసంతో అంతకు మించిన సిగ్గుతో నిదానంగా చెప్పింది.

అమోఘమైన పేరు అనుకుంటూ "నిర్మల్... నిర్మల్ నా పేరు.." అన్నాడు వాడు.

"ఓ...బాగుంది నీ పేరు నీలాగే..."

ఒక అమ్మాయి... కాదు కాదు ఒక అప్సరస తనని బాగున్నావ్ అని అనటంతో గాల్లో తేలిపోతూ "థ్యాంక్ యూ.." అంటూ మెలికలు తిరిగిపోయాడు వాడు.

"నువ్వు ఉండేది ఎక్కడ.." కుతూహలంగా అడిగింది అమోఘ.

"ఇక్కడే.. ఈ అడివిలోనే... ఏదో అవసరమై నగరానికి వెళ్తున్నాను...." తన గూటం చేసే గోల గురించి చెప్పలేక ఏదో చెప్పాడు వాడు.

వాడు మాట్లాడేటప్పుడు అబ్బురంగా వాడి పెదవుల కదలికల్ని చూస్తూ, వాడి కింది పెదవి దగ్గర చిన్నగా కారుతున్న రక్తాన్ని గమనించి "దెబ్బలు మంటగా ఉన్నాయా..." అని బాధ పడుతూ అడిగింది.

అప్పటికి మళ్ళీ తనకి జరిగిన అవమానం గుర్తొచ్చి మొహం ఎర్రబడగా "లేదు... చాలా సమ్మగా ఉంది" అన్నాడు.

"అయ్యో సారీ.. నేను ఆలా అడగలేదు... నిన్ను అలా చేసినందుకు నాకే చాలా బాధగా ఉంది. ఇంక ఒక్క క్షణం కూడా  వాళ్లతో అక్కడ ఉండలేక సు..సు... అని బస్సుని ఆపించి వెంటనే వాళ్ళ కళ్లుగప్పి పారిపోయి వచ్చేసానిక్కడికి..." నొచ్చుకుంటూ అంది అమోఘ.

"ఎందుకొచ్చావు ఇక్కడికి. మళ్ళీ మీ వాళ్ళు వచ్చారంటే నన్ను ఇక్కడే పాతేసే దాకా ఊరుకోరు ఆ పతివ్రతా శిరోమణులు. వెళ్ళు.. వెళ్ళిపో ఇక్కడినుండి..." మనసులో వెళ్ళద్దు వెళ్ళద్దు అనుకుంటూనే లేని కోపం నటించాడు వాడు.

 తీక్షణంగా వాడి కళ్ళల్లోకి చూస్తూ "ఎక్కడికి వెళ్ళేది.. నేనెక్కడికీ పోను.. వెళ్తే గిళ్తే మాత్రం అది నీతోనే..." ఖచ్చితంగా తెగేసి చెప్పింది ఆ అమోఘమైన అందాల అమోఘ.

"సరే ఇక్కడే ఉండు... మీ వాళ్లొచ్చి నా దినం చెయ్యటం కూడా చూసి ఆ తర్వాత వెల్దువులే కానీ..." కఠినంగా మాట్లాడానా అని లోలోపల బాధ పడుతూనే పైకి మాత్రం గట్టిగానే అరిచాడు.

తమ వాళ్ళని ఈ అబ్బాయి అపార్థం చేసుకుంటున్నాడని బాధ పడుతూ "అయ్యో... వాళ్లంతా చాలా అమాయకులు. వాళ్ళల్లో వాళ్లకి ఏమి జరుగుతోందో కూడా తెలీదు...పాపం వాళ్ళు..." వేడుకోలుగా చెప్పింది.

"అవునవును... వాళ్లంతా అమాయకులే... నేనే కామంతో ఊరకుక్కలా కొట్టుకుంటున్నాను.." కచ్చిగా అన్నాడు.

"హే.... చుప్..నోరు మూసుకొని నేను చెప్పేది విను ముందు..." ఆ మాటలలో కోపం లేదు. సొంతం అనుకున్న వాళ్ల మీద చూపించే అధికారం కనిపించింది. అంతే.. వెంటనే  వాదించటం ఆపేసి ఆ అమ్మాయి ఏమి చెప్తుందో ఆశక్తిగా వినాలనుకున్నాడు.

"చూడు నిర్మల్... ఇప్పుడు కనిపించే వాళ్ళు వాళ్ళు కాదు. చాలా కాలం క్రితం కరోనా వైరస్ ఈ ప్రపంచాన్ని అతలాకుతలం చేసేసింది . అది నీక్కూడా తెలిసే ఉంటాదిగా... అప్పుడు మొదలయ్యింది ఈ సమస్య. ఏంటో తెలీదు. అంతా ఆనందంగా ఉండటం మానేసి ఒక్కసారిగా పని రాక్షసులు అయిపోయారు. అన్నం తినేది లేదు... నిద్ర పోయేది లేదు... ఆఖరికి వాళ్లకి ఏమి కావాలో కూడా మరచిపోయారు.. ఎప్పుడు చూసినా పనీ... పనీ... అంతే... వేరే ధ్యాసే లేదు...అప్పట్లో నీలాగా మగవాళ్ళు కూడా ఉండేవారంట... మరి వాళ్లేమైపోయారో నాక్కూడా తెలీదు. నేను చూసిన మొదటి అబ్బాయి మాత్రం నువ్వే..." చెప్పటం ఆపి వింటున్నాడా లేదా అని నిర్మల్ వైపు కాసేపు చూసింది.

బడిలో పాపాయి మాదిరి చాలా శ్రద్ధగా వింటున్న వాడి అమాయకమైన మొహం చూసి చాలా చాలా ముద్దొచ్చి, వాడి మొహమంతా ముద్దులు కురిపించాలన్న ఆత్రం అతి కష్టం మీద ఆపుకొని మళ్ళీ చెప్పటం మొదలెట్టింది.

"ఏమైందో తెలీదు. ఎందుకయ్యిందో తెలీదు. ఆడవాళ్ళకి మగవాళ్ళంటే తీవ్రమైన అసహ్యం మొదలయ్యిందంట. వారిని పురుగులకన్నా హీనంగా చూసేవారంట... మగవారికి కూడా  వైరస్ వల్లో తెలీదు లేక జీవితం మీద విరక్తో తెలీదు ప్రళయం వచ్చి పోయినట్లు అంతా మూకుమ్మడిగా చచ్చిపోయారంట..." తన అమ్మమ్మ చెప్పిన మాటలు గుర్తు చేసుకుంటూ చెప్పింది.

"మగవారే కాదు... చాలా మంది ఆడవాళ్లు కూడా ఒక్కొక్కరుగా చనిపోతూ వచ్చారు. అప్పుడున్న జనంలో ఇప్పుడు పదోవంతు కూడా లేరంట... ఒక్కప్పుడు అధిక జనాభాతో ప్రపంచం తిండికి గుడ్డకీ కొట్టుకొనేవారు. ఒక్కో ఉద్యోగానికి కొన్ని లక్షల మంది పోటీ పడేవారు. చాలా మందికి సొంత స్థలం కూడా ఉండేది కాదంట. జీవితమంతా పరుగులే... ఎక్కడ చూసినా పోటీ... పోటీ... ఆఖరికి ఇష్టమైన వాళ్లతో ఉండటానికి కూడా పోటీ అంట. ఎంత విడ్డూరం.... ప్రతి ఒక్కరికీ ఒక జంటని ఆ దేవుడు ముందే రాసి పెట్టి ఉంటాడు కదా... మరేమిటిది..."

"ఇప్పుడు జనాభా అసలే లేక అవసరానికి మించి అన్నీ దొరుకుతున్నాయి. రాజు పేద అనే తేడా లేదు. అందరికీ అన్నీ ఉన్నాయి. అనుభవించినోళ్ళకి అనుభవించినంత. కానీ ఇప్పుడు కూడా ఈ జనం జీవించటం మానేసి పరుగులు పెడుతున్నారు. ఏదో కొంపలు మునిగిపోయినట్లు పనిలో పడి మునిగి తేలుతున్నారు. ఒక నవ్వు లేదు, ఒక సరదా లేదు... ఎంతసేపూ వాళ్ళు చేసే పనే....బతకటం కోసం పని కానీ పని కోసం బతకటం కాదు కదా..."

"నాకు మాత్రం అమ్మతో సరదాగా గొడవ పడాలని ఉంటుంది. అమ్మమ్మని ఆట పట్టించాలని ఉంటుంది. అన్నిటికీ మించి నాన్న ఉంటే ఎలా ఉండేదో అని ఆశగా ఉంటుంది. కానీ నాన్నే కాదు మగవాడనేటోడే ఈ భూమ్మీద లేడు.." తన బాధ అర్థమౌతోంది నిర్మల్ కి.

"అందుకే ఇక విసిగిపోయి ఈ వనవిహారం ప్లాన్ చేసా... ముందు అంతా రానన్నారు. రాకపోతే చస్తా అని గొడవ పడి మొత్తం మా చుట్టుపక్కల వాళ్లందరినీ ఒప్పించి ఈ అడవిలోకి తీసుకు వచ్చా... మొత్తం వారం రోజులు ప్లాన్..." ఇంకా ఏదో చెప్పబోయి నిర్మల్ ఏదో అడుగుతున్నాడనిపించి చెప్పమన్నట్లు సైగ చేసింది.

"వాళ్లంతా మీ బంధువులా..." కొంచెం ఆశ్చర్యంగా అడిగాడు నిర్మల్.

"కాదు... కొంతమంది బంధువులు. ఇంకొంతమంది చుట్టుపక్కనోళ్లు.. ఏమి..." నీ సందేహమేమిటన్నట్లు అడిగింది.

"ఏం లేదు... అంతా తెలిసినోళ్లే అయితే  అంత ఇరుగ్గా ఒకే బస్సులో రావటం ఎందుకు... కనీసం ఇంకో బస్సు అయినా ఉండాల్సింది...." వాళ్ళు ఎందుకు ఒకే బస్సులో వస్తున్నారని అడిగాడు నిర్మల్.

దానికి తేలికగా నవ్వేస్తూ "ఓ... అదా... ఏక్షువల్లీ మేమంతా రెండు బస్సులలోనే  వస్తున్నాం. అది కాకుండా సామాన్లకి ఒక సెపరేట్ వ్యాన్ కూడా... కానీ ఒక బస్సు మధ్యలోనే రిపేర్ వచ్చి ఆగిపోయింది. మేము వెళ్ళేప్పటికీ అది వచ్చేస్తుంది కాబట్టి,  కొద్ది దూరమే కదా అని ఇరుకే అయినా అంతా ఒక బస్సులోనే వస్తున్నాము" అంది.

"నీకో విషయం తెలుసా నిర్మల్... ఇంకొన్నాళ్ళు పొతే ఈ భూమ్మీద ఆడవాళ్లు కూడా మాయమైపోతారు. ఎందుకంటే పిల్లలు అసలు పుట్టట్లేదుగా...మా వాళ్లంతా నీలాగే బాధితులు. లేకుంటే మగవాడనేటోడే లేని ఈ కాలంలో నువ్వు దొరికితే ఎంత అపురూపంగా చూసుకోవాలి. వాళ్ళకివేవీ పట్టట్లేదంటే ఎంత మొద్దు బారిపోయారో ఊహించుకో...." బాధగా చెప్పటం ముగించింది.

అమోఘ చెప్పిందంతా విన్న నిర్మల్ కి జరిగిందంతా యాదృచ్చికం కాదు, ఏదో బలీయమైన శక్తి తనని ఇక్కడికి రప్పించింది అనిపించింది. అదేమిటో కూడా చూచాయగా తనకి అర్థమౌతోంది.

అందుకే ఇక దాచటం అనవసరమని తలచి తన ఒంటరి జీవితం నుండి ఇప్పుడు తన అంగం చేస్తున్న గొడవ దాకా అంతా చెప్పేసి, తను ఇప్పుడు నగరానికి పొయేదే ఆడదాని పొందుకోసమని సిగ్గుగానే అయినా చెప్పేసాడు.

నిర్మల్ చెప్పినదానికి అమోఘ మతిపోయింది. తను ఏదైతే జరగాలని కోరుకొంటోందో నిర్మల్ కూడా అందుకే వస్తున్నాడని అర్థమయ్యాక ఆనందంతో తన మనసు కేరింతలు కొట్టింది. ప్రపంచం ముందులా మారబోతోందని తెలిసి సంబర పడింది.

"నిర్మల్... ఒక్కటి అడిగేనా... ఏమీ అనుకోవుగా...." కొంచెం బెరుగ్గానే అడిగింది ఆ అమ్మాయి.

"ఏంటి... పర్లేదు... అడుగు..."

"ఒక్కసారి దాన్ని చూడచ్చా..." ఏమంటాడో అని భయం భయంగానే అడిగింది.

"దేన్ని..." అర్థం కాక అడిగాడు నిర్మల్.

"అదే.. దాన్ని...." నిర్మల్ కింద ఉబ్బుని చూపించింది.

ఒక అమ్మాయి తన అంగం చూస్తానని నోరు తెరచి అడగలేక అడగటం చాలా చాలా బాగుంది నిర్మల్ కి. వాడి ఒళ్ళంతా పులకించిపోయింది. కానీ ఎలా చూపించాలా అని సిగ్గుగా కూడా ఉంది.

సిగ్గుగా అటు వైపు తిరిగి ప్యాంట్ బట్టన్స్ విప్పి డ్రాయర్ తో సహా కిందకి తోసాడు. అప్పటికే అమోఘ మాటలకి వాడి తెల్లటి అంగం చివర, గులాబీ ఎరుపు రంగులు  కలగలిసిన దాని టోపీ  నాక్కూడా అమోఘని చూపీ అని పైకి కిందకి ఊగుతూ మారాం చేస్తోంది... 

"హే... ఇటు తిరుగు... కనిపీట్లే.." మొదటిసారి మగాడి అంగం చూడబోతున్న ఆనందంలో ఆ కాసేపు తాత్సారం కూడా భరించలేక అడిగేసింది. 

సిగ్గుగా తన వైపు తిరిగాడు ...అంతే... నోరింత చేసుకొని ఆ నరాలు ఉబ్బిన మెత్తటి నిగిడిన అంగాన్నే తదేకంగా చూసింది. అప్రయత్నంగా తన సుకుమార చేతులు దాని మీద పెట్టి నెమ్మదిగా మర్దనా చేస్తోంది....ఆ సుఖాన్ని మాటల్లో చెప్పనలివి కాలేదు వాడికి.. అలాగే కళ్ళు మూసుకొని ఆ తీయని స్పర్శని అనుభవిస్తున్నాడు.

ఇవేవీ పట్టించుకోకుండా తన దృష్ఠి అంగం మీదే కేంద్రీకరించి నెమ్మదిగా ఒత్తిడి పెంచింది. ఇంక వాడి వల్ల  కాక కళ్ళు తెరిస్తే ఎదురుగా తన చొక్కాపై పొడుచుకోనొచున్న పాల ముంతలు నన్ను పలకరించవా అని పిలిచాయి...

"అమోఘా..." ప్రేమగా పిలిచాడు ఆ అమ్మాయి చేతి స్పర్శలకి తిమ్మిరి పోతూ నిర్మల్.

"ఊ..."

నేనొక్కసారి వాటిని తాకొచ్చా..." ఆ అమ్మాయి లేలేత పిందెల వైపు ఆశగా చూస్తూ అడిగాడు.

వాడి ఆశ అర్థమయ్యి చొరవగా వాడి రెండు చేతులని తీసుకొని తన పిందెలపై వేసుకుంది.

ఆ మెత్తటి స్పర్శకి వాడి తనువు పులకించిపోయింది. నెమ్మదిగా వాటి బిగుతులను మర్దిస్తూ, కింద ఆ అమ్మాయి చేతులు తన అంగం మీద నాట్యం చేస్తుండగా ఆ సుఖాన్ని తనివితీరా ఆస్వాదిస్తున్నాడు.

కాసేపు ఈ ప్రపంచాన్ని మరచిపోయి ఒకరి స్పర్శని మరొకరు తీయగా అస్వాదించారు.

ముందుగా తేరుకున్న అమోఘ నిర్మల్ ని ఆపి "నిర్మల్.. నువ్వేమి చేస్తావో నాకు తెలీదు...ఆ బస్సులో వాళ్ళనే కాదు. మొత్తం మా ఊళ్ళో అందరికీ నీ రసాలు పంచి మళ్ళీ ఈ భుమ్మీద పిల్లల్ని పుట్టించాలి. మన మానవజాతి అంతం కాకుండా కాపాడాలి... అందుకు నేను నీకు ఎలాంటి సాయం చేయాలన్నా చేస్తాను.... నీకు ఇష్టమే  కదా..." అని అడిగింది.

"హా అలాగలాగే.... నాకు ఇష్టమే..." అని తన అంగీకారాన్ని తెలిపాడు నిర్మల్. అయినా ఆ పిల్ల పిచ్చి కానీ, పిలిచి పూకులు ఇప్పిస్తానంటే మొడ్డున్న ఏ మగాడైనా వద్దంటాడా...  

"హెలో... మాష్టారూ... ఏంటి అంత ఆత్రం.... వాళ్ళని తల్లులు చేసేదాకే వాళ్ళతో నువ్వు సెక్స్ చెయ్యాలి. తర్వత మొత్తంగా నువ్వు నాతోనే ఉండాలి... అర్థమయ్యిందా...." సహజంగా ఆడదానికి ఉండే అసూయతో వాడి ఆత్రానికి లంకె వేసింది అమోఘ.

వంద మంది ప్రపంచ సుందరులు కలగలిపినట్లు  ఉండే అంతటి అందాలబాల కోరి నీతో ఉంటానంటే వద్దనటానికి నిర్మల్ ఇప్పుడు ముందులా పిచ్చి పూకు కాదుగా...

"సరే" అని వెంటనే ఒప్పేసుకున్నాడు.

(ఇంకావుంది)  

[Kasim]

అప్డేట్ బాగుంది మిత్రమా.

[Aruedu]

Super.......keeprocking

[Iron man 0206]

Nice update bro

[ramd420]

అప్డేట్ బాగుంది

[DasuLucky]

పూదానం - లిఫ్ట్ అడగబోతే బస్సంతా అమ్మాయిలే .....7

ఒక్కప్పుడు అధిక జనాభాతో ప్రపంచం తిండికి గుడ్డకీ కొట్టుకొనేవారు. ఒక్కో ఉద్యోగానికి కొన్ని లక్షల మంది పోటీ పడేవారు. చాలా మందికి సొంత స్థలం కూడా ఉండేది కాదంట. జీవితమంతా పరుగులే... ఎక్కడ చూసినా పోటీ... పోటీ... ఆఖరికి ఇష్టమైన వాళ్లతో ఉండటానికి కూడా పోటీ అంట. ఎంత విడ్డూరం....

[DasuLucky]

అప్డేట్ సూపర్ బ్రో..   

[sri7869]

Nice Excellent Update 

[utkrusta]

GOOD UPDATE

[Ghost Stories]

Good update broo

[murali1978]

Update super