అమ్మ రాజీనామా

[k3vv3]

అమ్మ రాజీనామా
ఒక ఊరులో, ఒక అందమైన   కుటుంబం .బయటి వ్యక్తులకు మాత్రమే అందంగా కనిపిస్తుంది. ఆ కుటుంబంలో కృష్ణ మూర్తి, సుధ ఉండేవాళ్ళు. వాళ్ళ పెళ్ళయి 30 సంవత్సరాలు దాటింది. వాళ్లకి కొడుకు రవి,కూతురు రాధ   ఇద్దరికీ కూడా పెళ్లిళ్లకు అయి వేరే వెళ్లారు.సుధ చాలా మంచి   ఇల్లాలు. ఓర్పు ,సహనంలో భూదేవి.   కృష్ణ మూర్తి తాగడo,పేకాట ఆడడం ,భార్యను హింసించడం ఆయనకి   అలవాటు.
 
అందరి పరిచయం చేశాను కదా ఇక కథ చెప్తాను వినండి.
 
ఒకరోజు కృష్ణమూర్తి ఉదయాన్నే ఇంటికి వచ్చి అప్పటికీ పడుకోనే ఉన్న సుధని చూసి .....
కృష్ణమూర్తి:ఏంటి ఇంకా   తెల్లవార లేదా .....మా ఫ్రెండ్స్ వస్తున్నారు లేచి పార్టీకి సిద్దం చేయి.
సుధకి జ్వరము మత్తుగా కళ్ళు మూసుకుని పడుకోని ఉంది.
కృష్ణమూర్తి కోపంతో ఆమెని కాలితో తనూతాడు.
ఉలిక్కిపడి లేచింది . నిద్రలోంచి హఠాత్తుగా   లేచేసరికి అయోమయంగా అనిపించింది.నాకు చాలా నీరసంగా ఉంది అండి....
ఛీ.... ఇల్లు అంటే రావాలి ,రావాలి అనిపించేలా ఉండాలి అని ఎన్ని సార్లు చెప్పాను .ఎప్పుడూ నీ మొండితనం కానీ నా మాట లెక్క చేయవా అంటూ రంకెలు వేస్తున్నాడు.
ఛీ .......ఎప్పుడు చక్కగున్నావులే, అంటూ చిరాకుతో ముందున్న పిండిని కాలితో తన్ని   వెళ్ళిపోయాడు. ఇల్లంతా ఎగజిమ్మినట్లు పిండి అంతా   పరుచుకు పోయింది. బాగు చేసే ఓపిక లేక అలాగే ఒరిగిపోయింది సుధా.
అలా వెళ్లిన వాడు పేకాడుతూ క్లబ్బులో రాత్రంతా ఉండిపోయాడు. అక్కడే నిద్రపోయాడు. తెల్లవారు పొద్దెక్కిన తర్వాత ఇంటికి బయలుదేరాడు.
ఇల్లు తాళం వేసి ఉంది. పక్కింటి వాళ్ళ అమ్మాయి వచ్చి అంకుల్ ఆంటీ తాళం ఇచ్చి వెళ్ళింది. అంటూ   తాళం ఇచ్చింది .ఏదైనా పని ఉండి బయటకు వెళితే పక్కింట్లో తాళం ఇచ్చివెళుతుంది .అలాగే అనుకొని కృష్ణమూర్తి తాళం తీసుకున్నాడు. రాత్రి హ్యాంగఓవర్ దిగడానికి స్నానం చేసి తల తుడుచుకుంటూ హాల్లోకి రాగానే కాలికి ఏదో అతికినట్టు అనిపిస్తుంది . టవల్ తీసి చూడగానే ఇల్లంతా పిండి పిండి గా ఉంది. కొంచెం ఆశ్చర్యపోయాడు కృష్ణమూర్తి 30 సంవత్సరాల తన జీవితంలో ఎప్పుడూ ఇల్లు ఇలా పెట్టలేదు సుధా. ఏమైంది తనకి చిరాకు పడతారు. షుగర్ ఉండటంతో ఆకలితో ఇంకా కోపం పెరిగిపోతుంది. ఎక్కడికి వెళ్ళింది ,ఎంతసేపైనా రాలేదు, ఫోన్ అయినా చేయలేదే. తానే ఫోన్ చేసి చూశాడు స్విచ్ ఆఫ్ అని చెప్పింది .కాస్త కంగారు పడసాగాడు. టీవీ నైన్ చూద్దామని సోఫా లో కూర్చున్నాడు. టీవీ రిమోట్ వెతుకుతున్నాడు. రిమోట్ చేతిలోకి తీసుకున్నాడు, అది బరువుగా పెట్టిన ఒక పేపర్ ఫ్యాన్ గాలికి కిందపడింది. అది తీస్తూ ఆశ్చర్యపోయాడు అది ఉత్తరం.
అతని కళ్ళు అక్షరాల వెంట పరుగులు తీస్తున్నాయి.
 
"నేను చాలా విసిగిపోయాను ,అలిసిపోయాను. ఇక నా మనసుతో, మీతో ఘర్షణ పడే ఓపిక నాకు లేదు. పెళ్లి అయిన దగ్గర్నుంచి మీరు నన్ను కేవలం ఒక వస్తువుగా, ఎలాంటి భావోద్వేగాలు లేని మరమనిషిల అనుకున్నారు. అందమైన మీ రూపం వెనుక అందమైన మనసు ఉంటుంది   అనుకున్నాను, కానీ ఇంత వికృతరూపం ఉంటుంది అనుకోలేదు. నీకు అన్ని సుఖాలు ,సౌకర్యాలు సమకూర్చే రోబోలా మాత్రమే ఉన్నాను.నాకు ఒక మనసు ఉంటుంది అని,దానికి ఏనో ఆశలు ఉంటాయని మీరు అర్థం చేసుకోలేదు. పెళ్లయి 30 వసంతాలు దాటినా మీరు మారలేదు నన్ను అర్థం చేసుకోలేదు కనీసం మన పిల్లలు కూడా అర్థం చేసుకోలేదు. అందుకే ఇకనైనా నాకు నచ్చినట్టుగా గడపడానికి   గడపదాటుతున్న. ఆత్మహత్య చేసుకునేంత పిరికి దాని కాదు. ఎన్నో జన్మల తరువాత ఇంతటి ఉత్తమమైన మానవజన్మ వస్తుందని అంటారు.
ఈ జన్మ సార్థకత తెలుసుకునేలా నాకు నేనుగా   బతుకుతాను. మా అమ్మ వాళ్ళు ఇచ్చిన డబ్బులు ఇప్పుడు నాకు అవసరనికి ఉపయోగ పడుతుంది. పిల్లలకు నా ఆశీస్సులు. నన్ను వెతికే ప్రయత్నం చేయొద్దు .అయినా నా పిచ్చి గానీ ,ఒక పని మనిషిని పెట్టుకుంటారు.   
ఇక సెలవు
సుధా
ఉత్తరం చదివి అస్సలు జీర్ణించుకోలేకపోతున్నారు. ఇంతకాలం నాకు ,నా మాటకు ఎదురు కూడా   చెప్పని సుధా . ఇప్పుడు ఇలా ఎగిరిపోయింది. చేతులు వణుకుతున్నాయి. ఉత్తరం తన చేతిలో నుంచి ఎగిరి కృష్ణుడి పాదాలు చెంత   చేరింది.
 
కాసేపటికి తేరుకుని కర్తవ్యం గుర్తొచ్చినట్లు తన కొడుక్కి ఫోన్ చేస్తారు. అమ్మ అక్కడికి వచ్చిందా అని అడిగాడు. లేదు రాలేదు ఇంట్లో లేదా అని కొడుకు ప్రశ్నించారు. సమాధానం ఇవ్వకుండా ఫోన్ కట్   చేస్తారు. కూతురు కి ఫోన్ చేసి అడుగుతానరు, అమ్మ వచ్చింద రాధ లేదు రాలేదు నాన్న.సమాధానం లేకుండా ఫోన్ కట్ చేస్తారు. ఇంతలో రవి మళ్లీ ఫోన్ చేసి ఏమైంది నాన్న అని తరచి తరచి ఆడగా ఉత్తరం విషయం చెప్తాడు .
 
మృదుమధురంగా రవళించు కాలి పట్టీలతో   ఇంట్లో     నడయాడే ఇల్లాలు లేక ,స్మశాన నిశ్శబ్దం   తాండవం ఆడుతుంది. ఇంటి ముందు శుద్ధిచేసి ముగిసిన ఆనవాళ్లు లేవు. పూజ గదిలో అగరవత్తులు సువాసనలు లేవు .భయం భయంగా   బ్రష్ అందించే ఆప్యాయత లేదు. నాకిష్టమైన అని తనకి కష్టమైనా చేసిపెట్టే ఆ ప్రేమమూర్తి లేదు. అలా ఆలోచిస్తే సృహ కోల్పోయడు.
 
కళ్ళు తెరిచేసరికి హాస్పిటల్ బెడ్ పైన ఉన్నారు. రూమ్ బయట బెంచి మీద కూర్చొని కూతురు ,కొడుకు   మాట్లాడుకుంటున్నారు. ఆ మాటలు విని మళ్ళీ భారంగా   కళ్ళు మూసుకున్నాడు .
 
ఏమో అన్నయ్య... అసలు అమ్మ ఎందుకు   ఇలా చేసింది. అసలేం తక్కువయిందని. నాన్న గురించి తెలిసిందే కదా. తాగడం, కోప్పడటం అన్నీ మామూలే కదా. ఏదో మనసు ఆపుకోలేక వచ్చేసాను. మీ బావగారు పిల్లలు ఇబ్బంది పడుతున్నారు, త్వరగా వచ్చేస్తాను అని చెప్పి వచ్చాను. అంది రాధ.
 
నువ్ వెళ్తే ఎలా? మీ వదిన ఈ చాకిరి చేయలేదు .తనకి చిన్న పిల్ల కూడా ఉంది . అర్థం చేసుకో.మా ఇంటికి తీసుకెళ్లాలన ఇబ్బంది. నాన్నకి ముక్కు మీద కోపం .నేను డ్యూటీకి వెళ్ళిపోతాను. ఈయనతో ఏ టైం కి ఏమవుతుందో ఈ టెన్షన్ నేను భరించలేను.

[k3vv3]

ఇప్పుడు పెద్ద చిక్కు వచ్చి పడింది .ఇంతకీ అమ్మ ఎక్కడికి వెళ్ళి ఉంటుంది .ఎందుకు వెళ్ళింది.     అమ్మ ఉంటే ఈ తలనొప్పిల ఉండేది కాదు కదా.
 
నేను అందుకే తెలిసిన వాళ్ల దగ్గర వాకబు చేసాను. ఉత్తరం ప్రకారం చూస్తే ఆశ్రమానికొ,     హరే రామ్ మట్టంకో వెలి ఉంటుంది.
 
రాధా : అన్నయ్య అవును ఒకసారి అమ్మ   ఆశ్రమం అడ్రస్ నను అడిగింది. సరే ఆ నంబర్ కి ఫోన్ చేసి నేను అడుగుతాను.
హలో ఇది అమ్మ వృద్ధాశ్రమం కదా అండి. నేను డొనేషన్స్ ఇవ్వాలనుకుంటున్న ఆశ్రమం లో ఎంతమంది ఉంటారు. కొత్తగా సుధా     అనే పేరు ఉన్న వాళ్ళు ఎవరైనా   వచ్చారా.
ఆ .....ఏంటి అమ్మ అక్కడికి   వెళ్లిందా .దేవుడు మన మొరా ఆలకించారు..
 
ఈ మాటలన్నీ వింటున్న కృష్ణమూర్తికి కళ్ళల్లో నీళ్ళు తిరిగాయి .ఇంతకాలం నన్ను   ఎంతో ఓర్పుగా భరించిన   సుధా గొప్పతనం తెలుసుకున్నారు. తనను ఒక్క రోజు చూసుకోవడం కష్టమైంది పిల్లలకు. భరించే అమ్మ దొరికినందుకు సంతోషిస్తున్నారు. నిజంగా నా సుధ దేవత. నేను ఎన్ని విధాలుగా   కష్టపెట్టిన, నన్ను ఎన్నడూ పల్లెత్తు మాట కూడా అనేది కాదు. ఈ కొన్ని గంటల్లోనే ఆమె లేకుండా నేను ఉండలేను అని అర్థం అయ్యింది. నేను లేనిదే ఆమె   బ్రతక గలదు   ఏమోగానీ, ఆమె లేనిదే నేను బ్రతకలేను.
డాక్టర్ లోనికి రాగానే ఆయనతోపాటు రవి, రాధా కూడా బెడ్ దగ్గరికి వచ్చారు.
నాన్న... నాన్న అదిగో డాక్టర్ వచ్చారు లే.... నాన్న అప్పుడే నెమ్మదిగా   మెలకువ వచ్చినట్లుగా కళ్ళు తెరిచారు.
 
ఎలా ఉంది .. కొంచెం నీరసంగా ఉంది.... మరేం పర్లేదు మీరు డిస్చార్జ్ కావచ్చు .కొంచెం జాగ్రత్తగా ఉండండి డాక్టర్ వెళ్ళిపోయారు.
నాన్న .... అమ్మ ఆచూకీ తెలిసింది. ఈరోజు వెళ్దాం అంటూ డిశ్చార్జ్ కి అన్ని సన్నాహాలు పూర్తి చేశారు.
 
కృష్ణమూర్తి, రవి, రాధ కార్లో సరాసరి అమ్మ ఆశ్రమం దగ్గర ఆగారు.
నవమాసాలు మోసి, కనీ ,పెంచి ,లాలించి, పాలించి, అనారోగ్యంలో సేవ చేసి, రక్షణ ఇచ్చి ,ఆసరా అయ్యి, శక్తి ఉడగి పండుటాకై నీ చేతిలో నేలరాలుతుంది..
ఎదురుగా అమ్మ బొమ్మ దగ్గర రాసి ఉంది.
woman
w_wonderful mother
o_outstanding friend
m_marvelous daughter
a_adorable sister
n_nice gift from God to man
 
రాధా ఇలా అక్కడ ఉన్న కొటేషన్స్ చదువుతుంటే, రవి తొందర పెట్టి తీసుకొని వెళ్ళిపోయాడు.
 
ఆఫీస్ రూమ్ లో ఓ పెద్దావిడ కూర్చుంనారు. వెనక పక్క గోడ పైన ఇలా   రాసి ఉంది .జీవితం ఒక అద్దం లాంటిది, దాన్ని చూసి మనం నవ్వితే అది నవ్వుతుంది. మనం ఏడిస్తే అది   ఏడుస్తుంది. తేడా అర్థంలో   లేదు మనలో ఉంది. మన జీవితంలో సమస్యలు కూడా అంతే ధైర్యంగా ఎదుర్కోవాలి.
సుధా గురించి వివరాలు తెలియ చేసి. ఒక్కసారి సుధనీ పిలిపించమని అడుగుతారు. ఆవిడ పక్కనే ఉన్న విశాలమైన గది చూపిస్తూ అక్కడ కూర్చోండి . నేను పిలిపిస్తాను అని చెప్పారు. ఈ ముగ్గురూ ఆ విశాలమై     ఆ గదిలోకి వెళ్లారు. ఆ గది గోడలపైన   అందమైన ఆణిముత్యాలు లాంటి కొటేషన్స్. టెన్షన్ లో ఉన్న ఈ ముగ్గురు మౌనంగా ఆ కొటేషన్స్ ని చదువుతూ ఉన్నారు.
ఎంత ఖరీదైన వస్తువు ధరించిన విడువక తప్పదు.
 
ఎంత పంచభక్ష పరమాన్నాలు తిన్న విసర్జించుట తప్పదు.
ఎంత ఖరీదైన కారు ఎక్కిన దిగి నడవక తప్పదు.
 
ఎంత ఎత్తుకు వెళ్ళిన తిరిగి నేల పైకి రాక తప్పదు.
 
ఎంత గొప్ప ప్రదేశాన్ని చూశాను తిరిగి సొంతగూటికి చేరక తప్పదు.
 
ఎంత గొప్ప అనుభూతి పొందిన తిరిగి మామూలు స్థితికి రాక తప్పదు.
ఇదే జీవితం.
జీవితం అనేది గమ్యం కాదు గమనం మాత్రమే.
ఎన్నిసార్లు ఓడిన గెలవడానికి అవకాశం ఉంటుంది.
గమ్యం అనంతం ...గమనం అనేకం.....
ఆ అనంత గమ్యం వైపు అనేక దిశలుగా   సాగిపోయేది జీవితం.
ముసలితనం
నీ శరీరం లేచి నిలబడడానికి సహకరించ లేని రోజు.
నీ చేతులతో నీళ్ళు కూడా తాగలేని రోజు.
నీ కాళ్ళు ఒక్క అడుగు కూడా వేయలేనీ రోజు.
నీ పనులకు మరొకరి     మీద ఆధార పడిన రోజు.
నీ భావాలను నీ నోటితో పలకలేని రోజు.
నీ నిస్సహాయ స్థితి చూసి నీకే జాలి కలిగిన రోజు.
నీ జీవితంలో ఏం సాధించావు ఏం పోగొట్టుకున్నావు నీకే   తెలుస్తుంది.
కానీ అప్పటికే అంతా నీ చేజారి పోతుంది.
తప్పులు దిద్దుకునే అవకాశం కూడా ఉండదు.
 
చదువుతున్న కృష్ణమూర్తి కి తను నిన్నటి పరిస్థితి గుర్తుకొచ్చే కళ్ళల్లో నీళ్ళు తిరిగాయి.
తలుపు శబ్దం కావడంతో గుమ్మం వైపు   చూసారు అందరూ.
పసుపుపచ్చని చీరలో ,నుదుట ఎర్రని బొట్టు ప్రకాశవంతంగా వెలుగుతూoటే మృదు మధుర అందెల   సవ్వడి ఆ నిశ్శబ్దాన్ని భగ్నం చేస్తుంటే గంభీరంగా అడుగు పెట్టింది సుధా.....
 
అమ్మ ...అమ్మ ....అంటూ చిన్న పిల్లల్ల ఏడుస్తూ ఇరువైపులా హత్తుకున్నారు పిల్లలిద్దరు. భుజం పై తల ఆనించిన   ఇద్దరిని   తల నిమురుతూ అలాగే ఉండిపోయింది .
 
అమ్మ నీకేం తక్కువ అయింది   అని వచ్చావు?
ముందు రవి అన్నాడు ...
అన్ని ఎక్కువ అయ్యాయి ....భరించలేక వచ్చేసా స్పష్టంగా అంది సుధా.
 
నీకేది అవసరమైన నాన్న క్షణాల్లో తెచ్చి పెడుతున్నారు. కదా.. ప్రేమ   లేకుంటే అలా చేస్తారా అంది రాధ.
మొన్ననే గోపాల్ పెళ్లి లో బంగారం కూడా     కొనిచ్చాను కదా   ..ప్రేమ లేకుంటే చస్తానా .ఏం తక్కువైందని ఇలా వచ్చావ్. .. అన్నాడు కృష్ణమూర్తి .
 
 

[k3vv3]

మనశ్శాంతి ....అది   దొరకక వచ్చా. మీరు నన్ను పిలిచే పిలుపు ఏమిటో తెలుసా ఓయ్ , దేయం మొహం,   ఇవి మీరు నాకు ఇచ్చే బిరుదులు. ప్రాణానికి ప్రాణం బాగా   చూసుకునే కన్న వాళ్ళని వదిలి పెళ్లి తర్వాత ,చిరకాలం కష్టసుఖాలలో తోడునీడగా ఉంటారు అనే గుడ్డి నమ్మకంతో   వస్తాం. కానీ ఏనాడు నా మనసు అర్థం చేసుకునే ప్రయత్నం కూడా చేయలేదు.
ఆ ...ఏంటి బంగారం కొనిచ్చాను అన్నారు కదా ...నేను అడిగాను? అది కేవలం సమాజంలో మి స్టేటస్ సింబల్. ప్రతి రోజు మీకు   ఇష్టమైనవి వండి పెట్టు నీ భార్య ఒక్కరోజు చేయకపోతే   చెయ్యి చేసుకుంటాం ప్రేమ ఉందంటారా....
ఏ అనురాగ బంధం లేని మీతో ఇంకా ఉంటే అది నా మూర్ఖత్వమే అవుతుంది.
చిన్నప్పటి నుంచే నా మనసులో ఎన్నో కోరికలు ఉండేది. ఎంతో చదువుకోవాలని, ఏవేవో చదవాలని ,పుస్తకాలు   రాయాలని, కానీ ఒక్కటి నెరవేరలేదు.
కారణం ఆయనకు ఇష్టం లేదు కాబట్టి. ఇప్పుడు చదివి ఏమి ఉద్దరిస్తాo అంటూ ప్రతి దానికి   ఆంక్షలు. అందుకే ఇప్పటికైనా నేను ఇక్కడ ఓపెన్ యూనివర్సిటీ ద్వారా చదువుకుంటాను. గుడిలో అందరూ నేను పాడే పాటలు, కీర్తనలు చాలా ఇష్టపడతారు .కొందరైతే     రసిమని   కూడా అడుగుతున్నారు. ఆ పాటలు కీర్తనలన్నీ గ్రంథస్తం చేస్తాను . మన సంస్కృతి ,సాంప్రదాయాలు తర్వాతి తరం వాళ్ళకి తెలియజేస్తాను.
ఆయన మారుతారని ఇంత కాలం చాలా   భరించాను. కానీ నేను ఆయనకు అవసరం మాత్రమే అని తెలుసుకున్న. అందుకే నాకు   ఇష్టం వచ్చినట్లు ఇక్కడ బ్రతకాలి   అనుకుంటున్నాను .
అమ్మ ...అమ్మ   భూమిపై దేవుని అపురూప సృష్టి అంటారు. తల్లికి బిడ్డలపై ఎంతో ప్రేమ ఉంటుంది కదా.. అందులో....   ఆడపిల్లని నా కోసమైనా ఒక్కసారి ఆలోచించలేవ అమ్మ...
బిడ్డలకు రేక్కలు లేనప్పుడు వాటికి తల్లి సంరక్షణ అవసరమైనంత కాలం తల్లిగా నా బాధ్యతలు నెరవేర్చాను. ఇప్పుడు నీకు అన్ని ఆలోచించి విచక్షణా జ్ఞానం ఉంది.
ఎప్పుడు ..... అమ్మ ....పిల్లలతో నాకు చాలా కష్టం అవుతుంది అని అంటావు... పుట్టింట్లో నీకు పూర్తి విశ్రాంతి   ఇస్తాను. మీ ఇంటికొచ్చి ఏదో రెండు మూడు నెలల్లో నాలుగైదు రోజులు చేయవలెను. కానీ మళ్లీ నాలుగు రోజులకి అమ్మ వచ్చి హెల్ప్ చేయొచ్చుగా .... అంటావు.... నాకు వయసు అయిపోయింది అని తెలియటం లేదా.... ఇదివరకులా వేగంగా చేసే శక్తి నాకు లేదు. పైగా మీకు చంటి పిల్ల ఉన్నప్పుడు నాన్న   కేరళ లో ఉన్నా వాళ్ళ ఫ్రెండ్ కూతురు పెళ్ళికి తీసుకొని వెళితే. ఈ వయసులో హనీమూన్ కి తిరుగుతున్నారని ,అల్లుడు తప్పు పట్టారని   చెప్పావు కానీ.... మరి వాళ్ళు ఇంతవరకు ఎప్పుడూ ఎక్కడికి వెళ్ళలేదు వారి డబ్బులతో వారు వెళ్లారు కాళ్లు చేతులు   ఈ మాత్రం   ఆడినప్పుడే వెళ్లాలి కదా... అని   సర్ది చెప్పలేక పోయావే...
ఎప్పుడు అయ్యో బిడ్డ కష్టపడుతుంది అని అదో ఇదో చేసి పంపించే నా ఆరాటమే తప్పితే. నువ్వు ఎప్పుడైనా అమ్మ నువ్వు ఎలా ఉన్నావ్ నీ ఆరోగ్యం ఎలా ఉంది అని పట్టించుకున్నావ.
ఎందుకంటే అమ్మ అది ఆశించదు... నిజమే ...కానీ మళ్ళీ నీ కడుపున పుట్టిన వాళ్లు కూడా నీలాగే తయారవుతారు. అప్పుడు నా బిడ్డ మనసు ఎంత వేదన పడుతుందో నాకు తెలుసు. అది నేను భరించలేను. కాబట్టి ఇలాంటి సందేశం యువత మనసులో సున్నితంగా చెరుకుపోయేలా చేయాల్సిన అవసరం   ఇప్పుడు ఉంది.
నాలా నా బిడ్డగానీ, మరో అమ్మ గానీ బాధ     పడకూడదని నా ఆశ.
రాధా కళ్ళనిండా నీళ్ళు నిండాయి.
అమ్మ..మరి నేనేం తప్పు చేశాను. నువ్వు నా దగ్గరకి కూడా రాలేదు కదా.. కొడుకు ప్రశ్నించారు.
 
మానవ శరీరం గరిష్ఠంగా 45 డే (యూనిట్స్ ) బాధని భరించగలదు అంట. కానీ నీ తల్లి బిడ్డకు జన్మనిచ్చే టప్పుడు 57 డే (యూనిట్స్) నొప్పిని భరిస్తూదంట. అది   20 ఎముకలు ఒకేసారి విరిగితే పడే బాధ తో సమానం. కానీ అంత బాధ భరించి తన కడుపును చీల్చి బిడ్డకు జన్మనిస్తుంది తల్లి. ఆ బిడ్డను చూసి ఆ బాధ అంతా   మర్చిపోతుంది. కోడలు ఎప్పుడు కూతురు కాలేదు. తను చదువుకుంటూ, చిన్న పిల్లలను చూసుకుంటూ ఇబ్బంది పడుతున్నా ... కూతురు అయితే సహాయప డుతుంది, నాకెందుకు సహాయపడదు         అంటూ ఎన్నో     అనింది అని   చెప్పావు. అంటే వచ్చి మీ దగ్గర కొన్ని రోజులు ఉన్నాను. నేను ఉన్నన్ని రోజులు వంట   గదిలో గాని ,ఏ పని చేసిన   చిదరించుకుంటు ఉండేది. భయం భయంగా   గడిపాను. ఆమె నన్ను అన్ని మాటలు   అంటున్నప్పుడు ,నీ మనసుకు తెలియదు నా మనసు బాధ   పడుతుందని .ఆమెకు నేను రెండు సంవత్సరాలుగా మాత్రమే తెలుసు. మరి నీకు నువ్వు
పుట్టినప్పటి నుంచి తెలుసు. ఒక్కసారైనా   నేను ఎలాంటి దాన్ని చెపి నాకు భరోసా ఇవ్వలేకపోయింది. అయినా ఇవన్నీ అని మిమ్మల్ని బాధ పెట్టాలని కాదు రేపు నీ కొడుకుతో మీరిలా బాధపడకూడదని. నేను అనుకున్న కొన్ని పనులు ఈ జన్మ ముగిసేలోగా చేయాలని వచ్చేసాను. నన్ను క్షమించండి....
సుధా జీవితంలో తొలిసారి మార్దవంగా కళ్ళల్లో నీళ్ళు తిరుగుతున్నాయి. కృష్ణమూర్తి ప్రేమ గా   దగ్గరికి తీసుకున్నారు.
నిను ఎన్నో కష్టాలు పెట్టిన మాట నిజమే .కానీ నీ మనసు   ఇంత గాయపడుతుంది   అని అనుకోలేదు. నువ్వు లేక క్షణం ఒక యుగం అయింది. నువ్వు లేక నేను బ్రతకలేను రా సుధా నా అవసరం కోసం   కాదు, నువ్వు అక్కడే ఉంది నీకు ఇష్టమైన పని చేసుకో. ఇక నుండి నీ ప్రతీ కష్టం   పంచుకుంటాను. తాగుడు   మానేస్తాను. ఇకముందు కూడా వాటి జోలికి పోను. నువ్వు ఎన్నోసార్లు మానేయడానికి డాక్టర్ దగ్గరికి కౌన్సిలింగ్ కి రమ్మన్నావు కదా ...ఇప్పుడు వస్తాను. నిన్న డాక్టర్ చెప్పారు. నీకు తరచు అనారోగ్యం ఎందుకు వస్తుందంటే ,అప్పుడు బాబుకి కిడ్నీ ఇచ్చావు కదా.... అందుకే నీకు అనారోగ్యంగా ఉంటుందంట.నిజంగా అమ్మ అనే పదానికి నిలువెత్తు నిదర్శనం. నిన్ను కంటికి రెప్పలా కాపాడుకుంటాను. నా మీద ఒట్టు నన్ను నమ్ము సుధా ప్లీజ్ ...అంటూ కన్నీటి పర్యంతమయ్యాడు కృష్ణమూర్తి.
అమ్మ నా ప్రాణం నిలబెట్టిన నిన్ను బాధపెట్టాను నన్ను క్షమించు అన్నాడు రవి.

[k3vv3]

అన్నా నీ తల్లి మనసు అర్థం చేసుకోలేకపోయాను. నేను   బాధపడకూడదని మీ తపన చూస్తే నాకు సిగ్గేస్తుంది. క్షమించమ్మా ... నన్ను క్షమించు అమ్మ....
పిల్లలిద్దరూ కన్నీళ్లతో తల్లి పాదాలు   అభిషేకం చేస్తున్నారు .
మన హృదయం   విశాలం చేసుకునే కొద్ది ఎదుటి వారి తప్పులు చిన్నవిగా కనిపిస్తాయి.   ఓర్పు క్షమా గుణం పెరుగుతుంది. ఒకరితో ఒకరు మనసు విప్పి   మాట్లాడుకో గలిగితే ప్రపంచం లో అన్ని సమస్యలు వాటంతటవే తొలగిపోతాయి. ఐశ్వర్యరాయ్ కావాలంటే   అందంగా ఉండాలి, కానీ మదర్ తెరిసా కావాలంటే అందమైన మనసుండాలి.
గుడిలో జై గంట తధాస్తు అన్నట్లు మోగింది అది ఆమెకు దిక్సూచి గా భావించి ముందుకు సాగింది.
ప్రతి అమ్మకు నా పాదాభివందనం.
మీ
ఏ. సురేఖ "శక్తి"

[stories1968]

చాల బాగా వ్రాసారు మనసుకు నచ్చింది 


upload image

[k3vv3]

చాల బాగా వ్రాసారు మనసుకు నచ్చింది 

[sri7869]

Nice fantastic story 

[BR0304]

Superb story