Adultery ప్రిన్స్... (రచయితగా నా మొదటి ప్రయత్నం)

[meetsriram]

Thanks for the come back, keep going

[GMReddy]

Good update bro

[BR0304]

Nice update

[Paty@123]

Prince, first story late cheste elaga

[funpart]

Prince, first story late cheste elaga

కొన్ని అనుకోని పరిస్థితులలో జరిగిపోయింద మిత్రమా... క్షమించు

[funpart]

ప్రిన్స్... (రచయితగా నా మొదటి ప్రయత్నం)


ఈ కథ కేవలం కల్పితం మరియు నా మొదటి ప్రయత్నం.

ఇక్కడి రచనలు చదివి వాటినుండి ఇన్సిపిరేషన్ పొంది ఈ కథ రాయడానికి సిద్ధపడ్డాను.
తప్పులు ఉంటే క్షమిస్తారని ఆశిస్తూ... 

అభిమానిస్తున్న పాఠకమహాశయులకు నా కృతజ్ఞతలు...


ఫార్ట్‌- 18

తెల్లవారే సరికి వెంకట్రావ్ పెద్ద లారీ పదిమంది మనుషులతో ఇంటి ముందు ప్రత్యక్షమైయ్యాడు... ఈ హడావుడికి సుమతి కూడా పొద్దున్నే ఉమాదేవి ఇంట్లో ప్రత్యక్షమైంది. ఉమాదేవి కూడా ఉదయాన్నే లేచి టీ‌-కాఫీల పనుల్లో మునిగిపోయింది. వెంకట్రావ్ హడావుడిగా పనులు చేయిస్తున్నా ఉమాదేవిని ఓరకంట చూసుకుంటూ సైట్ కొడుతూనే ఉన్నాడు. వెంకట్రావ్ కి కూడా సమయం ఎక్కువ లేదు మరో రెండు రోజుల్లో ప్రిన్స్ వచ్చేస్తాడు ఈ లోగానే ఉమాదేవి సాన్నిహిత్యం సంపాదించాలి... ప్రిన్స్ వచ్చేలోపు అయితే ఒకవేళ విషయం బెడిసికొడితే తన దారి తాను చూసుకుంటాడు... అదే ప్రిన్స్ వచ్చాక అయితే ఉమాదేవి అతనితో చెబితే రిస్క్ లో పడిపోతాడు. ఉదయం నుండి ఉమాదేవితో మాటకలుపుదాం... ఏదైనా చిలిపి పనిచేసి ఉమాదేవి రియాక్షన్ బట్టి ప్రొసీడ్ అవుదామనుకున్నాడు కానీ సుమతి అంటిపెట్టుకుని తిరుగుతోంది... ఉమాదేవిని ఎలాగైనా బయటకు తీసుకువెళ్ళాలి అని నిశ్చయించుకుని మధ్యాహ్నం భోజనం చేస్తున్నప్పుడు మాటలు కలుపుతూ... ‘‘అన్ని పనులు సమయానికి అయిపోయాయి... రెండు మూడు చిన్న చిన్న పనులు మిగిలిపోయాయి... రేపటితో అవికూడా అయిపోతాయని’’ చెప్పాడు. ‘‘ఏం పనులన్నయ్యా?’’ అంది ఉమాదేవి. మొక్కలు పెట్టాలి, శుభ్రం చేయించాలి, వాళ్ళు బిగించిన వస్తువులు సరిగ్గా పనిచేస్తున్నాయో లేదో చూడాలి, మళ్ళీ అతను వచ్చిన తరువాత ఏదైనా ఇబ్బందైతే కోప్పడతాడు’’ అన్నాడు వెంకట్రావ్. ‘‘నేనేమైనా సాయం చెయ్యనా..? ఎలాగో సుమతి కూడా ఉంది, కొద్దిసేపటిలో నా కూతురు కూడా వచ్చేస్తుంది శుభ్రం చేసే పనులు మేము చేసేస్తాం, చెకింగ్ అదీ నువ్వు చేసేయ్’’ అంది ఉమాదేవి. ‘‘లోపల పనులు అన్నీ కొద్దిసేపటిలో అయిపోతాయి గానీ, బయట ఉయ్యాల అవీ బిగించడానికి వెల్డింగ్ వాళ్ళు, కొన్ని కరెంట్ పనులు చేసే వాళ్ళు రేపు వస్తారు... మళ్ళీ రేపు కూడా క్లీనింగ్ చేయాలి కదా... రేపు ఎవరినైనా మాట్లాడు నీకెందుకు కష్టం, అదీకాక నాకు మొక్కలు, పూల గురించి ఏంతెలుసు, సాయంత్రం మనిద్దరం కలిసి హైవేమీద నర్సరీలో మొక్కలు కొనుకొద్దాం అటునుండి అటే చిన్న చిన్న వస్తువులు షాపింగ్ కూడా చేయాలి ఎవరైనా తోడుంటే సులువుగా ఉంటుంది’’ అంటూ ఓ గాలం వేశాడు... ఉమాదేవితో కొద్దిసేపు ఒంటరిగా గడపోచ్చని. రాత్రి జరిగిన సంఘటనల తరువాత ఉమాదేవి ఏదేమైనా వెంకట్రావ్ కి సాధ్యమైనంతా దురంగా ఉండాలని నిశ్చయించుకోవడంతో ఎలాగైనా తప్పించుకోవాలని... ‘‘మొక్కలు, పూలు గురించి నాకు మాత్రం ఏంతెలుసు? ఇదిగో ఈ సుమతిని తీసుకెళ్ళండి... మనింట్లో పూలమొక్కలన్నీ అదే పెట్టింది... నా కూతురికోసం నాకు పూలు పెట్టుకునే భాగ్యం ఏనాడో కొరవైంది అంటూ నిట్టూర్చింది’’ ఉమాదేవి. అబ్బా మిస్ అయ్యింది అనుకున్నాడు వెంకట్రావ్. ఇంతలోనే సుమతి ‘‘మళ్ళీ బయట వాళ్ళెందుకు అన్నయ్య తిన్నాక నాకెలాగో పనులేమీ లేవు... లోపల చేయించాల్సిన పనులు అయిపోయాయంటున్నారు కదా... వెళ్ళి లోపల ఈ రోజు శుభ్రం చేసేద్దాం. రేపు భయట ఎక్కువ సేపు టైం కూడా పట్టదు’’ అంది ఉమాదేవి. పోనీలే బయటకు రానంది, కానీ కొద్దిసేపటిలో పనివాళ్ళందురూ వెళ్ళిపోతారు ఉమాదేవికి సాయం చేస్తున్నట్టు నటిస్తూ ఒంటరిగా ఉన్నప్పుడు గట్టిగా ఓ ట్రైలేద్దాం అనుకుని ‘‘సరే అమ్మా నేను కూడా కొంచెం సేపు మీకు సాయం చేస్తాను, పైగా పనులు అయిన తరువాత నువ్వు వచ్చి చూడలేదు కదా...! నువ్వు ఒకసారి చూద్దువుగాని’’ అంటూ ఉమాదేవి తెలియక చేసిన మాటనే అనుకువగా మార్చుకుందాం అనుకున్నాడు. మాటలో మాట అందుకుంటూ సుమతి కూడా ‘‘అవున్నమ్మగోరు... మీరు చూడలేదు కానీ పైనంతా మారిపోయింది... మీరు చూస్తే... ఇదసలు మనిళ్ళేనా అంటారు... పదండి’’ అంది అతుత్సాహంతో. ‘‘ఓసినీ ఏంటాతొందర ముందు చకచకా ఇంట్లో పనులకు సాయం చేయ్యి తరువాత వెళ్దాం ఈ లోగా అన్నయ్య కూడా పనులు చూసుకుంటాడు’’ అంది ఉమాదేవి.

ఈ అవకాశం మిస్ కాకూడదని వెంకట్రావ్ కూడా పక్కాగా ప్లాన్ చేసుకుంటూ... ఎలాగైనా సుమతిని ఎక్కువసేపు ఉమాదేవికి దూరంగా ఉంచితేనే తాను చేయాలనుకున్న చిలిపి చేష్టలు చెయ్యోచ్చు, బెడిసి కొడితే బ్రతిమాలి తప్పించుకోవచ్చు, అదీకాక సుమతి పక్కనే ఉంటే ఉమాదేవి నెగిటివ్ రియాక్టయ్యే ఛాన్స్ లే ఎక్కువ అందుకని ప్రతీ గదిలో మూల మూలలా ఏదోక చెత్త విసిరాడు... సుమతిని ఆ గది శుభ్రం చేయమని చెప్పి అదే సమయంలో ఉమాదేవికి దగ్గరవ్వాలని. పనివాళ్ళను కూడా హాడావుడి చేసి పనులు చేయించి తరిమేశాడు. ఇంతలో ఉమాదేవి, సుమతి ఇద్దరూ పైకి వచ్చారు. ఉమాదేవికి బయటేమీ పెద్దగా మారినట్టు కనబడలేదు... ‘‘ఏంటే అంతా మారిపోయిందన్నావ్? అలాగే ఉందిగా?!’’ అంది ఉమాదేవి. ‘‘బయటేమీ మారలేదమ్మా... లోపలంతా మారిపోయింది’’ అంది సుమతి. ఈలోగా వెంకట్రావ్ బయటకు వచ్చి ‘‘సుమతి నువ్వు బయట ఉన్న చెత్తంతా ఓ మూలకు చేర్చు... నేను ఉమాకి అన్నీ చూపిస్తూ చెకింగ్ కూడా చేస్తేస్తా’’ అన్నాడు వెంటనే ప్లాన్ అమలు చేయాలని. ‘‘నేను కూడా చూస్తా... అన్నీ విచిత్ర విచిత్రంగా ఉన్నాయ్ అవెలా పనిచేస్తాయో నేనూ చూస్తా... తరువాత అమ్మగారు నేను కలిసి పనిచేస్తాం’’ అంది సుమతి. ఇది ముందురి కాళ్ళకి బందంవేసేలా ఉందని ‘‘అందరం చూస్తూ ఉంటే... పనులెలా అవుతాయి?, రేపటి నుండి నువ్వు ఇక్కడే ఉంటావుగా... అప్పడు అన్నీ నీకే తెలుస్తాయి’’ అంటూ సుమతిని తప్పించే ప్రయత్నం చేశాడు. ఉమాదేవికి అక్కడ చేసిన మార్పులు మోడ్రన్ టెక్నాలజీ వస్తువులు చూపిస్తూ డోర్ బెల్ చూపించాడు. ‘‘ఇది కెమెరా డొర్ బెల్ ఈ కెమెరా ముందు ఎవ్వరు కదిలినా అబ్బాయిగారికి మెసెజ్ వెళ్ళిపోతుంది... ఆయన ఎక్కడున్నా మనం ఆయనతో మాట్లాడొచ్చు, ఆయన మనతో మాట్లాడొచ్చు’’ అన్నాడు. ‘‘అంటే ఫోన్ అవసరం లేదన్నమాట... హయ్య బలే ఉంది’’ అంటూ సుమతి చేసేపని పక్కన పడేసి పరిగెట్టుకొచ్చింది. అది ఎలా పనిచేస్తుందో చూపించడానికి వెంకట్రావ్ బెల్ నొక్కాడు. తన ఫోన్లో మెసెజ్ రావడం దాన్ని ఆన్ చేసి కెమెరా చూపించాడు. ‘‘బలె ఉందయ్యగారు అయితే నేను ఇప్పడు మాట్లాడితే మీకు ఫోన్లో వినబడుద్దా అంటూ డోర్ బెల్ ముందు వంగి అయ్యగారు బాగున్నారా?’’ అంది గట్టిగా అరుస్తూ సుమతి. ‘‘నువ్వలా పక్కనే ఉండి అరిస్తే దానితో పనేముందు, ఉండు మేము లోపలకి వెళ్ళి తలుపేస్తాం అప్పడు మేము లోపల, నువ్వు బయట ఉండి మాట్లాడదాం చెకింగ్ కూడా చేసినట్టవ్వుద్ది’’ అంటూ పద అంటూ ఉమాదేవిని హాల్లోకి తీసుకెళ్ళాడు, హాల్ అంతా మారిపోయింది పైన లైటింగ్ తో ఫాల్స్ సీలింగ్ గోడలన్నీ డెకరేషన్ లతో నిండిపోయింది గదంతా ఆశ్చర్యంగా గదంతా చూస్తున్న ఉమాదేవికి వెంకట్రావ్ తలుపు వేస్తున్న శబ్ధం వినబడి తేరుకుంది. ఇప్పటిదాకా ఆ ఆలోచన రాలేదు కానీ... ఇప్పడు గదిలో వాళ్ళిద్దరే ఉన్నారు... వెంకట్రావ్ తలుపేసి ఉమాదేవిని చూస్తూ విదిల్చిన ఓ చిరుమందహాసం, కళ్ళతోనే ఉమాదేవిని కింద నుండి పైదాకా తడిమి తడిమి చూసిన చూపులో కామం రెండూ ఉమాదేవికి సందేహం కలగజేశాయ్... ఇప్పడు వెంకట్రావ్ ఏమైనా అడ్వాన్స్ అయితే ఎలా రియాక్ట్ అవ్వాలి అని షడన్ గా ఆలోచనలో పడింది. ‘‘ఇదిగో నువ్వే తనతో మాట్లాడు...’’ అంటూ ఫోన్ ఉమాదేవిచేతిలో పెట్టేశాడు ఉమాదేవికి ఆలోచించుకునే సమయం ఇవ్వకుండా... బయటనుండి సుమతి ‘‘అయ్యగారు....! అయ్యగారు’’ అంటూ అరుస్తుండటంతో ఉమాదేవి నవ్వుతూ ‘‘ఎందుకే అలా అరుస్తావ్’’ అంది. వెంకట్రావ్ నవ్వుతూ... ఈ గదులన్నీ సౌండ్ ప్రూప్ బయట శబ్ధాలేవీ లోపలికి రావు, లోపలవి బయటకు వినబడవు... సుమతి అరుపులు నీకు ఫోన్లో నుండి వినబడుతున్నాయి... నువ్వు మాట్లాడాలంటే ఈ బటన్ నొక్కి మాట్లాడు అంటూ తనుకు చూపిస్తున్నట్టుగా మెల్లగా ఉమాదేవి వెనక చేరాడు వెంకట్రావ్. రిప్లై అనే బటన్ ప్రెస్ చేసి ఉమాదేవి ‘‘అబ్బా అరవకే... నువ్వు మెల్లగా మాట్లాడినా వినబడుతుంది’’ అంది ఉమాదేవి. ‘‘బలే బలే... నేను మీకు కనబడుతున్నానా అమ్మగారు?’’ అంది సుమతి. ‘‘కనబడుతున్నావే...’’ అంది ఉమాదేవి. ‘‘మరి మీరు నాకు కనబడటం లేదు? మిమల్ని నేనెక్కడ చూడాలి?’’ అంది సుమతి. ఓ పక్క వాళ్ళ సంభాషణ జరుగుతుండగానే ఉమాదేవి వెనకాల చేరిన వెంకట్రావ్ ఉమాదేవి అందాలను ఆశ్వాదిస్తూ... ఏం పట్టుకోవాలి...? నడిచినప్పుడల్లా లయబద్దంగా ఒకదానినోకటి రాసుకుంటూ వయ్యారానికే అర్ధం చెప్పే తన పిరుదులు పట్టుకోని పిసికేయనా? స్వేధబిందువులతో లైటింగ్ వెలుగుల్లో తళుక్కున మెరుస్తూ రమ్మని పిలుస్తున్నట్టు కనబడుతున్న తన నడుం పట్టుకుని నలిపేయనా? లేదా ఏకంగా ఏపుగా ఎదిగి గురుత్వాకర్ష శక్తి కన్నా బలంగా తనను ఆకర్షించే తన ఎదలను పిసికేయనా? అని తమకంతో తడిసిపోయి తన ముందున్న ఆఫ్షన్ లని అన్నీంటిని మార్చి, మార్చి చూసుకుంటూ తన చేతులను ప్రిపేర్ చేసుకుంటూ గుండెల్లో ధైర్యం నింపుకుని పట్టుకోవడానికి తటపటాయిస్తున్నాడు. ‘‘నేను నీకు కనబడనే కానీ, నువ్వు నాకు కనబడతావ్’’ అంటూ ఉమాదేవి మాట్లాడుతుండగానే వెంకట్రావ్ చేయ్యి నడుమడతలపై పడి మరోచేయి మరోవైపు నుండి మొదలై తన పొట్టను బొడ్డును తాకుతూ బలంగా పట్టుకుని ఉమాదేవిని తనదగ్గరకు లాక్కుని వెనకనుండే కౌగలించుకోబోయాడు వెంకట్రావ్. ఈ చర్యతో గొంతులో మాట గొంతులోనే ఆగిపోయిన ఉమాదేవి ఉలిక్కి పడి అనాలోచితంగానే పక్కనే ఉన్న ఓపెన్ బటన్ నొక్కడం, తలుపు తెరుచుకోవడం ఎదురుగా సుమతి ఉండడంతో వెంకట్రావ్ కూడా టక్కున ఒకడుగు వెనక్కు వేయడం మరో క్షణంలోనే జరిగిపోయాయి.

వెంకట్రావ్ కు ఎలా రియాక్ట్ కావాలో తెలీలేదు... ప్రయత్నం బెడిసి కొట్టింది, కావాల్సిన సమాధానం కూడా దొరకలేదు... పట్టుకున్నప్పుడు ఉమాదేవి నుండి వచ్చిన ఆ చిన్నపాటి మూలుగు ‘‘ఓకే’’ అని సంకేతం ఇస్తుంటే, పట్టుకోగానే ఉమాదేవి తలుపు తెరవడం ‘‘నో’’ అనే సంకేతం ఇస్తోంది. ఉమాదేవిది కూడా ఎంచుమించు అదే పరిస్థితి షడన్ గా అలపట్టుకునే సరికి తనకు తెలీకుండా తన నోటి నుండి తాపంతో కూడాన ఓ మూలుగు ఆ... అంటూ బయటకు వచ్చేసింది. ఇప్పడు ఏమైనా అంటే సుమతి ముందు అవమానించినట్టవుతుంది... అని ఆలోచిస్తూనే... ఏమీ జరగనట్టు సైలెంట్ గా ఉండి సుమతిని పలకరించింది. వెంకట్రావ్ సెట్యవేషన్ ని కంట్రోల్ లోకి తేవాలన్నట్టు... డోర్ వెనుక ఉన్న ఓ పింగర్ స్కానర్ పై సుమతిని వేళ్ళు ఉండమని ఫోన్లో బైయోమెట్రిక్ సెట్టింగ్స్ చేసి ‘‘ఇప్పడు నువ్వు లోపలనుండి డోర్ తెరవాలంటే నీ వేలు ఇక్కడ పెడితే డోర్ తెరుచుకుంటుంది’’ అని వెంకట్రావ్ చెబుతుండగానే. ‘‘మరి బయట నుండి తెరవాలంటే?’’ అడిగింది సుమతి. ‘‘నీకు కుదరదు... కానీ నువ్వు డోర్ ముందు నిలబడితే చాలు ఆయనకు మెసేజ్ వెళ్తుంది కాబట్టి వెంటనే తెరుస్తారు’’ అంటూ డోర్ సీక్రెట్స్ అన్నీ చెప్పి చికెన్ లో ఉన్న ఇండక్షన్, ఓవెన్, డిష్ వాషర్ ఇలా అక్కడ ఉన్న అన్నీ ఎలా వాడాలో సుమతికి, ఉమాదేవి ఇద్దరికీ చెబుతూ సుమతి అనుమానాలన్నీ తీరుస్తూ... కొంత సేపు గడిపారు. సుమతి చిలిపి ప్రశ్నలకు ఆలోమేటిక్గా వాతావరణం చల్ల బడి ఉమాదేవి పకపకా నవ్వుతుండడంతో మరో ప్రయత్నం చేయాలని నిర్ణయించుకున్న వెంకట్రావ్, బెడ్ రూమ్ కి తీసుకువెళ్ళాడు. ‘‘ఈ బెడ్ స్పేషాలిటీ ఏంటంటే ఇది నానో జెల్ బెడ్... మనం దీని మీద పడుకుంటే మన శరీరాకృతికి తగ్గట్టు ఈ బెడ్ షేప్ మారుతుంది... మన శరీరంలో ఉండే ఉష్టోగ్రతను బట్టి ఆటోమేటిక్ గా బెడ్ కూలింగ్, హీటింగ్ అవుతుంది’’ అని వివరించాడు వెంకట్రావ్. ‘‘ఉమా నువ్వు పడకో’’ అన్నాడు. ఆ మాటకు ఉలిక్కిపడిన ఉమాదేవి ‘‘ఏంటీ?’’ అంది. ఇదేమీ పట్టని సుమతి ఎగిరి బెడ్ మీదకు దూకింది తన దూకుడుకి బెడ్లో జెల్ మొత్తం ఒక్కసారిగా కదిలి అలలు, అలలుగా కదలడంతో తన శరీరాన్ని ఊయల లూపుతూ మెల్లగా తన శరీరాకృతికి తగ్గట్టుగా పరుపు షేప్ మారి తన శరీరంలో ఒక్క అంగుళం కూడా వదలకుండా అతుక్కుపోయి... పరుపు తనను మింగేసిందేమో అనేలా ఇమిడిపోయింది. ఆటోమేటిక్ గా బెడ్ కూల్ అవడం మొదలైంది... సుమతికి ఇదంతా విచిత్రంగా, కొత్తగా ఉండడంతో పాటూ తన శరీరంలో ఏదో తెలీని తేలికతనం వచ్చి... ‘‘అబ్బా అయ్యగారు దీనిమీద పడుకుంటే మబ్బుల్లో పడుకున్నట్టుంది అయ్యగారు... అసలు ఒళ్ళు నెప్పులు రావు’’ అంది సుమతి. ఆ మాట విని నవ్విన వెంకట్రావ్ బెడ్ ని మసాజ్ మోడ్లో పెట్టాడు. బెడ్ మెల్లగా కదులుతూ...  వేళ్ళతో ఎవరో మసాజ్ చేస్తున్నట్టు వైబ్రేషన్ అవ్వడం మొదలైంది. ‘‘చాల్లే దొర్లింది... లేగు వదిలేస్తే ఇక్కడే పడుకునేలా ఉన్నావ్, ఆ బెడ్ కి కంరెంట్ కనెక్షన్ ఉంది షాక్ కొడుతుంది’’ అంది ఉమాదేవి.  దెబ్బకి ఎంత వేగంగా బెడ్ మీద దూకిందో అంతే వేగంగా లేచి నుంచుంది సుమతి. వెంకట్రావ్ పక పకా నవ్వుతూ... ఈ బెడ్ కి కరెంట్ కనెక్షన్ ఉంది కానీ షాక్ కొట్టదు... అన్నాడు. ‘‘ఏంటమ్మగారు మీరు భయపెట్టేశారు’’ అంది సుమతి బుంగమూతి పెట్టుకుని. ‘‘లేకపోతే ఆ బెడ్ మీద పడి దొర్లుతున్నావ్... ఆ బెడ్ రేటు రేటెంతో తెలుసా?’’ అంది ఉమాదేవి. ‘‘ఎంత?’’ అడిగింది సుమతి. ‘‘4లక్షలు’’ అన్నాడు వెంకట్రావ్.  ‘‘పరుపే 4 లక్షలైతే దానిమీదేసే దుప్పటి?’’ అంది సుమతి. ‘‘దీనికి దుప్పటి వేయకూడదు... పరుపులో సెన్సార్స్ ఉంటాయ్ వాటి వల్లనే పరుపు పనిచేస్తుంది కేవలం గుడ్డతో క్లీన్ చేయడమే’’ అన్నాడు. ‘‘మరి చలేస్తే? కప్పుకోడానికి?’’ అంది సుమతి. ‘‘ఆటోమెటిక్ గా బెడ్ హీట్ అవుతుంది... దీనికి దిండు, దుప్పటి లాంటివేమీవుండవు. నువ్వు పడుకున్నావ్ గా నీ తలకు తగ్గట్టు పరుపు షేప్ మారలేదా? అందుకే దిండు కూడా అవసరం లేదు’’ అన్నాడు. ‘‘అవును నిజమే... బడ్ మాత్రం బలే ఉందయ్యగారు... అని ఉమాదేవి చెవిలో ఏదో చెప్పింది దానికి ఉమాదేవి సిగ్గు, నవ్వు కలిపి సుమతి పిర్ర మీద లాగి ఒకటి పీకి తన్నులు తింటావ్ పిచ్చి, పిచ్చిగా వాగితే అంది ఉమాదేవి. సుమతి ఏం చెప్పుంటుందో ఊహించలేనంత అమాయకుడేం కాదు వెంకట్రావ్ తనలో తానే నవ్వుకుని... ‘‘ఏంటంట?’’ అన్నాడు కవ్విస్తున్నట్టు. ‘‘ఏంలేదు... నన్ను కూడా ఒకటి కొనమంటోంది అంతే’’ అంటూ కవర్ చేసింది ఉమాదేవి. ఇంక ఇదే సరైన టైమని వెంకట్రావ్ సుమతి నువ్వు వెళ్ళి చికెన్ సర్దు మేము ఈ రూమ్ బాత్రూమ్ సర్దుతాం అని పని చేస్తున్నట్టు నటిస్తూ అవీ, ఇవీ అటుఇటూ సర్ధుతున్నాడు. సుమతికి కూడా సరేనని వెళ్ళి చికెన్ లోకి వెళ్ళింది. ఉమాదేవి ఇదంతా గమనిస్తోంది కానీ ఏమీ లేనదన్నట్లు తనుకూడా అక్కడ ఉన్న బాక్సులు అవీ సర్ధుతోంది.

ఇదంతా ఓరకంట గమనిస్తున్న వెంకట్రావ్... మెల్లగా ‘‘ఉమా..! పడుకుంటావా..?’’ అంటూ గొనిగాడు. ఇంకలాభం లేదన్నట్టు ఉమాదేవి వెంకట్రావుని సీరియస్ గా చూసింది. ఆ చూపుకి షాకైన వెంకట్రావ్ కవర్ చేయాలన్నట్టు ‘అదే... నువ్వు ఒకసారి బెడ్ మీద పడుకుని ట్రై చేస్తావా...? అని...’’ అన్నాడు అంతే గొనినినట్లు. వెంకట్రావ్ కవర్ చేయడానికి పడిన ఇబ్బందికి ఉమాదేవికి ఆపుకోవాలన్నా అగక నవ్వోచ్చేసి నవ్వేసింది. దాంతో వెంకట్రావ్ మరింత కన్ఫూజన్ లో పడ్డాడు. అంత సీరియస్ గా చూసింది, వెంటనే నవ్వింది... అంటే ఏంటి అర్ధం? సుమతి వింటుదని సీరియస్ అయ్యింది? నేనన్న మాటకు సీరియస్ అయ్యిందా? లాభంలేదు... ఒక తెగించాల్సిందే అనుకుని ఉమాదేవిని ‘‘ఉమా బాత్రమ్ లో చీపురుంది తే’’ అన్నాడు. సరేనన్నట్టు ఉమాదేవి బాత్రూమ్ డోర్ తీసి ఆశ్చర్యపోయింది. అగ్గిపెట్టంత ఉండే బాత్రూమ్... బెడ్ రూమంత పెద్దదిగా మారింది. తన వెనకాలే వచ్చిన వెంకట్రావ్... ‘‘ఓ నువ్వు చూడలేదు కదా... ఆయనకు జకూజీ అదీ కావాలి అందుకని ఈ బాత్రూమ్ సరిపోదని పక్కన ఉన్న స్టోరేజ్ రూమ్ ని దీనిలో కలిపేశాం... బాగుందా?’’ అన్నాడు. ‘‘ఇదిగో ఇది చూడు అంటూ జకూజీ ఆన్ చేసి దీనిలో బబూల్స్, ఫోమ్, హీట్, గైజర్ ఇలా చాలా మోడ్స్ ఉంటాయి... అంటూ తను జకూజీ దగ్గరకు వచ్చాక వెనక్కు తిరిగి వెళ్ళేప్పుడు  వెంకట్రావ్ ముందు డోర్ క్లోజ్ చేసి డోర్ కు అడ్డంగా నలబడ్డాడు... వెంకట్రావ్ అలా నిలబడేసరికి రాత్రి తనకు వచ్చిన కల, తరువాత జరిగిన సంఘటనలు అన్నీ మళ్ళీ ఉమాదేవికి ఒక్కసారిగా రీకాప్ లా వచ్చివెళ్ళాయి... వెంకట్రావ్ మాట్లాడేలోపే... ఉమాదేవి... వెంకట్రావ్ కాళ్ళమీదపడి... ‘‘అన్నయ్యా... నన్ను క్షమించు నేను తెలిసో... తెలీకో... నీ ముందు ప్రవర్తించిన దానికి నీలో... నా మీద ఏవైనా ఆశలు పెట్టిఉంటే... నన్ను మనస్ఫూర్తిగా క్షమించు. నీ లాంటి మంచి వ్యక్తి ముందు నేనలా ప్రవర్తించి నీలో ఆ కోరిక కలిగేలా చేసుండకూడదు... చిన్న పిల్ల తెలియక చేసిందనుకుని జరిగింది మర్చిపో... మా జీవితంలో ఉన్న కష్టాలన్నీ ఒక్కసారిగా తీసేసి పూల బాట చేసిన దేవుడివి నువ్వు, నేను చేసిన తప్పు వల్ల నేనో, మరొకరు నిన్ను తప్పుగా అనుకోకూడదు...’’ అంది ఉమాదేవి. ఆ సంఘటనతో వెంకట్రావ్ కు క్లారిటీ, తన చేసిన తప్పు రెండు తెలిసివచ్చాయి... నోటి నుండి మాట కూడా రాలేదు. తిరిగి ఉమాదేవికి దన్నం పెట్టి... నన్ను కూడా నువ్వు క్షమించు అని చకచకా బయటకు వెళ్ళి... ఉమాదేవి ముఖం కూడా చూడటానికి సిగ్గనిపించింది వెంకట్రావ్ కి...  ఉమాదేవని, సుమతిని బయటకు పిలిచి ‘‘చెల్లెమ్మా... నేను వెళ్తాను... చీకటి పడుతోంది... నాకు అర్జెంట్ గా ఓ పనిపడింది... సుమతి... నువ్వు అమ్మగారు వెళ్ళి... ఇదిలో ఇక్కడ గట్టులు కట్టారు కదా... దానిలోకి మంచివి అందంగా ఉండే పూలమొక్కలు ఏమైనా తెచ్చి పెట్టండి... అంటూ ఓ రెండు వేలు సుమతి చేతికిచ్చి... మరోసారి ఉంటానని చెప్పి వెళ్ళిపోయాడు. వెంకట్రావ్ లో షడన్ గా వచ్చిన మార్పలు సుమతికి కూడా ఇట్టే అర్ధమైంది... ఉమాదేవిని దగ్గర కెళ్ళి ‘‘అమ్మగారు...!? ఏమైంది..?’’ అని అడిగింది. ‘‘ఏమీలేదే ఏది జరగకూడదనుకున్నానో అదే జరిగింది...’’ అంటూ కన్నీళ్ళు పెట్టుకుని జరిగినదంతా చెప్పింది. ఉమాదేవి మూడ్ మార్చాలని... ‘‘ఒప్పేసుకోవాల్సింది అమ్మగారు... చెప్పాగా లోపల మంచం మీద దెంగేవాడుండాలిగానీ... రాత్రి, పగలు తేడా లేకుండా దెంగించుకోవచ్చు...‘‘ అంది. ఆ మాటకు ఉమాదేవి ‘‘కావాలంటే ఫోన్ చేసి వెనక్కు పిలుస్తా... ఇద్దరూ రాత్రంతా దెంగించుకోండి నాకేమీ అభ్యంతరం లేదు’’ అంది ఉమాదేవి కోపం, బాధ రెండింటినీ కలగలిపి. ‘‘మేమిద్దరం దెంగించుకుంటే మీరు మాత్రం చూస్తూ ఏం కూర్చుంటారు? మీరు కూడా జాయిన్ అయితే... ఆశపడింది మీ మీద కాబట్టి... నేను ఫ్రీ... కొట్టలో ఒకటి కొంటే ఒకటి ఫ్రీ అన్నట్టు’’ అంది సుమతి. ‘‘లంజ... నిన్ను అంటూ కర్రతీసుకుని సుమతిని తరమడం మొదలు పెట్టింది ఉమాదేవి. రెండు నిమిషాలు అటూ, ఇటూ తప్పించుకున్నాక ఉమాదేవి అలిసి పోయి ఒక చోట కూర్చుంది... సుమతి మెల్లగా తన పక్కకు వచ్చి ‘‘ఏమైందమ్మగారు... ఆయన ఆశపడ్డాడు... మీరు కుదరదన్నారు... వాడు కుదురుద్దనే ఇంకోదాన్ని వెతుక్కుంటాడు కానీ మీరు బాధపడినట్టేమీ బాధపడడు... మీరు బాధపడేంత ఏమీ జరగలేదు’’ అంది సుమతి. ‘‘నేను కాదన్నాక ఆయన కనీసం నా మొహం కూడా చూడలేదు... ఎంత బాధపడ్డాడో పాపం... నా కోసం ఇంత చేసిన ఆయన్ని ఇబ్బంది పెట్టాను... ఇన్నాళ్ళు నా అన్న వాళ్ళు లేకుండా బ్రతికేశాం... ఇన్నాళ్ళకు మాకంటూ ఓ బంధువు దొరికాడునుకుంటే ఇలా అయిపోయింది... అందుకే బాధపడుతున్నాను’’ అంది ఉమాదేవి. ‘‘మీరు బాధపడకండి రేపు నేను ఆయనతో మాట్లాడతాను...’’ అంది సుమతి. ‘‘ఏం మాట్లాడతావ్? నువ్వు మళ్ళీ ఏదైనా పిచ్చి, పిచ్చిగా వాగావంటే గొడవలౌతాయ్’’ అంది ఉమాదేవి. ‘‘అమ్మగారు ఈ విషయంలో మగాళ్ళతో ఎలా మాట్లాడాలో ఏమీ మాట్లాడాలో బాగా తెలుసు... ఆయనతో నేను మీ మీద ఎంత ఆశపడ్డారో... మీరు కాదన్నందుకు ఏం చేయాలనుకుంటున్నారో అన్నీ తెలుసుకుంటా...! ఒట్టు ఏ గొడవ అవ్వనివ్వను’’ అంది సుమతి. ఈ లోగా శ్రీదేవి రావడంతో సుమతి శ్రీదేవిని పైకి రమ్మంది బెడ్ చూపించడానికి... దాంతో ఉమాదేవి ఉలిక్కిపడి... వద్దు దానికి పిలవకు... అదసలే చిచ్చర పిడుగు ఇక్కడున్న వన్నీ దానికి చూపిస్తే... రేపు అదేచేసే అల్లరి మనం కంట్రోల్ చేయలేం... అని సర్ధి చెప్పి ఇద్దరూ తలుపులు వేసేసి శ్రీదేవి పైకొచ్చే లోపే కిందకి వెళ్ళిపోయారు. శ్రీదేవి పైకి వెళ్థామని గొడవ చేసినా డోర్ ఓపెనవ్వదని సర్ధిచెప్పారు.

తరువాతి రోజు వెంకట్రావ్ వచ్చాడు కానీ ఉమాదేవిని కనీసం పలకరించకుండా పైకి వెళ్ళి పనులు చేయించడం మొదలు పెట్టాడు. అది గమనించిన ఉమాదేవి ‘‘నిన్నేదో... చేస్తానన్నావ్?, వెళ్ళు’’ అని సుమతిని వెంకట్రావ్ దగ్గరకు పంపిచేసింది ఉమాదేవి. సుమతి పైకి వెళ్ళి ‘‘అయ్యగారు మొక్కలు కొనడానికి వెళ్దాం రండి అమ్మగారికి కుదరదు’’ అంది. ‘‘ఏ... ఏమైంది? మీరు వెళ్ళండి ఇక్కడ ఇంకా పనుంది రేపు మళ్ళీ ఆయన వచ్చేస్తారు...’’ అన్నాడు వెంకట్రావ్. ‘‘కాదయ్యగారు రండి మనం వెళ్దాం, అమ్మగారు రాకూడదు... అమ్మగారు బైటున్నారు అందుకే మొక్కలు కొనకూడదు... అర్ధం చేసుకోండి’’ అని మొత్తానికి ఒప్పించి వెంకట్రావును ఒప్పించింది. ఇద్దరూ బయటకు వెళ్ళాక వెంకట్రావ్ తో మాటల్లో మాటలు కలుపుతూ... ‘‘అయ్యగారూ... మీకు నా గురించి తెలుసా?’’ అడిగింది సుమతి. ‘‘అంటే?’’ అడిగాడు వెంకట్రావ్. ‘‘అంటే... నేనెలాంటి దానినో... నాకు అమ్మగారి ఎంత స్నేహమో మీకు తెలుసా...?’’ అడిగింది సుమతి. ‘‘నాకు నువ్వునుకుంటున్న దానికి కన్నా ఎక్కువే తెలుసు, ఈ మద్యే తెలిసింది నీ రాచకార్యాలు, నీ అక్రమసంబంధాలు... నిన్ను ఆ సుధాకర్ కిడ్నాప్ చేసిన విషయంతో సహా నాకు తెలుసు, కాబట్టి నువ్వు ఏమి అడగాలనుకున్నా సూటిగా అడుగు, తిప్పి తిప్పి అడగొద్దు’’ అని సూటిగా సుమతిని విషయం మాట్లాడేలా ప్రేరేపించాడు. ‘‘సరే అయితే నాకో విషయం చెప్పండి నేను మంచిదానినా? లేక చెడ్డదానినా?’’ అడిగింది సుమతి. ‘‘చెప్పాగా సుమతి నీ గురించి నాకు తెలుసని... నువ్వు ప్రిన్స్ దగ్గర పని చేస్తావంటే ఒప్పుకున్నదే నువ్వు మంచిదానివని... లేకపోతే నేను ఎందుకు ఒప్పుకుంటాను!?, ఇంతకీ నీకేంకావాలి? సూటిగా అడగమన్నాగా!? చెప్పు ఏంకావాలో?’’ అన్నాడు వెంకట్రావ్. ‘‘నాకు కాదు... మీకు కావాలి... అది నేను మాత్రమే చేయగలను’’ అంది సుమతి. షడన్ గా బండాపి... ‘‘ఏంటీ..?! ఏంమాట్లాడుతున్నావ్?’’ అన్నాడు వెంకట్రావ్. ‘‘అదే అమ్మగారితో సంసారం... అమ్మగారిని ఎవరైనా ఒప్పించగలిగితే... నేనొక్కదానినే ఒప్పించగలను... అందుకే మీరు అమ్మగారిని ఇప్పుడు చూసుకున్నట్టే బంగారంలా చూసుకుంటానంటే నేను ఏదోటి చేసి అమ్మగారిని ఒప్పిస్తా’’ అంది గర్వంగా సుమతి. వెంకట్రావ్ కి నవ్వాగలేదు... పకపకా నవ్వుతూ ‘‘పిచ్చి పిల్ల... నువ్వసలు ఏమి మాట్లాడుతున్నావో నీకు తెలుస్తుందా... బ్రోకర్ లా మాట్లాడుతున్నావ్, నోరు మూసుకుని పద... నువ్వనుకుంటున్నట్లు ఏమీ లేదు’’ అన్నాడు వెంకట్రావ్.

‘‘మీరు అబద్ధం చెబుతున్నారు... నేను మీ చూపులు, మీ మాటలు అన్నీ అర్ధం చేసుకోగలను... మీరు ఏ ఆశలేకుండానే అమ్మగారి కోసం ఇంత చేశారా?, మీరు నిన్న తొందర పడ్డారు... నిన్న మీరలా చేయకుండా ఉంటే అమ్మగారే కొన్ని రోజులకు మీ ఒళ్ళో వచ్చిపడేది... అమ్మగారికి కేవలం కూతురు విషయంలో భయం అంతే కానీ... అమ్మగారికి మాత్రం కోరిక ఉండదనుకుంటున్నారా? నాకు అమ్మగారి గురించి బాగా తెలుసు... మీరు అమ్మాయిగారి పెళ్ళైయ్యేదాకా వెయిట్ చేస్తే... అమ్మగారే సిగ్గు విడిచి మిమ్మల్ని అడిగేవారు... నాకు అమ్మగారికి మనస్సు బాగా తెలుసు... ఇన్నాళ్ళకు మాకు నా అనేవారు దొరకారని అమ్మగారు మిమ్మల్ని చూసి ఎంత మురిసిపోయారో మీకు తెలీదు నాకు తెలుసు’’ అంది సుమతి. ఇంక లాభంలేదని వెంకట్రావ్ ‘‘సరే నేను చెప్పేది పూర్తిగా, జాగ్రత్తగా విను తరువాత ఏం చెద్దామో ఆలోచిద్దాం సరేనా’’ అన్నాడు వెంకట్రావ్. ‘‘సరే చెప్పండి’’ అంది సుమతి. ఇక్కడ కాదు ముందు ఒక పార్క్ వస్తుంది అక్కడ మాట్లాడుకుందా సరేనా? అని ఇద్దరు బండెక్కి కొన్ని నిమిషాలలోనే అక్కడకు చేరుకున్నారు.  సరే నువ్వొక పనిచెయ్యి ‘‘నువ్వు అమ్మగారికి ఫోన్ చేసి మనిద్దరం మాట్లాడుకుంటున్నామని, ఆవడని సీక్రెట్ గా వినమని చెప్పు ఫోన్ కట్ చేయకుండా ఫోన్ మనిద్దరి మద్యలో పెట్టు అప్పడు నేను చెప్పాలనుకున్నది చెబుతాను.’’ అన్నాడు వెంకట్రావ్. సరేనని సుమతి చెప్పినట్టుగానే చేసి ఓకే అన్నట్టు సైగ చేసింది. ‘‘సుమతీ... సుమతీ... నీకు అర్ధకాని విషయం ఏంటంటే... నేను ఏదో ఆశించి ఉమాకి సాయం చేయలేదు... నేను అబ్బాయిగారికి ప్లాట్ వెతకటానికి వచ్చాను... ఇక్కడ ఎక్కడా అపార్ట్మెంట్లు లేకపోయే సరికి ఏదైనా ఇండిపెండెంట్ ఇళ్ళు దొరుకుతుందేమో అని వెతుకుతూ... ఉమాదేవి నా స్నేహితుడి భార్యని ఇంటి కోసం ఏమైనా సాయం చేస్తుందేమోనని వాళ్ళింటికి వచ్చాను. తను ఇబ్బందుల్లో ఉందని తెలిసి సాయం చేయాలనుకున్నాను... ఎలా చేయాలో తెలీక అదే అబ్బాయిగారికి పరిస్థితి చెప్పా... ఆయనే అన్నీ విషయాలు తెలుసుకుని ఆ రౌడీగాళ్ళ నందరినీ డీల్ చేసింది ఆయనే. ఉమాదేవి నేనేదో చేశాననుకొని నన్ను దేవుడనుకుంది, కానీ వాస్తవానికి నేను కేవలం చేసింది మాట సాయం మాత్రమే... ఉమాదేవి ఆనందం, కృతజ్ఞతా చూసి అబ్బాయి గారిని అడిగా కొన్నాళ్ళు వీళ్ళింట్లో ఉండమని, అలా ఆయన ఉంటే భవిష్యత్తులో కూడా ఎవరూ వాళ్ళను ఇబ్బంది పెట్టరని... ఆయన ఒప్పుకోవడం ఆయన గొప్పతనం, నాది కాదు. కేవలం ప్రిన్స్ గారికి ఉమాదేవి ఒంటరిగా భర్తలేకపోయినా ఇన్నేళ్ళుగా గౌరవంగా బ్రతకడం బాగా నచ్చి అలాంటి ధైర్యం, వ్యక్తత్వం ఉన్న వాళ్ళకు సాయం చేయాలని, ఆయనే ఆ ఇళ్ళు సరిపోదని తెలిసినా, ఆయనకు కావాల్సినట్టు బోలెడు డబ్బులు ఖర్చుపెట్టి మరీ ఇళ్ళు చేయించారు. దానిలో కూడా ఆయన గొప్పతనమే కానీ నేను చేసిందేమీ లేదు. ఇక్కడ కూడా నేను కేవలం మాట సాయమే చేశాను. కాకపోతే నువ్వు చెప్పింది నిజమే... నేను ఉమాదేవి మీద ఆశ పడ్డాను... కానీ దానికి కారణం ఉమాదేవి అందం, ఎప్పుడూ ఉమాదేవిని అంత స్వేచ్ఛగా ఇన్నేళ్ళలో నేను చూడలేదు, ఎప్పడు తలుపు చాటన దాక్కుని కనీకడబడకుండా మాట్లాడే ఉమాదేవే నాకు తెలుసు... ఉమాదేవి అలా రెక్కలు విప్పిన సీతాకోక చిలుకలా కళ్ళముందు ఊరిస్తే ఏ మగాడికి మాత్రం ఆశపుట్టదు? అలాగే నాకూ పుట్టింది... కానీ నిన్న ఉమాదేవితో మాట్లాడాక నేను ఎంత తప్పుచేస్తున్నానో నాకు అర్ధమైంది... ప్రిన్స్ గారు చెప్పినట్టు ఇన్ని సంవత్సరాలు ఏ తోడు లేకుండా... కేవలం తన దగ్గరున్న నాలుగు రూపాయలతో, ఎవరి దగ్గర చేయిచాచకుండా, జీవితంలో దేనికీ ఆశపడకుండా బ్రతకడం అంత సులువైన విషయమేమీ కాదు. అలాంటి వ్యక్తిని ఇబ్బంది పెట్టానని బాధపడ్డాను తప్ప నాకు ఉమాదేవి మీద మోహం ఏమీ లేదు...’’ అని చెప్పి నువ్వు అమ్మగారికి ఇప్పుడే ఫోన్ చెయ్యి నేను మాట్లాడతానను’’ అన్నాడు వెంకట్రావ్. ‘‘అమ్మగారు అన్నీ వింటున్నారు... మీరు మాట్లాడండి అని ఫోన్ ఇచ్చింది’’ సుమతి. ఫోన్ తీసుకున్న వెంకట్రావ్... ‘‘ఉమా... నువ్వేమీ మాట్లాడొద్దు నేను చెప్పింది విను... జరిగిన దానిలో ఇద్దరిదీ తప్పుందీ అందుకే అది ఒక యాక్సిడెంట్ అని మర్చిపోదాం... నేను ఈ రోజు సాయంత్రంమే ఊరు వెళ్ళిపోవాలి... నేను వెళ్ళే ముందు నిన్ను కలిసి ఇవన్నీ మాట్లాడదామనుకున్నాను, కానీ సందర్భం వచ్చింది కాబట్టి చెబుతున్నాను... ఏమీ జరగలేదని నువ్వు అనుకో నేనూ అనుకుంటాను... నీకు ఏ అవసరమైనా ఈ అన్నయ్య ఉన్నాడని మర్చిపోకు... ప్రిన్స్ చాలా మంచివారు ఆయనతో నీకెలాంటి ఇబ్బంది ఉండదు... రేపు ఆయన ఇంటికి వస్తారు...’’ అని చెప్పాడు. ‘‘చాలా థ్యాంక్స్ అన్నయ్య... నేను చేసింది కూడా తప్పే... నా హద్దుల్లో నేనుండాల్సింది... సారీ’’ అంది ఉమాదేవి. ‘‘నువ్వేమీ అనుకోనంటే నీకో విషయం చెప్పనా... నువ్వు గిరి గీసుకుని బ్రతుకుతావని నాకూ తెలుసు కానీ నువ్వు నీ చట్టుపక్కల వాళ్ళు ఏదో అంటారు... అనుకుంటారు అని ఆలోచించి నీ స్వేచ్ఛని కోల్పోకు నీ అంత గొప్పవాళ్ళేవరూ లేరు నీ చుట్టూరు... నువ్వు మడిగట్టుకుని అప్పుడప్పుడూ స్వేచ్ఛగా కనబడితే నీలో మార్పువచ్చిందునుకుంటా నాలాగా... నిత్యం స్వేచ్ఛగా ఉంటే ఆ పొరపాటు కూడా జరగదు. నీ మనస్సుకి కరెక్టనిపిస్తే... ఎవరు తప్పన్నా స్వేచ్ఛగా చేసేయ్... నీ మీద నాకు అంత నమ్మకం ఉంది. నేను మొక్కలు కొనిచ్చి సుమతిని ఆటోలో పంపిచేస్తాను... నువ్వు పనివాళ్ళు వెళ్ళిపోయాక శుభ్రం చేయించెయ్ ఉంటాను’’ అన్నాడు. ‘‘సరే అన్నయ్య... నువ్వు చెప్పిన విషయం గుర్తుపెట్టుంటాను, థ్యాంక్స్ అన్నయ్య గుర్తుపెట్టుకో ఈ సంవత్సరం రాఖీ కట్టించుకోడానికి ఈ చెల్లికోసం కచ్చితంగా రావాలి’’ ఉమాదేవి. ‘‘తప్పకుండా వస్తాను’’ అని ఫోన్ పెట్టేశాడు.

మన కథానాయకుడు ప్రిన్స్ ఎంట్రీతో తరువాతి ఎపిసోడ్ లో కలుద్దాం...
నోట్: నెక్ట్ ఎపిసోడ్ మరో రెండు రోజుల్లో పెడతాను.

[funpart]

Thanks for the come back, keep going

Sorry for the Delay, I am trying to comeback to Usual Times.

[funpart]

Take care yourself sir, hope life become smooth and normal soon

మీ అభిమానానికి నేను కృతజ్ఞుడను.

[K.R.kishore]

Nice super update

[BR0304]

Nice update

[Vizzus009]

Nice update after long time

[Sweetboyverycool]

Ayoo venkatrao ki anavasaramga miss chesaru story lo venkatrao tho umadevi ki debba veyinchalisindhi ala bavundedi anukunna but nice update

[murali1978]

Excellent update bro

[funpart]

Ayoo venkatrao ki anavasaramga miss chesaru story lo venkatrao tho umadevi ki debba veyinchalisindhi ala bavundedi anukunna but nice update

సారీ బ్రో... డిసప్పాయింట్ చేసుంటే... కానీ ఈ కథ చిన్నది కాదు ఒకరిద్దరి మద్య సంబంధం సెట్ చేసేసి మిమ్మల్ని తృప్తి పరచలేను... ఈ కథ మనుషులు, వారి మనస్సులు, కోరికలు... ఒకరి వలన మరోకరి జీవితం ఎలా ప్రభావితం అవుతుందనేది అండర్లైనింగ్ గా నడుస్తుంది... వెంకట్రావ్ కేవలం ఉమాదేవిలో నిద్రావస్థలో ఉన్న కోరిక నిద్రలేపడం... ఉమాదేవి మానిసిక పోరాటంలో సాయపడిన ఓ కీకలమైన వ్యక్తి మాత్రమే.

[funpart]

ప్రిన్స్... (రచయితగా నా మొదటి ప్రయత్నం)


ఈ కథ కేవలం కల్పితం మరియు నా మొదటి ప్రయత్నం.

ఇక్కడి రచనలు చదివి వాటినుండి ఇన్సిపిరేషన్ పొంది ఈ కథ రాయడానికి సిద్ధపడ్డాను.
తప్పులు ఉంటే క్షమిస్తారని ఆశిస్తూ... 

అభిమానిస్తున్న పాఠకమహాశయులకు నా కృతజ్ఞతలు...

ఫార్ట్‌- 19

కొన్ని గంటల తరువాత సుమతి ఆటోనిండా పూల మొక్కలతో ఉమాదేవి ఇంటి ముందు దిగింది, ఇద్దరూ  కబుర్లు చెప్పకుంటూ మొక్కలు నాటడం మొదలు పెట్టారు. ‘‘చాలా థ్యాంక్సే... నిన్నటి నుండి అన్నయ్య మనస్సులో ఏముందో తెలీక మదనపడిపోయాను.’’ అంది ఉమాదేవి. అందులో ఏముందిలేండమ్మగారు ‘‘నా వల్ల అయింది నేను చేశాను, కానీ నేను అనుకున్నది ఒకటి, జరిగింది ఇంకొకటి’’ అంది సుమతి. ‘‘ఏమనుకున్నావేంటి?’’ అడిగింది ఉమాదేవి. ‘‘అదేంటంటే... అయ్యగారు మీకు బోలెడు సాయం చేశారు కదా... ఆయన మనస్సులో మీ మీద కోరిక బలంగా ఉంటే మిమ్మల్నే ఒప్పించేద్దాం అనుకున్నా... కానీ ఆయనేమో... అంత లేదని తేల్చేశాడు’’ అంది సుమతి. ‘‘ఓసినీయమ్మ అంటే రంకు కలిపేద్దామనుకున్నావా?’’ అంది ఉమాదేవి. ‘‘మరి? మీరేమో కాదన్నానని ఆయన బాధపడ్డాడేమో అని తెల ఫీలయిపోతుంటే నాకు అర్ధమైంది అదే... మీకూ కావాలనిపించి ఉంటదను కున్నా’’ అంది సుమతి. ‘‘నీ బొంద అయినా నీకు చెప్పను కదే... నా కూతరు నన్ను అనుమానించిందని... అదేం చిన్న పిల్ల కాదింకా అలాంటి పిచ్చి పనులు చేస్తే రేపు దాని ముందు తలెత్తుకోలేక ఏ సూసైడో చేసుకోవాలి. ‘‘అలాగని కేవలం మీకు అనిపించింది తప్ప అమ్మయిగారికి మీరంటే అపారమైన నమ్మకం... మీకేదో అయ్యిందని కంగారు పడుంటారే గానీ మీరు తప్పు చేస్తున్నారని అనుకోరు, గదిలో ఎవరో ఉండి మిమ్మల్ని ఇబ్బంది పెడుతున్నారనుకుని ఉంటారు... ఎందుకంటే మొన్నటి దాకా మన పరిస్థతి అదే కదా ఎవడు పడితే వాడు ఇంట్లో దూరి బెదిరించడమే’’ అంది సుమతి. ‘‘నిజమేనే... నాకు ఆ ఆలోచన రాలేదేంటి?’’ అంది ఉమాదేవి. ‘‘ఎందుకంటే మీరేదో తప్పుచేస్తున్నారని మీరే ఫీలయ్యారు కాబట్టి, నిజంగా తప్పుచేసే వాళ్ళు కూడా మీఅంత ఫీలవ్వరమ్మగారు’’ అంది సుమతి. ‘‘నువ్వన్నదీ నిజమేనే... షడన్ గా అన్నయ్య ముందు అలా ప్రవర్తించడం దానికి ఆయన ప్రవర్తన కూడా తోడవడం ఏవేవో పిచ్చి, పిచ్చి ఆలోచనలు అన్నీ కలిసి ఏదేదో జరిగిపోయింది, ఏదైతేనే కథసుఖాంతమైంది’’ అంది ఉమాదేవి. ‘‘అందుకే అమ్మగారు నేను చెబితే మీరు కొడతారు గానీ నా మట విని ఎవడోకడితో ఒక్క సారి తనివితీరా చేయించు కోండి ఆ కోరికలు, ఆలోచనలు కూడా కంట్రోల్లో ఉంటాయి’’ అంది సుమతి. ‘‘ఓసినీ దుంపదెగ సందు దొరికితే చాలు దెంగిచుకోమనడం తప్ప నీకింకో మాట రాదా? అయినా ఎవడైనా ఒకసారి రుచి చూశాక వదులుతాడా? మళ్ళీ మళ్ళీ కావాలని ఛంపుతాడు, పోనీ అలా అని అనుకున్నా ఒక్కసారి వాడితో పడుకుంటే వాడి దృష్టిలో నేను బజారుదానికి కానా? అందుకే నాకు ఏ ఒక్కసారి అవసరం లేదు... నన్ను ప్రశాంతంగా బ్రతకనీ...’’ అంది ఉమాదేవి. ‘‘అంటే... ఒక్కసారి మీతో పడుకుని మళ్ళీ మీద కోరికతో మళ్ళీ మీ దగ్గరకి రానివాడు, ఓ సారి పడుకున్నారు కదా అని మిమ్మల్ని బజారు మనిషి అనుకోని వాడైతే ఓకేనా?’’ అంది సుమతి. ‘‘ఓ.కే... నే కానీ అలాంటి వాడు దొరకడు... ఎందుకో చెప్పనా? ఒకసారి ఓ ఆడదానితో పడుకుని మళ్ళీ ఆశపడకుండా వెళ్ళిపోవాలంటే వాడి దగ్గర వాడు కావాలనుకున్నప్పుడల్లా వాడితో పడుకునే దీన్ని తలదన్నే అందగత్తెలు ఉండాలి... అలాంటి అవకాశం ఉన్నవాడు దీని మీద మళ్ళీ మళ్ళీ ఆశపడడు. పడుకున్న దాన్ని బజారుది అనుకోకుండా ఉండాలంటే... వాడిలో శ‌ృంగారం తిండి, నిద్రలాగా ఓ అవసరం తప్ప మరేమీ కాదనుకునేంత ఉన్నత భావాలు ఉండాలి. అట్టాంటోడు ఇప్పటి కాలంలో దొరకడు... రాజుల కాలంలో మహారాజులు మాత్రమే అలా ఉండేవారు అని విన్నాను. కాబట్టి అట్టాంటి వాడు దొరికితే చెప్పు నువ్వన్నట్టే వాడితో పడుకుని నా ఆ.... ఆకలి తీర్చుకుంటా... అప్పటిదాకా నువ్విలా మాటిమాటికీ ఉచిత సలహాలు ఇవ్వడం మానేయ్ పొరపాటున ఎవరైనా వింటే ‘హవ్వ’ నేను ఎవడితో పడుకోకుండానే... నేను బంజారు దానినని ప్రచారం మొదలు పెడతారు.... అర్ధమైందా?’’ గట్టిగానే క్లాస్ పీకింది ఉమాదేవి. ‘‘అంటే ఇప్పుడు మీకోసం ఓ మహారాజుని వెతకాలన్నమాట, దేవుడా మా అమ్మగారి కోరితీర్చే ఓ మంచి మగారాజును చూపించు’’ అంది సుమతి. ‘‘మగారాజు కాదే మహారాజు.... అయినా ఎందుకే ఎప్పడు చూసినా నన్ను పడుకోబెట్టాలని అంత ఆతృం నీకు?’’ అంది ఉమాదేవి. ‘‘ఆతృం కాదమ్మగారు... ముక్కు మొహం తెలీని నన్ను చేరదీశారు... నాకు మంచి చెడు చెప్పేది మీరు ఒక్కరే... మీ జీవితంలో మీకు అన్నీ ఉన్నాయ్ కానీ మనం నా రంకుల గురించి మాట్లాడుకునే అప్పుడు మీ మొహంలో ఓ నిట్టూర్పు, నిరాశ చానా సార్లు చూశాను, మీలో ఆ కోరికుందని నాకు తెలుసు, కాకపోతే మీరు మీ కూతురి కోసం చుట్టూ ఉన్న వాళ్ళు ఏమనుకుంటారోనని ముడచుకుని ఉంటారు... నేను ఏవడైతే నాకేంటి నా అవసరం, వాడి అవసరం తీరిందా లేదా అని తెరుచుకుని దెంగించుకుంటా... అందుకే ఓసారి మీకూ ఆ సుఖం దొరికితే మీలో ఉన్న ఆ చిన్న లోపం కూడా ఉండదు కదా... అందుకని ఆశ.’’ అంది సుమతి. ‘‘నా ఆశ కాకులెత్తుకెల్లా, నువ్వు అలా మాట్లాడినప్పుడల్లా ఎవరైనా వింటారేమో నని నాకెంత భయమేస్తుందో తెలుసా... ముఖ్యంగా నా కూతురు’’ అంది ఉమాదేవి. ‘‘ఊరుకోండమ్మగారు... మాట్లాడుకున్నా, పడుకున్నా అందరికీ తెలిసేలా చేస్తామా ఏంటీ మన జాగ్రత్తల్లో మనం ఉంటాంగదా...!, ఎవరికీ తెలీకుండా జాగ్రత్తలు తీసుకుంటే ఏ తప్పైనా చేయోచ్చు, ఏమైనా మాట్లాడొచ్చు.’’ అంది సుమతి. ‘‘ఇకం ఆపవే బాబు నీకు దణ్ణం పెడతాను’’ అంది ఉమాదేవి. ‘‘సరే ఆపేత్తా కానీ మీరు నాకు మాటివ్వాలి’’ అంది సుమతి. ‘‘ఏంటది?’’ అడిగింది ఉమాదేవి. ‘‘నేనింకెప్పుడూ మిమ్మల్ని వాడితో పడుకోండి, వాడితో పడుకోండి అనను... మీరు కోరుకున్నలాంటి అబ్బాయి నాకు దొరికేదాకా... కానీ నాకు ఒకవేళ దొరికితే వాడితో పడుకుంటానని మాటివ్వండి’’ అంది సుమతి. ‘‘దొరికనప్పడు చూద్దాం... కానీ నాకు కూడా ఆ అబ్బాయి నచ్చాలి... నచ్చితేనే’’ అంది ఉమాదేవి మరో అడ్డుపుల్ల వేస్తూ. ‘‘అట్టాంటోడు దొరకాలే గానీ మీరు ఒంకలెడతారా? నేను వద్దన్నా వాడిని వదులుతారా?’’ అంది సుమతి. ‘‘ఉసే.... ఉసే... నీ పువ్వు పదిమంది పచ్చడి చెయ్య... అది నోరేనా? ఇప్పుడే కదే అలా మాట్లాడనని మాటిచ్చావ్... అప్పుడే మొదలుపెట్టావ్’’ అంది ఉమాదేవి సిగ్గుతో కూడిన చిర్రుబుర్రులాడుతూ. ‘‘నేనేమీ వాడితో పడుకోండి, ఈడితో పడుకోంటి అనలేదుగా... మీకు అవకాశం వత్తే ఊరుకుంటారా అన్నాను.’’ అంది సుమతి. ‘‘చాల్లే సంబడం... ముందు పని పూర్తిచెయ్యి... చీకటి పడుతోంది తరువాత శుభ్రం చేయడం కుదరదు’’ అంది ఉమాదేవి. ‘‘అయ్యో మీకు తెలీదా... డాబాపైనంతా లైట్లున్నాయ్... ఈ తంబాల్లో పైన ఉన్నయ్ లైట్లే... చిన్న చిన్నయ్యే కానీ బోలెడంత వెలుగోత్తాయ్...’’ అంది సుమతి. ‘‘అవునా నీకెలా తెలుసు’’ అంది ఉమాదేవి. ‘‘వాళ్ళు బిగించినప్పుడు చూశాను...

అంతేలోనే  శ్రీదేవి కాలేజీ నుండి రావడం కొత్తగా పెట్టిన ఉయ్యాలలో పడుకుని ‘‘అమ్మా, భలే ఉందే ఉయ్యాల రోజూ చక్కగా ఊగుతూ చదువుకోవచ్చు’’ అంది శ్రీదేవి. ‘‘ఛంపుతా... కావాలంటే ఈ రోజుకి ఊగు రేపట్నించి పైకొచ్చి ఆ అబ్బాయిని ఇబ్బంది పెట్టావో, నీకు వాతలే పెట్టేది’’ గట్టిగానే బెదరించింది ఉమాదేవి. ‘‘నేనేం అల్లరి చేయ్యను ఆయన మాట్లాడితే మాట్లాడతానంతే, ఆయన ఒప్పకుంటేనే ఉయ్యాల ఊగుతా’’ అంది శ్రీదేవి. ‘‘ఏమి అవసరం లేదు, నీ సంగతి నాకు తెలీదా... అంగుళం సందిస్తే అరగజం దూరిపోతావ్... అయినా నలుగురు చూస్తే ఏమనుకుంటారే... బాచిలర్ కి అద్దెకిచ్చి కూతుర్ని ఎరేసిందనుకుంటారు... నువ్వు ఆ అబ్బాయితో మాట్లాడనూ వద్దు, పైకి రానూ వద్దు ఈ రోజు కావాల్సినంత సేపు ఊగుకో... తరువాత ఆ అబ్బాయ్ లేనప్పుడు మాత్రమే నువ్వు పైకి రావాలి అర్ధమైందా..!’’ మరింత నిక్కర్చుగా చెప్పింది ఉమాదేవి. ‘‘నేను ఎప్పుడూ ఇక్కడే ఉంటాగా అమ్మగారు... వత్తే రానీయండి’’ అంది సుమతి. ‘‘ఎప్పుడూ ఇక్కడే ఉండటం ఎందుకు? ఆయనకి ఏమి అవసరమైనా పిలుస్తారు... కిందే ఉండు పిలిచినప్పుడు వచ్చి పనులు చెయ్యి... నువ్వు ఖాలీగా కూర్చుని ఆయన మొదడు తినకు... వచ్చేది చాలా పెద్ద స్థాయి వ్యక్తి, టం పాస్ కోసం కాదు వ్యాపారం మీద వస్తున్నారు... ఆయనకు ఎలాంటి ఇబ్బంది కలగకుండా చూసుకోవాలి కానీ... మనమే ఆయనను డిస్టర్బ్ చేయవచ్చా... ఇద్దరూ హద్దుల్లో ఉండండి అర్ధంమైందా...?’’ ఈసారి మరింత గట్టిచెప్పింది ఇద్దరికీ ఆ రోజుకి శ్రీదేవి సరదా తీర్చటానికి వాళ్ళు పడుకునే దాకా డాబాపైనే గడిపారు... ఆ లైట్ల వెలుగులోనే భోజంన కూడా అక్కడే చేశారు... తరువాతి రోజు మధ్యాహ్నం దాకా ఎవరూ రాలేదు, భోజనం తరువాత ఉమాదేవి, సుమతి ఇద్దరూ గుమ్మం ముందు గట్టుపై కూర్చుని ముచ్చట్లు చెప్పకుంటుండగానే మెయిన్ గేటు ముందు ఓ స్పోర్ట్స్ బైక్ వచ్చి ఆగింది... ఇద్దరూ ఆశ్చర్యంగా అతని వైపే చూస్తూ ఉన్నారు... ‘‘ఈ అబ్బాయేనా?’’ అంది ఉమాదేవి. ‘‘కాదేమో అమ్మగారు బాగా డబ్బులున్నోలంటే కారులో వత్తారు కానీ బైక్ మీద వత్తారా?’’ అంది సుమతి. ‘‘అది ఫారిన్ బైక్ లాగా ఉందే దాని ఖరీదు కారు కన్నా ఎక్కువుంటుంది, ఇటే చూస్తున్నాడే ఉండు అడుగుదాం’’ అంటూ ఉమాదేవి, ఆ అబ్బాయితో ‘‘ఎవరు కావాలండీ అండీ?!... అడిగింది.  ‘‘అదీ దాడిశెట్టి వెంకట్రావ్ గారు నా కోసం ఇక్కడ పోర్షన్ అద్దెకు తీసుకున్నారు, నా దగ్గర డోర్ నెంబర్ ఉంది కానీ ఇక్కడ ఏ ఇంటికీ డోర్ నెంబర్ లేదు...’’ హెల్మెట్ కూడా తీయకుండానే అడిగాడు ఆ అబ్బాయి. ఇద్దరికీ అర్ధమైంది వచ్చింది ‘ప్రిన్స్’ అని, ఇద్దరూ లేచి మర్యాదగా ‘‘ఇదే రండి... పైనే పోర్షన్... ఇవే మెట్లు’’ అంటూ దారి చూపెట్టారు. ‘‘మరి బైక్ ఎక్కడ పెట్టుకోవచ్చు? అంటే రోడ్డు మీదంటే పిల్లలు ఆటలాడి మీద పడేసుకుంటారేమో అని...’’ అడగాలా వద్దా అన్నట్టుగానే అంతే మర్యాదగా అడిగాడు ప్రిన్స్... ‘‘గేటు లోపలకు తెచ్చేయండి’’ అంది ఉమాదేవి. మళ్ళీ బైకెక్కి స్టార్ట్ చేసి గేటు లోపలకి తెచ్చి పార్క్ చేసి ‘‘మరీ దారిలో మీకు అడ్డం రాదా?’’ అడిగాడు ప్రిన్స్. ‘‘అబ్బే అదేలేదు... మనింటికి పెద్దగా ఎవరూ రారులేండీ ఇబ్బందేమీ లేదు, మీరు పైకి వెళ్లండి కాఫీ తీసుకుని వస్తాం అంటూ ప్రిన్స్ కి మొట్లదారి చూపించి, సుమతీ వెళ్ళీ బ్యాగులందుకో పైన పెట్టిరా అంది’’ ఉమాదేవి. ‘‘సుమతిగారు మీరేమీ తీసుకెళ్ళక్కర్లేదు నేను తీసుకెళ్తాను నాకు కాఫీ తెచ్చిపెట్టండి చాలు అని తన బైక్ బ్యాక్ సీట్ కి కట్టి ఉన్న బ్యాగ్ లు అవీ విప్పుకుని పైకి తీసుకుని వెళ్ళి పోయాడు. ఇద్దరూ వెళ్ళి కాఫీ తయారు చేస్తుండగా సుమతి గబగబా బయటకు పరిగెత్తుకెళ్ళీ మళ్ళీ లోపలకి వచ్చి ‘‘అబ్బా... మొహం అన్నా చూద్దామంటే హెల్మెట్ కూడా తీయకుండా అబ్బాయిగారు పైకెళ్ళి పోయారు’’ అంది అత్యుత్సాహం కొద్ది సుమతి. ‘‘నీ ఆరాటం తగలెయ్య ఇప్పుడు కాఫీ తీసుకుని వెళ్తావుగా అప్పుడు చూద్దువుగానీలే అంది ఉమాదేవి. ఓ ఐదు నిమిషాల తరువాత సుమతి చేతికి కాఫీ కప్పిచ్చి వెళ్ళి ఇచ్చి రమ్మంది... ‘‘అదేంటీ మీరు రారా?’’ అంది సుమతి. నేనెందుకే ఆయన దగ్గర నువ్వు పనికి కుదిరావా? నేనా?’’ అంది ఉమాదేవి... ‘‘నేనే అనుకోండి కానీ ఇంకా ఏమీ మాట్టాడుకోలేదుగా... మీరు రండి వచ్చి జీతం అదీ మాట్టాడుదురు గానీ’’ అంది సుమతి. ‘‘బోలెడంత జర్నీ చేసి వచ్చారు కదా... ముందు నువ్వు పైకెళ్ళి కాఫీ ఇచ్చి ఆయన కొంచెం ఫ్రెష్ అయ్యక పిలవమను అప్పుడు ఇద్దరం కలిసి వెళ్దాం’’ అని సర్ధి చెప్పి పంపించింది... ఎంత స్పీడ్ గా పైకి వెళ్ళిందో అంతే స్పీడ్ గా అదే కప్పుతో తరిగి వచ్చింది సుమతి. ‘‘అదేంటే కాఫీ ఇవ్వలా?’’ అడిగింది ఉమాదేవి. నేను గుమ్మం దగ్గరకు వెళ్ళగానే బాబుగారు కెమెరాలో ‘‘స్నానం చేస్తున్నాను 10 నిమిషాల్లో బయటకు వస్తానన్నారు... డోరు కూడా తీయలేదు’’ అంది బిక్కమొహం పెట్టి. ‘‘దానికెందుకు బిక్కమొహం పెడతావ్, 10 నిమిషాలు ఆగాకే వెళ్ళి ఇచ్చిరా’’ అంది ఉమాదేవి. ‘‘అమ్మో నాకెందుకో భయంగా ఉందమ్మగారు బ్యాగులు తీసుకుంటానంటే వద్దన్నారు, కాఫీ తీసుకెళ్తే మళ్ళీ రమ్మన్నారు, నా మొహం ఆయనకు నచ్చలేదేమో?’’ అంది సుమతి. ‘‘నీ బొంద ఆయన అలాంటోళ్ళు కాదు... ఆడపిల్లవని పని చెప్పుండరు’’ అంది ఉమాదేవి. ‘‘ఎట్టాంటోళ్ళో మీకెలా తెలుసు? ఆడపిల్లనని పని చెప్పనోళ్ళు మరి ఆడపిల్లనని పనిలో కూడా పెట్టుకోరేమో?’’ అంది సుమతి. ‘‘పకపకా నవ్విన ఉమాదేవి... నీ మొహం ఆడపిల్ల వని బ్యాగులు బరువుగా ఉంటాయని వద్దనుంటారు, మొన్న అన్నయ్య చెప్పినప్పుడు వినలేదా? ఆ అబ్బాయి చాలా మంచి వాళ్ళని, అదీకాక ముక్కు మొహం తెలీని నాలాంటి దాని కోసం అంత సాయం చేసినోళ్ళు మంచివాళ్ళు కాకుండా ఎలా ఉంటారే? పిచ్చి మొద్దు’’ అంది ఉమాదేవి.

 ఓ పదినిమిషాల తరువాత కాఫీ ఇచ్చిరమ్మంటే మీరు రండి అని పేచీ పెట్టి మరీ ఉమాదేవిని కూడా తోడుతీసుకెళ్ళింది సుమతి. వాళ్ళు పైకి వెళ్ళే సరికి నైట్ ఫ్యాంట్ , టీ షర్ట్ లో బయట ఉయ్యాలలో కూర్చుని టవల్తో తల తుడుచుకుంటూ ఉన్నాడు ప్రిన్స్. వాళ్ళు రాగానే లేచి మర్యాదగా నమస్కారం చేసి రండి కూర్చోండి అన్నాడు. అప్పుడే చూశారు ఇద్దరూ ప్రిన్స్ ని దగ్గర దగ్గరగా ఆరడుగులు ఎత్తు, ఇంగ్లీష్ సినిమాలో హీరోలాగా తెల్లగా, శిల్పమేమైనా ప్రాణం పోసుకుందా అన్నట్టు చెక్కినట్టు ముక్కలు ముక్కలుగా దృడమైన శరీర సౌష్టవం, ఆడపిల్లలకు ఉన్నట్టు భుజాల దాకా తాకే జట్టు, క్లీన్ షేవ్, తెల్లగా చాలా ఆకర్షనీయమైన కళ్ళు అప్సరసలు కూడా అతని అందం చూసి కుళ్ళుకుంటారు... పేరు తగ్గట్టు నిజంగా యువరాజులాగే ఉన్నాడు... సుమతి నోరెళ్ళబెట్టి అలానే చూస్తుండి పోయింది. సుమతి చేతిలో కాఫీ కప్పు అందుకుని మళ్ళీ ఉయ్యాలలో కూర్చుంటూ మరోసారి రండి కూర్చోండి అన్నాడు ప్రిన్స్. పర్లేదండి ముందు మీరు కాఫీ తాగండి అంది ఉమాదేవి అక్కడే నిలబడి. ‘‘ ముందు మీరు రండి కూర్చోండి... మీరు కూర్చోపోతే నేను కూడా లేచి నిలబడాలి... అసలే 6 గంటలనుండి బైక్ రైడ్ చేసీ చేసీ కాళ్ళు నొప్పులుగా ఉన్నాయి నాకు అన్నాడు. ఉమాదేవికి సుమతి వంక చూస్తే నవ్వాగలేదు... సుమతి నోరెళ్ళబెట్టి ఏదో అద్భతం చూసి నట్టు ప్రిన్న్ నే చూస్తూ ఉంది, మెల్లగా సుమతి చెవిలో ‘‘అమ్మాయిల్ని చూసి అబ్బాయిలు సొల్లు కార్చుకుంటారని తెలుసుకానీ, అబ్బాయిల్ని చూసి అమ్మాయిలు కూడా సొల్లు కార్చుకుంటారని ఇప్పుడే తలిసింది, ముందు నోరుముయ్యి ఈగలు దూరతాయ్’’ అంది చిన్నగా చెవిలో ఉమాదేవి. దాంతో తేరుకున్న సుమతి నవ్వి ఉయ్యాల పక్కనే ఉన్న రాతి బల్లపై ఉమాదేవి, ఆవిడ పక్కనే నేలమీద సుమతి కూర్చున్నారు. కాఫీ ఓ రెండు సిప్పులు తాగిన ప్రిన్స్ ‘‘కాఫీ చాలా బాగుందండీ, రోజూ నాకు ఈదే రేంజ్ లో కాఫీ పెట్టిస్తే చాలు తిండిలేక పోయినా పర్లేదు’’ అన్నాడు. సుమతి కింద కూర్చోటం చూసి ‘‘మీరేంటి అలా కింద? లేచి బల్ల మీద కూర్చోండి’’ అన్నాడు. సుమతి ఏమీ మాట్లాడ కుండా పర్లేదన్నట్టు చేతులు ఊపింది. ‘‘ముందు మీరు లేచి పైన కూర్చుంటారా లేదా...! అన్నాడు బెదిరిస్తున్నట్టుగా’’ దెబ్బకి బెదిరిన జింకలా టక్కున లేచి ఉమాదేవి పక్కన కూర్చుంది. సుమతిని చూస్తుంటే ఉమాదేవికి నవ్వాగడంలేదు... సుమతిని అలా భయం, భయంగా అయోమయంగా ఉమాదేవి ఎప్పడూ చూడలేదు. ప్రిన్స్ మాటలు కలపాలన్నట్టు ‘‘ఉమాదేవి గారు నాకు 4 విషయాలు బాగా నచ్చాయండి. ఒకటి మీరు, రెండు మీ వ్యక్తత్వం, మూడు ఇందాక మీరు ‘మనిళ్ళు’ అన్న మాట, నాలుగు సుమతి గారు’’ అన్నాడు. ఆ మాటకు ఉమాదేవిలో ఏదో తెలీని గర్వం, సంతోషం వెళ్ళి విరిశాయి. ‘‘ఏంటీ ఏమీ మాట్లాడరు?’’ అన్నాడు మళ్ళీ ప్రిన్స్ కలుగజేసుకుని. ‘‘ఏం మాట్లాడమంటారు, మీరు అలా పొగిడే సరికి మాట రాలేదు’’ అంది ఉమాదేవి. ‘‘పొగడ్త కాదండీ బాబు నిజం, వెంకట్రావ్ గారితో ఫోన్లో మాట్లాడినప్పడు ఆయన మాటల్లో మీ గురించి విన్నప్పుడు మిమ్మల్ని ఎలా ఊమించుకున్నానో... అచ్చం అలాగే ఉన్నారు... అందం దానికి తగ్గ ఆహార్యం, మీ నవ్వులో స్వచ్చత, మీ సెల్ఫ్ రెపెక్ట్ వల్ల మీ కళ్ళల్లో కనడుతున్న ఆ దర్పం... నిజంగానే మీరు నాకు బాగా నచ్చారు ఉమాదేవి గారు’’ అన్నాడు. ప్రిన్స్ మాటలకు ఎలా రియాక్ట్ అవ్వాలో తెలీలేదు ఉమాదేవికి ‘‘అంతా మీ మంచితనం... మీరు కాఫీలు బాగా తాగుతారా?’’ అడిగిందే కానీ... ఛీ అదేంటి అలా అడిగాను అనుకుని నాలుక కర్చుకుంది. ‘‘నాకు కాఫీ ఉండే చాలండీ రోజూ 6‌-7 సార్లు తాగుతాను, మొహమాట పడకుండా ఏదుంటే అది తింటాను, నాకు తృప్తిగా బ్రతకటం ఇష్టం, నవ్వుతూ... నవ్విస్తూ ఉండడం ఇష్టం, అందరితో కలిసిపోవాలి, సరదాగా జీవితం గడపాలి... కష్టాలు, నష్టాలు, భాదలు అన్నీ ప్రయాణంలో ఓయాసీస్సుల్లాంటి వచ్చి పోతుంటాయ్’’ అంటూ తన గురించి క్లుప్తంగా చెప్పేశాడు ప్రిన్స్. తన మాటలకు ఇంప్రస్ అయిన ఉమాదేవి ‘‘వాహ్, మీరు వయస్సులో చిన్నవాళ్ళైనా మాటల్లో తత్వం పెద్దదే’’ అంటూ పొగిడింది ఉమాదేవి. ‘‘ఏమో ఉమాదేవిగారు నాకందంతా తెలీదు, నేను ఎక్కడున్నా నా చుట్టూ ఉన్న నలుగురితో సంతోషంగా గడపాలనుకుంటా అంటూనే - ఇదేంటి కొంపదీసి సుమతి గారికి మాటలు రావా? అయితే రేపటినుండీ నాలోనేనే మాట్లాడు కోవాలా? అన్నాడు. ‘‘మాటలు రావా... ఎందుకో మిమ్మల్ని చూసి బెదిరుతోంది... మాట్లాడటం మొదలు పెడితే వరద, ఉప్పెనలా ఆగకుండా వస్తాయి’’ అంది ఉమాదేవి. ఉమాదేవికి కూడా ప్రిన్స్ బాగా నచ్చాడు, ఏ పాటి గర్వం, అహంకారం లేదు. చిన్నా, పెద్దా బేదం లేదు. ఉమాదేవి కూడా పరాయి అనే ఫీలింగ్ కలగలేదు ప్రిన్స్ ని చూస్తుంటే. ‘‘ఏంటే నిన్నే అడుగుతున్నారు... మాట్లాడకపోతే పనిలో పెట్టకోరంట’’ అంది ఉమాదేవి. ‘‘అమ్మా.. పని కావాలి’’ అంది సుమతి. ‘‘అరరే... ముత్యాలు... పడిదొర్లిపోతున్నావ్’’ అన్నాడు ప్రిన్స్. ఏవీ అన్నట్టు అటు ఇటూ చూసింది సుమతి... ‘‘నిజంగా ముత్యాలు కాదండీ... నేన్నది మీ మాటలండీ బాబు’’ అన్నాడు ప్రిన్స్ నవ్వుతూ. ఉమాదేవి కూడా పకపకా నవ్వింది, సుమతి సిగ్గుపడి చేతుల్లో మొహం దాచుకుంది... ‘‘భలే ఉన్నారు సుమతి గారు... సిగ్గు పడితే ఇంకా బాగున్నారు’’ అన్నాడు ప్రిన్స్ సుమతిని మరింత ఉడికించేందుకు. ‘‘చెప్పండి సుమతిగారు రోజు నాతో కబుర్లు చెప్పడానికి, నాకు వండి పెట్టడానికి జీతం ఎంత కావాలి?’’ అన్నాడు ప్రిన్స్. సుమతి ఏమీ మాట్లాడపోయే సరికి ఉమాదేవే కలగజేసుకుని ‘‘తనకు పెద్దగా ఏమీ తెలీదండీ... చిన్న వయస్సులో ఒకడు పెళ్ళి పేరుతో మోసం చేసి రోడ్డున పడేశాడు... కాయ కష్టం చేసుకుంటూ తన కాళ్ళ మీద తాను బ్రతకుతుంది, జీతంతో ఏమీ సంబంధం లేదు తనకు నచ్చితే ఎంత దైరమైనా, ఎంత కష్టమైనా చేస్తుంది... నచ్చక పోతే మొహం మీదే చెప్పేసి వెళ్ళి పోతుంది, పెద్దగా నలుగురి మధ్య మెలగడం, మాట్లాడటం సరిగా తెలీదు... పొరపాటున తెలిసీ తెలీక ఏమైనా అమర్యాదగా మాట్లాడిన, ఏదైనా తప్పు చేసినా నాకు చెప్పండి తనకి నేను నచ్చజెబుతాను’’ అంది ఉమాదేవి. 

‘‘ఏం పర్లేదు ఉమాదేవి గారు, నాకు జీవితంతో పోరాడే వాళ్ళంటే చాలా ఇష్టం... ముఖ్యంగా ఆడవారైతే మరీ ఇష్టం. ఎందుకంటే మగాడు పోరాడితే కేవలం జీవితంతో, ఆడవారు పోరాడితే మాత్రం జీవితంతో ప్లస్ సమాజంతో కూడా. చెప్పండి సుమతి గారు... మీ కెంత జీతం కావాలి? రోజు నాకు నాలుగైదు కాఫీలు కావాలి, మూడుపూటలా మీకు నచ్చింది వండి పెట్టండి, నాకేమైనా కావాలంటే నేనే అడిగి చేయించుకుంటా, మీకు రాకపోతే నేను నేర్పిస్తా కూడా, పర్లేదు నాకు కూడా వంట బాగానే వచ్చు... కానీ మిరిలా మాట్లాడకుండా ఉంటానంటే మాత్రం నేను ఇంకెవరినైనా చూసుకుంటా!’’ అన్నాడు. సుమతి ఏమీ మాట్లాడక పోయే సరికి, ‘‘సరే ఉమాదేవి గారు సుమతి గారికి నేను నచ్చలేదనుకుంటా వేరే ఎవరినైనా చూడండి’’ అన్నాడు. దాంతో ఉలిక్కిపడిన సుమతి ‘‘మీరు కూడా నాకు బాగా నచ్చారు... జీతం మీ ఇష్టం’’ అంది సుమతి. ‘‘ఒకే అయితే రూ.500లు’’  అని ఆగాడు. సుమతి అంత తక్కువా అన్నట్లు ఉమాదేవి వంక చూసింది, ఉమాదేవి ఏమీ పర్లేదన్నట్టు తలాడించింది. తన మాటను కంటిన్యూ చేస్తూ ‘‘రోజుకి’’ అన్నాడు ప్రిన్స్. సుమతికి అర్ధం కాలేదు అంటే ఎంత అన్నట్టు ఉమాదేవి వంక చూసింది. ‘‘నెలకి 15వేలు అంది’’ ఉమాదేవి లక్కీ ఛాన్స్ అన్నట్టు కళ్ళెగరేస్తూ. ‘‘హయ్యా’’ అని గంతేసి ‘‘థ్యాంక్స్ సర్, చెప్పండి మీకు ఏంకవాలో ఇప్పుడే చేసేస్తా అంది ఆనందంతో’’, తనకి అర్ధం కాదని తెలిసీ ఓ నాలుగు ఫారన్ డిష్ ల పేర్లు చెప్పాడు. తెల్ల మెహం వేసింది సుమతి, ‘‘బాబుగారు అవి తినేవేనా? నాకు అవేమీ రావు’’ అంది బిక్క మొహం పెట్టి. ‘‘ఊరికినే సరదాగా మీకు ఏది నచ్చితే అది చేయండి, నేను రోజు నైట్ 9 గంటలకు డిన్నర్ చేస్తాను ఉదయం 6 ఇంటికి పాలు తాగుతాను, 8 గంటలకు టిఫిన్ తింటాను, మధ్యాహ్నం 1 గంటకు భోజనం చేస్తాను సాయంత్రం పూట తినడానికి ఏదైనా స్నాక్స్ నేను అడిగినప్పుడల్లా నాకు కాఫీ, నేను బట్టలు, వస్తువులు ఎక్కడ పడితే అక్కడ పడేస్తాను సర్దుకోవడం మీదే బాధ్యత. మీరు నాతో పాటూ ఇక్కడే తినండి, ఇక్కడే పడుకోవచ్చు కూడా’’ అన్నాడు ప్రిన్స్. ‘‘వద్దులేండి కింద మాతోనే ఉంటుంది, నాకు మాత్రం తోడెవరు అది మీ దగ్గరున్నా ఏదోటి వాగి మిమ్మల్ని పనిచేసుకోనివ్వదు చూశారుగా ఇప్పటిదాకా మాట్లాడలేదు అన్నారు, ఇప్పడు చూడండి ఎలా మాట్లాడుతుందో,  మీకు ఏమి అవసరమైనా పిలవండి వచ్చేస్తుంది అంది ఉమాదేవి. ‘‘మీ ఇష్టం నాకైతే ఎలాంటి అభ్యంతరం లేదు... తనకి మీకు నచ్చినట్టు ఉండొచ్చు,  ఒక్కనిమిషం అని లోపల నుండి ఓ చిన్న వాకీటాకీ తెచ్చి ఇచ్చాడు. అది చూసిన సుమతి ‘‘నా దగ్గర ఫోన్ ఉంది’’ అంది. ఇది ఫోన్ కాదు వాకీటాకీ 1 కి.మీ. దూరంలో మీరెక్కడున్నా ఈ బటన్ నొక్కి నాతో మాట్లాడొచ్చు, నాకు ఏమి అవసరమైనా నేను దీనిలోనే మీకు చెబుతాను అన్నాడు. ‘‘సరేనండి నేను జర్నీ చేసి బాగా అలిసిపోయాను వెళ్ళి పడుకుంటాను, సుమతి గారు తొమ్మిదింటికళ్ళా భోజనం రడీచేసి నన్ను లేపండి’’ అంటూ లేచి వెళ్ళబోతూ ఆగి ‘‘ఉమాదేవి గారు మీరు నాకన్నా వయస్సలులో పెద్ద వారు... నేను మిమ్మల్ని మన అనుకుంటున్నాను, మీరు నన్ను మీరు అంటుంటే ఏదో పరాయివాడిని చేసినట్టుంది... దయచేసి ప్రిన్స్ అని గానీ, బన్నీ అనిగానీ పిలవరా ప్లీజ్ అన్నాడు. ‘‘అలాగే, మీ గుణానికి తగ్గ పేరు ప్రిన్స్ అలాగే పిలుస్తాను కానీ నువ్వు కూడా నన్ను ఉమాదేవిగారు అని పిలవకూడదు అంది ఉమాదేవి. ‘‘సరే దేవిగారు’’ అంటాను. ‘‘మళ్ళీ గారు ఎందుకు దేవీ అని పిలవు చాలు, బయటి వాళ్ళెవరు ఉన్నా మాత్రం గారు అనే పిలుస్తాను’’ అంది ఉమాదేవి. ‘‘తప్పకుండా నేను కూడా అదే పాటిస్తాను, గుడ్ నైట్’’ అంటూ వెళ్ళబోతుంటే, సుమతి ‘‘మరి నేనేమని పిలవాలి? మీ పేరు నాకు నోరుతిరగదు’’ అంది. ‘‘బాబుగారు అనే పిలూ ఇందాకటి నుండి అలాగే పిలుస్తున్నావ్ గా?’’ అంది ఉమాదేవి కలగజేసుకుని, దానికి ప్రిన్స్ ‘‘గారు కూడా అవసరంలేదు ‘బాబు’ అనే పిలు చాలు నేను కూడా సుమతి గారు అనకుండా సుమతీ అనే పిలుస్తాను, ఓ.కే నా? అన్నాడు. సరేనని తలూపింది సుమతి. ప్రిన్స్ లోపలకి వెళ్ళగానే ఇద్దరూ క్రిందకు వచ్చేశారు. 

ముందు కథ తరువాతి భాగంలో...
నోట్: నెక్ట్ ఎపిసోడ్ శనివారంలోపూ పెడతాను.

[ramd420]

అప్డేట్ లు సూపర్ గా ఉన్నాయి
ధన్యవాదాలు

[Sudharsangandodi]

Prince entry adurs

[K.R.kishore]

Nice super update

[Vizzus009]

Nice update.good move...

[cherry8g]

Baagundi simple gaaaaa next jaragaboyedaniikk foundation laagaaaa , very nice