Incest சொல்லி முடியாத அந்தரங்கம்

[Chellapandiapple]

Nice starting bro

[omprakash_71]

Please update Bro

[Agniheart]

ஜெயராமை அந்த வீட்டில் பார்த்தபிறகு தொடர்ந்து பல நாட்கள் அவன் வந்ததையும், ஜெயமணி வெளியே வந்து அவனை வழியனுப்புவதையும் பார்த்திருந்தாள் காத்தாயி. 

"இப்போ நாஞ் சொல்றதகேட்டு அதிர்ச்சி அடையாத,  ஒம் புருஷன் அங்க போறது மட்டும் இல்லாம, அந்தப் பொம்பளய தொடுப்பா வச்சிகினுகீறாரு", ன்னு காத்தாயி சொன்னதும், மயக்கமே வந்து கீழே உட்காந்துட்டா லீலாவதி.   

"என்னா சொல்ற நீ,  அக்காவ எவனாச்சும் தொடுவானா?  வேற வீட்ல வேற பொம்பள எவளாச்சும் இருக்கும் ", லீலாவதி. 

"ந்தா, அந்த தெருவுல ஒரு சீம ஓடு போட்ட வூடு கீது. அத்துலதான் ஒம்புருஷன பாத்தேன்", காத்தாயி. 

அந்த தெருவில் சீமை ஓடு போட்ட வீடு ஜெயமணியிதுதான்.  மத்த வீடெல்லாம் தார்ஸ் பில்டிங்.  இருந்தாலும் அக்கா தம்பி உடலுறவை லீலாவதி நம்பவில்லை.  ஆனால் காத்தாயி பொய் சொல்ல மாட்டாள் என்றும் தெரியும்.  காத்தாயி வர்ணித்த அங்க அடையாளங்கள் ஜெயமணியோடதுதான்.  மேலும், தான் கேட்ட உரையாடலை லீலாவதியிடம் காத்தாயி சொன்னதும், இடிந்து போய் விட்டாள் லீலாவதி.   "சக்காளத்தி, ஒண்ணும் தெரியாத எம் புருஷன மயக்கி கைக்குள்ள போட்டுகிட்டாளா தேவுடியா, ஆவுட்டும் பேசிக்கிறேன்", ன்னு காத்தாயியிடம் பொறுமினாள். 

"இந்தாம்மே, நீ ஒண்ணியும் கவலப்படாத,  ஒம் புருஷன மறுபடி ஒங் கால்ல வந்து வுழ வக்கிறேன். எங்க குலசாமி காத்தவராயன் மேல சத்தியம்", காத்தாயி சொன்னதும், ஒருவாறு சாந்தமடைந்தாள் லீலாவதி.  குடியிருப்புக்குத் திரும்பிய காத்தாயிக்கு, கொஞ்ச நாள் முன்பு அவர்கள் குடியிருக்கும் வனத்தில் நடந்தது நினைவுக்கு வந்தது. 

பாகம்-2

அந்த வனத்தில் சுமார் ஐம்பது வீடுகள் இருந்தன.  அதுவும் ஒரே இடத்தில் இல்லாமல் மலைப்பகுதிகளில் அங்கொன்றும் இங்கொன்றுமாக இருந்தது.   மொத்த ஜனத்தொகையே நூற்றைம்பது பேர்தான்.  பெரும்பாலானவர்கள் வனத்தை விட்டு வெளியில் போவதில்லை.  மூலிகைகள் பறித்து வந்து தைலம் தயாரித்து கொடுப்பது, தேன் சேகரிப்பது போன்ற வேலைகள் செய்து தந்தால் ,  காத்தாயி மாதிரி ஒரு 4,5 பேர்தான் வனத்தை விட்டு கீழே இறங்கி, டவுனுக்கு போய் வியாபாரம் செய்து வருவார்கள்.  மொத்த வருமானத்தை எல்லோருக்கும் பிரித்துக் கொடுக்க, இனத் தலைவன் கடம்பன் இருந்தான்.  அவன், குலதெய்வம் காத்தவராய சாமி கோயிலின் பூசாரியும் கூட.  அந்த இனத்தில் ஒரு அழகான இளம்பெண்ணும் இருந்தாள்.  அவள்தான் வைசாலி. அவளுக்கு வயசு பதினெட்டு.  வைசாலிக்கு 2 வயதாக இருக்கும்போதே, அவள் தாயும் தகப்பனும் கொள்ளைநோய் வந்து இறந்துவிட்டார்கள்.  பாட்டியின் அரவணைப்பில்தான் வளர்ந்தாள்.  

வெயில் படாமல் மலையில் நிழலிலேயே வளர்ந்ததால், அவள் நல்ல சிவப்பு நிறம்.  தேன், தினைமாவு சாப்பிட்டு வளர்ந்ததால்,  தளதள என்று இருந்தாள்.  அருவியில் குளிக்கப் போகும்போது மட்டும்தான் வெளியில் வருவாள்.  தவிர, ஒவ்வொரு  பௌர்ணமி அன்றும் காத்தவராயன் கோயிலில் அனைவரும் வழிபாட்டுக்காக கூடும்போது, கோயிலுக்கு வருவாள்.  அன்று இரவு முழுவதும் நெருப்பு பற்றவைத்து, அதைச்சுற்றி ஒரே பாட்டும் ஆட்டமுமாக இருக்கும்.   கோயில் பூசாரி கடம்பனுக்கு உதவியாக, கோயிலில் பெருக்கி சுத்தம் செய்வது, பூக்கள் பறித்து வந்து சாமி சிலையை அலங்கரிப்பது, பூஜை நடைபெறும்போது முரசு முழக்குவது போன்ற வேலைகளைச் செய்து, கடம்பனின் அபிமானத்தைப் பெற்ற மலைவாழ் இனத்தைச் சேர்ந்த மாறன் என்ற இளைஞனுக்கு, வைசாலி மேல் ஒருதலையாய் காதல்.  கோவிலுக்கு அவள்  வரும்போதெல்லாம் அவளைக் கவர முயற்சிப்பான்.  அவள் கண்களில் படும்படி நின்றுகொள்வான்.  ஆனால், அவனைப் பார்க்கும் அவள் கண்களில், ஒரு ஆணைப் பார்க்கும் கன்னிப்பெண்ணுக்கு ஏற்படும் நாணமோ, மருட்சியோ தெரியவில்லை.  அவள் அழகு, அவனை ஆட்டிப் படைத்தது. ஆனால் அவளுக்கோ, பாட்டியின் கண்காணிப்பில் ஆண்வாடையே படாமல் வாழ்ந்ததால்,  பாலுணர்ச்சியே இல்லாமல் போனது.  ஒருநாள், வழக்கம்போல் மூலிகை பறிக்க வனத்துக்குள் சென்ற மாறன்,  அருவி விழும் பகுதியில் அருவிக்கு மேலே ஒரு மூலிகையை பறிக்க, பாறைமேல் ஏறினான்.  அங்கிருந்து கீழே பார்த்தால்,  அருவியின் ஓடையில் தண்ணீருக்குள் ஏதோ அசைந்தது.  முதலையா? என்று உற்றுப் பார்த்தான்.  தெளிவாக,  அடிப்பகுதி தெரியும்படி கண்ணாடி போன்ற நீரின் உள்ளே இருந்து வைசாலி எழுந்தாள்.  அடடா,  யாருக்கும் காணக் கிடைக்காத காட்சி.  கீழிருந்து பார்த்தால், மாறன் இருந்தது தெரியாது.  அவனுக்கு கீழே இருப்பது தெரியும்படி பாறைமேல் கவிழ்ந்து படுத்துக் கொண்டு,  அவளை ரசித்தான் என்று சொல்வதைவிட கண்களால் விழுங்கினான் என்றுதான் சொல்ல வேண்டும்.  

வனத்தில் ஆள்நடமாட்டம் இல்லையென்ற தைரியத்தில், ஆடைகளை அவிழ்த்துவிட்டு முழுநிர்வாணமாக குளித்துக் கொண்டிருந்தாள். மீன்போல் அங்குமிங்கும் நீரில் நீந்தினாள்.  கடைசியாக நீரிலிருந்து கரைக்கு அவள் ஏறியதும், மாறன் வாயைப் பிளந்துவிட்டான்.  அவன் ஆண்மை சடாரென்று எழுந்து, பாறையைக் குத்தியதால் வலித்தது. அந்த வலியும் இன்பமாகவே இருந்தது மாறனுக்கு. அவளை உற்றுப் பார்த்தான். கருகருவென்ற அடர்த்தியான கூந்தல் அவள் பின்னழகுவரை நீண்டிருந்தது.  நெற்றி, கவிழ்த்து வைத்த மூன்றாம் பிறைச் சந்திரன், வில் போன்ற புருவங்கள், கருவண்டுக் கண்கள்,  உதடுகள் இயற்கையாகவே இளஞ்சிவப்பு நிறத்தில் பளபளப்பாக, என்னைக் கவ்விக் கொள்ளேன் என்பதுபோல் இருந்தது.  அவள் அணிந்திருந்த சிவப்புக்கல் பதித்த மூக்குத்தி, அவள் வட்ட முகத்துக்கு எடுப்பாக இருந்தது. சங்குக் கழுத்துக்கும் கீழே,  தொட்டாங்குச்சியை கவிழ்த்து வைத்ததுபோல் கச்சிதமான, நிமிர்ந்த முலைகள்,  ஆலிலை வயிற்றில் உள்குவிந்த தொப்புள், இடை மிகவும் சிறுத்து, திடீரென்று அகண்டு, அவள் பின்னழகை எடுப்பாக்கியது. வாழைத்தண்டு தொடைகள்,  அதன் நடுவே அவள் பெண்மையைப் பார்ப்பதற்குள், அடடா, ஆடைகளை எடுத்து அணிந்துகொண்டு போய்விட்டாள்.  மாறன், அவள் போனபின்பும் வெகுநேரம் பாறைமேலேயே படுத்துக் கிடந்தான்.  அவன் மனம் பித்தாகியது.  மூலிகையை பறிக்காமலே கோவிலுக்கு திரும்பினான்.  என்ன ஆனது என்ற கடம்பனின் கேள்விக்கும் பதில் சொல்லவில்லை.  

இவன் மூலிகை பறிக்க போன இடத்திற்கு பக்கத்தில்தான் வைசாலியின் குடிசையும் இருந்தது.  இவன் வைசாலியைப் பார்த்து மயங்கிவிட்டான் என்பதை, அனுபவசாலியான கடம்பன் புரிந்துகொண்டான்.  அவனுக்கு குழந்தை இல்லாததால், மாறனை சொந்த மகன்போலவே கருதினான்.  மாறனுடைய விருப்பத்தை நிறைவேற்றி வைக்க அவனுக்கு ஒரே வழிதான் இருந்தது.  ஆனால் அது கட்டாயம் பலனளிக்கும் என்பது கடம்பனுக்குத் தெரியும்.  அடுத்த நாள் அதிகாலையிலேயே மாறனை கூட்டிக் கொண்டு வனத்தின் உள்ளே ரொம்ப தூரம் போனான்.  மாறனுக்கு நடந்து நடந்து கால்கள் வலித்தது.  மூச்சு வாங்கியது.  தன்னால் இனி நடக்க முடியாது என்று ஒரு பாறைமேல் உட்கார்ந்து கொண்டான்.  

"டே, என்னாடா இங்கியே ஒக்காந்துகிட்டே? இன்னம் எம்மாந் தொலைவு போனும்,  மலையில கொஞ்சம் ஏறனும், வெயில் ஏர்றதுக்குள்ள போலாம் வாடா", கடம்பன்.

"இதுக்கு மேல என்னால ஒரு அடிகூட எடுத்து வக்க முடியாது, நீங்க வேணா போயிட்டு வாங்க சாமி", மாறன். 

"டே, ஒனக்கு வைசாலி வேணுமா? வேணாமா?", கடம்பன். 

வைசாலின்னவுடனே மாறனுக்கு திக்கென்று ஆனது.  தன் மனதில் உள்ளதை அப்படியே சொல்லும் தெய்வம் என்றே கடம்பனை நினைத்தான்.  

"எல்லாம் எனக்கு தெரியுண்டா, நானும் ஒன் வயச தாண்டிதான வந்திருக்கேன்,  வைசாலியை கோயில்ல பாக்கும்போதெல்லாம் மந்திரிச்சு வுட்ட கோழி மாதிரி அவ முன்னாடியே திரிஞ்சுகிட்டு இருப்ப, பிரசாதம் கொடுக்கும்போது, தெரியாதமாதிரி அவ விரல தொடுவ, நான் பாத்துருக்குறேண்டா, இப்ப ஒனக்காகத்தான், வயசான காலத்துல இம்மாந்தொலை நடந்து வந்துருக்கேன்.  ஒனக்கு வேணும்ற பொருள், அந்தா அங்கன அந்த குன்று மேல இருக்கு, என்னால உசரமா ஏற முடியாதுன்னுதான் ஒன்ன கூட்டிட்டு வந்தேன்", கடம்பன். 

குட்டு வெளிப்பட்டு விட்டதால் அசட்டு சிரிப்பு சிரித்தான் மாறன். அவனை அணைத்து அவன் நெற்றியில் பாசமாக முத்தமிட்டான் கடம்பன்.  இருவரும் மேலும் நடந்து ஒரு குன்றின் அடிவாரத்துக்கு வந்து சேர்ந்தார்கள். [/size

[size=x-large]"அப்புடி இன்னா பொருளு சாமி மேல இருக்கு?", மாறன். 

"டே, எல்லாஞ் சொல்றேன், மொதல்ல மேல ஏறி, அங்கன இருக்க மூணு வகையான மூலிகை செடிகள பறிச்சுட்டு வாடா", கடம்பன். 

மாறன் தட்டுத்தடுமாறி, பாறைகளில் சறுக்கியபடி மேலே ஏறி, கடம்பன் அடையாளம் சொன்னபடி வெவ்வேறு நிறங்களில் இருந்த மூன்று வகையான மூலிகைசெடிகளையும் வேரோடு பறித்து வந்தான்.  அவைகள், அவன் வாழ்க்கையில் மலர்ச்சியை ஏற்படுத்தின. அதுமட்டுமல்ல,  டவுனில் இருந்த லீலாவதியின் செக்ஸ் வாழ்க்கையையும் தலைகீழாக புரட்டிப் போட்டன..

[mahesht75]

super update

[omprakash_71]

Semma interesting update bro

[jspj151]

ரெகுலர் பதிவுகள் வர விண்ணப்பிக்கிறேன்

[Agniheart]

எழுதிக்கொண்டு இருக்கிறேன் பல தடைகளுக்கு இடையில்!!

[vatsayana2.0]

வித்தியாசமான தரமான கதைக்களம் நண்பா. அக்காவின் சூட்டில் தம்பி கரைந்த காட்சி அருமை. மேலும் மலைவாழ் மக்கள் என்ற களமும், அதற்கு ஏற்ப வசங்களும் உச்சரிப்பும் அருமையா எழுதி இருக்கீங்க. அதுவும் அழகு பதுமை வைசாலியின் வரனை அற்புதம். தொடர்ந்து எழுதுங்கள்..!!


எனது கற்பனையில் வைசாலி..

[Agniheart]

மூலிகைகளை மூட்டையாக கட்டி, மாறன் முதுகில் சுமந்துவர, இருவரும் கோயிலுக்குத் திரும்பி வந்தார்கள்.   அடுத்த நாள் அமாவாசை.  அமாவாசையன்று,  காத்தவராயன் சாமி உக்கிரமாக இருக்கும் என்பதால், கோயில் பக்கமே யாரும் வரமாட்டார்கள்.  அமாவாசை தினத்தில், கருங்கற்களால் ஆன பீடத்தின்மேல் அமைந்துள்ள பிரம்மாண்டமான காத்தவராயன் சிலை முன்பாக யாகம் வளர்த்தி, அதன் முன் உட்கார்ந்திருந்தான் கடம்பன்.   அவன் கன்னத்திலும் நெற்றியிலும் குங்குமத்தை பூசி,  கொடுவாள் மீசையுடன் உருட்டும் விழிகளுடன், நெருப்பின் வெளிச்சத்தில் பயங்கரமாக காட்சியளித்தான். அவன் முன்பு, மலையிலிருந்து பறித்துவந்த மூன்று மூலிகை செடிகளும் கழுவி சுத்தம் செய்து, மஞ்சளில் நனைத்த நூலால் வேரில் கட்டப்பட்டு பிரம்புப் பாயில் நேர்த்தியாக அடுக்கி வைக்கப்பட்டிருந்தன.  பூஜைக்கு தேவையான பொருட்களை தட்டில் அடுக்கி வைத்துவிட்டு, பக்கத்தில் பவ்வியமாக கைகட்டி நின்றுகொண்டிருந்தான் மாறன். 

               மந்திரமே இல்லையென்று சொல்லாதே நீ
              மதி முக்கால் வேணுமடா மாணா கேளு
                தந்திரம்பார் தேங்காயில் துவாரம் செய்து
                 தலைகுடுமி தீண்டாதே தவளம்போக்கி
                  தந்திரமாய் சுண்டெலியை உள்ளே விட்டு
                    பக்குவமாய் மஞ்சள் குங்குமமிட்டு
                   வந்திருக்கும் சபைநடுவே விட்டுப்பாரு 
                    வாசலெல்லாம் புரளுமடா வசியமென்பார்


               

"ஓம் க்ரீம் க்லீம் பட்", மந்திரத்தைச் சொல்லி பக்கத்தில் வைக்கப்பட்டிருந்த குங்கிலியத்தை வலது கையால் எடுத்து யாக நெருப்பில் போட்டான் கடம்பன்.  அது திகுதிகுவென்று எரிந்தது.  இரவு முழுதும் "ஓம் நசி மசி வசி", என்று மந்திரங்கள் சொல்லி, யாகம் வளர்த்தான்.  விடியற்காலம் பிரம்ம முகூர்த்தத்தில் "ஓம் க்ரீம் க்லீம் அவ்வுங் கிலியும் வஸ்த்ராய பட்",  மந்திரத்தை சொல்லி, தூய வெள்ளைத் துணியை எடுத்து மூன்றுமுறை, யாக நெருப்பின் மேலாக காட்டி தூப தீப ஆராதனைக்குப் பின், மூலிகைகளை அந்த வெள்ளைத்துணியில் சுற்றி,  மாறனிடம் கொடுத்தான்.  "48 நாள் ஒரு மண்டலம் இந்த மூலிகைகளை மிருக எச்சம், பறவை எச்சம், மனித எச்சம் படாமலும், வெயில் படாமல் நிழலில் உலர்த்தி எங்கிட்ட எடுத்துட்டு வாடா", என்றான்.  மாறனும் அப்படியே 48 நாள் உலர்த்தி கடம்பனிடம் கொடுத்தான்.  அதற்கு அடுத்த அமாவாசை அன்று மீண்டும் தூப தீப ஆராதனைகள் செய்து,  நன்கு உலர்ந்திருந்த மூலிகைகளை தனித்தனியே கல்வத்தில் போட்டு இடித்து பொடியாக்கினான் கடம்பன்.   அந்த மூன்று மூலிகைப் பொடிகளும், வெள்ளை, இளஞ்சிவப்பு, மற்றும் கறுப்பு நிறத்தில் இருந்தன. அதை மெல்லிய சல்லாத்துணியில் போட்டு சலித்ததில்,  மிகவும் மிருதுவான பொடியாக ஆனது.  மூன்று பொடிகளையும் சிறிது சிறிது எடுத்து,  மூன்று பொட்டலங்களாக கட்டி மாறனிடம் கொடுத்துவிட்டு, மீதியை மூன்று சிறிய மண் குடுவைகளில் போட்டு, மஞ்சள் துணியால் மூடி, மஞ்சள் நூலால்  கட்டி வைத்தான் கடம்பன்.  

"டே மாறா, இத்தன நாளா காத்தவராயனுக்கு நீ பிரதிபலன் பாக்காம சேவை செஞ்சதுக்கு பலனா ஒனக்கு இப்ப இந்த பொருள் கெடச்சிருக்கு.  நாட்டு சனங்க பேசிக்கற மாதிரி, வசியம் மலைவாசிங்ககிட்ட இருக்குதான். ஆனா அது அவங்க நெனைக்கிற மாதிரி வசிய மை இல்ல, வசியப்பொடி.  அதுவும் எல்லா வசியத்துக்கும் ஒரே பொடி இல்ல. தனித்தனியா மூணு பொடி இருக்கு.  ஒரு காலத்துல மனுசங்க எல்லோருமே நல்லவங்களா இருந்தப்போ, கை கால் துண்டா போயிட்டா அத ஒட்டவக்கற சல்ய கரணி,  பாம்பு கடிச்சா வெசத்த முறிக்கற சிறியா நங்கை மூலிகை, அவ்வளவு ஏன்? செத்துப்போன ஆளக்கூட உயிர் கொடுத்து பொழைக்க வைக்கற அமிர்த சஞ்சீவினி மூலிகை எல்லாமே இந்த பூமியில இருந்துச்சு. ஆனா, எப்போ  மனுசங்ககிட்ட பேராசை, பொறாமை, சுயநலம் இதெல்லாம் வந்துச்சோ, அப்பவே இந்த அரிய மூலிகையெல்லாம் மனுசங்க கண்ணுல படாம மறைஞ்சிடுச்சி.  எந்த கெட்டகுணமும் இல்லாம உண்மையா இருக்கற நம்பள மாதிரி மலைவாசிங்க கண்ணுக்கு மட்டும் ஒண்ணு ரெண்டு மூலிகைங்க தென்படும்.  அதத்தான் இப்ப ஒங்கிட்ட பொட்டலமா கொடுத்திருக்கேன். இத வச்சி வைசாலிய நீ அடைஞ்சிடலாம்.  ஆனா, அடுத்த பவுர்ணமியில வைசாலி கழுத்தில நீ தாலி கட்டி மனைவியா ஏத்துக்கனும். இல்லன்னா அதுக்கு அடுத்து வர்ற அமாவாசைல நீ ரத்தம் கக்கி செத்துப்போயிடுவ", கடம்பன். 

"சாமி, நம்ம குலதெய்வம் காத்தவராயன் சாமி மேல சத்தியமா வைசாலிய எம் பொண்டாட்டியா ஏத்துக்கறேன் சாமி, இந்த பொடிகளை எப்படி உபயோகிக்கறதுன்னு சொல்லிக்குடுங்க சாமி", மாறன். 

"அடே, மொதல்ல இந்தப் பொடிங்க என்னா வேலை செய்யும்னு சொல்றேன். கவனமா கேளு,  வெள்ளையா இருக்கற பொடி பேரு மனோவசியப் பொடி.  இந்த பொடிய, ஒனக்கு வசியமாகனும்னு நெனைக்கிற ஆளுக்கு சாப்பாட்டுலயோ தண்ணிலயோ கலந்து குடுத்துட்டீன்னா,  ஏழாவது நாள்ல இருந்து அந்த ஆள் ஒனக்கு அடிமையா மாறி, நீ சொல்றதெல்லாம் தட்டாம கேப்பான்.  இளஞ்சிவப்பு நிறத்துல இருக்கறது, காம வீரியப்பொடி. இத பௌர்ணமி அன்னக்கி சாயங்காலமா யாருக்கு கொடுக்கறயோ, அவங்க மனசுல காம ஆசைய உண்டு பண்ணி,  உடலுறவுக்கு ஏங்க வைக்கும்.  கறுப்பா இருக்கறது, ஆண்பெண் வசியப்பொடி.  இத திங்கள்கெழம சாயங்காலம் ஆரம்பிச்சு சனிக்கிழமை வரை ஒவ்வொரு நாள் சாயங்காலம் குடுத்துகிட்டே வந்தோம்னா,  ஆண் கொடுத்தா அவன்கிட்ட பொம்பளயும், பெண் கொடுத்தா அவகிட்ட ஆம்பளயும் வசியமாகி, கொஞ்சம் கொஞ்சமாக ஆரம்பிச்சு, மருந்து குடுத்தவங்க மேலே விழுந்து புரண்டு, ஞாயித்துக்கெழம அன்னக்கி தன்னோட ஒடம்ப நமக்கு அர்ப்பணிச்சுடுவாங்க.  அன்னக்கி அந்த நபரோட உடலுறவு வச்சிக்கனும்.  அப்புறம் காலாகாலத்துக்கும் இணைபிரியாம மருந்து குடுத்தவங்களோட வாழ்க்கை நடத்துவாங்க. இந்த மூணு பொடியிலயும்  எந்த ருசியும் இருக்காது.  அதனால இத எதுல கலந்து கொடுத்தாலும் வித்தியாசம் தெரியாது.  பத்திரமா வெச்சுக்க.  இது தகுதியில்லாதவங்க கைக்கு கெடச்சா விபரீத விளைவுகள் ஏற்படும். ஜாக்கிரதை. வைசாலிக்கு மொதல்ல ஆசையை தூண்டுற காம வீரியப்பொடிய பிரசாதத்துல கலந்து கொடு. அதுக்கு அடுத்த திங்கள் முதல் ஆண்பெண் வசியப்பொடிய குடுத்துடு.  அவ ஒனக்கு இணங்கிடுவா.  காத்தவராயன் ஒன்னயும் வைசாலியையும் ஆசிர்வதிப்பார்", கடம்பன் சொன்னதும், மாறன் அவன் காலில் நெடுஞ்சாண்கிடையாக விழுந்து வணங்கினான்.   மாறனின் தலையில் பூப்போட்டு ஆசீர்வதித்து அனுப்பிய கடம்பன்,  மாறன் போனதும்,  சாமி சிலையின் அடிப்பீடத்திலிருந்த ஒரு கல்லை கொஞ்சம் கொஞ்சமாக அசைத்து வெளியே எடுத்தான்.  உள்ளே இருந்த சிறிய இடத்தில் மூன்று குடுவைகளையும் வைத்து, கல்லை முன்போல் மூடிவிட்டான்.

அடுத்த பௌர்ணமி அன்று மாலை வழக்கம்போல் கோயிலுக்கு சாமி கும்பிட வந்த வைசாலிக்கு,  இளஞ்சிவப்பு காம வீரியப்பொடியை பிரசாதத்தில் கலந்து கொடுத்தான் மாறன்.  அதை வாங்கி சாப்பிட்டுவிட்டு, அன்று இரவு முழுவதும் நெருப்பைச்சுற்றி மலைவாசிகள் ஆடிய ஆட்டத்தை வேடிக்கை பார்த்துக் கொண்டிருந்த வைசாலிக்கு,  விடியற்காலம் உடலில் என்னவோ செய்தது.  உள்ளுக்குள் பூ மலர்வது போன்ற உணர்ச்சி உண்டானது. எதிரில் இடுப்பில் மட்டும் உடையணிந்து திறந்த மார்புடன் ஆடிக் கொண்டிருந்த ஆண்களைப் பார்த்ததும் வெட்கம் வந்தது.  அவர்களின் கட்டுடலை அள்ளி அணைத்துக் கொள்ள ஆசை வந்தது.  அவர்கள், தன்னை இறுக்கி அணைத்து முலைகளை பிசைய மாட்டார்களா என்ற காமவெறி ஏற்பட்டது.  இருட்டில் தன் முலைகளை தானே பிசைந்து கொண்டாள்.  முலைக்காம்புகளில் திணவு உண்டானது.  தன் முலைக்காம்புகளை தானே திருகி இன்பமடைந்தாள்.  எதிர்ப்புறத்தில் இருட்டில் நின்றுகொண்டு இவளையே கண்காணித்துக் கொண்டிருந்த மாறன், இவள் செய்கைகளை பார்த்ததும், மூலிகை வேலை செய்கிறது என்று தெரிந்து மகிழ்ச்சி அடைந்தான்.   வைசாலி, விடியும் நேரத்தில் குடிசைக்குத் திரும்பி,  பாயில் விழுந்து தூக்கம் வராமல்  புரண்டு கொண்டிருந்தாள்.  

அதற்கு அடுத்து வந்த திங்களன்று, சாயங்காலம் வைசாலியின் குடிசையைத் தேடி போனான் மாறன்.   அவன் போன நேரம், வைசாலியின் பாட்டி காட்டுக்குள் விறகு பொறுக்க போய்விட்டாள்.  வைசாலி மட்டும் குடிசையில் இருந்தாள். 

"பாட்டி, பாட்டி", என்று மாறன் கூப்பிட்டதும்,  வெளியே வந்த வைசாலிக்கு,  வாலிபனான மாறனைப் பார்த்ததும் வெட்கம் வந்தது.  தலையைக்குனிந்தபடி ஓரக்கண்ணால் அவனை பார்த்தாள்.  கட்டுடலுடன் அரும்பு மீசை வைத்து சுருள் சுருளான தலைமுடியுடன் நிமிர்ந்து நின்ற அவனிடம் "பாட்டி விறகு பொறுக்கப் போயிருக்கு", என்றாள் மெல்லிய குரலில்.  "பரவால்ல, இந்தா சாமி பிரசாதம்,  பூசாரி ஒனக்கு குடுக்க சொன்னாரு", என்று கறுப்புப் பொடி கலந்த பிரசாதத்தை அவளிடம் கொடுத்தான்.  பயபக்தியுடன் வாங்கி சாப்பிட்டுவிட்டாள் வைசாலி.   "நான் வர்றேன்", ன்னு சொல்லி விட்டு மாறன் போய்விட்டான்.  பாட்டி திரும்பி வந்ததும் இருவரும் இரவு உணவு சாப்பிட்டு படுத்தார்கள்.  இரவு நேரம் ஏற ஏற, வசியப் பொடி நன்றாக வேலை செய்தது.  வைசாலிக்கு மாறன் மேல் அடக்க முடியாத ஆசை வந்தது.  அவன் உருவமே அவள் மனக்கண்ணில் இருந்தது.   மீண்டும் அவனை எப்போது சந்திப்போம் என்று  ஆவலாக இருந்தது.   அடுத்த நாள் மாலை, வழக்கத்துக்கு மாறாக, பாட்டியிடம் கோயிலுக்கு போயிட்டு வர்றேன் என்று சொல்லிவிட்டு, நேராக காத்தவராயன் கோயிலுக்கு வந்தாள்.  இவளை எதிர்பார்த்து மாறனும் காத்திருந்தான்.  இருவரும் சந்தித்ததும், அவனையே விழுங்குவதுபோல் பார்த்தாள்.  அவளுக்கு மீண்டும் கறுப்புப் பொடி கலந்த பிரசாதத்தை கொடுத்தான் மாறன்.   வாங்கி சாப்பிட்டுவிட்டு அவனை நெருங்கினாள்.  "ம்ஹும்", என்ற கனைப்புக்குரல் கேட்டு திடுக்கிட்டுத் திரும்பியவள்,  பூசாரி கடம்பனை பார்த்ததும் அவன் காலில் விழுந்து வணங்கினாள்.  அவளை ஆசீர்வதித்த கடம்பன், "டே மாறா, நாளைக்கு சாயங்காலமா அருவிகிட்ட இருக்கற மூலிகையை பறிச்சுகிட்டு வாடா", என்றான்.  வைசாலி தலைகுனிந்தவாறு குடிசைக்கு திரும்பினாள்.  அடுத்த நாள் மாலை எப்போது வரும் என்று இருவரும் காத்திருந்தார்கள்.  அடுத்த நாள்,  மாலை, "குளிச்சுட்டு வர்றேன் பாட்டி", ன்னு சொல்லிவிட்டு ஓட்டமும் நடையுமாக அருவியை அடைந்தாள்.  அருவிக்கரையில் அங்குமிங்கும் அவனைத் தேடி, காணாமல் ஏமாற்றமடைந்த அவள், மரத்தின் மீதிருந்து திடீரென குதித்த மாறனை பார்த்ததும் முதலில் பயந்தாலும்,  மாறன்தான் என்று தெரிந்தவுடன் ஆசையுடன் அவனை பார்த்தாள்.  அவன் கையை நீட்டியவுடன் அவன் கையோடு தன் கையை கோர்த்துக்கொண்டாள்.  இருவரும் மரத்தடியில் உட்கார்ந்தார்கள்.  அவள், அவன் மடிமீது தலைசாய்த்து படுத்துக்கொண்டாள்.

"வைசாலி "

"ம்.."

"ஒன்ன மொதமொதலா கோயில்ல பாத்தவுடனே எனக்கு ரொம்ப புடிச்சுபோச்சு"

"ம்ம்.."

"அப்போ இருந்து ஒன்னயே நெனச்சுகிட்டு இருக்கேன்"

  "ம்ம்.."

"ஆனா நீ என்ன திரும்பிக்கூட பாக்கல, என்னை புடிக்கலயா", 

மாறன் கேட்டதும், அவன் கழுத்தை வளைத்து கீழே இழுத்து, அவன் கன்னத்தில் முத்தமிட்டு, "ரொம்ப புடிச்சிருக்கு"என்றாள்.  அவன் அவள் இதழ்களில் முத்தமிட குனிந்தபோது அவனை தள்ளிவிட்டு எழுந்து ஓடினாள்.  அவன் துரத்திச்சென்று அவளைப் பிடித்து, இறுகத் தழுவி அவள்  இதழில் முத்தமிட்டான்.   மீண்டும் மரத்தடிக்கு அணைத்தபடி கூட்டிச் சென்று, தான் கொண்டு வந்திருந்த குடுவையில் இருந்த கறுப்புப்பொடி கலந்த தேனை அவள் வாயில் பருக வைத்தான்.  அவளும் காதலன் கொடுத்த தேனை ஆசையுடன் பருகினாள்.  அதற்குள் இருட்டும் நேரம் ஆனதால் இருவரும் மீண்டும் இதழ் முத்தமிட்டு அவனிடம் பிரியாவிடை பெற்று குடிசைக்கு திரும்பினாள் வைசாலி.  

அடுத்த மூன்று நாளும் சந்தித்தபோதெல்லாம் வசியப்பொடி கலந்த தேனை அவளுக்கு கொடுத்து வந்தான்.  அவள் அவன் மேல் விழுந்து புரண்டாலும், முத்தமிட்டாலும் அவளுடன் கவனமாகவே பழகினான்.இனி அவனுடன் கலக்காமல் தூக்கமில்லையென்று ஆனது அவளுக்கு.  நாளை ஞாயிறு.  பூசாரி சொன்னதுபோல் உடலுறவு கொள்ள வேண்டிய நாள்....

[omprakash_71]

வசிய மருந்தின் வீரியத்தை மிக அருமையான எழுதியதற்கு நன்றி நண்பா நன்றி

[omprakash_71]

Please update your interesting story boss

[Agniheart]

வீட்ல கெஸ்ட் வந்துருக்காங்க பாஸ். ஒண்ணும் பண்ண முடில.

[omprakash_71]

No problem bro

[I love you]

சூப்பர் கதை நண்பா,

[Muralirk]

Ebbba samy engappa Irunthe ivlo naala seme story pa summa pintreenga double ducker story super super thanks for your story continue bro

[Agniheart]

நன்றி.  நாளை அப்டேட் போட முயற்சிக்கிறேன்

[Agniheart]

ஞாயிறு.  அதிகாலையிலிருந்தே வைசாலியின் பெண்மையில் காமநீர் கசியத்தொடங்கியது.  மாறனை எப்போ பார்ப்போம் என்று ஏங்கிக் கொண்டே நேரத்தை கடத்தினாள்.  விடிந்து வெயில் வந்ததும்,  அருவிக்கரைக்கு ஓடினாள்.  அங்கு அவளை எதிர்பார்த்து மாறனும் காத்திருந்தான்.  அவள் அவனை பார்த்ததும் தலைகுனிந்து நின்றுவிட்டாள். அவளை நோக்கி மெல்ல அடியெடுத்து வைத்த மாறன்,  அவளை நெருங்கி, தன்னோடு அணைத்து இதழில் முத்தமிட்டான்.  அவள் கைகள் தானாக உயர்ந்து அவனை இறுக்கி தன்னோடு அணைத்துக் கொண்டன.  இருவரும் சேர்ந்து மெல்ல ஓடைநீரில் இறங்கினர்.  இருவரின் தலை மட்டும் நீருக்கு வெளியில் இருந்தது.   அவள் ஆடைகளை ஒவ்வொன்றாக அவன் களைய முற்பட்டபோது, பெண்மைக்கே உரிய நாணம் தடுத்தாலும், காமம் வென்றது.  இருவர் ஆடைகளும் அருவிக்கரையில் வந்து விழுந்தன.  நீருக்குள்ளாகவே இருவரும் முழுநிர்வாணமாக இறுகத் தழுவி வாயோடு வாய் வைத்து முத்தமிட்டு, ஒருவர் வாய்க்குள் மற்றவர் நாக்கை விட்டு ஒருவர் எச்சிலை ஒருவர் சுவைத்தனர்.  மாறனின் ஆண்மை முழுவதுமாக விரைப்படைந்து, அவள் பெண்மையை முட்டியது.  நீரிலிருந்து அவளை தன் இரு கைகளாலும் தூக்கி வந்து,  அருவிக்கரையின் புல்தரையில் படுக்க வைத்தான்.  

அவள் வெட்கத்தால் கண்ணை மூடிக்கொண்டாள்.  அவன், அவள் அருகே அணைத்தபடி படுத்து, அவளை நெற்றிமுதல் பாதம் வரை முத்தமிட்டான்.  அவள் முலைகளில் கைகளால் தடவினான்.  அவள், அவன் கையை தடுத்துப் பிடித்தாள்.  அவன்,  அவள் இதழ்களில் மென்மையாக முத்தமிட்டதும், அவள் பிடி தளர்ந்தது.   அவள் முலைகளை இதமாக பிசைந்தான்.  அவள், அவன் தலையை பிடித்து இழுத்து தன் மார்போடு அழுத்தினாள்.  அவன் தன் நாக்கால் அவள் முலை முழுவதும் தடவிக் கொடுத்தான்.  வைசாலிக்கு காமம் உச்சத்தில் ஏறியது.  முலைக்காம்பை அவன் வாயில் கவ்வி சுவைத்தான்.  அவளுக்கு இன்பம் தாளாமல் அவனை இறுகத் தழுவினாள்.  அவன் மெல்ல கீழே வந்து, அவள் பெண்ணுறுப்பில் நாக்கால் வருடினான்.  அவள் இப்படியும் அப்படியும் புரண்டாள்.  அவன், தன் இரு கைகளாலும் அவள் பெண்மையின் இதழ்களை விரித்து,  தன் நாக்கை அவள் பெண்ணுறுப்பின் பிளவில் விட்டு நக்கினான்.  வைசாலிக்கோ, வானத்தில் பறப்பதுபோல் இருந்தது.  அவன் நக்க நக்க, அவள் பெண்மையில் காமநீர் ஊற்றுபோல் வழிந்தது.  அவளுக்கு இன்பம் தாளாமல் உச்சமடைந்தாள்.  அவன் தலையை பெண்மையிலிருந்து தள்ளிவிட்டாள்.  

அவன், அவள் மேல் பரவினான்.  அவன் ஆண்மை, அவள் தொடையில் புரண்டது.  அவள் மேல் படுத்து, அவள் வாயைக் கவ்வியபடி,  இரும்புத் தடி போல் விரைத்திருந்த தன் ஆண்மையின் நுனியை அவள் யோனி துவாரத்தில் மெல்ல நுழைத்தான்.  கொஞ்சம் நுழைந்தவுடனே வலிக்க ஆரம்பித்தது வைசாலிக்கு.   "ம்ம்....வலிக்குது", என்று முனகினாள்.  அவன் அதற்குமேல் நுழைக்காமல்,  அவள் முலைக்காம்பை வாயில் கவ்வி குதப்பினான்.  இன்னொரு முலையை ஒரு கையால் இதமாக பிசைந்தான்.  அவள், தன் கைவிரல்களை அவன் விரல்களுடன் கோர்த்துக் கொண்டாள்.  சற்று நேரத்திற்குப் பிறகு அவளே அவன் முதுகில் கைபோட்டு தன்னுடன் இறுக்கினாள்.  அவன் மீண்டும் மெல்ல மெல்ல அவளுக்குள் நுழைந்தான்.  கன்னிச்சவ்வு கிழிந்து வழிவிட்டது.  அவள் கண்களிலிருந்து கண்ணீர் வழிந்தது.  அதை தன் இதழ்களால் துடைத்தான்.  

"வைசாலி",

"ம்ம்",

"வைசாலி", 

"ம்ம்..",

"வலிக்குதா?",

"ம்ஹூம்...", என்ற முனகலுடன் அவனை மேலும் இறுக்கினாள்.  அவன் இயங்க ஆரம்பித்தான்.  இதமாக பதமாக அவளுடன் உடலுறவு கொண்டு, தானும் இன்பமடைந்து அவளுக்கும் இன்பத்தை வாரி வழங்கினான்.  இருவரும் இதழ்களை கவ்வி எச்சில் சுவைத்தபடி உடலுறவு கொண்டனர்.  4 நிமிடம் இயங்கிய மாறன்,  தன் ஜீவநீரை வைசாலியின் யோனிக்குள் பாய்ச்சிவிட்டு அவள்மேல் சாய்ந்தான்.  இருவரும் அணைத்தபடி படுத்திருந்தனர்.  அன்று இருட்டுவதற்குள் மேலும் இரண்டு முறை உறவு கொண்டனர்.  பிறகு அருவியில் குளித்துவிட்டு, பிரியாவிடை பெற்றனர்.  அடுத்த பௌர்ணமியன்று, பூசாரி கடம்பன் தலைமையில் மாறனுக்கும் வைசாலிக்கும் திருமணம் நடந்தது.  மலைவாசிகள் அனைவரும் கூடி மணமக்களை வாழ்த்தினார்கள். 

இந்த சம்பவத்தை மனசுக்குள் அசைபோட்ட காத்தாயி, ஆண்வாடை படாமல் ஆசையே இல்லாமல் இருந்த வைசாலி,  மாறன்மேல் ஆசைப்பட்டு திருமணம் செய்துகொள்ள,  பூசாரி கடம்பன்தான் காரணம் என்றும், அவனிடம் வசியப்பொடி வாங்கிதான் மாறன் வைசாலியை மயக்கினான் என்பதையும் யூகித்துக் கொண்டாள்.   அவளும் மலைவாசிதானே, கடம்பனுக்கு முன் காத்தாயியின் தந்தைதான் கோயில் பூசாரியாக இருந்தார்.  அவர், மலைவாசி இன தம்பதிகளுக்குள் பிணக்கு ஏற்பட்டால்  வசியப்பொடி கொடுத்து இணக்கத்தை ஏற்படுத்துவார்.  அதனால் அவளுக்கும் வசியப்பொடி பற்றி தெரியும்.  அவர் இறந்தபின் கடம்பன் பூசாரியானான். இப்போது கடம்பனுக்கு வசியப்பொடி கிடைத்துள்ளதை தெரிந்துகொண்ட அவள்,  அதை வாங்கிச் சென்று லீலாவதியிடம் கொடுத்து,  ஜெயராமை மயக்கி,  மீண்டும் லீலாவதியுடன் அவனை சேர்த்து வைக்க முடிவு செய்தாள்.  அடுத்த நாள் காலை எழுந்து குளித்ததும், நேராக கோயிலுக்குச் சென்ற காத்தாயி,  காத்தவராயனை வணங்கிவிட்டு, பூசாரி கடம்பனின் காலில் விழுந்து வணங்கினாள்.  அவளை ஆசீர்வதித்த கடம்பனிடம், லீலாவதியின் துயரத்தைச் சொல்லி,  அவளுக்கு வசியப்பொடி கொடுத்து உதவும்படி காத்தாயி கேட்டுக் கொண்டாள்.  அடுத்த நாள் வரச்சொன்ன கடம்பன், அவள் கோயிலுக்கு வருவதற்கு முன்பே, பீடத்தில் இருந்த குடுவைகளை எடுத்து,  காம வீரியப்பொடியையும் ஆண்பெண் வசியப்பொடியையும் மட்டும் சிறிது சிறிது எடுத்து, பொட்டலம் கட்டி வைத்துவிட்டு, குடுவைகளை பீடத்தின் உள்ளே பத்திரப்படுத்தினான்.  அவள் வந்ததும், இரண்டு பொட்டலங்களையும் காத்தாயியிடம் கொடுத்தான்.

"ந்தா புள்ள, இத வேற யாரு கேட்டிருந்தாலும் தந்திருக்க மாட்டேன். ஒன் அப்பாரு இந்த கோயில் பூசாரியா ரொம்பநாள் நம்ப சாமிக்கு பூஜை பண்ணிருக்கார்.  எனக்கும் அவர்தான் குருவா இருந்து, இந்த மூலிகைகளை அடையாளம் காட்டிக் கொடுத்து, நம்ப சனங்களுக்கு நல்லது செய்யச் சொல்லிட்டுப் போனார்.  இதுவரைக்கும் இந்த மூலிகையெல்லாம் நம்ம வனத்தைவிட்டு எல்லைதாண்டிப் போனதில்ல.  இது நகரத்து சனங்ககிட்ட கெடச்சா வேண்டாத விளைவுகள்லாம் ஏற்படும். அப்பறம், இந்த மூலிகைங்கள அடையறத்துக்காக அவங்க நம்ப வனத்துமேல படையெடுத்து வந்து வனத்தையே தரைமட்டமாக்கிடுவாங்க. என் குரு மகள்ன்றதனால இத ஒனக்கு குடுக்கறேன்.   இத உபயோகப்படுத்தற விதம் தெரியுமில்ல. அந்த பொம்பளைக்கு (லீலாவதிக்கு) சொல்லிக்குடுத்துடு. ஜாக்கிரத", என்று சொல்லி பொட்டலங்களை கொடுத்தான் கடம்பன்.   அதை வாங்கி இடுப்பில் சொருகிக்கொண்டு, கடம்பனை கும்பிட்டுவிட்டு தன் குடிசைக்கு போனாள் காத்தாயி.  அடுத்த நாள்......

[jspj151]

ஞாயிறு.  அதிகாலையிலிருந்தே வைசாலியின் பெண்மையில் காமநீர் கசியத்தொடங்கியது.  மாறனை எப்போ பார்ப்போம் என்று ஏங்கிக் கொண்டே நேரத்தை கடத்தினாள்.  விடிந்து வெயில் வந்ததும்,  அருவிக்கரைக்கு ஓடினாள்.  அங்கு அவளை எதிர்பார்த்து மாறனும் காத்திருந்தான்.  அவள் அவனை பார்த்ததும் தலைகுனிந்து நின்றுவிட்டாள். அவளை நோக்கி மெல்ல அடியெடுத்து வைத்த மாறன்,  அவளை நெருங்கி, தன்னோடு அணைத்து இதழில் முத்தமிட்டான்.  அவள் கைகள் தானாக உயர்ந்து அவனை இறுக்கி தன்னோடு அணைத்துக் கொண்டன.  இருவரும் சேர்ந்து மெல்ல ஓடைநீரில் இறங்கினர்.  இருவரின் தலை மட்டும் நீருக்கு வெளியில் இருந்தது.   அவள் ஆடைகளை ஒவ்வொன்றாக அவன் களைய முற்பட்டபோது, பெண்மைக்கே உரிய நாணம் தடுத்தாலும், காமம் வென்றது.  இருவர் ஆடைகளும் அருவிக்கரையில் வந்து விழுந்தன.  நீருக்குள்ளாகவே இருவரும் முழுநிர்வாணமாக இறுகத் தழுவி வாயோடு வாய் வைத்து முத்தமிட்டு, ஒருவர் வாய்க்குள் மற்றவர் நாக்கை விட்டு ஒருவர் எச்சிலை ஒருவர் சுவைத்தனர்.  மாறனின் ஆண்மை முழுவதுமாக விரைப்படைந்து, அவள் பெண்மையை முட்டியது.  நீரிலிருந்து அவளை தன் இரு கைகளாலும் தூக்கி வந்து,  அருவிக்கரையின் புல்தரையில் படுக்க வைத்தான்.  

அவள் வெட்கத்தால் கண்ணை மூடிக்கொண்டாள்.  அவன், அவள் அருகே அணைத்தபடி படுத்து, அவளை நெற்றிமுதல் பாதம் வரை முத்தமிட்டான்.  அவள் முலைகளில் கைகளால் தடவினான்.  அவள், அவன் கையை தடுத்துப் பிடித்தாள்.  அவன்,  அவள் இதழ்களில் மென்மையாக முத்தமிட்டதும், அவள் பிடி தளர்ந்தது.   அவள் முலைகளை இதமாக பிசைந்தான்.  அவள், அவன் தலையை பிடித்து இழுத்து தன் மார்போடு அழுத்தினாள்.  அவன் தன் நாக்கால் அவள் முலை முழுவதும் தடவிக் கொடுத்தான்.  வைசாலிக்கு காமம் உச்சத்தில் ஏறியது.  முலைக்காம்பை அவன் வாயில் கவ்வி சுவைத்தான்.  அவளுக்கு இன்பம் தாளாமல் அவனை இறுகத் தழுவினாள்.  அவன் மெல்ல கீழே வந்து, அவள் பெண்ணுறுப்பில் நாக்கால் வருடினான்.  அவள் இப்படியும் அப்படியும் புரண்டாள்.  அவன், தன் இரு கைகளாலும் அவள் பெண்மையின் இதழ்களை விரித்து,  தன் நாக்கை அவள் பெண்ணுறுப்பின் பிளவில் விட்டு நக்கினான்.  வைசாலிக்கோ, வானத்தில் பறப்பதுபோல் இருந்தது.  அவன் நக்க நக்க, அவள் பெண்மையில் காமநீர் ஊற்றுபோல் வழிந்தது.  அவளுக்கு இன்பம் தாளாமல் உச்சமடைந்தாள்.  அவன் தலையை பெண்மையிலிருந்து தள்ளிவிட்டாள்.  

அவன், அவள் மேல் பரவினான்.  அவன் ஆண்மை, அவள் தொடையில் புரண்டது.  அவள் மேல் படுத்து, அவள் வாயைக் கவ்வியபடி,  இரும்புத் தடி போல் விரைத்திருந்த தன் ஆண்மையின் நுனியை அவள் யோனி துவாரத்தில் மெல்ல நுழைத்தான்.  கொஞ்சம் நுழைந்தவுடனே வலிக்க ஆரம்பித்தது வைசாலிக்கு.   "ம்ம்....வலிக்குது", என்று முனகினாள்.  அவன் அதற்குமேல் நுழைக்காமல்,  அவள் முலைக்காம்பை வாயில் கவ்வி குதப்பினான்.  இன்னொரு முலையை ஒரு கையால் இதமாக பிசைந்தான்.  அவள், தன் கைவிரல்களை அவன் விரல்களுடன் கோர்த்துக் கொண்டாள்.  சற்று நேரத்திற்குப் பிறகு அவளே அவன் முதுகில் கைபோட்டு தன்னுடன் இறுக்கினாள்.  அவன் மீண்டும் மெல்ல மெல்ல அவளுக்குள் நுழைந்தான்.  கன்னிச்சவ்வு கிழிந்து வழிவிட்டது.  அவள் கண்களிலிருந்து கண்ணீர் வழிந்தது.  அதை தன் இதழ்களால் துடைத்தான்.  

"வைசாலி",

"ம்ம்",

"வைசாலி", 

"ம்ம்..",

"வலிக்குதா?",

"ம்ஹூம்...", என்ற முனகலுடன் அவனை மேலும் இறுக்கினாள்.  அவன் இயங்க ஆரம்பித்தான்.  இதமாக பதமாக அவளுடன் உடலுறவு கொண்டு, தானும் இன்பமடைந்து அவளுக்கும் இன்பத்தை வாரி வழங்கினான்.  இருவரும் இதழ்களை கவ்வி எச்சில் சுவைத்தபடி உடலுறவு கொண்டனர்.  4 நிமிடம் இயங்கிய மாறன்,  தன் ஜீவநீரை வைசாலியின் யோனிக்குள் பாய்ச்சிவிட்டு அவள்மேல் சாய்ந்தான்.  இருவரும் அணைத்தபடி படுத்திருந்தனர்.  அன்று இருட்டுவதற்குள் மேலும் இரண்டு முறை உறவு கொண்டனர்.  பிறகு அருவியில் குளித்துவிட்டு, பிரியாவிடை பெற்றனர்.  அடுத்த பௌர்ணமியன்று, பூசாரி கடம்பன் தலைமையில் மாறனுக்கும் வைசாலிக்கும் திருமணம் நடந்தது.  மலைவாசிகள் அனைவரும் கூடி மணமக்களை வாழ்த்தினார்கள். 

இந்த சம்பவத்தை மனசுக்குள் அசைபோட்ட காத்தாயி, ஆண்வாடை படாமல் ஆசையே இல்லாமல் இருந்த வைசாலி,  மாறன்மேல் ஆசைப்பட்டு திருமணம் செய்துகொள்ள,  பூசாரி கடம்பன்தான் காரணம் என்றும், அவனிடம் வசியப்பொடி வாங்கிதான் மாறன் வைசாலியை மயக்கினான் என்பதையும் யூகித்துக் கொண்டாள்.   அவளும் மலைவாசிதானே, கடம்பனுக்கு முன் காத்தாயியின் தந்தைதான் கோயில் பூசாரியாக இருந்தார்.  அவர், மலைவாசி இன தம்பதிகளுக்குள் பிணக்கு ஏற்பட்டால்  வசியப்பொடி கொடுத்து இணக்கத்தை ஏற்படுத்துவார்.  அதனால் அவளுக்கும் வசியப்பொடி பற்றி தெரியும்.  அவர் இறந்தபின் கடம்பன் பூசாரியானான். இப்போது கடம்பனுக்கு வசியப்பொடி கிடைத்துள்ளதை தெரிந்துகொண்ட அவள்,  அதை வாங்கிச் சென்று லீலாவதியிடம் கொடுத்து,  ஜெயராமை மயக்கி,  மீண்டும் லீலாவதியுடன் அவனை சேர்த்து வைக்க முடிவு செய்தாள்.  அடுத்த நாள் காலை எழுந்து குளித்ததும், நேராக கோயிலுக்குச் சென்ற காத்தாயி,  காத்தவராயனை வணங்கிவிட்டு, பூசாரி கடம்பனின் காலில் விழுந்து வணங்கினாள்.  அவளை ஆசீர்வதித்த கடம்பனிடம், லீலாவதியின் துயரத்தைச் சொல்லி,  அவளுக்கு வசியப்பொடி கொடுத்து உதவும்படி காத்தாயி கேட்டுக் கொண்டாள்.  அடுத்த நாள் வரச்சொன்ன கடம்பன், அவள் கோயிலுக்கு வருவதற்கு முன்பே, பீடத்தில் இருந்த குடுவைகளை எடுத்து,  காம வீரியப்பொடியையும் ஆண்பெண் வசியப்பொடியையும் மட்டும் சிறிது சிறிது எடுத்து, பொட்டலம் கட்டி வைத்துவிட்டு, குடுவைகளை பீடத்தின் உள்ளே பத்திரப்படுத்தினான்.  அவள் வந்ததும், இரண்டு பொட்டலங்களையும் காத்தாயியிடம் கொடுத்தான்.

"ந்தா புள்ள, இத வேற யாரு கேட்டிருந்தாலும் தந்திருக்க மாட்டேன். ஒன் அப்பாரு இந்த கோயில் பூசாரியா ரொம்பநாள் நம்ப சாமிக்கு பூஜை பண்ணிருக்கார்.  எனக்கும் அவர்தான் குருவா இருந்து, இந்த மூலிகைகளை அடையாளம் காட்டிக் கொடுத்து, நம்ப சனங்களுக்கு நல்லது செய்யச் சொல்லிட்டுப் போனார்.  இதுவரைக்கும் இந்த மூலிகையெல்லாம் நம்ம வனத்தைவிட்டு எல்லைதாண்டிப் போனதில்ல.  இது நகரத்து சனங்ககிட்ட கெடச்சா வேண்டாத விளைவுகள்லாம் ஏற்படும். அப்பறம், இந்த மூலிகைங்கள அடையறத்துக்காக அவங்க நம்ப வனத்துமேல படையெடுத்து வந்து வனத்தையே தரைமட்டமாக்கிடுவாங்க. என் குரு மகள்ன்றதனால இத ஒனக்கு குடுக்கறேன்.   இத உபயோகப்படுத்தற விதம் தெரியுமில்ல. அந்த பொம்பளைக்கு (லீலாவதிக்கு) சொல்லிக்குடுத்துடு. ஜாக்கிரத", என்று சொல்லி பொட்டலங்களை கொடுத்தான் கடம்பன்.   அதை வாங்கி இடுப்பில் சொருகிக்கொண்டு, கடம்பனை கும்பிட்டுவிட்டு தன் குடிசைக்கு போனாள் காத்தாயி.  அடுத்த நாள்......

காத்தாயி  அவள் மகனை நோக்கி கதை நகர்கிறதோ?

[omprakash_71]

மிகவும் அருமையான பதிவுக்கு நன்றி நண்பா நன்றி

[Muralirk]

அறுமையான பதிவு சுவாரஸ்யமான பதிவு வேகமாக பதிவு செய்ததற்காக வாழ்த்துக்கள் தொடரட்டும் உங்கள் எழுத்து வடிவம் நன்றி நண்பரே