Adultery வெங்குகை மலை

[Ivalthendral]

வெங்குகை மலை - 2

பல்லக்கு மெல்ல மேற்கு திசை நோக்கி நகர, பிரயாணம் மட்டுமே 2 நாட்களை கடந்திருந்தது, சித்திராபுரி அரண்மனை ஓவியத்தை முடித்த போது ஏற்பட்ட உடல் சோர்வு குறைய இந்த பயணம் உதவியாய் இருந்தது,

பல்லக்கில் சென்று கொண்டு இருந்தபோது இவளுக்கு காற்றில் நல்ல மூலிகை வாசம் வீசியது, அதுவே அந்த அழகிய வென்குகை மலைதொடரை நெருங்கி விட்டோம் என கூறுவது பொல் இருந்தது, 

மலையை நெருங்க நெருங்க அந்த மூலிகை வாசம் ஒரு விசித்திர நெடியாய் மாறுவதை உணர்ந்தாள் உடனே தன் கையில் உள்ள சிறு பையில் இருந்து கொஞ்சம் கரி துகள்களும் ஒரு சில வேர்களையும் ஒன்றாய் கையாலேயே கசக்கி சிறிது சுரகுடுவையில் இருந்து நீரை ஒரு துணியில் ஊற்றி அதை கையில் கசக்கிய மூலிகையோடு சேர்த்து தன் மூக்கில் கட்டி கொண்டாள். 

இப்போது அந்த நெடி இவளை ஒன்றும் செய்யவில்லை, சற்றே பெருமூச்சு விட்டு பல்லக்கில் சாய, பல்லக்கு நடுங்கி ஆடியது… ஐயோ "இவர்களை எச்சரிக்க மறந்தோமே" என்று நினைத்த மாத்திரத்தில் பல்லக்கு குடைசாய்ந்து தரையில் பொத்தென்று விழுந்தது..  உடம்பில் ஆங்காங்கே சிராய்ப்பு காயங்களுடன் கீழே விழுந்த மோகினி மெல்ல தடுமாறி எழுந்து சுற்றி முற்றி பார்த்தால்… சுற்றி எங்கும் சடங்களை போல சில வீரர்களும், சில சில அசைவுகளோடு சில பேரும் மயங்கி கிடந்தனர், இவள் ஒன்றும் புரியாது சுற்றி முற்றி பார்த்தால், அங்கே சில மூலிகை செடிகள் பாதையை சுற்றி வளர்ந்திருப்பதய் அறிந்து.. இது என்ன என்று யோசித்தவள் அங்கே மயங்கி கிடந்த ஒரு ஒரு வீரனின் கத்தியை கொண்டு அதை மிகவும் சிரமப்பட்டு வெட்டி எறிந்தால் .  

பாவம் மோகினி வெறும் மைதூறிகையும் ஆண்களின் உரலையும் மட்டுமே பிடித்து பழகிய கைகள் வாள் சுழற்ற சிரமபடதானே செய்வாள், ஒரு வழியாய் அங்கே உள்ள அந்த விசித்திர மூலிகை செடியை ஒவ்வொன்றாய் வெட்டி வீழ்த்த அவள் பிஞ்சு மேனி வியர்த்து வழிந்தது… அவள் நகைகளும் பட்டாடைகளும் அவள் மேனியை உருத்த, தன் படைகளை எழுப்பும் முன்பே ஆடையை மாற்ற யோசித்து… 

நடு வீதியில் தன் நகைகள் சீலை எல்லாம் அவிழ்த்து எறிந்தால்… வெறும் தேகமாய் பல ஆண்கள் மயங்கிய பொது இவள் நிற்க, யாரேனும் இந்த காட்சியை தொலைவில் இருந்து கண்டால் இவளை ஓத்து ஒரு கும்பலே கஞ்சிவற்றி துவண்டனர் என்று நினைப்பார்கள் என மனதிற்குள் எண்ணி சிரித்துகொண்டாள்.. தன் பணிப்பெண்கள் சுமந்து வந்த பெட்டியில் இருந்து மேனி உறுத்தாத ஒரு தறி புடவையை எடுத்து உடம்பில் அழகாய் சுற்றிகொண்டாள்.. 

இதற்குமேல் இவர்கள் தன்னை பின் தொடர்ந்தாள் உயிர் இழக்க கூட நேரிடும் என உணர்ந்த அவள் அங்கே ஒரு ஓலை கீற்றில் இந்த பயணத்தை தானே தனியாய் மேற்கொள்வதாகவும் வீரர்களும் சேவகர்களும் வீடு திரும்புமாறு எழுதி வைத்து விட்டு மயக்கம் கலைந்த பின் அவர்கள் அருந்த சிறிது நீரையும் ஒரு குவளையில் அவர்கள் அருகில் வைத்தவள், தனக்கு தேவையான ஓரிரு சீலை மற்றும் சிறிது மூலிகை, கொஞ்சம் ஓவிய தூரிகைகள் மட்டும் எடுத்து ஒரு சிறிய பையில் போட்டு கொண்டு நடக்க ஆரம்பித்தாள். 

சிறிது தூரம் நடந்தவள் தன் மூக்கில் கட்டிய அந்த துணியை கழற்றி தன் பையில் வைத்துகொண்டு மேலே அண்ணாந்து பார்த்தால். புதிய ஒரு பயணத்திற்கு அவளை அந்த வெங்குகை மலை வரவேற்பதை பொல உணர்ந்தாள்.. 

இதுவரை பளிங்கிலும் கம்பலத்திலும் மட்டுமே பதிந்த கால்கள், பல அரசனின் மார்பு முடியை இழுத்து விளையாடிய பாதங்கள் பயங்கரமாய் நொந்தன.. என்ன மலை இது இப்படி செங்குத்தாய் இருந்தால் எப்படி ஏறுவது என சிந்தித்தவாறே தான் கடந்து வந்த பாதையை நோட்டமிட அது வெறும் அறை காதை துரம் கூட இருந்திரவில்லை.. என்ன கொடுமை என அங்கே உள்ள மரத்தில் சோர்வாய் சாய்ந்து மரத்தின் உச்சியை பார்க்க அதில் எதோ ஒரு பெரிய உருவம் தென்பட்டது, அச்ச்தில் இவளோ வீரிட்டு கத்த… உடனே அந்த உருவம் தரையில் குதித்தது, "அம்மா அம்மா பயப்படாதே நான் இந்த ஊரின் காவலன், என் பெயர் முருகன்" என்றது அந்த உருவம்.

இவளோ குதித்த உருவம் மனிதன் என்பதை அவன் பேசி முடித்தும் நம்பவில்லை எதேனும் பூதமா குரங்கா என குழம்பிதான் போயிருந்தாள், "என்னமா இன்னும் என்ன நம்பல போலயே, பாரு எனக்கு கால் எல்லாம் இருக்கு.. நான் பேய் இல்லமா, என்ன நம்பு" என அவன் எதர்தமாய் கூற இப்போது தான் அவள் தொலைத்த மூச்சு அவளுக்கு கிடைத்தது… 

இப்போது தன் மோகினி என்ற கர்வத்துடன் "யாரடா நீ, இங்க எங்க ஊர் இருக்கு இது வெறும் மலை தானே?" என்று அதட்டலாய் கேட்க. "இதானே பொம்பள புத்தினு சொல்றது, நான் எவ்ளோ மரியாதையா உன்ன அம்மானு கூப்பிட்டேன், நீ என்ன வாடா போடானு சொல்லுற பாரு… சரி ஏன் உங்க நாட்டுல எல்லாம் மலைகிராமம் ஒன்னும் இருக்காதா?" என நக்கலாய் கேட்ட படி சிரித்தான்.. இவளோ அந்த அழகிய ஆடவனின் உடற்கட்டை ரசித்து பார்த்த படியே சொன்னால் "நான் எப்போ உனக்கு அம்மா ஆனேன், உன் தகப்பனுக்கு என்னை கட்டி வைக்கும் எண்ணம் வேறா" என கொஞ்சி காமம் தெளிக்க கேட்டாள், 

இவள் அழகிலும் அவள் பேசும் விதத்திலும் சற்று நிலை தடுமாறி போன முருகன் "அடியாத்தி, மோகினியாட்டம்ல மயக்குர, உன் பேர் என்னடி ஆத்தா?" என்றான், அதற்கு அவளோ சத்தமாய் சிரித்தபடி "அதான் நீயே சொன்னியே மோகினினு அதான் என் பெயரு, முருகன் மோகினி பெயர் பொருத்தம் நல்லா இருக்கா" என்று கண் அடித்த படியே கேட்டாள்.. இதற்கு மேல் பேச்சு கொடுத்தால் இவள் என் வேட்டிய உருவி மட்டை உரிச்சாலும் உரிச்சிடுவா என்று "சரி நீ எங்க வந்த இந்த பக்கம் என்ன சோலி" என்றான் இவன். "நான் ஒவியக்காரி, நல்லா நாட்டியம் ஆடுவேன், மருத்துவமும் தெரியும் அதான் உன் பேர் தெரியாத ஊருக்கு சேவை பண்ணிட்டு இந்த மலை உச்சியில் இருக்கும் வெங்குகை கோவில் சுவற்றில் ஓவியம் தீட்ட வந்தேன்" என்றால் மோகினி.. 

"எங்க கிராமம் பேரு பெருஞ்சுள்ளி கிராமம்" என்று முருகன் கர்வமாய் சொல்ல, இம்முறை காடே அதிரும் அளவு பயங்கரமாய் சிரித்தாள் மோகினி "என்னது, பெருஞ்சுண்ணி கிராமம்மா, இது உன் ஊரு பெருமையா இல்லை உன் பூல் பெருமையா" என சொல்லி இன்னும் சிரிக்க பொறுமை இழந்த அவனோ இவளிடம் பேசினால் சரி வராது ஊரு பெரிய மனுஷங்க கிட்ட பேசிக்கட்டும் என்று அவளிடம் "ஆத்தா என் பொறத்தாலயே வா" என்று சொல்லி அவன் வேகமாய் நடக்க ஆரம்பித்தான்.. 
இவளோ அவன் வேகத்திற்கு ஈடு கொடுக்க முடியாமல் ஓடினாள். 

முருகனும் அழகான இளைஞன் தான் வயது ஒரு 20-22 தான் இருக்கும்… இத்தனை அழகான மோகினியை பார்த்தும் பேசியும் அவன் பூல் தூக்காமல் இல்லை, இருந்தும் அதை காட்டிக்கொள்ளாமல் நடக்களானான். மோகினிக்கு இதுவரை இப்படி ஒரு வெகுளிதனமும் ஆண்மையும் ஒரு சேர உள்ள ஆண்மகனை பார்த்ததே இல்லை, முடி இல்லாத தேகம், எதோ கருப்பு பளிங்கு பாறைகளை வெட்டி அதை அழகாய் செதுக்கி இவன் தேகத்தில் ஒட்ட வைத்தது போல அத்துணை அழகான உடற்கட்டு அவனுக்கு.. இருந்தாலும் இந்த மலை ஏறும் போராட்டத்தில் அவளால் அவனை ரசிக்க முடியவில்லை, மூச்சிரைத்தது.. மெல்ல சோர்ந்து ஒரு பாறை மீது அமர்ந்தாள்.


மேலே சென்று கொண்டு இருந்த முருகன் திரும்பி பார்த்த போது இவள் அயர்ந்து அமர்ந்து இருந்ததை கண்டு அவளிடம் இறங்கி வந்தான்.. 
"என்னடி ஆத்தா இன்னும் என் கிராமமே வரல அதுக்குள்ள இப்படி அசந்து போயிட்ட அப்புறம் எப்படி நீ சாமிகுகைக்கு போக போற" என்றான். அவளோ பதில் சொல்ல இயலாமல் "தண்ணி தண்ணி…" என்றால் குரலில் ஒரு தொய்வோடு, அவன் "இன்னும் 2காதை தான் போயிட்டா போதும் அங்க ஒரு சுனை அருவி இருக்கு அங்க இளைப்பாரலாம் இப்போ எழுந்திரி" என்றான். மோகினியோ பாவமான குழந்தை முகத்தோடு "என்னை தூக்கிகிட்டு போவியா" என கைகளை நீட்டி செல்லமாய் கேட்டாள்!!. ஒரு இந்திர பதுமை இப்படி குழந்தையை போல கொஞ்சினாள் என்ன தான் செய்வான் அவன் பாவம். "சரிடி ஆத்தா, கொஞ்ச தூரம் தூக்கி போறேன் சுனைக்கு அப்புறம் நீ நடந்து வா" என்று சொல்லி அவளை தோளில் துண்டை கிடப்பது போல கிடத்தி நடக்க ஆரம்பித்தான்.

முருகனின் முகம் அவள் பிட்டதின் அருகே இருந்தது .. அவள் அடி வயிறு அவன் தோளில் கசங்கியது…. அவள் இரு கொங்கைகளும் அவன் தூக்கி செல்கையில் புவியீர்ப்பு விசையின் காரணமாய் மாராப்பை விட்டு விலகி அவள் தாடையிலே அடித்து பின்பு அவன் முதுகிலும் மத்தளம் வாசித்தது.. மோகினியின் வாசத்தில் அவன் கிறங்கிதான் இருந்தான் பற்றாக்குறைக்கு அவள் கொங்கை இவன் முதுகை அடித்து அடித்து மோகத்தை இன்னும் துண்டியது… இருந்தும் அவன் ஓடுவதை போல மிகவும் வேகமாய் செங்குத்தான மலை மீது தாவி தாவி சென்றான்.. 


அந்த அழகிய சுனை அருவி வந்தது.. ஒரு உச்சியில் ஒரு பெரிய சுனை  இடைவிடாது நீர்சுரக்க அது அருவி போல கொட்டி அங்கு குளம் போல தேங்கி நின்றது, சுற்றி எங்கும் பச்சை நிறம் தெறிக்க, வண்டுகள் பல ரிங்காரமிட, பட்சிகள் அந்த அருவி நீரில் தன் இறக்கையை நனைத்து குதுகளிக்க கதிரவனோ இந்த அடர் வனதில் கொஞ்சம் ஒளியை மட்டும் அந்த குளத்தின் மீது இறைத்து கொண்டு இருந்தான். இதை கண்ட மோகினிக்கு ஆச்சர்யத்தில் கண்கள் விரிந்தது.. எத்தனை அழகிய அரண்மனை குளங்களை பார்த்தவள் இவள் ஆனால் இந்த இயற்கை செய்த குளத்தின் அழகு வேறு எங்குமே இல்லை. இத்தனை நேரம் மோகினியிடம் இருந்த அயர்ச்சி இப்போது சுனையை பார்த்த உடனே இல்லை, துள்ளி குதித்து, கன்னத்தில் கை வைத்தபடியே ஆச்சர்யத்தில் ஆனந்த கூச்சலிட்டாள், 


இதுவரை முருகனுக்கு அவள் மேல் இருந்து கொஞ்ச நஞ்ச தயக்கமும் இப்போது மறைந்து போனது… "ஆத்தா நீ போய் குளிச்சுட்டு வா நா காவலுக்கு நிக்குறேன்" என்றான் முருகன். அவளும் ஆடையை கழட்ட போக "ஆத்தா அப்படியே குளி அதான் நான் நிக்குறேன்ல" என்றான்.
"ஏன் கழட்டி போட்டு குளிக்க போனா நீ என்னை முழுங்கிடுவியா" என்ற படியே அவள் மாராப்பை நழுவ விட அவள் எடுப்பான முலை முருகன் கண்களுக்கு விருந்தாய் அமைந்தது,  இவ்வளவு அழகான முலையை அவன் பார்த்ததே இல்லை இரு காம்புகளும் சாம்பல் நிறத்தில் அழகாய் துருத்தி நின்றது, ஆடையை கழட்டிய பின்னும் தொங்கி விழாமல் அதே இடத்தில் அப்படியே பாறையில் உறைந்த பனி போல இறுகி நின்றது… அவன் கைகள் எட்டிய தூரம் என்றாலும் அவனால் அதை பிடிக்க மனம் ஏனோ தடுத்து. "இல்ல குயிலி பாவம்" என்று அவனுக்கு அவனே சமாதானம் செய்து கொண்டான். அந்த இடைவேளையில் அவள் முழு அம்மணமானாள், "சரி நீயும் வா குளிக்க" என்றால் மோகினி, "இல்ல ஆத்தா நீ குளி நான் நிக்குரே……ன்" என்று சொல்லி முடிக்கும் முன்பே அவனை தண்ணீரில் தள்ளினாள் மோகினி, பிறகு இவளும் குதித்தால் "என்னடி ஆத்தா இப்படி பண்ற"தண்ணீரை அவள் முகத்தில் அடிக்க அவளும் பதிலுக்கு நீரை அடிக்க விளையாட்டு மெல்ல காமம் கக்க அவர்கள் குளியல் தொடர்ந்தது, 

நீரின் குளிர்ச்சியும் அவள் அம்மண அழகும் இவன் கருங்காலி குஞ்சை முறுக்கியது, அதை கண்ணாடி போல தெளிவான நீரில் கண்ட மோகினி அவன் வேட்டியை தளர்த்தி அவன் ஆணுறுப்பை கையில் நீவினாள், 
இப்போது அவள் கை பட அது இன்னும் சீறியது, தன் பெண் உறுப்பு அவன் கொட்டையை உருசுவது போல நெருங்கி நிற்க இவர்கள் இருவர் வயிற்றின் இடையே அவன் உறுப்பு நெளிந்தது.. "இப்போ புரியுது உன் ஊருக்கு ஏன் பெருத்தசுண்ணினு பேர் வச்சாங்க" என்று சொல்லி நகைத்த படியே அதை மேலும் உருவி விளையாடினால். இத்தனை நேரம் பொறுமை காத்த முருகனின் கைகள் மோகினியின் முலையின் மேல் படரியது… அவன் மெல்ல அதை தடவி நசுக்கி பார்த்தான். மிருதுவாகவும் அதே நேரம் கல்லை போல உறுதியாகவும் இருந்தன அவள் முலைகள்.. முருகன் தன் விரலை அந்த மார் காம்பின் மீது வைத்து தடவிய படியே அதை அழுத்தி பிடித்து திருக, மோகினியின் முகம் சுகத்தில் படபடத்தது கண்களை மூடி உதட்டை சுழித்து மிகவும் மென்மையாய் முனங்கினாள், அவள் அழகில் உண்மையிலேயே தன்னிலை மறந்தான் முருகன், அவள் கண்ணைதை கைகளில் ஏந்தியபடி அவள் செவ்விதழை கவ்வி சுவைத்தான், சுகந்தம் மணக்கும் அவள் வாய் முருகனின் வாயோடு சில நாலிகை பிணைந்தது… மோகினி கை வேலையை நிறுத்தாமல் உருவி எடுக்க, அவளின் முயற்சி பலனாய் முருகன் மேனி சிலிர்த்தது.. அவன் விந்தை சிந்த போகிறான் என உணர்ந்த மோகினி நீருக்குள் கழுத்தளவு இறங்கி அவள் கொங்கைகள் மத்தியில் அவன் சுண்ணியை வைத்து வேகமாகப் உருவினாள், அவன் சற்பமும் தண்ணீருக்கு அடியில் இவள் மார்பில் தன் நஞ்சை கக்கியது சிறு துளிகள் தண்ணிரை கிழித்து அவள் முகத்தில் வந்து அடிக்க மோகினி முகத்தில் அப்படி ஒரு முறுவல், "என்ன இதான் எனக்கு நீ காவல் செய்யும் லட்சணமா" என கேட்க மோகினியின் போதையில் இருந்து மீண்ட முருகன் ஒரு குற்ற உணர்ச்சியில் நின்றான், அதை அறிந்த மோகினி "அவன் கன்னத்தை எந்திய படி என்ன" என்றால். "ஒன்னுமில்ல நான் என் குயிலிக்கு துரோகம் பண்ணிட்டேன்" என்று தளர்ந்தான், "யார் அவள், என்ன துரோகம் இதில்" என மோகினி வினவ. "அவ என்ன கட்டிக போற புள்ள அவளுக்கு தான் என் ஆண்மையினு இத்தனை நாள் இருந்தேன் இன்னைக்கு இப்படி பண்ணிட்டேன்" என உடைந்தே போனான். எத்தனையோ ஆண்கள் அவர்கள் மனைவிக்கு தெரிந்தும் தெரியாமலும் தன்னை புணர்ந்த பின்பு பெருமை மட்டுமே அடையும் ஆண்மையை கண்ட மோகினி முதல் முறை இன்னும் திருமணம் செய்யாத பெண்ணிர்க்காக எங்கும் ஆண்மையை கண்டு சற்றே மனம் இலகினால், அவன் கைகளை பிடித்த படி "நீ தப்பு எதுவும் பண்ணல, சுயஇன்பம் பண்ணாத நினச்சு இத விட்டுடு" சொல்லி அவன் முகத்தை குனிந்து நோக்கினால். ஆனால் முருகன் முகம் தேறவில்லை, சரி இதுக்கு மேல் பேசினால் இன்னும் மனகசப்பு என உணர்ந்த மோகினி தன்னை சுத்தம் செய்து கொண்டு அருவியில் நனைய ஆரம்பித்தாள், அவள் தேகம் போல அவள் மனமும் மின்னியது நம் கண்களுக்கு. 

சூரியன் மேற்கை நோக்கி இறங்க "ஆத்தா இன்னும் கொஞ்ச நேரத்தில இருட்டிடும் வேகமா என் கிராமத்திற்கு போகலாம் வா" என முருகன் அழைக்க மோகினியும் உடையை அணிந்து கொண்டு புறப்பட்டாள், இம்முறை அவள் அவனை தூக்க சொல்லவில்லை அவளே மெதுவாய் மலை ஏற ஆரம்பித்தாள்.


கதிரவன் இன்னும் கீழ் வானம் தொடும் முன்பே இங்கு இருட்டி போனது, குளிர் தென்றல் அவர்களை புத்துணர்ச்சி செய்ய.. அவர்களும் சரியாய் பெருஞ்சுள்ளி கிராமத்தை அடைந்தனர்.

-- இவள் தென்றல் (?@ivalthendral)

[Sironmoney]

செம்மை தென்றல்!!

[Its me]

மிகச்சிறப்பு..

[0123456]

super bro

[omprakash_71]

மிகவும் அருமையான பதிவுக்கு நன்றி

[sureslove]

அற்புதம்.. உவமைகள், வர்ணனைகள் காமம் கொப்பளிக்க மிக தெளிவாக உள்ளது.. எத்தனையோ வரலாற்று நாவல்கள் படித்துள்ளேன்.. ஆனால் காம நாவலில் புதிதாக உணர்கிறேன் காமத்தின் புது அடையாளமாய்.. அடுத்த பதிவிற்கு காத்திருக்கிறேன்.. நன்றி ..

[Yesudoss]

superb one

[Roudyponnu]

வெகு சிறப்பாக எழுதியுள்ளார்

[Ivalthendral]

வெங்குகை மலை

பகுதி - 3

(இப்பகுதி கதையை நகர்த்த சிறிது காமத்தை தியாகம் செய்துள்ளேன், அடுத்த பகுதியில் அதை ஈடு செய்ய மோகினியை அடையாளம் காண்போம்)

முருகனும் மோகினியும் அந்தி சாயும் முன் பேருஞ்சுள்ளி கிராமத்தை வந்தடைதனர், அழகிய சின்ன கிராமம் அது.. ஒரு 10-20 மண் குடிசை பணை ஓலைகளை கொண்டு கூரை நெய்யபட்டு அழகாக இருந்தது, ஆங்காங்கே மலை ஆடுகளும், கோழிகளும் மேய்ந்த வண்ணம் இருந்தன, நெருங்கிய மரங்கள், கிளைகளில் அணிகள் என அனைத்தையும் ரசித்தபடி வந்தவள், முருகன் முகம் சலனபடுவதை பார்த்து என்ன என்று வினவினாள்.. 

முருகன் ஒரு வித குழப்பத்துடன் "எங்க ஊருல யாரையுமே காணும், இந்நேரம் கோழி கூடைக்குள்ள போன மாதிரி எல்லாரும் குடிசைக்கு உள்ள கிடப்பானுவலே" என்ற கேள்வியோடு மெல்ல ஓடலானான். மோகினி அவன் சொன்னதை கேட்ட பின்புதான் ஆமாம் இங்கே யாரும் மனிதனே இல்லயே, அணில் வரை கவனித்த நாம் அதை எப்படி மறந்தோம் என்று யோசித்த படியே நடக்க, மெல்ல மெல்ல முருகனின் ஓட்டம் வேகம் பிடித்தது. 

மோகினிக்கோ நல்ல பசி, காலை அந்த சேவகன் சமைத்த உணவை உண்டது, இப்பொழுது அந்தியே சாய்ந்து விட்டது, பாவம் அவள் கொடி இடை மேலும் நலிந்தது. இருப்பினும் தனியாக இருக்க அஞ்சி முருகனை விரட்டி சென்றால். 

அங்கே ஊரில் உள்ள ஒரு பெரிய ஆலமரத்தில் அந்த மொத்த சனமும் சற்றே சலசலப்புடன் கூடி நின்றது. முருகன் கூட்டத்தை விளக்கி வேகமாய் செல்ல மோகினி அங்கே ஒரு பெரியவர் மயங்கியவன்னம் இருப்பதையும் அவரின் தலை அருகே ஒரு இளம் பெண் அமர்ந்து அழுத வண்ணம் தன் சீலை முந்தியால் அந்த பெரியவருக்கு விசிரிக்கொண்டே அமர்ந்து இருந்தாள். 

மோகினிக்கும் ஏதோ இளக்கம் வர உடனே அவளும் சட்டென மான் போல ஓடினாள். முருகன் அந்த பெரியவர் அருகில் சென்றதும் அவர் அருகில் அமர்ந்து இருந்த பெண்ணை பார்த்து "என்ன குயிலி என்ன ஆச்சு, நம்ம பெருசுக்கு" என்று வினவ "தெரியல மாமா, எதோ வேசக்கடி போலயே, நாங்களும் எல்லாம் பண்ணி பார்த்துட்டோம் உடம்புல பாம்பு பல்லு தடமே இல்ல, தெளு கொடுக்கும் இல்ல" என்று குயிலி அழுக முருகனும் செய்வது அறியாது முழித்தான் பிறகு எதோ யோசனை வந்தவனாய் "ஆமா நம்ம மருத்துவச்சி பவள கிழவிய கூப்பிட்டு வரவா" என கேட்க, அதற்கு குயிலி "இல்ல மாமா கிழவி கோட்டையூர் வரை போயிருக்காம், அங்க இருந்து வரவே 3 நாள் ஆவுமே" என கூறிய படியே "மாமா பெருசு நம்மள விட்டுடு போக போவுது" என கதறி அழ. துரிதமாய் செயல் பட ஆரம்பித்தாள் மோகினி. 

மோகினி உடனே சென்று பெருசு உடலை சோதிக்க அனைவரும் அவளையே கண்டு கிசுகுதனர், குயிலியோ என்ன நடக்கிறது என்று புரியாமல் அழுத வண்ணம் இருக்க, முருகனோ "ஆத்தா, உனக்கு வைத்தியம் தெரியுமா" என சந்தேகமாக கேட்க, ஒரு ஏளன பார்வையை மட்டும் பதிலாய் தந்தால் மோகினி. அந்த பெருசு உடலில் இரத்தம் உறையாமல் சூடேருவைதை கண்ட மோகினி இது ஊரும் பூச்சி கடித்தது அல்ல என கூற, அனைவருக்கும் குழப்பம், அந்த கூட்டத்தில் ஒருவன் கேட்டே விட்டான் " யம்மா, காட்டுக்கு உள்ள வேற என்ன விஷம் இருக்க ஜந்து இருக்கு, பறக்கும் பூச்சிக்கு விஷம் அவ்வளவு இருக்காதே" என்றான். 

மோகினி அவனுக்கு பதில் சொல்லும் மன நிலையில் இல்லை, அந்த பெருசு கட்டிய வேட்டியை சோதிக்க அதன் உள்ளே ஒரு சிறிய சிப்பி இருந்தது, அதை மெதுவாக எடுத்த அவள், முருகனிடம் அவள் வேட்டியை முழுவதுமாய் அவிழ்க்க சொல்ல, முருகன் தயங்கினான், இம்முறை மோகினி மீண்டும் சொன்னால் ஆனால் அது ஒரு வித உத்தரவு போல வர, முருகன் அவள் சொல்லுக்கு கட்டுபட்டவனாய் அவர் வேட்டியை கழட்டினான். கருத்த மேனி, நரைத்த முடி, சற்றே பெருத்த வயிறு, பெரிய மீசை சரி வர வளராத தாடி, இவைதான் அவரை வயதனவனாக காட்ட அவர் ஆணுறுப்பு அவரினி உள்ளதின் இனிமையை சொன்னது. ஆனால் மோகினி கண்ணோ அவர் இடுப்பை சுற்றி உற்று நோக்கி தேட, அங்கே சிறிய முள் குத்தபட்டு இருந்தது. அதை லாவகமாக தன் பற்களால் கடித்து இழுத்தவள், தன் வாயில் எங்கும் படாமல் அதை ஒரு ஓரத்தில் துப்பி எறிந்தால். 

பிறகு அவருக்கு தேவையான மூலிகையை மோகினி சொல்ல வேகமாய் விரைந்தாள் குயிலி மற்றும் அவள் தோழிகள். அதனையும் கொண்டுவரப்பட, மோகினி அதை ஒரு கையளவு உள்ள குளவி கல் கொண்டு ஒரு சிறிய உரலில் இடித்து கசாயம் எடுத்தவள் எதோ யோசிதவலாய் திரும்பி முருகனிடம் தான் சாப்பிட உடனே எதாவது வேண்டும் அதுவும் உடனே என்றாள். "ஆத்தா இத மட்டும் பாத்து விடு உனக்கு நான் கோழி அடிச்சு விருந்தே வைக்கிறேன்" என்றான். "புரியாம பேசாத முருகா, உடனே கொடு வா என சொல்லிய மோகினி அங்கிருந்து வேறு எதோ ஒரு மூலிகை தேடி ஓடினாள்.

முருகன் குழம்பி நிற்க, குயிலிக்கு காலம் தாழ்த்த உடன்பாடு இல்லை, மேலும் அவள் மோகினியை முழுதாய் நம்பி இருந்தாள், ஆக சிட்டாய் பறந்து ஒரு பெரிய மண் கலயம் நிறைய தான் செய்த கேப்பை களியை, மலை தேன் விட்டு சிறிது கருப்பட்டியும் வைத்து  குயிலி கொண்டுவர ஒரு மூலிகை மென்று வேக வேகமாய் தின்று கொண்டு இருந்த மோகினியிடம் இந்தாங்க அக்கா என நீட்டினாள் குயிலி, ஒரு புன்னகையோடு அதை வாங்கிய மோகினியோ கிடு கிடு என குயிலி கொடுத்த உணவை உண்டு தீர்தால்.. 

நேரம் தாழ்த்த விரும்பாத மோகினி தானே அந்த உணவு களையத்தை கழுவ ஒரு சட்டியில் இருந்த நீரை ஊற்றி ஆரம்பிக்க முருகன் எரிச்சல் அடைந்து மோகினியின் "எதாச்சும் சொல்லிட்டு பண்ணு ஆத்தா சும்மா நிக்க பயமா வருது" என்றான். அவன் பேசி கொண்டு இருந்த வேளையிலே குயிலி வேகமாய் அந்த கலயத்தை கழுவி இருந்தாள். அதை வாங்கிய மோகினி தன் மார்பை எடுத்து வெளிய விட்டவள் முருகனிடம் தன் மார்பை கசக்குமாறு கூற, குயிலி அதிர்ச்சியில் உறைந்தாள், முருகன் நிலைமையோ பாவம், மோகினியிடம் கோபம் கொள்வதா, இல்லை மோகினி இழுக்கும் குழப்பம் தாங்காது நிற்கும் குயிலியை சமாளிப்பதா என குழம்பியவன் "என்ன ஆத்தா இதெல்லாம்" என கெஞ்சும் பாணியில் கேட்க, மோகினியோ "அந்த பெரியவர் பிழைக்க வேண்டாமா" என கேட்க. குயிலி முருகனை அதட்டி மோகினியின் மாரை கசக்க சொன்னால். 

முருகனும் சற்றே பலம் கொண்டு கசக்க மோகினி மார்பில் பால் ஊறியது, அது மெல்ல மோகினி கையில் இருந்த களயத்தை நிறைக்க,போதும் என கூறியவள் இப்போது மீண்டும் அந்த ஆலமரம் நோக்கி ஓடினாள் அங்கே அரைத்து வைக்க பட்ட மூலிகை எடுத்து அந்த பாலில் கலந்து. மயங்கி இருக்கும் பெரியவரை தன் மார்பில் கடத்தி தன் பாலை அவர் வாயில் ஊற்றினாள்.. 

சில நிமிட தாமதங்களில் பெருசு கண் முழித்தார், அந்த ஊரே மோகினியை பாராட்ட, அம்மண தோற்றம் கொண்ட பெருசு வேட்டியை சரி செய்து கொண்டே மோகினியின் உருவத்தை பார்க்க அவர் அப்படியே உறைந்து போனார். 

அந்திவானம் இருள் சும்மக்க, அதை காண முடியாது இக்கிராமம் சற்றே ஒளி சுரந்தது. குயிலியின் குடிசையுனுள் மோகினி, குயிலி, பெருசு என எல்லோரும் அமர்ந்து இருக்க முருகன் மோகினியின் பிரயாண கதையை அத்தனை அழகாய் சொல்லிக்கொண்டு இருந்தான், மோகினியே அவன் சொல்வதை அவ்வளவு ரசித்து கேட்டபடி இருந்தாள், எல்லாம் சொன்ன முருகன் அந்த சுனை குளியலை மட்டும் சொல்லவில்லை. ஓருவாராய் முருகன் கதை சொல்லி முடிக்க குயிலி ஆசையுடன் "அவ்வளவு தானா அக்கா வந்த கதை" என கேட்க. மோகினியும் பதிலுக்கு "ஆமா, அவ்வளவுதானா??, எதேனும் மறந்து விட்டீர் போலும்" என சொல்லிக் கொண்டே தன் மாராப்பை சரி செய்வது போல பாவனை செய்ய முருகன் கலகலத்து போனான். 

இதை அறியாத குயிலி "சரி அந்தி சஞ்சுபுட்டு, சீக்கிரம் படுத்தா தான் இராவுக்கே எழும்ப முடியும்" என கூறி விட்டு மூங்கிலால் ஆனா ஒரு பாய்யை விரித்து விட்டு மோகினியிடம் கூறினாள்  "அக்கா, உன்கிட்ட நிறைய பேச ஆசையாதா இருக்கு, ஆனா ராவுக்கே எழும்பலனா பெருசு வையும்" என கூறி முகம் சுழித்தாள், மோகினியோ புன்முறுவல் மொய்க்க அவளை பார்த்து " அதுக்கு என்னடி கண்ணே இங்கதான் இருப்பேன் ஒரிரு நாள், நல்லா பேசுவோம்" என கூறி அந்த பாயில் அமர, குயிலி கேட்டாள் "ஒன்னு கேப்பென் கொச்சிக்கிட பிடாது, ஒண்ணிலே ரெண்டு கேக்கணும்" என்றால், மோகினி "சொல்லடி என்ன அது" என கேட்க, குயிலி சுற்றி முற்றி பார்த்து விட்டு மெல்லிய குரலில் கேட்டாள் "நீங்க பச்சுடம்பு காரியா?, உங்க கைபுள்ளை எங்க" என கேட்க , மோகினி சிறிது யோசித்து விட்டு காரணம் புறிந்தவளாய் சிரித்தாள் "ஹாஹா அடியே எனக்கு பிள்ளை இல்ல பிறக்கவும் பிறக்காது, எனக்கு வந்தது மருத்துவ வித்து.. ஒரு சில மூலிகை தின்றாள், பெண் இரத்தம் பாலாய் மாறி முலை கொட்டும் சிறிது நேரம்" என சொல்ல ஆச்சர்யத்துடன் "ஆத்தி எனக்கு தெய்யாதே" என.சொல்ல 

"சரி இரண்டாம் கேள்வி என்ன" என குயிலியின் ஆச்சர்யத்தை உடைத்து அடுத்த கேள்விக்கு தயார் ஆனாள் மோகினி, "அதான் அக்கா!! உம்ம பார்த்த உடனே பெருசு ஏன் அப்படி மிரண்டு போச்சு என குயிலி கேட்க, "அதான் குயிலி எனக்கும் புரியல, இப்போ எழுப்பி கேட்க கூடாது, விஷத்தின் விரியம் குறைய, உடல் தேற அவர் இன்னும் தூங்கனும், நீ சொன்னதை நான் அவரிடமே காலையில் கேட்க வேண்டும் என்று இருந்தேன்" என்றால் மோகினி சாவகாசமாக. "சரி ஆக்கா மூனாம் கேள்வி" என குயிலி ஆரம்பிக்க மோகினியோ இவள் ஆர்வத்தை அடக்க முடியாது என புரிந்தவளாய் தன் கைகளை கொண்டு காதை mudiyavaare தூங்கி போனால்.. பின்னே சிறிது நேரத்தில் குயிலியும் உறங்க, ஊரே உறங்கி போனது. 

நடு சாமத்தில் மெல்ல வீசிய தென்றல் அங்கே எரியும் அகலை அணைத்து போனது. 

விடியல் விடியும். விடை தெரியும்

-ivalthendral (tweet and insta)
- இவள் தென்றல்

[Its me]

தமிழ் என்றாலே அழகுதான்.. அதிலும் கொஞ்சும் கவிதைத் தமிழ் அழகோ அழகு.. அத்தகு தமிழின் அழகை இப்படியொரு தளத்தில் உமது எழுத்துக்களில் காண்பதில் எல்லையில்லா ஆனந்தம் கொள்கிறேன் நண்பரே..

[praaj]

உண்மையில் உங்களை பாராட்டத்தான் வேண்டும். காமம், காதல் என்று இருந்த தலத்தில் ஒரு அருமையான ராஜ்ய கால, காமம், காதல், ரகசியம் உள்ள கதை எழுதியது வாழ்த்துக்கள்.

[omprakash_71]

Semma interesting update bro

[Nesamanikumar]

Nice going friend

[intrested]

அருமை
அழகு
ராஜ கம்பிரமாக
தொடர்ந்து வாருங்கள்

[sagotharan]

ஆகா.. காமமெல்லாம் பறந்து போய்.. அழகு மொழிநடையில் திணறுகிறோம்..

எழுதுங்கள் தொடர்ந்து எழுதுங்கள்..

இதுவே வேண்டுகோள்.

[veeravaibhav]

Super update

[intrested]

இந்த எழுத்து எல்லாம் பாராட்டாம கதை படிச்சா பாவம்...


அருமை அற்புதம் சிறப்பு...

[intrested]

[omprakash_71]

Semma interesting update bro

[Deepak Sanjeev]

Super update