12 కోట్ల డీల్

[utkrusta]

NICE UPDATE

[ramd420]

Superb

[K.R.kishore]

Nice super update

[Indraneel]

“ఇప్పుడు ఎలా ఉంది?” అని శ్వేత అడిగిన ప్రశ్నతో ఈ లోకంలోకి వచ్చాను.

టైం 9:40 అయింది. వాళ్ళు ఎప్పుడు రూమ్ లోకి వచ్చారో నేను గమనించలేదు.
మాధవ్ నా వంక చూసి “కాస్త తగ్గినట్టుగా ఉందే.” అని అడిగాడు.
“చాలావరకు తగ్గింది.” చెప్పాను.
నేను ఇడ్లీ తిని మూడో టాబ్లెట్ వేసుకున్నాను. అదే మత్తు బిళ్ళ. ఆ టాబ్లెట్ వేసుకునేప్పుడు మాధవ్, శ్వేత ఇద్దరూ నా వంక చాలా జాగ్రత్తగా, పరిశీలనగా చూసారు.
రెండు నిమిషాలు కూర్చుని, ఏదైనా అవసరమైతే ఫోన్ చేయమని అతని ఫోన్ నంబర్ శ్వేత కు ఇచ్చి అతను వెళ్ళిపోయాడు.
“ఏమంటున్నాడు?” అతను వెళ్ళిన తర్వాత శ్వేత ను అడిగాను.
“దాదాపు ఓకే.” చెప్పింది.
“ముద్దు పెట్టుకున్నారా?”
“కుదరలేదు. కాని మా బాడీలు, ఆ పార్ట్స్ తో సహా టచ్ అయ్యాయి.” నా వంక చూసి నవ్వి చెప్పింది.
“ఎలా చేసుకుందామని అనుకున్నారు?”
“తనే చెప్పాడు. ఆ స్లీపింగ్ పిల్ ప్రభావంతో నువ్వు నిద్రపోగానే మొదలెడదామని…నువ్వు ఓకేనా?”
“ఓకే.”
“థాంక్ యు డియర్.”
“మరి నెక్స్ట్ ఏమిటి?” ఉత్సుకతతో అడిగాను.
“తెల్లవారు జామున దర్శనానికి మేము ఇద్దరం కలిసి వెళ్తున్నాం.”
“ఎన్ని గంటలకి వెళ్తారు?”
“షుమారు అయిదు గంటలకి.”
“వేడినీళ్ళు చెప్పు. చన్నీళ్ళు పోసుకోలేవు నువ్వు.” ఆవులిస్తూ చెప్పాను. స్లీపింగ్ పిల్ ప్రభావం వల్ల నాకు నిద్ర ముంచుకు వస్తుంది.
“ఆల్రెడీ వచ్చేటప్పుడు వేడినీళ్ళు చెప్పే వచ్చాను.” అంటుండగా తలుపు చప్పుడైంది.
శ్వేత లేచి వెళ్లి తలుపు తీసింది. మాధవ్ డ్రెస్ మార్చుకుని షార్ట్స్, టీ-షర్టు వేసుకుని వచ్చాడు. అతన్ని పరీక్షగా చూసాను. మంచి రంగు. కండలు తిరిగిన శరీరం…ఆ కండల తాలూకు షేపు క్లియర్ గా కనిపిస్తుంది. టీ-షర్టు లో నుంచి విశాలమైన చెస్ట్ కొట్టవచ్చినట్టు కనిపిస్తుంది. కర్లింగ్ హెయిర్…సూపర్ గా ఉన్నాడు. తెలుగు మాట్లాడుతున్నప్పటికీ తెలుగు వాడిలా లేడు.
“ఇప్పుడు ఎలా ఉందండీ?” నా పక్కన కూర్చుని అడిగాడు.
“తగ్గిపోయింది.” ఆవులిస్తూ చెప్పాను.
కళ్ళు మూతలు పడిపోతున్నాయి. వాళ్ళతో మాట్లాడుతూ నాకు తెలియకుండానే నిద్రలోకి వెళ్ళిపోయాను.
ఎంతసేపు అలా నిద్రపోయానో తెలియదు కాని టాయిలెట్ కి వెళ్ళే అవసరం రావడంతో మెలకువ వచ్చింది. వాళ్ళ పని అయిందో లేదో…నేను ఏమైనా వాళ్ళని డిస్ట్రబ్ చేస్తానేమోనని అనుమానంతో కళ్ళు తెరవకుండా యుద్ధం జరుగుతున్న చప్పుళ్ళు వస్తాయేమోనని అయిదు నిమిషాలు ఎదురు చూసాను. ఏ విధమైన సౌండ్స్ లేవు. అంతా నిశ్శబ్దం. నెమ్మదిగా కళ్ళు తెరిచి చూసా. చీకటిగా ఉంది. రూమ్ లో లైట్ వేసి లేదు. బలవంతంగా కళ్ళు నులుముకుని లేచి కూర్చుని మొబైల్ కోసం బెడ్ మీద వెతికాను. దొరకలేదు. కిటికీ అద్దాలలో నుంచి చాలా కొద్దిగా స్ట్రీట్ లైట్ వెలుతురు వస్తుంది. నిద్రలోనుంచి లేవడంతో ఆ కొద్ది వెలుతురుకే రూమ్ అంతా క్లియర్ గా కనిపిస్తుంది. బాత్రూం కి వెళ్ళడానికి మంచం దిగబోతూ పక్కకు చూసాను. శ్వేత దుప్పటి కప్పుకుని పక్కనున్న రెండో బెడ్ మీద ఆదమరచి నిద్రపోతుంది. నేను చప్పుడు చేయకుండా మంచం దిగి టేబుల్ మీద ఉన్న నా ఫోన్ తీసుకుని టైం చూసా. మూడునలభై. బెడ్ లైట్ స్విచ్ వేసాను. వెలిగింది. మరి శ్వేత లైట్ తీసివేసి ఎందుకు పడుకుంది? మాధవ్ ఎప్పుడు వెళ్ళాడో? అనుకుంటూ తలుపు వైపు చూసాను. డోర్ లోపల నుంచి గడియ వేసి, బోల్ట్ పెట్టి ఉంది. శ్వేత పడుకున్న రెండో బెడ్ మీద ఒక పక్కన బ్రా ఉంది. డ్రెస్, ప్యాంటీ మంచానికి ఇంకో పక్కన కింద పడి ఉన్నాయి. శ్వేత దగ్గరకు వచ్చి పరీక్షగా చూసాను. జుట్టు రేగిపోయి ఉంది. మొఖాన బొట్టు లేదు. కింద పెదవి ఒక చోట కొద్దిగా వాచి ఎర్రగా రక్తం చిమ్ముతుంది. మెల్లగా పాదాల వైపుకు వెళ్లి దుప్పటి పైకి లాగి చూసాను. నైటీ పైకి లేచిపోయి ఉంది. తొడల మీద రెండు చోట్ల పంటి గాట్లు క్లియర్ గా కనిపిస్తున్నాయి. తన తొడల్ని కొరకకుండా ఎవరూ దెంగలేరు…అంత కసిగా ఉంటాయి శ్వేత తొడలు. నైటీ కొద్ది గా పైకి జరిపి అక్కడ చూసాను. హోల్ బాగా విచ్చుకుని ఉంది. పూపెదాలు వడలిపోయి పొడి పొడిగా వెళ్ళాడుతున్నాయి. జరిగింది అర్ధమైంది. యుద్ధం దిగ్విజయంగా పూర్తయింది. తృప్తిగా ఊపిరి పీల్చుకుని నైటీ కిందకు లాగి, దుప్పటి కప్పి, బెడ్ లైట్ ఆఫ్ చేసి నేను పడుకున్నాను. అప్పటినుంచి నాకు నిద్ర పట్టలేదు.
నాలుగున్నరకి శ్వేత ఫోన్ లో అలారం మోగింది. శ్వేత లేచి అలారం ఆపివేసి గదిలో లైట్ వేసింది. ఇంతలో తలుపు మోగింది. తలుపు తీసి వేడి నీళ్ళు తీసుకుని తలుపు వేసింది. పట్టు చీర, బ్లౌజ్ మంచం మీద పెట్టుకుని బాత్రూం లోకి వెళ్ళింది. నేను లేచి చూసా. తను పడుకున్న మంచం మీది బెడ్ షీట్ నీట్ గా సరిచేసి ఉంది. కింద ఉండాల్సిన బ్రా, ప్యాంటీ లేవు. అరగంటలో కాలకృత్యాలు తీర్చుకుని, తలారా స్నానం చేసి టవల్ చుట్టుకుని వచ్చింది. శుభ్రంగా తుడుచుకుని లంగా కట్టుకునే సరికి తలుపు మోగింది. గబగబా వెళ్లి తలుపు వారగా తీసి తల బయట పెట్టి “ఒక్క నిమిషం మాధవ్!” అని తిరిగి తలుపు దగ్గరగా వేసి బ్రా, బ్లౌజ్ వేసుకుని తలుపు తీసింది.
నేను లేచానో లేదోనని మాధవ్ సైగలతో అడిగాడేమో “ఇంకా లేవలేదు.” అని గుసగుసగా చెప్పింది.
“అవును. ఆ టాబ్లెట్ సగం వేసుకుంటేనే విపరీతమైన నిద్ర వస్తుంది. ఫుల్ వేసుకుంటే ఇంతే.” అతను కూడా గుసగుసగా చెప్పాడు.
గాజుల చప్పుడయింది. “దర్శనానికి వెళ్ళేటప్పుడు ఏమిటిది…వదులు…” అని గట్టిగా అంది. “పిచ్చి పనులు చెయ్యొద్దు. ఇప్పడు మళ్ళీ స్నానం చెయ్యాల్సి వస్తుంది. అప్పుడు ఇక్కడే తెల్లారి పోతుంది.” శ్వేత గొణిగింది. కొద్ది సేపటికి రూమ్ లో లైట్ ఆరిపోయింది. తలుపు తీసి బయట తాళం వేసిన చప్పుడు వినిపించింది.
టైం చూసాను. 5:10 అయింది. దూరం నుంచి వేదమంత్రాలు వినిపిస్తున్నాయి. కిటికీ తీసి చూసాను. ఇంకా చీకటిగానే ఉన్నప్పటికీ స్ట్రీట్ లైట్ల వెలుగులో రోడ్డు అంతా క్లియర్ గా కనిపిస్తుంది. జనం బాగానే తిరుగుతున్నారు. శ్వేత, మాధవ్ లు కొత్త జంటలా రాసుకు పూసుకుంటూ ఒకరి భుజాలమీద ఒకరు చేతులు వేసుకుని నడుచుకుంటూ వెళ్తున్నారు. వాళ్ళు కనుమరుగు అయ్యేవరకు చూసి కిటికీ వేసి వచ్చి మంచం మీద పడుకున్నాను…నిద్ర పట్టలేదు.
ఆరున్నరకి ఫోన్ చేసింది శ్వేత.
“దర్శనం అయిందా?” అడిగాను.
“చాలా ఫ్రీగా ఉంది…గంట కూడా పట్టలేదు.” అని చెప్పి “నువ్వు లేచి ఎంతసేపైంది?” అడిగింది.
“పది నిమిషాలు అయి ఉంటుందేమో.” అబద్ధం చెప్పాను.
“నేను కాసేపు ఉండి వస్తాను గాని ఈ లోపు స్నానం చేసి రెడీగా ఉండు…బ్రేక్ ఫాస్ట్ కి వెళ్దాం”
“ఎంత సేపట్లో వస్తావు?”
“ఎలా చెప్పగలను…” అని చిన్నగా నవ్వి “డోర్ రాలేదని కంగారు పడొద్దు. మన గదికి బయట తాళం వేసి వచ్చాను. నేను వచ్చేవరకు వెయిట్ చెయ్యి.” అని కాల్ కట్ చేసింది.
నా మనసు మనసులో లేదు. ఏం జరిగింది? ఏం జరుగుతుంది? అర్ధం కాలేదు. ఇప్పుడు ఎక్కడకు వెళ్తుంది? ఏమో తను చెపితే గాని తెలియదు.
ఎనిమిది గంటలకల్లా నేను రెడీ అయ్యి శ్వేత రాక కోసం ఎదురు చూస్తున్నాను. టైం తెలియకుండా ఉండడం కోసం పేస్ బుక్ ఓపెన్ చేశాను. టైం గడిచిపోతూ ఉంది. ఎదురుచూపులు తప్ప శ్వేత మాత్రం రాలేదు. తొమ్మిది కూడా దాటిపోయింది. నాకు ఆకలి మొదలైంది. టైం గడుస్తున్న కొద్దీ నాలో టెన్షన్ ఎక్కువవుతుంది. దర్శనం అయిపొయింది డైరక్ట్ గా రూమ్ కి రాకుండా ఎక్కడికి వెళ్ళింది…రాత్రి పని అయింది కదా. అందుకోసమైతే కాదు. మరి ఎక్కడికి వెళ్లినట్టు. ఇంతసేపా. పది కూడా దాటిపోయింది. నా మనసు కీడు శంకించడం మొదలు పెట్టింది. బయటకు వెళ్దామంటే డోర్ బయట తాళం వేసి ఉంది. ఏం చెయ్యాలి అని అలోచిస్తున్నంతలో తాళం తీస్తున్న చప్పుడు వినిపించింది. ఆటోమేటిక్ గా నా కళ్ళు టైం మీదకు వెళ్ళాయి. పది ఇరవై. తను లోపలకు రాగానే మదపు వాసన గుప్పుమని ముక్కు పుటాలను అదరగొట్టింది. పట్టు చీర పూర్తిగా నలిగిపోయింది. ఏం జరిగిందో అర్ధం చేసుకున్నాను. ఒక్కసారిగా నన్ను గట్టిగా వాటేసుకుని ముద్దుల మీద ముద్దులు పెట్టి “సారీ ఆనంద్! కొద్దిగా లేట్ అయింది.” అని చెప్పి చీర, బ్లౌజ్ విప్పి, నిర్లక్ష్యంగా మంచం మీదికి విసిరేసి కేవలం పెట్టీకోట్ తో బాత్రూం లోకి వెళ్ళింది. రొమ్ములు ఎర్రగా కందిపోయి ఉన్నాయి. బాత్రూం లోకి వెళ్తుంటే పెట్టీకోట్ వెనుకవైపు ఇంకా తడి ఆరని పెద్దపెద్ద మరకలు రెండు స్పష్టంగా కనిపించాయి. నా గుండె క్షణకాలం ఆగి మరలా కొట్టుకోవడం మొదలుపెట్టింది. ఒక్కసారిగా నా మొడ్డ నిగడదన్నింది.
బాత్రూం లోనుంచి బయటకు రాగానే అడిగా “మాధవ్ రూమ్ కి వెళ్ళావా?” అని.
“అతను వెళ్ళిపోతున్నాడు ఆనంద్. అందుకని…” టవల్ తో ఒళ్ళు తుడుచుకుంటూ చెప్పింది. గుడారం లాగా ఉన్న నా షార్ట్స్ వైపు చూసి ముసిముసిగా నవ్వుకుంది.
“రెండు నెలల తుప్పు వదలగొట్టినట్టున్నాడుగా…” తన బంగారం వైపే చూస్తూ అడిగాను. మాధవ్ ది బాగా పెద్దదనుకుంటా…పూకు చాలా ఛండాలంగా తయారైంది.
“ఊ…” అని తల వంచుకుని చెప్పింది.
“శ్వేతా…” అంటూ సంతోషం పట్టలేక తనను బలంగా వాటేసుకుని గిరగిరా తిప్పాను.
“ఆనంద్! ఏమిటిది? మరీ ఇంత సంతోషమా?” ఆశ్చర్యంగా అడిగింది.
“అవును శ్వేతా. ఆ ఫీలింగ్ ని మాటల్లో చెప్పలేను.”
తను డ్రెస్ వేసుకుని రెడీ అవుతుండగా “అయితే రాత్రి చేసుకోలేదా?” ఏమీ తెలియనట్టు అడిగాను.
“రాత్రిది రాత్రే…ఇప్పటిది ఇప్పుడే. పెళ్ళాం ఊళ్ళో లేదంట.” ప్యాంటీ వేసుకుంటూ చెప్పింది. “రాత్రి తన రూమ్ కి వెళ్దాం అన్నాడు గాని రాత్రి వేళ రానని చెప్పాను. అందుకే ఇక్కడే...నీ పక్కనే…” అని డ్రెస్ వేసుకుంది.
“ఇప్పుడు వాళ్ళ రూమ్ లో కూడా చేసుకున్నారా?”
“అవును. లేకపోతే ఎప్పుడో దర్శనం అయిపోతే ఇప్పటిదాకా ఏం చేస్తాను?” అని ఒక్క ముక్కలో చెప్పింది.
తను పది నిమిషాలలో డ్రెస్ వేసుకుని రెడీ అయి “నువ్వు కూడా డ్రెస్ చేసుకో…బ్రేక్ ఫాస్ట్ కి వెళ్దాం. నాకు పిచ్చ ఆకలిగా ఉంది.” అని చీర, బ్లౌజ్ సూట్ కేస్ లో సర్దుకుంది.
బ్రేక్ ఫాస్ట్ అయ్యాక రూమ్ కి వెళ్తూ చెప్పా “మనం థాయిలాండ్ నుంచి వచ్చిన తర్వాత ఈ రెండు నెలల నుంచి నీ వాలకం చూస్తే ఇక్కడ అసలు ఒప్పుకోవేమో అనుకున్నాను. ఇలాగే కంటిన్యూ చెయ్యి.”
“చూద్దాం.”
“మరో మూడు రోజుల్లో మనం ఊరు వెళ్తున్నాంగా. అక్కడ వీలు కుదురుతుందేమో చూడు. ఎందుకంటే అక్కడ మనం షుమారు రెండు మూడు వారాలు ఉండవలసి వస్తుంది. ఎవ్వరు దొరికినా వదలొద్దు.”
“అక్కడి పరిస్థితిని బట్టి చూద్దాం. ఇబ్బందులు ఏమీ లేకపోతే ఓకే.” అని పాజిటివ్ గానే చెప్పింది.
“థాంక్ యు శ్వేతా.” అని గట్టిగా లాగి ముద్దు పెట్టుకున్నాను.
“ఆనంద్…ఏమిటిది. నడిరోడ్డుమీద.” అంటూ నన్ను వదిలించుకుని దూరంగా జరిగింది.

[Indraneel]

రూమ్ కి వెళ్లిన తర్వాత శ్వేత అన్నీ సర్దుతూ ఉండగా చెప్పా “రేపు నేను క్లైంట్ దగ్గరకు వెళ్ళవలసిన పని ఉంది. నాకు ఇవ్వాళ ఖాళీయేగా…రమ్మంటాడేమో ఆ క్లైంట్ కి ఫోన్ చేస్తాను. రమ్మంటే వెళ్ళి ఆ పని చేసుకుని వస్తాను. మళ్ళీ రేపు ప్రత్యేకంగా ఇక్కడిదాకా రావలసిన పని తప్పుతుంది.”

శ్వేత కళ్ళెత్తి ఒకసారి నా వైపు చూసి తిరిగి తన పనిలో మునిగిపోయింది.
నేను మా క్లైంట్ మల్లారెడ్డి కి కాల్ చేశాను. ఆయనకు చాలా అవసరం ఉందనుకుంటా…వెంటనే బయలుదేరి రమ్మని బ్రతిమాలాడు.
“సరే శ్వేతా. ఆయన రమ్మన్నాడు. నేను వెళ్తా.” అని పెద్దగా చెప్పాను.
శ్వేత చేస్తున్న పని ఆపి నా దగ్గరకు వచ్చి “మరి నేనేం చెయ్యాలి?” అని సీరియస్ గా అడిగింది.
శ్వేత కళ్ళలోకి చూసాక నా ఆలోచన చెప్పాలంటే భయం వేసింది. అయినా చెప్పక తప్పదు కాబట్టి నా మనసులోని ఆలోచన చెప్పా. “నువ్వు సాయంత్రం వరకు ఇక్కడే ఉండు. రాత్రి ఏడెనిమిది గంటలదాకా చూడు. రాత్రిలాగా ఎవరైనా లైన్ అయితే ఈ నైట్ కూడా ఎంజాయ్ చెయ్యి. ఈ లోపు నేను వచ్చేస్తా. ఎవ్వరూ కుదరలేదా….డిన్నర్ చేసి బస్ లో ఇంటికి వెళ్ళిపో.”
నా కళ్ళలోకి కళ్ళు పెట్టి చూస్తూ “ఇంత షార్ప్ గా ఎలా ఆలోచిస్తావు ఆనంద్!” అని అంది. అది ఎగతాళి అనుకోవాలో, పొగడ్త అనుకోవాలో తెలియలేదు.
నా పక్కన కూర్చుని భుజం మీద తలపెట్టి “ఈ సారికి మాధవ్ తో అనుభవించిన సుఖం చాలు. నేనూ నీతో వస్తా.” అని కూల్ గా చెప్పింది.
“అదేమిటి శ్వేతా. నేను వెళ్తున్నదే నీకు అవకాశం ఇద్దామని.”
“ఏమో! నువ్వు లేకుండా భయం బాబూ.”
“ఇక్కడ భయం ఏముంటుంది? అయినా నేను వచ్చేస్తాగా.”
“ఆనంద్! మరోసారి ఆలోచించు. కరక్టేనా?”
“ఏమీ ఆలోచించకు. అంతా సవ్యంగానే జరుగుతుంది.” అని దగ్గరకు తీసుకుని ధైర్యం చెప్పాను.
లంచ్ చేసిన తర్వాత తనకు మరోసారి ధైర్యం చెప్పి నేను బయలుదేరాను. మొత్తం అరగంట జర్నీ. క్లైంట్ దగ్గరకు చేరుకోగానే శ్వేత కి ఫోన్ చేశాను. నిద్రపోతుందనుకుంటా…ఎత్తలేదు.
మల్లారెడ్డి నన్ను సాదరంగా ఆహ్వానించాడు. నాతో అతని అవసరం అలాంటిది. నాకు కంప్యూటర్ ఆపరేటర్ ని అప్పచెప్పాడు. నేను పనిలో పడిపోయేసరికి టైం తెలియలేదు.
అయిదు గంటలకి తనే కాల్ చేసింది.“మీ ఫ్రండ్ సునీల్ కనిపించాడు.” అని.
“నిజమా? మాట్లాడావా?” చెప్పలేనంత సంతోషంతో అడిగాను.
“తను మాట్లాడిస్తే మాట్లాదదామనే అనుకున్నాను. కాని తను నన్ను చూడలేదు. నాకు మాట్లాడాలంటే ధైర్యం చాలలేదు.”
“ఎంతపని చేసావు శ్వేతా. ఇప్పుడే వాడికి ఫోన్ చేసి చెబుతాను ఉండు. నేను వచ్చేవరకు నీకు తోడుగా ఉండమని.”
“వద్దొద్దు.” కంగారుగా చెప్పింది.
“నీకు తెలియదులే నువ్వూరుకో. ఆ సంగతి నేను చూసుకుంటాగా.” అని కట్ చేశా.
నేను వెంటనే సునీల్ నంబర్ కి కాల్ చేశాను. విషయం చెప్పి నేను వచ్చేవరకు శ్వేత కు తోడుగా ఉండమని చెప్పాను.
పది నిమిషాల తర్వాత శ్వేత నంబర్ నుంచి కాల్ వచ్చింది.
“సునీల్ వచ్చాడు. నాకు తోడుగా ఉండమని చెప్పావంటగా.” శ్వేత చెప్పింది.
“అవును శ్వేతా. నేను వచ్చేసరికి ఏ టైం అవుతుందో. ఇద్దరూ వెళ్లి భోజనం చేసిరండి.” అని చెప్పాను.
కాసేపు మాట్లాడి ఫోన్ పెట్టేసింది శ్వేత.
మల్లారెడ్డి నాకు మంచి భోజనం అరేంజ్ చేసాడు.
మల్లారెడ్డి లుంగీ కట్టుకుని నాకు కూడా ఒకటి ఇచ్చాడు. నేను వద్దని చెప్పి వెళ్లి కాళ్ళు, చేతులు కడుక్కుని వచ్చాను.
ఇద్దరం భోజనం చేసి మరల వర్క్ లోకి వెళ్లాం. అప్పటికే పెట్టె సిగరెట్లు అయిపోయాయి.
రాత్రి పది గంటలైనా పని కాలేదు. చిన్నచిన్న ఎర్రర్స్ చాలా చికాకు పెడుతున్నాయి. శ్వేత ఆలోచనలతో వర్క్ మీద దృష్టి పెట్టలేకపోతున్నాను. అయినా ఎలాగైనా పని పూర్తికావాలని మొండిగా కూర్చున్నాను. మల్లారెడ్డి కూడా నాకు తోడుగా కూర్చున్నాడు.
పదకొండు గంటలకి శ్వేత కాల్ చేసింది “ఏమిటి ఇంకా రాలేదు?” అని.
విషయం వివరించి “నేను వీలైతే వస్తా. లేదంటే లేదు. మీరు పడుకోండి” అని చెప్పాను.
నిద్ర ఆపుకోలేక “ఈ పూటకు ఆపేద్దాం సార్. రేపు చూసుకోవచ్చు.” చెప్పాడు మల్లారెడ్డి.
“మీరు పడుకోండి.” అని సింపుల్ గా ఒక మాట చెప్పి నా పని నేను చేసుకుంటున్నాను.
ఆయన సోఫాలో పడుకుని పావుగంటలో నిద్రలోకి వెళ్ళిపోయాడు. ఆపరేటర్ కూడా వెళ్ళిపోయాడు.
చిన్నపిల్లాడిలా మల్లారెడ్డి నిద్రలోకలవరిస్తుంటే నాలో నేనే నవ్వుకుని సోఫా వైపు చూసి ఒక్కసారిగా ఉలిక్కిపడ్డాను. మల్లారెడ్డి ఒంటి మీద లుంగీ పక్కకు జరిగింది. మూరెడు పొడవుతో నల్లగా నిగనిగ లాడుతున్న మల్లారెడ్డి మొడ్డ పై కప్పుకేసి చూస్తూ ఊగుతుంది.
ఏదో కలగంటున్నట్టు ఉన్నాడు. బూతులు కలవరిస్తున్నాడు. కాసేపటికి ఆ పలవరింత ఆగిపోయింది. స్లోగా మొడ్డ దిగిపోయింది.
వాలిపోయిన తర్వాత కూడా అది నా దాని అంత ఉంది. చూడడానికి ఆ సీన్ చాలా బావుంది.
టైం చూసా. మూడు ఇరవై. కొద్దిగా టీ తాగి ఒకసారి బయటకు వచ్చి సిగరెట్ వెలిగించాను. శ్వేత ఏం చేస్తుందో? మనసంతా అక్కడే ఉంది. సునీల్ కి ఆడపిచ్చి బాగా ఎక్కువ. ఈ నైట్ వాడు శ్వేత ను వదలడని పూర్తి నమ్మకంతో ఉన్నాను.
రాత్రంతా వదలకుండా ఆ సాఫ్ట్వేర్ తో కుస్తీ పడుతూనే ఉన్నాను. తెల్లవారి పోయింది. ప్రాబ్లం మాత్రం సాల్వ్ కాలేదు.
అయిదు దాటాక శ్వేత కు కాల్ చేశాను. తను ఎత్తలేదు.
ఒక టీ తాగి బయటకు వచ్చి సిగరెట్ వెలిగించాను. శ్వేత కాల్ చేసింది.
“హలో…అప్పుడే నిద్ర లేచావా?” తనే అడిగింది.
“అసలు నిద్రపోతే కదూ లేవడానికి?” చెప్పాను.
“అదేమిటి? ప్రాబ్లం సాల్వ్ కాలేదా?”
“కాలేదు.”
“మరి ఇప్పుడేం చేస్తున్నావు? సిగరెట్ తాగుతున్నావా?”
“అవును.”
“తాగు…తాగు. అలాగే ఏదో ఒకరోజుకి పనికిరాకుండా పోతావు.”
“అది నువ్వు ప్రతిసారీ చెప్పే మాటేగా. రాత్రి బాగా గడిచిందా?”
“నువ్వు అనుకున్నట్టు ఏమీ జరగలేదు. సునీల్ మంచం మీద నిద్రపోతే, నేను కింద నిద్రపోయాను. అంతే.”
“శ్వేతా! ఎందుకలా జరిగింది?”
“నన్ను అడుగుతావే? నీ ఫ్రండ్ ని అడుగు.” అని కాల్ కట్ చేసింది.
నేను ఏమిటేమిటో ఊహించుకున్నాను. అక్కడ ఏమీ జరగలేదు.
కాని శ్వేత చెప్పేది నమ్మబుద్ది కాలేదు. తను అబద్ధం చెబుతుందేమోనని అనిపించింది.
ఆరున్నరకి సునీల్ కాల్ చేసాడు. “ఏమిట్రా రాత్రంతా రాలేదు?” అని.
“ఇక్కడ పని కాలేదు. మైనర్ ఎర్రర్స్ చికాకు పెడుతున్నాయిరా.”
“ఇప్పుడైనా వస్తున్నావా?”
“ఏం? నీకేమైనా పని ఉందా?”
“ఖమ్మం వెళ్ళాలి.”
“సరే ఒక పని చెయ్యి. శ్వేత ని నా దగ్గర వదిలిపెట్టి వెళ్ళు.”
శ్వేత కూడా సేం ప్రొఫెషన్ కాబట్టి తను డీబగ్ చేయగలదేమోనని ఆశతో చెప్పాను.
ఏడు గంటలకి మల్లారెడ్డి లేచాడు.
నా అవతారం చూసి “సార్! మీరు రాత్రంతా నిద్రపోలేదా?” అని ఆశ్చర్యంగా అడిగాడు.
“నిద్రదేముందిలే రెడ్డిగారూ.” తేలికగా కొట్టిపారేసాను.
ఇద్దరం స్నానం చేసి బయటకు వెళ్లి బ్రేక్ ఫాస్ట్ చేసి వచ్చాం.
మరలా కంప్యూటర్ దగ్గర కూర్చున్నాను. రాత్రి పని జరిగలేదని శ్వేత చెప్పిన మాట ఎంతవరకు నమ్మాలి? ఎంత వద్దు అనుకున్నా నా ఆలోచన అంతా అటే ఉంది.
తొమ్మిది గంటలకి సునీల్ కాల్ చేసాడు “ఊళ్లోకి ఎంటర్ అయ్యాం. ఎక్కడికి రావాలి?” అని .
నేను క్లియర్ గా అడ్రస్ చెప్పి రోడ్డు మీదకు వచ్చాను. మల్లారెడ్డి రూమ్ లోనే ఉన్నాడు. పది నిమిషాల్లో సునీల్ కారు నా ముందు ఆగింది. ఇద్దరూ కిందకు దిగారు. ఇద్దరూ చాలా ఫ్రీగా ఉన్నారు. ఎంత అబ్జర్వ్ చేసినా కూడా వాళ్ళ ముఖాలలో తప్పు చేసిన ఆనవాళ్ళు ఎక్కడా కనిపించలేదు.
ఇద్దరి ముఖంలో ఫీలింగ్స్ బాగా స్టడీ చేశాను. వాళ్ళ బాడీ లాంగ్వేజ్, పేస్ ఫీలింగ్స్ ని బట్టి పని జరిగిన ఆనవాళ్ళు మచ్చుకైనా కనిపించలేదు. అయినా ఏదో అనుమానం.
“లోపలికి వెళ్దాం.” అని సునీల్ తో చెప్పాను.
“సారీరా. ఏమనుకోవద్దు. చాలా అర్జెంటు.” అని చెప్పి శ్వేత ను నాకు అప్పగించి తను వెళ్ళిపోయాడు.
కనీసం లోపలికి కూడా రాకుండా వెళ్తున్నాడంటే వీడు నాకు ముఖం చూపించలేక పోతున్నాడా?
“శ్వేతా!” అని శ్వేతను పిలిచా. స్లోగా తలెత్తి చూసింది.
“రాత్రి ఏం జరిగింది?” అని అనుమానంగా అడిగాను.
“నీ ఫ్రండ్ పేద్ద పోటుగాడని చెప్పావు. ఒట్టి బుద్ధావతారం.” సన్నగా నవ్వుతూ చెప్పింది.
“అంటే….!” లోపలికి నడుస్తూ అడిగా.
“ఏముంది. తను మంచం మీద పడుకున్నాడు. నేను నేల మీద పడుకున్నాను. వస్తాడేమోనని రాత్రంతా ఎదురు చూశా. తెల్లవారింది గాని అయ్యగారు మాత్రం మంచం దిగలేదు.” నా పక్కనే నడుస్తూ చెప్పింది.
“శ్వేతా! నువ్వంటున్నది నిజమేనా?” బాధగా అడిగాను.
“ఏం పాపం! ఈ అయ్యగారికి బాధగా ఉందా?”
“ఉండదా మరి. ఎన్నెన్ని ఊహించుకున్నానో!”
“మీ ఫ్రండ్ ని నమ్ముకుంటే బాగా అయ్యిందిగా. ఇక సునీల్ విషయం మర్చిపో.”
“ఇంకోసారి ట్రై చేయవచ్చులే…వదిలేసెయ్.” మెల్లగా చెప్పాను.
“మళ్ళీనా! పొరపాటున కూడా ఆ బుద్ధావతారం ప్రసక్తి నా దగ్గర తీసుకురావద్దు.”
రూమ్ దగ్గరకు వచ్చేసరికి ఆ మాటలు ఆపేసి “చిన్న చిన్న ఎర్రర్స్ విసిగిస్తున్నాయి.” అని మాట మార్చాను.
“నీక్కూడా అర్ధం కాలేదా?” ఆశ్చర్యంగా నా కళ్ళలోకి చూసింది.
“ఏం చేస్తాం మైండ్ మైండ్ లో లేక…”
“సరే…సరే. కళ్ళు ఏమిటి అలా ఎర్రగా చింత నిప్పులలాగా ఉన్నాయి? రాత్రంతా అసలు నిద్రపోలేదా?” అని అడిగింది.
“చిన్న సమస్యే గదా! సాల్వ్ అవుతుందేమోనని మొండికేసి కూర్చున్నాను.”
“అయినా కాలేదు. అంతేనా?” అని చిన్నగా నవ్వింది.
ఇంతలో రూమ్ లోనుంచి మల్లారెడ్డి బయటకు వచ్చి “ఈ అమ్మాయేనా మీ భార్య?” అని శ్వేత ను చూస్తూ అడిగాడు.
“అవును. శ్వేత.” అని ఇటువైపు తిరిగి “మల్లారెడ్డి గారు. ప్రొప్రైటర్” అని శ్వేత కి పరిచయం చేశాను.
మల్లారెడ్డి చెయ్యి చాచి శ్వేత కి షేక్ హ్యాండ్ ఇచ్చాడు. శ్వేత ఆయన్ని రెండుసార్లు కిందనుంచి పైదాకా చూసి చెయ్యి కలిపింది.
“మీ ఆయన రాత్రి వచ్చేసేవాడే. నా కారణం వలెనే ఆగిపోయాడు. రాత్రి గుడిలో ఒక్కదానివీ ఎలా ఉన్నావో…పాపం.” సూటిగా శ్వేతనే చూస్తూ అన్నాడు.
“ఒక్క దానిని ఏమీ లేనులే సార్. అనుకోకుండా ఈయన ఫ్రండ్ కనిపించాడు. రాత్రి అతనే నాకు తోడుగా పడుకున్నాడు. లేకపోతే భయంతో చచ్చేదాన్ని.”
శ్వేత మాటలకి ఉలిక్కిపడి ఆమె కళ్ళలోకి అయోమయంగా చూసాను.
తను మాట్లాడిన దానిలో తప్పు ఏమిటో శ్వేతకు అర్ధమైనట్టుంది.
“వాళ్ళ ఆవిడ చాలా మంచిది. రాత్రి పన్నెండు గంటలదాకా కబుర్లు చెబుతూనే ఉంది.” అని వెంటనే తన తప్పును సరిచేసుకుంది.
శ్వేత సమయస్పూర్తిని మనసులోనే మెచ్చుకున్నాను.
“మా శ్వేత మంచి టాలెంటెడ్. మీ ప్రాబ్లం తప్పకుండా సాల్వ్ చేస్తుంది.” మల్లారెడ్డితో చెప్పాను.
“పాపం! సార్ రాత్రంతా నిద్ర కూడా లేకుండా కష్టపడ్డాడు. అయినా ఫలితం లేదు. నీ చెయ్యి పడితే చిటికెలో సాల్వ్ అయిపోవాలి.” శ్వేతను చూస్తూ చెప్పాడు.
శ్వేత చిరునవ్వు నవ్వింది.
“బ్రేక్ ఫాస్ట్ చేసావా?” అని శ్వేత ను అడిగా.
చెయ్యలేదని చెప్పింది.
“అయ్యో! ఇప్పటిదాకా టిఫిన్ చెయ్యలేదా? ఇప్పుడే వస్తానుండండి.” అని మా మాట కోసం కూడా చూడకుండా బైక్ వేసుకుని బయలుదేరాడు.
ఆయన అలా వెళ్ళగానే శ్వేతను దగ్గరకు తీసుకుని వాటేసుకున్నాను. ఇంతలో హఠాత్తుగా తలుపు తెరుచుకుంది. మల్లారెడ్డి.
ఆయన్ను చూసి గబాల్న దూరంగా జరిగింది శ్వేత.
“సారీ.” అని నాకు చెప్పి శ్వేత వైపు తిరిగి “టిఫిన్ ఏం కావాలో అడుగుదామని వచ్చాను.” మెల్లగా చెప్పాడు.
“ఒక ఉల్లి దోశ. పూరి.” చెప్పింది శ్వేత.
“కాఫీ కాని…టీ కాని.”
“కాఫీ చాలు.”
అతను వెళ్ళిపోయాడు. నేను కూడా బయటకు వెళ్లి అతను దూరంగా వెళ్ళాక లోపలికి వచ్చి “నిజం చెప్పు శ్వేతా. రాత్రి పని జరిగలేదా?” అని శ్వేత ను నిశితంగా పరిశీలిస్తూ అడిగా.
“ఆనంద్! అంటే నీ ఉద్దేశ్యమేమిటి? నేను అబద్ధం చెబుతున్నానా?” కోపంగా అడిగింది.
“నా ఉద్దేశ్యం అది కాదు శ్వేతా.”
“ఏది కాదు. ఇంక ఆపు. నాదీ బుద్ది తక్కువ. మగాళ్ళ బుద్ధులు ఇలాగే ఉంటాయని తెలిసి కూడా నీ మాటల్ని నమ్మాను చూడు…నన్ను నేను చెప్పుతో కొట్టుకోవాలి.” శ్వేత కళ్ళలో నీళ్ళు తిరిగాయి.
నేనేం తప్పు మాట్లాడానో నాకు అర్ధం కాలేదు. కాని పరిస్థితి సీరియస్ గా మారుతుందేమోనని భయంతో శ్వేత ను దగ్గరకు తీసుకోబోయా. తను విదిలించి కొట్టింది.
“సారీ శ్వేతా. నిన్ను బాధపెట్టాలని అలా అడగలేదు.” అని తన చేతులు పట్టుకున్నాను.
తనేం మాట్లాడకుండా ముక్కు ఎగబీలుస్తూ కూర్చుంది.
బైక్ సౌండ్ వినపడి తను కళ్ళు తుడుచుకుంది. మల్లారెడ్డి లోపలికి వచ్చి బ్రేక్ ఫాస్ట్ టీపాయ్ మీద పెట్టి వెళ్లి వాటర్ బాటిల్ తీసుకువచ్చాడు.
శ్వేత బ్రేక్ ఫాస్ట్ చేసిన తర్వాత తనతో పాటు మేము కూడా కాఫీ తాగాం. ఒక సిగరెట్ వెలిగించి సాఫ్ట్వేర్ లో సమస్యలని శ్వేతకి వివరంగా చెప్పాను.
చాలా శ్రద్ధగా విని తన డౌట్స్ అడిగింది. నేను చెప్పాక తన పని మొదలుపెట్టింది. తను కంప్యూటర్ మీద వర్క్ చేస్తుంటే నేను పక్కనే కూర్చుని చూస్తూ ఉన్నాను.
నాకు తెలియకుండానే నిద్ర వచ్చి నాలుగైదు సార్లు ముందుకు తూలాను. శ్వేత నా వైపు తిరిగి “ఈ వర్క్ నేను చూస్తాను గాని…మీరు వెళ్లి కాసేపు ఆ సోఫాలో పడుకోండి.” అని వినయంగా చెప్పింది.
“పర్లేదులే…” అని నేను అక్కడి నుంచి లేవలేదు.
మరి కొద్దిసేపటికి నేను తూలి ముందుకు పడబోతే శ్వేత పట్టుకుంది.
“చెప్పాను గదా…పడుకోమని.” అని తను లేచి, నన్ను చెయ్యి పట్టుకుని పైకి లేపి సోఫా దగ్గరకు తీసుకెళ్ళింది. ఈసారి అడ్డు చెప్పలేకపోయాను.
సోఫాలో కూర్చుని తనివితీరా శ్వేతనే తదేకంగా చూస్తూ ఉన్నాను.
తనకు ఇష్టం లేకున్నా బలవంతంగా తప్పు చేయించాను. తనకెలా ఉందో గాని తన ముఖంలో కనిపిస్తున్న ఆ కాంతి చూస్తే నాకైతే పిచ్చ హ్యాపీగా ఉంది.
“మీరొచ్చి ఇటు కూర్చుని మీ డౌట్స్ చెప్పండి.” అని మల్లారెడ్డితో చెప్పింది.
అతను లేచి వెళ్లి నేను ఖాళీ చేసిన చైర్ లో కూర్చున్నాడు.
శ్వేత ముఖాన్ని తనివితీరా చూసుకుంటూ నాకు తెలియకుండానే నిద్రలోకి జారిపోయాను.
భళ్ళున శబ్దమైతే మెలకువ వచ్చింది.
“పాపం! రాత్రంతా నిద్రలేదు.” మల్లారెడ్డి మాటలు లీలగా వినిపించాయి.
“అయ్యో బంగారం లాంటి కప్పు పగిలిపోయింది.” శ్వేత మాటలు.
“కప్పుదేముంది…మరొకటి కొనుక్కోవచ్చు.” మల్లారెడ్డి అన్నాడు.
వాళ్ళు ఏదో మాట్లాడుకుంటున్నారు. నేను మరలా నిద్రలోకి జారిపోయా.
అలా ఎంతసేపు పడుకున్నానో తెలియదు. మెలకువ వస్తే కళ్ళు తెరిచి చూసాను. రూమ్ లో ఎవ్వరూ లేరు. టైం రెండు దాటింది. బహుశా ఆకలేసి మెలకువ వచ్చి ఉంటుందని అనుకున్నాను. లేచి ఒళ్ళు విరుచుకుని వీళ్ళు ఎక్కడికి వెళ్లి ఉంటారు అనుకుంటూ డోర్ దగ్గరకు వెళ్ళి లాగాను. రాలేదు.
వీళ్ళు నన్ను రూమ్ లో పెట్టి డోర్ లాక్ చేసి ఎక్కడకు వెళ్లి ఉంటారు. కొద్దిగా అనుమానం వచ్చింది. కొంపదీసి వీళ్ళిద్దరికీ లింక్ కుదరలేదు కదా!
ఇంతలో డోర్ లాక్ తీస్తున్న చప్పుడైతే వెళ్లి సోఫాలో పడుకున్నాను.
పట్టీల చప్పుడైతే కదలకుండా పడుకున్నాను. వచ్చింది శ్వేత అని పట్టీల చప్పుడును బట్టి అర్ధమైంది. ఒక్కటే వచ్చిందా…ఇద్దరూ వచ్చారా? అర్ధం కాలేదు. ఎలాంటి మాటలు వినిపించడం లేదు.
నేను నిద్ర పోతున్నాను అనుకుందేమో నా నుదుటి మీద శ్వేత ముద్దు పెట్టింది. శ్వేత ఒక్కటే వచ్చింది అని అర్ధమైంది. గుప్పుమని సోప్ వాసన వచ్చింది. నేను “ఊ…”అని బద్ధకంగా అంటూ కళ్ళు తెరిచాను. నా మీదకు ఒంగి ఉన్న శ్వేత ఉలికిపడి కళ్ళు పెద్దవి చేసి “ఆనంద్! నువ్వు మెలకువగానే ఉన్నావా?” అని ఆశ్చర్యంగా అడిగింది.
“మంచి నిద్ర పాడుచేసి మళ్ళీ అదేం ప్రశ్న?” అని శ్వేత చూసి “ఏమిటి ఇంత ఫ్రెష్ గా ఉన్నావు?” శ్వేత నడుము మీద చెయ్యి వేసి దగ్గరకు లాక్కుంటూ అడిగాను.
తను నన్ను విదిలించుకుని దూరంగా జరిగి “అలా బాత్రూం కి వెళ్లి ఫ్రెష్ అయి వచ్చాలే.” అని లేచి వెళ్ళింది.
తన కళ్ళలోకి చూసి నవ్వి “టైం ఎంతయింది?” అని అడిగాను.
“రెండుం పావు” అని చెప్పి “నువ్వు ఇంత మొద్దు నిద్ర పోవడం పెళ్ళయిన తర్వాత మొదటిసారి చూస్తున్నాను.” కళ్ళు గుండ్రంగా తిప్పుతూ చెప్పింది.
నేను నవ్వి అటూ ఇటూ చూసి “ఈ రెడ్డి గారు ఎక్కడ?” అని అడిగాను.
“లంచ్ తీసుకు రావడానికి హోటల్ కి వెళ్ళాడు.” ఆయన్ని ఏకవచనం లో సంబోధించడం క్యాచ్ చేశాను. వచ్చినప్పుడు చాలా మర్యాదగా, గౌరవంగా మాట్లాడింది.
“ప్రాబ్లం సాల్వ్ అయిందా?” అడిగాను.
“నువ్వే చూడు.” అని చూపించి “ఇంత చిన్న లాజిక్ ఎందుకు పట్టుకోలేకపోయావు?” అని అడిగింది.
“చెప్పానుగా…మనసంతా నీ మీదే ఉందని. పోన్లే ఎలాగైతేనేం సాధించావు. రెడ్డిగారికి చూపించావా?”
“చాలా సార్లు టెస్ట్ చేసి చూసుకున్నాడు. పాత ఎర్రర్ ఒక్కటి కూడా రాలేదు. చాలా హ్యాపీగా ఫీల్ అయిపోయి నన్ను తెగ మెచ్చుకున్నాడు.”
“ఈ పని అయ్యేదాకా ఆయన కూడా ఇక్కడే, నీ పక్కనే కూర్చున్నాడా?”
శ్వేత నా వంక ఎగాదిగా చూసింది.
“ఇక్కడే కూర్చున్నాడు.” అటువైపు తిరిగి చెప్పింది.
ఆదివారం కావడంతో మల్లారెడ్డి చికెన్ తీసుకుని వచ్చాడు. ముగ్గురం సుష్టుగా తిన్నాం.
సిగరెట్లు లాగించి ఒక గంటసేపు సాఫ్ట్వేర్ ఆయన చేతే రన్ చేయించి, అన్ని రకాల ఎంట్రీలు వేయించి ఆయన సాటిస్ ఫై అయిన తర్వాత మేము బయలుదేరాం.
“ఏమంటున్నాడు మల్లారెడ్డి?” కొంత దూరం వెళ్ళాక అడిగాను.
“బాగా సాటిస్ ఫై అయ్యాడు.” శ్వేత చెప్పింది.
“నేనడుగుతుంది సాఫ్ట్వేర్ గురించి కాదు.”
శ్వేత ఒక్కసారిగా సీరియస్ గా నా వైపు చూసింది. తర్వాత ఏమనుకుంటో ఏమో “మల్లారెడ్డి నీ క్లైంట్ ఆనంద్. అతని దగ్గర నేను చీప్ గా బిహేవ్ చేస్తే నీకు ఆయన దగ్గర విలువ ఏముంటుంది.” వీలైనంత కూల్ గా చెప్పింది.
“నన్ను లోపల పెట్టి డోర్ లాక్ చేసి వెళ్తే ఎంజాయ్ చేసారేమో అనుకున్నాను.”
“అదేం లేదులే. నువ్వు రోడ్ చూసి డ్రైవ్ చెయ్యి.” అని ఏడుపు గొంతుకతో చెప్పింది. శ్వేత కళ్ళలో తడి చూసి నాకు నోట మాట రాలేదు. ఇంటికి వెళ్ళేవరకు నేను మరో మాట మాట్లాడలేదు.

[Dhamodar]

Super ga undi update please

[DasuLucky]

సూపర్బ్ స్టోరీ..   

[The Prince]

కథ ఫ్లో ఎక్కడో తేడా కొట్టినట్లు అనిపిస్తుంది.
కానీ చాలా బాగుంది.
మాధవ్ తో దెంగులాట గురించి ఉంటే ఇంకా బాగుంటుంది అని నా అభిప్రాయం.

[K.R.kishore]

Nice super update

[horseride]

very super story

[ramd420]

Nice update

[krantikumar]

Super update nice story

[Indraneel]

కథ ఫ్లో ఎక్కడో తేడా కొట్టినట్లు అనిపిస్తుంది.
కానీ చాలా బాగుంది.
మాధవ్ తో దెంగులాట గురించి ఉంటే ఇంకా బాగుంటుంది అని నా అభిప్రాయం.

మీ స్పందనకు ధన్యవాదాలు.

ఇతర భాషలోని కథ ఆధారంతో తెలుగులోకి వ్రాసే క్రమంలో మూల కథలోని థీం మారకూడదు. ముఖ్యపాత్రల మనస్తత్వాలు మారకూడదు. దీనిని దృష్టిలో పెట్టుకుని కథను అల్లడం వలన ఇటువంటి ఇబ్బందులు వచ్చే అవకాశం ఉంది. రచయిత సెక్స్ వర్ణనకు ప్రాధాన్యత ఇవ్వకుండా ఎమోషన్, త్రిల్ మరియు సస్పెన్స్ కే పెద్దపీట వేశారు. నేను కూడా దానినే అనుసరించాను. ఈ కథలో నాయికా, నాయకుల పేర్లు కూడా మార్చలేదు.

[Dhamodar]

Please update bro

[Saibabugvs]

Very nice,,ee ఇంగ్లీష్ స్టోరీస్ ఏ సైట్ లో ఉన్నాయి..

A wife's journey . Ee site lone

[Indraneel]

A wife's journey . Ee site lone

Thank you. మూల కథ మిస్ అయి చాలా సైట్స్ వెతికాను. ఇదే సైట్ లో ఉందని చెప్పారు కాబట్టి చూసి రచయిత పేరు కూడా మెన్షన్ చేస్తాను.

[Indraneel]

మేము బయలుదేరవలసిన రోజు రానే వచ్చింది. ఊరు వెళ్తున్న విషయం రత్నంకి ముందే చెప్పాం. మేము వచ్చే వరకు ఇల్లు కొంచెం చూస్తూ ఉండమని చెప్పాం.

బస్సు ఉదయం పదిన్నరకి బయలుదేరుతుంది. శ్వేత జీన్స్, జాకెట్ వేసుకుని రెడీ అయితే నేను అయిష్టంగా మొహం పెట్టా.
“శ్వేతా…ఈ డ్రెస్ ఈ ఊర్లో వరకు బాగుంటుంది కాని ఇప్పుడైతే చీర కట్టుకో. లేకపోతే ఆ పల్లెటూళ్ళో లేనిపోని ప్రాబ్లమ్స్ రావచ్చు.”
“కాని ఆనంద్…బయట ఎంత వేడిగా ఉందో చూడు. రోజంతా చీరతో ఇంత వేడిలో ఎలా ఉండగలను. ఐ హేట్ యువర్ రిలేటివ్స్. మరలా ఆ ఊరు వెళ్ళవలసిన అవసరం రాదని అనుకుంటున్నా. ఇదే లాస్ట్ టైం కావాలి.” కొద్దిగా కోపంగా చెప్పింది.
ఆమె అసహనాన్ని అర్ధం చేసుకోగలను. మాది లవ్ మారేజ్. శ్వేత పేరెంట్స్ అంగీకరించారు కాని మా బంధువులు ఎవ్వరికీ శ్వేత అంటే అంతగా ఇష్టం లేదు…ముఖ్యంగా ఆమె డ్రెస్ సెన్స్ ని అస్సలు ఇష్టపడరు.
“అన్నీ అనుకున్నట్టు జరిగితే మనం మళ్ళీ ఆ ఊర్లో అడుగుపెట్టవలసిన అవసరం రాదులే శ్వేతా.” ఆమె మాటను ఒప్పుకుంటూ “ఒకసారి మన పని అయిపోతే, తర్వాత ఆ ఊర్లో నువ్వు మొండిమొలతో తిరిగినా నాకేం బాధలేదు.” జోక్ చేశా.
శ్వేత పెద్దగా నవ్వి బెడ్ రూమ్ లోకి వెళ్లి చీర కట్టుకుని వచ్చింది. ఆ చీరలో సూపర్ గా ఉంది శ్వేత. చిన్నగా విజిల్ వేస్తూ ఆమెను కింద నుంచి పైదాకా చూస్తున్నా. ఒక్కసారిగా ఆమె బొడ్డు దగ్గర నా చూపు ఆగిపోయింది. కేవలం మా బంధువుల మీద కోపంతోనే బాగా బొడ్డు కిందకు కట్టుకుంది చీర.
“శ్వేతా…ఇలాగేనా చీర కట్టుకునేది?” అని గట్టిగా అరిచేసరికి బలవంతంగా నవ్వి చీరను బొడ్డు పైకి లాగి సరి చేసుకుంది.
బస్టాండ్ విపరీతమైన రద్దీగా ఉంది. అదృష్టవశాత్తూ మా బస్ మాత్రం ఖాళీగానే ఉంది. నా దగ్గర టికెట్స్ తీసుకుని డ్రైవర్ తో రెండు నిమిషాలు ఏదో మాట్లాడి వచ్చింది శ్వేత.
“ఏమిటి వాడితో అంతసేపు మాట్లాడావు. ఆ డ్రైవర్ నీకు ముందే తెలుసా?” అడిగా.
“బాగా తెలుసు. పేరు రాయన్న. ఇంతకు ముందు మా కంపెనీ బస్ డ్రైవర్. మనం ఇక్కడ ఫ్యామిలీ పెట్టిన తర్వాత రెండేళ్ళు పైగా మన రూట్ కి అతనే డ్రైవర్. బాగా పరిచయస్తుడు. మా కొలీగ్ ఒక అమ్మాయిని కెలికేసరికి అతనిని ఉద్యోగం లోనుంచి తీసేశారు.” అని డ్రైవర్ గురించిన వివరాలు చెప్పింది.
మేము వెనుక సీట్లో కూర్చుని రాబోతున్న డబ్బుని ఎలా సరిగా ఖర్చు చేయాలా అని చర్చించుకుంటున్నాం. హైవే మీదకు వెళ్ళేవరకు బస్సు బయలుదేరిన విషయం కూడా మేం గమనించలేదు…డబ్బు మత్తులో పడి.
బస్ స్పీడ్ గా వెళ్తుంటే విండో పక్కన కూర్చున్న శ్వేత పైట గాలికి రెపరెపలాడుతూ ఎగురుతుంటే తన రెండు కొండల మధ్య లోయ రెచ్చగొట్టే విధంగా కనిపిస్తుంది. బస్సులో ఇంకా ఎవరైనా నా భార్యను చూస్తున్నారేమోనని తల తిప్పి చూశాను…మాది వెనుక సీట్ కావడంతో ఎవరూ ఇటు చూడడం లేదు. వెనుక సీట్లో ఎడమ వైపు మాకు దూరంగా కూర్చున్న ముసలాయన మాత్రం అప్పుడప్పుడూ దొంగ చూపులు చూస్తున్నాడు. అరవై పైనే ఉండొచ్చు ఆయనకి. ఆ ముసలాడిని పట్టించుకోకుండా శ్వేత భుజం చుట్టూ చెయ్యి వేసి సళ్ళు సవరిస్తూ ఆమె మెడ మీద ముద్దు పెట్టాను. శ్వేత నా వైపు నవ్వుతూ క్రీగంట చూసి బ్లౌజ్ పై రెండు హుక్స్ తప్పించింది. నేను ఆమె జాకెట్ లోకి చెయ్యి పోనిచ్చి సళ్ళు నలుపుతూ నిపిల్ ని మెలితిప్పుతున్నా. శ్వేత నోట్లోనుంచి వచ్చిన మూలుగు బస్సు సౌండ్ లో కలిసిపోయింది.
నెమ్మదిగా శ్వేత వంట్లో వేడి రాజుకుంది. శ్వేత వీక్ నెస్ నాకు తెలుసు. మేము బస్సు లో ఉన్నామన్న సంగతి కూడా మరచిపోయి నా ఫాంట్ జిప్ తీసింది. నా రాడ్ ని బయటకు తీసి ముందుకీ వెనక్కీ ఊపుతుంది. నాకైతే పిచ్చ త్రిల్లింగ్ గా ఉంది.
శ్వేత తన పిరుదులు పైకి లేపి చీరను బాగా కిందకు జార్చింది. నా వంక చూసి “చూడు…నీ పనులకి నా పూకంతా రొచ్చు రొచ్చు అయింది. ఇంక ఆగలేను…నీ చెయ్యి లోపల పెట్టు” కన్నుగీటుతూ చెప్పింది.
ముసలాడి వంక చూశాను. ఆశ్చర్యంగా నమ్మలేనట్టు కళ్ళు పెద్దవి చేసి రాడ్ నలుపుకుంటూ శ్వేత వంకే చూస్తున్నాడు. ఆమె చీరలోకి చెయ్యి పెట్టాను. లోపల అండర్వేర్ లేదు. పూకు మీద చెయ్యిపెట్టాను. ఆమె ఆడతనపు చీలిక లోనుంచి రసాలు కారి బంకబంకగా ఉంది. మెల్లగా చూపుడువేలు బొక్కలో దోపి ఆడించడం మొదలుపెట్టాను. శ్వేత హాయిగా మూలుగుతుంది. ఆ ముసలాడు తప్ప వేరెవ్వరూ మమ్మల్ని గమనించడం లేదు.
నా ఎడమ చేతి వేలు ఆమెలో తిరుగుతుంటే, ఆమె కుడి చెయ్యి నా రాడ్ ని ఊపుతుంది. రమ్య అరమోడ్పు కళ్ళతో ఇటువైపు తిరిగింది. పిచ్చివాడిలాగా ముసలాడు శ్వేతను చూస్తూ నలుపుకుంటున్నాడు. శ్వేత ఆయన వైపు చూసేసరికి ఒక పిచ్చి నవ్వు నవ్వాడు. శ్వేత షాక్ అయి నా రాడ్ ను వదిలేసి నాకు సైగ చేసింది. నాకు ముందే తెలుసు అన్నట్టు కళ్ళతోనే చెప్పాను. నా చేతిని తీసేసి నా వైపు కోపంగా చూసి చీరను పైకి లాక్కుంది. నా రాడ్ ని ప్యాంట్ లోపలకి నెట్టి జిప్ వేసేసింది. ముసలాడి వంక చూసి నవ్వి కన్ను కొట్టింది. ఒక్కసారిగా ముసలాడు చలించి పోయాడు. లేచి మా దగ్గరకు వచ్చాడు. శ్వేత చెయ్యి చాపి ఆయన చేతిలో చెయ్యి వేసి నొక్కింది. ఇంతలో బస్ ఒక పెద్ద ఊరిలో ఆగింది. ముసలాడు హఠాత్తుగా నా వెనుక నుంచి వంగి శ్వేత మొహమంతా నాలుగైదు ముద్దులు పెట్టి గబగబా బస్ దిగి వెళ్ళిపోయాడు. ఈ హఠాత్పరిణామానికి ఇద్దరమూ బిత్తర పోయాం. తర్వాత తేరుకుని నవ్వుకున్నాం. బస్ అరగంట ఆగుతుంది…భోజనాలు చేసేవాళ్ళు చెయ్యండని అనౌన్సు చేసారు.
తినడానికి ఏమైనా తీసుకువద్దామని నేను లేచి “శ్వేతా…నీకు ఏం కావాలి?”అడిగాను.
“నువ్వు ఏది తెచ్చుకుంటే అదే నాకూ తే.” అని తన చెయ్యి కడుక్కుంటూ చెప్పింది.
ఇద్దరికీ బిరియానీలు తీసుకుని పావు గంటలో వచ్చేసాను. అప్పటి వరకు సగానికి పైగా ఖాళీగా ఉన్న బస్ ఒక్కసారిగా ఫుల్ అయిపొయింది. కొంతమంది నిలబడ్డారు కూడా. నేను వచ్చేసరికి శ్వేత పక్కన ఒక టీనేజ్ కుర్రాడు కూర్చుని ఉన్నాడు. శ్వేత రొమ్ముల వంక ఆకలిగా దొంగ చూపులు చూస్తున్నాడు. వాడొక్కడే కాదు చాలామంది శ్వేత రొమ్ముల వైపు చూస్తున్నారు. శ్వేత వంక చూసా. మరచిపోయిందో ఏమో...బ్లౌజ్ పైన రెండు హుక్స్ ఇంకా పెట్టుకోలేదు. పమిట లోనుంచి రొమ్ముల షేపులు క్లియర్ గా కనిపిస్తున్నాయి. చీర కొద్దిగా కిందకు జరిగి బొడ్డు కనిపిస్తూ చూసేవారికి పిచ్చ సెక్సీగా కనిపిస్తుంది.
శ్వేత నా వంక చూడగానే నేను మెసేజ్ పెట్టా. “ఆ కుర్రాడినే కూర్చోనివ్వు. మనం ఇద్దరం భార్యాభర్తలమని తెలియనివ్వవద్దు. నువ్వు ఒంటరిగా ప్రయాణిస్తున్నట్టు నటించు.” అని
ఆ మెసేజ్ చూసి శ్వేత తనలో తనే నవ్వుకుంది.
“కుర్రాడు ఎర్రగా, బుర్రగా బావున్నాడు. వీలైతే ఎంజాయ్ చెయ్యి” అని మరో మెసేజ్ పెట్టాను.
“నాకంటే చిన్న కుర్రాడు…అయినా బస్ లో ఎలా కుదురుతుంది?” అని రిప్లై ఇచ్చింది.
“ఇంక రెండు స్టేజి లు దాటితే బస్ చాలా వరకు ఖాళీగా ఉంటుంది. అప్పటికి చీకటి పడి పోతుంది. అప్పుడు కావలసినంత అవకాశం ఉంటుంది. వీలవుతుందేమో ట్రై చెయ్యి.”
“బస్ లో వద్దులే ఆనంద్…రోతగా ఉంటుంది.”
“నా పని మాత్రం నేను చేస్తా. తర్వాత నీ ఇష్టం. నీకు ఇష్టమైతేనే చేసుకో. నేనేం బలవంత పెట్టను.” అని చివరి మెసేజ్ పెట్టాను.
మధ్యలో ఒక సారి టీ కోసం బస్ ను ఆపాడు డ్రైవర్.
కిందకు దిగి టీ తాగి బాగా లేట్ గా అందరి కంటే చివరగా బస్ ఎక్కాను. ఎందుకంటే…బస్ లో శ్వేత, ఆ కుర్రాడే ఉన్నారు.
బస్ లోని TV లో ఏదో మూవీ రన్ అవుతుంది. బస్ లో మూడు సీట్లే ఖాళీగా ఉన్నాయి. బాగా చీకటి పడే సరికి లోపల లైట్లు ఆర్పేశాడు డ్రైవర్. శ్వేత కూర్చున్న సీట్ కనిపించే విధంగా సర్దుకుని కూర్చున్నాను.
కాసేపటికి బస్ సడన్ గా బస్ కుడి వైపుకు తిరిగి ఒక్క కుదుపుతో ఆగింది. ఈ రాత్రికి భోజనానికి ఇదే చివరి స్టాప్…తర్వాత ఏమీ దొరకవు అని డ్రైవర్ అనౌన్సు చేసి TV ఆఫ్ చేసాడు.
బస్, బస్ స్టాండ్ లో ఆగేసరికి దాదాపు ఎనిమిదయ్యింది. శ్వేత పమిట సరిచేసుకుని తన రొమ్ములను కవర్ చేసుకుంది.
ఆ కుర్రవాడు లేచి “తినడానికి ఏమైనా తెమ్మంటారా?” అని శ్వేతను అడిగాడు.
శ్వేత వాడికి దగ్గరగా జరిగి “నాకు ఒక కోక్ తెచ్చిపెట్టు..చాలు.” అని చెప్పింది.
ఆశ్చర్యంతో కూడిన ఆనందంతో వాడి మొఖం వెలిగిపోయింది. నవ్వుతూ శ్వేత వైపు చిలిపిగా చూసి విజిల్ వేసుకుంటూ బస్ దిగాడు. వాడితో పాటు దాదాపు బస్ లో వాళ్ళు అందరూ దిగారు. నేను ఒక్కసారిగా నా భార్య మీద పడి ఆవేశంతో ముద్దులు పెడుతూ నలిపేశా. శ్వేత కూడా అంతే ఆవేశపడి నన్ను అల్లుకుపోయింది. ఆమె ప్యాంట్ మీదే నా మొడ్డని రుద్దుతూ కామంతో నా కళ్ళలోకి చూసింది. నేను ఆగకుండా ముద్దులు పెడుతుంటే ఆమె అడవి జంతువులాగా మూలుగుతుంది. నేను ఆగలేక ఆమె బ్లౌజ్ విప్పేద్దామని ట్రై చేస్తుంటే ఆమె నాకు సహకరిస్తూనే నన్ను తన పక్కన కూర్చోమని సైగ చేసింది. నేను నా ప్యాంట్ జిప్ ని కిందకు లాగేసి కూర్చున్నాను. శ్వేత నా మొడ్డని బయటకి లాగి తన సున్నితమైన చేతులతో బిగించి పట్టి కిందకీ పైకీ ఆడిస్తుంది. ఆమె ఆడిస్తున్న కొద్దీ నా రాడ్ఇంకా ఇంకా గట్టి పడుతుంది.
“ఇందాక నేను టీ తాగి వచ్చేసరికి చాలా క్లోజ్ అయిపోయినట్టున్నారే.” అడిగాను.
“అవును ఆనంద్.”
నేను ఆనందంతో “ఎలాగైనా వాడితో చేసుకో శ్వేతా.” చెప్పాను.
నా వంక చూసి నవ్వి “బస్సులో ఎలా కుదురుతుంది ఆనంద్?” అని అంది.
“కనీసం వాటేసుకుని ముద్దు అయినా పెట్టుకో. చూడాలని పిచ్చ కోరికగా ఉంది.”
“ట్రై చేస్తా….నీ కోసం.” అని నా పెదాలపై ముద్దు పెట్టింది.
ఆమె స్పీడ్ గా ఊపుతుంటే నేను చివరికి వచ్చేసరికి ఒక్కసారిగా ఊపడం ఆపేసి “ప్లీజ్ ఆనంద్… ఇక్కడ కార్చవద్దు.” అని బ్రతిమలాడింది.
నా కళ్ళలోకి చిలిపిగా చూస్తూ “నేను వీడిని ముద్దు పెట్టుకోవడం నీకు అంత ఇష్టమా?” అని అడిగింది.
“ప్రత్యేకంగా వీడు అని కాదు. ఇప్పటిదాకా ఇద్దరితో చేసుకున్నావు. నువ్వు ముద్దు పెట్టుకుంటూ ఉండగా ఒక్కసారి కూడా చూడలేదు.”
నేను నవ్వుతూ తలవూపి నా అంగీకారం తెలిపాను. ఆమె కసిగా నా మొడ్డను నలిపేసింది. ఏదో దీర్ఘంగా ఆలోచిస్తూ కాసేపు సైలెంట్ అయింది. నా కళ్ళలోకే చూస్తూ “అయితే వాడు ఇవి పిసుకుతుంటే చూడడం కూడా ఇష్టమేనా?” అని తన చన్నుల వైపు చూపిస్తూ అడిగింది.
నేను కళ్ళతోనే నా ఇష్టాన్ని చెప్పాను.
“ఆనంద్ నిజమే చెబుతున్నావా? వాళ్ళలాగా వీడు కూడా నన్ను చేసినా….” నా అంగీకారం కోసం నా కళ్ళలోకే చూస్తుంది.
నేను కళ్ళతోనే నా అంగీకారం తెలిపాను.
నా అభిప్రాయం అర్ధం చేసుకుని వెంటనే నా మొడ్డని ముద్దు పెట్టుకుని “థాంక్స్ ఆనంద్.” అంటూ దీర్ఘంగా నిట్టూర్చింది ఆనందం పట్టలేక.
నా మొడ్డని వదిలేస్తూ “వాడు వస్తున్నాడు… నువ్వు వెనక సీట్లోకి వెళ్ళిపో …ప్లీజ్ “ కిటికీ లోనుంచి చూస్తూ రిక్వెస్ట్ చేసింది.
నేను లేవబోతూ ఉండగా “ఐ లవ్ యు” అంటూ ముద్దు పెట్టింది. నేను నా సీట్ లోకి వెళ్ళా. ప్రయాణీకులు ఒక్కొక్కరూ బస్ లోకి వస్తున్నారు.
అందరికంటే ఆఖరుగా వాడు వచ్చి ఆమె దగ్గర నిలబడి చుట్టూ పరిశీలనగా చూసాడు. శ్వేతకి కోక్ ఇస్తూ నిండా పమిట కప్పిన ఆమె రొమ్ముల వంక చూసాడు.
శ్వేత చిరునవ్వు నవ్వి వాడి చేతిలోనుంచి కోక్ తీసుకుంది. కోక్ తో పాటు చపాతీ తెచ్చాడు. శ్వేత వద్దు అనకుండా తీసుకుంది. శ్వేత కు కొద్దిగా ఆనుకుని కూర్చున్నాడు.
చపాతీ తినడం పూర్తి అయ్యాక కోక్ కొద్దిగా సిప్ చేసి వాడితో షేర్ చేసుకుంది. అందరినీ చూసుకుని డ్రైవర్ బస్ ను స్టార్ట్ చేసి ముందుకు దూకించాడు. సిటీ దాటగానే లోపల లైట్లు ఆపేసి TV ఆన్ చేసాడు డ్రైవర్.
బస్ లో చీకటిగా ఉంది. కళ్ళు చీకటికి అలవాటు పడిన తర్వాత ఆ కాస్త TV వెలుగులోనే వాళ్ళు ఇద్దరూ క్లియర్ గానే కనిపించసాగారు.
శ్వేత వారిద్దరి మధ్య ఉన్న హ్యాండ్ రెస్ట్ ని పైకి లేపి “ఏమనుకోకు…సీట్లు చాలా ఇరుకుగా, అసౌకర్యంగా ఉన్నాయి.” వాడి వంక చూసి నవ్వుతూ అంది.
“ఓకే..ఓకే. ఏం పరవాలేదు” అని గొణిగాడు వాడు.
ఆ పనితో శ్వేత చాలా సౌకర్యవంతగా ఫీల్ అయింది. ఇప్పుడు వారిద్దరి భుజాలు తగుల్తున్నాయి. వాడెంత ఎక్సైట్ అవుతున్నాడో వాడి ఫాంట్ ను చూస్తే అర్ధమౌతుంది.
“అబ్బ…అలవాటు లేని చీరతో చిరాగ్గా ఉంది” తనలో తనే గొణుక్కుంటూ ఆ కుర్రాడి వంక క్రీగంట చూస్తూ తన బ్లౌజ్, బొడ్డు వాడికి కనపడేట్టు చీర కొద్దిగా పక్కకు తీసింది.
వాడికి ప్యాంట్ లో ఒక్కసారిగా గుడారం లేచింది. వాడు చిరునవ్వు నవ్వి శ్వేత ఎక్స్పోజ్ చేసినవాటిని క్రీగంట చూస్తున్నాడు.
వాడు తన ప్యాంట్ జేబు లోనుంచి ఫోన్ తీసే వంకతో లేచిన మొడ్డని సర్దుకోవడానికి ట్రై చేసాడు.
ఆ ఫోన్ ను చూసి శ్వేత ఆత్రంగా “ఇది కొత్త ఐ ఫోన్ కదూ…” అని అడిగింది.
చిరునవ్వుతో వాడి మొహం వెలిగిపోయింది. ఆ ఫోన్ లోని ఫీచర్స్ ని శ్వేతకి వివరిస్తున్నాడు.
“నా పేరు శ్వేత. నీ పేరు ఏమిటి?” అడిగింది.
“విజయ్.” చెప్పాడు.
“చదువుకుంటున్నావా?”
“అవును. బి టెక్ థర్డ్ ఇయర్ చదువుతున్నాను.”
“ఇది ఏప్రిల్ కదా…అంటే ఫైనల్ ఇయర్ లోకి రాబోతున్నావన్నమాట.”
“అవును. మీరు జాబ్ చేస్తున్నారా?” విజయ్ అడిగాడు.
“అవును. సాఫ్ట్ వేర్…”
“మీరు ఒక్కరే వస్తున్నారా?”
“అవును.”
విజయ్ బస్ అంతా కలయజూసి చూసి తిరిగి శ్వేత కళ్ళలోకి చూసాడు.
శ్వేత ఫోన్ ని చూడడానికి వాడికి మరింత దగ్గరకు జరిగి వాడి ప్యాంట్ గుడారం మీద చెయ్యి వేసి ఫోన్ ని పట్టుకుంది.
“ఇది చాలా బావుంది.” ఆశ్చర్యం నటిస్తూ చెప్పింది.
“ఇది కొత్త ఫోన్.” అంటూ వాడు శ్వేతకు మరింతగా ఆనుకున్నాడు.
ఆ ఫోన్ గురించి మాట్లాడుతూనే వాడి మొడ్డని ప్యాంట్ మీదే ఇంకా గట్టిగా రుద్దుతుంది.
ఆమె చేతులు వాడిని ఉక్కిరిబిక్కిరి చేస్తున్నాయి. వాడు శ్వేత వైపు కామంగా చూసి నవ్వాడు. వాడి చేతుల్లోని ఫోన్ వణుకుతుంది. ఇంకా ఫోన్ గురించి మాట్లాడుతున్నట్టు నటిస్తూనే చేతిని స్పీడ్ గా కదిలిస్తుంది.
నా వైపు చూసి ఒక కొంటె నవ్వు నవ్వింది.
వాడిని రెచ్చగొడుతూ మాట్లాడుతూనే హఠాత్తుగా వాడి మొడ్డను వదిలేసింది. అంతే పాపం…ఒక్కసారిగా వాడి గుండె బద్దలైనట్టుంది. దీనంగా శ్వేత వంక చూసాడు.
ఆమె చేసిన పనికి నేను చాలా ఆశ్చర్యపోయాను. నిజం చెప్పాలంటే కొద్దిగా నిరుత్సాహం కలిగింది కూడా…ఎందుకంటే ఇంకా చాలా చూద్దామనుకున్నాను.
శ్వేత విండో అద్దాలు మూసేసింది. TV లో ఏదో పాత మూవీ వస్తుంటే ఉన్న ఆ కొద్దిమంది ప్రయాణీకుల దృష్టి ఆ సినిమా మీదే ఉంది. వీళ్ళు ఒకరికొకరు దగ్గరగా జరిగి గుసగుసగా మాట్లాడుకుంటున్నారు.
విజయ్ దగ్గర ఫోన్ తీసుకుని గ్యాలరీ ఓపెన్ చేసి “వీళ్ళు నీ క్లాస్ మేట్సా?“ ఒక ఫోటో చూపించి అడిగింది.
“అవును…అదే మా కాలేజ్” మిగిలిన ఫోటోలు చూపిస్తూ చెప్పాడు.
“ఫోటోలు భలే వచ్చాయే. మొత్తానికి ఇది చాలా మంచి ఫోన్.” వాడితో మాటలు కలుపుతుంది.
కాసేపు ఫోటోలు చూసిన తర్వాత “నువ్వు నా ఫోటో తీస్తావా?” అడిగింది వాడిని.
వాడు కొద్దిగా ఆశ్చర్య పోయి వెంటనే ఒప్పుకున్నాడు.
నాకు మాత్రం అది మంచి ఆలోచన అనిపించలేదు. ఈ కుర్రాళ్ళు ఫోటోలు ఆన్ లైన్ లో పెట్టి ఆనంద పడుతున్నారు. అందుకే వద్దు అన్నట్టు నేను సైగ చేశాను. నా సైగ ని అర్ధం చేసుకుని “వద్దు … ఫోటో వద్దులే. చీకటి గదా…ఫ్లాష్ వెలిగితే అందరి దృష్టిలో పడతాం .” అని ఆపేసింది.
శ్వేత తన సీట్లో వెనక్కి వాలి పడుకుని వాడి వైపుకు తిరిగి ఒక సెక్సీ పోజ్ ఇచ్చింది. పమిట పక్కకు తప్పిపోయి ఒక చన్ను పూర్తిగా బయటకు కనిపిస్తుంది.
కుర్రాడు కదా…వెంటనే టెంప్ట్ అయిపోయాడు. రాడ్ దగ్గర వాడి ప్యాంట్ ఇంకా బాగా ఉబ్బిపోయింది.
“ఆర్ యు ఓకే?” వాడి ప్యాంట్ వైపే చూస్తూ అడిగింది. వాడు సిగ్గుతో నవ్వి కూర్చున్నాడు.
“నీకు ఎవరైనా గర్ల్ ఫ్రెండ్స్ ఉన్నారా?..”
“.................................................”
“సరే…చెప్పొద్దులే.” అంటూ ఆమె సర్దుకుని ముందుకు కూర్చుని వాడి చెవిలో ఏదో చెప్పింది. ఒక్కసారిగా సిగ్గుతో మెలికలు తిరిగిపోయాడు.
ఆమె వాడి రాడ్ మీద చెయ్యి వేసి నొక్కుతూ మరలా వాడి చెవిలో ఏదో చెప్పింది.
వాడు బిడియపడుతూ ఆమె తొడలను టచ్ చేస్తున్నాడు.
మరికోద్దిసేపటికి శ్వేత మరల వాడి దగ్గరకు జరిగి ఫోన్ గురించి మాట్లాడుతూ వాడి చేతిని తీసుకుని తన మీద వేసుకుంది. శ్వేత ఎందుకు ఆగిందో, తిరిగి ఎందుకు మొదలుపెట్టిందో అర్ధం కాకపోయినా మరలా యాక్షన్ మొదలైనందుకు సంతోషంగా ఉంది.
ఎదురుగా కాని, వెనుక నుంచి కాని ఏదైనా వెహికల్ వస్తున్నప్పుడు వాటి హెడ్ లైట్స్ వెలుగు వలన ఇద్దరూ మరింత స్పష్టంగా కనిపిస్తున్నారు.
విజయ్ నెమ్మదిగా ఆమె రొమ్ము మీద చెయ్యి వేసాడు. శ్వేత నుండి ఎలాంటి అభ్యంతరమూ లేకపోయేసరికి చిన్నగా ప్రెస్ చేసాడు. నాకు టెంపర్ పెరిగిపోయి మొడ్డను వత్తుకుంటున్నాను.
ఊపిరి భారంగా వదులుతూ వాడి మగతనాన్ని మరింత గట్టిగా వత్తుతుంది శ్వేత. వాడు చొరవగా బ్లౌజ్ లోకి చెయ్యి పోనిచ్చి బ్రా మీద రొమ్ములు పిసకడం స్టార్ట్ చేశాడు. కేవలం రెండు నెలల గాప్ లో నేను కాకుండా నా భార్య సళ్ళను పిసికిన నాలుగో మగాడు.
బస్ ఊరు దాటింది. TV కూడా ఆపేశాడు డ్రైవర్. లోపల కటిక చీకటిగా ఉంది. ఆ చీకటిలో వాళ్ళు ఏం చేస్తున్నారో స్పష్టంగా అర్ధం కావట్లేదు. సౌండ్స్ ని బట్టి, వాళ్ళ ఆకారాల కదలికలను బట్టి ఏం జరుగుతుందో ఊహించుకుంటున్నాను.
పావు గంట గడచింది వాళ్ళు ఏదో చేస్తున్నారు. నాకు అర్ధం కాక అసహనంతో శ్వేత ఫోన్ డిస్ప్లే ఆన్ చేశాను. ఆ ఫోన్ వాళ్ళ ఎదురు సీటు పాకెట్ లో ఉంది.
ఎలాగైతేనేం…అస్పష్టంగా నైనా కొద్దిగా చూడగలిగాను. శ్వేత వెనక్కు వాలి పడుకుంటే వాడు ఆమెకు ఎదురుగా ఆమె మీదకు వాలి ఉన్నాడు. శ్వేత ఏం చేస్తుందో క్లియర్ గా కనపడడం కోసం కొద్దిగా మెడ పక్కకు వాల్చి కళ్ళు చిట్లించి చూసి బిత్తరపోయాను.
వాడి తలను తన చేతుల్లోకి తీసుకుని తన్మయత్వంతో కళ్ళు మూసుకుని గాఢంగా ముద్దు పెడుతుంది. గుండ్రని రొమ్ములు నగ్నంగా బస్ టాప్ ను చూస్తున్నాయి….బ్రా కూడా లేదు.
ఎన్నో భావోద్వేగాలు నాలో సుడులు తిరుగుతున్నాయి. అన్నిటికన్నా పెద్దది..ముఖ్యమైనది…ప్యాంట్ లో నా రాడ్ గట్టిపడడం. శ్వేత చెప్పడం వేరు…లైవ్ లో చూడడం వేరు. నా భార్య మరో మగాడిని ముద్దు పెట్టుకోవడం చూస్తుంటే నాకు పిచ్చెక్కి పోతుంది. వాడు నా భార్య రొమ్ముల్ని కసి కసిగా పిసుకుతున్నాడు. పమిట ఎప్పుడు జారిపోయిందో! బ్లౌజ్, బ్రాలు ఎక్కడ ఉన్నాయో!
వాడు నా పెళ్ళాం నిప్పిల్స్ మెలి తిప్పుతుంటే, ఆమె కామ పరవశంతో కళ్ళు మూసుకుని బరువుగా ఊపిరి తీసుకుంటుంది.
శ్వేత ఫోన్ డిస్ప్లే ఆఫ్ అయింది.
ఏమీ కనిపించడం లేదు. ఏం జరుగుతుందో అర్ధం కాక నాకు టెన్షన్ గా ఉంది. కొద్దిసేపటికి బస్సు ఏదో చిన్న ఊరిలోనుంచి వెళుతున్నట్టుంది…బస్ లోకి కొద్దిగా వెలుతురు పడుతుంది.
నాకు తెలియకుండానే నా చెయ్యి నా మొడ్డని పిసుకుతుంది. శ్వేత వాడి పెదాలు వదిలేసి వాడి భుజాలపై తల పెట్టింది. నెమ్మదిగా కళ్ళు తెరిచి నన్ను చూసి సిగ్గుపడుతూ చిన్నగా నవ్వింది. నేను ఒకేనా కాదా అని నా వంక చూసింది.
బలంగా రుద్దుకుంటున్న నా రాడ్ ను చూసి ముసి ముసిగా నవ్వుకుంది. అయినా నమ్మకం కుదరక నా వంకే చూస్తుంది. నేను నవ్వి “ఐ లవ్ యు” అని పెదాలు తిప్పాను. ఆమె సంతోషంగా తిరిగి తను కూడా పెదాలతో ‘ఐ లవ్ యు’ అని చెప్పి మరలా వాడి పెదాలు అందుకుంది.
కాసేపటి తర్వాత స్లో గా తన సీట్లో వెనక్కు వాలి పడుకుంది. వాడు నా పెళ్ళాం మీదకు ఎక్కాడు. వాడి బరువుకి ఒకసారి దీర్ఘంగా శ్వాస తీసుకుని వదిలింది. ఆమె సళ్ళ మీద మొహం పెట్టి నోట్లో పెట్టుకుని చీకుతున్నాడు. ఆవేశంతో ఆమె ఒళ్ళంతా ముద్దులు పెడుతున్నాడు.

[Indraneel]

వాడు మెల్లగా తన చేతిని పూకు మీద పెట్టి చీర మీదే రుద్దుతున్నాడు. వాడికి అనుభవం లేదని ఆమెకు అర్ధమైనట్టు ఉంది…తన చీరను పెట్టీకోట్ తో సహా పైకి లాక్కుంది. ఇప్పుడు వాడు డైరక్ట్ గా శ్వేత యొక్క ఆడతనాన్ని తడుముతున్నాడు కసిగా. శ్వేత వాడి రాడ్ ను చేతిలోకి తీసుకుని చాలా స్లోగా ఆడిస్తుంది. తన రెండు కాళ్ళూ దూరంగా జరిపి బరువుగా శ్వాస పీలుస్తూ వాడి రాడ్ ని పూకు రెమ్మల మీద ఆనించుకుంది. వాడు మెలికలు తిరిగిపోతూ సళ్ళు పిసికేస్తున్నాడు.

బస్ ఊరు దాటిపోయింది. ఆ కాస్త వెలుతురు కూడా పోయింది. మరలా కటిక చీకటి. ఏమీ కనిపించడం లేదు.
ఒక్కసారిగా శ్వేత “నో…నో…విజయ్. ప్లీజ్…విజయ్. ప్లీజ్…వద్దు…వద్దు…ఆహ్…విజయ్ య్ య్ య్ య్…” అంటూ తియ్యగా మూలిగింది. ఏం జరిగిందో నాకు అర్ధం కాలేదు. మరోసారి శ్వేత ఫోన్ డిస్ప్లే ఆన్ చెయ్యడం తప్పు అనిపించింది.
కాసేపు నిశ్శబ్దం…ఊపిరి బరువుగా వదులుతున్న శబ్దాలు తప్ప.
ఏం జరుగుతుంది…?
నాకు పిచ్చెక్కి పోతుంది…ఏమైనా బావుంది….చాలా త్రిల్లింగ్ గా ఉంది. తను కూడా హాయిగా ఎంజాయ్ చేస్తుంది.
ఇద్దరూ బరువుగా ఊపిరి తీసుకుంటున్నారు. శ్వేత చిన్నగా మూలుగుతుంది. బస్ ఇంజన్ సౌండ్ లో ఆ మూలుగులు ఎవరికీ వినిపించవు.
నాతో పాటు మరో ఇద్దరు ముగ్గురు మగవాళ్ళు వాళ్ళను గమనిస్తున్నారు. ఉన్న ముగ్గురు ఆడవాళ్ళు ముందు కూర్చుని ఉన్నారు.
శ్వేత మీద పైకీ కిందికీ ఊగుతున్న వాడి ఆకారం క్లియర్ గా కనిపిస్తుంది. ఆమె సుఖంతో మూలుగుతుంది.
పది నిమిషాల తర్వాత వాడు ఊగడం ఆపి శ్వేత మీద పడుకున్నాడు.
మరో అయిదు నిమిషాల తర్వాత శ్వేత మీద నుండి లేచి పక్కన కూర్చున్నాడు వాడు.
డ్రెస్ లు సరి చేసుకుని ఇద్దరూ వాటేసుకుని కూర్చున్నారు.
వాడి బ్యాగ్ తీసుకుని ఒళ్ళో పెట్టుకుని శ్వేతని ఫోన్ నెంబర్ అడిగాడు. ఇవ్వనని చెప్పింది. వాడు చదువుతున్న ఊరు మా హైదరాబాద్ పక్కనే. వాడు చాలాసేపు బ్రతిమలాడితే చివరి రెండు నంబర్లు అటూ ఇటూ మార్చి ఇచ్చింది. అది చూసి నాకు నవ్వు వచ్చింది.
శ్వేత దుప్పటి ఒకటి చుట్టచుట్టి ఒళ్ళో పెట్టుకుని కూర్చుని ఉంది.
విజయ్ దిగవలసిన స్టేషన్ రానే వచ్చింది. బస్ లో లైట్స్ వెలిగాయి. బస్ ఆగగానే డ్రైవర్ కేబిన్ డోర్ తీసుకుని, వేరే వాళ్ళతో పాటు విజయ్ కూడా దిగమని చెప్పడానికి వచ్చి శ్వేత పక్కన కూర్చుని ఉండడం, శ్వేత నలిగి ఉండడం చూసి ఆశ్చర్యంతో నోరు వెళ్ళబెట్టాడు. బలవంతం మీద విజయ్ ని దిగమని చెప్పి శ్వేత వంక చూసుకుంటూ కేబిన్ లోకి వెళ్లిపోయాడు. శ్వేతకి మరోసారి థాంక్స్ చెప్పి విజయ్ దిగిపోయాడు. శ్వేత చిరునవ్వుతో వాడికి వీడ్కోలు చెప్పింది.
వాడు దిగి వెళ్ళిపోగానే శ్వేత నా వంక చూసి బలహీనంగా నవ్వింది. నేను కూడా నవ్వి వెళ్లి శ్వేత పక్కన కూర్చున్నా.
“వాడికి నీ మొబైల్ నెంబర్ ఇచ్చావు కదూ.” అని అడిగాను.
“చివరి రెండు నెంబర్లు మార్చి ఇచ్చా….ఏమైనా వాడిని మరలా కలవాలని కోరుకోవడం లేదు.” చెప్పింది.
విజయ్ గురించి పట్టించుకోనని శ్వేత చెబుతుంటే నాకు హాయిగా ఉందో, బాధగా ఉందో అర్ధం కాలేదు.
“ఏం జరిగింది? చీకట్లో ఏమీ కనిపించలేదు.” శ్వేత ను బాగా దగ్గరకు తీసుకుని అడిగాను.
“ఐ యాం సారీ..” నా భుజం మీద తలపెట్టి గొంతు తగ్గించి చెప్పింది.
“అంటే చేసుకున్నారా?” ఆశ్చర్యంగా అడిగాను.
“నో..నో. వాడు తన రెండు వేళ్ళతో నాలో తిప్పుతుంటే…నేను తనకు చేత్తో చేశా. చివర్లో నా చేతిని విదిలించుకుని నా మీద ఎక్కి లంగా మీదే అక్కడ ఆనించి ఊగాడు. ”
“అంటే….అర్ధం కాలేదు.”
“చీర పైకెత్తి వాడి రాడ్ ని లంగా మీద నుంచే దాని మీద పెట్టి ఆ పని చేస్తున్నట్టే స్పీడ్ గా నాలుగు ఊపులు ఊగి లంగా మీదే కార్చేసాడు.”
తను అబద్ధం చెప్పిందని నాకు తెలుసు. ఎందుకంటే తను చీరతో సహా లంగాని కూడా పైకి లాక్కోవడం నేను క్లియర్ గా చూసా. ఇప్పుడేమో లంగా మీదే కార్చాడని చెబుతుంది.
అబద్ధం ఎందుకు చెప్పిందో అర్ధం కాక “అంతేనా … లోపల పెట్టలేదా?” ఉసూరుమని నిట్టూరుస్తూ అడిగి నమ్మినట్టు నటించాను.
“ఛీ…బస్ లో ఇదే ఎక్కువ. అందుకని నేనే పెట్టనివ్వలేదు.” తలవంచుకుని చెప్పింది.
నాకు ఎన్నో ప్రశ్నలు అడుగుదామని అనిపిస్తున్నా ఇప్పుడు టైం కాదని వాయిదా వేసాను.
శ్వేత చాలా ఇబ్బందిగా ఫీల్ అవుతుంది.
పది నిమిషాల తరవాత డ్రైవర్ దగ్గరకు వెళ్లి బస్ ను ఆపించి యూరినల్స్ కి వెళ్లి, డ్రైవర్ దగ్గర ఉన్న నీళ్ళు తీసుకుని మొఖం కడుక్కుని ఫ్రెష్ గా వచ్చింది. వస్తూ వస్తూ డ్రైవర్ ని లైట్ వేయమని చెప్పింది. వచ్చి శుభ్రంగా టవల్ తో తడి తుడుచుకుని టాయిలెట్ సామాను తీసి నీట్ గా రెడీ అయింది.
చీరతో సహా డ్రెస్ మార్చుకుని బొడ్డు పైకి చీర కట్టి చక్కగా నీట్ గా మా చుట్టాలు కోరుకున్నట్టుగా ఉంది.
ప్రస్తుతానికి మధ్యాహ్నం నుండి జరిగిన వాటి గురించి మాట్లాడుకోవద్దని డిసైడ్ అయ్యాం.
జరగబోయే రిజిస్ట్రేషన్ గురించి…రాబోయే డబ్బు గురించి మాత్రమే మాట్లాడాలి అనుకున్నాం.
“బస్ స్టాండ్ లోనే అరుణ్ మనకోసం ఎదురు చూస్తూ ఉంటాడు.” అని చెప్పాను.
ఫైనల్ గా మేం గమ్యం చేరుకున్నాం.
మేము బస్సు దిగేసరికి అరుణ్ డొక్కు మారుతీ కారులో రెడీగా ఉన్నాడు.
ఇద్దరం ఎక్కి వెనక సీట్లో కూర్చున్నాం. షుమారు ఒక అరగంట జర్నీ తరవాత ఆ ఊరు వెళ్లాం. అభివృద్ధికి నోచుకోని చాలా చిన్న ఊరు… కాకపొతే ఇప్పుడు ఆ ఊరి పక్కనే ఇండస్ట్రియల్ సిటీ ఒకటి డెవలప్ చేస్తున్నారు. అదే ఆ ఊరి పాలిటి పెద్ద వరం అయ్యింది. నేను ఎప్పుడూ అక్కడ పెరగలేదు. అది మా నాన్నగారి ఊరు. ఆ రోజుల్లో మా ఫాదర్ ముందు చూపుతో ఒకే ముక్కగా ఉన్న 50 ఎకరాల పొలం కొన్నాడు. భూమి ధరలు పెరిగేసరికి మా దాయాదుల అందరి కళ్ళు దానిమీద పడ్డాయి. చివరికి న్యాయబద్ధంగా నాకే దక్కింది.
“ఎన్నాళ్ళు ఉండవలసి వస్తుంది అరుణ్?” శ్వేత అడిగింది. అరుణ్ తో ఆమెకు చాలా చనువుంది. అందుకే క్లోజ్ గా మూవ్ అవుతుంది.
“మాక్జిమం రెండు వారాలు…ఈ లోపు పనులన్నీ పూర్తి అవుతాయనే అనుకుంటున్నా శ్వేతా.” చెప్పాడు అరుణ్.
“ప్లీజ్…మరలా ఇక్కడికి వచ్చే అవసరం రాకుండా చూడు అరుణ్. కావాలంటే ఇంకో నాలుగు రోజులు ఉంటాం.”
“రాణి ఆంటీ, ఇంకా కొంతమంది రైతులతోనే సమస్య అంతా…వాళ్ళను శాటిస్ ఫై చేయ గలిగితే చాలావరకు పని అయిపోయినట్టే. మీ పొలం కొంటున్నది ఇక్కడ బాగా పలుకుబడి ఉన్న ప్రకాష్ గారు కాబట్టి అంత కష్టం కాకపోవచ్చు.”
“ఆనంద్! మళ్ళీ చెబుతున్నా…మరలా మనం ఇక్కడకు వచ్చే పనిలేకుండా చెయ్యి.” అని నాతో కూడా చెప్పింది.

నేను సరే అని తల ఊపా.

మా ఇంటికి చేరుకున్నాం. అక్కడ మా వాళ్ళు ఎవరూ లేరు. అందరూ ఉద్యోగ, వ్యాపారాల నిమిత్తం ఎక్కడెక్కడో సెటిల్ అయి పోయారు. ఒకరిద్దరు ఉన్నా వాళ్ళతో నా సంబంధాలు అంతంత మాత్రమే. నాకు ఇప్పుడు అక్కడ ఉన్న ఏకైక ఆత్మీయురాలు…మా మేనత్త మీరా. భర్త పోయాడు…పిల్లలు ఎక్కడో సెటిల్ అయిపోయారు. పెద్ద వయసు. ఒక్కటే ఉంటుంది…మా ఇంట్లోనే.

అంత రాత్రివేళ కూడా ఆమె మమ్మల్ని సాదరంగా ఆహ్వానించింది. “అంత దూరం జర్నీ చేసి అలసి పోయి ఉంటారు…రేపు మాట్లాడుకుందాం” అని మాకు ఒక రూమ్ చూపించింది.
“ఓకే. రేపు కోర్ట్ లో రెండు కేసులు ఉన్నాయి. నేను కోర్ట్ టైం అయిపోయాక సాయంత్రం వస్తాను. మా ఆఫీస్ కి వెళ్దాం. ప్రకాష్ గారు కూడా వస్తారు.” అని చెప్పి అరుణ్ వెళ్ళిపోయాడు.

మేము ఒళ్ళు తెలియకుండా నిద్రపోయాం.

తెల్లవారి మీరా అత్త కాఫీ ఇవ్వడానికి లేపేవరకు మాకు వంటిమీద స్పృహ లేదు.

మేము లేచి కాఫీ తాగి బ్రష్ చేసుకుని వచ్చేసరికి అత్త బ్రేక్ ఫాస్ట్ రెడీ చేసింది.

కుశల ప్రశ్నలతో టైం సరదాగా గడిచింది.

మా బ్రేక్ ఫాస్ట్ అయ్యాక అత్త లేచి “నేను గుడికి వెళ్తున్నాను…మధ్యాహ్నం లంచ్ టైంకి వచ్చేస్తా…ఈ లోపు మీరు ఇంకొంచెం రెస్ట్ తీసుకోండి.” అని వెళ్ళింది.

వెళ్తూ “మీకు ఏమైనా కావాలా?” అని అడిగింది.
“మేము వచ్చిన పని సక్రమంగా జరగాలని ఆ దేవుడికి చెప్పు” అన్నా సరదాగా.

ఆమె వెళ్ళిపోయాక మేం స్నానం చేసి ఫ్రెష్ అయ్యాం. శ్వేత తలకు టవల్ చుట్టుకుని మంచం అంచున కూర్చుంది. ఆమె వంటిమీద బ్లౌజ్, అక్కడక్కడా తడిగా ఉన్న పెట్టీకోట్ మాత్రమె ఉన్నాయి. కారణం తెలియదు కాని…ఆమె మొహం ఎప్పటి కంటే ఏదో కళతో వెలిగిపోతుంది. సాయంత్రం అరుణ్ వచ్చేవరకు చెయ్యడానికి ఏమీ లేదు.

మరలా మాకు ఏకాంతం దొరికేసరికి రాత్రి జరిగిన విషయాలు గుర్తుచేసుకున్నాం.
“ఆర్ యు ఓకే?” నన్ను చూసి అడిగింది శ్వేత. ఆమె రాత్రి జరిగిన దాని గురించే అడిగిందని అర్ధమయ్యి “ఎస్” అని బదులిచ్చా.
“నా మీద కోపం ఏం రాలేదుగా?” శ్వేత మరల అడిగింది.
“శ్వేతా! నాకు ఎప్పుడూ నీ మీద కోపం రాదు. ఐ యాం టోటల్లీ ఫైన్.” నవ్వుతూ చెప్పా.

కొద్దిసేపు నిశ్శబ్దం.
“నీకు నచ్చిందా?” మనఃస్పూర్తిగా అడిగా.

నాకు తెలుసు అది పిచ్చి ప్రశ్న అని. కాని శ్వేత నోటిలో నుంచి వినాలనే కుతూహలంతో అడిగా.
“ఎస్…” గొంతు తగ్గించి మెల్లగా చెప్పింది. సిగ్గుతో మొహమంతా ఎర్రబడింది.
“కాని విజయ్ నిన్ను ముద్దు పెడుతూనే, నీ మీద ఎక్కి ఊగుతుంటే…నాకైతే పిచ్చ త్రిల్ గా అనిపించింది.” నా మనసులోని మాట చెప్పా.
“కాని ఆనంద్…వాడు పై పనులతో సరిపెడతాడు అనుకున్నా కాని…. అంత డేర్ గా బస్ లోనే ఆ పని చేస్తాడని మాత్రం నేను ఊహించలేదు.” చెప్పింది ఆశ్చర్యం నిండిన ఫేస్ తో.
“అంటే వాడు చేసాడా?” నమ్మలేనట్టు అడిగా.
“సారీ ఆనంద్…అప్పుడు చెప్పలేకపోయా.” అని తల వంచుకుంది.
“నేను కోరుకుంది జరిగితే సారీ ఎందుకు…జరక్కపోతే చెప్పాలి గాని.” అని ముద్దుపెట్టా.

శ్వేత తో కాసేపు ఆ విధంగా ఫ్రీ గా మాట్లాడేసరికి తాను తప్పు చేశానేమోననే అపరాధ భావం నుండి బయటపడింది.

ఆ రాత్రి జరిగిన వాటి గురించి చాలా విషయాలు నిజాయితీగా చెప్పింది.
“నేను చాలా విషయాలు చెప్పా…ఇక చెప్ప వలసినది నువ్వే” అని ఆగి నా కళ్ళలోకి చూసి “కమాన్ ఆనంద్! నువ్వు చెప్పక పొతే నీ ఫీలింగ్ ఏమిటో నాకు ఎలా తెలుస్తుంది.” అని అడిగింది.

నేను ఒక్కసారిగా శ్వేతని కాళ్ళు పట్టుకుని మంచం మధ్యలోకి లాగి తనమీదకు ఎక్కేసరికి తను “ఆహ్…” అని అరచింది.
“ఎన్నిసార్లు చెప్పాలే …. నాకు ఇష్టమే…ఇష్టమే…ఇష్టమే.” కళ్ళలోకి చూస్తూ చెప్పా.
“పోనీ రాత్రి జరిగిన దానిలో నీకు నచ్చనివి ఏమైనా ఉన్నాయా?” కన్ఫర్మేషన్ కోసం అడిగింది.
“నచ్చనివి అంటూ ఏమీ లేవు. సర్ప్రైజెస్, త్రిల్స్ తప్ప. కాని ఉండాలి…అవి ఉంటేనే బావుంటుంది. అలాంటివే కావాలి. రియల్లీ ఐ వాంట్ ఇన్సిడెంట్స్ లైక్ దట్. ఐ రియల్లీ ఎక్జైటెడ్.”
“నా మీద కోపం ఏమీ లేదుగా.”
“లేదు శ్వేతా. చాలా ఆనందంగా ఉంది.”
“థాంక్ యు ఆనంద్. థాంక్ యు. నీ లాంటి భర్త దొరకడం నా అదృష్టం.”
“అయితే చెప్పు…ఆ విజయ్ గాడిని ముందు నువ్వే ముద్దు పెట్టావా?” అని అడిగా.

శ్వేత నావంక నవ్వుతూ చూసి “ఎస్…బస్సు లో లైట్లు ఆఫ్ చేయగానే నేను వాడి బుగ్గ మీద ముద్దు పెడదామని ముందుకు కదిలితే పొరపాటున బుగ్గ బదులు మా పెదాలు కలుసుకున్నాయి. అంతే…పది నిమిషాలదాకా వాడు వదిలిపెట్టలేదు.” అని సిగ్గుగా చెప్పింది.
“నిజానికి నాకు ఆ ఉద్దేశ్యం లేదు. కాని లైట్లు ఆరి పోగానే మేము ఏమిచేసినా ఎవ్వరికీ కనపడము అనే ఫీలింగ్ రాగానే నేను ఆగలేకపోయా. వాడు చాలా స్పీడ్ అనుకుంటా…నా బాడీ అంతా వాడి చేతులు తడుముతుంటే నన్ను నేను కంట్రోల్ చేసుకోలేకపోయా. ఒక వేళ నీకు కోపం వచ్చి ఉంటే నీ ఇష్టం వచ్చిన శిక్ష విధించు. నీకా హక్కు ఉంది.”

శ్వేత అంత నిజాయితీగా చెప్పిన తర్వాత నేను తనకు నా వైపు నుంచి ధైర్యం చెప్పి తీరాలి.
“లేదు శ్వేతా…ఆ టైంలో నాకు కోపం రాక పోగా…విపరీతంగా ఉద్రేకపడ్డా. హీట్ ఎక్కి పోయి నాది రుద్దుకున్నా…ఆవేశంగా.” అని చెప్పా.
“అవును … నేనూ చూశా.” లేచిన నా షార్ట్ వైపు మెరుస్తున్న కళ్ళతో చూస్తూ చెప్పింది.
“భార్య తప్పు చేస్తుంది అనిపిస్తే ఏ మొగుడికైనా కోపం వస్తుందే కాని కోరిక రాదు…హీటెక్కి పోడు…రాడ్ లేవదు. అవి అన్నీ నాలో నువ్వు గమనిస్తున్నంతసేపూ నువ్వు తప్పు చెయ్యలేదు అని అర్ధం. నన్ను ఏమీ అనుమానించనక్కర్లేదు. నేను నోటితో చెప్పనవసరం లేదు…జస్ట్ నన్ను చూడగానే నీకు అర్ధమైపోతుంది.”

వెంటనే లేచి నన్ను గట్టిగా ముద్దు పెట్టుకుని “ఐ లవ్ యు సో మచ్.” అంది.

వెంటనే నా షార్ట్ విప్పేసా. నాది రెడీగా ఉంది … శ్వేత కాళ్ళు పగలదీసి పట్టుకుని, ప్యాంటీ పక్కు లాగేసి, ఒక్కసారిగా ఆమెలోకి వెళ్ళిపోయా.
“ఆహ్హ్ హ్ హ్…” శ్వేత తియ్యగా మూలిగింది.
“విజయ్ నా మీద ఎక్కినప్పుడు చూసావా?” మత్తుగా చూస్తూ అడిగింది.
“ఊహు…అప్పుడు లైట్లు లేవుగా.”
“ఆనంద్…” అని చెప్పబోతూ ఆగింది.
“చెప్పు శ్వేతా.” గోముగా అడిగా.
“బస్ లో జరిగిన దానికి నాకు చాలా బాధగా ఉంది ఆనంద్.”
“నాకు ఇష్టమేగా. ఎందుకంత ఫీల్ అవుతావు?”
“ఏమో ఆనంద్…అదే నాకూ అర్ధం కావడం లేదు. చాలా గిల్టీగా అనిపించింది.”
“అయినా నాకు ఏమీ బాధలేదు శ్వేతా. నువ్వేమీ ఫీల్ కావద్దు.”
“అప్పుడు నీకు ఎలా ఉంది … నా మీద కోపం వచ్చిందా?”
శ్వేత పువ్వు లో నా రాడ్ ఎగిరెగిరి పడింది…ఆమె ప్రశ్నకు సమాధానంగా. ఒక్క సారిగా ఆమెలో నా స్ట్రోక్స్ స్పీడ్ పెరిగేసరికి ఆమెకు అర్ధమై జుట్టు పట్టుకుని నన్ను బలంగా అదుముకుని నా నుదుటి పై ముద్దులు పెట్టింది.
“హమ్మ్…ఆహ్..బేబీ…ఓహ్ హాహ్” అంటూ కార్చేసుకుంది. నాకు కూడా అప్పుడే కారిపోవడంతో ఇద్దరం నీరసంగా పడుకుండి పోయాం.

పది నిమిషాల తర్వాత శ్వేత నా వైపు తిరిగి “నేను నమ్మలేక పోతున్నా ఆనంద్. కాలేజీ రోజుల్లో ఎవరైనా నా వంక కొంటెగా చూస్తేనే వాడిని కొట్టేవాడివి. నీకు గుర్తుందా…ఒకసారి సీనియర్ ఒకడు నన్ను టచ్ చేయడానికి ట్రై చేస్తే వాడి ముక్కు, మూతి పగలగొట్టావ్.” అని ఆగి నా పెదాలపై తన చూపుడు వేలితో రాస్తూ “ఇప్పుడు ఎంత మారిపోయావ్ ఆనంద్!” అన్నది.

శ్వేత కళ్ళలోకి చూసి చిన్నగా నవ్వా.
“ఇప్పుడు నన్ను వేరేవాళ్ళు టీజ్ చేయడం, టచ్ చేయడం, ఇంకా అడ్వాన్స్ అయి పిసుక్కోవడం లాంటివి చేస్తుంటే నీకు ఇష్టమని తెలుసు. కాని ఆ ఇష్టం ఈ లెవెల్ కి వస్తుందని ఊహించలేదు.” శ్వేత ఒప్పుకుని “నాకు ముందే తెలిసి ఉంటే నేను చాలా ఎంజాయ్ చేసి ఉండేదాన్ని.” నా వంక చూసి కన్ను గీటుతూ చెప్పింది.
“నేను కూడా ఊహించలేదు శ్వేతా” హానెస్ట్ గా చెప్పా. “నీ మీద ప్రేమ నన్ను పిచ్చివాడిని చేస్తుంది. నీకు ఇంకా, ఇంకా ఎన్నో చేయాలని…మరెన్నో సుఖాలు రుచి చూపించాలని…మరే భర్తా చూసుకోలేనంత గొప్పగా నిన్ను చూసుకోవాలని ఎంతగానో అనిపిస్తుంది.”

ఒక్కసారిగా శ్వేత కళ్ళలో నీళ్ళు తిరిగాయి. నా వైపు కృతజ్ఞతగా చూసి “థాంక్ యు ఆనంద్.” అని గద్గద స్వరంతో చెప్పింది.
“ఇంకా ఇది ఎంత దూరం వెళ్ళినా మన రిలేషన్ షిప్ కి మాత్రం ఎలాంటి ఇబ్బంది ఉండదు. ఏం జరిగినా నేను పట్టించుకోను.” గడ్డం పుచ్చుకుని శ్వేతను నా వైపు తిప్పుకుని చెప్పా.
“మన రిలేషన్ షిప్ దెబ్బతినే విధంగా కాని, నిన్ను బాధపెట్టే విధంగా కాని నేను కూడా ఎన్నటికీ చెయ్యను.”
“చూడు శ్వేతా…ఇది మనిద్దరం ఇష్టమై చేసుకుంటున్నాం. వేరేవాళ్ళ ఇష్టాఇష్టాలతో మనకు సంబంధం లేదు. సోషల్ లైఫ్ లో ఎలాంటి ఇబ్బంది కలగకుండా చూసుకోవలసిన బాధ్యత మనిద్దరి మీదా ఉంది. మన రిలేషన్ దెబ్బతినకుండా చూసుకోవాలి…ఈ కనీస జాగ్రత్తలు తీసుకుంటే చాలు.”
“మన రిలేషన్ కంటే నాకు ఏదీ ఎక్కువ కాదు ఆనంద్. ఆ విషయంలో ఎలాంటి పొరపాటు జరగనివ్వను.”
“నేను కూడా…మాట తప్పను.” అని ఆగి శ్వేతను దగ్గరకు తీసుకుని “ మనం బెడ్ రూమ్ ఫాంటసీలను నిజం చేసుకుందాం. ఎంజాయ్ చేద్దాం. నువ్వు ఎవరిని సెలెక్ట్ చేసుకుంటావో నీ ఇష్టం. వాళ్ళతో ఎలా బిహేవ్ చేస్తావో కూడా పూర్తిగా నీ ఇష్టం. నేను అవకాశం ఉంటే చూస్తా. లేదంటే లేదు. ఎందుకంటే ఇది చాటుగా చేసుకునే వ్యవహారం కాబట్టి ఎక్కువ సార్లు చూసే అవకాశం రాకపోవచ్చు. మన కండిషన్ ప్రకారం తర్వాత ఎటూ నువ్వు చెప్తావ్ కాబట్టి ఇబ్బంది లేదు.”
“ఆనంద్!.” అని నా కళ్ళలోకి ప్రేమగా చూస్తూ నన్ను అల్లుకుపోయింది.

టక్…టక్…టక్.
“హేయ్…ఆనంద్. లేవండి లేవండి.” బయట మీరా అత్త తలుపు కొడుతూ అరుస్తుంది.
“ఒక్క నిమిషం అత్తా” అని బట్టలు వేసుకున్నా. శ్వేత దుప్పటి లోకి దూరి పోయింది.

డోర్ తీసి లోపల కనపడకుండా అడ్డుగా నిలబడ్డాను. “అరుణ్ ఫోన్ చేసాడు. మీరు ఫోన్ ఎత్తలేదంట గదా?” అని అడిగింది.
“మేం నిద్రపోయాం అత్తా. అరుణ్ కి నేను కాల్ చేస్తాలే.” అని వెంటనే అరుణ్ కి రింగ్ ఇచ్చా.
“బయ్యర్ ని కలిసే ముందు కొద్దిగా పేపర్ వర్క్ ప్రిపేర్ చెయ్యాలి.” అని నన్ను వెంటనే బయలుదేరి తన ఆఫీస్ కి రమ్మన్నాడు అరుణ్.

శ్వేతని లేపి అదే చెప్పి “నేను వచ్చేసరికి లేట్ కావచ్చు. డిన్నర్ కి వచ్చేస్తాలే” అని చెప్పా.

శ్వేత “సరే!” అని మరలా నిద్రలోకి వెళ్ళిపోయింది…అలసటతో.

షుమారు 4 గంటలకి అరుణ్ ఆఫీస్ కి చేరుకున్నా. అరుణ్ ఆఫీస్ ఇంతకు ముందులా లేదు. బాగా అప్ గ్రేడ్ చేయబడి ఉంది.
“నైస్. నీ ఆఫీస్ కొత్త దానిలాగా, లేటెస్ట్ గా ఉంది” ఆఫీస్ ని తేరిపార చూస్తూ చెప్పా.
“అవునవును. క్లైంట్స్ బాగా పెరగడంతో ఆఫీస్ బాగా మోడ్రనైజ్ చేశా. వైఫై కూడా పెట్టించా.” గర్వంగా చెప్పాడు.

నా పేరుతో, శ్వేత పేరుతో ఉన్న ల్యాండ్ మొత్తం సర్వే చేయించి, బోర్డర్స్ వేయించి రెడీగా పెడతానని చెప్పి పెద్ద పేపర్ల కట్ట నా చేతిలో పెట్టాడు. కుర్రాడొకడు కాఫీ తెచ్చి ఇచ్చాడు.

ఆరున్నర ప్రాంతంలో బయ్యర్ వచ్చాడు. ఆయన్ని “ప్రకాష్ గారు” అని నాకు పరిచయం చేసి నన్ను కూడా ఆయనకు పరిచయం చేసాడు అరుణ్. 40 ఏళ్ళు ఉంటాయేమో…చామనచాయ గా ఆరడుగులు ఉన్నాడు. యువ ప్రారిశ్రామికవేత్త లా డైనమిక్ గా ఉన్నాడు. అరుణ్ పేపర్స్ రెడీ చేస్తుంటే మేము చాలా విషయాలు మాట్లాడుకున్నాం. చివరిగా ఇద్దరం క్రికెట్ దగ్గర ఆగాం.
“ప్రకాష్ గారూ! మనం ఒక ఒప్పందానికి రాబోయే ముందు మీకు ఒక విషయం చెప్పాలి. ఈ ల్యాండ్ మొన్నటి వరకు భూఆక్రమణ దారుల చేతుల్లో ఉండి, కోర్టులో ఉంది. మొన్ననే మేం కోర్టులో గెలిచాం. కబ్జాదారుల చేతిలోనుండి ఇంకా మేము హాండ్ ఓవర్ చేసుకోలేదు.” అని ఫెయిర్ గా చెప్పా.
“హహ్హహ్హ…మొదటిసారి నిజాయితీపరుణ్ణి చూస్తున్నా” అని నవ్వుతూ నా భుజం తట్టి “డోంట్ వర్రీ ఆనంద్ గారూ. ఈ చుట్టుపక్కల మాకు గణనీయమైన పలుకుబడి ఉంది. మాతో ఎవ్వరూ పెట్టుకోరు. ఆ కబ్జాదారుల సంగతి నేను చూసుకుంటాలే. కోర్టులో మనం గెలిచి ఉన్నాం కాబట్టి వాళ్ళని ఖాళీ చేయించడం పెద్ద సమస్య కాదు.” అని ధీమాగా చెప్పారు.

మేము ఇంకా కొన్ని విషయాలు మాట్లాడుకుంటూ ఉండగా అరుణ్ తన ఫోన్ నాకు ఇచ్చి “మీరా ఆంటీ ఫోన్. అర్జెంటు … మాట్లాడు.” అని ఫోన్ నా చేతికి ఇచ్చాడు.

నేను ఫోన్ తీసుకుని “అత్తా చెప్పు” అనగానే “ఆనంద్! ఇక్కడ శ్వేత కీ, రాణీకి పెద్ద యుద్ధమే నడిచింది. మీకు అంత డబ్బు వస్తుంటే దానికి కన్ను కుట్టినట్టు ఉంది. మీ నాన్న కొనుక్కున్న భూమి అయినా తనకు కూడా హక్కు ఉన్నట్టు మాట్లాడింది. దాంతో పెద్ద గొడవ అయింది. శ్వేత నీ దగ్గరకే బయలుదేరి వచ్చింది” అని చెప్పింది.

నేను వెంటనే నా ఫోన్ తీసుకుని చూస్తే నాలుగు మిస్డ్ కాల్స్ ఉన్నాయి. నేను వెంటనే శ్వేతకి ఫోన్ చేశా…కాని రింగ్ టోన్ నాకే వినిపించింది. చూస్తే శ్వేత లోపలకు వస్తూ కనిపించింది. వస్తూనే నన్ను వాటేసుకుని “మనం ఎట్టి పరిస్థితుల్లోనూ అక్కడికి వెళ్ళవద్దు.” అని కన్నీళ్ళు పెట్టుకుంటూ చెప్పింది.

నేను “అలాగే” అని గట్టిగా చెప్పా.

ఉండటానికి ఏదైనా మంచి హోటల్ ఏదైనా ఉంటే చెప్పమని అడిగా అరుణ్ ని.
“ఇక్కడ ఏమైనా ఉంటేగా చెప్పడానికి” అని అరుణ్ వ్యంగ్యంగా చెప్పి “మా ఇంట్లో ఓకే గాని చాలా మంది బంధువులు వచ్చి ఉన్నారు. వాళ్ళే ఇబ్బంది పడుతున్నారు.” అని చెప్పాడు.
ప్రకాష్ గారు కల్పించుకుని “మీకు అభ్యంతరం లేకపోతే మా ఇంట్లో ఉండవచ్చు. చాలా ఖాళీ రూములు ఉన్నాయి.” శ్వేతను నిశితంగా పరిశీలిస్తూ చెప్పాడు.
“థాంక్స్ ప్రకాష్ గారూ. కాని మీకు మేము భారం కావడం మాకు ఇష్టం లేదు.” అని చెప్పా.
“నేను అర్ధం చేసుకోగలను…కానీ…” అని ఆయన ఏదో చెప్పబోయేంతలో శ్వేత నా చెయ్యి పట్టుకుని పక్కకు లాగి “మనకు ఇంకో అవకాశం లేదు. ఒప్పుకో.” అని గట్టిగా చెప్పింది. నాకూ ఒప్పుకోక తప్పలేదు.

[Indraneel]

ప్రకాష్ గారి బిల్డింగ్ కి వెళ్లాం. చాలా పెద్ద ఇల్లు. రాజప్రాసాదం లాగా ఉంది. ముందు పెద్ద గేటు. లోపల పచ్చని గార్డెన్…మధ్యలో ఫౌంటైన్. ఇల్లు పాతదే కాని లోపల అంతా మోడరన్ గా ఉంది.

ముందుగా తన భార్య శిల్పని పరిచయం చేసారు ప్రకాష్ గారు. ఆమె ఆ గ్రామం లోని మిగతా వారిలా కాకుండా భిన్నంగా, హుందాగా ఉంది. నిండు నవ్వు మొహంతో మాకు స్వాగతం చెప్పింది. రవి అనే పనివాడికి మాకు ఒక రూమ్ రెడీ చేయమని ఆర్డర్ వేసారు ప్రకాష్. మేము లివింగ్ రూమ్ లో కూర్చుని ఉన్నాం. వారి ఆతిథ్యానికి మరోసారి ధన్యావాదాలు చెప్పాను.
ఇంతలో శ్వేత చిటికిన వేలు చూపించి తనకు అర్జెంటు అని శిల్పని అడిగితే ఒక రూమ్ చూపించింది. వెంటనే శ్వేత అటు పరుగెత్తింది. నేనూ, ప్రకాష్ వ్యాపార విషయాలు మాట్లాడుకుంటూ కూర్చున్నాం.
శిల్ప నా వైపు దొంగ చూపులు చూడడం గమనించాను. చాలా అందంగా, కాస్ట్లీగా ఉంది ఆవిడ…తప్పకుండా నాకంటే అయిదారేళ్ళు పెద్దది అయి ఉండవచ్చు అనిపించింది.
కొద్ది నిమిషాల తర్వాత శ్వేత పెద్దగా అరవడం వినిపించి అటు వైపు పరుగెత్తాను. నేను వెళ్లేసరికి కారిడార్ చివర్లో శ్వేత, మరో వ్యక్తి నవ్వుతూ మాట్లాడుకుంటున్నారు.
ఇంతలో ప్రకాష్ నా దగ్గరకు వచ్చాడు. నేను ఏమైందని శ్వేతను అడిగాను.
“సారీ…ఏమీ లేదు. నేను కొంచెం భయపడ్డా…అంతే.” ఆ వ్యక్తి వంక చూస్తూ చెప్పింది.
అప్పుడు ప్రకాష్ ఆ వ్యక్తిని తన అన్నయ్య సుభాష్ అని పరిచయం చేసారు. ఆ సుభాష్ నాకు షేక్ హ్యాండ్ ఇవ్వడానికి ముందుకు వచ్చాడు. ఆయన నా కంటే ఎత్తు ఉన్నాడు. వైట్ అండ్ వైట్ డ్రెస్ తో చాలా హుందాగా ఉన్నాడు. ఆయన నాకు షేక్ హ్యాండ్ ఇచ్చి నవ్వుతూ తన పెద్ద మీసం తిప్పుతూ స్వాగతం పలికాడు. వారు ఇచ్చిన ఆశ్రయానికి నేను కృతఙ్ఞతలు తెలిపాను.
ఇంతలో పనికుర్రాడు రవి వచ్చి రూమ్ రెడీ అయిందని చెప్పాడు. మేము వారికి బై చెప్పి మా రూమ్ కి బయలు దేరుతుంటే శిల్ప వారి వెనుక నిలబడి నన్ను దొంగ చూపులు చూస్తుంది.
మేము రూమ్ లోకి వెళ్లాం. రూమ్ చాలా పెద్దది. రూమ్ మధ్యలో పెద్ద పందిరి మంచం, పక్కన టేబుల్, రెండు కుర్చీలు ఉన్నాయి.
మంచానికి దోమతెర కట్టి ఉంది. ఆ రూమ్ మాకు బాగా నచ్చి ఒకరికొకరం చూసి నవ్వుకున్నాం.
“ఓకే…అన్నీ బావున్నాయి. మనం కనీసం రెండు మూడు వారాలు ఉండవలసి రావచ్చు. అప్పటి వరకు నీకు ఎవరైనా మంచి బాయ్ ఫ్రండ్ దొరికితే బావుండు.” తన తొడల మధ్యలోకి చూస్తూ చెప్పాను.
“నీకు ఈ మధ్య ఆశ మరీ ఎక్కువ అయిపోతుంది.” నా తల మీద మొట్టికాయ వేస్తూ అంది.
నేను బాత్రూం కి వెళ్లివచ్చి సావధానంగా కూర్చుని శ్వేతని అడిగా “ఎందుకు ఇందాక అంత అరుపు అరిచావు” అని.
“నేను ఆ పని కానిచ్చి బయటకు వచ్చి ఫ్రెష్ అవుతూ ఉండగా హఠాత్తుగా సుభాష్ వచ్చారు. ఊహించని ఆయన రాకకి భయపడి పెద్దగా అరిచా.” శ్వేత జరిగింది వివరంగా చెప్పింది.
ఇంతలో డోర్ శబ్దం విని ఎవరో చూద్దామని నేను లేచాను. రవి లోపలికి వచ్చి మాకోసం తెచ్చిన డిన్నర్ టేబుల్ మీద నీట్ గా సర్దేసి వెళ్ళాడు. రవి వెళ్ళడం ఆలస్యం మేము ఆవురావురుమంటూ తినేశాం. డిన్నర్ బ్రహ్మాండంగా ఉంది. ఒక్కసారిగా మాకు ఏదో రిసార్ట్ లో ఉన్న ఫీలింగ్ కలిగింది.
“నాకు ఓవర్ అయింది…పొట్ట అంతా బిర్రుగా ఉంది” అంటూ మంచ మీద వెల్లకిలా పడుకుని పమిట పక్కకు పడేసి, చీర లూజ్ చేసుకుంది శ్వేత.
“ఓకే శ్వేతా. నువ్వు రెస్ట్ తీసుకో నేను మా ఇంటికి వెళ్లి మన లగేజ్ తీసుకుని వెంటనే వచ్చేస్తా.” చెప్పాను.
“ఓకే.” ఆ విషయం మాట్లాడడం ఇష్టం లేనట్టు చాలా నిర్లిప్తంగా చెప్పింది.
నేను వెళ్లేసరికి అందరూ నిద్ర పోతున్నారు. మీరా అత్తని లేపి ప్రేమగా హత్తుకుని, ఆమెకు గుడ్ బై చెప్పి లగేజ్ తీసుకుని వచ్చేశాను.
“ఇంత తొందరగా వచ్చావా!” నేను రూమ్ లోకి ఎంటర్ అవుతుంటే శ్వేత ఆశ్చర్యపోతూ అడిగింది.
శ్వేత ఇప్పుడు మంచం మీద లేదు….కుర్చీలో కూర్చుని ఉంది.
“నువ్వు వెళ్ళినా కూడా ఇలాగే తొందరగా వచ్చే దానివి.” అన్నాను.
“నువ్వు వెళ్ళిన తర్వాత ఏమి జరిగిందో చెబితే నువ్వు నమ్మలేవు.” నా మాటల్ని కట్ చేస్తూ చెప్పింది.
ఏమి జరిగిందో శ్వేత చెప్పటం స్టార్ట్ చేసింది.
‘నువ్వు వెళ్ళిన తర్వాత నేను నిద్ర పోవడానికి ట్రై చేస్తున్నాను. సడన్ గా రూమ్ లో ఎవరో కదులుతున్నట్టు అనిపించింది. నువ్వైతే అంత తొందరగా తిరిగి రాలేవు కదా…ఎవరా అని కళ్ళు తెరిచి చూస్తే సుభాష్. నేను వెంటనే లేచి ఏం కావాలని అడిగాను.
ఆయన అక్కడే నిలబడి నన్ను తినేసేలా నా చెస్ట్ వైపే చూస్తున్నాడు. నాకు వెంటనే గుర్తు వచ్చింది…నా వంటి మీద పమిట లేదు అని. నా చెస్ట్, బొడ్డు ఎక్స్పోజ్ అయి ఉన్నాయి. లూజ్ చేసుకోవడం వల్ల చీర బాగా కిందకు జారింది. అతను చాలా చెడు దృష్టితో చూస్తున్నాడని అర్ధమైంది. వెంటనే నేను రెండో వైపుకు తిరిగి నా పమిట లాక్కుని నిండా కప్పుకుని, చీర పైకి లాక్కుని టైట్ చేశాను. ఆయన చొరవగా నా దగ్గరకు వచ్చి నా చెయ్యి పట్టుకున్నాడు. నేను ఉలిక్కిపడి ఆయన వైపు తిరిగాను. ఇందాక జరిగినదానికి క్షమాపణ చెపుతూ ఏమీ అనుకోవద్దని నా చెయ్యి వత్తాడు. “పర్లేదు సార్…అనుకోకుండా జరిగిన దానికి క్షమాపణ ఎందుకు?” అని ఆయన చేతిలో నలుగుతున్న నా చేతిని లాక్కుని కొద్దిగా వెనక్కు జరిగాను.
“అంత పెద్దాయన నీకు క్షమాపణ చెప్పాడా?” చాలా ఆశ్చర్యంగా అడిగా.ను
“అవును. ఇంకా నేను పూర్తి చేయలేదు. చెప్పేది పూర్తిగా విను.” అని చెప్పడం మొదలు పెట్టింది.
“మాకు ల్యాండ్ అమ్మింది మీరే కదూ?” అని అడిగాడు. నేను అవునని చెప్పా. “నీ పేరు శ్వేత…అవునా?” అని అడిగాడు. అవునని చెప్పాను. ఆయన కంటిన్యూగా అదీ ఇదీ అడుగుతూనే ఉన్నాడు. ఆయన చూపులు నా శరీరాన్ని శల్య పరీక్ష చేస్తున్నాయి. ముఖ్యంగా రొమ్ములలోకి గుచ్చి గుచ్చి చూస్తుంటే నాకు కాస్త ఇబ్బందిగా అనిపించింది.
“మీ ల్యాండ్ పని పూర్తి కావడానికి కనీసం మూడువారాలు పట్టవచ్చు. మీ ఆయన ల్యాండ్ పనులు చూసుకుంటూ ఉంటాడు. నువ్వు ఈ రూమ్ లో ఒక్కదానివి ఏం చేస్తావు? బోర్ కొట్టిపోతుంది…” అని నా కళ్ళలోకి చూసి “ఈ ఊరు చాలా బావుంటుంది. చుట్టుపక్కల చాలా మంచి మంచి ప్రదేశాలు ఉన్నాయి. నీకు అభ్యంతరం లేకపోతే నేను నీకు అవన్నీ తిప్పి చూపిస్తాను. నీకు మంచి టైం పాస్ అవుతుంది.” అని నా చేతిని తన చేతిలోకి తీసుకుని అన్నారు చొరవగా.
నేను క్షణం కూడా ఆలస్యం చేయకుండా రానని చెప్పేశాను. కాని ఆయన సున్నితంగానే అయినా చాలా వత్తిడి చేశారు. వాళ్ళ ఇంట్లో అతిధులుగా ఉంటూ, వాళ్ళకే మన ల్యాండ్ అమ్మబోతూ రానని కఠినంగా చెపితే బావుండదేమో అనిపించింది. చివరకు సరే అని చెప్పా. ఆయన ఆనందంతో పెద్దగా నవ్వారు.
ఆయన నాతో మాట్లాడుతూ ఉండగానే రవి తలుపు తట్టి లోపలికి వచ్చాడు. వాడు నా వైపు కొద్ది క్షణాలు చూసి, వెంటనే తల తిప్పుకుని టేబుల్ దగ్గరకు వెళ్లి గిన్నెలు సర్దుకుంటున్నాడు. ఎందుకో గాని సుభాష్, రవి వంక కోపంగా చూసాడు. ఆయన వెనుతిరిగి వెళ్తూ తలుపు దగ్గర ఆగి “రేపు ఉదయం నీ రాక కోసం ఎదురు చూస్తూ ఉంటా.” అని వెళ్ళిపోయాడు.
“దీని బట్టి నువ్వు ఏమనుకుంటున్నావు…రేపు నన్ను వెళ్ళమంటావా? వద్దంటావా? చెప్పు.” శ్వేత అడిగింది.
నాకు ఏం చెప్పాలో వెంటనే అర్ధం కాలేదు. అంత పెద్దాయన షికారు వెళ్దామని నా భార్యను అడగడం వింతగా ఉంది. శ్వేత చెప్పిన దాన్ని బట్టి చూస్తే ఆయన ఇంకా ఏదో కోరుకుంటున్నాడని క్లియర్ గా అర్ధం అవుతుంది. అది మగాళ్ళకు ఉండే సహజమైన జబ్బు అని తెలుసు. విచిత్రంగా ఆ ఆలోచనే నన్ను ఉద్రేకపరుస్తుంది. అంత పెద్దాయన శ్వేతను బెదిరించి ఏదో చేస్తాడని భయపడనక్కర్లేదు. శ్వేత ఆయన్ని హ్యాండిల్ చేయగలదన్న నమ్మకం నాకు ఉంది.
“అడిగింది పెద్దాయన గదా…వెళ్ళు.” చెప్పాను.
“పెద్దాయన కాబట్టే వెళ్ళమంటావో, వద్దంటావో అని అడిగా. కుర్రవాడైతే వెంటనే వెళ్ళమనే వాడివని నాకు తెలుసు.”
“ఆయనతో ఇబ్బంది ఏముంటుంది…వెళ్ళు.”
“నేనూ అదే అనుకుంటున్నాను.”
“హమ్మ్….మొత్తానికి మీ ఫాదర్ అంత వయసు ఉన్న ఆయనతో డేటింగ్ కు వెళ్లాలని డిసైడ్ అయ్యావ్.” నేను చిలిపిగా అన్నా.
“కమాన్ ఆనంద్. ఆయన అంత పెద్దవాడు ఏం కాదులే.” శ్వేత తన నిర్ణయాన్ని సమర్ధించుకుంది. నాకూ నిజమే అనిపించింది…ఎందుకంటే శ్వేత ఫాదర్ వయసు 58.
నేను వెంటనే ఎలక్షన్ కమిషన్ సైట్ ఓపెన్ చేసి ఓటర్ గా ఆయన వివరాలు బయటకు తీశా. శ్వేత అనుకున్నదే కరక్ట్. సుభాష్ వయసు 46. అదే చెప్పా శ్వేతకి.
“అయితే నువ్వు ఓకేనా?” అడిగింది ఆత్రంగా.
“ఓకేనా అంటే…దేని కోసం?”
“ఆయనతో రేపు డేటింగ్ కి వెళ్ళడానికి…” అని ఆగి “అంటే…ఆయనతో రేపు బయటకు వెళ్ళడానికి.” తన మాటని సరి చేసుకుంది.
“ఓకే…నీకు మంచి కాలక్షేపం. ఆయనతో నీకు బాగుంటుందనే అనుకుంటున్నాను. నువ్వు ఏదో విధంగా ఆ పెద్దాయనతో కాలక్షేపం చెయ్యి. నాకు అరుణ్ ఆఫీస్ లో సాయంత్రం వరకు ఊపిరి సలపని పనులున్నాయి.” అని ఆగి “నేను అందుబాటులో ఉండను గదా…వీలైనంత వరకు సేఫ్ గా ఉండు. ఏ వయసు మగాడితోనైనా ప్రమాదమే.” అని చెప్పాను.
“ఊరుకో ఆనంద్…ఈ వయసులో ఆయనేం చేయగలడు?”
“పిచ్చి శ్వేతా! ఇదే మాంచి వయసు. అనుభవం కూడా తోడు కావడంతో స్వర్గం చూపించే వయసు అది. ఆ వయసులో ఏ మగాడైనా ఆడదాన్ని పూర్తిగా సుఖపెడతాడు.” నాకు పూర్తిగా తెలియకపోయినా కూడా శ్వేత రెచ్చిపోయే విధంగా చెప్పాను.
“ఆనంద్…నువ్వు చెప్పేది నిజమేనా?” శ్వేత గొంతులో ఒకరకమైన ఎగ్జైట్ మెంట్.
“నిజం శ్వేతా…అలా అని మరీ అతిగా రెచ్చగొట్టొద్దు. ఆయనికి హార్ట్ ఎటాక్ వస్తే మనకే ఇబ్బంది.” జోక్ చేశాను.
“ఓహ్…షట్ అప్ ఆనంద్.” అని నా గుండెల మీద కొట్టింది. ఇద్దరం నవ్వుకున్నాం.

[Indraneel]

తర్వాత రోజు ఉదయం కాలింగ్ బెల్ మోగితే మెలకువ వచ్చింది. శ్వేత వంక చూసాను. బెల్ శబ్దానికి మంచం మీద శ్వేత అటూ ఇటూ కదులుతుంది. డోర్ తీసి చూస్తే రవి చాలా ట్రే లు పట్టుకుని నిలబడి ఉన్నాడు. నన్ను చూసి “బ్రేక్ ఫాస్ట్ సార్” అన్నాడు. మిగతా అందరు పనివాళ్ళ లాగానే రవి కూడా పని చేసేప్పుడు భక్తి పాటలు పెట్టుకుంటాడు. మేమేమో బారెడు పొద్దేక్కే వరకూ నిద్ర లేవం. పల్లెటూర్లో ప్రజలు అలా కాదు…చాలా పెందలకడే నిద్ర లేస్తారని గమనించాను. రవి టేబుల్ మీద తాను తెచ్చినవి సర్దుతూ శ్వేతను దొంగ చూపులు చూస్తున్నాడు. రవి చిన్న కుర్రాడు….నూనూగు మీసాల వయసు…15-16 ఏళ్ళు ఉంటాయేమో. ఆ వయసు వారిని శ్వేత బాగా ఇష్టపడుతుంది. సర్దటానికి మామూలు కంటే ఎక్కువ టైం తీసుకున్నాడు…కావాలనే. చివరకు ఎలాగైతేనేం పని పూర్తి చేసుకుని వెళ్ళాడు. ఎందుకు అంతసేపు సర్దినట్టు నటించాడో నాకు అర్ధం కాలేదు.
బ్రేక్ ఫాస్ట్ ఏం పంపించారా అని చూడడానికి టేబుల్ దగ్గరకు వెళ్ళా. అక్కడ పూలు, చిన్న బంగారపు వస్తువులు పెట్టుకునే బాక్స్ కనిపించి ఆశ్చర్య పోయాను. నేను ఆసక్తిగా బాక్స్ ని ఓపెన్ చేసి చూసాను. అందులో ఎర్రటి లాకెట్ ఉన్న బంగారపు గొలుసు ఉంది. అంత అందమైన, ఖరీదైన కానుక ఖచ్చితంగా శ్వేత కోసమేనని అర్ధమైంది. మొత్తానికి సుభాష్ చాలా స్ట్రాంగ్ గానే ట్రై చేస్తున్నాడు అనుకున్నాను. థాయిలాండ్ లో లాగా జరగటానికి ఉన్న అవకాశాలను ఊహిస్తుంటే నా రాడ్ గట్టిపడింది. అక్కడ కూడా అంతే …. మెల్లగా మెల్లగా ఒక్కో హద్దు చెరిపేసుకుంటూ గమ్యం చేరుకుంది. ఒక్కసారి థాయిలాండ్ నుంచి హైదరాబాద్ వచ్చాక ఇక్కడ అదే విధంగా ట్రై చేయమని నేను చెబుతున్నా ఎవరికైనా తెలిస్తే ప్రమాదమని ఆగిపోయింది. మేం థాయిలాండ్ నుండి వచ్చి రెండు నెలలు దాటిపోయింది.
నేను సరదాగా తిరిగి వద్దామని ఇంటి చుట్టూ తిరిగి కావాలనే కొంచెం లేట్ గా రూమ్ కి వెళ్ళాను.
నేను రూమ్ కి వెళ్లేసరికి శ్వేత లేచి ఆ గొలుసుని మేడలో వేసుకుని అద్దంలో చూసుకుంటుంది.
“నువ్వు ఇది చూసావా?” తన వేలితో గొలుసు పైకెత్తి చూపిస్తూ అడిగింది. “పూలు కూడా…” అంటూ నా వైపు చూసింది.
“ఆయన నిన్ను చాలా ఇష్టపడుతున్నట్టున్నాడు.” కన్నుగీటి చెప్పాను.
“నువ్వు నాకు పూలు తెచ్చి ఎన్నో రోజులైంది?” కోపంతో నా దగ్గరకు వచ్చి ఎగతాళిగా అడిగి “నువ్వు ఏమని అనుకుంటున్నావు?” మెడలోని గొలుసు చూపిస్తూ అడిగింది.
“నీకు చాలా బావుంది.” చెప్పాను.
“అది నాకూ తెలుసు. నాకు ఎందుకో టూ మచ్ అనిపిస్తుంది. నేను తిరిగి ఆయనకే ఇచ్చేద్దామని అనుకుంటున్నాను.” అద్దంలో చివరిసారి చూసుకుని తిరిగి బాక్స్ లో పెట్టేసి “నువ్వు ఈ రోజు అరుణ్ ఆఫీస్ కి వెళుతున్నావా?” నా వైపు తిరిగి అడిగింది.
“వెళ్ళాలిగా మరి. చాలా పనులున్నాయి అక్కడ. నా అదృష్టమేమంటే అక్కడ వై ఫై ఉంది.” అని “నువ్వు సుభాష్ తో డేట్ కి వెళుతున్నావు కదూ?” టీజ్ చేస్తూ అడిగాను.
“ఆ ముసలాడితో డేట్ ఏమిటి ఆనంద్. కాకపోతే ఈ రూమ్ లో బోర్ కొడుతూ ఉండడం కంటే బెటర్.” అని చిన్నగా కన్ను గీటి “నువ్వు కూడా లీవ్ కోసం వెళ్ళావు కదా, అప్పుడు మీ లేడీ బాస్ ని ఎందుకు ఇంప్రెస్ చెయ్యలేక పోయావు?” నన్ను టీజ్ చేసింది.
“నిజమే. మా బాస్ చాలా కసిగా ఉంటుంది కాని…ఆమెను పడగొట్టాలంటే లీవ్ కారణం చాలదు…మరింత బలమైన కారణం కావాలి.” అని నేను నవ్వుతూ సరదాగా చెబితే విసురుగా నా చెస్ట్ మీద రెండు చేతులతో కొట్టింది.
బ్రేక్ ఫాస్ట్ చేస్తూ చాలా మాట్లాడుకున్నాం. శ్వేత లేచి రెడీ కావడానికి వెళ్ళగానే నేను ల్యాప్ టాప్ ఆన్ చేశా.
గంట తర్వాత గ్రీన్ శారీ, గ్రీన్ బ్లౌజ్ వేసుకుని బాత్రూం లోనుండి బయటకు వచ్చి మేకప్ వేసుకోవడానికి అద్దం ముందు సెటిల్ అయ్యింది.
మేకప్ పూర్తి అయ్యాక నన్ను వాటేసుకోవడానికి వెనుక నుంచి వంగేసరికి పైట జారి లాప్ టాప్ మీద పడింది.
శ్వేత నా బుగ్గ మీద ముద్దు పెడుతూ “యు ఆర్ ఎ డార్లింగ్!” అంది చిలిపిగా.
రవి తలుపు కొట్టి లోపలికి వచ్చాడు. ఒక్క క్షణం శ్వేత జారిన పైట వంక చూసి, సుభాష్ సార్ మీకోసం కింద వెయిట్ చేస్తున్నారు అని గబగబా చెప్పాడు. నేను అయిదు నిమిషాలలో వస్తానని చెప్పు అని రవిని పంపించింది. శ్వేత నన్ను వెనక నుంచి వాటేసుకునే ఉంది. మెల్లగా తన చేతిని నా షార్ట్ లోపలికి పోనిచ్చి గట్టిగా నిగడదన్ని ఉన్న నా రాడ్ పట్టుకుని స్ట్రోక్స్ ఇస్తూ “నేను వెళ్తున్నాను. మరీ ఉద్రేక పడిపోయి ఆ ముసలాడు నన్నేదో పొడిచేస్తాడని ఊహించుకోవద్దు.!” కింద స్ట్రోక్స్ ఇస్తూనే నా చెవిలో గొణిగింది.
నేను ఏం మాట్లాడలేదు.
“లేకపోతే ముసలాడి దమ్మెంతో ఈ రోజే ట్రై చేయమంటావా?” నా చెవి కొరుకుతూ తనే అడిగింది.
నేను బదులివ్వలేదు…నా రాడ్ అన్నీ చెబుతుంది. ఇంకో నిమిషం స్పీడ్ గా ఊపి “అమ్మో…నీ ఆవేశం చూడబోతే ఈరోజే పడుకోమనేట్టు ఉన్నావు” అని నా మొడ్డని అలాగే వదిలేసి “తొందరెందుకు డార్లింగ్…చాలా రోజులు ఉంటాముగా. ముసలాడి సంగతి చూడకుండా ఉంటానా?” అని నా బుగ్గ మీద ముద్దు పెట్టి వెళ్ళిపోయింది. నిశ్శబ్దం మిగిలిపోయింది.
నిశ్శబ్దాన్ని భగ్నం చేస్తూ ఇంజన్ స్టార్ట్ అయిన శబ్దం వినిపించింది. నేను కిటికీ లో నుంచి చూశాను. డ్రైవింగ్ సీట్లో సుభాష్ ఉన్నాడు…వెనక సీట్లో రవి. ఆయన్ని చూసి సమ్మోహనంగా నవ్వి పక్క సీట్లో కూర్చుంది శ్వేత. వాళ్ళు బయలుదేరి వెళ్లిపోతుంటే క్షణకాలం నా గుండె కొట్టుకోవడం ఆగిపోయింది.
నేను కుర్చీలో కూర్చుని పరధ్యానంగా పని చేస్తున్నాను. మధ్యాహ్నం వరకూ పని చేసుకుంటూ శ్వేత మెసేజ్ కోసం ఎదురు చూస్తున్నాను. ఒక్క మెసేజ్ కూడా రాలేదు. తీవ్ర నిరాశతో అరుణ్ ఆఫీస్ కి బయలుదేరాను. మార్గ మధ్యం లో శ్వేత దగ్గర నుండి మెసేజ్ వచ్చింది. “ఇంత వరకు ఎక్జైట్ అయ్యే పనులేం జరగలేదు. నన్ను ఇంప్రెస్ చేయడానికి తమ ఎస్టేట్స్ చూపిస్తున్నాడు. హె..హె.. త్వరలో మరలా కలుస్తాను.”
ఇప్పటి వరకు ఏమీ జరగక పోయినా, శ్వేత తిరిగి వచ్చేసరికి చాలా జరిగాయని చెబుతుందని చాలా నమ్మకంగా ఉన్నాను.
మధ్యాహ్నం అరుణ్ ఆఫీస్ కి చేరుకున్నాను.
నేను వెళ్ళగానే “శ్వేత ఎలా ఉంది?” అని అడిగాడు అరుణ్.
“నౌ షి ఈజ్ ఫైన్…కాని రాణి ఆంటీ తో గొడవ అయిన దగ్గర నుండి నాతో సరిగా మాట్లాడడం లేదు.” అని నోటికొచ్చింది చెప్పాను.
“రూమ్ లో ఒక్కదానికీ బోర్ కొడుతుందేమో…” తన పని చేసుకుంటూనే కంటి కొసలతో నా వంక చూసి నవ్వుతూ అన్నాడు.
నాకు ఏం చెప్పాలో అర్ధం కాలేదు. సుభాష్ వెంట వెళ్లిందని చెప్పడానికి ఇబ్బంది అనిపించి నవ్వి మాటమారుస్తూ “ప్రకాష్ గారితో డీల్ ఓకే గదా! చూస్తుంటే బాగా బలిసిన వాళ్ళలాగా ఉన్నారు.” అన్నాను.
అరుణ్ గలగలా మాట్లాడుతూనే ఉన్నాడు. “వాళ్ళు ధనవంతులే కాదు…చాలా పవర్ఫుల్ కూడా. మరీ ముఖ్యంగా ప్రకాష్ అన్న సుభాష్. ఆర్మీలో చేసి వచ్చి ఇక్కడ సెటిల్ అయ్యారు. నాకు తెలిసి గ్రామంలోని నాలుగో వంతు ఆస్తులు వారివే.” అంటూ చాలా విషయాలు చెప్పాడు.
సుభాష్ పర్సనల్ లైఫ్ గురించి అడిగాను.
ఒక్కసారిగా నా కళ్ళలోకి సూటిగా చూసాడు.
“ఆయన చాలా డీసెంట్. కొంతకాలం క్రితం ఆయన భార్య దూరమయ్యారు. దాదాపు ఊళ్ళో అందరూ ఆయన్ని గౌరవిస్తారు. అంత మాత్రాన ఆయనేం ఋషి కాదు. తనకు ఏదైనా నచ్చితే దాన్ని ఎలాగైనా సాధించుకుంటారు. నేను దేని గురుంచి చెపుతున్నానో నీకు అర్ధమైంది అనుకుంటా …” అని అరుణ్ కన్ను గీటాడు.
నాకు ఇంకా ఆయన గురించి వినాలని ఉంది కాని…అరుణ్ కట్ చేసాడు.
మా ప్రాపర్టీ విషయాలలోకి వెళ్లాం. ఒక రూపం వచ్చేసరికి చాలా పొద్దుపోయింది.
పాత సంగతులు మాట్లాడుకుంటూ ఉండగా శ్వేత దగ్గర నుండి మెసేజ్ వచ్చింది.
“నేను వచ్చేసాను. నువ్వు ఎక్కడ ఉన్నావు?”
నేను అరుణ్ దగ్గర శెలవు తీసుకుని “నేను కూడా బయలుదేరా” అని శ్వేతకి రిప్లై ఇచ్చాను.
నేను రూమ్ లోకి వెళ్ళగానే నన్ను గట్టిగా వాటేసుకుంది శ్వేత.
“ఎలా గడిచింది ఈ రోజు?” శ్వేతను ఎత్తి బెడ్ మీద పడేసి నేను ఎగిరి ఆమె మీద పడి అడిగాను.
“ఓకే…కాని ఎలాంటి ఎగ్జైట్ మెంట్ లేదు. రోజంతా ఆయన చాలా పెద్దమనిషి లాగా బిహేవ్ చేసాడు. ఆయన నన్ను మొదటగా ఎక్కడికి తీసుకెళ్ళాడో చెపితే నువ్వు నమ్మలేవు…తెలుసా. ఫస్ట్….కొండ మీద ఉన్న గుడికి తీసుకెళ్ళాడు. నువ్వు నమ్మగలవా?”
“అయితే ఆయన గురిచి మనం తప్పుగా అలోచించామేమో.”
“హ హ్హ…అదేం కాదులే. మొదట్లో నేనూ అలాగే అనుకున్నాను.” అని చెప్పటం స్టార్ట్ చేసింది.
‘గుడిలో పూజారి పూజ చేసి, మమ్మల్ని ఆశీర్వదించాడు.
తర్వాత కొండ ఎక్కి శిఖరానికి చేరుకున్నాం. అలసటతో పై మెట్టు మీద ఆగి నా చీరతో తుడిచి కూర్చున్నాను. చెమటను తుడుచుకుంటూ ఉంటే, తడిచిన నా బాడీని ఆయన క్రీగంట చూస్తూ నా పక్కన వచ్చి కూర్చున్నాడు. చెమటతో తడిచిన నా ఒళ్ళంతా తదేకంగా, తనివితీరా చూసుకున్నాడు.
తర్వాత నా మొఖం వైపు చూస్తూ “నువ్వు చాలా అందంగా ఉంటావు శ్వేతా” అని నా చెంపలు నిమిరాడు. నేను సిగ్గుతో తల వంచుకుని థాంక్స్ చెప్పాను.
నా చేతిలోని నాప్కిన్ తీసుకుని తనే నా ముఖం మీది చెమట తుడిచాడు. తర్వాత కనిపిస్తున్న వీపు తుడిచి, మెడ చుట్టూ సున్నితంగా తుడిచాడు. మెల్లగా మెడ ముందు భాగానికి వచ్చి తుడుస్తూ చేతిని కిందకు దించబోతూ ఉంటే నేను ఆయన చేతిలోని నాప్కిన్ లాక్కుని వద్దు అన్నట్టు సైగ చేశాను. తను నవ్వి నా పెదవుల మీద చూపుడు వేలితూ సున్నితంగా రాస్తూ “మీ ఆయన చాలా అదృష్టవంతుడు” అన్నాడు. నేను ఏమీ మాట్లాడలేదు. శృతి మించుతుందని లేచి నిలబడ్డాను.
అక్కడి నుండి ఊరు మొత్తం కనిపిస్తూ చూడడానికి ఆ దృశ్యం అద్భుతంగా ఉంది. ఆయన కూడా లేచి దాదాపు నన్ను ఆనుకున్నట్టు నిలబడి తమ ఆస్తులు వేలు పెట్టి చూపించాడు. వాళ్లకు ఈ ఊరిలో చాలా పొలం ఉంది ఆనంద్. కొండ బాగా స్టీప్ గా ఉండడంతో దిగేటప్పుడు చాలా కష్టమైంది…మరీ ముఖ్యంగా నాకు చీరతో. నేను ఆయనను హెల్ప్ అడిగాను. నా చెయ్యి పట్టుకుని జాగ్రత్తగా నడిపించాడు. కొంత నడచిన తర్వాత ఇంకా కష్టమయ్యే సరికి ఆయన చేతుల మీద ఎత్తుకున్నాడు. ఆయన మొహం ఆప్పుడప్పుడు నా రొమ్ములకి టచ్ అవుతుంది. నాకైతే ఆయన కావాలనే టచ్ చేసాడని అనిపించింది. ఆయన దేనికోసం ఆరాటపడుతున్నాడో నాకు క్లియర్ గా అర్ధం అవుతూనే ఉంది…అయినా హుందాగానే ప్రవర్తించాడు. ఆయనది చాలా స్ట్రాంగ్ బాడీ తెలుసా…? ఆ బాడీ నన్ను చాలా ఆకట్టుకుంది. ఎలాగైతేనేం…మొత్తానికి కిందకు దిగాం. తర్వాత మరికొన్ని ప్రదేశాలు చూసాం…వాటిలో కూడా వాళ్ళ ఆస్తులు కొన్ని ఉన్నాయి. నాకు నిజంగా ఈ రోజు బోర్ కొట్టింది.” అని ఆపి తన చేతులతో నన్ను చుట్టివేసి “అదీ జరిగింది. మొదటి రోజేగా… పెద్దగా ఎగ్జైట్ మెంట్ ఏమీ లేదు. కాని ఆయన నన్ను కోరుకుంటున్నాడు. అది మాత్రం క్లియర్.” అని చెప్పింది.
“నిజంగా నువ్వు ఎగ్జైట్ కాలేదా?” అని నా చూపుడు వేలిని శ్వేత పూ చీలికలో పెట్టి “మరి ఎందుకు తడిగా ఉంది?” అని అడిగాను.
“ఆహ్…ఆనంద్! అది నీకోసం.” అని గొణిగి తన కాళ్ళు వెడల్పు చేసింది.
“నా కోసమా…సుభాష్ కోసమా?” వేళ్ళను లోతుగా తిప్పుతూ అడిగాను.
శ్వేత మూలుగుతూ “ప్లీజ్…ఫక్ మీ బేబీ.” అని అర్ధించింది.
పడుకోబెట్టి చీర ఎత్తి ఆమెలోకి దిగిపోయాను.

ఆ రోజు కూడా శ్వేత పొద్దున్నే సుభాష్ తో వెళ్ళిపోయింది.
వెళ్ళబోయేప్పుడు చెప్పా “ఎందుకు టైం వేస్ట్ చేసుకుంటావు. ఈ రోజు ఆయనకు ఓకే చెప్పెయ్. రోజూ పగలంతా ఎంజాయ్ చేయవచ్చు.”
“కుర్రాడైతే ఈపాటికి ఎప్పుడో ఓకే అనేదాన్ని. ఎందుకో ఈయనతో ఓకే అనాలని అనిపించడం లేదు.”
“అదేమిటి శ్వేతా…ఆయన వయసుతో ఇబ్బందేమీ లేదని చెప్పాగా…”
శ్వేత గట్టిగా ఊపిరి పీల్చి “చూద్దాం ఆనంద్. మనం చాలా రోజులు ఉంటాము గదా…నాకైతే మూడ్ రావటం లేదు. మరో రెండు మూడు రోజులు చూస్తా. ముసలాడితో అంటేనే అదోరకంగా ఉంది.”
అదీ నిజమేనేమో అనిపించి “నీ ఇష్టం శ్వేతా.” అని నవ్వాను.
“ఏం బాధపడకు ఆనంద్. ఈసారి నిన్నేమీ డిజప్పాయింట్ చేయను…కొద్దిగా లేట్ అయినా సుభాష్ తో అసలు పనికి ఒప్పుకుంటాలే..” అని నవ్వుకుంటూ తను వెళ్ళిపోయింది.
నాకు మాత్రం ఆరోజు ఊపిరి సలపని పని ఉండడంతో శ్వేత గురించి ఆలోచించే టైం కూడా దొరకలేదు.
సాయంత్రం నేను వెళ్లేసరికి శ్వేత ఇంకా రాలేదు. వస్తూనే చాలా ఆనందంగా నన్ను వాటేసుకుని ముద్దులు పెట్టింది.
“ఏమిటి అంత హుషారుగా ఉన్నావు…పని పూర్తి అయిందా?” అడిగాను.
“వచ్చి చెబుతా.” అంటూ స్నానానికి వెళ్ళింది. శ్వేత బాత్రూం లో నుంచి వచ్చి నా పక్కన పడుకుంది. నైటీ లో సెక్సీగా ఉంది. మొఖం ఏదో కళతో వెలిగి పోతుంది.
“ఈ రోజు ఎండకి చాలా చిరాకేసింది ఆనంద్. స్నానం చేసేసరికి హాయిగా ఉంది.” అని నా చేతిని తన చేతిలోకి తీసుకుని చెప్పింది.
“ఇది నీకు న్యాయం కాదు శ్వేతా. సస్పెన్స్ తో చంపేస్తున్నావు. ప్లీజ్ చెప్పు శ్వేతా … చేసుకున్నారా?”
శ్వేత నా కళ్ళలోకి చూసి “ఏమైనా బాధ పడవుగా?” అని అడిగింది.
“లేదు శ్వేతా. నువ్వు ఎంత సుఖపడితే అంత ఆనందిస్తాను. ఎందుకు బాధ పడతాను….చెప్పు.”
“థాంక్స్ ఆనంద్.” అని చెప్పడం ప్రారంభించింది.
‘ఆయన ఈ రోజు కొద్దిసేపు ఊరికి మరొక వైపున ఉన్న తమ పొలాలు చూపించి తర్వాత నన్ను చిన్న సంతకు తీసుకెళ్ళాడు. అది చాలా చిన్న సంత. కాని చుట్టుపక్కల పల్లెల నుంచి వచ్చిన పల్లె జనంతో కిక్కిరిసి పోతుంది. మేము కంటిన్యూగా వాళ్ళను తోసుకుని వెళ్ళవలసి వచ్చింది. అప్పుడు సుభాష్ నా నడుం పట్టుకుని తనే దోవ చేస్తూ నడిపించాడు. చాలా రఫ్ గా ఉన్న ఆయన చేతులు నా నడుమును తాకగానే నా ఒళ్ళు అంతా జిల్లు మంది. నా నడుమును ఆయన పట్టుకున్నట్టు బయటివారికి తెలియకుండా ఉండాలని పమిటతో ఆయన చేతిని కప్పేశా. ఆయన నా నడుముని వదలకుండా మరింత గట్టిగా పట్టుకుని దగ్గరకు లాక్కుని జనాన్ని తప్పిస్తూ తీసుకెళ్తున్నాడు. నాకు కొద్దిగా సిగ్గు అనిపించి ఆయన చెయ్యి వదిలించుకోవాలని ట్రై చేశా. సాధ్యం కాలేదు. కాసేపటి తర్వాత మేము ఒక గాజుల కొట్టు దగ్గర ఆగాం. నీకు తెలుసుగా నాకు గాజులంటే పిచ్చి అని….నా నడుం మీద నుంచి ఆయన చేతిని తప్పించి కొన్ని గాజులు తీసుకు వచ్చి సుభాష్ చేతికి ఇచ్చా…ఎలా ఉన్నాయి అని. ఆయన వెంటనే నా చేతులు అందుకుని ఆ గాజులు తొడిగాడు.’
“నీకు నచ్చాయా?” తన చేతి గాజులు నాకు చూపిస్తూ అడిగింది.
నేను బావున్నాయని తల ఊపాను.
తర్వాత మేము ఒక నర్సరీకి వెళ్ళాము. అది కూడా వాళ్ళదే. చాలా పెద్ద నర్సరీ అది. చాలా రకాల పూల మొక్కలతో చాలా అందంగా ఉంది. కాసేపు పూల మొక్కలు చూస్తూ తిరిగిన తర్వాత ఎండ ఎక్కువగా ఉండడంతో విశ్రాంతి కోసం నీడన కూర్చున్నాం. అక్కడ చాలా ఆహ్లాదంగా ఉంది. రవి దూరంగా కూర్చుని మా వంకే చూస్తున్నాడు.
నేను రవిని పిలిచి వాడి చేతిలోని మంచినీళ్ళు తీసుకుని తాగి ఆయనకు ఇచ్చాను…ఆయన కూడా తాగి రవి చేతికి ఇచ్చాడు. మరల రవి వెళ్ళి దూరంగా కూర్చున్నాడు.
సుభాష్ కాసేపు ఆ నర్సరీ గురించి చెప్పాడు. తరవాత నాకు దగ్గరగా జరిగి నాకు ఆనుకుని కూర్చుంటూ నా చేతిని అందుకుని “నీతో ఈ విధంగా బయటకు రావడం నాకు చాలా ఆనందంగా ఉంది.” అని సున్నితంగా నా చేతిని రాస్తూ చెప్పాడు. నేను ఆయన వంక చూసి చిన్నగా నవ్వా.
“నీ నవ్వు చాలా మత్తుగా రెచ్చగొడుతూ భలే బావుంటుంది.” అని నా పెదాల మీద వేలితో రాస్తూ చెప్పాడు.
ఆయన నన్ను లైన్ లో పెడుతున్నాడని అర్ధమౌతూనే ఉంది.
నేను క్రీగంట ఆయన కళ్ళలోకి చూసి చూపు తిప్పుకున్నాను.
ఆయన మరింత దగ్గరగా జరిగి నా రొమ్ముల వంక చూస్తూ “నీ అందం నన్ను పిచ్చివాడిని చేస్తుంది శ్వేతా.” అంటూ నా నడుం చుట్టూ చెయ్యి వేసాడు.
నన్ను ఆ పనికి మెంటల్ గా ప్రిపేర్ చేస్తున్నాడని అర్ధమైనా నేను కాదనలేదు.
“మీ పెళ్లి అయి ఎంత కాలం అయింది?” నా నడుమును రాస్తూ అడిగాడు.
ఎందుకు అడిగాడో అర్ధం కాక ఆయన కళ్ళలోకి చూస్తూ “2 సంవత్సరాలు దాటింది.” చెప్పాను.
“అవునా…అసలు నీకు పెళ్లి అయిందంటేనే ఎవరూ నమ్మరు. అటువంటిది రెండేళ్ళు అయిందా!” ఆశ్చర్యపోయాడు.
అది లైన్ లో పెట్టటానికి చేస్తున్న పొగడ్త అయినా నాకు కొద్దిగా గర్వం అనిపించింది. నిజంగానే నేను నా షేప్ ని చాలా జాగ్రత్తగా కాపాడుకుంటూ ఉంటాను.
“మా ఆయన్ని చూసి కూడా నమ్మబుద్ది కావడం లేదా?” అమాయకత నటిస్తూ అడిగాను.
“మీ ఆయన్ని చూసిన తర్వాతే ఇంకా ఆశ్చర్యం కలుగుతుంది. చెట్టంత మగాడితో రెండేళ్ళు కాపురం చేసిన ఆడది ఇలా నలగని మల్లె పువ్వులాగా ఉండడం…” అని నా పెదవుల మీద వేలితో రాస్తూ “నిజంగా నమ్మబుద్ది కావడం లేదు.” అన్నాడు.
ఏమీ మాట్లాడలేక కృతజ్ఞతగా ఆయన కళ్ళలోకి చూసా.
ఇంతలో “అయ్యగారూ!” అంటూ రవి పొద అవతల ఉండి పిలిచాడు.
“ఏమిట్రా…?” అసహనంగా అడిగాడు.
“ఎం ఆర్ ఓ గారంట…ఫ్యామిలీ తో వచ్చారు. మిమ్మల్ని కలవాలంటున్నారంట.” రవి బెరుకుగా చెప్పాడు.
“నేను ఇక్కడ ఉన్నానని ఎవరు చెప్పారు?” లేచి ప్యాంట్ సర్దుకుంటూ కోపంగా అడిగాడు.
“తెలియదు అయ్యగారూ…అడిగిరానా?” అని రవి అంటుండగానే “వద్దులేరా.” అని నా వంక చూసి “వెళ్దాం రా శ్వేతా. ఎం ఆర్ ఓ ని పరిచయం చేస్తా. మనకు బాగా ఉపయోగపడే మనిషి.” అని నన్ను చెయ్యి పట్టుకుని తీసుకు వెళ్ళాడు.
ఆ తర్వాత వాళ్ళతోనే మిగిలిన రోజు గడిచిపోయింది అని ముగించింది.
పగలంతా సుభాష్ తో తిరిగి వచ్చింది.
నిజమో అబద్ధమో గాని ఆ రోజు కూడా చేసుకోలేదని చెప్పింది. ఇద్దరూ ఇష్టపడి కూడా ఒక జంట అన్ని రోజులు ఒంటరిగా ఉండి ఆ పని చేసుకోలేదంటే ఎందుకో నాకు నమ్మ బుద్ధి కావడం లేదు. ఒకవేళ సుభాష్ తో చేసుకుని కూడా తర్వాత చెబుదాములే అని ఇప్పుడు అబద్ధం చెబుతుందా అని చిన్న అనుమానం వచ్చింది.
శ్వేత చెప్పిన దాని ప్రకారం ఆయన ట్రై చేయకుండా ఉండలేదు…శ్వేతే తొందరగా లొంగకుండా తప్పించుకు తిరిగానని చెప్పింది. వెంటనే లొంగిపోతే చీప్ గా చూస్తాడని ఆయన్ని ఉడికిస్తున్నానని చెబుతుంది. సుభాష్ టీనేజ్ పిల్లవాడు ఏమీ కాదు ఆవేశపడిపోవడానికి. ఆయన కూడా బలవంత పెట్టకుండా అవకాశం కోసం చూస్తున్నాడు అని చెప్తుంది… కాని ఎందుకో నాకు నమ్మబుద్దికావడం లేదు. ఆల్ రెడీ చేసుకున్నారేమో అనిపిస్తుంది.
చివరిగా నేను మాత్రం బాగా ఎంజాయ్ చేశా. సుభాష్ తో పొద్దున్న వెళ్లి రాత్రికి వచ్చేది. బాగా హీటెక్కి పోయి రాత్రంతా నా చేత పిచ్చగా దెంగించుకునేది.
సోమవారం రోజు రాత్రి మా కార్యక్రమం అయిపోయాక “పానకం లో పుడక లాగా రవి ఎందుకు మీ వెంట వస్తాడు?” అని అడిగాను.
“ఆయన చేతికింద ఎప్పుడూ ఎవరో ఒకరు పనివాళ్ళు ఉండాల్సిందే.” చాలా కాజువల్ గా చెప్పింది.
“మీరిద్దరూ ఆ మూడ్ లో ఉన్నప్పుడు వాడు పక్కన ఉంటే మీకు ఇబ్బందిగా ఉండడం లేదా?”
“మొదటి రోజు నాకు అంత ఇబ్బంది అనిపించలేదు. ఎందుకంటే ఇద్దరమూ అంతగా దగ్గర కాలేదు. ఇప్పుడు బాగా దగ్గర అయిపోయాం…రవి మా పక్కనే ఉండడం ఈ రోజు నాకు బాగా ఇబ్బంది అనిపించింది. నిన్న, ఈరోజు చాలా ఇబ్బంది అనిపించింది. సుభాష్ అయితే రవిని అసలు పట్టించుకోడు. వాడు ఒకడు ఉన్నట్టే బిహేవ్ చెయ్యడు.” అని కొద్దిగా ఆగి “సుభాష్ నా మీద చేతులు వేస్తున్నప్పుడు రవి మెరిసే కళ్ళతో ఆనందంగా చూసేవాడు. అంతే. మొత్తానికి వాడు చెడ్డ పిల్లవాడు కాదు.” అని టైం చూసుకుని “ఓ..యా. నేను రేపు పొద్దున్నే బయలు దేరాలి. ఒక వాటర్ ఫాల్ దగ్గరకి వెళుతున్నాం. చాలా దూరం అది. రావడానికి బాగా లేట్ కావచ్చు.” శ్వేత నవ్వుతూ నా వంక చిలిపిగా చూసి చెబుతుంటే అనిపించింది… నాకు చెప్పలేదు కాని రేపు డిసైడ్ అయ్యారేమో అనిపించింది. ఆవేశంతో ఆమె మీద నా కాలు వేసి “రేపు మరింత రొమాంటిక్ గా ఉండబోతుంది… కదూ?” అని అడిగా ఆశతో.
“నేనూ అలాగే అనుకుంటున్నా.” ముసిముసిగా నవ్వుతూ “ఆ ఎం.ఆర్.ఓ వాళ్ళు రాకపోతే ఈ రోజే ఆ శుభవార్త చెప్పేదాన్ని.” చెప్పింది.
మోకాలితో నా రాడ్ ని రుద్దుతూ “ఆయన కష్టానికి ఈ పాటికి నేను పూర్తి బహుమతి ఇచ్చేసి ఉండాలిసిందే. కాని….” అని ఆగి నా కళ్ళలోకి చూసి “నువ్వు ఏమంటావు?” అని అడిగింది.
“ఆల్రెడీ నీ వంటి మీద చేతులు వేశాడుగా!” అని అన్నా.
“నా వంటి మీద ఆయన చెయ్యి వేయని ప్లేస్ లు చాలా ఉన్నాయి. నాకు ఆయన్ని చూస్తే జాలేస్తుంది. పగలంతా కష్టపడి నన్ను వేడెక్కిస్తాడు …. ఆయన రెడీ చేసిన ఆ ఫ్రూట్ ని రాత్రికి నువ్వు ఎంజాయ్ చేస్తున్నావు.” అని వేడి నిట్టూర్పుతో చెప్పింది.
“ఆ ఫ్రూట్ ని ఇప్పుడు కూడా తినాలని ఉంది.” అంటూ ఆమె మీదకు ఎగబడ్డా.
“ఇప్పుడు అవకాశమే లేదు. ఎందుకంటే నేను చాలా ఎర్లీగా లేవాలి. రేపు నైట్ అంతా నీ ఇష్టం…అయినా రేపు ఆయనకి ఈ ఫ్రూట్ ని ఒకసారి కొరికే చాన్స్ ఇద్దామని అనుకుంటున్నా.” అని చిలిపిగా కన్ను గీటుతూ చెప్పింది.