Romance மீண்டும் உன்னோடு நான் (முடிவுற்றது)

[Sankamithira]

So nice updates

[life21man]

Wonderful flow in story. Initially slow but gave enough light.
Lovely keep it coming.

[SamarSaran]

Thank you so much friends...

[SamarSaran]

சென்ற பகுதியின் தொடர்ச்சி... 

எங்களின் அந்த உரையாடலுக்கு பின்னும் பேச்சு வார்த்தை தொடர்ந்துக் கொண்டே தான் இருந்தது. ஆனால் மதி என்னுடைய காதலியாக பேசாமல் என் மேல் உள்ள ஒரு பெண்மணியாக சாதாரணமாக பேசினாள். அவளுக்கு நேரம் கிடைக்கும் போதெல்லாம் வாட்ஸ்ஆப்பில் மெசேஜ் அனுப்பியோ இல்லை கால் செய்து அவளின் மனதில் அப்போது தோன்றும் ஏதாவது ஒன்றை பற்றி பேசிக் கொண்டிருப்பாள். அவளுடைய பேச்சை கேட்டுக் கொண்டே இருக்க வேண்டும் என்பதற்காகவே கால் கட் செய்ய மனமில்லாமல் அவளிடம் கட் பண்ணவா என ஒன்றுக்கு இருமுறை கேட்ட பின் தான் கட் செய்வேன்.. எங்களுடைய இந்த மாதிரி பேச்சுக்கள் தொடர்ந்து மூன்று நாட்கள் எந்த வித மாறுதலும் இல்லாமல் நடந்தது.. 

ஆனால் அன்று மதியினுடைய பிறந்தநாளுக்கு முந்தைய நாள் இரவு 10மணிக்கு வாட்ஸ்ஆப் ஓபன் செய்து மதி எதுவும் இருக்கிறளா என பார்த்தேன். அப்போது இல்லை. அதனால் அவளுக்கு ஹாய் மட்டும் மெசேஜ் அனுப்பினேன்.. இருபது நிமிடங்களுக்கு பின் அவளிடமிருந்து பதில் வந்தது.. 

"ஹாய்."

"சாப்பிட்டியா மதி"

"ம்ம்.. சாப்பிட்டேன்.. நீங்க.?"

"சாப்பிட்டேன்.." 

"சரி என்ன சாப்பிட்டிங்க?" 

"நா என்ன பெருசா சாப்பிட்ற போரேன்.. ஒன்னு தோசை இல்லைனா சப்பாத்தி இது தான் நைட்ல."

"ஏன் வேற ஏதாவது செஞ்சு சாப்பிட வேண்டிதான"

"சாப்பிடலாம்.. பட் அதெல்லாம் பண்ண தெரியனும்ல மதி.."

"ஓ.. இனி எதாவது வேணும்னா என்கிட்ட கேளுங்க.."

"உன்கிட்டையா?"

"ஆமா.. ஏன்? என்கிட்டலா கேக்கமாட்டிங்களா?" உரிமையோடு சொன்னது சற்று அதிர்ச்சி கலந்த ஆச்சரியமாக தான் இருந்தது. 

"இல்ல.. தேவையில்லாம உனக்கு எதுக்கு வீண் சிரமம். அதில்லாம அபார்மெண்ட்ல உனக்கு தெரிஞ்ச வெளி ஆட்கள் யாராவது பாத்த உனக்கு தான் பிரச்சனை.." 

"அதலாம் ஒரு பிரச்சனை இல்ல.. அப்படியே பிரச்சனை வந்தா கூட தான் நீங்க இருக்கீங்கள.. நீங்க பாத்துபீங்க.. நோ வொரி டு மீ.." என என் மேல் கொண்டுள்ள அளவில்லா நம்பிக்கை பார்க்கும் போது எனக்கு சந்தோஷமாகவும் அதே சமயம் அதை விட ஆச்சரியமாகவும் இருந்தது. உடனே

"அதிசயம். ஆச்சரியம்.. இன்ட்ரஸ்டிங்..."

"நீங்க நெனைக்கிற அளவுக்கு அப்படி ஒன்னும் பெருசா சொல்லிடலயே.."

"சொன்ன உனக்கு பெருசா தெரியாது.. கேட்ட எனக்கு தானே தெரியும்.." 

"சரி.. சரி.. நீங்க தூங்கலையா?"

"இல்ல தூங்கல. ஒரு சின்ன வேலை இருக்கு. அத முடிச்சிட்டு தூக்கங்கனும்.." 

"சின்ன வேலையா? அப்படி என்ன வேலை?"

"கை வேலை." அவளுக்கு பிறந்தநாள் வாழ்த்து அனுப்புவதை தான் சொன்னேன்

"புரியல என்ன சொல்றீங்க?"

"புரியலையா? அப்போ சஸ்பென்ஸ்.." அவளை சீண்டி விட 

"ஹே.. என்ன வீட்டுல யாரும் இல்லைனு, திருட்டுதனம் ஏதாவது பண்றீங்களா?" மதி கேட்க

"நா என்னம்மா திருட்டுதனம் பண்ண போறேன்.?"

"அப்போ என்ன வேலை சொல்லுங்க?"

"அதான் சொன்னேன்ல.."

"தெளிவா எங்க சொன்னீங்க?"

"வேலை முடிஞ்சதும் தெளிவா சொல்றேன். இப்போ எப்படி லீக் பண்ண முடியும்.? முடிஞ்சதும் தான லீக் ஆகிடும். அப்போ உனக்கே புரியும்.." சொல்ல 

"ஹய்யோ எனக்கு ஒன்னுமே புரியல.. பிளீஸ் கெஞ்சி கேக்குறேன் என்ன பண்றீங்க சொல்லிடுங்க.."

"கொஞ்ச நேரம் வெயிட் பண்ணு மதி"

"அதலாம் முடியாது இப்ப சொல்லுங்க என்ன பண்ணிட்டு இருக்கீங்க?"

"உனக்கு மெசேஜ் பண்ணிட்டு இருக்கேன் தெரியலையா?"

"என்ன ஜோக்கா?"

"இல்லையே"

"எவ்ளோ கொழுப்பு இருந்தா என்கிட்டேயே பொய் பேசுவீங்க" மதி ரொம்ப உரிமை எடுத்து பேசியது எனக்கு ஆச்சரியமாக இருந்தது.. 

"என்ன பொய் பேசிட்டேன் அப்படி?"

"எனக்கு மெசேஜ் அனுப்பிட்டே வேற என்ன பண்ணிட்டு இருக்கீங்க" மதி கோவமாக வாய்ஸ்நோட் அனுப்பி கேட்டதும் புரியாமல் இதற்கு முன் அனுப்பிய மெசேஜ் பார்த்தேன்.. அப்போது தான் எனக்கே புரிய ஆரம்பித்தது.. இதுவரை விளையாட்டிற்காக சாதாரணமாக அனுப்பிய மெசேஜை எல்லாம் தப்பான அர்த்தத்துடன் எடுத்திருக்கிறாள்.  உடனே நான்

"ஹே.. நீ நெனக்கிற மாதிரி எதுவும் பண்ணல்ல.." பதில் சொன்னதும் அவள் என்ன சொல்வதென்று தெரியாமல் இருந்திருக்கிறாள்.. அவளிடமிருந்து அதன் பின் எந்த ஒரு பதிலும் வரவில்லை  என்றதும் அவளுக்கு அந்த இரவு நேரத்திலும் தயங்காமல் கால் செய்தேன்.. சில வினாடிகள் கழித்து காலை அட்டன் செய்தாள்..

"ஹலோ இப்ப என்ன அவசரம், கால் பண்ணியிருக்கீங்க?"

"ஹே மதி நீ நெனக்கிற மாதிரி எதும் பண்ணல.."

"நா நெனச்சது உங்களுக்கு எப்படி தெரியும்?"

"நீ கோவபட்டதுல தெரிஞ்சிடுச்சு என்ன நெனச்சேன்.."

"ஓ.. அப்படியா?"

"ஆமா.. அப்போ நா நெனச்சது பண்ணல.."

"இல்ல.. இல்ல.. உன் மேல பிராமீஸ்ஸா இல்ல போதுமா?"

"போதும். போதும்.. அப்போ அந்த கை வேலைனு எத சொன்னீங்க?"

"அதுவா இன்னும் ஒரு பை நிமிட்ஸ் இருக்கு.. வெயிட் பண்ணு.. சொல்லிடுறேன்.."

"பை மினிட்ஸா.?"

"ஆமா.. இன்னும் திரி மினிட்ஸ்.."

"பிளீஸ் என்னானு சொல்லுங்க.. பொண்ணுங்க அன் டைம்ல பின் பேசுறத பாத்தா வம்பாகிடும்.."

"ஏய்.. வெயிட் இன்னும் ஜெஸ்ட் 60செகண்ட் தான்.."

"ம்ம்.. டக்குனு சொல்லுங்க.."

"இதோ.. இனிய பிறந்தநாள் வாழ்த்துக்கள் என்னுயிர் மதியே" சொல்ல சட்டென்று அந்த பக்கம் மதியினுடைய மகள்கள் இருவரும் மதியை முத்திமிட்டு வாழ்த்து சொல்வதை என்னாலும் கேட்க முடிந்தது. அதே சமயம் காலும் கட் ஆனது.. 

அதன் பின் மதிக்காக 

"தென்றலிடம் தூது அனுப்பினேன் மெல்ல வருடி வாழ்த்து சொல்ல
மௌனத்தை தாங்கி வந்தது
தென்றலினும் மென்மையானவள் என்பதால்...

துளித்துளியாய் கொட்டும் மழைத்துளியிடம் தூது அனுப்பினேன்!
மனம் வருந்தி திரும்ப கண்டேன்
பனித்துளி பரிசமென்பதால்....

சுட்டெரிக்கும் சுடரிடம் தூது சொல்ல
சூட்சமமாய் திரும்ப கண்டேன் 
நின் விழி பார்வை கனல் என்பதால்....

மேகத்திடம் தூது சொல்ல
சென்ற வேகத்தில் திரும்ப கண்டேன்
நின் அழகில் மிச்ச தூரிகை என்பதால்....

நின் பாதம் மண் பட நான் 
விண் தொட்ட சந்தோஷம் கண்டேன்
பூலோக இளவரசியே உன்னை வாழ்த்த வார்த்தைகளின்றி தவிக்கிறேனடி.....

பல இன்னலிலும் மனதை தொலைப்பது நின் மதியிடமே!
நின் புன்சிரிப்போடு எனே ஆள பிறந்தவளுக்கு 
என் இனிய பிறந்தநாள் வாழ்த்துக்கள்!!" என கவிதையில் வாழ்த்தை அனுப்பிவிட்டு படுத்துவிட்டேன்.. 

இரண்டு, மூன்று நாட்களாக வராத தூக்கம் அன்று படுத்தவுடன் வந்துவிட்டது. காரணம் சில நிமிடங்களுக்கு முன் மதியிடம் ஏதோ விட்ட குறை தொட்ட குறை இல்லாமல் மனம் விட்டு பேசியது போன்ற ஓர் உணர்வு. அந்த உணர்விலே எந்த கவலையில்லாமல் நானும் தூங்கிவிட்டேன்..

மறுநாள் காலையில் எழுந்து வாக்கிங் சென்று வந்த பிறகு நெட் ஆன் செய்து மதியிடமிருந்து ஏதாவது வந்திருக்கிறதா என பார்த்தேன். அவளிடமிருந்து "Thank You So Much. Kavithai Super ????" என வந்திருந்தது.. அதோடு வீட்டிற்கும் வர சொல்லியிருந்தாள்..
 
மதியே என்னை அவள் வீட்டிற்கு வர சொல்லி அழைத்திருப்பது ஆச்சரியமாக இருந்தது. அதை விட அவளுடைய பிறந்தநாள் அன்று வர சொல்லியிருப்பது கூடுதல் ஆச்சரியம்.. அந்த ஆச்சரியத்துடனே கால் செய்தேன்.. ரிங் மட்டும் போய்க் கொண்டே இருந்தது. ஆனால் மதி எடுக்கவில்லை. நானும் சரி வேலையாக இருப்பாள். வீட்டில் போய் பார்த்துக் கொள்ளலாம் என இருந்துவிட்டேன். அதன் பின் வேகமாக குளித்து முடித்து ஃபிரஸ்ஸாக வெள்ளை வேட்டி சட்டை போட்டுக் கொண்டு அவளின் வீட்டிற்கு காலை 10மணிக்கு சென்றேன்.. 
 
அவள் ப்ளாட்டின் முன் நின்று காலிங்பெல் அடிக்க உள்ளே இருந்து, 
இதோ வரேன் என்ற பதில் மட்டும் வந்தது. மதி வந்து கதவை திறக்கும் போது அவளை அப்படியே மெய்மறந்து பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன். கதவை திறக்கும் அதே தருணத்தில் அவளின் சேலை முந்தானை மேலே சரியாக எடுத்து போடும் போது ஜாக்கெட்டுக்குள் அடைப்பட்டியிருக்கும் அவளின் அழகிய மார்ப்பு கச்சைகளை கண்கள் காண தவறவில்லை. அவளின் மீது காதலை என்ன தான் காலம் அல்லது கடவுளிடம் ஒப்படைத்து இருந்தாலும் ஒரு உணர்ச்சியுள்ள மனிதனாக அவளை அப்படி பார்த்தது சரியா? தவறா? என தெரியவில்லை. இருந்தும் என்னை மீறி அவளின் மேலழகை வெளிபுறத்தில் இருந்து பார்த்து ரசித்துக் கொண்டிருந்தேன். என் நிலையை பார்த்து புரிந்து வெட்கபட்டு சிரித்துக் கொண்டே கையை பிடித்து உள்ளே வர சொல்லி கதவை மூடினாள்..

சோபாவுல உட்காருங்க. இதோ வந்திடுறேன் சொல்லி கிச்சனுக்குள் சென்று ஒரு கிண்ணத்தில் கேசரி கொண்டு வந்து குடுத்தாள்.. 

இது மாதிரி நாங்கள் காதலிக்க ஆரம்பித்த முதல் வருடத்தில் வந்த அவளின் பிறந்தநாள் போதும் கேசரி கண்டு வந்து குடுத்தாள்.. அப்போது மதி 12வது படித்துக் கொண்டிருந்தாள். அவளின் பிறந்தநாளன்று காலையிலே எப்போதும் நாங்கள் சந்தித்துக் கொள்ளும் பனைமரத்தடிக்கு வர சொல்லி முந்தைய நாள் கடைக்கு வந்து சொல்லிவிட்டு போனாள். நானும் அவள் சொன்ன நேரத்திற்கு அவளுக்காக அந்த இடத்தில் இருக்க மதி ஸ்கூல்யூனிபாரம் (பாவடை தாவணிதான் அப்போது) வந்தாள்.. அவள் தலைக் குளித்து ஜடையை கொஞ்சம் லூசாக ரிப்பன் வைத்து பின்னி இருந்தாள். என்னை பார்த்ததும் சிரித்துவிட்டு தன் கூடையில் இருந்த சின்ன டிபன்பாக்ஸை எடுத்தாள்..

அதற்கு முன் அவளுக்காக பர்த்டே கிரிட்டிங் கார்டை நீட்ட அதை வாங்கி பார்த்துவிட்டு அதிலிருந்து வந்த ஹேப்பி பர்த்டே டோனே மிகவும் ரசித்தாள்.. பின் சுற்றிலும் ஒரு பார்வை பார்த்துவிட்டு இரு கன்னத்திலும் தன் உதட்டை அழுத்தி முத்தம் குடுத்தாள்.. 

"இந்தாங்க உங்களுக்கு குடுக்க தான் கொண்டு வந்திருக்கேன்.."

"என்ன அல்வா குடுத்துட்டு போலாம் வந்திருக்கியா?"

"இந்த லொல்லு தான் வேணாங்குறது?" 

"சரி வேற என்னும் வேணும் கேளு? தரேன்.."

"பொறந்தநாள் புள்ளைக்கு நீங்க தான் பாத்து குடுக்கனும்?" 

"என்ன குடுக்கனும் சொல்லு.? குடுத்திடலாம்."

"உங்களால முடிஞ்சத குடுங்க போதும்.." சொன்னதும் அவளின் காதில் பக்கத்தில் சென்று 

"உன் வயித்துல புள்ளைய குடுத்திடவா? நம்ம கல்யாணம் ஈசியா நடந்திடும்" சொல்ல 

"ச்சீ.. எப்ப பாரு இதே நெனப்பு தான்." சொல்லி செல்லமாக தோளில் அடித்தாள்.. 

"நீ தான மதி முடிஞ்சத குடுக்க சொன்ன"

"அதுக்குனு இதையா குடுப்பீங்க?"

"சரி வேற வேணும் கேளு அத்தான்ட்ட குடுக்குறேன்."

"எப்பா சாமி எதுவும் குடுக்க வேணாம்.. இத சாப்பிடுங்க" சொல்லி கேசரியை ஒரு சின்ன கரண்டில் எடுத்து குடுக்க அதை நிறுத்தி 

"ஏய் மதி இந்த கரண்டி எதுக்கு?"

"கேசரி எடுத்து சாப்பிட தான்."

"இதுல எடுத்து குடுத்தா எப்படி டேஸ்ட் தெரியும். உன் கையால எடுத்து குடுத்தா தான கேசரியோட உன் கையில இருக்குற  டேஸ்ட் தெரியும் சொல்ல"

"உங்கள." கடிந்து கொண்டு அவளின் கையால் கேசரி கொஞ்சம் எடுத்து குடுத்தாள்.. அவளிடமிருந்து வாங்கிய பின் அவளின் அழகிய விரல்களில் ஒவ்வொன்றிலும் ஒட்டியிருந்த கேசரியை  வாயால் சுத்தம் செய்ய அவளுக்கும் உடம்பில் ஒருவிதமான காம உணர்ச்சிகள் ஏறியிருக்கும் போலும்.. கொஞ்சம் கூச்சமும் தயக்கத்துடன் விரலை சப்ப விட்டு இருந்தாள். அவளின் ஐவ்விரலையும் அலசி சுத்தம் செய்த பிறகே விரலை திருப்பி குடுத்தேன்.

மதி அடுத்தடுத்த முறை கேசரி குடுக்கும் போது  திரும்பி இப்படியெல்லாம் செய்வேன் என சுதாரித்து கவனமாக குடுத்தாள்.. கடைசியாக இருந்த துண்டை நான் எடுத்து அவளின் வாயில் வைத்து ஊட்டிவிட வாய்க்கு வெளியில் இருந்த கேசரி துண்டை என் வாயால் கவ்வி கடித்து சாப்பிட கேசரி பருக்கைகளோடு அவளின் உதடும் என் உதடும் ஒன்றோடு ஒன்று உரசிக் கொண்டன. உதடு உரசலில் காம உணர்ச்சிகள் பற்றி கொண்டதால் அவளின் உதட்டை கவ்வி பிடித்து சுவைக்க இருவரின் வாயினுள் இருந்த கேசரி இடம் மாறி சென்றன.. 

அவளின் இடுப்பில் கை வைத்து அழுத்தியபடி உதட்டை சுவைக்க மதியோ உணர்ச்சி பொறுக்க முடியாமல் காலை தூக்கி விரலில் நின்று உதட்டை சுவைக்க குடுத்து கொண்டிருந்தாள். அவளின் இடுப்பை அழுத்தி பிசைய உணர்ச்சி பெருக்கில் என்ன செய்வது என்று தெரியாமல் வலுக்கட்டாயமாக என்னை விட்டு விலகினாள்..

"ஸ்ஸ்ப்பா.. இப்படியா பண்ணுவீங்க உதட்ட.. எப்படி வலிக்குது தெரியுமா?"

"எப்படி வலிக்குது?" கிண்டல் பண்ண 

"கிண்டலா பண்றீங்க" சொல்லி அவளின் உதட்டை என் உதட்டோடு பொறுத்தி நறுக்கென்று பற்களுக்கு இடையில் வைத்து கடித்தாள்.. அவள் வலியில் கொஞ்சம் என்னையும் அறியாமல் கத்த முயற்சிக்க மதி என்னை விட்டு விலகி 


"இப்ப தெரியும் உங்களுக்கு எப்படி வலிக்கும்" சொல்லி சிரித்து விட்டு ஸ்கூலுக்கு சென்றாள் மதி.. 

அந்த நினைவுகளை நினைத்து சிரித்துக் கொண்டிருக்க மதி

"என்னங்க சாப்பிடாம அப்படியே வச்சிட்டு ஏதோ கனவு கண்டு சிரிச்சிட்டு இருக்குற மாதிரி தெரியுது.. பகல் கனவு எல்லாம் பலிக்காது" சொல்லிட்டு 

"சரி இந்தா சாப்பிடுங்க" அன்றைக்கு குடுத்த மாதிரி அவளே தன் கையால் எடுத்து குடுத்தாள். உடனே நான்

"இல்ல பகல் கனவு பலிக்கும் போல பலிச்சிடுச்சு" என்றேன்.. 

மீண்டும் அவளோடு வருவேன்..

[knockout19]

Lovely update

[SamarSaran]

Lovely update

நன்றி 

[Roudyponnu]

சென்ற பகுதியின் தொடர்ச்சி... 

எங்களின் அந்த உரையாடலுக்கு பின்னும் பேச்சு வார்த்தை தொடர்ந்துக் கொண்டே தான் இருந்தது. ஆனால் மதி என்னுடைய காதலியாக பேசாமல் என் மேல் உள்ள ஒரு பெண்மணியாக சாதாரணமாக பேசினாள். அவளுக்கு நேரம் கிடைக்கும் போதெல்லாம் வாட்ஸ்ஆப்பில் மெசேஜ் அனுப்பியோ இல்லை கால் செய்து அவளின் மனதில் அப்போது தோன்றும் ஏதாவது ஒன்றை பற்றி பேசிக் கொண்டிருப்பாள். அவளுடைய பேச்சை கேட்டுக் கொண்டே இருக்க வேண்டும் என்பதற்காகவே கால் கட் செய்ய மனமில்லாமல் அவளிடம் கட் பண்ணவா என ஒன்றுக்கு இருமுறை கேட்ட பின் தான் கட் செய்வேன்.. எங்களுடைய இந்த மாதிரி பேச்சுக்கள் தொடர்ந்து மூன்று நாட்கள் எந்த வித மாறுதலும் இல்லாமல் நடந்தது.. 

ஆனால் அன்று மதியினுடைய பிறந்தநாளுக்கு முந்தைய நாள் இரவு 10மணிக்கு வாட்ஸ்ஆப் ஓபன் செய்து மதி எதுவும் இருக்கிறளா என பார்த்தேன். அப்போது இல்லை. அதனால் அவளுக்கு ஹாய் மட்டும் மெசேஜ் அனுப்பினேன்.. இருபது நிமிடங்களுக்கு பின் அவளிடமிருந்து பதில் வந்தது.. 

"ஹாய்."

"சாப்பிட்டியா மதி"

"ம்ம்.. சாப்பிட்டேன்.. நீங்க.?"

"சாப்பிட்டேன்.." 

"சரி என்ன சாப்பிட்டிங்க?" 

"நா என்ன பெருசா சாப்பிட்ற போரேன்.. ஒன்னு தோசை இல்லைனா சப்பாத்தி இது தான் நைட்ல."

"ஏன் வேற ஏதாவது செஞ்சு சாப்பிட வேண்டிதான"

"சாப்பிடலாம்.. பட் அதெல்லாம் பண்ண தெரியனும்ல மதி.."

"ஓ.. இனி எதாவது வேணும்னா என்கிட்ட கேளுங்க.."

"உன்கிட்டையா?"

"ஆமா.. ஏன்? என்கிட்டலா கேக்கமாட்டிங்களா?" உரிமையோடு சொன்னது சற்று அதிர்ச்சி கலந்த ஆச்சரியமாக தான் இருந்தது. 

"இல்ல.. தேவையில்லாம உனக்கு எதுக்கு வீண் சிரமம். அதில்லாம அபார்மெண்ட்ல உனக்கு தெரிஞ்ச வெளி ஆட்கள் யாராவது பாத்த உனக்கு தான் பிரச்சனை.." 

"அதலாம் ஒரு பிரச்சனை இல்ல.. அப்படியே பிரச்சனை வந்தா கூட தான் நீங்க இருக்கீங்கள.. நீங்க பாத்துபீங்க.. நோ வொரி டு மீ.." என என் மேல் கொண்டுள்ள அளவில்லா நம்பிக்கை பார்க்கும் போது எனக்கு சந்தோஷமாகவும் அதே சமயம் அதை விட ஆச்சரியமாகவும் இருந்தது. உடனே

"அதிசயம். ஆச்சரியம்.. இன்ட்ரஸ்டிங்..."

"நீங்க நெனைக்கிற அளவுக்கு அப்படி ஒன்னும் பெருசா சொல்லிடலயே.."

"சொன்ன உனக்கு பெருசா தெரியாது.. கேட்ட எனக்கு தானே தெரியும்.." 

"சரி.. சரி.. நீங்க தூங்கலையா?"

"இல்ல தூங்கல. ஒரு சின்ன வேலை இருக்கு. அத முடிச்சிட்டு தூக்கங்கனும்.." 

"சின்ன வேலையா? அப்படி என்ன வேலை?"

"கை வேலை." அவளுக்கு பிறந்தநாள் வாழ்த்து அனுப்புவதை தான் சொன்னேன்

"புரியல என்ன சொல்றீங்க?"

"புரியலையா? அப்போ சஸ்பென்ஸ்.." அவளை சீண்டி விட 

"ஹே.. என்ன வீட்டுல யாரும் இல்லைனு, திருட்டுதனம் ஏதாவது பண்றீங்களா?" மதி கேட்க

"நா என்னம்மா திருட்டுதனம் பண்ண போறேன்.?"

"அப்போ என்ன வேலை சொல்லுங்க?"

"அதான் சொன்னேன்ல.."

"தெளிவா எங்க சொன்னீங்க?"

"வேலை முடிஞ்சதும் தெளிவா சொல்றேன். இப்போ எப்படி லீக் பண்ண முடியும்.? முடிஞ்சதும் தான லீக் ஆகிடும். அப்போ உனக்கே புரியும்.." சொல்ல 

"ஹய்யோ எனக்கு ஒன்னுமே புரியல.. பிளீஸ் கெஞ்சி கேக்குறேன் என்ன பண்றீங்க சொல்லிடுங்க.."

"கொஞ்ச நேரம் வெயிட் பண்ணு மதி"

"அதலாம் முடியாது இப்ப சொல்லுங்க என்ன பண்ணிட்டு இருக்கீங்க?"

"உனக்கு மெசேஜ் பண்ணிட்டு இருக்கேன் தெரியலையா?"

"என்ன ஜோக்கா?"

"இல்லையே"

"எவ்ளோ கொழுப்பு இருந்தா என்கிட்டேயே பொய் பேசுவீங்க" மதி ரொம்ப உரிமை எடுத்து பேசியது எனக்கு ஆச்சரியமாக இருந்தது.. 

"என்ன பொய் பேசிட்டேன் அப்படி?"

"எனக்கு மெசேஜ் அனுப்பிட்டே வேற என்ன பண்ணிட்டு இருக்கீங்க" மதி கோவமாக வாய்ஸ்நோட் அனுப்பி கேட்டதும் புரியாமல் இதற்கு முன் அனுப்பிய மெசேஜ் பார்த்தேன்.. அப்போது தான் எனக்கே புரிய ஆரம்பித்தது.. இதுவரை விளையாட்டிற்காக சாதாரணமாக அனுப்பிய மெசேஜை எல்லாம் தப்பான அர்த்தத்துடன் எடுத்திருக்கிறாள்.  உடனே நான்

"ஹே.. நீ நெனக்கிற மாதிரி எதுவும் பண்ணல்ல.." பதில் சொன்னதும் அவள் என்ன சொல்வதென்று தெரியாமல் இருந்திருக்கிறாள்.. அவளிடமிருந்து அதன் பின் எந்த ஒரு பதிலும் வரவில்லை  என்றதும் அவளுக்கு அந்த இரவு நேரத்திலும் தயங்காமல் கால் செய்தேன்.. சில வினாடிகள் கழித்து காலை அட்டன் செய்தாள்..

"ஹலோ இப்ப என்ன அவசரம், கால் பண்ணியிருக்கீங்க?"

"ஹே மதி நீ நெனக்கிற மாதிரி எதும் பண்ணல.."

"நா நெனச்சது உங்களுக்கு எப்படி தெரியும்?"

"நீ கோவபட்டதுல தெரிஞ்சிடுச்சு என்ன நெனச்சேன்.."

"ஓ.. அப்படியா?"

"ஆமா.. அப்போ நா நெனச்சது பண்ணல.."

"இல்ல.. இல்ல.. உன் மேல பிராமீஸ்ஸா இல்ல போதுமா?"

"போதும். போதும்.. அப்போ அந்த கை வேலைனு எத சொன்னீங்க?"

"அதுவா இன்னும் ஒரு பை நிமிட்ஸ் இருக்கு.. வெயிட் பண்ணு.. சொல்லிடுறேன்.."

"பை மினிட்ஸா.?"

"ஆமா.. இன்னும் திரி மினிட்ஸ்.."

"பிளீஸ் என்னானு சொல்லுங்க.. பொண்ணுங்க அன் டைம்ல பின் பேசுறத பாத்தா வம்பாகிடும்.."

"ஏய்.. வெயிட் இன்னும் ஜெஸ்ட் 60செகண்ட் தான்.."

"ம்ம்.. டக்குனு சொல்லுங்க.."

"இதோ.. இனிய பிறந்தநாள் வாழ்த்துக்கள் என்னுயிர் மதியே" சொல்ல சட்டென்று அந்த பக்கம் மதியினுடைய மகள்கள் இருவரும் மதியை முத்திமிட்டு வாழ்த்து சொல்வதை என்னாலும் கேட்க முடிந்தது. அதே சமயம் காலும் கட் ஆனது.. 

அதன் பின் மதிக்காக 

"தென்றலிடம் தூது அனுப்பினேன் மெல்ல வருடி வாழ்த்து சொல்ல
மௌனத்தை தாங்கி வந்தது
தென்றலினும் மென்மையானவள் என்பதால்...

துளித்துளியாய் கொட்டும் மழைத்துளியிடம் தூது அனுப்பினேன்!
மனம் வருந்தி திரும்ப கண்டேன்
பனித்துளி பரிசமென்பதால்....

சுட்டெரிக்கும் சுடரிடம் தூது சொல்ல
சூட்சமமாய் திரும்ப கண்டேன் 
நின் விழி பார்வை கனல் என்பதால்....

மேகத்திடம் தூது சொல்ல
சென்ற வேகத்தில் திரும்ப கண்டேன்
நின் அழகில் மிச்ச தூரிகை என்பதால்....

நின் பாதம் மண் பட நான் 
விண் தொட்ட சந்தோஷம் கண்டேன்
பூலோக இளவரசியே உன்னை வாழ்த்த வார்த்தைகளின்றி தவிக்கிறேனடி.....

பல இன்னலிலும் மனதை தொலைப்பது நின் மதியிடமே!
நின் புன்சிரிப்போடு எனே ஆள பிறந்தவளுக்கு 
என் இனிய பிறந்தநாள் வாழ்த்துக்கள்!!" என கவிதையில் வாழ்த்தை அனுப்பிவிட்டு படுத்துவிட்டேன்.. 

இரண்டு, மூன்று நாட்களாக வராத தூக்கம் அன்று படுத்தவுடன் வந்துவிட்டது. காரணம் சில நிமிடங்களுக்கு முன் மதியிடம் ஏதோ விட்ட குறை தொட்ட குறை இல்லாமல் மனம் விட்டு பேசியது போன்ற ஓர் உணர்வு. அந்த உணர்விலே எந்த கவலையில்லாமல் நானும் தூங்கிவிட்டேன்..

மறுநாள் காலையில் எழுந்து வாக்கிங் சென்று வந்த பிறகு நெட் ஆன் செய்து மதியிடமிருந்து ஏதாவது வந்திருக்கிறதா என பார்த்தேன். அவளிடமிருந்து "Thank You So Much. Kavithai Super ????" என வந்திருந்தது.. அதோடு வீட்டிற்கும் வர சொல்லியிருந்தாள்..
 
மதியே என்னை அவள் வீட்டிற்கு வர சொல்லி அழைத்திருப்பது ஆச்சரியமாக இருந்தது. அதை விட அவளுடைய பிறந்தநாள் அன்று வர சொல்லியிருப்பது கூடுதல் ஆச்சரியம்.. அந்த ஆச்சரியத்துடனே கால் செய்தேன்.. ரிங் மட்டும் போய்க் கொண்டே இருந்தது. ஆனால் மதி எடுக்கவில்லை. நானும் சரி வேலையாக இருப்பாள். வீட்டில் போய் பார்த்துக் கொள்ளலாம் என இருந்துவிட்டேன். அதன் பின் வேகமாக குளித்து முடித்து ஃபிரஸ்ஸாக வெள்ளை வேட்டி சட்டை போட்டுக் கொண்டு அவளின் வீட்டிற்கு காலை 10மணிக்கு சென்றேன்.. 
 
அவள் ப்ளாட்டின் முன் நின்று காலிங்பெல் அடிக்க உள்ளே இருந்து, 
இதோ வரேன் என்ற பதில் மட்டும் வந்தது. மதி வந்து கதவை திறக்கும் போது அவளை அப்படியே மெய்மறந்து பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன். கதவை திறக்கும் அதே தருணத்தில் அவளின் சேலை முந்தானை மேலே சரியாக எடுத்து போடும் போது ஜாக்கெட்டுக்குள் அடைப்பட்டியிருக்கும் அவளின் அழகிய மார்ப்பு கச்சைகளை கண்கள் காண தவறவில்லை. அவளின் மீது காதலை என்ன தான் காலம் அல்லது கடவுளிடம் ஒப்படைத்து இருந்தாலும் ஒரு உணர்ச்சியுள்ள மனிதனாக அவளை அப்படி பார்த்தது சரியா? தவறா? என தெரியவில்லை. இருந்தும் என்னை மீறி அவளின் மேலழகை வெளிபுறத்தில் இருந்து பார்த்து ரசித்துக் கொண்டிருந்தேன். என் நிலையை பார்த்து புரிந்து வெட்கபட்டு சிரித்துக் கொண்டே கையை பிடித்து உள்ளே வர சொல்லி கதவை மூடினாள்..

சோபாவுல உட்காருங்க. இதோ வந்திடுறேன் சொல்லி கிச்சனுக்குள் சென்று ஒரு கிண்ணத்தில் கேசரி கொண்டு வந்து குடுத்தாள்.. 

இது மாதிரி நாங்கள் காதலிக்க ஆரம்பித்த முதல் வருடத்தில் வந்த அவளின் பிறந்தநாள் போதும் கேசரி கண்டு வந்து குடுத்தாள்.. அப்போது மதி 12வது படித்துக் கொண்டிருந்தாள். அவளின் பிறந்தநாளன்று காலையிலே எப்போதும் நாங்கள் சந்தித்துக் கொள்ளும் பனைமரத்தடிக்கு வர சொல்லி முந்தைய நாள் கடைக்கு வந்து சொல்லிவிட்டு போனாள். நானும் அவள் சொன்ன நேரத்திற்கு அவளுக்காக அந்த இடத்தில் இருக்க மதி ஸ்கூல்யூனிபாரம் (பாவடை தாவணிதான் அப்போது) வந்தாள்.. அவள் தலைக் குளித்து ஜடையை கொஞ்சம் லூசாக ரிப்பன் வைத்து பின்னி இருந்தாள். என்னை பார்த்ததும் சிரித்துவிட்டு தன் கூடையில் இருந்த சின்ன டிபன்பாக்ஸை எடுத்தாள்..

அதற்கு முன் அவளுக்காக பர்த்டே கிரிட்டிங் கார்டை நீட்ட அதை வாங்கி பார்த்துவிட்டு அதிலிருந்து வந்த ஹேப்பி பர்த்டே டோனே மிகவும் ரசித்தாள்.. பின் சுற்றிலும் ஒரு பார்வை பார்த்துவிட்டு இரு கன்னத்திலும் தன் உதட்டை அழுத்தி முத்தம் குடுத்தாள்.. 

"இந்தாங்க உங்களுக்கு குடுக்க தான் கொண்டு வந்திருக்கேன்.."

"என்ன அல்வா குடுத்துட்டு போலாம் வந்திருக்கியா?"

"இந்த லொல்லு தான் வேணாங்குறது?" 

"சரி வேற என்னும் வேணும் கேளு? தரேன்.."

"பொறந்தநாள் புள்ளைக்கு நீங்க தான் பாத்து குடுக்கனும்?" 

"என்ன குடுக்கனும் சொல்லு.? குடுத்திடலாம்."

"உங்களால முடிஞ்சத குடுங்க போதும்.." சொன்னதும் அவளின் காதில் பக்கத்தில் சென்று 

"உன் வயித்துல புள்ளைய குடுத்திடவா? நம்ம கல்யாணம் ஈசியா நடந்திடும்" சொல்ல 

"ச்சீ.. எப்ப பாரு இதே நெனப்பு தான்." சொல்லி செல்லமாக தோளில் அடித்தாள்.. 

"நீ தான மதி முடிஞ்சத குடுக்க சொன்ன"

"அதுக்குனு இதையா குடுப்பீங்க?"

"சரி வேற வேணும் கேளு அத்தான்ட்ட குடுக்குறேன்."

"எப்பா சாமி எதுவும் குடுக்க வேணாம்.. இத சாப்பிடுங்க" சொல்லி கேசரியை ஒரு சின்ன கரண்டில் எடுத்து குடுக்க அதை நிறுத்தி 

"ஏய் மதி இந்த கரண்டி எதுக்கு?"

"கேசரி எடுத்து சாப்பிட தான்."

"இதுல எடுத்து குடுத்தா எப்படி டேஸ்ட் தெரியும். உன் கையால எடுத்து குடுத்தா தான கேசரியோட உன் கையில இருக்குற  டேஸ்ட் தெரியும் சொல்ல"

"உங்கள." கடிந்து கொண்டு அவளின் கையால் கேசரி கொஞ்சம் எடுத்து குடுத்தாள்.. அவளிடமிருந்து வாங்கிய பின் அவளின் அழகிய விரல்களில் ஒவ்வொன்றிலும் ஒட்டியிருந்த கேசரியை  வாயால் சுத்தம் செய்ய அவளுக்கும் உடம்பில் ஒருவிதமான காம உணர்ச்சிகள் ஏறியிருக்கும் போலும்.. கொஞ்சம் கூச்சமும் தயக்கத்துடன் விரலை சப்ப விட்டு இருந்தாள். அவளின் ஐவ்விரலையும் அலசி சுத்தம் செய்த பிறகே விரலை திருப்பி குடுத்தேன்.

மதி அடுத்தடுத்த முறை கேசரி குடுக்கும் போது  திரும்பி இப்படியெல்லாம் செய்வேன் என சுதாரித்து கவனமாக குடுத்தாள்.. கடைசியாக இருந்த துண்டை நான் எடுத்து அவளின் வாயில் வைத்து ஊட்டிவிட வாய்க்கு வெளியில் இருந்த கேசரி துண்டை என் வாயால் கவ்வி கடித்து சாப்பிட கேசரி பருக்கைகளோடு அவளின் உதடும் என் உதடும் ஒன்றோடு ஒன்று உரசிக் கொண்டன. உதடு உரசலில் காம உணர்ச்சிகள் பற்றி கொண்டதால் அவளின் உதட்டை கவ்வி பிடித்து சுவைக்க இருவரின் வாயினுள் இருந்த கேசரி இடம் மாறி சென்றன.. 

அவளின் இடுப்பில் கை வைத்து அழுத்தியபடி உதட்டை சுவைக்க மதியோ உணர்ச்சி பொறுக்க முடியாமல் காலை தூக்கி விரலில் நின்று உதட்டை சுவைக்க குடுத்து கொண்டிருந்தாள். அவளின் இடுப்பை அழுத்தி பிசைய உணர்ச்சி பெருக்கில் என்ன செய்வது என்று தெரியாமல் வலுக்கட்டாயமாக என்னை விட்டு விலகினாள்..

"ஸ்ஸ்ப்பா.. இப்படியா பண்ணுவீங்க உதட்ட.. எப்படி வலிக்குது தெரியுமா?"

"எப்படி வலிக்குது?" கிண்டல் பண்ண 

"கிண்டலா பண்றீங்க" சொல்லி அவளின் உதட்டை என் உதட்டோடு பொறுத்தி நறுக்கென்று பற்களுக்கு இடையில் வைத்து கடித்தாள்.. அவள் வலியில் கொஞ்சம் என்னையும் அறியாமல் கத்த முயற்சிக்க மதி என்னை விட்டு விலகி 


"இப்ப தெரியும் உங்களுக்கு எப்படி வலிக்கும்" சொல்லி சிரித்து விட்டு ஸ்கூலுக்கு சென்றாள் மதி.. 

அந்த நினைவுகளை நினைத்து சிரித்துக் கொண்டிருக்க மதி

"என்னங்க சாப்பிடாம அப்படியே வச்சிட்டு ஏதோ கனவு கண்டு சிரிச்சிட்டு இருக்குற மாதிரி தெரியுது.. பகல் கனவு எல்லாம் பலிக்காது" சொல்லிட்டு 

"சரி இந்தா சாப்பிடுங்க" அன்றைக்கு குடுத்த மாதிரி அவளே தன் கையால் எடுத்து குடுத்தாள். உடனே நான்

"இல்ல பகல் கனவு பலிக்கும் போல பலிச்சிடுச்சு" என்றேன்.. 

மீண்டும் அவளோடு வருவேன்..

Very excellent written well narrated waiting for next episode asap

[xavierrxx]

Fantastic update

[AjitKumar]

Old is gold..memory lines kisss

[omprakash_71]

அருமையான கதைக்கு நன்றி நண்பா நன்றி

[Arul Pragasam]

Super sago

[kangaani]

Sooper

[xbiilove]

Interesting bro

[Rangushki]

Splendid update

[Roudyponnu]

Waiting for more updates

[SamarSaran]

Thank you so much friends for your valuable comments.. Keep supporting me..

[SamarSaran]

சென்ற பகுதியின் தொடர்ச்சி... 

"என்ன சொன்னிங்க?" மதி கேட்க

"இல்ல பகல்ல கனவு கண்டா கூட பலிக்கும் சொன்னேன்.."

"அப்படியா?"

"ஆமா."

"அப்படி என்ன கனவு கண்டிங்க?" கேட்க

"இதோ இப்ப உன் பர்த்டேக்கு கேசரி ஊட்டிவிட்ட மாதிரியே நாம லவ் பண்ணும் போது உன் பர்த்டே அன்னிக்கு ஊட்டிவிட்ட. அத தான் நெனச்சு பாத்திட்டு இருந்தேன்.. நெனச்சு பாக்க அவ்வளவு நல்லா இருந்துச்சு. நெஜத்துல நடக்குமா யோசிச்சிட்டு இருந்தேன்." 

"நல்ல வேளை நெனச்சது நடந்திருச்சு" என்றேன்.. 

"அய்யோ போங்க.. ரொம்ப மோசம்.. இன்னுமா அதெல்லாம் நியாபகம் வச்சியிருக்கீங்க.. ம்ம்.. பெரிய ஆளு தான்." சொல்லிட்டு

"சரி மீதி கேசரிய சாப்பிட்டுங்க" சொல்லிட்டு நகர 'மதி' என்றதும் என்னை விட்டு விலகி நகர்ந்து சென்றவள் திரும்பி பார்த்து 

"என்னங்க" என்றாள்.. 

"இல்ல ஒன்னுமில்ல என்றேன்.." ஆனால் நான் மனதில் நினைத்து மீதியிருக்கும் கேசரியை அவளின் கையால் சாப்பிட்டால் நன்றாக இருக்கும் தோன்றியது. அதனால் அவளை கூப்பிட்டேன். பின் ஏதோ உணர்வு திடீரென வந்து மனதை மாற்றியதால் ஒன்றுமில்லை என சொல்ல வேண்டியதாக ஆயிற்று.. ஆனால் மதி நான் கூப்பிட்டதும் திரும்பி வந்து என் கையில் இருந்த கிண்ணத்தை வாங்கி 
"ம்ம் இந்தாங்க சாப்பிடுங்க" அவளே மீதியிருந்த கேசரியை குடுக்க ஆரம்பித்தாள்.. எனக்கு ஆச்சரியமாக இருந்தது.. இத்தனை வருடங்கள் கழிந்தாலும் என் மனநிலைமை பற்றியும் நான் மனதில் நினைத்ததை சொல்லாமலே சரியாக கண்டுபிடித்துவிட்டாள்.. இது எப்படி சாத்தியம் என்பது அப்போதைக்கு புரியாத புதிராக இருந்தது. அந்த ஆச்சரியத்துடனே மீதியிருந்த கேசரியை மதியின் கையால் சந்தோஷமாக சாப்பிட்டேன்.. 

"மதி எப்படி என் மனசுல நெனச்சத கரைக்டா கண்டுபிடிச்ச.?"

"ஏன் உங்க மனசுல இருக்குறத என்னால கண்டுபிடிக்க முடியாதா என்ன?"

"முடியும் தான் பட்.. அவ்வளவு எக்ஸ்ஆக்டா எப்படி?"

"எப்படினா? உங்க ஆசையை நானா கண்டுபிடிக்கல. நீங்க தான் உங்க வாயால சொன்னிங்க.. அத வச்சு தான் கண்டுபிடிச்சேன்.."

"ம்ம்.. சூப்பர்" சொல்ல 

"எது சூப்பர்?"

"எல்லாமே தான்.. உன் ஃபைன்டிங் அப்பறம் உன் கேசரி எல்லாம் தான்."

"ஓ.. அப்படியா.. கேசரி இல்ல.. விரல்ல இருக்கிறத தான்.. வேணும்னா விரல்ல இருக்குறத சாப்பிட்டுகோங்க" மதி சொல்ல அவளை இன்னும் ஆச்சரியமாக பார்த்தேன்.. 

"ம்ம்.. சீக்கிரமா சாப்பிடுங்க.. காஞ்சு போய்ட போகுது" சொல்ல மதியின் விரலில் ஒட்டியிருந்த கேசரி பருக்கைகளை காதலிக்கும் போது சப்பியது போலவே ஒவ்வொரு விரலையும் நிதானமாக சப்பினேன். அதே சமயம் விரலை அழுத்தமாக சப்பினேன்.. 

"போதுமா?" மதி கேட்க தலை தூக்கி அவளை என்ன என்பது போல் பார்க்க 

"போதுமா?" கேட்டேன்.. 

"நீ எத போதுமா கேட்ட தெரியல.. ஆனா எதுவா இருந்தாலும் போதாது எனக்கு.. இன்னும் வேணும் தான் தோணுது.."

"தோணும்.. தோணும்.. சரி போதும் விடுங்க.." அவளின் கையை வாயில் இருந்து அவளாகவே எடுத்துக் கொண்டாள்.. பின் மதி 

"ரொம்ப நாள் கழிச்சு கோயிலுக்கு போகலாம் இருக்கேன்.. நீங்களும் வரிங்களா?" கேட்க எனக்கு அது அடுத்த ஆச்சரியமாக இருந்தது.. 

"நா.. நா.. எப்படி மதி உன்கூட வர முடியும்."

"முடியும் நெனச்சா எல்லாமே முடியும்.. சரி வீட்டுக்கு போய் வேற நல்லா டிரஸ் போட்டு அப்படியே கால்டாக்ஸி புக் பண்ணிடுங்க.." ரொம்ப உரிமை எடுத்து ஏதோ அவளுடைய கணவனை போல் பேசினாள். 

"கால்டாக்ஸி ஓகே.. ஆனா எங்க போறோம்..?"

"அதான் சொன்னேன்னே கோவிலுக்கு."

"அதெல்லாம் சரி தான்.. கோவிலுக்கு பேரு.. ஏரியா இதெல்லாம் இல்லையா?"
கேட்க 

"ஓ. அதுவா திருவேற்காடு போதுமா.. நீங்க ரெடி ஆகி உங்க வீட்டிலே இருங்க.. நா வரேன்.." சொல்லிட்டு அவளின் பெட்ரூமை நோக்கி நடந்தாள்.. நான் இந்த  ஆச்சரியத்தில் இருந்து மீள முடியாமல் தடுமாறியபடி என் வீட்டிற்கு வந்து மதி சொன்னபடி ரெடியாகி அவளுக்காக காத்திருந்தேன்.. 

மதி அடுத்த பத்து நிமிடத்தில் பச்சை நிற புடவையுடன் பளிச்சென்று முகத்தில் சிரிப்புடன் வந்தாள்.. வீட்டிற்குள் வந்ததும்
என்னை கிழக்கு பக்கமாக நிற்க சொல்ல நானும் அவள் சொன்னதினால் கிழக்கு பார்த்து நிற்க கண் இமைக்கும் நொடிக்குள் என் காலில் விழுந்து விட்டாள்.. மதி இப்படி ஒன்றை செய்வாள் என நான் கனவிலும் நினைத்து பார்த்ததில்லை.. பின் சுதாரித்து 

"மதி என்ன பண்ற எந்திரி முதல்ல." 

"நீங்க ஆசிர்வாதம் பண்ணுங்க.. நா எந்திரிக்கிறேன்" என்றாள்.. 

"நீ ரொம்ப வருசத்துக்கு கஷ்டம் இல்லாம சந்தோஷமா இருக்கனும்." தலையில் கை வைத்து முழுமனதுடன் சொல்ல அவளும் சந்தோஷ முகத்துடன் எழுந்தாள்.. 

"என்ன திடீர்னு இப்படியெல்லாம் பண்ற.. எனக்கு என்ன சொல்றது தெரியல.." என்றேன். 

"இன்னிக்கு நீங்க ஒன்னும் சொல்ல வேணாம்.. நா சொல்றது கேட்டு அதுப்படி நடந்தா போதும். சரியா?"

"ம்ம்.. மகாராணி நீங்களே சொன்ன பிறகு அதை மீற முடியுமா?"

"சரி வாங்க போகலாம்."

"போலாம்.. ஆனா சேந்து வேணாமே.. தனிதனியா போகலாம்.. அதான் கொஞ்சம் உனக்கும் நல்லது நினைக்கிறன்."

"இன்னிக்கு நா சொன்னபடி தான் நடக்கனும்..  நாம ரெண்டு பேரும் சேந்து தான் போறோம்.. இது மகாராணியோட உத்தரவு" சொல்ல அந்த சமயம் பார்த்து என் மொபைல் அடித்தது.. அதை எடுத்து பேச 

"ஹலோ சார் கால்டாக்சி புக் பண்ணியிருந்தீங்கள.. நீங்க சொன்ன அபார்மெண்ட்க்கு வந்துட்டேன்.."டிரைவர் சொல்ல

"ஓ.. அப்படியா.. இதோ வரேன்" சொல்லி காலை கட் பண்ணினேன்.. 

"நட மதி வீட்டை பூட்டிட்டு வரேன்.."

"அதலாம் முடியாது.. வீட்ட பூட்டுங்க.. நா வெயிட் பண்றேன்." பிடிவாதமாக இருக்க இனி என்னவெல்லாம் நடக்க போகுதோ என மனதில் நினைத்தபடி வீட்டை பூட்டினேன்.. 

காரில் போகும் போது கூட என் கை விரல்களுக்குள் கையை கோர்த்து பிடித்தபடி தான் வந்தாள்.. இன்று அவளின் செய்கைகள் எல்லாம் சற்று வித்தியாசமாக இருந்தாலும் நானாக கேட்டு அவளின் மனதை கஷ்டபடுத்திட கூடாது அமைதியாக இருந்தேன்.. அதுவும் இல்லாமல் இன்று அவளின் பிறந்தநாள்.. அவளின் சந்தோஷத்தை கெடுக்க விரும்பவில்லை. மாறாக அவள் தான் அடிக்கடி என் முகத்தை பார்த்து சிரிப்பது என் கையில் முத்தமிடுவது என எதிர்பார்த்திடாத விஷயங்களை எல்லாம் செய்துக் கொண்டே வந்தாள்.. கோவிலுக்கு சாமி எல்லாம் கும்பிட்டு முடித்த பிறகு அந்த பிரகாரத்தின் உள்ளே உட்காந்திருந்தோம்.. அப்போது மதி

"இன்னிக்கு தான் நா ரொம்ப சந்தோஷமா இருக்கேன்.." 

"ம்ம்." 

"ஏன்னு கேக்கமாட்டிங்களா?" மதி கேட்க 

"சரி கேக்குறேன் ஏன் சொல்லு?"

"ஏன்னா நீங்க மறுபடியும் என் வாழ்க்கையில வந்ததுனால தான்."

"ம்ம்."

"உங்கள மறுபடியும் பாப்பேன் நெனக்கல.. இப்படி உங்க கூட உட்காந்து பேசுவேன் நெனக்கல.. இதெல்லாம் நெனச்சு பாக்கும் போது ரொம்ப சந்தோஷமாக இருக்கு.." 

"நானும் தான் இதெல்லாம் நடக்கும் நெனக்கல.."

"உங்ககிட்ட ஒன்னும் சொல்லனும்." என்றாள்.. 

"ம்ம்.. சொல்லு மதி." 

"ஆனா அத எப்படி சொல்றது தான் தெரியல.?"

"ஏன் ஏதாவது உதவி தேவைபடுதா? சொல்லு பண்றேன்."

"அய்யோ அதெல்லாம் இல்லீங்க.. இது வேற?"

"வேறனா பணம் ஏதாவது தேவைபடுவதா? சொல்லு தரேன்"

"பணமெல்லாம் நெறலய இல்லைனாலும் தேவைக்கு போதும்ன்ற அளவுக்கு இருக்குங்க.. இது வேற ஒன்னு அதான் எப்படி சொல்றது தெரியல?" தயக்கத்துடன் சொல்ல 

"அப்படி என்ன சொல்ற போற? இவ்வளவு தயங்குற?"

"இது தயக்கமா இல்லமா? இல்ல கூச்சமா? வெட்கமா? தெரியல. ஆனா ஏதோ ஒன்னு என்னைய சொல்ல விடாம தடுக்குது மட்டும் தெரியுது"

"அப்படியா. சரி பொறுமையா உனக்கு எப்போ சொல்லனும் தோணுதோ அப்போ சொல்லு. ஒன்னும் பிரச்சனை இல்ல மதி"  என்றேன். 

"இல்ல.. இல்ல இன்னிக்கு அத சொல்லிடனும்.. அப்பதான் சரியா இருக்கும்.. சொல்ல வேண்டியத சொல்லிட்டா நானும் கொஞ்சம் நிம்மதியா சந்தோஷமாஇருப்பேன்."

"சரி அப்போ சொல்லு."

"என்ன சொல்றது தெரியல 
எப்படி சொல்றது தெரியல 
ஆனா சொல்ல நெனச்சத சொல்லிடனும்
என்ன நெனச்சேன் சொல்லுங்க பாப்போம். சொல்லிவிட்டு என்னையும் என் கண்களை பார்க்க 
தெரியலையா? என அவளே பதிலையும் சொல்லிக் கொண்டு 
உங்கள தான் நெனச்சேன்.. 
ஒரு காதலனாக.."

"இனி வரும் எல்லா நாட்களிலும் 
நீயே 
எந்தன் மனதின் மகாராஜன் 
எந்தன் மகிழ்ச்சியின் மறுவுருவம் 
எந்தன் பூச்சூடிய மணவாழ்க்கையில் மீண்டும்
உந்தன் கையால் பூச்சூட வந்த பூச்சரம் 
எந்தன் திலகமிட்ட நெற்றியில் மீண்டும் 
உந்தன் கையால் திலகமிட வந்த திலகம்
எந்தன் நெஞ்சில் நடுவினில்
உந்தன் உயிராக உறவை கொடுக்கும் 
உன்னத கயிற்றை உன் கையால் வாங்கி கொள்ள ஆசைபடுகிறேன்."

"ஆமா... அன்னைக்கு உங்க மனசுல இருக்குற காதலை நீங்க சொல்லிட்டிங்க. ஆனா உடனே என்னால உங்களோட காதலை ஏத்துக்க முடியல.. பதில் சொல்றேன் சொல்லி உங்கள காக்க வைக்கவும் விரும்பல. ஏன்னா என்னோட சூழ்நிலை அப்படி.. சட்டுனு என்ன முடிவு எடுக்குறது எனக்கு தெரியல.. ஆனா இப்ப நா சொன்ன முடிவு நல்லா யோசிச்சு எடுத்த முடிவு தான். எந்த சூழ்நிலையிலயும் இதிலருந்து பின் வாங்கமாட்டேன். எவ்வளவு கஷ்டம் வந்தாலும் இந்த முடிவ மாத்திக்கமாட்டேன். இந்த முறை நீங்க தாராளமா உங்க மதிய நம்பலாம்." என மதி அவளின் மனதில் இருந்ததை எல்லாம் சொல்லிவிட்டாள்.. 

ஆனால் எனக்கு தான் என்ன சொல்வதென்று தெரியவில்லை. ஒரே குழப்பமாக இருந்தது. குழப்பத்துடன் உட்காந்திருப்பதை பார்த்துவிட்டு மதி

"உங்க முகத்த பாத்த குழப்பத்துல இருக்குற மாதிரி தெரியுது. நா உங்க மனச குழப்பனும் நெனைக்கல.. அதையும் மீறி குழப்பிவிட்டதா நெனச்சீங்கனா என்னை மன்னிச்சிடுங்க.." என்று சொல்ல 

"இல்ல மதி அன்னைக்கு நீ இருந்த மனநிலையில தான் இப்ப நானிருக்கேன்.. உனக்கு என்ன பதில் சொல்றது எனக்கு தெரியல குழப்பமா இருக்கு."

"ம்ம்.. புரியுதுங்க.. அன்னைக்கு நீங்க சொன்னப்ப நான் வேணாம் சொல்லி என் தரப்ப நியாயபடுத்தினேன்.. இப்ப வேணாம் சொன்ன நானே வேணும் சொன்னது உங்களுக்கு குழப்பமா தான் இருக்கும்.. நீங்க நல்லா யோசிச்சு சொன்ன போதும்.. உங்க முடிவு எதுவாயிருந்தாலும் எனக்கு சம்மதம்தாங்க.." 

"ம்ம்." மட்டும் சொல்ல 

"காதல சொன்னதும் ரொம்ப சந்தோஷபடுவீங்க தான் நெனச்சு தார் சொன்னேன். ஆனா அது இப்படி உங்கள இவ்வளவு குழப்பதுல விடும் சத்தியமா நா நெனைக்கல.."

"சரி பரவாயில்ல.. நடக்குறது தான நடக்கும்.. நம்ம கையில என்ன இருக்கு.. சரி மதி கிளம்பலாமா?" கேட்க

"ம்ம் போலாங்க மதி சொன்னதும் கால்டாக்சிக்கு புக் செய்துவிட்டு கோவிலை விட்டு வெளியே வந்தோம்.. என் மனம் இன்னும் அதே குழப்ப நிலையில் தான் இருந்தது.. ஆனால் மதியின் தலையில் பூ இல்லாததை கவனித்தேன்.. அவள் பூ வைக்கலமா? கூடாதா? என்பது கூட எனக்கு சரியாக தெரியவில்லை.. அவளிடம் இதை கேட்க கூட ஒருமாதிரியாக தான் இருந்தது. அவள் வைக்க கூடாது என்றால் சங்கடபடுத்திவிட்டதாக ஆகிவிடும்.. அவளின் பிறந்தநாளன்று இது மாதிரி சங்கடத்தை குடுக்க கூடாது என உறுதியாக இருந்தேன். ஆனால் நானிருக்கும் நிலையை பார்த்துவிட்டு மதி 

"ஒன்னும் அவசரமில்லைங்க.. வீட்டுல போய் நல்லா யோசிச்சு சொன்னா போதும்ங்க.."

"இல்ல அதெல்லாம் ஒன்னுமில்ல.. வேற ஒன்னு நெனச்சிட்டு இருந்தேன்."

"வேற என்ன நெனச்சீங்க..?"

"இல்ல அத கேக்கலாமா என்னனு கூட சரியா தெரியல?"

"அப்படி என்கிட்ட என்னத்த கேட்டிட போறீங்க? எதுவும் நெனக்காம மனசில பட்டத கேளுங்க.. தப்பா இருந்தாலும் பரவாயில்ல கேளுங்க.."

"இல்ல.. அது வந்து..." தயங்க 

"ம்ம். கேளுங்க.." 

"இல்ல.. உன் தலையில பூ வைக்கலேயே அதான்.." இழுக்க மதி சிரித்துவிட்டாள்.. 

"இதுக்கு தான் இவ்வளவு பயந்தீங்களா? நா கூட வேற ஏதாவது கேப்பீங்க நெனச்சேன்.."

"பூ வாங்கி தர எனக்கு எந்த ஆம்பளையும் இல்ல.. அதனால தான் வைக்கல.. கொஞ்சம் விருப்பமும் இல்லாம இருந்துச்சு."

"ஓ.."

"உங்களுக்கு ஆசைனா வாங்கி தாங்க. நா வச்சிக்கிறேன்.." மதி சட்டென்று யோசிக்காமல் சொல்ல 

"நிஜமா சொல்ற?" என்னையும் அறியாமல் கேட்க 

"ஆமாங்க.. நீங்க வாங்கி தந்தா வச்சிக்கிறேன்.. போதுமா?"

"சரி வா வாங்கிதரேன்" என ஏதோ ஒரு ஆர்வத்தில் குருட்டு தைரியத்தில் சொல்லிவிட்டேன்.. மதியும் முகம் மலர்ச்சியுடன் என்னுடன் வர வெளியை இருந்த பூக்கடையில் ஒரு முழம் மல்லிகை பூ வாங்கி குடுத்தேன்.. அதை அவளின் தலையில் வைத்ததும் என் கண்களுக்கு மதி ஒரு எனக்கான முழுமையான காதலியாக தெரிந்தாள்.. 

அதற்குள் கால்டாக்சியும் வர இருவரும் ஏறி வீட்டிற்கு வந்தோம்.. மதி அவளின் வீட்டிற்கு செல்லாமல் என்னுடன் என் வீட்டிற்கு வந்தாள்.. அவள் வந்ததை பார்த்ததும் என் பார்வையின் அர்த்தம் புரிந்துக் கொண்டு 

"ஏன் நா உங்க வீட்டுக்கு வர கூடாதா?" என நேரடியாக அவளின் மனதில் பட்டதை கேட்டுவிட

"அதலாம் இல்ல வரலாம்.. வா என்றேன்.."

மதி உள்ளே வந்து சோபாவில் உட்காந்திருந்தாள்.. அவளுக்கு குடிக்க தண்ணீர் கொண்டு வந்து குடுக்க அதை வாங்கி குடித்தாள். நானும் அதே சோபாவில் அவளின் பக்கத்திலே உட்கார்ந்ததும் என் மடியல் படுத்தபடி உதட்டை கவ்வி பிடித்து உறுஞ்சினாள்.. 
உதட்டை விடுவித்ததும் 

"நாம கல்யாணம் பண்ணிக்கலாமா? இல்ல இந்த காலத்துக்கு ஏத்த மாதிரி லிவ்விங் ரிலேஷன்சிப் இருக்கலாமா? உங்களுக்கு எது ஓகே சொல்லுங்க" என்ற பெரிய அதிர்ச்சி தந்தாள் மதி.. 

மீண்டும் அவளோடு வருவேன்...

[Ananthakumar]

எதிர்பாராத அளவு கதையை மிக நேர்த்தியாக கொண்டு செல்கின்றீர்கள் நண்பா..

நன்றி

[knockout19]

கொன்னுட்டீங்க. செம் fast மதி. ஏதோ முடிவு எடுத்திட்டா

[Rooban94]

Super bro