అత్త లేని కోడలు..

[Sanjay_love]

మా శిల్పక్క కొత్త కధతో వచ్చేసిందోచ్ :-) ❤❤❤ ╰(*°▽°*)╯

[mangoshilpa]

అయితే అది కొన్ని క్షణాలే. తేరుకొని కొద్దిగా కళ్ళు తెరిచి చూసేసరికి, మావయ్య ఆందోళనగా చూస్తూ కనిపించారు. ఆయన అలా నా కోసం కంగారు పడుతుంటే, చూడడానికి బావుంది. అందుకే, కళ్ళు పూర్తిగా తెరవకుండా మూసేసుకున్నాను. ఆయన నా భుజాల చుట్టూ చెయ్యి వేసి, పొదివి పట్టుకొని “చిత్రా.. చిత్రా..” అని పిలుస్తున్నారు. నేను మాత్రం సగం తెరిచిన కళ్ళతో చూస్తున్నాగానీ, ఏం మాట్లాడడం లేదు. ఆయన నా బుగ్గల మీద చిన్నగా అరచేత్తో తడుతున్నాడు. హబ్బా.. ఎంత హాయిగా ఉందో, ఆయన నా బుగ్గలను తడుతూ ఉంటే.

 

అలా కాసేపు తట్టి, నన్ను మంచం మీద వెల్లకిలా పడుకోబెట్టారు. అప్పటికే నా పైట చెదిరిపోయి పూర్తిగా పక్కకి వెళ్ళిపోయింది. మరి తను గమనించాడో లేదో. నన్ను పడుకోబెట్టిన తరువాత, మరోసారి నా నుదుటి మీదా, తరవాత నా మెడ మీద చెయ్యి వేసి, వొళ్ళు వేడిగా ఉందో లేదో చూసాడు. తరవాత కొన్నిక్షణాలు ఆలోచిస్తున్నట్టుగా నిలబడి, హడావుడిగా బయటకి వెళ్ళిపోయాడు. ఆయన వెళ్ళగానే, కళ్ళు కిందకి దించి చూసుకున్నాను. పైట అప్పటికే పూర్తిగా తొలగిపోయింది. వేసిందేమో డీప్ లోనెక్ జాకెట్. అలా పడుకున్న పొజిషన్ లోనే నా బంతులు సగం వరకూ కనిపిస్తున్నాయ్. అసలు ఆ బంతుల సొంపులను మావయ్య చూసాడా లేదా అనే అనుమానం వస్తుంది. చూస్తే ఆగగలడా!? ఏం అనుకొని ఉంటాడూ? నొక్కుదామనుకొని ఉంటాడా! పిసుకుదామనుకొని ఉంటాడా!! లేక ఏకంగా చప్పరిద్దామనుకొని ఉంటాడా!!! మావయ్య ఏం చేద్దాం అనుకున్నాడో అన్న ఊహతోనే, నా వొళ్ళంతా తిమ్మిరెక్కిపోయి, మళ్ళీ సలసలా కాగిపోవడం మొదలెట్టింది. సరిగ్గా అప్పుడే ఆ వేడి కొలవడానికి అన్నట్టు, థర్మామీటర్ పట్టుకొని గదిలోకి అడుగుపెట్టాడు. వెంటనే కళ్ళు మూసుకున్నాను, పూర్తిగా కాదు, సగం. మావయ్య మంచం దగ్గరకు వచ్చిన అలికిడి. నెమ్మదిగా నా పక్కన కూర్చున్నాడు. థెర్మామీటర్ ను నోటిలో పెట్టడానికి ప్రయత్నించాడు. కావాలనే అది నోట్లోకి వెళ్ళకుండా, పెదాలను గట్టిగా బిగించేసాను. వేళ్ళ మధ్య బుగ్గలను నొక్కిపెట్టి, నోరు తెరిపించడానికి ప్రయత్నించాడు. కానీ కుదరలేదు. కొన్ని క్షణాలు ఆగి, మెల్లగా నా పెదవులను పట్టుకొని తెరవడానికి ప్రయత్నించాడు. ఆయన నా పెదాలను పట్టుకోగానే, అవి సన్నగా వణకడం మొదలెట్టాయి. ఆ వణుకు చూసి ఒక్క క్షణం ఆగాడు. తరవాత ఏమనుకున్నాడో ఏమో, కింది పెదవిని తన చూపుడు వేలితో చిన్నగా నిమిరాడు. అలా నిమరగానే ఒక్కసారి నా నరాలు జివ్వుమనడంతో, నాకు తెలియకుండానే “హుమ్మ్..” అని చిన్నగా మూలిగాను. ఆయన ఉలిక్కిపడి వేలిని తీసేసాడు. బహుశా, జ్వరంతో మూలిగానూ అనుకొని ఉంటాడు. అంతా కళ్ళ చివరల నుండి ఆయనకు తెలియకుండా గమనిస్తున్నా.

 

ఆయన ఏదో ఆలోచిస్తున్నాడు. అంతలోనే ఆయన చూపు నా జాకెట్ వైపు మళ్ళింది. అమ్మో.. సగం బయట పడిన నా బంతులను చూస్తున్నాడా! ఆ ఊహకే, నా ఊపిరి భారమైపోయింది. బలంగా ఊపిరి తీసుకుంటున్నాను. ఆ ఊపిరికి అనుగుణంగా, నా బంతులు పైకీ కిందకీ లయబద్దంగా ఊగుతూ ఉన్నాయి. మావయ్య ఇప్పుడు ఏం చేస్తాడూ!? ఆలోచనలతోనే నా టెంపెరేచర్ పెరిగిపోతుంది. నుదిటిపై ఉన్న ఒక చెమట బిందువు కణత నుండి కిందకి జారుతూ గిలిగింతలు పెడుతుంది. మావయ్యా! ఇస్స్.. ఏం చేస్తున్నావూ!? అనుకుంటూ, పూర్తిగా కళు తెరిచి చూసాను. ఆయన నన్ను చూడకుండా ఏదో ఆలోచిస్తూ ఉన్నాడు. అంతలోనే చూపు నా వైపుకు తిప్పాడు. నేను గబాల్న మళ్ళీ కళ్ళు దించేసాను. ఆయన చిన్నగా నిట్టూర్చినట్టు అనిపించింది. ఏం చేస్తాడిప్పుడూ!? నేను కళ్ళు తెరవడం చూసి ఉంటాడా? ఏం చేయబోతున్నాడా అన్న ఉత్సుకతతో గిలగిలా కొట్టుకుంటూ ఉండగా, ఆయన చెయ్యి నా భుజం మీద పడింది. ఒక్కసారి ఊపిరి ఆగినంత పని అయ్యింది.

 

ఆ చేత్తో నెమ్మదిగా జాకెట్ ను భుజం మీద నుండి కిందకి లాగడానికి ప్రయత్నిస్తూ ఉన్నాడు. కానీ బాగా టైట్ గా ఉండడంతో, అది కిందకి దిగడం లేదు. అయినా తన వేళ్ళతో జాగ్రత్తగా పక్కకి లాగుతున్నాడు. ఒక్కో మిల్లీమీటర్ చొప్పున జబ్బ నుండి జారుతుంది నా జాకెట్. అది అలా జారుతుంటే, నేను తమకంతో నా కింది పెదవిని సన్నగా కొరుక్కుంటూ ఉన్నాను. బహుశా అది గమనించి ఉంటే, తనకి నా విషయం తెలిసిపోయి ఉండేదేమో. కానీ, ఆ మహానుభావుడి ఏకాగ్రత అంతా నా జబ్బ పైనుండి జాకెట్ ను కిందకి లాగడం మీదే ఉంది. అయ్యో! పిచ్చి మావయ్యా! జాకెట్ ను తీయడం అలా కాదురా.. అనుకుంటున్నాను కసిగా. ఆయన చాల వరకూ లాగాడు గానీ, అక్కడ నుండి జాకెట్ ఇక కిందకు దిగనూ అని మొండికేసినట్టుంది, ఆ పని ఆపేసి చూస్తూ ఉన్నాడు. ఆయన చూడడం ఏమో గానీ, అప్పటికే నా బంతులు బరువెక్కిపోయి, తీపులు మొదలయ్యాయి. ముచ్చికలు బిరుసెక్కిపోయి, ఒకటే సలపరం. ఆ సలపరానికి మరింత వేడి పెరిగిపోయింది. ఆహ్.. మావయ్యా! ఆలోచించింది చాలు. జాకెట్ తీసేసి, కసిగా నీ కోడలి బంతులు పిసుక్కోరా.. అనుకుంటున్నాను మనసులో. నా మనసులోని మాట తనకి తెలిసిందో ఏమో, మెల్లగా నా జాకెట్ పై చెయ్యి వేసాడు. ఆహ్.. మ్మ్.. తొందరగా తియ్యరా మావయ్య మగడా! అనుకుంటూ గిలగిలలాడిపోతున్నా. నా జాకెట్ మీద ఉన్న మావయ్య వేళ్ళు సన్నగా వణకడం తెలుస్తూ ఉంది. అలా వణుకుతూనే, మొదటి హుక్కును తీసాడు. ఉఫ్ఫ్.. ఇంకో ఐదు హుక్కులు. తీసేస్తే, నా దోసకాయలు మావయ్యకి దొరికేస్తాయి. దొరికితే ఏం చేస్తాడూ? నొక్కుతాడా! పిసుకుతాడా!! లేకా, చప్పరిస్తాడా!!! హబ్బా..ఆహ్.. అనుకుంటూ, నాకు తెలియకుండానే నా ఛాతీని కాస్త పైకి ఎత్తాను. అంతలోనే రెండో హుక్కు ఊడింది. మావయ్య జాకెట్ పైనుండి చెయ్యి తీసేసాడు. అయ్యో! ఏమయిందీ? అనుకుంటూ ఉండగా, తన చెయ్యి మళ్ళీ నా జబ్బ మీద పడింది. ఈసారి జాకెట్ కాస్త స్వేచ్చగా జారింది, జబ్బ పైనుండి పూర్తిగా దించేసాడు. ఇప్పుడు కండబట్టిన నా చంక స్పష్టంగా కనిపిస్తూ ఉంది. మొదట నా చంకలు పిసుకుతాడా! అలా అనుకోగానే, నా నరాలన్నీ మెలిపెట్టేసినట్టుగా అయిపోయింది. అక్కడ గనక ఆయన నాకితే, తట్టుకోవడం నా వల్ల కాదు. మొడటి దాడి చేయడమే నా ఆయువు పట్టు మీద చేస్తాడా ఏంటీ? ఉఫ్ఫ్.. హమ్మో.. మావయ్యా.. హుష్ష్.. గుటకపడడం లేదు నాకు. గొంతు తడి ఆరిపోతుంది. అంతలోనే ఆయన నా భుజం మీద చెయ్యి తీసేసాడు. కొన్నిక్షణాల అంతరాయం. ఏం చేస్తున్నాడబ్బా!!

 

ఏదో తీస్తున్నట్టుగా చప్పుడు. నాకు సరిగా కనబడడం లేదు. అంతలోనే నా చంకను చిన్నగా తడిమాడు. ఉఫ్ఫ్.. ఆ సందులో ఏదో పెట్టబోతున్నాడు. వేళ్ళు పెడతాడా! నాలుకా!! లేక ఏకంగా అదే పెడతాడా!!! చెమట పడుతూ ఉంది. అయితే నుదిటి మీద కాదు. ఈ సారి పేంటిలో.. పూర్తిగా తడెక్కిపోయి, రసం పేంటీని బొట్లుబొట్లుగా ముంచుతుంది. తీయనైన తిమ్మిరితో తొడలను దగ్గరకు నొక్కేసుకుంటున్నాను. అప్పుడు దూర్చాడు నా చంకలో, అబ్బా ఆశ. మీరు అనుకున్నదేమీ కాదు. థెర్మామీటర్ ను దూర్చాడు. ఉఫ్ఫ్.. మొత్తం దిగిపోయింది నాకు. కానీ, వేడి మాత్రం అలాగే ఉంది.

 

కొద్ది సేపు దాన్ని అలా ఉంచి, బీప్ సౌండ్ వచ్చాక బయటకు తీసాడు. రీడింగ్ తీసి, దాన్ని పక్కన పెట్టి, నా జాకెట్ ను జబ్బ మీద నుండి పైకి లాగేసాడు. తరవాత బుద్దిగా తీసిన హుక్స్ ని పెత్తేసాడు. ఇక అంతకు మించి ఏం జరగదని అర్ధమైపొయి, కళ్ళు పూర్తిగా తెరిచేసి, ఆయన్ని చూసాను. అప్పుడే ఆయన కూడా నన్ను చూసారు. చూడగానే, “ఓ.. స్పృహలోకి వచ్చావా! ఏమయింది నీకూ?” అన్నాడు నా పక్కన కూర్చొని. “ఏం లేదు మావయ్యా.. ఎందుకో అలా కళ్ళు తిరిగాయి.” అన్నాను నీరసాన్ని నటిస్తూ. “డాక్టర్ దగ్గరకి వెళ్దాం, పదా..” అన్నాడాయన ఆదుర్ధాగా.

 

“అబ్బా.. ఏం కాలేదు మావయ్యా.. మీరు మరీనూ..”

 

“మ్మ్.. సరే.. నువ్వు పడుకో.. నేను వెళ్ళి వేడిగా కాఫీ తెస్తా.”

 

“అయ్యో.. అవేం వద్దు.” అంటూ, చటుక్కున లేచి కూర్చున్నా. ఒకసారి ఆయన నన్ను పరిశీలనగా చూసాడు. తరవాత చిన్నగా నవ్వి, జారిన పైట నా భుజం మీద వేస్తూ, “నథింగ్ డూయింగ్.. నువ్వు అలా కూర్చో.. నేను వెళ్ళి ఇద్దరికీ కాఫీ తెస్తా..” అంటూ, నేను వారిస్తున్నా వినకుండా వెళ్ళిపోయాడు. “అబ్బా.. కోడలంటే ఎంత కేరింగ్ మావయ్యా..” అనుకుంటూ, మెల్లగా లేచి నేనూ వంటగది వైపు నడిచా.

 

అక్కడ ఆయన గిన్నెలో పాలు పోస్తూ ఉన్నాడు. నన్ను చూడగానే, “నిన్ను అక్కడే కూర్చోమన్నాగా.” అన్నాడు కోపం నటిస్తూ. నేను చిన్నగా నవ్వేసి, “అక్కడ ఒక్కదాన్నే బోర్. మీరు కాఫీ పెట్టండి. నేను చూస్తూ ఉంటా.” అని, చేతులు కట్టుకొని, గట్టుకు ఆనుకొని నిలబడ్డాను. అలా చేతులను కట్టుకోవడంతో, కింద నుండి వత్తిడి పెరిగి, బంతులు కాస్త పైకి ఎగదన్ని, పైట చాటు నుండి దోబోచులాడుతున్నాయి. అది గమనించగానే,  వాటిని మావయ్యకి చూపించాలన్న దురద పెరిగింది. మామూలుగా చెస్ ఆడుతున్నప్పుడు, ఎదురుగా ఉన్న నా పైట జారితే, చూసీ చూడనట్టు చూస్తాడు. మరి ఇప్పుడూ చూస్తాడా? అనుకుంటూ. అలా చేతులు కట్టుకొనే ఆయన వైపుకు తిరిగాను. అప్పుడే ఆయన పాలను స్టవ్ మీద పెట్టి, సిమ్ లో పెట్టాడు. నేను “నన్ను చూడూ..” అన్నట్టుగా చిన్నగా గొంతు సవరించుకోగానే, నా వైపుకు తిరిగాడు. అలా తిరగడం తోనే తన చూపులు నా ఎత్తులు మీద పడ్డాయి. పడవా మరీ! బందరు లడ్డూల్లా ఊరిస్తూ ఉంటే. వాటిని చూస్తూ చిన్నగా గుటక మింగాడు. అది గమనించి చిన్నగా నవ్వాను. ఆ నవ్వులో కాస్త కవ్వింతను జోడిస్తూ. ఆ కవ్వింతను గుర్తించాడు అనుకుంటా, తనూ చిన్నగా నవ్వుతూ, “నా కోడలు కోలుకున్నట్టుంది.” అన్నాడు సరసంగా. “ఆఁ.. మరి మామగారి చెయ్యి పడిందిగా.. అన్నీ కోలుకున్నాయి.” అన్నాను మరింత కవ్విస్తూ.

 

“అన్నీ అంటే??”

 

“అన్నీ అంటే.. అన్నీ..”

 

“అవే.. ఏంటీ అని అడుగుతున్నా..”

 

“ఏమో, నాకు తెలీదు.”

 

“తెలీదా? చెప్పవా??”

 

“చెప్పనూ, చెప్పకూడదు.”

 

“హహహ.. మావయ్యనే కదా అడుగుతుంటా.. చెప్పొచ్చుగా..”

 

“ఊఁహూఁ.. పొంగుతున్నట్టున్నాయి, కాస్త చూడండి.”

 

“చూస్తున్నా.. బాగానే పొంగాయి.”

 

“అబ్బా.. స్టవ్ మీద పాలు మావయ్యా..”

 

“నేనూ వాటి గురించే అంటున్నా..” అంటూ స్టవ్ ఆఫ్ చేసి, గిన్నెను దించుతూ, “మరి నువ్వు దేని గురించి అనుకుంటున్నావ్?” అన్నాడు చిలిపిగా. ఆయన అలా అడుగుతుంటే, నేను ఉడికిపోయి, “నేనూ అదే అనుకుంటున్నా.. హుమ్మ్..” అనేసి, అక్కడినుండి విసురుగా బయట హాల్ లోకి వచ్చేసి, సోఫాలో కూర్చుండిపోయాను. 

[ramd420]

నైస్ అప్డేట్

[asrinivasarao380]

Chala chala బాగుంది update

[stories1968]

మావగారు మీకు నన్ను చూస్తే ఏమి అయింది 

[stories1968]

అపూర్వం అయిన అందాలతో చిత్రకళ

[jalajam69]

బాగుంది,అప్డేట్ ప్లీజ్

[rasikaraju]

Super narration

[fasakfuck]

Welcome back mango shilpa garu.
Nice story

[Godaddy]

Woooww. You are one of my favourite writers. Mee stories Anni baguntay narration and detailing Anni.

[utkrusta]

Excellent update

[appalapradeep]

Super update

[murali1978]

Nice update

[saleem8026]

Nice update

[krantikumar]

Chala erotic ga rastunnaru

[K.R.kishore]

Nice super update

[MINSK]

Sarasanni andam ga rayatam goppa Kala.
Alanti Kala konthamandi rachayitalaku matrame sadhyam.
Andulo @mangoshilpa garu prateyakam mee kalanni Chala rojulu miss ayyamu
Thank you

[anilrajk]

Woww superbb

[nenoka420]

Teasing Queen Rocks....

[mangoshilpa]

కొంతసేపటి తరవాత, మావయ్య రెండు కప్పులతో కాఫీ తీసుకొచ్చి ఒకటి నాకివ్వబోతే, “నాకేం వద్దు.” అన్నాను బుంగ మూతి వేసుకొని. “ఓ! అలిగావా! ఎందుకు బంగారం?” అన్నాడు బలవంతంగా కప్పును నా చేతిలో పెడుతూ.

 

“నేనేం అలగలేదు.”

 

“మరి ఎందుకు బుంగ మూతి పెట్టావ్?”

 

“నేనేం పెట్టలేదు. నా మూతే అంత..”

 

“అవునా! అరెరే.. ఎప్పుడూ చూడలేదే.. చూసుంటే బావుండేది..”

 

“మ్మ్.. ఏం బావుండేదీ?”

 

“బావుండేదీ!! ఏం బావుండేదీ అంటే ఏం చెప్పనూ?”

 

“హుమ్మ్..”

 

“హుమ్మ్ అంటే!?”

 

“ఏం లేదు..” అంటూ, ఒక సిప్ వేసాను కాఫీని.

 

“బావుందా?” అడిగాడు ఆయన.

 

“మ్మ్.. బావుంది..”

 

“హమ్మయ్య.. అలక తీరినట్టేగా..”

 

“మీకెలా తెలుసూ?”

 

“ఆ బుంగ మూతి తీసేసావుగా..”

 

“హహహ.. మావయ్యా..”

 

“హా.. చెప్పు..”

 

“ఏం లేదు. సాయంత్రం అవుతుంది. పోయి వెజిటబుల్స్ తీసుకురండి.”

 

“ఏం తీసుకురానూ?”

 

“ఏమో మీ ఇష్టం.. మీకు ఏవి నచ్చితే అవి తీసుకొని రండి.”

 

“నాకు దొండపళ్ళంటే ఇష్టం.. తీసుకోనా?” అన్నాడు నా పెదాల వైపు చూస్తూ.

 

“దొండపళ్ళు వండడానికి బాగోవు.” అన్నాను చిన్నగా నవ్వి, కింద పెదవిని కొన నాలుకతో తడి చేసుకుంటూ.

 

“వండడానికి కాదు కోడలా! కొరుక్కు తినడానికి..”

 

“హుమ్మ్.. అయితే కొరుక్కోండి.” అన్నాను కింది పెదవిని చిన్నగా మునిపళ్ళతో కొరుక్కుంటూ.

 

“నిజంగా??”

 

“హుమ్మ్.. నిజంగా..” మూతిని సున్నాలా పెట్టి అన్నాను.

 

“కొరికితే నొప్పి పుడుతుందేమో.. అదే అదే దొండకాయలకి..”

 

“పరవాలేదు. కొద్దిగా నొప్పి పుట్టినా తియ్యగానే ఉంటుంది. అదే అదే.. దొండపళ్ళ టేస్ట్..”

 

“హ్మ్మ్.. అయితే కొరికేస్తాను..” అంటూ పైకి లేవబోయాడు.

 

“మ్మ్.. అయితే పోయి తెచ్చుకోండి..” అంటూ, నా నోటిని వేళ్ళతో మూసేసాను.

 

“దాచుకోవడం ఎందుకూ? కాస్త తీసి అందివ్వచ్చుగా..”

 

“నేనేం అందివ్వను..”

 

“అబ్బా.. మామకి ఏం కావాలో అవి కోడలే అందివ్వాలి.”

 

“మ్మ్.. కోడళ్ళు అన్నీ అందివ్వరు. మామలే కోడలికి నొప్పి తెలియకుండా అందుకోవాలి. అబ్బా.. ఆ చూపేంటి మామయ్య గా.. రూ..??”

 

“మ్మ్.. ఏం లేదు ఎలా అందుకోవాలో చూస్తున్నా..”

 

“టైం వచ్చినప్పుడు అన్నీ వాటంతట అవే అందుతాయి గానీ, ఇక వెళ్ళి తీసుకురండి.”

 

“మ్మ్.. మావిడిపళ్ళు తీసుకురానా, గుండ్రంగా ఉండేవీ..”

 

“అవంటే మీకు ఇష్టమా??” జారని పైటను సర్దుకుంటూ అడిగాను.

 

“మ్మ్.. ఇప్పుడే చూస్తున్నాగా.. బాగా ఇష్టం పెరిగిపోతుంది..” పైట వెనక ఉన్న పళ్ళను చూస్తూ అన్నారు.

 

“హుమ్మ్.. వాటిని కూడా కొరికి తింటారా?” ఎందుకైనా మంచిదని, వాటిని చేతులతో కప్పుకుంటూ అడిగాను.

 

“వాటిని కొరకడానికి ముందు, కాస్త పిసకాలి.” అన్నారు చూపులతోనే పిసికేస్తూ.

 

“హుఫ్ఫ్.. పిసికితే?” ఓరకంట చూస్తూ అడిగాను.

 

“వాటి ముచ్చికలనుండి కొద్దిగా రసం కారుతుంది. అప్పుడూ..”

 

“ఇష్ష్.. ఏం చెప్పక్కర్లేదు..”

 

“హహహ.. ఏమయిందీ??”

 

“ఏం కాలేదు..” అని బయటకి అన్నాను కానీ, ముచ్చికలు గట్టిపడిపోయి, సలపడం మొదలయ్యింది. ఆ సలుపుతోనే, “మీరు చెప్పండి..” అన్నాను. “ఏం చెప్పాలీ?” అడిగాడాయన. “అదే.. రసం కారితే ఏం చేస్తారో చెప్పండి.” అంటున్నానే గానే, నాకు ఎక్కడినుండో రసాలు కారుతున్నట్టుగా అనిపిస్తుంది. ఆయన అది గమనించినట్టుగా, కొంటెగా చూస్తూ,

 

“మ్మ్.. ఆ రసాలని చప్పరిస్తూ.. మెల్లగా చీకుతూ ఉంటే.. ఆహా..”

 

“హబ్బా..”

 

“ఏమయింది కోడలా!?”

 

“ఏం కాలేదు మావయ్యా..”

 

“మరి కాలు మీద కాలు ఎండుకు వేసుకున్నావ్??”

 

“ఆఁ.. నొక్కుకుంటే హాయిగా ఉంటుందని..”

 

“ఓ! ఎక్కడ నొక్కుకుంటున్నావూ? ఎక్కడ హాయిగా ఉంటుంది??”

 

“ఎక్కడో ఒకచోట.. నొప్పి పుట్టిన ప్లేస్ లో..”

 

“అదే.. ఆ ప్లేస్ ఎక్కడనీ?”

 

“తెలిస్తే ఏం చేస్తారో!”

 

“నొప్పి పుట్టిన చోటా..”

 

“మ్మ్.. నొప్పి పుట్టిన చోట?”

 

“.……”

 

“అబ్బా.. చెప్పండి మావయ్యా..”

 

“ఏం.. ఆగలేకపోతున్నావా?”

 

“ఆఁ..”

 

“హుమ్మ్..సరేలే మందు రాయనా..”

 

“అబ్బా.. ఏ మందో??”

 

“నా దగ్గర ఏదుంటే అదీ.. చెప్పు,. రాయమంటావా?”

 

“ఆహ్.. ఇస్స్..”

 

 “ఇంతకీ, ఎక్కడా నొప్పీ??”

 

“ఇష్ష్.. అది మావయ్యకి చెప్పకూడదు..”

 

“చెప్పొద్దులే చూపించు..”

 

“హుమ్మ్.. నో..”

 

“మరి చెప్పకుండా, చూపించకుండా నాకెలా తెలుస్తుందీ??”

 

“అబ్బా.. చిన్న పిల్లాడు మరీ.. ఏం తెలియనట్టు..”

 

“నీ దగ్గర ఏముందో, ఎక్కడ నొప్పి ఉందో  నాకేం తెలుసూ?”

 

మావయ్య అలా అంటూ ఉంటే, వొళ్ళంతా సలపరం పుట్టేస్తుంది. ఇక అక్కడే ఉంటే, ఏం అవుతుందో అని భయం వేసి, “తెలిసేటప్పుడు తెలుస్తుందిలే గానీ, మ్మ్.. ఇక మీరుమార్కెట్ కి వెళ్ళి ఏం తెచ్చుకుంటారో తెచ్చుకోండీ..” అనేసి, అక్కడ నుండి లేచి, నా గదిలోకి పోయి, తలుపు వేసేసుకున్నాను. నేను వెళ్తూ ఉన్నప్పుడు మావయ్య చూపులు నా పుచ్చకాయలను తడిమేసినట్టు నాకు తెలుస్తూనే ఉంది. లోపలకు వెళ్ళి మంచం మీద బోర్లా పడ్డాను. బయట మావయ్య నిలబడిన అలికిడి. కొద్దిసేపటి తరవాత, ఆయన బయటకు వెళ్తూ, మెయిన్ డోర్ వేసిన శబ్ధం విని, “హుమ్మ్..” అంటూ దీర్ఘంగా నిట్టూర్చాను.

 

ఆయన వెళ్ళగానే, దిండును లాక్కొని, దానికి నా బంతులను అదిమిపెట్టి పడుకున్నాను. నా వొళ్ళంతా తడిమేస్తున్న మావయ్య చూపులూ, ఎక్కడెక్కడో గిలిగింతలు పెడుతున్న ఆయన మాటలూ గుర్తొచ్చి చంపేస్తున్నాయి. మామూలుగా ఆ మూడ్ లో ఉన్నప్పుడు, మా శ్రీవారు ఒక రౌండ్ వేయగానే, మొత్తం చల్లారిపోయి హాయిగా ఉండేది. మరి ఇప్పుడేంటో, ఆరని సెగలా వొళ్ళంతా ఒకటే వేడి. ఒక్కసారే అన్నీ అందుకోకుండా,ఏదీ అందించకుండా ఇలా ఊరించుకుంటూ ఉంటే ఇలానే ఉంటుందా! ఉఫ్ఫ్.. వొళ్ళంతా ఒకటే తిమ్మిరిగా ఉంది. ఏ చెయ్యీ పడకుండానే, కేవలం చూపులతోనే నడుము మడతల్లో చక్కిలిగిలి పుడుతుంది. ఉఫ్ఫ్.. అన్నట్టు, మావయ్య నా నడుము మడత చూసాడా? చూస్తే ఏం అంటాడో! చిన్నగా నొక్కుతాడా? మొరటుగా నలుపుతాడా?? ఆహ్.. ఆ ఆలోచనలకే నా బంతులు బరువెక్కిపోతున్నాయి. తట్టుకోలేక, వాటిని మరింత గట్టిగా దిండుకు అదిమేసుకున్నాను. ఇస్స్.. అయినా తీపులు తగ్గడంలేదే? హుమ్మ్.. ఎక్కడో తడి అవుతున్నట్టుగా ఉంది. అలా పడుకొనే కాళ్ళు రెండూ క్రాస్ చేసాను. నెమ్మదిగా ఒత్తిడి తగులుతుంది. ఎందుకో అక్కడ చెయ్యి పెట్టాలనిపించడం లేదు. కొన్ని దాహాలు తీరడం కంటే, తీరకుండా ఉంటేనే బావుంటుందేమో.. ఆహ్.. అలా తొడలను మాత్రమే కదుపుతూ ఉంటే, ఏదో తిమ్మిరిగా ఉంది. హుమ్మ్మ్.. ఈ పాటికి నా పేంటీ అంతా చిత్తడి అయిపోయి ఉంటుంది. ఆ తడి తగిలితే, మావయ్య ఏం చేస్తాడూ? దిండును కిందనుండి తీసి, కాళ్ళ మధ్య పెట్టుకొని, “మా.. వ..య్యా..” అనుకుంటూ గట్టిగా నలిపేస్తున్నాను. ఏదో అయిపోతుంది నాకు. అక్కడ కంపనాలు వచ్చేస్తున్నాయి. కింద ఉన్న ఆ రెండూ పండుటాకుల్లా వణికిపోతూ ఉన్నాయి. దాహం తీర్చమని కొద్దిగా తెరుచుకుంటున్నాయి. అంతలోనే పట్టరాని తమకంతో మూసుకుంటూ ఉన్నాయి. హుమ్మ్.. అలా తెరుచుకుంటూ, మూసుకుంటూ.. చెమ్మగిల్లుతూ.. ఉఫ్ఫ్.. మావయ్య నన్ను అక్కడ గిల్లితే ఎలా ఉంటుంది? హుష్ష్.. అమ్మో.. ఆహ్.. అబ్బా.. ఈ శరీరం మీద కాస్త చన్నీళ్ళూ పడితే బావుంటుందేమో! అమ్మో.. మళ్ళీ ఆ చన్నీళ్ళు ఇంకాస్త వేడిని పెంచేస్తే?? వద్దు.. ఇలానే బావుంది. తిమ్మిరితిమ్మిరిగా.. తడితడిగా.. తిక్కతిక్కగా.. రాత్రి మా ఆయనతో బా..గా.. కుమ్మించుకుంటే గానీ ఈ తిమ్మిర్లు తగ్గేలా లేవు.  “పొద్దస్తమానూ తిమ్మిరి ఎక్కించడానికి మామ, రాత్రి మామ ఎక్కించిన తిమ్మిరి దించడానికి అతని కొడుకూ..హుమ్మ్.... ఏమంటారో దీన్ని!?” అలా అనుకోగానే నవ్వొచ్చింది నాకు.

 

అలా ఎంతసేపు ఉన్నానో గానీ, ఎవరో మెయిన్ డోర్ తీస్తున్న చప్పుడు. ఎవరు వచ్చి ఉంటారూ? తిమ్మిరి ఎక్కించేవాడా? తిమ్మిరి తీర్చేవాడా?? నాలో నేనే ఫక్కున నవ్వుకొని, బయటకి వచ్చాను. హుమ్మ్.. ఇద్దరూ వచ్చేసారు. ఉఫ్ఫ్.. ఇప్పుడెలా! నాకయితే ఇంకా తిమ్మిరి పెంచుకోవాలని ఉంది. ఏం చెయ్యాలీ? అనుకుంటూ మావయ్య వైపు చూసాను. ఆయన కూరగాయల సంచిలోంచి, గుండ్రంగా ఉన్న రెండు దోసకాయలను తీసి చూపిస్తూ, “మావిడి కాయలు లేవు చిత్రా.. సీజన్ కాదంట.. వీటితో సరిపెట్టుకుంటానులే, సరేనా!” అన్నాడు కొంటెగా నవ్వుతూ. అవి అరచేతిలో పట్టనంత పెద్దగా, దాదాపు నా బంతుల సైజులో ఉన్నాయి. “అమ్మో.. సరిగ్గా సైజ్ చూసి మరీ తెచ్చాడు.” అనుకుంటూ, మామయ్య వైపు మూతి బిగించి చూసాను. అంతలో మా ఆయన ఆశ్చర్యంగా అడిగాడు, “అదేంటి నాన్నా! మావిడికాయలు దొరకకపోతే, దోసకాయలు తేవడం ఏంటీ? రెండింటికీ అసలు సంబంధం ఏమైనా ఉందా?” అంటూ.  ఆయన అలా అనగానే, నేను మావయ్య వైపు చూస్తూ, పైట కాస్త సవరించాను, జాకెట్ చాటు నుండి ఒక దోసకాయ మాత్రమే కనిపించేట్టుగా. ఆయన కాస్త పెదాలు తడుపుకొని, “అదేరా! ఊరగాయకి. మావిడికాయ దొరకలేదు.” అంటూ, వాటిని డైనింగ్ టేబుల్ మీద పెట్టి తన గదిలోకి పోయాడు. అలా వెళ్తూ వెళ్తూ, ఆయన నా జాకెట్ లోని దోసకాయ వైపు చూసిన చూపు.. కసుక్కున కొరికి తిన్నట్టుగా.. అబ్బో.. ఉస్స్.. మళ్ళీ తిమ్మిరెక్కేసింది.