01-06-2021, 04:58 PM
(This post was last modified: 01-06-2021, 05:04 PM by kishore_kavitha. Edited 2 times in total. Edited 2 times in total.)
நான்: கவி இன்னக்கி என்னதான் உனக்கு பிரட்ச்சனைனு பாக்கனும் வா சீக்கிரம் டைம் ஆகுது.
கவிதா: அதான் காய்ச்சல் சரியாகிரிச்சே அப்புறம் ஏங்க போனும்.
நான்: இப்போ இருக்கிற நிலைமைல எதுக்கும் செக்கப் பண்ணிருவோம்.
கவிதா: ம்மம் சரிங்க
பத்து நிமிஷத்துல கிளம்பி அவன் ஹாஸ்பிடல் போய்ட்டோம். அவன் சொன்ன டைம்க்கு போனோம் யாருக்கும் appointment கொடுக்கல. நேர உள்ள போனா அவனும் ஒரு patient ம் இருந்தாங்க. எங்கள பாத்ததும் உள்ள வாங்க னு கூப்பிட்டு உட்கார வச்சான். அந்த patient அப்புறம் கிளம்பிட்டாங்க.
டாக்டர்: அப்புறம் வேளை எல்லாம் எப்படி போகுது. ஏன் மொதல்ல மாதிரி கால் பண்ண மாட்டற பிஸியா
நான்: இல்லபா கொஞ்ச நாள் வெளியூர் வேளை. அதான் பேச முடியல. இப்பொ கவிதாக்கு ஏன் விட்டு விட்டு காய்ச்சல் வருதுனு தெரியால. என்னவா இருக்கும்.
டாக்டர்: வாமா கல்யாணத்துல பாத்தது.
அவ கைய பிடிச்சு பின்னாடி பெட்ல படுக்க வச்சான். நான் அவள பாத்து தலைய ஆட்டுனேன். கொஞ்சம் பயம் இல்லாம இருந்தாள்.
கவிதா(எல்லா டாக்டரும் பெட்ல படுக்க வைக்கறதயே ஒரு வேலையா வச்சிருப்பாங்க போல. மனசுக்குள்ள தான் கேட்க்க முடியும்.))
டாக்டர்: பயப்படாம படுனு என் கால சேத்து தூக்கி பெட்ல வச்சாரு. கூச்ச படாத நான் இருக்கேன்.
கவிதா: ம்ம் இதென்ன டாக்டர். கைல மாட்டுறீங்க. (( இப்பொ தொடைல எதுக்கு கைய வைக்கிறாரு? எல்லா டாக்டரும் இப்படிதான் இருப்பாங்க போல))
டாக்டர்: உனக்கு oxygen level 100% irukku மூச்ச நல்லா இழுத்து விடு. ம்ம் அப்படிதான்.
கவிதா: ((மூச்ச இழுக்கும் போது வைருல கைய வச்சாரு.அய்யயோ முடில டாக்டர். அப்புறம் சிரிச்சிருவேன்.))
டாக்டர்: என்னமா யோசிக்கிற?
கவிதா: ஒண்ணுமில்ல டாக்டர்
நான் எழுந்து விசாரிக்கலாம்னு போனேன்.
நான்: எப்படி இருக்குபா ?
டாக்டர்: ஒண்ணும் பயப்படாத சாதா காய்ச்சல் தான். சரியாகிரும்.
நான்: உடம்பு வலி சொன்னயா?
கவிதா: இல்லீங்க...
டாக்டர்: என்ன பண்ணுதுமா?
கவிதா: தெரியல டாக்டர். உடம்பு வலி மட்டும் விட்டு விட்டு வருது.
டாக்டர்: அதான் எங்க எப்படி வலிக்கிது.
நான்: கால் வலி தான் ரொம்பபா. தொடைல இருந்து பாதம் வரை. ஒரு வேலை சொன்னா முதுகு, கழுத்து , கையெல்லாம் வலிக்கிதுனு சொல்றாள்.
கவிதா: டாக்டர் உண்மையா தான் டாக்டர். சொன்னா நம்ப மாட்ராரு.
புடவைய மேல ஏத்தி மொட்டில இருந்துனு கைய வச்சு பாதம் வரைனு காட்டுனாள். எனக்கு தூக்கி வாரி போட்டுச்சு. இப்படி தான் அந்த ஆளுட்டையும் காட்டிருப்பாள். இவ அப்பாவி தனத்துக்கு ஒரு அளவே இல்லையா?
டாக்டர் பாதத்த புடிச்சு தூக்குனாரு. இப்போ எப்படி இருக்குனு கேட்டாரு. நான் அவள் பக்கத்துல போய் என்ன சொல்லுனு கேட்டேன். அப்போதான் பாத்தேன் அவன் கால தூக்குனா இவளோட உள் தொடை வரை தெரியுமேனு.
கவிதா: இப்போ கொஞ்சம் கொறையுது
டாக்டர் ரெண்டு காலையும் தூக்கினாரு. இப்போ புடவை மெதுவா சரிய சரிய தொடை ரெண்டும் அப்படியே தெரிஞ்சது. அவளோட ஜட்டி கண்டிப்பா தெரிஞ்சிருக்கனும். அவன் முகத்துலயே தெரிஞ்சது.
டாக்டர்: இப்போ வலி எப்படி இருக்கு?
கவிதா: சுத்தாமா இல்ல டாக்டர்.
டாக்டர்: ம்ம் ரத்தம் கம்மியா இருக்கு டானிக் எழுதி தரேன்.
வலது கைய மொட்டில வச்சு அமுக்கி பாத்தான். இடது கைய தொடைல வச்சு அமுக்குனான். அவள் சேலைய மேல ஏற விடாம புடிச்சுக்கிட்டாள். பயப்படாதனு சொல்லிட்டே அவள திரும்பி குப்புற படுக்க சொன்னான். அவனே திரும்ப படுக்க உதவி செஞ்சான். அவள் குப்புற படுத்திட்டு புடவைய மறந்திட்டாள். நான் எதும் சொல்ல முடியாம நிக்கிறதா உட்கார்ரதானு தெரியல. தொடைய காட்டிட்டு என்கென்னனு படுத்து கிடக்குறாள். இடுப்புல ஒரு கைய வச்சு நீவி விட்டான். அவன் நான் கவனிக்கலனு நினச்சிட்டு இன்னொரு கைய அவளோட குண்டில புடவை மேலயே அமுக்கி தடவுனான்.
இப்பொ வலி இருக்கானு கேட்டான். முதகுல இப்போ இல்ல டாக்டர். நீங்க அமுக்கி விடுறது தான் வலிக்கிதுனு சொன்னாள். அவ எத சொல்றாள்னு புரியுது. சரிமானு சொல்லிட்டு ஏற்கனவே ஏறி இருக்கிற புடவைய பட்டும் படாம இன்னும் கொஞ்சம் மேல தூக்கி அவளோட ஜட்டி மேலயே கைய வச்சிட்னான். அவள் எனைய எங்க நிக்கிறேனு பார்த்தாள். நான் பாக்கலனு தெரிஞ்சு அமைதியா இருந்தாள். அவன் என்ன பண்ணான்னு தெரியல. திடீர்னு திரும்பி படுத்திட்டாள்.
டாக்டர்: சரிபா வா இந்த மருந்த கொடு எல்லாம் சரியாகிரும்.
டாக்டர் அவள எழுந்த வந்து உட்கார சொன்னாரு. அப்புறம் நாங்க மருந்து வாங்கிட்டு வீட்டுக்கு வந்திட்டோம். அன்றைய நாளை நினச்சா இன்னும் கூச்சமா இருக்கு.