22-04-2021, 01:23 PM
அதிகம் வெயில் இல்லாத ஒரு பகல் நேரம். நிருதி தன் வீட்டு ஜன்னல் வழியாக வெளியே பார்த்தபோது பக்கத்து வீட்டு ஜன்னலுக்குப் பின்னால் அவள் தெரிந்தாள்.. !!
அவள் அகல்யா. பள்ளி இறுதியாண்டில் படிக்கும் ஒரு அழகான குட்டி தேவதை. சிவந்த நிறம், நீள் வட்ட முகம், குட்டி கண்கள், குங்குமச் சிமிழ் போல சிறு மூக்கு, சிவந்த கன்னங்கள், மெல்லிய சிவந்த சிற்றிதழ்கள், ரசிக்கும் படியான அழகான சிறிய முகத் தோற்றம். காதில் கம்மலுக்குப் பக்கத்தில் இன்னொரு சின்ன அல்லக் கம்மல். அளவானதும் அம்சமானதுமான எடுப்பான இள நொங்கு போன்ற மென்சதையாளான இளமார்புக் குவடுகள் அவளைப் பார்க்கும் எந்த ஆணின் மனதையும் சபலப் படுத்தும். மெலிந்த இடை, அதிகம் பெருக்காத புட்டங்கள், உயரமற்ற அழகான கால்கள், நான்கரையடி உயரம் வருவாள். அம்மா, அண்ணன் மட்டும். அண்ணன் இப்போது வெளியூரில் தங்கி வேலை பார்க்கிறான். அப்பா உடனில்லை.. !!
ஜன்னல் வழியாக அவனைப் பார்த்தவுடன் சட்டென கண்களைத் துடைத்து மூக்கை உறிஞ்சினாள். அவனுக்கு அவள் அழுவதாய் தோன்றியது.
சிரித்தான். சிரித்தாள்.
"என்னாச்சு?" மெல்லக் கேட்டான்.
"ஒண்ணுல்ல" அவள் குரல் லேசாக கரகரத்தது.
"ஏன் அழுத?"
"இல்லயே"
"நான் பாத்தேன். நீ அழுத"
"இல்ல" பின் முனகி "சும்மா " என்று மிதமாக நனைந்த கண் இமைகளைச் சிமிட்டினாள். இதழ்கள் நெளிய சிறு புன்னகை காட்டியபடி மீண்டும் கண்களை துடைத்தாள். "அந்தக்கா இல்லையா?" பேச்சை மாற்றினாள்.
"இல்ல"
"ஏன் நீங்க கடைக்கு போகலியா?"
"இன்னிக்கு லீவ். நீ ஸ்கூல் போகலையா?"
"எனக்கும் லீவுதான்"
"என்ன லீவு? "
"ஸ்டடி லீவ் "
"பப்ளிக் எக்ஸாம் இல்ல?"
"ம்ம்"
"உங்கம்மா இல்லையா?"
"இல்ல"
"சண்டையா?"
"இல்லண்ணா"
"பின்ன ஏன் அழுத?"
"......." சிரித்தாள். பதில் இல்லை. சன்னமாக மூக்கை உறிஞ்சினாள். தன் வீட்டு ஜன்னல் பக்கத்தில் நெருங்கி அதன் விளிம்பில் கை வைத்தபடி அவனைப் பார்த்து நின்றாள்.
"என்னாச்சு?" இயல்பாகக் கேட்டான்.
"ஒண்ணுல்ல" அவள் குரல் தேறியிருந்தது.
"சரி" என்று புன்னகைத்தான்.
சில நொடிகள் அமைதியாக நின்றபடியே அவனைப் பார்த்திருந்தாள். பின் ஒரு பெருமூச்சு விட்டுக் கேட்டாள்.
"தம்பிங்க ஸ்கூல் போயாச்சா?"
"ம்ம்.. காலைலயே"
"நீங்க வீட்லதானா?"
"ஆமா.."
"சாப்பிட்டிங்ளாணா?"
"இனிமேதான். நீ"
"எனக்கு பசியே இல்ல"
"வா சாப்பிடலாம்"
"பரவால நீங்க சாப்பிடுங்க" என்றபின் சிரித்து பின்னகர்ந்து மறைந்தாள்.. !!
அவன் சாப்பிட்டபின் மீண்டும் ஜன்னல் வழியாக பார்த்துப் பேசினாள் அகல்யா.
"அண்ணா.. நீங்க எங்காவது கிளம்பறீங்களா?" என்று மெல்லிய சிரிப்புடன் கேட்டாள். இப்போது அவள் முகம் தெளிவாயிருப்பதாகத் தோன்றியது.
"இல்லப்பா.. ஏன்?"
"நான் வரவா அங்க?"
"ம்ம்.. வா"
அவன் வீட்டுக்கு அடிக்கடி வரக்கூடியவள்தான். லீவு நாளில் அவன் பையன்களுடன் சேர்ந்து பொழுதைக் கழிப்பாள்.
சிறிது நேரத்தில் கையில் ஒரு புத்தகத்துடன் வந்தாள் அகல்யா. முகம் கழுவியிருந்தாள். முகம் பளிச்சென்று இருந்தது. ஆனால் நெற்றியில் பொட்டுகூட இல்லை. குட்டிக் கூந்தலை சுருட்டி கொண்டை போட்டு க்ளிப் குத்தியிருந்தாள். முன் நெற்றி முடிகளை கொஞ்சமாக வெட்டி விட்டு அழகு படுத்தியிருந்தாள். இரவில் அணியும் டைட்டான ஒரு காட்டன் சட்டை, அதே காட்டனில் தொளதொள பேண்ட். மார்பில் மெல்லிசான ஒரு இளநீல துப்பட்டா போட்டிருந்தாள். ஆனால் அதையும் மீறி அவளின் மென்மையான பருவக் காய்கள் சட்டையில் துருத்தி கூர்மையாகத் தெரிந்தன. அதன் கூர்மை அவன் மனதின் காமத்தை மெல்லத் தொட்டது. உள்ளூர ரசித்தான்.. !!
"வா.. உக்காரு" என்றான். அவன் லுங்கி பனியனில் இருந்தான். அவன் முகத்தில் ஒரு சோர்விருந்தது. கண்களில் அயர்ச்சி.
அவனைப் பார்த்து புன்னகைத்தபடி உடலதிராமல் மெல்லடிகள் வைத்து நடந்து சென்று அவனுக்கு எதிர் சோபாவில் உட்கார்ந்தாள். புத்தகத்தை மடியில் வைத்து கால்களை நீட்டி பின் வலக் காலைத் தூக்கி மடக்கி வைத்தாள். அவள் பாதம் இடது தொடைக்கு தலையணையானது. பேண்ட் கொஞ்சம் மேலேறி கொலுசுவரை தெரிந்தது.
அவளின் சிற்றுடல் அழகை ரசித்தபடி அவள் முகத்தைப் பார்த்தான். அவன் விழிகளைச் சந்தித்து மெலிதான வெட்கம் அடைந்தாள். அதை மறைப்பதுபோல சிவந்த உதடுகள் பிரியாமல் மலர்த்தி மென்னகை காட்டினாள்.
"ஒடம்பு சரியில்லையா?" எனக் கேட்டாள்.
"லேசா.." சிரித்தான்.
"பாத்தாலே தெரியுது. டல்லாருக்கீங்க"
"அப்படியா?"
"பரவால்லியா இப்ப?"
"ம்ம் பரவால. சரி நீ ஏன் அழுத? அம்மாகூட சண்டையா?" எனக் கேட்டான் நிருதி.
"இல்லண்ணா?" குரலில் குழைவிருந்தது.
"சரியா படிக்கலயா?"
"அதெல்லாம் படிச்சிட்டேன்"
"பின்ன ஏன் அழுத?"
"சும்மா "
"சும்மா யாராவது அழுவாங்களா?"
".........." பதிலின்றி புன்னகைத்தாள்.
"பிரெண்ட்ஸ்கூட ஏதாவது?"
"இல்ல" தலையசைத்தாள்.
"சரி.. ஏன் இப்படி இருக்க?"
"எப்படி? "
"டல்ல்லா"
"குளிக்கல"
"தலைமுடிய கொண்டையா போட்றுக்க?"
"தலைகூட சீவல.."
"சாப்பிடவும் இல்ல?"
"காலைல சாப்பிட்டேன். இப்ப பசியே இல்ல "
"ஒடம்பு பிரச்சனையா?"
"அதெல்லாம் ஒண்ணும் இல்ல. நல்லாதான் இருக்கேன்"
"சரி.. எக்ஸாம் எல்லாம் எப்படி? "
"அது ஓகேதான்"
"நல்லா மார்க் வருமா? "
"ம்ம்"
"என்ன மார்க் எதிர் பாக்குற?"
அப்படியே படிப்பு ஸ்கூல் என்று பேச்சு வளர்ந்தது. அவள் இயல்பாகி விட்டாள். அவன் எதிரே அசைந்து சரிந்து கால்களை நீட்டி, மடக்கி என மாறி மாறி உட்கார்ந்தாள். அச்சிறு அசைவுகளின்போது அவள் உடலின் வளைவுகளும் நெளிவுகளும் இயல்பாகவே கவர்ச்சியை வெளிப்படுத்தின. அவளின் சிறிய மார்புகளின் முனை எழுச்சிகளில் அவன் கண்கள் லயித்து மனதை பேதலிக்கச் செய்தது. அவள் உடலின் வனப்புகளில் எழுந்து வரும் பெண்மைத் தோற்றத்தின் கவர்ச்சி அளிக்கும் உவகையில் அவனின் காமம் மலர்ந்து ஒரு மடலாய் விரிந்து மணம் பரப்புவதை வியப்புடன் உணர்ந்து சிலிர்த்தான் நிருதி.. !!
அவள் அகல்யா. பள்ளி இறுதியாண்டில் படிக்கும் ஒரு அழகான குட்டி தேவதை. சிவந்த நிறம், நீள் வட்ட முகம், குட்டி கண்கள், குங்குமச் சிமிழ் போல சிறு மூக்கு, சிவந்த கன்னங்கள், மெல்லிய சிவந்த சிற்றிதழ்கள், ரசிக்கும் படியான அழகான சிறிய முகத் தோற்றம். காதில் கம்மலுக்குப் பக்கத்தில் இன்னொரு சின்ன அல்லக் கம்மல். அளவானதும் அம்சமானதுமான எடுப்பான இள நொங்கு போன்ற மென்சதையாளான இளமார்புக் குவடுகள் அவளைப் பார்க்கும் எந்த ஆணின் மனதையும் சபலப் படுத்தும். மெலிந்த இடை, அதிகம் பெருக்காத புட்டங்கள், உயரமற்ற அழகான கால்கள், நான்கரையடி உயரம் வருவாள். அம்மா, அண்ணன் மட்டும். அண்ணன் இப்போது வெளியூரில் தங்கி வேலை பார்க்கிறான். அப்பா உடனில்லை.. !!
ஜன்னல் வழியாக அவனைப் பார்த்தவுடன் சட்டென கண்களைத் துடைத்து மூக்கை உறிஞ்சினாள். அவனுக்கு அவள் அழுவதாய் தோன்றியது.
சிரித்தான். சிரித்தாள்.
"என்னாச்சு?" மெல்லக் கேட்டான்.
"ஒண்ணுல்ல" அவள் குரல் லேசாக கரகரத்தது.
"ஏன் அழுத?"
"இல்லயே"
"நான் பாத்தேன். நீ அழுத"
"இல்ல" பின் முனகி "சும்மா " என்று மிதமாக நனைந்த கண் இமைகளைச் சிமிட்டினாள். இதழ்கள் நெளிய சிறு புன்னகை காட்டியபடி மீண்டும் கண்களை துடைத்தாள். "அந்தக்கா இல்லையா?" பேச்சை மாற்றினாள்.
"இல்ல"
"ஏன் நீங்க கடைக்கு போகலியா?"
"இன்னிக்கு லீவ். நீ ஸ்கூல் போகலையா?"
"எனக்கும் லீவுதான்"
"என்ன லீவு? "
"ஸ்டடி லீவ் "
"பப்ளிக் எக்ஸாம் இல்ல?"
"ம்ம்"
"உங்கம்மா இல்லையா?"
"இல்ல"
"சண்டையா?"
"இல்லண்ணா"
"பின்ன ஏன் அழுத?"
"......." சிரித்தாள். பதில் இல்லை. சன்னமாக மூக்கை உறிஞ்சினாள். தன் வீட்டு ஜன்னல் பக்கத்தில் நெருங்கி அதன் விளிம்பில் கை வைத்தபடி அவனைப் பார்த்து நின்றாள்.
"என்னாச்சு?" இயல்பாகக் கேட்டான்.
"ஒண்ணுல்ல" அவள் குரல் தேறியிருந்தது.
"சரி" என்று புன்னகைத்தான்.
சில நொடிகள் அமைதியாக நின்றபடியே அவனைப் பார்த்திருந்தாள். பின் ஒரு பெருமூச்சு விட்டுக் கேட்டாள்.
"தம்பிங்க ஸ்கூல் போயாச்சா?"
"ம்ம்.. காலைலயே"
"நீங்க வீட்லதானா?"
"ஆமா.."
"சாப்பிட்டிங்ளாணா?"
"இனிமேதான். நீ"
"எனக்கு பசியே இல்ல"
"வா சாப்பிடலாம்"
"பரவால நீங்க சாப்பிடுங்க" என்றபின் சிரித்து பின்னகர்ந்து மறைந்தாள்.. !!
அவன் சாப்பிட்டபின் மீண்டும் ஜன்னல் வழியாக பார்த்துப் பேசினாள் அகல்யா.
"அண்ணா.. நீங்க எங்காவது கிளம்பறீங்களா?" என்று மெல்லிய சிரிப்புடன் கேட்டாள். இப்போது அவள் முகம் தெளிவாயிருப்பதாகத் தோன்றியது.
"இல்லப்பா.. ஏன்?"
"நான் வரவா அங்க?"
"ம்ம்.. வா"
அவன் வீட்டுக்கு அடிக்கடி வரக்கூடியவள்தான். லீவு நாளில் அவன் பையன்களுடன் சேர்ந்து பொழுதைக் கழிப்பாள்.
சிறிது நேரத்தில் கையில் ஒரு புத்தகத்துடன் வந்தாள் அகல்யா. முகம் கழுவியிருந்தாள். முகம் பளிச்சென்று இருந்தது. ஆனால் நெற்றியில் பொட்டுகூட இல்லை. குட்டிக் கூந்தலை சுருட்டி கொண்டை போட்டு க்ளிப் குத்தியிருந்தாள். முன் நெற்றி முடிகளை கொஞ்சமாக வெட்டி விட்டு அழகு படுத்தியிருந்தாள். இரவில் அணியும் டைட்டான ஒரு காட்டன் சட்டை, அதே காட்டனில் தொளதொள பேண்ட். மார்பில் மெல்லிசான ஒரு இளநீல துப்பட்டா போட்டிருந்தாள். ஆனால் அதையும் மீறி அவளின் மென்மையான பருவக் காய்கள் சட்டையில் துருத்தி கூர்மையாகத் தெரிந்தன. அதன் கூர்மை அவன் மனதின் காமத்தை மெல்லத் தொட்டது. உள்ளூர ரசித்தான்.. !!
"வா.. உக்காரு" என்றான். அவன் லுங்கி பனியனில் இருந்தான். அவன் முகத்தில் ஒரு சோர்விருந்தது. கண்களில் அயர்ச்சி.
அவனைப் பார்த்து புன்னகைத்தபடி உடலதிராமல் மெல்லடிகள் வைத்து நடந்து சென்று அவனுக்கு எதிர் சோபாவில் உட்கார்ந்தாள். புத்தகத்தை மடியில் வைத்து கால்களை நீட்டி பின் வலக் காலைத் தூக்கி மடக்கி வைத்தாள். அவள் பாதம் இடது தொடைக்கு தலையணையானது. பேண்ட் கொஞ்சம் மேலேறி கொலுசுவரை தெரிந்தது.
அவளின் சிற்றுடல் அழகை ரசித்தபடி அவள் முகத்தைப் பார்த்தான். அவன் விழிகளைச் சந்தித்து மெலிதான வெட்கம் அடைந்தாள். அதை மறைப்பதுபோல சிவந்த உதடுகள் பிரியாமல் மலர்த்தி மென்னகை காட்டினாள்.
"ஒடம்பு சரியில்லையா?" எனக் கேட்டாள்.
"லேசா.." சிரித்தான்.
"பாத்தாலே தெரியுது. டல்லாருக்கீங்க"
"அப்படியா?"
"பரவால்லியா இப்ப?"
"ம்ம் பரவால. சரி நீ ஏன் அழுத? அம்மாகூட சண்டையா?" எனக் கேட்டான் நிருதி.
"இல்லண்ணா?" குரலில் குழைவிருந்தது.
"சரியா படிக்கலயா?"
"அதெல்லாம் படிச்சிட்டேன்"
"பின்ன ஏன் அழுத?"
"சும்மா "
"சும்மா யாராவது அழுவாங்களா?"
".........." பதிலின்றி புன்னகைத்தாள்.
"பிரெண்ட்ஸ்கூட ஏதாவது?"
"இல்ல" தலையசைத்தாள்.
"சரி.. ஏன் இப்படி இருக்க?"
"எப்படி? "
"டல்ல்லா"
"குளிக்கல"
"தலைமுடிய கொண்டையா போட்றுக்க?"
"தலைகூட சீவல.."
"சாப்பிடவும் இல்ல?"
"காலைல சாப்பிட்டேன். இப்ப பசியே இல்ல "
"ஒடம்பு பிரச்சனையா?"
"அதெல்லாம் ஒண்ணும் இல்ல. நல்லாதான் இருக்கேன்"
"சரி.. எக்ஸாம் எல்லாம் எப்படி? "
"அது ஓகேதான்"
"நல்லா மார்க் வருமா? "
"ம்ம்"
"என்ன மார்க் எதிர் பாக்குற?"
அப்படியே படிப்பு ஸ்கூல் என்று பேச்சு வளர்ந்தது. அவள் இயல்பாகி விட்டாள். அவன் எதிரே அசைந்து சரிந்து கால்களை நீட்டி, மடக்கி என மாறி மாறி உட்கார்ந்தாள். அச்சிறு அசைவுகளின்போது அவள் உடலின் வளைவுகளும் நெளிவுகளும் இயல்பாகவே கவர்ச்சியை வெளிப்படுத்தின. அவளின் சிறிய மார்புகளின் முனை எழுச்சிகளில் அவன் கண்கள் லயித்து மனதை பேதலிக்கச் செய்தது. அவள் உடலின் வனப்புகளில் எழுந்து வரும் பெண்மைத் தோற்றத்தின் கவர்ச்சி அளிக்கும் உவகையில் அவனின் காமம் மலர்ந்து ஒரு மடலாய் விரிந்து மணம் பரப்புவதை வியப்புடன் உணர்ந்து சிலிர்த்தான் நிருதி.. !!