Incest पदयात्रा (दाजु-बैनीको अनाचार)

[RajaSolti]

Malai aawaj Deu

[RajaSolti]

sir ta ekdam bg hunuvaya jasto xa ni ??

[RajaSolti]

kata bg hunuvayo sir

[RajaSolti]

2 month pugnai aatyo ta sir

[RajaSolti]

Kahile hola sir ko katha aaune ani padhera chholne

[nepalixb]

मलाई पदयात्रामा थोरङ्ग पास वा कालापत्थर जाने ठूलो रहर थियो । यस्तो पदयात्राको लागि राम्रो समय भनेको दशैँको आसपास अर्थात सितम्बर/अक्टुबर वा चैत्रको अन्तिम साता देखि जेष्ठको पहिलो र दोस्रो सातासम्ममात्र हो । हिँउ तथा पानी नपर्ने अनि मध्यम प्रकारको हावापानी हुने बेलामानै हिमालको छेउछाउतिर पदयात्रा गर्नको लागि यहीनै उत्तम मौसम तथा समय मानिन्छ । संयोग माने पनि जे माने पनि अरुको जस्तो नहुँदो रैछ, प्राविधिक कम्पनीमा दशैंको बेलामा बिदा माग्नु भनेको अपराधसरह मानिदो रहेछ, अरु प्रायःले दशैंको समयलाई उत्तम समय भन्दै घुमेको तस्वीर सामाजिक सञ्जालमा राखिरहँदा आफूभने अष्टमीको दिनसम्म पिडित अफिसमै बसेर काम गरिरहनुपरेको । लामो प्रयासपछी मैले जेष्ठ महिनाको पहिलो साताबाट बिदा पाउने भए, तर अफिसका साथीहरु त्यति लामो पदयात्रामा जान नचाहने अनि आफ्ना कलेजका साथीहरु भने जागिर नभएका पैसाको अभाव देखाउने, केहि भर्खरै जागिर सुरु गरेकाको छुट्टी नै नमिल्ने तनाव नै थियो । घुम्न जाने सोच अनि बिदा पनि मिल्ने सुनिश्चित भएको बेलामा भने म पदयात्रामा जाने साथी नपाएर हैरान थिएँ । भएकी एउटी गर्लफ्रेण्ड एक्लै जान नमिल्ने भन्दै पछी हटेकी थिई । बैसाखको तेस्रो साताको सप्ताहान्तमा म तनावपूर्ण रुपमा पदयात्रामा कसरी जाने र कोसँग जाने भन्ने दोधारमै घोरिईरहेको थिएँ । मेरो घुम्न जाने मनसाय बैनीलाई पनि थाहा थियो, दिउँसोको समय एक्लै कोठामा झोक्राईरहेको देखेर रोसनीले खिस्याएझैं गरि भनी “के भो दाई ! एउटा साथी पनि जुटाउन सक्नु भएन है ?” उसले खिस्याएको भन्दा नि मेरो आफ्नै कमजोरी हो भन्ने स्वीकार्दै मैले भनें “क्यार्नु केटी ! पैसा समय सबै व्यवस्था गरिसकेर पनि साथी नपाउँदा त दिक्दारी नै हुँदो रहेछ नि !” रोसनी मेरो छेउमै आएर टाँसिदै भनि “हजुरलाई अप्ठेरो नपर्ने भए मलाई लैजानु नि त ? परिक्षा पनि सकियो अबको हप्तामा प्रोजेक्ट वर्क पनि सकिन्छ, अनि सेमेष्टर ब्रेक हुन्छ धेरै छुटे एक-डेढ हप्ताजति पढाई छुट्ला त्यति त म कवर गरिहाल्छु नि ?” “लान त हुन्थ्यो केटी ?” रोसनीले मेरो टाउको उठाएर मेरो आँखामा आँखा जुधाउँदै भनि “हजुरलाई फ्रिडम हुँदैन भन्ने डर लाग्या होला ? नडराउनुस् जाने खाने बस्ने सँगै हो तर आफ्नो मन लागेको रमाईलो गर्ने नि ? म कसैलाई पनि भन्दिन अनि हजुरलाई पनि अप्ठेरोमा पार्दिन प्रमिस् !” “ल मलाई सोच्न दे त्यसोभए !” रोसनीले “हस् दाई !” भनेर आफ्नो कामतिर लागि, मैले यसो बिचार गरें, आखिर मैले पदयात्रामा त्यस्तो नचाहिने काम के नै गर्छु र रोसनीसँग डराउनुपर्ने ? कहिलेकाही रक्सी-बियर पिउने गरेको रोसनीलाई थाहा छ अझ रोसनी र म मिलेर घरमै पनि बेलाबेलामा वाइन पिउथ्यौं, मैले चुरोट सल्काउँछु भन्ने पनि रोसनीलाई थाहा छ भने अरु त के नै हुन्छ र ? अनि मैले रोसनीलाई लैजाने अन्तिम निर्णय लिएँ अनि गन्तब्य कता भन्ने कुरामा सोच्न थालें । कालापत्थर वा मनाङ्ग दुई मध्य कुन ठिक हुन्छ भनेर मैले गुगल लगायत ट्रावल एजेन्टस् लगायतसँग परामर्श लिएँ । विशेषतः जेष्ठ महिनामा सगरमाथा आरोहण गर्नेको भिड बढी हुने भएकोले तिलिचो ताल नै उपयुक्त हुने निस्कर्ष निकालें मैले । तर यसमा बैनीको पनि सहमति लिनुपर्ने थियो । त्यसैले मैले साँझ बैनीलाई सोधें “के छ केटी ! कालापत्थर जाने की तिलिचो ताल !” बैनीले एकसटमा उत्तर दिई “तिलिचो जाने !” मैले उसको फटाफट उत्तरको कारण पनि बुझिहालें, पोहोर परारदेखि तिलिचो ताल जाने चलन अलि बढ्दै गएको पनि थियो । त्यही साथीभाईहरुले फेसबुकमा हालेको फोटोको डाहले उसले तिलिचो भनेकी थिई । 

[nepalixb]

पहिलो दिन

जे होस् हामी दाजु-बैनी तिलिचो जाने पक्का भयो र मैले घले गाउँ हुँदै घुम्दै घुम्दै तिलिचो पुगेर थोरङ्ग हुँदै मुक्तिनाथ झरेर बेनीको बाटो काठमाण्डौं फर्कने प्लान बनाएँ । तर मेरो पुरै प्लानको बिषयमा भने रोसनीलाई पुरै जानकारी थिएन । मैले त्यही अनुसारको सपिङ्ग पनि गरें । लेक लाग्छ भन्ने डरले भट्मास, लसुन समेत मिलाएर मसला पनि तयार गरियो । अनि बिहानैको पहिलो गाडीमा बेंसिसहर जाने गाडीको सिट सुनिश्चित गरेर हामी सुत्यौं, बिहान सबेरै उठेर झोला प्याक गर्ने भनेर सल्लाह भएको थियो तर बिहान ढिलो उठिएछ । हतार हतार झोला प्याक गरेर बसपार्क पुग्दा बस छुटिसकेको थियो । हुन त बसको टिकटको लागि पैसा तिरिएको थिएन त्यही भएर टेन्सन त भएन, बस छुटिसकेपछी भने हामी माईक्रोबस चढ्यौं तर मोरो माईक्रो पुरै सिटमा मान्छे नभरिएसम्म अगाडी नबढ्ने रहेछ, झण्डै एक घण्टा पछी मात्र माईक्रोले आफ्नो गन्तब्यको गति सुरु गर्यो अनि हामी जिन्दगीमै पहिलोपटक माईक्रो चढेर बेसिसहरको लागि हिँड्यौं । सानो माईक्रोमा पन्ध्र-सोह्र जना मानिस अलि खाँदिएको हो कि जस्तो लाग्ने । लास्ट सिटभन्दा अगाडीको सिटमा हामी दाजु बैनी बसेर बेंसिसहरको लागि रवाना भयौं । पढ्नका लागि सहरमा प्ल्याट नै लिएर बसेको अनि प्राय घर आउने जाने बेलामा फ्लाईट तथा डिलक्स बसको प्रयोग गर्ने भएकोले यस्तो कष्टकर यात्राको सामना हामी दाजु-बैनीको लागि नै पहिलो थियो । मलेखुमा माईक्रोले खाना/नास्ता खाने भनेर रोक्यो, यसो हेरेको खान लायक केहि पनि देखिन, रोसनीले त झन कस्तो ठाउँमा ल्याएर रोक्यो भन्दै छि-छि दुर दुर गर्दैथिई, मैले रोसनीलाई भनें “हेर बैनी अब काठमाण्डौ नफर्कुञ्जेलसम्म  खानाको बिषयमा किचकिच नगर ! हामी जान लागेको ठाउँ सहर बजार हैन गाउँठाउँ हो ? यस्तै गर्न थालियो भने त हामी न पेटभरी खान पाउँछौं न तिलिचो नै पुग्छौं !” मैले त्यति भनेपछी भने रोसनीले खाना खान तयार भई, सामान्य दाल-भात हामीले खायौं । डुम्रे पुगेपछी भने झण्डै आधा मान्छे नै झरे, अनि माईक्रोले फेरी सिट नभरिई नजाने सुर गर्यो । डुम्रेमै पनि हामीले झण्डै चालिस मिनेट बिताउनुपर्यो तर चपपट लगायत केही गतिलै खानेकुरा भने खान पाईयो । त्यसपछीको यात्रा साँघुरो बाटो नागबेली तालमा माईक्रो हिँड्यो, बाटोमा रोसनी निदाईसकेकी थिई भने म पनि हल्का झकझकाई रहेको थिएँ । साँघुरो बाटो अनि साँघुरो सिट, गर्मीको समय रोसनी र म एकापसमा टाँसिएर बसेका कारण पसिनाले लतरपतर पारिसकेको थियो । तर पनि जसो तसो बेलुकीको चाढे चार बजेतिर हामी बेंसिसहर पुग्यौं । पहिलो पटक पुगेको ठाउँ, कस्तो होला कस्तो भन्ने दोधारमै हामी बेंसिसहर पुगेका थियौं, ठुलै होला भन्ने लागेको थियो तरपनि सानो चिटिक्कको गाँउ रहेछ नदिको किनारमा । ट्रावल वालाले केहि होटलको नाम दिएको थियो, मैले रोसनीलाई भनें “आज यहीं बस्ने अनि भोली बिहानै घले गाँउ जाने ! जाम् केटी उ त्यहाँ होटल रैछ कोठा छ कि छैन सोधौं ?” रोसनीको अनुहारमा अलि रिसजस्तो झल्किदैथियो मैले बुझिहालें र रोसनीले बोल्नुभन्दा अगाडीनै भनें “सरी सरी मैले ट्रावल प्लान त बताएकै छैन नि मेरो बैनीलाई ! जाम् अहिले होटलमा बसेर गफ गर्दै सबै डिटेलमा म भन्छु !” त्यसपछी भने रोसनी अलिक आश्वस्त भई । रोसनीले होटलको बाहिरबाट नै हेर्दै भनी “नाई दाई यस्तो होटलमा त नबस्ने ?” मैले एक स्थानियलाई सोधें “अलि राम्रो होटल कता छ ?” उनले मलाई अलि उत्तरतिर देखाउँदै भनें “दश मिनेटजति लाग्छ हिँडेर अगाडी जानुस् पाउँछ !” हामी आफ्नो झोला बोकेर लखरलखर अगाडी लाग्यौं, उसैपनि कति दिन पैदल हिँडिन्छ भन्ने कुराको ठेगान थिएन, त्यसैले वार्म अप हुन्छ भन्दै रोसनीलाई मैले उक्साएँ । होटल पुग्दा सम्म रोसनी लखतरान भईसकेकी थिई, मैले रोसनीलाई भनें “यति हिँड्दैमा यस्तो ताल छ केटी तिलिचो कसरी पुग्ने होला ?” रोसनीले मलाई आफ्नो आत्मबल दह्रो छ भन्ने कुरालाई बल दिदैं भनी “माईक्रोमा कोच्चिएर यस्तो गाह्रो भा’को हो के दाई ! भोली हेर्नुन म कसरी हजुरलाई उछिनेर अगाडी अगाडी पुग्छु ?” राम्रै होटल रहेछ, पार्किङ्ग लगायतको राम्रो व्यबस्था भएको । मैले काउण्टरमा पुगेर सोधें “रुम छ होला ?” रिसेप्सनले एकछिन है भन्दै चाबी खोजेर हामीलाई दियो र झोला रिसेप्सनमै छोडेर रोसनी र म रुम हेर्न हिड्यौं, माथिल्लो तलामा एउटा रुम खोलेर देखाउँदै केटोले भन्यो “लौ हेर्नुहोस् !” रुम त राम्रै रहेछ, दुईवटा बेड सिंगल बेड तथा एटेच बाथरुम सहित टि.भी. लगायतका सुविधा भएको, मैले केटोलाई सोधें “अर्को ?” “यो लास्ट रुम हो हजुर ! तैपनि तल रिसेप्सनमा सोध्नुस् न ?” हामी रिसेप्सनमा झर्यौं र सोध्यौं, अरु रुम नभएको कुरा सुनेपछी मैले रोसनीलाई भनें “हेर केटी ! अन्त त सबै ठाउँमा यस्तै पनि नपाईएला यहाँ त कमसेकम दुईटा रुम पाईन्छ कि भनेको के गर्ने ?” रोसनीले सहजै भनी “ह्या दाई ! एकै रातको कुरा त हो तैपनि सेपरेट बेड छँदैछ एडजस्ट गरौंला नि ?” हामीले त्यही रुममा चेकईन गर्यौं । रुममा पुगेर एकछिन सुस्ताउँदै गर्दा रोसनीले कपडा फेर्छु भन्दै झोला खोल्न सुरु गरि, मैले रोसनीलाई रोक्दै भनें “हेर केटि पैदल यात्रामा हिँड्न लागेको हामीले सकभर कम लुगामै काम चलाउनु पर्दछ, अहिले खाना खाएर आएपछी सुत्ने कपडा लगाउँला नि किन टेन्सन मान्छेस् !” “हस् दाई !” भन्दै रोसनीले कपडा ननिकाली झोला बन्द गरि । 

[nepalixb]

लगभग पौने छ बजेतिर हामी दाजु-बैनी तल रेष्टुरेण्टमा झर्यौं अनि मैले मेनु मगाए । वेटरले मेनु ल्याएपछी मैले एक बोतल टुबोर्ग र चिकेन चिल्ली अर्डर गरें अनि रोसनीलाई मेनु सारिदिदैं भने “के खान्छेस् केटी ?” रोसनीले पनि चिकेन चिल्ली र साथमा वाइन मागी तर वेटरले वाईन छैन भनेपछी “आज बियर नै खाए भो त ? (वेटरतिर फर्किदैं) भाई दुईटा बियर अनि दुइटा चिकेन चिल्ली गरिदेउ न त !” वेटरले मैले भनेजस्तै गरि अर्डर ल्यायो झण्डै २० मिनेटपछी । मैले दुवै ग्लासमा बियर खन्याउँदै गर्दा रोसनीले भनी “दाई मलाई थोरै राख्नुस् है ! मलाई खासै मन त पर्दैन बियर ! तैपनि हजुरलाई साथ दिनलाई मात्र हो !” मैले रोसनीलाई थमथम्याउँदै भनें “मनाङ्ग पुगेपछी फिटिक्कै खानु हुँदैन नत्र हिँडाईमा गाह्रो पर्छ धेरै खाईएछ भने पर्सिसम्म मात्र हो ! म थोरै राखिदिन्छु नि !” चियर्स गरेपछाडी रोसनीले मुख बिगार्दै थोरै बियर पिई र भनी “मलाई लाग्यो भने बिचार गर्नु है !” “धत् ! के को टेन्सन् लेको नि म हुँदाहुँदै !” सँगै बसेपनि मैले रोसनीलाई यति नजिकबाट आमने सामने बसेर हेरेको थिईन, हुन त के कामले नै त्यसरी हेर्नुपर्थ्यो र । रोसनी निकै राम्री देखिएकी थिई, घरमा बस्दा वा सहर बजार डुल्डा मेकअप आदी ईत्यादी प्रयोग गर्नु र पदयात्रामा हिँडेको अस्तव्यस्त बेलामा बिना मेकअप राम्री देखिनु भनेको साँच्चिकै राम्री हुनु हो । बिना मेकअप त मेरो गर्लफ्रेण्ड पनि त्यति राम्री छे की छैन भन्ने मलाई थाहा छैन, किनकी गर्लफ्रेण्डसँग त्यसरी अन्तरङ्ग गर्न पाएको छैन । एक दुई पटक उसलाई उसकै घरको कोठामा दुवैजना पूर्ण रुपमा नाङ्गिएर रमाईलो गर्दा पनि काम सकिएपछी भने निस्केर जान नै हतार हुन्थ्यो । जे होस् रोसनी बिछट्ट राम्री छे भन्ने कुरा मलाई बल्ल आज थाहा हुँदैथियो, शायदः मेरो गर्लफ्रेण्ड पनि बिना मेकअप बैनी जत्तिकै राम्री भैदिए हुन्थ्यो भन्ने लागिरह्यो । अप्ठेरो यात्राको थकानका कारण हुनसक्छ रोसनीलाई बियरको नशाले हल्का छुँदै थियो, मेरो आफ्नो त तिन बोतल बियर सहजै पचाउने बानी थियो, मैले दुई बोतल दन्काउँदा रोसनीले एक बोतल बियर पनि पुरै सकेकी थिईन तर रोसनीलाई लागिसकेको थियो । रोसनीलाई लागेको भएपनि कत्तिको नशामा छे भन्ने मलाई अन्दाज भएन, मैले यो लास्ट ग्लास है भन्दै रोसनीको ग्लासमा उसको बोतलमा बाँकी रहेको बियर र मेरो बोतलम‍बाट केहि थप बियर थपिदिएँ । चिकेन चिल्ली सकिएपछी हामीले थुक्पा खाएका थियौं खाना खानुपर्ने कुनै जरुरत थिएन । केहिबेरमै रोसनीले अन्तिम ग्लासको आधा बियर सक्दा नसक्दै टेबुलमै घोप्टो परेर निदाईसकेकी थिई । मैले झटपट बियर सकें अनि रोसनीलाई उठाउन पट्टी लागें, रोसनी पुरै झ्याप थिई र झ्यापकै सुरमा भनी “के भयो दाई !” मैले उसको पाखुरामा समाएर उठाउन खोज्दै भनें “जाउँ हिँड रुमतिर !” रोसनीले आफ्नो पुरै ज्यान मेरो साईडमा छोड्दै भनी “ऊँ.... जाँउ दाई !” मैले रोसनीलाई अँगालोमा लिएर माथी रुमतिर चढाएँ । तर माथी लैजाने क्रममा आफ्नो ज्यान सर्लक्क छोडेकी रोसनीको मुलायम अङ्गहरु मेरो हातले स्पर्श गर्दैथियो । ढोका खोल्ने बेलामा रोसनी झण्डै मेरो गलामा हातले बेरेर मसँग टाँसिएकी थिई र उसको बुब्सको स्पर्श मेरो छातीमा भईरहेको थियो, दुई चार पटक गर्लफ्रेण्डसँग अन्नतरङ्ग गरिसकेकोले मलाई रोसनीको यो स्पर्श अलि असहज अनुभव भैरहेको थियो । अनि त्यो असहजता मेरो कमरमुनि सुरु भईसकेको थियो भने मुख सुख्खा भएर एक किसिमको तिब्र ढुकढुकी बढ्दै थियो ।

[RajaSolti]

Wawawa dami update sir adbhut ...

[nepalixb]

अप्ठेरो अवस्था नै भएपनि मैले जसोतसो ढोका खोले अनि रोसनीलाई समाएर बेडसम्म पुर्याएर झकझकाउँदै भनें “बैनी ! बैनी !” रोसनीले धिमा स्वरमा “हजुर दाई !” भनि र मैले भनें “उठेर कपडा चेञ्ज गर् !” रोसनी निकै सकसका साथ उठी अनि झोला समातेर बेडमै पल्टिएर झोला खोल्न थाली । झोला खोलेर कपडा बाहिर निकालेपछी रोसनी उठेर ठाडो पर्न खोजी तर नसकेर फेरी बेडको छेउमा बसी अनि सर्लक्क टि-शर्टलाई माथी सारेर गलाबाट अलग गराई, सेतो ब्रामा रोसनीको छाती निकै आकर्षक देखिएको थियो भने, त्यति मात्रले मेरो कमरमुनि सानो भाईले बिद्रोह सुरु गरिसकेको थियो । त्यसपछी रोसनीले पेन्ट पनि खोली, रोसनीले पेन्टीपनि सेतो नै लगाएकी थिई । त्यसपछी रोसनीले भनी “दाई यता नहेर्नुस् है !” बैनीको आग्रहलाई मैले नमान्ने कुरै भएन त्यसैले म अर्को पट्टी फर्किएँ । संयोगले म फर्किएको पट्टी ऐना टाँगिएको थियो, रोसनीले याद गरि कि गरिन तर मेरो आँखामा रोसनीको शरिर स्पष्ट देखिन्थ्यो, रोसनीले ब्रा र पेन्टी दुवै खोलेर नाङ्गिई । म दङ्ग थिएँ, रोसनीको काखीमुनि र कमरमुनि दुवै ठाँउमा कुनै पनि रौं थिएन । रोसनीले निकै असजिलो तरिकाले नाइट गाउन शरिरमा छिराई अनि बेडमा फुर्लिङ्ग पल्टिदैं भनी “गुईनाईट दाई !” मैले पनि “गुड नाईट !” भन्दै आफ्नो कपडा खोलेर हाफ-पेन्ट र भेष्टमा बेडमा पल्टिएँ । कोठामा नाइट बल्ब बलिरहेको थियो, केहिबेरपछी मेरो नजर रोसनीमाथी पर्यो । रोसनीले नाइट गाउन राम्ररी कसेकी थिईन क्यार ! नाइट गाउनले रोसनीको अभुतपूर्व जवानी छोप्न नसकेर दुई तिर चिप्लिएको थियो र रोसनीको छातीमा रहेको बुब्सको उभार रोसनीको स्वासप्रश्वाससँगै निकै आकर्षक तवरले तलमाथी गर्दै थियो । त्यो दृष्यले मलाई निकै उत्तेजित बनाईसकेको थियो र मेरो लाँडो ठन्केर उखरमौलो भईसकेको थियो भने मेरो हात स्वचालित रुपमा हाफ-पेन्टभित्र छिरेर लाँडो मुसार्न थालिसकेको थियो । तर केहिबेर पछी भने म सम्हालिए अनि रोसनीलाई आवाज दिएँ “रोसनी ! रोसनी !” रोसनीले कुनै प्रतिकृया जनाईन । उठेर रोसनीको नाइट गाउनलाई मिलाईदिन्छु भन्ने हेतु म रोसनीको छेउमा पुगें अनि जब रोसनीले लगाएको गाउनको फेरो समातेर उचाल्दै गर्दा मेरो दिमागमा रहेको शैतान हावी भयो र रोसनी र गर्लफ्रेण्डको बुब्स तुलना गर्न थाल्यो । जसरी हेर्दापनि रोसनीको बुब्स नै निकै आकर्षक देखिरहेको थियो, छिनमै मेरो दिमागले प्वाँट गर्लफ्रेण्ड छान्न नसकेकोमा धिक्कार्न थाल्यो । फेरी दिमागले अर्कै कुरा खेल्यो र भन्यो “मुजी झ्यापको तालमा जे पायो तेही सोच्छस् देखेको र भोगेको कहाँ एउटै हुन्छ र ?” अनि रोसनीको गाउनलाई दुवैपट्टीबाट समातेर खप्ट्याएर फिता समातेर बाँध्दै गर्दा दिमागले फेरी भन्यो “मुजी देखेको र भोगेको एउटै त हुन्न तर नापजाँच त गर्न सकिन्छ नि ? एकचोटी खेलाएर त हेर ?” यस्तो बेलामा शैतानी दिमाग नै हाबी हुन्छ सबैलाई थाहा भएको कुरा हो । मैले पूनः रोसनीको नाईट गाउनलाई दुवै छेउतिर सारें अनि रोसनीको बुब्सलाई विस्तारैसँग छुने कोशिस गरें । मनमा एकदमै डर पनि लागिरहेको थियो, आधा शरिर डरको कम्पनले थरथर थियो । एक त बियर पिएको बेला त्यसमाथी डरले जिउ पुरै थरथराएको बेलामा मेरो दिमाग सुन्न भएको थियो । तर पनि मेरो हातले रोसनीको देब्रे बुब्समाथी आफ्नो हत्केला राखें अनि हल्का दबाब दिएँ, वाउ ! गर्लफ्रेण्डको भन्दा आकर्षक त्यो बुब्स छुँदा पनि निकै मुलायम र मनमोहक थियो । मैले रोसनीको बुब्सबाट हात हटाउँ कि नहटाउँ भन्दाभन्दै नै निकैबेर सुमसुम्याएछु, एकपटक अलि बढी थिचिएछ कि कुन्नी रोसनीको मुखबाट छोटो सित्कार जस्तो शब्द बाहिरियो “अँऽऽऽ....” म झसङ्ग भए अनि एकछिन हलचल नगरिकन चुपचाप बसिरहें । त्यसपछी रोसनीको शरिरमा कुनै चालचुल नदेखेपछी फेरी बिस्तारै रोसनीको बुब्ससँग खेल्न सुरु गरें, डरका कारण काँपेको हातले रोसनीको बुब्स खेलाईरहेको भएतापनि तल मेरो लाँडो भनें निकै बिद्रोह गरिरहेको थियो । मलाई रोसनीको बुब्स मुखमा लिएर चुस्न मन लागेको थियो तर आँट भने आएको थिएन, तर पनि उसको बुब्सबाट मेरो हात हटिरहेको थिएन, मेरो आँखा रोसनीको अनुहारमा हेरिरहेको थियो भने हात बुब्समाथी नाचिरहेको थियो, बेलाबेलामा मैले रोसनीको बुब्समा पनि आँखा पुर्याउँथें, त्यसो गर्दागर्दै मेरो आँखा रोसनीको पुतीमा पर्यो । उसको लोभलाग्दो चिल्लो पुतीको भित्र के राखेको छ भनेजस्तो मिलाएर काटिएको जस्तो थियो । मैले आफ्नो अर्को हातले रोसनीको एउटा खुट्टालाई हल्का सार्न खोजें । मेरो हातको स्पर्श अनि धकेल्याईलाई रोसनीले साथ दिई र रोसनीको टाङ्ग हल्का फट्टियो । उसको त्यो कृयाले मलाई एकचोटी फेरी झसङ्ग पार्यो किनभने उसले थाहा पाई पाई त्यसो गरिरहेकी हो कि भन्ने लाग्यो, म केहिबेर फेरी स्तब्ध भएर रोकिएँ, अनि बिस्तारै आवाज दिएँ “रोसनी !” रोसनीले कुनै प्रतिकृया दिईन न उसको अनुहारमा नै कुनै किसिमको परिवर्तन आयो । फेरी मनले के भन्यो भने “मुजी जाँठा ! यदी उसले थाहा पाएरै गरेकी हो भुत्रो खान डराउँछस् !” तर मनले फेरी भन्यो कि “यो त अञ्जानमा पनि हुन सक्छ नि ? पुरै बिउँझिदा त अन्यथा हुन पनि सक्छ नि ? तर अहिले माहौल सहि छ जे पर्छ पर्छ अगाडी बढ् केटा !” गर्लफ्रेण्डको भुत्लै सहितको पुतीमा चार-पाँच पटक चिकेको मैले उसको पुती त्यति राम्ररी हेरेको पनि थिईन, आज चिल्लो कलिलो पुती आँखै अगाडी स्पष्टसँग हेर्ने मौका आईलागेकोमा म दङ्ग पनि थिएँ । तर मनभित्रको द्वन्द सबैभन्दा खतरनाक हुन्छ भनेको कुरा सही नै हो । मैले रोसनीको पुतीलाई दाहिने हातको दुईवटा औंलाको सहायताले फट्याएँ । आहा उसको पुतीको फाँकाभित्रको दृष्यले म मन्त्रमुग्ध भएँ अनि निकै राम्ररी उसको पुतीलाई नियाल्न थालें । रोसनीको पुतीभित्रको भाग मलाई गुलाबी गुलाबी लागिरहेको थियो अनि हल्का चिप्लो तरल पदार्थले उसको पुती हिरा झैं चम्किएको भान भयो मलाई । जब मैले रोसनीको टल्किरहेको चिप्लो र चमकदार टि.सी.लाई छोएँ, रोसनीले कोल्टे फेरी र मेरो हात रोसनीको दुई खुट्टाका बिचमा अड्कियो । अझ भन्नुपर्दा चोर औंला त हल्का उसको पुतीभित्रको टि.सी.नै छोईरहेको थियो, मलाई डर लाग्यो र निस्तब्ध भई निकै बेर अडिएँ अनि बिस्तारैसँग मैले आफ्नो हातलाई थोरै थोरै सारेर बाहिर निकालें । त्यसपछी भने मेरो मनले मलाई निकै जोड दिएर रोक्यो “हेर केटा ! धेरै रिस्क नलिई ! आफ्नो ईज्जतको पनि ख्याल गर !” अनि मैले रोसनीको नाइट गाउनलाई बिस्तारैसँग मिलाएर फिताले बाँधिदिए र आफ्नै बेडमा गएर पल्टिएँ । निद्रा फेरी पनि परेन, मोबाईल समातेर घडी समय हेरें, भर्खर सवा नौ बजिरहेको थियो । मैले मोबाईलमा पोर्न साइट खोलेर हेडफोन कानमा लगाएर भिडियो हेर्न सुरु गरें, मोबाईलमा भिडियो हेर्दा पनि म रोसनीलाई पनि बराबर हेरिरहेको थिएँ, एउटा हातले मोबाईल समाइरहेको भएपनि अर्को हात भने मेरो लाँडो सुमसुम्याईरहेको थियो । केहिबेरमै मेरो लाँडोले फुसी झार्ने अवस्था आयो र मैले मोबाईल छोडेर हातमै फुसी झारें अनि हत्तपत्त उठेर एउटा हातले हाफ-पेन्ट समाउँदै बाथरुम छिरें अनि हात सफा गरें सँगसँगै लाँडो पनि पानीले पखालें । बाथरुमबाट बाहिर निस्कदाँ मेरो आँखामा  भिडियो चलिरहेको मोबाईल पर्यो अनि मनले फेरी भन्यो “मुजी यस्तो मौकामा फोटो भिडियो पो लिनुपर्थ्यो त ?”

[nepalixb]

Wawawa dami update sir adbhut ...

धन्यवाद् मित्र!

[nepalixb]

म सरासर आफ्नो बेडमा गएँ अनि मोबाईल समाएर क्यामरा अन गरें, मेन लाईट पनि बालें अनि रोसनीको बेडमा गएर निकै सावधानीपूर्वक रोसनीको नाइट गाउनको फिताको गाँठो फेरी खुस्काए अनि रोसनीको नाइट गाउनलाई फेरी शरिरबाट छेउ लगाएर निकै चलाखिपूर्वक मोबाईलको फ्ल्यास नचल्ने गरि फोटो खिचें, रोसनीको पुरै शरिर, बुब्स मात्र, बुब्सको पनि एक एक भागसमेत अनि चिल्लो पुती समेतको हरेक तरिकाबाट फोटो लिएँ तर जताबाट फोटो खिचेपनि रोसनीको अवस्था भने एउटै थियो । जे यति फोटो भएपछी मलाई छोल्नको लागि काफी थियो । मैले फेरी रोसनीको कपडा मिलाईदिएर लाईट अफ गरेर आफ्नो बेडमा गएर पल्टिएँ । कतिखेर निद्रा पर्यो थाहा भएन तर मैले गर्लफ्रेण्डलाई ब्रेकअप दिएर रोसनी जस्तै प्वाँट र सेक्सी केटीलाई पट्याउने मन बनाईसकेको थिएँ । राती एक बजेतिर चम्किलो उज्यालोले मेरो निद्रा भङ्ग भयो र हल्कासँग आँखा खोलें रोसनी उठेकी थिई, रोसनी पहिला बाथरुम गई अनि केहिबेरमा बाहिर निस्किई । बाहिर निस्कँदा उसले नाइट गाउनको फिता लगाएकी थिईन तर उसको गाउनले बुब्स राम्ररी नै छोपेको थियो । त्यसपछी आफ्नो बिस्तारा ओल्टाईपल्टाई हेरी अनि मुसुक्क हाँस्दै लाइट अफ गरेरफेरी बिस्तारामा पल्टिई । केहिबेरसम्म रोसनी मतिर पल्टेर सुतिरही, उसका आँखाले केहि कुरा बताउन खोजिरहेका थिए कि जस्तो लाग्ने तर मुसुक्क मुस्काउँदै रोसनी निद्रामा लिई भइ । म पनि कुन बेला निद्रामा लिन भएँ थाहा भएन । बिहानपख रोसनीले आफ्नो नाइट गाउन खोलेर मलाई भनी “दाई हेर्नुस् त मैले के लगाएकी छु ?” मैले रोसनीलाई हेरें, उसले नाइट गाउन लगाएकी थिई तर मेरो आँखा उसको शरिरमा पर्नासाथ रोसनीले नाइट गाउनको दुवै साइडको कपडा सारेर आफ्नो नाङ्गो शरिर देखाई र सोधी “कस्तो छ दाइ मेरो शरिर ?” मेरो मुख सुख्खा हुन थाल्यो र मैले आँखा अन्तै डुलाएँ तर रोसनीले फेरी भनी “यो मैले हजुरको लागि जतन गरेर साँचेर अनि सँवारेर राखेकी छु ! हजुर भने वास्तै गर्नुहुन्न ?” अनि रोसनी झुकेर मेरो मुखमा मुख जोड्न आईपुगी, म “ह्या के गर्छे यो ?” भन्दै जुरुक्क उठें, त्यो त मेरो सपना मात्र रहेछ, उठेर बेडमा हेर्दा रोसनी बेडमा थिईन र बाथरुमबाट सावरको आवाजले म ढुक्क भएँ, अनि छेउमा भएको पानी घटघट गर्दै सोत्तर पारें । केहिबेरमै रोसनी बाथरुमबाट बाहिर निस्किई र मुस्काउँदै भनी “गुड मर्निङ्ग दाई !” “गुड मर्निङ्ग !” को उत्तर सहित म उसलाई हेरिरहें । रोसनीले आफूलाई एकसरो हेरि अनि सोधी “के हेर्नु भा त्यसरी कहिले पनि नदेख्या झैं ?” ”नाई हेर्दैछु कि मेरो बैनी कति राम्री रैछे भनेर ? आजसम्म यति नजिकिएर हेरेको थिईन नि त ?” “छ्या दाई पनि !” “अब त निकै ठूली भइसकिछेस् नि त ? आफ्नै दाईसँग ट्रेकिङ्ग जाने भईसकिस् !” “छ्याऽऽऽ ! आफ्नै दाईसँग घुम्न हिँड्नलाई पनि सानो र ठूलो हुनुपर्छ र भन्या ?” “त्यसो त हैन ! ब्वाईफ्रेण्डसँग हिँड्ने बेलामा आफ्नो दाईसँग हिँड्नु पर्या छ !” रोसनी सरासर मेरो अगाडी आएर उभिई अनि मेरो नाकलाई दुई औंलाले समाएर दायाँ बायाँ हल्लाउँदै भनी “के नचाहिँदो कुरो गर्नुभा ! पर्या छैन मलाई ब्वाईफ्रेण्डसँग घुम्न !” अनि मेरो नाक छोडेर आफ्नो झोला मिलाउँदै भनी “यसो गर्नु न त यो टुरभरी मेरो ब्वाईफ्रेण्ड हजुर नै बन्नुस् न त ? You know better that you are a boy and can be my friend ! Just a healthy friend.” मैले पनि मौकाको सदुपयोग गर्दै भनें “मैले त्यस्तो हेल्दी कुरा कहाँ गरेको हो त ?” रोसनी फेरी मेरो नजिक आएर कान समातेर बटार्दै भनी “Naughty Boy !” ”नटी हैन अश्लील मनुवा !” “ह्या छोड्दिनुस् यस्ता कुरा बरु कतिखेर कहाँ जाने आजको प्लान सुनाउनुस् !” “सुरुको दुई-चार दिन त वार्म अप हो, टेन्सन नली... भर्खर त उठ्दै छु... मजाले फ्रेस भएर ब्रेकफास्ट यहीं गर्ने अनि जिप चढेर जाउँला नि घलेगाउँ !” “ल ल उठेर फ्रेस हुन थाल्नु नि त ?” 

[nepalixb]

द्वितीय दिन

फ्रेस भइसकेपछी हामीले त्यही होटलमा ब्रेकफास्ट गर्यौं अनि जिपमा चढेर घलेगाउँको लागि प्रस्थान गर्यौं । घले गाउँ नेपालमा मात्रै नभई सार्क राष्ट्र तथा अन्तराष्ट्रमा समेत नमुना पर्यटकिय गाउँको रुपमा चर्चित एक गाउँ हो जुन काठमाडौंदेखि झण्डै दुईसय किलोमीटर उत्तर–पश्चिमतर्फ लमजुङ जिल्लामा समुद्री सतहबाट करिब २१०० मिटरको उचाईमा रहेको यस गाउँबाट निकै मनोरम प्राकृतिक दृष्यावलोकन गर्न सकिन्छ । यहाँको भ्यू प्वाइन्टबाट बिहान सबेरै सूर्योदयको समयमा एकसय असी डिग्रीभन्दा बढी हिमश्रृङ्खलाको दृश्य जुन देखिन्छ त्यसलाई लामो समयसम्म आफ्नो मानसपटलबाट हटाउन सकिँदैन । अन्नपूर्ण संरक्षण क्षेत्रको एक हिस्सा रहेको यस गाउँमा वासिन्दा भने अघिकांश बासिन्दा गुरुङ समुदायका छन् जो ‘अतिथि देवो भवः’ का प्रतिमूर्तिका रुपमा पाइन्छ । यहाँको बिशेषता भनेकै होमस्टे (स्थानीय बासिन्दाको घरमा खाने बस्ने) हो र सोही कारणका लागि यो गाउँ यत्रतत्र चर्चित छ । बिहान साढे आठ बजे जिप चढेर हिँडेका हामी दाजु-बैनी झण्डै तिन घण्टापछी घले गाँउमा पाईला टेक्दै थियौं । डरलाग्दो पहाड काटेर, भीर खोपेर बनाएको, जताततै राक्षसको दाह्रा जस्ता देखिने ढुंगाहरु अनि एकदमै साँघुरो बाटो छिचोल्दै गाडी अगाडी बढ्दा घरिघरि आङ्ग सिरिङ्ग हुन्थ्यो, रोसनी त एक हातले जिपको ग्रीप र अर्को हातले मेरो हात च्याप्प समातिरहेकी थिई, भित्तातिर ठोकिनै लागेको जस्तो हुँदा अनि भीरपट्टी खस्नै लागेको जस्तो हुँदा “आबुईऽऽऽ... !” गर्दै मसँग टाँसिन आईपुग्थी । गाडी चढ्नु अगावै मैले होमस्टेको लागि फोन गरिसकेको थिएँ त्यसैले हामीलाई कुनै टेन्सन थिएन । तर त्यहाँ पुग्ने हरेक पाहुनालाई टिका र माला लगाएर स्वागत गर्ने प्रचलन रहेछ, रोसनी दङ्ग परी । लाग्दो हो कुनै बिशिष्ट अतिथी भएर त्यहाँ पुगएको छ । हुन त हाम्रो जिपमा सवार सबै घुम्नकै लागि पुगेका रहेछन् । हामीलाई एउटा गाँउले घरमा लगियो र हामीले त्यहीँ खाना खायौं, लोकल खाना निकै मिठो पनि थियो, बाटोमा गाडीले रोकेको ठाउँभन्दा निकै सफा पनि । खाना खानुभन्दा अगाडी हामीलाई त्यही घरकै एक छेउमा रहेको कोठामा छिराईयो जसमा दुईवटा बेड (हिजोको भन्दा केहि ठूलो) थियो हिजोको होटलभन्दा निकै सानो कोठा थियो भने दुई बेडको बिचमा एकजना मान्छेमात्र हिँड्न मिल्ने ठाउँ कपडा झुण्ड्याउनका लागि भित्तामा ह्याङ्गर ठोकिएको थियो भने बाथरुम-ट्वाईलेट त्यही कोठाको पछाडीपट्टी घरभन्दा केहि पर थियो । 

[RajaSolti]

Ohh ma gu turu lop
Ahhh ahhh ahhhh ahhh nice update sir

[RajaSolti]

धन्यवाद् मित्र!

Hajur lai po ho ta sir hamile

[massmass]

धेरै मजा आयो अब अर्को भागको प्रखाइमा

[tkmax]

निक्कै पछी कथा पढ्ने समय निस्कियो मेरो पनि. कति मिठो कहानी, जय होस् लेखकोज्यु को

[RajaSolti]

Update ko parkhaima 18 din..

[RajaSolti]

22 din updateko parkhaima

[RajaSolti]

26 days