எட்டாம் பாகம் தொடர்ச்சி:
மறுநாள் பொழுது விடிந்து புவனா கண் விழித்து எழுந்தபோது, பக்கத்தில் படுத்திருந்த சங்கரைக் காணவில்லை. அன்று சங்கர் புவனாவுக்கு முன்பாகவே படுக்கையில் இருந்து எழுந்திருந்தான்.
இரவு, பாவாடையுடன் அரை நிர்வாணக் கோலத்திலேயே தூங்கிப்போன புவனா, தன் முலைகளைக் கவனித்தபோது, இரவெல்லாம் பால் சுரந்து கும்மென்று வீங்கியிருந்தது. இன்னும் சில மணி நேரங்கள் போனால், முலையில் வலி எடுத்துவிடும் என்ற நிலையில் இருந்தது. அதற்குள் தன் முலைப் பாலை காலி செய்ய வேண்டும் என்று நினைத்த புவனா, ஒரு நைட்டியை எடுத்துப் போட்டுக்கொண்டு பெட் ரூமிலிருந்து வெளியே வர, ஹாலில் சங்கர் தன் செல்போனை நோண்டியபடி இருந்தான்.
அவனைப் பார்த்ததும் “என்ன செல்லம், சீக்கிரமா எழுந்திட்டியா?” என்றபடி அவன் அருகே உட்கார்ந்த புவனா “தன் நைட்டியின் ஜிப்பை இறக்கி, தன் இடது முலையை வெளியே தள்ளினாள். பிறகு தன் மகனை இழுத்து, தன் மடியில் படுக்கவைத்து, அவள் வாயருகே முலையைக் கொண்டுசெல்ல, சங்கர் புவனாவின் காம்பைக் கவ்வி உறிய ஆரம்பித்தான்.
புவனாவும், சங்கர் தன் முலையில் பால் குடிக்கும்வரை, அவன் தலையை குழந்தையைப் போல வருடிக்கொடுத்துக்கொண்டு இருந்தாள். சங்கரால் புவனாவின் இடது பக்க முலைப்பாலைத்தான் காலி செய்ய முடிந்தது. அதற்கே அவனது வயிறு நிரம்பியிருந்தது.
அதனால் வலது முலையிலிருந்த பாலை, அவனால் ஒரு சொட்டு கூட குடிக்க முடியவில்லை. சங்கர் தன் அம்மாவிடம் “அம்மா.. போதும்மா இதுக்கே வயிறு நிரம்பிடுச்சு..” என்று சொல்ல, “சரிடா செல்லக் குட்டி.. இன்னும் கொஞ்ச நேரம் கழிச்சு பால் குடி..” என்று சொல்லிவிட்டு, தன் நைட்டியை சரிசெய்து கொண்டிருக்கும்போது, வீட்டு காலிங் பெல் ஒலித்தது.
புவனா நைட்டியை சரிசெய்துகொண்டிருக்க, சங்கர் “இருமா.. நான் பாக்குறேன்..” என்று சொல்லிவிட்டு, கதவைத் திறந்தான்.
கதவைத் திறந்ததும் வீட்டுக்கு வந்திருந்த தேவியைப் பார்த்து. “வாங்க ஆண்ட்டி..” என்று அவளை வரவேற்றான் சங்கர்.
உடனே புவனா பதறிப்போனாள். “ஏற்கனவே என் முலை மீது சந்தேகத்தில் இருக்கிறாள். அதாவது பரவாயில்லை. ஆனால் இப்போது சங்கர் ஒரு முலையில் மட்டும் பால் குடித்து காலியாக்கிவிட்டான். ஒரு முலை காற்றடைத்த பலூன் மாதிரியும், இன்னொன்று, காற்றுப்போன பலூன் மாதிரியும் இருப்பதைப் பார்த்தால், தேவியை என்னை கேள்வி கேட்டே சாகடித்துவிடுவாள்..” என்று நினைத்த புவனா, அவசரகதியில் என்ன செய்வது என்று தெரியாமல், கைக்கு கிடைத்த துண்டை எடுத்து தன் மார்பு மீது துப்பட்டா போல போட்டுக்கொண்டு தன் முலையை மறைத்துக்கொண்டாள்.
புவனா தன் முலையை மூடி மறைக்கவும், தேவி வீட்டுக்குள்ளே வரவும் நேரம் சரியாக இருந்தது. புவனாவைப் பார்த்த தேவி “என்ன புவனா? இப்போதான் தூங்கி எழுந்திருச்சிருப்ப போல?” என்றாள்.
“ஆமா தேவி. பையனும் லீவுல வீட்டுல இருக்கான். நானும் வீட்டுல இருக்கேன். காலையில அவசர அவசரமா செய்ய, என்ன வேலை இருக்கப்போகுது சொல்லு?” என்று பதில் சொன்னாள் புவனா.
“அது சரிதான்டி புவனா..” என்ற தேவியின் பார்வை புவனாவின் மார்புகளின் மீது விழுந்தது. தேவியின் பார்வை தன் மார்பை கவனிப்பதை உணர்ந்த புவனா, தன் முலையை மறைத்துக்கொண்டிருந்த துண்டு, மார்பு மீது சரியாக உள்ளதா என்பதை உறுதிசெய்துகொண்டாள்.
ஆனால் தேவிக்கோ, துண்டுக்குள் இருக்கும் முலையை காணும் ஆர்வம் இருந்தது. அதை உணர்ந்துகொண்ட புவனா, “என்னடி தேவி.. காலையிலேயே வீட்டுக்கு வந்திருக்க? என்ன சமாச்சாரம்?” என்று கேட்டு அவள் கவனத்தை திசை திருப்ப முயற்சித்தாள்.
அவள் கேட்ட கேள்வி, தேவியின் காதுகளுக்குள் போனதை தவிர, அவள் மனது புவனாவின் முலை இன்று எப்படி இருக்கும் என்று சிந்தித்தபடியே இருந்தது.
அதனால் புவனா “ஏய் தேவி.. என்னடி ஆச்சு உனக்கு? நான் இங்க கத்திக்கிட்டு இருக்கேன். நீ கம்முன்னு இருக்க?” என்றாள்.
உடனே சுதாரித்த தேவி “ஒன்னுமில்லடி.. உனக்கு ஒரு வேலை வேணும்ன்னு எங்கிட்ட கேட்டிருந்தியே. அது விஷயமத்தான்டி வந்தேன்..” என்றாள்.
“என்னடி, ஏதும் வேலை பாத்து வச்சிருக்கியா?” என்று கேட்டாள் புவனா.
“இல்லடி. இதுவரைக்கும் ஒன்னும் கிடைக்கல. அத சொல்லிட்டு போகத்தான் வந்தேன்..” என்றாள் தேவி.
“அடிப்பாவி. இத சொல்லவா, காலங்காத்தால இவ்வளவு தூரம் வந்த? இத என்கிட்ட போன்லயே சொல்லிருக்கலாம்ல?” என்றாள் புவனா.
“இல்லடி புவனா, இந்த வழியா வந்தேன். அப்படியே உன்னையும் பாத்துட்டு போகலாம்ன்னு வந்தேன்டி. ஏன்டி நான் உன் வீட்டுக்கு வரக்கூடாதா?” என்றாள் தேவி.
உண்மையில், தேவி புவனாவின் முலைகள் ஏறி இறங்கும் ரகசியம் பற்றி தெரிந்துகொள்ளும் ஆர்வத்தில்தான் அவள் வீட்டிற்கு வந்திருப்பது புவனாவுக்கு புரிந்துபோனது. அதுபோக, அவள் ஏடாகூடமாக கேள்விகயைக் கேட்டே, ரகசியங்களை பிடிங்கிவிடுபவள் என்பது புவனாவுக்கு நன்றாகவே தெரியும்.
தேவியின் ஏடாகூட கேள்விகளுக்கு பதில் சொல்வதில் புவனா மிகவும் கெட்டிக்காரி. அதனால் “என்னடி இப்படி சொல்லிட்ட? இது உன் வீடு மாதிரி. நீ எப்போ வேணாலும் வரலாம் போகலாம். ஏன் நீ இங்கேயே தங்கிக்க. நான் வேணும்ன்னா உன் வீட்டுக்கு போயிடுறேன்..” என்று தேவியைப் பார்த்து கண்ணடித்தாள் புவனா.
“ஆமா நீ போயிட்டாலும் என் புருசன் உன்ன அப்படியே கவனிச்சிருவார்? கட்டின பொண்டாட்டி வயித்துல ஒரு வாரிசை விதைக்க வழியில்ல.. ம்கூம்..” என்று தன் ஏக்கத்தை சொல்லி பெருமூச்சு விட்ட தேவியிடம் “ஏய் பையன் பக்கத்துல இருக்கான்டி..” என்று கிசுகிசுக்கவும், “சரி.. சரி..” என்று அமைதியானாள் தேவி.
பிறகு “ஏய் நான் வீட்டுக்கு வந்திருக்கேன். டீ காப்பி எதுவும் தர மாட்டியா?” என்று கேட்டாள் தேவி. “ஐயோ.. மன்னிச்சிருடி.. உன்ன பாத்த சந்தோஷத்துல உனக்கு குடிக்க எதுவும் தரலை.. அஞ்சு நிமிசம் பொருடி..” என்று சொல்லிவிட்டு, புவனா எழுந்திருக்கும்போது, அவள் மார்பில் கிடந்த துண்டு ஒரு பக்கமாக சரிய, புவனா அடுத்தவினாடியே அது நழுவி கீழே விழாமல் பிடித்துக்கொண்டாள்.
ஆனால் நழுவிய அந்த துண்டு, புவனாவின் இடது பக்க முலையை தேவியின் கண்களுக்கு காட்டிவிட்டது. தேவியின் கண்களும், அந்த கணநேர காட்சியை அப்படியே போட்டோ எடுத்துக்கொண்டது. நல்லவேளையாக புவனாவின் இடது பக்க முலை சங்கர் பால் குடித்து வற்றிப்போயிருந்ததால், தேவி ஹாஸ்பிட்டலில் பார்த்த முலை போலவே இருந்தது. ஆனால், அவளுக்கோ இரண்டு பக்க முலைகளையும் பார்த்தால்தான் மனது திருப்தியாகும்.
புவனா சரசரவென அங்கிருந்து நகர்ந்து சமையலறைக்குள் புகுந்தாள். “பின்னர் உள்ளிருந்தே, சங்கர் நான் காப்பி போட்டுட்டு வர வரைக்கும் தேவி ஆண்ட்டிகிட்ட எதாவது பேசிட்டு இரு..” என்று சொல்லவும், சங்கரும் தேவியிடம் பேச்சுக்கொடுத்தான்.
தேவி “என்ன சங்கர்? இன்னும் எத்தனை நாள் லீவு பாக்கி இருக்கு?” என்று பேசி, புவனா வரும் வரை நேரத்தை போக்க ஆரம்பித்தாள்.
கிச்சனில் இருந்த புவனாவுக்கோ வீட்டில் பால் இல்லை என்பது அப்போதுதான் ஞாபகத்துக்கு வந்தது. என்ன செய்வது என்று யோசித்த புவனா, தன் அறைக்குள் சென்று டாக்டர் கொடுத்த அந்த பால் கறக்கும் மிஷினை எடுத்துக்கொண்டு கிச்சனுக்குள் சென்றாள்.
அந்த மிஷினின் பாகங்களை ஒன்றிணைத்து, தன் வலது பக்க முலையில் காப்புக்கு நேராக கப்பை வைத்து அழுத்திப் பிடித்துக்கொண்டு, Rubber bulb-ஐ அழுத்த, அந்த மிஷின் புவனாவின் முலையிலிருந்து பாலைக் கறக்க ஆரம்பித்தது.
நான்கைந்து நிமிடங்களிலேயே Container நிரம்பும் அளவுக்கு பாலைக் கறந்தது அந்த மிஷின். கிட்டத்தட்ட, தன் முலைப்பால் முழுவதையும் காலிசெய்துவிட்டாள் புவனா. இப்போது அவளது இரண்டு முலைகளும் ஏற்ற இறக்கம் இல்லாமல் சமமாக இருந்தது.
ஒரு நிம்மதிப் பெருமூச்சு விட்டுக்கொண்ட புவனா, அதற்கு மேலும் தாமதிக்காமல் அடுப்பை பற்ற வைத்து, பாத்திரத்தில் பாலை ஊற்றி காயவைத்தாள்.
பால் காயந்து பொங்கியதும், அடுப்பை அணைத்துவிட்டு, பாலை தம்ளர்களில் ஊற்றி, காப்பித்தூளையும் சீனியையும் கலந்து தாய்ப்பால் காப்பியை தயார் செய்து முடித்தாள் புவனா.
பின்னர் தம்ளர்களை டிரேயில் வைத்து, தேவிக்கும் சங்கருக்கும் கொடுத்தாள். பின்னர் தானும் ஒரு தம்ளரை எடுத்துக்கொண்டு அமர்ந்தாள்.
தேவிக்கு அந்த காப்பியின் வாசனையே வித்தியாசமாக இருந்தது. காப்பியை கொஞ்சம் குடித்துப் பார்த்த தேவி, “ஏய் புவனா.. இதுமாதிரியான ஒரு காப்பியை நான் வாழ்க்கையில குடிச்சதே இல்லைடி.. செம டேஸ்ட்.. ஆனா இதுல ஏதோ ஒரு மாற்றம்.. ம்ம்ம்ம்.. என்ன பால்லடி காப்பி போட்ட?” என்று தன் சந்தேகத்தை நேரடியாகவே கேட்டுவிட்டாள் தேவி.
“ம்ம்ம்ம்.. ஒட்டகப் பால்ல போட்டேன்.. எல்லாம் பாக்கெட் பால்தான்டி..” என்று புவனா சொன்னதை தேவியின் மனசு பாதி ஏற்றுக்கொண்டாலும், மீதம் சந்தேகத்துடனே இருந்தது.
அதை அவள் முகத்தைப் பார்த்து புரிந்துகொண்ட புவனா “சங்கர், உனக்கு எப்படிடா இருக்கு?” என்று கேட்டதும், சங்கரும் புரிந்துகொண்டு “ம்ம்ம்.. நீ எப்பவும் காப்பி போடுற மாதிரிதாம்மா இருக்கு..” என்று சொன்னாள்.
“கேட்டுக்க தேவி..” என்று சொல்லிவிட்டு தன் முலைப்பால் டீயை தானே பருக அரம்பித்தாள் புவனா. தேவி சொன்னதுபோல, தாய்ப்பால் காப்பி ரொம்பவும் சுவையாகவும், ஒரு வித்தியாசமாகவும் இருந்தது.
தேவி, சரசரவென காப்பி முழுவதையும் உறிஞ்சிக்குடித்தாள். இன்னும் கொஞ்சம் கிடைத்தால் நன்றாக இருக்கும் என்று தோன்றியது அவளுக்கு.
தான் வந்த நோக்கம் நிறைவேறாமலேயே அங்கிருந்த கிளம்ப நினைத்தாள் தேவி. அதனால் “சரி.. புவனா.. நான் கிளம்புறேன்..” என்று சொல்லி புறப்பட்டாள்.
அப்போது அவள் கடைசி முயற்சியாக, “புவனா, முகமெல்லாம் வேர்த்திருக்கு. அந்த துண்டைக் கொஞ்சம் தாயேன்..” என்று கேட்டதும், சங்கருக்கு உடல் வெலவெலத்துப்போனது. ஆனால் புவனா, முலையில் கனமில்லாததால், பயமில்லாமல் தன் மார்பு மீது போட்டிருந்த துண்டை எடுத்து முகத்தை துடைக்கக் கொடுத்தாள்.
துண்டை வாங்கிய தேவி, புவனாவின் முலைகளைக் கவனித்தாள். இரண்டும் அவள் ஹாஸ்பிட்டலில் இருந்து வெளிவரும்போது எப்படி இருந்தனவோ, அப்படியே இருந்தன.
தன் முகத்தை துடைப்பதுபோல பாசாங்கு செய்த தேவி, அவள் முலைகளையே உன்னிப்பாக கவனித்தாள். இரண்டும் சம அளவில் இருந்ததைப் பார்த்து சங்கருக்கும் ஆச்சர்யம்.
ஆனால் ரகசியத்தை சங்கர் புரிந்துகொண்டான். தன் அம்மா போட்ட சுவையான காப்பிக்கு பால் எங்கிருந்து வந்திருக்கும் என!
முகத்தை துடைத்துக்கொண்ட தேவி, துண்டை புவனாவிடம் கொடுத்துவிட்டு “சரிடி புவனா.. நான் கிளம்புறேன்..” என்று அங்கிருந்து கிளம்பினாள்.
தேவி வெளியே போனதும், அவள் தெருமுனையில் சென்று மறையும் வரை பார்த்துவிட்டு, வீட்டுக்கு வந்து கதவைத் சாத்தினாள் புவனா.
புவனா கதவைத் தாழிடும்போது, சங்கர் புவனாவைப் பின்பக்கமிருந்து கட்டியணைத்து, “அம்மா.. தேவி ஆண்ட்டிகிட்ட பாக்கெட் பால்ன்னு சொல்லிட்டு, நீ உன் ஜாக்கெட் பால்ல டீ போட்டிருக்க.. செம ஆளும்மா நீ..” என்றான் சங்கர்.
“என்ன பண்றது சங்கர்.. தேவிக்கு என் முலை மேல ஒரு சந்தேகம். நான் பாலை கறந்து காப்பி போடாம இருந்திருந்தா, கடைசியில தேவிக்கு உண்மை தெரிஞ்சிருக்கும். இப்போ வீட்டுல பால் இல்லாத சமையத்துலயும் அவளுக்கு காப்பி போட்டுக்குடுத்தாச்சு, அவகிட்ட இருந்தும் தப்பிச்சாச்சு..” என்றாள் புவனா.
“சூப்பர்ம்மா.. ஒரே காய்ல ரெண்டு மாங்கா..” என்றான் சங்கர்.
“அதென்னடா ஒரே காய்ல?” என்று கேட்டாள் புவனா.
“நீதானேம்மா சொன்ன, உன் அம்மா உன் முலைய காய்ன்னு சொல்லுவான்னு..” என்று சொல்லிபடி, பின்பக்கமிருந்த சங்கர் புவனாவின் முலையை நைட்டியோடு சேர்த்து உருட்ட ஆரம்பித்தான்.
சங்கரின் பேச்சும், அவன் செய்கையும் புவனாவின் உணர்வுகளை கிளறி விட்டன. அவள் கூதி ஈரமாகி வடிய ஆரம்பித்தது. தன் மகன் முலையை உருட்ட புவனா “ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்.. ஆஆஆஆஆஆ..” என்று முனக ஆரம்பித்தாள்.
சிறிது நேரம் அம்மாவின் முலைகளோடு விளையாடிய சங்கர் முலையை உருட்டுவதை நிறுத்தி, தன் கையை எடுக்கப்போக, அடுத்த வினாடியே புவனாவின் கைகள், சங்கரின் கைகளை தன் முலை மீதிருந்து நகர விடாமல் அழுத்திப்பிடித்துக்கொண்டன.
- எட்டாம் பாகம் தொடரும்..