Fantasy ஜோதிகாவும் மொட்டை ராஜேந்திரனும்.

[0123456]

நண்பர்களா இது ஒரு கற்பனை நகைச்சுவைக்கதை, இதில் காமமும் ஓல் சீனும் இருக்கும். சரி கதைக்கு போவோமா?
மணி காலை 8, மலேசியாவின் அருகே உள்ள ஒரு குட்டி தீவில் டைரக்டர் மற்றும் சக டெக்னிசியன்ங்கள் காத்திருக்க நம் கதையின் நாயகன் மொட்டை ராஜேந்திரன் வருகிறார்..
“ஏம்பா, இன்னைக்கு எங்க ஷூட்டிங்க், கடலுக்குள்ளயா, கடல் நல்லா அமைதியா இருக்குறத பார்த்தா பயமா இருக்கு பா”
“என்ன அண்ணே, கடல் சீற்றமா இருந்தா தான் பயப்படனும், ஆனா அமைதியா இருக்குறதுக்கு போய் பயப்படுறீங்க,” புது முக டைரக்டர் செல்லப்பா கேட்க,
“யோவ் தம்பி உனக்கு அனுபவம் பத்தாது, நேத்து பார்த்தியா எப்படி கடல் அலை நார்மலா இருந்துச்சு, நல்லா 2 அடி உயரத்துக்கு எழும்புச்சு, நம்ம ஜோதிகா கூத நல்லா குளிச்சுச்சே…. ஆனா இன்னைக்கு பாரு நம்ம ஊரு கண்மாய் போல இருக்கு, அதான் பா….. எப்பவும் புயலுக்கு முன்னம் இப்படி தான் கடல் அமைதியா இருக்கும்”
“அட நீங்க வேற அண்ணே….. நீங்க வேற எதையாச்சும் சொல்லாதீங்க, நான் வானிலை அறிக்கை நல்லா கேட்டுட்டேன், புயலும் இல்ல, ஒன்னும் இல்ல, நல்லா நடுக்கடலுக்குள்ள போறோம், அங்க ஒரு குட்டி போட்டுல நீங்களும் ஜோதிகாவும் இருக்குறது போல, அண்ணே பத்து நிமிஷம் தான் ஷூட்டிங்க் எடுப்பேன், இந்த பத்து நிமிஷத்து ஷூட்ட தான் நான் படம் முழுக்க காட்டனும்…”
“சரி பா…நான் சட்டைய கழட்டி மாட்டிருவேன், நம்ம ஜோதிகாவும் இதே மாதிரி கழட்டி மாட்டுமா”
“சூர்யா வந்து உங்கள சுட்டுடுவாரு, ஜோதிகா ஒரே சேலை தான், அது கலர நாங்க கிராபிக்ஸ்ல மாட்டிடுவோம், அந்த அம்மனி உங்க கூட படகுல தனியா வரவே பயப்பட்டுச்சு, ஆனா நாங்க தான் கெஞ்சி கேட்டு சம்மதிக்க வச்சிருக்கோம், உங்கள பார்த்தாளே அவளுக்கு பயமா இருக்காம்” டைரக்டர் இப்படி சொல்ல மொட்டை ராஜேந்திரன் சிரிக்க, அங்கு ஜோதிகா வந்தார்.. ஜோதிகா பார்க்க ஜாக்கெட் மற்றும் பிரா போடாமல் சேலை கட்டியது போல தெரிந்தது, அதை உற்று பார்த்த மொட்டை ராஜேந்திரன்,
“என்னாமா இப்படி வந்திருக்க, கடலுக்குள்ள வேற போறோம், நல்லா ஜாக்கெட், போட்டு சேலை கட்டியிருக்கலாம்ல” என கேட்க குறுக்கிட்ட டைரக்டர், செல்லப்பா,
“அண்ணே, கதைப்படி ஜோதிகா ஒரு மீனவ பெண், அவங்க ஜாக்கெட் எல்லாம் போட மாட்டாங்க, ஜோதிகா கடலுக்குள்ள முத்துக்குளிக்கும் போது நீங்க புயல்ல சிக்கி தத்தளிச்சுகிட்டு இருப்பீங்க, உங்கள ஜோதிகா காப்பாற்றி கறை சேர்க்கும் அண்ணே, திரும்பி வரும் போது திரும்ப புயல் வந்து உங்களோட குட்டி படகு புயல்ல சிக்கி, நீங்க ரெண்டு பேரும் தனித்தீவுல போய் சிக்கி, ஒரு வாரம் கழிச்சு எப்படி மீண்டு வந்தீங்கனுங்குறது தான் கதை, கதை முழுக்க நீங்க ரெண்டு பேரு தான் மெய்ன், கடல்ல பத்து நிமிஷம் எடுத்துட்டு, தென் கிராபிக்ஸ்ல புயல் வர வச்சு சீன முடிச்சுகிட்டு, இன்னும் கொஞ்சம் கிளைமாக்ஸ் சீன சும்மிங்க் பூல்ல எடுத்துகிட்டு, பாக்கி சீன இந்த தீவுலயும் நம்ம ஸ்டூடியோல செட்டிங்க்ஸ் தீவுலயும் எடுக்கலாம், அண்ணே, இந்த சீன கூட ஊருக்குள்ள ஸ்விம்மிங்க் பூல்ல எடுத்துடலாம், ஆனா படம் முடியவும் ஜாக்கி ஜான் படத்துல மாதிரி ஒரு பத்து நிமிஷம் ரிஸ்க் எடுத்து படம் பன்னுனது போல காட்டுவோம், அதுக்கு தான் இந்த ரியல் கடல் சீன், ஓகே வா வாங்க நாம போகலாம்” என டைரக்டர் செல்லப்பா சொல்ல அனைவரும் அங்கு தயாராக இருந்த ஒரு ஹெலிகாப்டரில் ஏறினார்கள்,
“என்னாபா டைரெக்டர், கடல்ல ஷூட்டிங்க்னு சொல்லிட்டு ஹெலிகாப்டர்ல கிளம்புறோம்”
“ஆமாம் அண்னே, இங்க இருந்து 30 கடல் மைல் தூரத்துல நாம ஷூட்டிங்க் ஏற்பாடு பனியிருக்கோம், அங்க ஆல்ரெடி ரெண்டு பெரிய லாஞ்ச்(நாயகன் படத்துல வரும் போட்)சும், ஷூட்டிங்கிற்காக ஒரு குட்டி படகும் ரெடியா இருக்கு, உங்கள படகுல இறக்கிவிட்டதும் முதல நீங்க தண்ணீல குதிக்கனும், தத்தளிக்குற மாதிரி சீன், உடனே ஜோதிகா உங்கள காப்பாற்றுற மாதிரி சீன், காப்பாற்றியதும் உங்கள படகுல படுக்க போட்டு முதலுதவி செய்யுற மாதிரி சீன், இதெல்லாம், நாங்க ஹெலிகாப்டர்ல இருந்து எடுப்போம், தென் படகுல துடுப்பு போடுற சீன், படகு மேலும் கீழும் ஆடும் சீன்ஸ் எல்லாம் அந்த லாஞ்சுல இருந்து எடுப்போம், அவ்வளவு தான்” என செல்லப்பா சொல்ல அனைவரும் ஹெலிகாப்டரில் பயணத்தை தொடர்ந்தனர்.
ஆனால் அது அடிக்கடி புயல் அடிக்கும் பசிபிக் பெருங்கடல் பகுதி, அங்கே திடீர் திடீரென புயல் வரும் என்பது தெரிந்தும் துனிச்சலாம சென்ற படக்குழுவினர் ஷூட்டிங்கை ஆரம்பித்தனர்,
சுமார் 25 பேர் உட்காரக்கூடிய அந்த ஹெலிகாப்டர் ஷூட்டிங்க் ஸ்பாட்டை நெருங்கியது, செல்லப்பா சொன்னது போல அங்கே தயாராக இரு லாஞ்ச்களும் ஒரு குட்டி படகும் இருக்க, அனைவரும் லாஞ்சில் கயிறு ஏணி மூலம் பத்திரமாக இறங்கினார்கள். லாஞ்சில் இருந்து ஒருவன் வந்தான், ஜோதிகாவின் உடல் கலரில் சில காற்றடைத்த பலூன் போன்ற பைகளை கொடுத்தான். ஜோதிகா அதை கையில் வாங்கினாள்.
“மேடம், இத உங்க ரெண்டு தொடையிலும் மாட்டிக்கோங்க, இத உங்க இடுப்புள கட்டிக்கோங்க, இதுக்கு மேல மறைச்சி சேலை கட்டிடுங்க, சேஃபா இருக்கும், தண்ணீல மூழ்க மாட்டீங்க” என சொல்ல
“இல்ல பா, இதெல்லாம் ஒன்னும் வேணாம், எனக்கு ஸ்விம்மிங்க் நல்லா தெறியும், கடல் அலைகள் இல்லாம அமைதியா தான இருக்கு, நான் இப்படியே மேனேஜ் பன்னிக்கிடுறேன் பா, டைரெக்டர் சார், கொஞ்சம் பின் மட்டும் கொடுங்க, நான் பிரா ஜாக்கெட் எதுவும் போடாம சேரி கட்டியிருக்குறது கொஞ்சம் சங்கடமா இருக்கு, நல்லா பின் குத்திக்கிடுறேன்”
“மேட்ம, உங்களுக்கு தெரியாதது இல்ல, இது அவார்டு வின்னிங்க் ஸ்டோரி, நீங்க பின் குத்துனா ஆர்டிஃபிசியலா தெரியும் மேடம், சோ கொஞ்சம் மேனேஜ் பன்னிக்கோங்க, உங்க சேரிய நல்லா இறுக்கி கட்டிக்கோங்க, மறைவா மார்புக்கு கீழ மட்டும் ஒரு பின் குத்திக்கோங்க, சரி நீங்க அந்த குட்டி படகுக்கு போங்க மேடம்” என டைரெக்டர் சொல்ல, ஜோதிகா அந்த குட்டி படகில் மெதுவாக இறக்கிவிடப்பட்டாள். படகும் கடல் அலையில் லேசாக ஆட ஜோதிகாவுக்கு பயம் வந்தது.
ராஜேந்திரன் அண்ணே, இப்போ நீங்க” என சொன்னதும் ராஜேந்திரம் தன் இஷ்ட தெய்வத்தை வேண்டிக்கொண்டு படகில் இறங்கினார். ராஜேந்திரனின் கால்கள் டைப் அடிக்க ஆரம்பித்தது, அதை கவனித்த ஜோதிகா சிரித்தாள். “என்ன தாயி அப்படி சிரிக்குற, என் கால் நடுங்குறத பார்த்தா, எனக்கு சின்னப்புள்ளைல இருந்து கடல்னா ரொம்ப பயம், ஆனா இந்த படுபாவிக இப்படி இரக்கிவிட்டுட்டானுங்க நீ தான் தாயி என்ன காப்பாற்றனும்” என சொல்லிக்கொண்டே படகில் உட்கார்ந்தான் மொட்டை ராஜேந்திரன்.
“சார்… ஓகே…. நான் ஹெலிகாப்டருக்கு போறேன், மேல இருந்து ஷூட் பன்னும் போது இந்த லாஞ்ச் நம்ம ஆங்கில்ல விழக்கூடாது, சோ இதுக நல்லா தள்ளிப்போயிடும், அதுக்கு கொஞ்சம் டைம் ஆகும், அது வரை நீங்க படகுல இருங்க, உங்ககிட்ட மைக் இருக்குல, நான் சொல்லும் போது ஜோதிகா கடல்ல குதிப்பாங்க, டோன்ட் ஒரி மேடம், உங்களுக்கு ஒரு பிராப்ளம்னா அடுத்த செகன்ட் ஹெலிகாப்டர் உங்கள நோக்கி வந்திடும், டோன்ட் ஒரி”
“ஓகே சார், எனக்கு இது ரொம்ப பிடிச்சிருக்கு, சரி இங்க கொஞ்சம் சிப்பிகள் இருக்கு, நான் நல்லா மூழ்கி சிப்பி எடுக்குறது போல சில காட்சிகள் வைக்கலாம்ல சார், கடலுக்குள்ள எடுக்குறது போல இந்த மரியான் படத்துல தனுஷ் எடுத்தது போல”
“ஹம்…. அதுவும் ஏற்பாடு பன்னலாம் மேடம், பட் அதுக்கு கடல்ல கொஞ்சம் அலை எல்லாம் இருக்கனும், நாளைக்கு எடுக்கலாம், இன்னைக்கு இது போதும்”
“சரி சார்….. நீங்க சொல்லவும் நான் கடல்ல குதிக்குறேன்”
ஜோதிகா இப்படி சொல்லும் போதே அருகே இருந்த இரு லாஞ்ச்களும் சென்றது, வானில் வட்டமிட்ட ஹெலிகாப்டரும் நகர்ந்தது, சுமார் 3 நிமிடம், ஹெலிகாப்டர் ஜோதிகாவின் தலைக்கு மேலே சுமார் 20 அடி உயரத்தில் பறக்க அதில் இருந்து வந்த காற்று படகை சுழல வைத்தது,
“என்னாமா படகு தானா சுற்றுது, பயமா இருக்கு” ராஜேந்திரம் புழம்ப, அதற்கும் ஹெலிகாப்டர் உயர பறந்தது, லாஞ்ச்கள் சுமார் 200 அடி தூரத்தில் பாதுகாப்புக்கு நிற்க, ஷூட்டிங்க் ஆரம்பமானது,
“மேடம், நீங்க தண்ணீல குதிச்சு, மேல எழும்புங்க, மொட்டை ராஜேந்திரன் அண்ணே, அந்த தார்ப்பாய்க்குள்ள மறஞ்சிக்கோங்க, என சொல்ல மொட்டை ராஜேந்திரம் படகில் இருந்த தார்ப்பாய்க்குள் சுருண்டு படுக்க படகும் மேல் நோக்கி எம்பி இறங்கியது, அது ஒரு பெரிய அலை, அதை கவனிக்காத ஜோதிகா கடலில் குதிக்க, காற்றின் வேகம் அதிகரித்தது. அப்போது மேலே வட்டமிட்ட ஹெலிகாப்டர் கேப்டன் ஏதோ சொல்ல டைரக்டர் செல்லப்பா பதறினார், அந்த கடல்பகுதியில் தூரத்தில் இருந்து வரிசையாக பெரும் பெரும் ஆலைகள் வர, தீடீரென நிலமை மாறியது, சுமார் ஐந்து நிமிடங்கள் கடலில் ஆனந்தமாய் குளித்த ஜோதிகா ஈரப்புடவையுன் படகில் ஏறினாள், படகு இங்கும் அங்கும் ஆடியது, இது எதுவுமே தெரியாத மொட்டை ராஜேந்திரன் தார்ப்பாய்க்குள் சுருண்டு படுத்திருக்க ஜோதிகா அவரை வெளியே வர சொல்ல ராஜேந்திரன் எட்டிப்பார்க்க அதற்குள் அலைகள் வரிசையாக வந்து அந்த படகை எதிர்திசையில் இழுத்துச்சென்றது.
“சார், அலை நல்லா வருது, நான் இன்னொருக்க கடலுக்குள்ள போகவா, மரியான் படத்துல மாதிரி ஒரு ஷூட் எடுக்கலாம் சார், டைவர்ச வர சொல்லுங்க சார்” என சொல்ல பதற்றத்துடன் பதில் சொன்ன டைரக்டர் செல்லப்பா,
“மேடம், அமைதியா படகுல இருங்க, லாஞ்ச் உங்கள நோக்கி வருது, தார்ப்பாய்க்கு பின்னால நங்கூரம் இருக்கும் அத கடலுக்குள்ள தூக்கிப்போடுங்க, அப்போ தான் அங்கேயே இருப்பீங்க, புயல் வருதாம் நாம கிழம்பனும்” என சொல்ல
“அடே மங்குனி டைரெக்டர் இத தான நான் கிழம்பும் போதே சொன்னேன், சரி சரி நான் நங்கூரத்த போடுறேன், வேகமா வர சொல்லு என்ற மொட்டை ராஜேந்திரன் தார்ப்பாய்க்கு கீழே இருந்த நகூரத்தை எடுத்தான், கடலில் தூக்கி எறிய ஆயுத்தமாக,
“அண்ணேன், அந்த நகூரம் செயின்ன போட்டுல இருக்கும் கொக்கில மாட்டிட்டு போடுங்க அப்போ தான் போட் நிற்கும், இல்ல நங்கூரம் மட்டும் தன்னிக்குள்ள மூழ்கிடும் என சொல்லி முடிப்பதற்குள் அதை அப்படியே கடலுக்குள் மொட்டை ராஜேந்திரன் தூக்கிப்போட அது தொபுக்கடினு கடலுக்குள் மூழ்கியது, அதை வெரித்துப்பார்த்த ராஜேந்திரன்,
“என்னப்பா இது நக்னூரம் கட்டாம தனியா இருக்கு, உள்ள போயிடுச்சு என வாக்கி டாக்கியில் சொல்ல”
“அத தான அண்னே நான் சொன்னேன், சரி அமைதியா இருங்க, லாஞ்ச் வருது” என சொல்லும் போதே திடும் திடும்னு இடு இடிக்க மழை பொழிய ஆரம்பித்தது, காலை 11:30 தான் மணி ஆனால் இருட்டி மாலை 6 மணி போல் ஆனது, தூரத்தில் இருந்த லாஞ்சில் விலக்குகள் போடப்பட ஜோதிகாவுக்கும் ராஜேந்திரனுக்கும் அந்த விலக்குகள் மட்டும் மங்களாக தெரிந்தது,
“மொட்டை ராஜேந்திரன் வாக்கி டாக்கியை கையில் எடுத்தான், “ஏம்பா, ஒன்னும் தெரியல, மழை வேற பெருசா பொழியுது, பயமா இருக்கு பா” என சொல்லும் போது ஒரு பெரிய அலை சுமார் 6 அடி உயரம், படகை தாக்க, படகு எம்பி குதிக்க, மொட்டை ராஜேந்திரன் கடலில் விழுந்தான், அத்துடன் வாக்கி டாக்கியும் கடலில் விழ, சுதாரித்த ஜோதிகா அருகே கிடந்த கயிற்றுடன் கட்டிய மிதவையை தூக்கி எரிய மொட்டை ராஜேந்திரன் அதை பிடித்தான். அலைகள் அவனை அலாக்கழிக்க ஜோதிகா கயிற்றை இழுக்க போராடி படகி,ல் ஏறினான்.. சுமார் 10 நிமிட போராட்டம், பெரு மூச்சு விட்ட மொட்டை ராஜேந்திரன் படகில் படுத்தான்.
“அண்னா, பயப்படாதீங்க, இன்னும் சில நிமிஷத்தில லாஞ்ச் நம்ம பக்கத்துல வந்திடும்” என ஜோதிகா சொல்ல…
“ஆமாம் தாயி, எனக்கு நெஞ்சு வலியே வந்திருச்சு தாயி, கிட்டத்துல வந்திருச்சானு பாரு” என மொட்டை ராஜேந்திரன் சொல்ல ஜோதிகா நிமிர்ந்து பார்த்து அதிர்ந்தாள்.
“ஆ….. அண்ணே…….ஆ….” ஜோதிகா அலற, மெதுவாக மொட்டை ராஜேந்திரன் தலையை தூக்கி பார்க்க, சுற்றி முற்றி இருட்டாக இருக்க, லேசாக வானம் தெரிய கொஞ்சம் கூட விலக்கொளியோ வேறு ஏதோ தெரியவில்லை… மழை பலமாக பொழிய, காற்றும் பலமாக வீச, அலைகளும் சுமார் ஆறு முதல் பத்து அடிகள் வரை எழும்பி வர, படகு சர்ரென ஒரு திசையில் நகர்ந்தது..
“மொட்டை ராஜேந்திரனின் கைகள் நடுங்கியது, “அய்யோ…. அவ்வளவு தானா….. செத்தோமா…” என சொல்லி கத்த…
“அண்னா…. பயப்படாதீங்க, நாம ரெண்டு பேரு இருக்கோம், எப்படியும் ஹெலிகாப்டர் நம்மை தேடும், நாம வி.ஐ.பி வேற சோ மழை நிற்கவும் நம்மை காப்பாற்றிடுவாங்க, இப்போதைக்கு நாம இந்த படகு கவிழாம பார்த்துகிட்டா போதும், வாங்க அண்னே, அந்த துடுப்ப எடுங்க, லைட்டா நீரோட்டத்துக்கு ஏதுவா போடுங்க அண்ணே” என சொல்லி ஜோதிகா துடுப்பை எடுக்க, அப்போது ஜாக்கெட் மற்றும் பிரா போடாமல் அவள் கட்டியிருந்த சேலை முழுமையாக நனைந்து அவளது பெரிய வழு வழுப்பான முலைகளும் ஷேவ் செய்யப்படாத கம்மங்கூடும் தெரிய மொட்டை ராஜேந்திரனின் பூல் விரைத்தது.
“ஆஹா….. நாம செத்தா கூட கவலை இல்ல டா சாமி, இப்படி ஒரு அருமையான அழகி கூட தான் சேர்ந்து சாவோம், சாகுற மாதிரி சிச்சுவேசன் வந்துச்சுனா கூச்சப்படாம ஜோதிகா வாயோட வாய் சேர்த்து நச்சுனு ஒரு இச்சு கொடுக்க வேண்டியது தான் என முடிவு செய்த மொட்டை ராஜேந்திரன் துடுப்பை எடுத்தான். இருவரும் துடுப்பை போட்டனர்…. மழை நின்ற பாடில்லை, மழை தொடர்ந்து பொழிந்துகொண்டிருக்க, இருவரும் களைத்தனர்,
சுமார் 2 மணி நேரம் கழித்து காற்று படுவேகமாக அடிக்க இனிமேல் சாவை தவிர வேறு வழி இல்லை என நினைத்த மொட்டை ராஜேந்திரன் படகில் படுத்தான். ஜோதிகாவும் டையர்டாக அவன் அருகே படுக்க படுக்க காற்று வீசும் திசையில் படகு அடித்து செல்லப்பட்டது…

[0123456]

[kramuram]

நண்பர்களா இது ஒரு கற்பனை நகைச்சுவைக்கதை, இதில் காமமும் ஓல் சீனும் இருக்கும். சரி கதைக்கு போவோமா?
மணி காலை 8, மலேசியாவின் அருகே உள்ள ஒரு குட்டி தீவில் டைரக்டர் மற்றும் சக டெக்னிசியன்ங்கள் காத்திருக்க நம் கதையின் நாயகன் மொட்டை ராஜேந்திரன் வருகிறார்..
“ஏம்பா, இன்னைக்கு எங்க ஷூட்டிங்க், கடலுக்குள்ளயா, கடல் நல்லா அமைதியா இருக்குறத பார்த்தா பயமா இருக்கு பா”
“என்ன அண்ணே, கடல் சீற்றமா இருந்தா தான் பயப்படனும், ஆனா அமைதியா இருக்குறதுக்கு போய் பயப்படுறீங்க,” புது முக டைரக்டர் செல்லப்பா கேட்க,
“யோவ் தம்பி உனக்கு அனுபவம் பத்தாது, நேத்து பார்த்தியா எப்படி கடல் அலை நார்மலா இருந்துச்சு, நல்லா 2 அடி உயரத்துக்கு எழும்புச்சு, நம்ம ஜோதிகா கூத நல்லா குளிச்சுச்சே…. ஆனா இன்னைக்கு பாரு நம்ம ஊரு கண்மாய் போல இருக்கு, அதான் பா….. எப்பவும் புயலுக்கு முன்னம் இப்படி தான் கடல் அமைதியா இருக்கும்”
“அட நீங்க வேற அண்ணே….. நீங்க வேற எதையாச்சும் சொல்லாதீங்க, நான் வானிலை அறிக்கை நல்லா கேட்டுட்டேன், புயலும் இல்ல, ஒன்னும் இல்ல, நல்லா நடுக்கடலுக்குள்ள போறோம், அங்க ஒரு குட்டி போட்டுல நீங்களும் ஜோதிகாவும் இருக்குறது போல, அண்ணே பத்து நிமிஷம் தான் ஷூட்டிங்க் எடுப்பேன், இந்த பத்து நிமிஷத்து ஷூட்ட தான் நான் படம் முழுக்க காட்டனும்…”
“சரி பா…நான் சட்டைய கழட்டி மாட்டிருவேன், நம்ம ஜோதிகாவும் இதே மாதிரி கழட்டி மாட்டுமா”
“சூர்யா வந்து உங்கள சுட்டுடுவாரு, ஜோதிகா ஒரே சேலை தான், அது கலர நாங்க கிராபிக்ஸ்ல மாட்டிடுவோம், அந்த அம்மனி உங்க கூட படகுல தனியா வரவே பயப்பட்டுச்சு, ஆனா நாங்க தான் கெஞ்சி கேட்டு சம்மதிக்க வச்சிருக்கோம், உங்கள பார்த்தாளே அவளுக்கு பயமா இருக்காம்” டைரக்டர் இப்படி சொல்ல மொட்டை ராஜேந்திரன் சிரிக்க, அங்கு ஜோதிகா வந்தார்.. ஜோதிகா பார்க்க ஜாக்கெட் மற்றும் பிரா போடாமல் சேலை கட்டியது போல தெரிந்தது, அதை உற்று பார்த்த மொட்டை ராஜேந்திரன்,
“என்னாமா இப்படி வந்திருக்க, கடலுக்குள்ள வேற போறோம், நல்லா ஜாக்கெட், போட்டு சேலை கட்டியிருக்கலாம்ல” என கேட்க குறுக்கிட்ட டைரக்டர், செல்லப்பா,
“அண்ணே, கதைப்படி ஜோதிகா ஒரு மீனவ பெண், அவங்க ஜாக்கெட் எல்லாம் போட மாட்டாங்க, ஜோதிகா கடலுக்குள்ள முத்துக்குளிக்கும் போது நீங்க புயல்ல சிக்கி தத்தளிச்சுகிட்டு இருப்பீங்க, உங்கள ஜோதிகா காப்பாற்றி கறை சேர்க்கும் அண்ணே, திரும்பி வரும் போது திரும்ப புயல் வந்து உங்களோட குட்டி படகு புயல்ல சிக்கி, நீங்க ரெண்டு பேரும் தனித்தீவுல போய் சிக்கி, ஒரு வாரம் கழிச்சு எப்படி மீண்டு வந்தீங்கனுங்குறது தான் கதை, கதை முழுக்க நீங்க ரெண்டு பேரு தான் மெய்ன், கடல்ல பத்து நிமிஷம் எடுத்துட்டு, தென் கிராபிக்ஸ்ல புயல் வர வச்சு சீன முடிச்சுகிட்டு, இன்னும் கொஞ்சம் கிளைமாக்ஸ் சீன சும்மிங்க் பூல்ல எடுத்துகிட்டு, பாக்கி சீன இந்த தீவுலயும் நம்ம ஸ்டூடியோல செட்டிங்க்ஸ் தீவுலயும் எடுக்கலாம், அண்ணே, இந்த சீன கூட ஊருக்குள்ள ஸ்விம்மிங்க் பூல்ல எடுத்துடலாம், ஆனா படம் முடியவும் ஜாக்கி ஜான் படத்துல மாதிரி ஒரு பத்து நிமிஷம் ரிஸ்க் எடுத்து படம் பன்னுனது போல காட்டுவோம், அதுக்கு தான் இந்த ரியல் கடல் சீன், ஓகே வா வாங்க நாம போகலாம்” என டைரக்டர் செல்லப்பா சொல்ல அனைவரும் அங்கு தயாராக இருந்த ஒரு ஹெலிகாப்டரில் ஏறினார்கள்,
“என்னாபா டைரெக்டர், கடல்ல ஷூட்டிங்க்னு சொல்லிட்டு ஹெலிகாப்டர்ல கிளம்புறோம்”
“ஆமாம் அண்னே, இங்க இருந்து 30 கடல் மைல் தூரத்துல நாம ஷூட்டிங்க் ஏற்பாடு பனியிருக்கோம், அங்க ஆல்ரெடி ரெண்டு பெரிய லாஞ்ச்(நாயகன் படத்துல வரும் போட்)சும், ஷூட்டிங்கிற்காக ஒரு குட்டி படகும் ரெடியா இருக்கு, உங்கள படகுல இறக்கிவிட்டதும் முதல நீங்க தண்ணீல குதிக்கனும், தத்தளிக்குற மாதிரி சீன், உடனே ஜோதிகா உங்கள காப்பாற்றுற மாதிரி சீன், காப்பாற்றியதும் உங்கள படகுல படுக்க போட்டு முதலுதவி செய்யுற மாதிரி சீன், இதெல்லாம், நாங்க ஹெலிகாப்டர்ல இருந்து எடுப்போம், தென் படகுல துடுப்பு போடுற சீன், படகு மேலும் கீழும் ஆடும் சீன்ஸ் எல்லாம் அந்த லாஞ்சுல இருந்து எடுப்போம், அவ்வளவு தான்” என செல்லப்பா சொல்ல அனைவரும் ஹெலிகாப்டரில் பயணத்தை தொடர்ந்தனர்.
ஆனால் அது அடிக்கடி புயல் அடிக்கும் பசிபிக் பெருங்கடல் பகுதி, அங்கே திடீர் திடீரென புயல் வரும் என்பது தெரிந்தும் துனிச்சலாம சென்ற படக்குழுவினர் ஷூட்டிங்கை ஆரம்பித்தனர்,
சுமார் 25 பேர் உட்காரக்கூடிய அந்த ஹெலிகாப்டர் ஷூட்டிங்க் ஸ்பாட்டை நெருங்கியது, செல்லப்பா சொன்னது போல அங்கே தயாராக இரு லாஞ்ச்களும் ஒரு குட்டி படகும் இருக்க, அனைவரும் லாஞ்சில் கயிறு ஏணி மூலம் பத்திரமாக இறங்கினார்கள். லாஞ்சில் இருந்து ஒருவன் வந்தான், ஜோதிகாவின் உடல் கலரில் சில காற்றடைத்த பலூன் போன்ற பைகளை கொடுத்தான். ஜோதிகா அதை கையில் வாங்கினாள்.
“மேடம், இத உங்க ரெண்டு தொடையிலும் மாட்டிக்கோங்க, இத உங்க இடுப்புள கட்டிக்கோங்க, இதுக்கு மேல மறைச்சி சேலை கட்டிடுங்க, சேஃபா இருக்கும், தண்ணீல மூழ்க மாட்டீங்க” என சொல்ல
“இல்ல பா, இதெல்லாம் ஒன்னும் வேணாம், எனக்கு ஸ்விம்மிங்க் நல்லா தெறியும், கடல் அலைகள் இல்லாம அமைதியா தான இருக்கு, நான் இப்படியே மேனேஜ் பன்னிக்கிடுறேன் பா, டைரெக்டர் சார், கொஞ்சம் பின் மட்டும் கொடுங்க, நான் பிரா ஜாக்கெட் எதுவும் போடாம சேரி கட்டியிருக்குறது கொஞ்சம் சங்கடமா இருக்கு, நல்லா பின் குத்திக்கிடுறேன்”
“மேட்ம, உங்களுக்கு தெரியாதது இல்ல, இது அவார்டு வின்னிங்க் ஸ்டோரி, நீங்க பின் குத்துனா ஆர்டிஃபிசியலா தெரியும் மேடம், சோ கொஞ்சம் மேனேஜ் பன்னிக்கோங்க, உங்க சேரிய நல்லா இறுக்கி கட்டிக்கோங்க, மறைவா மார்புக்கு கீழ மட்டும் ஒரு பின் குத்திக்கோங்க, சரி நீங்க அந்த குட்டி படகுக்கு போங்க மேடம்” என டைரெக்டர் சொல்ல, ஜோதிகா அந்த குட்டி படகில் மெதுவாக இறக்கிவிடப்பட்டாள். படகும் கடல் அலையில் லேசாக ஆட ஜோதிகாவுக்கு பயம் வந்தது.
ராஜேந்திரன் அண்ணே, இப்போ நீங்க” என சொன்னதும் ராஜேந்திரம் தன் இஷ்ட தெய்வத்தை வேண்டிக்கொண்டு படகில் இறங்கினார். ராஜேந்திரனின் கால்கள் டைப் அடிக்க ஆரம்பித்தது, அதை கவனித்த ஜோதிகா சிரித்தாள். “என்ன தாயி அப்படி சிரிக்குற, என் கால் நடுங்குறத பார்த்தா, எனக்கு சின்னப்புள்ளைல இருந்து கடல்னா ரொம்ப பயம், ஆனா இந்த படுபாவிக இப்படி இரக்கிவிட்டுட்டானுங்க நீ தான் தாயி என்ன காப்பாற்றனும்” என சொல்லிக்கொண்டே படகில் உட்கார்ந்தான் மொட்டை ராஜேந்திரன்.
“சார்… ஓகே…. நான் ஹெலிகாப்டருக்கு போறேன், மேல இருந்து ஷூட் பன்னும் போது இந்த லாஞ்ச் நம்ம ஆங்கில்ல விழக்கூடாது, சோ இதுக நல்லா தள்ளிப்போயிடும், அதுக்கு கொஞ்சம் டைம் ஆகும், அது வரை நீங்க படகுல இருங்க, உங்ககிட்ட மைக் இருக்குல, நான் சொல்லும் போது ஜோதிகா கடல்ல குதிப்பாங்க, டோன்ட் ஒரி மேடம், உங்களுக்கு ஒரு பிராப்ளம்னா அடுத்த செகன்ட் ஹெலிகாப்டர் உங்கள நோக்கி வந்திடும், டோன்ட் ஒரி”
“ஓகே சார், எனக்கு இது ரொம்ப பிடிச்சிருக்கு, சரி இங்க கொஞ்சம் சிப்பிகள் இருக்கு, நான் நல்லா மூழ்கி சிப்பி எடுக்குறது போல சில காட்சிகள் வைக்கலாம்ல சார், கடலுக்குள்ள எடுக்குறது போல இந்த மரியான் படத்துல தனுஷ் எடுத்தது போல”
“ஹம்…. அதுவும் ஏற்பாடு பன்னலாம் மேடம், பட் அதுக்கு கடல்ல கொஞ்சம் அலை எல்லாம் இருக்கனும், நாளைக்கு எடுக்கலாம், இன்னைக்கு இது போதும்”
“சரி சார்….. நீங்க சொல்லவும் நான் கடல்ல குதிக்குறேன்”
ஜோதிகா இப்படி சொல்லும் போதே அருகே இருந்த இரு லாஞ்ச்களும் சென்றது, வானில் வட்டமிட்ட ஹெலிகாப்டரும் நகர்ந்தது, சுமார் 3 நிமிடம், ஹெலிகாப்டர் ஜோதிகாவின் தலைக்கு மேலே சுமார் 20 அடி உயரத்தில் பறக்க அதில் இருந்து வந்த காற்று படகை சுழல வைத்தது,
“என்னாமா படகு தானா சுற்றுது, பயமா இருக்கு” ராஜேந்திரம் புழம்ப, அதற்கும் ஹெலிகாப்டர் உயர பறந்தது, லாஞ்ச்கள் சுமார் 200 அடி தூரத்தில் பாதுகாப்புக்கு நிற்க, ஷூட்டிங்க் ஆரம்பமானது,
“மேடம், நீங்க தண்ணீல குதிச்சு, மேல எழும்புங்க, மொட்டை ராஜேந்திரன் அண்ணே, அந்த தார்ப்பாய்க்குள்ள மறஞ்சிக்கோங்க, என சொல்ல மொட்டை ராஜேந்திரம் படகில் இருந்த தார்ப்பாய்க்குள் சுருண்டு படுக்க படகும் மேல் நோக்கி எம்பி இறங்கியது, அது ஒரு பெரிய அலை, அதை கவனிக்காத ஜோதிகா கடலில் குதிக்க, காற்றின் வேகம் அதிகரித்தது. அப்போது மேலே வட்டமிட்ட ஹெலிகாப்டர் கேப்டன் ஏதோ சொல்ல டைரக்டர் செல்லப்பா பதறினார், அந்த கடல்பகுதியில் தூரத்தில் இருந்து வரிசையாக பெரும் பெரும் ஆலைகள் வர, தீடீரென நிலமை மாறியது, சுமார் ஐந்து நிமிடங்கள் கடலில் ஆனந்தமாய் குளித்த ஜோதிகா ஈரப்புடவையுன் படகில் ஏறினாள், படகு இங்கும் அங்கும் ஆடியது, இது எதுவுமே தெரியாத மொட்டை ராஜேந்திரன் தார்ப்பாய்க்குள் சுருண்டு படுத்திருக்க ஜோதிகா அவரை வெளியே வர சொல்ல ராஜேந்திரன் எட்டிப்பார்க்க அதற்குள் அலைகள் வரிசையாக வந்து அந்த படகை எதிர்திசையில் இழுத்துச்சென்றது.
“சார், அலை நல்லா வருது, நான் இன்னொருக்க கடலுக்குள்ள போகவா, மரியான் படத்துல மாதிரி ஒரு ஷூட் எடுக்கலாம் சார், டைவர்ச வர சொல்லுங்க சார்” என சொல்ல பதற்றத்துடன் பதில் சொன்ன டைரக்டர் செல்லப்பா,
“மேடம், அமைதியா படகுல இருங்க, லாஞ்ச் உங்கள நோக்கி வருது, தார்ப்பாய்க்கு பின்னால நங்கூரம் இருக்கும் அத கடலுக்குள்ள தூக்கிப்போடுங்க, அப்போ தான் அங்கேயே இருப்பீங்க, புயல் வருதாம் நாம கிழம்பனும்” என சொல்ல
“அடே மங்குனி டைரெக்டர் இத தான நான் கிழம்பும் போதே சொன்னேன், சரி சரி நான் நங்கூரத்த போடுறேன், வேகமா வர சொல்லு என்ற மொட்டை ராஜேந்திரன் தார்ப்பாய்க்கு கீழே இருந்த நகூரத்தை எடுத்தான், கடலில் தூக்கி எறிய ஆயுத்தமாக,
“அண்ணேன், அந்த நகூரம் செயின்ன போட்டுல இருக்கும் கொக்கில மாட்டிட்டு போடுங்க அப்போ தான் போட் நிற்கும், இல்ல நங்கூரம் மட்டும் தன்னிக்குள்ள மூழ்கிடும் என சொல்லி முடிப்பதற்குள் அதை அப்படியே கடலுக்குள் மொட்டை ராஜேந்திரன் தூக்கிப்போட அது தொபுக்கடினு கடலுக்குள் மூழ்கியது, அதை வெரித்துப்பார்த்த ராஜேந்திரன்,
“என்னப்பா இது நக்னூரம் கட்டாம தனியா இருக்கு, உள்ள போயிடுச்சு என வாக்கி டாக்கியில் சொல்ல”
“அத தான அண்னே நான் சொன்னேன், சரி அமைதியா இருங்க, லாஞ்ச் வருது” என சொல்லும் போதே திடும் திடும்னு இடு இடிக்க மழை பொழிய ஆரம்பித்தது, காலை 11:30 தான் மணி ஆனால் இருட்டி மாலை 6 மணி போல் ஆனது, தூரத்தில் இருந்த லாஞ்சில் விலக்குகள் போடப்பட ஜோதிகாவுக்கும் ராஜேந்திரனுக்கும் அந்த விலக்குகள் மட்டும் மங்களாக தெரிந்தது,
“மொட்டை ராஜேந்திரன் வாக்கி டாக்கியை கையில் எடுத்தான், “ஏம்பா, ஒன்னும் தெரியல, மழை வேற பெருசா பொழியுது, பயமா இருக்கு பா” என சொல்லும் போது ஒரு பெரிய அலை சுமார் 6 அடி உயரம், படகை தாக்க, படகு எம்பி குதிக்க, மொட்டை ராஜேந்திரன் கடலில் விழுந்தான், அத்துடன் வாக்கி டாக்கியும் கடலில் விழ, சுதாரித்த ஜோதிகா அருகே கிடந்த கயிற்றுடன் கட்டிய மிதவையை தூக்கி எரிய மொட்டை ராஜேந்திரன் அதை பிடித்தான். அலைகள் அவனை அலாக்கழிக்க ஜோதிகா கயிற்றை இழுக்க போராடி படகி,ல் ஏறினான்.. சுமார் 10 நிமிட போராட்டம், பெரு மூச்சு விட்ட மொட்டை ராஜேந்திரன் படகில் படுத்தான்.
“அண்னா, பயப்படாதீங்க, இன்னும் சில நிமிஷத்தில லாஞ்ச் நம்ம பக்கத்துல வந்திடும்” என ஜோதிகா சொல்ல…
“ஆமாம் தாயி, எனக்கு நெஞ்சு வலியே வந்திருச்சு தாயி, கிட்டத்துல வந்திருச்சானு பாரு” என மொட்டை ராஜேந்திரன் சொல்ல ஜோதிகா நிமிர்ந்து பார்த்து அதிர்ந்தாள்.
“ஆ….. அண்ணே…….ஆ….” ஜோதிகா அலற, மெதுவாக மொட்டை ராஜேந்திரன் தலையை தூக்கி பார்க்க, சுற்றி முற்றி இருட்டாக இருக்க, லேசாக வானம் தெரிய கொஞ்சம் கூட விலக்கொளியோ வேறு ஏதோ தெரியவில்லை… மழை பலமாக பொழிய, காற்றும் பலமாக வீச, அலைகளும் சுமார் ஆறு முதல் பத்து அடிகள் வரை எழும்பி வர, படகு சர்ரென ஒரு திசையில் நகர்ந்தது..
“மொட்டை ராஜேந்திரனின் கைகள் நடுங்கியது, “அய்யோ…. அவ்வளவு தானா….. செத்தோமா…” என சொல்லி கத்த…
“அண்னா…. பயப்படாதீங்க, நாம ரெண்டு பேரு இருக்கோம், எப்படியும் ஹெலிகாப்டர் நம்மை தேடும், நாம வி.ஐ.பி வேற சோ மழை நிற்கவும் நம்மை காப்பாற்றிடுவாங்க, இப்போதைக்கு நாம இந்த படகு கவிழாம பார்த்துகிட்டா போதும், வாங்க அண்னே, அந்த துடுப்ப எடுங்க, லைட்டா நீரோட்டத்துக்கு ஏதுவா போடுங்க அண்ணே” என சொல்லி ஜோதிகா துடுப்பை எடுக்க, அப்போது ஜாக்கெட் மற்றும் பிரா போடாமல் அவள் கட்டியிருந்த சேலை முழுமையாக நனைந்து அவளது பெரிய வழு வழுப்பான முலைகளும் ஷேவ் செய்யப்படாத கம்மங்கூடும் தெரிய மொட்டை ராஜேந்திரனின் பூல் விரைத்தது.
“ஆஹா….. நாம செத்தா கூட கவலை இல்ல டா சாமி, இப்படி ஒரு அருமையான அழகி கூட தான் சேர்ந்து சாவோம், சாகுற மாதிரி சிச்சுவேசன் வந்துச்சுனா கூச்சப்படாம ஜோதிகா வாயோட வாய் சேர்த்து நச்சுனு ஒரு இச்சு கொடுக்க வேண்டியது தான் என முடிவு செய்த மொட்டை ராஜேந்திரன் துடுப்பை எடுத்தான். இருவரும் துடுப்பை போட்டனர்…. மழை நின்ற பாடில்லை, மழை தொடர்ந்து பொழிந்துகொண்டிருக்க, இருவரும் களைத்தனர்,
சுமார் 2 மணி நேரம் கழித்து காற்று படுவேகமாக அடிக்க இனிமேல் சாவை தவிர வேறு வழி இல்லை என நினைத்த மொட்டை ராஜேந்திரன் படகில் படுத்தான். ஜோதிகாவும் டையர்டாக அவன் அருகே படுக்க படுக்க காற்று வீசும் திசையில் படகு அடித்து செல்லப்பட்டது…

Arumaiyana kathai aanal indkathai incomplete  bro full stoy poota nallla orukkum illana yedhula srtop aagi orukko adhula irundhu  concontinue pannuingaa pls

[kramuram]

நண்பர்களா இது ஒரு கற்பனை நகைச்சுவைக்கதை, இதில் காமமும் ஓல் சீனும் இருக்கும். சரி கதைக்கு போவோமா?
மணி காலை 8, மலேசியாவின் அருகே உள்ள ஒரு குட்டி தீவில் டைரக்டர் மற்றும் சக டெக்னிசியன்ங்கள் காத்திருக்க நம் கதையின் நாயகன் மொட்டை ராஜேந்திரன் வருகிறார்..
“ஏம்பா, இன்னைக்கு எங்க ஷூட்டிங்க், கடலுக்குள்ளயா, கடல் நல்லா அமைதியா இருக்குறத பார்த்தா பயமா இருக்கு பா”
“என்ன அண்ணே, கடல் சீற்றமா இருந்தா தான் பயப்படனும், ஆனா அமைதியா இருக்குறதுக்கு போய் பயப்படுறீங்க,” புது முக டைரக்டர் செல்லப்பா கேட்க,
“யோவ் தம்பி உனக்கு அனுபவம் பத்தாது, நேத்து பார்த்தியா எப்படி கடல் அலை நார்மலா இருந்துச்சு, நல்லா 2 அடி உயரத்துக்கு எழும்புச்சு, நம்ம ஜோதிகா கூத நல்லா குளிச்சுச்சே…. ஆனா இன்னைக்கு பாரு நம்ம ஊரு கண்மாய் போல இருக்கு, அதான் பா….. எப்பவும் புயலுக்கு முன்னம் இப்படி தான் கடல் அமைதியா இருக்கும்”
“அட நீங்க வேற அண்ணே….. நீங்க வேற எதையாச்சும் சொல்லாதீங்க, நான் வானிலை அறிக்கை நல்லா கேட்டுட்டேன், புயலும் இல்ல, ஒன்னும் இல்ல, நல்லா நடுக்கடலுக்குள்ள போறோம், அங்க ஒரு குட்டி போட்டுல நீங்களும் ஜோதிகாவும் இருக்குறது போல, அண்ணே பத்து நிமிஷம் தான் ஷூட்டிங்க் எடுப்பேன், இந்த பத்து நிமிஷத்து ஷூட்ட தான் நான் படம் முழுக்க காட்டனும்…”
“சரி பா…நான் சட்டைய கழட்டி மாட்டிருவேன், நம்ம ஜோதிகாவும் இதே மாதிரி கழட்டி மாட்டுமா”
“சூர்யா வந்து உங்கள சுட்டுடுவாரு, ஜோதிகா ஒரே சேலை தான், அது கலர நாங்க கிராபிக்ஸ்ல மாட்டிடுவோம், அந்த அம்மனி உங்க கூட படகுல தனியா வரவே பயப்பட்டுச்சு, ஆனா நாங்க தான் கெஞ்சி கேட்டு சம்மதிக்க வச்சிருக்கோம், உங்கள பார்த்தாளே அவளுக்கு பயமா இருக்காம்” டைரக்டர் இப்படி சொல்ல மொட்டை ராஜேந்திரன் சிரிக்க, அங்கு ஜோதிகா வந்தார்.. ஜோதிகா பார்க்க ஜாக்கெட் மற்றும் பிரா போடாமல் சேலை கட்டியது போல தெரிந்தது, அதை உற்று பார்த்த மொட்டை ராஜேந்திரன்,
“என்னாமா இப்படி வந்திருக்க, கடலுக்குள்ள வேற போறோம், நல்லா ஜாக்கெட், போட்டு சேலை கட்டியிருக்கலாம்ல” என கேட்க குறுக்கிட்ட டைரக்டர், செல்லப்பா,
“அண்ணே, கதைப்படி ஜோதிகா ஒரு மீனவ பெண், அவங்க ஜாக்கெட் எல்லாம் போட மாட்டாங்க, ஜோதிகா கடலுக்குள்ள முத்துக்குளிக்கும் போது நீங்க புயல்ல சிக்கி தத்தளிச்சுகிட்டு இருப்பீங்க, உங்கள ஜோதிகா காப்பாற்றி கறை சேர்க்கும் அண்ணே, திரும்பி வரும் போது திரும்ப புயல் வந்து உங்களோட குட்டி படகு புயல்ல சிக்கி, நீங்க ரெண்டு பேரும் தனித்தீவுல போய் சிக்கி, ஒரு வாரம் கழிச்சு எப்படி மீண்டு வந்தீங்கனுங்குறது தான் கதை, கதை முழுக்க நீங்க ரெண்டு பேரு தான் மெய்ன், கடல்ல பத்து நிமிஷம் எடுத்துட்டு, தென் கிராபிக்ஸ்ல புயல் வர வச்சு சீன முடிச்சுகிட்டு, இன்னும் கொஞ்சம் கிளைமாக்ஸ் சீன சும்மிங்க் பூல்ல எடுத்துகிட்டு, பாக்கி சீன இந்த தீவுலயும் நம்ம ஸ்டூடியோல செட்டிங்க்ஸ் தீவுலயும் எடுக்கலாம், அண்ணே, இந்த சீன கூட ஊருக்குள்ள ஸ்விம்மிங்க் பூல்ல எடுத்துடலாம், ஆனா படம் முடியவும் ஜாக்கி ஜான் படத்துல மாதிரி ஒரு பத்து நிமிஷம் ரிஸ்க் எடுத்து படம் பன்னுனது போல காட்டுவோம், அதுக்கு தான் இந்த ரியல் கடல் சீன், ஓகே வா வாங்க நாம போகலாம்” என டைரக்டர் செல்லப்பா சொல்ல அனைவரும் அங்கு தயாராக இருந்த ஒரு ஹெலிகாப்டரில் ஏறினார்கள்,
“என்னாபா டைரெக்டர், கடல்ல ஷூட்டிங்க்னு சொல்லிட்டு ஹெலிகாப்டர்ல கிளம்புறோம்”
“ஆமாம் அண்னே, இங்க இருந்து 30 கடல் மைல் தூரத்துல நாம ஷூட்டிங்க் ஏற்பாடு பனியிருக்கோம், அங்க ஆல்ரெடி ரெண்டு பெரிய லாஞ்ச்(நாயகன் படத்துல வரும் போட்)சும், ஷூட்டிங்கிற்காக ஒரு குட்டி படகும் ரெடியா இருக்கு, உங்கள படகுல இறக்கிவிட்டதும் முதல நீங்க தண்ணீல குதிக்கனும், தத்தளிக்குற மாதிரி சீன், உடனே ஜோதிகா உங்கள காப்பாற்றுற மாதிரி சீன், காப்பாற்றியதும் உங்கள படகுல படுக்க போட்டு முதலுதவி செய்யுற மாதிரி சீன், இதெல்லாம், நாங்க ஹெலிகாப்டர்ல இருந்து எடுப்போம், தென் படகுல துடுப்பு போடுற சீன், படகு மேலும் கீழும் ஆடும் சீன்ஸ் எல்லாம் அந்த லாஞ்சுல இருந்து எடுப்போம், அவ்வளவு தான்” என செல்லப்பா சொல்ல அனைவரும் ஹெலிகாப்டரில் பயணத்தை தொடர்ந்தனர்.
ஆனால் அது அடிக்கடி புயல் அடிக்கும் பசிபிக் பெருங்கடல் பகுதி, அங்கே திடீர் திடீரென புயல் வரும் என்பது தெரிந்தும் துனிச்சலாம சென்ற படக்குழுவினர் ஷூட்டிங்கை ஆரம்பித்தனர்,
சுமார் 25 பேர் உட்காரக்கூடிய அந்த ஹெலிகாப்டர் ஷூட்டிங்க் ஸ்பாட்டை நெருங்கியது, செல்லப்பா சொன்னது போல அங்கே தயாராக இரு லாஞ்ச்களும் ஒரு குட்டி படகும் இருக்க, அனைவரும் லாஞ்சில் கயிறு ஏணி மூலம் பத்திரமாக இறங்கினார்கள். லாஞ்சில் இருந்து ஒருவன் வந்தான், ஜோதிகாவின் உடல் கலரில் சில காற்றடைத்த பலூன் போன்ற பைகளை கொடுத்தான். ஜோதிகா அதை கையில் வாங்கினாள்.
“மேடம், இத உங்க ரெண்டு தொடையிலும் மாட்டிக்கோங்க, இத உங்க இடுப்புள கட்டிக்கோங்க, இதுக்கு மேல மறைச்சி சேலை கட்டிடுங்க, சேஃபா இருக்கும், தண்ணீல மூழ்க மாட்டீங்க” என சொல்ல
“இல்ல பா, இதெல்லாம் ஒன்னும் வேணாம், எனக்கு ஸ்விம்மிங்க் நல்லா தெறியும், கடல் அலைகள் இல்லாம அமைதியா தான இருக்கு, நான் இப்படியே மேனேஜ் பன்னிக்கிடுறேன் பா, டைரெக்டர் சார், கொஞ்சம் பின் மட்டும் கொடுங்க, நான் பிரா ஜாக்கெட் எதுவும் போடாம சேரி கட்டியிருக்குறது கொஞ்சம் சங்கடமா இருக்கு, நல்லா பின் குத்திக்கிடுறேன்”
“மேட்ம, உங்களுக்கு தெரியாதது இல்ல, இது அவார்டு வின்னிங்க் ஸ்டோரி, நீங்க பின் குத்துனா ஆர்டிஃபிசியலா தெரியும் மேடம், சோ கொஞ்சம் மேனேஜ் பன்னிக்கோங்க, உங்க சேரிய நல்லா இறுக்கி கட்டிக்கோங்க, மறைவா மார்புக்கு கீழ மட்டும் ஒரு பின் குத்திக்கோங்க, சரி நீங்க அந்த குட்டி படகுக்கு போங்க மேடம்” என டைரெக்டர் சொல்ல, ஜோதிகா அந்த குட்டி படகில் மெதுவாக இறக்கிவிடப்பட்டாள். படகும் கடல் அலையில் லேசாக ஆட ஜோதிகாவுக்கு பயம் வந்தது.
ராஜேந்திரன் அண்ணே, இப்போ நீங்க” என சொன்னதும் ராஜேந்திரம் தன் இஷ்ட தெய்வத்தை வேண்டிக்கொண்டு படகில் இறங்கினார். ராஜேந்திரனின் கால்கள் டைப் அடிக்க ஆரம்பித்தது, அதை கவனித்த ஜோதிகா சிரித்தாள். “என்ன தாயி அப்படி சிரிக்குற, என் கால் நடுங்குறத பார்த்தா, எனக்கு சின்னப்புள்ளைல இருந்து கடல்னா ரொம்ப பயம், ஆனா இந்த படுபாவிக இப்படி இரக்கிவிட்டுட்டானுங்க நீ தான் தாயி என்ன காப்பாற்றனும்” என சொல்லிக்கொண்டே படகில் உட்கார்ந்தான் மொட்டை ராஜேந்திரன்.
“சார்… ஓகே…. நான் ஹெலிகாப்டருக்கு போறேன், மேல இருந்து ஷூட் பன்னும் போது இந்த லாஞ்ச் நம்ம ஆங்கில்ல விழக்கூடாது, சோ இதுக நல்லா தள்ளிப்போயிடும், அதுக்கு கொஞ்சம் டைம் ஆகும், அது வரை நீங்க படகுல இருங்க, உங்ககிட்ட மைக் இருக்குல, நான் சொல்லும் போது ஜோதிகா கடல்ல குதிப்பாங்க, டோன்ட் ஒரி மேடம், உங்களுக்கு ஒரு பிராப்ளம்னா அடுத்த செகன்ட் ஹெலிகாப்டர் உங்கள நோக்கி வந்திடும், டோன்ட் ஒரி”
“ஓகே சார், எனக்கு இது ரொம்ப பிடிச்சிருக்கு, சரி இங்க கொஞ்சம் சிப்பிகள் இருக்கு, நான் நல்லா மூழ்கி சிப்பி எடுக்குறது போல சில காட்சிகள் வைக்கலாம்ல சார், கடலுக்குள்ள எடுக்குறது போல இந்த மரியான் படத்துல தனுஷ் எடுத்தது போல”
“ஹம்…. அதுவும் ஏற்பாடு பன்னலாம் மேடம், பட் அதுக்கு கடல்ல கொஞ்சம் அலை எல்லாம் இருக்கனும், நாளைக்கு எடுக்கலாம், இன்னைக்கு இது போதும்”
“சரி சார்….. நீங்க சொல்லவும் நான் கடல்ல குதிக்குறேன்”
ஜோதிகா இப்படி சொல்லும் போதே அருகே இருந்த இரு லாஞ்ச்களும் சென்றது, வானில் வட்டமிட்ட ஹெலிகாப்டரும் நகர்ந்தது, சுமார் 3 நிமிடம், ஹெலிகாப்டர் ஜோதிகாவின் தலைக்கு மேலே சுமார் 20 அடி உயரத்தில் பறக்க அதில் இருந்து வந்த காற்று படகை சுழல வைத்தது,
“என்னாமா படகு தானா சுற்றுது, பயமா இருக்கு” ராஜேந்திரம் புழம்ப, அதற்கும் ஹெலிகாப்டர் உயர பறந்தது, லாஞ்ச்கள் சுமார் 200 அடி தூரத்தில் பாதுகாப்புக்கு நிற்க, ஷூட்டிங்க் ஆரம்பமானது,
“மேடம், நீங்க தண்ணீல குதிச்சு, மேல எழும்புங்க, மொட்டை ராஜேந்திரன் அண்ணே, அந்த தார்ப்பாய்க்குள்ள மறஞ்சிக்கோங்க, என சொல்ல மொட்டை ராஜேந்திரம் படகில் இருந்த தார்ப்பாய்க்குள் சுருண்டு படுக்க படகும் மேல் நோக்கி எம்பி இறங்கியது, அது ஒரு பெரிய அலை, அதை கவனிக்காத ஜோதிகா கடலில் குதிக்க, காற்றின் வேகம் அதிகரித்தது. அப்போது மேலே வட்டமிட்ட ஹெலிகாப்டர் கேப்டன் ஏதோ சொல்ல டைரக்டர் செல்லப்பா பதறினார், அந்த கடல்பகுதியில் தூரத்தில் இருந்து வரிசையாக பெரும் பெரும் ஆலைகள் வர, தீடீரென நிலமை மாறியது, சுமார் ஐந்து நிமிடங்கள் கடலில் ஆனந்தமாய் குளித்த ஜோதிகா ஈரப்புடவையுன் படகில் ஏறினாள், படகு இங்கும் அங்கும் ஆடியது, இது எதுவுமே தெரியாத மொட்டை ராஜேந்திரன் தார்ப்பாய்க்குள் சுருண்டு படுத்திருக்க ஜோதிகா அவரை வெளியே வர சொல்ல ராஜேந்திரன் எட்டிப்பார்க்க அதற்குள் அலைகள் வரிசையாக வந்து அந்த படகை எதிர்திசையில் இழுத்துச்சென்றது.
“சார், அலை நல்லா வருது, நான் இன்னொருக்க கடலுக்குள்ள போகவா, மரியான் படத்துல மாதிரி ஒரு ஷூட் எடுக்கலாம் சார், டைவர்ச வர சொல்லுங்க சார்” என சொல்ல பதற்றத்துடன் பதில் சொன்ன டைரக்டர் செல்லப்பா,
“மேடம், அமைதியா படகுல இருங்க, லாஞ்ச் உங்கள நோக்கி வருது, தார்ப்பாய்க்கு பின்னால நங்கூரம் இருக்கும் அத கடலுக்குள்ள தூக்கிப்போடுங்க, அப்போ தான் அங்கேயே இருப்பீங்க, புயல் வருதாம் நாம கிழம்பனும்” என சொல்ல
“அடே மங்குனி டைரெக்டர் இத தான நான் கிழம்பும் போதே சொன்னேன், சரி சரி நான் நங்கூரத்த போடுறேன், வேகமா வர சொல்லு என்ற மொட்டை ராஜேந்திரன் தார்ப்பாய்க்கு கீழே இருந்த நகூரத்தை எடுத்தான், கடலில் தூக்கி எறிய ஆயுத்தமாக,
“அண்ணேன், அந்த நகூரம் செயின்ன போட்டுல இருக்கும் கொக்கில மாட்டிட்டு போடுங்க அப்போ தான் போட் நிற்கும், இல்ல நங்கூரம் மட்டும் தன்னிக்குள்ள மூழ்கிடும் என சொல்லி முடிப்பதற்குள் அதை அப்படியே கடலுக்குள் மொட்டை ராஜேந்திரன் தூக்கிப்போட அது தொபுக்கடினு கடலுக்குள் மூழ்கியது, அதை வெரித்துப்பார்த்த ராஜேந்திரன்,
“என்னப்பா இது நக்னூரம் கட்டாம தனியா இருக்கு, உள்ள போயிடுச்சு என வாக்கி டாக்கியில் சொல்ல”
“அத தான அண்னே நான் சொன்னேன், சரி அமைதியா இருங்க, லாஞ்ச் வருது” என சொல்லும் போதே திடும் திடும்னு இடு இடிக்க மழை பொழிய ஆரம்பித்தது, காலை 11:30 தான் மணி ஆனால் இருட்டி மாலை 6 மணி போல் ஆனது, தூரத்தில் இருந்த லாஞ்சில் விலக்குகள் போடப்பட ஜோதிகாவுக்கும் ராஜேந்திரனுக்கும் அந்த விலக்குகள் மட்டும் மங்களாக தெரிந்தது,
“மொட்டை ராஜேந்திரன் வாக்கி டாக்கியை கையில் எடுத்தான், “ஏம்பா, ஒன்னும் தெரியல, மழை வேற பெருசா பொழியுது, பயமா இருக்கு பா” என சொல்லும் போது ஒரு பெரிய அலை சுமார் 6 அடி உயரம், படகை தாக்க, படகு எம்பி குதிக்க, மொட்டை ராஜேந்திரன் கடலில் விழுந்தான், அத்துடன் வாக்கி டாக்கியும் கடலில் விழ, சுதாரித்த ஜோதிகா அருகே கிடந்த கயிற்றுடன் கட்டிய மிதவையை தூக்கி எரிய மொட்டை ராஜேந்திரன் அதை பிடித்தான். அலைகள் அவனை அலாக்கழிக்க ஜோதிகா கயிற்றை இழுக்க போராடி படகி,ல் ஏறினான்.. சுமார் 10 நிமிட போராட்டம், பெரு மூச்சு விட்ட மொட்டை ராஜேந்திரன் படகில் படுத்தான்.
“அண்னா, பயப்படாதீங்க, இன்னும் சில நிமிஷத்தில லாஞ்ச் நம்ம பக்கத்துல வந்திடும்” என ஜோதிகா சொல்ல…
“ஆமாம் தாயி, எனக்கு நெஞ்சு வலியே வந்திருச்சு தாயி, கிட்டத்துல வந்திருச்சானு பாரு” என மொட்டை ராஜேந்திரன் சொல்ல ஜோதிகா நிமிர்ந்து பார்த்து அதிர்ந்தாள்.
“ஆ….. அண்ணே…….ஆ….” ஜோதிகா அலற, மெதுவாக மொட்டை ராஜேந்திரன் தலையை தூக்கி பார்க்க, சுற்றி முற்றி இருட்டாக இருக்க, லேசாக வானம் தெரிய கொஞ்சம் கூட விலக்கொளியோ வேறு ஏதோ தெரியவில்லை… மழை பலமாக பொழிய, காற்றும் பலமாக வீச, அலைகளும் சுமார் ஆறு முதல் பத்து அடிகள் வரை எழும்பி வர, படகு சர்ரென ஒரு திசையில் நகர்ந்தது..
“மொட்டை ராஜேந்திரனின் கைகள் நடுங்கியது, “அய்யோ…. அவ்வளவு தானா….. செத்தோமா…” என சொல்லி கத்த…
“அண்னா…. பயப்படாதீங்க, நாம ரெண்டு பேரு இருக்கோம், எப்படியும் ஹெலிகாப்டர் நம்மை தேடும், நாம வி.ஐ.பி வேற சோ மழை நிற்கவும் நம்மை காப்பாற்றிடுவாங்க, இப்போதைக்கு நாம இந்த படகு கவிழாம பார்த்துகிட்டா போதும், வாங்க அண்னே, அந்த துடுப்ப எடுங்க, லைட்டா நீரோட்டத்துக்கு ஏதுவா போடுங்க அண்ணே” என சொல்லி ஜோதிகா துடுப்பை எடுக்க, அப்போது ஜாக்கெட் மற்றும் பிரா போடாமல் அவள் கட்டியிருந்த சேலை முழுமையாக நனைந்து அவளது பெரிய வழு வழுப்பான முலைகளும் ஷேவ் செய்யப்படாத கம்மங்கூடும் தெரிய மொட்டை ராஜேந்திரனின் பூல் விரைத்தது.
“ஆஹா….. நாம செத்தா கூட கவலை இல்ல டா சாமி, இப்படி ஒரு அருமையான அழகி கூட தான் சேர்ந்து சாவோம், சாகுற மாதிரி சிச்சுவேசன் வந்துச்சுனா கூச்சப்படாம ஜோதிகா வாயோட வாய் சேர்த்து நச்சுனு ஒரு இச்சு கொடுக்க வேண்டியது தான் என முடிவு செய்த மொட்டை ராஜேந்திரன் துடுப்பை எடுத்தான். இருவரும் துடுப்பை போட்டனர்…. மழை நின்ற பாடில்லை, மழை தொடர்ந்து பொழிந்துகொண்டிருக்க, இருவரும் களைத்தனர்,
சுமார் 2 மணி நேரம் கழித்து காற்று படுவேகமாக அடிக்க இனிமேல் சாவை தவிர வேறு வழி இல்லை என நினைத்த மொட்டை ராஜேந்திரன் படகில் படுத்தான். ஜோதிகாவும் டையர்டாக அவன் அருகே படுக்க படுக்க காற்று வீசும் திசையில் படகு அடித்து செல்லப்பட்டது…

Arumaiyana kathai aanal indkathai incomplete  bro full stoy poota nallla orukkum illana yedhula srtop aagi orukko adhula irundhu  concontinue pannuingaa pls

[0123456]

மொட்டை ராஜேந்திரன் படகில் இருப்பதை மறந்து உறங்கினான், துடுப்பு போட்டு போட்டு டையர்டானாள் ஜோதிகா, இப்போது காற்றின் வேகம் சீராகவும் அலைகளின் தாக்கமும் சற்று குறைந்திருந்தாலும் மழை நல்லா பொழிந்தது, மொட்டை ராஜேந்திரன் படகில் இருந்த தார்ப்பாய்க்குள் சுருண்டு படுத்திருக்க, உடல் முழுதும் மைழியில் நனைந்து சூகை பிடித்தது போல இருக்க வேறு வழியின்றி ஜோதிகாவும் தார்ப்பாய்க்குள் படுக்க முடிவு செய்தாள். மெதுவாக தார்ப்பாயை தூக்கினாள்,
“கொர்ர்ர்…கொர்ர்ரென…” குரட்டை சத்தட்டுடன் மொட்டை ராஜேந்திரன் தூங்க, அவன் கால்லை தொட்டாள் ஜோதிகா. அந்த கடுங்குளிரில் அவன் காலில் இருந்த சூடு ஜோதிகாவுக்கு இதமான ஸ்பரிசத்தை கொடுக்க, மீண்டும் மெதுவாக அவன் கால்லை தொட்டு உசுப்பினாள்,
“அண்ணே…. அண்ணே…..”
சட்டென எழுந்த மொட்டை ராஜேந்திரன் எழுந்தான், தார்ப்பாயை விழக்கி தலையை வெளியே தூக்கினான், மழை சோவென ஊற்ற, படகில் பாதி அளவிற்கு நீர் தேங்கியிருக்க, அதை கவனித்த ராஜேந்திரன்,
“என்ன தாயி நான் தான் பயத்துலயும் டையர்டுலயும் அசந்து தூங்கிட்டேன், நீயாவது உசுப்பி விடக்கூடாது, இங்க பாரு படகுல பாதி அளவுக்கு நீர், இத வெளியே ஊற்றனுமா” என அவன் சொல்லிக்கொண்டே அவன் தலைக்கு மேலே இருந்த சிறிய பக்கெட்டை எடுத்து தண்ணீரை எடுத்து கடலில் ஊற்ற ஆரம்பித்தான். ஜோதிகாவும் தன் பங்குக்கு கைகளால் நீரை வெளியே அள்ளி வீசினாள். சுமார் 10 நிமிடம் இருவரும் சோர்ந்து படகில் உட்கார, மழை வெளுத்து வாங்க, காற்றின் திசையில் படகு வேகமாக சென்றது.
“அண்ணே ரொம்ப பயமா இருக்கு அண்ணே….. நீங்க தான் என்ன காப்பாற்றனும்”
“அடப்போமா…. என்னயேவே காப்பாற்றா ஒருத்தன் வேனும், இதுல நான் எங்குட்டு உன்னய காப்பாற்ற, இப்படியே படக கவிழாம பார்த்துக்கனும், மழை நீர் நிரைந்தா எடுத்து கீழ ஊற்றனும், மழை விடவும் கண்டிப்பா நம்மை தேடி வருவாங்க, ஆனா தேடிக்கண்டுபிடிக்க எவ்வளவு நேரம் ஆகுமோ, இல்ல நாள்கள் ஆகுமோ, அந்த கடவுளுக்கு தான் வெளிச்சம்”
“அண்ணே, நாளைக்கு காலைல வரை நாம சேஃபா இருந்துட்டா காலைல நம்மள கூட்டிட்டு போயிடுவாங்க, இங்க தான் ஹெலிகாப்டரும், லாஞ்சும் இருக்கும், நாம வந்த தீவும் பக்கத்துல தான் இருக்கும்..”
“அடப்போமா….. நீ வேற விவரம் தெரியாம இருக்க, இந்த படகு எவ்வளவு ஸ்பீடா கடல் நீரோத்தத்துல அரிச்சுகிட்டு போகுதுனு தெரியுமா, இங்க பாரு” என்ற ராஜேந்திரன் அந்த கயிறு கட்டிய பிலாஸ்டிக் பக்கெட்டை கடலில் போட்டான், சில வினாடிகளில் அந்த பக்கெட் படகின் பின் பக்கமாக வேகமாக சென்றது, அதை ஜோதிகா பார்த்தாள்.
பக்கெட்டை இழுத்தான் ராஜேந்திரன், “பார்த்தியா, எவ்வளவு வேகமா நாம போய்கிட்டு இருக்கோம்னு, காற்று அடிக்கும் திசைல போவோம், ஏதாச்சும் தீவு ஓரமா கரை ஒதுங்குனா நல்லா இருக்கும், இல்ல கடல்லயே சாப்பாடு, தண்ணீ இல்லாம சாக வேண்டியது, தான்…”
“அண்ணே, நெகடிவ்வா பேசாதீங்க….. நாம கண்டிப்பா உயிர் பிழைப்போம், சரி அந்த பாக்ஸ்ல வாட்டர் பாட்டில் எல்லாம் இருக்குனு டைரெக்டர் சொன்னாரு, அதுல என்ன இருக்குனு பார்ப்போம் அண்ணே”
“ஆமாம்… டைரெல்டர், பெரிய டைரெக்டர்…. கூதி மவன், நான் கிழம்பும் போதே சொன்னேன், கடல் அமைதியா இருக்குடா, புயல் வரும் டானு, எடுவட்ட பையன் இப்படி பன்னிட்டானே, அந்த நாய் மட்டும் என் கைல கிடைச்சா…..” என மொட்டை ராஜேநதிரன் சொல்லும் போதே அந்த பாக்சில் என்ன இருக்கு என பார்க்க ஜோதிகா எழுந்து படகில் நடக்க, படகு அலையில் சிக்கி மேலே எழும்பி இறங்க, தொபுக்குடினு ராஜேந்திரன் மீது விழுந்தாள் ஜோதிகா. பிரா ஜாக்கெட் போடாத அவள் முலைகளும், ஈர சேலயும் ராஜேந்திரன் காம நரம்புகை உசுப்பேற்றியது.
“அய்யோ…… அம்மா… நீ வேற யா….. கிழம்பும் போதே ஜாக்கெட் உள் பாடி எல்லாம் போடுனு சொன்னேன், இப்ப பாரு, “ என புலம்ப ஜோதிகா வெக்கப்பட்டபடி மெதுவாக எழுந்து ராஜேந்திரன் அருகே உட்கார்ந்தாள். அந்த பாக்சை மெதுவாக எடுக்க பார்த்தாள்.
“தாயி, அலை ஜாஸ்தியா இருக்கு, இப்போ அத எடுக்குறோம்னு கடலுக்குள்ள போயிருச்சுனா நம்ம சாவு கன்ஃபார்ம், அதுனால அமைதியா இருமா, இன்னும் கொஞ்ச நேரத்துல நார்மலா ஆகிதும், அப்புறம் பார்க்கலாம், மழையும் கொஞ்சம் கொஞ்சமா குறைஞ்சுகிட்டே வருதுமா” என சொன்னான். ஜோதிகாவும் சிரித்துக்கொண்டே அவன் அருகே உட்கார்ந்தாள்.
“ஆசையே அலை போலே, நாமெல்லாம் அதன் மேலே” என்ற பாடலை மொட்டை ராஜேந்திரன் பாட, ஜோதிகா சிரித்தாள்.
“நான் பயத்துல கத்துனா நீ சிரிக்குறியா…… எல்லாம் என் நேரம்” என மொட்டை ராஜேந்திரன் சொல்ல மழை கொஞ்சம் கொஞ்சமாக குறைந்தது.. படகில் இருந்த நீரை முற்றிலுமாக கீழே எடுத்து ஊற்ரினான், மழை சுத்தமாக நின்றது, ஆனால் காற்ரின் வேகம் அதிகமானது, அலைகளும் உயரமாக வந்து படகை தாக்கியது…
“இது என்ன டா கொடுமையா இருக்கு, மழை நின்னுருச்சுனா பிரச்சனை தீர்ந்திடும்னு பார்த்தா இப்போ காற்று இப்படி அடிக்குது… அய்யோ….. குளிர் தாங்க முடியலையே…. உடம்பெல்லாம் நடுங்குதே…. அய்யோ…… என்று சொன்னபடி மொட்டை ராஜேந்திரன் ஜோதிகா அருகே வந்தான். அவன் அருகே வர வர ஜோதிகாவின் காம நரம்புகள் சிலிர்த்தது, அவளும் அவனை அருகே வர அனுமதித்தாள், மொட்டை ராஜேந்திரன் அவளை ஒட்டி உட்கார்ந்தான்.
“ஆமாம் அண்ணே….. ரொம்ப குளிருது, நீங்கனாலும் ஷர்ட், பனியன், பேன்ட் எல்லாம் போட்டிருக்கீங்க ஆனா நான் வெறும் சேரி மட்டும் ரொம்ப குளிருது அண்னே…”
“அட சும்மா இருமா, நான் டிஸ்கவரி சேனல்ல பார்த்திருக்கேன், டிரஸ் ஈரமா இருந்தா தான் ரொம்ப குளிருமா, குளிர் அதிகமா ஆச்சுனா ஹைப்பர்தெர்மியா வந்து ஜன்னி வந்து செத்துருவோமா, டிரஸ் ஈரமா இருக்கும் போது அத கழட்டி போட்டுட்டு இருந்தா குளிராதாம்….”
“அடப்போங்க அண்னே…. இருங்க அந்த பாக்ஸ்ல என்ன இருக்குனு பார்க்கலாம்” என்ற ஜோதிகா பாக்சை திறந்தாள், அதற்குள் குளிர் தாங்க முடியாத மொட்டை ராஜேந்திரன் தன் சட்டை மற்ரும் பேன்ட்டை கழற்றினான், இதை சற்றும் எதிர்பார்க்காத ஜோதிகா முகத்தை திருப்பிக்கொண்டாள், ஒரு டேன்டக்ஸ் ஜட்டியுடன் படகில் உட்கார்ந்த மொட்டை ராஜேந்திரன், வேகமா எடு தாயி” என்றான்.
அந்த பாக்சை எடுத்தாள் ஜோதிகா, அண்ணே, இங்க வந்து பாருங்க” என அழைத்தாள் ராஜேந்திரன் மெதுவாக தவழ்ந்தபடி அவள் அருகே சென்றான், அவனது வெத்து உடம்பு ஜோதிகா மீது உரச உடம்பு சூடு ஜோதிகாவை தாக்கியது, அந்த கடுங்குளிரில் ராஜேந்திரனின் உடல் சூடு ஜோதிகாவுக்கு தேவைப்பட அவளும் அவனை ஒட்டி நிற்க, ராஜேந்திரனின் பூல் விரைக்க ஆரம்பித்தது, அது அவனது டேன்டக்ஸ் ஜட்டியை மெதுவாக முட்ட ஆரம்பிக்க, அவன் அந்த பாக்சை பார்த்தான்.
“மெதுவாக அதனுள் இருந்ததை ஒவ்வொன்றாக வெளியே எடுத்தான், L ஷேப் பெரிய சைஸ் ஆணிகள் 8 இருந்தது, ஒரு பெரிய வெல்வெட் போன்ற நீர் உள் புகாத துணியும், ஒரு சுத்தியளும், ஒரு பெரிய சைஸ் கத்தியும், ஒரு லைட்டரும், ஒரு பாட்டிலில் ஆயிலும் இருந்தது, கூடவே சில தூண்டில் கொக்கிகளும், நரம்புகளும் இருக்க, “மீண் புடிக்குறவங்க வச்சிருக்காங்க, தங்க டென்ட், மீண் புடிக்க தூண்டில், லைட்டர் எல்லாம் இருக்கு மா, ஆனா நாம திங்க ஒன்னும் இல்ல, குடிக்கவும் ஒன்னும் இல்ல….” என்ற ராஜேந்திரன் மெதுவாக பாக்சை மூடிவிட்டு படகில் படுத்தான், தார்ப்பாய்க்குள் சென்றான். அவனை தொடர்ந்து ஜோதிகாவும் தார்ப்பாய்க்குள் வந்தாள். அவளது ஈரப்புடவை ராஜேந்திரன் மீது பட அது பயங்கரமாக குளிர்ந்தது.
ராஜேந்திரன் தார்ப்பாயை விலக்கினான், அருகே கிடந்த தன் சட்டை மற்றும் பேன்ட், பனியனை அந்த படகின் நுனியில் பாயப்போட்டான், ஒரு சிறிய கயிற்றால் கட்டினான், பின், “இங்க பாருமா, உன் புடவை ரொம்ப ஈரமா இருக்கு, ஆனா காற்று நல்லா அடிக்குது, ஒரு பத்து நிமிஷம் படகுல உட்கார்ந்து சேலைய லூசா பிடிச்சா காஞ்சிடும் மா… நைட் நல்லா தூங்கிடலாம்” என்றான். சரி என்ற ஜோதிகா படகின் நுனியில் உட்கார்ந்து சேலையை தூக்கி பிடித்தாள். காற்றின் வேகம் பலமாக இருந்தது, ஆனால் அலைகள் சாந்தமானது. ராஜேந்திரன் தார்ப்பாய்க்குள் சென்று தூங்கினான், அவன் கொறட்டை சத்தம் கேட்க, படகும் ஆடாமல் அசையாமல் செல்ல, ஜோதிகா மெதுவாக தன் சேலையை லூசாக்கி கழற்றி காய வைத்தாள். சுமார் இருபது நிமிடங்கள் அவள் புடவை முற்றிலுமாக காய்ந்துவிட மெதுவாக தார்ப்பாய்க்குள் வந்தாள். மொட்டை ராஜேந்திரன் நன்கு தூங்க அவளும் தூங்கினான். காற்றின் திசையில் படகு சென்றது…. வெகு நேரம் துடுப்பு போட்ட களைப்பு, பயம் ஆகியவற்றாள் நன்றாக தூங்கினார்கள். காலை விடிந்தது, ஜோதிகா நல்லா தூங்க மொட்டை ராஜேந்திரன் கண்விழித்தான், மெதுவாக தார்ப்பாயை விழக்க சூரியன் கண்களை கூசியது, வானம் நீல நிறத்தில் தெளிவாக இருக்க மெதுவாக தார்ப்பாயை விலக்கினான், சூரிய ஒளி ஜோ கண்களில் பட அவளும் சோம்பல் முறித்து எழுந்தாள். அவளது வலது முலையில் பாதியும், இடுப்பும் தொப்புளும் அப்பட்டமாக தெரிய, அதை உற்று பார்த்தான் ராஜேந்திரன் அவன் பூல் மீண்டும் விரைக்க, அதை கவனித்த ஜோதிகா தன் சேலையை அட்ஜஸ்ட் செய்தாள்,
“அண்ணே, நீங்க சொன்னது சரி தான், நான் உங்க பேச்ச கேட்டு ஜாக்கெட், பிரா எல்லாம் போட்டுட்டு வந்திருக்கனும் அண்ணே” என்றாள்
“இல்ல தாயி,. இது தான் நல்லா இருக்கு…” என்று தன் நாக்கால் தன் உதத்தை லேசாக நக்கியபடி ராஜேந்திரன் சொல்ல, அவனை செல்ல கோபத்துடன் பார்த்த ஜோதிகா, “என்னது” என்றாள்.
“இல்ல தாயி, ஜாக்கெட், பிரா எல்லாம் போட்டிருந்தா அதுவும் நனைந்திருக்கும் அப்புறம் காய வைக்குறது கஷ்டம், என்னை போல எல்லாத்தையும் கழட்டிட்டுத்தான் காய வைக்கனும், ஆனா இந்த நடுக்கடலுல இந்த குட்டி படகுல அது முடியாது, சோ …. என இழுக்க….
“அண்ணே…. ரொம்ப தான் அக்கறை உங்களுக்கு, முதல உங்க பேன்ட்ட போடுங்க அண்ணே” என ஜோ சொல்ல, தன் மொட்டை தலையை தடவியபடி தார்ப்பாயை விட்டு வெளியே வந்த ராஜேந்திரன் முதல் நாள் இரவு படகின் நுனியில் தன் சட்டை மற்றும் பேன்ட்டை காயப்போட்ட இடத்தை பார்த்தான் அங்கு இல்லை, வேகமாக எழுந்து,
“தாயி, என் பேன்ட் சட்டைய பார்த்தியா மா…. காணல” என்றவன் படகில் நின்றபடி அங்கும் இங்கும் நடந்து தார்ப்பாயை தூக்கிப்பார்த்தான். கடல் அலைகள் இல்லாமல் அமைதியாக இருக்க படகு அசையாமல் இருந்தது, அவன் படகில் அங்கும் இங்கும் நடந்து தேட, சிரித்துக்கொண்டே ஜோ தார்ப்பாயை விட்டு வெளியே வந்தாள்.
“நேற்றே நான் நினைத்தேன் அண்ணே, காற்று நல்லா அடிக்குது, இந்த மனுஷன் டிரச கழட்டி காயப்போடுறான், காற்று தூக்கிட்டு போகப்போகுதுனு….” என சொல்லி சிரிக்க,
“அய்யோ….. டிரசு போச்சா…….” என சொல்லிக்கொண்டே பின்னோக்கி நகர்ந்தான் ராஜேந்திரன், அப்போது கால் இடறி மீண்டும் கடலில் விழுந்தான் ராஜேந்திரன், இப்போது நீரோட்டம் சுமாராக இருக்க, விழுந்தவன், காப்பாற்ருங்கள் காப்பாற்ருங்கள் என பதறிக்கத்தியபடி வேகமாக நீந்தி படகை பிடித்தான், அதற்குள் பதறி எழுந்த ஜோதிகா கயிற்றுடன் கட்டப்பட்ட மிதவையை எடுத்தாள், ஆனால் அதற்குள் படகில் ஏறினான் ராஜேந்திரன்… மௌனமாக உட்கார்ந்தான்.
“அண்ணே…. உங்களுக்கு ஸ்விம்மிங்க் தெரியுமா அண்ணே” என்றாள் ஜோதிகா…
“அதுலாம் தெரியும் தாயி”
“பின்ன எதுக்கு அண்னே கத்துறீங்க… வாங்க ஜாலியா கடலில் குளிக்கலாம்”
“நீ வேற சும்மா இருமா, என் பேன்ட் சட்டையும் கானாம போயிடுச்சு, நேரமே சரி இல்ல…. அடே மங்குனி டைரெக்டர், நீ மட்டும் என் கைல கிடைச்ச….” என மொட்டை ராஜேந்திரன் சொல்ல கடலில் குதிக்க படகில் எழுந்து நின்றாள் ஜோ, அப்போது அவள் முகம் சந்தோஷத்தில் விரிந்தது, இதழ்கள் புன்னகையை பூத்தது, சட்டென ராஜேந்திரன் மண்டையில் செல்லமாக அடித்தாள்,
“ஆ….. என்னாமா அடிக்குற”
“அய்யொ அண்ணே….. அங்க பாருங்க ஒரு ஊர் தெரியுது” என்றாள். மெதுவாக எழுந்த ராஜேந்திர்ன் பயத்தில் ஜோதிகாவின் கையை பிடித்து பார்த்தான்… வெகு தொலைவில் ஒரு நிலப்பரப்பு தெரிந்தது, ஆனால் அதை சுற்ரியும் நீர் இருப்பது போல தெரிந்தது..
“அது ஊரா இருக்குமோ இல்ல ஆள் இல்லா தீவா இருக்குமோ, ஆனா நாம இப்போ அங்க போகனும், அங்க ஆட்கள் இருந்தா நாம தப்பிச்சோம், இல்ல டிஸ்கவரி சேனல்ல நம்ம பியர் க்ரில்ஸ் சொல்லிக்கொடுத்த மாதிரி செஞ்சி தப்பிக்கிறோம்” என்றான்
“சரி நீங்க வேகமா துடுப்ப போடுங்க, நான் அந்த பாக்ச நல்லா செக் பன்னுறேன்” என்று சொன்ன ஜோ அந்த பாக்சை திறந்து ஒவ்வொன்ராக வெளியே எடுத்தாள்.
“யோவ் மங்குனி ராஜேந்திரா நைட் நல்லா பார்க்கலையா, இங்க பாருயா, டார்ச் லைட், பிரட் பாக்கெட், வாட்டர் பாட்டில் எல்லாம் இந்த துணில சுற்ரியிருக்க” என்றாள்.
“என் துணிமனியே போச்சு, அந்த துணில என்ன இருந்தா என்ன, அந்த துனிய கொடுமா நான் கைலி மாடிரி கட்டிக்கிடுறேன்”
“யோவ் அண்னா, இது டென்ட் டென்ட் அடிக்கும் துனி இல்லயா, பாய்மரம் கட்டும் துணி, அதுங்க ஆணி இல்ல யா, இந்த படகுல ஜாய்ன்ட் பன்ன யூஸ் ஆகுறது, அந்தா அந்த ஆனிகள வைக்க ஒட்டை இருக்கு பாரு”
“எதுவா இருந்தா என்ன, நீ ஜாக்கெட் பிரா, பாவாடை போடாம கிங்கினி மங்குனினு இருக்க, நான் ஜட்டியோடு இருக்கேன் முதல அந்த துனிய தாமா, ரொம்ப கூச்சமா இருக்கு” என்ற மொட்டை ராஜேந்திரன் அந்த வெள்ளை நிற துணியை எடுத்தான்.
“அண்ணே, அத வைங்க அண்னே, இதுல என்ன இருக்கு, அது ஈரம் ஆகாம இருக்கு, கரக்கு போய் அங்க ஆள் நடமாட்டேமே இல்லாத தீவுனா நாம டென்ட் அடிக்கனும், அதுக்கு இது யூஸ் ஆகும், அட இங்க பாருங்க இங்க ஒரு வாக்கி டாக்கி என்றாள் ஜோதிகா

[Steverogers1213324211]

Nice starting

[kramuram]

Waiting for next update

[0123456]

[0123456]

[kramuram]

Pls next continue panninga bro

[0123456]

ஆஹா… நான் தொலைச்ச அதே போனு, அத கொடுமா அந்த மங்குனி டைரெக்டருக்கு முதல கால் பன்னுவோம்..”
“அண்ணே… விளையாடாடீங்க… இது போன் எல்லாம் இல்ல, ஜஸ்ட் வாக்கி டாக்கி, இங்க பக்கத்துல இது போல இருக்கும் இன்னொரு வாக்கி டாக்கி கூட பேசிக்கலாம், இது மீனவர்கள் யூஸ் பன்னுறது, மே பீ 10 இல்ல 15 கடல் மைல்லுக்குள்ள யூஸ் பன்னிக்கலாம் அண்ணே… சரி வாங்க, இப்போ தான் விடிஞ்சிருக்கு, இன்னும் கொஞ்சம் நேரத்துல வெயில் மண்டைய பொழக்கும், அதுக்குள்ள நாம அந்த தீவுக்கு போயிடலாம், நாம ரெண்டு பேரும் சேர்ந்து துடுப்பு போடலாம் அண்னே… நான் முன்னாடி உட்காருரேன், நீங்க பின்னாடி உட்காருங்க அண்ணே… கரெக்ட்டா போட்ட திருப்புங்க அண்ணே…”
“அம்மணி எனக்கு போட்ட திருப்ப எல்லாம் தெரியாதுமா…. நீயே திருப்பு..”
“ஐயோ அண்ணே.. துடுப்ப புடிச்சு படகு திருப்பனும்னா அதுக்கு ஹேன்ட் பவர் வேனும் அண்ணே, கடல் நீரோட்டத்துல என்னால அத பன்ன முடியாது அண்ணே… நீங்க திருப்புங்க அண்ணே…. நான் முன்னால லைட்டா துடுப்ப போடுறேன், என்னால முடிஞ்ச அளவுக்கு, நீங்க தான் நல்லா பவரா போட்ட தள்ளனும்…”
“அய்யோ ராமா, எனக்கு சைக்கிளே சரியா ஓட்ட தெரியாதே, இதுல படக எப்படி.. ஏம்மா ஜோதிகா என்னா கொடுமை மா இது…”
“அண்ணே… ஜோக் அடிக்காடீங்க, துடுப்ப ரைட் சைடு கடலுக்குல சைடா விட்டா போட் லெஃப்ட் சைடு திரும்பும், அதே லெஃப்ட் சைடு விட்டா ரைட் சைடு திரும்பு, அந்த தீவுல பீச் பெருசா இருந்தா நோ பிராப்ளம், வாங்க போகலாம்” என சொன்ன ஜோதிகா முன்னால் உட்கார்ந்து துடுப்பு போட, பின்னால் உட்கார்ந்த ராஜேந்திரன் துடுப்பை கடலில் விட்டு துளாவ ஆரம்பித்தான்…
“அண்ணே…. நான் லெஃப்ட் சைடு துடுப்பு போட்டா நீங்க ரைட் சைடு போடுங்க அண்ணே” என்ற ஜோதிகா துடுப்பை போட அவள் பின்னழகு மொட்டை ராஜேந்திரனுன் பூலை உசுப்பேற்றியது…அவன் ஜோதிகாவின் பின்னழகை பார்த்தான், ஜாக்கெட் மற்றும் பிரா போடாமல் சேலை மட்டும் உடுத்தியிருக்க அதுவும் பாதி முதுகுக்கு விலகி அவள் துடுப்பு போடப்போட அவள் பின் சதைப்பற்று அங்கும் இங்கும் ஆட, அது மேலும் அவன் பூலை தூண்டியது, போதாக்குறைக்கு அவள் முதுகில் வியர்வை துளிகள் லீக் ஆக ஆரம்பித்தது.. அதுவும் ஜோதிகாவை செக்ஸ் பொம்மையாக காட்டியது…
“ஆம்பளைக்கும் பொம்பளைக்கும் அவசரம், அத காதலுனு சொல்லுறாங்க அனைவரும்” என பாட்டுப்பாட, “அண்ணே, என்ன சைட் அடிக்காம துடுப்ப போடுங்க, வெயில் வந்திருச்சுனா துடுப்பு போடுறது ரொம்ப கஷ்டம், தாகமா வேற இருக்கு, சீக்கிரமா…”
“ஏம்மா…. நான் எங்கமா சைட் அடிக்குறேன், ரோட்டுல ஒரு அழகான பொண்ணு நல்லா சேலை கட்டி, இல்ல சுடிதார் போட்டு போனா சைட் அடிக்கலாம், ஆனா கண்ணுக்கு முன்னாடி ஒரு அழகான தங்கச்சிலை, இப்படி ஒன்னும் போடாம ஒரு காட்டன் புடவைய மட்டும் சுட்டிகிட்டு உட்கார்ந்தா சைட் அடிக்க தோனுமா…. போமா…. நல்ல வேற நான் ஒரு கிழவனா போன நான அடக்கிகிட்டு இருக்கேன், இதுவே ஒரு வாலிப பையனா இருந்தா இந்நேரம் உன்ன ரேப் பன்னிருப்பானுங்க…”
“ச்சீய்…. புத்தி போகுது பாருங்க…. பேசாம துடுப்ப போடுங்க அண்ணே….”
“அடப்போமா…… உன் முதுக பார்த்துகிட்டு துடுப்ப போடவே முடியல, கை பிசியாவே இருக்கு, கண்ட இடத்துல கை ஆட்டம் போடுது…. பேசாம நீ பின்னாடி வாமா…. நான் முன்னாடி உட்காருறேன்” என சொல்லிவிட்டு மொட்டை ராஜேந்திரன் மெதுவாக நக்களித்து நகர்ந்து ஜோதிகா அருகே வந்தான்…
“அண்ணா….. என்ன அண்னா…. டைம் ஆகுது அண்னா…. ஆல்ரெடி தண்ணி தாகத்துல நாக்கு வரண்டு கிடக்கு அண்னே….”
“அதான் அந்த பாக்ஸ்ல ஒரு வாட்டர் பாட்டில் இருக்குல தாயி அத குடிக்கலாம்ல…”
“இல்ல அண்னே…. இன்னும் எத்தனை நாட்கள் நாம இங்க இருக்க போறோம்னு தெரியல, அதுனால தண்ணிய லிமிட்டா தான் யூஸ் பன்னனும், சோ முதல அந்த தீவுல தண்ணி கிடைக்குதானு தெரிஞ்சுகிட்டு குடிக்கலாம், அதுவரை தாகத்த பொருத்துக்கலாம் அண்னே” என்ர ஜோதிகா பின்னால் வந்தாள். முன்னால் வந்த ராஜேந்திரன் வேகமாக துடுப்பை போட்டான்.
ராஜேந்திரன் கிழவன் என்றாளும் அவன் உடலை பார்க்க ஜிம்மில் ஒர்க் அவுட் செய்த வாலிபன் போல இருந்தது, கரு கருவென வாழைத்தாரை உறித்து வைத்தது போன்ற அழகிய பின்னழகு, அதில் கட்டுமஸ்தான மசில்ஸ் அடுக்கடுக்காக இருக்க, அவன் துடுப்பை போடும் போடு அந்த மசில்ஸ் மேலும் கீழும் ஆட, அது ஜோதிகாவை உசுப்பேற்றியது, ஜோதிகாவுக்கு அவள் கனவன் சூரியா ஞாபகம் வந்தது…
“ச்சே… நம்ம புருசன் அழகன் தான், ஆனா அவன் நம்மை ஓக்கவே மாட்டேங்குறான், ஒவ்வொரு படத்துலயும் அவனுக்கு இளமையா புதுப்புது ஹீரோயின் கிடைக்குறாளுக, கீர்த்தி சுரேஷ், சமந்தா, அவ இவனு… அவளுகள நல்லா ஓக்குறான், நம்மை கண்டுக்கவே மாட்டேங்குறான், அவன் உடம்பும் இப்படிதான மஸ்குலரா இருக்கும்… கூதில அதிகமா அரிப்பு இருக்குதுனு தான் நாம திரும்ப நடிக்கவே வந்தோம், வந்து நல்லா இளம் டைரெக்டர்சோட படுக்கலாம்னு பார்த்து அவனுங்க உடம்பு தொபக்கு தொபக்கு சொம்பையா இருக்கு, நம்ம புருசன் உடம்பு மாதிரி சிக்குனு எவனுக்கும் இல்ல, ஆனா இந்த மனுஷனுக்கு வயசானாலும் உடம்ப நல்லா வச்சிருக்கானே…” என மனதில் யோசித்த ஜோதிகா..
“அண்னே…. உங்க வயசு என்ன அண்ணே…”
“என்னோட வயசு 60 தாயி, 1957ஆம் வருடம் பிறந்தேன், உன்னோட வயசு என்ன தாயி…”
“எனக்கு நாற்பது ஆகுது அண்ணே… நான் 1977ல பிறந்தேன்…”
“ஓஹோ…. ஆனா உன்ன பார்க்க நல்லா 25 வயசான ரெண்டு குழந்தை பெற்ற குடும்ப குத்துவ்விலக்கு மாதிரி தெரியுது… நல்லா இளமையா இருக்கியே மா…”
“அண்ணே… ரொம்ப வலியாதீங்க…. நான் ஒன்னும் அப்படி எல்லாம் இல்ல…”
“இல்ல ஜோதிகா, 40 வயசு பொம்பளைங்க மூஞ்சுல தோல் சுருங்கி, தொந்தியும் தொப்பையுமா, இன்னும் ஓபனா சொல்லனும்னா அத எப்படி சொல்லுவீங்க…. அதான்….. அந்த…. பூப்சுக எல்லாம் தொங்கிப்போய் கிடக்கும்…. ஆனா நீங்க இளமையா கிச்சுனு இருக்கீங்க…”
பூப்சு என மொட்டை ராஜேந்திரன் தன் முலைகளை தான் சொல்லுகிறான் என புரிந்தவுடன் அவள் கூதியில் ஆனந்த அரிப்பு ஆரம்பமானது, அவள் கூதியில் அந்த நொடியே தூமியம் ஊர ஆரம்பித்தது, இருந்தும் வெக்கத்தை அடக்கிய ஜோதிகா,
“ச்சீ… போங்க அண்ணே…. அதுலாம் கரெக்ட்டா உடற்பயிற்சி பன்னுனா எந்த வயசுலயும் நல்லா தான் இருக்கும்…. ஆமாம் அண்ணே… நீங்க உடம்ப நல்லா வச்சிருக்கீங்களே… ஜிம்முக்கு போவீங்களா அண்னே….”
“நல்லா கேட்ட போமா…. ஜிம்முக்கு போவீங்களாவா? நம்ம பொழப்பே அது தான் மா…. நான் ஒரு ஸ்டன்ட் பார்ட்டி மா, 300 படத்துக்கு மேல ஸ்டன்ட் பன்னியிருக்கேன், முக்கா வாசி மலையாளம் தான், இப்போ வயசாகிருச்சு, அதான் ஸ்டன்ட்ட விட்டுட்டு நடிக்க வந்தேன், வில்லன் கேரக்டர விட காமெடி நமக்கு செட் ஆச்சு, ஆனா இந்த பாலாப்போன மங்குனி டைரெக்டர் என்ன ஹீரோவ வச்சு பன்னுரேனு சொல்லி இப்படி கடலுல தள்ளிட்டான்…. அவன….”
“சரி விடுங்க அண்ணே…. நாம இங்க இருக்கோம், அந்த மனுஷன் எங்க இருக்காறோ, கண்டிப்பா நம்மை தேடிகிட்டு தான் இருப்பாரு, சரி துடுப்ப போடுங்க அண்னே, பக்கத்துல வந்துட்டோம், அண்னே…”
“எம்மா, அங்க பாருமா, பீச் எல்லாம் இல்ல, மலையா தான் இருக்கு, பாறையா இருக்கு, படக அதுல ஓட்டிகிட்டு போனா இடிச்சு உடஞ்சிடும் மா….”
“அண்ணே…. ஆழம் கம்மியா தான் இருக்கும் போல, இறங்கி தள்ளிகிட்டு போயிடலாம் அண்ணே…”
“கடலுக்குள்ள அலையே இல்ல, இங்க எவ்வளவு அலைனு பாரு, அலைகள பார்த்தாளே பயமா இருக்குமா..””
“அதுலா ஒன்னும் இல்ல அண்ணே…. நீங்க ஸ்டெடியா துடுப்ப போடுங்க.. ஒன் டைம் ரைட் சைடு ஒன் டைம் லெஃப்ட் சைடு… ஸ்டெடியா போடுங்க அண்ணே…. நான் போட்ட கரெக்ட்டா திருப்புறேன், அந்த கேப்ல போயிடலாம்” இருவரும் பேசிக்கொண்டே துடுப்பை போட, சில நிமிடங்களில் படகு கரைக்கு வர, கறையில் இருந்து வரும் அலைகள் படகை கடலுக்குள் தள்ள, “அண்னே, கறைக்கு வந்தாச்சு அண்ணே, இறங்குங்க அண்ணே…. பயமா இருந்தா அந்த மிதவைய மாட்டிக்கோங்க…”
“அதுவும் நல்லது தாமா, என்ற ராஜேந்திரன் மிதவயை தன் தலைக்குள் தினித்தான், ஆனால் அது கழுத்துக்கு கீழ் செல்லவில்லை, ஆகவே கயிற்றுடன் தன் இடுப்பில் ஒட்டி கட்டினான், கடலில் குதித்தான், இடுப்பு அளவு நீர், ஆனால் அலை வரும் போது கழுத்துக்கு ஏறியது நீர், அடுத்த நொடி ஜோதிகாவும் குதிக்க, இருவரும் நடந்து கறைக்கு வர, படகை கறையில் ஏற்றி நிறுத்தினார்கள்…
மொட்டை ராஜேந்திரன் படகை கரையில் இழுத்துக்கொண்டு சென்று தூரமாக இருந்த ஒரு தெண்னை மரத்தை நோக்கி சென்றான். கறையில் செல்ல செல்ல இழுக்க கஷ்டமாக இருக்க, ஜோதிகா பின்னால் தள்ளினாள், இருவரும் சேர்ந்து படகை தெண்ணை மரத்தில் கட்டினார்கள்.
“ஆஹா…. நிறையா தெண்ணை மரம் இருக்கு, எல்லாத்துலயும் இளநீர் இருக்குமா, போட்டுல கத்தி இருக்கு, இளநீர எடுத்து குடிக்குறோம், பசிய தீர்க்குறொம், முதல ரொம்ப இளைப்பா இருக்கு, கொஞ்ச நேரம் ஓய்வு எடுப்போம்” என்ற மொட்டை ராஜேந்திரன் வேகமாக கறையை நோக்கி சென்றான், கறையில் நீர் மோதும் இடத்தில் மல்லாக்க படுத்தான்… அவன் மீது நீர் முட்டி மோதியது…
“ஆ…….ஆ………” என மொட்டை ராஜேந்திரன் குழந்தை போல உருண்டு கடல் நீரில் விளையாட,
“அண்ணே…. இளநீர் எப்படி பறிக்குறது நீங்க பறிச்சுடுவீங்களா… ஒரு பெரிய கட்டைல கத்திய கயிற்றால கட்டி பறிச்ச்சிடலாமா, ரொம்ப தாகமா இருக்கு, பாட்டில் தண்ணி குடிக்கலாமா”
“ஹம்…. நிறையா இருக்கு, நானே ஏறி பறிச்சிடுவேன், முதல அந்த தண்ணிய எடு குடிக்கலாம், கொஞ்ச நேரம் கழிச்சு நான் ஏறி பறிக்குறேன் தாயி…
“சரி அண்ணே….” என்ர ஜோதிகாவும் மொட்டை ராஜேந்திரன் அருகே பறையில் படுத்தாள். இருவரும் மாற்றி மாற்றி பாட்டிலில் இருந்த நீர் முழுதையும் குடித்தார்கள், ஜோதிகாவின் சேலை விலகி அவள் இடுப்பு, தொப்புள் மற்றும் முலையில் பாதி தெரிய, அவள் சேலை முழுவதுமாக நனைந்து அவளது விரைத்த முலைக்காம்புகமும் அப்பட்டமாக தெரிந்தது. ஜோதிகாவின் இடுப்பு, மற்றும் தொப்புளை பார்த்ததும் மொட்டை ராஜேந்திரனுன் பூலும் விரைத்தது, அது அவனது டேன்டெக்ஸ் ஜட்டியை முட்டிக்கொண்டு நிற்க,ராஜேந்திரன் மெதுவாக எழுந்தான், அவன் பூல் விரைத்து நிற்பதை கவனித்தாள் ஜோதிகா..
“நமக்கு கூதில அறிக்குறது போல அண்ணனுக்கும் பூலுல அறிக்குது போல, சரி, என்ன நடந்தாலும் சரி, முன்ன பின்ன தெரியாத ஃபைனான்சியர்ஸ், டைரெக்டர்ஸ் கூடவே படுத்திருக்கோம், அண்ணன் என்ன, நம்ம கூடவே துனையா இருக்காரு, சிச்சுவேசன் ஒத்துழைச்சா அண்னன் பூல டேஸ்ட் பன்ன வேண்டியது தான்… என மனதில் நினைத்த ஜோதிகா மெதுவாக எழுந்தாள். ஜோதிகா தன் ஆடையை சரி செய்ய வில்லை, அவள் முலையில் பாதியும், இடுப்பும் அப்பட்டமாக தெரிய, தன் விரைத்த பூலை ஜோதிகாவிடம் இருந்து மறைக்க எண்ணிய ராஜேந்திரன் வேகமாக நடந்தான், தாயி, நீ கறையோரமா போய் என்னமாச்சும் கிடைக்குதானு பாரு, தீ மூட்ட விரகு, தெண்னை மட்ட, கயிறு, கடல் அடிச்சுட்டு வந்து போட்ட மீன் வலை எது கிடைத்தாலும் எடுத்துகிட்டு வா, நான் இளநீர புடுங்கி போடுறேன்..
“அண்ணே, தனியா போக பயமா இருக்கு, முதல இளநீர புடுங்கி குடிச்சுட்டு அப்புறம் ரெண்டு பேரும் சேர்ந்து தேடலாம் என ஜோதிகா சொல்ல திரும்பி அவளை பார்த்தான்.. அவளது பப்லி தொப்பையும் தொப்புளும் தெரிய, மொட்டை ராஜேந்திரன் கூச்சப்பட்டு திரும்பினான்…
தன்னைவிட 20 வருடங்கள் சின்னபொன்னான ஜோதிகாவை ஓக்க சங்கடப்பட்டான் ராஜேந்திரன் ஆனால் அவனது வெள்லந்தி மனமே ஜோவின் கூதி அரிப்பை தூண்ட ஆரம்பித்தது… ராஜேந்திரன் ஜட்டியுடன் வேகமாக மரத்தில் எறினான், “தாயி அப்படி ஓரமா நில்லுமா, இளநீர் தலைல பட்டுடாம” என்றவன் சில விநாடிகளில் அந்த உயரமான மரத்தின் உச்சியை அடைந்தான்.

[Kingofcbe007]

Super story nanba real ah nadakara mari iruku.intha story xossip la vitathu paravala again post panitinga na thedikitu iruntha story ithu sema nanba

[kramuram]

Super post bro indha story enga thedum kidsikalla but neeinga firstla irundhu post oandringa super all most indha  story 100 pageku mela pooi nalla reach aachi old xossip close aaga irundhu irundha indha story ippo kuda nalla reach aagi irukum anyway thanks to post  seekiram next update poduinga

[Arun_1990]

Bro super story ... Old xossip la ஜோதிகாவும்5 பசங்களும் story irundhadhu ... Appadiye andha storyum podunga bro please

[kitnapsingh]

nice story. kindly give big update

[Arun_1990]

ஏம்மா ஜொதிகா, கொஞ்சம் தள்ளி நின்னுக்கோ தாயி, நான் இளநீர புடுங்கி போடுறேன்”
“சரி அண்ணே…”
மொட்டை ராஜேந்திரன் ஒவ்வொன்றாக நாங்கு இளநீரை புடுங்கி போட்டான், பின் தன் இடுப்பில் சொருகியிருந்த கத்தியை எடுத்தான்…. சில பெரிய தெண்னை மரக்கிளைகளை புடுங்கி போட்டான்,
“அது எதுக்கு அண்ணே…”
“நாம தங்க ஒரு கூடாரம் போடனும்ல தாயி, அதுக்கு தான்…. என சொல்லிக்கொண்டே மேலும் சில கிளைகளை வெட்டி போட்டான், பின் மரத்தில் இருந்து சர்ரென இறங்கினான்…
“அம்மாடி….. இந்த ஜ்ட்டி வேற நைட்டுல இருந்து ஈரமாவே இருக்கா, உள்ள எல்லாம் அரிக்குது தாயி,”
“எனக்கும் தான் அண்ணே…. அய்யோ மாற்று துணி கூட இல்லையே…. அண்ணே, அந்த கூடாரம் போடும் துனிய கிழிச்சு நாம யூஸ் பன்னிக்கிலாமா?”
“இல்ல தாயி, அது நல்லா நைலான் துணி மாதிரி இருக்கு, மழை பொழிய அதிக வாய்ப்பு இருக்கு, நாம கூடாரம் போட்டுட்டு அதுக்கு மேல அத விரிச்சு விட்டுடுவோம், அப்போ தான் மழை பொழிந்தாலும் நாம அனையாம சேஃபா இருக்கலாம் தாயி,”
“சரி அண்ணே…. ஆனா ஒரே டிரச போட்டுகிட்டு எப்படி அண்ணே…”
“வேற வழி இல்ல தாயி, ஏதாச்சும் ஒதுக்கு புரமா போய் கழட்டி போட்டு காயப்போட வேண்டியது தான், சரி பேசிகிட்டே இருக்காம வா முதல போய் நெருப்ப மூட்டுவோம், அந்த பாக்சுல லைட்டர் இருக்குல, அத எடு மா”
“அண்ணே… கூடாரம் இங்க போட வேணாம், மழை பொழிந்தா கடல் அலை வந்திடும், அதுனால நல்லா உயரமா போயிடலாம் அண்னே…”
“ஆமாம் தாயி இந்த தீவும் நல்ல பெரிய தீவு தான், நான் மரத்தின் உச்சில இருந்து பார்த்தேன், பறவை எல்லாம் இருக்கு, நான் முன்னாடி போறேன், அந்த துணில இளநீர கட்டிகிட்டு நான் முன்னாடி போறேன், நீ அந்த பாக்சையும், ரெண்டு துடுப்பையும் எடுத்துகிட்டு வா தாயி” என சொல்லிக்கொண்டே இளநீரை அந்த துணியில் சுற்றி கட்டினான், அறுத்து போட்ட தெண்னங்கிளைகளை எடுத்துக்கொண்டு முன்னால் நடந்தான் ராஜேந்திரன், அவன் ஜட்டியுடன் நடக்க நடக்க அதை பின்னால் இருந்து பார்த்த ஜோதிகாவின் கூதியில் அரிப்பு அதிகமானது…
“ச்சே…. இப்படி ஒரு தனித்தீவுல நம்ம புருசன் கூட அம்மனமா இருக்கனும், ஆசை தீர ஓல் போடனும்ங்குறது நம்ம கனவு, ஆனா நம்ம புருசன் புதுப்புது நடிகைகலா அனுபவிக்குறான், அதுனால நம்மை கண்டுக்க மாட்டேங்குறான், இந்த ஆசை நிறாசையாகிடும்னு நினைத்தோம் ஆனா இப்போ கடவுளே ஒரு ரூட்ட போட்டு கொடுத்திருக்காரு, கடவுளே, அந்த டைரெக்டர் இடியட் ஒரு ரெண்டு நாள் கழிச்சு வரனும், அதுக்குள்ள ராஜேந்திரன் அண்னன் கூட ஜாலியா இருந்துடனும்” என மனதில் நினைத்துக்கொண்டே இருவரும் நடக்க சில நிமிடங்களில் அடர்ந்த காட்டுக்குள் சென்றனர்,. பாதையும் செங்குத்தாக வர, ஜோதிகா தள்ளாடினாள், உடனே கையில் இருந்த துணியில் கட்டப்பட்ட இளநீர் மூட்டையை தோளில் போட்டான், இன்னொரு கையில் ஜோதிகா கையில் இருந்த துடுப்புகளை வாங்கினான், மறு கையில் மரக்கிளைகள் இருக்க தடுமாறிய ஜோதிகா,
“அண்ணே…” என சொல்லி அவன் கையை பிடித்தாள், “பார்த்துமா… பார்த்து வா… என சொல்லி ஜோதிகாவை அழைத்துச்சென்றான்…
“ஆ…. அண்ணே… ரொம்ப கஷ்டமா இருக்கு அண்ணே….. ச்சே….. இப்படியா வழி இருக்கனும்…”
“ஏம்மா நாம என்ன லங்காவி தீவுக்கு பிக்னிக்கா வந்திருக்கோம், மார்பில் மற்றும் டைல்ஸ்ல சாலை போட்டிருக்கு, நாம தனித்தீவுல மாட்டிகிட்டோம், கீழ பார்த்து வாமா, சைடுல மரக்கிளை தொங்குச்சுனா பார்த்து கை வை மா, அது பாம்பா கூட இருக்கும், பாம்பு போட்டுச்சுனா நாம பிழைக்க வழியே இல்ல”
“அய்யோ அண்ணே… பயமுறுத்தாதீங்க… ரொம்ப பயமா இருக்கு, இந்த சேரி வேற ரொம்ப அன் ஈசியா இருக்கு…. ச்சே…. உங்களுக்கு என்ன ஒரே ஒரு ஜட்டி மட்டும், சும்மா டார்சான் மாதிரி இருக்கீங்க…”
“ஏம்மா ஜோதிகா இந்த ஜ்ட்டியோட இருக்குறது எனக்கு எவ்வலவு தொந்தரவா இருக்குனு தெரியுமா, ஈரமா ஆகி, தோள் எல்லாம் ஊரிப்போய் ரொம்ப அரிக்குது மா, அரிப்பு தாங்க முடியல, ஆனா நீ நல்லா சேஃபா சேரி கட்டியிருக்க, பாரு நல்லா காஞ்சிருச்சு…”
“போங்க அண்னே… அதுலாம் ஒன்னும் காயல, வெளியே தான் லைட்டா உலர்ந்திருக்கு.. உள்ள ஈரமா தான் இருக்கு, உங்களுக்கு ஜட்டி கவர் பன்னுன ஏரியா மட்டும் அரிக்குது, ஆனா எனக்கு மார்புல இருந்து கால் வரை அரிப்பு….. போங்க அண்னே…”
“அதுக்கு என்ன தாயி, இந்த ஜட்டிய நீ போட்டுக்கோ, அந்த சேலைய எனக்கு கொடுத்துரு, என சொல்லி… ஹா…ஹா…ஹ்ஹா….” என மொட்டை ராஜேந்திரன் சிரிக்க…
“ச்சீ… போங்க அண்னே… நீங்க ரொம்ப மோசம்… ஒரு சின்னப்பொண்ணுகிட்ட இப்படியா பேசுவீங்க….. ச்சீய்… பேட் அண்னன்” என ஜோதிகா சொன்னாலும் அவள் கூதியில் அரிப்பு அதிகமானது….
‘சும்மா காமெடிக்கு மா…. வா…. ஒரு வழியா மலை ஏரியாச்சு, இங்க பாருமா நல்லா சம தலையா இருக்கு, இங்க குடிசை போடலாம்” என்ர ராஜேந்திரன் பொருட்களை கீழே போட்டான்..
“ஹம்…. நல்லா இருக்கு அண்ணே….”
“ஒன்னு, ரெண்டு, மூனு, நாலு, நாலு ப்லஸ் மூனு ஏழு, இந்த பக்கம் ரெண்டு, சைடுல நாலு, பதின்மூனு, அப்புறம் மேலே ரெண்டு ஆக மொத்தம் பதினஞ்சு கட்டை வேனும் தாயி, அதுவும் ஒவ்வொன்றும் சுமார் 8 அடி நீலத்துல…”
“அய்யோ அவ்வளவு மரத்துக்கு எங்க அண்னே போறது…”
“அதான் சுற்றில முழுக்க மரமா இருக்குல தாயி, எடுத்துக்கிடுவோம்” என சொல்லி ஜோதிகாவை பார்த்தான், ஜோதிகா ஒரு கால்லை வளைத்து, தன் இடுப்பில் ஒரு கையை வைத்துக்கொண்டு இன்னொரு கையால் கழுத்தையும் முலையையும் தடவ, ராஜேந்திரனின் பூல் மீண்டும் விரைத்தது, அதை கவனித்தாள் ஜோ…
“ஏம்மா….. நீ வேற இருக்குற வெறுப்புல அப்போ அப்போ செக்சியா போஸ் கொடுத்து உசுப்பேத்தி விடுற…”
“ச்சீ… போங்க அண்ணே…. அங்க அங்க அரிக்குது, அரிப்பு தாங்க முடியாம சொரிஞ்சா…. ஆனாலும் உங்க உடம்புக்கு தான் அண்னே வயசாகியிருக்கு ஆனா உங்க மனசு இன்னும் இளமையா தான் இருக்கு….”
“ஹா….ஹா….ஹ்ஹா…… ஐ ஆம் என்றும் பதினெட்டு தான் ஜோதிகா ஆன்ட்டி…”
“அய்யோ….. உங்களுக்கு நான் ஆன்ட்டியா…. ச்சீ… பேசாம போய் மரத்த வெட்டுங்க அண்னே… இப்போ மணீ எத்தனை இருக்கும்… அய்யோ வயிறு வேற ரொம்ப பசிக்குதே…”
“இப்போ எப்படியும் மணி மதியம் 1 இருக்கும், சரி நாம இங்க வந்து எத்தனை நாளாச்சுனு கணக்கு போடனும், எங்கிட்டயும் வாச் இல்ல, உங்கிட்டயும் வாச் இல்ல எப்படி கணக்கு போடுறது…. ஹ…..”
“அண்ணே…. ஒரு ஐடியா…. நேற்று நாம பாடப்பிடிப்புக்கு வந்தோம்…. நேற்று வெள்ளிக்கிழமை, இன்னிக்கு ஒரு நாள், சோ அந்த மரத்துல குறிச்சி வைப்போம்..”
“சரி மா….”
ஜோதிகா தன் தலையில் இருந்த ஹேர் பின்னை எடுத்தாள், மரத்தில் F என எழுதினால், அதற்கு கீழ் ஒரு கோடு போட்டாள்….” அண்னே….. நேற்று ஃப்ரைடே, நாம வந்து ஒன் டே ஆகுது… சோ ஒரு கோடு சரியா….”
“சரி மா…..”
“ஆ…. வயிறு பசிக்குது அண்னே…. முதல எனக்கு இலநீர் வெட்டி கொடுங்க அண்னே…”
“இரு மா, நான் வந்திடுரேன்….”
“அண்ணே…. எங்க போனாலும் நானும் வாறேன்..”
“அய்யோ தாயி நான் மூத்திரம் அடிக்க போரேன்….”
“ஓஹோ….. சரி ரொம்ப தூரமா போகாம பக்கத்துலயே போயிட்டு வாங்க” என ஜோதிகா சொல்ல,
“சரிமா, நீ கீழ கிடக்கும் சருகுகளயும், காய்ந்த குச்சி, விறகு, தெண்னை இலைகளை எடுத்து வைமா, சருகுகள கைல எடுக்காத ஒரு குச்சில தள்ளி காலுல தள்ளி குமிச்சு வைமா, தீ மூட்டலாம்…
“சரி அண்னே….” என சொல்லி ஜோதிகா குனிந்து குச்சிகளை பொறக்க, மொட்டை ராஜேந்திரன் வேகமாக சென்றான், சில அடி தூரத்தில் இருந்த ஒரு செடியை வெட்டிக்கொண்டு வேகமாக சென்றான்… அதை கவனித்தாள் ஜோதிகா… அது சோற்றுக்கற்றாளை, சில அடி தூரம் சென்ற மொட்டை ராஜேந்திரன் சர்ரென தன் ஜட்டியை கழற்றினான்… சோற்றுக்கற்றாளை இலையை பிளந்து உள்ளே இருந்த ஜெல்லை எடுத்து தன் பூல் மற்றும் இடுப்பை சுற்றி ஈரத்தில் ஊரி அரிக்கும் இடங்களில் தடவினான்… அந்த ஜெல் படவும் அவன் பூல் விரைத்தது…. அப்படியே மூத்திரம் அடித்த மொட்டை ராஜேந்திரன், ஆ…. என்ன ஒரு சுகம்…” என சொல்லிக்கொண்டே மெதுவாக தரையில் அம்மனமாக உட்கார்ந்தான், தன் ஈர ஜட்டியை அருகே காயப்போட்டான்… பத்து நிமிடங்கள் ஆனது…
“என்னது, அண்ணன் ஒன் டாய்லெட் அடிக்க போனாரு ஆளாக்கானலயே, ஒரு செடிய வேற வெட்டி எடுத்துகிட்டு போனாரு எங்க போனாரு என யோசித்தபடி மெதுவாக மொட்டை ராஜேந்திரன் சென்ற பாதை வழியாக செல்ல, ஜோதிகா ராஜேந்திரனை அம்மனமாக பார்த்து அலறினாள்…. “ஆ….. அண்னே….”.

[Arun_1990]

“ஜோதிகா ஆ வென அலறும் சத்தம் கேட்ட மொட்டை ராஜேந்திரன் திடுக்கிட்டு திரும்பினான், ஒரு சிறிய பள்ளத்தில் அம்மனமாக உட்கார்ந்து இரவு முழுதும் நீரில் ஊறி அரிப்பெடுத்த தன் பூல் மற்ரும் கொட்டையில் சோற்றுக்கற்றாளையை தடவிக்கொண்டிருந்த மொட்டை ராஜேந்திரன் திடுக்கிட்டு குத்த வைத்து உட்கார்ந்தான். அவன் பூல் ஜோதிகா கண்களில் பாடமல் இருக்க கால்களை இறுக்க ஒட்டி குத்த வைத்து கைகளால் மறைத்தான், “ஏம்மா…. வரும் போது சத்தம் கொடுக்க மாட்டியா மா..”
“ச்சீ… அண்ணே… சின்னப்பையன் மாதிரி இந்த வயசுல போய் சுய இன்பம் அனுபவிச்சுகிட்டு, இந்த நிலைல எப்படி அண்ணே, உங்களுக்கு இப்படி எண்ணம் வந்துச்சு…” இதை கேட்டதும் ராஜேந்திரனின் முகம் வாடியது, தலையை குனிந்து தன் கையால் மொட்டை தலையில் வைத்தான்,
“ஷ்ஷ்..ஷூ… ஏம்மா… கண்ணுக்கு முன்ன கிழங்கு மாதிரி நீ இருக்கும் போது எவனாச்சும் கைமூட்டி அடிப்பானுங்களா…”
“எ…என்னது…”
“அதான் தாயி, சுய இன்பம்…… நானே, ஈர ஜட்டிய நைட் முழுக்க போட்டு தோல் எல்லாம் ஊறிப்போய் அரிப்பெடுத்து, அந்த அரிப்ப சரி பன்ன சோற்றுக்கற்றாளையை தேய்ச்சிகிட்டு இருக்கேன்…. நீ வேற… என்னாமா…. எனக்கு செக்ஸ் ஆசைகள், சபலம் எல்லாம் இருந்திருந்தா உன் கிட்ட நான் சில்மிஷம் பன்னிருக்க மாட்டேனா, அடப்போமா…. கை அடிக்குற வக்கிரபுத்திக்காரனா இருந்திருந்தா இந்நேரத்துக்கு உன்ன ரேப் பன்னிருப்பேன் மா….” ச்சீ… போமா…..ஆ….. இந்த அரிப்பு வேற…”
“அய்யோ…. சாரி அண்னே…. அதுக்காக இப்படியா நியூடா உட்கார்ந்துகிட்டு, நீங்க இத தான் பன்னப்போரீங்கனு சொல்லிட்டு வந்திருக்கலாம்… சாரி அண்ணே…. அந்த இலைய தடவுனா அரிப்பு போயிடுமா…”
“ஆமாம் தாயி, அரிப்பு மட்டும் இல்ல, காயம் இருந்தா சரியாகிடும், கொசு கடிக்காது, இது நேச்சுரல் கிஃப்ட் மா…”
“அது என்னா அண்ணே…”
“சோத்துக்காற்றாலை மா…”
“ஓஹோ….”
“அதான்…. நீங்க ஆலோ வேரானு சொல்லுவீங்கள…. சரி…. மெதுவா அந்த ஜட்டிய எடுத்து கொடுமா….”
(மொட்டை ராஜேந்திரன் உட்கார்ந்திருந்த பள்ளத்துக்கு மேலே இருந்த ஒரு முல் மரத்தில் தன் ஜட்டியை காய வைத்திருந்தான்., ஜட்டி முல் மரத்தில், அதுவும் முல்லில் மாட்டியிருக்கு என்பது தெரியாத ஜோதிகா பள்ளத்தின் மறுபக்கம் இருந்து எட்டி எடுக்க முயல, கால் வழுக்கி பள்ளத்தில் சரிந்தாள், மெதுவாக ராஜேந்திரன் மீது விழ, அவளது வலது கை ஜட்டியை பிடிக்க, ஜட்டியில் சுமார் மூன்று இஞ்ச் பெரிய முட்கள் சில மாட்டிக்கொள்ள, ஜட்டி டர்ரென கிழிந்தது, பாதி ஜட்டி செடியிலும், மீதம் ஜோதிகா கையோடும் வர,, தன் மீது கிடந்த ஜோதிகாவை தொட்டு தூக்கினான் மொட்டை ராஜேந்திரன்… அவனது பூலில் ஏற்கனவே சோத்துக்கத்தாளை ஜெல்லால் மசாஜ் செய்து மூழ்மையாக விரைத்திருக்க, அந்த 8 இஞ்ச் பெருத்த தடித்த பூலில் ஜோதிகாவின் குண்டி உட்கார்ந்தது…
பாவாடை, ஜட்டி எதுவும் போடாமல் இருக்க, ஜோதிகாவின் சூத்துப்பிளவில் பூல் அழுத்த, மொட்டை ராஜேந்திரன் அம்மா என கத்தியபடி அவள் கக்கங்கள் வழியாக தன் கையை வைத்து தூக்க முயல, அவள் முலைகளை அமுக்கினான். ராஜேந்திரனின் கைகளில் சில நொடிகள் அவள் பெருத்த 36 சைஸ் முலைகளை கசக்க, சுதாரித்த ஜோதிகா மெதுவாக எழுந்தாள்…
“ஏம்மா…. ஜட்டிய எங்கமா…”
இந்தா இருக்கு அண்ணே….. சாரி அண்ணே…..” என சொல்லி ஜோதிகா ஜட்டியின் ஒரு கிழிந்த பகுதியை கொடுக்க, மொட்டை ராஜேந்திரன் தலையை குனிந்து உட்கார்ந்தான்..
“போச்சா…. நேத்து நைட் பேன்ட், சட்டை பனியன் போச்சு, இன்னைக்கு ஜட்டி, இனி நான் எப்படி இருக்க, நீனாலும் ஜாக்கெட் பாவாடை போட்டிருந்தா உன் பாவாடையவாச்சும் நான் கட்டிகிட்டிருப்பேன், இப்ப நான் என்ன செய்ய” என சொல்ல ஜோதிகா திரும்பி நின்று சிரித்தாள், அவள் திரும்பி நிற்க அவள் சேலை குண்டிப்பிளவுக்கு நேராக கிழிந்திருப்பதை கவனித்தான்…
“ஏம்மா…. சிரிக்காத, கீழ விழுந்ததுள்ள… உன் சேலையும் கிழிஞ்சிருச்சு, சேலைய காட்டி சுற்றி கட்டுமா, உன் குண்டியும் தெரியுது” என ராஜேந்திரன் சொல்ல, அய்யோ…. என்ற ஜோதிகா தன் கையால் குண்டியை தொட்டுப்பார்த்தாள்….
“ச்சே….. அண்ணே…. நான் இப்போ என்ன செய்ய…”
“நல்லா இருக்குமா உன் கேள்வி, இங்க நான் அம்மனமா இருக்கேன், என் ஜட்டிய நாலா மூனா கிழிச்சுட்டு லேசா சேலை கிழிஞ்சதுக்கு என்ன செய்யட்டும்னு கேட்குறியா, அப்படி ஓரமா போய் உன் சேலைய கழட்டி சுற்றி கட்டுமா, ஓட்டை மறைந்திடும்..”
“அண்ணே…. நான் ஒன்னும் உங்க ஜட்டிய கிழிக்கல, நீங்க முள்ளு செடில காயப்போட்டுருக்கீங்க, அதுனால முள்ளு புடிச்சு இழுத்துருச்சு…. அதுமட்டுமல்லாமல், உங்க ஜட்டி இத்துப்போன ஜட்டி, இங்க பாருங்க, லைட்டா பிடிச்சு இழுத்தாலே கிழிஞ்சிடும்…” என சொல்லி கையில் இருந்த அவனது ஜட்டியின் கிழிந்த ஒரு பகுதியை கிழித்து காட்டினாள்..”
“இதுலாம் ஓவர் மா… லைட்டா அசதியா இருந்துச்சு, சோத்துக்கத்தாலைய தடவ தடவ சுகமா இருந்துச்சு சரி கண்ண மூடிகிட்டு இருக்கலாம், நேத்து பேன்ட் சட்டை காற்றுல கானாம போன மாஅதிரி போயிடக்கூடாதுனு முள்ளுல காயப்போட்டேன், பறக்காம இருக்க ரெண்டு முள்ளுல மாட்டிக்கொண்டேன்…. ஆனா நீ லைட்டா அப்படி சுற்றிப்போய் மெதுவா எடுக்காம இங்க இருந்து எக்கிகிட்டு எடுத்த பாரு…. எல்லாம் என் நேரம் மா….”
“சரி அண்ணே…. எல்லாம் டைம் தான், சரி வாங்க, வந்து இளநீர் வெட்டிக்கொடுங்க…. பசிக்குது….” ராஜேந்திரன் ஜோதிகாவை பார்த்து முறைத்தான்,
“எப்படி வர, அப்படியே அம்மனமா வரவாக்கும், அடச்சே…. போமா…..”
“ஒன்னும் அம்மனமா வர வேண்டாம், நான் என் சேரில கொஞ்சம் கிழிச்சு கொடுக்குறேன், அத கோமனம் மாதிரி கட்டிக்கோங்க…”
“கிழிக்குறது தான் கிழிக்குற, கொஞ்சம் பெருசா ஒரு துண்டு சைசுல கிழிச்சு கொடுமா… நான் இடுப்ப சுற்றி கட்டிக்கிடுறேன்..”
“ஹம்… இங்கயே இருங்க…. அப்படியே அந்த ஆலோ வேரா லீஃப கொடுங்க… எனக்கும் அரிக்குது….”
“இங்க பாரு அந்தா செடி இருக்கு, (செடியை சுட்டிக்காட்ட கையை நீட்ட அவன் விரைத்த பூலை பார்த்தாள் ஜோதிகா அவள் கூதியில் காம ரசம் ஊறியது), அதுல ஒரு இலைய வெட்டிக்கோ, இங்க நிறையா இருக்கு, டெய்லி யூஸ் பன்னிக்கலாம், போய்ட்டு சீக்கிரமா வாமா” என சொல்ல ஜோதிகா மெதுவாக தன் கையால் தன் குண்டியில் கிழிந்த பகுதியை மறைத்துக்கொண்டு நடந்தாள். அவள் குண்டி லைட்டா தெரிய, சும்மா பளிங்கு கல் போல இருக்க ராஜேந்திரனின் பூலில் கஞ்சி கசிய ஆரம்பித்தது,
“ஆ…. என்னா ஒரு உடம்பு டா சாமி, சும்மா பஞ்சு மெத்தை மாதிரி இருக்கா…. அவ முலை எம்மாம்பெரிய சைசா சும்மா பொசு பொசுனு இருந்துச்சு…. ச்சே…. சான்சே இல்ல டா….” என மனதில் நினைத்துக்கொண்டே ஜோதிகாவை நினைத்துக்கொண்டு தன் பூலை உருவி விட ஆரம்பித்தான், அப்போது திரும்ப ஜோதிகா சட்டென வர, ராஜேந்திரன் தன் பூலை குழுக்கிக்கொண்டிருக்க, அதை கவனித்த ஜோதிகா தன் கையால் கண்களை மூடினால், “அய்யோ…. அண்ணே……. “
“என்னாமா…. அதுக்குள்ள தடவிட்டியா, சேலைய கிழிச்சிட்டியா, எங்க” என க்கேட்டான்…
“இன்னும் கிழிக்கவே இல்லை அண்ணா…. இதுல முட்கள் இருக்கு, அந்த ஜெல் எப்படி எடுக்குறது, எடுத்துக்கொடுங்க….” என சொல்லி கத்தாலை இலையையும் கத்தியையும் கொடுக்க….
“என்னாமா நீ சொல்லாம கொல்லாம வந்து திகல ஏற்படுத்துர… சரி கொடு என்றவன் கற்றாளை இஅலையில் உள்ள மேல் தோலை சீவிக்கொடுத்தான், இந்தாமா…. அரிக்குற இடத்துல நல்லா தடவு…. வாய்ல பட்டா கசக்கும், ஆனா உடம்புக்கு நல்லது….
“சரி அண்ணே…… அண்ணே…. திரும்பி பார்த்துடாதீங்க…. நான் தள்ளி எல்லாம் போகல, இங்க பக்கத்துல தான் நின்னு சேரிய கழட்டி கட்டுவேன்…. எனக்கு தனியா எங்கயும் போக பயமா இருக்கு அண்ணே….”
“அட நீ வேற….. இன்னும் எத்தனை நாட்களுக்கு இங்க இருப்போம்னு தெரியல, இங்க இருந்து உசுரோட வூட்டுக்கு போவோம்னு தெரியல, இதுல நீ சேலை மாத்துறத நான் பார்ப்பேனாக்கும், பேசாம போம்மா” என ராஜேந்திரன் சொல்ல அவனுக்கு பின்னால் சென்றாள் ஜோதிகா…. ராஜேந்திரன் ஒரு பள்ளத்தில் இருந்ததால் அவள் நின்றதை அவன் கண்களுக்கு தெரிய வாய்ப்பில்லை என நினைத்த ஜோதிகா திரும்பி நின்று தான் அனிந்திருந்த சேலையை கிழித்தாள், அதில் கிழிந்த பகுதியை நேராக கிழித்தாள்…. சேலையில் கால் வாசி சேலையை கிழித்தாள்,
“அதேநேரம் ஜோதிகா தான் இங்கு தான் சேலை மாற்றப்போகிறேன், என்ன பார்க்காதீங்கனு சொன்னது ராஜேந்திரன் உள் மனதை தூண்டியது, இத செய்யாதேனு சொன்னா தான அத செய்ய சொல்லி நம்ம மனசு உருத்தும், அதே மாதிரி லேசா தன் தலையை தூக்கி திருப்பி பார்த்தான் ராஜேந்திரன்…
“அம்மாடி, ஜோதிகாவின் பின்னழகு அப்படியே தெரிய, அதை பார்த்துக்கொன்டே தன் பூலை ஆட்டினான், லேசா தான் ஆட்டினான், ஆனால் பூலில் இருந்து கஞ்சி பீய்ச்சி அடித்தது… சில நொடிகள் அவள் பின்னழகை பார்த்துக்கொண்டே கையடித்தான் ராஜேந்திரன், பின் பள்ளத்தில் உட்கார்ந்தான். ஜோதிகாவின் சேலை சைஸ் குறைய, அதை தாவனி போல சுற்றிக்கட்டினாள்… அவள் முதுகு முற்றிலுமாகவும், அவள் முலைகளும் முலைக்காம்புகளும் சேலையை முட்டிக்கொண்டிருக்க, அவள் இடுப்பும் தொப்புளும் அப்பட்டமாக தெரிய, அவள் மொட்டிக்கு கீழும் சேலை இல்லாமல் செக்ஸ் ராணியாக வந்தாள். அவளை கண்ணிமைக்காமல் பார்த்தான் ராஜேந்திரன்…
“அண்ணே….. சைட் அடிச்சது போதும்….. இத கட்டிகிட்டு வாங்க, முதல தங்க ஒரு குடிசை கட்டலாம்…”
“நேரம் மா….. என் ஜட்டிய கிழிச்சுட்டு, இந்த பிட் துனிய கொடுத்துட்டு சைட் அடிக்குறேனா….. என்ரவன் அதை தன் இடுப்பை சுற்றி கட்டினான், ஆனால் அவனது விரைத்த பூல் அவன் கட்டியிருந்த சேரீ பீசை முட்டிக்கொண்டு வெளியே நீட்டியிருக்க அதனை பார்த்து ஜோதிகா சிரித்தாள். ஆனால் அதை கண்டுக்காத ராஜேந்திரன், “குடிசை எல்லாம் கட்ட முடியாது தாயி, தரைல இருந்த ஒரு அடி உயரத்துல கட்டில் மாதிரி ரெண்டு செஞ்சுகிட்டு, மேலே கூரை மாதிரி ஒரு செட்டிங்க்…. போதும்….. சரி ஜோதிகா…. சாரி மா….”
“எதுக்கு அண்ணே…..”
“நீ டிரஸ மாற்றும் போது என்னை அறியாம பார்த்துட்டேன்…”
“ச்சீ….. பேட் அண்னன்… சரி வாங்க அண்னே…..” என சொல்லி ஜோதிகா முன்னால் செல்ல, அவள் அழகை பார்க்க பார்க்க அவன் பூல் விரைத்த மாதிரியே இருக்க இருவரும் கூடாரம் போடும் இடத்தை நெருங்கினார்கள்.
“அண்ணே, முதலில் இளநீர் குடித்துட்டு எனர்ஜிய ஏத்திகிட்டு கூடாரம் போடலாம் ஓகேவா…. தென் இப்படி அறையும் குறையுமா இருக்கோம்னு நினைச்சு சங்கடப்படாதீங்க, டிஸ்கவரி சேனல்ல நைட் 11 மணிக்கு நேக்கட் அன்ட் அஃப்ரைடு ஒரு நிகழ்ச்சி போடுவாங்க பார்த்துருக்கீங்களா..”
“ஹம்… அதான் அந்த சாவுகிராக்கி பசங்க ஆம்பள பொம்பளைய அம்மனமா காட்டுக்குள்ள விட்டுருப்பானுங்கள….. அது தான….”
“ஆமாம் அண்ணே….. அதே தான்…. நம்ம மனசு சுத்தமா இருந்தா போதும், நியூடிட்டி ஒரு நிலை தான், அது ஆபாசம் இல்ல…. சரியா, எப்படியாச்சும் தங்க ஒரு சேஃபான இடத்து எற்பாடு பன்னிட்டு இங்க இருந்து தப்பிக்க வழி தேடலாம்…”(ஜோதிகா இப்படி சொன்னாலும் அவள் உள்ளம் முழுதும் மொட்டை ராஜேந்திரனுடன் ஓல் போடும் ஆசையில் அலைமோதியது…)
“சரி மா…. வா இளநீர் குடிக்கலாம்…”

[Arun_1990]

இருவரும் அவர்கள் கூடாரம் போட தேர்ந்தெடுத்த இடத்திற்கு வந்தனர், மொட்டை ராஜேந்திரன் ஒரு சிரிய துனியை கட்டியிருப்பதை மறந்து தரையில் உட்கார்ந்தான், அவன் பூல் விரைத்து மேல்நோக்கி நீட்டியிருக்க, அதை கவனித்த ஜோதிகா சிரித்தாள். ஜோதிகா தன் பூலை பார்த்து சிரிப்பதை கவனித்த மொட்டை ராஜேந்திரன் அருகே இருந்த பாக்சில் இருந்த துனியை எடுத்து தன் இடுப்பில் போட்டு பூலை மறைத்தான்… ஜோதிகா இரு கால்களையும் குத்தவைத்து உட்கார்ந்தாள். அவள் குண்டிக்கு கிழக்கே சில இளநீர்கள் கிடக்க,
“அதை எடுமா” என ராஜேந்திரன் சொன்னான், ஜோதிகாவின் கால்கள் லேசாக விரிந்து அவள் மொட்டிக்கு கொஞ்சம் கீழாக இருந்த சேலையும் லேசாக மேலேரி அவள் தொடையினுள் தெரிய அதை கண்ணிமைக்காமல் ராஜேந்திரன் பார்க்க, ஜோதிகா அப்படியே தன் கையை பின்னால் ஊன்டி சாய்ந்து இளநீரை எடுக்க முயல அவள் கால்கள் நன்ராக விலகி அவளது உப்பிய, முடிகள் சூழ்ந்த கூதி அப்பம் போல உப்பித்தெரிந்தது… அதை பார்த்தமட்டில் ராஜேந்திரனின் பூலில் மீண்டும் கஞ்சி கசிய, அவண் தொண்டையில் குழல் கீழ் நோக்கி இறங்கி எறியது… ஜோதிகா இளநீரை எடுத்து அவனிடம் நீட்ட…
“அப்போ பின் தரிசனம், இப்போ முன் தரிசனம், இன்னும் என்னென்ன வகையான தரிசனம் கிடைக்கபோகுதோ…. நாம குடும்ப வாழ்க்கை போதும், பிரம்மச்சாரியத்த கடை பிடிக்கலாம்னு முடிவு பன்னுன பிறகா இப்படி சான்ஸ் கிடைக்குறது, இதுவே சில மாசத்துக்கு முன்னாடி மட்டும் கிடைச்சிருந்தா இந்நேரத்துக்கு இவள ஓத்து கூதில கேப்பைய நட்டுருக்கலாமே” என யோசிக்க,,
“அண்னே…. என்ன ட்ரீமா….. இங்க ட்ரீமுக்கு பஞ்சமே இருக்காது அண்ணே….. இன்னும் எத்தனை நாட்களோ…. அதுவரை நாம மாற்றி மாற்றி ட்ரீம் பன்னிக்க வேண்டியது தான்… சரி இளநீர வெட்டிகுடிச்சுகிட்டே நீங்க கண்ட ட்ரீம சொல்லுங்க அண்னே…”
“ஏம்மா…. நான் கனா கானுறேனு எப்படி கண்டுகிட்ட….. நீ பெரிய ஆளு மா…”
“ஏன்னே…. இதுலாம் ஒரு மேட்டரா…. சரி இளநீர வெட்டிகிட்டே உங்க ட்ரீம சொல்லுங்க..”
ராஜேந்திரன் முதல் இளநீர எடுத்தான்… கத்தி நல்லா பதமா இருந்ததால் சர் சர்ரென இளநீரை சீவினான்,, அதை பார்த்தால் ஜோதிகா…. சில நொடிகளில் இளநீரை சீவி அதை ஜோதிகா கையில் கொடுத்தான், அதை தன் வாயில் கவுத்த பாதி இளநீர் ஜோவின் மார்பில் ஒழுக, அதை எடுத்து பார்த்தாள்…
“அண்ணே…. எப்படி குடிக்குறது..”
“கொஞ்சம் பொருமா” என்ற மொட்டை ராஜேந்திரன் ஒரு தெண்ணங்கிளையில் ஒரு சிறிய கீற்றை எடுத்து அதை இளநீர் ஓட்டையில் வைத்து குடிக்க சொல்ல, அதன்படி குடித்தாள்… இன்னொரு இளநீரையும் வெட்டி கொடுக்க அதையும் குடித்தாள்… பின் ராஜேந்திரனும் இரு இளநீர்கள் குடித்தான்… இளநீரை வெட்டி உள்ளே இருந்த தேங்காயை சீவி வைத்தான்… சட்டென மல்லாக்க படுத்தாள் ஜோதிகா…..”
“அண்னே…. உங்க ட்ரீம சொல்லுங்க…”
“எந்த ட்ரீம் தாயி….”
“அதான் நான் இளநீர எடுக்க பின்னால சாஞ்ச போது என்னையே பார்த்து கண்டீங்களே, அந்த ட்ரீம…”
“அடப்போமா…. அதுக்கு எல்லாம் இப்போ நேரம் இல்ல, இப்போ மணி எப்படியும் 2 இருக்கும், இன்னும் கொஞ்ச நேரத்துல இருட்ட ஆரம்பிச்சிடும், மழை வரவும் வாய்ப்பு இருக்கு, அதுக்குள்ள கூடாரம் போடனும், சரி வா நாம மரத்த வெட்டலாம், நல்லா ஒல்லியா இருக்கும் மரத்த வெட்டலாம்” என சொல்லி ராஜேந்திரன் எழுந்தான், இன்னும் அவன் பூல் விரைத்து நீட்டியிருப்பதை கவனித்த ஜோ,
“அண்ணே…. நீங்க இன்னும் அதே மூடுல இருக்கீங்க போல, ஹம்…. இப்போ புரியுது நீங்க என்ன ட்ரீம் பன்னிருப்பீங்கனு… சரி வாங்க” என சொல்லி எழுந்தாள்…. முலைகளில் பாடியும், இடுப்பு அப்பட்டமாகவும், மொட்டிக்கு கீழ் கால்களும் தெரிய ஜோதிகா எழுந்தாள்…
“ஏம்மா சொல்ல மாட்டா…. நான் அங்கேயே உன்ன ஜாக்கெட் பாவாடை எல்லாம் மாட்டிகிட்டு வர சொன்னேன், ஆனா நீ இப்படி மொளுக்கட்டினு வந்திருக்க, இதுல நான் வேற அம்மனமா இருக்கேன் பின்ன தூக்காது…. சரி வா மா, நான் ஒவ்வொரு கட்டையா வெட்டிப்போடுறேன், நீ எடுத்து இங்க வந்து போடு, பயப்படாதமா…..” என சொன்ன ராஜேந்திரன் ஒரு கல்லை எடுத்து தன் பெரிய கத்தியை மரத்தில் வைத்து அடித்து வெட்ட ஆரம்பித்தான்… அந்த ஆளில்லா தீவில் கல் கத்தியில் இடிக்கும் டங்க், டங்கென்ற சத்தம் பலமாக கேட்டது, சுமார் 20 நிமிடங்கள், 8 பெரிய மரங்களை வெட்டினான், ஒவ்வொன்றும் சுமார் 12 அடி நீலம் இருக்கும், அவைகளை இரண்டாக வெட்டினான், அதில் இருந்த கிளைகளையும் இலைகளையும் தனியாக எடுத்து வைத்தான்.
“இத கீழ போட்டுடலாமா அண்னே” என ஜோதிகா கேட்டாள்…. ராஜேந்திரன் வியர்த்து விருவிருத்து நிமிர்ந்தான்…
“இல்ல மா…. அவைகள் தான் நமக்கு மெத்தை மாதிரி இருக்க போகுது, சரி வா என்றவன்… குனிந்து தரையில் சதுரமாக கோடு போட்டான்… இரு கட்டில் அளவுக்கு கோடு போட்டவன், வேலையை ஆரம்பித்தான்… அவன் குனியும் போது அவன் கட்டியிருந்த துண்டு அளவு சேலை மேலே ஏறி அவனது கொட்டை தொங்குவது அவன் தெரிய அதை பார்க்கவே அவன் பின்னால் சென்று நின்ராள் ஜோதிகா… ராஜேந்திரனின் கொட்டையை பார்க்க பார்க்க அவள் கூதியில் மன்மத அரிப்பு ஆரம்பமானது, அது கொஞ்சம் கொஞ்சமாக அதிகமானது…
“என்னாமா, பின்னால பின்னால போய் நிக்குற,…”
“ஒன்னும் இல்ல அண்ணே…. சும்மா தான்….” சரி மா….. என்ற ராஜேந்திரன் அவன் வரைந்த சதுரத்தின் நாங்கு மூலையிலும் நாங்கு குழிகளை தோன்டினான், அவகளில் ஒவ்வொரு மரத்தை ஊன்றினான்…
“சரி மா…. இப்போ கட்டைகளை இனைத்து கட்ட கயிறுதேவை, அங்க நிறையா காட்டுக்கொடி பார்த்தேன் வா அறுத்துட்டு வருவோம் என்றான் ராஜேந்திரன்…
“சரி அண்னே, உங்களுக்கு ரொம்ப வியர்க்குது, கொடிகள் தான நானே அறுக்குறேன், நீங்க சொல்லுங்க அண்ணே… என்ற ஜோதிகா அவன் கையில் இருந்த கத்தியை வாங்கிக்கொன்டு நடந்தாள்,.. சிரிது தூரம் சென்றதும் ஒரு மரத்தில் படர்ந்திருந்த கொடியை ராஜேந்திரன் காட்ட அதன் அடிப்பகுதியை அறுத்து உறுவினாள்…. அது மிகவும் நீலமாக இருந்தது… மரத்தின் மீது இருந்த இன்னொரு கொடியை அறுக்க தன் கையை தூக்கினாள் ஜோதிகா, அப்போது ஷேவ் செய்யப்படாத அவள் கக்கங்கள் தெரிய ராஜேந்திரனின் பூல் மீண்டும் முழு விரைப்பு தன்மையை அடைந்தது…. ஜோதிகா வலைந்து நெழிந்து வேலை செய்ய அதை ரசித்தான் ராஜேந்திரன்…
“ச்சே…. குடும்ப வாழ்க்கை, ஓல் சுகம் எல்லாம் வேண்டாம்னு ஒதுங்குன பிறகா இப்படி ஒரு வாய்ப்பு கிடைக்கனும்னு நினைச்சுகிட்டே மேலே பார்த்தபடி நிற்க ஜோதிகா அவனை பார்த்தாள்…
“அண்ணே…. அகைன் ட்ரீமா…..” என கேட்க, அதை கவனிக்காமல் கனா கண்டுகொண்டிருந்தான் ராஜேந்திரன், ஜோதிகா அவன் முகம் முன் தன் கையை தூக்கி சொடக்கு போட ராஜேந்திரன் ஜோவை பார்த்தான், “ஹா….ஹம்…. என்னாமா…. எடுத்துட்டியா, எதுக்குமா இவ்வளவு எடுத்த,” என கேட்க…
“அண்ணே….. நான் பேச பேச காதுல வாங்காம கனா காண்டுகிட்டு இருந்துட்டு இப்போ இப்படி கேக்குறீங்க, சரி வாங்க போகலாம் என சொல்ல, அந்த கொடிகளை கையில் வாங்கி வட்டமாக சுற்றினான்… பின் அவர்கள் கூடாஅரம் போடவேண்டிய இடத்தில் ஊன்டியிருந்த கம்புகளில் குறுக்கும் நெருக்குமாக கம்புகளை வைத்து கட்டினான்… ஒரு சிறிய சைஸ் குடிசை போல நாங்கு பக்கமும், மேலயும் கட்டைகளை வைத்தான்…. பின் ஆரம்பத்தில் எடுத்து வைத்திருந்த தென்னங்கிளைகளை எடுத்தான்… அதை இரண்டாக கீறி கூரை போல நெய்தான்… ஆறு அடி உயர குடிசை…. மேலே மட்டும் கூரை நெய்தான், சைடுல மழை பொழிந்தாள் இரசல் விழாத படி பட்டும் தென்னங்கிளைகளை வைத்தான், பின் இருவரும் படுக்க கட்டில் தயார் செய்தான்..
கட்டிலுக்கு குறுக்கும் நெருக்குமாக கட்டைகளை வைத்து கட்டி, அதில் கொடியை கயிறு போல கட்டினான்.. பின் அதில் மரக்கிளைகளையும் இலைகளையும், மீதம் இருந்த தென்னங்கிளைகளையும் போட்டு மெத்தை போல வைத்தான்…. அப்படியே அசந்து அதில் படுத்தான்…
“ஆ….. அம்மாடி….. “
“அண்ணே…. சூப்பர் அண்ணே…. ரொம்ப வியர்த்திருக்கு அண்ணே… வாங்க போய் கடல்லுல கை கால்கள கழுவிட்டு வருவோம்…”
“அய்யோ…. முடியாதுமா…. ஓய்வில்லாம 1 மணி நேரத்துக்கு மேல வேலை செஞ்சிருக்கோம், ரொம்ப டையர்டா இருக்கு, கொஞ்ச நேரம் படுத்திருப்போம் மா….”
“சரி அண்ணே…..”
“சரி மா…. நீ குடிசைக்கு முன்னாடி தீ மூட்டுமா, அதுக்கு முன்னாடி, இதே மாதிரி நாலு கட்டைய கொஞ்சம் அகலமா ஊன்டி, அதுக்கு மேலே ஒரு கட்டைய குறுக்கும் மெடுக்குமா வச்சு, கூரை போடுமா, அதுக்கு கீழ தீ மூட்டுமா, அப்போதான் மழை பொழிந்தாலும் நெருப்பு அனையாது” என்றவன் திரும்பி படுக்க அவன் பூல் வெளியே தொங்கியது, அது முக்கால்வாசி சுருங்கி யானை துடிக்கை போல இருக்க அதை அப்படியே வைத்த கண் வாங்காமல் பார்த்தாள் ஜோதிகா, அவன் கண்களை மூடி தூங்க, அவன் சொன்னது போல செய்தாள் ஜோதிகா…. சுமார் 1 மணி நேரம் ஜோதிகா கஷ்டப்பட்டு அதை செய்தாள்… மழை நீர் சற்றும் உள்ளே விழாதபடி அழகாக, பெரியதாக, இரவு குளிரும் போது இருவரும் அதனுள் உட்கார்ந்து நெருப்பில் குளிர் காய்வது போல விசாலமாக செய்தாள்…. தன் புடவையை லூசாக்கினாள்… அவள் முலைகளும் இடுப்பும், தொடைகளும் தெரிய,
“அண்ணே…. அண்ணே…..”
“ராஜேந்திரன் மெதுவாக கண் விழித்தான், மணி மாலை 5 மணீக்கு மேல் இருக்கும், சூரியன் மறைய தொடங்கியது… வானத்தை பார்த்தவன், “சரி நம்மை தேடி வந்தானுங்கனா நாம இங்க தான் இருக்கோம்னு எப்படி தெரியப்படுத்துரது..”
“அண்ணே, இது ஜிபி.எஸ் பொருத்தபட்ட வாக்கி டாக்கி, இது ஆன்ல இருந்தாலே போதும், இந்த சரொந்திங்க்ல எந்த படகு, கப்பல் வந்தாலும் சரி அதுல இது மாதிரி வாக்கி டாக்கி இருந்தா அவங்க பேசுறது கேட்கும், நாம பதிலுக்கு பேசினா வந்து கூட்டிட்டு போயிடுவாங்க, இதுவே ஹெலிகாப்டர்னா வாக்கி டாக்கியே தேவை இல்ல, ஈசியா நாம இருக்குறத இது கொடுக்கும் சிக்னல வச்சு கண்டு புடிச்சிடுவாங்க, சரி ரொம்ப வியர்க்குது வாங்க அண்ணே முகம் கழுவிட்டு வரலாம்”
“சரி மா….. இது சார்ஜ் நிக்குமா…”
“அண்ணே…. இது சோலார் செல் உள்ளது, வெயில் படப்பட சார்ஜ் ஆகிடும், சரி வாங்க”
“கடல்ல டிரஸ் நனைஞ்சிட்டா கஷ்டம்மா… சரி வா போகலாம், வந்து தீ மூட்டலாம்”
இருவரும் அறை குரை ஆடையுடன் கடலுக்கு சென்றனர்… கடல் கொஞ்சம் சீற்றமாகவே இருந்தது, ராஜேந்திரனின் இந்த துணியும் கடலில் அடித்துக்கொன்டு சென்றுவிடும்னு அவன் கனவிலும் நினைக்கவில்லை…..

இருவரும் மெதுவாக கடலை நோக்கி இறங்கினார்கள், வழியில் மரங்களும் செடிகளும் அடர்ந்திருக்க அந்த பெரிய பள்ளத்தில் மெதுவாக இறங்கினார்கள்,
“அண்ணே…. கைய புடிச்சுக்கோங்க அண்னே…. ச்சே…. எவ்வலவு பெரிய இறக்கம்…” ஜோதிகா சொல்ல, ராஜேந்திரன் அவள் கையை பிடித்துக்கொண்டு மெதுவாக இறங்கினான்… அங்கும் இங்கும் பார்த்தபடி நடந்தான்,
“என்ன அண்ணே, பார்த்துகிட்டே வாறீங்க…”
“இல்ல மா…. சாப்பிட ஏதாச்சும் கிடைக்குதானு பார்த்தேன், ஏதாச்சும் பழங்கள், இல்லை பறவைக்கூடுகள், அதுல பறவை முட்டைகள்…. இப்படி ஏதாச்சும்….”
“பேர்ட்ஸ் முட்டையா…. ச்சீ….. அதுலாம் வேணாம் அண்ணே… இளநீர் இருக்கு, அதுல தேங்காய் இருக்கு, ஒரு சில்வர் பாக்ஸ் இருக்கு, தேங்காய வச்சு எண்னெய் எடுத்து, கடலில் மீண் பிடித்து அதை வறுத்து சாப்பிடலாம் அண்ணே, மேக்சிமம் 2 டேஸ் நம்மை வந்து கூட்டிட்டு போயிடுவாங்க அண்ணே…”
“சரி மா…. ஆனா கடலுல மீன் புடிக்குறது ரொம்ப கஷ்டம், சரி நாளைக்கு காலைல போய் தீவ நல்லா சுற்றிப்பார்ப்போம், மீன் கிடைக்காட்டி கிடைச்சத தான் சாப்பிடனும் மா….. பார்க்கலாம், சரி பார்த்து இறங்கு” என சொல்லி மெதுவாக இறங்க, இருவரும் சில நிமிடங்களில் கீழே இறங்கி அவர்கள் படகு கட்டப்பட்ட இடத்துக்கு வந்தனர்…….
“அம்மாடி…. என்ற ஜோதிகா தன் தலை முடியை சுற்றி கொண்டை போட்டாள், கட்லை நோக்கி வேகமாக நடந்தாள், ராஜேந்திரன் கையை பிடித்துக்கொண்டு இழுத்தபடி நடந்தாள்,
“ஐ… ஜாலி….. அண்ணே….. அலைகள் சூப்பரா வருது அண்னே… வாங்க அண்னே குளிக்கலாம் அண்ணே….”
“ஏய்….ஏ….ஏய்ய்ய்……. பொருமா…. கடல் அலைகள் பெருசா வருது…. இப்போ உள்ள போரது ரிஸ்க் மா…”
“அட பயப்படாதீங்க அண்னே…. மும்பைல இத விட அலைகள் பெருசா வரும், அப்படி வந்தா தான் ஜாலியா குளிக்கலாம் அண்ணே…. வாங்க அண்ணே…. உள்ள போகாம கரைலயே குளிக்கலாம், கறைல ஆழம் கம்மியா தான் இருக்கும் அண்ணே” என சொல்லி இழுத்துக்கொண்டே நடக்க இருவரும் கடற்கரையை அடைந்தனர்….
“அண்ணே….. வாங்க அண்ணே….”
“ஏம்மா….. இருமா….. பொருமா…. அய்யோ…. உன்னோட அக்கப்போறு ரொம்ப பயங்கரமா இருக்கே…. இப்படி கடலிலும் புயலிலும் சிக்கி ஆள் இல்லாத தீவுல மாட்டிகிட்டோம்னு கவலை கொஞ்சம் கூட இல்லாம இப்படி குளிக்க கூப்பிடுறாளே…. ஏற்கனவே சாயங்காலம் ஆகிருச்சு, இருட்ட போகுது, டிரசும் இல்ல, எனக்கு இடுப்ப சுற்ரி ஒரு சின்ன காட்டன் சேலை, உனக்கு பாதியா கிழிச்ச சேலை… இது ஈரமா ஆச்சுனா அவ்வளவு தான்… அடப்பொருமா…..” ராஜேந்திரன் புழம்பும் போதே அவனை இழுத்துக்கொன்டு கடலுக்குள் சென்றாள் ஜோதிகா…. சுமார் இடுப்பு அளவு நீரில் இரங்க, பெரிய பெரிய அலைகளாக வர, அலைகள் வரும் போது நீர் மார்பு வரை வந்தது….
“அண்ணே…. பார்த்தீங்களா…. சூப்பரா இருக்கா….. அரிக்குதுனு சொன்னீங்களே…. நல்லா தேய்ச்சு குளிங்க…. ஜாலியா இருக்கும்… அப்படியே கொஞ்ச நேரம் சீ ஷோர்ல சன் பாத் எடுத்தா சூப்பரா இருக்கும்… டிரசும் காஞ்சிடும்…”
“அஹ்ஹும்……. டிரஸ் காஞ்சிடுமாம்….. நான் ஜீன்ஸ் பேன்ட்டும் டீ ஷர்ட்டும் போட்டுருக்கேன், நீ சுடிதார், போட்டுருக்க டிரசு காயுமாம், ஒத்த காட்டன் சேலைய கிழிச்சு ரெண்டு பேரும் கட்டியிருக்கோம், இதுவும் போச்சுனா அவ்வலவு தான்….”
“அதுலாம் போகாது அண்னே….. வாங்க இன்னும் கொஞ்சம் உள்ள போகலாம்… ஊஹூ…. ஐ சோ ஹாப்பி…” என சொல்லி மேலும் இரு அடிகள் கடலில் இறங்கி கடலுக்குள் மூழ்கி எழுந்தாள் ஜோதிகா….”
“ஐயோ…… ஏம்மா….. நீ பொண்ணா இல்ல லூசா….. தண்ணிக்குள்ள இருக்கும் ஒவ்வொரு நொடியும் எனக்கு திக் திக்குனு இருக்கு, நீ என்னமோ பிநாத்துற…”
“அய்யோ அண்ணே…. கீழ எவ்வளவு மீன் இருக்கு தெரியுமா…. நல்லா மீடியம் சைசா நிரையா வருது அண்னே… தூண்டில் போட்டா பிடிக்கலாம் அண்ணே….”
“அய்யோ… பகவானே…. என்ன காப்பாற்ருயா சாமி…. நான் மட்டும் பத்திரமா ஊர் போய் சேர்ந்துட்டா உனக்கு அலகு குத்துறேன் டா பழனி முருகா….” என சொல்லி அழுகும் குரலில் ராஜேந்திரன் புழம்ப…”
“அய்யோ…. அண்னே….. நான் என்ன சொன்னா நீங்க என்ன சொல்லுறீங்க, குனிஞ்சு கீழ தண்ணில மூழ்கி பாருங்க”
“ஏம்மா…. இவ்வலவு வேகமா வரும் அலைகளில் எப்படிமா மீன் இருக்கும்…. என்ன விடுமா….. நான் பத்திரமா போய் கரைல இருக்கேன், நீயே மீன புடிச்சு சுட்டு தின்னுட்டு வாமா…”
“யோவ் அண்ணா…. புழம்பாம…..கீழ மூழ்கி பாருயா…. என சொல்லி ராஜேந்திரன் கையை பிடித்து இழுக்க, அந்நேரம் பார்த்து பெரிய அலை வர, அது அவர்கள் இருவரின் கழுத்து உயரத்துக்கு வந்தது, ராஜேந்திரன் கையை பிடித்து ஜோதிகா கீழே இழுக்க அவன் நிலை தடுமாறி கீழே விழுந்தான்…
“அம்மா….அம்மா…… என சொல்லி கடலில் உருண்டு, அலையில் அடித்து கரையை நோக்கி வந்தான்…. ஆனால் கடல் அலை அவன் இடுப்பில் சுற்றியிருந்த துனியை உருவிக்கொண்டு செல்ல, அம்மனமாக வேகமாக கரையை நோக்கி ஓடினான்…. ராஜேந்திரன் முண்டமாக ஓடுவதை பார்த்து சத்தமாக சிரித்தாள் ஜோதிகா….. கரையை அடைந்து முனங்கால் அளவு நீரில் வந்து நின்ர ராஜேந்திரன் ஜோதிகாவை பார்த்தான்…. தன் மனதில் இருந்த பயத்தை மறைத்துக்கொண்டு,
“ஆமாம் மா….. கீழ நிறையா மீண்கள் நீந்திகிட்டு இருக்கு மா…” என சொல்ல, ஜோதிகா வெக்கத்தில் திரும்பி நின்றுகொண்டு கண்களை கையால் மூடினாள்..
“எதுக்கு இவ கண்ண மூடிகிட்டு திரும்பிகிட்டா” என சொல்லிக்கொண்டே தன் கையை தன் இடுப்பில் வைத்தான், அப்போது தான் தான் கட்டியிருந்த அந்த சிறிய சேலை துணி கடல் அலையில் அடித்துக்கொண்டு சென்றதை கவனித்தான்…. சட்டென தன் கால்களை ஒடுக்கி, ஒன்றோடு ஒன்று ஒட்டி வைத்து லேசாக மொட்டியை மடக்கி தன் கையால் தன் பூலை மறைத்து நின்றான்…
“ஏம்மா…. இப்ப உனக்கு சந்தோசமா மா….. முதல என் பேன்ட் சட்டை பொச்சு, அடுத்து என் ஜட்டிய கிழிச்ச…. இப்போ என் துண்டையும் காணாம போக வச்சிட்ட… சந்தோசமா..” என கேட்க…. ஜோதிகா வேகமாக திரும்பினாள், குஷி படத்தில் விஜய் அவள் இடுப்பை பார்க்கும் போது முகத்தை எப்படி குர்ருனு வைத்திருப்பாளொ அதே போல பார்த்தபடி திரும்ப,
“அய்யோ…. தாயி திரும்பாம நின்னு பேசுமா….” என கெஞ்சும் குரலில் பேசிய ராஜேந்திரன் தன் கையால் தன் பூலை நன்றாக மறைத்தான்…. ஆனால் அவள் திரும்பும் போது அவளது காட்டன் சேலை முழுமையாக நனைந்து அவள் முலைகள் பாதிக்கு மேல் சேலைக்கு வெளியே பிதுங்கிக்கொண்டும், மீதம் ஈர சேலையில் அப்பட்டமாகவும் தெரிந்தது, அவள் தொடைகளை சேலை ஒட்டி நிற்க, சற்று நேரத்திற்கு முன்னால் பார்த்த அவளது முடிகள் அடர்ந்த பொசு பொசு கூதி ராஜேந்திரன் நினைவுக்கு வர அவன் பூல் சட்டென எழுந்தது…
“அய்யொ…. இருக்குற இம்சைல இது வேறையா….” என மனதில் நினைத்தான்…. ஜோதிகா சிரித்தாள்… திரும்பி நின்றபடி பேசினாள்…
“அண்ணே….. பேசாதீங்க அண்ணே…… நானா உங்க பேன்ட் சட்டைய தொலைச்சேன்…. நானா உங்க ஜட்டிய முள் மரத்துல காய போட சொன்னேன்.. அது இத்துப்போன ஜட்டி அண்னே…. அதுமட்டுமா முள் மரட்டுல இருந்துச்சு, க்ளிப் போட்ட மாதிரி முள்ளுல மாட்டி வச்சிருந்தீங்க… அத முள்ளுல மாட்டியிருக்கேனு சொல்லியிருந்தா நான் பத்திரமா எடுத்திருப்பேன் அண்ணே, நீங்க வெருமனையேனு எடுக்க சொல்ல, நான் எடுத்தேன், கிழிஞ்சு போச்சு…. அது மட்டுமா, பாவம்னு என் சேலைய நான் கிழிச்சு கொடுத்தேன் அண்னே…. என சொல்லிக்கொன்டே திரும்பி ராஜேந்திரனை நோக்கி நடந்தாள்…
“அட…. அப்படியே திரும்பி நின்னுகிட்டே சொல்லுமா…”
“ஆமாம்….. திரும்பி நின்னுட்டாலும்…. கம்முனு இருங்க அண்ணே…நீங்களே சொல்லுங்க, ஒரு பொண்ணு, அதுவும் தனித்தீவுல, ஜாக்கெட் பிரா, பாவாடை, ஜட்டி பேன்ட்டி எதுவும் போடாம சேரி மட்டும் கட்டியிருக்கும் பொண்ணு எவளாச்சும் அந்த புடவைய கிழிச்சு கொடுப்பாளா….. சொல்லுங்க…. நான் கிழிச்சு கொடுத்தேன்….. நீங்க என்ன சின்னப்புள்ளயா கடலுக்கு பயப்பட….. அதுவும் நல்லா நீச்சல் தெரியுமாம்…. தேவை இல்லாம துள்ளி கூச்சல் போட்டு துனிய தொலைச்சுட்டு… விடுங்க இன்னும் கொஞ்சம் கிழிச்சு கொடுக்குறேன், இப்படி வந்து கடல்ல பார்த்து அந்த பக்கமா திரும்பி நில்லுங்க” என சொல்லி அவன் கையை பிடித்து இழுத்து கடல் பக்கமாக இழுக்க…
“அய்யோ… கைய விடு மா….. என் மானமே போச்சு… அட ராமா….. அறுபது வயசாச்சு, இனி இல்லறம் வேணாம், பெண் சுகம் வேணாம், பகவான் கிட்ட சரென்டர் ஆகலாம்னு பிரமச்சாரியா வாழலாம்னு நினைச்சேனே…. எனக்கு வந்த சத்ய சோதனையா…. ஐய்யோ…” என சொல்லி ராஜேந்திரன் அவள் அருகே வந்தான், அவள் முலைகளும் இடுப்பும் தொப்புளும் அவனது ஆண்மையை சுண்டி இழுக்க, கடலை பார்த்து திரும்பி நின்றான்…
“அண்ணே…. கொஞ்சமா தான் கிழிச்சு கொடுப்பேன், பிகாஸ் எனக்கு வேனும்”
“சரிமா…. ஒரு கோமனம் கட்டும் அளவுக்கு கொடுமா போதும்” என ராஜேந்திரன் சொல்ல அவளது முந்தானையில் ஓரமாக கோமனம் சைசுக்கு கிழித்து கொடுத்தாள்…. அதை தன் இடுப்பில் கட்டினான்… கட்டிவிட்டு திரும்பி ஜோதிகாவை பார்த்தான், அவன் பூல் விரைத்து கோமனத்தை முட்டிக்கொன்டு நின்றது…
“அண்ணே…. எத்தனை வருஷமாகுது பிரமச்சார்யத்து மாறி?”
வருஷம் எல்லாம் இல்லமா… இப்போதான் ரெண்டு மாசமா…. சரி உண்மைய சொல்லு… இப்போ என் துனிய க்ளோஸ் பன்னுன மாதிரி தான என் பேன்ட் சட்டையவும் க்ளோஸ் பன்னுன…”
“அண்ணே….. என்ன நம்பளையா….. போங்க அண்னே…”
“இல்ல மா…. நான் அந்த துனிகள நல்லா கட்டியிருந்தேன் அதான்….
“கட்டியிருந்தீங்களா….. எதுல….”
“அதான் மா…. அந்த பக்கெட்ட கட்டி வச்ச கயிற்றுல…”
“அய்யோ…. சாரி அண்ணே….”
“ஏம்மா…..”
“சாரி அண்னே….. இல்ல…. நேத்து நைட் நீங்க நல்லா தூங்குனீங்க… அப்போ படகுல லைட்டா தண்ணி வந்திடுச்சு, அதுவும் நான் படுத்திருந்த சைடு, அதான் அந்த….”
“அந்த….”
“அந்த பக்கெட்ட கட்டியிருந்த கயிற்றை கழட்டிட்டு, பக்கெட்ட வச்சு தண்ணிய வடிச்சு கீழ ஊற்ரிட்டு திரும்ப கட்டி வச்சேன்…
“அய்யோ ராமா….. நினைச்சேன்…. ஏம்மா கழட்டும் போது பார்த்துட்டு கழற்ற மாட்டியா…”
“சாரி அண்ணே…. சத்தியமா உங்க டிரச அதுல கட்டி வச்சிருப்பீங்கனு நான் நினைக்கல, தப்பு என் மேல இல்ல அண்னே… அந்த குளிருல டிரச கழட்டுனது நீங்க செஞ்ச முதல் தப்பு, தென் அத நல்ல இடத்துல காய வைக்காம பக்கெட்ட கட்டியிருந்த கயிற்றுல கட்டி படகு நுனில காய வச்சது, இருட்டுல எனக்கு எப்படி அண்னே தெரியும்…”
“ஏம்மா என் டிரஸ் எல்லாத்தையும் பறக்க விட்டுட்டு வேக்கானம் பேசுறியா…. சரி சரி…. எல்லாம் என் நேரம்……. சரி இங்க இரு நான் மேல போய் தூண்டில்ல எடுத்துகிட்டு வாறேன், ரெண்டு மீன புடிச்சுட்டு போகலாம், நீ கடலுல குளிக்காம, ஏதாச்சும் சிப்பி இல்ல நத்தை இருக்கானு பாரு”
“எதுக்கு அண்னே…”
“தூண்டில்ல புழுக்கு பதிலா வைக்கனும்ல….. அதான்… கடல்ல குளிக்குறேனு சொல்லி இறங்கி கடலோட போயிறாத மா…. அப்புறம் நான் தனியா இருக்கனும்…”
“உங்களுக்கு சேட்டை தான் அண்ணே…. குயிக்கா வாங்க அண்னே…. வரும் போது அந்த பாக்ஸ்ல இருந்த டார்ச்ச எடுத்துகிட்டு வாங்க அண்னே” என சொல்லி ஜோதிகா கடற்கரையில் ஏதாச்சும் கிடைக்கின்ரதா என தேட ராஜேந்திரன் தூன்டில் எடுக்க சென்றான்…
தொடரும்……

[kramuram]

Su0er bro foreforest kulla vachi seiran mottai 

But oru nalaiku 1 updatedha  poodringa konjam innum poota nalla irukkum

[0123456]