14-04-2020, 01:32 PM
ఇది నా మొదటి కథ. చాల రోజులు నుంచి రాయాలి అనుకుంటున్నా కథ. కొన్ని సత్యాలు కొన్ని కల్పితాలుతో కలిసిన కథ ఇది. నాకు మన రచయితలూ అంత రచన లేదు, కాని నా విన్నపం ఏమిటంటే, నన్ను కించపరచ వొద్దు. కథ నచ్చకపోతే, వదిలేయండి, నచ్చితే చదవండి. నేను చాల మంది అద్భుతమైన రచనలు చదివాను అవి నన్ను కొన్ని సందర్బాలలో ఇన్స్పిరె చేస్తుంటాయి, కానీ నేను వారిని కాపీ చేయను అని మనవి చేసుకుంటున్నాను. మరొక విషయం, నేను కథ మొత్తం ఆలోచనతో వచ్చాను, కాబట్టి ప్రతి నెల కథ ప్రచురము చేస్తాను. రాయడాన్ని సమయం కావాలి. ఇది ట్రైలర్ అని అనుకోండి.
మొదట కథ లో వారి గురుంచి తెలుసుకుందాం.
నేను - లక్ష్మణ రావు.
అన్న - రామ రావు
నాన్న - రాఘవయ్య
అమ్మ - సావిత్రి.
అత్తా - వసంత
మావ - నరసింహా రావు
మావా కుతురు - సీత
అతిథిలు - అంకుల్ మరియు ఆంటీ వాళ్ళ పిల్లలు చంద్రిక, హారిక.
అద్దె ఇల్లు లో వున్నా వామన రావు, జానకి, వారి పిల్లలు శరత్, సులోచన
రిటైర్డ్ ప్రొఫెసర్ రాగురామ్, భార్య ఇందిరా, కుమారుడు ప్రశాంత్, కోడలు గాయత్రి, కుమార్తె ఉర్మిలా
అసిస్టెంట్ ప్రొఫెసర్ శ్యామల
ప్రతి ఒక్కరి వివరాలు వారు వచినప్పుడు చెపుతాను
మాది శ్రీకాకుళం లో ఒక పల్లెటూరు, మా నాన్న ఒక భూస్వామి, మా కుటుంభం చిన్న కుటుంబం, నాన్న, అమ్మ, అన్నయ్య, నేను. చాల కాలం పిల్లలు పుట్టకపోతే, ఎన్నో పూజలు చేశాక మా అన్నయ్య పుట్టాడంట. మా అన్నయ్య అంటే మా ఇంట్లో వలందరికి ప్రేమ. కొంచెం ఎక్కువ ప్రేమ అని చెప్పుకోవాలి. మా ఇంట్లో వారికే కాదు, నా మేనత్త మేనమాఁవ కి కూడా నా అన్న అంటే చాల ఇష్టం. ఇక నా విషయానీకి వస్తే, నా అన్న పుట్టిన ఐదు సవస్త్రాలకి నేను పుటుక్కున పుట్టానంట. మామూలుగా అమ్మకి చిన్న కొడుకు అంటే ప్రేమ ఎక్కువ అంటారు కానీ న విషయంలో అది నిజం కాదు, అందుకేనేమో నేను ఎవ్వరితో అంతగా మాట్లాడాను.
నాకు పది సంవత్సరాలు అప్పుడు, మేము షిరిడీ వెళ్లినప్పటి విష్యం. అమ్మ, నాన్న, అన్న నేను విశాఖపట్నం వెళ్లి ట్రైన్ ఎక్కం. ఇది నాకు మొదటి ప్రయాణం. మా జిల్లా దాటి నేను ఎప్పుడు ఎక్కడికీ వెళ్ళలేదు, వెళ్లిన గుర్తులేదు. AC ట్రైన్ ఎక్కి సమన్లు సర్దుకొని కుర్చున్నం, ఇంకా టైం వుంది కదా, వాటర్ తెస్తా అని అన్న కిందికి వెళితే , నేను కూడా బైటికి వెళదాం అని లేచా, అప్పుడు చూసా అంటీని, వెనుక వస్తున్నా అంకులుని. అక్కడ పరిచయం అయ్యారు అంకుల్, ఆంటీ వాళ్ళ పిల్లలు. ఇంకా అందరి గురుంచి తెలుసుకుందాం.
మా నాన్నగారు రాఘవయ్య, ఇప్పుడు యాబైయిదు సవత్సరాలు. నలభై కి మా అన్న పుట్టాడు. ఎప్పుడు తెల్ల పంచ పైజామ కండువా, తెల్లటి మీసం, ఒక్కపుడు మంచి రసికుడు అని ఊరులో చెప్పుకుంటుంటారు. మా అమ్మ కూడా అది దెప్పుతుంది, నీ అమ్మ ని చెల్లిని తప్ప ఎవరిని వదిలావు అని, నాన్నకి చదువంటే ఇష్టం, కానీ తను చదువుకోలేక పోయాడు, అందుకే మా చదువంటే చాల జాగ్రత్త. మా అమ్మ సావిత్రి, పేరుకు తగ్గట్టు మంచి ఇల్లాలు. పిల్లలు, ఇంట్లో పనులు, మరదలితో కబుర్లు తప్ప వేరే ప్రపంచం తెలేదు. అన్న రామారావు, హైలెట్ కాదు గాని, పొలంలో పనులు అవి చేయడం వలన, భుజాలు విస్తరణంగా ఉండి, మనిషి దిట్టంగా కనిపిస్తాడు. ఇక నా విషయాన్ని వస్తే, సన్నంగ పొడుగ్గా వుంటా. పొలం పనులూ అవీ చేయను కానీ, ఇంట్లో సామాన్లు తీసుకుని రావడం, నాన్న తో టౌన్ వెళ్లి పొలానికి కావలిసాని తీసుకుని రావటం, ఇలాంటి పనులు చేస్తుంటా. మా ఫ్యామిలీ అందరు తెల్లగా ఉంటాం.
అంకుల్, ఒక బ్యాంకు లో పని, ఆంటీ ని లవ్ చేసి పెళ్లి చేసుకున్నాడు. అంకుల్ చుస్తే నాకు ఏదో ఈర్ష, అప్పటికి ఇంకా పెద్దగా అర్ధం అవలేదు, ఆంటీ ఒక కాశ్మీరీ , ఆమె శరీరం నేను తెలుపు అని చెప్పకూడదు, ఎదుకంటే అది లేత గులాబీ (పింక్) కలర్ లో వుంది. చూస్తుంటే ఇంకా చూడాలని వుంది. మా అన్న వచ్చి డిప్ప మీద కొట్టి, పేదోడివి అవుతున్నావ్ అన్నాడు, నాకు కోపం వచ్చి మా అన్నని రెండు కొడదాం అనుకుంటే, మా నాన్న కేక కి, కం అయిపోయా. ఇంకా ఆంటీ స్ట్రక్చర్ లోకి వెళితే, పింగ్ కలర్ మేడలో, ఉబ్బి ఉన్న క్లివేజ్లో నల్ల పూసలు చివర్లో చిన్న బంగారం బిళ్ళ, ఎర్ర, పచ రాళ్ల తో బలే మెరుస్తుంది. ఆపిల్ గ్రీన్ పంజాబీ డ్రెస్ లో, టైట్ గ వుంది, బిగుతులు స్పష్టంగా కొలుచుకో అనిపిస్తుంది. ముస్కమెలోన్ సైజు లో వున్నాయి. నడిమికి ఒక టైర్ వుంది కానీ, బొద్దు గ ముద్దు గ భలే ఉంది. తొడలు చుస్తే రంబ తొడలు అని చెప్పాలి. ఇక పిల్ల విషయానికి వస్తే ఇద్దరికీ అమ్మ కలర్ వచ్చింది, పెద్దది చంద్రిక, అన్న తోటిది పదోవ తరగతి అయిపొయింది, ఇద్దరు కూడా అమ్మ లగే టైట్ రెడ్ కలర్ పంజాబీ డ్రెస్ వేసుకుంది, మేడ చూస్తుంటే వెళ్లి ముందు పెట్టాలి అనిపిస్తుంది. ఆపిల్ సైజు లో వున్నా బాయాలు ,కొంచెం కిందికి వస్తే, సన్నగా, ఫ్లాట్ క వున్నా నడుం, సన్నని తొడలు భలే ఉంది. చిన్నది రెండు సంవత్సరాలు చిన్న, ఏజ్ లో తక్కువ గానీ ఇంకా ఎందులోను కాదు, అక్క అంత పొడవు రాలేదు కానీ మిగిలి వాటిలో అక్క తో పోటీ అనిపిస్తుంది.
మొదట కథ లో వారి గురుంచి తెలుసుకుందాం.
నేను - లక్ష్మణ రావు.
అన్న - రామ రావు
నాన్న - రాఘవయ్య
అమ్మ - సావిత్రి.
అత్తా - వసంత
మావ - నరసింహా రావు
మావా కుతురు - సీత
అతిథిలు - అంకుల్ మరియు ఆంటీ వాళ్ళ పిల్లలు చంద్రిక, హారిక.
అద్దె ఇల్లు లో వున్నా వామన రావు, జానకి, వారి పిల్లలు శరత్, సులోచన
రిటైర్డ్ ప్రొఫెసర్ రాగురామ్, భార్య ఇందిరా, కుమారుడు ప్రశాంత్, కోడలు గాయత్రి, కుమార్తె ఉర్మిలా
అసిస్టెంట్ ప్రొఫెసర్ శ్యామల
ప్రతి ఒక్కరి వివరాలు వారు వచినప్పుడు చెపుతాను
మాది శ్రీకాకుళం లో ఒక పల్లెటూరు, మా నాన్న ఒక భూస్వామి, మా కుటుంభం చిన్న కుటుంబం, నాన్న, అమ్మ, అన్నయ్య, నేను. చాల కాలం పిల్లలు పుట్టకపోతే, ఎన్నో పూజలు చేశాక మా అన్నయ్య పుట్టాడంట. మా అన్నయ్య అంటే మా ఇంట్లో వలందరికి ప్రేమ. కొంచెం ఎక్కువ ప్రేమ అని చెప్పుకోవాలి. మా ఇంట్లో వారికే కాదు, నా మేనత్త మేనమాఁవ కి కూడా నా అన్న అంటే చాల ఇష్టం. ఇక నా విషయానీకి వస్తే, నా అన్న పుట్టిన ఐదు సవస్త్రాలకి నేను పుటుక్కున పుట్టానంట. మామూలుగా అమ్మకి చిన్న కొడుకు అంటే ప్రేమ ఎక్కువ అంటారు కానీ న విషయంలో అది నిజం కాదు, అందుకేనేమో నేను ఎవ్వరితో అంతగా మాట్లాడాను.
నాకు పది సంవత్సరాలు అప్పుడు, మేము షిరిడీ వెళ్లినప్పటి విష్యం. అమ్మ, నాన్న, అన్న నేను విశాఖపట్నం వెళ్లి ట్రైన్ ఎక్కం. ఇది నాకు మొదటి ప్రయాణం. మా జిల్లా దాటి నేను ఎప్పుడు ఎక్కడికీ వెళ్ళలేదు, వెళ్లిన గుర్తులేదు. AC ట్రైన్ ఎక్కి సమన్లు సర్దుకొని కుర్చున్నం, ఇంకా టైం వుంది కదా, వాటర్ తెస్తా అని అన్న కిందికి వెళితే , నేను కూడా బైటికి వెళదాం అని లేచా, అప్పుడు చూసా అంటీని, వెనుక వస్తున్నా అంకులుని. అక్కడ పరిచయం అయ్యారు అంకుల్, ఆంటీ వాళ్ళ పిల్లలు. ఇంకా అందరి గురుంచి తెలుసుకుందాం.
మా నాన్నగారు రాఘవయ్య, ఇప్పుడు యాబైయిదు సవత్సరాలు. నలభై కి మా అన్న పుట్టాడు. ఎప్పుడు తెల్ల పంచ పైజామ కండువా, తెల్లటి మీసం, ఒక్కపుడు మంచి రసికుడు అని ఊరులో చెప్పుకుంటుంటారు. మా అమ్మ కూడా అది దెప్పుతుంది, నీ అమ్మ ని చెల్లిని తప్ప ఎవరిని వదిలావు అని, నాన్నకి చదువంటే ఇష్టం, కానీ తను చదువుకోలేక పోయాడు, అందుకే మా చదువంటే చాల జాగ్రత్త. మా అమ్మ సావిత్రి, పేరుకు తగ్గట్టు మంచి ఇల్లాలు. పిల్లలు, ఇంట్లో పనులు, మరదలితో కబుర్లు తప్ప వేరే ప్రపంచం తెలేదు. అన్న రామారావు, హైలెట్ కాదు గాని, పొలంలో పనులు అవి చేయడం వలన, భుజాలు విస్తరణంగా ఉండి, మనిషి దిట్టంగా కనిపిస్తాడు. ఇక నా విషయాన్ని వస్తే, సన్నంగ పొడుగ్గా వుంటా. పొలం పనులూ అవీ చేయను కానీ, ఇంట్లో సామాన్లు తీసుకుని రావడం, నాన్న తో టౌన్ వెళ్లి పొలానికి కావలిసాని తీసుకుని రావటం, ఇలాంటి పనులు చేస్తుంటా. మా ఫ్యామిలీ అందరు తెల్లగా ఉంటాం.
అంకుల్, ఒక బ్యాంకు లో పని, ఆంటీ ని లవ్ చేసి పెళ్లి చేసుకున్నాడు. అంకుల్ చుస్తే నాకు ఏదో ఈర్ష, అప్పటికి ఇంకా పెద్దగా అర్ధం అవలేదు, ఆంటీ ఒక కాశ్మీరీ , ఆమె శరీరం నేను తెలుపు అని చెప్పకూడదు, ఎదుకంటే అది లేత గులాబీ (పింక్) కలర్ లో వుంది. చూస్తుంటే ఇంకా చూడాలని వుంది. మా అన్న వచ్చి డిప్ప మీద కొట్టి, పేదోడివి అవుతున్నావ్ అన్నాడు, నాకు కోపం వచ్చి మా అన్నని రెండు కొడదాం అనుకుంటే, మా నాన్న కేక కి, కం అయిపోయా. ఇంకా ఆంటీ స్ట్రక్చర్ లోకి వెళితే, పింగ్ కలర్ మేడలో, ఉబ్బి ఉన్న క్లివేజ్లో నల్ల పూసలు చివర్లో చిన్న బంగారం బిళ్ళ, ఎర్ర, పచ రాళ్ల తో బలే మెరుస్తుంది. ఆపిల్ గ్రీన్ పంజాబీ డ్రెస్ లో, టైట్ గ వుంది, బిగుతులు స్పష్టంగా కొలుచుకో అనిపిస్తుంది. ముస్కమెలోన్ సైజు లో వున్నాయి. నడిమికి ఒక టైర్ వుంది కానీ, బొద్దు గ ముద్దు గ భలే ఉంది. తొడలు చుస్తే రంబ తొడలు అని చెప్పాలి. ఇక పిల్ల విషయానికి వస్తే ఇద్దరికీ అమ్మ కలర్ వచ్చింది, పెద్దది చంద్రిక, అన్న తోటిది పదోవ తరగతి అయిపొయింది, ఇద్దరు కూడా అమ్మ లగే టైట్ రెడ్ కలర్ పంజాబీ డ్రెస్ వేసుకుంది, మేడ చూస్తుంటే వెళ్లి ముందు పెట్టాలి అనిపిస్తుంది. ఆపిల్ సైజు లో వున్నా బాయాలు ,కొంచెం కిందికి వస్తే, సన్నగా, ఫ్లాట్ క వున్నా నడుం, సన్నని తొడలు భలే ఉంది. చిన్నది రెండు సంవత్సరాలు చిన్న, ఏజ్ లో తక్కువ గానీ ఇంకా ఎందులోను కాదు, అక్క అంత పొడవు రాలేదు కానీ మిగిలి వాటిలో అక్క తో పోటీ అనిపిస్తుంది.