நினைத்தாலே இனிக்கும்(முடிவுற்றது )

[johnypowas]

ஃபிரண்ட்ஸ் இந்த தளத்தில் வரும் first கதை இது.இந்த கதை முழுக்க கற்பனைதான் எனக்கு இந்த தளத்தில் மிகவும் பிடித்த "மாலதி டீச்சர்" கதையை மனதில் கொண்டு ஆரம்பித்த கதைதான் இது ஆனால் இது அதை விட மாறுபட்டு இருக்கும்.என்னை எழுத வைத்த பெருமை J.N.S ஸாரையே சாரும். இந்த கதையில் ஒரு புதுமை வைத்திருக்கிறேன் அது என்ன என்பது போக போக உங்களுக்கே தெரியும்.

அத்தியாயம் 1:

நேரம் காலை 9.30 அன்று தாமதமாக தான் பள்ளிக்கு புறப்பட்டேன்.



மழைலேசாக விட்டுவிட்டு பெய்துக்கொண்டிருந்தது.சாலையோரங்களில் மழைநீர் தேங்கி ஓரு சிறுசிறுகுளம் உருவாகிக்கொண்டிருந்தது.

ஓருசிறுவன் மழைநீரை காலால் உதைத்து கொண்டே சென்றான்.

நான் என் பெயர் ஜெய் 11 ம் வகுப்பு படிக்கிறேன்.எங்கள் ஊரில் இருந்து 5 கிலோ மீட்டர் தொலைவில் இருக்கும் அருணா மேல்நிலை பள்ளியில் நான் படிக்கிறேன் .தினமும் பஸ்ஸில் தான் சென்று வரவேண்டும்.


பஸ்வந்தது அனைவரும் முண்டியடித்தது கொண்டு ஏறினர்.அனைவரும் ஏறிய பிறகு நான் ஏறினேன்.யதேச்சையாக திரும்பி பார்த்தேன் .ஒரு பெண் மழையில் நனைந்துக்கொண்டே ஓடிவருவது தெரிந்தது


பஸ்ஸை பிடிக்கதான் அவர் ஒடிவருகிறார் என நினைத்து "கண்டக்டர் ஒரு நிமிஷம் ஒருத்தங்க ஓடி வராங்க" என்றேன்.அவர் எட்டிப்பார்த்து விட்டு விசில் ஊதும் வேலையை பத்து செகண்ட் தள்ளிவைத்தார்.


அந்த பெண் பஸ் கம்பியை பிடித்து ஏறும் போது தான் கவனித்தேன்.அந்த நீல நிற காட்டன் சாரியில் மிக அழகாக இருந்தாள் என்று ஒரு வார்த்தையில் சொன்னால் அது அவள் அழகையே அவமானபடுத்தியதாகிவிடும்.


அவருக்கு 25 வயதிருக்கலாம்.அளவான தேகம் மஞ்சள் நிறம்,அடர்த்தியான கருமேகம் போல் கூந்தல்,படிந்த வகிடு,அகன்ற பிறை போன்ற நெற்றி அதில் சிறிய குங்குமகீற்று அதன் மேல்கண்ணாடி பதித்த ஸ்டிக்கர் பொட்டு,குவிந்த உதடு அதன் கீழ் கடுகளவு மச்சம் அவள் அழகை மேலும் கூட்டியது.காதில் ஜிமிக்கி,மூக்கில் சிறிய மூக்குத்தி அது இருளில் மின்னும் நட்சத்திரம் போல் மின்னியது,


வலைந்த சங்கு போன்ற கழுத்தில் சின்னதாய் ஒரு தங்க செயின் மின்னியது.முற்றிய பலாபழம் என்நேரமும் கீழே விழும் அது போல அவள் உடல் பாரம் தாங்காமல் என்நேரமும் கீழே விழும் என சேலையையும் மீறீ துருத்திகொண்டிருந்த அவள் மார்பு மழை நீரில் அது தன் அளவை கச்சிதமாக காட்டியது,அவள் தோள்கள் அணிந்திருந்த கருப்பு ஜாக்கெட் உபயத்தில் மின்னியது அதில் பூவின் மீது பனித்துளி போல மழை நீர் சிதறி கிடந்தது.



அவள்மார்பில் இருந்து இறங்கிய இடை அதை பார்த்து "வளைவுகள் ஆபத்து" என்ற போர்டை வைக்க அரசு இங்கு ஏன் வைக்கவில்லை என்ற கேள்வி எனக்குள் எழுந்தது.அவள் இடையை விட்டு இறங்கினால் மேலே இருக்கும் மார்பின் அதே அளவு அவள் பின்புறம் நனைந்து இருந்தது.அவள் சேலையின் முடிவை இடுப்பில் சொருகி இருந்ததால் பின்புறம் தெளிவாக காட்சியளித்தது என்னை கேட்டால் உலகில் படுத்துறங்கிட அதை விட சிறந்த தலையணை வேறு எதுவும் இல்லையென்பேன்.அதை தாங்குவதற்காகவே கடவுள் அவளுக்கு கால்களை விஷேசமாய் கொடுத்திருந்தான்.


கால்களின் முடிவில் மெல்லிய வெள்ளிகொலுசு,விரலில் மருதாணி வரைந்திருந்தாள்.நகங்களில் பாலீஷ் போட்டு சுத்தமாக வைத்திருந்தாள்.மொத்தத்தில் அவள் தலையில் எங்கிருந்தோ பறந்து வந்து அமர்ந்திருந்த சருகு கூட அழகாக இருந்தது
.
"இறையூர் ஒண்ணு கொடுங்க"


அவள் சொல்லும் போது அவள் வாய் வழியாக வந்த சூடான காற்று என் முகத்தில் பட்டுஅந்த மழைநேரத்தில் எனக்கு ஏதோ கிறக்கத்தை உண்டாக்கியது.

[johnypowas]

பேருந்தில் கூட்டம் அதிகமாக இருந்தது.நான் நெரிசலில் சிக்கி தவித்துக்கொண்டிருந்தேன்.அவள் எனக்கு முன்பு நின்றுக்கொண்டிருந்தாள்.பேருந்தின் ஒவ்வொரு குலுக்கலின் போதும் அவள் மீது என் உடல் பட்டுவிலகியது சில முறை வேண்டுமென்றே இடித்தேன்.

அடுத்த பேருந்து நிலையம் வந்தது.கூட்டம் இப்பொழுது மேலும் அதிகமானது.எங்களுக்கு இடையேயான இடைவெளி காணாமல் போனது எனது உடல் அவள் உடலோடு முற்றிலும் ஒன்றியது.கூட்டநெரிசல் எனக்கு வசதியாக போனது என்னை பின்னால் இருப்பவர்கள் நெருக்க நான் அவளை நெருக்கினேன்.

என் மூச்சு அவள் கழுத்தில் பட்டு வெப்பத்தை உண்டாக்கியிருக்க வேண்டும் அவள் சட்டென திரும்பி பார்த்து முறைத்தாள்.

நான் சட்டென முகத்தை வேறு பக்கமாக திருப்பிக்கொண்டேன் அவள் முறைத்து பார்த்தபடி நகர்ந்து செல்லமுற்பட்டாள் ஆனால் முடியவில்லை கூட்டநெரிசல் மேலும் வலுவடைய என் உறுப்பு அவள் பின்புற பிளவில் சென்று ஒளிந்து கொண்டது.அவள் உடலை குறுக்கினாள்.அவள் கை நடுங்கியதை நான் பார்த்தேன். அந்த மழைக்கு அவளின் சூடான உடல் எனக்கு கதகதப்பாக இருந்தது.


என் உறுப்பு அவள் பின்புறபிளவை உரசிய படி விரைத்து கொண்டிருந்தது அந்த பிளவின் சூட்டை அனுபவித்து கொண்டிருந்தது.அவள் கையை கம்பியின் மீது வைத்து அழுத்திக்கொண்டாள்.நான் இன்னும் நெருங்கி அவள் காதில் ஊதினேன்.அவள் பிடிக்காததை போல் தலையை வேறு பக்கம் திருப்பி கொண்டாள்.

எனக்கு ஒரு மாதிரி ஆகிவிட்டது.நான் இது போல நினைத்தது கூட இல்லை ஆனால் இன்று நானே இவ்வாறு நடந்து கொள்வதை நினைத்து ஆச்சரியப்பட்டேன் இதில் ஆச்சரியபடுவதற்கு என்ன இவளை பார்த்து எதுவும் தோன்றவில்லை என்றால் அவன் ஆம்பிளையே கிடையாது.


அவள் இறங்க வேண்டிய ஸ்டாப் வந்தது.

"இறையூர் எல்லாரும் இறங்குங்க" என்றார் கண்டக்டர்.

அவள் விட்டா போதும் என சிட்டா பறந்துட்டா


எனக்கு டிரைவர் மேல்  ஆத்திரமாக வந்தது "யோவ்! ஏன்யா இவ்வளவு சீக்கிரமாக வந்த என்று அவர் சொட்டை தலையில் "நச்" சென்று ஒன்று வைக்க வேண்டும் என்று இருந்தது ஆனால் அடக்கிக்கொண்டேன்.


அவள் இறங்கிபோய் விட்டாள்.பேருந்து நகர்ந்தது.ஆனால் அவள் வாசனை இன்னும் நகராமல் அங்கே இருந்தது.
இதோ அடுத்த ஸ்டாப்பில் எனது பள்ளி வந்துவிடும் இனி அவளை பார்ப்பேனா மாட்டேனா என தெரியவில்லை ஆனால் அவளுடன் இருந்த இந்த நிமிடங்கள் என்றும் நினைத்தாலும் இனிக்கும்.


ப்ரேயர் முடிந்து விட்டதுக்கு அடையாளமாய் கொடிகம்பத்தில் நமது தேசிய கொடி பறந்து கொண்டிருந்தது. அனைவரும் வகுப்பறைக்கு சென்றுவிட்டனர். என்னுடன் ஐந்து பேர் லேட்டாக வந்திருந்தனர் அனைவருக்கும் கை நடுங்கியது காரணம் மந்தாகினி டீச்சர்.


அவர்தான் எங்கள் பி.டி டீச்சர் பெயருக்கு ஏற்ற படி கோபக்காரர் எவ்வளவு பெரிய மாணவனையும் கைநீட்டி அடிக்க கூடிய தைரியம் அந்த பள்ளியிலே அவருக்கு மட்டும்தான் இருக்கிறது

பள்ளியையே தனது கட்டுப்பாட்டில் வைத்திருப்பவர்.அவரை கண்டால் மீசை வைத்த மாணவன் கூட ஓண்ணுக்கு போவான்.

அவரின் ஆயுதமான தேக்கு மரக்குச்சியுடன் எங்களை நோக்கி வந்தார்.அய்யோ போச்சே இன்னிக்கி இந்த குச்சி உடையும் வரை விடமாட்டார் என புலம்பினேன்


"டெய்லி லேட்டா வரதே உங்களுக்கு வேளையா போச்சீங்கடா.இன்னிக்கு உரிக்கிர உரியில நாளைலேர்ந்து நீங்க லேட்டாவே வரக்கூடாது"


"படீர்!படீர்!"


"அய்யோ இனிமே லேட்டா வரமாட்டேன் டீச்சர்"என அலறினார்கள்


"நீ ஏன்டா ஷீ போடல "


"டீச்சர் மறந்துட்டேன் டீச்சர்?? நாளைக்கு வரும்போது போட்டுட்டு வரேன் டீச்சர்"என அலறினர்.


அடுத்து நான்தான் என்னை நெருங்கி வந்து "சாருக்கு தனியா சொல்லனுமா கைய நீட்டுடா"என்றார்.


நான் கண்களை இருக்க மூடிக்கொண்டு கைகளை நீட்டினேன்.

அவர் குச்சியை ஓங்கிய வினாடி
"மேடம் உங்க ஃப்ரண்ட் வந்திருக்காங்க பேரு பூம்பொழில் விசிட்டர்ஸ் ரூம்ல உட்கார வச்சிருக்கேன்" என்று ஃபியூன் சொல்லிவிட்டு போனான்.

அவர் அடிக்க வந்த கையை இறக்கிவிட்டு "தோ..வரேன்னு சொல்லு " என்று என்னை பார்த்து "நாளைல இருந்து உன்னை இங்க பார்த்தேன் கை பழுத்துடும் போ.."என்று கூறி பிரேயர் ஹாலில் இருந்து வலதுபக்கம் இருக்கும் விசிட்டர்ஸ் ரூமை நோக்கி நடந்தாள்

[johnypowas]

நான் தப்பித்தோம் பிழைத்தோம் என கிளாஸ் ரூமை நோக்கி ஓடினேன்.

வகுப்பறைக்குள் நுழைந்ததும் புரிந்துக்கொண்டேன் ஃபர்ஸ்ட் பீரியட் எடுக்க வேண்டிய தமிழ் டீச்சர் இன்னும் வரலை என்று என் தோழர்கள் சாக்பீஸையும்,டஸ்டரயும் தூக்கிப்போட்டு விளையாடி கொண்டிருந்தனர்.


மாணவிகள் சிலர் நேற்றைய சீரீயலில் வீட்டை விட்டு ஒடி போன கதாநாயகியை கடுமையாக விமர்சித்து கொண்டிருந்தனர் சிலர் இந்த வாரம் "மானாட மயிலாட " நிகழ்ச்சியில் யார் வெற்றி பெறுவார் என்பதை பற்றி ஆராய்ச்சி செய்து கொண்டிருந்தனர்.

ஒரு சிலர் மட்டுமே இன்னும் ஒரு வாரத்தில் நடக்கபோகும் மாதாந்திர தேர்வை பற்றி யோசித்து கொண்டிருந்தனர்.

ஆனால் எங்கள் மாணவ செல்வங்கள் எதை பற்றியும் யோசிக்காமல் டேபிள் மீது நித்திரையில் ஆழ்ந்திருந்தனர்.

நான் எனது பையை கழற்றி டேபிள்மீது வைத்து விட்டு நாற்காலியில் அமர்ந்தேன்.

"என்ன மச்சி மப்பு மந்தாகினி உன் டிரவுசர கிழிச்சிட்டாளா "என்றான் வினேத் என் நண்பன்.

நானும் வினோத்தும் சிறு வயதுமுதல் ஒன்றாக படிக்கிறவர்கள்.என் உயிர் தோழன் நான் அவனிடம் எதையும் மறைத்ததே இல்லை அவனும்தான் அவன்தான் எங்கள் வகுப்பில் முதல் மாணவன். நான் கடைசி மாணவன் எங்கள் நட்பை பார்த்து அனைவரும் பொறாமை படுவார்கள் ஆனால் வினோத் என்றும் என்னை விட்டு கொடுக்கமாட்டான்
என்னுடைய ஹோம் ஒர்க் கூட சில சமயம் செய்து கொடுப்பான்.அவனை போல் ஒரு நண்பன் யாருக்கும் கிடைக்கமாட்டார்கள்

"இல்லடா இன்னிக்கு அவகிட்ட இருந்து ஏதோ அதிஷ்ட வசமாக தப்பித்து விட்டேன்" என்றேன்
"அப்படீயா!அப்போ இன்னைக்கு யாரோ அதிஷ்டகார முகத்துல முழிச்சிருக்க இல்லனா அந்த குந்தானி கிட்ட இருந்து தப்பிச்சிருக்க முடியுமா...?"
"ஆமா மச்சி இன்னிக்கு ஒரு தேவதை ய பார்த்தேன்டா இது வரைக்கும் இப்படி ஒரு பெண்ண நான் பார்த்ததே இல்லடா அவ்வளோ அழகு! மச்சி"
"யாருடா அது...?"

"தெரியலடா என்கூட பஸ்ல வந்தா அய்யோ அத நினைக்கும் போதே ஏதோ பண்ணுதுடா..


எனக்கும் அவளுக்கும் சின்ன கேப் கூட இல்ல மச்சி அவ மேல வந்துச்சி பாரு ஒரு வாசனை அப்படீயே நான் சொக்கி போயிட்டேன்டா"


"செம ஃபிகரா மச்சி"


"ங்கோயா இவ்வளோ நேரமா என்னடா சொல்லிட்டிருந்தேன்"

"அவளை என்னடா பண்ணுன பஸ்ல வேற கூட்டம் அதிகமா இருந்திருக்குமே"


"ஆமாடா அவளோட பின்பக்க நின்னுகிட்டு இருந்தேனா கூட்டம் வேற பயங்கரமா இருந்தது என் தடிய அவ பின்பக்க ஓட்டயில நல்ல விட்டு விட்டு எடுத்தேன் நல்ல பெருசுடா சொர்க்கமே தெரிஞ்சிது பாவி டிரைவர் அதுக்குள்ள அவ இறங்க வேண்டிய ஸ்டாப்புக்கு வந்துட்டான்"


"ச்சே மிஸ் பண்ணிட்டடா எனக்கூறி நம்ம கிளாஸ் ரேவதி மாதிரி இருப்பாளாடா"


"டேய் உன் டேஸ்ட் யேன்டா இவ்வளோ மட்டமா இருக்கு ஹைகிளாஸ் பத்திபேசும் போது கழுவாத எச்சி கிளாஸ காமிக்கிற நீ நினைக்கிற மாதிரி அவ சின்ன பொண்ணு இல்லடா ஒரு 25 வயசு இருக்கும்டா "

"ம்ம்ம்... அப்போ அவங்கள மாதிரி இருப்பாளா" என காரிடர் பக்கமாக கைகாண்பித்தான் .

அவன் நீட்டிய பக்கம் பார்த்த நான் அதிர்ந்து அவன் தோள் மீது கை வைத்து சொன்னேன்

"அவள மாதிரி இல்லடா அவளேதான் டா"

நான் சொல்லிக்கொண்டிருக்கும் போதே அவள் வேகமாக நடந்து வந்து பிளாக் போர்டில் "ENGLISH "என்று எழுதி விட்டு
"ஹாய் ஸ்டுடண்ட்ஸ் அயம் பூம்பொழில் இன்னிலர்ந்து உங்க ENGLISH டீச்சர் இப்போ உங்க பேரு எல்லாம் வரிசையா சொல்லுங்க" என்றாள்

என் இதயத்தில் ஆயிரம் வோல்ட் மின்சாரம் பாய்ந்த உணர்வில் அப்படியே நின்றேன்

[johnypowas]

இப்போது பூம்பொழில் பார்வையிலிருந்து 

அன்று காலை மிக சுறுப்பாக எழுந்தேன்.குளித்து விட்டு சமையல் செய்து வைத்து விட்டு "அம்மா குக்கர் ல இட்லி வச்சிருக்கேன் சாப்பிட்டு மறக்காமல் டேப்லட் போட்டுக்குங்க"என்று அம்மாவிடம் சொல்லிகொண்டு கிளம்பினேன்.மழை லேசாக தூறிய படி இருந்தது.நான் எங்கள் தெருவின் வழியாக நடந்து வந்து மெயின் ரோட்டை அடைந்தேன்.

தூறல் இன்னனும் விட்டபாடில்லை.நேற்று பெய்த மழையில் சாலையெங்கும் சேறும் சகதியுமாக இருந்தது. நான் பொறுமையாக அதில் காலை வைக்காமல் நடந்தேன்.ரோட்டின் ஓரத்தில் இருந்த டீகடையில் வானிலை அறிக்கை யை ஒருவர் வாசித்து கொண்டிருந்தார் "இன்னும் ரெண்டு நாளைக்கு மழை நிக்காதாம்.ஏதோ புயல் வருதாம்." என்று பேப்பரை படித்து விட்டு உரக்க கூறினார்.

நான் மனதுக்குள்ளே சிந்தித்தது கொண்டு சென்றேன் "இன்னிக்கு முதல் நாள் பள்ளிக்கு செல்கிறேன்.அங்கு சூழ்நிலைகள் எப்படி இருக்குமோ.எப்படி இருந்தாலும் சமாளிக்க வேண்டும். கடவுளே என்னை ஏன் இப்படி சோதிக்கிறாய் "என நினைத்தபடி நடந்தேன்.

என் மனம் வாழ்க்கையில் நடந்த சம்பவங்களை அசை போட தொடங்கியது.அப்பா மட்டும் இருந்திருந்தால் நாம் இவ்வளவு கஷ்டங்களை அனுபவிக்க தேவை இல்லை.அப்பாவுக்கு வியாபாரத்தில் நஷ்டம் ஏற்பட்டது.அந்த கவலையே அவரை கொன்றுவிட்டது.

அவர் இறந்த பிறகு அம்மாவுக்கு உடல்நிலை சரியில்லாமல் போனது கடன் கொடுத்தவர்கள் கட்டிய துணிமனிகளை தவிர மற்ற அனைத்தையும் கூறுபோட்டு பிரித்து கொண்டது.பின் அந்த ஊரில் இருக்க பிடிக்காமல் தோழி ஒருத்தி உதவியால் இங்கு வந்து ஒரு பள்ளியில் ஆசிரியராக வேலைக்கு சேர்ந்தது அனைத்தும் என் மனத்திரையில் காட்சிகளாக ஓடியது."அப்பா என்னை ஏன் தனியாக விட்டு விட்டு சென்றீர்கள்"எனக்கு அவர் மீது ஆத்திரமாக வந்தது.

இன்று முதல் நாள் மாணவர்களை சமாளிப்பது என்பது எனக்கு புதிது அதை எவ்வாறு எதிர் கொள்ளபோகிறேன் என தெரியவில்லை.நான் யோசித்துக்கொண்டே வந்ததில் பேருந்து வந்தது தெரியவில்லை.பேருந்து நகர ஆரம்பித்ததும் நான் ஓட ஆரம்பித்தேன். நான் வேகமாக வருவதை பார்த்து விட்டு கண்டக்டர் விசில் அடிப்பதை நிறுத்தினார். நான் வேகமாக சென்று ஏறினேன் .எனக்கு மூச்சிவாங்கியது நான் சற்று ஆசுவாசபடுத்தி கொண்டபின் கவனித்தேன்.

அந்த ஸ்கூல் பையன் என்னையே பார்ப்பதை அவன் சற்று அளவான உடலை பெற்றிருந்தான்.தினமும் உடற்பயிற்சி செய்வான் போல அது அவன் கைகளில் தெரிந்தது. வெளிர்நீல சட்டை கருநீல பேண்ட்டும அணிந்திருந்தான்.தலை மழையில் நனைந்திருந்ததால் களைந்திருந்தது. தோளில் பேக்கை ஒருகையில் ஸ்டைலாக மாட்டியிருந்தான் . சட்டையில் முதல் பட்டனை திறந்து விட்டிருந்தான். என்னை கூர்ந்து பார்த்துகொண்டிருந்தான்.

நான் அவனை கவனிக்காமல் கண்டக்டரிடம் "இறையூர் ஒன்னு கொடுங்க" என்று கேட்டு டிக்கேட் வாங்கினேன்.பேருந்தில் சற்றுகூட்டம் அதிகமாக இருந்தது.நான் நெரிசலில் தவித்தேன் என் உடல் வேறு நனைந்திருந்தது.அந்த பையன் எனக்கு பின்புறம் நின்று கொண்டிருந்தான். பேருந்து ஒவ்வொருமுறை குலுங்கும் போதும் என் மீது இடித்தான்.

நான் அவன் தெரியாமல் இடிக்கிறான் என நினைத்து கொண்டேன்.ஆனால் போகபோக அவன் வேண்டுமென்றே இடித்தான் எனக்கு கோபம் கோபமாக வந்தது திரும்பி முறைத்தேன்.அவன் மெல்ல விலகினான் எனக்கு நிம்மதியாக இருந்தது.ஆனால் அது ரொம்ப நேரம் நீடிக்க வில்லை.அடுத்த பேருந்து நிலையம் வந்த போது கூட்டம் அதிகமாக ஏறியது நெருக்கம் மேலும் அதிகமானது. நான் அவன் உடலோடு உடலாக ஒட்டபட்டேன்.

எனக்கு வேறு வழியும் இல்லை அவனும் நகரவில்லை அவன் ஆண்குறி என் பின்புற துளைக்குள் உரசிகொண்டிருந்தது நான் நகரமுற்பட்டேன் ஆனால் முடியவில்லை.அவன் மூச்சை என் காது மடலருகே ஊதினான் எனக்கு அது பிடித்திருந்தது ஆனால் பிடிக்கவில்லை.

அவன் ஆண்குறியை மெல்ல இழுத்து மீண்டும் வேகமாக என் பின்புறத்துளையில் அடித்தான் எனக்கு தூக்கி வாரிப்போட்டது ஆத்திரமாக வந்தது."பெண்களை இடிப்பதற்காகவே அலைகிறார்கள் சின்ன பையனாட்டம் இருக்கிறான் இந்த வயசில் என்ன செய்கிறான்" எனக்கு கோபமாக வந்தது ஆனால் அது எனக்கு பிடித்திருந்தது.

அந்த மழை நேரம் என் மனதை அலைபாய வைத்தது.அவன் உடல் எனக்கு இதமாக இருந்தது.அவன் செய்தது எனக்கு வெறுப்பாகவும் அதே நேரத்தில் மகிழ்ச்சியாகவும் இருந்தது."பெண் இது போன்ற சுகத்தை விரும்பாதவள் போல் நடிப்பாள் ஆனால் அவள் மனம் மறைமுகமாக அதை தேடும்!"என் கை நடுங்கின நடுக்கத்தை மறைக்க கம்பியை கெட்டியாக பிடித்து கொண்டேன் .

அவன் இன்னும் வேகமாக இயங்கினான் அவன் விறைத்த குறி என் பின்புறத்துளைக்குள் நன்றாக அழுத்தியிருந்தது அதன் வெப்பத்தை என் உடலில் உணர்ந்தேன். அவன் கடைந்தான் எனக்கு அடியில் மாற்றம் தெரிந்தது அது நீரைகசிய செய்தது.இந்த நொடி நகரக்கூடாது என நினைத்தேன் ."ஒரு பெண் ஆணின் அணைப்பில் இருக்கும் போது இவ்வுலகையே மறக்கிறாள்.அந்த நொடி அவள் கஷ்டங்கள் எதுவும் அவள் அறிவதில்லை.

"எனக்கும் அந்த நிலைதான்.நான் கண்மூடி ரசித்த போது திடீரென பிரேக்கிட்டு நின்றது வண்டி."இறையூர் எல்லாம் இறங்குங்க பா"என்றார் கண்டக்டர்."ச்சே ! அதுக்குள்ள ஸ்டாப் வந்துடுச்சா" என்று நொந்தபடி இறங்கினேன்.

நான் இறங்கி திரும்பி பார்த்தேன் அவன் முகம் தெரிகிறதா என்று பார்த்தேன் தெரியவில்லை.என் மீது எனக்கே ஆத்திரமாக வந்தது.இனி அதை பற்றி நினைத்து பார்க்ககூடாது என்று முடிவு செய்தேன்.பக்கத்தில இருந்த பெட்டி கடைகாரரிடம் "அருணா ஹைஸ்கூல் எங்க இருக்கு"என்றேன்.

"அது அடுத்த ஸ்டாப் மா "என்றார்.நான் குழப்பமாக பார்த்து "இறையூர் இதுதானே?.." என்று கேட்டேன்.

"ஆமாம்மா நீங்க ஊருக்கு புதுசா நீங்க சொன்ன அந்த ஸ்கூல் வரைக்கும் இறையூர்தான்.நடந்துபோனா 1 கி.மீ வரும் நீங்க பஸ்ல போங்க அதோ பஸ் வந்திருச்சி" என்றார்.

நான் என் அசட்டு தனத்தை நினைத்து நொந்தபடி,அவருக்கு ஒரு நன்றியை உதிர்த்து விட்டு வேகவேகமாக சென்று பேருந்தில் ஏறினேன்.இரண்டு ரூபாய் கொடுத்து டிக்கெட் வாங்கி கொண்டேன்.

அடுத்த இரண்டு நிமிடத்தில் அருணா மேல்நிலை பள்ளி என நீல நிற பெயிண்டால் எழூதபட்ட வாசகம் பொறித்த சுவர் பார்வைக்கு கிடைக்க பேருந்து அந்த காம்பௌண்ட்கேட் சற்று தள்ளீ நின்றது.நான் இறங்கி அந்த காம்பௌண்டை நோக்கி நடந்தேன்.

[johnypowas]

நான் இறங்கி நடந்தேன் காம்பௌண்ட் கேட் வெறுமனே சாத்தியிருந்தது நான் கதவை தள்ளிக்கொண்டு உள்ளே சென்றேன். கேட்டை ஒட்டியபடி சென்ற காம்பௌண்ட் சுவர் முடிந்ததும் நான்கு பிளாக்குகளாக பிரித்து கட்டபட்ட பள்ளிக்கூடம் பார்வைக்கு தெரிந்தது.

இரண்டிரண்டு பிளாக்குகளாக பிரித்து கட்ட பட்டிருந்தது முதல் இரண்டு பிளாக் இடது புறமும் மற்ற இரண்டு பிளாக் வலது புறமும் இருந்தது நடுவில் ஒரு சிறிய பிள்ளையார் கோவில் இருந்தது. வலது புறம் இருந்த பிளாக்குக்கு பின்பக்கம் ஒரு பிரம்மாண்டமான மைதானம் வெறிச்சோடி போய் பார்வைக்கு கிடைத்தது.

மைதானத்தின் முடிவில் ஆடிட்டோரியம் அதற்கு பக்கத்தில் பிரேயர் ஹால் பார்வைக்கு கிடைத்தது. அங்கு ஒரு டீச்சர் மாணவர்களுக்கு பிரம்படி கொடுத்துக்கொண்டிருந்தார்.நான் அங்கு இருந்த பிள்ளையார் கோவிலுக்கு அருகிலிருந்த அரசமரத்திற்கு அடியில் நின்றுகொண்டிருந்தேன்

தூரத்தில் ஃபியூன் ஒடிவருவது தெரிந்தது "யாரும்மா வேணும்"என கேட்டான்.
நான்"மந்தாகினி இருக்காளா.நான் அவள் பிரண்ட் பேரு பூம்பொழில் "என்றேன்
அவன் "அந்த விசிட்டர்ஸ் ரூம்ல உட்காருங்கம்மா "என்று சொல்லிவிட்டு ஓடினான்

அவன் சென்ற ஐந்து நிமிடம் கழித்து "ஹாய்!பொழில் ஏன்டி இவ்வளவு லேட்?"என்று கூறியபடி மந்தாகினி வந்தாள்

"அதை ஏன்டி கேக்குற"என ஆரம்பித்து நடந்த கதையெல்லாம் கூறினேன். அவள் "நீ எனக்கு போன் பண்ணிருக்கலாம்ல டீ" என்றாள்

"என்கிட்ட போன் இல்லடி "என்றேன் இதை சொல்லும் போது எனக்கே வெட்கமாக இருந்தது." இந்த காலத்தில் சிறு பிள்ளை கூட கையில் போன் வைத்து கொண்டு சுற்றுகிறது நம்மிடம் ஒன்று இல்லையே..."என்று

உடனே அவள்"சரி சரி நீ உடனே வா பிரின்ஸ்பால் கிட்ட உன்னை கூட்டிட்டு போறேன் "என்றாள்

நான் அவளுடன் நடந்தேன்.என்னுடன் கல்லூரில் படித்த மந்தாகினியா இவள்.ஆளே மாறிபோயிருந்தாள்.கருகருவென எப்பொழுதும் எண்னை வடியும் கூந்தலுடன் இருந்தவள் இன்று தலையை லூஸ் ஹேர் விட்டு அழகாக இருந்தாள்.முன்பு ஒல்லியாக ஒட்டடைக்குச்சி மாதிரி இருந்தவளா இவள் இப்பொழுது ஆளே மாறி இருந்தாள்.நன்றாக சதை போட்டு மப்பும்மந்தாரமுமாக இருந்தாள். அவள் பின்புறம் அளவுக்கு மீறி பெருத்து இருத்தது.கையில் ஒரு காஸ்ட்லி போன் எனக்கு பொறாமையாக இருந்தது.அவள் கல்லூரியில் படிக்கும் காலத்தில் அவளுக்கு நல்ல டிரஸ் கூட இருக்காது.பெரும்பாலும் என் உடையைதான் உடுத்துவாள்.இன்று அவள் கட்டியிருக்கும் சேலை நான் கனவிலும் நினைத்து பார்த்ததில்லை.

அவளை பற்றி யோசித்து கொண்டே பிரின்ஸ்பால் அறை வந்தது. பிரின்ஸ்பால் ரிவியுவ் சேரில் அமர்ந்திருந்தார்.அடுத்த வருடம் ஒய்வு பெறுவது போல் இருந்தார்.வெளிர் பச்சை நிறசட்டையில் காட்சியளித்தார்.கோல்ட் பிரேமிட்ட கண்ணாடிக்குள் கண்கள் அபார கூர்மையோடு காட்சியளித்தது.

எங்களை பார்த்து கனிவுடன் புன்னகைத்தார்.

"வாங்கம்மா"

"குட்மார்னிங் சார், இவதான் சார் என் ஃப்ரண்ட் பூம் பொழில்"

"ஆஆங்.. சொன்னில்ல கரஸ்பான்டண்ட் ஜாயின் பண்ண சொல்லிட்டாருல்ல"

"ஆமா,சார்"

"குட் ஸ்குல் உனக்கு பிடிச்சிருக்காமா"

"ரொம்ப பிடிச்சிருக்கு சார்"என்றேன்


"நீ என்ன படிச்சென்னு சொன்னமா"

நான் எனது சர்டிபிகேட்டுகளை அவர் கையில் கொடுத்த படி"எம்.ஏ இங்கிலீஷ் சார்"

"ஓ! குட்,நீ ஹைகிளாஸ் ஸ்டுடண்ட்ஸ்க்கு கிளாஸ் எடுக்க போறம்மா பார்த்து பக்குவமா நடந்துக்க பசங்க தெளிவான நீர் மாதிரி நீ அதில் சந்தனம் போட்டா மணக்கும் சாக்கடைய போட்டா நாறும்.அவங்க வாழ்க்கை யில் குருவான நமக்கெல்லாம் ஒரு முக்கிய பங்கு இருக்கம்மா"என சொற்பொழிவாற்றினார்.

பின் "இந்தாம்மா இதுதான் உன் டைம் டேபிள் வாங்கிக்கோமா"
என ஒரு துண்டு சீட்டை கொடுத்தார்.

நான் அதை வாங்கிகொண்டேன் "தேங்க்யூ சார்"

"சரிமா நீ கிளம்பு அடுத்த கிளாஸ் நீ 11 D2 க்கு போகனும் லேசன்ஸ் ரொம்ப ஃபாஸ்ட்டா நடத்தாத ஸ்லோவாகவே போ "என கூறினார்

நான் புன்னகையோடு "ஓகே சார் "என்றேன்

"சரி நீங்க கிளம்புங்கமா"என்றார்.

"நாங்க வரோம் சார்"என கூறி விடைபெற்றுகொண்டு வெளியேறினோம்.
நான் கூறினேன் "பிரின்ஸிபால் ரொம்ப நல்லவர்டீ"

"ஆமா டீ சரி நீ போ அதோ அதுதான் 11d2 என பிரின்ஸ்பால் அறைக்கு வலது பக்கம் நேராக இருந்த அறையை காட்டினாள்.

"சரி டீ ரொம்ப தேங்க்ஸ்டீ "என அவள் கையை பிடித்து கொண்டு கூறினேன்.
அவள் புன்னகைத்துக்கொண்டு "சரி" என்பது போல் தலையசைத்தாள்

நான் அந்த நீளமான காரிடரில் 11D2யை நோக்கி
நடந்துசென்றேன்.

நான் நேராக கிளாஸ் ரூமுக்கு சென்று போர்டில் " ENGLISH " என்று எழுதி விட்டு திரும்பிபார்த்து "ஸ்டுடண்ட்ஸ் அயாம் பூம்பொழில் உங்க ENGLISH டீச்சர்"என கூறியதும் மாணவர்கள் எழுந்து நின்று "குட்மார்னிங் மேடம்" என்று கோரஸாக சொன்னனர்
.
அப்பொழுது எதோச்சையாக இடது பக்க கடைசி டேபிளை பார்த்த போது அதிர்ந்தேன்.என்னை பேருந்தில் கிறங்கடித்த அதே பையன்.இவன் எனக்கு ஸ்டுடண்டா "ஐயோ கடவுளே என்ன கொடுமை இது"
எனக்கு தலை கிர்ரென்று இருந்தது.

[Renjith]

Super bro

[johnypowas]

அத்தியாயம் 3:

அவளை பார்த்தும் என் இதயத்தில் ஆயிரம் வோல்ட் மின்சாரம் பாய்ந்தது போல் இருந்தது .அவளும் என்னை பார்த்து அதிர்ந்தாள் அது அவள் கண்களில் தெரிந்தது.

அனைவரும் தங்கள் பெயரை சொல்லி அறிமுகபடுத்தி கொண்டிருந்தனர்.

ஆனால் எனக்கு அவள் பெயர் மட்டுமே ஒலித்து கொண்டிருந்தது.

"ஹாய் ஸ்டுடண்ட்ஸ் மை நேம் இஸ் பூம்பொழில் உங்கள் ENGLISH டீச்சர்"என அவள் கூறியது என் காதுகளில் ஒலித்து கொண்டே இருந்தது.அவள் அழகாக மேஜை மீது சாய்ந்து கொண்டு ஒவ்வொருவரின் பெயரையும் விசாரித்து கொண்டிருந்தாள்.

இப்பொழுது என்முறை வந்தது நான் எ ழுந்து "ஹாய் அயாம் பூம்பொழில் இன்னிலேர்ந்து உங்க இங்கிலீஷ் டீச்சர்"என கூறிவிட்டேன் .

உடனே வகுப்பில் இருந்த அனைவரும் சிரித்து விட்டனர் அவள் உட்பட. நான் அப்பொழுதுதான் உணர்ந்தேன்.என் பெயரை கூறுவதாக நினைத்து அவள் பெயரை கூறிவிட்டேன்

"ஓ!சாரி மேடம் மை நேம் ஜெய்.அப்பா பேங்க்கில் வேலை செய்கிறார். அம்மா ஹவுஸ் ஒய்ப்.ஓரு சிஸ்டர் 8TH படிக்கிறா அப்புறம் எங்க வீட்ல ஒரு நாய் கூட இருக்கு அது பேரு டாமி டாமி ஒய்ப் பேரு நிம்மி.நிம்மி பக்கத்து வீட்டு நாய் அது இப்ப கர்ப்பமா இருக்கு"

வகுப்பறையில் மீண்டும் சிரிப்பொலி அவளும் சிரித்து கொண்டே "போதும் உட்கார்" என்றாள்
அப்பொழுதுதான் அவளிடம் பேச வேண்டும் என்பதற்காக ஏதேதொ உளறுகிறேன் என்று அவள் கூறியதும்,இதற்கு மேல் காமெடி பீஸ் ஆக கூடாது என முடிவு செய்து அமர்ந்தேன்.

அதன் பிறகு அனைவரின் பெயரையும் கேட்டு தெரிந்து கொண்டாள். பின்பு புத்தகத்தை வைத்து கொண்டு ஏதோ பாடம் நடத்தினாள்.

எனக்கு எதுவும் விளங்கவில்லை நான் அவள் முகத்தையே பார்த்து கொண்டிருத்தேன். அவ்வப்போது என்னை ஒரக்கண்ணில் பார்த்து உதட்டோரமாய் சின்னதாக சிரித்தாள். அந்த சிரிப்புக்கு அந்த பார்வைக்கு அர்த்தம் என்ன யோசித்தேன் இன்று வரை யோசிக்கிறேன் விடைகிடைக்கவில்லை ஆனால் அவள் சிரித்த அந்த சிரிப்பிற்கு இந்த உலகையே விலையாக கொடுக்கலாம

[johnypowas]

அவள் பீரியட் முடிந்தது அவளும் போய் விட்டாள்.ஆனாலும் அவள் ஞாபகம் என்னை விட்டு அகல மறுத்தது.

வினோத் என்னை உசுப்பி கொண்டே இருந்தான் "மச்சி என்னடா பஞ்சர் ஆயிட்டியா வேணாம்டா அவ நமக்கு டீச்சர் ஏதாவது சில்மிஷம் பண்ணி வம்புல மாட்டிக்காத அப்புறம் நீ ஜென்மத்துக்கு 11 TH பாஸ் பண்ண முடியாது " என்றான்.

நான் அவனை முறைத்தேன் ."கோபபடாதடா நான் உன் நல்லதுக்குதான் சொன்னேன்"என்றான்.

"என்னடா நல்லது நீ இப்படி திங்க் பண்ணி பாரு அவ மட்டும் ஓகே ஆயிட்டா நான் இங்கிலீஷ் படிக்கவே தேவையில்லை. அவ என் பேப்பர்ல ஃபர்ஸ்ட் மார்க் போட்டு குடுத்துடுவா அப்பிடியே உனக்கு கேட்டு பாஸாக்கி விடுவேன்"என்றேன்

உடனே அவன் முறைத்தான்

"சரி மச்சி நீதான் பர்ஸ்ட் மார்க் நான் செகண்ட் மார்க் " என்றேன்
அவன் "ஓகேடா பட் இது ஒர்க் ஆகாது அவ உன்ன விட பெரியவ நல்லா படிச்சிருக்கா.அவ உன்ன எப்படி ஏத்துக்குவா"என்றான்.

"எல்லாம் நடக்கும் பார் " என்றேன் நம்பிக்கையாக.

உணவு இடைவேளை வந்தது.எங்கள் பள்ளியின் கேண்டீன் பள்ளியின் என்ட்ரன்ஸில் இருக்கிறது.நானும் வினோத்தும் அங்குதான் உணவருந்துவோம்.

கேண்டீன் ஒரு ஆஸ்பெடாஸ் கூரைக்கு கீழ் பிரம்மாண்டமாக
இருக்கும் வரிசையாக போடபட்ட டேபிள்களும் சேர்களும் எப்போதும் மாணவர்கள் மிச்சம் வைத்த உணவுகளோடு இருக்கும்.கேண்டீனின் பார்வையாளர் செந்தில் எங்கள் தெருவில் குடியிருப்பவர் எனவே கேண்டீனில் என் ராஜ்ஜியம் தான். நானும் வினோத்தும் கேண்டீனின் மையத்தில் வந்தமர்ந்தோம்.

"செந்தில் அண்ணா ரெண்டு பிரிஞ்ச் கொடுங்க "என ஆர்டர் கொடுத்து விட்டு வினோத்தை பார்த்தேன்.அவன் எனக்கு பின்னால் வெறித்து பார்த்து கொண்டிருந்தான். நான் "என்னடா"என்றேன்.

அவன் "அங்க பாருடா உன் ஆளு குந்தானி டீச்சரோட வரா"

நான் உடனே திரும்பி பார்த்தேன் .

அவள் மந்தாகினி டீச்சருடன் சிரித்து பேசியபடி வந்தாள். நான் நன்றாக திரும்பி உட்கார்ந்து கொண்டு அவள் வருவதையே பார்த்து கொண்டிருந்தேன் அவள் என்னை கவனிக்கவே இல்லை.

அவள் மந்தாகினியுடன் எங்களுக்கு பின்னாலிருந்த வாசலுக்கு அருகில் இருந்த டேபிளில் அமர்ந்தேன். எனக்கு திரும்பி பார்ப்பது கடினமாக இருந்தது. எனவே வினோத்தை என் இடத்தில் அமர செய்து விட்டு நான் அவன் இடத்தில் சென்று அமர்ந்துகொண்டேன்.இப்போது அவள் எனக்கு தெளிவாக தெரிந்தாள் ஒரு கையால் அவள் முகத்தில வந்து விழுந்த சுருட்டை முடியை கைகளால் நீவிகொண்டே சிரித்து பேசிகொண்டிருந்தாள் எனக்கு ஜிவ்வென இருந்தது.

அவளை பார்த்து கொண்டே சாப்பிட்டேன் அவள் சாப்பிடும் அழகை ரசித்துகொண்டே" டேய் மச்சி பாருடா அவ சாப்பிடுவது கூட அழகாக இருக்கிறது "என்றேன்.

அவன் தலையில் அடித்துகொண்டான்" டேய் சீக்கிரம் சாப்பிடுடா அடுத்த பீரியட் கெமிஸ்ட்ரி.சி.எஸ் ஸார் டெஸ்ட் வச்சிருக்காரு" என்றான்
.
"ச்சே நிம்மதியாக சைட்டடிக்க கூட முடியவில்லை.என்ன வாழ்க்கை டா இது" என நொந்து கொண்டேன்.

அவளும் சாப்பிட்டு முடித்துவிட்டு கை கழுவ எழுந்தாள் .நாங்களும் எழுந்தோம்.அவள் பின்னாலே சென்றோம். அவள் பின்னழகு என்னை பின்னியெடுத்தது.அவள் வாஷ்பேசனில் கைகழுவினாள் நாங்களும் கைகழுவினோம் அப்பொழுது அவள் பக்கவாட்டில் நின்றிருந்த எனக்கு அவள் இடை நன்றாக தெரிந்தது மார்பில் இருந்து சரிந்து குழிவான அந்த இடையில் முகத்தை வைத்து தேய்க்க வேண்டும் போல் இருந்தது எனக்கு. நீல நிற ஜாக்கெட்டில் பதுங்கியிருந்த அவள் மார்புகள் நான் நன்றாக செழித்து இருக்கிறேன் என்றது.நான் அவளது அந்தரங்களை ரசிப்பதை அவள் பார்த்துவிட்டாள் போல் உடனே தன் இடையை புடவை யால் மறைத்தாள்.

"ஏய் சீக்கிரம் வாடி "என மந்தாகினி டீச்சரை அவசரபடுத்தினாள்.

"இருடீ வரேன்"என்றாள் மந்தாகினி.

அவள் இப்படி பேசுவது எனக்கு ஆச்சரியமாக இருந்தது காரணம் பள்ளியில் மந்தாகினியை யாரும் பெயர் சொல்லி கூப்பிடவே அஞ்சுவர்.

அவள் அவ்வாறு கூறுவதை பார்த்த போது இருவருக்கிடையே நல்ல நெருக்கம் என்பதை உணர்ந்தேன்.அப்படி யென்றால் காலையில் வந்திருந்த மந்தாகினியின் தோழி இவள்தான் போலும் என நினைத்து கொண்டேன்.

[Renjith]

Super bro

[johnypowas]

அதன்பிறகு நான் அன்று அவளை பார்க்கவே இல்லை.பள்ளிமுடிந்ததும் பேருந்து நிலையத்தில் வெகு நேரம் காத்திருந்தேன் ஆனாலும் அவள் வரவில்லை.நான் மாணவர்கள் அனைவரும் செல்லும் வரை காத்திருந்தேன் அவள் வரவேஇல்லை.வினோத் "உங்கூட என்னால வெய்ட் பண்ணமுடியாது" என கூறி அப்போதே சென்றுவிட்டான்.இனி அவள் வரமாட்டாள் என முடிவுசெய்து நான் கிளம்பினேன்.

பேருந்தில் ஏறும் போது மனசு வலித்தது.அவளை பார்த்து ஒருநாள் கூட முழூதாக ஆக வில்லை.அவள் இல்லாத இடத்தில் எனக்கு இருக்கவே பிடிக்க வில்லை.

வீட்டிற்கு வந்ததும் அம்மா "ஏன்டா டல்லா இருக்க "என கேட்டார்

நான் "ஒண்ணும் இல்லம்மா லேசா தலைவலி என்று கூறி சமாளித்தேன்.

அதன் பிறகு காபி குடித்து விட்டு ரூமிற்கு சென்று தாள் போட்டு படுத்து கொண்டேன் அவள் நினைவுகள் என்னை பாடாய் படுத்தியது.அவள் காலையில் மூச்சிறைக்க ஒடிவந்து பஸ்ஸில் ஏறியது,அதன் நான் அவளை உரசியது,பின் வகுப்பில் அவளை பார்த்து அதிர்ந்தது,கேண்டீனில் அவள் மார்பை பார்த்தது,நான் பார்த்ததை கண்டு அவள் சேலை தலைப்பால் அதை மறைத்தது,பின் அவசர அவசரமாக மந்தாகினி டீச்சரை கூட்டிகொண்டு ஓடியது எல்லாம் என் கண்முன்பு வந்து என்னை பாடாய் படுத்தியது.அவளை ஒரு முறைபார்த்து விடமாட்டோமா என என் இதயம் ஏங்கி தவித்தது.மரண வேதனை இது போல நான் இதுவரை உணர்ந்ததே இல்லை. ஒரு வேளை இதற்கு பெயர்தான் காதலா.

அத்தியாயம் 4:

அவனை பார்த்ததும் எனக்கு தலை கிர்ரென ஆனது.நான் அவனை பார்க்காதது போல் ஸ்டுடண்ட்ஸிடன் பெயர்களை கேட்டுகொண்டிருந்தேன்.ஆனால் அவர்கள் கூறிய எதுவும் என் காதுகளில் விழவில்லை என்றுதான் சொல்லவேண்டும்.என் மனம் முழுக்க இந்த நிமிடம் அவன்தான் வீற்றிருந்தான்.

"எழுந்து போடா" என்றாலும் போக மறுத்தான்.

"ச்சே நான் ஏன் இப்படி இருக்கிறேன்.இது போன்ற உணர்வுகள் எனக்கும் என்று நான் எண்ணியது கூட இல்லை அவன் தீண்டுதலால் தூண்டப்பட்ட நான் இப்போது நிம்மதியற்று கிடக்கிறேன்.இது தவறு என என் மனம் சொல்கிறது.சரி என்று என் உடல் சொல்கிறது இரண்டில் நான் எதை கேட்க.

[johnypowas]

அவன் பார்வை என் மீதே இருந்தது .எனக்கு அது ஒரு குறுகுறுப்பை ஏற்படுத்தியது. என் உடலில ரசாயன மாற்றத்தை அதிகரித்தது.நான் அவனை பார்ப்பதை தவிர்த்தேன். ஸ்டுடண்ட்ஸ் அனைவரும் தங்களது பெயர்களை சொல்லி கொண்டிருந்தனர்.

"என் பெயர் நிம்மி டீச்சர்"

"மை நேம் இஸ் அட்சயா மிஸ்"

"என் பெயர் ரேவதி மிஸ்"

மாணவர்கள் முறை "என் பெயர் கணபதி டீச்சர்"

"மை நேம் இஸ் ஆகாஷ் மேடம்"

"அயாம் வினோத் மேம்"
என கூறிகொண்டே வர டக்கென என் இதயம் விழித்து கொண்டது. அடுத்து அவன் பெயர் நான் என் காதுகளை கூர்மையாக்கினேன்.
ஆனால் அவனோ அவனை பற்றி கூறாமல் என்னை பற்றி உளறினான்.வகுப்பில் அனைவரும் சிரித்து விட்டனர்.ஆனால் நான் என்மனதில்

" அடபாவி இது நேரம் வரை என்னை பற்றிதான் சிந்தித்து கொண்டிருந்தாயா" என நினைத்து கொண்டேன்.

பின் அவன் தவறை புரிந்து கொண்டு மன்னிப்பு கேட்ட பின் அவனை பற்றி கூறினான் .அவன் பெயர் ஜெய் என்றான் பின் அவன் வீட்டில் வளரும் நாய் முதற்கொண்டு எனக்கு அறிமுக படுத்தினான்.

எனக்கு சிரிப்பாக போய் விட்டது "என்னால் இவ்வளவு குழம்பியிருக்காயா நீ " என நினைத்துகொண்டேன்.பின்பு அனைவரும் தத்தம் பெயர்களை கூறிய பின் தான் உணர்வுக்கு வந்தவளாய் "ஒகே ஸ்டுடண்ட்ஸ் இன்னைக்கு ஒரே ஒரு லேசன் பார்த்து விடலாம் "என்று கூறி பாடம் எடுக்க ஆரம்பித்தேன் அவன் கவனிக்கவே இல்லை பாடத்தை ஆனால் அவன் கவனித்தான் என்னை.

நான் வெட்கத்தால் சிவந்தேன்.அடிக்கடி அவனை பார்த்து கள்ளச்சிரிப்பு சிரித்தேன்.நான் பாடம் நடத்தி கொண்டிருக்கும் போதே மணி அடித்தது.
"ச்சே,நேரம் போனதே தெரியவில்லை "என நினைத்து கொண்டு புத்தகத்தை முடி புறப்பட்டேன் பிரிய மனமின்றி.

[johnypowas]

அதன் பிறகு உணவு இடைவேளைக்கு பின்புதான் எனக்கு வகுப்பு என்பதால் நான் ஸ்டாப் ரூமிற்கு சென்று அமர்ந்தேன்.நாளை நடத்த வேண்டிய பாடங்களை பற்றி குறிப்பெடுக்க ஆரம்பித்தேன்.பிறகு வேறு சில டீச்சர்களும் வர ஆரம்பித்தனர்.அவர்கள் தாங்களை அறிமுகபடுத்தி கொண்டனர்.

நானும் என்னை அறிமுக படுத்தி கொண்டேன்.பிறகு நான் எந்தெந்த வகுப்பிற்க்கு செல்கிறேன் என விசாரித்தனர்.நான் கூறினேன்.பின்பு நான் செல்லும் வகுப்பில் இருக்கும் மாணவர்களை பற்றி குறிப்பு கொடுத்தனர்.

"11D2 வில் வினோத் நன்றாக படிப்பான் .ஆனால் அவன் கூடவே ஒருத்தன் சுற்றுவானே மாலதி மிஸ் அவன் பெயர் என்ன.

அதற்கு அந்த மாலதி "ம்ம் ஜெய் " என்றாள் .

"ஆங் அவனிடம் கொஞ்சம் ஜாக்கிரதையாக நடந்து கொள்ளுங்கள்"என்றாள் சுதா என்ற பெயருடைய அந்த கணக்கு டீச்சர்.

நான் ஆர்வமாகி"ஏன் டீச்சர் " என்றேன்.

அவள்"10 இல் மாலதி மிஸ் தான் அவன் கிளாஸ் டீச்சர் அவன் செய்த அட்டகாசங்களுக்கு அளவே இல்லை. அவன் கிளாஸில் இல்லை என்றால்.அட்டண்டஸ் கிளாஸ் ரூமில் இருக்காது.

எங்கேயாவது ஊர் சுற்றிவிட்டு "சுதா டீச்சர் அட்டடண்ஸ் போட மறந்துட்டாங்க அதான் நான் போய் போட்டு வாங்கிகொண்டு வந்தேன் "என்பான்.

"என்னை ஹைகிளாஸ் மேத்ஸ் ஸார் கோபி யுடன் இந்த டீச்சர் கோபி ஸார் கிட்ட டவுட் கேட்டுதான் பாடம் நடத்துறாங்க இரண்டு பேரும் கதவ சாத்திக்கிட்டு டிஸ்கஷன் பண்றாங்கனு பாத்ரும் ல எழுதிவச்சிட்டான் .

நான்"அப்புறம் என்னாச்சி" என்றேன்.

என்னாகும் பிரின்ஸிபால் கூப்பிட்டு வார்ன் பண்ணினார் அப்புறம் கோபி ஸார் எங்கூட பேசவே இல்லை "என்றாள்.எனக்கு சிரிப்பாக வந்தது நான்

"அடப்பாவி நீ இவ்வளவு காரியம் பண்ணிருக்கியா !இரு உன்ன வச்சிக்கிறேன்"என்று மனதிற்குள் சொல்லி கொண்டேன்.

பின் மாலதி"நானும் அவன் கிளாஸ் லீடராக இருப்பதால் எல்லாவற்றையும் பொறுத்து கொண்டேன்.

ஆனால் எல்லாவற்றுக்கும் மேலாக அவன் ஒரு காரியம் செய்தான்.சங்கீதா னு ஒரு பொண்ணு நல்லா படிப்பா எல்லாத்திலயும் ஃபஸ்ட் வருவா போன வருடம் ஸ்டேட் ஃபர்ஸ்ட் வருவா என நினைத்து கொண்டிருந்தோம் ஆனால் இவனால் அந்த பொண்ணு தற்கொலை பண்ணிகிட்டு செத்து போய்ட்டா"என்றார்.

அதை கேட்டதும் என் இதயத்தில் இடிஇறங்கியது போல் ஆனது.

[Renjith]

Interesting bro

[johnypowas]

அதை கேட்டு நான் அதிர்ச்சியாகி"எப்படி என்று கேட்டேன்.

அதற்கு மாலதி"அந்த கூத்த ஏன் கேட்குறீங்க.அவன் என்ன மந்திரம் பண்ணானோ தெரியல.அவ எப்பொழுதும் அவன் கூடத்தான் சுத்துவா.ஒருநாள் ரெண்டும் ஆடிட்டோரியம் பக்கத்துல நின்னு கிஸ் அடிச்சிட்டு இருந்துதுங்க அதை பார்த்த மந்தாகினி டீச்சர். அவங்க ரெண்டுபேரையும் பிரேயர்ல வச்சு பனிஷ் பண்ணிட்டாங்க.மறுநாள் அந்த பொண்ணு தூக்கமாத்திரை சாப்பிட்டு தற்கொலை பண்ணிட்டா"என்றார்.

நான் மேலும் அதிர்ச்சியாகி "அப்புறம் என்னாச்சு "என்றேன்.

"அப்புறம் என்ன போலீஸ் வந்தாங்க.ரெண்டுநாள் விசாரிச்சாங்க.அவன் நான் அந்த பொண்ண லவ் பண்ணவே இல்லனு.அவ கண்ணுல தூசி விழுந்திடுச்சு அத ஊதிவிட்டுட்டு இருந்தேன் என்று சொல்லி சமாளிச்சுட்டான். கடைசியா அவ வயித்து வலியால தற்கொலை பண்ணிக்கிட்டா னு கேஸ குளோஸ் பண்ணிட்டாங்க"என்றார் சுதா டீச்சர்.

அதற்கு மாலதி" அவங்க எங்க சொன்னாங் அந்த பையனோட அப்பாதானே காசு கொடுத்து அவனே அப்படி சொல்ல சொன்னார்.பாவம் அந்த பொண்ணு குடும்பமும் ஏழை குடும்பம் பணம் படைத்தவங்க முன்னாடி அவங்களால நிக்க முடியல"என்றார்.

"சே!ஒரு பெண்ணின் வாழ்க்கையை சீரழித்தவனா நீ உன்னையா என் மனதில் இவ்வளவு நேரம் என்னவெல்லாமோ கற்பனை செய்து கொண்டிருந்தேன்.இல்லை இனி உன் முகத்தில் விழிப்பது கூட பாவம் "என்று முடிவு செய்தேன்.

என்னவோ தெரியவில்லை என் கண்களில் கண்ணீர் வந்தது அது அவனுக்காக இல்லை அவனால் மரணம் அடைந்த அந்த பெண்ணிற்காக.

அதன் பிறகு அவனை சாப்பிடும் போது கேண்டீனில் பார்த்தேன்.நானும் மந்தாகினியும் சாப்பிட போனோம்.அவன் கேண்டீனின் மையத்தில் அமர்ந்திருந்தான் அவனை பார்க்கவே பிடிக்கவில்லை நான் அவனுக்கு பின்னால் அவன் முகத்தை பார்க்காதவாறு அமர்ந்துகொண்டேன் ஆனாலும் அவன் இடம்மாறி என்னை பார்ப்பதற்கு வசதியாக அமர்ந்து கொண்டான் .அதன் பிறகு அவன் என்னையே பார்த்து கொண்டிருந்தான் நான் அவனை பார்க்கவே இல்லை.அவசர அவசரமாக சாப்பிட்டு வெளியேறினோம் அப்பொழுதும் என் பின்னாலே வந்தான்.நான் கைகழுவிகொண்டிருக்கும் போது என் கைகளுக்கு இடையே தெரிந்த இடைவெளி வழியாக என் மார்பையே பார்த்துகொண்டிருந்தான். எனக்கு குமட்டிகொண்டுவந்தது அப்படீயே செருப்பை கழட்டி அவனை "பளார் பளாரென" அடிக்க வேண்டும் போல் இருந்தது.ஆனால் அடக்கிகொண்டேன்.பின் அவசர அவசரமாக மந்தாகினியை கூட்டிகொண்டு ஸ்டாப் ரூமிற்கு சென்றேன்.அவன் பின்னாலே நின்று வெறித்து பார்ப்பது தெரிந்தது நான் கண்டுகொள்ளவே இல்லை.

அதன் பின் நான் அவனை பார்க்கவே இல்லை.மாலை பள்ளிவிட்டதும் பஸ் ஸ்டாப்பிற்கு சென்றேன் அங்கே அவன் நின்று கொண்டிருப்பது தெரிந்தது.நான் உடனே மீண்டும் பள்ளிக்கு சென்று மந்தாகினியுடம் என்னையும் போகும் போது கூட்டிபோக சொன்னேன்.அவள் ஸ்கூட்டி வைத்திருந்தாள்.

நானும் அவளோடு சேர்ந்து விளையாடிவிட்டு செல்ல ஆறரை மணி ஆகிவிட்டது.நாங்கள் புறப்படும் போது பார்த்தேன் அவன் இன்னும் பஸ் ஸ்டாப்பிலே நின்றிருந்தான்.ஆனால் அவன் என்னை பார்க்கவில்லை.

வீட்டிற்கு வந்து முகம் கழுவி சமைத்து நானும் அம்மாவும் சாப்பிட்டோம்.சிறிது நேரம் நாளை நடத்த வேண்டிய பாடங்களை பற்றிகுறிப்பெடுத்து விட்டு தூங்க போய்விட்டேன்.மழை இன்னும் பெய்துகொண்டிருந்தது.ஆனால் அவன் ஞாபகம் சற்றும் இல்லை.

[johnypowas]

அன்று காலையில் எனக்கு சீக்கிரமாக விழிப்பு வந்துவிட்டது.அம்மா ஆச்சரியபட்டாள்.காரணம் என்றுமே நான் அவ்வளவு சீக்கிரமாக எழுந்ததில்லை மேலும் நான் என்றுமே தனியாக படுத்ததில்லை அம்மா அப்பாவுடன் தான் படுப்பேன் காரணம் எனக்கு தனியாக படுக்க பயம் ஆனால் நேற்று இரவு பூம்பொழிலின் மேல் இருந்த இச்சையை போக்க நான் தனியாக படுக்க வேண்டியதாயிற்று.நேற்று இரவு கனவில் பாடாய் படுத்திவிட்டாள் அதை நினைக்கும் போதே என்னுறுப்பில் ஏராளமான மாற்றங்கள் எனக்கு அந்த இரவு போதவில்லை.காலையில் பாத்ரூமில் இருந்து வெகுநேரம் கழித்துதான் வந்தேன்.

அம்மா "ஏன்டா இவ்வளவு நேரம் "என்று கேட்டாள் .

"ஆசை தீர குளித்தேன் அம்மா"என்றேன். எனக்குதான் தெரியும் உள்ளே என்ன செய்தேன் என்று.

பின் சாப்பிட்டுவிட்டு எட்டரைக்கெல்லாம் கிளம்பிவிட்டேன்.அம்மா ஆச்சரீயமாய் பார்த்தார்"என்னாச்சீ இவனுக்கு ஒம்பொதரை ஆனாலு நான் குச்சி வைத்து துரத்தினால் தான் பள்ளிகூடம் கிளம்புவான் இன்னிக்கு என்ன அவனாகவே கிளம்பி அதுவும் எட்டரைக்கெல்லாம்"என்று.

அவள் இன்று சீக்கிரமாகவும் வரலாம் லேட்டாகவும் வரலாம்.எனவே நாம் இந்த நேரத்திற்கு போனால் சரியாக இருக்கும் என எண்ணினேன்.

இன்றும் மழை லேசாக விட்டு விட்டு பெய்தது.அதையெல்லாம் பொருட்படுத்தாது நான் சாலையில் இறங்கி நடந்தேன். தேங்கி கிடந்த மழைநீரை சாலையின் இரு முனைகளுக்கும் அபிஷேகம் செய்த படி டாடா சுமோ ஒன்று என்னை கடந்து போனது.நான் அந்த அபிஷேகம் எனக்கும் சேர்த்து நடந்துவிடாமல் இருக்க ஒருகாலை தூக்கியபடி ஒரமாக ஒதுங்கினேன்.பிறகு அந்த வாகனம் சென்ற பிறகு நானும் சென்றேன்.

அந்த காலை நேரம் மழை வேறு எனவே பஸ் ஸ்டாப்பில அவ்வளவு கூட்டம் இல்லை.நான்குபேர் மழையில் நனைந்துவிடாமல் இருக்க நிழற்குடையின் உள்ளேயும்,ஐந்து பேர் அதைபற்றி கவலை படாமல் வெறுங்குடையிடன் வெளியேயும் நின்றுகொண்டிருந்தனர்.

நான் சென்று நிழற்குடைக்குள் இருப்பவர்கள் கட்சியில் சேர்ந்தேன்.

தூறல் என் முகத்தில் பட்டு மேலும் என் இச்சையை தூண்டிக்கொண்டிருந்தது.இன்று பேருந்தில் அவளை என்னவெல்லாம் செய்யலாம்,நேற்று போல் இன்றும் கூட்டம் அலைமோத வேண்டும் நான் அவளுக்கு முன்பாக நிற்க வேண்டும்.என் உடல் அவள் உடலொடு ஒட்டி கலந்திருக்க வேண்டும்.என் முன்புறம் மூழுவதும் அவள் பின்புறத்தை அழுத்த வேண்டும். அவள் கூச்சத்தால் நெளிவாள் அப்பொழுது என் கைகளை கொண்டு அவள் கையை பிடிக்கவேண்டும்.பின் அவள் கையை அழுத்த வேண்டும்.என் முகம் அவள் பின்னங்கழுத்தை மேய வேண்டும் என் உஷ்ணமான காற்று அவள் மீது பட்டு அவளை நிலைகுலைய செய்ய வேண்டும்.அவள் உடலின் வெப்பம் பின்புறத்துளை வழியாக அவள் சேலையை கடந்து என் உடலில் என் உறுப்பின் வழியாக பாய வேண்டும்.அவள் கைகளின் வழியாக என் கைகளை செலுத்தி அவள் தோள்களை பிடித்து அழுத்தி என் பக்கம் மேலும அவள் பின்புறத்தை அழுத்தவேண்டும்.அவள் சிணுங்கி கொண்டே அவள் மான் விழியால் என்னை ஏறிட வேண்டும்.அப்பொழுது என் காய்ந்த உதட்டால் அவள் ஈர உதட்டில் லேசாக ஒற்றியேடுக்க வேண்டும்.அவள் சிலிர்த்து திரும்பிய வினாடி டிரைவர் ஒரு பிரேக்கை போட வேண்டும். என் உடல் மேலும் அவளுடலோடு அழுந்த வேண்டும். அப்போது கண்டக்டர் "ஸ்கூல் எல்லாம் இறங்குங்கப்பா"என்று கூற வேண்டும்.

நான் கடுப்பாகி கண்டக்டரை மனதிற்குள் திட்டவேண்டும்.அவள் சிரித்தபடி அவள் பின்புறத்தை என் உறுப்பில் அழுந்திதேய்த்து விட்டு வெளியேற வேண்டும்.கடவுளே இதல்லாம் நடக்க வேண்டும் " என்று மனதில் பிரார்த்தனை செய்து கொண்டேன்.

நான் அவள் வருகிறாளா என எட்டிபார்த்தேன்.தூரத்தில் குடையுடன் ஆரஞ்சு நிற காட்டன் சாரியில் அவள்"லலல்லா...லல்லல்...லலலலலல...லலலலலலலல".

என் காதில் சங்கீதம் தானாக ஒலிக்க ஆரம்பித்தது.அவள் வர வர அந்த சங்கீதம் குறைய ஆரம்பித்தது"லல்ல...லலலல...லலலல".

அது அவளில்லை ஆனால் அவளை மாதிரி தானே இருந்தது."ச்சே!வீணாக ஒரு இளையராஜா பாடலை வீணாக்கிவிட்டோமே".

நான் மேலும் ஒரு பத்து நிமிடம் வெய்ட் பண்ணி பார்த்தேன் அவள் வரவேஇல்லை.

அவளுக்காக காத்திருந்த எனக்கு ஏமாற்றமே மிஞ்சியது.பின் நானும் அதற்கு மேல் காத்திருக்காமல் நானும் அடுத்து வந்த பேருந்தில் ஏறி கிளம்பினேன்.மந்தாகினியிடம் யார் அடிவாங்குவது.நல்ல வேளை நான் சென்றபோது மந்தாகினி திரும்பி நின்று யாருடனோ பேசிக்கொண்டிருந்தாள்,பிரேயர் முடிந்திருந்தது.நான் செடிகளின் மறைவில் ஒதுங்கிய படி அவளை கடந்து சென்றேன்.முதலில்"அவளை கரெக்ட் பண்ணினதும் நான் லேட்டாக வந்தால் கண்டுக்க வேண்டாம் என்று மந்தாகினியிடம் சொல்ல சொல்ல வேண்டும்"என்று மனதில் நினைத்துகொண்டே கிளாஸ் ரூமிற்கு சென்றேன்.அங்கே அவள் பாடம் நடத்திகொண்டிருந்தாள்.

[johnypowas]

நான் ஆச்சரியபட்டேன். "எப்படி ஒரு வேளை நமக்கு முன் பஸ் ஏறிவிட்டாளா" நான் குழம்பிக்கொண்டே "மே ஐ கமின் மிஸ்" என்றேன். உடனே திரும்பினாள் மீண்டும் "லலல்லலா லல்லலல...லலலலல"ஒலித்தது.

அவள்"இதுதான் ஸ்கூலுக்கு வர நேரமா"என்றாள்.

"சாரி மேம் பஸ் லேட்"என்றேன்.

"எட்டரையில இருந்து பஸ் வரலையா"அவள் குரலில் கேலி தெரிந்தது.

நம்மை பார்த்திருக்கிறாள்.அதற்கு மேல் எதுவும் பேசவில்லை. அவள்"வெளியே நில்லு,ஒரு நாள் நிக்க வச்சா அடுத்த நாள் சீக்கிரம் வருவ"முகத்தில் அறைந்தாற் போல் கூறினாள். அவள் அப்படி சொல்வாள் என்று நான் சற்றும் எதிர்பார்க்கவில்லை.நிலைகுலைந்தேன்."பூம்பொழில்.அடிப்பாவி உனக்காக தானடி எட்டரை மணியிலிருந்து நாயாக காத்திருக்கிறேன்.

அவள் கூறிவிட்டு விறுவிறுவென சென்றாள்.நான் இடிந்துபோய் நின்றேன்.நேற்று வரை உதட்டோரம் சிரித்து ஓரக்கண்ணால் பார்த்தவளா இவள்.இவளுக்காக தான் லேட்டாக வந்தோம் என்று இவருக்கு தெரிந்திருக்குமா,தெரியாதா.இது அவள் மனதில் இருந்து உதிர்த்த வார்த்தைகளா,இல்லை மாணவர்களுக்கு மத்தியில் கறாராக இருப்பது போல் நடிக்கிறாளா..?

நான் யோசித்துகொண்டிருக்கும் போதே மணி அடித்தது.தொடர்ந்து அவள் குரல்"ஸ்டூடண்ட்ஸ் நாளை வீக்லி டெஸ்ட்க்கு இன்னிக்கு நடத்துன போயம் நல்லா படிச்சிட்டு வந்தீடுங்க,அதில இருந்து எந்த கொஸ்டீன் வேணும்னாலும் நான் கேட்பேன்"என்று கூறிவிட்டு வெளியேறினாள். என்னை கவனிக்கவே இல்லை.

அதன் பிறகு இரண்டு முறை அவளை வராண்டாவிலும் ஒருமுறை கிரௌண்டிலும் பார்த்தேன் ஆனால் அவள் கவனிக்கவே இல்லை.
மாலை பெல் அடித்தது எறும்புகூட்டம் சிதறி ஓடுவது போல் மாணவர்கள் கலைந்து அவரவர் வீட்டிற்கு அம்மாவிடம் திட்டு வாங்க ஆர்வமாக சென்றனர்.வினோத் என்னை வெயிட் பண்ண சொன்னான் நான் பஸ் ஸ்டாப்பில் நிற்பாதாக கூறிவிட்டு வந்து ஒருமணி நேரம் ஆனது அவள் வரவேஇல்லை .பிறகு வினோத் வந்தான் "ஸாரிடா மாப்ள மேட்ஸ் ஸார்கிட்ட கொஞ்சம் டவுட் கேட்டுட்டு வர லேட்டாயிடுச்சி "என்றான்.
"அவ போயிட்டாளாடா"என்றேன் நான்.

"அவன்னா எவ...?.இங்க ஏகபட்ட அவ இருக்காளுங்க,ஏன் நம்ம கிளாஸ் மொக்க ஃபிகர் சரண்யா கூட அவ தான் நீ எவளடா கேக்குற"என்றான்.

"ஒதவாங்க போற உனக்கு எவன்னு தெரியாது"


"ஓ!நீ அவள கேக்குறீயா.அவ போயிட்டா"

"இப்போ நீ எவள சொல்ற"

"ப்ச்!ம்ம் நீ உன் ஆளதான கேக்குற"

"ம்..."

"அவளதான் சொல்றேன் அவ அப்பவே அந்த குந்தானி கூட அந்த ஓட்ட ஸ்கூட்டில ஏறி போயிட்டா"

"எப்போடா..?"

"நீ வெளியில வந்தில அப்பவே"

அப்பொழுதுதான் தெரிந்தது எனக்கு அவள் இவ்வளவு நாளாக அவள் ஸ்கூட்டியில் தான் சென்றிருக்கிறாள்.நாம்தான் அவள் வருவாள் வருவாள் என நினைத்து ஏமாந்திருக்கிறோம் "ச்சே என்ன ஒரு முட்டாள்தனம்"என என்னை நானே நொந்துகொண்டேன்.

[johnypowas]

பிறகு ஒரு நிமிடம் கூட தாமதிக்க வில்லை அடுத்த பஸ்ஸில் ஏறி இருவரும் சென்றோம்.

அவளை மறக்க முயன்றேன். அது முடியவில்லை.அவள் என்னை ஏமாற்றியும், ஏன்?என்று தெரியவில்லை ஏதோ ஒரு இனம் புரியாத உணர்வு எனக்கு அவளை ஞாபகபடுத்தி கொண்டே இருந்தது.

வீட்டிற்கு வந்து என்னால் சும்மாக இருக்க முடிய வில்லை.அவள் ஞாபகமாகவே இருந்தது.அவளை மறக்க வேண்டும்,அதற்கு ஒரு வழிதான் உள்ளது முடிவு செய்தேன்.

நேராக ஒயின்ஷாப்புக்கு சென்றேன்.ஒரே ஒரு பியர்,அடிச்சிட்டு வந்துபார்த்தா அவ ஞாபகம் இன்னும் அதிகமாயிடிச்சி,அட இது என்னடா கொடுமை என்று நினைத்து கொண்டேன்.என் வேதனையை யாரிடமாவது சொல்லி அழ வேண்டும் போல் இருந்தது எனக்கு அதற்கு சரியான ஆள் நம்ம வினோத் தான் என முடிவு செய்து எனது சைக்கிளை எடுத்துகொண்டு வினோத் வீட்டை நோக்கி சென்றேன்.

வினோத் வீட்டை அடைந்தேன்.என்னை தடுத்த காம்பௌண்ட் கேட்டை ஒரு கையால் தள்ளி விட்டு உள்ளே சென்றேன்.

"வினோத்.!வினோத்"என்று கூப்பிட்டேன்.

அவன் வெளியே எட்டி பார்த்து."டேய் !வாடா உள்ள வா!"என்றான்.நான் சைகையால் தண்ணி அடிச்சிருக்கேன்,நீ வெளிய வாடா என்றேன்.என் நண்பன் என்னை புரிந்து கொண்டு வெளியே வந்தான்.இருவரும் சைக்கிளை எடுத்துகொண்டு வெளியே வந்தோம்.எப்பொழுதும் கூடிபேசும் இடமான பெரிய கோவில் அருகே இருக்கும் மண்டபத்தின் திட்டின் மீது அமர்ந்தோம்.

அவன் கேட்டான் "ஏன்டா திடீர்னு சரக்கு அடிச்ச அன்னிக்கு என்கிட்ட இனிமே சரக்கே அடிக்க மாட்டேன்னு சத்தியம் பண்ணி கொடுத்தே"என்று

"அவள நினைக்காம ஒரு நிமிஷம் கூட இருக்க முடியல மச்சி"

தலையில் அடித்துகொண்டான்"டேய்!நீ திருந்தவே மாட்டியா அவதான் உன்ன கண்டுக்கவே மாட்டேங்கிறா அப்புறம் ஏன்டா அவ முந்தானையே பிடிச்சிகிட்டு அலையிற. "

"இல்லடா அவள மறக்க முடியலடா.எங்க பார்த்தாலும் அவ முகமாவே தெரியுது எனக்கு என்னாச்சினே தெரியலடா,ஆனா இந்த செகண்ட் ஒன்னு மட்டும் உண்மை டா அவ இல்லாம என்னால வாழவே முடியாதுன்னு நினைக்கிறேன்டா"என்றேன்.

"மச்சி!நீ ஒண்ண நல்லா புரிஞ்சிக்கோ அவ ஒண்ணும் நாலாவகுப்பு படிக்கிற பாப்பா இல்ல.நீ மிட்டாய் வாங்கி கொடுத்ததும் உன் பின்னாடியே வர,அவ நமக்கு டீச்சர் நீ என்னமோ இந்த வருஷம் 11TH பாஸாக மாட்டேன்னு நினைக்கிறேன்"

"நான் பாஸாகலன்னா கூட பரவாயில்லடா.நாளைக்கு போய் அவள பார்த்து ஏன் என் மேல உங்களுக்கு இவ்வளவு கோபம் னு "கேக்க போறேன்.

"மச்சி!நாளைக்கா அதுக்கு அவசியமே இல்ல.அதோ பாரு உன் ஆளு கோயிலுக்கு வந்துகிட்டு இருக்கா"என்றான்.

நான் திரும்பிபார்த்தேன்.அவளேதான் சிகப்பு கலர் காட்டன் சுடிதாரில் தலையில மல்லிகை பூவோடும் கையில் அர்ச்சனை தட்டோடும் ஒரு தேவதை போல் நடந்து வந்து கொண்டிருந்தாள்.

[johnypowas]

ஏற்கனவே போதையில் இருந்த நான் மேலும் போதையானேன்.

"ஏதோ கேக்கனும் னு சொன்னில்ல இப்ப போய் கேளு"என்றான்.

நான் அவனை பார்த்தேன்.அவளையும் பார்த்தேன்"எனக்கு என்னடா பயம் இப்ப போய் கேக்குறேன் பார்!"என சொல்லி அவளை நோக்கி சென்றேன்.

கோவிலில் அன்று அவ்வளவு கூட்டம் இல்லை.இரண்டு பிச்சைகாரர்கள் வலதுபுறமும் இடது புறமும் அமர்ந்திருந்தனர்.நான் இடதுபுறம் எனது செருப்பை அவழ்த்துவிட்டு உள்ளே சென்றேன்.இடதுபுறம் அமர்ந்திருந்த பிச்சைகாரன் என்னை நோக்கி தட்டை நீட்டினான்.அவனுக்கு பிச்சை போடும் எண்ணத்தை கை விட்டேன்,என்னவள் என்னை மீண்டும் ஏமாற்றி விட்டு வேறு வழியில் சென்றுவிடுவாள் என்ற பயத்தால் அவனை புறக்கணித்து விட்டு உள்ளே நடந்தேன்.அவள் வரவேற்பறையில் இருந்த பிள்ளையாரை கண்மூடி பிரார்த்தனை செய்துகொண்டிருந்தாள்.

அவள் அழகுக்கு இந்த உலகில் ஈடு இணையே இல்லை எனக்கு தோன்றியது அவள் மூக்கின் நுனியில் இருந்த வியர்வை துளி ரோஜாவின் இதழில் இருக்கும் பனிதுளி போல் இருந்தது.

நான் அவளையே பார்த்து கொண்டிருந்தேன்.பின் கண்களை திறந்தவள் என்னை பார்க்கவே இல்லை.அப்படியே திரும்பி நடந்தாள் நான் அவள் பின்புறத்தையே வெறித்து பார்த்து கொண்டிருந்தேன்.வினோத் என்னருகில் நின்றிருந்தான்.

"என்னடா ஏதோ கேக்கபோறேன் சொன்னே அப்படியே வெறிச்சி போய்நின்னுட்ட எதையோ பார்த்து பயந்துட்டியா"என்றான்.

எனக்கு பட்டென்று ஒரு யோசனை தோன்றியது.முதலில் வினோத்தை பேச சொல்லலாம்.பிறகு அவனை சாக்காக வைத்து நாம் பேசலாம்.

நான் வினோத்திடம் சொன்னேன்.அவன்"அய்யய்யோ என்னால முடியாது.ஆளவிடு சாமி"என்று நழுவ பார்த்தான்.

"டேய்,நீ இப்ப போய் பேசலனா நான் உன் கூட எப்பவும் பேசமாட்டேன்" என்றேன்.
இதை சொன்னால் போதும் வினோத் எனக்காக எதை வேண்டுமானாலும் செய்வான் என் நண்பன்.ஏன் என்றால் அவனுக்கு என்னை அவ்வளவு பிடிக்கும்.
அவனும் நானும் அவள் பின்னாலே சென்றோம்.நாங்களும் அவள் ஒருமுறையாவது திரும்புவாள் என நினைத்து நினைத்து ஏமாந்ததுதான் மிச்சம்.அவள் திரும்பவே இல்லை அவள் கர்ப்பகிருகத்திற்கு உள்ளே சென்றாள்.நாங்களும் சென்றோம் அவள் அர்ச்சனை தட்டை ஐயரிடம் கொடுத்து கண்மூடி நின்றாள்.நாங்கள் அவள் முன்பு சென்று நின்றோம்.அவள் கண்களை திறந்தாள் எங்களை பார்க்கவேண்டும் என்பதற்காக.அவள் கண்களை திறந்து எங்களை பார்க்கவில்லை.திரும்பி சாமியை பார்த்து கன்னத்தில் தப்பு போட்டுகொண்டாள்.

அவள் எங்களை பார்த்தாளா இல்லை வேண்டுமென்றே நடிக்கிறாளா என்றே தெரியவில்லை.திரும்பி வந்த ஐயரிடம் அர்ச்சனை தட்டை வாங்கி கொண்டு திரும்பிபார்க்காமல் நடந்த அவள் மேல் எனக்கு கோபம்கோபமாய் வந்தது.

ஏன் இந்த மாற்றம்,இவளுக்கு என்னாயிற்று ஏன் என்னை வெறுக்கிறாள்.அதற்கு மேல் என்னால் அவள் பின்னால் செல்ல விருப்பம் இல்லை.வினோத்திடம் "வாடா போலாம்"என்றேன்.

நாங்கள் புறப்பட ஆயத்தமான போது சட்டென அவள் திரும்பினாள்.எங்களை நோக்கி வந்தாள்."நீ வினோத் தானே 11D "என்று வினோத்தை பார்த்து கேட்டாள்.நன்றாக கவனியுங்கள் வினோத்தை பார்த்து என்னை அவள் பார்க்கவே இல்லை.எனக்கே ஒரு சந்தேகம் நாம் அவள் கண்ணுக்கு தெரிகிறோமா என்று ஒரு ஒப்புக்கு கூட என்பக்கம் அவள் திரும்ப வில்லை.

வினோத் "ஆமா டீச்சர் உங்ககிட்ட பேசத்தான் நாங்கள் வந்தோம் ஆனால் நீங்கள் அப்ப பார்க்கவே இல்ல."என்றான்.

"ஸாரிப்பா நான் சரியாக கவனிக்க வில்லை.உன்னை எங்கேயோ பார்த்த மாதிரி இருக்கிறதே என்று யோசித்து கொண்டே இருந்தேன் அப்புறம் தான் ஞாபகம் வந்தது"என்றாள்.
.
"இட்ஸ் ஓகே மிஸ்"என்றான்.அவள் என்னை பார்ப்பாள் ஏதாவது கேட்பாள் என்று நினைத்தேன் ஆனால் அவள் கண்டுகொள்ளவே இல்லை.நான் வினோத்திடம் "டேய் நான் கிளம்பறேன் நீ வரியா இல்லையா"என கேட்டேன்.

இப்பொழுதுதான் அவள் என்னை பார்த்தாள் கேவலமான பார்வை.வாசலில் இருந்த பிச்சைகாரனை நான் பார்த்தது போல்,தெருவில் குப்பையை மேயும் நாயை பார்ப்பது போல் "இவன் யாரு உன் ஃபிரண்டா நம்ம ஸ்கூல்லயா படிக்கிறான்"என்றாள்.

நான் அதிர வில்லை இதை அவள் கேட்பாள் என்று எனக்கு தெரியும்.அதற்கு முன் போய்விடலாம் என நினைத்தேன்.ஆனால் கேட்டுவிட்டாள் என் என்பது ரூபாய் வேலை செய்ய ஆரம்பித்தது. நான் கோபமாக அவளை பார்த்து கேட்டேன்."உங்களுக்கு என்னை நிச்சயமாய் தெரியாது..?"என்று கேட்டேன்.

அவள் "தெரியாததால் தான் கேட்டேன்" என்றாள்.உடனே நான்"நேற்று காலை பஸ்ஸில் உங்களை உரசிகொண்டு வந்தேனே அவன் நான்தான்.என் பெயர் ஜெய்.உங்களுக்கு என்னை தெரியும் ஆனால் நீங்க நடிக்கிறீங்க.டேய் !நான் போறேன் நீ வந்தா வா இல்லனா போ" என கூறிவிட்டு விறு விறு வென நடந்தேன்.

[Renjith]

Super bro
Continue

[johnypowas]

அத்தியாயம் 6:

பூம்பொழில் டைரியிலிருந்து:

அலாரம் அந்த அமைதியை கிழித்து கொண்டு அலறியா அந்த அதிகாலை 5 மணி 30வது நிமிடம் அரைதூக்கத்தில் இருந்த நான் கண்களை கசக்கி கொண்டு எழுந்தேன். விடியாமலே இந்த உலகம் இருந்தால் எவ்வளவு நன்றாக இருக்கும் என எண்ணிக்கொண்டேன்.

ஓட்டின் மீது விழுந்த "தட்..தட்...தட்"என சத்தம் மழை நான் இன்னும் நிற்க வில்லை என சத்தியம் செய்தது சாரல்காற்று முகத்தில் அடித்து ஒரு வித சுகத்தை தந்தது.எழுந்து சென்று பல்துலக்கி, குளித்து விட்டு ,காபி போட்டு குடித்து அம்மாவுக்கு கொடுத்து விட்டு, சமையல் செய்து சாப்பிட்டு அம்மாவை சாப்பிட்ட சொல்லிவிட்டு,வாசலில் வந்து செருப்பை மாட்டிதிரும்பிய போது மணி எட்டு இன்னும் தூறல் போட்டு கொண்டிருத்தது. "ஸ்கூலுக்கு கிளம்பிட்டியாமா"பின்னால் அந்த குரல் கேட்டது திரும்பி பார்த்தேன்.சந்திரசேகர் அங்கிள் நின்று கொண்டிருந்தார்.

"வாங்க அங்கிள்...!"

"ஸ்கூலுக்கு கிளம்பிட்டீயாமா...?

"ஆமா அங்கிள்"

"ஒன்னும் இல்லம்மா.பக்கத்துல சொந்தகாரங்க வீடு இருக்கு அவங்கள பார்த்துட்டு அப்படியே உங்களையும் பார்த்து விட்டு போலாம்னு வந்தேன்.

சந்திரசேகர் அங்கிள் மிக நல்லவர்,அப்பாவின் உயிர் நண்பர்.எங்கள் குடும்பத்தின் மீது மிகுந்த அன்பு கொண்டவர்.ரிட்டயர்டு ப்ரம் ஆர்மி.அப்பா இறந்த பின் எனக்கு அப்பா மாதிரி இருப்பவர்.கடன் காரர்கள் தொல்லை செய்த போது எனக்கு என்ன செய்வதென்றே தெரியவில்லை புரியவும் இல்லை அந்த இக்கட்டான சமயத்தின் போது எங்களுக்காக பேச கூட ஆளில்லை எங்களுக்காக பேசி அந்த கொடுமையான நிகழ்வுகளிலிருந்து எங்களை வெளியே கொண்டு வந்தவர்.

"உள்ளே வாங்க அங்கிள்"

"இல்லம்மா நான் சும்மாதான் வந்தேன் அப்புறம் இந்தா..."என்று பாக்கெட்டில் கை விட்டு ஒரு ஆயிரம் ரூபாய் நோட்டை எடுத்து நீட்டினார்.

"அங்கிள் இது..."நான் தயங்கினேன்.

"வாங்கிக்கோமா உங்க செலவுக்கு வச்சிக்கோமா"

"அங்கிள் ரொம்ப நன்றி ஆனா இது வரை நீங்க செய்த உதவிக்கு நான் என்ன கைமாறு செய்ய போறேன்னு தெரியல இதுல இது வேற வேண்டாம் அங்கிள் என்னை மேலும் மேலும் தர்மசங்கட படுத்தாதீங்க"

"இதுல என்னம்மா தர்மசங்கடம் நீ என் பொண்ணு மாதிரி உனக்கு உதவாம நான் வேற யாருக்கு உதவ போறேன்.உனக்கு ஹெல்ப் பண்றதுல எனக்கு ரொம்ப சந்தோசம் ஒரு ஆத்ம திருப்தி.உங்கப்பா..."

"அங்கிள் போதும்.நீங்க என்ன சொன்னாலும் கேட்க மாட்டிங்க அப்புறம் நானும் உங்கப்பாவும் னு ஆரம்பிச்சிங்கனா இன்னிக்கு ஃபுல்லா பேசிட்டே இருப்பிங்க.கொடுங்க வாங்கிக்கிறேன்"

"ம்ம்...அப்படி வா வழிக்கு"