Romance நீ அங்கே நான் இங்கே

[Renjith]

Super bro

[Kookikumar]

Super next update pls

[snandham123]

இரண்டு வாரம் கழித்து,
எனக்கும் பூர்ணிமாவுக்கும் ஒரு அன்னியோன்யம் உருவாகி இருந்தது .
ஒரு மாதிரியான காதல் . படு என்றால் போதும் காலை விரித்து புண்டையை காட்டிவிடுவாள் . ஆனால் ஒரு சிறு தயக்கம் .
சிறு உதாரணங்கள் ..

1 . ஒரு சனிக் கிழமை நிர்மலா கிச்சனில் ஏதோ வேலையாய் இருந்தாள். அப்போது பூமா வந்தாள். ' நிம்மி நிம்மி 'என்று கூப்பிட்டுக் கொண்டே . என்னை தாண்டி போன போதுதான் பார்த்தேன் . அவளின் ப்ரா கழண்டு பின்னால் ஊக்கு பகுதி தொங்கி கொண்டு இருந்தது .
நான் அவளைக் கூப்பிட்டேன் . 'பூமா '
'என்ன '
'பின்னாடி ப்ரா தொங்குதுடி '
பின்னால் திரும்பி கையால் தடவிப் பார்த்தாள் . ' போட்டுத்தான் விடுறது " என சொல்லிக் கொண்டே பின்னால் வந்தாள் .
முந்தானையை கீழே விட்டு மட மடவென பிளவுசை கழட்டி பின்னால் காட்டினாள் . நான் எழுந்து பின்னால் போனேன். எழுந்த வேகத்தில் லுங்கி கழண்டு விழுந்தது. சுன்னி படக்கென்று எழுந்து ஆடியது. வெக்கப் பட்டு சிரித்துக் கொண்டே மொதல்ல லுங்கிய கட்டுங்க அப்புறம் ப்ரா மாட்டலாம் என்றாள். நான் லுங்கி கட்டி கொண்டு ப்ரா ஊக்கு மாற்றிவிட்டேன். திரும்பவும் சாதாரணமாக ப்ளௌஸ் போட்டுகொண்டு முந்தானையை போட்டுகொண்டு உள்ளே போனாள்.

2 எனக்கு Doggy style பிடிக்கும் . நிம்மிக்கு பிடிக்காது . ஒரு நாள் மொட்டை மாடியில் வெறும் ஷார்ட்ஸ் உடன் exercise செய்துவிட்டு நின்றிருந்தேன். அப்போது வெளியே ரோட்டில் 2 நாய்கள் ஒத்துக் கொண்டிருந்தன . அதை பார்த்ததும் சுன்னி தூக்கியது . என்னை அறியாமல் ஷார்ட்ஸ் ஐ கீழே இறக்கி விட்டு நாய்கள் ஓப்பதைப் பார்த்துக் கொண்டு கை அடித்துக் கொண்டிருந்தேன் . அப்போது தோளில் ஒரு கை அப்படியே திரும்புனேன் . பூமா என் சுண்ணியை வெறித்துப் பார்த்துக் கொண்டே
' என்ன பண்றீங்க ?'
' அது வந்து " கை அடிப்பதை நிறுத்தாமல் அவளை பார்த்தேன் .
' நிம்மி தான் இருக்கால்ல '
' இருக்கா . அவளுக்கு இதுபோல ஓக்க பிடிக்காது ' ஓக்க என்ற வார்த்தையை சாதாரணமாக எடுத்துக் கொண்டாள்.
' எனக்கு பிடிக்குமே ' என்று மொட்டை மாடி சுவற்றில் சாய்ந்து குனிந்தாள் . நான் அவன் குண்டியை தடவிய படி ( ஜட்டி போடவில்லை ) ; இவ்ளோ பெருசா இருக்கு இத தாண்டி போகுமா ; என்றேன்.
' ம்ம் அதெல்லாம் குனியிர விதத்தில் குனிஞ்சா உள்ள போகும் ' என சொல்லிக்கொண்டே என் தோளில் சாய்ந்தாள்.
நான் ' பூமா பூமா என அனத்திக்கி கொண்டே அவன் கழுத்தில் முத்தம் வைத்தே கஞ்சியை சுவற்றில் பீச்சி அடித்தேன் .
3 . ஒரு நாள் மாலை ஆபீஸ் முடித்து வீட்டில் இருந்தேன், நிம்மி சென்னையில் . அப்போது பூமா நைட்டியில் டீ கொண்டு வந்து கொடுத்து விட்டு எதிர் சோபாவில் காலை தூக்கிப் போட்டு உட்கார்ந்தாள். அப்போது ஒரு flash l அவளின் ஷேவ் செய்த புண்டை தெரிந்தது . அவள் அதற்க்கு கவலைப் பட்டது போல தெரிய வில்லை . தொடை புண்டை லேசாக தெரிந்தது . சுன்னி லுங்கி மேலாக புடைத்தது . அதற்க்கு என்ன ' மச்சான் ரெடி ஆகுறாரு ?' என்றாள்.
கை நீட்டி அவள் புண்டையை காட்டினேன். அவள் சிரித்துக் கொண்டே காலை கீழே இறக்கி எழுந்தாள் .
' எனக்கு சேவ் பண்ணி இருந்தா புடிக்காது . இயற்கையா இருக்கனும் '
' சரி ' என்று சொல்லி விட்டு இறங்கி போய்விட்டாள் .

சென்னை.

ஒரு மாதம் கழித்து, அதே புதன் கிழமை.

[johnypowas]

டாப்  :D

[Renjith]

Super bro

[TonyStark]

கதை நல்லா இருக்கு ஆனா திடீர்னு ஹரி படம் மாரி போனதுல கதையோட ரியல்ட்டி சுத்தம போயிடுச்சி , அதனால கதை மேல எதிர்ப்பார்ப்பு சுத்தம இல்ல , வழக்கம் போல இருக்குற மத்த காம கதைகள் மாறி போக போகுது , ஆனா நல்ல ஆரம்பம் , தொடர்ச்சி , இப்போ வந்த பதிவு வொர்ஸ்ட்

[snandham123]

ஸ்டேசனை விட்டு ஆஃபீஸுக்கு போக பஸ் பிடிக்க ரோட்டிலே ஓரமா நான் நடந்து போய்கிட்டு இருந்தேன்., டூ வீலர் காரன் எவனோ ஒருத்தன் பிரேக் பிடிக்க முடியாம தடுமாறி என் பின் பக்கமா மோத,...மோதினதில் நான் பலமாக அடிபட்டு ரோட்டிலேயே மயங்கி விழுந்துட்டேன். நல்ல வேளை நான் ரோட்டு ஓரமா அடி பட்டு விழுந்ததினாலே பெரிசா எதுவும் நடக்கலை கூட்டம் கூடி வேடிக்கை பார்த்தாங்களே தவிர, எனக்கு உதவ யாரும் முன் வரலை.
மயக்கம் தெளிஞ்சு லேசா கண் விழிச்சுப் பாத்தா,... இடுப்பிலேயும், முகத்திலேயும் பலத்த அடி பட்டு, வலது காலில் பெரிய கட்டுப் போட்டு ஹேங்கரில் தொங்கவிடப் பட்டிருக்க, தலையிலும், இடது கையிலும் கட்டுப் போடப்பட்டு ஹாஸ்பிட்டல்லே இருக்கேன். என் கணவருக்கு போன் பண்ணலாமுன்னு பாத்தா, என் செல் ஃபோனோட என் ஹேன்ட் பேக்கும் காணாம போய் இருந்தது.

போட்டிருந்த கட்டுகளைப் பார்க்கும் போது எழுந்து நடக்க முடியாத்து போல இருந்தது என்னை படுக்க வைத்திருந்த அந்த ICU அறையைப் பார்த்தாலே பயமாக இருந்தது.

சேலத்திலிருந்த என் கணவருக்குக்கு போன் செய்து உடனே வரச் சொல்லாமென்றாலும் அதற்கும் வழி தெரியாமல் தடுமாறினேன்.

சிறிது நேரத்தில் யாரோ கதவைத் தள்ளிக் கொண்டு வர,...பார்த்தால்,ராகவன் சார்.

“வாங்கண்ணா, நான் இங்கே எப்படி?”

“ரோட்ல நீ அடி பட்டு விழுந்தட்டேம்மா. அந்தப் பக்கம் நான் எதேச்சையா வந்தப்போ அடிபட்டு விழுந்துகிடக்கிறது நீதான்னு தெரிஞ்சுகிட்டு நான் தான் ஆம்புலன்ஸ் வரச் சொல்லி உன்னை இங்கே கொண்டு வந்து சேத்திருக்கேன். ஒன்னும் பயப் படாதே.”

“என் ஹேன்ட் பேக்?. அதிலே என் செல் போன்.? பணம்.?”

“எல்லாம் பத்திரமா இருக்கு. ஆனா உன் செல் போன்தான் கொஞ்சம் டேமேஜ் ஆயிடுச்சு. அதை நீ யூஸ் பண்ண முடியாது.”

“சரி,...உங்க போனை கொஞ்சம் கொடுங்கண்ணா, அவருக்கு போன் செஞ்சு விஷயத்தை சொல்லிட்றேன்.”

ராகவனிடம் இருந்து போனை வாங்கி, அவருக்கு போன் செய்தேன்.

“என்னங்க, கொஞ்சம் பதட்டப் படாம கேளுங்க..”

‘ஏதாவது கெட்ட செய்தியா?”

‘அதெல்லாம் ஒன்னும் இல்லை. ஒரு சின்ன ஆக்ஸிடென்ட்ல லேசா அடி பட்டதினாலே என்னை ஹாஸ்பிட்டல்ல சேத்திருக்காங்க. எழுந்து நடக்கக் கூட முடியலை.. பாத் ரூம் அதுக்கு இதுக்கு போக பக்கத்துல துணைக்கு யாரும் இல்லை. நீங்க லீவு போட்டுட்டு வந்துடுங்களேன்..” என்று ஆக்ஸிடென்ட் ஆனதிலிருந்து ஹாஸ்பிடல் வந்து சேர்ந்த்து வரை அனைத்தையும் சொன்னேன்.

“அய்யய்யோ!!, இப்ப என்ன பண்றதுன்னு தெரியலையே. இங்க ஏதோ பிரச்சினையிலே பஸ் ஸ்ட்ரைக். டாக்ஸி பிடிச்சு வந்துடலாமுன்னா எந்த வண்டியையும் ஓட விடறதில்லையாம்.. ட்ரெயின் கூட கேன்சல் பண்ணிட்டாங்கன்னு கேள்விப் பட்டேன். எப்படிப் பாத்தாலும், நான் நைட்டுதான் வர முடியும். அது வரைக்கும் எப்படியாவது அட்ஜஸ்ட் செஞ்சுக்கோயேன். ஸ்ட்ரைக் முடிஞ்ச உடனே எப்படியாவது வந்திட்றேன். ஆம்புலன்ஸ் வந்து தூக்கிகிட்டு போற அளவுக்கு அடி பட்டிருக்கேடி. இவ்வளவு தூரத்துல நீ வேலை பாத்துகிட்டு, உனக்கு ஏதாவது ஒன்னுன்னா நான் என்னடி பண்ணுவேன்?” என் கண்கள் என்னை அறியாமல் கலங்கியது.

“எனக்கு ஒன்னும் ஆகாது. நீங்க வாழற வரைக்கும் உங்க கூட, உங்களுக்கு மனைவியா இருந்து செய்ய வேண்டிய கடமையை செஞ்சுட்டுதான் போவேன். நான் சொல்ல வந்ததைக் கொஞ்சம் கேளுங்களேன்.”

“................”

“கீழே அடி பட்டு விழுந்த நான், எப்படி இந்த ஹாஸ்பிடலுக்கு வந்தேன்னு ஒரே குழப்பமா இருந்துச்சு. கீழ் வீட்டு ராகவன் அண்ணன் தான் ஆக்ஸிடென்ட் ஆன இடத்திலேர்ந்து என்னைக் காப்பாத்தி, இந்த ஹாஸ்பிட்டல்லே சேத்து, பணம் கட்டி என்னை கவனமா பாத்துகிட்டார்ங்கிறதை அப்புறமாதாங்க தெரிஞ்சிக்கிட்டேன்.”

“ நல்ல வேளைடி. ராகவன் சார் செஞ்ச நன்றியை நாம என்னைக்கும் மறக்கக் கூடாதுடி. ஆண்டவன்தான் அந்த நேரத்துக்கு ராகவன் சாரை அங்கே அனுப்பி வச்சிருக்கான்”

“ஆமாங்க,..... முன்னே பின்னே தெரியாத ஊர்லே நல்லா போய்க்கிட்டு இருக்கிற வரைக்கும் ஒன்னு பிரச்சினை இல்லை. எதாவது பிரச்சினைன்னு வந்துட்டா சமாளிக்கிறது ரொம்ப கஷ்டம்ங்க.”

“சரிடி,.... அப்புறமா அவரை நேர்ல பாத்து தேங்க்ஸ் சொன்னியா?”

“இல்லைங்க,...”.

“என்ன நிர்மலா இப்படி இருக்கே,....போய் முதல்லே அவருக்கு தேங்க்ஸ் சொல்லிட்டு, அவர் ஹாஸ்பிட்டல், அது, இதுன்னு எவ்வளவு செலவு செஞ்சிருக்கார்ன்னு கேட்டு சொல்லு அதைக் கொடுத்துட்டு வரலாம்.”

“அவரும் பக்கத்துலதாங்க இருக்கார். அவர் கிட்டேயே பேசுங்க.”

“சார், நான் தான் கணேஷ் பேசுறேன்”

“சொல்லுங்க என்ன விஷயம்?”

“நீங்க என் மனைவியை காப்பாத்தி ஹாஸ்பிடல்லே சேத்த்துக்கு ரொம்ப நன்றிங்க. நான் சொல்ற இந்த நன்றி எல்லாம் நீங்க செஞ்ச உதவிக்கு முன்னாலே ரொம்ப சின்னதுங்க. என் நன்றிக் கடனை எப்படி தீக்கறதுன்னு தெரியலை..”.

“சரிங்க கணேஷ், பெரிய வார்த்தை எல்லாம் சொல்லாதீங்க. பெரிசா ஒன்னும் நான் செய்யலை. ஒன்னும் பயப் படாதீங்க. உங்க மனைவியை ஹாஸ்பிடல்லே சேத்ததே நான்தான். எல்லாம் நான் பாத்துக்கறேன். லேசான காயம்தான். நீங்க ஸ்ட்ரைக் முடிஞ்சு வந்தா போதும்.”

போனை கட் செய்த அடுத்த நொடி, பூர்ணிமாவிடம் இருந்து ராகவனுக்கு அழைப்பு.

“என்னங்க,...”

“சொல்லும்மா.”

“அக்காவுக்கு ஆக்ஸ்டென்ட் ஆகி பலமா அடி பட்டு ஹாஸ்பிடல் சேத்திருக்காங்களாமே. கேட்டதும் எனக்கு பக்குன்னு ஆயிடுச்சு. அண்ணன் சொல்லிட்டு ரொம்ப கவலையா இருக்கார்.”

“ஒன்னுமில்லை பூமா. ஒரு டூ வீலர்காரன் மோதினதிலே கீழே விழுந்துட்டாங்க. லேசா அடி பட்டிருக்கு. பயப்படற அளவுக்கு வேற ஒன்னும் இல்லை.”

“அப்புறம் எதுக்கு ஹாஸ்பிடல்ல ஐ. சி. யூ- லே சேத்திருக்காங்களம். நீங்க அங்க இருந்து என்ன புண்ணியம்? என்ன செய்வீங்களோ தெரியாது. அவங்களை நல்ல படியா பக்கத்திலேர்ந்து பாத்து, கவனிச்சு, ஆகிற செலவை செஞ்சு அக்காவை நல்ல படியா வீட்டுக்கு கூட்டிகிட்டு வர்றீங்க.”

“ சரிம்மா, ஹாஸ்பிடல்லே சேத்த்தே நாந்தான். உன் அக்காவுக்கு ஒன்னும் ஆகாது பயப்படாதே சரி, போனை கட் பண்ணு நான் அப்புறமா பேசுறேன்..”

“அக்கா இப்ப எப்படி இருக்காங்க. அவங்களால பேச முடியுது இல்ல.”

“ம்,..”

“அக்கா கிட்டே போனைக் கொடுங்க.” போனை ராகவன் என்னிடம் தந்தார்.

“அக்கா நீங்க ஒன்னும் பயப்படாதீங்க. நீங்க பூரணமா குணமாகிறவரைக்கும், நல்ல படியா உங்களை கவனிக்கச் சொல்லி இருக்கேன். டெய்லி போன் செய்ங்க. வச்சுடட்டுமா.”

ஆபத்து கட்டத்தை தான்டியதால், ஸ்பெஷல் வார்டுக்கு மாற்றினார்கள்.

“ஏங்க, நீங்க சாப்பிட ப்ரெட் ஸ்லைஸும், ஃப்ரூட்ஸும் வாங்கி வந்திருக்கேன். கொஞ்சமா எழுந்து சாஞ்சு உக்காருங்க.”

எழ கஷ்டப் பட்டேன்.

என் நிலையை உணர்ந்தவர், நர்ஸை தேடிப் பார்த்துவிட்டு யாரும் கிடைக்காததால், செய்வதறியாமல் நிற்க,...

தடுமாறி எழுந்த நான் படுக்கையின் ஒரு பக்கமாக சாய்ந்து விழப் போக, பதறி ஓடி வந்து என்னைத் தாங்கிப் பிடிக்க
உறுதியான, அன்பான மனசுக்குப் பிடித்த ஆண் மகனின் ஸ்பரிசம் என் உடம்புக்குள் என்னவோ செய்ய வெக்கத்தில் அவர் முகத்தை பார்க்க கூச்சப்பட்டேன்.

“ஏங்க அதுக்குள்ள என்ன அவசரம். உங்க கை, கால்ல ஃப்ராக்சர் ஆகி இருக்கு தெரியுமா?” அதிர்ந்தேன்.

“ சின்ன காயம்னு சொன்னீங்க. இப்போ ஃப்ராக்சர்ன்னு சொல்றீங்க.”

“நீங்களும் மத்தவங்களும் பயப்படக் கூடாதுங்கிறதுக்காக அப்படி சொன்னேன். கை கால்ல ஃப்ராக்சர். அப்புறம் தொடையிலே கன்னிப் போற அளவுக்கு அடி பட்டிருக்கு.”

அப்போதுதான் என் வலது தொடையை துணிக்கு மேலாக தொட்டுப் பார்த்தேன். கட்டுப் போட்டு இருந்தார்கள்.

பக்கத்திலேயே என் தோளை அணைத்தபடி எனக்கு ப்ரெட் ஸ்லைஸ் ஊட்டினார்.

“போதும்ண்ணா வாந்தி வர்றாப்பல இருக்கு.”

‘அடிபட்ட ஷாக்ல அப்படிதான் இருக்கும். எல்லாம் சரியாயிடும். ப்ரெட் பிடிக்கலைன்னா, இந்த ஆரஞ்ச் ஜூஸையாவது சாப்பிடுங்க என்று சொல்லி, ஒரு ஆரஞ்சு பழத்தை பிழிந்தார். என் கண்களில் லேசாக கண்ணீர் தழும்ப, பக்கத்திலிருந்த டேபிளில் ஜூஸ் கிரஸரை வைத்து எனக்கு முதுகு காட்டி ஜூஸ் பிழிந்து கொண்டிருந்தவரைப் பார்த்தேன். என் மேல் ஏன் இப்படி அன்பு வைத்திருக்கிறார்?

தொடையில், இடுப்புக்கு பக்கம் அடி பட்டிருந்ததெல்லாம் இவருக்கு தெரிகிறதென்றால், இவர் அங்கே எல்லாம் பார்த்திருப்பாரோ? காலையில் நான் போட்டிருந்த உடை இப்போது இல்லை. என் உள் ஆடை முதற்கொண்டு யார் மாற்றி இருப்பார்கள்?“

ஜூஸ் பிழிந்து அதை டம்ளரில் எடுத்து வர, தழும்பி நின்ற கண்ணீரை வலது கையால் துடைத்து அவரை புன்னகையோடு பார்த்தேன்.

[Renjith]

Nice update bro

[saree32]

sema story... update podunga bro...

[snandham123]

“இதைக் குடிங்க.”

ஜூஸ் டம்ளரை கையில் வாங்கிய நான்.”அண்ணா, நீங்க என்னை ஒருமையிலேயே கூப்பிடலாம். வாங்க, போங்கன்ற மரியாதை அவசியமில்லை.” என்று சொல்லி தொண்டைக்குள் எழுந்த குமட்டலை அடக்கியபடி ஜூஸை கொஞ்ச கொஞ்சமாக குடித்தேன்.

அந்த டம்ளரில் பாதி ஜூஸைக் குடித்திருப்பேன். வாந்தி வந்து விடும் போல குமட்டலாய் இருந்தது.

“வேண்டாண்ணா,... வாந்தி வந்திடும் போல இருக்கு. அப்புறமா குடிச்சுக்கிறேன்.” டம்ளரை அவரிடம் கொடுக்க டம்ளரோடு கையை அவரை நோக்கி நீட்டினேன்.

“அப்படிதாம்மா இருக்கும். டம்ளர்ல மீதி இருக்கிற ஜூஸையாவது குடிச்சிடும்மா.“ என்று சொல்லி இன்னும் கொஞ்சம் குடிக்க வைக்க,..

“உவ்வே,...”

ராகவனின் சட்டை பேண்ட் முழுவதும் என் வாந்தியால் நிரம்பிக் வழிந்தது. எனக்கு மிகவும் சோர்வாகப் போய் விட்டது. உதவிக்காக வந்த ஒரு ஆணின் மேல் இப்படி அசிங்கமாக வாந்தி எடுத்து விட்டோமே என்று எனக்கு வெக்கமாக இருந்தது.

கண்கள் லேசாக மேலே செறுக,” நான் அப்பவே சொன்னேனேண்ணா. இப்பப் பாருங்க. உன் ட்ரெஸ் எல்லாம் அசிங்கம் பண்ணிட்டேன்”

என் வாயிலிருந்து வெளி வந்த கஞ்சிக் கலவை, மற்றும் சளி வாந்தியாக அவர் புடவையில் பரந்து படிந்து கிடப்பதைப் பற்றி கொஞ்சம் கூட கவலைப் படாமல், முகம் சுழிக்காமல், ”அதனால் என்னம்மா? என்று எனக்கு ஆறுதலாகச் சொல்லி, படுக்கையில் முதுகுக்கு ஒரு தலையணை கொடுத்து, என்னை சாய்வாக படுக்க வைத்து விட்டு, அவர் ஆடைகளில் சிந்திய வாந்தியோடு பக்கத்திலிருந்த அட்டாச்டு பாத் ரூம் சென்றார்.

அவிழ்த்து அலசி, ஹாஸ்பிடல் பெட் ஷீட்டை சுற்றிக் கொண்டு, ஃபேன் காற்றில் காய வைத்தார்.

எனக்கு நம்பர் 1 வரும் போல இருந்தது.

விசிட்டர் டைம் என்பதால் நர்ஸும் இருக்க மாட்டாள். பெட்டுக்கு கீழே வைத்திருந்த யூரினல் பேனில் எனக்கு சிரு நீர் கழிக்க விருப்பமில்லை. அப்படி செய்யவும் வெக்கம் என்னைத் தடுத்தது. அவர் துணை இல்லாமல் எழ முடியாது என்று எனக்கு தெளிவாகத் தெரிந்தது. இருந்தாலும் கணவன் அல்லாத அடுத்த ஆடவனை, அவன் அண்ணனே ஆனாலும் அருகில் அழைத்து என்னைத் தொட அழைக்க எனக்கு கூச்சமாக இருந்தது.

ஊன்று கோல் எடுத்துக் கொண்டு நானாகவே எழ முயன்றேன்.

“இரும்மா நான் உனக்கு ஹெல்ப் பண்றேன். ஆபத்துக்கு பாவமில்லை. என்னை நீ உன் அண்ணனா நினைக்கிறது உண்மைன்னா. நான் செய்யிற உதவியை நீ ஏத்துகிட்டே ஆகணும்.


“உனக்கெதுக்குண்ணா சிரமம்?.”

“இதிலென்னம்மா சிரமம் இருக்கு. தங்கச்சி படுக்கையிலே முடியாமப் படுத்துக் கிடந்தா அண்ணன் உதவி பண்றதில்லையா?”

என் தலைக்கு கை கொடுத்து, கைத் தாங்கலாக என்னை எழுப்பி, என் கையை அவர் தோள் மேலே போட்டு பாத் ரூம் அழைத்துச் சென்றார்.

பாத்ரூமில் அவர் தோளைத் தாங்கியபடி என் உள்ளாடையை உயர்த்தி நான் சிறு நீர் கழிக்க, அது என் உடைகளில் படாதபடி கவனமாக தூக்கிப் பிடித்தார். கடைசியாக மக்கில் தண்ணீர் எடுத்து என் உறுப்பை அவர் கழுவி விட்ட போது அன்பின் மிகுதியால் உணர்ச்சிகளின் உந்துதலில் அவர் கன்னத்தில் முத்தம் ஒன்றைக் கொடுத்து விட்டேன்.

நான் படும் சிரமத்தை பார்த்த அவருக்கும் கண்ணீர் கண்களில் தழும்ப என் முகத்தையே சில நொடிகள் உற்றுப் பார்த்து என் கன்னத்தில் அவர் உதடுகள் ஒட்டியும், ஒட்டாமலும், பட்டும் படாமலும் ஒரு முத்தத்தை மென்மையாக கொடுக்க, அன்பால் இருவரும் உறுகினோம்.

அவர் தோளில் நான் சாய்ந்து கொள்ள என்னை அழைத்து வந்து பெட்டில் படுக்க வைத்து, ஃபேன் காற்றில் உலர்ந்திருந்த அவர் பேன்ட், சர்ட்டை எடுத்துப் போட்டுக் கொண்டு நிற்கவும், நர்ஸ் ஒருத்தி வந்து, ”விசிட்டர் டைம் முடிஞ்சிடுச்சு,. கிளம்புங்க. என்று சொல்லவும் சரியாக இருந்தது.

“சரி வர்றேன்மா. ஆபீஸ் போயிட்டு திரும்பவும் வர்றேன்” என்று சொல்லி அவர் கிளம்ப, அவர் போகக் கூடாது. அருகிலேயே இருக்க வேண்டும் என்று ஏனோ என் மனம் விரும்பியது.

ஆண்கள் குணம்தான் எத்தனை விதமாக மாறுகிறது.

மீண்டும் மாலை 7 மணிக்கு, அவர் மாற்றிக் கொள்ள ட்ரெஸ்ஸும், நான் மாற்றிக் கொள்ள புது ட்ரெஸ்ஸும் ஒரு பையில் போட்டு, இருவருக்கும் கடையில் டிபன் வாங்கிக் கொண்டு வந்தார்.

அவர் வந்த்தும் என் மனசுக்கு கொஞ்சம் தைரியமாக இருந்த்து.

“அண்ணா, அவருக்கு போன் பண்ணி ஸ்ட்ரைக் முடிஞ்சிடுச்சா? எங்க வந்துட்டாருன்னு கேளுங்கண்ணா. உங்களுக்கு எதுக்கு சிரமம்?”
போன் பண்ணினார்.

“ஹலோ,... கணேஷா?”

“ஆமாங்க. நிர்மலா எப்படி இருக்கா? ஆஃபீஸ் முடிச்சிட்டு திரும்பவும் அவளைப் போய் பாத்தீங்களா? இங்க சாயந்திரம் 6 மணிக்குதான் ஸ்ட்ரைக் முடியுமாம். அதுக்கு மேலதான் நான் அங்கே கிளம்பி வரணும். அங்கே வந்து சேர எப்படியும் மணி பத்துக்கு மேலே ஆய்டும்.”

“நீங்க ஒன்னும் கவலைப் படாதீங்க. நான் அவளைப் பத்திரமா பாத்துக்கறேன். இந்தாங்க நிர்மலாகிட்டே பேசுங்க.”

என்னிடம் போனைக் கொடுக்க, அதை வாங்கி,” நீங்க பேசுனதையெல்லாம் கேட்டுகிட்டுதாங்க இருந்தேன். மெதுவாவே வாங்க. இங்க அண்ணன் என்னை நல்லா பாத்துக்கறார். வார்ட்ல அதிகமா பேசக் கூடாது வச்சிடட்டுங்களா.”

மணி 8 ஆனது.


என் அருகில் உட்கார்ந்து வாங்கி வந்திருந்த இட்லிப் பொட்டலத்தைப் பிரித்து, என்னை ‘ஆ’ திறக்கச் சொல்லி எனக்கு ஒரு வாய் ஊட்டி விட்டு, அதே கையால் அவரும் சாப்பிட்டார்.

சாப்பிட்டு விட்டு, எனக்கு மாத்திரை எடுத்துக் கொடுத்து விழுங்கச் சொல்லி, நான் முடித்த்தும், தன் உடைகளை மாற்றி பக்கத்திலேயே ஒரு பெட் ஷீட்டை விரித்துப் படுத்து குங்கும்மோ, குமுதமோ ஏதோ ஒன்றைப் படித்துக் கொண்டிருந்தார்.

எனக்குள் எனென்னவோ நினைவுகள், அங்கே என் கணவருக்கு காய்ச்சல் வந்து கஷ்டப் பட்ட போது, பூமா அவருக்கு செய்த உதவியும், இங்கே எனக்காக இவர் செய்து கொண்டிருக்கும் உதவிகளும், முன் ஜென்மத்து தொட்ட குறை, விட்ட குறையா?

இரவு என் கணவரும் வந்து விட, எல்லோரும் காட்டிய அன்பில் ஒரு வாரத்திலேயே குணமாகி விட்டேன்.

ராகவன் அண்ணனைப் பார்த்து பேச வேண்டும் என்று உள்ளம் உறுத்திக் கொண்டே இருந்தது. ஆனால் முடியவில்லை. அந்த வாரம் வெள்ளிக் கிழமை கிளம்பி சேலம் சென்றேன்

[Renjith]

Nice update bro

[snandham123]

சேலம்.

சென்னையிலிருந்து நான் சேலம் வந்ததும் என் கணவரும் நானும் கொஞ்ச நேரம் பேசிக்கொண்டிருந்துவிட்டு கீழ் வீட்டுக்கு சென்றோம்.

ராகவனும், பூமாவும் வர வேற்றனர்.

நான் ராகவன் கைகளை நன்றியுடன் பிடித்துக் கொண்டு, ”ரொம்ப நன்றிங்க!! ஆபத்து காலத்துலே என் மனவிக்கு உதவினதுக்கு. இந்த நன்றிக் கடனை எப்படி திருப்பி செய்யிறதுன்னு எங்களுக்கு தெரியலை. இந்தாங்க, இதுலே பத்தாயிரம் ரூபா இருக்கு நீங்க செலவு செஞ்சதுக்கு எடுத்துக்கோங்க. இதுக்கு மேலே செலவாகி இருந்தாலும் நாங்க அப்புறமா தந்திட்றோம்.”





“என்னங்க இது? இதெல்லாம், மனுஷனுக்கு மனுஷன் சாதாரணமா செய்யிற உதவிங்க. இதைப் போய் பெரிசு படுத்திகிட்டு. இவங்க இல்லாம வேற யாராவது அந்த இடத்துல அடி பட்டு விழுந்திருந்தாக் கூட நான் அப்படிதான் உதவி செஞ்சிருப்பேன். அதுவுமில்லாம நீங்க என் ஃப்ரண்ட். எங்க வீட்ல குடி இருக்கிறவங்க. உங்க கிட்டே போய் நான் செஞ்ச உதவிக்கு பிரதி பலனா இந்தப் பணத்த வாங்கினா அது நான் செஞ்ச உதவிக்கு அர்த்தம் இல்லாம போய்டும்ங்க.”

எவ்வளவோ வற்புறுத்தியும், பணத்தை அவர் வாங்கவே இல்லை.
கொஞ்ச நேரம் ஏதேதோ பேசிக் கொண்டிருந்துவிட்டு எங்கள் வீட்டுக்கு வந்தோம்.

வாரங்கள் கடந்தன.

ஒரு நாள் திங்கட் கிழமை.

‘அக்கா,....அக்கா,...”

கீழ் வீட்டிலிருந்து பூர்ணிமாவின் குரல்.

என் மனவி அவசர அவசரமாக புறப்பட்டுக் கொண்டிருந்தாள்.

“ஏங்க, பூமாதான் கூப்பிட்றா, என்னன்னு கேளுங்க.”

“என்னங்க,...” கீழ் வீட்டை நோக்கி கேட்டேன்.

“அண்ணா, அவர் ஆபீஸ் கார் வந்திருக்கு. நிர்மலாவுக்கு இஷ்டமிருந்தா அந்த காரிலேயே போகட்டும்.”

பூர்ணிமா சொன்ன பதிலை என் மனைவிக்கு சொன்னேன்.

“ஏங்க ராகவன் அண்ணன் ரொம்ப நல்லவரா இருக்காருங்க. நான் கூட அவர் எப்படியோன்னு நினைச்சேன். நான் அவர் கூடவே சென்னைக்கு போகட்டுமாங்க?”

“உன் அண்ணன் கூட போறதுக்கு என்னைக் கேக்கணுமா? தாராளமா போய்ட்டு வா.”

வீட்டு வராந்தாவுக்கு வந்தவள், பூர்ணிமாவுக்கு கேக்கும் விதமாக

“இதோ ஒரு நிமிஷம்டி. ரெடியாயிட்டேன். வந்திட்றேன்.”

அரக்க பரக்க சுறு சுறுப்பாக, அங்குமிங்கும் கிடந்த வீட்டுப் பொருள்களை ஒழுங்கு படுத்தியவள், முன் தினமே கட்டி, ஃப்ரிட்ஜில் வைத்திருந்த இரண்டு முழ மல்லிகைப் பூச்சரத்தை எடுத்து வந்து, என் அருகில் வந்து நின்று,

“என்னங்க,... இதைக் கொஞ்சம் வச்சு விடுங்க.”

தூங்கி எழுந்து பல் கூட விளக்காமல், சோஃபாவில் உட்கார்ந்து காஃபி குடித்துவிட்டு தினசரியைப் படித்துக் கொண்டிருந்த நான் எழுந்து, குளித்து புத்தம் புது மலராக இருக்கும் நிர்மலாவின் அழகை ரசித்து, அவள் கையிலிருந்த பூச்சரத்தையும், ஹேர் பின்னையும் கையில் வாங்கி, அவள் பின் பக்கம், அவள் புடைத்திருந்த மென்மையான புட்டமேடுகளை என் சுன்னி உரச நின்று, தலையில் பூ வைத்து விட்டேன்.

சோப் வாசம் கமழ குளித்து, சீவி, சிங்காரித்து, மலர்ந்து மணம் வீசும் இரண்டு முழ மல்லிகை சரத்தை அடர்த்தியான கூந்தலில் சூடி, அழகாக, கவர்ச்சியாக புடவை கட்டி இருந்த நிர்மலாவைப் பார்த்ததும் என் காம உணர்வுகள் காதலோடு தலை தூக்க, அவள் தோளைத் தொட்டுத் திருப்பி, அவள் முகத்தை இரு கைகளாலும் அள்ளிப் பிடித்து, அழகான விரிந்த இரு கரு விழிகளை காதலாகப் பார்த்து, பான்ட்ஸ் டால்கம் மணம் வீசும் அவள் மலர்ந்த மங்கல முகத்தோடு என் முகத்தை அருகில் கொண்டு வந்து, ஈரத்தில் மினு மினுத்த அவள் சிவந்த இதழ்களை, என் உதடுகளால் மெல்ல எச்சில் பட முத்தமிட்டு, அப்படியே கவ்வி சுவைத்து, அவள் இதழ் தேனைப் பருகிக் கொண்டிருக்க,... என் முத்தத்தில் மயங்கி, கண் மூடி ரசித்து ஒரு கணம் மெய் மறந்து என் இதழ்களை கவ்வி சுவைத்துக் கொண்டிருந்தவள், என்ன நினைத்தாளோ திடீரென விலகினாள்..

“ஐயோ!!,...என்னங்க இது?!! விடுங்க! புடவை எல்லாம் கலையுது. நைட் பூரா என்னைத் தூங்க விடாம விடிய விடிய விளையாண்டது போதாதா? இப்ப இப்படியெல்லாம் செஞ்சு என் மூடைக் கிளப்பாதீங்க. அண்ணன் வேற கிளம்பிட்டார். டைம் வேற ஆய்டுச்சு. இந்த ட்ரெயினை விட்டா, அடுத்த ட்ரெயினுக்குதான் போகணும். ஆபீஸ் போக 11 மணி ஆகிடும். விடுங்க”
சொல்லிக் கொண்டே என்னிடமிருந்து விலகி உடைகளைச் சரி செய்து, கண்ணாடி பார்த்து முகத்தைத் துடைத்து, மீண்டும் பவுடர் டச் அப் செய்து, அவள் ஹேன்ட் பேக்கை எடுத்துக் கொண்டு படிக்கட்டில் இறங்க,....அவள் பின்னே நானும் இறங்கி ராகவன் வீட்டுக்குள் நுழைந்தோம்.

ராகவன் ஏற்கனவே புறப்பட்டு டீசன்டாக ட்ரெஸ் செய்து, என் மனைவியின் வருகையை எதிர் நோக்கி சோஃபாவில் உட்கார்ந்திருந்தார்.
பூர்ணிமா அவருக்கு வேண்டியதை எடுத்து வைத்துக் கொண்டிருந்தாள். இங்கும் அங்கும் நடக்கும் போது, அவள் அணிந்திருந்த நைட்டிக்குள், அவள் முன் பக்கம் பூரித்து பூத்திருந்த முலைகள் குலுங்கித் தளும்ப, பின் பக்கம் அதிர்ந்து ஆட்டம் போட, கண் குளிர பார்த்து ரசித்தேன்.

எங்கள் இருவரையும் பார்த்த ராகவன், “வாங்க!, என்ன இன்னைக்கு கிளம்பறதுக்கு ரொம்ப லேட், நைட் மஜாவா?”

“போங்கண்ணா. அதெல்லாம் ஒன்னும் இல்லை. சரி கிளம்புங்க, இப்பவே டைம் ஆய்டுச்சு”. என்று நான் வாய் திறக்கும் முன்பாக அவர் கேட்ட கேள்விக்கு பதில் சொல்லிக் கொண்டே, ராகவன் உட்கார்ந்திருந்த சோபாவுக்கு எதிர் திசையில் இருந்த இன்னொரு சோபாவில் என் மனைவி நிர்மலா உரிமையோடு உட்கார்ந்தாள்.

அவளுக்கு பக்கத்திலேயே நான் உட்கார்ந்தேன். நிர்மலாவை அள்ளி விழுங்குவது போல ராகவன் பார்க்க, அவர் கண் போன திசையில் ஆடைகளை சரி செய்தபடியே ரசித்து சிரித்துக் கொண்டாள். அப்படியும் விடாமல் ராகவன் நிர்மலாவையே உற்றுப் பார்த்துக் கொண்டிருக்க,”என்னண்ணா, புதுசா பாக்கிற மாதிரி அப்படிப் பாக்குறீங்க?”

“இன்னைக்கு நீ ரொம்ப அழகா இருக்கே நிர்மலா ?”


ராகவன் சொன்ன இந்த பதிலைக் கேட்டுக் கொண்டே, ராகவன் துணி மணிகளை வைத்திருந்த பேக்கை எடுத்து வந்து சோபாவுக்கு அருகிலிருந்த டீபாயில் வைத்து,”தங்கை, எப்பவுமே அழகுதான். இன்னைக்கு என்ன ஸ்பெஷலா சொல்றீங்க?என்று கேட்டபடியே பூர்ணிமா அவருக்கு பக்கத்தில் உட்கார்ந்தாள்.

“ஆமாம். தங்கைவை விட்டுக் கொடுக்க மாட்டியே. சரி. நேரமாகுது. போய் காபி போட்டுக் கொண்டு வா. குடிச்சிட்டு கிளம்பறோம்”



பூர்ணிமா காபி போட சமையல் கட்டுக்குள் நுழைய,” நிர்மலா , புடவை நல்லா இருக்கே. இங்கே வா. பாக்கலாம்.” என்று ராகவன் என் மனைவியை தன் அருகே அழைத்தார்.

ராகவன் அருகில் சென்ற என் மனைவியின் கை பிடித்து இழுத்து, அவர் மடியில் உட்காரவைத்துக் கொள்ள, நான் சமையல் கட்டுக்குள் நுழைந்தேன்.

ராகவனின் ஒரு தொடை மேலே, தன் குண்டிகள் அழுந்த, அவர் கழுத்தை இரு கைகளையும் மாலையாக்கி கட்டிக்கொண்டு உட்கார்ந்த என் மனைவி,” நீங்க தான் போன மாசம் போத்தீஸ்ல வாங்கிக் கொடுத்தீங்க. மறந்துடுச்சாண்ணா?”
“வாங்கிக் கொடுத்தப்ப இந்தப் புடவையோட அழகு தெரியலை. நீ கட்டினதுக்கப்புறம்தான் ரொம்ப அழகா இருக்கு” என்று சொல்லியபடி அவள் தொடையை புடவைக்கு மேலாகத் தடவியபடி, ஒரு பக்க குண்டியை மெதுவாகப் பிசைந்து ”ஷாஃப்டாவும் இருக்கு” என்று இரட்டை அர்த்தத்தில் சொல்லி அவள் மடிப்பு விழுந்த வெளுத்த இடுப்புப் பகுதியை மெதுவாகக் கிள்ள, சிணுங்கினாள்.

“என்னண்ணா இது? ஆஃபீஸ் போற நேரத்துல அங்கே இங்கே கையை வச்சுகிட்டு. கிளம்புங்க டைம் ஆய்டுச்சு.”

“இருடி. உன் தங்கச்சி காபி போடப் போய் இருக்கா. இன்னும் கொஞ்ச நேரத்துல வந்திடுவா. காபியை குடிச்சிட்டு கிளம்பிடலாம்.”

“அவ இப்போதைக்கு வர மாட்டா. இன்னும் அரை மணி நேரம் ஆகும்”

“எதை வச்சு சொல்றே?”

“அவர் இப்பதானே உள்ளே போய் இருக்கார்.” என்று சொல்லியபடியே வெக்கத்தில் முகம் சிவக்க,

“ஏய்,... நிர்மலா !”

“ம்,...”

“இன்னைக்கு எவ்ளோ அழகா இருக்கே தெரியுமா?”

“எவ்ளோ அழகா இருக்கேன்?”

“ஆபீஸை கட் அடிச்சிட்டு, இன்னைக்கு பூரா அஜால், குஜால் பண்ணனும்கிற அளவுக்கு அழகா இருக்கே.”

“இந்த ஐஸ் வைக்கிற வேலை எல்லாம் வேண்டாம். ஆபீஸுக்கு லேட்டாகுது கிளம்புங்கண்ணா” என்று சிணுங்கி கொஞ்சினாள்.
' அண்ணா , அன்னைக்கு ஹாஸ்பிடல்ல என்னோட டிரஸ் யாரு மாத்தினா:' என்று கேட்டாள்.
' நான் தாண்டா , நர்ஸுங்க எல்லோரும் ஆளுக்கு ஒரு பக்கம் ஓடிக்கிட்டு இருந்தாங்க ... அதான் .. அன்னைக்கு ரத்தக்கரையோட இருந்ததால , ஒண்ணும் தோணல, இல்லைன்னா அந்த அழகான புல்தரைல தல வச்சி படுத்திருப்பேன், இன்னொருநாள் ஓத்துக்கலாம், சே பாத்துக்கலாம் ன்னு அப்போதைக்கு விட்டுட்டேன் ' என்றார் . '.

மடியில் உட்கார்ந்திருந்த என் மனைவியின் மத மதர்த்த, ஜாக்கெட்டுக்குள் பிதுங்கித் தெரியும் முலைகளைப் பார்த்தவர், ஒரு கையால் அதைத் தொடப் போக, சட்டென்று அவர் கையை தட்டி விட்டவள், ” பூமா, உன் புருஷனைப் பாரு. ஆபீஸுக்கு கிளம்ம்,... அஹ்,... ஸ்ஸ்ஸ்,... ம்ம்ம்ம் ”என்று உளர, என் மனைவியின் உதடுகள் ராகவனின் உதடுகளுக்குள் வசமாக மாட்டிக் கொண்டது என்பதைப் புரிந்து கொண்டேன். அவரின் கை அவளின் முலைகளை தடவிக் கொண்டிருந்தது .

சமைலறைக்குள் சென்ற நான், பாலை பாத்திரத்தில் ஊற்றி அடுப்பில் வைத்துக் கொண்டிருந்த பூர்ணிமாவின் பின் பக்கமாக போய் நின்று, கொஞ்சம் கொஞ்சமாக விரைத்து நிமிர்ந்து கொண்டிருந்த சுன்னியை, அவள் நைட்டியை நீள வாக்கில் உள்வாங்கி கவர்ச்சிக் காட்சியளித்த புடைத்த பூசனிக்காய் குண்டிப் பிளவில் பதிய வைத்து, இதமான வெது வெதுப்பை ரசித்து, சிறு சிறு ரோமங்கள் வளர்ந்து சுருண்டிருந்த அவள் சிவந்த பின்னங்கழுத்தில் முத்தமிட்டேன்.

கூச்சத்தில் சிலிர்த்து மெதுவாகத் திரும்பிப் பார்த்தவள்” கொஞ்சம் இருங்கண்ணா. காபி போட்டு கொடுத்திட்டு வந்திட்றேன். நேரமாச்சு. பாவம், அவங்க ஆபீஸ் கிளம்பட்டும்”

“அவங்க இப்போதைக்கு கிளம்பற மாதிரி தெரியலை. நீ மெதுவா காபி போடு” என்று சொல்லியபடி, அவள் கழுத்து வாசனையை முகர்ந்து, அவள் காது மடலை என் முன் பற்களால் மெதுவாக கவ்வ,”ஸ்ஸ்ஸ்,... என்ன இது? காலைலேவா? விடுங்கண்ணா?”

“அது சரி. தினைக்கும் பால் எவ்வளவு வாங்குறே”

“உங்களுக்கு தெரியாதாக்கும்?”

“சும்மா சொல்லேன்.”

“நீங்களும் நானும் மட்டும் இருந்தா அரை லிட்டர். அவரும் , தங்கைவும் வந்துட்டா ஒரு லிட்டர். ஏன், எதுக்கு கேக்குறீங்க.”

“நாம இருக்கிறப்ப பால் வாங்காதே.”

“அப்புறம், காலைலே காபிக்கும், நைட்ல பாலுக்கும் எங்கே போறதாம்?”

“அதுதான் காராம் பசு மாதிரி முன்னாலே ரெண்டு பால் குடம் உனக்கு பெருத்துக் கிடக்குதே, அதிலேர்ந்து பால் கரந்துக்கலாம்.”

என் பக்கம் திரும்பி ஒரு மாதிரியாகப் பார்த்தவள், “ச்சீய்,... போங்க அந்தப் பக்கம். காலைல வந்து, அதையும் இதையும் சொல்லி மூடை கிளப்பிகிட்டு ” என்று சொல்லி ஸ்டவ்வை பற்ற வைக்கப் போனவளின் வயிற்றில் கை கொடுத்து, என்னோடு சேர்த்து இருக அனைத்து, புடைத்துக் குலுங்கிய முலாம் பழ முலைகளை கைக்கொன்றாக அள்ளி எடுத்துப் பிசைய, என் இடது தோளில் தன் தலையை சாய்த்துக் கொண்டவள்,”என்னங்க இது இப்படிப் பண்றீங்க. அவங்க கிளம்பட்டும். அப்புறம் ஆற அமர வச்சுக்கலாமே” என்று கொஞ்சி கன்னத்தில் முத்தமிட, நானும் அவள் கன்னத்தில் முத்தமிட்டு, நைட்டியின் மேல் பக்க இரண்டு பட்டன்களை விலக்கி, அவள் விம்மிப் பெருத்த முலைகளை மேல் பக்கமாக மெதுவாகத் தடவிக் கொண்டே, அவள் இதழ்களை கவ்வி சுவைத்துக் கொண்டிருந்த நேரம்,


“பூமா,... காபி போட லேட்டாகும்ன்னா சொல்லு, நாங்க கிளம்பறோம்” ராகவன் குரல் கொடுத்தார்.

“இருங்க இதோ ஆச்சு. அஞ்சு நிமிஷம் வந்திட்றேன்” என்று சொல்லிக் கொண்டே என்னிடமிருந்து விலகி, மள மள என்று அடுப்பைப் பற்ற வைத்து, பாலைக் காய்ச்சி காபி போட்டுக் கொண்டிருக்க, நான் ஹாலுக்கு வந்த போது, என் மனைவி வாயைத் துடைத்தபடி புடவை முந்தானைக்குள் கையை விட்டு, விடுபட்டிருந்த ஜாக்கெட் ஹூக்குகளை கோர்த்தபடியே ராகவனின் மடியிலிருந்து வெட்கத்துடன் எழுந்து சோபாவில் உட்கார்ந்தாள்.

ஹாலுக்கு வந்த நான் அவள் அருகில் உட்கார்ந்து, அவள் முகத்தைக் கவனித்தேன்.

பவுடர் கலைந்திருக்க, முகம் சற்று வேர்த்திருந்தது. கீழ் உதடு காயம் பட்டு சிவந்து கிடந்தது.

“நிர்மலா, கண்ணாடியைப் பாத்து கொஞ்சம் டச் அப் செஞ்சுக்கோ. பூ எல்லாம் கசங்கிப் போச்சு பார். அதை எடுத்து கீழே போட்டுடு” என்று அவளுக்கு மட்டும் கேட்கிற மாதிரி சொல்லிக் கொண்டிருக்க,...

“அக்கா, அந்த பூவை கீழே போட்டுடுக்கா. நான் வேற பூ தர்றேன்” என்று சொல்லியபடியே நான்கு பேருக்கும் காபி போட்டு, ஒரு ட்ரேயில் எடுத்து வந்தாள். பூமா.

கூந்தலில் சூடி இருந்த பூச்சரத்தை எடுக்க இரு கைகளையும் தலைக்கு பின்னால் கொண்டு போன போது அவள் ஜாக்கெட்டின் அக்குள் பகுதியில் ஈரம் படர்ந்து, என் கவனத்தை ஈர்த்தது.

[Renjith]

Super bro

[senthil2682cha]

SUBER MACHI JOY

[saree32]

சூப்பரா போய்விட்டு இருக்கு நண்பா கதை...
தொடர்ந்து பதிவு போடு நண்பா....

[johnypowas]

அப்புறம், காலைலே காபிக்கும், நைட்ல பாலுக்கும் எங்கே போறதாம்?”

“அதுதான் காராம் பசு மாதிரி முன்னாலே ரெண்டு பால் குடம் உனக்கு பெருத்துக் கிடக்குதே, அதிலேர்ந்து பால் கரந்துக்கலாம்.”

:D :D :D

[snandham123]

பூர்ணிமா ராகவனுக்கு காபியைக் கொடுத்து விட்டு, என் முன்னே நன்றாக குனிந்து காபியை தட்டோடு நீட்டினாள். நைட்டியின் முன் பக்க இரண்டு பட்டன்கள் விடுபட்ட நிலையில், பூர்ணிமாவின் பழுத்த மாங்கனிகள் பள பளத்து நைட்டியை விட்டு வெளியே வர பிதுங்கித் தெரிய, “என்ன அப்படி பாக்கறீங்க? உங்களுக்குத்தான் எடுத்துக்கோங்கண்ணா.”

எதை எடுப்பது என்று எண்ணத்துடனே, காபிக் கோப்பையை கையில் எடுத்தபடியே பூர்ணிமாவின் நைட்டிக்குள் மறைந்தும் மறையாமலிருந்த முலை அழகை பார்த்து ரசித்தேன். அவள் கனவன் ராகவனும் இந்த இலைகள் மறைத்த மாங்கனி அழகை ரசித்திருக்க வேண்டும்.

நான் காப்பியை எடுத்துக் கொண்டதும் பூர்ணிமா ராகவன் அருகில் சென்று உட்கார்ந்து கொண்டாள். நைட்டியின் முன் பக்க பட்டன்கள் இரண்டு நீக்கப் பட்டிருப்பதைப் பற்றியோ, விலகிக் கிடந்த நைட்டியின் முன் பக்கம் பிதுங்கி, வெளி வரத் துடிக்கும் முலைகளைப் பற்றியோ, அவைகள் எங்கள் மூவரின் கண்களுக்கு காட்சியாவதைப் பற்றியோ அவள் கொஞ்சம் கூட கவலைப் பட்டதாகத் தெரியவில்லை.


“அம்பத்தூர் கெஸ்ட் ஹவுஸ்ல கீழே ஒரு போர்ஷன் இருக்கு. பேசாமே நீ அங்கே வந்துடேன்..”

“சார் சொல்றதும் கரெக்ட் நிர்மலா. நீ பேசாம, ராகவன் தங்கி இருக்கிற கெஸ்ட் ஹவுஸுக்கு போய்டு. ஒருத்தருக்கொருத்தர் உதவியா இருக்கும். அவரும் பாவம் ஹோட்டல் சாப்பாடு சாப்பிட்டுகிட்டு கஷ்டப்பட்டுட்டு இருக்கார். நீயும் அவருக்கு வீட்டு சாப்பாடு சமைச்சு போட்டமாதிரி இருக்கும். உனக்கும் ஒரு ஆம்பிளைத் துணை கிடைச்ச மாதிரி இருக்கும்.”

“பூமா நீ என்னடி சொல்ற?” – ராகவன்.

“அண்ணன் சொல்றதும் சரியாதான் இருக்கும். வீட்டுச் சாப்பாடுக்காக நீங்க ஒரு வாரம் வெயிட் பண்ண வேண்டிய அவசியமில்லை. நீங்க வேணும்கிறபோது அக்காவே அதைத் தந்துடுவாங்க.”. என்று சொல்லி என் மனைவியைப் பார்த்து கண் அடிக்க, அவளுக்கு வெக்கம் பிடிங்கித் தின்றது.

“ச்சீய்,... போடி. உன் வீட்டுக் கார்ருக்கு நான் வீட்டுச் சாப்பாடு போட்டுகிட்டு இருந்தா, என் வீட்டுக் கார்ருக்கு யார் வீட்டுச் சாப்பாடு போடறதாம்.”

“ஏன், பூமா போடுவா.” இல்லீங்களா கணேஷ்.

பூமா என்னைப் பார்த்து அர்த்த்த்தோடு சிரிக்க, நான் தலை குனிந்து கொண்டேன். என் மனைவியும், ராகவனும் காரில் ஏறிக் கொள்ள, கார் சென்னையை நோக்கி பயணப்பட்ட்து. நானும் பூமாவும் சேர்ந்து, டாட்டா காட்டினோம்
இனி நிர்மலா சொல்லுவாள்

நான் ராகவன் கெஸ்ட் அவுஸ்லேயே தங்குவதென முடிவான பிறகு, ஹாஸ்டலில் இருந்த என் உடைமைகளை எடுத்துக் கொண்டு, ஹாஸ்டல் ரூமை காலி செய்து, ராகவன் கெஸ்ட் ஹவுஸ் மேல் போர்ஷனில் வந்து தங்கினேன்

அந்த கெஸ்ட் ஹவுஸில் கீழ் போர்ஷனில் இருந்து மேல் போர்ஷனுக்கு செல்ல உள்ளேயே படிக்கட்டு இருந்தது. ஆனால், மேல் போர்ஷனுக்குள் நுழைய வேண்டும் என்றால், மேல் போர்ஷனில் இருக்கும் கதவை திறந்தாக வேண்டும்.

அங்கு போன கொஞ்ச நாளுக்கு படிக்கட்டின் கதவை பூட்டியே வைத்திருந்தேன்.

கீழ் போர்ஷனில் டிவி இருந்ததால், இரவு பத்து மணிக்கு மேல் வெளிக் கதவைப் பூட்டிய பிறகு, டிவி பார்க்க கீழ் போர்ஷனுக்கு போக படிக்கட்டு கதவை திறந்து வைத்தேன். டிவி பார்த்துவிட்டு நான் மேலே வந்ததும் பூட்டிக் கொள்வேன்.

இரவு நேரத்தில் படிக்கட்டு கதவை பூட்டி வைத்த நான், நாளாக நாளாக ராகவனும் நானும் அன்னியோன்னியமாக பழக ஆரம்பித்த பிறகு அதை திறந்தே வைத்துவிட்டேன்.

சமையலறை கீழ் போர்ஷனில் இருந்ததால், நான் சமையல் செய்யவும், சாப்பிடவும் கீழ் போர்ஷனுக்கு வந்தாக வேண்டும். அவர் சமையலுக்கு உதவியாக இருக்க, நான் அவருக்கு சமைத்து வைப்பேன்.

ஆபீஸ் விட்டு இரவு எட்டு வரை அங்கும் இங்கும் ஜோடியாக சுற்றி விட்டு வீட்டுக்கு வந்ததும், வெளியில் சாப்பிடாத நேரங்களில் சமையல் செய்து சாப்பிட்டுவிட்டு வீட்டுக்கு வெளியே லானில் உட்கார்ந்து எதை எதையோ பேசினோம். சிரித்தோம். காதலர்கள் போல பழகினோம்.

ஒரு நாள்,...

“நிர்மலா,”

“ம்,...”

“இப்படி சிரிச்சு சிரிச்சு பேசிகிட்டு இருந்தா நம்மளைப் பாக்கிறவங்க, நாம லவ்வரோன்னு நெனைச்சுக்கப் போறாங்க.”


“ஏன், நெனைச்சுக்கட்டுமே. அவங்க அப்படி நெனைக்கிறதை நாம தடுக்கவா முடியும்? சிலர் லவ்வர்ன்னு நினைக்கலாம். சிலர் ஹஸ்பண்ட் அன்ட் வைப்ன்னு நினைக்கலாம். அண்ணன் தங்கச்சின்னு கூட நினைக்கலாம். அன்னைக்கு ரெடி மேட் ஸ்டோர்ல, உங்களை என் புருஷன்னு அந்த சேல்ஸ் கேர்ள் கூப்பிட்டது உங்களுக்கு ஞாபகம் இருக்கா?”

“ம்,... அதே மாதிரி. அன்னைக்கு ஒரு நாள் தியேட்டருக்கு போறதுக்கு முன்னாலே பூ கடையிலே, உன்னை என் வைஃப்ன்னு’ நினைச்சு, ‘சார், உங்க பொண்டாட்டிக்கு கொஞ்சம் பூ வாங்கிக் கொடுங்க. முழம் பத்து ரூபாதான்னு’ அந்த பூக்காரக் கிழவி சொல்லிச்சே.”

இப்படி பழகி பைக்கில் ராகவனுக்கு பின்னால் இரண்டு பக்கமும் கால் போட்டு அவரை இறுகப் பிடித்தபடி சுற்றுவது பழக்கமானது. எனக்கும் அது பிடித்துப் போய் இருந்த்து. தாலி கட்டிய கணவனுக்கு துரோகம் செய்கிறோமே என்ற என்னமே வரவில்லை. மாறாக, என் கணவனின் ஆசைக்கு தான் காதலித்த மனைவியையையே விட்டுக் கொடுத்திருக்கும் ராகவனுக்கு என்னை முழுமையாக ஒப்படைக்கும் நாளுக்காக காத்திருந்தேன்.

ஒரு நாள் அண்ணன் ராகவனிடமிருந்து போன்.

“என்னண்ணா சொல்லுங்க.”

“ஆஃபீஸ் முடிஞ்சதும் தயாரா இரு அப்படியே வெளியே போய்ட்டு வரலாம்.”

ஆபீஸ் முடிந்ததும், நான் வெளியே வர ராகவன் எனக்காக ஆபீஸ் வாசலில் காத்திருந்தார். ஜீன்ஸ் டி சர்ட் அணிந்திருந்த நான், பைக்கில் இரு பக்கமும் கால் போட்டு ஏறி, என் முலைப் பழங்கள் ராகவனின் முதுகில் அழுந்திப் பிதுங்க, அவரை கட்டி அனைக்க, பைக் விர்ரென வேகமெடுத்துக் கிளம்பியது

“ஹேய்,... என்ன இன்னைக்கு லேட்?” பைக்கை ஸ்டைலாக ஓட்டிக் கொண்டே கேட்டார்.

“ஆபீஸ்ல கொஞ்சம் அர்ஜென்ட் வேலை முடிச்சிட்டு வந்ததாலே கொஞ்சம் லேட்.”

“ட்ரைவ் இன் போய் சாப்பிட்டுட்டு, சென்னை சில்க்ஸ் போய் ட்ரெஸ் எடுத்துகிட்டு வீட்டுக்கு போலாமா?.”

“ நீங்க எங்க கூப்பிட்டு நான் வரலைன்னு சொல்லி இருக்கேன் ஒரு லவ்வர் மாதிரிதானே, பைக்ல பின் பக்கம் உக்காந்து உங்களோட சுத்தறேன்.”

“அது சரி, என்னைக்குமில்லாம இன்னைக்கு உன் முகம் கொஞ்சம் அழகா தெரியுதே. என்ன விஷயம்?”

“அதுவாண்ணா, இன்னைக்கு நான் ரொம்ப சந்தோஷமா இருக்கேன். அதான் என் முகம் அழகா இருக்கு. இப்படி ஒரு சந்தோஷம் என் வாழ்க்கையிலே அமையும்னு நான் நினைக்கவே இல்லை.”

“அப்படி என்ன சந்தோஷம்?”

அதை அப்புறம் சொல்றேண்ணா. இப்ப நான் சொல்றதை கேளுங்க. ஊர்ல புடவை மட்டும் கட்டித்தான் பழக்கம். ஆனா, சென்னைக்கு வந்ததிலேர்ந்து, அதுவும் உங்களோட பழகுனதிலேர்ந்து, நீங்க விரும்பறீங்களே’ன்றதுக்காக மாடர்ன் ட்ரெஸ் போட ஆரம்பிச்சு. இப்ப அதுவே பழக்கமாய்டுச்சு. புடவை கட்டி ரொம்ப நாளாச்சு.. ஒரு காலேஜ் பொண்ணு தன்னோட காதலனோட, சிட்டியிலே எங்கெங்கு சுத்தணுமோ அத்தனை இடத்தையும் சுத்தியாச்சு.”

“ஏன், அப்படி என் கூட சுத்தறது உனக்கு பிடிக்கலையா?”

“அய்யே!! ரொம்பப் பிடிச்சிருக்கு. அதுவும் என் ஹஸ்பன்ட் பர்மிஸனோட, உங்க வைஃப்போட பர்மிஸனோட என் மனசுக்குப் பிடிச்ச உங்களோட சேர்ந்து சுத்தறது எனக்கு ரொம்ப சந்தோஷமா இருக்குங்க. அது சரி. தீபாவளிக்கு ஊருக்கு போக நாளைலேர்ந்து மூனு நாளைக்கு லீவ் போட்டிருக்கேன். நீங்க வர்றீங்களா?”

“எனக்கு ஸ்பெஷல் ப்ராஜக்ட் ஒன்னு கொடுத்துட்டாங்க. மூனு நாளைக்குள்ள முடிக்கணுமாம்.”

“சரி நீங்க இங்கேயே இருங்க. நான் மட்டும் போய்ட்டு, பூமா ஸ்வீட் செஞ்சு வச்சிருப்பா, அதை உங்களுக்காக வாங்கிட்டு வர்றேன். என்னை பஸ் ஏத்தி மட்டும் விட்டுடுங்க.”

சென்னை சில்க்ஸ் சென்று, நான் வேண்டாம் வேண்டாம் என்று சொல்ல பத்தாயிரம் ரூபாயில் எனக்காக நான் விரும்பிய கலரில், டிசைனில் பட்டுப் புடவை எடுத்துக் தீபாவளி பரிசாக கொடுத்தார்.
பூமாவுக்கும் அதே விலையில் நல்லதாக ஒரு பட்டுப் புடவை என் செலக்ஸனில் எடுத்துக் கொடுக்கச் சொல்லி பேக் செய்தார்.”

“எதுக்குங்க எனக்கு புடவை எல்லாம். பூமாவுக்கு மட்டும் எடுங்க. எனக்கு அவர் அங்கே எடுத்து வச்சிருப்பார்.”

“பரவாயில்லை. இந்த அண்ணன் தங்கச்சிக்கு ஒரு பட்டுப்புடவை எடுத்துக் கொடுக்கக் கூடாதா? எனக்கும் புடவை எடுத்துக் கொடுக்க உரிமை இருக்கு

கோயம்பேடு பஸ் நிலையத்தில் பஸ்ஸே ஏற முடியவில்லை. அவ்வளவு கூட்டம்.

[Renjith]

Nice update bro

[snandham123]

“என்னண்ணா ஊருக்குப் போகலாமுன்னு ஆசையா இருந்தா, பஸ் கிடைக்க மாட்டேங்குது. டைம் வேற ஆய்டுச்சு. இனி மேல் பஸ் கிடைச்சு, நான் எப்ப ஊருக்கு போறது.”

அந்த நேரம் பார்த்து, என் கணவரிடமிருந்து கால் வர, ஆன் செய்து பேசினேன்.

“சொல்லுங்க.”

“கிளம்பிட்டியா?”

“இன்னும் கிளம்பலைங்க. பஸ் கிடைக்கலை. என்ன பண்றதுன்னு தெரியலை.”

“ நீ தனியாவா வந்தே?”

“நான் தனியா வர அண்ணன் விடுவாரா? பக்கத்துலதான் இருக்கார். போனை அவர் கிட்டே கொடுக்கட்டுமா?”


“ம்,..”

“இந்தாங்கண்ணா அவர்தான் பேசுறார்.”

“வணக்கம் கனேஷ். நிர்மலா ஊருக்கு வர ரொம்ப ஆசைப் பட்டா. ஆனா பஸ்தான் கிடைக்கலை. நான் கூட வந்தாலும் எப்படியாவது பஸ் பிடிச்சு நைட்டோட நைட் அங்க வந்துடுவோம். சரி, பூமா எப்படி இருக்கா?

“ நல்லாதான் இருக்கா. நான் வெளியே இருக்கேன். வீட்டுக்கு போய் அவளைப் பேசச் சொல்லவா?’

“அதெல்லாம் ஒன்னும் வேணாம். நீங்க தான் பக்கத்திலயே இருக்கீங்களே அப்புறம் என்ன? பூமா மறக்க முடியாத மாதிரி, நீங்க ரெண்டு பேரும் தீபாவளியை அங்கே சிறப்பா கொண்டாடுங்க. நாங்க இங்கே கொண்டாடுறோம்”

“சரிங்க, போனை அவ கிட்டே கொடுங்க.” கொடுத்தேன்.

போதும் போதும்கிறவரை ஊரை சுற்றி விட்டு, கெஸ்ட் ஹவுஸ் வந்தோம்.
மேல் போர்ஷனுக்கு சென்று, முகம் கை கால் கழுவி விட்டு லக்கேஜ் பையை திறந்து அதிலிருந்து துணி மணிகளை எடுத்து மடித்து வைத்துக் கொண்டிருந்தபோது

“என்ன இது. சொல்லாம கொள்ளாம இப்படியா திடு திப்புன்னு வந்து நிக்கிறது. நான் யாரோ என்னவோன்னு பயந்து போய்ட்டேண்ணா.”

“நான் இருக்கிறப்ப உனக்கு எதுக்கு பயம். அது சரி. நான் தீபாவளிக்கு எடுத்த புடவையை கட்டிகிட்டு வாயேன். எப்படி இருக்குன்னு பாக்கலாம்”

“நான் உள் ரூமுக்கு போய் கட்டிகிட்டு வர்றேன். நீங்க இங்கயே நல்ல பிள்ளையா உக்கார்ந்திருக்கணும். வர வர உங்க அட்டகாசம் தாங்க முடியலே. முன்னாலே கை வைக்கிறதும், பின்னாலே கை வைக்கிறதும், இழுத்துப் பிடிச்சு வாயோட வாய் வச்சு கிஸ் அடிக்கிறதும். ரொம்பத்தான் தைரியம் உங்களுக்கு.”

“ நீ என் லவ்வர்தான்டி நீ. அப்புறம் என்ன? நான் என் லவ்வரை என்ன வேணும்னாலும் செய்வேன்.”

“செய்வீங்க,... செய்வீங்க. பூமாவோட சேர்த்து எத்தனை லவ்வர் உங்களுக்கு?”

“அந்த லவ் அந்த வயசுல. இந்த லவ் இந்த வயசுல.”

“இன்னொருத்தன் பொண்டாட்டியை லவ் பண்றதும் இல்லாம, அவளை அவ புருஷன் அனுமதியோட ஓக்க ஆசைப்படற உங்களை,...உங்க பூலை,...”

ஏதோ புரிந்தவராக,”ஏய்,...என்ன சொன்னே?,...என்ன சொன்னே?,..."


"என்னவோ சொன்னேன். சரி, இங்கேருந்து போங்க புடவை கட்டிகிட்டு வர்றேன்.”

“அதெல்லாம் போக மாட்டேன். இன்னைக்கு எனக்கு முன்னாலேதான் நீ புடவை கட்டுற.”

“ஐயோ!!,... சொன்னா கேளுங்க. புடவை கட்ட, நான் இப்ப போட்டிருக்கிற ஜீன்ஸ், டீ சர்ட் எல்லாத்தையும் அவுத்தாகணும். அப்படியே கட்ட முடியாது.”

“சரி, அவுத்துடேன். நான் பாக்காததை அப்படி என்னதான் மூடி மூடி மறைச்சு, பொத்தி பொத்தி வச்சிருக்கிறேன்னு பாக்கிறேன்.”

“எல்லாம் நீங்க பாத்ததுதான்.” என்று சொல்லி ,’களுக்’ என்று சிரித்தேன்.

“ஏன் நிர்மலா சிரிக்கிறே?”

“இல்லே,... கிளி மாதிரி பொண்டாட்டி இருந்தாலும், குரங்கு மாதிரி இருக்கிற வப்பாட்டிகிட்டேதான் மனசு அலை பாயும்னு சொல்றது சரியாத்தான் இருக்கு. உங்க கண்ணுக்கு நான் அழகா தெரியறேன். என் வீட்டுக்காரருக்கு உங்க பொண்டாட்டி அழகா தெரியறா. அதை நினைச்சு சிரிச்சேன்.”

“அது இயற்கைடி. அது போகட்டும். என் செல்லம் இல்லே. இந்த அண்ணன் மேலே அன்பு இருந்தா என் முன்னாலே ட்ரெஸ் மாத்து. இல்லைண்ணா மாத்தமுடியாதுன்னு சொல்லிடு. நான் கீழே போறேன்”

“.உடனே அய்யாவுக்கு கோவம் வந்துடுமே. தங்கச்சியை அவுத்துக் காட்டச் சொல்லி, அவ அம்மனத்தை ரசிக்கிற ஒரே ஆள் நீங்களாதான் இருப்பீங்க.”

அவருக்கு முதுகு காட்டி, டீ சர்ட்டை கழுத்து வழியாக உறுவினேன். அக்குளில் அடர்த்தியாக வளர்ந்திருந்த ரோமங்களை பார்த்து ரசித்தார். மெல்லிதான ஸ்ட்ராப் வைத்த மாடர்ன் பிரா என் மார்புக் கனிகளை இறுகப் பிடித்திருந்தது. என் பரந்து விரிந்து சிவந்த முதுகழகையும், இடுப்பில் தெரிந்த மடிப்பையும் பார்த்து, எழுந்து என் பக்கம் வர, அதை உணர்ந்த நான், “எதுக்கு இங்கே வர்றீங்க. அங்கேயே உட்கார்ந்திருங்க.”

“இல்ல, பிரா ஹூக்கை அவிழ்க்க சிரமப் படுவியோன்னுதான்,...”

“ரொம்பதான் அக்கறை. உங்க எண்ணம் எனக்கு தெரியாதாக்கும். அங்கேயே உட்கார்ந்திருந்தாதான் மத்ததையும் அவிழ்ப்பேன்.” என்று கன்டிஷன் போட, அங்கேயே உட்கார்ந்து, ”ப்ளீஸ்டி. நீ சொன்னபடி எல்லாம் கேக்கிறேனில்ல. முன் பக்கம் திரும்பி பிராவை அவிழ்த்து விடேன்.
அவர் ஆசைப் படி அவருக்கு முன் பக்கத்தை காட்டி, பின் பக்கம் ரெண்டு கைகளையும் கொண்டு சென்று ஹூக்கை அவிழ்த்து, கை வழியாக பிராவை அவிழ்த்து கையில் பிடித்தபடி அவர் முன்னே கூனிக் குறுகி நிற்க, தழும்பிக் குலுங்கிய என் தளராத முலைகளையும், செம்பழுப்பு வட்டத்துக்குள் நீண்டிருந்த காம்பையும், இரு முலைகளுக்கிடையே ஊஞ்சலாடிய என் தாலிக் கொடியையும் பார்த்து, சிறு பிள்ளை போல வாயை சப்பி சுவைத்தபடி, அவர் அருகே வர சைகை காட்ட, முலைகள் லேசாக ஆடிக் குலுங்க அவர் அருகே சென்ற போது என் கையிலிருந்த பிராவை வாங்கி அவர் மூக்கில் வைத்து முகர்ந்தபடி என்னை அவர் மடியில் உட்கார வைத்து கொஞ்சினார்.

அவர் கழுத்தைக் கட்டிக் கொண்டு நானும் அவரைக் கொஞ்சினேன்.

அதுசரி, இன்னைக்கு சந்தோஷமா இருக்கிறதுக்கு காரணம் என்னன்னு கேட்டதுக்கு அப்புறமா சொல்றேன்னு சொன்னியே அது என்ன?

“ஓ,... அதுவா. சொல்றேன். அதுக்கு முன்னாலே உங்க கிட்டே ஒரு கேள்வி. என் புருஷன் உங்க பொண்டாட்டிகிட்ட இப்படி நடந்துக்க ஆசைப்பட்டா நீங்க அதை அனுமதிப்பீங்களா?”

“உன் புருஷன், என் பொண்டாட்டி மேலே ஆசை வச்சிருக்கிறதை பூமா எப்பவோ என் கிட்டே சொல்லிட்டா. உனக்கு இதுலே விருப்பம் இருந்தா தாராளமா வெளியே தெரியாம அவர் ஆசைக்கு ஒத்துப் போன்னு பர்மிஷன் கொடுத்துட்டேன். உன் புருஷனால என் பொண்டாட்டி கற்பமானா கூட எனக்கு சந்தோஷம்தான்” என்று சொல்லி என் உதடுகளைக் கவ்வி சப்பினார்.

[Renjith]

Super bro
Continue