நிகழ்காலம்
“விட்டா ஓசூரே வந்துடும் போல” என்று எனது காதில் முணுமுணுத்தவளை கண்டுகொள்ளாமல் கும்மிருட்டாக இருந்த பெங்களூருவின் புறநகர் பகுதியில் பைக்கை விரட்டி கொண்டு இருந்தேன். நகர்புற பகுதியை போல் தொடர்ச்சியாக உயர்ந்த கட்டிடங்கள் இல்லாமல் ஆங்காங்கே இங்கொன்றும் அங்கொன்றுமாக இருந்த சில தனி வீடுகளை தவிர வேறொன்றும் ஆள் நடமாட்டமே இல்லை.
“இன்னும் எவளோ நேரம் ஆகும்” மீண்டும் காதில் முணுமுணுத்தாள்.
“2 மினிட்ஸ்” வண்டியை ஒன்றரை நிமிடத்திற்குள் என்னுடைய வீட்டின் முன்பு நிறுத்தினேன்.
“எப்பா அட்ரஸ் தெரிஞ்சா கூட கண்டுபிடிச்சு வர 2 நாள் ஆகும் போல, நல்ல வேலை நீயா வந்து கூட்டிட்டு போன. இவளோ ரிமோட் ஏரியா எல்லாம் பெங்களுருவில் இருக்குனு எனக்கு தெரியாது” சொல்லிக்கொண்டே எனது பைக்கில் இருந்து இறங்கி தன்னுடைய ஸ்கர்ட்டை இழுத்துவவிட்டு சரி செய்து கொண்டாள். அவள் கீழே இழுத்துவிட்டும் கூட மேல் தொடையை விட்டு கூட இறங்கவில்லை.
“இங்கே எல்லாம் வாடகை வரும்னு எப்படி எவன் இவளோ செலவு பண்ணி வீடு கட்டினான்” கேட்டுக்கொண்டே நான் பைக்கை ஏற்ற அவளும் கேட் உள்ளே எனது பின்னே வந்தாள்.
“சத்தம் போடாம வா”
“அக்கம் பக்கத்துலே யாராச்சும் இருந்தாதானே கேக்குறதுக்கு” நக்கலாக சிரித்தாள்.
“ரொம்ப அலுத்துக்காதே” சொல்லிக்கொண்டே கதவை திறந்து அவள் உள்ளே நுழைந்தவுடன் கதவை சாதிக்கொண்டேன்.
“காண்டம் வச்சி இருக்கே தானே”
“இப்போ சொல்லுறே, முன்னவே சொல்லி இருக்க வேண்டியது தானே”
“பரவாயில்ல, என் கிட்ட இருக்கு. ஒரு காண்டம் 50 ரூபா”
“என்னடி, ஒரு ஷாட்டுக்கு 3000 கொடுக்குறது பத்தாதா உனக்கு”
“ஐ.டி வேலைன்னு சொன்னே, 50 ரூபாவுக்கு அழுத்துக்குறே”
“நீ கூட தான் காலேஜ் படிக்குறேன்னு சொன்ன. இவளோ லோக்கலா 50 ரூபா எல்லாம் ப்ராஸ்டிட்யூட் மாதிரி கேட்குறே”
“அடப்பாவி, என்னை லோக்கல் ஐட்டம்னு நினைச்சிட்டியா. உண்மையிலே நான் காலேஜ் படிக்கிற பொண்ணு தாண்டா இங்கே பாரு” என்று தன்னுடைய பர்சில் இருந்த தன்னுடைய காலேஜ் ஐடென்டிட்டி கார்டை எடுத்து காட்டினாள்.
பிரியா, செகண்ட் இயர், எக்கனாமிக்ஸ். வயது 20. போட்டோவில் நேரில் பார்ப்பதை விட இன்னும் அழகாக தெரிந்தாள்.
“20 வயசுலயே நீ ஏன் இப்படி”
“நான் மட்டும் இல்லை, என் கூட ஹாஸ்டெல்ல இருக்க முக்கால்வாசி பேரு இப்படி தான். ஆமா உன்னை மாதிரி ஐ.டில வேலை பாக்குறவங்க எல்லாம் ரொம்ப ஆஃபீஸ்லயே ஏதாச்சும் காரெக்ட் பண்ணி வச்சி இருப்பீங்களே. உனக்கு அப்படி ஒன்னும் இல்லையா”
“இல்லை, நான் பொண்ணுங்க கிட்ட அதிகம் பேச கூட மாட்டேன்” என்பது போலெ தலையை ஆட்டினேன்.
“அப்போ டைரெக்டா மேட்டர் தானா” சிரித்தாள்.
“ச்சே அப்படி எல்லாம் இல்லை”
“சரி அதை விடு. வீகென்ட் எங்கயாச்சும் அவுட்டிங் போகணும்னா சொல்லு. உனக்கு கம்ப்ளீட் கேள் பிராண்ட் எக்ஸ்பீரியன்ஸ்னா என்னனு காட்டுறேன். ரேட் கூட பேசிக்கலாம்” மீண்டும் சிரித்தாள்.
“சரி, இந்தா இப்போதைக்கு என்று இரண்டு இரண்டாயிரம் ரூபாயை நீட்டினேன்”
வாங்கி தன்னுடைய பர்சில் வைத்து விட்டு மீதம் கொடுக்க சில்லரை எடுத்தாள்.
“சேஞ் எல்லாம் வேணாம், நீயே வெச்சிக்கோ”
“அம்பது ரூபாவுக்கு அவளோ பேச்சு பேசுன, இப்போ ஆயிரம் ரூபாவை அசால்ட்டா டிப்ஸ் கொடுத்துட்டே”
“அந்த காண்டம்க்கு 50 ருபாய் ஒர்த் இல்லை அதனாலே தான் சொன்னேன். உனக்கு எக்ஸ்ட்ரா 1000 ஒர்த் தான்”
அப்படி சொன்ன உடனே அவள் படு குஷி ஆகிவிட்டாள் என்பது அவள் முகத்தில் தெளிவாக தெரிந்தது.
“நல்லா தான் பேசுறே. உனக்கு கேள் பிராண்ட் இல்லை அப்படிங்கறதை தான் என்னாலே நம்பவே முடியலை” சொல்லிக்கொண்டே தன்னுடைய அந்த டீ ஷர்ட்டை கழட்டி எறிந்துவிட்டு என்னுடைய உதட்டை கவ்வி கொண்டவள் என்னுடைய பேண்டின் மீது கைவைத்து தடவினாள்.
“அது எல்லாம் ஒரு பெரிய கதை நான் காலேஜில் படிக்கிறப்போ...”
“அது இருக்கட்டும், இப்போ அதுக்கான நேரம் இல்லை. உன்னோட பேரு என்ன சொன்ன”
“அருண்”
இப்போது மெல்ல என்னுடைய ஜிப்பை கழட்டி ஜட்டிக்குள்ளே கையைவிட்டு என்னுடைய தடியை பிடித்தாள்.
“எம்மாடியோவ் உன்னோட டூல் ரொம்ப பெருசா இருக்கும் போலவே” என்னுடைய காதிலே முணுமுணுத்தாள்.
“ஏன் நீ இவளோ பெருசா பார்த்தது இல்லையா”
“நோ” வெளியே வந்த எனது தடியை பார்த்த உடனே ஆச்சர்யத்தில் அவள் கண்கள் விரிய கீழே குனிந்து வாயில் வைத்து சூப்ப தொடங்கினாள்.
எனது உடம்பு முழுக்க மின்சாரம் பாய்ந்த மாதிரி ஒரு உணர்வு “ஆஆஆஸ்ஸ்ஸ்” என்னுடைய கட்டுப்பாட்டையும் மீறு முனங்கினேன்.
அவள் என்னுடைய பாண்டை முழுதாக இறுக்கி விட்டு சுன்னி மொட்டை வாயில் வைத்து கொண்டு தண்டை குலுக்கி குலுக்கி பெரிதாக்கி விட்டாள்.
“8 இன்ச் இருக்குமா” காண்டம் மாட்டிவிட்டு கொண்டே கேட்டாள்.
“9”
“இது எல்லாம் உள்ளே அப்படியே உள்ளே போகாது, ஏதாச்சும் லுபிரிகேன்ட் இருக்கா”
“இல்லை”
“அப்போ ஏதாவது ஆயிலாச்சும் கொடு, கொஞ்சம் தடவிகிட்டா தான் உள்ளேயே போகும்”
“கிச்சனில் ஆலிவ் ஆயில் இருக்கும் நான் போய் எடுத்துட்டு வரேன்” அவளை கட்டிலில் படுத்து இருக்க நான் கிச்சன் சென்றேன்.
“என்ன அருண் எனக்கு ஐட்டம் கூட்டி வர சொன்னா நீ ஓக்குரே” கார்த்திக் என்னை தடுத்தான்.
“இல்லை கார்த்தி அவ தான் சட்டுனு கிஸ் அடிச்சிட்டடா”
“அதுக்குனு” என்னை பார்த்து முறைத்தான்.
என்னால் ஒன்றும் அவனிடம் பேச முடியவில்லை. தலை குனிந்து நின்றேன்.
“போய் அவ கிட்ட என் கிட்ட மொதல்ல படுக்கணும்னு அப்புறம் உன் கிட்ட புண்டைய காட்டினா போதும்னு சொல்லு”
அவன் பேச்சுக்கு மறுப்பேதும் சொல்லாமல் மீண்டும் ரூமிற்கே சென்றேன்.
“ஆயில் பாட்டில் எங்கே”
“நீ இன்னொருத்தன் கூடவும் படுக்கணும், அவனுக்கு அப்புறம் நான் வரேன்”
“ரெண்டு பேர் கிட்ட படுக்க என்னை என்ன ப்ராஸ்டிட்யூட்ன்னு நினைச்சியா. அது எல்லாம் முடியாது. நான் உன் கூட வந்து இருக்கவே கூடாது.”
“என் கூட ஒரு தடவை படுத்திட்டு போ” அப்போது கார்த்திக் அவளை பிடித்து இழுத்தான்.
“ஏய் கையை விடு. நீ என்ன லூசாடா” கையை பிடித்து இழுத்ததில் கோவமாகி என்னை பார்த்து கத்தினாள்.
“யாரை பார்த்து லூசுன்னு சொன்னே” அங்கே எனது பைக்கை இரவு நேரத்தில் கட்ட வைத்திருக்கும் சங்கிலியால் அடிக்க அதில் மாட்டி இருந்த பூட்டு அவளின் தலையில் நங்கென்று அடித்ததில் ரத்தம் சிதற அப்படியே நிலைகுழைந்து கீழே விழுந்தாள்.
நான் பதறியடித்து கொண்டு போய் அவள் அருகே சென்று மூச்சு வருகிறதா என்று பார்த்தேன் மூச்சு பேச்சில்லாமல் இதய துடிப்பின்றி கிடந்தாள்.
“எதுக்குடா இப்படி பண்ணினே” கோபமாக கத்தினேன்.
“கூப்பிட்டா காலை விரிக்கணும், அதிகமா பேசினா கோவம் வந்திடுச்சு”
“இப்போ செத்துட்டா, என்ன பண்ண”
“அந்த திருட்டு காரை எடுத்திட்டு போய் டிஸ்போஸ் பண்ணிட்டு வந்திடு”
“என்னாலே முடியாது”
“என்ன முடியாதா, உன்னோட உயிர் நான் போட்ட பிச்சை. நான் மட்டும் வரல அப்படின்னா நீ தூக்கு மாட்டி செத்து இருப்பே”
“இப்படி எல்லாம் நடக்கும்னு தெரிஞ்சி இருந்தா எனக்குன்னு இருந்தா எங்க அம்மா செத்தப்போவே நானும் தூக்கு மாட்டி செத்து இருக்குறதே மேல்”
“வாழ பிடிக்கலைன்னா சொல்லு நானே உன்னை கொன்னுடுறேன்”
“...” என்னால் ஒன்றும் பேசமுடியவில்லை.
“சரி சரி, பழசை எல்லாம் நினைச்சி ரொம்ப பீல் பண்ணாதே. அம்மா போனதுக்கு அப்புறம் உனக்கு யாருமே இல்லைனு தானே நானே வந்தேன். கோவத்தில் அடிச்சேன் ஒரே அடிக்கு சாவான்னு எனக்கு எப்படி தெரியும்”
“சரி, நான் இவளை எங்கயாச்சும் டிஸ்போஸ் பண்ணிட்டு வரேன்”
“நம்ம மாட்டுற மாதிரி எந்த எவிடென்ஸ் இல்லாம பார்த்துக்க”
“ஹ்ம்ம் சரி”
அந்த நள்ளிரவில் மூட்டையில் இருந்த அவளின் சடலத்தை வெகு தூரம் சென்று யார் கண்ணிலும் படாமல் வீசி எறிந்துவிட்டு மீண்டும் எனது ரூமிற்கே வந்தேன். பொதுவாக நீ யாருன்னு உங்களை பார்த்து யாராச்சும் கேட்டா என்ன சொல்லுவீங்க? டாக்டர் என்ஜினீயர் அப்படினு பாக்குற வேலையை சொல்லுவீங்க, இல்லை தமிழன் மலையாளி அப்படினு இனத்தை சொல்லுவீங்க, இல்லை இந்து ** அப்படின்னு மதத்தை கூட சொல்லுவீங்க. ஆனால் என்கிட்ட அந்த கேள்வியை கேட்டா உண்மையை சொல்லனும்னா நான் ஒரு கொலைகாரன் அப்படின்னு தான் சொல்லணும்.
நான் பாடியை டிஸ்போஸ் செய்துவிட்டு ரூமிற்க்கு வரும் போது கிட்டதட்ட விடிந்தே இருந்தது.
“அருண் இதுக்கு தான் இந்த மாதிரி சின்ன பொண்ணுங்க எல்லாம் வேலைக்கு ஆகாது”
“என்னடா சொல்ல வர”
“காலேஜ் முடிச்ச பொண்ணா பார்த்து ஓத்தா என்ன”
“யாரு, எவளோ ரேட் கேட்குறா சொல்லு”
“இந்த தடவை ஐட்டம் எல்லாம் கிடையாது”
“அப்போ வேற யாரு”
“உன்னோட டீம்ல இருக்காளே நிவேதா. அவளை தான் நீ கரெக்ட் பண்ணனும்”