Incest இதுவரை இல்லாத உணர்வுகள்

[Kannmani]

ஒரு இனிமையான மாலை பொழுதில் பறவைகள் தங்களது கூட்டை நோக்கி செல்வது போல பவித்ரா அவளது வீட்டை நோக்கி ஸ்கூட்டியில் பயணித்தாள்.

கல்லூரியில் உதவி பேராசிரியையாக வேலை செய்யும் பவித்ரா நல்ல சிவப்பாக சதை பற்றோடு இருப்பாள்.
 
அவள் கல்லூரிக்கு புடவையில் சென்றாலும் பெருத்த மார்பும் ஆழமான தொப்புளும் யார் கண்களுக்கும் தெரியாதவாறு நன்றாக மறைத்தே கட்டுவாள்.
 
திருமணமாகி இரு மகள்களை பெற்றெடுத்த பவித்ராவுக்கு வயது நாற்பதை கடந்து விட்டது என்றாலும் பார்ப்பவர்களின் கண்களுக்கு முப்பதை தொடாத பெண் போலவே தெரிவாள்.
 
வீட்டில் கணவனும் மகள்களும் மட்டுமே இருப்பதால் எந்த தயக்கமும் இல்லாமல் நைட்டியுடன் இருப்பாள்.
 
குடும்பத்துடன் ஷாப்பிங் சினிமா என்று வெளியில் சென்றால் சுடிதாருக்கு மாறி விடுவாள்.
 
பவித்ரா மார்பை ஷால் போட்டு மறைத்து வைத்தாலும் கைக்கு அடங்காத மல்கோவா பழங்கள் இரண்டும் ப்ரா கப்புக்குள் திமிறிக்கொண்டுதான் இருக்கும்.
 
இடுப்புக்கு கீழ் பரங்கிக்காய் சைஸ் மேடுகளும் லேசாக தூக்கியபடி இருப்பதால் அவள் நடக்கும்போது நன்றாக குலுங்கும்.
 
பொது இடத்தில் அதை பார்த்து ஆண்கள் பெருமூச்சு விடுவார்கள்.
 
அது அவளுக்கு தெரிந்தாலும் கண்டும் காணாதது போல் இருப்பாள்.
 
பவித்ராவின் கணவன் மோகன் ஒரு தனியார் நிறுவனத்தில் மேலாளராக இருக்கிறார்.
 
நாற்பத்தைந்து வயதை கடந்த மோகன் மாநிறத்தில் கலையாக இருப்பார்.
 
அவர் மனைவி மகள்களுக்கு எந்த குறையும் வைக்காமல் மகிழ்ச்சியுடன் குடும்பத்தை நடத்துகிறார்.
 
இப்படி ஒரு அழகான குடும்பத்தில் வாழும் பவித்ராவின் மனதிற்குள் குழப்பமான சிந்தனை ஒன்று ஓடிக்கொண்டு இருந்தது.
 
கணவன் மோகனிடம் எப்படி அதை கூறுவது?
 
அதற்கு அவர் சம்மதம் தெரிவிப்பாரா? என்கிற யோசனையுடன் வீட்டு வாசலில் ஸ்கூட்டியை நிறுத்தினாள்.
 
பவித்ராவின் ஸ்கூட்டி சத்தம் கேட்டதும் மூத்த மகள் தீபிகா வீட்டின் வாசல் கதவை திறந்தாள்.
 
முட்டி வரை சுடிதார் டாப்ஸ் மட்டும் போட்டுகொண்டு...

இடுப்புக்கு கீழே...
 
ஆடை இல்லாமல்...
 
சிவந்த தொடைகள் தெரிவது போல் நின்ற மகளை பார்த்து ஒரு நொடி திகைத்தாள்.
 
“என்னடி இது கோலம்?”
 
பவித்ரா ஸ்கூட்டியை நிறுத்திவிட்டு கேட்டாள்.
 
“மம்மி! ட்ரெஸ் மாத்திட்டு இருந்தேன்... உன்னோட சவுன்ட் கேட்டுச்சு அதான் வேகமா வந்து கதவ திறந்தேன்...”
 
தீபிகா பதற்றத்துடன் சொன்னாள்.
 
அம்மா வருவதற்கு முன்பு வரை ஹாலில் இருந்த சோபாவில்தான் தீபிகா உட்கார்ந்து இருந்தாள்.
 
அதில் முதுகை வைத்து சாய்ந்தபடி அவளது சுடிதார் டாப்ஸ் கழுத்து பகுதியை கீழ் பக்கமாக இழுத்தாள்.
 
தீபிகாவின் கொய்யாக்காய் சைஸ் கனிகள் ஆடையை விட்டு லேசாக வெளியில் வந்தது.
 
உடனே மொபைலை கையில் எடுத்து கேமராவை ஓபன் செய்தாள்.
 
அழகாக எட்டி பார்த்த தனது முலை பிளவை பார்த்து ரசித்தபடி பல கோணங்களில் செல்பி புகைப்படங்கள் எடுத்தாள்.
 
பிறகு டாப்ஸை நன்றாக மேலே தூக்கி பிடித்து ஜட்டி தெரிவது போல் அடுத்த படத்தை எடுக்க முயற்சி செய்தாள்.
 
அப்போது... பவித்ரா வருகிறாள் என தெரிந்ததும் டாப்ஸை சரி செய்துகொண்டு அதே நிலையில் பதற்றத்துடன் கதவை திறந்தாள்.
 
“சரி சரி சீக்கிரம் போயி ட்ரெஸ் மாத்து!”
 
தீபிகா பற்றி ஒன்றும் அறியாத பவித்ராவும் மகள் சொன்னதை உண்மை என்று நம்பி விட்டாள்.
 
ஆனால் தீபிகாவின் மனதில் ஒரு கேள்வி எழுந்தது.
 
“என்ன மம்மி! உன்னோட முகம் இன்னிக்கி ரொம்ப டல்லா இருக்கு?”
 
அவள் பவித்ராவை சந்தேகத்துடன் பார்த்துக்கொண்டே கேட்டாள்.
 
“அதுவந்து... காலேஜ்ல ப்ரீ பீரியட் எதுவும் கிடைக்கலடி... இன்னிக்கு நாள் முழுக்க நின்னுட்டே கிளாஸ் எடுத்தேன்... அதான் ஒரு மாதிரி இருக்கு”
 
பவித்ரா பொய் சொல்லி சமாளித்ததும் தீபிகாவுக்கு சந்தேகம் வரவில்லை.
 
“ஒகே மம்மி! நீயும் ட்ரெஸ் மாத்திட்டு வா... நான் காபி போடுறேன்... குடிச்சதும் டயர்ட் மாறிடும்!”
 
“சரிடி! நீ காலேஜ்ல இருந்து எப்ப வந்தே?”
 
“இப்பதான் ஒன் ஹவர் முன்னாடி வந்தேன் மம்மி!”
 
“ஓ... அப்பறம் எதுக்கு இவ்வளவு நேரம் ட்ரெஸ் சேஞ்ஜ் பண்ணாம இருந்தே?”
 
பவித்ராவின் மனதில் இருக்கும் குழப்பம் மகளுக்கு தெரிந்துவிட கூடாது என்பதால் மீண்டும் சந்தேகத்துடன் கேட்டு சமாளிக்க ஆரம்பித்தாள்.
 
“இன்னிக்கு ப்ராஜெக்ட் ரிவியூவ் முடிச்சுட்டு வந்ததும் அப்படியே பெட்ல படுத்துட்டேன் மம்மி! அதான்...”
 
மகளும் நன்றாகவே சமாளித்தாள்.
 
தீபிகா எம்.டெக் பைனல் இயர் படிக்கிறாள்.
 
அவள் அம்மா பவித்ரா போலவே சிவப்பாக இருப்பாள்.
 
ஆனால் அதிக சதை பற்று இல்லாமல் ஸ்லிம்மாக உடம்பை மெயின்டைன் செய்கிறாள்.
 
அந்த அழகை பார்த்து பலர் பின்னால் சுற்றியதால் காலேஜ் ட்ரீம் கேர்ள் ஆகிவிட்டாள்.
 
தீபிகாவிடம் பெற்றோருக்கு மதிப்பளிக்கும் குணம் கொஞ்சம் இருக்கிறது.
 
லவ் செய்கிறேன் என சொல்லி நெருங்கியவர்களிடம் எனக்கு விருப்பம் இல்லை என்று டீசண்டாக விலகிவிட்டாள்.
 
அதே வேளையில் ஆண் பெண் என்று பாரபட்சம் பார்க்காமல் நட்போடு மட்டும் பேசி பழகுவாள்.
 
“ப்ராஜெக்ட்லாம் எப்படி போகுது?”
 
பவித்ரா அக்கறையுடன் மகளிடம் கேட்டுகொண்டே ஸ்கூட்டியில் இருந்து இறங்கினாள்.
 
“ஹ்ம்ம்... நல்லா போகுது மம்மி! டூ வீக்ஸ்ல கம்ப்லீட் ஆகிடும்”
 
“சரி! இந்த நித்யா இன்னும் காலேஜ்ல இருந்து வரலயா?”
 
பவித்ரா அவளது இளைய மகள் பற்றி மூத்தவளிடம் விசாரித்தாள்.
 
“அவ எங்க மம்மி காலேஜ் விட்டதும் வீட்டுக்கு வர்றா! ஷார்ட் பிலிம் எடுக்கறேன்னு எங்கயாவது போயிருப்பா” தீபிகா எரிச்சலுடன் சொன்னாள்.
 
பவித்ராவின் இளைய மகள் நித்யா கல்லூரியில் விஷுவல் கம்யூனிகேஷன் படிக்கிறாள்.
 
அவள் அப்பா மோகனை போல் மாநிறம்தான் என்றாலும் அதில் அம்மா பவித்ராவின் சிகப்பு நிறமும் லேசாக கலந்து மிகவும் அழகாக இருப்பாள்.
 
நித்யா குண்டாக இருக்கிறாள் என்று சொல்லிவிட முடியாது.
 
அக்கா தீபிகாவை விட கொஞ்சம் அதிக சதை பற்றோடு நன்றாக இருப்பாள்.
 
அவள் யாரிடமும் அதிகம் பேச மாட்டாள்.
 
படிப்பில் மட்டும் அதிக அக்கறையுடன் இருப்பாள்.
 
“ஆமா! ஷார்ட் பிலிம் பைனல் ஸ்டேஜ்ல இருக்கு... எடிட்டிங் வொர்க் முடிச்சுட்டு லேட்டாத்தான் வருவேன்னு நேத்தே நித்யா சொன்னா... நான்தான் மறந்துட்டேன்” என்று பவித்ரா கூறினாள்.
 
“ஹ்ம்ம்... அவளுக்கு ரொம்பதான் செல்லம் கொடுக்குறே மம்மி... இது எங்க போயி முடிய போகுதோ”
 
தங்கை நித்யா கல்லூரி முடிந்ததும் இதேபோல் ஏதாவது ஒரு காரணம் சொல்லிவிட்டு அடிக்கடி தாமதமாகத்தான் வருவாள்.
 
அதை பவித்ரா பெரிதாக எடுத்துகொள்ளாமல் இருக்கிறாள் என்று தீபிகா ஆதங்கம் அடைந்தாள்.
 
“ஏன்டி நாளைக்கே நித்யா பெரிய டைரக்டர் ஆகிட்டா நமக்குலாம்  பெருமைதானே... தேவை இல்லாம டென்சன் ஆகாத”
 
“ஓ... நீ அப்படியெல்லாம் கனவுல இருக்கியா... அவ நம்மகிட்ட பொய் சொல்லிட்டு எங்க ஊர் சுத்திட்டு இருக்காளோ... ஹா... ஹா... ஹா...”
 
தீபிகா ஏளனமாக சிரித்ததும் அவளது முதுகில் பவித்ரா லேசாக அடித்தாள்.
 
“எதுக்கு மம்மி அடிச்சே?”
 
“சும்மா தட்டுனேன்டி!”
 
பவித்ரா புன்னகையுடன் சொன்னாள்.
 
“இல்ல! எனக்கு தெரியும்... நீ என்னைய அடிச்சே...”
 
தீபிகா பவித்ராவை முறைத்து பார்த்தாள்.
 
“ஏன் நான் உன்னைய அடிக்க கூடாதா?”
 
“ஹ்ம்ம்... அடிக்கலாம் மம்மி... பட் அவளுக்காக என்னைய அடிக்காத”
 
“சரி நீயும் நித்யாவ குறை சொல்லாத”
 
“நான் அப்படிதான் சொல்லுவேன் மம்மி...”
 
அம்மாவும் மகளும் செல்லமாக சண்டை போட்டுகொண்டே வீட்டிற்குள் நுழைந்தனர்.
 
“வேணாம்டா செல்லம்... நித்யாவும் உன்னைய மாதிரி குட் கேர்ள்தான்... இனிமே அவள பத்தி தப்பா பேசாத...”
 
பவித்ரா இரு மகள்களையும் விட்டு கொடுக்காமல் தீபிகாவின் முதுகில் தடவி கொடுத்தபடியே சொன்னாள்.
 
கல்லூரியில் இருந்து களைப்புடன் வந்த அம்மாவை கஷ்டபடுத்த கூடாது என்று நினைத்த தீபிகா சண்டையை விட்டுவிட்டு உடை மாற்றுவதற்கு சென்றாள்.
 
மகளின் குறும்பு சண்டை முடிவுக்கு வந்ததும் பவித்ரா பாத்ரூம் போனாள்.
 
புடவை ஜாக்கெட்டில் ஆரம்பித்து... ப்ரா ஜட்டி வரை அனைத்தையும் களைந்துவிட்டு அம்மணமாக ஷவரில் ஆனந்த குளியல் போட்டாள்.
 
பிறகு பவித்ரா அழகான காட்டன் நைட்டியை மாற்றிக்கொண்டு வெளியில் வந்தாள்.
 
தீபிகா அம்மாவுக்கு காபி போட்டு கொடுத்தாள்.
 
பவித்ரா சூடாக இருந்த காபியை குடித்து புத்துணர்ச்சி பெற்றதும் இரவு டின்னருக்கு என்ன செய்யலாம் என்று கிச்சனுக்குள் நுழைந்தாள்.
 
அவள் சமையல் தொடங்கியதும் ஒரு மணி நேரம் கழித்து இளைய மகள் நித்யா வீடு வந்து சேர்ந்தாள்.
 
அவள் வந்த சில நிமிடங்களில் பவித்ராவின் கணவன் மோகனும் ஆபிஸ் முடிந்து வீட்டிற்கு வந்தார்.
 
கணவன் வந்துவிட்டார் என்று தெரிந்ததும் பவித்ராவின் மனதிற்குள் இருந்த குழப்பமான சிந்தனை வெளியில் வருவதற்கு துடித்தது.
 
இரவு உணவை தயார் செய்துகொண்டிருந்த பவித்ராவுக்கு கணவன் வந்தது தெரிந்தும் வேகமாக வேலையை செய்து முடித்தாள்.
 
எல்லோரும் டைனிங் டேபிளில் ஒன்றாக அமர்ந்து சாப்பிட ஆரம்பித்தனர்.
 
மோகனுக்கு சாப்பிடும்போது பேசுவது பிடிக்காது என்பதால் மனைவி மகள்கள் உட்பட அனைவரும் அமைதியாகவே சாப்பிடுவார்கள்.
 
வீட்டில் மொத்தம் இரண்டு பெட்ரூம்தான் இருக்கிறது.
 
மோகனும் பவித்ராவும் ஒரு ரூம்...
 
மகள்கள் இருவருக்கும் சேர்ந்து ஒரு ரூம் என்று எடுத்துகொண்டனர்.
 
குடும்பத்துடன் அமர்ந்து சாப்பிட்டு முடித்ததும் மோகன் அவரது அறைக்கு சென்றுவிட்டார்.
 
தீபிகாவும் அவளது அறைக்கு சென்ற பிறகு நித்யா மட்டும் அம்மாவிடம் வந்து சிறிது நேரம் ஷார்ட் பிலிம் பற்றி பேசிவிட்டு அவளும் தூங்குவதற்கு சென்றுவிட்டாள்.
 
பிறகு பவித்ரா சமையல் பாத்திரங்களை கழுவி முடித்துவிட்டு அவளது அறைக்குள் சென்றாள்.
 
கணவன் மோகன் கட்டிலில் வெறும் லுங்கியுடன் கண்களை மூடி படுத்திருந்தார்.
 
“இவரு என்ன இன்னிக்கி படுத்ததும் தூங்கிட்டரு... ஒரு முக்கியமான விஷயம் பேசணும்னு நினைச்சேனே!”
 
பவித்ரா கவலையுடன் கணவனுக்கு பக்கத்தில் ஒருக்களித்து படுத்தாள்.
 
அவள் படுத்து சில நொடிகள் கூட தாண்டி இருக்காது.
 
அதற்குள் மோகனின் கை பவித்ராவின் ஒரு பக்க முலையை தொட்டது.

[Kannmani]

“இந்த மனுஷன் இன்னும் தூங்கலயா?”

பவித்ரா மனதிற்குள்ளேயே மகிழ்ச்சி அடைந்தாள்.
 
மோகன் லுங்கிக்குள் இருந்து கடப்பாரை போல் நீட்டிகொண்டு இருக்கும் சுன்னியை வெளியில் எடுத்தார்.
 
பவித்ராவின் நைட்டிக்குள் இருக்கும் பெருத்த குண்டி சதைகளுக்கு மேல் வைத்து நன்றாக தேய்த்தார்.
 
அப்படியே அவளை இறுக்கமாகவும் அணைத்தார்.
 
ப்ரா ஜட்டி எதுவும் போடாமல் வெறும் நைட்டியுடன் படுத்திருந்த பவித்ராவுக்கும் மூட் ஏறியது.
 
“என்னங்க! இன்னக்கி ரொம்ப குஷியா இருக்கீங்க!”
 
“அது என்னனு தெரியலடி... உனக்கு வயசு ஏறுனாலும் இளமை மட்டும் மாறாம கும்முனு இருக்கே... அதான் என்னால கண்ட்ரோல் பண்ண முடியல...”
 
மோகன் சொல்லிக்கொண்டே பவித்ராவின் மல்கோவா முலைகளை மென்மையாக பிசைந்தார்.
 
“ஷ்ஷ்ஷ்.... ஆஆஆஹ்ஹ்ஹ்... சீக்கிரம் ஆரம்பிங்க!”
 
அவள் சத்தம் வராமல் மெல்ல முனகிக்கொண்டே கணவனுக்கு சம்மதம் தெரிவித்தாள்.
 
மோகன் அதற்காகவே காத்திருந்து போல லுங்கியை மொத்தமாக கழட்டிவிட்டு பவித்ராவை நேராக படுக்க போட்டார்.
 
மோகன் ஆடை இல்லாத வெற்று உடம்போடு அவள் மீது படர்ந்தார்.
 
சுன்னியை பவித்ராவின் தொடைகளுக்கு நடுவில் வைத்து அழுத்தியதும் அவளது புண்டை இதழ்களுக்குள் நீர் ஊற தொடங்கியது.
 
“நைட்டிய கழட்டட்டுமா?”
 
பல நாட்களுக்கு பிறகு கணவனுக்கு மூட் வந்திருப்பதால் பவித்ரா ஆசையுடன் கேட்டாள்.
 
“இல்ல வேணாம்டி... சும்மா துணிய தூக்கிட்டு செய்றேன்...”
 
மோகன் பவித்ராவின் நைட்டியை இடுப்பு வரை மேலே தள்ளினார்.
 
அவளும் குண்டியை தூக்கி கணவனுக்கு ஒத்துழைப்பு அளித்தாள்.
 
நைட் லாம்ப் வெளிச்சத்தில் பவித்ராவின் வாழை தண்டு தொடைகளும் அதற்கு நடுவில் இருந்த பலாச்சுளை வெடிப்பும் அழகாக மின்னியது.
 
“என்னடி முடி அதிகமா இருக்கு?”
 
பவித்ராவின் புண்டை முடிகளை தடவிக்கொண்டே கேட்டார்.
 
“ஸ்ஸ்ஸ்....ஸாரிங்க! இந்த வாரம் க்ளீன் பண்ணிடுவேன்!”
 
அவள் கிறக்கமாக சொன்னாள்.
 
“ஹ்ம்ம்... அது எப்படி இருந்தா என்ன... நான் நக்கவா போறேன்!”
 
மோகன் சலிப்புடன் சொல்லிக்கொண்டே அவரது தலையணைக்கு அடியில் வைத்திருந்த காண்டம் பாக்கெட்டை எடுத்து பிரித்தார்.
 
அப்போது கண்ணுக்கு முன்பு படமெடுத்து அடிய கணவனின் சுன்னியை பவித்ரா பிடித்தாள்.
 
“ஸ்ஸ்ஸ்.... என்னடி வாய்ல வைக்க போறியா?”
 
மனைவியின் கை பட்டதும் சுக முனகல்களுடன் கேட்டார்.
 
“ம்ம்ஹூம்... நீங்க மட்டும் வாய் வைக்க மாட்டீங்களாம்! நான் வைக்கணுமா?”
 
அவள் லேசாக முறைத்தாள்.
 
“சரி சரி! கோவபடாம இத மாட்டிவிடு!”
 
மோகன் சிரித்துக்கொண்டே ஆணுறையை கொடுத்ததும் பவித்ரா புன்னைகையுடன் சுன்னியில் சரியாக மாட்டிவிட்டாள்.
 
உடனே பவித்ராவின் கால்களை அகலமாக விரித்தார்.
 
புண்டை மேட்டில் சுன்னியை வைத்து மேலும் கீழுமா தேய்த்தார்.
 
“ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்.... ஆஆஆஹ்ஹ்ஹ்...”
 
பவித்ரா கண்களை மூடிக்கொண்டு முனங்கியதும் அவளது புழைக்குள் சரக்கென்று சுன்னியை நுழைத்தார்.
 
“ஆஆஆஆ...”
 
திடீரென்று நுழைத்ததும் கொஞ்சம் சத்தமாகவே கத்தினாள்.
 
“ஏய்! பக்கத்து ரூம்ல வயசுக்கு வந்த ரெண்டு பொண்ணுங்க இருக்காங்கன்னு கொஞ்சமாச்சும் நினைப்பு இருக்கா... இப்படி கத்துறே?”
 
மனைவியின் முலைகளை பிசைந்தபடி செல்லமாக கோபப்பட்டார்.
 
“நம்ம பொண்ணுங்க இருக்குறது இந்த ரூம் மாதிரி ஏசி ரூம்தானே... நாம சத்தம் போட்டா வெளியவும் போகாது... அவங்களுக்கும் ஒன்னும் கேக்காது...”
 
“ஹ்ம்ம்... நீ காலேஜ்ல கணக்கு பாடம் எடுக்குற மாதிரி இங்கயும் சவுன்ட் ட்ராவல் பண்றத சரியா கால்குலேட் பண்ணி ரொம்ப தெளிவா பேசுறே”
 
மோகன் மிகவும் கிண்டலாக பேசினார்.
 
“ஏங்க! உள்ள நுழைச்சுட்டு எதுவும் பண்ணாம சும்மா பேசிட்டு இருக்கீங்க... இப்போ நீங்க பண்றீங்களா? இல்ல நான் பண்ணட்டுமா?”
 
மோகனை படுக்க போட்டு மட்டை உரிக்கலாம் என்று நினைத்து பவித்ரா எழுவதற்கு முயன்றாள்.
 
“ஐயோ! வேணாம்டி... நீ போன தடவ அப்படி பண்ணிதான் என்னோட இடுப்பு பயங்கராம பிடிச்சுகிச்சு! நீ தைலம் போட்டு மசாஜ் செஞ்சதுக்கு அப்பறம்தான் வலியே போச்சு!”
 
“ஹ்ம்ம்... இதுல என்ன இருக்கு? திரும்ப மசாஜ் பண்ணிட்டா போச்சு...”
 
கணவனின் இடுப்பை பிடித்து பிசைந்துகொண்டே பவித்ரா சிரித்தாள்.
 
“ப்ளீஸ்டா செல்லம்! இடுப்ப பிடிச்சுட்டு வலியோட நடந்தா திரும்ப ஆபிஸ்ல எல்லாரும் கிண்டல் செய்வாங்க...”
 
“ஹ்ம்ம்... இப்ப என்னதான் பண்ண போறீங்க?”
 
“இரு நானே ஸ்டார்ட் பண்றேன்”
 
பவித்ராவின் புழைக்குள் சுன்னியை நன்றாக அழுத்தம் கொடுத்து தள்ளினார்.
 
அவளது புண்டை இதழ்கள் சுன்னியை நன்றாக கவ்வி கொண்டது.
 
“ஷ்ஷ்ஷ்.... ஹா... சீக்கிரம் பண்ணுங்க!”
 
பவித்ரா சுகம் தாங்க முடியாமல் சம்மதம் தெரிவித்தாள்.
 
மோகன் இடுப்பை வேகமாக அசைத்து வேலையை தொடங்கினார்.
 
பவித்ராவின் புண்டைக்குள் ஒவ்வொரு முறையும் சுன்னி செல்லும்போதும் அவள் இடுப்பை தூக்கி கணவனுக்கு ஒத்துழைப்பு கொடுத்தாள்.
 
இரு முலைகளையும் நைட்டியுடன் பிசைந்துகொண்டே அவரும் குத்தினார்.
 
“ம்ம்ம்ம்... ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்... ஆஆஆஹ்ஹ்ஹ்...”
 
பவித்ரா முனங்கிக்கொண்டே மோகனின் முதுகில் கைகளை படரவிட்டு கட்டிகொண்டாள்.
 
சில நிமிடங்களில்... கணவனின் கடப்பாரை திரவத்தை கக்குவதற்கு தயாரானது.
 
உடனே வேகத்தை அதிகரித்தார்.
 
இருமுறை புண்டையில் தூக்கி அடித்ததும் மோகனின் சுன்னியில் இருந்து வெண் திரவம் பீச்சி அடித்தது.
 
பிறகு சொட்டு சொட்டாக முழு விந்தும் வெளியேறியது.
 
சுன்னி சுருங்கி பவித்ராவின் புண்டையில் இருந்து வெளியில் வந்ததும் மோகன் அப்படியே துவண்டு போய் மனைவியின் அருகில் படுத்தார்.
 
பவித்ராவும் உச்சமடைந்து மூச்சுவிட்டபடி கணவனை கட்டிக்கொண்டு கண்களை மூடினாள்.
 
திடீரென்று மோகன் கண்களை திறந்தார்.
 
எழுந்து பாத்ரூம் சென்று சுன்னியை சுத்தப்படுத்திவிட்டு மீண்டும் லுங்கியை கட்டிகொண்டார்.
 
பிறகு மெத்தையில் அமைதியாக படுத்து கண்களை மூடினார்.
 
அதன் பின் பவித்ராவும் எழுந்து உடலை தண்ணீரால் கழுவினாள்.
 
நைட்டியை சரி செய்துகொண்டு கணவனின் அருகில் மெதுவாக படுத்தாள்.
 
மோகனை பார்த்துக்கொண்டே ஒரு பக்கமாக படுத்தவள் அவளது மனதில் இருக்கும் விஷயத்தை தைரியமாக வெளிபடுத்துவதற்கு தயாரானாள்.
 
“என்னங்க!!
 
“ஹ்ம்ம்...”
 
“தூங்கிட்டீங்களா?”
 
மோகனின் நெஞ்சில் கை வைத்துகொண்டே மெதுவாக கேட்டாள்.
 
“இன்னும் இல்ல... ஏன் கேக்குறே?”
 
அவர் கண்களை மூடிக்கொண்டே பேசினார்.
 
‘அது வந்து... உங்ககிட்ட ஒரு முக்கியமான விஷயத்த பத்தி பேசணும்...”
 
“ஏன்டி தயங்குறே! எதுவா இருந்தாலும் சொல்லு!”
 
அவர் கண்களை திறக்காமல் கேட்டாலும் அக்கறையுடன்தான் பேசினார்.
 
உடனே பவித்ரா அவள் மனதில் வைத்துகொண்டு போராடும் விஷயத்தை மெதுவாக வெளிப்படுத்தினாள்.
 
“என்னோட பெஸ்ட் ப்ரெண்ட் சுகன்யா இருக்காளே... அவள உங்களுக்கு ஞாபகம் இருக்கா?”
 
“ஹ்ம்ம்... ஆமா! மதுரைல இருக்கா... உன்னோட தூரத்து சொந்தம்னு சொல்லுவியே அவளா?”
 
“ஆமா அவளேதாங்க! சுகன்யா எனக்கு சொந்தமா இருந்தாலும் அதையும் தாண்டி எனக்கு ஒரு நல்ல தோழி!”
 
“அதுதான் எனக்கு தெரியுமேடி! அவளுக்கு என்ன ஆச்சு?”
 
“சுகன்யாவுக்கு ஒன்னும் ஆகலங்க... அவளோட பையனுக்குதான் ஒரு பிரச்சனை...”
 
“ஓ... யாரு... அர்ஜூனுக்கா?”
 
“உங்களுக்கு சுகன்யா பையன் பேருலாம் ஞாபகம் இருக்கா?”
 
பவித்ரா வியப்புடன் கேட்டாள்.
 
“இது என்னடி கேள்வி? ஒரு நாலு வருஷத்துக்கு முன்னாடி அவங்க வீட்டுக்கு போகும்போது அங்கிள் அங்கிள்னு அர்ஜூன் என்னைய விடவே இல்ல... ரொம்ப அன்பா பேசி அக்கறையோட கவனிச்சுகிட்டான்...”
 
அர்ஜூனை பற்றி மோகன் புகழ்ந்து பேசியதும் பவித்ராவுக்கு கொஞ்சம் குழப்பம் தீர்ந்தது.
 
“ஓ... அவன் அந்த அளவுக்கு உங்கள கவனுச்சுகிட்டானா? இதெல்லாம் எனக்கு தெரியாம போச்சே!”
 
“இதெல்லாம் ஒரு பெரிய விஷயமா தெர்ல... அதான் நானும் சொல்லல... இப்ப அர்ஜூனுக்கு என்ன பிரச்சனை அத முதல்ல சொல்லுடி”
 
“ஹ்ம்ம்... சொல்றேங்க! அர்ஜுன் அவங்க ஊர்ல பி.டெக் படிச்சுட்டு இருந்தான்! அந்த காலேஜ்லதான் ஒரு சின்ன ப்ராப்ளம்”
 
“அதான் என்னனு கேக்குறேன்!”
 
மோகன் கண்களை திறந்து எரிச்சலுடன் கேட்டார்.
 
“அது வந்து... காலேஜ் கேண்டீன்ல சாப்பாடு சரியில்லன்னு ஸ்டூடெண்ட்ஸ் எல்லாரும் ஸ்ட்ரைக் பண்ணாங்களாம்... நம்ம அர்ஜுனும் அதுல கலந்துட்டு ஆதரவு கொடுத்தானாம்...”
 
“ஹ்ம்ம்... சரி இதுல என்ன பிரச்சனை?”
 
“பிரச்சனை அது இல்லங்க... ஸ்டூடெண்ட்ஸ் எல்லாரும் சத்தமா போராடிட்டு இருக்கும்போது கூட்டத்துல இருந்த ஒருத்தன் காலேஜ் பஸ் மேல கல்ல விட்டு எறிஞ்சுட்டானாம்...”
 
“ஓ...”
 
மோகன் கொஞ்சம் பதற்றம் அடைந்தார்.
 
“பஸ் மேல கல் எறிஞ்சது நம்ம அர்ஜுன்னு யாரோ தப்பா போட்டு கொடுத்து அவன காலேஜ்ல இருந்து டிஸ்மிஸ் பண்ணிட்டாங்க...”
 
பவித்ரா சொல்லிவிட்டு கண் கலங்கியதும் மோகனும் சோகத்துடன் இருந்தார்.
 
“ச்சே... அர்ஜுன் நல்லா படிக்கிற பையன்... அவனோட ஸ்டடீஸ் இப்படியா ஸ்பாயில் ஆகணும்” என்று வருத்தம் அடைந்தார்.
 
“ஏங்க! அதபத்தி நீங்க கவலபட வேணாம்... அதுக்கு ஒரு ப்ளான் யோசிச்சு வச்சுருக்கேன்...”
 
“அப்படியா! அது என்னடி?”
 
“அர்ஜுன நான் வேலை பாக்குற காலேஜுக்கு ட்ரான்ஸ்பெர் பண்ணிடலாம்னு நினைச்சு பிரின்சிபால் கிட்ட கேட்டேன்... என் மேல இருக்குற ரெஸ்பெக்ட்னால அவரும் ஒத்துகிட்டாரு”
 
“என்னடி! இதத்தானே நீ முதல்ல சொல்லணும்... அவன் எப்ப காலேஜ் ஜாயின் பண்ண போறான்?”
 
மோகன் ஆர்வமுடன் கேட்டார்.
 
“அதாங்க... உங்க கிட்ட கேட்டுட்டு பண்ணலாம்னு இருந்தேன்!”
 
பவித்ரா தயக்கத்துடன் சொன்னாள்.
 
“இதுல கேக்குறதுக்கு ஒண்ணுமே இல்ல... அர்ஜூன் இங்கயே படிக்கட்டும்... நம்ம வீட்லயே தங்கட்டும்... அவன சீக்கிரம் கிளம்பி வர சொல்லு...”
 
மோகன் உறுதியுடன் சொன்னதும் பவித்ராவின் குழப்பமான சிந்தனை முழுவதுமாக தீர்ந்தது.
 
“சரிங்க... நாளைக்கே சொல்லிடுறேன்”
 
பவித்ரா மகிழ்ச்சியுடன் சொன்னதும் மோகன் தூங்கிவிட்டார்.
 
பிறகு அவளும் நிம்மதியுடன் படுத்தாள்.

[Kannmani]

அடுத்த நாள்...

அவளது தோழி சுகன்யாவுக்கு நல்ல செய்தியை கூறினாள்.
 
பிறகு மகள்களிடமும் அர்ஜூனை பற்றி தெரிவித்தாள்.
 
“யார கேட்டு இதெல்லாம் முடிவு பண்றே மம்மி? எங்களுக்கு பழக்கமே இல்லாத ஒருத்தன் நம்ம கூட தங்க போறான்னு நினைக்கும் போது கடுப்பா இருக்கு!”
 
தீபிகா கோபத்தில் பொரிந்து தள்ளினாள்.
 
“ஆமா! தீபிக சொல்றது கரெக்ட்... எனக்கும் இதுல விருப்பம் இல்ல மம்மி...”
 
நித்யாவும் அது போலவே சொன்னாள்.
 
மகள்களின் பதில்களை கேட்டதும் பவித்ராவுக்கு கோபம் வந்தது.
 
“உங்க ரெண்டு பேருக்கும் நான் ஒன்னு சொல்றேன்! ஒழுங்கா  கேட்டுகோங்க...”
 
“என்ன மம்மி?”
 
இருவரும் ஒரே நேரத்தில் கேட்டதும் பவித்ரா தொடர்ந்து பேசினாள்.
 
“ஒருத்தங்களுக்கு வாழ்க்கைல கஷ்டம் வந்தா நம்மளால முடிஞ்ச உதவிய பண்ணனும்! அதத்தான் நானும் உங்க அப்பாவும் செய்ய போறோம்! இது உங்களுக்கு பிடிக்கலனாலும் அர்ஜுன் நம்ம வீட்ல தங்கி காலேஜ் படிக்கதான் போறான்! இத யாராலையும் தடுக்க முடியாது!”
 
பவித்ரா இதுவரை இல்லாத அளவுக்கு சத்தமாகவும் கோபமாகவும் பதில் அளித்ததும் மகள்கள் இருவரும் அதிர்ச்சி அடைந்தனர்.
 
சில நொடிகள் மௌனத்திற்கு பிறகு தீபிகா பேசினாள்.
 
“ஏதோ பண்ணி தொலை மம்மி! ஐ ஹேட் யூ...”
 
தீபிகா திட்டிவிட்டு கிளம்பியதும் நித்யா எதுவும் சொல்லாமல் கல்லூரி கிளம்பிவிட்டாள்.
 
அர்ஜூன் வீட்டிற்கு வருவதற்கு முன்பே அவனை இப்படி வெறுக்க தொடங்கி விட்டார்களே என்று பவித்ரா கவலை அடைந்தாள்.
 
இப்படியே இரண்டு நாட்கள் சென்றது...
 
அதன் பிறகு...
 
ஒரு மாலை பொழுதில்...
 
மோகனின் வீட்டு வாசலில் ஒரு கார் வந்து நின்றது.
 
சத்தம் கேட்டதும் பவித்ரா வாசல் கதவை திறந்தாள்.
 
அந்த காரில் இருந்து...
 
சிவந்த நிறத்தில்...
 
ஆணழகன் போல்...
 
ஒரு இளைஞன் இறங்கினான்.
 
“என்னங்க! அர்ஜுன் வந்துட்டான்...”
 
வீட்டில் அனைவருக்கும் கேட்கும்படி பவித்ரா சத்தமிட்டதும் கணவனும் அவளது மகள்களும் ஹாலுக்கு வந்தனர்.
 
முகத்தில் புன்னகையுடன்...
 
ராஜ நடை போட்டுகொண்டு...
 
அர்ஜூன் கம்பீரமாக வீட்டிற்குள் நுழைந்தான்.
 
அர்ஜூன் உள்ளே வந்ததும் அவனது கண்களுக்கு பவித்ராதான் முதலில் காட்சி அளித்தாள்.
 
“ஆண்ட்டி! எப்படி இருக்கீங்க?”
 
சிரித்த முகத்துடன் பவித்ராவை பார்த்து கேட்டான்.
 
பவித்ரா அர்ஜூனை பார்த்தவுடன் தன் மனதில் மறைத்து வைத்திருக்கும் உண்மைகள் அனைத்தும் அவளது நினைவுக்கு வந்தது.
 
இருபது வருடங்களுக்கு முன்பு...
 
யாருக்கும் தெரியாமல் பெற்றேடுத்த மகன்...
 
தன்னை அம்மா என்று அறியாமல் ஆண்ட்டி என அழைக்கிறான் என்று பவித்ரா வருந்தினாள்.
 
தனக்கும் மோகனுக்கும் பிறந்த சொந்த மகன் அர்ஜூனை கட்டி அணைக்க வேண்டும் என்று மனதிற்குள்ளேயே பவித்ரா துடித்தாள்.
 
அப்படி செய்தால் கணவனும் மகள்களும் தவறாக நினைத்து விடுவார்களே என்று பயந்து கொஞ்சம் தூரமாகவே நின்றாள்.
 
அர்ஜுன் தனது மகன்தான் என்கிற விஷயம் மோகனுக்கும் தெரியாதே...
 
அதை எப்படி கணவனிடம் தெரிவிப்பேன்?
 
எப்படியோ பல வருட போராட்டத்திற்கு பிறகு மகனை வீட்டிற்கு அழைத்து வந்துவிட்டேன்.
 
அதேபோல் அர்ஜூன் நம்முடைய வீட்டு பிள்ளைதான் என்பதை அனைவரிடமும் விரைவில் தெரிவிப்பேன் என்று பவித்ரா வைராக்கியம் கொண்டாள்.
 
இனி மகனுடன் ஓரே வீட்டில் வசிக்க போகிறோம் என்று புரிந்ததும் மெதுவாக பேசினாள்.
 
“ஹ்ம்ம்... நல்லா இருக்கேன்பா அர்ஜூன்”
 
கண்ணீரை அடக்கிக்கொண்டு சிரித்த முகத்துடன் பவித்ரா சொன்னாள்.
 
வீட்டில் வழக்கம் போல் நைட்டியில் இருந்த பவித்ராவை மேலும் கீழுமாக அர்ஜூன் பார்த்தான்.
 
“அய்யோ! இந்த வயசுலயும் பவித்ரா ஆண்ட்டி செம அழகா கும்முனு இருக்காங்களே... மோகன் அங்கிள் ரொம்ப கொடுத்து வச்சவரு!”
 
சில வருடங்களுக்கு முன்பு... பவித்ரா கணவனுடன் சுகன்யா வீட்டிற்கு சென்றபோது அவளது அழகில் மயங்கிதான் அர்ஜூன் மோகனுடன் நெருங்கி பேசினான்.
 
இப்போது அவர்களது வீட்டிலேயே தங்குவதற்கு வாய்ப்பு அமைந்ததும் சந்தோசத்தில் துள்ளினான்.
 
“என்னப்பா அர்ஜூன் இந்த அங்கிள ஞாபகம் இருக்கா?”
 
மோகன் சிரித்துக்கொண்டே அவனிடம் நெருங்கி பேசினார்.
 
அவரது மகன் என தெரியாமல் இப்படி பேசுகிறாரே என்று பவித்ரா மீண்டும் வருந்தினாள்.
 
அர்ஜூன் மோகனிடம் பேசிக்கொண்டே சற்று தூரத்தில் கண்டும் காணாதது போல் நின்ற இரு பெண்களை கவனித்தான்.
 
அவன் கவனிப்பதை பவித்ராவும் புரிந்துக் கொண்டாள்.
 
“ஏய்! ரெண்டு பேரும் இங்க வாங்கடி!” என்று அழைத்தாள்.
 
“என்ன மம்மி...?”
 
இருவரும் சலிப்புடன் கேட்டுக் கொண்டே அருகில் வந்தார்கள்.
 
“அர்ஜூன்! இவங்கதான் என்னோட பொண்ணுங்க... இவ பேரு தீபிகா உனக்கு அக்கா! இவ பேரு நித்யா உனக்கு தங்கச்சி...”
 
பவித்ரா மகனுக்கு சகோதரிகளை அறிமுகம் செய்து வைத்தாள்.
 
“என்னது அக்கா... தங்கச்சியா...?”
 
“ஆமா... ஏன்பா இப்படி கேக்குறே?”
 
பவித்ரா குழப்பத்துடன் கேட்டாள்.
 
“நான் உங்கள ஆண்ட்டி அங்கிள்னுதானே கூப்பிடுறேன்... அப்பறம் எப்படி இவங்க ரெண்டு பேரும் எனக்கு சிஸ்டர்ஸ் ஆவாங்க? இத என்னால ஒத்துக்க முடியாது!”
 
அர்ஜூன் இருவரது அழகிலும் மயங்கிவிட்டதால் வெளிப்படையாக அப்படி சொல்லி விட்டான்.
 
அம்மா பவித்ரா அதை கேட்டு திகைத்தாலும் அவனது குறும்பான பேச்சை நினைத்து சிரித்தாள்.
 
தீபிகாவுக்கும் அர்ஜூன் பேசியதை கேட்டு சிரிப்பு வந்தது.
 
ஆனால் அதை அடக்கிக்கொண்டு அவனையே முறைத்து பார்த்தாள்.
 
நித்யா முகத்தில் எந்த ரியாக்சனும் காட்டாமல் எப்போது போல் அமைதியாக நின்றாள்.
 
“அர்ஜூன் கரெக்ட்டாதான் கேக்குறான்... பதில் சொல்லு பவித்ரா”
 
மோகன் அப்படி சொன்னதும் பவித்ரா என்ன பதில் சொல்வது என்று புரியாமல் அர்ஜூனை பார்த்தாள்.
 
“அய்யோ பாவம்! பவித்ரா ஆண்ட்டி மனசு ரொம்ப கஷ்டத்துல இருக்குனு நினைக்கிறேன்! அதான் பேசாம நிக்கிறாங்க! நாம ஒழுங்கா அவங்கள அக்கா தங்கச்சினு கூப்பிட்டலாம்! இப்போ நாம அப்படி கூப்பிட போறதுனால அவங்க ரெண்டு பேரும் நமக்கு நிஜமாவே சிஸ்டர்ஸ் ஆகிடுவாங்களா என்ன?”
 
அர்ஜூன் மனசுக்குள் அப்படி நினைத்துவிட்டு பவித்ராவை பார்த்தான்.
 
“ஆண்ட்டி... நீங்க ஒன்னும் வொர்ரி பண்ணிக்காதீங்க... நான் நீங்க சொல்ற மாதிரியே கூப்பிடுறேன்.”
 
அவனது பதில் பவித்ராவுக்கு ஆறுதல் அளித்தது.
 
“ஹாய் தீபிகா அக்கா... ஹலோ நித்யா தங்கச்சி...”
 
அவன் கைகளை அசைத்து கோமாளித்தனமாக குழைந்தபடி சொன்னான்.
 
அதைகேட்டு நித்யாவை தவிர அனைவருமே கலகலவென வாய்விட்டு சிரித்தனர்.
 
நித்யாவுக்கு புன்னகை வந்தாலும் வெளியில் தெரியாமல் அடக்கி கொண்டாள்.
 
“அர்ஜூன் நீ பாத்ரூம் போயி ப்ரெஷ் ஆகு... நான் டின்னர் ரெடி பண்றேன்... என்னங்க அவன பாத்துகோங்க!”
 
“அதெல்லாம் நீ சொல்லனுமா? அர்ஜுனுக்கு என்ன வேணுமோ அத நான் பாத்துக்கிறேன்”
 
மோகன் உறுதி அளித்ததும் பவித்ரா கிச்சன் சென்றாள்.
 
அவளுக்கு தனிமை கிடைத்ததும் தோழி சுகன்யாவுக்கு போன் செய்தாள்.
 
ஒரே ரிங்கில் சுகன்யா எடுத்ததும் பவித்ரா பேச ஆரம்பித்தாள்.
 
“இத்தன வருஷமா அர்ஜுன சொந்த மகன் மாதிரி பத்திரமா பாத்துகிட்டதுக்கு ரொம்ப தேங்க்ஸ் சுகன்யா! இனிமே என்னோட மகன நானே பாத்துப்பேன்! அவன் நினைச்சு கூட பாக்காத பாசத்த கொஞ்சம் கொஞ்சமா காட்ட போறேன்! என்னைய ஆண்ட்டினு கூப்பிட்ட அர்ஜூன கூடிய சீக்கிரமே அம்மானு கூப்பிட வைப்பேன்! எனக்கு அந்த நம்பிக்கை இருக்கு!”
 
பவித்ரா பேசும்போதே அவள் அடக்கி வைத்திருந்த அழுகை முழுவதும் ஆனந்த கண்ணீராக வெளிப்பட்டு தரையில் சிந்தியது!

[Kannmani]

இருபது வருடங்களுக்கு முன்பு...

“ஏய்... பவித்ரா... சீக்கிரம் வாடி...”
 
மனைவியை அழைத்துக்கொண்டே மோகன் இடுப்பில் இருந்த பெல்ட்டை லூஸ் செய்தார்.
 
வேகமாக ஷர்ட் பேன்ட் இரண்டையும் ஒரே நேரத்தில் கழட்டினார்.
 
அவருக்கு எதிரில் பவித்ரா புடவையுடன் நின்றாள்.
 
“வெளிய தீபிகா தூங்குறாங்க... அப்பறம் நம்ம சத்தம் கேட்டு எந்திருச்சுருவா... இன்னிக்கி வேணாம்...”
 
“நீ டெய்லி இதே காரணத்த சொல்லி எஸ்கேப் ஆகிடுறே... இன்னிக்கி என்னால கண்ட்ரோல் பண்ண முடியாது...”
 
அவள் தயங்கினாலும் மோகன் விடுவதாக இல்லை.
 
பனியன் ஜட்டியுடன் பவித்ராவை நெருங்கினார்.
 
“ப்ளீஸ் வேண்டாங்க...”
 
பவித்ராவின் வாய் சொன்னாலும் அவளது கை மோகனின் தோள்களை பிடித்தது
 
“இங்க பிடிக்காதடி... கீழ ஒருத்தன் இருக்கான்... அவன தொடு...”
 
மனைவியின் கையை எடுத்து ஜட்டி மேல் விறைத்துகொண்டு இருந்த சுன்னி மேல் வைத்து தேய்த்தார்.
 
அவளும் கப்பென்று அதை பிடித்து பிசைந்தாள்.
 
“ஆஆஹ்... சீக்கிரம் பண்ணுடி...”
 
மோகன் கண்களை மூடிக்கொண்டே மனைவியின் தலையை பிடித்து அழுத்தினார்.
 
பவித்ராவும் கணவருக்காக ஆசையுடன் தரையில் மண்டியிட்டாள்.
 
அவரது ஜட்டி எலாஸ்டிக்கை பிடித்து கீழே இழுத்ததும் ஒரு பீரங்கி இரு குண்டுகளுடன் வெளியில் வந்தது.
 
அது பவித்ராவின் தாடையை நன்றாக உரசியது.
 
“என்ன இவன்... இன்னிக்கி ரொம்ப தூக்கிட்டு நிக்கிறான்”
 
கணவனின் சுன்னியை கப்பென்று பிடித்தாள்.
 
அதன் முன் தோளை நகர்த்தி கட்டை விரலால் சிவந்த மொட்டு பகுதியை தேய்த்துவிட்டாள்.
 
“ஸ்ஸ்ஸ்.... அவன் உன்னோட எச்சியால குளிக்கனும்னு நினைக்குறான்டி...”
 
மோகன் சொல்லிக்கொண்டே சுன்னியை பவித்ராவின் உதட்டில் வைத்து தடவினார்.
 
“ஓ... என்னோட செல்லத்துக்கு அப்படி ஒரு ஆசையா... இன்னிக்கி பண்ணிட்டா போச்சு”
 
பவித்ரா நாக்கை வெளியில் நீட்டி சுன்னி நக்கி சுவைத்தாள்.
 
மோகனுக்கு சுன்னி நரம்புகள் துடித்து மேலும் விரிவடைந்தது.
 
அவள் நாக்கை வைத்து சுவைத்துகொண்டே மெதுவாக முனை பகுதியை வாய்க்குள் தள்ளினாள்.
 
பற்கள் படாமல் குச்சி மிட்டாய் போல் சப்பி சுவைத்தாள்.
 
மோகன் சுகத்தில் நிற்க முடியாமல் சில அடிகள் எடுத்து வைத்து மெத்தைக்கு அருகில் சென்றார்.
 
சற்று நேரத்திற்கு முன்பு வேண்டாம் என்று சொன்ன பவித்ரா கணவனின் சுன்னியை விடாமல் சப்பிகொண்டே அவர் போன இடத்திற்கு மெதுவாக முட்டி போட்டு நகர்ந்து சென்றாள்.
 
மோகன் மெத்தையின் அமர்ந்ததும் அவரது இரு தொடைகளையும் பிடித்த முழு சுன்னியையும் வாய்க்குள் நுழைத்தாள்.
 
“பவித்ராஆஆஆ.....ஹ்ஹ்ஹ்....”
 
மனைவியின் புஜங்களை பிடித்து அவளுக்கு ஒத்துழைப்பு கொடுத்தார்.
 
பவித்ராவின் தொண்டை வரை சென்ற சுன்னியை எச்சிலால் நனைத்துவிட்டு வெளியில் எடுத்தாள்.
 
பிறகு மீண்டும் உள்ளே நுழைத்தாள்.
 
இதே போல் பல முறை செய்து நன்றாக குளிப்பாட்டினாள்.
 
ஒரு கட்டத்திற்கு மேல் மோகனுக்கு போதும் என்று தோன்றியதும் பவித்ராவின் சேலை தலைப்பை பிடித்து இழுத்தார்.
 
கணவனின் இழுப்புக்கு அர்த்தம் புரிந்து சுன்னியில் இருந்து வாயை எடுத்துவிட்டு புடவை முந்தானையை சரியவிட்டு எழுந்தாள்.
 
பவித்ரா சேலையை மொத்தமாக கழட்டு ஓரத்தில் போட்டுவிட்டு வெறும் ஜாக்கெட் பாவாடையுடன் தொப்புளை கட்டிக்கொண்டு மோகனுக்கு முன்பாக நின்றாள்.
 
மோகனும் வேகமாக பனியன் ஜட்டியை கழட்டிவிட்டு ஒட்டு துணி இல்லாமல் மனைவியை நெருங்கினார்.
 
அவர் பவித்ராவின் ஜாக்கெட் கொக்கிளை ஒவ்வொன்றாக கழட்ட தொடங்கியதும் அவள் பாவாடை நாடாவை லூஸ் செய்து அவிழ்த்தாள்.
 
கழுத்தில் தாலியுடன் கவர்ச்சி நடிகை போல் ப்ரா ஜட்டியில் நின்ற மனைவியை கட்டிபிடித்து சுன்னியை அவளது தொடை இடுக்கில் வைத்து தேய்த்தார்.
 
பவித்ராவும் கணவனை இறுக்கமாக அணைத்துக்கொண்டு அவரது உதட்டில் முத்தம் கொடுத்தாள்.
 
அவரும் மனைவியின் இதழ்களில் ரசம் பருகினாள்.
 
அப்படியே அவர் பின்பக்கம் கைவிட்டு பவித்ராவின் ப்ரா கொக்கிகளை விடுவித்தார்.
 
அவளது தோளிலும் கழுத்திலும் முத்தம் பதித்தவாறு ப்ராவை அவிழ்த்து மனைவியின் மல்கோவா கனிகளுக்கு விடுதலை கொடுத்தார்.
 
பவித்ராவின் சிவந்த பால் கனிகளின் நடுவில் பிரவுன் நிறத்தில் வட்டம்...
 
அதன் நடுவில் செர்ரி பழத்தை வெட்டி வைத்தது போல் அழகான காம்புகளுடன் காட்சி அளித்தாள்.
 
மனைவியின் நெஞ்சு வீக்கங்களை கொஞ்ச நேரம் ஆசையாக பார்த்தார்.
 
அவள் கணவனின் கழுத்தை வளைத்துக்கொண்டு நெற்றியில் பாசமாக முத்தமிட்டாள்.
 
உடனே மோகன் குனிந்து அவளது வலதுபக்க கனியை கவ்விக் சுவைக்க ஆரம்பித்தார்.
 
பவித்ராவின் கருஞ்சிவப்பு முலைக்காம்புகளை உதட்டால் இறுக்கி பிடித்தபடி சப்ப தொடங்கினார்.
 
அவளது முலையிலிருந்து மோகனின் வாய்க்குள் சூடான பால் பீச்சியடித்தது.
 
“தீபிகா பிறந்து ரெண்டு வருஷத்துக்கு மேல ஆச்சு... உனக்கு இன்னுமா பால் வருது? உடம்புல எதுவும் ப்ராப்ளம் இல்லையே?”
 
அவள் முலையை பிசைந்துகொண்டே அக்கறையுடன் கேட்டார்.
 
“அதெல்லாம் ஒன்னும் இல்லங்க... நான் டாக்டர் கிட்ட கேட்டேன்... சில பொண்ணுங்க உடல பொறுத்து பால் அதிகமா சுரக்குமாம்... அப்பறம் தானாவே நின்னுடுமாம்...”
 
“ஹ்ம்ம்... எப்படியோ... நல்ல விஷயம்தான்... எனக்கு உன்னோட பால குடிக்கிற பாக்கியம் இருக்கு!”
 
அவர் முலையை மேலும் கீழும் இழுத்து பால் குடத்திலிருந்து பாலை உறிஞ்சிக்குடித்தார்.
 
“ஷ்ஷ்ஷ்.... ஆஹ்ஹ்... மெதுவாங்க...”
 
“ஹ்ம்ம்... உன் விருப்பபடி மெதுவா செய்றேன்... பாலும் ரொம்ப டேஸ்ட்டா இருக்குடி...”
 
அவளது இடது பக்க முலைக்கு மாறி அதிலும் பால் குடித்தார்.
 
பிறகு மாம்பழத்தை தோலை உறிக்காமல் சப்பி சுவைப்பது போல பவித்ராவின் நெஞ்சு பழத்தை சப்பி சுவைத்தார்.
 
மிகவும் பொறுமையாக ரசித்து ரசித்து மனைவியின் முலையை சப்பினார்.
 
கணவனின் கதகதப்பான வாய்க்குள் அவளது அமுத கலசங்கள் அகப்பட்டு கொண்டதும் பவித்ராவுக்கும் இப்போது இன்பமாக இருந்தது.
 
அவர் சப்ப சப்ப முலை பெருத்துக்கொண்டே போவது மாதிரி ஒரு உணர்ச்சியில் இருந்தாள்.
 
கணவனின் தலை முடியை கோதிவிட்டு அவருடைய நெற்றியில் காதலாக முத்தமிட்டாள்.
 
உடனே அவர் முலையில் இருந்து வாயை எடுத்துவிட்டு மனைவியை கட்டி பிடித்தபடி பெட்டில் சாய்ந்தார்.
 
"பவித்ரா உனக்கு இது ரொம்ப பெருசா வளர ஆரம்பிச்சுருச்சு... இன்னும் கொஞ்ச வருஷத்துல இத என்னால கைலயே பிடிக்க முடியாதுன்னு நினைக்கிறேன்"
 
மனைவியின் முலைக் காம்புகளை பிடித்து திருகிக் கொண்டே சொன்னார்.
 
"அதெல்லாம் இருக்கட்டும்... சீக்கிரம் ஜட்டிய அவுத்துட்டு உள்ள சொருகுங்க...”
 
பவித்ராவுக்கு மூட் அதிகமானது.
 
அவளது அர்த்தம் புரிந்து வேகமாக ஜட்டியை கழட்டினார்.
 
இரு தொடைகளையும் விரித்து பெண்மைப் பெட்டகத்தை ஆசையாக பார்த்தார்.
 
கணவன் தொடை இடுக்கை உற்று நோக்குவது அவளுக்கு கொஞ்சம் வெட்கமாக இருந்தது.
 
கையை மெல்ல நகர்த்தி புண்டை மேட்டில் வைத்து அதை மறைத்தாள்.
 
“ஏண்டி மூடுனே? கைய எடு”
 
“போங்க! உள்ள விடாம பாத்துட்டு இருந்தா என்ன பண்றது? எனக்கு கூச்சமா இருக்காதா?”
 
“ஓஹோ... இன்னும் உனக்கு அந்த வெக்கம் போகலையா... இரு நான் அத போக வைக்குறேன்”
 
அவர் சொல்லிக்கொண்டே பவித்ராவின் புண்டையில் மென்மையாக முத்தமிட்டார்.
 
அவள் மூடியிருந்த கை பட்டென்று விலகியது.
 
கை விலகியதும் மனைவியின் முடிகள் இல்லாத பலாச்சுளை வெடிப்பில் ஒரு முத்தம் கொடுத்தார்.
 
“என்ன இன்னிக்கி அதிசயமா என்னோடதுல வாய் வைக்குறீங்க?”
 
பவித்ரா ஆச்சரியத்துடன் கேட்டாள்.
 
“ஏன் உனக்கு பிடிக்கலையா?”
 
“அப்படி சொல்லல... புதுசா இருக்கேனு கேட்டேன்...”
 
“ஹ்ம்ம்... நீ எனக்கு பண்ணத நான் உனக்கு பண்ணலாம்னு நினைச்சேன்... வேணாம்னா சொல்லு... இப்பவே வாய எடுத்துட்டு உள்ள சொருகுறேன்”
 
அவர் பொய்யான கோபத்துடன் எழுவதற்கு முயன்றார்.
 
“ஐயோ! அது அப்பறம் பண்ணலாம்... முதல்ல உங்களுக்கு பிடிச்சத பண்ணுங்க”
 
பவித்ரா கணவனின் தலை முடிகளை பிடித்து புண்டையில் அமுக்கினாள்.
 
மோகனின் உதடுகள் அவளது அந்தரங்க மேட்டில் பதிந்தது.
 
பவித்ரா சிலிர்த்து போனாள்.
 
அதன் பிறகு இருவரும் எதுவும் பேசவில்லை.
 
அவர் பட்டென்று தன் வாயால் புண்டையை கவ்விக் கொண்டார்.
 
உதட்டை சுழித்து உறிஞ்சி சுவைத்தார்.
 
நாக்கை வெளியே நீட்டி தொடை இடுக்கில் நன்றாக நக்கினார்.
 
பவித்ரா ஆகாயத்தில் பறப்பது போல உணர்ந்தாள்.
 
அவள் புண்டையை நன்றாக விரித்து காட்டியபடி கணவனின் நாக்கு தந்த சுகத்தில் சொக்கிப் போய் கிடந்தாள்.
 
அவர் மிக ஆர்வமாக மனைவியின் தொடை இடுக்கில் அழகாக வேலை செய்து கொண்டிருந்தார்.
 
மோகன் நாக்கை நீட்டி பவித்ராவின் பலாச்சுளை வெடிப்பில் இருந்த பருப்பில் வைத்து உறிஞ்சினார்.
 
பிறகு அதன் இரண்டு புறமும் விரல்களை வைத்து நன்றாக விரித்து பிடித்தார்.
 
பவித்ராவின் பெண்மை அழகாக விரிந்தது.
 
அடியில் இருந்த சிவந்த ஓட்டை நன்றாக திறந்து கொண்டது.
 
அவள் எதிர்பார்க்காத வேலையில் மோகன் தன் நாக்கை அந்த ஓடைக்குள் கத்தி போல் சொருகினார்.
 
“ஆஆஆஹ்ஹ்ஹ்...”
 
பவித்ரா துடித்துப் போனாள்.
 
அவள் விலக முயன்றாலும் அவர் விடாமல் ஆழமாக நாக்கை விட்டு நக்கினார்.
 
பிறகு பவித்ராவுக்கும் அது பிடித்து போனதால் அமைதியாக அனுபவித்தாள்.
 
அவரும் நாக்கின் வலிமையை காட்டி மனைவிக்கு சுகம் கொடுத்தார்.
 
பவித்ராவின் புண்டையில் தேன் போல் நீர் வடிந்து அடுத்த கட்டத்திற்கு தயாரானது.
 
உடனே வாய எடுத்துவிட்டு அவள் மீது கவிழ்ந்து படுத்தார்.
 
பவித்ராவுக்கு அது புரிந்ததும் கால்களை அகலமாக விரித்துக் கொண்டாள்.
 
அவளது வெடிப்பு நன்றாக பிளந்து கொண்டதும் மோகனின் சுன்னி சரியாக அந்த பிளவில் மாட்டிகொண்டது.
 
அவர் பவித்ராவின் முகம் முழுவதும் இச்... இச்... என்று முத்தமிட்டுக்கொண்டே சுன்னியை புண்டையில் வைத்து தேய்த்தார்.
 
“ஸ்டார்ட் பண்ணட்டுமா?”
 
“ஹ்ம்ம்... சீக்கிரம் விடுங்க... அதுக்குதான் ரொம்ப நேரமா காத்திருக்கேன்...”
 
கணவனின் காதுமடலை இதழ்களால் கடித்துக்கொண்டே சம்மதம் தெரிவித்தாள்.
 
உடனே மோகன் தனது தண்டை மனைவியின் பிளவில் வைத்து அழுத்தினார்.
 
அவரது முரட்டு சுன்னியை அதில் வைத்து ஓங்கி ஒரு குத்து குத்தினார்.
 
தேனில் ஊறியது போல் இருந்த பவித்ராவின் பலாச்சுளை புண்டைக்குள் மோகனின் சுன்னி நன்றாக இறங்கியது.
 
“ஆஆஆஆஆஹ்ஹ்ஹ்ஹ்....”
 
அவளது அலறல் சத்தம் கேட்டு தீபிகா எழுந்து விடக்கூடாது என்பதால் வேகமாக உதடுகளை கவ்விக் கொண்டார்.
 
அவளது சத்தம் குறைந்ததும் மெல்ல உதடுகளை விடுவித்தார்.
 
மெல்ல இடுப்பை அசைத்து தண்டை வெளியில் உருவினார்.
 
பிறகு மீண்டும் மெதுவாக புண்டைக்குள் சுன்னியை அழுத்தினார்.
 
இந்த முறை சுன்னி அழகாக உள்ளே சென்றது.
 
மோகன் குண்டியை அசைத்து வேலையை தொடங்கினார்.
 
கடப்பாரை போன்று நீளமான சுன்னியை பவித்ராவின் புழைக்குள் செருகி செருகி எடுத்தார்.
 
அவள் கணவனை தன்னோடு சேர்த்து இறுக்கி அணைத்துக் கொண்டாள்.
 
பவித்ராவின் பழங்கள் மோகனின் நெஞ்சில் சுகமாக அழுத்தியதும் சீரான வேகத்தில் இயக்கினார்.
 
"ஸ்ஸ்ஸ்... ஆஆஹ்...” என்று முனங்கினாள்
 
“இன்னும் வேகமா செய்யட்டுமா...?”
 
மனைவியின் காதில் மெல்ல கேட்டார்.
 
“ஹ்ம்ம்... செய்ங்க”
 
மனைவியின் சம்மதம் கிடைத்ததும் அசுர வேகத்தில் பவித்ராவின் புண்டையில் சுன்னியை நுழைத்து எடுக்க ஆரம்பித்தார்.
 
கட்டில் வேகமாக ஆடினாலும் அதை பொருட்படுத்தாமல் நச்... நச்... என்று புழையில் இடித்து முலைகள் குலுங்குவதை ரசித்துகொண்டே உச்சத்தை தொட்டார்.
 
உடனே மோகனின் சுன்னி நரம்புகள் புடைத்து...
 
நன்றாக முறுக்கேறி...
 
பவித்ராவின் புண்டைக்குள் வெண் பனிதுளிகள் ஆழமாக பீச்சி அடித்தது.
 
கணவனின் விந்து துளிகள் முழுவதும் மனைவியின் பெண்மைக்குள் சென்றது.
 
அவளும் உச்சம் அடைந்தாள்.
 
என்றைக்கும் இல்லாத அளவு அதிக விந்து பவித்ராவின் புண்டையை நிரப்பியதால் இருவரும் முழு திருப்தி அடைந்தனர்.
 
மோகன் அவளது கன்னத்தில் ஆசையாக முத்தம் கொடுத்துவிட்டு அருகில் படுத்தார்.
 
பவித்ராவின் முகம் அதிக பூரிப்பு அடைந்ததை ரசித்துகொண்டே சுன்னியை வெளியில் எடுத்தார்.
 
அவரது ஆணுறுப்பு ஈரத்துடன் இருந்தது...
 
அதை பார்த்து மோகன் அதிர்ச்சி அடைந்தார்.
 
“அடச்சே... தப்பு பண்ணிட்டேன்டி...”
 
வேகமாக எழுந்து உட்கார்ந்து தலையில் அடித்து கொண்டார்.
 
பவித்ராவுக்கு ஒன்றும் புரியவில்லை.
 
“என்னாச்சுங்க...?”
 
கணவனின் தோள்களை பற்றிக்கொண்டு கேட்டாள்.
 
“காண்டம் போட மறந்துட்டேன் பவித்ரா...”
 
ஆணுறை இல்லாமல் செய்துவிட்டேன் என்று மோகன் கவலையுடன் சொன்னார்.
 
“அச்சச்சோ... நானும் கவனிக்காம இருந்துட்டேனே... பேபி பார்ம் ஆகிடுமா?”
 
பவித்ரா கண் கலங்கியபடி கணவனின் தோள் மீது சாய்ந்தாள்.

[Kannmani]

மோகனும் பவித்ராவும் கவலை அடைவதற்கு ஒரு முக்கிய காரணம் இருக்கிறது.

பவித்ரா ஒரு நடுத்தர குடும்பத்தில் பிறந்து வளர்ந்தவள்.
 
அவள் கல்லூரி இறுதி ஆண்டு படித்துகொண்டிருந்த வேளையில் வசதியான வீட்டை சேர்ந்த மோகன் டிகிரி முடித்துவிட்டு வேலைக்கு செல்லாமல் ஊர் சுற்றிக்கொண்டு இருந்தார்.
 
அவர் கல்லூரிக்கு பஸ்ஸில் சென்ற பவித்ராவை தற்செயலாக பார்த்தார்..
 
அந்த நொடியே அவளது அழகில் மயங்கிவிட்டார்.
 
அவள் செல்லும் இடமெல்லாம் அமைதியாக பின் தொடர்ந்தார்.
 
பிறகு ஒரு நாள் பவித்ராவிடம் உன்னை காதலிக்கிறேன் என்று தைரியமாகவும் சொல்லிவிட்டார்.
 
“மிஸ்டர் மோகன்... இதெல்லாம் சரியா வராதுங்க... என்னோட குடும்பத்துல ஒத்துக்க மாட்டங்க...”
 
பவித்ரா தயக்கத்துடன் சொன்னாள்.
 
“குடும்பத்த விடு பவித்ரா... என்னைய உனக்கு பிடிச்சுருக்கா? நீ அத மட்டும் சொல்லு போதும்”
 
அவர் கேட்டதும் சில நொடிகள் மௌனமாக இருந்தாள்.
 
பிறகு உதடுகளை அசைத்து மெதுவாக பேசினாள்...
 
“ஹ்ம்ம்... பிடிச்சுருக்கு...”
 
குனிந்த தலை நிமிராமல் வெட்கத்துடன் சொன்னாள்.
 
“எனக்கு இது போதும் பவித்ரா... யார் நம்மல எதிர்த்தாலும் சரி... எனக்கு கவல இல்ல... உன்னோட படிப்பு முடிஞ்சதும் நாம மேரேஜ் பண்ணிட்டு சந்தோசமா வாழலாம்” என்று மகிழ்ச்சி அடைந்தார்.
 
“ஆனா... எனக்கு இது பிடிக்கல...”
 
“ஏன்... என்னாச்சு பவித்ரா?”
 
“முதல்ல நீங்க படிச்ச படிப்புக்கு ஏத்த மாதிரி ஒரு வேலைய தேடுங்க... அப்பதான் உங்கள நம்பி என்னால வர முடியும்...”
 
“ஸாரி... நீ எனக்கு ஒகே சொன்னதுக்கு அப்பறம் சொல்லலாம்னு நினைச்சேன்...”
 
“என்ன சொல்றீங்க? புரியலையே...”
 
“எனக்கு சென்னைல ஒரு கம்பெனில வேலை கிடைச்சுருக்கு பவித்ரா... சம்பளம் கம்மிதான்... ஆனா போக போக சேலரி இன்கிரீஸ் ஆகிடும்...”
 
பவித்ரா அதை கேட்டதுமே மோகனை கட்டி அணைத்துகொண்டாள்.
 
அவளும் மோகனை பார்த்ததும் காதலில் விழுந்துவிட்டாள்.
 
அதை வெளியில் சொல்ல முடியாமல் போராடினாள்.
 
இப்போது மோகன் தைரியமாக வெளிப்படுத்தி அவருக்கு வேலையும் கிடைத்துவிட்டது என்று இன்ப அதிர்ச்சி கொடுத்ததும் அவளையே மொத்தமாக தருவதற்கு முன் வந்தாள்.
 
மோகன் வேலைக்கு சென்ற சில மாதங்களுக்கு பிறகு பவித்ரா படிப்பை முடித்தாள்.
 
உடனே இருவரும் காதலிக்கும் விஷயத்தை வீட்டில் தெரிவித்தனர்.
 
அவர்கள் நினைத்தது போலவே இரு குடும்பத்தை சேர்ந்தவர்களும் எதிர்ப்பு தெரிவித்தனர்.
 
மோகனுக்கும் பவித்ராவுக்கும் அதை கண்டு அச்சம் ஏற்படவில்லை.
 
சென்னையில் நண்பர்கள் உதவியுடன் திருமணம் செய்துகொண்டு... ஒரு வாடகை வீட்டை பிடித்து குடும்பத்தை நடத்த ஆரம்பித்தனர்.
 
திருமணம் முடிந்து ஒரே வருடத்தில்... அவர்களது காதலின் அடையாளமாக... மகள் தீபிகா பிறந்தாள்.
 
மகளின் எதிர்காலத்தை கருத்தில் கொண்டு பவித்ராவும் வேலைக்கு செல்ல விரும்பினாள்.
 
மோகனும் அதற்கு சம்மதம் தெரிவித்தார்.
 
அவள் ஒரு பள்ளியில் கணித ஆசிரியையாக வேலைக்கு சேர்ந்தாள்.
 
குடும்பத்தையும் வேலையையும் கவனித்துக்கொண்டே பகுதி நேரத்தில் மேற்படிப்பும் படித்தாள்.
 
இப்படியே காலங்கள் சிறப்பாக கடந்து சென்றது...
 
“பவித்ரா... இன்னும் கொஞ்ச நாள்ல தீபிகா ஸ்கூல் போக ஆரம்பிச்சுடுவா... நாம வாங்குற சம்பளத்த வச்சு அவள நல்லா படிக்க வைக்கணும்...”
 
“சரிங்க... அத ஏன் இப்படி கவலையோட சொல்றீங்க...”
 
“இல்ல நமக்கு தீபிகா ஒருத்தியே போதும்... இதுக்கு மேல வேணாம்னு சொல்றேன்...”
 
பவித்ராவுக்கு அதை கேட்டதும் தலையில் பாறாங்கல் விழுந்தது போல் தோன்றியது
 
“ஏங்க... அவளுக்கு ஒரு துணை வேணாமா? தம்பியோ... இல்ல தங்கச்சியோ...”
 
அவள் மனதில் இருப்பதை வெளிப்படுத்தினாள்.
 
“வேணாம்... அவள பாத்துக்க நாம ரெண்டு பேர் இருக்கோம்... அது போதும்...”
 
மோகன் உறுதியுடன் சொன்னதும் பவித்ரா ஆசையை அடக்கிகொண்டாள்.
 
இனி தீபிகா மட்டும்தான் தங்களது எதிர்காலம் என்று முடிவுக்கு வந்து அவளுக்காகவே வாழத் தொடங்கினாள்.
 
எப்போதாவது மோகனுக்கு ஆசை வந்தால் காண்டம் போட்டுகொண்டு பவித்ராவை திருப்தி படுத்துவார்.
 
இப்படி ஒரு சூழ்நிலையில்தான் கணவனுக்கு மோகம் வந்தது...
 
ஆனால் மோகன் ஆணுறை இல்லை என்பதை அறியாமல் பவித்ராவின் பெண்மைக்குள் கஞ்சியை ஆழமாக பீச்சி அடித்துவிட்டார்.
 
மேட்டர் முடிந்த பிறகு அது தெரிந்ததும் வேதனை அடைந்தார்.
 
இருபது வருடங்களுக்கு முன்பு மோகனின் ஆண்மையில் இருந்து பவித்ராவின் பெண்மைக்குள் வெண்மையான திரவம் சென்றதால் மகன் அர்ஜுன் உருவானான்.
 
மகள் தீபிகா பிறந்த பிறகு கணவனுக்கு பிள்ளை பெற்று கொள்வதற்கு விருப்பம் இல்லாத காரணத்தால் பவித்ரா என்ன செய்வது என்று திணறினாள்.
 
அந்த நேரத்தில் அவளது தோழி சுகன்யாவின் உதவியுடன் யாருக்கும் தெரியாமல் மகனை பெற்று எடுத்தாள்.
 
சுகன்யாவுக்கு குழந்தை இல்லை என்பதால் அவளது கணவனின் சம்மதத்துடன் அர்ஜூனை மகனாக வளர்த்தாள்.
 
இப்போது விதியின் விளையாட்டால் அவனை மீண்டும் சொந்த அம்மாவான பவித்ராவிடம் ஒப்படைத்தாள்.
 
அர்ஜூன் வீட்டிற்கு வந்த பிறகு சுகன்யாவுக்கு பவித்ரா போன் செய்து ஆனந்த கண்ணீருடன் பேசினாள்.
 
“என்னோட மகன் அர்ஜூன் வீட்டுக்கு வந்துட்டான்.... அத என்னால இப்ப கூட நம்ப முடியல சுகன்யா...”
 
“ஹ்ம்ம்... என்னாலயும்தான் நம்பவே முடியலடி... அவன் என்னைய விட்டு பிரிஞ்சு போயிட்டான்...”
 
அர்ஜூன் சொந்த மகன் இல்லையென்றாலும் தாய் ஸ்தானத்தில் இருந்த சுகன்யாவுக்கு அவன் பிரிந்து சென்றது கொஞ்சம் கவலை தந்தது.
 
“என்னடி இப்படி பேசுறே... அவன வீட்டுக்கு கூட்டி வர்றதுக்கு எத்தன வருஷமா போராடுனேன்? அத எல்லாம் மறந்துட்டியா?”
 
“ஆமா பவித்ரா... எப்படி மறக்க முடியும்? உன்னோட புருஷன் காண்டம் இல்லாம தப்பு பண்ணிட்டோம்னு பயந்து அடுத்த நாளே உனக்கு டேப்லெட் வாங்கி கொடுத்தாரே... நீயும் அத போட்டா குழந்தை பொறக்காதுனு நினைச்சே... அதையும் மீறி உன்னோட வயித்துல அர்ஜூன் உருவாகிட்டான்...”
 
“ஹ்ம்ம்... அத இப்ப நினைச்சு பாத்தா கூட ரொம்ப பயமா இருக்கு... அவருக்கு மட்டும் ஆபிஸ்ல இருந்து ரெண்டு வருஷம் துபாய் போறதுக்கு ஆபர் வரலனா இதெல்லாம் நடந்துருக்காது...”
 
அதை சொல்லும்போதே பவித்ராவின் நெஞ்சு விம்மியது
 
“உண்மைதான்... மோகன் உன்னையும் தீபிகாவையும் நினைச்சு பாரின் போக வேண்டாம்னு நினைச்சாரு... ஆனா நீ என்னோட குழந்தை இல்லாத நிலைமைய யோசிச்சு அவருகிட்ட கரு உருவானதையே மறச்சுட்டு என்கூட வந்துட்டியேடி...”
 
சுகன்யாவின் கண்களும் லேசாக கலங்கியது.
 
“ஏன்டி... என்னோட உயிர் தோழிடி நீ... உனக்கு ஒரு கஷ்டம்னா என்னால எப்படி தாங்க முடியும்? அதான் அவர துபாய் போக சொல்லிட்டு ரெண்டு வருஷம் உன்னோட பாதுகாப்புல நானும் தீபிகாவும் இருந்தோம்... அங்க யாருக்கும் தெரியாம அர்ஜூன பெத்து எடுத்து உனக்காக தந்தேன்...”
 
“சரிடி... பழச எல்லாம் பேசி வருத்தப்பட வேணாம்... இப்படிதான் நடக்கனும்னு விதி முடிவு செஞ்சுருக்கு... இதுக்கு மேல கவலைபடாத... இனி உனக்கு நல்ல காலம்தான்...”
 
சுகன்யா தோழிக்கு ஆறுதல் கூறினாள்.
 
“நானும் அப்படிதான் நினைக்கிறேன்... கூடிய சீக்கிரம் அர்ஜூன் என்னைய அம்மாவா ஏத்துக்குவான்...”
 
“நீ நினைக்குறது கண்டிப்பா நடக்கும் பவித்ரா... லேட் பண்ணாம அர்ஜூன்கிட்ட உண்மைய சொல்லிடு...”
 
“இல்ல சுகன்யா... நான் அவன்கிட்ட உடனே உண்மைய சொல்ல மாட்டேன்...”
 
பவித்ரா உறுதியுடன் சொன்னாள்.
 
சுகன்யா அதை கேட்டு திகைத்தாள்.
 
“ஏன்டி... என்னாச்சு...?”
 
“அர்ஜூனுக்கு விவரம் தெரிஞ்சதுல இருந்தே நீதான் அம்மானு நினச்சுட்டு இருக்கான்... இப்படி இருக்கும்போதே திடீர்னு நான்தான் உன்னோட உண்மையான அம்மானு சொல்லி அவன கஷ்டபடுத்த விரும்பல...”
 
“ஐயோ... இது என்னடி கொடுமை?”
 
சுகன்யா அதிர்ச்சி அடைந்தாள்.
 
“ஆமா எனக்கு கொடுமைதான்... ஆனா இந்த உண்மைய மறச்சுட்டோம்னு அர்ஜூன் நம்ம ரெண்டு பேரையும் வெறுக்காம இருக்கணும்... அதனால நேரம் பாத்து அவன்கிட்ட பொறுமையா உண்மைய வெளிப்படுத்துவேன்...”
 
அர்ஜூனுக்கு அத்தை முறையில் இருக்கும் வளர்ப்பு தாயான சுகன்யாவையும் மனதில் வைத்து பவித்ரா பேசியதும் அவள் நெகிழ்ந்து போனாள்.
 
“உன்னோட மனசு யாருக்கும் வராதுடி... நீ உன் மகனோட எந்த குறையும் இல்லாம நல்லா இருப்பே...”
 
சுகன்யா மனதார வாழ்த்தினாள்.
 
பவித்ரா அந்த மகிழ்ச்சியுடன் அவளுக்கு மீண்டும் நன்றி கூறிவிட்டு வைத்தாள்.
 
பிறகு மகனுக்கு பிடித்த உணவை தயார் செய்யலாம் என்று நினைத்து சமையலுக்கு தேவையான பொருட்களை கையில் எடுத்தாள்.
 
“ஏய் தீபிகா... கொஞ்சம் இங்க வாடி... நைட் டின்னருக்கு கொஞ்சம் காய்கறி கட் பண்ணனும்...”
 
அவளது மூத்த மகளை உதவிக்கு அழைத்தாள்.
 
“ஏன் மம்மி சத்தம் போடுறே? நான் உன்னோட முதுகுக்கு பின்னாடிதான் நிக்கிறேன்...”
 
தீபிகாவின் குரல் மிக அருகில் கேட்டது.
 
பவித்ரா அதிர்ச்சியுடன் திரும்பி பார்த்தாள்.
 
டி ஷர்ட் நைட் பேண்ட்டுடன் இடுப்பின் இரு பக்கத்திலும் கை வைத்தபடி கம்பீரமாக நின்றாள்.
 
“தீபிகா... நீ எப்ப இங்க வந்தே?”
 
பவித்ரா கேட்டதற்கு எந்த பதிலும் பேசாமல் கண்கள் சிவக்க அவளை பார்த்து முறைத்தாள்.
 
“ஏன்டி இப்படி பாக்குறே?”
 
மகளின் பார்வை பவித்ராவுக்கு பயத்தை ஏற்படுத்தியது.
 
“நீ கண்ணீர் சிந்திகிட்டே சுகன்யா ஆண்ட்டி கூட பேசிட்டு இருந்தியே... அந்த செகண்ட்ல இருந்து... இப்ப வரைக்கும்... நான் உன் பின்னாடிதான் நிக்கிறேன்...”
 
தீபிகாவின் பதிலை கேட்டதும் தாயின் நெஞ்சம் பதறியது.
 
பவித்ரா எதுவும் பேச முடியாமல் நின்றாள்
 
“மம்மி...”
 
மௌனமாக இருந்த பவித்ராவை மெதுவாக அழைத்தாள்.
 
“ஹ்ம்ம்...”
 
தீபிகாவின் முகத்தை பார்க்காமல் பவித்ரா பதில் அளித்தாள்.
 
“எனக்கொரு உண்மை தெரியனும் மம்மி...”
 
பவித்ராவுக்கு புரிந்துவிட்டது...
 
ஆனாலும் மெதுவாக மகளை நிமிர்ந்து பார்த்தாள்.
 
“என்ன தீபிகா...?”
 
“மம்மி... நிஜமாவே அர்ஜூன் எனக்கு தம்பியா...?”
 
தீபிகா வெளிப்படையாக கேட்டதும் பவித்ரா பதில் சொல்ல முடியாமல் தடுமாறினாள்.
 
அவள் கையில் வைத்திருந்த பொருட்கள் அனைத்தும் கீழே விழுந்தது.
 
அந்த சத்தம் கேட்டு இளைய மகள் நித்யா கிச்சனுக்கு ஓடி வந்தாள்.

[omprakash_71]

நல்ல அருமையான குடும்ப கதைக்கு நன்றி நண்பா நன்றி

[Kalifa]

செம ஸ்டோரி ப்ரோ Please continue dont stop between

[Kannmani]

சத்தம் கேட்டு ஓடி வந்த நித்யா கிச்சனில் பொருட்கள் சிதறி கிடப்பதை பார்த்தாள்.

“மம்மி என்ன ஆச்சு...?”

மேலே நைட் ஷர்ட்... கீழே முட்டி தெரியும் சிறிய ஷார்ட்ஸ்... அணிந்து கவர்ச்சியாக இருந்தவளை அம்மாவும் அக்காவும் திரும்பி பார்த்தனர்.

ஏற்கனவே மூத்த மகள் கேட்டதற்கு பதில் அளிக்க முடியாமல் இருப்பவள் நித்யாவின் கேள்விக்கு என்ன சொல்வது என்று யோசித்தாள்.

ஆனால் தீபிகா அந்த நிலையை சரி செய்ய நினைத்தாள்.

“ஒன்னும் இல்லடி... மம்மி திங்க்ஸ் எடுக்கும்போது நான் தெரியாம இடிச்சுட்டேன்... அதான் விழுந்துருச்சு...”

அவள் பவித்ராவை கோபத்துடன் பார்த்துக்கொண்டே கீழே கிடந்த பொருட்களை எடுத்து சமையல் மேடையில் வைத்தாள்.

“சரி என்னோட ஹெல்ப் எதுவும் வேணுமா...?”

அம்மாவிடம் நித்யாதான் கேட்டாள்

இந்த முறையும் பவித்ரா பதில் பேச முடியாமல் இருந்தாள்

“இல்ல வேணாம்... நீ டைம் வேஸ்ட் பண்ணாம ஷார்ட் பிலிம் வேலைய பாரு... அப்பறம் இந்த வருஷம் அவார்ட் மிஸ் ஆகிட போகுது... ஹா... ஹா... ஹா...”

தீபிகா கிண்டலாக சொல்லிவிட்டு வாய்விட்டு சிரித்தாள்.

“ஓவரா பேசாம மூடிட்டு இருடி...”

நித்யா முறைத்துக்கொண்டே அக்கா தீபிகாவை அடிப்பதற்கு பாய்ந்தாள்.

“ஏய்... உன்னோட மொக்க படத்துக்கு அவ்ளோதான் மரியாதை...”

நெஞ்சில் இருக்கும் கனத்த முலைகள் குலுங்க அருகில் வந்த தங்கையின் தோள்களை பற்றிக்கொண்டு தடுத்து நிறுத்தினாள்.

“ஹே... என்னைய விடுடி...”

தீபிகா நித்யாவை விட ஒல்லியாக இருந்தாலும் அவளது கைகள் வலிமையாக இருந்தது.

அக்காவின் பலமான பிடியில் இருந்து தங்கையால் நகரவே முடியவில்லை.

இதை பார்த்த பவித்ரா பொறுமை இழந்தாள்.

“ரெண்டு பேரும் கொஞ்சம் சும்மா இருங்க... நான் சமையல் செய்யணும்...”

அம்மாவின் குரல் கேட்டதும் மகள்கள் இருவரும் சண்டையை நிறுத்திவிட்டு விலகி கொண்டனர்.

“ஸாரி மம்மி... நான் ரூமுக்கு போறேன்...”

நித்யா கோபத்துடன் சொல்லிவிட்டு அங்கிருந்து சென்றுவிட்டாள்.

“இவ ஒருத்தி... தேவை இல்லாம குறுக்க வந்து டென்சன் பண்ணிட்டு போறா...”

தீபிகா அம்மாவை பார்த்தபடி சொன்னாள்.

பவித்ரா எதுவும் சொல்லாமல் அமைதியாக இருந்தாள்.

“மம்மி... நான் கேட்டதுக்கு இன்னும் நீ பதில் சொல்லல...”

“ப்ளீஸ் தீபிகா... அமைதியா இரு... என்னால பேச முடியல...”

பவித்ரா மீண்டும் கண் கலங்கினாள்.

தாயின் கண்ணீரை பார்த்ததும் தீபிகாவின் கோபம் மறைத்து போனது.

உடனே பவித்ராவின் அருகில் சென்று தன் உடலோடு சேர்த்து அணைத்துக்கொண்டாள்.

“அழாத மம்மி... நான் தண்ணி குடிக்கலாம்னுதான் கிச்சன் வந்தேன்... அந்த நேரத்துல நீ சுகன்யா ஆண்ட்டி கூட போன்ல பேசுறத கேட்டதும் ஷாக் ஆகி அப்படியே நின்னுட்டேன்... அதோட நானும் சும்மா இல்லாம உன்னைய கேள்வி கேட்டு டென்சன் பண்ணிட்டேன்... ஸாரி மம்மி...”

தாயின் முதுகில் தட்டி கொடுத்து சமாதானம் செய்து மன்னிப்பும் கேட்டாள்.

மகளின் ஆறுதலான பேச்சை கேட்டதும் பவித்ராவின் அழுகை நின்றது.

அவளிடம் இருந்து விலகி கண்களை துடைத்தாள்.

“ஸாரி தீபிகா... உன்கிட்ட சொல்லாம மறைச்சது என்னோட தப்புதான்...”

பவித்ரா தயக்கத்துடன் பேசினாள்.

தீபிகா பதற்றத்துடன் அம்மாவை பார்த்தாள்.

“அப்போ நிஜமாவே அர்ஜூன்... எனக்கு...” என்று இழுத்தாள்

“ஆமா... அவன் உனக்கு தம்பிதான்...”

பவித்ராவும் வெளிப்படையாக உண்மையை கூறினாள்.

தீபிகாவுக்கு எதிர்பார்த்த பதில் கிடைத்து விட்டது.

ஆனால் அவளது மனம் நிலையாக இல்லை.

ஏனென்றால்... அறிமுகம் இல்லாமல் வீட்டிற்குள் நுழைந்தவன்...

அதுவும் ஆணழகன் போல் இருப்பவன்...

தன்னுடைய சொந்த தம்பி என்று சொன்னால் எப்படி ஏற்றுகொள்ள முடியும்?

அதை தாயிடம்தான் வெளிப்படையாக கூறி விட முடியுமா?

இது எதுவுமே முடியாது என தீபிகாவுக்கு புரிந்தது.

“மம்மி... இத கேக்கும்போது என்னாலயே தாங்க முடியலயே... நீ எப்படி இத்தன வருஷமா மனசுக்குள்ள மறைச்சு வச்சுட்டு இருந்தே? அதுவும் டாடிக்கு கூட தெரியாம... ரொம்ப கஷ்டமா இருந்துருக்குமே...”

தீபிகா அம்மாவின் மனதில் இருப்பதை அறிந்து அன்பாக பேசினாள்.

“ஸாரிடி... அதுதான் நான் பண்ண தப்பு...”

“இல்ல மம்மி... இதுல உன்னோட தப்பு எதுவும் இல்ல... டாடி மட்டும் பணத்த பெரிய விஷயமா நினைக்காம இருந்துருந்தா... அர்ஜூன் நம்ம வீட்லயே வளர்ந்துருப்பான்... அத மிஸ் பண்ணிட்டோம்”

“ஏய்.. அவர எதுவும் குறை சொல்லாதடி... நாங்க ரெண்டு பேருமே குடும்பத்த விட்டு தனியா பிரிஞ்சு வந்து எவ்வளவு கஷ்டபட்டோம் தெரியுமா...?”

“மம்மி... என்ன இருந்தாலும் உன்னோட காதல் கணவன விட்டு கொடுக்காம பேசுறே பாத்தியா... நீ நிஜமாவே கிரேட் மம்மி...”

தீபிகா அம்மாவின் கன்னத்தை பிடித்து கொஞ்சினாள்.

பவித்ராவும் மகளின் கனிவான பேச்சால் லேசாக புன்னகைத்தாள்.

“தீபிகா... இதெல்லாம் எனக்கு பெரிய விஷயமா தெரியலடி... அர்ஜூன் நம்ம வீட்டுக்கு வந்துட்டான்... நான் அத மட்டும்தான் பெருமையா நினைக்கிறேன்... ஆனா அவன் இந்த வீட்டு பிள்ளைனு டாடிக்கும்... தங்கச்சிக்கும் நீதான் தெரியாம பாத்துக்கணும்...”

“ஏன்... அவங்களுக்கு தெரிஞ்சா என்ன ஆகும்?”

“டாடியும் நித்யாவும் உன்னைய மாதிரி ஈசியா எடுத்துக்க மாட்டாங்க”

“ஓஹோ... நான் மட்டும் ஜாலியா எடுத்துகிட்டேனா? என்னோட மனசுக்குள்ள எப்படியெல்லாம் வலிக்குது தெரியுமா?”

தீபிகா அழுவது போல் லேசாக சிணுங்கினாள்.

“ஸாரிடா தங்கம்... உன்னோட வலி எனக்கும் புரியுது... திடீர்னு அர்ஜூன தம்பியா ஏத்துக்கிறது கஷ்டம்தான்... ப்ளீஸ் அவங்களுக்கு தெரியாம பாத்துக்க..”

பவித்ரா மகளை நெஞ்சோடு சேர்த்து அணைத்து ஆறுதல் சொன்னாள்.

“செரி மம்மி... நான் அவங்ககிட்ட சொல்ல மாட்டேன்...” என்று உறுதி அளித்தாள்.

“அதே மாதிரி அர்ஜூனுக்கும் தெரிய வேணாம்... நான் ஒரு நல்ல நாள் பாத்து அவன் கிட்ட சொல்வேன்... அதுக்கு அப்பறம் எல்லாருக்கும் சொல்லலாம்... ஒகே?”

“ஹ்ம்ம்... நான் அர்ஜூன் கூட இன்னும் பேசவே இல்ல மம்மி... அப்பறம் எப்படி இத சொல்ல முடியும்...?”

“ஏன்டி... ஒரே வீட்ல இருந்துட்டு எவ்வளவு நாள் பேசாம இருக்க முடியும்?”

பவித்ரா சொன்னதை கேட்டு தீபிகா ஒரு நொடி திகைத்தாள்.

அர்ஜூனோடு பேசி பழகுவதற்கு வாய்ப்பு கிடைத்தால் இந்த உண்மையை உளறி விடுவோம் என்றும் பயந்தாள்.

“ஒகே மம்மி... நான் அவன்கிட்ட பேசுனாலும் நீதான் உண்மையான மம்மினு என் வாயால ப்ராமிஸா சொல்லவே மாட்டேன்...”

ஏதோ ஒரு நம்பிக்கையில் தீபிகா பவித்ராவின் கையில் சத்தியம் செய்தாள்.

இத்தனை வருடங்களாக தன் மனதில் பூட்டி வைத்த உண்மைகள் அனைத்தும் மகளுக்கு தெரிந்துவிட்டது.

அவளும் அதை சாதாரணமாக ஏற்றுகொண்டு விட்டாள் என்று பவித்ரா மகிழ்ச்சி அடைந்தாள்.

“ஹ்ம்ம்... சரிடி... ரொம்ப சந்தோஷம்... வா... நம்ம அர்ஜூனுக்காக சமையல் செய்யலாம்...”

“கொஞ்சம் வெயிட் பண்ணு மம்மி... எனக்கொரு டவுட்டு...”

தீபிகா கொஞ்சம் குழப்பத்துடன் யோசித்தாள்.

“இன்னும் என்னடி?”

“அர்ஜூன் உன்னைய மாதிரியே சிகப்பா அழகா இருக்கான்... அவன எப்படி சுகன்யா ஆண்ட்டி பையன்னு ஒத்துகிட்டாங்க... நம்ம டாடிக்கு டவுட் வரலையா...?”

“ஓ... அதுவா... சுகன்யா ஆண்ட்டி என்னோட மாமா பொண்ணுடி... அவளும் நானும் கொஞ்சம் ஒரே மாதிரி சிகப்பா இருப்போம்... அதான் யாருக்கும் எந்த சந்தேகமும் வரல...”

“ஹ்ம்ம்... சூப்பரா ப்ளான் பண்ணி எல்லாத்தையும் கரெக்டா செஞ்சுட்டே...”

“இதுல என்னோட ப்ளான் எதுவும் இல்ல தீபிகா... எல்லாமே விதியோட விளையாட்டுதான்...”

“ஹ்ம்ம்... அது ஒரு பக்கம் இருக்கட்டும்... ஆனா நீ அர்ஜூன சுகன்யா ஆண்ட்டிகிட்ட இருந்து பிரிச்சு அவங்க வாழ்க்கைல விளையாடிட்டியே... இப்போ அவங்க மனசு ரொம்ப கஷ்டப்படும்ல?”

“இதுவும் நானா ப்ளான் பண்ணலடி... அர்ஜூன் காலேஜ்ல இருந்து டிஸ்மிஸ் ஆனத நினைச்சு நாங்க ரெண்டு பேருமே கவலைல இருந்தோம்... சுகன்யாதான் வேற வழி தெரியாம நான் வொர்க் பண்ற காலேஜ்ல கேட்டு பாக்க சொன்னா... நான் கேட்டதும் ப்ரின்சிபால் மறுப்பு எதுவும் சொல்லாம உடனே ஒத்துகிட்டாரு... இதுவும் விதிதான்...”

“சரி சரி... எது எப்படி இருந்தாலும்... அவங்களுக்குனு இருந்த ஒரே பையனும் குடும்பத்த பிரிஞ்சு நம்ம கூட வந்துட்டான்... நிஜமாவே சுகன்யா ஆண்ட்டி ரொம்ப பாவம்தான்...”

தீபிகா பெண் என்பதால் ஒரு தாயின் மனநிலை அறிந்து பேசினாள்.

அவளது தூய்மையான உள்ளத்தை எண்ணி பவித்ரா பெருமை அடைந்தாள்.

“தீபிகா உனக்கு இன்னொரு விஷயம் தெரியாது... அதான் இப்படி பேசுறே..”

“என்ன விஷயம்?”

அவள் குழப்பத்துடன் பவித்ராவை பார்த்தாள்.

“அர்ஜூன் இங்க வந்துட்டான்னு சுகன்யா கவலையா இருக்கா... அது உண்மைதான்... ஆனா அவளுக்கு ஆறுதல் சொல்ல அங்க ஒருத்தி இருக்காடி...”

“யாரு மம்மி...?”

“அவளோட பொண்ணு... அபிராமி...”

பவித்ரா சொல்லிவிட்டு லேசாக புன்னகைத்தாள்.

“என்ன மம்மி சொல்றே... சுகன்யா ஆண்ட்டிக்கு ஒரு பொண்ணு இருக்கா?”

தீபிகா அதிர்ச்சியுடன் கேட்டாள்.

“ஆமா... உன்னோட தம்பி பிறந்ததுக்கு அப்பறம்தான் சுகன்யா வயித்துல கரு உண்டாச்சு... நம்ம அர்ஜூன் ரொம்ப அதிர்ஷ்டக்கார பையன்டி...”

“ஓ... அப்படியா...”

தீபிகா ஆச்சரியத்துடன் பவித்ராவை பார்த்தாள்.

“அதோட சுகன்யாவுக்கும் அவ புருஷன் பாண்டியனுக்கும் பொண்ணா அபிராமி பிறந்தாலும் நம்ம அர்ஜூன விட்டு கொடுக்காம அவங்களோட மூத்த மகனா நினைச்சுதான் வளர்த்தாங்க தெரியுமா?”

பவித்ரா மிகவும் பெருமையாக கூறினாள்.

“அந்த அபிராமிக்கு அர்ஜூன் நம்ம வீட்டு பையன்னு தெரியுமா?”

“இல்லடி.. அவளுக்கும் தெரியாது...”

“ஹ்ம்ம்.... அப்போ சுகன்யா அத்தையோட பொண்ணு அபிராமி... நம்ம அர்ஜூனுக்கு தங்கச்சி ஆகிட்டாளா... ஹா... ஹா... ஹா...”

தீபிகா பற்கள் தெரிவது போல அழகாக சிரித்தாள்.

“ச்சீ... வாய மூடு... அதனால என்ன?... எப்படியும் அர்ஜூனுக்காகவே ஒரு பொண்ணு ஏற்கனவே பிறந்துருப்பா... நீ தேவை இல்லாம பேசி டைம் வேஸ்ட் பண்ணாத... முதல்ல இத கட் பண்ணு...”

பவித்ரா சொல்லிக்கொண்டே காய்கறிகளை மகளின் கைகளை கொடுத்தாள்.

“ஹ்ம்ம்... அந்த பொண்ணு நானா கூட இருக்கலாம்...”

தீபிகாவின் மனதிற்குள் அப்படி ஒரு சிந்தனை திடீரென்று வந்து போனது.

“ச்சே... என்ன இப்படியெல்லாம் திங் பண்றோம்... அர்ஜூன் எனக்கு தம்பி... அத நாம மறந்துட கூடாது...”

தீபிகா மனதிற்கு ஆறுதல் சொல்லிக்கொண்டாள்.

“என்னடி யோசிக்கிறே?”

மகளின் முகத்தில் ஏற்பட்ட மாற்றத்தை அறிந்து பவித்ரா கேட்டாள்.

“ஆகா... மம்மிக்கு இது தெரிய கூடாது... அதனால வேற ஒரு கேள்வி கேட்டு குழப்பி விடுவோம்...” என்று நினைத்தாள்.

“ஒண்ணுமில்ல மம்மி... நான் ஒருத்தி மட்டும் போதும்னு டாடி முடிவு பண்ணாரு... பட் நித்யா எப்படி பிறந்தா? அதான் எனக்கு குழப்பமா இருக்கு...”

தீபிகா புத்திசாலித்தனமாக கேள்வி கேட்டாள்.

“ஓ... அத கேக்குறியா... உங்க டாடி துபாய்ல இருந்து வந்ததும் கொஞ்சம் வசதி வந்துருச்சு... உடனே சென்னை வந்து வீடு கட்டி செட்டில் ஆகிட்டோம்... அப்பறம் நானும் இங்க காலேஜ்ல வேலைக்கு சேர்ந்துட்டேன்... அந்த நேரத்துல உனக்கு துணை வேணும்னு அவராவே நினைச்சாரு... அப்படிதான் நித்யா பிறந்தா...”

“ஹ்ம்ம்... இதுக்கு பின்னாடியும் இப்படி ஒரு ஸ்டோரி இருக்கா... சரி அந்த நேரத்துல அர்ஜூன பத்தி டாடிகிட்ட சொல்லிருக்கலாமே...?”

நித்யாவின் தொல்லையில் இருந்து விடுபட்டு இருக்கலாம்னு என்று நினைத்து கேட்டாள்.

அது பவித்ராவுக்கும் புரிந்துவிட்டது.

“நீ எத நினைச்சு கேக்குறேனு புரியுது... ஆனா அர்ஜூன சுகன்யாகிட்ட இருந்து பிரிக்கிறதுக்கு எனக்கு விருப்பம் இல்ல... நீ அத முதல்ல புரிஞ்சுக்கோ...”

மகளை பார்த்து கொஞ்சம் கோபத்துடன் பேசினாள்.

“அய்யோ மம்மி... நான் சும்மா சொன்னேன்... நீ டென்சன் ஆகாத...”

பவித்ராவின் முதுகில் மசாஜ் செய்வது போல் தடவி கொடுத்தாள்.

“சரி ஒழுங்கா சொன்ன வேலைய பாரு...”

“ஒகே மம்மி...”

அம்மா சொன்னபடி சமையல் வேலையை ஆரம்பித்தாள்.

இப்படி தாயும் மகளும் கிச்சனில் மனம் விட்டு பேசிக்கொண்டு இருந்த நேரத்தில் மகன் அர்ஜூன் தந்தை மோகனின் அறையில் இருந்தான்.

“அர்ஜூன்... இந்த ரூம்ல பாத்ரூம் இருக்கு... நீ போயி குளிச்சிட்டு வா... நான் ஹால்ல இருக்கேன்...”

“ஒகே அங்கிள்”

அவன் சொன்னதும் மோகன் வெளியில் சென்றுவிட்டார்.

அர்ஜூன் பாத்ரூம் உள்ளே நுழைந்தான்.

பேண்ட் ஜிப்பை திறந்து... ஜட்டியை இறக்கிவிட்டு... உள்ளே இருந்த ஆண்மையை வெளியில் எடுத்தான்.

அதை கையில் பிடித்துகொண்டு டாய்லெட்டில் ஒன்னுக்கு போனான்.

அந்த நேரத்தில்... பாத்ரூம் சுவற்றில் இருந்த கம்பியில்... சில துணிகள் மாட்டி இருப்பதை கண்டான்.

அதில் கல்லூரிக்கு பவித்ரா அணிந்து சென்ற புடவை... ஜாக்கெட்... பாவடை... ப்ரா... ஜட்டி... என அனைத்தும் இருந்தது.

“இது பவித்ரா ஆண்ட்டியோட ட்ரெஸ்ஸா இருக்குமோ?”

அம்மாவின் ஆடைகளை சந்தேகத்துடன் பார்த்துக்கொண்டே சேலைக்குள் மறைந்திருந்த வெள்ளை நிற ப்ராவை தொட்டு பார்த்தான்.

பவித்ராவின் வியர்வை படிந்த ப்ரா கப்புகளை விரல்களால் தடவினான்.

அம்மா என்று தெரியாமல் பவித்ராவின் நெஞ்சு பழங்களின் சைஸை கையால் அளவு எடுத்தான்.

“இது ரொம்ப பெருசா இருக்கு... கண்டிப்பா இது பவித்ரா ஆண்ட்டி ப்ராதான்...”

தொட்டு தடவிய கையை எடுத்து மூக்கின் அருகில் கொண்டு சென்றான்.

“ஹ்ம்ம்... நல்ல வாசமா இருக்கு...”

அம்மாவின் வியர்வை முகர்ந்து பார்த்தும் அர்ஜூனின் ஆண்மை முறுக்கு கம்பி போல் நீண்டது.

“அச்சச்சோ... இது என்ன இப்படி துடிக்குது...”

ஒரு கையை எடுத்து ஆண்மையை அமுக்கி பிடித்தான்.

“இல்ல வேணாம்... இது புது இடம்... நாம உணர்ச்சிய கட்டுப்படுத்திட்டு ஒழுங்கா நல்லா பையனா இருக்கானும்... இல்லனா பவித்ரா ஆண்ட்டி நம்மல தப்பா நினைச்சுடுவாங்க...”

அம்மாவின் ப்ராவில் இருந்து கையை எடுத்துவிட்டு தவறான சிந்தனையை மாற்றினான்.

வேகமாக ஆடைகளை களைந்துவிட்டு ஷவரை திறந்தான்.

எந்த தவறான எண்ணமும் இல்லாமல் மழை போல் விழுந்த தண்ணீரில் உற்சாகத்துடன் குளித்தான்.

சில நிமிடங்களுக்கு பிறகு... குளித்து முடித்து... டிஷர்ட் ஷார்ட்ஸ் மாற்றிக்கொண்டு ஹாலுக்கு வந்தான்.

அப்போது பவித்ராவும் உணவை தயார் செய்து டைனிங் டேபிளில் வைத்தாள்.

“அர்ஜூன்... நீயும் ரெடி ஆகிட்டியா...?”

மகனை ஆச்சரியமாக பார்த்து புன்னகையுடன் கேட்டாள்.

“ஆமா ஆண்ட்டி...”

அவன் மீண்டும் ஆண்ட்டி என்று அழைத்ததும் பவித்ரா வருந்தினாள்.

அவளது அருகில் நின்ற தீபிகாவுக்கு மட்டும் அது புரிந்தது.

ஆனால் அர்ஜூன் ஒன்றும் தெரியாமல் உள்ளாடை இன்றி வெறும் நைட்டியுடன் இருக்கும் அம்மாவை பார்த்து ரசித்தான்.

உடனே அவனது ஆண்மை ஷார்ட்ஸ் உள்ளே தூக்கியது.

“ஆகா... நாமளும் ஜட்டி போடாம வந்துட்டோம்... இவன் வேற திரும்ப படுத்துறானே...”

அர்ஜூன் டி ஷர்ட்டை இழுத்து விறைத்த ஆண்மையை மறைத்தான்.

அப்போது தம்பியின் செயலை தீபிகா கவனித்து விட்டாள்.

“இவன் இடுப்புக்கு கீழ என்ன பண்றான்?”

அவன் செய்வதை ஓரக்கண்ணால் தீபிகா ரகசியமாக பார்த்தாள்.

அடுத்த நொடி... அதிர்ந்தே போனாள்...

“ஐயோ... மம்மிய தம்பி பாக்கும் போது அவனோட இடுப்புக்கு கீழ இருக்குற கம்பி தானா தூக்குதே... இது எங்க போயி முடியுமோ...?”

அர்ஜூனின் விழிகள் அம்மாவை மட்டும் பார்த்து கொண்டு இருந்ததால் அவள் நிற்பதை அவன் மறந்து விட்டான்.

தீபிகா ஒன்றும் புரியாமல் அதிர்ச்சியுடன் தலையில் கை வைத்தபடி அங்கேயே நின்றாள்.

[omprakash_71]

மிக அருமையான மற்றும் கலக்கலான பதிவுக்கு நன்றி நண்பா நன்றி

[Gunauae]

Sema story nanba. Beautiful starting. Keep going.

[Kannmani]

நல்ல அருமையான குடும்ப கதைக்கு நன்றி நண்பா நன்றி

மிக்க நன்றி

[Kannmani]

செம ஸ்டோரி ப்ரோ Please continue dont stop between

மிக்க நன்றி

[raj47770]

நல்ல அருமையான துடக்கம்... வித்யாசமான ஐடியா

[Suresh1986]

Super continue bro

[Kannmani]

நல்ல அருமையான துடக்கம்... வித்யாசமான ஐடியா

மிக்க நன்றி

[Aisshu]

good narration. keep going.

[Kannmani]

பவித்ரா இரவு உணவுக்கு அழைத்ததும் அனைவரும் டைனிங் டேபிளுக்கு வந்தனர்.

அதில் நான்கு பேர் மட்டும்தான் சாப்பிட முடியும் என்பதால் அர்ஜூனும் மோகனும் ஒரு பக்கம் அமர்ந்தனர்.
 
தீபிகாவும் நித்யாவும் அவர்களுக்கு எதிரில் உட்கார்ந்தனர்.
 
பவித்ரா மகனுக்கு உணவை பரிமாறினாள்.
 
அவன் அதை வாயில் வைத்து சுவைத்தான்.
 
“எப்படி இருக்கு அர்ஜூன்...?”
 
மகனை பார்த்து ஆசையுடன் கேட்டாள்.
 
“ஆண்ட்டி... செம டேஸ்ட்டா இருக்கு...”
 
அவனது விரல்களை நாக்கில் வைத்து உறிஞ்சினான்.
 
மகனுக்கு தன்னுடைய சமையல் பிடித்து விட்டது என்று பவித்ரா மகிழ்ச்சி அடைந்தாள்.
 
ஆனால் அவனுக்கு உணவை விட பவித்ராவின் நைட்டிக்குள் இருந்த முலை பழங்களின் காம்புகள்தான் அழகாக தெரிந்தது.
 
அம்மாவை நெருக்கத்தில் பார்த்த அர்ஜூனுக்கு மீண்டும் சுன்னி தூக்கியது.
 
லேசாக தெரிந்த முலை பிளவை பார்த்துக்கொண்டே விரல்களை சப்பினான்.
 
“யாருக்கும் தெரியாம ஆண்ட்டிய ரசிக்கிறது ரொம்ப சுகமா இருக்கே...”
 
அர்ஜூன் இடது கையால் சுன்னியை தடவிக்கொண்டே வலது கையால் சாப்பிட்டான்.
 
இது வேறு யாருக்கும் தெரியவில்லை என்றாலும் அவனது அக்கா தீபிகா மட்டும் சரியாக கண்டுபிடித்து விட்டாள்.
 
“அர்ஜூன தம்பினு நினைச்சு பழகலாம்னு பாத்தா... கற்பனைல அம்மாவோட நைட்டிய அவுத்துட்டு இருக்கானே... இவன என்ன பண்றது?”
 
தட்டில் இருந்த உணவை சாப்பிடாமல் வெறுப்புடன் பிசைந்துகொண்டே இருந்தாள்.
 
மோகனுக்கு சாப்பிடும்போது பேசுவது பிடிக்காது என்பதால் அமைதியாக இருந்தார்.
 
நித்யா அர்ஜூனை பார்க்காமல் வேகமாக உணவை உண்டாள்.
 
“நம்ம கஷ்டம் யாருக்கும் புரியாது... தேவை இல்லாம எதையும் யோசிக்காம ஒழுங்கா சாப்பிடலாம்...”
 
கடைசியில் தீபிகா ஒரு முடிவுக்கு வந்து தட்டில் இருந்த உணவை காலி செய்தாள்.
 
சில நிமிடங்களுக்கு பிறகு எல்லோரும் சாப்பிட்டு முடித்தனர்.
 
அனைவரும் எழுந்ததும் பவித்ராவுக்கு தீபிகா உணவை பரிமாறினாள்.
 
அவள் சாப்பிட்டுக்கொண்டே கணவனை பார்த்து பேச ஆரம்பித்தாள்.
 
“ஏங்க... அர்ஜூனுக்கு ரூம் ரெடி பண்ணலயே... என்ன செய்யலாம்?”
 
“ஆமா பவித்ரா... இத நானும் யோசிக்கவே இல்லயே...” என்று குழம்பினார்.
 
மோகன் வீட்டில் இரண்டு பெட் ரூம்கள் மட்டும்தான் இருக்கிறது.
 
கணவனும் மனைவியும் காதல் திருமணம் செய்துகொண்டதால் உறவினர்கள் என்று யாரும் அவர்கள் வீட்டிற்கு வந்ததில்லை.
 
அதனால் வீட்டில் கெஸ்ட் ரூம் கூட கட்டவில்லை.
 
“ரொம்ப யோசிக்க வேணாம்... பொண்ணுங்க ரூம்ல ரெண்டு பெட் இருக்கு... தீபிகாவும் நித்யாவும் ஒரே பெட்ல படுக்கட்டும்... அர்ஜூன் இன்னொரு கட்டில்ல படுத்துப்பான்... எந்த பிரச்சனையும் இல்ல...”
 
சகோதரிகளுடன் பேசி பழக மகனுக்கு இது நல்ல வாய்ப்பாக இருக்கும் என்று பவித்ரா எண்ணினாள்.
 
“ஹ்ம்ம்... இது நல்லா இருக்கே... அப்படியே செஞ்சுடலாம்... என்ன தீபிகா உனக்கு ஒகே தானே?” என்று மோகன் கேட்டார்.
 
தீபிகாவுக்கு அப்பா சொன்னதை கேட்டதும் கண்கள் சிவந்தது.
 
அவள் மறுப்பு தெரிவிக்கலாம் என்று வாயை திறப்பதற்கு முயற்சித்தாள்.
 
அதற்குள் நித்யா குறுக்கிட்டாள்.
 
“டாடி... இது கொஞ்சம் கூட சரியில்ல... காலேஜ் படிக்கிற பையன பொண்ணுங்க ரூம்குள்ள தங்க சொல்றீங்களே... மம்மிக்கும் உங்களுக்கும் சென்ஸ் இல்லையா...”

[Kannmani]

அக்காவுக்கு முன்பே தங்கை நடுவில் புகுந்து திட்டியதும் தீபிகா உடல் சிலிர்த்து போனாள்.

“பரவாயில்ல... இவளுக்கு கொஞ்சம் சென்ஸ் இருக்கு...” என்று பெருமை அடைந்தாள்.
 
“மம்மி... நித்யா சொல்றது கரெக்ட்தான்... அவன ஹால்ல படுக்க சொல்லு...”
 
அர்ஜூன் பற்றிய உண்மை தெரிந்த தீபிகாவும் மறுப்பு தெரிவித்தாள்.
 
“என்னடி நீயுமா...?”
 
பவித்ரா திகைத்து போனாள்.
 
“ப்ளீஸ் மம்மி... இது சரியா வராது... புரிஞ்சுக்கோ...”
 
அம்மாவின் தோள்களை தடவி ஆறுதல் சொன்னாள்.
 
உடனே பவித்ரா கணவனை பார்த்தாள்.
 
மோகன் எதுவும் சொல்ல முடியாத ஒரு நிலையில் இருந்தார்.
 
அருகில் மகள்களும் கோபத்துடன் நின்றுகொண்டு இருந்தனர்.
 
அர்ஜூன் ஹாலில் இருந்த சோபாவில் அமர்ந்து நடப்பதை எல்லாம் வேடிக்கை பார்த்தான்.
 
பவித்ரா அனைவரையும் கவனித்துவிட்டு ஆழமாக யோசித்தாள்.
 
பிறகு ஒரு நல்ல முடிவுக்கு வந்தாள்.
 
“ஒகே... நீங்க யாரும் உங்க ரூம்ல அர்ஜூனுக்கு இடம் தர வேணாம்...”
 
அம்மாவின் பதில் நித்யாவுக்கு மகிழ்ச்சி தந்தது.
 
ஆனால் தீபிகாவுக்கு குழப்பத்தை ஏற்படுத்தியது.  
 
“அப்போ அர்ஜூன் ஹால்ல படுக்கட்டும்னு சொல்றியா...?”
 
அமைதியாக இருந்த மோகன்தான் கேட்டார்.
 
“இல்லங்க... அர்ஜூனுக்கு நம்ம ரூம்லயே இடம் தரலாம்...”
 
கணவனை பார்த்து புன்னகையுடன் சொன்னாள்.
 
அம்மாவின் பதிலை கேட்டு தீபிகாவின் தலை சுற்றியது.
 
“ஹ்ம்ம்... இது கூட நல்ல முடிவுதான் பவித்ரா... நம்ம ரூம்லதான் எக்ஸ்ட்ரா பெட் இருக்கே... தரையில போட்டு அர்ஜூன் படுத்துக்கலாம்...”
 
“ஆமாங்க... அதத்தான் நானும் நினைச்சேன்... இருந்தாலும் அர்ஜூன்கிட்ட ஒரு வார்த்தை கேக்கணும்... தரையில படுக்கனுமே...”
 
“இதுல என்னடி இருக்கு... கொஞ்சம் இரு அவன்கிட்ட கேக்குறேன்...” என்று மோகன் அர்ஜூனை திரும்பி பார்த்தார்.
 
அவன் சோபாவில் இருந்து வேகமாக எழுந்தான்
 
“அங்கிள்... நீங்க கேக்கவே வேணாம்... எனக்கு தூங்குறதுக்கு ஒரு இடம் இருந்தா போதும்... கீழ படுக்குறதுலாம் ஒரு மேட்டரே இல்ல”
 
அர்ஜூன் மகிழ்ச்சியுடன் சொன்னதும் தாயின் மனது குளிர்ந்து போனது.
 
மோகனும் அவனை பார்த்து புன்னகையுடன் தலை அசைத்தார்.
 
“எப்படியோ... நம்ம ரூமுக்கு அவன் வர மாட்டான்... இனி பிரச்சனை இல்ல...”
 
நித்யா மனதிற்குள் நினைத்துவிட்டு நிம்மதி பெருமூச்சு விட்டாள்.
 
“போதும் நிறுத்துங்க... நீங்க பண்றது கொஞ்சம் கூட சரியில்ல...”
 
இவ்வளவு நேரம் அமைதியாக இருந்த தீபிகா கொதித்து எழுந்தாள்.
 
உடனே எல்லோரும் அவளை திரும்பி பார்த்தனர்.
 
“உனக்கு என்ன ஆச்சுடி... ?”
 
பவித்ரா அவளை வெறித்து பார்த்தாள்.

[Kannmani]

“மம்மி... அர்ஜூன் உன்னோட ரூம்ல படுக்க வேணாம்...”

“ஏன்டி இப்படி பண்றே? அர்ஜூன் உனக்கு என்ன செஞ்சான்? அவன நிம்மதியா தூங்க விட மாட்டியா?”
 
பவித்ராவுக்கு அழுகை வந்தது... ஆனால் உண்மை வெளியில் தெரிந்துவிடும் என்பதால் அதை அடக்கி கொண்டு பேசினாள்.
 
“மம்மி... அர்ஜூன் என்னைய எதுவும் செய்யல... பட் நீதான் உண்மையான அம்மானு தெரியாம அவன் உன்னைய படுக்க போட்டு செஞ்சுடுவான்... அந்த பயத்துலதான் சொல்றேன்... தயவு செஞ்சு புரிஞ்சுக்கோ மம்மி...”
 
தீபிகா வெளியில் சொல்ல முடியாமல் மனதிற்குள்ளேயே புலம்பினாள்.
 
“ஏய்... நான் கேட்டுட்டே இருக்கேன்... நீ என்னடி பேசாம இருக்கே?”
 
இப்போது பவித்ராவுக்கு கோபம் வந்தது.
 
அதை தீபிகாவும் புரிந்துகொண்டாள்.
 
“ஐயோ மம்மி... அர்ஜூன் நிம்மதியா தூங்கனும்னுதான் நானும் நினைக்கிறேன்... அவன் தரையில படுக்க வேணாம்...”
 
“அப்பறம் எங்கடி படுப்பான்...?”
 
தீபிகா அம்மாவிடம் என்ன சொல்வது என்று யோசித்தாள்.
 
பிறகு அவளும் ஒரு முடிவுக்கு வந்தாள்.
 
“மம்மி... அர்ஜூன் என்னோட பெட்ல படுத்துகட்டும்... நான் அவனுக்கு கீழ பெட் போட்டு தரையில படுத்துக்குறேன்... எனக்கு இதுல எந்த பிரச்சனையும் இல்ல...”
 
அவள் நிதானமாக சொல்லிவிட்டு பவித்ராவை புன்னகையுடன் பார்த்தாள்.
 
“அட... தம்பி மேல தீபிகாவும் பாசம் வச்சுருக்காளே...”
 
மகளை ஆச்சரியத்துடன் பார்த்தாள்.
 
பவித்ராவை தவிர அனைவருமே தீபிகாவின் பதிலை கேட்டு அதிர்ச்சி அடைந்தனர்.
 
“தீபிகா... அவன நம்ம ரூம்ல படுக்க சொல்றியே... உனக்கு அறிவே இல்லையாடி...?”
 
தங்கை நித்யா அதிர்ச்சியுடன் அக்காவை பார்த்து கேட்டாள்.
 
“கொஞ்ச நேரம் சும்மா இருடி... பேசிட்டு இருக்கேன்ல...”
 
தீபிகா எரிச்சலுடன் சொல்லிவிட்டு பவித்ராவையும் மோகனையும் பார்த்தாள்.
 
“போடி... எனக்கு இது பிடிக்கவே இல்ல...”
 
நித்யா கூச்சல் போட்டதும் பவித்ராவின் மனது வேதனையில் துடித்தது.
 
இப்படி எல்லோரும் பேசிக்கொண்டு இருக்க அர்ஜூன் மட்டும் கையை கட்டிக்கொண்டு வேடிக்கை பார்த்தான்.
 
“என்னங்க... இப்ப என்ன செய்யலாம்?”
 
மோகனை பார்த்து பவித்ரா கேட்டாள்.
 
“நான் இதுல எதுவும் சொல்ல போறது இல்ல... நீ எந்த முடிவு எடுத்தாலும் எனக்கு ஒகேதான்...”
 
மோகன் குழப்பமான சூழ்நிலையில் இருப்பதால் பதில் சொல்ல முடியாமல் சமாளித்தார்.
 
“சரி... நானே திரும்ப ஒரு நல்ல முடிவு எடுக்குறேன்...”
 
பவித்ரா சாப்பிட்டு முடித்துவிட்டு மீண்டும் யோசித்தாள்.
 
பிறகு மெதுவாக பேசினாள்.
 
“ஒகே... இப்ப நான் சொல்றத எல்லாரும் ஒழுங்கா கேளுங்க...”
 
கல்லூரியில் மாணவர்கள் முன்பாக நின்று பாடம் எடுப்பது போல சத்தமாக பேசினாள்.
 
“ஹ்ம்ம்... சொல்லு மம்மி...”
 
தீபிகா ஆவலுடன் கேட்டதும் அனைவருமே பவித்ராவின் பதிலுக்காக ஆர்வமுடன் காத்திருந்தனர்.

[Kannmani]

“நம்ம வீட்ட நம்பி அர்ஜூன் வந்துருக்கான்... அவனுக்கு நாம எந்த கஷ்டமும் தரக்கூடாது... அதனால நான் சொல்றத எல்லாரும் கேக்கணும்... யாரும் என்னைய எதிர்த்து பேசக்கூடாது...”

பவித்ரா கண்டிப்புடன் சொன்னாள்.
 
“ஆமா... பவித்ரா சொல்றபடி எல்லாரும் கேட்டு நடக்கணும்...”
 
மோகனும் மனைவிக்கு ஏற்றபடி பேசினார்.
 
நித்யா அதை கேட்டு திகைத்தாள்.
 
“ஐயோ மம்மிக்கும் டாடிக்கும் என்னாச்சு? அர்ஜூனுக்கு ரொம்ப சப்போர்ட் பண்றாங்களே... இவங்களுக்கு பொண்ணுங்கள விட அவன் முக்கியமா போயிட்டானா?”
 
அவள் வெளியில் சொல்ல முடியாமல் மனதிற்குள் போராடினாள்.
 
அப்போது பவித்ராவை காம கண்களுடன் பார்க்கும் அர்ஜூனை தீபிகா கவனித்தாள்.
 
“தம்பி ரொம்ப மோசமான பையனா இருக்கானே... மம்மி என்ன முடிவு சொல்ல போறாங்களோ?”
 
தீபிகா யோசித்துவிட்டு பதற்றத்துடன் பேசினாள்.
 
“சரி மம்மி... எதுவா இருந்தாலும் சீக்கிரம் சொல்லு... டென்சன் ஆகுது...”
 
“ஹ்ம்ம்... சொல்றேன் தீபிகா... எல்லாரும் கேட்டுகோங்க... அர்ஜூன் நாளைக்கு காலேஜ்ல ஜாயின் பண்ண போறான்... அதுக்கு அப்பறம் அவன் படிக்கிறதுக்கு எந்த தொந்தரவும் வர கூடாது... அதனால...”
 
“அதனால...?”
 
நித்யா புருவங்களை உயர்த்தி கேட்டாள்
 
“அதனால... வாரத்துல மூணு நாள் அர்ஜூன் என்னோட ரூம்ல படுத்துப்பான்... அதுக்கு அப்பறம் மூணு நாள் உங்க ரூம்ல படுப்பான்... ஓகே?”
 
பவித்ரா மகனுடன் பழக வேண்டும் என்கிற ஆசையால் ஒரு நல்ல முடிவை எடுத்துவிட்டு அனைவரையும் பார்த்தாள்.
 
தீபிகாவும் நித்யாவும் வாயை அகலமாக திறந்தபடி அம்மாவை பார்த்து திகைத்தனர்.
 
மோகன் மனைவியின் பதிலை கேட்டு வழக்கம்போல் புன்னகையுடன் பார்த்தார். ஆனால் இனி அவளுடன் தனிமையில் உல்லாசமாக இருக்க முடியாதே என்று மனதிற்குள் வருந்தினார்.
 
இப்படி அனைவரும் வெவ்வேறு மனநிலையில் இருந்தாலும் அர்ஜூன் மட்டும் மிகவும் மகிழ்ச்சியுடன் இருந்தான்.
 
“ஹையோ... இனி வாரம் முழுக்க பவித்ரா ஆண்ட்டி ரூம்லயும் அவங்க பொண்ணுங்க ரூம்லயும் மாறி மாறி படுக்கலாம் போலயே... டேய் அர்ஜூன் நீ நிஜமாவே அதிர்ஷ்டகாரன்டா...”
 
அவன் மனதிற்குள் நினைத்துக்கொண்டே பவித்ராவை பார்த்து புன்னகைத்தான்.
 
மகனின் சிரிப்பை பார்த்து அம்மாவும் ஆனந்தம் அடைந்தாள்.
 
“என்ன அர்ஜூன்... உனக்கு இது ஓகேயா?”
 
“ஆண்ட்டி எனக்கு ஒகே... நான் உங்க முடிவுக்கு கட்டுப்படுறேன்...”
 
அவன் எழுந்து நின்று தன்னடக்கத்துடன் சொன்னான்.
 
“ஹ்ம்ம்... ரொம்ப நல்லதுபா...”
 
பவித்ரா மகனை பார்த்து அழகாக சிரித்தாள்.
 
இதையெல்லாம் பார்த்து தீபிகாவும் நித்யாவும் எரிச்சல் அடைந்தனர்.
 
ஆனால் அம்மாவை எதிர்த்து பதில் பேச முடியாமல் தவித்தனர்.
 
அந்த நேரத்தில் அர்ஜூன் எதையோ யோசித்துவிட்டு பேசினான்.
 
“ஆண்ட்டி எல்லாம் ஒகே... பட் எனக்கு ஒரு சின்ன டவுட்... கேக்கலாமா...?”
 
“ஹ்ம்ம்... எதுக்கு இந்த தயக்கம்? கூச்சபடாம கேளு அர்ஜூன்...”
 
“அது வந்து... வீக் டேஸ் பத்தி சொன்னீங்க... பட் சண்டே எந்த ரூம்ல படுக்கனும்னு சொல்லவே இல்லயே...?”
 
“அட ஆமா ஆர்ஜூன்... சொல்ல மறந்துட்டேன்... நீ சண்டே மட்டும் எங்க வேணும்னாலும் படுக்கலாம்... அது உன்னோட சாய்ஸ்...”
 
பவித்ரா மகனின் விருப்பத்தையும் அறிய வேண்டும் என்பதால் அப்படி ஒரு முடிவை எடுத்தாள்.
 
“ஓஹோ அப்படியா... ஒகே ஆண்ட்டி...”
 
அவன் சிரித்துக்கொண்டே தலை அசைத்தான்.