மாமியாரின் அடிமை

[Peterparker]

பலர் மனைவிகளுக்கு இதில் சிறு தயக்கம் இருக்கும். சமைகிறேன் என்று ஆண் கூறினால் எதைே ண்டுமானாலும் அணிந்து கொள். தினமும் சமைத்தால் சரி என்றே கூறுவார்கள்.

தன் அப்பா சொந்தத்தில் ஒரு ஏழை கிராமத்து பெண்ணை ஒருவர் திருமணம் செய்தார். பள்ளி படிப்பை மட்டுமே முடித்த அவளை மாமியார் துன்புறுத்த ஆரம்பித்தார். மாமனார் இறந்ததும் கொடுமை அதிகமானது. ஒரு வழியாக அவள் கணவனுக்கு ள் நாட்டில் ஐ.டி. வேலை கிடைத்தது. இருவரும் வெளிநாட்டில் குடியேறினர். புடவை மட்டுமே கட்டி பழகிய பெண் வெளிநாடு சென்றதும் முழுவதுமாக மாடர்னாக மாறிவிட்டாள். அங்கே கல்லூரியில் சேர்ந்து படிக்க ஆரம்பித்துவிட்டாள். அவள் கணவனை புடவைகளை கட்ட வைத்து தினமும் சமைக்க சொல்கிறாள். மாமியார் செய்த கொடுமைகளுக்கு பதிலடி கொடுக்கும் விதமாக தன் கணவனை எல்லா வீட்டுவேலைகளையும் வாங்கினாள். அவள் ஜீன்ஸ் டீசர்ட் அணிந்து மாடர்னாக போட்டோ எடுத்து மாமியாருக்கு அனுப்பி வைத்தாள். கணவன் கழுத்தில் மஞ்சள் கயிறு கட்டி, புடவை அணிய வைத்து அவன் சமைப்பதை வீடியோ எடுத்து அவன் அம்மவிற்கு அனுப்பினாள். அவன் அம்மாவால் மனதளவில் குமுற தான் முடிந்தது.

பொங்கலுக்கு இந்தியா திரும்பியவர்கள் நேராக அவள் கிராமத்து வீட்டிற்கு சென்றனர். ஊருக்கு ஒதுக்கு புறமான பண்ணை வீட்டில் அவளது அம்மா மட்டும் வசித்துவந்தார். பொங்கலுக்கு மகளும் மருமகனும் வருகிறார்களென்று மகளுக்கும் மருமகனுக்கும் அதிக விலையில் துணிமணிகள் வாங்கி இருந்தார். தனக்கு துணி எடுக்க கூட காசில்லை. மாப்பிள்ளை வெளிநாட்டில் வேலை செய்யும் ஸ்டைலான மாப்பிள்ளை, அதுவும் வேட்டி கட்டி பழக்கம் இல்லாத மாப்பிள்ளை என்பதால் மாப்பிள்ளைக்கு ஜீன்ஸ், டீசர்ட் மற்றும் அவள் மகளுக்கு பட்டுபுடவை வாங்கி இருந்தாள்.

மகள் : எதுக்குமா நீ இவ்வளவு செலவு செஞ்சு பட்டுபுடவைய வாங்கியிருக்க? இதெல்லாம் நான் இப்போ கட்டறதே இல்ல. ஊருக்கு வரோமேனு இன்னைக்குதான் புடவை கட்டியிருக்கேன். இதை நீயே வெச்சுக்கோ.

அம்மா : ஐய்யோ! எனக்கு எதுக்குமா புது துணியெல்லாம்?



மகள் : நீ வாங்காம இருப்பேனுதான் நான் உனக்காக வெளிநாட்டுல இருந்து துணி வாங்கீட்டு வந்திருக்கேன்.

அவள் ஒரு கேரி பேக்கை நீட்டினால். அதை வாங்கி உள்ளே பார்த்த அவள் தாய் சிரித்தாள்.



அம்மா: என்னடி நீ! பேண்ட் சட்டைய குடுக்கற? மாப்பிள்ளையோட த மாத்தி கொடுத்துட்ட.. இந்தா.



மகள் : இல்லம்மா... இது நான் உனக்கு வாங்கிய புது துணிதான். இந்த வருஷம் நீ டிப்ரெண்டா டிரஸ் செஞ்சா நல்லாருக்கும்னு வாங்கினேன்.



அவள் அம்மா வெக்கப்பட்டு சிரித்தார். தன் மகள் தன்னிடம் விளையாடுகிறாள் என்று நினைத்தாள்.



அம்மா: என்ன இது விளையாட்டு? நீ இந்த புடவை, ரவிக்கையை கட்டி பாரு. அளவு சரியா இருக்கான்னு சொல்லு.



மகள் : போமா நீ! நான் புடவை எல்லாம் கட்டறதில்ல வேணும்னா நீயே கட்டிக்கோ. நான் வேணும்னா என் புருஷனுக்கு நீ வாங்கிக்கற ஜீன்ஸ், டீசர்ட்டை போட்டுக்கறேன்.



அம்மா : உனக்கு கல்யாணம் ஆகியும் வாய் கொழுப்பு அடங்கல. எல்லாதுலவும் விளையாட்டு தான்



மகள் : நான் விளையாடலமா.. நிஜமாதான் சொல்லறேன். நான் வேணும்னா பேண்ட் போட்டு எனக்கு அளவு சரியா இருக்கானு சொல்றேன்.



அம்மா: வேண்டாம் வேண்டாம். நீ பேண்டை போடறேன்னு கிழிச்சு வெச்சுட்டா மாப்பிள்ளைக்கு புது துணி இருக்காது.



மகள்: என் புருஷனுக்குதான் புடவை இருக்கே... அத கட்டிக்கட்டும்.



அவள் அம்மாவிற்கு குபீரென சிரிப்பு வந்துவிட்டது. சிரிப்பை அடக்கி விட்டு, " சத்தமா பேசாதடி.. மாப்பிள்ளை காதுல விழுத்துட போகுது." என்றாள்.



மகள் : அவன் காதுல விழுந்தா இப்போ என்ன?



அம்மா அதிர்ச்சியுடன், "வாய மூடுடி. தாலி கட்டின புருஷன அவன் இவன்னா சொல்லுவ?" என்றார்.

மகள் : ஆமாம் அம்மா. அதுனால என்ன?

அம்மா: நல்லவேளை அவரு பக்கத்து ரூம்ல இருக்காரு. பேசினது அவருக்கு கேட்ட நீ வாழாவெட்டியா இங்கயே உக்கார வேண்டியதுதான்.


மகள் : நீ இன்னும் அந்த காலத்துலயே இருக்கம்மா... உன்ன கொஞ்சம் மாத்தற முடிவுல தான் அங்க இருந்து புறபட்டு வந்தேன். இந்த பேண்ட்டை உனக்குதான் நான் வாங்கினேன். நீ வாங்கின பேண்ட்டை நான் போட்டுக்கறேன். புடவையை அவனுக்கு குடுத்துடலாம். இந்த ஏற்பட்டு சரியா இருக்கும் இல்லையா?

அம்மா : நீ ஏதோ சம்மந்தம் இல்லாம ஒளறிட்டே இருக்க. நீ எனக்கு வாங்கிட்டு வந்த புடவையை முதல்ல எடுத்து கொடு. வாங்கலன்னா ஆள விடு.



மகள் : உனக்கு புடவை வாங்கல மா. பேண்ட் தான் வாங்கிருக்கேன். இத தான் நீ போட்டுக்கனும்.



அவள் அம்மா தன் மகள் அவள் பொருமையை சோதிப்பதாக நினைத்தால். மகள் மேல் கோபம் வந்தது.



அம்மா : உன் புருஷன் புடவை கட்டிட்டு வந்து அவரு கையாலயே இந்த பேண்ட்டை எடுத்து கொடுக்கட்டும். அப்போ நான் போட்டுக்கறேன்.



மகள் : அப்படியா? அப்போ வார்த்தை மாறமாட்டயே?



அம்மா : கண்டிப்பா வார்த்தை மாறமாட்டேன். போதுமா? உன் விளையாட்டை இப்போவாவது நிறுத்து. இந்த புடவை, ரவிக்கையை கட்டிட்டு வா முதல்ல. அப்படியே இந்த பேண்ட் சட்டையை மாப்பிள்ளக்கு கொடுத்துடு.



அவள் மகளின் வாயை எப்படியோ அடைத்த விட்டோம் என்று நிம்மதி பெருமூச்சு விட்டாள். அவள் மகள் சத்தமில்லாமல் தன் கணவன் தங்கியிருந்த அறைக்கு சென்று கதவை தாழிட்டாள்.



மனைவி : இந்த டா! எங்க அம்மா உனக்கு ஸ்பெஷலா எடுத்து தந்த சில்க் சாரி.



கணவன் அதை வாங்கி ஆச்சிரியமாக பார்த்தான். சிவப்பு பட்டுபுடவை பார்க்க அழகாக இருந்தது.



கணவன் : அத்தை முன்னாடி எப்படி நான் எப்படி புடவை கட்டிட்டு நடமாடறது?



மனைவி : அவங்களுக்கு நான் சொல்லிடேன். நீ கூச்சப்படாம புடவை கட்டலாம். நீ புடவை கட்டுட்டு வந்த அவங்க ஜீன்ஸ் போட்டுகறதா சொன்னாங்க. இந்த வீட்டுப் பக்கம் யாரும் வர மாட்டாங்க. நீ வெளிநாட்டுல புடவை கட்டிட்டு வீட்டில இருந்த மாதிரி இங்கயும் சுதந்திரமா இருக்கலாம்.



மாமியார் தைரியமாக ஜீன்ஸ் போடும் போது நாம் எதற்கு புடவை கட்ட தயங்கவேண்டும் என்று நினைத்தான்.



அவள் புடவை, ரவிக்கை மற்றும் பாவாடையை கழற்றி விட்டு ஜீன்ஸ் டீசர்ட் அணிந்து கொண்டாள். பார்க்க அழகாகயும் கம்பீரமாகவும் இருந்தாள்.



மனைவி : இப்போதான் கொஞ்சமாவது ஃபிரியா இருக்கு. இந்த... நீ இப்போ உன்னோட பேண்ட்டை கழட்டிட்டு என்னோட பாவாடையை கட்டி கோ. பாவாடையை இடுப்புல டைட்டா காட்டு. அப்போதான் சில்க் சாரி இடுப்புல நிக்கும்.



அவள் கழுத்திலிருந்த தாலியை அவன் கழுத்தில் மாட்டிவிட்டாள்.

அவன் தடி பெரிதானது. பேண்ட்டை கழற்றிவிட்டு பாவாடையை கட்ட ஆரம்பித்தான். அவன் தடி பெரிதாக இருப்பதை அவள் கவனித்தாள். அவளது ப்ராவை அவன் அணிந்தான்.



மனைவி : வெய்ட் பண்ணு. நான் போட்டு
விடறேன். உள்ள கர்சீப் ஸ்ட் ஃப் செஞ்சுதான் ப்ரா போடனும். அப்போதான் சாரி ஸ்லிப் ஆகாம் நிக்கும்.

ஜீன்ஸ் டீசர்ட் அணிந்த மனைவி கையாலேயே ரவிக்கையும் போட்டுக்கொண்டான்.



மனைவி : உனக்கு தான்டா இந்த ப்ராவும் ரவிக்கையும் எடுப்பா இருக்கு.



அவன் தடி இப்போது பாவாடைக்குள் படம் எடுத்து நின்றது. அதை அவன் மனைவி கண்டால்.



மனைவி : பாவாடையை தூக்கீட்டு தரைல உக்காரு. உன் தடியை நான் சாந்தபடுத்தறேன்.


அவன் தரையில் அமர்ந்தான். அவள் மெட்டி அணிந்த கால்விரல் அவன் தடியை அழுத்தியது. வலியும் சுகமும் கழந்த ஒரு உணர்வை தந்தது. சிரிது நேரத்தில் அவன் தடி அடங்கிவிட்டது. அவள் வளையல், மெட்டியை கழற்றிவிட்டு. அவன் அணிவதிற்காக மேஜை மீதுை த்து விட்டு சென்றாள்.

மனைவி: நான் அம்மாகிட்ட காட்டிட்டு இருக்கேன். அம்மா என்னன இந்த டிரஸ்ல பாத்ததில்ல. நீயும் இந்த புடவையை கட்டிட்டு, மெட்டி, வளையல் எல்லாம் போட்டுட்டு வெட்கப்படாம வந்து சேரு.



அறையைவிட்டு வெளியே வந்த மகளை பார்த்து ஆச்சரியத்தில் வாயை பிழந்தாள்.



அம்மா : என்னடி ஆம்பள மாதிரி பேண்ட் எல்லாம் போட்டிருக்க? மாப்பிள்ளை உன்ன எதுவும் சொல்ல மாட்டாரா?



மகள் : நல்லாருக்கா அம்மா?



மகள் அருகே வந்ததும் தான் அவள் கழுத்தை கவனித்து அதிர்ச்சியானாள். பயத்தில் அவள் வியர்க்க ஆரம்பித்தாள்.



அம்மா: என்னடி தாலியை கழட்டிட்டு வெறும் கழுத்தோட நிக்கற? மாப்பிள்ளை பார்த்தா என்ன ஆகறது? உடனே கழுத்துல மாட்டு.



அவள் மகள் சிரித்தாள்.

மகள் : மாப்பிள்ளை பாத்த என்ன ஆகுமா? தாலியே இப்போ அவன் கழுத்துல தான் இருக்கு.


அவள் அம்மாவுக்கு ஒன்றுமே புரியவில்லை. அதெப்படி ஒரு ஆண் கழுத்தில் தாலி தொங்கும்?

அம்மா: ஒளறாதடி. தாலிய முதலில் உன் கழுத்துல மாட்டு.



மகள் : அம்மா! நீ டென்ஷன் ஆகாத. தாலி, மெட்டி, வளையல், தோடு எல்லாமே அவன் கிட்ட தான் இருக்கு. அவன் தான் அதையெல்லாம் போட்டுக்க போறான். நீ வாங்கி கொடுத்த புடவையையும் அவன்தான் கட்டிக்க போறான்.



தன் மகள் சொல்வதை நம்புதா இல்லயா என்று குழப்பதில் இருந்தாள். மகளை வெறித்து பார்த்தாள்.



மகள் : நான் உன்கிட்ட இவ்வளவு தடவை செல்றேன்... நீ நம்பமாட்டேங்கிற... நீயே பார்த்து தெரிஞ்சுகோ.


"புடவை கட்டி முடிக்க இவ்வளவு நேரமா? சீக்கிரம் வெளிய வாடா", என்று அவள் மகள் தன் கணவனை அழைத்தாள். இப்போது தான் அவளுக்கு இது உண்மை என்று தோன்ற ஆரம்பித்தது. அவனால் ஒரு ஆண்மகனை புடவையில் கற்பனை செய்துபார்க்க முடியவில்லை. கதவு மெல்ல திறந்தது. புடவை கட்டியபடி அவளது மாப்பிள்ளை நின்றான். காலில் மெட்டி, கையில் வளையல் கழுத்தில் தாலியுடன், தான் வாங்கி தந்த பட்டுபுடவையை கட்டி மாப்பிள்ளை நின்றார்.

சிவகாமி : மாப்பிள்ளை! நீங்களா புடவை கட்டிருக்கேங்க.



வினோத் வெட்க புன்னகையுடன் தலைகுனிந்தான்.



சிவகாமிக்கு தன் மாப்பிள்ளையை புடவையில் பார்க்க சிரிப்புதான் வந்தது. பொய் கோபத்துடன், "எல்லாம் உன் வேலைதான் டி. போய் துணிய மாத்திட்டுவாங்க." என்று அவள் மகளை பார்த்து கூறினாள்.



லதா : இல்லம்மா.. இவனுக்கு பேண்ட் போடறத விட புடவை கட்டறது தான் பிடிச்சிருக்கு. எனக்கு மாடர்னா டிரஸ் பண்ண தான் பிடிச்சிருக்கு.



சிவகாமி : புருஷன போடா வாடான்னா கூப்பிடுவ? என்ன பழக்கம் இது?



சிவகாமி தன் கணவன் அருகே போய் நின்றாள்.



சிவகாமி : அப்போ வாடி, போடி னு கூப்பிடறேன். அதுதான் கரெ

க்டா இருக்கும். எங்க காம்பினேஷன் எப்படி இருக்கு.


ஸ்டைலாக தன் மகள் ஜீன்ஸ் டீ சர்ட் அணிந்து மாப்பிள்ளையின் தோளில் கை போட்டு நின்றாள். புடவையில் மாப்பிள்ளை வெட்கத்துடன் நின்றான். தன் மகள் திருமணத்தன்று மாப்பிள்ளையின் தாய் வரதட்சனை பணம் முழுதாக வரவில்லை என்ற தன் மகனள திருமணத்தன்றே திட்டினார். மாப்பிள்ளை கோட் கூட் அணிந்து கம்பீரமாக நின்றான்.

திருமணத்தன்று தன் மகள் மிகவும் அடக்கமாக தலை குனிந்து மாப்பிள்ளையின் அருகே நின்றிருந்தாள். தான் கடன் வாங்கிய பணத்தில் மாப்பிள்ளைக்கு எடுத்த கோட் கூட்டை அவன் அம்மா குறைகூறினார். இந்த நிகழ்ச்சி மனதில் வந்து போனது. இப்போது அவள் மகள் கம்பீரமாக ஜீன்ஸ் அணிந்து, மாப்பிள்ளையை புடவை கட்ட வைத்திருக்கிறாள். இந்த முன்னேற்றம் அவளுக்கு மகிழ்ச்சியை கொடுத்தது.



லதா : உன்னத்தான் கேட்கறேன் அம்மா.... எங்க காம்பினேஷன் எப்படி இருக்கு?



சிவகாமி : ரொம்ப அருமையா இருக்கும்மா. மாப்பிள்ளைக்கு நான் வாங்கி கொடுத்த புடவை எடுப்பா இருக்கு. ரவிக்கை அளவும் சரியா இருக்கா மாப்பிள்ள?



வினோத் வெட்க சிரிப்பு சிரித்தவாரே, "சரியா இருக்கு அத்த" என்றான்.



லதா: அம்மாவுக்கு உன் கையால நான் வாங்கின இந்த புது துணியை குடுத்திரு...



வினோத் தன் கையால் ஜீன்ஸ் மற்றும் டீசர்ட்டை மாமியாருக்கு கொடுத்தான்.



சிவகாமி : ஐய்யோ.. என்ன இதெல்லாம். எனக்கு இந்த மாதிரி துணியெல்லாம் போட்டு பழக்கம் இல்ல. அதுவும் மாப்பிள்ள முன்னாடி எப்படி இதை எல்லாம் போட்டுட்டு வரது ?



லதா : மாப்பிள்ளை மாமியார் முன்னால புடவை கட்டிட்டு வரும்போது மாமியார் ஏன் மாப்பிள்ளை முன்னாடி ஜீன்ஸ போட வெட்கப்படனும்? நீங்க தைரியமா போடுங்கம்மா.



அவள் கணவரை பார்த்து..,"ஏண்டி, கேட்டுட்டே நிக்கற... நீயும் செல்லலாமல்ல?"



வினோத்: ஆமாம் அத்த... உங்களுக்கு ஜீன்ஸ் பொருத்தமா இருக்கும். போட்டு பாருங்க...


சிவகாமி ஜீன்ஸ் பேண்ட்டை எடுத்துக்கொண்டு அறைக்குள் சென்றாள். சிவகாமி, சராசரி இந்திய தாயை போல சற்று சதை போட்டிருந்தாள். சுமார் 45 வயது இருக்கும். தன் மகளை போலவே தனக்கும் ஜீன்ஸ் அணிந்து பார்க்க வேண்டும் என்ற ஆசை வந்துவிட்டது.

சிவகாமி புடவையை கழ்ற்றிவிட்டு ஜீன்ஸ்க்குள் கால்களை நுழைத்தாள். வெட்கத்துடன் இடுப்பை ஆட்டி ஜீன்ஸை மேலே ஏற்றினாள். அவள் பெரிய தொடைகளை ஜீன்ஸ் அழகாக அணைத்தபடி இருந்தது. ஜிப்பை மேலே இழுந்துவிட்டு பட்டனை மாட்டிக்கொண்டாள். பிறகு டீசர்ட்டை அணிந்துகொண்டாள். கண்ணாடியில் பார்ததவுடன் அவளுக்கு வெட்கத்தில் முகம் சிவந்தது. பார்க்க அவள் வயது குறைந்த பெண்ணை போல இருந்தாள். டீசர்ட்டை கீழே இழுத்தாலும் ஜிப் பகுதி அப்பட்டமாக தெரிந்தது. அவசரபட்டு இந்த டிரஸை போட்டுட்டோமோ? இப்படியே எப்படி மாப்பிள்ளை முன்னாடி போறது என்று யோசித்தாள். அவன் ஆம்பளையா இருந்துட்டு புடவை கட்டிட்டு விரும்போது நான் பேண்ட் போடறது ஒன்னும் பெரிய விஷயம் இல்லை என்று நினைத்துக் கொண்டாள். தைரியத்தை வரவழைத்துக் கொண்டு அறையைவிட்டு வெளியே வந்தாள்..



லதா அவள் அம்மாவை கண்டதும் புன்னகைத்தாள்.



லதா: அம்மா! இந்த டிரஸ்ல நீங்க சூப்பரா இருக்கேங்க!



லதா தன் அம்மாவை அணைத்தாள். இன்னும் வெட்கத்துடனே இருந்த அவள் கணவனை பார்த்து, "அம்மாவுக்கு இந்த பேண்ட் டீசர்ட் நல்லா இருக்கு இல்லடி?"


புடவையில் இருந்த வினோத், ஜீன்ஸ் அணிந்திருந்த அவன் மாமியாரை பார்த்தான். கொழுத்த , நல்ல வளைவுகள் உள்ள சிவகாமியின் தேகத்திற்கு ஜீன்ஸ் நன்கு பொருத்தமாக இருந்தது. அவன் மனைவி லதா ஏறகுறைய அவன் உயரம் இருப்பாள். அவள் அம்மா சிவகாமி சற்று அவனைவிட வே உயரம் தான். டைட்டான ஜீன்ஸ் டீசர்ட்டில் இன்னும் உயரமாக தெரிந்தாள்.

வினோத்: ஆமாம் அத்த! உங்களுக்கு இந்த டிரஸ் நல்லாருக்கு அத்தை. ரொம்ப இளமையா தெரியறேங்க.



பார்பவர்களின் உணர்வை தூண்டும் வகையில் பெரிய மார்பகங்கள் டீ சர்ட்டில் அப்பட்டமாக தெரிந்தாலும் வினோதிற்கு ஏனோ மாமியாரை இவ்வாறு பார்க்கும் போது சற்று பயமாகவே இருந்தது. பள்ளியில் படிக்கும் போது ஒரு ஆசிரியையிடம் அடிக்கடி பிரம்பில் அடி வாங்குவான். அந்த ஆசிரியை பார்த்தாலே வினோத் உட்பட பல மாணவர்களுக்கு பயத்தில் ஒன்னுக்கு வந்துவிடும். இப்போது ஏனோ மாமியாரை பார்த்தும் அதே பயம் வந்தது.



சிவகாமிக்கு ஆரம்பத்தில் டைட்டான உடைகளை அணிந்து தன் மாப்பிள்ளை முன்பு வருவதற்கு தயக்கமாக இருந்தது. ஆனால் மாப்பிள்ளை ஒரு பெண்ணை போல புடவை கட்டியிருந்ததால் ஒரு ஆண் முன்பு ஜீன்ஸ் அணிந்து நிற்கிறோம் என்ற உணர்வே சிவகாமிக்கு இல்லாமல் போனது.



லதா அவள் அம்மாவை அணைப்பதை நிறுத்திவிட்டு பூஜை அறைக்குள் நுழைந்தாள். சிவகாமி, தன் மகளை பின்தொடர்ந்தாள். லதா அவள் காலில் விழுந்து ஆசிர்வாதம் வாங்கினாள். சிவகாமிக்கு தன் மகள் திருமணதிற்கு பிறகு நன்கு சுதந்திரமாக வாழ்வதை அறிந்து பூரித்து போய் ஆனந்த கண்ணீர் சிந்தினாள். மகளிக்கு குங்குமசிமிளில் இருந்து குங்குமத்தை தந்தாள்.



"நீயும் வந்து ஆசிர்வாதம் வாங்கி கோ டி" என்ற தன் கணவனை பார்த்து கூறினாள்.



பயமும் வெட்கமும் ஒருசேர வினோத் புடவையை சரி செய்தவாறு பூஜை அறைக்குள் நுழைந்தான். அவன் மாமியார் முன்பு மண்டியிட்டு அவள் கால்களில் விழுந்தான். அவன் கழுத்தில் கட்டியிருந்த தாலி ரவிக்கைகுள் இருந்து வெளிய தொங்கியது. வளையல்கள் ஜல் ஜல் என சத்தம் செய்ய, மாமியாரின் கால்களை தொட்டான்.



"எழுத்திரு மா", என்ற கூறியவாரே சிவகாமி தன் மருமகனை தூக்கிவிட்டாள். தன்னை அறியாமலேயே "போங்க... வாங்கா...." என்று மரியாதை குடுத்து பேசாமல். "வா மா. போ.மா" என்று பேசிவிட்டதை உணர்ந்தாள்.



சிவகாமி : மன்னிச்சிறுங்க தம்பி. தெரியாம அப்படி கூப்பிட்டுட்டேன்.



வினோத்: பரவாயில்லை அத்த. உங்களுக்கு எப்படி கூப்பிடனும்னு தோணுதோ அப்படியே கூப்பிடுங்க.


சிவகாமி : ரொம்ப நன்றி மா. உன்ன பார்த்த எனக்கு லதா போல இன்னொறு மகள் இருக்கற மாதிரிதான் தோணுது. என் பெண்ணுகிட்ட பேசற மாதிரி உரிமையா பேசிட்டேன்.

குங்குமத்தை அவனிடம் நீட்டினால். அவன் மார்பில் தொங்கும் தாலியை பார்த்தாள்.



சிவகாமி : தாலிக்கும் குங்குமம் வைம்மா... உன் கையால அப்படியே விளக்கேத்தி வெச்சிடு.



மாமியார் சொல்வதை அப்படியே செய்தான். மனைவி முன்பு மட்டும் புடவை கட்டி வந்த அவனுக்கு மாமியார் முன்பு புடவை கட்ட எப்படி தான் தைரியம் வந்தது என்று தெரியவில்லை. அவன் புடவை கட்டி கொண்டு ஜீன்ஸ் அணிந்திருந்த மாமியாரின் காலில் விழுந்து ஆசிர்வதம் வாங்குவதை லதா விளையாட்டாக வீடியோ எடுத்திருந்தாள். மேலும், ஆட்டோ டைமர் மோடில் மூன்று பேரும் நன்று போட்டா எடுத்து கொண்டனர். மனைவியும், மாமியாரும் ஜீன்ஸ் அணிந்து கெத்தாக நிற்க ஆண்மகனாக இருந்தும் இவன் புடவை அணிந்து பவ்வியமாக இருந்தான்.



சிவகாமி துடப்பத்தை எடுத்து வீடு கூட்ட ஆரம்பித்தாள்.



லதா : என்னம்மா பண்றேங்க?



சிவகாமி : ஏன்? பாத்தா தெரியலையா?



லதா: இவள வீட்டல வெச்சுட்டு நீங்க ஏன் சிரமபடறேங்க? அந்த துடப்பத்தை அவ கைல கொடுங்க முதல்ல.



சிவகாமியிடமிருந்து துடப்பத்தை அவள் மருமகன் பெற்றுகொண்டான். சிரித்த முகத்துடன் சிவகாமியும் துடப்பத்தை மாப்பிள்ளையின்ளையின் கையில் கொடுத்தாள்.



அவன் வீட்டை கூட்டும் விதத்தை பார்த்து,"ஐய்யோ...உனக்கு ஒழுங்கா வீடு கூட்ட தெரியாதா? வாக்லாம் கிளீனர் யூஸ் செஞ்சே பழகி நீ எப்படி துடப்பத்துல வீடு கூட்டறதுனே மறந்துட்ட.", என்று அவன் மனைவி கூறினாள்.



லதா.. நல்லா குனிஞ்சு கூட்டு.


மாப்பிள்ளை வீடு கூட்டும் அழகை பார்த்து சிவகாமிக்கு சிரிப்பு தான் வந்தது. லதாவோ அவனை கோபமாக முறைத்து கொண்டிருந்தாள்

சிவகாமி : உன் புருஷனே பாவம்... புடவை கட்டிட்டு கஷ்டப்பட்டு கூட்டும் போது நீ ஊக்கப்படுத்தாம கடுகடுனு பேசறயே?



லதா: கல்யாணம் ஆன புதுசுல இவனோட அம்மா, நான் மேஜைக்கு அடியில கொஞ்சம் குப்பையை தெரியாம கூட்டாம விட்டதுக்கே என் கன்னத்துல பலர்னு விட்டுட்ட. இந்த பொம்பள குப்பை எதுவும் இல்லைனாலும் வீட்ட ரெண்டுதடவை கூட்ட சொல்லும். இவன நான் அப்படிய வேலை வாங்கறேன்?



லதா ஒரு நாற்காலியில் கால் மேல் கால் போட்டு அமர்ந்தாள். அறையில் ரெண்டே நாற்காலிகள்தான் இருந்தன.



லதா : நீ ஏன்ம்மா நிக்கற? அந்த சேர்ல உட்காரு.



சிவகாமி சிறிது தயக்கத்துடன் சேர்ரில் அமர்ந்தாள்.



லதா : இவனோட அம்மா பண்ணறதுல பத்து பர்சன்ட் நீ செஞ்சா கதறி அழுதுடுவான்.



வினோதிற்கும் தெரியும் அவன் அம்மா செய்த கொடுமைகள் கொஞ்சம் நஞ்சம் இல்லை அன்று ஆனால் அவனால் அவன் அம்மாவை எதிர்த்துே பேச முடியவில்லை.



சிவகாமி : கொஞ்சம் அந்த இடத்துல நல்லா அழுத்தி கூட்டிடு மா...



வினோத்: சரிங்க அத்த...



லதா: கூட்டினது போதும். ஒரு பக்கெட்டில தண்ணி எடுத்துட்டு வந்து சுத்தமா துடைச்சு விடு.



வினோத்: மாஃப் எங்க இருக்குங்க அத்த?



சிவகாமி : எங்க வீட்டில மாஃப் யூஸ் பண்ணறது இல்லம்மா.. குனிஞ்சு நிமித்து வேல செஞ்சாதான் உடம்பு ஆரோக்கியமா இருக்கும்னு அதையெல்லாம் யூஸ் பண்ணறதில்லை.



லதா: இவன் அம்மா விட்டில இருந்த இத்து போன மாஃப் ஒடஞ்சதுக்கு நான் தான் காரணம்னு சொல்லி புது மாஃபே வாங்கிதறல. இந்தியா விட்டு போற வரை தினமும் வீட்டை துணியால தான் தொட்ச்சேன்.


வினோதிற்கு இப்போதே கண்ணை கட்டியது. இருக்கமான ரவிக்கைக்குள் அவன் உடம்பு நன்கு வேர்த்திருந்தது. அவன் புடவைக்குள் சிரமபட்டு கொண்டிருக்க, அம்மாவும் மகளும் டிவியில் பேட்டி கொடுப்பவர்கள் போல சேரில் எதிரெதிரே சற்று சேர்ரை திருப்பியவாறு அமர்ந்து ஏதோ மும்மறமாக பேசிக்கொண்டிருந்தனர்.

வீட்டின் மற்ற அறைகளை துடைத்துவிட்டு ஹாலுக்கு வந்தான்.



பேச்சு சுவாரஸ்யத்தில் லதா கால்மேல் கால் போட்டு அமர்ந்தது போலவே சிவகாமியும் தன் மாப்பிள்ளை அறையில்தான் இருக்கிறார் என்ற உணர்வை இழந்து கால்மேல் கால்போட்டு அமர்ந்தாள்.


அலுவலகத்தில் பல பேர்களை மெய்பவன் இன்று புடவை கட்டிக்கொண்டு, பள்ளி படிப்பை கூட முடிக்காத அவன் கிராமத்து மாமியாருக்கு பணிந்து வீட்டு வேலையை செய்கிறான். அவள் ஜீன்ஸ் அணிந்து கால் மேல் கால்போட்டு அமர்ந்திருக்கும் தோரணை மிகவும் கம்பீரமாக இருந்தது. ஏதே ஒரு கம்பெனி சி.இ.ஓ. போல கெத்தாக இருந்தார். அறையை துடைத்து முடிக்கும்வரை அவர்களை வெளியே நிற்க சொல்லலாம் என்று எண்ணினான். ஆனால் அவன் மாமியாரையும் மனைவியையும் பார்த்ததும் அவர்களை எழுப்புவதற்கு அவனுக்கு துணிவு வரவில்லை. மண்டியிட்டு அறையை துடைக்க ஆரம்பித்தான்.

வினோதிற்கு முழுவதும் வேர்த்தது. கழுத்தில் இருந்த தாலி கொடி ரவிக்கையைவிட்டு வெளியே வந்து தொங்கியபடி இருந்தது. தன் ஈரக்கையால் அதை எடுத்து ரவிக்கைக்குள் போடமுடியாமல் அப்படியே தரையை ஈர துணியால் துடைத்தான். அவர்கள் இருக்கும் இடத்தை மட்டும் விட்டு விட்டு மற்ற இடங்களில் துடைத்தான். துடைத்துக் கொண்டே அருகில் வரும் போது அவன் கைகளில் அணித்திருந்த வளையல் ஒலி கேட்டு லதாவின் கவனம் அவன் மேல் சென்றது.

லதா: நல்லா அழுத்தி துடை டி.

[Peterparker]

சிவகாமி : என்னம்மா இப்படி பண்ணீட்ட? நீ சொல்லீருந்தா எந்திரிச்சு போயிருப்போமே.. இப்போ காலை தரைலை வைக்ககூட இடம் இல்ல.



வினோத்: பரவாயில்ல அத்த. நான் சேர் பக்கம் வரும் போது நீங்க காலை மேல தூக்கி வெச்சுகிட்டா நான் அப்படிய துடைச்சிடுவேன்.



தன் கணவன் துடைத்துக் கொண்டே லதாவின் காலுக்கு அருகே வரும்போது லதா காலை தூக்கி இருக்கையின் மேல் வைத்தாள்.



லதா : எவ்வளவு நேரம் தான் இப்படியே உட்காரனும் டி?



தன் கணவன் இருக்கைக்கு அடியில் துடைக்கும் போது அவன் முதுகின் மேலேயே அவள் கால்களை நீட்டி உட்கார்ந்தாள். சிவகாமிக்கு சிரிப்புதான் வந்தது.



சிவகாமி : காலை முதல்ல எடு.. இப்படியா புருஷன் மேல காலை போட்டு உட்காருவ?


தன் கணவன் துடைத்துக்கொண்டே சிவகாமியை நோக்கி நகர, லதா அவன் மேல் போட்டிருந்த காலை தூக்கி செல்லமாக ஒரு உதை கொடுத்து. "இன்னும் மெல்லமா துடை, தரைக்கு வலிக்க போகுது" என்றாள்.

லதா: பாரும்மா... இவனை கல்யாணம் பண்ணீட்டு என் நிலைமை ப்ரெண்ட்ஸ் படத்துல வர வடிவேலு மாதிரி ஆயுடுச்சு.



அவள் சொன்னதை கேட்டு சிவகாமியால் சிரிப்பை அடக்க முடியாமல் கண்ணில் நீர்வர சிரித்தாள். சிரித்து முடித்து பார்த்தால் அவள் மருமகன் துடைத்து கொண்டே அவள் காலுக்கு அருகே வந்துவிட்டான். கால்மேல் கால்போட்டு அமர்ந்திருந்த சிவகாமி, சட்டென அவர் காலை திரையில் வைக்க முயன்றாள். அவள் மருமகன் கால் ஓரத்திலேயே இருந்தான். அவளுடைய ஜீன்ஸ் அணிந்த கால்கள் சட்டென நகர்ந்ததில் அவள் பாதம் சரியாக அவனின் கன்னத்தில் பட்டது.



சிவகாமி பதறி போனாள்.

சிவகாமி : மன்னிச்சுடுமா.. தெரியாம பட்டுடுச்சு... வலிக்குதா..?



வினோத்: வலியெல்லாம் ஒன்னும் இல்லை அத்த



கண்ணத்தை தடவிவிட்டு வலிக்காததை போல நடித்துவிட்டு மீண்டும் தரையை துடைக்க ஆரம்பித்தான்.



லதா: உன்னோட அம்மாகிட்ட அடிவாங்கினதுக்கு என் அம்மா கொடுத்த உடை எவ்வளவோ கம்மிதான்.


சிவகாமி : வாய முடு லதா! எப்போ பார்த்தாலும் இவளையே சீண்டிட்டு இருக்க?

சிவகாமி, கால்களை நன்கு மடக்கி தான் உட்கார்ந்திருந்த நாற்காலியில் பாதத்தை வைத்தாள். கால்விரல்கள் நீட்டி இருந்ததால் அவள் மருமகன் தரையை துடைக்கும்பொழுது அவன் மேல் உரசியது. சிவகாமி செல்வதறியாது அமர்ந்திருந்தாள். அவள் மருமகன், பெண்ணின் காலில் அவன் உடல் படுவதை ஏற்றுக்கொண்டான்.

தரையை துடைத்துவிட்டு எழுந்த அவனுக்கு இடுப்பில் வலி ஏற்பட்டது. "அம்மா..." என்று கத்திக் கொண்டே இடுப்பை பிடித்து உட்கார்ந்தான்.



லதா : முன்னபின்ன குனிஞ்சு வேலை செஞ்சிருந்தா உடம்பு பழகிருக்கும். புதுசா குனிஞ்சு வேலை செஞ்சா இப்படிதான் இருக்கும். பிரசவ வலி வந்த பொம்பள மாதிரி துடிக்கற.



சிவகாமி : வழ வழன்னு பேசாம கொஞ்சம் சூடு தண்ணி வெச்சு கொண்டு வா



லதா அடுப்பில் சுடுதண்ணீர் வைக்க சென்றுவிட்டாள். அவள் கணவன் கண்களில் கண்ணீரோடு தரையில் படுத்துகிடந்தான். வலியால் கண்களை மூடிக்கொண்டான். சிவகாமிக்கு அவனை பார்க்க பாவமாக இருந்தது. லதாவை பார்க்க சமையல் அறை சென்றாள். அங்கே லதா கண்ணீருடன் நின்றுகொண்டு அடுப்பில் தண்ணீரை சூடு செய்தால்.



லதா : அவனுக்கு ஒன்னும் பிரச்சனை ஆகாதில்ல மா?



சிவகாமி : எதுவும் ஆகாது. நான் இருக்கேன் இல்ல... நீ சுடுதண்ணியும் கெஞ்சம் துணியும் மட்டும் கொண்டு வா.


ஹாலில் படுத்துகிடந்த வினோத், யாரோ அவனை தூக்குவதை உணர்ந்தான். சட்டென கண்ணை திறந்து பார்த்தால் அவன் மாமியார் அங்கு இருந்தார். அவனை நிற்கவைத்து அப்படியே தொளில் துண்டைபோடுவதுபோல அவனை தூக்கிவிட்டார்.

புடவையில் இருந்த மருமகனை சிவகாமிக்கு தூக்க சிரமமாக இல்லை. அவனது தொடை அவளது மார்ப்பை அழுத்தியதுதான் சற்றே அசெளகரியமாக இருந்தது. டீசர்ட்டிற்குள் இருந்த அவள் மார்ப்பு நன்கு அழுத்தப்பட்டிருந்தது.



வினோதிற்கு அவன் மாமியார் அவனை அப்படியே தூக்கி செல்வது அச்சரியம் தந்தது. ஒரு பெண்ணால் சுமார் 80 கிலோ எடை உள்ள தன்னை எப்படி சுலபமாக தூக்க முடியும்? என்று எண்ணி வியந்தான்.



சிவகாமி, தன் மருமகளை பெட்ரூமுக்கு கொண்டு சென்றாள். சரசராவன அவன் புடவையை உருவினாள். வினோதிக்கு திடீரெனெ கூச்சம் வந்து மார்ப்பு பகுதியை இருகைகளால் மூடிக்கொண்டான். சிவகாமி சிரிப்பை அடக்கிக்கொண்டாள். சிவகாமி : அங்க என்ன இருக்கு மறைக்க?

வினோத் கூச்சத்தை அடக்கி கையை எடுத்துவிட்டான். சிவகாமி சரசரவென அவன் ரவிக்கையை கழற்றினாள். வெறும் பாவாடை முற்றும் பஞ்சு அடைத்த ப்ராவில் தன் மருமகன் இருந்தான். ஒரு ஆண் மகனாக, மாமியார் முன் வெறும் பாவாடை மற்றும் ப்ராவில் நிற்க அவனுக்கு கூச்சமாக இருந்தது. வலிமிகுதியில் மாமியாருக்கு அப்படியே கட்டுபட்டான்.





சிவகாமி: சுடு தண்ணி வெச்சு ஒத்தனம் கொடுக்கனும்... கட்டில்ல படும்மா..



அவன் உடனே கட்டிலில் மல்லாந்து படுத்தான். இதை பார்த்ததும் சிவகாமிக்கு சிரிப்பு வந்துவிட்டது.



சிவகாமி : இப்படி படுத்தால்..



சொல்ல வந்ததைெ ல்லாமல் நிறுத்தி விட்டு சிரித்தாள்.



சிவகாமி : திரும்பி படு முதல்ல.


மாமியார் சொன்னதுபோல குப்புற படுத்தான். என்ன நடக்கபோகிறது என்று யோசித்துக் கொண்டிருக்கும் வேலையில் அவன் மாமியார் சட்டென கட்டில் மேல் ஏறி அவள் பாதத்தை அவன் இருப்பில் வைத்து அழுத்தினாள்.

சிவகாமி, அவள் மருமகனின் இடுப்பில் கொஞ்சம் கொஞ்சுமாக அவள் பாத்தின் அழுத்ததை அதிகமாகினாள். சரியாக பேலன்ஸ் செய்து நிற்க வேண்டும்.



சிவகாமி ஜீன்ஸ் அணிந்திருந்ததால் அவளுக்கு நடமாடுவது வசதியாக இருந்தது. தன் மாமியாரின் பாதம் அவன் இருப்பில் அழுத்தும்போது அவனுக்கு அது வலிகலந்த இன்பமாக இருந்தது. சிவகாமி சட்டென அவன் பக்கவாட்டில் இருந்த பாவாடை நாடாவை இழுத்து விட்டு பாவாடையை இருப்பில் தளர்த்தினாள்.



வினோத்: அத்த! என்ன பண்ணறேங்க.


சிவகாமி : ரொம்ப கூச்சபடாத டி.

மாமியார் அடுத்தது அவன் கட்டியிருந்த பாவாடையை உருவ போகிறார் என்று உணர்ந்து பாவாடையை பிடிக்க அவன் கை

சென்றது.



வினோத்: அத்த, நான் உள்ள...



அவன் சொல்லி முடிப்பதற்கு முன்பே அவன் மாமியார் அவன் கட்டியிருந்த பாவாடையை சட்டென உருவி விட்டார்.



சிவகாமி : உள்ள எதுவும் போடலயா?



சட்டென அவன் கைகளால் அவன் குண்டியை மறைத்தான்.



சிவகாமி : பரவாயில்ல டி. கைய எடு. நான் எதுவும் வித்யாசமா நினைகல. உன்னையும் என் மகள் மாதிரிதான் நினைகறேன்.


வினோத் கூச்சப்பட்டு கொண்டே கையை எடுத்தான். வெறும் ப்ரா மட்டும் அணிந்து கவுந்து படுத்துக்கொண்டிருந்தான். சிவகாமியின் பாதம் மெல்ல மெல்ல அவன் முதுகில் அழுத்தம் கொடுத்தது. கொஞ்சம் கொஞ்சமாக கீழே அவள் பாதங்கள் சென்று அவன் இடுப்பில் அழுத்தம் கொடுத்தது. பின்பு அவன் குண்டு யின் மேல்லும் அவள் பாதம் அழுத்துயது. அவனுக்கு வெட்கமாக இருந்தது. பின் தொடையில் பின் பகுதியில் பாதம் அழுத்தியது. கால்விரல்களை கொண்டு தொடையின் உள்பகுதியில் அழுத்தினாள். மாமியாரின் பாதம் அவன் மீது பட , கொஞ்சம் கொஞ்சமாக வலி நீங்கியது

[omprakash_71]

Very interesting Starting this story boss

[Peterparker]

வெந்நீரை எடுத்துக்கொண்டு அறையினுள் நுழைந்தாள். தன் கணவன் வெறும் ப்ரா மட்டும் அணிந்து படுத்திருப்பதை பார்த்து சிரித்தாள். அவன் வலியாலும் சுகத்தாலும் லேசாக முணங்கி கொண்டிருந்தான்.

லதா: நான் உன் அம்மாக்கிட்ட பட்ட கொடுமைக்கு இது எவ்வளவோ கம்மிதான். நல்லா மிதி வாங்கு.

சிவகாமி : வாய மூடு லதா. உன்னால இவள சீண்டாமலேயே இருக்க முடியாதா? சரி. இப்போ நீ இவள கவனிச்சுக்கோ. முதுகுல இருந்து தொடைக்கு வரனும். சரியா செய்வயா ?

லதா : இதுல என்ன பெரிய டெக்னிக் இருக்கு? நான் செய்யறேன் பாருங்க.

லதா இப்போது அவன் மேல் பாதத்தை வைத்தாள். அவள் கணவனுக்கு அவளின் பாதங்கள் பழகியதாக இருந்தாலும் இது ஒருவிதமாக நல்ல அனுபவமாக இருந்தது. ஜீன்ஸ் அணிந்த அவன் மனைவியின் மெல்லிய கால் பாதம் அவன் இருப்பில் படும்போது புத்துணர்ச்சி அளிக்கும் வகையில் இருந்தது. கால் கட்டைவிரலை வைத்து ஆங்காங்கே அழுத்தம் கொடுத்தாள்.

சிவகாமி, லதாவை மேற்பார்வையிட்டு அறிவுரை வழங்கிட அவள் அருகே சென்று நின்றாள். வினோதின் பார்வை, மிக அருகிலே நிற்கும் அவன் மாமியாரின் மீது பட்டது. சிவகாமி மிக அருகே நின்றதால் அவளின் கால்கள்தான் அவனுக்கு தெரிந்தது.

[Deva1998]

Super bro continue

[omprakash_71]

Very Nice Update

[Sparo]

Bro update bro