కసి BY మిస్టర్ గిరీశం, సంఖ్యానువాదం: ప్రసాద్

[LUKYYRUS]

కసి

రచయిత: మిస్టర్ గిరీశం
సంఖ్యానువాదం: ప్రసాద్

[LUKYYRUS]

కసి

రచయిత: మిస్టర్ గిరీశం
 
పబ్లిషర్: మధు పబ్లికేషన్స్
హనుమాంపేట, విజయవాడ-3
 
ముద్రణ: వరలక్ష్మి ప్రింటర్స్
సత్యనారాయణపురం
విజయవాడ-3
 
రచనాకాలం - 1974
వెల రూ.1-50 పైసలు

[LUKYYRUS]

(ఈ నవల నేను తెలుగులో చదివిన మొట్టమొదటి ఇంసెస్ట్ నవల. ఇప్పటి ఇంసెస్ట్ కధల్లాగ పచ్చిగా ఉండదు. పాతతరం నవల కాబట్టి ఓపిగ్గా సహనంతో నవలను మెల్లగా చదవండి. నా సమయానుకూలతను బట్టి అప్డేట్స్ పెడతాను. వెంట వెంటనే పెట్టలేను. -- మీ ప్రసాద్ )

[LUKYYRUS]

కసి

కసి !

"కాళ్ళు పంగటించి కామ చేతను బట్టి

బొక్కలోన పెట్టి పొడవగానే

సందులందు నుండి జలముబ్బి పారురా

విశ్వదాభిరామ వినుర వేమా!

 

కాళ్ళను బాగా పంగ జాపించి.. కడ్డీను చేత్తో పట్టుకుని.. బొక్కలో పెట్టి పొడుస్తుంటే ఆడదానిలోంచి ఊట ఊరుతుందిట! ఆ సమయంలో ఆడదాన్ని అదుపులో పెట్టడం ఎంతటి వాడికైనా కష్టసాధ్యం! ఆ కసిలో ఉన్నప్పుడు ఆడదానికి కిందా మీదా తెలీదు.

దిమ్మ పగిలిపోయి రక్తం వస్తున్నాసరే, చళ్ళ మీద పళ్ళతో కొరికిపారేసినా సరే, బాధ అనిపించదు! బొక్కలో కడ్డీ పెట్టించుకుని కొట్టించుకోవడంలో ఉండే మాధుర్యం అలాంటిది! ఆడ, మగ కలిసి ఆడుకునే ఆ ఆట అలాంటిది.

ఆ ఆటలో ఉన్న కసి అలాంటిది!

అలనాడు ఆ ద్రౌపది భీముడికి వరం ఇచ్చినా ఆ 'కసీ లో ఉన్నప్పుడే ఇచ్చింది!

ఈ నాడు ఈ దమయంతి లోకనాధానికి వరం ఇచ్చింది కూడా ఆ కసి లో ఉన్నప్పుడే ఇచ్చింది.

ద్రౌపది భీముడికి వరం ఇవ్వడం ఏమిటి?

ఈ దమయంతి ఎవరు?

ఈ లోకనాధంగా డెవడు?

(ముందు ముందు తెలుస్తుంది)

[LUKYYRUS]

కసి

 
భారత యుద్దం భీకరంగా జరుగుతున్న తరుణంలో ఓ నాటి రాత్రి శ్రీ కృష్ణుడు భీముడిని కలుసుకుని..
బావా భుక్తాయాసం తీరిందా అంటూ పలకరింపుగా ప్రశ్నించాడు నవ్వుతూ.
తీరుతూ తీరుతూ ఉంది ! అది సరే! ఊరక రారు మహానుభావులు! అందులోనూ రాత్రి పూట వచ్చావు ఏమిటీ విశేషం అన్నాడు భీముడు.
పెద్ద విశేషం ఏమీ లేదులే, మా భీముడి బావ ధైర్య సాహసాలు ప్రత్యక్షంగా చూడాలని నాకో కోరిక కలిగింది! అందుకే వచ్చాను అన్నాడు కృష్ణుడు.
ఏమిటీ! నా ధైర్య సాహసాలకే వంక పెడుతున్నావా?
నిజంగా నువ్వు ధైర్యవంతుడివే అయితే నేటి నిశిరాత్రి వొంటరిగా యుద్దభూమికి వెళ్ళి ఓ సారి పర్యటించి చూడు తెలుస్తుంది నీ సత్తా అన్నాడు కృష్ణుడు.
ఓస్ ఇంతేనా .. ఇప్పుడే బయలుదేరుతాను అన్నాడు భీముడు.
ఆ అర్ధ రాత్రి సమయంలో భీముడు ఒంటరిగా యుద్ద భూమికి బయల్దేరి వెళ్ళాడు. అక్కడ కనిపించిన దృశ్యం చూసి భీముడు నిజంగానే భయకంపితుడై పోయాడు.
జుట్టు విరబోసుకుని రౌద్రాకారంతో పీనుగుల మధ్య నిలబడి ఉంది ద్రౌపది! ఆ నాటి యుద్దంలో చనిపోయిన మృతకళేబరాల్ని పీక్కు తింటోంది!
ఆ రౌద్రాకారం చూడలేకపోయిన భీముడు గుండెలు అరిచేతుల్లో పెట్టుకుని పరుగెత్తుకునివెళ్ళి శ్రీకృష్ణుడిని కలుసుకుని మొరపెట్టుకున్నాడు.
ఏమిటి బావా ఇదంతా! ద్రౌపది ఏమిటి? పీనుగుల్ని తినడం ఏమిటి? ఆమెకు ఆ భయంకర రూపం ఏమిటి? అనడిగాడు భీముడు.
అప్పుడు శ్రీకృష్ణుడు నవ్వి ...
అమాయకుడా! ద్రౌపది కేవలం మీ అయిదుగురికి భార్యగానూ, ఒక ఆడదానిగానూ జమకడుతున్నావులా ఉంది! పొరబాటు! ఆమె కారణ జన్మురాలు ! సాక్షాత్తూ శక్తి స్వరూపిణి ఆ విషయం నీకు తెలియపరచడం కోసమే నిన్నీ రాత్రి యుద్ద భూమికి వెళ్ళిరమ్మన్నాను అన్నాడు.
ఆ మృతవీరుల దేహాల్ని తింటూన్నట్లే ఏదో ఒక రోజున మా అయిదుగుర్నీ కూడా ఆమె చంపుకు తింటుందేమో నను భయం కలుగుతోంది బావా! అన్నాడు భీముడు.
అందులో సందేహమా! తప్పకుండా తింటుంది! మీ అయిదుగుర్ని మాత్రమే కాదు! మీ సంతతిని కూడా తింటుంది!
అయితే దీనికి తరుణోపాయం ఏమిటి బావా?
ఉంది! కాని.. నువ్వు చెయ్యగలవా... అని... ఆగాడు.
నిస్సందేహంగా! చెప్పు బావా!
పెద్ద కష్టమైన పనేం కాదనుకో! అన్నాడు శ్రీకృష్ణుడు నవ్వుతూ..
అదేమిటో చెప్పు బావా!
స్త్రీ జాతికి ఒక గొప్ప దౌర్బల్యం వుంది! రతి కేళిలో తనను సంపూర్ణంగా సంతృప్తి పరిచిన పురుషునికి ఆమె తన సర్వస్వం అర్పించుకుంటుంది! అతడేం చెబితే అది చేస్తుంది! అతడి అడుగులకు మడుగులొత్తుతుంది!
అవునూ! నిజమే! అయితే నన్నేం చెయ్యమంటావు?
ద్రౌపదిని రతికేళికి ఆహ్వానించు! నీ కామ కళానైపుణ్యమంతా చూపెట్టి ఆమెను వశపరుచుకో .. ఆమె మంచి 'కసి’ లో ఉన్నప్పుడు సమయంచూసి మీ అయిదుగుర్నీ, మీ సంతానాన్ని రక్షించమని వరం కోరుకో!
ఆమె ఇస్తుందంటావా?
ఏమో! అంతా నీమీద అధారపడి ఉంది! నిజంగానే ఆమెను నువ్వు రతికేళిలో తృప్తి పరచ గలిగితే తప్పకుండా ఆ వరం ఇస్తుంది !.
అయితే సరే అన్నాడు భీముడు మీసాలు మెలెట్టుకుంటూ.
మీసాల్నయితే శ్రీకృష్ణుడి ముందు గొప్పగా మెలిపెట్టగలిగాడు కాని, ద్రౌపదిని మాత్రం రతికేళిలో రంజిల్ల చెయ్యలేకపోయాడు భీముడు.
ద్రౌపది సామాన్య స్త్రీయా ! శక్త్రి స్వరూపణి! అలాంటి దాన్ని భీముడు ఎంత నేర్పుగా పడుకోబెట్టి పెడితే మాత్రం తృప్తి పరచడం అతడి తరమౌతుంది!
కాదు, కాలేదు కూడా!
మళ్ళీ శ్రీకృష్ణుడి వద్దకు వెళ్ళి మొర పెట్టుకున్నాడు తన వల్ల కాలేదని. అప్పుడు కృష్ణుడు నవ్వి...
పాప పుణ్యాల సంగతి నాకు వదిలి పెట్టి నేను చెప్పినట్టు చెయ్యి! ఆ విధంగా చేస్తే మీ అయిదుగురు అన్నదమ్ములూ , మీ బిడ్డలూ క్షేమంగా ఉంటారు!
చెప్పు ఏం చెయ్యమంటావు?
ద్రౌపదిని మళ్ళీ ఆహ్వానించు రతి కేళికి...
మళ్ళీనా! అమ్మబాబోయ్ నా వల్ల కాదంటున్నాను కదయ్య మహానుభావా!
నీకేం భయం లేదు బావా. ఆ సమయానికి నేను వచ్చి నిన్ను ఆవహిస్తాను. నీ శక్తికి తోడు నా శక్తి కూడా నీకు తోడవుతుంది. ద్రౌపది తృప్తి చెంది తీరుతుంది. మీ ప్రాణాలు రక్షింపబడతాయి. లేదంటావా...
నీ ఇష్టం బావా! అలాగే కానియ్ అని చెప్పి ఒప్పేసుకున్నాడు భీముడు.
ఆ తరువాత భీముడు ద్రౌపదిని రతి కేళికి ఆహ్వానించడమూ ఆ సమయానికి శ్రీకృష్ణుడు తన మాయతో భీముడిని ఆవహించి రతి కేళిలో తోడ్పడి ద్రౌపది ని మెప్పించడమూ.. 'కసి’ లో ఉన్న ద్రౌపది కిందా మీదా తెల్సుకోలేని కైపులో...
నీకేం భయం లేదు ! మీ అయిదుగురు అన్నదమ్ముల్ని కాని, మీ సంతానాన్ని కాని నేనేమీ చెయ్యను! నిర్భయంగా ఉండు! అని వరం ప్రసాదించడం అనుకున్న ప్రకారమే జరిగిపోయింది!
ఇదీ ఆనాడు ద్రౌపది భీమునికిచ్చిన వరం!
అయితే ఈ నాడు.....
దమయంతి లోకనాధానికిచ్చిన వరం ఏమిటో తెల్సా? అసలు ఆ వరం ఏ పరిస్టితిలో ఉండగా ఇచ్చిందో తెల్సా?
పచ్చడి బండలా ఉండే లోకనాధం గాడి దడ్డు రబ్బరు గొట్టంలా ఉండే తన బొక్కలోంచి దూరిపోయి బొడ్డు దగ్గర గుచ్చుకుంటూంటే, వాడు కుదిపే కుదుపులకు దిమ్మ బిళ్ళ కందిపోతోంటే, నల్లరాళ్ళలా ఉన్న తన చళ్ళు అతడి రెండు చేతుల్లో పడి నలుగుతోంటే, ఒత్తయిన చిక్కటి నల్లటి వెంట్రుకలతో నిండి ఉన్న తన విశాలమైన బాగుమూలలు అతడి నోటి తడికి నానిపోతుంటే... అప్పుడు...
ఆ కసి లో ఉన్నప్పుడు...
 
లోకనాధానికి అతడు కోరిన వరం ప్రసాదించింది దమయంతి.
 
"నీ యిష్టం రాజా! ఈ ఇంట్లో నీకు అడ్డు లేదు ! నా కూతుర్నే కాదు, నా అమ్మనైనా సరే ... నీ ఇష్టం ... లాగించుకో! వాళ్ళ కుత్తలు పగల్దీయ్ ! నా కుత్తా పగల్దీసెయ్. తొయ్ రాజా" అంటూ మొత్త పైకెత్తింది దమయంతి కసిగా.
ద్రౌపది వద్ద నుంచి వరం పొందడానికి శ్రీకృష్ణుదు భీముడికి ఉపదేశించిన చిట్కాల్లాంటి చిట్కాలు లోకనాధానికి చాలా తెల్సు! అసలు అతడి బ్రతుకు తెరువే అది.
గుల లేని ఆడదానికైనా సరే గుల పుట్టించి దాన్ని తోలు బొమ్మలా ఆడించడం లోకనాధానికి వెన్నతో పెట్టిన విధ్య! ఇంకా చెప్పాలంటే ఆండాళమ్మ కట్టుకున్న పుణ్యం.
లోకనాధం ఎర్రగా బుర్రగా పన్నెండేళ్ళ వయసున్నప్పుడు ఆండాళమ్మ చూపులు అతడి మీద పడ్డాయి. లోకనాధం తల్లి తండ్రులు చిన్న తనంలోనే పోవడంతో సవతి అన్నగారి పెంపకంలో పెరుగుతున్నాడు. తల్లీ తండ్రీ లేని బిడ్డ కదా అని సవతి అన్న ఆయన భార్య కూడా లోకనాధాన్ని కాస్త ముద్దుగానే చూస్తుండేవారు.
ఓ వేసవి కాలం నాటి మద్యాహ్నం...
స్నేహితులతో కల్సి కోతి కొమ్మచ్చి ఆట ఆడుతూ లోకనాధం ఆండాళమ్మ గారి దొడ్లో దూరి వాళ్ళ మామిడి చెట్టెక్కి కూర్చున్నాడు.ఆ సంగతి తెలియని ఆండాళమ్మగారు అప్పుడే మధ్యాహ్నం నిద్ర లోనుండి లేచి దొడ్లోకొచ్చి చీర ఎత్తుకుని లోకనాధానికి ఎదురుగా గొంతుక్కూర్చుంది! కొమ్మలచాటున కూర్చున్న లోకనాధానికి ఓ పక్క నవ్వు, ఇంకో పక్క కుతూహలం పెరిగిపోయి పట్టిపట్టి చూశాడు ఆమె పప్పని.
అమ్మో ఎంత పెద్దదో.. మా కనకం వదిన పప్పకన్నా కూడా పెద్దదే అనుకుంటూ కళ్ళు పెద్దవి చేసుకుని చూస్తున్నాడు.
కనకం వదిన అంటే వాడి సవతి అన్నగారి భార్య. ఆమె నీళ్ళు పోసుకుంటుండగా ఓ సారి, ఆమె చీర కట్టుకుంటుండగా ఓ సారి ఆమెపప్ప దర్శన భాగ్యం కలిగింది లోకనాధం గాడికి. దాంతో పోల్చి చూస్తున్నాడు ఈ ఆండాళమ్మ గారి దిమ్మను.
ఆండాళమ్మ చూపులు అప్రయత్నంగా ఎదురుగా ఉన్న మామిడి చెట్టు కొమ్మల మీదకి పాకాయి. ఈ సంవత్సరం ఎంత కాయ కాస్తుందోనని లెఖ్ఖలు వేసుకుంటూ చెట్టు పూతలు పరిశీలిస్తున్న ఆమె చూపుల్లో చిక్కుకున్నాడు లోకనాధం గాడు. చటుక్కున చీర కిందకి లాక్కుంటూ లేచి నిలబడి...
ఓరి రాలుగారి వెధవా! నువ్వట్రా లోకనాధం! దిగు కిందికి! అంది కాస్త కోపంగా.
మామిడి పిందెలు పాడుచెయ్యడం లేదులే ఆడుకుంటున్నా అన్నాడు లోకనాధం చెట్టు మీదనుంచి దిగ కుండానే.
ముందు నువ్వు కిందకు దిగిరా! వస్తావా? రావా? అంటూ తల పైకెత్తిన ఆండాళమ్మ చూపులు లోకనధం గాడి నిక్కరులో దూరాయి! చెట్టు కొమ్మ మీద నిలబడి ఉన్నాడు లోకనాధం.
పొట్టి నిక్కరులోంచి ఎర్ర తేలులా కనిపిస్తోంది వాడి కడ్డీ. దాని కింద రెండు నిమ్మ పళ్ళలా వేలాడుతున్నాయి వాడి ఆయువు కాయలు.
నేను రాను.. వస్తే కొడతావు! అన్నాడు లోకనాధం.
మర్యాదగా దిగుతావా? లేక పోతే వెళ్ళి మీ అన్నయ్యని పిల్చుకుని రానా?
పిలుస్తావు! పిలుస్తావు! మా అన్నయ్యతో ఈ విషయం చెప్పావంటే, ఇక మీద నీకెప్పుడూ ఏ పనీ చేసిపెట్టను! గుర్తుంచుకో! అన్నాడు లోకనాధం మొండిగా.
ఆండాళమ్మకు ముందు వెనక ఎవరూ లేనందువలన ఈ లోకనాధం గాడి లాంటి కుర్రాళ్ళను మంచి చేసుకుని వాళ్ళందరికీ అప్పుడో మామిడి పండో, రెండు పైసలో ఇస్తూ తనకు కావాల్సిన బజారు పనులన్నీ చేయించుకుంటూంటుంది. బజారుకి వెళ్ళి పప్పూ చింతపండు తేవాలన్నా మరే పని చేయించుకోవాలన్నా ఈ కోతి మూక చేత చేయించుకుంటూ కాలం వెళ్ళబుచ్చుకుంటూ వస్తోంది ఆండాళమ్మ.
నేనేమీ చెయ్యను! దిగిరా మరి! అంది ఆండాళమ్మ.
నిజంగా?
నిజంగానే!
అయితే దూరంగా పోయి నిలబడు
ఎందుకు?

[LUKYYRUS]

దగ్గరగా ఉంటే దిగిం తరువాత పట్టు కుంటావేమో!

నేనేమీ చెయ్యను! వొట్టు అంటున్నాగా.. దిగూ!

భయపడుతూనే దిగి కిందికొచ్చాడు లోకనాధం గాడు. వాణ్ణి ఆపాదమస్తకం ఆకలిగా చూసింది ఆండాళమ్మ.

ఆండాళమ్మ కి పన్నెండేళ్లకి పెళ్ళైంది. పద్దెనిమిదో ఏట ఆ అర్ధాయుషు పీనుగ పరమపదించాడు. ఇప్పుడు ఆమెగారికి నలభయ్యెళ్ళు. భర్త పోయింతరువాత కామ దాహం ఏ ఆడదానికైనా ఇనుమడించడం సహజం. అందులోనూ వయసులో ఉన్న ఆడదానిసంగతి వేరే చెప్పనవసరం లేదు.

అయినా కూడా అడ్డదారులు తొక్కితే ఏ కడుపైనా వచ్చిందంటే తను అల్లరి పాలవుతుందన్న భయం వల్ల ఆండాళమ్మ చాలా కాలం పాటు కోర్కెలని చంపుకుంటూ వచ్చింది. చేతి వేళ్ళనీ, వంకాయల్ని, కొవ్వొత్తుల్నీ, తిరగలి పిడుల్నీ, వాడుకుంటూ చాలా కాలం వెళ్లబుచ్చింది.

మరి కొంత కాలం అయ్యేసరికి .. నడి వయసులో పడింతరువాత... కోరికలు పెరిగిపోవడంతో చుట్టుపక్కల ఇళ్ళల్లో ఉండే పెళ్ళికాని ఆడ పిల్లల్నీ, పెద్దమనుషులు కాని పిల్లల్నీ, తనలాంటి విధం చెడ్డ వాళ్ళనీ చేరదీసి మాయ మాటలతో వాళ్ళను ఆకట్టుకుని స్వజాతి సంపర్కానికి అలవాటుపడింది ఆండాళమ్మ.

ఈ రోజు లోకనాధం గాడి ఎర్రటి కడ్డీ అప్రయత్నంగానే కంటపడడంతో ఆమె కోరికలు మరో మెట్టు పైకి ఎక్కి కూర్చున్నాయి.

పన్నెండేళ్ళ వెధవ. వీడి వల్ల కడుపు ఏం వస్తుందీ. మచ్చిక చేసుకుందాం. అనుకుంది ఆండాళమ్మ మనసులోనే.

కిందికి దిగిన లోకనాధం చేతులు దులుపుకుంటూ ఆండాళమ్మ ముందు నిలబడ్డాడు.

'పిచ్చి వెధవా నీకు మామిడి పిందెలు కావాలని నన్ను అడిగితే నేను ఇవ్వనంటానా? ఇంటి నిండా కావల్సినన్ని ఉన్నాయి రా ఇస్తా' అంటూ వాడి చెయ్యి పట్టుకుని లాగింది ఆండాళమ్మ. మామిడి పిందెలు నాకు అక్కర్లేదు. వాటి కోసం కాదు అక్కమ్మా నేను చెట్టెక్కింది.., మా ఇంట్లో లేదా ఎంటి మామిడి చెట్టు అంటూ చెయ్యి విదిలించుకున్నాడు లోకనాధం. ఆండాళమ్మని ఆ చుట్టుపక్కల వాళ్ళంతా 'అక్కమ్మ ' గారనే పిలుస్తారు.

కాదు నీతో పనుంది. రా చెప్తా.. అంటూ మళ్ళీ వాడి చెయ్యి పట్టుకుంది ఆండాళమ్మ.

ఏం పనీ?

ఇంట్లోకి రా చెప్తా!

బజారు పనా?

కాదులే లోపలకి రా!

అయితే ఏం పనో చెప్పు

లోపలికి వచ్చావంటే నీకో మంచి తాయిలం పెడతా

చక్కిలాలా?

కాదు. జున్ను పెడతా రా. ఇద్దరం తిందాం. అంది ఆశగా వాడి కళ్ళల్లోకి చూస్తూ.

జున్ను అంటే తెగ ఇష్టం లోకనాధానికి.

అయితే సరే పద.. అంటూ ఆమె వెనకే ఇంట్లోకి నడిచాడు లోకనాధం.

తలుపులు మూసి గడియ పెట్టింది ఆండాళ్ళు.

త్వరగా పెట్టు మరి నా కోసం నా స్నేహితులు వెతుకుతుంటారు...

అబ్బా.. ఎప్పుడూ వెధవ స్నేహితులూ.. వెధవ ఆటలూ..

బయట ఎండ గాడుపు కొడుతుంది. కావాలంటే మనం ఇద్దరం ఇంట్లో కూర్చుని ఆడుకుందాం రా!

నీతో ఆడుకోవడమా! ఏం ఆట? ... గవ్వలా

కాదు కొత్త రకం ఆట .. నేను నేర్పుతాగా నీకు...

ఏం ఆటో చెప్పు

చెప్తా లోపలి గదిలోకెళ్ళి కూర్చుందాం రా.. అంటూ లోకనాధం చెయ్యి పుచ్చుకుని లోపలి కి లాక్కెళ్ళింది ఆండాళమ్మ.

“జున్ను పెడతానని చెప్పి పిలిచి పకోడీలు పెట్టావేమిటీ?” అన్నాడు లోకనాధం

“జున్నూ లేదు, ఏమీ లేదురా! ఊరికే అన్నాను తిను, నిన్ననే చేసాను,” అంది ఆండాళమ్మ నవ్వుతూ.

ఎత్తైన పందిరి మంచం మీద కూర్చుని పకోడీలు తింటూ పరధ్యానంగా ఉన్న లోకనాధం గాడి నిక్కరులో చెయ్యిదూర్చింది ఆండాళమ్మ సంశయిస్తూనే.

లోకనాధం ఉలిక్కిపడ్డాడు.

“ఏయ్ ఏం చేస్తున్నావు?” అంటూ చటుక్కున మంచం మీద నుంచి కిందికి ఉరికాడు.

“ఏమిట్రా .. ఇదీ.. ఈ లోపల!” అంటూ నవ్వుతూ చేత్తో పట్టుకుంది ఆండాళమ్మ.

“ఎందుకలా చేత్తో పట్టుకుని నలుపుతున్నావు” అని అంటోన్నప్పుడు లోకనాధం గాడి కంఠ స్వరం కాస్త తగ్గు మొహం పట్టింది.

“గొడవ చెయ్యకుండా ఉంటే నీకు నాది కూడా చూపిస్తా”

“ఏమిటి చూపిస్తావు?”

“అదే, ఇందాక నేను పోసుకుంటున్నప్పుడు నువ్వు చెట్టు మీద కూర్చుని దొంగ చూపులు చూశావే , దాన్ని చూపిస్తా!”

“నీ పప్పనా?” అన్నాడు లోకనాధం నవ్వుతూ

వాడి నోటమ్మట పప్ప అన్నమాట వినిపించగానే ఆండాళమ్మకి కసెక్కిపోయింది.

“ఊ! దాన్నే చూపిస్తా మరి గొడవ చెయ్యకుండా సాయంత్రం దాకా ఉంటావా?” అనడిగింది కైపు నిండిన కళ్లతో వాణ్ణి చూస్తూ.

“బాగా చూపిస్తావా మరి?”

“నీ యిష్ట్టం వచ్చినంత సేపు చూపిస్తా!”

“చేత్తో ముట్టుకోనిస్తావా?”

“ఊ ముట్టుకోనిస్తా! మరి నీ దాన్ని కూడా నన్ను ముట్టుకోనివ్వాలి నువ్వు.”

“అయితే సరే!”

లాగు విప్పేసుకుని మంచం యెక్కు.. నేను వెళ్లి మంచి నీళ్ళు తాగొస్తా అంటూ వాణ్ణి వదిలి పెట్టి వంటింట్లోకి వెళ్ళింది ఆండాళమ్మ.

వంటింట్లో నుంచి దొడ్లోకెళ్ళి నిలబడి చీర ఎత్తుకుని దిమ్మనంతా శుబ్రంగా కడుక్కుని చీరతో నొక్కుకుని తుడుచుకుంటూ రెండు నిమిషాల్లో గదిలోకి వచ్చింది.

లాగు చొక్కా విప్పేసుకున్న లోకనాధం మంచం మీద నిగడదన్ని పడుకుని పకోడీలు తింటూ ఆండాళమ్మని చూశాడు నవ్వుతూ.

“వొరేయ్ రాజా ! లాగూ చొక్కా విప్పేసుకుని పడుకుంటే ఎంత ముద్దొస్తున్నావురా నువ్వు” అంటూ మంచం ఎక్కిన ఆండాళమ్మ లోకనాధం శరీరాన్ని ముద్దులతో నింపేస్తూ, చేత్తో వాడి బెల్లకాయ పట్తుకుంది.

పచ్చగా రూళ్ళకర్రలా ఉందిరా! అంటూ చర్మాన్ని వెనక్కి లాగి పట్టుకుంది ఆండాళమ్మ.

అప్పటివరకూ పకోడీలు తినడంలో మునిగిపోయున్న లోకనాధం గాడికి అలా ఆండాళమ్మ వాడి కడ్డీ చర్మాన్ని వొక్కసారిగా వెనక్కి లాగడంతో “ఆ..” అంటూ మూలిగాడు బాధగా! అదీ వొక్క క్షణం మాత్రమే.

ఆండాళమ్మ చేత్తో తన కడ్డీని సవరిస్తూ నలుపుతూంటే లోకనాధానికి వొక రకమైన వింత అనుభూతి కలుగుతోంది.

పకోడీ పళ్ళాన్ని దూరంగా కిటికీలో పెట్టి తన కడ్డీ మీద నటనమాడుతూన్న ఆండాళమ్మ చేతిని అంది పుచ్చుకుని కసిగా కిందికీ, పైకీ ఆడించుకున్నాడు.

“బావుందా ఇలా చేస్తోంటే” అంది ఆండాళమ్మ

“బాగానే ఉంది. ఇంకా గట్టిగా పట్టుకుని ఆడించు అన్నాడు.”

“ఊం .. చాలా?”

“ఇంకా బాగా ఆడించు”

అప్పటికే పూర్తిగా నిక్కిపోయింది లోకనాధం గాడి బెల్లం. అంత గట్టిగా ఎప్పుడూ నిక్కలేదు ఇంత క్రితం. అందుకే ఆండాళమ్మ ఎంత గట్టిగా ఆడిస్తున్నా ఇంకా బాగా ఆడించాలంటూ గొణుగుతున్నాడు.

గుప్పెట్లో పెట్టుకుని మెలితిప్పేసింది కసిగా

“ఊఊ.. అంటూ మత్తుగా మూలుగుతూ.. అలా, అలాగే..” అన్నాడు.

“ఇంత క్రితం ఎప్పుడన్నా ఎవరి చేతనైనా యిలా చేయించుకున్నావా?” అడిగింది.

“లేదు అక్కమ్మా!”

“రోజూ ఇలా చేస్తాను వస్తూంటావా ?”

“బాగానే ఉంది. ఓ తప్పకుండా వస్తాను కాని ఇంకా బాగా ఆడించాలి. ఇంకా...”

“ఊ ఏమిటి చెప్పు!”

“నీ పప్ప చూపిస్తానన్నావుగా చూపించు మరి.”

[LUKYYRUS]

“చూపిస్తా కాసేపు ఆగు.”

“ఇంకా ఎంతసేపు అక్కమ్మా చూపించు”
“చూపిస్తే ఏం చేస్తావు”
“చేత్తో ముట్టుకుంటాను”
“ఇంతక్రితం ఎవరితేనా అలా ముట్టుకున్నావా?”
“ఊహూ”
“పోనీ ఎవరిదయినా చూశావా?”
“ఇందాక నీ పప్పని చూశాను.”
“నాది కాకుండా వేరే ఎవరిదైనా?”
“వొకటి రెండు సార్లు మా కనకం వదినది చూశా దూరానుంచి సరిగ్గా కనపడలేదు. “
“అయితే నేను దగ్గిర్నుంచి చూపిస్తాలే, తీరుబడిగా చూసుకో ఏం?” అంటూ చీరను పైకి లాక్కుంది.
నడుం పైకి లాక్కుంది. రెండు కాళ్ళనీ యెత్తి మంచం మీద పెట్టుకుని వాడి వేపు తిరిగింది.
“ఇలా నా వేపు కాళ్ళుపెట్టి వొత్తిగిలి పడుకో” అంది.
వాడు అలా పడుకోగానే, అతడి వేపు తిరిగి పడుకుని ఓ కాలిని పైకెత్తింది. లోకనాధం కూడా వొత్తిగిలి పడుకుని ఇటు తిరిగి ఆమె కాళ్ళ సందులోకి చూశాడు.
ఊతప్పంలా ఉబ్బి ఉంది ఆండాళమ్మ పప్ప.
చుట్టూ దట్టమైన రింగులు తిరిగిన వెంట్రుకలతో ఉడతలు పీకిన తాటి టెంకలా ఉంది దాని దిమ్మ.
వెంట్రుకల మధ్య కప్పబడిపోయున్న దిమ్మ రెమ్మల సందులో నుంచి చిక్కుడు విత్తనంలా బయటకు తన్నుకొచ్చింది దాని పప్ప పరువపు కాయ!
“కనపడుతోందా? “అనడిగింది ఆండాళమ్మ వొక చేత్తో వెంట్రుకల్ని పక్కకి తప్పించి దిమ్మ పెదాల్ని సాగదీసుకుని అతడికి చూపిస్తూ.
“నువ్వు చెయ్యి తీసేయ్!” అన్నాడు లోకనాధం తడబడుతున్న గొంతుకతో.
“చూడు.. పట్టుకో నీ యిష్టం వచ్చినంతసేపు చూడు నేనేమీ అనను” అంటూ ఆండాళమ్మ అక్కడి నుంచి తన చేతిని తప్పించి తీసుకొచ్చి వాడి కడ్డీ మీద వేసింది.
రెండు చేతుల్తోనూ పట్టుకున్నాడు లోకనాధం. కోతికి కొవ్వరికాయ దొరికినట్టుంది వాడి పని. తలకాయను బాగా ముందుకి జరుపుకుని రెండు చేతులతో ఆండాళమ్మ పప్పని పట్టుకుని ఆత్రం గా తడుముతూ వేళ్లతో రెమ్మల్ని పట్టుకుని సాగ దీశాడు.
“ఈ లోపలంతా ఎర్రగా ఉంది. ఏమిటీ అక్కమ్మా ఇది?” అడిగాడు లోకనాధం.
“ఇది బొక్కలోకి వెళ్ళే దారి. వేలు పెట్టి చూడు తెలుస్తుంది.” అంది.
తల పైకెత్తి వో చేత్తో దాని తొడని పట్టుకుని రెండో చేతి చూపుడు వేలు రెమ్మల సందులోంచి లోపలికి గెంటాడు లోక నాధం . దారి తప్పింది.
‘అక్కడ కాదు, ఉండు చెప్తా. “
“నేను వెల్లకిలా తిరిగి పడుకుంటా చెయ్యి తియ్యి.”
ఆండాళమ్మ పంగ చాపుకుని వెల్లకిలా తిరిగి పడుకుంది.
“ఇప్పుడు నా మీదెక్కి బోర్లా పడుకో ఇలా. ఇంకా కిందికి దిగిరా.. ఇంకా “
బాగా కిందికి జరిగాడు లోకనాధం వెల్లకిలా పడుకున్నా ఆమె మీద తల క్రిందులుగా యెక్కి బోర్లా పడుకున్నాడు. నిటారుగా నిక్కిన వాడి బెల్లప్పండు ఆమె మొహం మీద తగుల్తోంది.
తన రెండు తేతుల్తోనూ పప్ప పెదాలు సాగ దీసుకుంది ఆండాళమ్మ
“ఇదిగో నీ వేలుంది చూడు.. అందులో పెట్టు నీ వేలు” అంటూ తన బొక్క లోకి దారి చూపెట్టింది.
ఆమె చూపెట్టిన బొక్క లో వేలు పెట్టి లోపలికి దింపాడు లోకనాధం.
“ఊం.. అలా చుట్టూ ఆడించు నీ యిష్టం.” అంటూ కసెక్కిపోయిన ఆండాళమ్మ అడుగు నుంచి పిర్రలెత్తుతూ దిమ్మని వాడి మొహానికి తగిలేలా చేస్తోంది.
“భలేగా ఉంది అక్కమ్మా నీ పప్ప”
“అలాగా అయితే ముద్దు పెట్టుకో మరి.”
“చీ ఇక్కడ ముద్దెట్టుకుంటారేంటీ?”
“ఏం! కావాలంటే చూడు నీది నేను నోట్లో పెట్టుకుంటున్నా” అంటూ తన మొహం మీద గుచ్చుకుంటున్న వాడి కడ్డీని నోరు తెరిచి లోపల పెట్టుకుంది ఆండాళమ్మ
ఐస్ ఫ్రూట్ చపరించినట్టు చప్పరిస్తోంది ఆండాళమ్మ. తన కడ్డీ ఆమె నోట్లో పెట్టుకోవడంతో తను కూడా ఆమె పప్పని ముద్దు పెట్టుకోడంలో తప్పు లేదనిపించింది లోకనధానికి
వేలితో బొక్కంతా కెలుకుతూనే వెంట్రుకల మీదుగా దిమ్మని ముద్దెట్టుకున్నాడు లోకనాధం. ఓ సారి ముద్దెట్టుకున్న తరువాత అప్రయత్నంగానే మళ్ళీ ముద్దెట్టుకున్నాడు. ఆ తరువాత ఆవేశాన్ని ఆపుకోలేని స్థితిలో ఆమె వెంట్రుకల మధ్య తన మొహాన్ని ఆనించుకుని కసి కొద్దీ అటూ యిటూ రుద్దేసుకున్నాడు.
“రాజా, నా రాజా చంపుతున్నావురా! ఆ వేలు తీసేసి నీ బెల్లకాయని పెట్టి కొట్టరా లోకా!’ అంటూ పిచ్చిగా గొణిగేసింది ఆండాళమ్మ .
“ఇందులో బెల్లకాయ పెడితే దూరుతుందా అక్కమ్మ!” అంటూ ఆసక్తిగా అడిగాడు లోకనాధం.
“ఓరి పిచ్చి నా తండ్రీ ! అసలు మీ మొగాళ్ళకు యిది ఉన్నదే అందుకు కదరా!”
“అంటే ఉచ్చ పోసుకుందుకు కాదా!”
“ఉచ్చ పోసుకోవడానికి మాత్రమే అయ్యే మాటైతే యింత లావూ, యింత పొడుగు యెందుకురా! శుద్ద దండగ . మాకున్నట్టే మీకూ అప్పచ్చిలా ఉండేది. రా లేచి కూర్చుని పప్పలో పెట్టు నీ దాన్ని!” అంటూ తన మొహాన్ని వాడి గజ్జల్లో పెట్టుకుని పిచ్చి పిచ్చిగా రుద్దేసుకుంది ఆండాళమ్మ.
ఇనుమడించిన ఉత్సాహంతో లేచి ఆమె తొడల మధ్య కూర్చున్నాడు లోకనాధం గాడు.
కాళ్ళు రెండూ మడిచి పైకెత్తుకుంది ఆండాళమ్మ .
“ఇందాకా వేలు పెట్టిన చోట పెట్టు నీ దాన్ని” అంటూ దిమ్మ పెదాల్ని వేరు చేసి పట్టుకుంది.
సరిగ్గా .. గురి తప్పకుండా .. పెట్టాడు లోకనాధం
“ఊ.. అలా .. అమ్మా.. అమ్మా.. ఎన్నాళ్ళకు దక్కిందిరా రాజా నా కీ ఆనందం మళ్ళీ .. అమ్మా.. వెనక్కి ముందుకీ ఊగు. . “
“ఎలా ఊగను? మళ్ళీ బయట కొచ్చేస్తుందేమో..”
“రాదురా రాజా! నా పండువి కదూ” అంటూ కసి కొద్దీ అమాయకంగా ఉన్న వాడి మొహాన్ని రెండు చేతుల్తోనూ పట్టుకుని ముద్దెట్టేసుకుంది ఆండాళమ్మ.
“జాకెట్టు విప్పుతాను లోపల రెండు బాయిలున్నాయి. వాటిని పట్టుకో గట్టిగా .. పట్టుకుని పిర్రల్ని యెత్తుతూ కొట్టు. బయటకొవ్వేస్తే మళ్ళీ పట్టుకుని నేనే పెట్టుకుంటాలే లోపల..” అంటూ జాకెట్టు హూక్కులను పట పటా తెంపి పారేసింది. బరువుగా ఉన్న తెల్లటి వక్షోజాల్ని వాడి చేతుల్లో పెట్టింది.
“మెత్తగా , గట్టిగా .. భలే బావున్నాయి అక్కమ్మా నీ బాయిలు! .. బాయి తాగనా?..”
“తాగితే తాగు కానీ నీకా అదృష్టంలేదురా నా పిచ్చి తండ్రీ!”
“ఏం?”
“అందులోంచి పాలు రావు..”
“మరి మా వదినకు వస్తాయిగా”
“నువ్వెప్పుడు చూశావు?”
“మొన్న యెప్పుడో ఓ సారి నాకు కన్ను వాచింది. అప్పుడేమో మా కనకం వదిన చిన్ని గిన్నిలోకి తన బాయిలను పితికి తీసుకొచ్చి నా కంట్లో పోసింది. అప్పుడు చూశా...”
“మీ వదినకంటే పిల్లలు పుట్టారు కాబట్టి పాలు వస్తాయి. నాకు పిల్లల్లేరుగా .. అందుకని పాలు రావు.”
“పిల్లల్లేని వాళ్ళకు పాలు రావా అక్కమ్మా?”
“రావురా నా చిట్టి నా తండ్రీ! నీకు అంతగా పాలు తాగాలనుంటే మీ వన్నే అడగలేక పోయావూ?” అంది ఆండాళమ్మ వాడిని అదుముకుంటూ.. నవ్వుతూ..
“అమ్మో ఇంకేమైనా ఉందా!”
“ఏం?”
“మా అన్నయ్యతో చెప్పిందంటే మా అన్నయ్య నన్ను పట్టుకుని చావ తంతాడు.”
“అయితే మీ అన్నయ్యతో చెప్పొద్దని చెప్పు అంటూ మళ్ళీ నవ్వింది వాడికి ఎదురూపుతూ..”

[LUKYYRUS]

“అడిగితే ఇస్తుందంటావా..”

“ఎందుకివ్వదూ రా! “
“పారపళ్ళు, మెల్లకన్ను, ఎగుడు దిగుడు భుజాలతో అష్టావక్రుడిలా ఉండే మీ అన్నయ్య కన్నా నువ్వు తీసిపోయావా. “
“నువ్వు అడగాలే కని, ఏ ఆడదయినా సరే.. పాలే కాదు.. పప్ప కూడా ఇస్తుందిరా రాజా..”
“నీ మొహంలో ఆ కళ ఉంది.. ఊ.. కొట్టు.. చళ్ళు పట్టుకుని కసకసా నలుపుతూ కొట్టరా రాజా .. రోజూ వచ్చి నా పప్ప వాయించరా రాజా.. కావాలంటే నీకు కొత్త కొత్త అమ్మాయిల కుత్తల్ని కూడా యిప్పిస్తా.. కానీ నా పప్పని మాత్రం వదలకుండా వాయించాలిరా” అంటూ వాడి మొహం పట్టుకుని గట్టిగా ముద్దులిస్తూ నడుం పైకెత్తి వాడికి వొత్తిపెట్టి కార్చేసుకుంది ఆండాళమ్మ.
నీకు అంతగా పాలు తాగాలనుంటే మీ వదిన్నే అడగలేకపోయావూ?
నువ్వడగాలే కాని, ఏ ఆడదయినా సరే… అంటూ నవ్వుతూ ఆ కసి లో ఆండాళమ్మ అన్న మాటలు లోకనాధం బుర్రలో నాటుకు పోయాయి.
కనకం వదిన దగ్గర పాలు తాగాలనుంది.. అడగడానికి భయం. ఏలా.. ఏం చెయ్యాల..
“నువ్వే చెప్పు అక్కమ్మా, ఏం చెయ్యమంటావు” అంటూ తన గురువుగారయిన అక్కమ్మనే అడిగాడు లోకనాధం… ఓ రోజు.
“ఏంట్రా నీ గోల”
“మా కనకం వదిన దగ్గిర పాలు తాగాలనుంది.. అడగాలంటే భయం గా ఉంది”
“భయం లేదు, గియం లేదు. మీ అన్న ఇంట్లో లేని సమయం చూసి వెళ్ళి మీ వదిన చళ్ళు పట్టుకో కిక్కురుమనకుండా ఇస్తుంది” అంది ఆండాళమ్మ నవ్వుతూ.
“నవ్వులాట కాదు, నిజంగా చెప్పు”
“నిజంగనే చెపుతున్నారా. నీకేం భయం లేదు. నలభయ్యేళ్ళు నెత్తికెక్కాయి నాకు. ఏ ఆడదాని స్వభావం ఎలా ఉంటుందో నా కామాత్రం తెలీదనుకున్నావా? అందులోనూ మీ కనకం వదిన నాకేమైనా కొత్తా! పదేళ్ళనుంచి చూస్తున్నా”!
“నిజమే అనుకో! కాని.. ఒక వేళ ఎదురు తిరిగి మా అన్నయ్యతో చెపుతానంటుందేమో!”
“ఏమీ అనదు”
“ఒక వేళ అంటే”
“నువ్వూ ఎదురు తిరుగు”
“ఏమని”?
“మీ వదినే నిన్ను ఆ పని చెయ్యమని అడిగినట్ట్లు మీ అన్నయ్యతో చెప్తానని బెదిరించు. దాంతో చచ్చినట్టు ఒప్పుకుంటుంది.. ”
“భలే ఉపాయం చెప్పావు అక్కమ్మ!” అంటూ సంతోషం కొద్దీ ఆండాళమ్మ బుగ్గల్ని కొరికేశాడు లోకనాధం.
“ఇలాంటివి ఇంకా చాలా నేర్పుతా! రోజూ వస్తూండు”
“ఇప్పటికి సంవత్సరం నుంచీ వస్తూనే ఉన్నాగా” అన్నాడు లోకనాధం నవ్వుతూ.
****
కానీ…
ఏ విధమైన బెదిరింపులూ అవసరం లేకుండానే పని జరిగిపోయింది లోకనాధానికి.
ఓ రోజు మధ్యాహ్నం…
“మీ అన్నయ్య అన్నం తినేసి పొలం వెళ్ళాడు. చీకటి పడే దాకా రాడు. నువ్వు బాబుని చూస్తూ ఇంట్లో ఉంటానంటే నేను మేట్నీ సినిమా చూసేసి సాయంత్రానికి వచ్చేస్తా. మీ అన్నయ్యతో చెప్పకుండా ఉంటానంటే నీక్కూడా సినిమాకి డబ్బులిస్తా” అంది కనకం వదిన లోకనాధం తో.
లోకనాధం అన్నగారైన శంకర్రావుకి సినిమాలన్నా షికార్లన్నా మా చెడ్డ చిరాకు. ఈ పెళ్ళైన పదేళ్ళ లోనూ మహా చూపిస్తే ఓ ఏడెనిమిది సినిమాలు చూపించి ఉంటాడు ఇంట్లో వాళ్ళకి. అందుకే ఈ అడ్డదార్లు తొక్కడం మొదలెట్టింది కనకం చాలా రోజుల్నించి.
కనకానికి ఇద్దరు మగపిల్లలు. పెద్దవాడికి ఏడేళ్ళు. రెండో వాడు చంటి పిల్లాడు. చంటి పిల్లాడ్ని తీసుకుని సినిమాకి వెడితే చిరాకుగా ఉంటుందని లోకనాధాన్ని బతిమలాడుకుంటోంది.
ఇంతక్రితం కూడా చాలా సార్లు ఇలాగే సినిమాలకి వెళ్ళింది కనకం. దానికి ప్రతిఫలంగా ఓ పావలానో, అర్ధ రూపాయో లోకనాధానికి ఇచ్చేది. వాడు కూడా దానితోనే సరిపెట్టుకునే వాడు ఇంతకాలం.
కానీ..
ఆండాళమ్మతో తొడ సంబంధం కలిసినప్పటి నుంచీ లోకనాధానికి బుర్రలో విషపు ఆలోచనలు బాగా నాటుకుపోవడంతో ఈ రోజు ఆమె ఇచ్చే రూపాయికి ఆశపడలేక పోతున్నాడు! దానికి బదులుగా ఆండాళమ్మ చెప్పిన సలహాని పాటిద్దామనుకున్నాడు. అందుకే.. “ నాకు డబ్బులొద్దు! “ అన్నాడు.
“మరేం కావాలి” అంది కనకం
“నీ దగ్గర ఒక్క సారి పాలు తాగ నిస్తే నువ్వు సినిమా చూసి వచ్చేంతవరకు ఇంట్లో ఉండి బాబుని ఆడిస్తా” అన్నాడు తెగేసి లోకనాధం.
ఆ మాటలు విన్న కనకం అదిరిపడింది ఒక్కసారిగా. కొంత సేపటివరకూ నోట మాట రాలేదు. లోకనాధం కళ్ళలోకి రెప్పలార్పకుండా చూస్తూ ఉండిపోయింది.
ఆమె పరిస్థితి ఏ విధంగా అర్ధం చేసుకున్నాడో ఏమో గాని చటుక్కున చీర చెంగు తప్పించి రెండు చళ్ళు పట్టుకున్నాడు లోకనాధం.
కనకం పెద్ద కొడుకు .. ఏడేళ్ల వాడు అదే గదిలో ఓ మూల బొమ్మలతో ఆడుకుంటున్నాడు వాడి దృష్టి ఆటలమీదే ఉంది. గదిలో ఉన్న పిల్లల సంగతి గాని, బార్లా తెరిచి ఉన్న వీధి తలుపుల సంగతి కాని .. ఏమీ తెల్సుకునే పరిస్థితిలో లేడు లోకనాధం.
కానీ..
బాధ్యత గల ఇల్లాలుగా, ఇద్దరు పిల్లల తల్లిగా కనకం మాత్రం ఆ విషయాలేవి మరిచిపోలేక పోయింది! అందుకే…
తన గుండెల మీద బిగుసుకుపోయున్న లోకనాధం చేతుల్ని విదిలించి
“తలుపులు తీసున్నాయి! గడియపెట్టేసి రా” అంటూ ముందూ వెనకా చూడకుండా పక్క గదిలోకి వెళ్ళిపోయింది కనకం… దడదడ లాడుతున్న గుండెల్తో.
లోకనాధం పరిస్థితీ అలాగే ఉంది. అయినా అంతగా ఎదురు తిరిగితే ఆండాళమ్మ చెప్పిన సలహా ఉండనే ఉంది కదానన్న మొండిధైర్యంతో వెళ్ళి వీధి తలుపులు గడియపెట్టేసి పడక గదిలోకెళ్ళాడు లోకనాధం.
కనకం గదిలోని పెద్ద అద్దం ముందు నిలబడి ఉంది. లోకనాధాన్ని చూడగానే
“వాళ్ళిద్దరు ఆడుకుంటున్నారా?” అడిగింది.
ఆ ఆడుకుంటున్నారు , మనం ఇలా రావడం చూడలేదులే అంటూ దగ్గరకెళ్ళి మళ్ళీ పట్తుకున్నాడు చళ్ళని.
పదహారేళ్ళ వయసులో దబ్బపండులా లేత శరీరంతో , ఒత్తయిన నొక్కుల జుత్తుతో, నూనుగు మీసాలతో నిండుగా ఉన్న లోకనాధం విగ్రహం కనకం మనసుని కలచి వేసింది.
గుండెలు జల్లుమన్నాయి. కాళ్ళ మధ్య గుంటలో తడి ఊరింది. కోరికలు కట్టలు తెంచుకున్నాయి. భర్త రూపాన్ని... కట్టెదుట నిలబడున్న లోకనాధం తో పోల్చి చూసుకుంటే ఆవేశం అవధులు దాటుతోంది కనకానికి.
“ఎవరు ఉసి కొల్పారయ్యా ఈ పనికి” అడిగింది కనకం తడబడుతున్న స్వరంతో.
“ఎవరూ లేరు! నేనే” అన్నాడు లోకనాధం.
“నేను నమ్మను! ఒక్క రోజులో ఇంత ధైర్యం వచ్చిందంటే నేను నమ్మను! ఎవరో చెప్పి పంపించి ఉంటారు ! ఎవరు చెప్పారో చెప్పు ! నేనేమీ అనను!” అంది కనకం.
లోకనాధం చేతులు ఇంకా ఆమె చను కట్టు మీదే ఉన్నాయి. వాటిని తీయకుండా నొక్కుతూనే ఉన్నాడు. ఆమె తియ్యమనలేదు.
“ఆండాళమ్మ చెప్పింది” అన్నాడు లోకనాధం చేతులని మరింతగా బిగిస్తూ.
“ఆండాళమ్మ గారా!”
“ఊ”
“ఏమని చెప్పింది”
“నాకు నీ దగ్గర పాలు తాగాలనుంది. ఏం చెయ్యమంటావో చెప్పు అన్నాను. వెళ్ళి నిన్ను అడగమంది. అడిగితే నువ్వు తప్పకుండా ఇస్తావు అని చెప్పింది. అన్నయ్యకన్నా నేను బావుంటాను కనక తప్పకుండా ఇస్తావని చెప్పింది.”
“అమ్మా భడవా, ఆమెతో ఈ విషయాలన్ని మాట్లాడాల్సిన అవసరం ఏమొచ్చింది”
తనకీ ఆండాళమ్మకీ ఉన్న సంబంధం అంతా చెప్పేశాడు లోకనాధం. అంతా విన్న కనకం కొయ్య బారిపోయి…

[LUKYYRUS]

“ఇంకా చిన్న పిల్లాడివనుకుంటున్నా నింతకాలం. చాలా పెద్దడివయ్యావన్న మాట”

అంది లోకనాధాన్ని కింద నుంచి పై దాకా పట్టి పట్టి చూస్తూ.
“నువ్వు అడిగిందానికల్లా బదులు చెప్పాగా! మరి పాలు ఇయ్యవా”
కనకం ఒళ్ళు సలసలా కాగిపోతోంది లోకనాధం చెప్పిన మాటలకి. అమాంతం లోకనాధాన్ని మీదికి లాక్కుని గట్టిగా నొక్కేసుకుంటూ…
“పాలు ఇస్తే సరిపోతుందా? .. ఇంకా ఏమైనా కావాలా?” అనడిగింది ఆయాసపడుతూ..
“అది కూడా కావాలి! ఇస్తావా మరి”?
“ఏది”?
“నీ పప్ప!” చెప్పాడు లోకనాధం వదిన చెవిలో.
“ఏం చేస్తావు”
ఏం చెయ్యాలో అంతా నాకు తెల్సు.. ఆండాళమ్మ అక్కమ్మ నాకు నేర్పింది! మరి ఇస్తావా” అన్నాడు ఆమె పాలిండ్లు నలుపుతూ.
“ఎందుకివ్వను! పాలు ఇచ్చిందాన్ని పప్ప నివ్వకుండా ఉంటానా! అన్నీ ఇస్తా కాని, నువ్వెళ్ళి మన అబ్బిగాణ్ణి వీధిలోకి పోయి పిల్లల్తో ఆడుకోమని చెప్పి పంపించేసి వీధి తలుపులు గడియపెట్టేసి రా!” అంది కనకం నిలువెల్లా కంపించి పోతూ.
వీధి తలుపు గడీపెట్టేసి పడక గదిలోకొచ్చిన లోకనాధాన్ని గుండెలమీదకి లాక్కుంది కనకం. ప్రేమగా నోట్లో నోరుపెట్టి చప్పరిస్తూ జాకెట్టు గుండీలు విప్పుకుంది.
"వదినా"
"ఊ"
"
"వ..ది..నా"
"ష్... మాట్లాడకు"
వీపు చుట్టూ చేతులు బిగించి నొక్కేస్తున్నాడు లోకనాధం.
అతడి మెడ చుట్టూ చేతులు బిగించి అతడి నాలుకను చప్పరిస్తూ కాళ్ళతో మంచాన్ని తన్నిపెట్టి అతడి మీదకు వాలి ఉంది కనకం.
నిండుగా గాలి కొట్టిన ఫుట్ బాల్ బ్లాడర్స్ లా ఉన్న ఆమె చళ్ళు రెండూ అతడి గుండెల కింద పడి నలుగుతూ పాలు చిమ్ముతున్నాయి.
పది నిమిషాల తర్వాత వదిలిపెట్టింది. కైపు నిండిన కళ్లతో ఇద్దరూ ఒకరి నొకరు మత్తుగా చూసుకున్నారు. లోకనాధం కిందికి జరిగి గుండెల మీద తల వాల్చాడు. పచ్చగా కోలగా నిక్క బొడుచుకున్న కనకం చళ్లను కసిగా పట్టుకున్నాడు.
"అంత గట్టిగా నొక్కితే పాలు కారిపోతాయి" అంది కనకం నవ్వుతూ
"వృధాగా పోనివ్వనులే ఒక్క చుక్కయినా కింద పోనివ్వకుండా అన్నీ తాగేస్తా"
"తాగెయ్ అన్ని తాగెయ్.. నీ ఇష్టం" అంటూ నవ్వుతూ లోకనాధం నిక్కరులోకి చెయ్యి పెట్టింది కనకం.
"లాగు విప్పేయమంటావా?"
"ఓ యబ్బో! మీ గురువుగారు చాలా తర్ఫీదు ఇచ్చినట్టు ఉందే" అంటూ వేళ్ళతో పట్టుకుంది కడ్డీని.
"నువ్వే విప్పుకో" అంటూ ఓ చేత్తో గుండెల్ని పాముతూ ఓ చన్ను నోట్లో పెట్టుకున్నాడు లోకనాధం.
లాగు విప్పేసి కిందికి జార్చేసింది కనకం.
బోసిగా ఉన్న వాడి మొలవంక తలెత్తి పట్టి పట్టి చూసింది. అణువణువు శల్య పరీక్ష చేస్తున్నట్టు చూసింది.
"అప్పుడే ఇవి కూడా మొలుస్తున్నాయా అయ్యగారికి"
"నీకు మాత్రం లేవేమిటి ఇక్కడ"అంటూ నవ్వుతూ చెయ్యి తీసుకెళ్ళి ఆమె తొడల మధ్య వేశాడు లోకనాధం.
అతడి చేతి స్పర్శకి ఆమె లోని అణువణువు కంపించింది. వొళ్ళు గగుర్పొడిచింది.
"నాకేం లేవు అక్కడ " అంది అతడి కుత్తుక దగ్గర పట్టుకుని విరిచేస్తూ
"చూడనా"
"చూడు"
లేచి కూర్చుని ఆమె కోకని పొట్ట పైకి లేపేశాడు లోకనాధం.
బలిసిన రెండు తొడల మధ్య తెగ బలిసి పోయి ఉంది కనకం కుత్త.
పొడుగ్గా సన్నగా, పల్చటి రెమ్మల్తో కరక్కాయ రంగులో ఉంది. దిమ్మ రెమ్మలున్నంత మేరా బిళ్ళలా ఉబ్బి ఉండి, చూడ్డానికి నున్నగా ఉన్నా చెయ్యి పెట్టి తడిమితే మాత్రం .. పొత్తి కడుపు నున్నగా వెన్న పూసలా తగులుతూ ఉంటే..ఆ క్రింది ప్రదేశమంతా ఆవు నాలికలా గర గరా గుచ్చుకుంది లోకనాధానికి.
"ఏమీ లేవన్నావుగా, ఇదేమిటీ గర గరా గుచ్చుకుంటూ ఉంటేనూ" అన్నాడు లోకనాధం అక్కడ తడుముతూ
"ఆ మాత్రం కూడా లేకుండా పోవడానికి నేనేమైనా నీ లా పదిహేనేళ్ళ పిల్లననుకున్నావా" అంది కనకం నిండుగా నవ్వుతూ
"ఆండాళమ్మ పప్ప మీదైతే నా జుట్టంత పొడుగున ఉంటాయి దుబ్బు గడ్డిలా. నీకు లేవేం"?
"ఆవిడకు ఓ మొగుడూ గిగుడు లేడుగా"
"అందుకని తెగ పెంచేసుకుందేమో, పదిహేను రోజులకోసారైనా తీసుకోకపోతే మీ అన్నయ్య ఊరుకోరు మరి! "
"ఎలా తీసుకుంటారు వదినా వీటిని"
"మీ గురువుగారు చెప్పలేదేమిటీ.." అంది కనకం పక పకా నవ్వుతూ
"నేనడగలేదు.. చెప్పు వదినా"
"ఈ సారి వెళ్ళినప్పుడు అడిగి తెలుసుకో"
"అబ్బ చెప్పు వదినా"
"మీ మొగాళ్ళు గడ్డం ఎలా గీసుకుంటారో అలాగే ఇదీనూ" అంది కనకం సిగ్గు పడి పోతూ
"ఈ సారి నువ్వు చేసుకునేప్పుడు చూపించు వదినా" అన్నాడు లోకనాధం
"చీ పోకిరీ పిల్లాడా" అంటూ కనకం విరిచి పారేసింది లోకనాధం బెల్లాన్ని
"నోట్లో పెట్టుకో" అంటూ కాళ్ళను ముందుకి జరిపాడు లోకనాధం
"అన్నీ తెలిసిపోయాయి అబ్బయిగారికి.. ఇక పెళ్ళి చేసెయ్యొచ్చు. మీ అన్నయ్యకు చెప్పమంటావేమిటీ..పిల్లను చూడమని.."అంటూ నోరు తెరిచి చర్మాన్ని వెనక్కి లాగి పట్టుకుని నోట్లో పెట్టేసుకుంది కనకం.
"నువ్వూ నీ పప్ప ఉన్నంత కాలం నాకు పెళ్ళెందుకు వదినా!" అంటూ దిమ్మ పెదాలు సాగదీసి మీద పడ్డాడు లోకనాధం.
గుప్పున కొట్టిన మదపు వాసనకి పిచ్చెక్కిపోయింది లోకనాధానికి. ఆమె నిలువు పెదాల్ని అడ్డపెదాల్ని అందుకుని సాగదీస్తూ ఆమె గజ్జల్లో మొహం పెట్టుకుని రుద్దేసుకుంటూ ఆయసపడిపోతూ..ఆమె నోట్లో ఉన్న తన కడ్డీని వెనక్కి ముందుకీ ఆడించేస్తూ ఆ నోటినే బొక్క గా భావించుకుంటూ ఊగిపోతున్నాడు లోకనాధం.
"గొంతుకి అడ్డం పడుతోంది" అంది కనకం ఉక్కిరి బిక్కిరి అవుతూ
"ఇంక ఆగలేను వదినా"
"ఎవరాగమన్నారు నిన్నూ?"
"అయితే లోపల దోపుకో" అంటూ అమాంతం లేచి కూర్చుని ఆమె మీద బోర్లా పడుకున్నాడు
అతడి మగతనాన్ని చేత్తో పట్టుకుని కాళ్ళు దూర దూరంగా జరుపుకుని కుత్తలోకి దోపుకుంది కనకం. సరిగ్గ బొక్కలో ఆనించి పట్టుకుంది.
ఒక్క గెంటు గెంటాడు లోకనాధం. సర్రున దిగింది కనకం బొక్కలోకి.
"అమ్మా" మత్తుగా మూలిగింది కనకం
"నొప్పిగా ఉందా"
"లేదు నీ ఇష్టం వచ్చినంత గట్టిగా గుద్దుకోరా! అణిచిపెట్టి తొయ్యి రాజా! ఊ.. అలాగే...అలాగే.. అమ్మా..ఇంత సమ్మగ దెబ్బేసే మొగాడు ఇంట్లో ఉన్నా, గుర్తించలేని నేను నిజంగా దౌర్బాగ్యురాలినయ్యా..ఆడదాన్ని ఎలా లాలించాలో కూడా తెలియని మీ అన్నయ్య ఎద్దు మొద్దు అవతారం.ఆయన్ని చూస్తేనే కోరికలన్నీ చచ్చిపోతాయి.
ఆడదాన్ని నా కోరికలూ అలాగే చచ్చిపోయాయయ్యా ఇంతకాలం. లేకుంటే ఆ ఆండాళమ్మ కన్నా ముందుగానే నిన్ను నేనే ఎక్కించుకునే దాన్ని.." పిచ్చి పిచ్చి గా వాగుతోంది కనకం ఆ కసి లో.
"ఇక మీద నుంచి నువ్వూ నాకు మొగుడివే రాజా!"
"ద్రౌపదిలా అయిదుగురు అన్నదమ్ములను కాక పోయినా మీ ఇద్దరన్నదమ్ముల్ని భరిస్తానయ్యా.."
"వ..ది..నా..!"

[LUKYYRUS]

"ఊ .. కొట్టూ. కుత్త పగిలేలా కొట్టు.. ఈ రోజు నుంచి నా మీద నీకు సర్వాధికారాలూ ఇస్తున్నా! మీ అన్నయ్య లేనప్పుడల్లా వచ్చి నా పంబ వాయిస్తూ ఉండాలి, వస్తావా నా రాజా..! "

"అంతకంటేనా వదినా! నువ్వు ఇవ్వాలే గాని రాత్రి పగలూ నీ బొక్కలోనే కాపురం పెట్టనూ" అన్నాడు లోకనాధం వదిన తొడల మధ్య ఊగిపోతూ...
రాత్రి పగలూ వాళ్ళ వదిన బొక్కలోనే కాపురం పెట్టడానికి లోకనాధంగాడు సిధమే! పెట్టించుకుందుకు వాళ్ళ వదినకూ ఇష్టమే కాని ఎటొచ్చి పరిస్థితులు వాళ్ళకు అనుకూలించలేదు పాపం.
ఆండాళమ్మతో తొడ సంబంధం ఎక్కువయ్యే కొద్దీ లోకనాధం గాడి ఆగడాలు కూడా నానాటికీ పెరిగిపోసాగాయి. తన వాక్చాతుర్యంతో ఇరుగు పొరుగూ పిల్లల్ని ఆకట్టుకోడం వాళ్ళని పెడ దారి పట్టించడం తీసుకొచ్చి లోకనాధం గాడి చేత దరువేయించడం తద్వారా వాడిని మెప్పించి తన ముదురు బొక్కలో కూడా పోటు పొడిపించుకుంటూండడం.. ఇదీ ఆండాళమ్మ పని.
లోకనాధం చేసే పాడు పనుల గురించి ఆ నోటా ఈ నోటా విన్న అన్నగారు అనేకసార్లు తిట్టి కొట్టి భయపెట్టి చూశాడు. కాని ప్రయోజనం లేదు. ఓ రోజు మధ్యాహ్నం..
పక్కింటి పంతులు గారి కూతురు గిరిజను వాళ్ళింట్లో దూళ్ళ పాకలో నిలబెట్టి పని జరుపుతున్నాడు లోకనాధం. అప్పటికి వాడికి పద్దెనిమిదేళ్ళు. ఆ పిల్లకి పదమూడో, పద్నాలుగో ఉంటాయి. ఇటీవలే పెద్ద మనిషైంది. దాన్ని బుట్టలో వేసుకున్న లోకనాధం ఆ మధ్యాహ్నం అందరు నిద్రపోతుండగా గోడ దూకి పంతులు గారింట్లో దూరాడు.
ఇద్దరూ వాళ్ళ దూళ్ళపాకలో దూరి రంగంలోకి దిగారు. లోకనాధం ఆ పిల్ల మొలిచీ మొలవని జామకాయల్లాంటి చళ్ళు నలుపుతూ ముద్దెట్టుకున్నాడు. నోట్లో నోరు పెట్టి లేత పెదాల్ని చీకుతూ నాలుక ఆడిస్తూ ఆ పిల్ల చెయ్యి అందుకుని తన బిరుసెక్కిన కడ్డీ మీద వేసుకుని దాని గుప్పిట బిగించేలా చేశాడు. ఆ పిల్ల లేత శరీరాన్ని నలిపేస్తూ తన చేత మోకాళ్లేయించి నిక్క బిగుసుకున్న కడ్డీని ఆ పిల్ల నోట్లో పెట్టాడు. అయిస్ కాండీల చీకాక తను కూడా ఆ పిల్ల తొడలు పట్టుకుని ఉపస్తుని నాకేశాడు. ఇద్దరూ అలా చీక్కుంటూ నాక్కుంటూ మాంచి రసపట్టులో ఉండగా వాళ్ళ కర్మ కాలింది.
నిద్ర లేచిన గిరిజ తండ్రి దొడ్డిలోకొచ్చి వీళ్ళిద్దరి బాగోతం చూసి కొయ్య బారిపోయాడు. ఆయన చూసేసరికి...
గిరిజ తన పరికిణీ పైకి లేపి పట్టుకుని నిలబడి ఉంది. లోకనాధం మోకాళ్ళ మీద నిలబడి దాని పిర్రల్ని పిసుకుతూ ఆల్చిప్పలా ఉన్న గిరిజ పప్పని నాకుతున్నాడు.
"గాడిద కొడకా! అంటూ అక్కడినుంచే ఓ పొలి కేక పెట్టిన గిరిజ తండ్రి పంతులు గారు ఆవేశం కొద్దీ పక్కనే ఉన్న ఓ కొయ్య మొద్దును తీసి లోకనాధం మీదకి విసిరి కొట్టి పరుగెత్తాడు.
గిరిజ బిక్క చచ్చిపోయి పరికిణీ కిందకి జార్చేసింది. లోకనాధం గాడు కంగారు పడి పోయి గోడ దూకపోయేలోపు పంతులుగారొచ్చి పట్టుకున్నారు. ఆ తర్వాత వాణ్ణి ఈడ్చుకెళ్ళి దొడ్లో ఉన్న కొబ్బరి చెట్టుకి కట్టేసి చచ్చేలా చావబాది అక్కడికీ ఉక్రోషం తీరక పక్కింటికెళ్ళి లోకనాధం గాడి అన్నయిన శంకర్రావుని తీసుకొచ్చి జరిగిందంతా చెప్పేశాడు.
శంకర్రావు అసలే ముక్కోపి. జరిగింది విని అపర దుర్వాసుడైపోయి లోకనాధం గాడి జుట్టు పట్టుకుని ఇంటికి బరబరా ఈడ్చుకెళ్ళి కనకం ఎంత వారించినా వినకుండా చావ బాదాడు.
సవతి తమ్ముడని నెత్తిన పెట్టుకున్నందుకు నా పరువు ప్రతిష్టలు నాశనం చేసావు ఇక నా ఇల్లు వదిలి పెట్టిపో! ఇక నా కళ్ళ ముందు ఉంటే చంపేస్తా అంటూ కనకం చెప్పినా వినకుండా లోకనాధాన్ని ఇంట్లోంచి వెళ్లగొట్టాడు.ఆనాటి నుంచి లోకం మీద పడ్డాడు మన లోకనాధం.
*******
రంగమ్మ లోకనాధానికి దూరపు బంధువు. వరసకు పిన్ని అవుతుంది. పెద్దగా రాకపోకలు లేవు. ఏదో పెళ్ళిళ్ళ సందర్భాలలో చూడ్డమే. గుర్తుపెట్టుకోగల శాల్తీ గనక మన లోకనాధానికి ఆవిడ బాగా గుర్తే.
రంగమ్మ లోకనాధానికి తిరుపతి లో తగిలింది. తన ఏకైక కూతురైన దమయంతిని ఇల్లరికపుటల్లుడైన వైకుంఠాన్నీ వెంటబెట్టుకుని మొక్కు బడి తీర్చుకోడానికి ఏడుకొండల వాడి సన్నిధికి వెళ్ళి అక్కడ ఆ ధర్మ దర్శనం క్యూ లో లోకనాధం గాడికి తగిలింది.
అప్పటికి లోకనాధం ఇల్లు వదిలి లోకం మీద పడి అయిదేళ్ళు గడిచాయి. ఈ అయిదేళ్ళలోనూ లోకనాధం చాలా లోకనుభవం గడించేశాడు. అన్నయ్య వెళ్ళగొట్టగానే తిన్నగా రైలెక్కి మద్రాసు చేరుకున్నాడు. ఇల్లు వదిలి పెట్టి వచ్చే జీవులందరికీ ఓ కల్పతరువు సినీఫీల్డు. అక్కడ చిన్నా చితకా పనులు చేస్తూ తనదైన శైలిలో బతుకు వెళ్ళదీస్తున్నాడు. ఆ ఫీల్డులో అమ్మాయిలకీ కొదవలేదు. అమ్మాయిలను కోరుకునే వాళ్ళకీ కొదవలేదు. దాదాపు బ్రోకరుగా స్థిరపడిపోయాడు. మంచి ఇల్లు .. డబ్బుకి కొదవలేదు.. చెయ్యలనుకుంటే పని.. లేకుంటే అదీ లేదు. ఏదో సినిమా పని మీద తిరుపతికి వచ్చిన లోకనాధం కళ్ళకి దైవదర్శనం క్యూ లో కనిపించింది రంగమ్మ కూతురు.. అల్లుడితో సహా. రంగమ్మ లోకనాధాన్ని గుర్తించలేదు కాని లోకనాధం మాత్రం రంగమ్మని తేలిగ్గానే గుర్తుపట్టేసాడు. ఆమె ఎవరో, ఆమె తాలూకు ఎవరెవరున్నారో, ఆమెకు ఎంత ఉందో ఇత్యాది విషయాలన్ని క్షణాల్లో నెమరేసుకున్న లోకనాధం చక చకా నడిచి వాళ్ళ వెనక క్యూ లో చేరి..
"ఏం రంగమ్మ పిన్నీ, బావున్నావా?" అంటూ అతి కలుపుగోలుతనంగా పలకరించాడు.
"ఎవరది?" అంటూ వెనక్కి తిరిగి చూసింది రంగమ్మ . ఆమెతో బాటే ఆమె కూతురు దమయంతి, ఆమె భర్త వైకుంఠం కూడా వెనక్కి తిరిగి చూశారు.
ఖరీదైన టెర్లిన్ పాంట్, టెర్లిన్ షర్టు,మెడలో బంగారు చైను, కాళ్లకు బూట్లు కళ్ళకి నల్ల కళ్ళద్దాలు.. ఎండలో పచ్చగా ధగ ధగా మెరిసిపోతూ కనిపించాడు లోకనాధం.
"నేను పిన్నీ, లోకనాధాన్ని, సుశీల కొడుకుని, గుర్తుపట్టలేదూ"? అన్నాడు లోకనాధం నవ్వుతూ.
"సుశీల కొడుకువా, ఓరి.. ఓరీ.. లోకీ నువ్వట్రా.. చిన్నప్పుడు ఆ చెవి కింద తగిలిన గాయం అలాగే ఉంది. ఎంత పెద్దయ్యావురా నువ్వూ!"అంటూ కళ్ళు పెద్దవి చేసుకుని నిలువెల్లా పరీక్షగా చూసింది రంగమ్మ.
"ఎవరే అమ్మా ఆయన?" అంటూ ఉండ బట్టాలేక అడిగేసింది దమయంతి.
"నువ్వు చిన్నప్పుడు చూసి ఉంటావులే.. మర్చిపోయి ఉంటావు.. మన సుశీల పెద్దమ్మ ఉండేది కదా .. నీకు గుర్తుందా.. దాని కొడుకు వీడు. నీకు తమ్ముడి వరసవుతాడు "అంది రంగమ్మ.
లోకనాధం మనసు చివుక్కుమంది ఆ మాటలు వినేసరికి. ఏపుగా చిక్కటి కండల్తో పొడుచుకొచ్చినట్లున్న చనుగుబ్బల్తో, గుండ్రటి భుజాల్తో, చెంపల మీద పడుతున్న ముంగురులతో, జడనిండా పెట్టుకున్న పువ్వులతో తెల్లటి పట్టుచీర తెల్లటి జాకెట్టు తొడుక్కుని ఎండలో ధగధగా మెరిసిపోతూ .. భువికి దిగివచ్చిన దేవకాంతలా.. వైజయంతిమాల ఫేస్ కట్ తో ఉన్న దమయంతిని ఆకలిగా చూస్తున్న లోకనాధం రంగమ్మ చెప్పిన వరస సంగతి వినడంతో గతుక్కుమన్నాడు.
"నమస్కారం బావగారూ! నేను వైకుంఠాణ్ణి దమయంతి మొగుణ్ణి. నన్నెప్పుడూ చూడలేదేమో మీరు అంటూ డబ్బాలా వాగేసాడు దమయంతి భర్త వైకుంఠం.
ఆ నాలుగు మాటల్లోనే దమయంతి భర్త ఎంత వెర్రిబాగుల వాడో నిమిషాల మీద అంచనా కట్టేసాడు లోకనాధం.
నమస్కారం.. పిల్లలెంతమంది అక్కయ్యా అనడిగాడు లోకనాధం దమయంతిని పట్టి పట్టి చూస్తూ.
లోకనాధం చూసిన చూపులకు దమయంతి గుండెలు జల్లుమన్నాయి ఒక్కసారిగా..
"ఒక్కత్తే అమ్మాయి" అంది దమయంతి ముక్తసరిగా
"అవున్రా నాయనా ఇప్పటికి నాలుగు తరాలుగా మా ఇంట్లో మగ పురుగు పుట్టలేదురా నాయనా . ఈ పిచ్చి ముండ కదుపునైనా ఓ మగ పురుగు పుడుతుందేమో అని తెగ ఆశపడుతున్నా . పిల్ల పుట్టి ఇప్పటికి పదకొండేళ్ళయింది . మళ్ళీ కడుపు లేదు. స్వామి దర్శనం చేసుకుంటేనైనా ఏదేని కనికరం పుడుతుందేమో అని ఇలా బయలుదేరి వచ్చాము" అంతూ తన గోడు అంతా వినిపించుకుంది రంగమ్మ.

[LUKYYRUS]

దమయంతికి పదకొండేళ్ళ పిల్ల ఉందా మైగాడ్ ... ఈమె చూస్తే పాతికేళ్ళ దానిలా కూడా కనిపించడం లేదు. ఏం వొళ్ళు, ఏం అందం.

"ఇప్పుడే వస్తా పిన్ని.. బూట్లు విడిచిపెట్టి వస్తా.. చోటు చూస్తూ ఉండు.. అంటూ క్యూ వదలి పెట్టి బయటకు వెళ్ళాడు లోకనాధం.
బూట్లు షాపులో వదిలిపెట్టి అక్కడే నిలబడి చూశాడు. జనం మధ్య నుంచి తన వంకే చూస్తూ నిలబడి ఉంది దమయంతి. కాస్త మనసుకు ఉపశమనం కలిగినట్లయ్యింది. అక్కడే నిలబడి ఆలోచిస్తూ ఆమె వంకే చూస్తున్నాడు.
దమయంతి కూడా చూపులు మరల్చకుండా జనం మధ్య నుంచి లోకనాధాన్ని చూస్తోంది.
"నాన్సెన్స్.. అక్కా లేదు, తమ్ముడూ లేదు ఎప్పుడో తాతల నాటి సంబంధాలు.. వెధవ వరసలు.. వెధవ సంబంధాలు.. అనుకుంటూ కోపంగా వెళ్ళాడు క్యూ దగ్గరికి.
ఏం చేస్తున్నావురా ఇప్పుడు? ఎక్కడుంటున్నావురా? అంటూ రంగమ్మ అడిగే ప్రశ్నలన్నింటికీ ఓపిగ్గా కధలల్లి చెపుతూ తననో పెద్ద బిజినస్ మాన్ గా చిత్రీకరించుకున్నాడు లోకనాధం.
క్యూ కదులుతోంది. జనం తోసుకుంటున్నారు. చెట్టుకొకడూ, పుట్టకొకడూ కిందులేర్పడిపోతున్నారు. రంగమ్మని తప్పించి దమయంతి వెనక్కి చేరాడు లోకనాధం. వెనక్కి తిరిగి చూసింది దమయంతి. గుండెలు దడదడా కొట్టుకున్నాయి.
"నీకు పదకొండేళ్ళ అమ్మాయుందంటే నేను నమ్మలేకపోతున్నాను" అన్నాడు లోకనాధం.
"ఏం?" అని మాత్రం అంది దమయంతి.
"నీ కెన్నేళ్ళు?"
"యిరవై తొమ్మిది"
"చిన్నప్పుడే చేసేసిందా మీ అమ్మ నీకు పెళ్ళి"
"ఆ"
"వెంటనే పుట్టిందేమో"
"ఊ"
"మరి దాన్ని తీసుకురాలేదేం?"
"పరీక్షల రోజులు , చదువుకుంటోంది"
భుజం మీద చెయ్యి వేశాడు లోకనాధం
"అబ్బబ్బ జనం తెగ తోసేస్తున్నారు" అన్నాడు.
మొదట్లో దమయంతి ఏమీ అనలేదు. లోకనాధం చెయ్యి తీయ్యనూ లేదు. కాని ఓ నిమిషం అయ్యింతర్వాత..
"అమ్మ చూస్తుంది చెయ్యి తీయ్" అంది దమయంతి మెల్లిగా
లోకనాధం గుండెల్లో వెయ్యి గంటలు ఒక్కసారిగా గణగణ మోగాయి.
"అమ్మ చూడకపోతే పరవాలేదా"
దమయంతి మాట్లాడలేదు సరిగ్గా ఆ సమయంలో దూరంగా ఎక్కడి నుంచో జనం మధ్య నుంచి...
"అమ్మాయ్ దమయంతీ జాగ్రత్త.. జనంలో తప్పిపోయేవ్, దర్శనం అయిపోగానే తిన్నగా మనం పొద్దున కాఫీ తాగిన హోటేల్ దగ్గరకి వచ్చేసి నిలబడండి, మీ ఆయనతో కూడా గట్టిగా చెప్పు అసలే వెర్రి మాలోకం" అంటూ అరిచిన రంగమ్మ అరుపులు అందరి చెవుల్లోనూ పడ్డాయి.
"మీ అమ్మ ఏమిటో అరుస్తోంది" అన్నాడు వైకుంఠం.
అంతవరకూ గుడ్డెద్దు చేలో పడ్డట్టు ముక్కుకి సూటిగా పోతున్న వైకుంఠానికి రంగమ్మ అరుపులు లీలగా వినిపించాయి.
"మీ ఆయనకి చెవుడు కూడా వుందా?" అనడిగాడు లోకనాధం చటుక్కున ఆమె భుజం మీద నుంచి తన చేతిని తీసేసుకుంటూ.
"ఆ కాస్తా కూస్తా కాదు. కావాల్సినంత ఉంది. నా ఖర్మ" అని గొణుక్కుంటూ భర్తని చూసి..రంగమ్మ అన్న మాటలు తనకు పెద్దగా చెప్పింది.
"అలాగా అయితే నీ చెయ్యి ఇలా ఇయ్యి తప్పిపోకుండా పట్టుకుంటా" అన్నాడు వైకుంఠం.
"ఏమీ అక్కర్లేదు మీరు పదండి" విసుక్కుంది దమయంతి.
"మీకేం భయం లేదు బావగారూ, నేనున్నానుగా.. అక్కయ్యని జాగ్రత్తా చూస్తా మీరు నడవండి" అన్నాడు లోకనాధం.
జనం పడి తోసుకుంటూ వస్తున్నారు. దమయంతిని లోకనాధం పూర్తిగా ఆనుకుని నడుస్తున్నాడు. పాంటులోపల అలజడి ప్రారంభమయ్యింది. దమయంతి పిర్రల తాకిడికి ఎప్పుడో ద్వజస్తంభం లా తన్నుకొస్తుంది. తుళ్ళి తుళ్ళి పడుతోంది లోకనాధం గాడి మగతనం. ఒక పక్క చేత్తో పాంటు మీదే నొక్కేసుకుంటూ ఆపుకోలేని తమకంతో మళ్ళీ చెయ్యి తీసుకు వెళ్ళి దమయంతి భుజం మీద వేశాడు.
దమయంతి లోకనాధాన్ని ఓరగా చూసి సిగ్గు పడింది. గుండ్రంగా ఉన్న ఆ భుజాన్ని గట్టిగా పట్టుకుని నొక్కాడు.
"మా ఆయన చూస్తాడేమో బావుండదు" అంది మెల్లగా
"అయితే కాసేపాగు! ముందు వెళ్ళిపోతాడు మీ ఆయన. తరువాత మనం వెళదాం."
దమయంతి టక్కున ఆగిపోయింది. జనం వాళ్ళిద్దరిని తోసుకుంటూ వెళ్ళిపోతున్నారు. దమయంతి వీపు లోకనాధం వక్షస్థలానికి ఆనుకుంది. దమయంతి తల లోకనాధం గడ్డం దగ్గర తగుల్తోంది. దమయంతి పిర్రలు లోకనాధం పాంటు గుండీల దగ్గర తగుల్తున్నయి.
తన భుజాన్ని పట్టుకుని నొక్కుతున్న లోకనాధం చేతి మీద తన చెయ్యి వేసి గట్టిగా నొక్కి వెనక్కి తిరిగి లోకనాధం కళ్ళల్లోకి చూసి మళ్ళీ అంతలోనే చూపుల్ని కిందకి దింపేసుకుంది దమయంతి.
"నీ అంత అందమయిన ఆడదాన్ని చూడ్డం ఇదే మొదటిసారి దమయంతీ!" అన్నాడు లోకనాధం
"కానీ...."
"ఊ.. ఏమిటి చెప్పు"
"మనం.. మనం చేస్తున్నది తప్పేమో!" అంది దమయంతి తడబడుతున్న మాటల్తో.
 "ఎన్నో తప్పులు చేస్తున్నాం! వాటిల్లో ఇదొకటి అంతే! అయినా ముక్కూ మొహం తెలియని మనకు తాతల నాటి సంబంధాలు అడ్డేమిటి" అంటూ చేతి ని కింది జార్చి ఎత్తైన దమయంతి పిర్రలని ఒక్కసారిగా పిసికి వదిలాడు లోకనాధం.
"ఊమ్మ్... ఇష్.. అంటూ పెదాల మీద చూపుడు వేలు ఆనించి కళ్ళు ఆర్పుతూ ముందుకు నడిచింది దమయంతి హంసలా..
కాస్త ఇసింట రారా నాయనా అంటే, ఇల్లంతా నాదేననే రకం లోకనాధంగాడు. అందిస్తే చాలు అల్లుకుపోతాడు. రంగమ్మనీ, దమయంతినీ, వైకుంఠాన్నీ తన సొంత ఖర్చులతో తిరుపతి నుంచి మద్రాసు తీసుకెళ్ళాడు. నాలుగు రోజులు అట్టే పెట్టుకుని అక్కడి విశేషాలన్నీ దగ్గిరుండి చూపెట్టాడు. కాని దమయంతితో ఏకాంతం గా గడపడానికి మాత్రం లోకనాధానికి అవకాశం దొరకలేదు. ఒక్క సారి మాత్రం తలుపు చాటున నిలబెట్టి ముద్దుపెట్టుకున్నాడు. అంతే. ఆ నాలుగు రోజుల్లోనూ తన బడాయి మాటల్తో రంగమ్మను ఆకట్టుకున్నాడు లోకనాధం.
"నువ్వేమీ అనుకోనంటే ఒక్క మాట అడుగుతాన్రా లోకా!" అంది రంగమ్మ ఊరికి బయల్దేరి పోయే ముందు.
"ఏమిటి పిన్నీ"
"దాని మొగుడున్నాడే వైకుంఠం.. ఒట్టి వెర్రిబాగుల వాడు! తనకు తోచదు. ఒకళ్ళు చెబితే వినడు!. వ్యాపారాల పేరుతో ఇల్లు గుల్ల చేసి పారేస్తున్నాడురా నాయనా! ఇప్పుడు మళ్ళీ ఏదో ఫాన్సీ కొట్టు పెడతానంటున్నాడు! వద్దంటే వినిపించుకోడు.ఆ పెట్టేదేదో పెట్టక మానడు దివాళా తియ్యకామానడు. పోనీ ... నువ్వు ఓ రెండు నెలలు పాటు వచ్చి మా ఇంట్లో ఉండి ఆ వ్యాపారం ఏమిటో ఎలా చెయ్యాలో దగ్గిరుండి వాడికి కాస్త సుళువులు నేర్పించి పోరా నాయనా!" అంది రంగమ్మ.
లోకనాధం రొట్టె విరిగి నేతిలో పడ్డట్టు ఫీలయ్యాడు. కాని ముందు బెట్టు చేసాడు. రెండు నెలలు అక్కడుంటే, ఇక్కడ తన వ్యాపారం దెబ్బ తిని బాగా నష్ట పోతానన్నాడు.
"నీ రుణం అట్టే పెట్టుకోనులేరా లోకా! నాకున్నదాంట్లో ఎంతో కొంత ముట్ట జెబుతాలేరా" అంది రంగమ్మ.
"అదేమిటి పిన్నీ డబ్బుకోసమా నా బెంగ! పెద్ద దానివి అంతగా అడుగుతున్నావు గనక కాదనలేక పోతున్నా.. ఓ నాలుగు రోజుల పాటు ఇక్కడి వ్యవహారల్ని చక్క బెట్టుకుని వస్తా" అన్నాడు లోకనాధం.
ఆ విధం గా రంగమ్మ కొంపలో అడుగుపెట్టిన లోకనాధం నెల తిరక్క ముందే, ఏకు మేకయి కూర్చున్నాడు. దమయంతి ఆసరాతో రంగమ్మకే ఎదురు తిరిగాడు.

**************

[LUKYYRUS]

అవ్వా!.. మీ కేమయినా బుద్దుందా? అంటూ తలుపులు దబ దబా బాదింది రంగమ్మ. వైకుంఠన్ని కొట్లో కూర్చోబెట్టి మధ్యాహ్నం భోజనానికి ఇంటికి వచ్చిన లోకనాధం భోజనం కావడంతోటే కిళ్ళీ బిగించి, దమయంతి గదిలోకెళ్ళి తలుపులు బిడాయించాడు. గదిలో కూర్చుని తలుపులు మూసుకుని వీళ్ళిద్దరూ ఏం చేస్తున్నారా అనుకుంటూ రంగమ్మ తలుపుల సందులోంచి తొంగి చూసింది.గదిలో మంచం మీద కూచ్చున్న లోకనాధం వొళ్ళో తల పెట్టుకుని పడుకుని ఉంది దమయంతి. దాని చీర పమిట పక్కన పడేసి ఉంది. జాకెట్ లో కొబ్బరి కాయల్లా ఉన్న దమయంతి చళ్ళని వడేసి పిసుకుతున్నాడు లోకనాధం. దమయంతి లోకనాధం దడ్డుని చెంపలకు రాసుకుంటూ లోకనాధాన్ని అరమోడ్పు కళ్ళతో చూస్తుంది. లోకనాధం గాడి మరో చెయ్యి దమయంతి చీర కుచ్చిళ్ళలో దూరి దాని దిమ్మ మీద ఉంది. లోపల జరుగుతున్న భాగోతం చూసేసరికి రంగమ్మ కళ్ళు బైర్లు కమ్మాయి ఒక్క సారిగా అదిరిపడి తలుపును దబ దబా బాదింది.

"ఏం చేద్దం ఇప్పుడు?" అంది దమయంతి, తన రొమ్ముల పైకెత్తేసి ఉన్న జాకెట్టును కిందికి దించి హూక్ పెట్టుకుంటూ..
"భయపడుతూ ఇలా ఎంత కాలం ఉండగలం దమయంతీ! అన్నాడు లోకనాధం తన లుంగీని సర్దుకుంటూ.
"మరి"
"నిన్న మనం అనుకున్నట్టు చేద్దం"
"నాకు భయంగా ఉంది"
"నీకేం భయం లేదు. మాట్లాడవలసిందంతా నేను మాట్లాడుతాను, నువ్వు నా మాటాకి వంత పాడు! అంతే" అంటూ దమయంతిని వదిలిపెట్టి వెళ్ళి తలుపు తీసాడు.
"అవ్వ! అవ్వ! ఏమిటే ఈ పని దమయంతీ" ఇది నా కంట పడింది కనక సరిపోయింది కాని నీ మొగుడికి తెలిస్తే నీ గతి ఏమౌతుందో తెల్సా" అంటూ అరిచింది రంగమ్మ
"నువ్వు నోరు మూసుకుని కూచ్చుంటే ఎవరికీ తెలియదు. అలా గొంతు చించుకుని అరిచావంటే అందరికీ తెల్సిపోతుంది! నీ పరువు పోతుంది" అన్నాడు లోకనాధం
"ఏదో మమ్మల్ని ఉద్దరిస్తావని తెచ్చి ఇంట్లో పెట్టుకుంటే, ఇదట్రా నువ్వు మాకు చేసే ఉపకారం? పైగా నీ కంటే పెద్దదీ, వరసకి నీకు అక్కయ్య ... దాంతోనా నువ్వు సంబంధం పెట్టుకునేది? నువ్వు తినేది అన్నమా? గడ్డా?"
"పిన్నీ" అరిచాడు లోకనాధం ఊరికే నోరు పారేసుకోకు. ఈడూ జోడూ అందం చందం లేని వెధవని దీనికి కట్ట బెట్టి గొంతు కోసావు. పెళ్ళంటే ఏమీ తెలియని వయసులో దానికి పెళ్ళి చేసి దాని గొంతు కోసావు. దాని జీవితం నాశనం చేసింది కాక ఇంకా అరుస్తున్నావు"
"ఏమే నీ గొంతు కోశానా?"
"అంతకంటే ఎక్కువే చేశావు! ముద్దూ ముచ్చట్లు తెలియని ఆ వెర్రి బాగుల వాడికీఅస్తి కోసం నాకు కట్టబెట్టావు. నా బాధ నేను ఎవరితో చెప్పుకోవాలి." అంది దమయంతి నదురు బెదురూ లేకుండా.
రంగమ్మ ఆ మాటలకు అవాక్కై పోయింది.
"విన్నావుగా దాని మాటాలు ఇక నోరు మూసుకుని బయటకు నడు! అనవసరంగా మమ్మల్ని అల్లరి పెట్టావంటే.. నీ కూతురు కాపురం నాశనం చేసిన దానివి అవుతావు పయి గా పోయెది మీ పరువే.. నాకేం నేను పట్నం వెళ్ళిపోతాను. ఏ గొడవా లేకుండా ఉండాలంటే మా దారిన మమ్మల్ని వదిలిపెట్టి నోరు మూసుకుని కూర్చో! లేదంటావా..."
"ఏం చేస్తావేం?" రంగమ్మ అరిచింది మరేమీ చేయలేక
"దమయంతిని లేవదీసుకు పోతా"
"ఏమే ఏమిటే వాడు కూసే కూతలు?"
"అవునమ్మా ఆయనెక్కడుంటే నేనూ అక్కడే ఉంటా!"
ఆయన లేందే నేను బ్రతక లేను! తరవాత నీ ఇష్టం" అంది దమయంతి నిర్మొహమాటంగా
రంగమ్మ నెత్తీ నోరూ బాదుకుంటూ బయటకొచ్చేసింది మరేమీ చెయ్యలేక.
రంగమ్మ వెళ్ళిపోయాక తలుపులు మూసి లోకనాధం ధైర్యంగా వెళ్ళి మంచం మీద కూర్చుని సిగరెట్టు వెలిగించాడు.
అతడి ఒళ్ళో వచ్చి కూర్చుంది దమయంతి. ప్రేమగా అతడి కళ్ళల్లోకి చూస్తూ అతడి మెడ చుట్టూ చేతులు బిగించి పెదాల మీద ముద్దెట్టుకుంది.
"మీ అమ్మ నోరు ఎలా మూయించానో చూసావుగా.. నువ్వు మాత్రం కాస్తా మొండిగా ఉండు. మెత్తగా ఉంటే నీ మనసు విరిచేస్తుంది. అన్నాడు దమయంతి జాకెట్టు విప్పుతూ.
బయటకు ఉరికిన బలమైన రొమ్ములను తన చేతుల్తో పిసుకుతూ ఓ రొమ్మును నోటి నిండుగా కుక్కేసుకున్నాడు. ఎన్నాళ్ళకు మనం ఇలా ఫ్రీ గా చేసుకో గలుగుతున్నాము. ఇవ్వాళ నీ అందాలన్ని బోసిగా చూడనీ అంటూ దమయంతి చీర కుచ్చిళ్ళు లాగేసి లంగా బొందు తెంపేసాడు లోకనాధం.
లంగా కిందికి జారిపోవడంతో సిగ్గు పడుతూ అర చేతిని సిగ్గు బిళ్లకు అడ్డంగా ఉంచుకుంది దమయంతి. చెయ్యి తీ అన్నాడు తన చేతిని ఆమె పొత్తి కడుపు కిందుగా పాకిస్తూ. ఒక బిడ్డ పుట్టినా నీ ఒంట్లో ఎక్కడా ఆ చాయలేవీ కనపడ్డం లేదు అన్నాడు దమయంతి నున్నటి పొత్తి కడుపును నిమురుతూ. దమయంతి లోకనాధం మెడ మీద చేతులేసి లాక్కుంటూ .. "నువ్వు కూడా విప్పేసుకో" అంది.
"ఏం నాది చూడాలని ఉందా" అంటూ లుంగీని వదిలించుకున్నాడు లోకనాధం.
అప్పటికే లోకనాధం దడ్డు పురెక్కిన నరాలతో ముదురు తొండలా నిలబడి ఉంది. దమయంతి చెయ్యి అప్రయత్నంగా లోకనాధం దడ్డుని పట్టుకుంది. తన చేతికి సరిపోవడం లేదు అది. దమయంతి తన దిమ్మ మీది చేతిని తీసి లోకనాధం దడ్డుని పట్టుకోడంతో, లోకనాధం చెయ్యి ఆమె నేతి అరిసెలా ఉన్న దిమ్మ మీదకు చేరింది. చిన్నగా మొలకెత్తిన వెంట్రుకలతో ముచ్చటగా ఉంది దమయంతి దిమ్మ. దిమ్మ ఉబ్బును తన చేత్తో పట్టుకుని పిసికేసాడు లోకనాధం. దమయంతి కూడా లోకనాధం దడ్డును చేత్తో కొలుస్తూ దాని పొగరుకు మురిసిపోతుంది.
"ఎలా ఉంది అక్కయ్యా నా దడ్డు " అడిగాడు లోకనాధం
"చీ అక్కయ్య అని పిలవకు.. ఇలా చేసుకుంటూ అక్కయ్యా ఏమిటి.. అంది" అంది చిన్నగా నవ్వుతూ
"దూరపు బంధుత్వాలయినా నువ్వు నాకు అక్కయ్యవే, నేను నీకు తమ్ముడినే"
వద్దు అలా పిలవకు అంటూ అతడి నోటిని తన పెదాల్తో మూసి నాలుక చొప్పించింది.
ఒక చేత్తో దమయంతి పువ్వుని నలిపేస్తూ మరో చేత్తో మర్చి మార్చి ఆమె స్తనాల్ని నలిపేస్తున్నాడు. లోకనాధం నలుపుడికి దమయంతి రొమ్ములు బిరుసెక్కి పొంగాయి.
దమయంతిని మంచానికి అడ్డంగా పడేసి ఆమె తొడలు ఎడం చేసాడు. దమయంతి తన కాళ్ళను పంగ చాపింది. ఆమె మదన పుష్పం విచుకుంది. కామ కీల నిక్కి చూస్తుంది. లోకనాధం ఆమె తొడల మధ్యకు వంగి దమయంతి పూ.. మీద చుప్ చుప్ అంటూ ముద్దు పెట్టి అమాంతం కసుక్కున తన నాలుక ఆమె ఆడతనం లోకి జొనిపాడు. దమయంతి ఆనందంతో కేక పెట్టింది. లోకనాధం తన నాలుకతో దమయంతి పువ్వుని బర బరా పది నిమిషాల పాటు అరగదీసాడు. దమయంతి లో లోపల్నుంచి గంగా జలం ఉబుకుతుంటే ఆనందంతో మూలుగుతూ కెకలు పెడుతూ ఉంది. బయట ఉన్న రంగమ్మకు దమయంతి మూలుగులు వినపడుతున్నాయి. నా ఖర్మ అంటూ నెత్తి బాదుకుంది రంగమ్మ. మూతికి అలుముకున్న దమయంతి రసాల్తో పైకి లేచాడు లోకనాధం . దమయంతి మురిపెంగా పక్కనే పడి ఉన్న చీరతో అతడి మూతి తుడిచి ముద్దుపెడుతు కసిగా వాడి పెదాలని కొరికేసింది.
"కసెక్కిందా...కసిగా ఉందా... నాది చీకు " అంటూ లోకనాధం తన దండాన్ని దమయంతి పెదాలకి అందించాడు. మరేమీ మొహమాటపడకుండా నోటి నిండుగా దోపేసుకుంది దమయంతి. ఆబగా తల పైకి కిందకూ ఊపేస్తూ లోకనాధం దడ్డుని చీకింది దమయంతి. లోకనాధం దర్జాగా వెల్లకిలా పడుకుని దమయంతి తో తన దండాన్ని చీకించుకున్నాడు. బాగా చీకి తృప్తిగా అతడి పొడుగు మొత్తాన్ని నోట్లో జొనుపుకుని పెదాలు బిగించి చీకింది దమయంతి.
"పడుకో పెడతా" అన్నాడు లోకనాధం.

[LUKYYRUS]

మంచానికి అడ్డంగా పడుకుని పిర్రలు మంచం అంచుల మీద ఉంచి కాళ్ళు వేళాడేసుకుని పంగ చాపి పడుకుంది దమయంతి.

లోకనాధం నేల మీద నిల్చుని దమయంతినే చూస్తూ తన మేడ్రాన్ని సవరించుకున్నాడు.
తల కింద దిండు పెట్టుకుని లోకనాధాన్నే చూస్తుంది దమయంతి.
పెట్టనా అక్కయ్యా అన్నాడు దమయంతి మోకాళ్ళు మడిఛి పాదాలు బెడ్ అంచుల మీద ఉంచి ఎడం చేస్తూ...
"ఆ మాట అనద్దొన్నానా......పెట్టు తొందరగా ఉంది... కసి గా ఉంది..." అంది దమయంతి.
"పెట్టు తమ్ముడూ.. అను పెడతా.."అన్నాడు లోకనాధం
"ఊహూ...పెట్టు..." గొంతులో జీర ద్వనిస్తూంది.
"అడుగు అక్కయ్యా...దెం.... అని అడుగు పెడతా" లోకనాధం కూడా కసిగా అన్నాడు..తన రాడ్ మొదలును దమయంతి విచుకున్న రెమ్మల అంచుల మీద రాస్తూ...
"ఊహూ... అలా అడక్కు.... పెట్టరా...." అసహనం గా అంది దమయంతి.
"నువ్వలా అడిగితే గాని పెట్టాను అన్నాడు.. దమయంతి నిలువు రెమ్మల్లో తొంగి చూస్తున్న కామ కీల మీద గుండుతో వొత్తిడి కలిగిస్తూ...
ఆడదానికి ఎక్కడ నొక్కితే కసి పుడుతుందో లోకనాధానికి బాగా తెల్సు
కసి పెరిగిపోయిన దమయంతి అల్లాడిపోతూ... మొత్త కదిలిస్తుంది అసహనంగా....ఎలాగోలా దించేసుకోవాలని...
అసలే రాటు దేలిన వాడు లోకనాధం....
"లోకా పెట్రా నా బుజ్జివి గదూ..."
"అడుగు అక్కయ్యా నీ నోరారా అడిగితే ఎందుకు పెట్టను... నీ కడుపు నిండా పెడతా .. చూడు... అక్కయ్య గుహలోకి దూరిపోవడానికి తమ్ముడు ఎలా తహ తహ లాడిపోతున్నాడో....
తల పైకెత్తి చూసింది దమయంతి....
"అడిగానుగా పెట్టమని...."
అలా కాదు నేను అడగమన్నట్టు అడుగు....పెడతా
"హూ... హూ... నీ మాటే నెగ్గించుకుంటావు....తమ్ముడూ... పెట్టేసేయ్ అంది..." కళ్ళు మూసుకుని పలవరిస్తున్నట్టు....
ఆ మాటతో ఒక్క ఉదుటున దమయంతి అక్కయ్య లోకి దూసుకు పోయాడు లోకనాధం.
ఆ తోపుడుకి కీచు మంటూ కేక పెట్టేసింది దమయంతి...
బయట ఉన్న రంగమ్మ గుండెలు అదిరాయి....
లోకనాధం దమయంతి పూ కండరల్లోకి దోపేసి ఊగిపోతుంటే... దమయంతి కేకలు అరుపులు అరుస్తుంది...
ఎంత కసిగా ఉన్నావే అక్కయ్యా అంటూ.. లోకనాధం దమయంతి చళ్ళు పట్టుకుని పిసికేస్తూ పొడుస్తుంటే.. దమయంతికి అది బొడ్డు దాకా వచ్చినట్టు అనిపిస్తుంది...
"ఇంత సుఖం ఎప్పుడు ఎరగను...ఊఉ దంచు...రా దంచు.. "
అక్కయ్య నువ్వు నాతో వచ్చెయ్యి నిన్ను నేను ఉంచుకుంటాను...దబ దబ బాదుతు అన్నాడు.
"ఇప్పుడు మాత్రం ఏంటి నన్ను ఉంచుకునే ఉన్నావుగా.. ఈ మాత్రానికి ఎక్కడికో పోవడం ఎందుకు.. నీకు కావల్సినప్పుడల్లా ఇక్కడికి రా నీకు అడ్డు అదుపు లేదు" అంది పిర్రలు పైకి ఎత్తుతూ .
"ఇన్నాళ్ళు నాకు కనపడకుండా ఎక్కడున్నావే అక్కయ్యా.. నువ్వింత సుఖం ఇస్తావని తెలిసుంటే నిన్నే పెళ్ళి చేసుకునేవాడిని.."
దమయంతి తొడలు విరగదీస్తు ఆ మధ్యలో దడ దడ లాడించేస్తున్నాడు లోకనాధం.
"ఆహా.. కుమ్ముకోరా లోకా.. ఇప్పటివరకూ నా మొగుడి దగ్గర పొందని సుఖాన్ని ఇస్తున్నావురా .. నిన్ను వదలను ర న రాజా కుమ్మరా.. నీ దడ్డుతో కుమ్మెయ్.. నేనింక ఆగలేనురా లోకా .. ప్రాణాలు తోడేస్తున్నావురా.. అంటూ పిర్రలు పైకి లేపేస్తూ లోకనాధాన్ని అదుముకుంటూ కార్చేసుకుంది దమయంతి. మరో నాలుగు పోట్లు పొడిచిన లోకనాధం కూడా దమయంతి లోతుల్లో పిచికారి కొడుతూ అభిషేకం చేసాడు.
దమయంతీ మీ ఆయన వొస్తున్నాడు అమ్మాయ్! మీ ఆయనొస్తున్నాడే!! అంటూ తలుపులు దబ దబ బాదింది రంగమ్మ ఓ రోజున.
ఆ సమయంలో మాంచి రసవత్తర ఘట్టంలో వున్నారు దమయంతీ, లోకనాధాలిద్దరూ. పూర్తిగా బట్టలు విప్పేసుకుని నగ్నంగా వొకరి మీద ఒకరు పడి దొర్లుకుంటున్నారు. ఆరూ తొమ్మిదీ వేసుకుని లోకనాధం గాడి బండ కడ్డీ ని నోట్లో పెట్టుకుని ఆనందంగా చీకుతోంది దమయంతి. ఆమె దిమ్మలో నాలుక దోపి మత్తుగా నాకుతున్నాడు లోకనాధం. రంగమ్మ అరిచిన అరుపుకి ఇద్దరికీ చిరాకు కలిగినా తమని పట్టుపడనీయకుండా రక్షించినందుకు సంతోషపడుతూ అసంతృప్తిగానే విడిపోయారిద్దరూ. హడావిడిగా బట్టలు సరిచేసుకుని లోకనాధం తలుపులు తీసుకుని చక చకా బయటకు వచ్చేశాడు. థాంక్స్ పిన్నీ సమయానికి నువ్వొచ్చి హెచ్చరించావు. లేకపోతే ఇద్దరం దొరికిపొయ్యేవాళ్ళం" అన్నాడు నవ్వుతూ.
"ఏం చేస్తాన్రా! అంతా నా ఖర్మ! మీ రంకుతనాన్ని అరికట్టాల్సింది పోయి మీకు కాపలా కాస్తూ ప్రోత్సహించాల్సిన ఖర్మ నా మొహాన రాసుంది. ఏ భయమూ లేకుండా మీరిద్దరూ విచ్చలవిడిగా గదిలో పొర్లాడుతుంటే, గది బయట కాపలా కుక్కలా ఉండాల్సిన ఖర్మ పట్టింది" అంటూ వుసూరుమంది రంగమ్మ. మరేమీ పర్వాలేదు పిన్నీ నీ ఋణం ఉంచుకోములే అన్నాడు కొంటెగా నవ్వుతూ.
**********
 
రంగమ్మకు కాపలా కుక్క డ్యూటీ ఎందుకనుకున్నాడో ఏమో దేవుడు.. చెప్పా చెయ్యకుండా ఓ రోజున వైకుంఠం గుండె పోటుతో గుటుక్కుమన్నాడు.
దమయంతి భర్త పోయినందుకు పెద్దగా బాధ పడలేదు. లోకాచారం ప్రకారం బయటకి బొట్టు పూలు పెట్టుకోడం మానేసింది కాని గది లోపల అంతా ఎప్పటిలాగానె మమూలుగానే సవ్యంగా జరిగిపోతుంది.
మామూలుగా ఏం ఖర్మ! మామూలు కంటే ఎక్కువగానే జరుగుతున్నాయి. భర్త పోవడంతో రోజూ రాత్రుళ్ళు లోకనాధం పక్కలోనే పడుకోవడం మొదలు పెట్టింది. సొంత భార్య కన్నా ఎక్కువగా వాడుకోవడం మొదలు పెట్టాడు లోకనాధం!
రాత్రీ పగలు బేధం లేకుండా దమయంతిని నగ్నంగా పక్కలో పడుకోపెట్టుకునేవాడు. తన వాక్చాతుర్యంతోనూ, కామకళా నైపుణ్యంతోనూ ఆమెనో కీలుబొమ్మగా తయారుచేశాడు. లోకనాధం లేవమంటే లేస్తుంది. కూచ్చోమంటే కూచ్చుంటుంది. చీర ఎత్తమంటే ఎత్తుతుంది, చీకమంటే చీకుతుంది. గంగలో దూకమంటే దూకుతుంది.
"నీ కోసం నా ప్రాణాలయినా యిస్తాను రాజా! నాక్కావల్సిందల్లా నువ్వు! నీ బండ కడ్డీ. నేను బతికున్నంత కాలం కావాలి . నా బొక్కలోనే ఉండాలి అది. దాని కోసం నేనేమైనా చేస్తా!" అంటూ దమయంతి వొకనాటి రతి పారవశ్యపు కసి లో నోటికొచ్చినట్టు వాగుతూన్న సమయంలో ...
"నీ ప్రాణాలు నాకు అక్కర్లేదు కానీ..." అన్నాడు లోకనాధం.
"ఇంకేం కావాలి? చెప్పు రాజా! నా ఆస్తి కావాలా.. నీ పేర్న రాయమంటావా చెప్పు"
"నీ ఆస్తి నాకొద్దు"
మరేం కావాలి రాజా ! అడుగు ! నా దగ్గిర మొహమాటపడతావెందుకు?"
లోకనాధం కాస్త నసుగుతూ ధైర్యం తెచ్చుకుని...
"నాకు నీ అమ్మతో పాటు నీ కూతురూ కావాలి"
"ఎవరూ....నా అమ్మ.. నా కూతురు వసుంధరా..."
"ఊ"
"నా అమ్మంటే సరే గాని... పెద్దదై సంవత్సరం కావస్తున్న దాన్ని ఏం చేసుకుంటావు?" ఎదురొత్తులిస్తూ అడిగింది దమయంతి నవ్వుతూ.
దమయంతి నవ్వు చూసి ఇక మొహమాట పడనక్కర్లేదు అనుకుని " ఏం చేస్తాను . నిన్ను దొబ్బుతున్నట్టే దాన్ని దొబ్బుతాను. ఏం? ఇప్పిస్తావా! నీ కేమయినా అభ్యంతరమా"
"నీ ఇష్టం రాజా ఇద్దర్నీ దొబ్బుకో నాకేమీ అభ్యంతరం లేదు. కాక పోతే వాళ్ళు వొప్పుకుంటారా!, నువ్వు వొప్పించేసుకుంటావా!... నువ్వే వొప్పించుకో నేనేమీ అడ్డురాను."
నిండుగా నవ్వుతూ నగ్నంగా వున్న దమయంతి శరీరాన్నంతా చేత్తో మృదువుగా తడుముతూ బోర్లా తిప్పాడు లోకనాధం. అందంగా ఉన్న దమయంతి పిర్రల్ని పగలదీసి పిర్రల సందులో నాలుక పెట్టి తిప్పుతూ అడుగునుంచి బొక్కలో వేలు పెట్టాడు.

[LUKYYRUS]

"రాజా!రాజా! చంపేస్తున్నావు రాజా!" అంటూ మెలికలు తిరిగిపోతున్న దమయంతిని కదలకుండా నొక్కి పట్టి వో పావు గంట సేపు పిర్రల్ని దిమ్మనీ చిత్ర విచిత్రంగా నాకుతూ కసి ఎక్కించేశాడు లోకనాధం.

ఇదంతా కిటికీలోంచి చూస్తున్న రంగమ్మ గుండెల మీద చెయ్యేసుకుని హమ్మో అనుకుంది. మొగుడు పోయిన పదిహేను సంవత్సరాలుగా పరమ పతివ్రతగా కాలం గడిపిన రంగమ్మకు ఈ మధ్య దమయంతీ లోకనాధంల ఇక ఇకలు పక పకలు గదిలో దొర్లుతున్న శబ్ధాలు వాళ్ళ మూలుగులు కేరింతలు విని విని .. శోభనం రోజుల్లో అమ్మలక్కలు కిటికీ సందుల్లోంచి చూసే అలవాట్లు గుర్తుకొచ్చి .. ఈ మధ్య దమయంతి లోకనాధం ల శ్రుంగారాన్ని చూడ్డం అలవాటు చేసుకుంది వాళ్ళకు తెలియకుండా. గదిలో లోకనాధం అన్న మాటలు విని అమ్మో ఇంకేముంది వీడి కళ్ళు నా మీద కూడ పడ్డాయన్నమాట వీడి కళ్ళు పడితే ఇక వాడి దడ్డుని దిగేయకుండా మానడు. నేనంటే ఎలాగోలా భరిస్తాను కాని ఆ చిన్న గుంటది భరించగలదా.. ముందు వెనక చూడకుండా దమయంతి మాటిచ్చేసిందే అనుకుంది గుండెలు గుబ గుబ లాడుతుంటే... అప్పటికే తడి చేరిపోయున్న తన దిమ్మను చీరతో అదిమేసుకుంటూ.. లోపలికి చూసింది మళ్ళీ.
"ఇంక ఆగలేను రాజా! రా పగల దొబ్బు! లే!" అంటూ వెల్లకిలా తిరిగిపోయి పంగ బార్లా జాపి నున్నగా వున్న తన దాన్ని పైకెత్తేసింది దమయంతి.
లోకనాధం దమయంతి రెండు తొడల మధ్యకు చేరి.. నున్నటి లావాటి తొడలు నిమురుతు బాగా ఎడంచేశాడు. రెండు రెమ్మల్నీ వేళ్ళతో రుద్ది పట్టుకుని సాగదీసాడు. దమయంతి పూ రెమ్మలు విడిపోయి కాకి నోరులా ఎర్రగా విచ్చుకుంది. ఉక్కు కడ్డీలా తయారయిన తన ఆయుధాన్ని ఆమె బొక్కలో దోపి చళ్ళు రెండూ వొడిసి పట్టుకుని హుమ్మ్ అంటూ అడుక్కంటే వొక్కసారిగా దిగేసాడు. అంత లావు దడ్డు వొక్క సారిగా దోపేయడంతో కెవ్వు మంది దమయంతి.
లోకనాధం దమయంతి చళ్ళు పట్టుకుని కస కసా పదిహేను ఊపులు పెద్దగా చప్పుడొచ్చేలా దంచాడు.
"పగల దొబ్బావు కదరా నా రాజా! అమ్మా! అమ్మా! నా రాజా!
దొబ్బు! దొబ్బు! దొబ్బరా నా రాజా! అంటూ కలవరిస్తూంది దమయంతి.
ఆమెను ఇంకా రెచ్చ గొడుతున్నాడు లోకనధం. కూర్చుని కొడుతున్న వాడల్లా కొట్టుడు ఆపుచేసి ఆమె గుండెల మీదికి ఎగ బాకాడు. రెండు చేతుల్ని మడిచి తల కింద పెట్టుకోమన్నాడు. విశాలంగా, నున్నగా , పచ్చగా ఉన్న దమయంతి చంకలు కండ పట్టి సగం కోసిన మామిడి చెక్కల్లా ఉన్నాయి. దమయంతి చంకల్ని నాలుకతో నాకుతూ మత్తుగా వాసన చూస్తూ కుత్తలో వున్న కడ్డీని చుట్టూ తిప్పుతూ దంచుతున్నాడు. లోకనాధం కడ్డీ దమయంతి పూ లోతుల్లోకి దిగి కలియ తిరుగుతూ కుళ్ళబొడుస్తుంది. దాంతో దమయంతి లో కామం తారా స్తాయికి అందుకుంది.. తమకంతో ఎదురొత్తులిస్తూ అంది...
"నీ ఇష్టం రాజా! ఈ ఇంట్లో నీకు అడ్డులేదు, నా కూతుర్నే కాదు, నా తల్లినైనా సరే.. నీ ఇష్టం.. నీ కింద పడుకోబెట్టుకో.. వాళ్ళ మొత్తలు పగల్దీయి. నా కుత్త మాత్రం మరువొద్దు.. తొయ్యి రాజా!" అంటూ తన మొత్తను పైకెత్తేస్తూ లోకనాధానికి వరం ప్రసాదించింది దమయంతి.
"పగల్తీస్తానే నీ యమ్మా, రేపు రాత్రి ఈ పాటికి నిన్ను .. నీ కూతుర్ని.. నీ అమ్మని ఇదే మంచం మీద పడేసి పగిలిపోయేలా చించుతా" దిమ్మ అదిరేలా కొడుతూ అన్నాడు లోకనాధం కసిగా...
"మా అమ్మ వొప్పుకుంటుందేమో గాని .. వసుంధర వొప్పుకోదు" అంది దమయంతి నవ్వుతూ
"వొప్పుకోదూ , అది వొప్పుకోవడం ఏమిటి దాని తల్లో జేజెమ్మని వొప్పిస్తా! "
"చీ.. ఊరుకో! తల్లీ కూతుళ్ళని...."
"ఏం లాభం లేదు! నేను పక్కన లేనప్పుడే మీరు తల్లీ కూతుళ్ళు"
"నువ్వు పక్కనుంటే?"
"అప్పుడు మీరు తల్లీ కూతుళ్ళు కారు.. సవతులు"
"అ..మ్మ్..మ్మా" కసిగా మూలుగుతూ నొక్కేసుకుంది లోకనాధాన్ని.
"నాకు ముందు... నాకు ముందంటూ తల్లీ కూతుళ్ళు పగల్దీసుకుని నా మీదకి ఎగబడాలి"
"నాకు నమ్మకం లేదు. వసుంధర వొప్పుకోదు" అంటూ బొడ బొడా కార్చేసుకుంది దమయంతి.
వసుంధర వొప్పుకోవడం ఏమిటి? ఎప్పుడో వొప్పేసుకుంది. పెద్దమనిషి కాకముందే వొప్పుకుంది. లోకనాధం ఆ ఇంట్లో అడుగు పెట్టినప్పుడే అతడి విషపు చూపులు దమయంతి కూతురు వసుంధర మీద పడ్డాయి.
చిన్నప్పటినుంచీ అతి గారాబంగా పెంచబడినందువల్ల వసుంధర వయసుకి మించిన శరీర సౌష్టవంతో తీర్చి దిద్దినట్టున్న వంపు సొంపులతో తల్లికన్నా అందంగా, నాజూగ్గా తయారయ్యింది.
మొక్కగా ఉన్నప్పుడే వంగదీస్తే మాను అయిన తర్వాత మన చెప్పు చేతుల్లో ఉంటుంది అని అప్పటికప్పుడే నిర్ణయించుకున్న లోకనాధం,దమయంతికి తెలియకుండానే వసుంధరని మచ్చిక చేసుకోవడం ప్రారంభించాడు.
చాక్లెట్లు, ఇస్ క్రీములు కొని పెడుతూ అవకాశం దొరికినప్పుడల్లా వేళాకోళాలాడుతూ ఆమె బుగ్గలు గిల్లడం, భుజాల మీద చేతులెయ్యడం , గుండెల మీద తడమడం లాంటి పనులు చేస్తూ ఆమెను చేరువచేసుకోవడం మొదలు పెట్టాడు లోకనాధం. వైకుంఠం కాస్తా కన్ను మూయడంతో మార్గం మరింత తేలికైంది.
వైకుంఠం బ్రతికున్న రోజుల్లో వైకుంఠం భొంచేసి వెళ్ళాక మధ్యహ్నం బోజనం చెయ్యడానికి ఇంటికి వచ్చి దమయంతి మీదెక్కి వాయించడం వసుంధర కిటికీలోంచి చూసింది ఒక సారి. ఆ విషయం కనిపెట్టిన లోకనాధం, మర్నాడు కొట్టుకి వచ్చిన వసుంధరతో ఆ విషయం కదిపాడు.
“అలా చూడ్డం తప్పు కాదూ” అంటూ.. సిగ్గు పడిపోయిన వసుంధర చేతిని తన చేతిలోకి తీసుకుని..
“అలా చూడ్డం నీకు నచ్చిందా” అనడిగాడు.
బిడియపడుతూనే “అవునంటూ” చిన్నగా తలూపింది వసుంధర.
“అయితే మీ అమ్మకు తెలియకుండా చూడు” అంటూ వసుంధర భుజాల పైన చేతులేసి నొక్కాడు.
“ మేము చేసుకుంటూ ఉంటే ఏమనిపిస్తుంది నీకు” అనడిగితే సిగ్గు మొగ్గై ముడుచుకుపోయింది వసుంధర. “మొహమాటపడకుండా అన్నీ చూస్తుండు నీకు అన్ని విషయాలు తెలుస్తాయి” అన్నాడు గట్టిగా ఉన్న జామకయలను తడుముతూ. అవకాశం దొరికినప్పుడల్లా లోకనాధం తో తన తల్లి శౄంగారాన్ని చూడడం, లోకనాధం తో ముద్దులు పెట్టించుకోవడం, జామకాయలు నలిపించుకోవడం. లోకనాధం కూడా ఎక్కడ మొదటికే మోసం వొస్తుందేమో అన్నట్టుగా వసుంధర తో పై పై పనులవరకు కానిచ్చేవాడు.
వసుంధర ఇంటి నుంచి స్కూలుకు వెళ్ళే దార్లోనే మన వాడి ఫాన్సి కొట్టు ఉంది. వీలైనప్పుడల్లా వసుంధర కొట్టుకు వచ్చేది. ఆ అవకాశాన్ని బాగా పూర్తి గా వినియోగించుకున్నాడు లోకనాధం. కొద్ది రోజులకి తన మాయ మాటలతో వసుంధరని బాగా మచ్చిక చేసుకున్నాడు.వీలైనప్పుడల్లా వసుంధరను కొట్టు వెనక గదిలోకి తీసుకెళ్ళేవాడు. గట్టిగా ఉండే జామకాయలని బత్తాయిలంత చేసి "చూస్తూండు నీవి మీ అమ్మకంటే పెద్దగా అవుతాయి " అనే వాడు.
వొక రోజు వసుంధరని కొట్టు లోపలి గదిలో కూర్చో పెట్టి “ఈ పుస్తం చూస్తూ ఉండు” అని ఒక బొమ్మల పుస్తకం ఇచ్చాడు. లోకనాధం అటు వెళ్ళగానే పుస్తం తెరిచిన వసుంధరకు మొదటి బొమ్మ చూడగానే అదిరి పడిపోయి చుట్టూ చూసుకుంది. తన వంక చూసే వళ్ళు ఎవరూ లేరని తేలాక, పుస్తకాన్ని వొళ్ళో పెట్టుకుని చూసింది.
ఆ బొమ్మలో ఒక ఆడది నగ్నంగా కూర్చుని ఉంది. దాని దిమ్మ, దిమ్మ మీద వెంట్రుకలు, తనాయించుకుని నిలబడ్డ దాని చళ్ళు పచ్చిగా కనిపించాయి. పేజీ తిప్పింది. ఈ సారి గుండెలు వేగం గా కొట్టుకున్నాయి.
మొదటి పేజీ లో ఉన్న అదే ఆడది మొకాళ్ళ మీద ఉంది. ఆమెకు ఎదురుగా బారెడు పొడుగున నిక్కిన తన ఆయుధాన్ని చేత్తో పట్టుకుని నవ్వుతూ నిలబడి ఉన్నాడు ఓ మగాడు. తోలు తీసిన అరటి పండులా ఉన్న దాని టోపీ లాంటి భాగాన్ని నాలుకతో రాస్తోంది ఆ ఆడది. మరో పేజీ తిప్పింది.

[LUKYYRUS]

ఆ పేజీ లో ఉన్న బొమ్మ రెండు నిమిషాలకు కాని అర్ధం కాలేదు వసుంధరకు. ఆ బొమ్మలో మనుషుల మొహాలు కనిపించడం లేదు. కనిపిస్తున్నదల్లా వెంట్రుకులతో కూడిన ఓ దిమ్మ. ఆ దిమ్మ పెదాల మధ్య సగానికి పైగా దూరిపోయి నరాలు పైకి కనపడేలా నిక్కిన ఓ కడ్డీ..దాని కింద రెండు పెద్ద గోళీలు. అంతే! దాన్ని అర్ధం చేసుకున్న వసుంధరకి ఒళ్ళు వేడెక్కి పోయింది.
చేతులు వొణుకుతున్నాయి వొక్కో పేజీ తిప్పుతుంటే. మొత్తం ముప్పై ఆరు బొమ్మలున్నాయి ఆ పుస్తకంలో. అన్నీ చూసేసింది వసుంధర.
“బొమ్మలు బావున్నాయా వసుంధరా " అని అడుగుతూ లోనికొచ్చాడు లోకనాధం.
వసుంధర బదులు చెప్పకుండా.. ఆ పుస్తకంలోని ఒక బొమ్మని చూపిస్తూ...
"నువ్వూ మా అమ్మా ఇలా చేసుకుంటారు కదూ రోజూ!” అంది.
ఆ బొమ్మలో ఓ ఆడదాని మీద పడుకుని ఉన్నాడు ఓ మగాడు. వాడి కడ్డీ దాని పప్పలో సగం దిగి ఉంది.
“నువ్వెప్పుడు చూసావు” అనడిగాడు లోకనాధం
“చాలా సార్లు చూసాలే, కాకుంటే దూరం నుంచే! ఎందుకు మామయ్యా అలా చేసుకోవడాం” అనడిగింది వసుంధర.
“నీకన్నీ చెప్తాలే కాని నేను చెప్పినట్టు అమ్మకు నువ్వు చెప్పొద్దు.”
ఇంతలో బయట ఎవరో పిల్లలు పెన్సిల్ కోసమొచ్చారు.
“లాగు విప్పేసుకో ఇప్పుడే వస్తా” అంటూ ఆ బేరం చూసుకుని లోకనాధం మళ్ళీ వచ్చేసరికి వసుంధర లాగు విప్పేసుకుంది.
“ఆ బల్ల మీద పడుకో”
ఆమె పరికిణీని పైకి జరిపేశాడు లోకనాధం.
నున్నటి తొడలు నిమురుతూ వసుంధర లేత అందాలని చూస్తుంటే, వసుంధర బల్ల మీద పడుకుని ఆ పుస్తకం మళ్ళీ చూస్తుంది.
"ఇలా చెయ్యి మామయ్యా"
ఆ బొమ్మలో ఆడదాన్ని పడుకోబెట్టి దాని పప్పని నాకుతున్నాడు మొగాడు.
"ఆ బొమ్మలో ఉన్నట్టు చేస్తాను కాని, మరి నువ్వు కూడ ఈ బొమ్మలో ఉన్నట్టు చేస్తావా మరి" అంటూ తన చేతిలోని పుస్తకం తీసుకుని వొక బొమ్మని చూపించాడు. ఆ బొమ్మని చూసి చేస్తాను అన్నట్టు తలూపింది వసుంధర.
తన పైజామా గుండీలు టక టకా ఊడదీసుని లోపల చెయ్యి పెట్టి బయటకు తీసాడు లోకనాధం. వసుంధర ఎంత మాత్రం భయపడ లేదు. సిగ్గు పడలేదు. తన వెచ్చటి చేత్తో అంత కంటే వెచ్చగా ఉన్న లోకనాధం గాడి దడ్డుని పట్టుకుంది.
దగ్గరకి రమ్మనట్టు లక్కుంటూ.. చెంప కింద మోచేతిని ఆనించుకుని బల్ల మీద వొత్తిగిలి పడుకుంది. లోకనాధం ముందుకి జరిగాడు.
“మా అమ్మ కూడా ఇలాగే పెట్టుకుంటుంది కదా” అంటూ నోరు తెరిచి నోట్లో పెట్టుకుంది కడ్డీని.
ఆగలేక పోతున్నాడు లోకనాధం. చేత్తో తన దాని చర్మాన్ని ఆమె నోట్లో ఉండగానే వెనక్కి లాక్కున్నాడు. ఓ సారి దాన్ని తన నోట్లోంచి బయటకు తీసి చూసింది వసుంధర. ఎర్రగా కలువ మొగ్గలా ఉన్న అది తన తడి వలన మరింతగా ఎర్రగా నిగ నిగ లాడిపోతుంది. దాని చుట్టూ నాలుకతో రాస్తూ చటుక్కున నోట్లో దోపేసుకుంది.
ఆగలేక పోయాడు లోకనాధం. అలాగే వదిలి పెట్టేస్తే, వసుంధర మొహం అంతా చిమ్మేస్తుంది.
తన కడ్డీని వసుంధర నోట్లోంచి వెనక్కి లాక్కున్నాడు.
“ఎవరన్నా వచ్చారేమో చూసి వస్తానుండు” అన్నాడు.
“తలుపు తాళం వేసెయ్ మామయ్యా సాయంత్రం తీయొచ్చులే " అంది కసిలో ఉన్న వసుంధర.
పట్టు మని పద్నాలుగేళ్లయినా లేని .. పిడత కూడ పగలని .. దీనికి ఇప్పుడే ఇంత కసా అనుకుంటూ పైజామా లాక్కుంటూ బయటకొచ్చాడు.
చక చక తలుపులు మూసి.. పైజామా విప్పుకుంటూ లోపలికి వెళ్ళాడు. అండర్ వేర్ కూడా విప్పేసుకున్నాడు.
బల్ల మీదున్న వసుంధర కిందికి దిగింది. ఏతంలా ఎగిరి పడుతున్న లోకనాధం కడ్దీని పట్తుకుని
"భలే బావుంది మామయ్యా నీది" అంటూ మోకాళ్ళు వేసుక్కూర్చుని వొంగొని మళ్ళీ చీకడం మొదలు పెట్టింది.
లోకనాధం ఆమె తలని పట్టుకుని ఆమె నోట్లో ముందుకి వెనక్కి ఊగిపోతున్నాడు.
తన పొడుగు మొత్తాన్ని తన గొంతులోకి దించి తీస్తున్నాడు. వసుంధర కూడా లోకనాధం వైపు చూస్తూ చీకుతుంది.
తర్వాత ఆమెను తల క్రిందులుగా తన మీద వేసుకున్నాడు. పరికిణీని పిర్రల పైకి జరిపేసాడు. రెండు కాళ్లనీ తన తలకి అటూ ఇటూ పడేలా వేశాడు. పచ్చగా, ఉబ్బెత్తుగా, రాగి రంగు నూగుతో ఉన్న వసుంధర పప్పని మత్తుగా వాసన చూస్తూ నాలుకతో రాయడం మొదలు పెట్టాడు.
వసుంధర వేగంగా ఊపుతోంది తలని. నిటారుగా నిక్కిన అతడి కడ్డీని నోట్లో పెట్టుకుని పైకీ కిందికీ స్పీడ్ గా ఆడించుతూ, చేతి వేళ్లతో దాని చుట్తూ ఉన్న వెంట్రుకల్ని చిక్కు తీస్తూ, ఆయువు కాయల్ని అల్లలాడిస్తూ పరవశించి పోతూ కుడుస్తూంది.
ఆపుకోలేక పోతున్నాడు లోకనాధం. “వసుంధరా వద్దు వదిలెయ్...” లోకనాధం మాటలు పూర్తి అవ్వక ముందే లోకనాధం గాడి దడ్డు వసుంధర నోట్లో పిచికారీ సర్రు సర్రు న కొట్టింది. అప్పటికీ వదల్లేదు వసుంధర వాడి కడ్దీనీ. మొత్తం నోట్లోకి లాగేసుకుంది. అదే సమయంలో వసుంధర తన రెండు కాళ్ళనీ పైకెత్తి లోకనాధం తలకు రెండు వేపులా పెనవేసింది.
ఓ రోజు వసుంధర అడిగింది లోకనాధాన్ని….
"మావయ్యా, మా అమ్మని చేసినట్టు చెయ్యి" అంది.
"మీ అమ్మను నేను ఏం చేసాను?"
"నాకు తెల్సు . చెయ్యి"
"ఏం చేసానో చెప్పు"
"మంచం మీద పడుకో బెట్టి తన తొడల మధ్యన దీన్ని దింపుతావు. నాకు తెల్సు.అలా చెయ్యి"
"నువ్వింకా చిన్న పిల్లవి! నీ బొక్కలో ఇది దూరదు"అన్నాడు లోకనాధం.
"నీకేమీ తెలీదు మామయ్య. ఎందుకు దూరదు? నువ్వు లేచి కుర్చుని పెట్టు. వెళ్లకపోతే అప్పుడే మానేద్దాం"అంది వసుంధర కోపంగా.
"సరే నీ ఇష్టం. లేచి కింద పడుకో"అన్నాడు లోకనాధం. కింద పడుకుంది వసుంధర.
దాని కాళ్ళ మధ్య గొంతుక్కూర్చుని దిమ్మ పెదాల్ని బలంగా సాగ దీసేసరికి "ఆ ఆ"అంది.
నవ్వుతూ ఆ రెమ్మల మధ్య తన దాన్ని ఇరికించి కొద్దిగా నెట్టేసరికి..
"వద్దులే మమయ్యా! నొప్పెడుతోంది"అంది వసుంధర బాధగా"
"నేను చెప్తే విన్నావా? "అన్నాడు లోకనాధం.
"అయితే మరిప్పుడు ఎలా మామవయ్యా! నాకు ఎలాగో ఉంది లోపలంతా"!
"దానికి మందేమిటో నేను చెప్పనా?""త్వరగా చెప్పు మామయ్యా!"
"ఇప్పుడే వస్తానుండు"అంటూ లోకనాధం లేచి వెళ్ళి కొట్లో ఉన్న రాక్ లోంచి ఓ కొత్త ఆముదం సీసా పట్టుకొచ్చాడు.
"బోర్లా పడుకో! ఇందులో పెడ్తాను"
"వెడుతుందా మామయ్యా"
"వెళ్ళేటట్టు నేను చేస్తానుగా"
"మరి అలాంటి బొమ్మ ఇందులో లేదేం"
"రేపు ఇంకో పుస్తకం చూపిస్తా చూద్దువుగాని. అందులో ఉన్నవన్నీ ఇలాంటి బొమ్మలే"
"అయితే మా అమ్మని కూడా ఇలాగే చేశావా?"
"రోజూ చేస్తూనే వుంటా నువ్వెప్పుడూ చూడలేదా మరి?"
"ఇలా చేస్తుండగా చూడలేదు"
"అయితే ఈ వేళ రాత్రికి వచ్చి చూడు. నీ కోసం తలుపులు ఓరగా తీసి పెట్టి ఉంచుతానులే!"
"అయితే సరే"అంటూ బోర్లా తిరిగి పడుకుంది వసుంధర.
పచ్చగా, పెరుగు కుండల్లా ఉన్న వసుంధర రెండు పిర్రల్నీ పట్టుకుని పగలదీసి ఆ మధ్యలో ఆముదం బాగ పట్టించి బాగా మర్ధించాడు లోకనాధం. తన కడ్డీకి కూడా బాగా పట్టించుకున్నాడు.లేచి గొంతుక్కూర్చుని రెండు చేతులతోను వసుంధర నడుము పట్టుకుని కాస్త పైకిఎత్తి, చెరో పిర్రని పగల దీసి పట్టుకుని ఆ మధ్యలో ఆముదంతో నిగ నిగ లాడుతున్న తన కడ్డీని పెట్టి మెల్లి మెల్లి గాముందుకు నెట్టసాగాడు.

[LUKYYRUS]

"నొప్పిగా ఉంది మామయ్యా" అంటూ వసుంధర మూలుగుతు ఉంది అయినా లోకనాధం తనపని తను చేసుకు వెళుతున్నాడు. మెల్ల మెల్లగ ముందుకు వెనక్కు కదుపుతూ తన దాన్ని దిగేయసాగాడు. వసుంధర బాధతో చిన్నగా అరుస్తూ ఉంది పిర్రలు కదుపుతూ మొహాన్ని చాప మీదున్న తలగడ కేసి అటు ఇటు తిప్పుతు పళ్ళు బిగపట్టి ఓర్చుకుంటూ..

లోకనాధం రెండు అంగుళాలు దిగిన తన కడ్డీని ఓ అర అంగుళం వెనక్కి లాగి గుభీ మని దిగేసాడు ఒక్క సారిగా వసుంధర బాధగా కేక పెట్టింది. అలాగే ఓ నిమిషం అదిమిపెట్టి ఉంచి మెల్లి మెల్లి గా గుల్లించసాగాడు.

వసుంధర బాధతో మంటెత్తి పొతూ "వద్దు మమయ్యా తీసెయ్యి"అంటున్నా వినిపించుకోకుండా కసి కొద్దీ ఓ పావు గంట సేపు కుళ్ళ బొడిచి కార్చుకున్నాడు లోకనాధం.

ఆ విధంగా వషుంధరని బుట్టలో వేసుకున్న లోకనాధం వారంలో ఒక్క పూటైనా ఆమె చేత స్కూల్ మానిపించేసి ఈ పనికి వినియోగించుకోవడం మొదలు పెట్టాడు.

 ఆ తరువాత ఆరునెలలకే వసుంధర పప్ప పగిలింది.

పెద్దమనిషి అయిన మూడో నెలలోనే వసుంధర కన్నె పొరని చించేశాడు లోకనాధం. ఆనందంగా చింపించుకుంది వసుంధర కూడా!. ఆ తరువాత అందులో వున్న మజాని బాగా రుచిమరిగిన వసుంధర ఆమె తల్లి దమయంతికి మల్లేనే లోకనాధాన్ని పట్టుకుని వదల్లేని స్తితికి వచ్చేసింది.

"చాటుమాటుగా, అది కూడా వారానికి వొక్క రోజంటే నాకు చాలడం లేదు మామయ్యా! నువ్వేమో ఏ దిగులూ లేకుండా అమ్మని పక్కలో వేసుకుని పడుకుంటావు రోజూ! నాకు రాత్రుళ్ళు నిద్ర పట్టాడం లేదు. పిచ్చి పట్టేట్టుంది" అంది ఓ రోజున.

"అయితే ఓ పని చెయ్య్ . రోజూ రాత్రుళ్ళు నువ్వు కూడా మా గదిలో కొచ్చేసెయ్. నిన్నూ మీ అమ్మనూ కూడా కలిపి లాగించేస్తా" అని లోకనాధం నవ్వులాటకి అన్నాడు.

"భయపడతాననుకున్నావా! నేను సిద్ధమే , నువ్వు మొగాడివైతే ఆ పని చెయ్యి" అంది వసుంధర.

"సవాల్ చేస్తున్నావా?"

"ఆ! నువ్వు కనుక నిజంగా మొగాడివయితే నన్నూ, మా అమ్మనూ కలిపి వొకే మంచం మీద పడేసి లాగించాలి, వారం రోజులు టైం ఇస్తున్నాను"

"వారం ఎందుకు దండుగ ! రేపు రాత్రికే లాగిస్తా" అన్నాడు లోకనాధం.

"నిజంగానా"?

"మీ అమ్మ పక్కన పడుకుని దొబ్బించుకుందుకు నువ్వు సిద్దమేనా, బాగా ఆలోచుమంచుకుని చెప్పు!"

"నేను సిద్దమే, నాకేం సంకోచం లేదు."

"అయితే ఈ రాత్రికే మీ అమ్మని వొప్పిస్తా! రేపు రాత్రికి మీ యిద్దర్నీ పక్క పక్కన పడేసి దొబ్బుతా! మరి నాకేం బహూతిస్తావు?" అడిగాడు లోకనాధం.

"నిన్ను పెళ్ళి చేసుకుంటా!" అంది వసుంధర

లోకనాధం నిజంగానే అదిరిపడ్డాడు. ఇంతకాలం అతడికి ఈ ఆలోచన తట్టలేదు. చచ్చినంత ఆస్తి అంతా తనదే. తన జీవితానికి ఏం ఢోకా లేదు. అంత ఆస్తి ఉంది.

"అయితే సరే!" అని ఆ పరీక్షకు వొప్పుకున్నాడు లోకనాధం.

అందుకే ఆ రాత్రి దమయంతికి బాగా కసి ఎక్కించి, ఆమె పారవశ్యంలో వుండగా..

"నీ కూతురు కావాలి!" అనడిగి ఆమె చేత వొప్పింపజేశాడు లోకనాధం.

కావాలంటే నా కూతుర్నే కాదు నా తల్లినైనా సరే లాగించుకో మనేటంత కసి ఎక్కించాడు దమయంతికి.

"వసుంధర వచ్చింది. గదిలోకి రావడానికి సిగ్గుపడుతోంది. నువ్వెళ్ళి తీసుకురా" అన్నాడు లోకనాధం దమయంతితో.. ఆ మర్నాటి రాత్రి.

"ఎక్కడుందీ?" అడిగింది దమయంతి.

"గుమ్మంబయట నిలబడింది నిన్ను చూసి సిగ్గు పడుతోంది లోపలికి రావడానికి."

"మా అమ్మ మెలుకువగా ఉందేమో" సంశయించింది దమయంతి.

"గుర్రుపెట్టి నిద్రపోతోంది మేడ మీద! మెలుకువగా వున్నా మరేం భయం లేదు! తెగించింతరువాత మనకేం భయం!" అన్నాడు లోకనాధం నవ్వుతూ.

"ఏమో బాబూ! నాకూ సిగ్గుగానే వుంది!" అంది దమయంతి.

"మరేం పరవాలేదు! నేను పక్కనున్నాగా! ఊరికే తలుపు దగ్గిరికెళ్ళి లోపలికి రావే అని పిలు చాలు! అదే వచ్చేస్తుంది!" అంటూ బలవంతంగా దమయంతి చెయ్యి పట్ట్కుని లాక్కువెళ్ళాడు లోకనాధం.

వసుంధర గోడకి అతుక్కుపోయి ముసి ముసి నవ్వులు నవ్వుతూ నిలబడుంది.

"లోపలికి రావే!" అంది దమయంతి...

"రా! మీ అమ్మ రమ్మంటోది! అంటూ అతి చొరవగా చెయ్యి పుచ్చుకుని వసుంధరని గదిలోకి లాగి తలుపు గడియ పెట్టేశాడు లోకనాధం.

దడ దడా కొట్టుకుంటోన్న గుండెల్తో కుంచించుకుపోతున్న సిగ్గుతో తల్లీ కూతుళ్ళిద్దరూ వొక్క క్షణం వొకరినొకరు చూసుకున్నారు.

ఇద్దరి నడుముల చుట్టూ చెరో చెయ్యి వేసి నవ్వుతూ మంచం దగ్గరికి నడిపించి తీసుకెళ్ళాడు లోకనాధం. మంచం మీద కూర్చుని దమయంతిని ఓ తొడ మీదా, వసుంధరని ఓ తొడ మీదా కూర్చోపెట్టుకున్నాడు.

"మీరిద్దరూ అలా సిగ్గుపడితే ఏం బావుండదు. నేను పక్కన లేనప్పుడే మీరిద్దరూ తల్లీ కూతుళ్ళు. నేను పక్కన వున్నప్పుడు మీరిద్దరూ సవతుల్లా వుండాలి. అంటే నేను ఇద్దరి పెళ్ళాల మొగుడిని అన్న మాట" అంటూ నవ్వుతూ దమయంతి బుగ్గ మీద ఓ ముద్దూ, వసుంధర బుగ్గ మీద ఓ ముద్దూ పెట్టుకున్నాడు లోకనాధం.

దమయంతి, వసుంధర లిద్దరూ సిగ్గు పడుతూ ఒకరినొకరు ఓరగా చూసుకొని మళ్ళీ తలలు దించుకున్నారు ముసి ముసి నవ్వులు నవ్వుకుంటూ.

"అబ్బే, మాటల్తో చెపితే మీ సిగ్గులు పోయే టట్లు లేదు" అంటూ లోకనాధం చటుక్కున ఇద్దరి చంకలకిందినుంచీ చెరో చేతిని పోనిచ్చి చెరొక చన్నూ పట్టుకుని గట్టిగా నొక్కాడు.

దాంతో మరింత సిగ్గు ముంచెత్తుకొచ్చిన దమయంతీ, వసుంధర లిద్దరూ నిలువెల్ల కుంచించుకు పోతూ చెరొక భుజం మీదా మొహాలు దాచేసుకున్నారు.

"ఏం లేదు అమ్మాయిలూ, జాకెట్లు విప్పండి" అంటూ హుకుం జారీ చేశాడు లోకనాధం.

"ముందు దాన్ని విప్పమని" అంది దమయంతి.

"నా కన్నా పెద్దది ముందు దాన్నే విప్పమను" అంది వసుంధర.

ఇద్దరి మధ్యా ఇరకాటంలో పడ్డ లోకనాధం ఈ గోల పడలేక ఇద్దర్నీ మంచం మీద పడుకో బెట్టేసి తనే జాకెట్ట్లు ఊడతియ్యడం మొదలెట్టాడు.

రెండు నిమిషాల్లో తల్లీ కూతుళ్ళ చళ్ళు నాలుగూ నగ్నంగా బయట పడ్డాయి. కొద్దిగా జాలువారి నిండుగా పొంగుతున్న దమయంతి చళ్ళూ, కన్నె వయసులో బిగుతుగా నిక్కబొడుచుకున్న వసుంధర పొంకాలు చూడగానే శివం ఎక్కింది లోకనాధానికి. అమాంతం మీద పడి దమయంతి చన్నునొక దాన్ని, వసుంధర చన్ను నొకదాన్ని చెరో చేత్తోనూ పట్టుకుని పిసుకుతూ ఇద్దర్నీ ముద్దు పెట్టుకున్నాడు.

"మావయ్యా!" అంది వసుధర మత్తుగా,

"రాజా!" అంది దమయంతి కసిగా

ఇంక ఆ తరువాత ముగ్గురిలోనూ వేడి ఎక్కువయ్యే సరికి సిగ్గు గిగ్గూ అన్నీ మంట గలిసి పోయాయి. ఇద్దర్నీ పూర్తిగా నగ్నం చేసెశాడు లోకనాధం.

"తల్లీ కూతుళ్ళిద్దరూ పరిశీలించి చూసుకోండి ఒకరి ఆస్తులు మరొకరు" అంటూ తను కూడా నగ్నంగా తయారయాడు లోకనాధం.

ఇద్దరు మొత్తలు కూడా నున్నగా ఉన్నాయి. ఆ శుభ సమయం కోసం ఇద్దరు కూడా ఒకరికి తెలియకుండా ఒకరు ఆ రోజు ఉదయాన్నే శుభ్రంగా క్లీన్ చేసుకున్నట్టున్నారు.

"ఇప్పుడు చూడు నీ కూతురి పప్ప ఎలా ఉందో" అంటూ దమయంతిని వసుంధర తొడల మీద పడుకో పెట్టాడు లోకనాధం.

కసెక్కిపోయిన దమయంతి తన చేత్తో కూతురు దిమ్మ ను రాస్తూ రెమ్మల్ని సాగదీసింది. బొగడపువ్వు వాసనలా గుప్పుమంది వసుంధర పప్ప. దమయంతి తలను లోకనాధం పట్టుకుని వసుంధర ఆడతనం మీద అదిమి పెట్టి అటు ఇటూ ఆడించాదు.

దమయంతికి పిచ్చెక్కుతోంది. నాలుకతో కూతురి దిమ్మ మీద నాకుతూ అమాంతం నోరు తెరిచి నున్నటి దిమ్మ బిళ్లని నోటితో కప్పేసి తన నాలుకని అందులోకి దించేసింది."అ ..మ్మా.. " అంటూ మత్తుగా మూలిగింది వసుంధర.

లోకనాధం లేచి వసుంధర గుండెల మీద కూర్చున్నాడు. బాగా బారుగా నిక్కిన తన కడ్డీని చేత్తో పట్టుకుని తమకంతో తలని అటూ ఇటూ ఊపేస్తున్న వసుంధర నోట్లో కుక్కేసాడు. పరవశించి పోతూ వసుంధర లోకనాధం కడ్డీని కుడుస్తుంటే, దమయంతి మెలికలు తిరిగి పోతూ వసుంధర దిమ్మని నాకుతోంది. పావుగంట అయిన తరువాత డ్యూటీలు మార్పిడి చేశాడు లోకనాధం.

దమయంతిని పడుకో పెట్టి ఆమె నోటికి తన కడ్డీని అందించాడు. వసుంధర, ఉబ్బెత్తుగా కండపట్టి నున్నగా ఉన్న తల్లి దిమ్మను పరిశీలించి చూస్తూ ఆ బొక్కలో వేళ్ళుపెట్టి తిప్పుతూ నాకడం ప్రారంభించింది.

మరో పావుగాంట గడిచేసరికి ముగ్గురూ కూడా ఆగలేని స్తితికి వచ్చేసారు. వసుంధరని మంచం మీద పడుకో పెట్టి మీదెక్కాడు లోకనాధం. దమయంతి లేచి కూర్చుని నవ్వుతూ లోకనాధం గాడి కడ్డీని ఓ చేత్తో పట్టుకుని మరో చేత్తో తన కూతురి దిమ్మ రెమ్మల్ని సాగ దీసి బొక్క లో పెట్టి...

"నేను అన్నమాట నిలబెట్టుకుంటున్నాను రాజా! నా కూతురు కావలన్నావుగా! ఇదిగో , నా చేతులతోనే నీ కడ్డీని పట్టుకుని దాని బొక్కలో పెడుతున్నా, నిన్ను తట్టుకోడం అసలే నా వల్ల కూడా కాదు. చిన్న పిల్ల! కాస్త మెల్లిగా చెయ్యి!" అంది.

"అన్న మాట నిలబెట్టుకున్నది నువ్వు కాదు నేను. కావాలంటే పందెం కట్టిన నీ కూతుర్నే అడుగు." అంటూ కసిక్కున వసుంధ బొక్క లోకి దిగేశాడు తన మగతనాన్ని లోకనాధం.లోకనాధం కడ్డీని తన కూతురి బొక్కలోకి దిగేసిన స్పీడ్ చూస్తే దమయంతికే కళ్ళు బైర్లు కమ్మాయి.

"పందెమా! ఏమని?!"

"మీ ఇద్దర్నీ పక్క పక్కన పడుకోపెట్టి నేను లాగించగలిగితే నన్ను తను పెళ్ళి చేసుకుంటానని పందెం కట్టింది" అంటూ వసుంధరని ముద్దు పెట్టుకుంటూ కసకసా గుద్దుతున్నాడు లోకనాధం.

"గుద్దు మావయ్యా! బొక్క పగిలేలా గుద్దు. అమ్మని గుద్దినట్టు గుద్దు" అంటూ కలవరిస్తోన్న వసుంధర మాటలు విని కొయ్యబారిపోయింది దమయంతి.

"ఇంతకు ముందే మీ యిద్దరికీ సంబంధం ఉన్నదన్న మాట" అంది వాళ్ళిద్దరినీ పరిశీలనగా చూస్తూ "అవును నీకు తెలియకుండా ఇంత జరిపినందుకు ఏమీ అనుకోవద్దు అత్తయ్యా!"

"అనుకోవడానికి ఏముంది? కాకుంటే నాకు ఒక్కటే బెంగ పెళ్ళయ్యాక దాని మోజులో పడి నన్ను మరిచి పోతావేమో! అలా చేసే మాటైతే నేను బతకను" అంది దమయంతి. "చీ- చీ ఏమిటా మాటలు. మీ ఇద్దర్నీ ఒకేలా చూసుకుంటా! వసుంధర కూడా అందుకు ఒప్పుకుంటుంది" అన్నాడు లోకనాధం.

" అవునమ్మా అల్లుళ్ళతో తిరిగే అత్తగార్లు ఎంతమంది లేరూ, అలాగే ఇది కూడా . నీకే లోటూ రానీయం" అంది వసుంధర తల్లిని ముద్దుపెట్టుకుంటూ.

"నువ్వామాత్రం మాటంటే చాలు వసుంధరా" అంటూ ప్రెమగా వసుంధర చెంపల్ని నిమిరి ముద్దెట్టుకుంది దమయంతి. దమయంతిని మీదకు లాక్కున్నాడు లోకనాధం.

"ఈ క్షణం నుంచీ ఈయన నాకు మొగుడు , నీకు రంకు మొగుడు" అంటూ తల్లుఇని పెనవేసుకు పోయింది వసుంధర బొడ బొడా కార్చేసుకుంటూ.

"అప్పుడే అయిపోయిందా?" అంటూ పిచ్చి పిచ్చిగా వసుంధరని నలిపేశాడు లోకనాధం.

"ఎందుకో ఈ వేళ తొందరగా అయిపోయింది" అంది వసుంధర సిగ్గుపడుతూ.

"పక్కన మీ అమ్మ ఉంది కదూ! అందుకేనా" అంటూ లోకనాధం వసుంధర బొక్క లోంచి తన కడ్డీ ని బయటకు లాగి దమయంతి మీద పడ్డాడు.

"రా రాజా రా, నీ కోసమే చచ్చిపోతున్నా" అంటూ దమయంతి కాళ్ళు పైకెత్తుకుని చేత్తో లోకనాధం కడ్డీని పట్టుకుని తన బొక్కలో దోపుకోబోతూ ఉంటే వసుంధర చటుక్కున లేచి కుచ్చుని...

"ఆగాగు, నేను దోపుతా! నా దాంట్లో నువ్వు పెట్టావుగా, నీకు నేను పెడతా" అంటూ లోకనాధం గాడి కడ్డీని పట్టుకుని తల్లి బొక్కలోకి పెట్టి పట్టుకుని...

"తొయ్యి రాజా! ఈ దెబ్బతో నీ అత్త దిమ్మ పొగరు అణిగేలా తొయ్యి " అంది.

కసిక్కున దిగేసి, వసుంధరని ముందుకు లాక్కుని తన పెదాలు అందుకుని, ఆమె చళ్ళు పిసుకుతూ, దమయంతి బొక్కలో ఆమె దిమ్మ అదిరేల గుద్దడం మొదలెట్టాడు లోకనాధం.

 

ఇందుకే వేమన గారు ఇలా అన్నారు:

మైధునమున బుట్టు మానవులందరు

తిరుగుచుందు రందె తెరువులేక

ఎందు బుట్టువారి కందేగతి గదుర

విశ్వదాభిరామ వినురవేమా!

 

నిజం కూడా అంతే. పడిపోయిన చోటనే సొమ్ముకోసం గాలిస్తాం కాని దాని కోసం ఊరంతా వెదకం కదా!

-అయిపోయింది-

(ఓపికతో ఎదురు చూసిన పాఠకులకు ఆలస్యానికి క్షమాపణలతో నమస్సుమాంజలి)

[Mahi Gangster]

Want to read

[sri7869]

Good story