கிராமத்து காவியம்

[kamaraja00x]

Disclaimer :- 
this story written by Mouni on https://mounikamalogam.blogspot.com/
கிராமத்து காவியம் 1
ரங்கசாமிக்கு அப்பா அம்மா யாரும் இல்லை. வயது 26. ரங்கசாமியிடம் நிறைய நிலம் இருக்கிறது. மனைவி இல்லை. சென்ற வருடம் தப்பி விட்டாள். பக்கத்து ஊரில் இருக்கும் மாமியார் மாமனாரை வாரவாரம் ஊருக்குப் போய் பேசி பணம் கொடுத்துவிட்டு வருகிறான். அப்பாவும் அம்மாவும் மனைவியும் பக்கத்து ஊர் திருவிழாவுக்குச் சென்று கண்டதைக் குடித்ததில் காலரா வந்து இறந்து போய் விட்டார்கள். கொஞ்ச நாள் அழலாம். பிறகு எல்லோருக்கும் மரத்துத்தான் போய் விடுகிறது. பக்கத்து வீட்டு குமரப்பன் மாட்டுவண்டி ஓட்டுகிறான். ரயிலில் வந்து எப்போதாவது இறங்கும் கிராமத்தவர்களை தனது மாட்டுவண்டியில் வைத்து கிராமத்துக்கு கொண்டுவருவான். அது போகும் நேரங்களில் யாராவது பக்கத்து ஊருக்குப் போகவேண்டுமென்றால், அவன் தன் மாட்டு வண்டியைக் கட்டுவான். மாட்டு வண்டி கொஞ்சம் பழசு. மாடுகளுக்கும் வயதாகிவிட்டது. இருப்பினும் அந்த மாடுகளை அவன் விட்டு விட முடியாத சூழ்நிலை. குமரப்பனுக்கு கொஞ்சம் நிலம் இருக்கிறது. நிலத்திலிருந்தும், மாட்டு வண்டியிலிருந்தும் வரும் வருமானம் குடும்பத்துக்கு போதுமானதாகவே இருக்கிறது.

குமரப்பன் ரங்கசாமிக்கு மிகவும் மூத்தவனாக இருந்தாலும், இருவரும் வெகு நாளைய நண்பர்கள்தான். இருவரும் சேர்ந்தே போய் குடிப்பார்க்கள். சாராயக்கடை முனிசாமி இருவருக்கும் ஒரே ஒரு கணக்குத்தான் வைத்திருக்கிறான். ரங்கசாமியும் கண்டுகொள்வதில்லை. எப்போதவது குமரப்பன் தன்னிடம் காசு இல்லை என்று சொன்னால்,”டேய் குடிடா, நான் கொடுக்கிறேன் காசு" என்று சொல்வான். அவன் மிகக் குடித்திருந்தால், நிதானத்தில் இருக்கும் ரங்கசாமி தான் தள்ளிக் கொண்டு வந்து அவனது வீட்டில் போடுவான். இது குமரப்பன் மனைவி கோமளாவுக்கு மிக வருத்தம்.”அண்ணே, நீங்களும் குடிக்காதீங்க, அவரும் குடிக்க வேண்டாம். இந்தக்காசு இருந்தா புள்ளை கொஞ்சம் நல்லாச் சாப்பிடும்" என்று சொன்னாள். குமரப்பனுக்கும் கோமளாவுக்கு 7 வயதில் ஒரு பையன் இருக்கிறான்.

“தங்கச்சி. நானே இப்பக் குடிச்சிருக்கேன் தங்கச்சி. என் கிட்ட இப்படிச் சொன்னா எப்படி?

பார்த்துக்கோ, காலையில பேசலாம்" என்றவாறு தள்ளாடி தள்ளாடி தன் வீட்டுக்குப் போனான் ரங்கசாமி. ரங்கசாமியின் வீடு பாழடைந்து கிடந்தது. பெண்பிள்ளை இல்லாத வீடு எப்படி இருக்கும்? அவனுக்கு அதை கவனிக்கக் கூட நேரம் இல்லை. அவனது பெற்றோர் இருந்திருந்தால் அவனுக்குத் திருமணம் செய்து வைத்திருப்பார்க்கள். ரங்கசாமி சிமிண்டித் தரையில் கிடந்த பாயை சுருட்டி தூக்கி எறிந்து விட்டு தரையில் படுத்தான். தரை சில்லென்று இருந்தது கூட அவனுக்குத் தெரியவில்லை. படுத்த வேகத்தில் தூங்கி விட்டான். திடீரென்று இரவு இரண்டு மணிக்கு விழிப்பு வந்தது. வயிறு கடாமுடா என்று சத்தம் போட்டது. சாராயம் குடித்து விட்டு ஏதும் சாப்பிடாமல் வந்தது ஞாபகத்துக்கு வந்தது. எழுந்து சென்று கலயத்தில் ஏதும் சாப்பாடு இருக்கிறதா என்று பார்த்தான். பழங்கஞ்சி கூட இல்லை. பொண்டாட்டி மரகதம் இருந்த போது அதில் கொஞ்சம் பழைய சாதம் இருக்கும். அது கூட இல்லை இப்போது. தண்ணீர் குடித்து விட்டுப் படுக்கலாம் என்று தண்ணீர் வைக்கும் குடத்துக்குப் போனான். தண்ணீர் அழுக்குப் படிந்து இருந்தது இருட்டில் கூட தெரிந்தது. வீட்டில் ஒரு சீமெண்ணெய் விளக்குக் கூட இல்லை. இதுக்குத்தான் வீட்டில் விளக்கேற்றி வைக்க ஒரு பெண்பிள்ளை வேண்டும் என்று சொல்கிறார்களோ என்று நினைத்துக் கொண்டான்.

என்ன செய்வது என்று தெரியாமல் கதவைத் திறந்து கொண்டு வெளியே வந்தான். ஊரெங்கும் அமைதியாக இருந்தது. முனுக் முனுக் என்று மூலை வீட்டில் ஜன்னலில் சீமெண்ணெய் விளக்கு எரிவது தெரிந்தது. குமரப்பனின் வீட்டைப் பார்த்தான். அமைதியாக இருட்டி இருந்தது.”போய் தண்ணீர் கேட்கலாமா" என்று நினைத்தான். ராத்திரி 2 மணிக்குப் போய் எப்படி இன்னொரு வீட்டை தட்டுவது என்று சங்கடத்துடன் அப்படியே உட்கார்ந்தான். சரி என்று உதறிப் போட்டு எழுந்து நின்று வேட்டியை இறுக்கிக் கட்டினான். திரும்பி வீட்டுக்குள் சென்று கதவை மூடினான். பிறகு ஜன்னலை திறந்து வைப்போம் என்று ஜன்னலைத் திறந்தான். குளிர்காற்று முகத்தில் அடித்தது. முகத்தை நன்றாக கையால் அழுத்தித் துடைத்து விட்டு ஜன்னல் வழியே வெளியே பார்த்தான். எதிர்வீட்டு ஜன்னலில் ஒரு ஆணின் நிழல் தெரிந்தது. இந்த நேரத்தில் முத்துசாமி என்ன செய்கிறான் என்று நினைத்தான் ரங்கசாமி.

 எதிர்வீட்டில் இருக்கும் முத்துசாமி நிலமே கதி என்று இருப்பவன். சாராயக்கடையில் கூட பார்க்க முடியாது. காலையில் தன் கஞ்சிக்கலயத்தை எடுத்துக் கொண்டு வயலுக்குப் போனான் என்றால் இரவு நேரத்தில் தான் மீண்டும் வருவான். சில நாட்களில் இரவில்கூட வரமாட்டான். ராக்காவலுக்கு போட்டிருக்கும் ஆளோடு பேசிக் கொண்டு அங்கேயே தங்கிவிடுவான். ரங்கசாமி அவ்வளவெல்லாம் தனது நிலத்தை பாதுகாப்பதில்லை. சில நேரங்களில் முத்துசாமியிடன்

“டேய் என்னோட நிலத்தையும் ஒரு கண்ணு பாத்துக்க" என்று சொல்லிவிட்டுப் போய்விடுவான்"
ஆக, அப்படி பகலில் கண்முழிக்கும் முத்துசாமி இரவில் இரண்டு மணிக்கு என்ன செய்து கொண்டிருக்கிறான் என்று ஆர்வமாக இருந்தது. அதை விட முக்கியமாக, அவன் விழித்திருந்தால், அவனிடம் கொஞ்சம் தண்ணீர் வாங்கிக் குடிக்கலாம் என்றும் தோன்றியது. உடனே கதவைத் திறந்து கொண்டு வெளியே வந்து, தெருவைக் கடந்து, எதிர்வீட்டு முத்துசாமி வீட்டு பக்கம் சென்றான். ரங்கசாமி,

“டேய் முத்து" என்றான்.

சிறிது நேரம் கழித்து, கண்ணைக் கசக்கிக் கொண்டே கதவைத் திறந்த முத்துசாமியின் பொண்டாட்டி, தங்கம்மாள்,

“அவரு இன்னிக்கு வயல்ல இருக்கேன்னு சொல்லிட்டு போயிட்டாருங்களே" என்றாள்.

“அப்ப” என்று கேள்விக்குறியோடு தயங்கினான் ரங்கசாமி. நமக்கென்ன என்று நினைத்து

“எனக்கு ரொம்ப தாகமா பசியா இருந்திச்சி, தண்ணி இருக்குமான்னு கேக்கத்தான்” என்று சொன்னான் ரங்கசாமி.

“பசியா இருந்தா ஒரு வார்த்தை சொல்லக்கூடாதா அண்ணாச்சி. இருங்க வறேன்" என்று உள்ளே சென்று திரும்பி வந்தாள் தங்கம்மாள். கையில் இருந்த பழைய சோறுக்கலயத்தையும், ஒரு கூஜா தண்ணீரையும் கொடுத்தாள்.

“ரொம்பக் குடிக்காதீங்க அண்ணாச்சி” என்றவாறு அதனை கையில் கொடுத்தாள். சந்தோஷத்தோடு அதனை வாங்கிக் கொண்டான் ரங்கசாமி.

“நீ நல்லாயிருக்கணும் தங்கச்சி" என்று கூறியவாறு திரும்பி தன் வீட்டுக்குச் சென்று உட்கார்ந்து முதல் வேலையாக பழைய சோற்றையும், கூட இருந்த வெங்காயத்தையும், தின்று தண்ணீரைக் குடித்தான். இப்போதுதான் கண்ணே திறந்தது போல இருந்தது. வயிறு முட்டச் சாப்பிட்டதும், பீடி குடிக்க வேண்டுமென்று தோன்றியது. இனிமே இந்த வேலையெல்லாம் செய்யாம, கடையிலேயே நல்லாச்சாப்பிட்டுட்டு வந்துடனும் என்று நினைத்துக் கொண்டான் ரங்கசாமி. வயிற்றின் உள்ளே சோறு சென்றதும், மூளை வேலை செய்ய ஆரம்பித்தது. முத்துசாமியின் வீட்டில் இருந்த ஆண் யார்.

முத்துசாமியின் வ் ட்டில் அவனது அம்மா, அப்பா, பொண்டாட்டி, முத்துசாமி, ஒரு ஆண் குழந்தை ஆக ஐந்து பேர்தான். அப்ப அது முத்துசாமியின் அப்பாவா? முத்துசாமியின் அப்பா முழித்திருந்தால், ஏன் கதவை முத்துசாமியின் பொண்டாட்டி திறந்தாள்? சோறு போட்ட புண்ணியவதியைப் பற்றி தவறாக எண்ணக் கூடாது என்று நினைத்துக் கொண்டு போய் பீடியைப் பற்ற வைத்தான்.

எழுந்து வீட்டு பின் புறக்கதவைத் திறந்து கொண்டு கிணற்றின் பக்கம் சென்றான். வீட்டின் பின்னால், கிணற்றைச் சுற்றி நாலைந்து தென்னை மரம் இருந்தன. அங்கங்கே மரகதம் வளர்த்துவிட்டு போன செடிகள் எல்லாம் காய்ந்து போய் கிடந்தன. பக்கத்து வீட்டைப் பார்த்தான். அங்கேயும் இருண்டு போய்க் கிடந்தது.

சும்மா இருக்கும் மனசு பேயின் வீடு என்று சொல்வது போல, மனசு கண்டதை நினைக்க ஆரம்பித்தது. குமரப்பனின் மனைவி கோமளா மனத்தில் வந்தாள். பிள்ளை பெற்ற உடல் போலவா அவளது உடல் இருக்கிறது? அவள் நமக்குக் கிடைப்பாளா என்று தோன்றியது. எதிர் வீட்டு தங்கம்மா அவ்வளவு அழகு என்று சொல்ல முடியாதென்றாலும், ஒரு வருடத்துக்கு மேல் காய்ந்து போன அவனது உடல், எது இருந்தாலும் பரவாயில்லை என்று சொன்னது. தங்கம்மாவுக்கு மேலே ஒன்றும் கிடையாது. கருப்பு வேறு. கோமளா கொஞ்சம் கோதுமை நிறம். வடிவான முகம். இருட்டில் கோமளாவின் உடல் கூட மறந்து போனாற் போல இருந்தது. சே நண்பனுக்குத் துரோகம் செய்யலாமா? என்று தோன்ற உடனே தன் தலையைச் சிலுப்பி அந்த எண்ணத்தை தன் தலையிலிருந்து உதறித் தள்ளுவதாக பாவலா செய்தான் ரங்கசாமி. கிணற்றடியில் உட்கார்ந்து கொண்டு, நாம் ஏதேனும் ஒரு பெண்ணைக் கல்யாணம் செய்து கொள்வோமா? என்று யோசித்தான். யார் இருக்கிறார்கள்? யாரும் எனக்குப் பெண் கொடுக்க மாட்டார்கள். அப்படியே பெண் கொடுத்தாலும், அவள் வந்து என்ன பாடு படுத்துவாளோ?

அவ்வப்போது அரிப்பெடுத்தால், நாம் பேசாமல், பக்கத்து ஊர் மோகனாவிடம் போனால் போகிறது. எதற்குக் கல்யாணம் என்று தோன்றியது. ஆனால் மோகனாவிடம் போனால் ஏதேனும் வியாதி வந்து செத்தால் என்ன செய்வது? அவனவன் எய்ட்ஸ் கியிட்ஸ் என்று என்னன்னவோ சொல்லிக் கொண்டு இருக்கிறார்கள். மருந்தே கிடையாதாமே? தன் கையே தனக்குதவி என்று இருந்துவிடுவோமா என்று யோசித்தான்.

நாம ஏன் சினிமாவில வரமாதிரி ஏதும் காதல் கீதல் பண்ணுவதில்லை என்று யோசித்தான் ரங்கசாமி. யாரைப் பண்ணுவது? அடப்போடா என்று இருந்தது. இந்தப் பக்கம் குமரப்பன் வீடு. மறுபக்கம் கிழவனார் சோணாச்சலம் வீடு. கிழவி ரொம்பநாளுக்கு முன்னமே தப்பி விட்டாள். பிள்ளைகள் ரொம்ப தொல்லை பண்ணுகிறார்கள் என்று வீட்டை ரங்கசாமியிடம் விற்று விட்டு அதில் இருந்த பணத்தை எடுத்து தேசாந்தரம் போய் விட்டார். ரங்கசாமி அந்த வீட்டை பூட்டியே வைத்திருக்கிறான். பின்னால் சோணாச்சலக் கிழவரின் தோட்டமும் நசிந்து போய்விட்டது. பார்த்துக் கொள்ள யார் இருக்கிறார்கள்? இருக்கிற காசில் ஏதேனும் வேலைக்காரி வைத்துக் கொண்டால் என்ன என்று தோன்றியது. அப்படியே அந்த வேலைக்காரியையும் வைத்துக்கொள்ளலாம், நல்ல ஐடியா என்று நினைத்துக் கொண்டே தூங்கச் சென்றான் ரங்கசாமி.

அடுத்த நாள் காலையில் குளித்து முடித்துவிட்டு குமரப்பன் வீட்டுக்குச் சென்று,

“குமார். இருக்கானா அவன்" என்று சத்தம் போட்டான். கோமளா வெளியே வந்து

“இருக்காருங்க அவர். குளிச்சிகிட்டு இருக்கார்" என்று சொன்னாள்.

“தங்கச்சி உன் கிட்டத்தான் பேசணும். உனக்கு ஏதேனும் வேலைக்காரி தெரியுமா? என் வீட்டையும், பக்கத்து சோணாச்சல வீட்டையும் சுத்தமா வச்சிக்கணும், எனக்கு ராத்திரி சமயல் பண்ணி வச்சிட்டு போயிடணும் அவ்வளவுதான்" என்றான் ரங்கசாமி.

“எவ்வளோ தருவீங்க?" என்று சிரித்துக் கொண்டே கேட்டாள் கோமளா.

“எவ்வளோ கேப்பாங்க?” என்று திருப்பிக் கேட்டான் ரங்கசாமி.

“என்ன. மாசம் 30 ரூவா. அம்புட்டுத்தான்" என்றாள் கோமளா.

“சரி மாசம் 25 ரூவா தறேன்னு சொல்லு தங்கச்சி. எவ்வளோ சீக்கிரம் பிடிக்க முடியுமோ அவ்வளோ சீக்கிரமா எனக்கு வேலைக்காரி வேணும்" என்றான் ரங்கசாமி.

“ஆள் ரெடி" என்றாள் கோமளா.

“யாரது" என்றான் ரங்கசாமி.

“நான் தான். இப்புட்டூண்டு வேலைதானே. நானே செய்யறேன். இந்தாள்தான் எல்லாத்தையும் குடிச்சே அழிக்கறாரே" என்றாள் கோமளா.

“எதுக்கும் குமரப்பனை ஒரு வார்த்தை கேட்டுட்டுச் சொல்லு தங்கச்சி" என்றான் ரங்கசாமி. தலையைத் துடைத்துக் கொண்டே வெளிவந்த குமரப்பன்,

“நானே வந்துட்டேன். சரி சரி. போய் ரங்கசாமி வீட்டை சுத்தம்பண்ணி வைச்சிட்டு சமயலும் பண்ணிட்டு வா. நீ 30 ரூவா தா ரங்கசாமி" என்றான் குமரப்பன்.

“சரி நீயாச்சி. குடுக்கறேன். கூட 20 ரூவாவும் தறேன். வீட்டுச் சாமானையும் அப்பப்ப வாங்கிக்க தங்கச்சி" என்று தன் டவுசரிலிருந்து 50 ரூபாய் பணத்தைஎடுத்து குமரப்பனிடம் கொடுத்தான் ரங்கசாமி.

“அவர்ட்ட கொடுத்தா நான் வேலை செய்ய முடியாது. என் கிட்ட கொடுக்கணும்" என்றாள் கோமளா.

“ஏ. என்ன" என்றான் குமரப்பன்.

“ஏ பரவாயில்ல குடுத்துருப்பா குமார். தங்கச்சி என்ன பண்ணிட போவுது. புள்ளைக்குத்தானே செலவு பண்ணப்போவுது. இல்லண்ணா நீ குடிச்சி தீத்துடுவன்னு நினைக்கும்" என்று சொன்னான் ரங்கசாமி.

“சரி சரி” என்று குமரப்பன் ரூபாயை கோமளாவிடம் கொடுத்தான்.

“இந்தா தங்கச்சி சாவி, சரி வா போலாம்" சாவியை கோமளாவிடம் கொடுத்துவிட்டு, குமரப்பனைக் கூட்டிக் கொண்டு, ரங்கசாமி வயலுக்குக் கிளம்பினான்.

இரவு இருவரும் வரும்போது, மணி ஏழாகி விட்டது. ரங்கசாமியின் வீட்டில் விளக்கு எரிந்து கொண்டிருந்தது. கதவைத் திறந்து கொண்டு உள்ளே வந்தான் ரங்கசாமி. வீடு அழகாக சுத்தமாக இருந்தது. பின் புறம் குப்பைகள் அள்ளப்பட்டு கிணறும் மரங்களும் செடிகளும் நன்றாக இருந்தன. சமயலறையில் இருந்த கோமளா,

“முடிஞ்சிருச்சி அண்ணே" என்று எழுந்து நின்றாள்.

“இங்கேயிருந்து கொஞ்சம் சாதம் எடுத்துகிட்டு வீட்டுக்குப் போறேன். அங்க சமக்கவே இல்லை. இந்த வீட்டிலேயே வேலை எல்லாம் சரியாப் போச்சு. சோணாச்சலம் வீட்டை நாளைக்கு ஒழுங்கு பண்றேன்" என்று சொன்னாள்.

“பலே பலே. ரொம்ப அழகா இருக்கு வீடு. ரொம்ப தாங்க்ஸ் தங்கச்சி" என்று சொன்னான் ரங்கசாமி.
“கொடுத்த காசுக்கு மேலேயே நல்ல பண்ணிறிச்சு தங்கச்சி" என்று குமரப்பனின் சொன்னான் ரங்கசாமி.

“இந்த அக்கறையை வீட்டில் காட்டலாம்" என்றான் குமரப்பன்.

“நீ என்ன காசு குடுக்கிறியா?" என்று கோமளா குமரப்பனைக் கேட்டாள்.

“சரி சரி வீட்டில் போய் சண்டை போடுங்க" என்று சொல்லி அனுப்பி விட்டு, உட்கார்ந்து நன்றாகச் சாப்பிட்டான் ரங்கசாமி. சுடுசோறும், கறியும், ரசமும், தயிரும் சாப்பிட்டு ரொம்ப நாளானது போல. பிறகு கிணற்றடிக்குச் சென்று உட்கார்ந்து பீடியைப் பற்றவைத்தான். ரொம்பிய வயிற்றில் பீடி குடிப்பது ஒரு சுகம். மஜா பண்ண ஒரு ஆளும் இருந்தால் இன்னும் நன்றாக இருக்கும் என்று தோன்றியது. இப்படியே ஒரு வாரம் ஓடியது.

அடுத்த வாரம் குமரப்பன் வண்டியை ஓட்டிக் கொண்டு பக்கத்து ஊருக்குச் சென்று விட்டான். கல்யாணத்துக்கு வண்டி ஓட்டுகிறான். இரண்டு நாள் ஆகும் அவன் திரும்பி வர. அப்படி இரண்டு நாளெல்லாம் அவன் வீட்டை விட்டுப் போகக்கூடிய ஆளல்ல. பெண் வீட்டுக்காரர்களின் வற்புறுத்தலும், பணம் கொஞ்சம் கூட கொடுப்பதாகச் சொன்னதும் அவனை அப்படி போக வைத்து விட்டது.

“பாத்துக்கப்ப. ஏதேனும் விஷயம் இருந்தா உடனே வந்துச் சொல்லு. நிலத்தை ரெண்டு நாள் பாத்துக்கோ" என்று சொல்லிவிட்டுப் போனான் ரங்கசாமியிடம் குமரப்பன். இரவு எட்டு மணிக்கு வயலிலிருந்து வந்தான் ரங்கசாமி. வீடு பூட்டிக் கிடந்தது. குமரப்பனின் வீட்டுக்கு முன் சென்று”தங்கச்சி" என்று குரல் கொடுத்தான்.

“வாங்கண்ணே உள்ள வாங்க" என்று கையை முந்தானையில் துடைத்துக் கொண்டே வந்தாள் கோமளா.

“அது வந்து. சாப்பாடு” என்றான் ரங்கசாமி.

“இன்னிக்கி உங்களுக்கு இங்கதான் சாப்பாடு" என்றாள் கோமளா.

“பரவாயில்ல" என்று உள்ளே சென்று உட்கார்ந்தான். இலையை எடுத்துப் போட்டு சாப்பாட்டைப் போட்டாள் கோமளா.

“மணி எங்க? தூங்கிட்டானா?" என்று கேட்டான் ரங்கசாமி.

“அவனா? அவன் ஏழரைக்கே தூங்கிடுவான். தூங்கினா காலையிலக்கூட எழுந்திரிக்க அவனை அடிச்சித்தான் எழுப்பணும்" என்று சொன்னாள் கோமளா. கோமளா என்னவோ சொல்ல வருகிறாள் என்று புரிந்தது ரங்கசாமிக்கு. நண்பனுக்குத் துரோகம் என்று தோன்ற குனிந்து கொண்டே சாப்பிட்டான் ரங்கசாமி. சாப்பிட்டு விட்டு இலையை எடுத்துக் கொண்டு எழுந்து

“எங்க போடணும்?" என்று கோமளாவிடம் கேட்டான்.

“நீங்க எங்க வேணாலும் போடுங்க" என்றாள் கோமளா சிரித்துக் கொண்டே. பகீரென்றது ரங்கசாமிக்கு.

“எங்க வெளியில போட்டுறவா?" என்றான் ரங்கசாமி.

“பின்னாடி போடுங்க" என்றாள் கோமளா. ரங்கசாமி எழுந்து வீட்டுக்குப் பின்புறம் இருந்த குப்பையில் போட்டான் இலையை. கையை கழுவ தண்ணீர் ஊற்றினாள் கோமளா. கையை கழுவிக் கொண்டே நிமிர்ந்து பார்த்தான் ரங்கசாமி. கோமளாவின் சிரித்த முகத்தைப் பார்க்க முடியாமல், மார்பகம் ஈர்த்தது அவன் கண்களை. பார்க்கக்கூடாது என நினைத்தாலும் பார்க்காமல் இருக்க முடியவில்லை. பெருத்த மார்பகங்கள் விம்மி நின்று கொண்டிருந்தன. சேலை அவைகள் மீது யானை முகத்தில் போடும் முகபடாம் போல விம்மி நின்று கொண்டிருந்தது. சேலை மார்பகங்களை முழுவதும் மறைக்காமல், ஓரத்தில் மார்பகம் தன் கனபரிமாணத்தை காட்டிக் கொண்டிருந்தது. மேலே அவளது தோளிலிருந்து இறங்கி வரும் மூங்கில் கைகள் அவனுக்கு முன்னால் செம்பிலிருந்து தண்ணீரைக் காட்டிக் கொண்டிருந்தன. அவளது பச்சை ஜாக்கெட்டுக்குள் நிறைந்திருக்கும் மார்பகங்களின் கீழே நெளிந்து வரும் வயிறும் இடுப்பும் அவனை சொர்க்க லோகத்துக்கு இழுத்துச் சென்றன. மடங்கிய வயிற்றின் முன்னர் நீலப்புடவை செருகி நின்றது. நிமிர்ந்து பார்த்தான் ரங்கசாமி. கோமளாவின் முகத்தில் புன்னகை அரும்பி நின்றிருந்தது. கேட்கிறாள் என்று தோன்றியது. ஆனால், நாம் முன்னால் சென்றால் நண்பனுக்குச் செய்யும் துரோகமல்லவா? ஒரு வேளை நாம் தொடப்போய் அவள் கத்தி விட்டால் என்ன செய்வது என்றும் தோன்றியது. பேசாமல் வீட்டுக்குப் போவதுதான் நல்லது என்று தோன்றி”ரொம்ப நன்றி தங்கச்சி. வாறேன்" என்று துண்டை உதறி தோளில் போட்டு இறங்கி செருப்பை போட்டு கிளம்பினான். வீட்டுக்குச் சென்றபின்னர்தான், சாவி வாங்காமல் வந்து விட்டது ஞாபகத்துக்கு வந்தது. திரும்பினான் ரங்கசாமி. அங்கு கோமளா நின்று கொண்டிருந்தாள்.

“இந்தாங்க அண்ணே, சாவி வாங்காம வந்துட்டீங்க" என்று கொடுத்து விட்டு சென்றாள். ரங்கசாமி கதவைத் திறந்து வீட்டுக்குள் சென்றான். கதவை மூடிவிட்டு, பாயைப் போட்டு மல்லாந்து படுத்தான். சிறிது நேரம் கழித்து குமரப்பன் வீட்டில் தண்ணீர் ஊற்றும் சத்தம் கேட்டது. என்ன விஷயம் இந்த நேரத்தில் என்று தோன்ற எழுந்து பின் கட்டுக் கதவை திறக்கு முன்னர் தயங்கி நின்றான். கோமளா குளித்துக் கொண்டிருக்கிறாளோ? குமரப்பன் வீட்டில் முனுக் என்று சீமெண்ணெய் விளக்கு எரிந்து கொண்டிருந்தது. குமரப்பனின் வீட்டுக்குப் பின்னால் கிணற்றடிக்குப் பக்கத்தில் குளியல் தடுப்புக்குள் இருந்து தண்ணீர் சத்தம். குளியல் தடுப்பு ரங்கசாமி வீட்டின் வேலியோரமாக இருந்தது. ரங்கசாமிக்கு ஆவலாக இருந்தது. அவனுக்குத் தெரிந்து அந்த குளியலறையில் குமரப்பன் தான் குளிப்பான். கோமளா வீட்டுக்குள் குளிப்பாள் என்று அவனுக்கு ஞாபகம். சும்மா பார்ப்போமே என்று தோன்றியது. மெல்ல அந்த இருட்டில் நகர்ந்து வேலியோரம் சென்றான். கூரை தடுப்புக்குள் இருந்த ஒரு ஓட்டையில் கண்வைத்து பார்த்தான். கோமளாதான். கோமளா முழு உடையுடன் தான் நின்று கொண்டிருந்தாள். அவள் குனிந்து தண்ணீரை விளாவிக் கொண்டிருந்தாள். சுற்றிலும் கூரையே தவிர மேலே கூறையில்லாததால், மேலே பளீரென்று அடிக்கும் நிலாவெளிச்சத்தில் தேவதை மாதிரி நின்று கொண்டிருந்தாள்.

“மேலே வட்டமான நிலாவை நீ பார்க்க, கீழே வட்டமான உன் முகத்தை நான் பார்க்க" என்ற சினிமா வசனம் ஞாபகத்துக்கு வந்தது ரங்கசாமிக்கு. அதே நேரம் தான் பண்ணுவது பெரிய தவறு என்றும் ரங்கசாமிக்குத் தோன்றியது. இது தெரிந்தால், என்ன நினைப்பான் குமரப்பன். உடனே அந்த இடத்தை விட்டுப் போய்விட வேண்டும் எனத் தோன்றினாலும், அவனால் அந்த இடத்தை விட்டு நகர முடியவில்லை. கோமளா புடவை முந்தானையை கீழே இறக்கினாள்.

கிழே இருந்து பார்க்கும் குமரப்பனின் கண்களுக்கு அந்த இரண்டு மார்பகங்களும் மேரு மலைகள் போலத் தோன்றின. செழுமையாக தென்னங்குலை போன்ற அந்த பெரிய மார்பகங்கள் பச்சை ஜாக்கெட்டுக்குள் கிடந்தன. அவள் இன்னும் சற்றுச் சுழன்று தன் புடவையை அவிழ்த்து அங்கிருந்த ஒரு கொடியில் போட்டாள். பிறகு தன் ஜாக்கெட்டை கழற்ற பின்னால் இருக்கு ஊக்குக்களை பிரிக்க வேண்டி கைகளை பின்னுக்குக் எடுத்துச் சென்று எக்க, அவளது மார்பகங்கள் பிதுங்கி முன்னுக்கு வர அவைகள் அவன் கண்களுக்கு விருந்தாயின. அவனது ஆசை கட்டுக்கடங்காமல் போனது. கூரையை பிய்த்துக் கொண்டு சென்று அவளை கட்டிப்பிடித்து விடுவோமா என்று தோன்றியது. அவள் ஜாக்கெட்டை கழற்றி உள்ளே இருந்த பெரும் மார்பகங்களுக்கு சுதந்திரம் அளித்தாள். வெளியே வந்த அவைகளின் நடுவே பெரிய கருந்திராட்சை போல மார்புக்காம்புகளும் சுற்றி பெரிய வட்டமாக கருப்பு வட்டமும் அவன் கண்ணையும் கருத்தையும் பறித்தது. அவற்றைச் சுற்றியிருந்த செழுமையான பொங்கிய மார்பகம் அவைகளை இன்னும் கவர்ச்சியாக ஆக்கியது.

சட்டென்று அவள் இடுப்பிலிருந்த பாவாடையை மேலே ஏற்றி மார்பகத்தை மறைத்துக் கட்டினாள். என்ன செய்வது இருட்டானாலும் பழக்கம் போய்விடுமா? பிறகு குனிந்து தண்ணீரை எடுத்து தோளிலும் முகத்திலும் ஊற்றி குளிக்க ஆரம்பித்தாள். நகர்ந்து போய்விடு என்று அறிவு சொன்னது. இருந்து பார் என்று மனசு சொன்னது. மனசு வென்றது. திடீரென்று தூரத்தில் குமரப்பனின் மாட்டுவண்டி சத்தம் கேட்டது.

[kamaraja00x]

கிராமத்து காவியம்- 2

கோமளா அதைக் கேட்டதும் எழுந்து புடவையையும் மற்ற துணிகளையும் மேலே தூக்கிப் போட்டுக் கொண்டு கிளம்பினாள். படலை மூடியதும், அவன் அங்கேயே உட்கார்ந்திருந்தான். அருமையான விருந்து கண்ணுக்கு முன் காட்டப்பட்டு பிடுங்கப்பட்டது போன்ற உணர்வு. அவள் வீட்டுக்குள் செல்லும் வரை இருட்டிலேயே உட்கார்ந்திருந்தான். பிறகு மெல்லஎழுந்து தன் வீட்டுக்குள் சென்று பாயில் படுத்தான். கண்ணை மூடினால், மீண்டும் மீண்டும் கோமளாவின் செழுமையான மார்பகங்கள் கண்ணுக்குள் தோன்றின. வேட்டிக்குள் கைதானாகச் சென்று தேய்க்க ஆரம்பித்தது. அடுத் தநாள் எழுந்த போது உடல் வலித்தது. நேற்றுச் செய்த கற்பனைகளும், தேய்ப்பும், இரவில் குளித்ததும் ஞாபகத்துக்கு வந்தது. எழுந்து சென்று குளித்துவிட்டு, நேற்று குளித்து துவைத்து காயப் போட்ட புது வேட்டியை எடுத்து உடுத்திக் கொண்டு கிளம்பினான். மூலை டீக்கடையில் விபூதிப் பட்டையோடு சுத்தமாக முனிசாமி அவனை வரவேற்றான்.

“ரங்கசாமி என்னப்பா சோர்ந்து போயிருக்க? பொண்டாட்டி இல்லாம கஷ்டமா இருக்கா?" என்றான் முனிசாமி

“உனக்கு வெலயாட்டா இருக்கு முனிசாமி. அவனவன் கஷ்டம் அவனவனுக்கு"

“லே தெரியும்பா எனக்கும். பொண்டாட்டி அந்த காரியம் இந்த சீக்குன்னு அப்பப்ப பொறந்த வீட்டுக்குப் போனா நானும் இதே நெலதான். ஆனா ஒரு வருஷம் தாக்குப் பிடிச்சிருக்கியே. பாராட்ட வேண்டியது தான்" என்றான்முனிசாமி.

“சரி சரி, வேறயாராவது நம்மா பேசறதைக் கேட்டு மானம் போறதுக்குள்ள எனக்கு ஒரு டீயும் பண்ணும் கொடு" என்றான் ரங்கசாமி. டீயைப் போட்டுக் கொண்டே முனிசாமி, ரங்கசாமி பக்கம் திரும்பி, ரகசியக் குரலில்,

“ஆமா, உன் எதுத்த வீட்டு முத்துசாமி பொண்டாட்டியைப் பாத்தியா?" என்றான்.

“ஏன் அவளுக்கென்ன? போன வாரம் ராத்திரி கூட நான் போய் முத்துன்னு கத்த, அவ தான் எனக்கு சாப்பாடும் தண்ணியும் கொடுத்தா. சாப்பாடு போட்ட புண்ணியவதியை தப்பாப் பேசாதப்பா" என்றான் ரங்கசாமி

“அதுக்கில்ல. நல்லவ தான் இல்லன்னு சொல்லலை. ஆனா ஊருக்குள்ள ஒரு மாதிரி பேசிக்கிறாங்களே.”

“என்னன்னு?"

“அவ முத்துசாமி அப்பாவை வச்சிருக்கறதா"

“என்னது?"

“சும்மா லேசு பாசாத்தான். அதனாலதான் அவன் வயலுக்குப் போயிட்டு திரும்பி வரதில்லையாம். முத்துசாமிக்கு புள்ளை பொறந்துதே. அது அவன் அப்பாவோட புள்ளையாம்”

“யார் சொன்னா உனக்கு?"

“யாரோ சொன்னாங்க"

“சும்மா தப்புத் தண்டாவா பேசாத முனிசாமி. நீ டீயைக் கொடு. வாயை மூடிக்க" என்றான் ரங்கசாமி.

“சரி யார் சொன்னான்னு சொல்றனே. முத்துசாமியோடவே அலைவானே, மாரியப்பன். அவன் சொல்லித் தான் தெரியும்"

“அவன் ஏன் உன் கிட்டச் சொன்னான்? நீயும் அவனும் ஒண்ணும் பெரிய சேக்காளி கிடையாதே" என்று கேட்டான்ரங்கசாமி

“அவன் என் கிட்ட எங்க சொன்னான்? குடிச்சிட்டு சுவர் கிட்ட பேசிக்கிட்டிருந்தான். நான் பக்கத்தில குடிச்சிக்கிட்டு இருந்தேன். வேணா நீ சாராயக்கடைக்காரன் கிட்டயே கேளேன்" என்றான் முனிசாமி.
“எனக்கெதுக்கு முனிசாமி? என் பிரச்னையே பெரிய பிரச்னை" என்றான் ரங்கசாமி.

“நீ சாமியார்தாம்பா ரங்கசாமி. உன் மாதிரி சொத்து பத்தும், பிக்கல் பிடுங்கலும் இல்லாம இருந்திருந்தா நான் ஒரு ஆட்டம் ஆடியிருப்பேன்" என்றான் முனிசாமி. திரும்பி வீட்டுக்குச் சென்று குமரப்பனை அழைத்தான் ரங்கசாமி. தெரு நிசப்தமாக இருந்தது. பால்காரமுனியாண்டி சைக்கிளை ஓட்டிக் கொண்டு சென்றான். கோமளா வெளியே வந்து,

“அவரு ராத்திரி வந்துட்டு, காலங்கார்த்தால தங்கம்பட்டிக்குப் போயிட்டாருங்களே"என்றாள்.

“அப்படியா, மணி எங்க?" என்றான் ரங்கசாமி.

“உள்ள வாங்க. அவன் பள்ளிக்கூடம் போயிருக்கான்" என்றாள் கோமளா. உள்ளே போவதா, வெளியே போவதா என்று மனசு அடித்துக் கொண்டது. உள்ளே சென்றான் ரங்கசாமி.

“சாப்பிட்டீங்களா? இந்தாங்க இடியாப்பம் பண்ணேன். சாப்பிடுங்க" என்றாள். நாற்காலியில் உட்கார்ந்து சாப்பிட்டுக் கொண்டே,

“நல்லா இருக்கே. எப்படிப் பண்ண தங்கச்சி" என்றான்ரங்கசாமி.

“ஆப்பத்தை நல்லா இடிச்சித் தான்" என்று சிரித்தாள் கோமளா. வழிந்தான் ரங்கசாமி. இரட்டை அர்த்தம் கூட இல்லை இது. ஒரே அர்த்தம்.

“நான் குளிக்கப் போறேன். நீங்க சாப்பிட்டுக்கிட்டே இருங்க" என்று அவள் துண்டை எடுத்துக் கொண்டு சமையலறைக்குச் சென்றாள். பகீரென்று இருந்தது ரங்கசாமிக்கு.

“சரி நான் அப்புறம் வறேன் தங்கச்சி" என்று அவசர அவசரமாக சாப்பிட ஆரம்பித்தான். சாப்பிட்டு விட்டு தட்டை நாற்காலியிலேயே வைத்து விட்டு

“தங்கச்சி, நான் அவசரமா வயலுக்குப் போவணும். வறேன்” என்றான்.

“என்னண்ணே, கையைக்கூட கழுவாமப் போறீங்களே" என்று சமயலறையின் கதவுக்குப் பின் தலையை மட்டும் காண்பித்து கோமளா கேட்டாள். குடிக்கக் கொடுத்திருந்த டம்ளரில் இருந்த தண்ணீரை கையில் ஊற்றிக் கழுவி தட்டில் கொட்டி விட்டு,

“வறேன் தங்கச்சி" என்று கிளம்பினான். தெருவில் நடக்கும் போது, கோமளாவைப் பற்றியே மனது ஓடிக் கொண்டிருந்தது. கோமளா ஏன் என்னை சமயலைறைக்குள் இழுத்தாள்? கோமளா ஏன் அப்போது குளிக்கப் போகவேண் டும்? அவள் கூப்பிடுகிறாள் என்று தெளிவாகத் தெரிந்தது. ஆனால், தனக்குத் தைரியமில்லை என்று தோன்றியது. இதற்கு மேல் கனவு நனவாகாது என்று தெரிந்தாலும், நண்பனுக்குச் செய்யும் துரோகம் கடினமாக இருந்தது. வயலில் நின்று பயிர்களைப் பார்த்தான் ரங்கசாமி. வயலில் நெற்கதிர்கள் காற்றில் அலைந்து கொண்டிருந்தன. தூரத்தில் முத்துசாமி மர நிழலில் நின்று கொண்டிருந்தான். மெல்ல நடந்து முத்துசாமியின் பக்கத்தில் சென்றான் ரங்கசாமி.

“முத்து. எப்படிப்பா இருக்க. எதுத்த வீடுன்னுதான் பேரு. பார்த்தே ரொம்ப நாளாச்சு" என்றான் ரங்கசாமி.

“ஏதோ ஓடுது ரங்கசாமி. இந்த அறுவடைக்குப் பின்னால தான் கொஞ்ச காரியம் பண்ணனும்னு இருக்கன். அதுக்குத் தான்இந்த வயல்ல அப்படி வேலை செய்யறேன்" என்றான் முத்துசாமி.

“எங்க மாரியப்பன். நிழல் மாதிரி உன் கூடவே இருப்பானே?" என்றான் ரங்கசாமி.

“அவனோட நான் இப்ப பேசறதில்லை" என்றான் முத்துசாமி

“என்னப்பா ஆச்சி? நல்லவனாச்சே அவன்"

“என்ன நல்லவன்? உனக்குத் தான் தெரியுமே, வாயக்கட்டுப்படுத்தத் தெரியாது. குடிச்சிட்டு உன் குடும்ப மானத்தையே தெருவில நாசம் பண்ணானே? என் கதை தனிக்கதை" என்று எங்கோ பார்த்துக் கொண்டு சொன்னான் முத்துசாமி.

“என்ன விஷயம். என்னாச்சி" என்று கேட்டான் ரங்கசாமி.

“அது வேணாம் இப்ப. சரி உன் கதையை சொல்லு. எப்படி உன் வாழ்க்கை" என்றான் முத்துசாமி.

“எனக்கென்ன ஆச்சி இப்ப? டீக்கடை முனிசாமியும் இதே கேக்கறான், நீயும் இதே கேக்கற" என்றான் ரங்கசாமி. மெல்ல சிரித்து,

“அதான்பா, பொண்டாட்டி இல்லாம எப்படி தம்பியைக் கட்டுப்படுத்தறன்னு தான்" என்றான்
முத்துசாமி.

“உங்களுக்கு வேற வேலையே கிடையாதா?" என்றான் ரங்கசாமி.

“கைஜோலி கொஞ்ச நாள்லயே அலுத்துப் போயிறுமேன்னு தான் கேக்கறேன்" என்றான் முத்துசாமி.
“உனக்கென்ன, பொண்டாட்டி இருக்கா, திமிரா பேசிட்டு இருக்க. நானும் பாரு ஒரு பொண்ணைக் கல்யாணம்பண்ணிக்கிட்டு வாறேன் ஒரு வருசத்துக்குள்ளாற" என்றான் ரங்கசாமி.

“அவனவன் பிரச்னை அவனவனுக்கு" என்றான் முத்துசாமி. தான் இதே வார்த்தையை முனிசாமியிடம் சொன்னது ஞாபகத்துக்கு வந்தது ரங்கசாமிக்கு. தூரத்தில் பெண்கள் பண்ணையாரின் நிலத்தில் குனிந்து களை பிடுங்கிக் கொண்டு இருந்தார்கள். அவர்களின் பின்புறங்களாக தெரிந்தன இங்கிருந்து. தூக்கிக் கட்டப்பட்ட புடவையால் கால்கள் முழங்கால் வறைக்கும் தெரிந்தன. இவ்வளவு தூரத்திலிருந்து பார்க்கும் போது, அந்தப் பெண்களின் அருகாமை அவலட்சணங்கள் தெரியாமல், அழகாகவே தெரிந்தார்கள். இப்போ தூணுக்குப் புடவை கட்டி விட்டால் கூட ஏறி விடுவேன் என்று நினைத்துக் கொண்டான் ரங்கசாமி.

“ஆமா, உன் மாமியார் மாமனார் கிட்ட சொல்லி பொண்ணு பாக்கச்சொன்னா என்ன?" என்றான் முத்துசாமி.

“இல்ல முத்து, எனக்கு கல்யாணம் பண்ணிக்க ஆசையில்ல. வீடு சுத்தமா வைச்சிக்கவும், சமயல் பண்ணவும் ஒரு ஆள்வேணும். அப்பப்ப மோகனாகிட்ட போயிக்கலாம்" என்றான் ரங்கசாமி.

“நீ மோகனாகிட்ட போமாட்ட. நீ போனதேயில்ல" என்றான் முத்துசாமி.

“ம்ம். ஆமா. என்ன வியாதி இருக்குமோன்னு பயம்" என்றான் ரங்கசாமி.

“உனக்கு பொம்பளை புடிக்காதா?" என்று தேவையேயில்லாமல் ரகசியக் குரலில் கேட்டான் முத்துசாமி.

“நீ நெனக்கிற மாதிரி இல்ல. எனக்கு பொம்பளைங்களைப் புடிக்கும். ஆனா இன்னொரு கல்யாணம் பண்ண இஷ்டம் இல்லை. மோகனாகிட்ட போவவும் பயம். அவ்வளவுதான்" என்றான் ரங்கசாமி.
முத்துசாமி எங்கோ பார்த்துக் கொண்டிருந்தான். ஒரு குருவி டீவீட் டிவீட் என்று கத்தி அவர்களைக் கடந்தது. தூரத்தில் மலைகளில் மழை கொட்டுவது தெரிந்தது. வயல்களில் அங்கங்கு இருக்கும் மரங்களின் இலைகள் அசைந்தன. பண்ணையார் தூரத்தில் குடையைப் பிடித்துக் கொண்டு வெயிலில் நடந்து சென்று கொண்டிருந்தார். ரங்கசாமி வயலில் இறங்கினான்.

“முத்து, நான் என் வயலுக்குப் போறேன். களை பிடுங்கிட்டு குளிக்கப்போறேன்"என்று கிளம்பினான்.
“குளிக்கப்போறப்ப, என்னைக் கூப்பிடு, நானும் வாறேன்" என்றான் முத்துசாமி. ரங்கசாமி களை பிடுங்கிவிட்டு நிமிரும் போது மணி மூன்று இருக்கும். களை பிடுங்கும்போது கைதான் வேலைசெய்து கொண்டிருந்ததே தவிர, மனம் கோமளாவிடமே இருந்தது. முத்துசாமிக்கு ஒரு வேளை பொம்பளை பிடிக்காதோ, அதனால தான், முத்துசாமி அப்பாகிட்ட முத்துசாமி பொண்டாட்டி போயிட்டாளோ என்று யோசித்தான். இப்ப இவனோட குளிக்கப் போனா, என்னை ஏதாவது பண்ணிட்டா என்ன பண்றது? ரெண்டு இழுப்பு கன்னத்தில இழுத்தாச் சரியாப் போகும் என்று நினைத்துக் கொண்டே


“முத்தூ” என்று கூப்பிட்டான். முத்துசாமி நிமிர்ந்து

“வாரெம்பா" என்று கையை வயல் தண்ணீரில் கழுவிக் கொண்டு வந்தான். இருவரும் மௌனமாக ஆற்றை நோக்கிச் சென்றார்கள். ஆற்றங்கரையில் படிக்கட்டுகளில் சிலர்குளித்துக் கொண்டிருந்தார்கள். கிழவிகள் சிலர் துணி துவைத்துக் கொண்டிருக்க, சிறு பிள்ளைகள் கும்மாளம்போட்டுக் கொண்டிருந்தார்கள். சூடான நேரத்தில், சில்லென்ற தண்ணீரில் இறங்குவது சுகமாக இருந்தது. ஆறு என்று சொன்னாலும் இது கொஞ்சம்பெரிய கால்வாய்தான். பழுப்பு நிறத்தில், மண்ணை அடித்துக் கொண்டு ஆறு போய்க் கொண்டு இருந்தது. போகும்தண்ணீரில் நின்றுகொண்டு, இடுப்பு வேஷ்டியை கழற்றி நன்றாகப் பிழிந்தான். நன்றாக அலசி மீண்டும்உடுத்திக் கொண்டு கிளம்பினான் ரங்கசாமி. முத்துசாமியும் தண்ணீரை விட்டு வெளியே வந்து அண்ட்ராயரோடு நின்றான். வேஷ்டியை பிழிந்து கட்டிக் கொண்டு கிளம்பினான். வயலில் இப்போது மாலை வெயில் விழஆரம்பித்திருந்தது. களை பிடுங்கிக் கொண்டிருந்த பெண்களும் இல்லை. வெறிச்சென்று இருந்தது இடம்.

“என்ன விஷயம் முத்துசாமி. யார் கிட்டயும் சொல்லலை. ஏன் மாriயப்பனோட பேசறதில்லை நீ" என்று கேட்டான் ரங்கசாமி.

“ஒரு விஷயம் சொன்னேன். அதை அவன் குடிச்சிட்டுப் பேசினதா கேள்விப்பட்டேன். அதனால தான்" என்றான்முத்துசாமி.

“அப்படி என்ன விஷயம் அது?" என்றான் ரங்கசாமி.

“வேணாப்பா, அது என்னோடயே போகட்டும்" என்றான் முத்துசாமி.

“கேக்கறேன்னு தப்பா எடுத்துக்காத. தங்கச்சி பத்தின விஷயமா?" என்றான் ரங்கசாமி. திரும்பிப் பார்த்தான் முத்து

“உனக்கென்ன தெரியும்?" என்றான் முத்துசாமி.

“டீக்கடை முனிசாமி என் கிட்ட இதப்பத்தி சொன்னான். இப்படியெல்லாம் பேசாத தங்கச்சி பத்தின்னு சொன்னேன்அவன் கிட்ட. அவன் மாriயப்பன் சொன்னான் குடிச்சிட்டுன்னு என் கிட்ட சொன்னான். நீயும் அதைத் தான் சொல்றியோன்னுதான்" என்றான் ரங்கசாமி.

“முனிசாமி என்ன சொன்னான்" என்று கேட்டான் முத்துசாமி

“அதை என் வாயால நான் சொல்லக்கூடாது. நீயே யோசிச்சிக்க" என்றான் ரங்கசாமி.

“பரவாயில்ல சொல்லு. நான் தப்பா எடுத்துக்கல. ஜான் போயாச்சி, முழம் போனாலென்ன" என்றான் முத்து.

“உன் அப்பா, உன் சம்சாரத்தை வச்சிருக்கறதா”

“ஏறத்தாழ அது மாதிரி தான். அதுனால தான், நான் இந்த வயல் கிட்டயே கிடந்து சாகறேன். வீட்டுக்குப் போக புடிக்கல. அம்மாவுக்கு லேசு பாசா தெரியும், அம்மாவும் கண்டுக்கலை. எனக்கு புள்ளை இல்லையாம். பேர் கெட்டுப் போகுதாம். சீக்கிரம் புள்ளை வரலைண்ணா, என் பொண்டாட்டி ஊரு மேய்வாலாம். ஊர் மேய்ரதுக்கு முன்னாடிவீட்டுக்குள்ளேயே வச்சிக்கிறாங்களாம்” என்று குரல் கம்மப் பேசினான் முத்து.

“ம்ம். நீ என்னப் பண்ணப்போறே?" என்று கேட்டான் ரங்கசாமி.

“தெரியலையே. ஓடிப் போயிறலாம்னு தோணிச்சி. ஓடிப்போயி என்ன பண்றது? எங்க ஓடிப் பொறது? ஓடிப் போயி பிச்சை எடுக்கறதா? அறுவடை வந்ததும், அந்தப் பணத்தை எடுத்துக்கிட்டு பட்டணம் போயிறலாம்னு இருக்கேன்" என்றான்முத்துசாமி.

“சரி நான் யோசிச்சிச் சொல்றேன். நீ ஏதும் பண்ணிக்கிடாதே. ஒரு நல்ல வழி யோசிப்போம். இனிமே கண்டவன் கிட்ட இது மாதிரி பேசிக்கிட்டு இருக்காத. வாயை மூடிக்க. உனக்கு யார் மேல கோவம்?" என்றுகேட்டான் ரங்கசாமி.

“என் அம்மா மேலயும் அப்பா மேலயும் தான்” என்றான் முத்துசாமி.

“அவங்களை பழி வாங்கணும்னு தோணுதா ஒனக்கு" என்று கேட்டான் ரங்கசாமி.

“ஆமா. அப்பா அம்மா ரெண்டு பேரையும் பழிவாங்கணும்" என்றான் முத்துசாமி.

“யோசிப்போம். ஒன் பேரையும் சரி பண்ணுவோம். ஒங்க அம்மா அப்பாவையும் பழிவாங்குவோம். இதுக்கு ஒரு வருஷம்ஆகும். மெதுவா பண்ணுவோம். ஆனா வாயை இனிமே உடாதே. சத்தம் போடாம இரு. வழக்கம்போல இரு" என்றான்ரங்கசாமி.

“ம்ம்” என்றான் முத்து.

“அடுத்தது. எல்லாம் நடந்து முடியற வறைக்கும் நீயும் குடிக்காத, குடிக்கிறவனோடயும் சேராத. நானும் குடிக்கறதைநிறுத்திடறேன். குமரப்பன் குடிக்கக் கூப்பிடுவான். அதுக்கு நான் ஒரு மாதிரி தாக்காட்டிக்கிறேன். நான் குடிக்கல. ஏன்னா குடிச்சா நம்மா கட்டுப்பாடு நம்மக்கிட்ட இருக்காது" என்றான் ரங்கசாமி.

“சரியாச் சொன்ன ரங்கா" என்றான் முத்து. இருவரும் தெருவுக்கு வரும் போது டீக்கடையில் முனிசாமி உட்கார்ந்து பேப்பர் படித்துக் கொண்டிருந்தான்

“ஏய் முன்சாமி. என்னப்பா, ரெண்டு டீ போடு" என்று சொன்னான் முத்துசாமி. எப்போதும் யோசித்தபடி செல்லும் முத்துசாமி ஆரவாரமாக டீ போடச் சொல்வதை ஆச்சரியமாகப் பார்த்தான் முனிசாமி.

ஒருவேளை ரங்கசாமியிடம் தான் சொன்னதை ரங்கசாமி முத்துசாமியிடம் சொல்லி விட்டானோ, முத்துசாமி நம்மை அடிக்கப் போகிறானோ என்று பயந்து கொண்டே டீ போட்டுக் கொடுத்தான் அவர்களிடம்.

“காசு வேணுமா முனிசாமி" என்று முத்துசாமி கேட்டான்.

“என்ன முத்து, உன் கிட்ட இருக்கும்போது குடு, நமக்குள்ள என்னா?" என்று முத்துசாமி சொன்னான்.

“முனிசாமி, சொல்றனேன்னு தப்பா எடுத்துக்காத, இங்க கவர்ச்சிக் கன்னிக காலெண்டரெல்லாம் மாட்டாத. குடும்பப்பொண்ணுங்க, ஆத்திர அவசரத்துக்கு டீ குடிக்க வரக் கூட பயப்படுவாங்க" என்றான் ரங்கசாமி.

“நீ சொல்றது சரிதான் ரங்கா. எடுத்துடறேன்" என்று சொன்னான் முனிசாமி.

“சரி நான் வீட்டுக்குப் போறேன். ராத்திரி மாரியப்பனைப் பத்தி யோசிச்சி சொல்றேன்" என்று வீட்டுக்குப் போனான் ரங்கசாமி. முத்துசாமி எதிர் வீட்டுக்குப் போனான். சற்று நேரம் கழித்து கோமளா வீட்டுக்கு வந்தாள்.

“என்னண்ணே சீக்கிரமே வந்துட்டீங்களா?" என்றாள்.

“ஆமா தங்கச்சி. வாயேன் சோணாச்சலம் வீட்டுக்குப் போயி பாக்கலாம்” என்றான் ரங்கசாமி.

“வாங்க. நான் சுத்தம் பண்ணதுக்கு அப்புறம் நீங்க பாக்கவே இல்லையே" என்றாள் கோமளா. இருவரும் பின் கட்டுக்குச் சென்று அங்கிருந்து கிணற்றடியில் இருக்கும் சோணாச்சலம் வீட்டுக்குப் போக வைத்திருந்த வேலித் தடுப்பை எடுத்துவிட்டு சோணாச்சலம் வீட்டுக் கிணற்றடிக்குச் சென்றார்கள்.
“குமார் எப்ப வரேண்ணு சொன்னான்" என்று கேட்டான் ரங்கசாமி.

“இன்னிக்கு ராத்திரி வ ரமாட்டாராம். மாப்பிள்ளை அழைப்பு ராத்திரிதான் நடக்குமாம். நாளைக்கு மத்தியானம் வந்துடறேன்னு சொன்னார்" என்றாள் கோமளா. கிணற்றடியில் கிடந்த வாளியை எடுத்து கிணற்றுச் சுவரில் வைத்தான் ரங்கசாமி.

“அங்க வைக்காதீங்க. காத்தடிச்சா கிணத்துல விழுந்தாலும் விழுந்துடும்" என்று அவனுக்கு முன் சென்று அந்த வாளியை எடுத்தாள் கோமளா. கோமளாவின் கை, வாளிக் கம்பியைப் பற்றியிருந்த ரங்கசாமியின் கையைப் பற்றியது. சட்டென்று தன் கையை எடுத்துக் கொண்டான் ரங்கசாமி. அவன் திரும்பி சோணாச்சலம் வீட்டுக்குள் சென்றான். வீடு சுத்தமாக இருந்தது. கோமளா உள்ளே சென்று தரையில் சப்பணம் போட்டு உட்கார்ந்து கொண்டாள்.

“எவ்வளோ சுத்தமா வச்சிருக்கேன் பாத்தீங்களாண்ணே?" என்று கேட்டாள்.

“நல்லா இருக்கு தங்கச்சி. சரி வா போலாம்" என்று கிளம்பினான் ரங்கசாமி. கோமளா பின்னாலேயே எழுந்து வந்து கதவை பூட்டிவிட்டு வந்தாள்.

“தங்கச்சி, நீ இன்னிக்கு சமக்க வேணாம். நான் சாப்பிட்டுட்டேன் வரப்பவே. நீ போய் தூங்கு" என்று கூறினான் ரங்கசாமி.

“ஏதாச்சும் சாப்பிட்டுக்கங்க. வெறும் வயித்தில இருக்கக்கூடாது" என்று சொன்னாள்.

“நான் சாப்பிட்டுட்டேன். அப்புறம் ஒரு டீ வேற. போதும்" என்றவாறு ரங்கசாமி தன் வீட்டுக் கதவுக்குச் சென்றான். கோமளாவை, வெளியே போ என்று சொல்கி றமாதிரி. கோமளாவும் கிளம்பினாள். அவள் போனதும் சமயலறையில் புகுந்து என்ன இருக்கிறது என்று பார்த்தான். நேற்று செய்த சாதம் இன்றைய பழைய சாதமாக இருந்தது. அதை சாப்பிட்டு தண்ணீர் குடித்துவிட்டு படுத்தான். சிறிது நேரம் கழித்து பக்கத்து வீட்டில் தண்ணீர் கொட்டும் சத்தம் கேட்டது. ரங்கசாமி எழுந்திருக்கவில்லை. அவன் அப்படியே படுத்துக் கிடந்தான். மனதில் மாரியப்பன் வந்து நின்றான். முத்துசாமிக்கு 22 வயது தான் ஆகிறது. அவனுக்கு 18 வயதிலேயே கல்யாணம் செய்து வைத்து விட்டார்கள். 21 வயதுவரை குழந்தை இல்லை. சென்றவருடம் தான் குழந்தை பிறந்தது. மூன்று வருடம் பிள்ளை இல்லை என்றால், பையனுக்குஉள்ளே ஒன்றும் கிடையாது என்று தீர்மானித்து விட்டார்களா என்ன? இவன் ஏன் மாரியப்பனிடம் சொன்னான்? மாரியப்பன் மீது ஏற்கெனவே ரங்கசாமிக்கு காட்டம். காரணம், அவனொரு முறை குடித்துவிட்டு, மாமியாரை ரங்கசாமி வைத்திருக்கிறான் என்று உளறிக் கொண்டிருந்தான். அதனாலேயே அவன் மாமியார் மாமனாரை அவர்களது சொந்த ஊருக்கு அனுப்பும்படிக்கு ஆனது. இல்லையென்றால் ரங்கசாமி இப்படி சாப்பாட்டுக்கு திண்டாட வேண்டாம்.
குடித்துவிட்டால் கண்ணு மண்ணு தெரியாது மாரியப்பனுக்கு. ஒரு முறை, அவனிடம், ரங்கசாமி கோபமில்லாமல் சொன்னான்.

“மாரியப்பா, குடி, ஆனா ரொம்ப குடிக்காத. உனக்கு இப்பத்தான் கல்யாணம் ஆச்சி. அந்தப் பொண்ணு என்ன நினைக்கும்?" என்றான். அப்போது குடித்திருந்த மாரியப்பன்,

“டேய் ரங்கசாமி, என் பொண்டாட்டியை பாத்துக்க எனக்குத் தெரியும், உன் பொண்டாட்டி இல்லைண்ணா, உன் மாமியார்க்கிட்ட போடா" என்று உளறினான். சாராயக்கடையே கலகலத்துப் போய்விட்டது. ரங்கசாமி ஒன்றும் பேசாமல்,

“உன் கிட்ட நல்லது சொல்றேன் பாரு,என்னைச் செருப்பல அடிக்கணும்" என்று முனமுனத்துக் கொண்டே போய்விட்டான். மாரியப்பனின் மனைவிக்கு வய்து 18 தான்இருக்கும். சமீபத்தில் தான் அவர்களுக்கு கல்யாணம் ஆனது. மாரியப்பனுக்கு சுமார் 19 வயது தான் இருக்கும். அவன் 16 வயதிலேயே குடிக்க ஆரம்பித்து விட்டான். அவனது அம்மா ஒரு முறை தெருவெல்லாம் திட்டிக் கொண்டே போனாள்.

“என் பிள்ளைக்கு குடிக்கச் சொல்லிக் குடுத்தவன் நாசமாப் போவணும்" என்று. ஆனால் கதையோ வேறு. மாரியப்பன் சுயம்பு. அவன் தான் நிறையப் பேருக்கு குடிக்கக் கற்றுக் கொடுத்திருக்கிறான். குடிக்காத சமயங்களில் அவன்ந ல்லத்தனமாகவும், சாந்தமாகவும் பேசுவான். சாயந்திரம் ஆனால் போதும், அவனுக்கு ரெண்டு பாட்டில் சாராயம்வேண்டும். வாய் நெறைய சாக்கடை ஓடும்.
ரங்கசாமியின் மனதில் மாரியப்பனை எப்படி வாயை அடைப்பது? என்ற கேள்வி எழுந்தது. அதை விட முக்கியமாக,ஏன் இந்த வேலையை எடுத்துக் கொண்டோம் என்றும் யோசித்துக் கொண்டிருந்தான். முத்துசாமி பிரச்னை முத்துசாமிக்கு. அவன் பிரச்னையை நான் ஏன் தீர்க்க வேண்டும்? பொழுது போவாததற்கு ஊர் வேலையா? என்றும் யோசித்தான். ஆனால் மாரியப்பனை பழிவா ங்க, முத்துசாமியோடு சேர்ந்து நல்ல சந்தர்ப்பம் என்று தோன்றியது. எப்படிஇருந்தாலும் மாரியப்பனை வழிக்குக் கொண்டு வர இன்னொரு ஆள் உதவி வேண்டும். பழிவாங்க இன்னும் ஒரு வருடம் கொடுத்திருக்கிறோம். சோணாச்சலம் வீடும் மாரியப்பன் வீடும் ஒட்டு வீடுகள். நடுவில் ஒரு சின்ன சந்துஇருந்தது. அது மிகவும் சிறியதாக இருந்ததால், இரண்டுக்கும் நடுவில் இருந்த சந்தை அடைத்து சோணாச்சலம், அந்த சந்து நிலத்தையும் தனதாக்கிக் கொண்டுவிட்டார். இந்தப்பக்கம் சோணாச்சலம், அந்தப் பக்கம் மாரியப்பன். இப்போது மாரியப்பன் என்ன செய்து கொண்டிருப்பான். பெரும்பாலும் குடித்துவிட்டு மல்லாக்கப் படுத்திருப்பான்.

கோமளா மனத்தில் வந்தாள். நினைத்திருந்தால், சோணாச்சலம் வீட்டிலேயே பண்ணியிருக்கலாம் அவளை. ஏன் அவளைத் தொட கஷ்டமாக இருக்கிறது என்று தெரியவில்லை. குமரப்பன் நம்மை நம்பி பொண்டாட்டியை விட்டு விட்டுச்சென்றிருக்கிறான். இப்படி அவனுக்கு துரோகம் செய்யலாமா என்று குத்தியது. சரி கற்பனை தானே, என்றவாறு கோமளாவை உரித்து கற்பனை செய்ய ஆரம்பித்தான் ரங்கசாமி. கோமளாவின் மார்பகங்கள் மீண்டும் ஞாபகத்துக்குவந்தன. கடிகாரத்தைப் பார்த்தான் ரங்கசாமி, மணி 10 என்று காண்பித்தது. எழுந்து, கையில் டார்ச் லைட்டை எடுத்துக் கொண்டு, பின் கட்டு வழியாக சோணாச்சலம் வீட்டுக்குப் போனான். சோணாச்சலம் வீட்டுப் பூட்டைத் திறந்து உள்ளே சென்றான். சந்து வழியாகச் சென்றால், சோணாச்சலம் வீட்டு கழிப்பறைக்குப் போகலாம். அந்தச் சந்தில் டார்ச் லைட்டை வைத்துக் கொண்டு நுழைந்தான். மேலே நிமிர்ந்து பார்த்தான். நிரந்தரமாக மூடிக்கிடக்கும்மாரியப்பன் வீட்டு ஜன்னல்கள் வழியே மெல்லிய வெளிச்சம் வந்து கொண்டிருந்தது. உள்ளே சென்று ஒரு நாற்காலியை எடுத்து வந்து போட்டு அதன் மீது ஏறி, ஜன்னல் இடுக்கு வழியே உள்ளே பார்த்தான். அந்த அறையில் யாரும் இல்லை. ஒரு மூலையில் பாய் சுருட்டி வைக்கப்பட்டிருந்தது. மூலையில் பாவாடையும் புடவையும் கசங்கிக் கிடந்தது. சற்று நேரம் கழித்து மாரியப்பன் உள்ளே நுழைந்தான். மாரியப்பன் கையில் எதிர்பார்த்தது போலவே ஒரு டம்ளரில் சாராயம் இருந்தது. மாரியப்பன் அந்த டம்ளரை வைத்துவிட்டு பாயை விரித்து போட்டான்.

“என்னடி பாயை விரிச்சிப் போடுன்னு எத்தனை தடவை சொல்லியிருக்கேன்" என்று சத்தம் போட்டான். பிறகு பாயில் உட்கார்ந்து குடிக்க ஆரம்பித்தான். சற்று நேரம் கழித்து மாரியப்பனின் மனைவி சுந்தரி தன் வாயைத் முந்தானையால் துடைத்துக் கொண்டே உள்ளேவந்தாள்.

“என்னங்க. இன்னிக்கும் குடிக்க ஆரம்பிச்சிட்டீங்களா?” என்றாள்.

“ரொம்பப் பேசாத. சரி சரி வா" என்றவாறு அவளது முந்தானையை இழுத்தான் மாரியப்பன்.

“அத கொஞ்சம் தள்ளி வச்சிட்டு வாங்க” என்று சாராய டம்ளரைக் காண்பித்தாள். மொடாக் குடியனான மாரியப்பன் குடித்தது போல நடந்து கொள்ளாமல் தெளிவாகவே இருந்தான். சரி என்று டம்ளரை முழுக்கக் குடித்து விட்டு ஓரத்தில் வைத்துவிட்டு அவளை இழுத்து உட்கார வைத்தான்.

“இருங்க இருங்க, புதுப்புடவை கசங்கிடும்” என்று எழுந்து உடைகளைக் களைய ஆரம்பித்தாள் சுந்தரி

“நீ வேறடி. இப்படிப் புடவையோட பண்ணாத்தான் நல்லா இருக்கும்” என்று அவன் அவளை மீண்டும் இழுத்தான். சுவாரஸ்யமாக இருந்தது ரங்கசாமிக்கு. நன்றாக வசதியாக நின்று கொண்டு ஓசி சினிமா பார்க்க ஆரம்பித்தான்.

“ஏண்டி எனக்கு என்ன புடிக்கும்னு தெரியும்ல?" என்றான் மாரியப்பன்.

“என்ன நக்குறது தானேடா. இந்தாடா" என்று புடவையைத் தூக்கி மாரியப்பனின் முகத்தில் தனது உறுப்பால் மொத்தினாள் சுந்தரி. திடீரென்று மரியாதை போனதும், ஆச்சரியமாக சுந்தரி செய்த இந்த விஷயமும், ரங்கசாமியை வியப்பில் ஆழ்த்தின. மாரியப்பன் தலையைத் தூக்கி நக்க ஆரம்பித்தான். சுந்தரியும் தனது இடுப்பை ஆட்டி ஆட்டி அவனது முகத்தில்மோதிக் கொண்டே இருந்தாள். சுந்தரியின் வழவழப்பான தொடைகளும், அழகான கால்களும் நளினமாக இசை போலஆடுவதும், அந்தக் காட்சியின் வக்கிரமும், ரங்கசாமிக்கு சுறுசுறுவென வெறியேற்றின. தானாக ரங்கசாமியின் கைகீழே சென்றது. மாரியப்பனின் வேஷ்டி இதற்குள் கழன்று விட்டது. அவனும் அதைக் கண்டு கொள்ளவில்லை. சுந்தரி அவனது தலையைத்தள்ளிவிட்டாள்

“போடா போடா. நக்கிப் பண்டாரம்" என்று ஓடினாள். மாரியப்பன் அவள் பின்னாலேயே நாலுகாலில் ஓடி வந்தான். அவள் சட்டென்று நின்றாள். அவன் வந்ததும் புடவையைத் தூக்கி புட்டத்தைக் காண்பித்தாள். அவன் வேகமாக வந்து புட்டத்தை நக்கினான். திரும்பி அவனது தலையைத் தள்ளி விட்டு
“போடா போடா நக்கிப் பண்டாரம்" என்று மீண்டும் ஓடினாள். ரங்கசாமிக்குத் தாளவில்லை. கை இயங்க ஆரம்பித்து விட்டது. மாரியப்பன் சட்டென்று எழுந்து நின்று அவளை இறுக்கிப் பிடித்தான். அவள் திமிறினாள்.

[kamaraja00x]

கிராமத்து காவியம்- 3

“திமிறாதே, ஜாக்கெட்டை கிழிச்சிடப்போறேன்" என்றான் மாரியப்பன்.

“என்னடா என் முலையை சப்பணுமா?" என்று கேட்டாள் சுந்தரி.

“ஆமாண்டி" என்றான் மாரியப்பன்.

“இந்தா சப்புடா" என்று புடவை முந்தானையைப் போட்டு விட்டு ஜாக்கெட்டைக் கழற்றி தன் மார்பகங்களை வெளியே எடுத்தாள். எம்மாம் பெரிசு அந்த மார்பகங்கள். திமிறி விழுந்தன வெளியே. சுந்தரி ஒல்லியாக இருந்தாள். ஆனால் அவள் மார்பகங்கள் பெரியதாக நிமிர்ந்து நின்றன. இப்போதுதான் பிள்ளை பெற்றவளின் பால் நிறைந்த மார்பகங்கள் போல நின்றன. அவளது இளம் வயது காரணமாக இருக்கலாம். 18 வயதில் இத்தனை பெரிதாகஇருந்தால், பிள்ளைகள் பெற்றால் எவ்வளவு பெரிதாக ஆகும் என்று யோசித்தான் ரங்கசாமி. சுந்தரி தன் மார்பகங்களை கையால் அள்ளி மாரியப்பனின் வாயில் திணித்தாள். மாரியப்பன் வாயைப் பெரிதாக்கி முழுமையாக உள்ளே எடுத்துக் கொள்ள முயன்றான். இறுக்கி இறுக்கி சப்பினான். சுந்தரி, கண்களை மூடி சொக்கி அப்படியே உட்கார்ந்தாள். மாரியப்பன் அப்படியே இறங்கி அவள் மடியில் தலையை வைத்து குழந்தை போலச்சப்ப ஆரம்பித்தான். ரங்கசாமி பார்த்துக் கொண்டே நின்றான். இப்படிப்பட்ட குடும்பத்துக்குள் குழப்பம் விளைவிப்பது சரியல்ல என்று தோன்றியது. அதே நேரம் மாரியப்பனால் மற்ற குடும்பங்களில் குழப்பம் விளைவதும், அவனது வாயால் பலகுடும்பங்களின் பெயர் கெடுவதும் ஞாபகத்துக்கு வந்தது. மீண்டும் ஜன்னல் வழியே பார்க்க ஆரம்பித்தான். இப்போது மாரியப்பன் அவளது உடைகளை கழற்றிக் கொண்டிருந்தான். அவள் நிர்வாணமாக நின்றாள். அவளது இடுக்குக்குள் கறுப்பு முக்கோணத்தில் செழுமையாக முடி வளர்ந்திருந்தது. மாரியப்பனும் சட்டையைக் கழற்றி விட்டு அவளை அணைத்து பாயில் படுத்தான். அவன் மல்லாந்து படுக்க, அவன் மீது தலை மாறி கால் மாறி படுத்தாள் சுந்தரி. அவனதுசாமானை அவள் சப்ப ஆரம்பித்தாள். அவளது சாமானை மாரியப்பன் சப்ப ஆரம்பித்தான். அவளது மார்பகங்கள் பிதுங்கி பக்கவாட்டில் தெரிந்தன. திடீரென்று மாரியப்பன்

“ஆ. ஆ” என்று உணர்ச்சி வசப்பட்டு தன் வீரியத்தைக்கொட்டினான். சுந்தரியோ கொஞ்சமும் கவலைப்படாமல், அதனை சப்பிச் சப்பி தின்றாள். பிறகு எழுந்து நின்றாள்.

“ஆமா, இப்ப நல்லாக் குறட்டை விட்டுத் தூங்கிடுவியே" என்று அவனை திட்டினாள். அவன் அதற்குப் பதில் சொல்லவில்லை. கண்களை மூடிப் படுத்திருந்தான்

“சரி நா சுத்தம் பண்ணிட்டு வந்துடறேன்" என்றுஜாக்கெட் புடவையை அணிந்து கொண்டாள். திரும்பிப் பார்த்தாள் சுந்தரி. அவன் கண்களை மூடிப் படுத்திருந்தான். ரங்கசாமி காத்திருந்தான். இப்ப இவள் என்ன செய்வாள். இவள் தானே தேய்த்துக் கொள்வாளா? பேசாமல் தூங்கிவிடுவாளா? என்று யோசித்தான். அவள் திரும்பி வரும்வரை காத்திருப்போம் என்று அங்கேயே நின்றுகொண்டிருந்தான். சற்று நேரம் கழித்து சுந்தரி மீண்டும் உள்ளே வந்தாள்.

“என்னய்யா தூங்கிட்டியா?” என்று மாரியப்பனை எழுப்பினாள். அவன் திரும்பிப் படுத்துக் கொண்டான். சில வினாடிகளிலேயே குறட்டைச் சத்தம் கேட்க ஆரம்பித்தது. அவள் அங்கேயே உட்கார்ந்திருந்தாள் சற்று நேரம். அவள் உடனே படுத்துக் கொள்வாள் என்றுநினைத்திருந்தான் ரங்கசாமி. சரி கொஞ்ச நேரம் கழித்து தேய்த்துக் கொள்வாள் என்று நினைத்து காத்திருந்தான். இன்னும் சில நிமிஷங்கள் அப்படியே கழிந்தன. சுந்தரி எழுந்து விளக்கை அணைத்து விட்டு, கதவைத் திறந்து கொண்டு வெளியே சென்றாள். பிறகு அந்த அறைக் கதவு மெல்ல மூடப்பட்டது. ரங்கசாமிக்கு என்ன செய்வதென்று தெரியவில்லை. சும்மா சற்று நேரம் நின்று கொண்டிருந்தான். மாரியப்பனின் வீட்டு ஜன்னல்கள் எல்லாம் இருண்டிருந்தன. என்னத்தைப் பார்ப்பது? இன்றைக்கு ஓஸி சினிமா போதும் என்று நாற்காலியிலிருந்து இறங்கினான். சட்டென்று பக்கத்து அறை ஜன்னலில் வெளிச்சம் வந்தது. யாரது? மாரியப்பன் அப்பா, தன் பொண்டாட்டியை மஜா பண்ண ஆரம்பித்து விட்டாரோ என்னவோ என்று நாற்காலியை பக்கத்து ஜன்னல் கீழே போட்டு அதன் மீது ஏறி நின்றான். ஆனால் பார்த்த காட்சி அவனை அதிர்ச்சியடையச் செய்தது.

அந்த அறையில் மாரியப்பனின் அப்பா ராமசாமியும், அவனது அம்மா லட்சுமியும் இருந்தார்கள். அங்கு மின்சார வெளிச்சத்தில் ரங்கசாமி பார்த்த விஷயம் ஆச்சரியமானது. கயிற்றுக் கட்டில் அங்கு நிற்க வைக்கப்பட்டிருந்தது. அந்தக் கட்டிலின் ஒரு காலில் லட்சுமியின் கை கட்டப்பட்டிருந்தது. இன்னொரு காலில் லட்சுமியின் இன்னொரு கையை ராமசாமி ஒரு துண்டால் கட்டிக் கொண்டிருந்தார். லட்சுமி அதனை ஒரு எதிர்ப்பார்ப்புடன் பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள்லட்சுமி ஒரு மஞ்சள் புடவை அணிந்து, பச்சை ரவிக்கை அணிந்திருந்தாள். கையை உயரே தூக்கி இரு புறமும் கட்டி விட்டதால், மார்பகத்துக்கு மேலே இருந்த புடவை நடுவே வர முயன்று கொண்டிருந்தது. மார்பகங்கள் இரண்டும் புடைத்து நிமிர்ந்து நின்று கொண்டிருந்தன. காலை அகட்டி நின்று கொண்டிருந்தாள் லட்சுமி. ராமசாமி திரும்பி மேஜை மீது இருந்த ஒரு துண்டை எடுத்தார். அதனை லட்சுமியின் கண்ணைச் சுற்றி கட்டினார்.

லட்சுமியின் வட்ட முகத்தில் ஒரு சிரிப்பு இருந்தது. ராமசாமி இன்னும் இரண்டு துண்டுகளை எடுத்து லட்சுமியின் ஒவ்வொரு காலையும் ஒவ்வொரு கட்டில் காலில் இறுக்கிக் கட்டினார். பிறகு தள்ளி நின்று லட்சுமியைப் பார்த்தார். பிறகு தன் உடைகளை எல்லாம் களைந்துவிட்டு நிர்வாணமாக நின்றார் ராமசாமி. அப்போதுதான் இருவரையும் நன்றாகப் பார்த்தான் ரங்கசாமி. ராமசாமிக்கு சுமார் 42 வயதுதான் இருக்கும்லட்சுமிக்கும் சுமார் 36 வயது தான் இருக்கும். ராமசாமியும் லட்சுமியும் இருவருமே தொந்தி தொப்பை எல்லாம் இல்லாமல், கட்டுமஸ்தாகவும், வளமையாகவும் இருந்தார்கள். ராமசாமிக்காகவாவது அங்கும் இங்கும் நரைத்திருந்ததுலட்சுமியை அசப்பில் பார்த்தால் முப்பதுக்கு மேல் மதிக்க முடியாது. தொங்காத மார்பகமும், தொப்பை இல்லாத வயிறும் வயது தெரியாமல் அடித்திருந்ததுலட்சுமிக்கு நல்ல களையான முகம் வேறு. ரங்கசாமிக்கு லட்சுமி மீது ஆசை வந்தது.
இந்த நிலையில் அவளைப் பார்த்ததும், இன்னும் ஆசை பொங்கியது. என்னதான் நடக்கிறது என்று பார்க்க கட்டுப்படுத்திக் கொண்டு உள்ளே பார்த்தான். ராமசாமி தன் உடைகளைக் களைந்து விட்டு லட்சுமியின் காலடியில் உட்கார்ந்தார். சற்று நேரம் லட்சுமியின் புடவையை தூக்கி உள்ளே பார்த்தார். மல்லாக்கப் படுத்துக் கொண்டு லட்சுமியின் புடவைக்கு நேர் கீழே தன் தலையை வைத்துக் கொண்டு அண்ணாந்து பார்த்தார். பிறகு நிமிர்ந்து உட்கார்ந்து, புடவைக்குள் சென்று, விரித்த கால்களுக்கு மத்தியில் தன்னை வைத்துக் கொண்டு லட்சுமியின் குறியை நக்க ஆரம்பித்தார். (அல்லது நக்கியதாக ரங்கசாமி நினைத்தான்)

“என்னடா ஒரே நக்கிப் பண்டாரக் குடும்பமாக இருக்கும் போல?" என்று நினைத்தான் ரங்கசாமி.

ராமசாமி லட்சுமியின் புடவையை லட்சுமியின் தோளிலிருந்து எடுத்தார். குத்திட்டுக் கொண்டு நின்றன லட்சுமியின் மார்பகங்கள். இந்த வயசிலும் இப்படி இருக்கே லட்சுமியின் மார்பகங்கள் என ஆச்சரியப்பட்டான் ரங்கசாமி. பிறகு ராமசாமி புடவையை மெல்ல உரித்தார். ஜாக்கெட்டும் பாவாடையுமாக நின்றாள் லட்சுமி. பிறகு ஜாக்கெட்டின் ஊக்குக்களைக் கழற்றி ஜாக்கெட்டை எடுத்தார் ரங்கசாமி. உள்ளே பாடி போட்டிருந்தாள் லட்சுமி. பாடியையும் கழற்றினார் ராமசாமி. பிறகு பாவாடையின் முடிச்சை அவிழ்த்தார். சுத்த நிர்வாணமாக நின்றாள் லட்சுமி. இவ்வளவு அழகாக இருக்குமா லட்சுமியின் உடம்பு என்று வியப்பு ஒரு புறமும், அவளைச் செய்யவேண்டும் என்று ஆசை ஒருபுறமும் அலைக்கழித்தன ரங்கசாமியை. ராமசாமி லட்சுமையைத் தொடாமல் தள்ளி நின்று பார்த்துக் கொண்டிருந்தார். பிறகு தன் தலையை மட்டும் நீட்டி, அவளது ஒரு முலைக்காம்பை தன் வாயால் பற்றிச் சுவைத்தார்லட்சுமியின் உடல் நடுங்கியது. பிறகு லட்சுமியின் உடலைத் தொடாமல் இன்னொரு முலைக்காம்பை தன் வாயால் பற்றி மெல்ல மெல்ல சுவைத்தார். நெளிந்தாள் லட்சுமி.

அவளது கால்களுக்கு நடுவே உட்கார்ந்தார் ராமசாமி. அண்ணாந்து அவளது பெண்ணுறுப்பை நாவால் நக்கினார். பிறகு தள்ளி நின்று கொண்டு அவளது உடலை எங்கும் தொடாமல், தனது உறுப்பை நீட்டி அவளது பெண்ணுறுப்பைத் தொட்டார்லட்சுமியின் உடல் வெகு வேகமாக நடுங்கத் தொடங்கியதுலட்சுமியின் நாக்கு வெளிவந்து உதடுகளை நக்கத் தொடங்கியது. வேக வேகமாக நெளியத் தொடங்கினாள் லட்சுமி. ராமசாமி தனது உறுப்பை லட்சுமியின் உறுப்புக்குள் நின்று கொண்டே செலுத்தத் தொடங்கினார். மெல்ல மெல்ல ஆடி, லட்சுமியை செய்யத் தொடங்கினார்.

ரங்கசாமியின் கை வேகமாக ஆடியது. ரங்கசாமிக்கு உணர்ச்சி பொங்கிக் கொட்டியது. லட்சுமி முனகினாள். என்ன நினைத்தாரோ ராமசாமி, திடுமென்று உருவி எடுத்துக் கொண்டு தள்ளி நின்று பார்த்தார். மேஜை மீது இருந்த தனது டவுசரை எடுத்து அதனை லட்சுமியின் வாயில் திணித்தார். பிறகு விளக்கை அணைத்துவிட்டார். கும்மென்று இருட்டில் லட்சுமியும் ராமசாமியும் தரையில் உருள்வது தெரிந்தது ரங்கசாமிக்கு. சற்று நேரம் கழித்து விளக்கைப் போட்டார் ராமசாமிலட்சுமி அம்மணமாக குப்புறக் கிடந்தாள். அப்படி குப்புறக் கிடக்கும் போதும், அவளது பருத்த பிருஷ்ட பாகங்களும், அழகான பருத்த தொடைகளும் கால்களும் கவர்ச்சியான முதுமும் ரங்கசாமியை அலைக்கழித்தன.

வேட்டியைக் கட்டிக் கொண்டு ராமசாமி வெளியே சென்றார். சற்று நேரம் கழித்து திரும்பி வந்து விளக்கை அணைத்துவிட்டு இருவரும் படுத்துக் கொண்டனர். காணக்கிடைக்காத ஒரு காட்சியைப் பார்த்த ரங்கசாமியின் வேட்டி நனைந்துவிட்டது. ரங்கசாமி நாற்காலியிலிருந்து இறங்கி வேட்டியில் துடைத்துக் கொண்டு நாற்காலியை எடுத்து வீட்டின் உள்ளே போட்டுவிட்டு தன் வீட்டுக் கிணற்றடிக்கு வந்தான். தண்ணீர் எடுத்து அலம்பிவிட்டு வேறு வேட்டியை உடுத்திக் கொண்டு வந்து படுத்தான்.

மகிழ்ச்சியாகவும் அசதியாகவும் இருந்தது. படுத்து சில நிமிஷங்களில் தூங்கிவிட்டான் ரங்கசாமி.

அதிகாலையில் எழுந்த போதே, நேற்றைக்கு நடந்ததும் அந்த நினைப்பும் அவன் உணர்ச்சிகளைப் பொங்க வைத்துக் கொண்டிருந்ததுலட்சுமியின் நினைப்பே அவனை அலைக்கழித்ததுலட்சுமியைப் பார்க்கவேண்டும் என்று தோன்றியது. குமரப்பன் பக்கத்து வீட்டில் குளிக்கும் சத்தம் கேட்டது. நேற்று வந்துவிட்டான் போல. ஆனால் இந்த வேலைகளை எல்லாம் செய்ய குமரப்பன் இடைஞ்சலாக இருப்பான் எனத் தோன்றியதால், அவனை தவிர்க்க வேண்டும் என நினைத்துக் கொண்டான். குளித்துவிட்டு பொறையும் டீயும் குடிக்க கிளம்பியபோது குமரப்பனுக்குச் சத்தம் போட்டான்.

குமரப்பன் வெளியே வந்து

“இல்ல ரங்கா, நீ போ, எனக்கு கொஞ்சம் ஜோலி இருக்கு. நான் திரும்பி கல்யாண வேலைக்குப் போயாவனும்" என்றான். அப்போது காத்திருந்தவன் போல முத்து வெளியே வந்தான்.

“என்ன ரங்கா, டீ குடிக்கப் போறியா, நானும் வரட்டா?" என்றான்.

“ஏ என்னப்பா, தாராளமா வா, உனக்கென்ன வீட்டிலேயே எல்லாம் கிடைக்கும்" என்றான் ரங்கசாமி.

“கெடக்குது கழுத" என்று முனகிக் கொண்டே ரங்கசாமியுடன் நடந்தான் முத்து. டீ குடித்துவிட்டு இருவரும் கால்வாயோரம் நடந்தார்கள்.

“என்ன பிளான் வச்சிருக்க?" என்றான் முத்து.

“என்னப்பா ரொம்ப ஆர்வமா இருக்க? அவ்வளவு வேகமா ஏது ஆகாது. ஆனா அதுக்குள்ள இன்னொரு வேலை செய்யணும்” என்றான் ரங்கசாமி.

“என்னா?" என்றான் முத்து

“மாரியப்பன் அம்மா லட்சுமியைப் பாத்திருக்கியா?" என்றான் ரங்கசாமி

“ஆ அவளா? எனக்கு அவ மேல ஒரு கண்ணு. ராமசாமி மாமாவுக்காவ பாக்கறேன். இல்லைண்ணா அப்படியே கம்மாய்க்கரையோரம் போறப்ப இழுத்துட்டுப் போயிருப்பேன்" என்றான் முத்து.

“நேத்துத்தான் லட்சுமியை எசகு பிசகா பாத்தேன். அதுலேயிறுந்து எனக்கும் அவமேல ஆசையாயிருச்சி" என்றான் ரங்கசாமி

“அப்படி என்னா பாத்த?" என்றான் முத்து. நடந்ததைச் சொன்னான் ரங்கசாமி. முத்து ஆச்சரியத்திலும், ஆர்வத்திலும் வாயைப் பிளந்தான்.

“டேய் ரங்கா, நானும் பாக்கணும்பா. நானும் பாக்கணும்பா" என்று கெஞ்சினான்.

“இங்க பாரு. நீ இன்னிக்குப் பாரு. பேரைக் கெடுத்திராத. நீ வயக்காட்டுக்குப் போறேன்னு சொல்லிட்டு என் வீட்டுக்கு வா. அப்புறம் சோணாச்சலம் வீட்டுக்குள்ளாற போயி பாரு. எனக்கு இன்னொரு வேலை இருக்கு" என்றான்.

“நீ என்ன பண்ணப்போறே?" என்றான் முத்து.”நடந்தப்புறம் சொல்றேன்" என்றான் ரங்கசாமி. அதன் படியே முத்து இரவு ரங்கசாமியின் வீட்டுக்கு வந்தான். சிறிது நேரம் பேசிக் கொண்டு தெருவில் நின்று கொண்டிருந்தார்கள். இருவரும் தெரு முனை வறைக்கும் நடந்து போனார்கள். அப்படியே இருவரும் கால்வாய்க்கரையோரம் சற்று நேரம் நடந்து சென்றார்கள். அங்கிருந்து பார்க்கும்போது ஊர் அடங்கிவிட்டது தெரிந்தது. நிலவு வெளிச்சத்தில் கொய்யா மரம் தழைந்து இருந்தது. ஒரு கொய்யாவைப் பறித்து தண்ணீரில் கழுவி விட்டு சாப்பிட்டான் ரங்கசாமி. பிறகு இருவரும் ரங்கசாமி வீட்டின் பின்புறம் வழியே வீட்டுக்குள் சென்றார்கள். ரங்கசாமி சோணாச்சலம் வீட்டுக்குள் முத்துவைக் அழைத்துச் சென்று நாற்காலியை ஜன்னலுக்குக் கீழ் போட்டுவிட்டு மெல்லச் சொன்னான்.

“முத்து சத்தம் போடாத. உணர்ச்சிவசப்பட்டு ஏதாச்சும் பண்ணிடாத. நான் ஒரு வேலை செய்யப் போறேன். வரவறைக்கும் எங்கயும் போவாத. சும்மா இருட்டிலயே நின்னுக்கிட்டு இரு"

மினுக்கும் கண்களுடன் தலையை ஆட்டினான் முத்து.”என்ன பண்ணப்போறெ?" என்றான்.”வந்து சொல்றேன்" என்றான் ரங்கசாமி.

அவனை அங்கு விட்டுவிட்டு, சோணாச்சலத்தின் வீட்டுக்கும் தன் வீட்டுக்கும் இடையே இருந்த வழியே வெளியே பார்த்தான். முத்துவின் வீட்டில் விளக்கு அப்போதுதான் அணைந்தது. சற்று நேரம் அப்படியே இருந்து பார்த்துக் கொண்டிருந்தான். குமரப்பன் வீட்டு விளக்கும் அணைந்தது. சற்று நேரம் கழித்து மாரியப்பன் வீட்டு விளக்கு அணைந்தது. முத்துவின் வீட்டு பக்கத்தில் இருந்த பரமசிவம் வீட்டு விளக்கு அணைந்தது. தெரு இருட்டி கருகும்மென்று ஆனது. ரங்கசாமி சட்டென்று நகர்ந்து முத்துவின் வீட்டுக்கும் அவனது பக்கத்து வீட்டு பரமசிவம் வீட்டுக்கும் இடையே இருந்த வழியில் நுழைந்தான்.

முத்துவின் வீட்டுக்குப் பின்னர் ஒரு காலி அறை இருக்கிறது. அங்குதான் முத்து பழைய சாமான்களை போட்டு வைத்திருக்கிறான். பல வருடங்களுக்கு முன்னர் அந்த அறைக்குள் முத்து பலான புத்தகங்கள் வைத்திருந்தான். இருவரும் அவைகளை அங்கு படித்திருந்தார்கள். அந்த அறைக்குப் போவது எளிது. வெளிக்கதவை ஒரு தூக்கு தூக்கினால் உள்ளே இருக்கும் தாழ்ப்பாள் திறந்து கொள்ளும். ரங்கசாமி உள்ளே நுழைந்தான். கருகும்மென்று இருந்தது அறை.

அங்கு ஜன்னல் திறந்திருந்தது. மெல்ல மெல்ல ஜன்னலை மூடினான் ரங்கசாமி. அந்த ஜன்னல் ஓட்டை வழியே பார்த்தால், ஒரு படுக்கை அறை இருந்தது, அதைத் தாண்டி ஹால் தெரிந்தது. அங்கு முத்துவின் அப்பாவும் அம்மாவும் உட்கார்ந்திருந்தனர். முத்துவின் மனைவி, இடுப்பில் ஒரு கைக்குழந்தையை வைத்துக் கொண்டு அவர்களுக்கு சாதம் பரிமாறிக் கொண்டிருந்தாள்.

“முத்து சாப்பிட்டானா?" என்று கேட்டார் முத்துவின் அப்பா சோமு.

“ஆமா சாப்பிட்டாரு” என்று சுரத்தில்லாமல் சொன்னாள் முத்துவின் மனைவி.

சாப்பிட்டு எழுந்து கையைக் கழுவிவிட்டு நாற்காலியில் உட்கார்ந்தார் சோமு. முத்துவின் அம்மா பரிமளம் அவர் காலருகில் உட்கார்ந்து வெற்றிலை போட்டாள்.

சற்று நேரம் கழித்து,”நீ போய் படும்மா, நாங்க ஹாலில தூங்கறோம்" என்றாள் பரிமளம்.

“நாமளும் ரூமுக்குப் போயிறலாமே" என்றார் சோமு.

“ம்ம். சரி சரி”என்றாள் பரிமளம்.

முத்துவின் மனைவி தன் அறைக்குள் சென்றாள். சோமுவும், பரிமளமும் எழுந்து விளக்கை அணைத்துவிட்டு ரங்கசாமி பார்த்துக் கொண்டிருந்த படுக்கை அறைக்குள் நுழைந்தார்கள்.

அதிர்ஷ்டமடா உனக்கு என்று நினைத்துக் கொண்டான் ரங்கசாமி. கதவை மூடிவிட்டு சோமு படுக்கையில் உட்கார்ந்தார். பரிமளம் பக்கத்தில் உட்கார்ந்தாள்.

“என்னாங்க, அந்தப் புள்ளையப் பாத்தா பரிதாபமா இருக்கு. இவன் எப்பப்பாத்தாலும் வயக்காடு வயக்காடுன்னு போயிடறான். பாவம் என்னாப் பண்ணும் அந்தப்புள்ளை" என்று சொன்னாள்.

“இருக்கட்டும் இருக்கட்டும்" என்று சொன்னவாறு சோமு பரிமளத்தை அணைத்தார்.

“சீ போங்க, எப்பப்பாத்தாலும் உங்களுக்கு இதுமேலதான் கண்ணு" என்றாள்.

“வேற எதில இருக்கணும் கண்ணு" என்றவாறு சோமு பரிமளத்தின் தலைமுடியை முகர்ந்தார்.

“சும்மா இருங்க, அவ கதவத் தட்டப்போறா" என்று நகர்ந்து உட்கார்ந்தாள் பரிமளம்.

“அவ தூங்கியிருப்பா. நீ வா பக்கத்துல" என்று பரிமளத்தை இழுத்தார் சோமு.

பரிமளம் எழுந்து கதவைத் திறந்து பார்த்துவிட்டு, மீண்டும் கதவை மூடி உள்ளே வந்தாள்” அவ ரூம் இருட்டாயிருச்சி” என்று சோமுவின் பக்கத்தில் உட்கார்ந்தாள்.

சோமு எழுந்து”சரி வா நம்ம வெளயாடலாம்" என்றார்.

“இருங்க தண்ணி குடிச்சிட்டு வறேன்" என்று தண்ணீர் குடித்து விட்டு”உஸ் அப்பா.” என்று மாராப்பை எடுத்து விசிறிக் கொண்டாள்.

சோமு பரிமளத்தை இழுத்து படுக்கையில் தன்னருகில் உட்கார வைத்துக் கொண்டார்.

அவர்கள் இருவரையும் நன்றாகப் பார்த்தான் ரங்கசாமி. சோமுவுக்கு லேசாக தொந்தி இருந்தாலும், சும்மா டிப் டாப்பாக இருந்தார். பரிமளத்தின் பெயர்தான் கர்நாடகமான பெயராக இருந்தாலும், அவள் பாட்டியாகி விட்டிருந்தாலும், பார்க்க அவள் நடிகை சுமித்ரா மாதிரி இருந்தாள். உயரமாகவும் பெருத்த மார்பகங்களோடும், சின்ன இடுப்போடும் முத்துவின் அம்மா இருப்பதைப் பார்க்கும் போது முத்துவின் மீதும் முத்துவின் அப்பா சோமு மீதும் பொறாமையாக இருந்தது.

பரிமளம் கட்டிலில் உட்கார்ந்து கொண்டு காலை மடித்து சப்பணம் போட்டு உட்கார்ந்தாள். சோமு அவள் மடியில் படுத்துக் கொண்டார். பரிமளம் மாராப்புக்குள் கையைவிட்டு ஜாக்கெட்டைக் கழற்றி சோமுவின் தலையை புடவைக்குள் தள்ளி ஒரு குழந்தைக்குப் பால் கொடுப்பது போல பால் கொடுக்க ஆரம்பித்தாள். சோமு மல்லாந்து பரிமளத்தின் மடியில்படுத்துக் கொண்டு ஒரு குழந்தையைப் போல காலை உதைத்துக் கொண்டு பால் குடிக்கவும், பரிமளம், சோமுவின் பின் பக்கத்தில் குழந்தையை அடிப்பது போல அடித்து”டேய் சும்மா குடிடா, கடிக்காத.” என்று செல்லமாகத் திட்டினாள்.

பார்த்துக் கொண்டிருந்த ரங்கசாமிக்கு ஆச்சரியம் தாளவில்லை. மாரியப்பனின் அம்மா அப்பா செய்தது ஒரு ஆச்சரியம் என்றால், முத்துவின் அம்மா அப்பா செய்வது இன்னும் ஆச்சரியமாக இருந்தது.”அட வாழ்க்கையை நல்லா சந்தோஷமா வாழ்றாங்கடா. நான் தான் இப்படி கெடக்கேன்" என்று வருத்தமாக இருந்தது.

அப்படியே சற்று நேரம் சப்பிக் கொண்டிருந்த சோமு, எழுந்து திரும்பிப்படுத்து அடுத்த மார்பகத்துக்கு சாதகமாகப் படுத்துக் கொண்டு அங்கும் சப்ப ஆரம்பித்தார். அவரது வேட்டி நட்டுக்கொள்ள ஆரம்பித்தது ரங்கசாமிக்குத் தெரிந்தது. பரிமளம் அவரைத் தள்ளி படுக்கையில் விட்டு விட்டு படுக்கையிலிருந்து இறங்கினாள். சோமு மல்லாந்து படுத்துக் கொண்டிருந்தவர் தன் உடலைத் திருப்பி தன் தலை சற்று கட்டிலுக்கு வெளியே இருக்கும் படிக்கு வைத்துக் கொண்டார். பரிமளம் திரும்பி நின்றாள். தன் புடவையை தூக்கி தன் குறியை சோமுவின் வாயில்வைத்தபடி குனிந்து அவரது வேஷ்டியை நகர்த்தி அவரது குறியை கையில் எடுத்தாள். அது ஏற்கெனவே நிமிர்ந்து நின்று கொண்டிருந்தது. அதை தன் வாயில் வைத்து சப்ப ஆரம்பித்தாள் பரிமளம்.”ஆஹா என்ன அருமையான முறை" என்று ஆச்சரியப்பட்டான் ரங்கசாமி. வேகவேகமாக சப்ப ஆரம்பித்தாள் பரிமளம். அதே சமயத்தில் அவளது பின் பக்கமும் வேகவேகமாக ஆடியது. சோமு ரொம்ப சப்புகிறார் போலும்.

சோமு பரிமளத்தை தன் கையால் மெல்லத்தள்ளினார். பரிமளம் சப்புவதை நிறுத்திவிட்டு, எழுந்து நின்றாள். சோமு கட்டிலிலிருந்து எழுந்து நின்றார். பரிமளம் தன் புடவையை கழட்டினாள். பெருத்து தொங்கிக் கொண்டிருக்கும் வெள்ளை மார்பகங்களும், கலைந்து கிடக்கும்ஜாக்கெட்டும்,

பாவாடையுமாக இருந்த பரிமளத்திடம் சோமு தன் சட்டையை கொடுத்தார். அவள் அதைக் கீழே போட்டுவிட்டு,”இருக்கட்டும் எல்லாத்தையும் சரியா வைக்கிறேன்" என்றாள். பிறகு தன் பாவாடையையும் ஜாக்கெட்டையும் கழற்றி, கீழே கிடந்த மற்ற உடைகளையும் எடுக்கக் குனிந்தாள். ரங்கசாமிக்கு தெரிந்த பரிமளத்தின் பின்புறமும், குனிந்ததனால் தெரிந்த காட்சியும்,”ஆஹா, என்ன அருமையான காட்சி" என்று கையை வேகமாக ஆட்ட வைத்தது.

இப்போது சோமுவும் பரிமளமும் சுத்த நிர்வாணமாக இருந்தார்கள். பரிமளம் கட்டில் ஓரத்தில் சாய்ந்து உட்கார்ந்து கொண்டாள். தன் கால்களை மடக்கி விரித்து வைத்து தன் குறியை சோமுவிடம் காட்டி,”வாடா சோமு" என்று தன் இரு கைகளையும் நீட்டி வரவேற்றாள். சோமு குப்புறப் படுத்துக் கொண்டு நகர்ந்து சென்று பரிமளத்தின் கைகளில் தஞ்சம் அடைந்தார். பரிமளம் சோமுவின் தலையை தன் மார்பகங்களில் அழுத்திக் கொண்டு ஒரு மார்பகத்தை அவரது வாயில் திணித்து”சப்புடா" என்றாள். சோமு வெகு ஆர்வமாக சப்ப ஆரம்பித்தார். பிறகு ஒரு கையால் ஒரு மார்பகத்தையும் மறு கையை பரிமளத்தின் வாயிலும் திணித்தார். பரிமளம் அந்த கையை சப்பினாள். பிறகு அவள் சோமுவின் தலையை அழுத்தி தன் குறிக்குக் கொண்டு சென்றாள். சோமு அங்கு குப்புறப்படுத்துக் கொண்டு இரு கைகளாலும் அவளது பிருஷ்ட பாகங்களைப் பற்றிக் கொண்டு நக்க ஆரம்பித்தார். பரிமளம் தன் கண்களை மூடிக் கொண்டு அனுபவித்தாள்.

பரிமளம் அப்படியே அவர் மீது விழுந்து அவரது பிருஷ்ட பாகத்தைக் கடித்தாள். அவளது மார்பகங்கள் அவரது மார்பில் பிதுங்கி வெளியே தெரிந்தன. இருவரும் புரண்டு மல்லாந்து படுத்தார்கள். பிறகு சோமு அவள் மீது ஏறிப் படுத்தார். பரிமளம் காலை அகட்டி விரித்துக் கொண்டாள். சோமு செலுத்தினார்.

இருவரும் சுர வேகத்தில் இயங்கினார்கள். துரித கதியில் நடந்த இயக்கம் உச்சஸ்தாயியை எட்டும் போது சோமுவை வலுக்கட்டாயமாகத் தள்ளி விட்டாள் பரிமளம். அவர் தனது குறியைப் பிடித்துக் கொண்டு நிற்க பரிமளம் ஒரு கையால் தன் குறியையும் மறுகையால் சோமுவின் குறியையும் பற்றிக் கொண்டு சோமுவின் குறியை தன் வாயில் எடுத்து சப்ப ஆரம்பித்தாள்.

சோமு அவளது வாய்க்குள் தனது சக்தியைக் கொட்டினார். பரிமளம் நக்கித்தின்று சுத்தம் செய்தாள். அதே நேரம் தன் கையால் தன் குறியைத் தேய்த்துக் கொண்டே உணர்ச்சி வசம் எய்தினாள். பிறகு அப்படியே இருவரும் படுத்தார்கள். ரங்கசாமி இதைப் பார்த்து உணர்ச்சிவசப்பட்டு சுவரில் தேய்த்துக் கொண்டிருந்தான். சில நிமிஷங்கள் சென்று சோமுவும் பரிமளமும் உடை உடுத்திக் கொண்டு பாத்ரூமுக்குச் சென்றார்கள். சில நிமிஷங்கள் கழித்துத் திரும்பி வந்தார்கள். படுக்கையில் உட்கார்ந்தார்கள். இனி நமக்கு இங்கு வேலையில்லை என்று நினைத்து கிளம்ப ஆயத்தமானபோது பரிமளம் சோமுவிடம் சொன்னது அவனை அதிர்ச்சியுறச் செய்தது.

[kamaraja00x]

கிராமத்து காவியம்- 4

“ஆமா அவ ரூமுக்கு போறியாடா சோமு" என்று கேட்டாள் பரிமளம்.

“இன்னிக்கு வேணாம், நாளைக்குப் போறேன்" என்று சொன்னார் சோமு.

“ஏன் என்னாச்சி. நீதான் ரெண்டு மூனு பேரைத் தாங்குவியே. அவகிட்ட போனா போயிக்கோ" என்றாள் பரிமளம். ரங்கசாமிக்கு ஒன்றுமே புரியவில்லை. என்னடா இது ஒரே மர்மமா இருக்கு. முத்து அம்மாவே தன் புருஷனை மருமகளிடம் அனுப்புகிறாள். எந்த அம்மா தன் மருமகளை தன் புருஷனுக்கு கூட்டிக்கொடுப்பாள்? என்ன ஆச்சரியம் என்று நினைத்தான்.

“சரி, நீ அவ ரூமுக்குப் போயிட்டு அவளை அனுப்பு" என்று சொன்னார் சோமு. பரிமளம் வெளியே சென்றாள். சற்று நேரம் கழித்து முத்துவின் மனைவி தங்கம் வந்தாள்.

“என்ன மாமா, கூப்பிட்டிங்களா?" என்றாள்

“வந்து இப்படி பக்கத்துல ஒக்காரு" என்றார் சோமு.

“தினமெல்லாம் வாணாம். எனக்கு வலிக்குது" என்றாள் தங்கம்.

“சரி உனக்கு வேணாம், எனக்குப் பண்ணு" என்றார் சோமு.

“தூக்கம் வருது மாமா" என்றாள் தங்கம்.

“என்ன இஷ்டம் இல்லையா? சரி போ, நான் முத்துக்கிட்ட பேசிக்கிறேன்" என்றார் சோமு.

“சரி சரி" என்று தங்கம் தன் உடைகளை கழற்ற ஆரம்பித்தாள். ஒரு வருடத்துக்குள்தான் குழந்தை பிறந்திருந்தாலும் அவ்வளவு பெரியதாக இல்லை அவளது வயிறு. ஆயினும் தளர்ந்து இருந்தது அவள் வயிறு. மற்ற இடங்களில் எல்லாம் குழந்தை பெற்றதனால் சற்றுச் சதை பிடிப்புடன் இருந்தது. அவளது ஜாக்கெட்டைக் கழற்றியதும் ரங்கசாமியே ஆச்சரியப்பட்டான். பெரிய கருப்பு வளையங்கள். குழந்தைக்குப் பால் கொடுக்கும்போது அப்படித்தான் கருப்பு வளையங்கள் இவ்வளவு பெரியதாக ஆகிவிடுமோ என்னவோ. பால் நிறைந்து வழியும் தளராத மார்பகங்கள். சுத்தமாக தன் உடைகளை கழற்றிவிட்டு அயர்வுடன் மல்லாந்து படுத்துக் கொண்டாள்.

“நீ படுக்க வேண்டாம். இதைச் சாப்பிடு" என்று தளர்ந்திருந்த தன் குறியை அவளிடம் கொடுத்தார் சோமு. ரங்கசாமிக்கு பரிதாபமாக இருந்தது தங்கம்மாளைப் பார்த்து. அதைவிட கோபமே முன்னுக்கு வந்து நின்றது. முதலாவது பசி நேரத்தில் தனக்குப் போட்ட புண்ணியவதியை இப்படி கட்டாயப்படுத்துகிறார்களே என்று. இரண்டாவது மாமியார் மாமனார் இப்படி ஒரு மருமகளைப் படுத்துகிறார்களே என்று. அதை விட முக்கியமாக, தன் நண்பன் முத்துசாமிக்கு இப்படி ஒரு அம்மா அப்பாவா என்று. தங்கம்மாள் கடனெழவே என்று அந்தக் குறியை நுனி விரல்களில் வேண்டா வெறுப்பாகப் பிடித்தாள். அதனை தன் வாயில் போட்டுக் கொண்டதும் குமட்டினாள். உவ்வே என்று காரினாள். சோமுவின் இடத்தில் தான் இருந்தால், நிச்சயமாக இப்படி வெறுக்கும் ஒரு பெண்ணைப் பார்த்தால் வரும் மஜா கூட போய் விடும் என்று தோன்றியது ரங்கசாமிக்கு. அதற்கு மேல் பார்க்க விருப்பமில்லை ரங்கசாமிக்கு. ஒரு தீர்மானம் மனதில் தோன்ற, அந்த அறையை விட்டு வெளியே வந்து தெருவைப் பார்த்தான். தெரு இருட்டி அமைதியாக இருந்தது. ஒரு கோட்டான் குக்கூ எனக் கத்தியது.

எதிர்த்த வீட்டில் மாரியப்பனின் வீட்டிலும் இருட்டாக இருந்தது. சரி முத்துசாமியைப் போய் பார்ப்போம் என்று கிளம்பினான். எங்கிருந்தோ நடந்து வருவது போல தெருவில் நுழைந்து தன் வீட்டுக்குள் நுழைந்தான். பிறகு சோணாச்சலம் வீட்டுக்குள் போய் முத்துசாமியை பார்த்தான். முத்துசாமி தன் வேட்டியை தூக்கிப் பிடித்துக் கொண்டு நின்று கொண்டிருந்தான்.

“லே என்னாச்சி முத்து? சரி சரி சத்தம் போடாம அந்த நாற்காலியைத் தூக்கிகிட்டு உள்ளே வா" என்று
மெல்லச் சிரித்தான். நாற்காலியைத் தூக்கிக் கொண்டே மெதுவாக

“மாரியப்பனும் அவன் பொண்டாட்டியும் ஆடின ஆட்டத்தைப் பார்த்தனா. அம்புட்டுத்தான்" என்று சிரித்தான்.

“லட்சுமி அத்தை பண்ணதைப் பாக்கலையா?" என்று கேட்டான் ரங்கசாமி.

“இல்லையே அந்த ரூமில வெளிச்சமே வரலையே" என்றான் முத்து.

“இன்னிக்கு ரெண்டு பேரும் மூடிப் படுத்துட்டாங்களோ என்னவோ. வயசாயிரிச்சில்ல" என்றான்

ரங்கசாமி. சற்று நேரம் இருவரும் காத்திருந்தார்கள். அந்த அறையில் வெளிச்சம் வரவில்லை. இருவரும் சோணாச்சலம் வீட்டை மூடிக் கொண்டு ரங்கசாமி வீட்டுக்கு வந்தார்கள். ரங்கசாமியும் முத்துவும் தங்களை சுத்தம் செய்து கொண்டு சமயலறையில் உட்கார்ந்தார்கள்.

“ஏதாச்சும் சாப்பிடறியா" என்றான் ரங்கசாமி. முத்து அவனாக சென்று வாழைப்பழங்களையும் தண்ணீரையும் எடுத்துக் கொண்டு ரங்கசாமியிடமும் கொஞ்சம் கொடுத்து விட்டு உட்கார்ந்தான்.

சாப்பிட்டுக் கொண்டே ரங்கசாமி கேட்டான்.

“எனக்கு ஒரு விஷயம் தெரியனும்"

“என்னா?"

“நீங்க எந்த ஊரு?" என்றான்.

“இங்க தென்னம்பட்டிக்கு வரமுன்னாடி நாங்க திருநெல்வேலியில இருந்தோம். எனக்கு மூணு வயசாகும்போது எங்க தாத்தாவும் பாட்டியும் செத்துப் போயிட்டாங்க. சொத்தெல்லாம் எங்க அப்பாவோட அண்ணந்தம்பிக புடுங்கிகிட்டு கொஞ்சம் பணம் கொடுத்தாங்க. அந்தப் பணத்தைக் கொண்டு இங்க வந்து இங்க நிலம் வாங்கி உக்காந்துட்டோம்" என்றான் முத்துசாமி.

“நீங்க இங்க இருக்கறது உங்க அப்பாவோட அண்ணந்தம்பிகளுக்குத் தெரியுமா?" என்றான் ரங்கசாமி.

“நா யாரையுமே பாத்ததில்ல. அம்மா அப்பா அதப்பத்தியே பேசமாட்டாங்க. எனக்கும் இந்தக்கதை அம்மா சொல்லித்தான் தெரியுமே தவிர வேறயாரும் சொல்லித் தெரியாது"

“அப்ப, சொந்த பந்தமில்லாம, ஒனக்கு பொண்டாட்டி எப்படிக் கட்டிவச்சாங்க" என்றான் ரங்கசாமி.

“அதுவா, அது ஒரு கதை. தங்கம்மாவும் தங்கம்மாவோட அம்மாவும் எங்க வீட்டில வேலை செய்ய வந்தாங்க. தங்கம்மாவோட அம்மா வாழாவெட்டியா பக்கத்து ஊரில இருக்காங்க. அப்பாவும் அம்மாவும் தங்கம்மாவோட அம்மாகிட்ட கேட்டு கல்யாணம் பண்ணி வச்சாங்க. அவ அம்மா வாழாவெட்டியா இருக்கறதனால, தங்கம்மாவுக்கும் ரொம்ப நாளா கல்யாணம் ஆகாம தள்ளிப்போயிட்டு இருந்திச்சி. அம்மா அப்பா கேட்டவுடனே, அவங்களும் சரின்னி சொல்லி கல்யாணம் நட்ந்துரிச்சி. ஆனா தங்கம்மா ரொம்ப நல்லவ. எனக்கு அவ மேல கோவமே கிடயாது" என்றான் முத்துசாமி.

“ஆமா ஆமா தங்கம்மா ரொம்ப நல்லவ” என்றான் ரங்கசாமி. காரணம் சொல்லவில்லை. தன் பசிக்கு சோறு போட்டதைச் சொன்னால், எங்கே உடல்பசியைத் தீர்த்தாள் என்று இவன் நினைத்துவிடப் போகிறானோ என்று பேசாமல் இருந்தான் ரங்கசாமி. முத்துசாமி ஆழ்ந்த சிந்தனையில் இருந்தான்.

“ஆமா நீ எங்கே போயிட்டு வர்ரே?" என்றான் முத்துசாமி. ரங்கசாமிக்கு என்ன சொல்வதென்று தெரியவில்லை.

“அப்புறம் சொல்றேன். எனக்கு ஒரு விஷயம் தெரியணும். நீ உங்க அம்மா அப்பாவோட பூர்வீகம் எனக்கு சொன்னா உதவியாயிருக்கும். எந்த ஊரு எந்த வீடுன்னு உங்க அம்மா அப்பாகிட்ட கேக்காம, தெரிஞ்சிகிட்டு வா. அவங்க பழைய கடுதாசி எங்கயாச்சும் வச்சிருப்பாங்க. தோண்டி எடு" என்றான் ரங்கசாமி.

“சரி பாக்கறேன். அதுனால என்ன பிரயோசனம்"

“எனக்கு ஒரு விஷயம் தெரிஞ்சாகணும். இதில ஏதோ மர்மம் இருக்கு" என்றான் ரங்கசாமி.

“என்னவோ, சரி பாக்கறேன்" என்றான் முத்து.

பிறகு இருவரும் வயலுக்குக் கிளம்பினார்கள். வயலில் இருவரும் உட்கார்ந்திருந்த போது ரங்கசாமி மாரியப்பனைப் பற்றி முத்துசாமியிடம் கேட்டான்.

“மாரியப்பன் இப்ப என்னதான் பண்ணறான்?" என்றான் ரங்கசாமி.

“அவனா, நிலத்தைப் பாத்துக்கறான். அவன் அப்பா செட்டியார் கடையில கணக்கு எழுதறாரு. அவன் அம்மாவும் அவன் பொண்டாட்டியும் மல்லிப்பூ சுத்தறாங்க” என்றான் முத்துசாமி.

“அப்படியா" என்றான் ரங்கசாமி.

“என்ன அவன் அம்மாவைக் கணக்குப் பாக்கலாம்னு நினைக்கிறியா" என்றான் முத்துசாமி.

“ஆமா" என்று தெளிவாகச் சொன்னான் ரங்கசாமி.

“நெனச்சேன். அதுக்கு ஒரு வழி இருக்கு. சம்சாரத்தை கொண்டு போய் பொறந்த வீட்டில உட்டுட்டு வர்ரதுக்கு மாரியப்பன் நாளைக்கு போறான். போனா போனதுதான் அவன். வர்ரதுக்கு ரெண்டு வாரமாகும். அவனோட அப்பா செட்டியார் கடைக்கு கணக்கு எழுதப்போனார்னா, வர்ரதுக்கு ராத்திரி ஏழு மணியாகும். சாப்பாடு கட்டிட்டுப் போயிடுவாறு அவரு. காலையிலேர்ந்து சாயந்திரம் வறைக்கும் லட்சுமி அத்த தனியாத்தான் இருக்கும். வேணாபோயி பேசிக்கிட்டு இரு, அப்படியே தேத்த முடிஞ்சா தேத்து" என்றான் முத்துசாமி.

“நல்ல ஐடியாத்தான்" என்றான் ரங்கசாமி.

ரங்கசாமி மாரியப்பனின் வீட்டு வாசலில் நின்று”மாரி" என்று அழைத்தான்.

“அடடே ரங்கசாமியா. வாப்பா. என்ன விஷேசம். மாரி மாமனார் வீட்டுக்குப் போயிருக்கானே" என்றாள் லட்சுமி.

“அப்படியா. சரி கொஞ்சம் தண்ணி கொடுங்க அத்த" என்றான் ரங்கசாமி.

“வாப்பா உள்ளே. உக்காரு" என்றாள் லட்சுமி. ரங்கசாமி உள்ளே சென்று தரையில் உட்கார்ந்தான். கீழே பூக்கள் சிதறிக்கிடந்தன. மலர்ந்த மல்லிகைப்பூக்கள் வீசும் வாசம் அவன் மனத்தை கிறங்கடித்தது.

மரகதம் இப்படித்தான் தலைநிறைய மல்லிகைப்பூக்கள் அணிந்து படுப்பாள்லட்சுமி நீர் மோர் எடுத்து வந்தாள். புடவைத்தலைப்பால் அந்த டம்ளரைப் பிடித்துக் கொண்டுவந்து கீழே உட்கார்ந்திருந்த
ரங்கசாமியிடம் குனிந்து கொடுத்தாள்.

“என்னப்பா கீழெ உட்காந்துட்ட"

“இதுதான் நமக்கு நல்லாயிருக்கு அத்த" என்றவாறு மோரை வாங்கினான்லட்சுமி தன் புடவை முந்தானையால் கழுத்தையும் முகத்தையும் துடைத்துக் கொண்டு குவிந்து கிடந்த பூக்கள் அருகில் உட்கார்ந்து கொண்டு மீண்டும் பூக்கட்ட ஆரம்பித்தாள். ரங்கசாமி மெதுவாக மோரைக் குடித்தான். என்ன பேசுவதென்று தெரியாமல் மென்று விழுங்கினான்.

“சொல்லு. என்னா விஷயம். மாரி ஏதாச்சும் பண்ணானா?” என்று கேட்டாள் லட்சுமி. தள தளவென்று இருக்கும் லட்சுமி குத்துக்கால் போட்டு உட்கார்ந்து பூக்கட்டுவதைப் பார்த்துக் கொண்டே இருந்த ரங்கசாமி,

“ஒன்னுமில்ல. சும்மாத்தான். போரடிக்குது. ஏதாச்சும் பேசிட்டு இருக்கலாம்னு மாரியப்பனைக் கூப்பிட்டேன்" என்றான்.

“ஆமாப்பா, போரடிக்கத்தான் செய்யும். இங்கப்பாரு அவரு வேலைக்குப் போயிட்டாரு, மவனும் மருமவளும் ஊருக்குப் போயி ரெண்டு மணி நேரம் கூட ஆவலை. அதுக்குள்ள எனக்கும் பொழுது போவமாட்டிங்குது. நீ என்னடான்னா ஒரு வருஷமா சும்மா இருக்க. போரடிக்காம என்னா பண்ணும். சீக்கிரம் ஒரு கல்யாணம் பண்ணிக்கவேன்" என்றாள் லட்சுமி.

“என்ன அத்த. பொண்ணு காய்ச்சா தொங்குது? போயி பரிச்சிட்டு வர? அதுக்கெல்லாம் நேரம் வேணும். பொண்ணு புடிச்சிருக்கணும். அதுக்கு என்னை புடிச்சிருக்கணும். பொண்டாட்டி செத்துப்போனவன்னா, ராசியில்லன்னு பொண்ணு குடுக்க மாட்டாங்க" என்றான் ரங்கசாமி.

“என்னப்பா நீ இப்படி சொல்லிட்ட. நீ ரொம்ப நல்லவனாச்சே. குடிக்காம இருந்தா, நீயும் மாரி மாதிரி நல்லவந்தான்" என்றாள் லட்சுமி.

“நான் குடிக்கறத நிறுத்திட்டன் அத்த" என்றான் ரங்கசாமி.

“ரொம்ப நல்லதுப்பா" என்று எழுந்து சென்று அடுப்பறையில் எதையோ கிளறிவிட்டுவிட்டு வந்தாள். நடந்து போவதையும் வருவதையும் பார்த்துக் கொண்டிருந்தான் ரங்கசாமி. தைரியம் வரவில்லை.

அப்புறம் என்ன சொல்வது. எப்படி பேசுவது என்றும் தெரியவில்லை.

“அப்புறம் மாரி வந்ததும் சொல்றேன். வேற ஒன்னுமில்லையே" என்றாள் லட்சுமி. சரி துரத்த ஆரம்பித்து விட்டாள் என்று புரிந்து கொண்டான் ரங்கசாமி. எழுந்தான்.

“ரொம்ப நன்றி அத்த. வறேன். ஒன்னும் விஷயமில்ல. பாக்கலாமா?” என்று கிளம்பினான் ரங்கசாமி. மீண்டும் தன் வீட்டுக்கு வந்த ரங்கசாமி யோசித்தான். என்ன செய்வது இப்போது? முத்துசாமியும் இல்லை. குமரப்பனும் வண்டி எடுத்துக் கொண்டு ரயிலுக்குப் போய் விட்டான். கோமளா குளித்தால் பார்க்கலாம்லட்சுமி குளிப்பாளா இப்போது? சரி போய் பார்க்கலாம் என்று நினைத்து சோணாச்சலம் வீட்டுக்குள் போனான் ரங்கசாமி. இடுக்கு வழியாகப் பார்த்தான். ஹாலில் உட்கார்ந்து லட்சுமி மல்லிகைப்பூ கட்டிக் கொண்டிருப்பது தெரிந்தது. ஜன்னலைத் தாண்டி மல்லிகைப்பூவின் வாசம் வந்தது. அவ்வப்போது எழுந்து சமயலறைக்குள் சென்று விட்டு வந்தாள். பார்த்துக் கொண்டு நின்று கொண்டிருந்தான். ஒரு அரை மணி நேரம் போனது. பிறகு லட்சுமி எழுந்து குளியலறைக்குச் சென்றாள்.

சிறுநீர் கழிக்கப்போகிறாளா அல்லது குளிக்கப்போகிறாளா என்று தெரியவில்லை. குளியலறை கடைசி அறை. குளியலறைக்கு இருக்கும் ஜன்னலை சோணாச்சலம் வீடு நன்றாகவே மறைத்திருந்தது. அந்த இடுக்கில் போக இன்னும் ஒல்லியாக இருக்க வேண்டும். ரங்கசாமிக்கு என்ன செய்வதென்று தெரியவில்லை. உள்ளே போனான். நாற்காலியை போட முடியவில்லை. உள்ளே சென்று ஒரு ஸ்டூலை எடுத்துவந்தான். அந்த ஸ்டூலைப் போட்டு அதில் நின்றான். குளியலறைக்கு நிரந்தரமாக திறந்து கிடந்த ஜன்னலின் ஓரம் தலைவைத்து உள்ளே பார்த்தான். இப்போது சூரிய வெளிச்சத்தில் நிர்வாணமாக நின்று கொண்டிருந்த லட்சுமி தெரிந்தாள். குளிக்கத்தான் வந்திருக்கிறாள்.

லட்சுமிக்கு கோதுமை நிறம். வட்டமுகம். நீண்ட கூந்தல். நெற்றியில் பொட்டு. கழுத்தில் ரெட்டை வடம் சங்கிலி. பெருத்த மார்பகங்கள் தென்னங்குலைகள் போல. சிறிய இடுப்பு. பெருத்த பிருஷ்ட பாகம். திரும்பினாள். கருத்த முக்கோணத்தில் அடர்ந்த முடிலட்சுமியின் மார்பகங்களைப் பார்த்ததும், மடல் வாழைக் குலையிருக்க மச்சமொன்று அதிலிருக்க என்று பாடல் ஞாபகத்துக்கு வந்தது ரங்கசாமிக்குலட்சுமி உட்கார்ந்து பக்கெட்டில் இருந்த தண்ணீரை விளாவினாள். பிறகு அந்த தண்ணீரை குவளையில் எடுத்து தனது பெண்ணுறுப்பைக் கழுவினாள். அவள் அப்போது உட்கார்ந்தது சிறுநீர் கழிக்க என்று தெரிந்தது ரங்கசாமிக்குலட்சுமி மெல்ல தண்ணீரை எடுத்து தனது முதுகில் மெல்ல மெல்ல கொட்டிக் கொண்டாள். பிறகு என்ன நினைத்தாளோ குப்புறப்படுத்துக் கொண்டாள். ஈரமான தண்ணீர் இருக்கும் குளியலறையில் ஏன் லட்சுமி குப்புறப்படுத்துக் கொண்டாள் என்று தெரியவில்லை.

குப்புறப்படுத்து நன்றாக தன் உடலைத் தேய்த்தாள். எழுந்து உட்கார்ந்து மார்பகங்களை நன்றாகத் தேய்த்துக் கொண்டாள். உடலெங்கும் தண்ணீர் ஊற்றிக் கொண்டாள். பிறகு உட்கார்ந்து காலைப்பரப்பிக் கொண்டு ஒரு கையை தன் பெண்ணுறுப்பிலும் மறு கையை மார்பகத்திலும் வைத்து தேய்க்க ஆரம்பித்தாள். மெல்ல மெல்ல ஆரம்பித்தது லேசாக சூடு பிடிக்க ஆரம்பித்தது. ரங்கசாமிக்கு ஒன்று தோன்றியது. இப்போது வெளியே சென்று லட்சுமியைக் கூப்பிட்டால் எப்படி இருக்கும்? உடனே இறங்கி தன் வீட்டுக்குச் சென்று அங்கிருந்து மாரியப்பன் வீட்டுக்கு சென்று”அத்தே" என்று கூப்பிட்டான். பதிலில்லை.”அத்தே. நான் ரங்கசாமி வந்திருக்கன்" என்று மறுபடியும் கூப்பிட்டான். கதவை ஓரமாகத் திறந்து முகத்தை மட்டும் காண்பித்து எட்டிப் பார்த்தாள் லட்சுமி.

“என்னப்பா, என்ன விஷயம்" என்றாள்.

“ஒண்ணுமில்ல அத்த, இங்க என்னோட துண்டையும் காசையும் வச்சிட்டுப் போயிட்டேன். அதான்" என்று வந்து கதவைத் தள்ளிக் கொண்டு உள்ளே வந்தான்லட்சுமி கதவை இறுக்கிப் பிடித்தும் அவன் அவ்வளவு வேகமாக உள்ளே வருவான் என்று எதிர்பார்க்காததால், திறந்துவிட்டது கதவு. அப்போதுதான் பார்த்தான், லட்சுமி வெறும் பாவாடையை லூஸாக மேலே பிடித்துக் கொண்டு கதவை பிடித்துக் கொண்டிருந்ததை.

“அடடா, குளிக்கறப்ப வந்துட்டனா. தெரியாம” என்று கதவை தள்ளி மூடினான்.

“இருங்க, இருக்கான்னு பாக்கறேன்" என்று தான் உட்கார்ந்திருந்த இடத்தில் தேடினான். வைத்திருந்தால் தானே இருக்கும்?

“இங்க ஒன்னும் இல்லை ரங்கசாமி. உன் வீட்டில தான் இருக்கும்" என்று சொன்னாள் லட்சுமி. அவளது கண்கள் சிவந்திருந்தன. உடல் நடுங்கிக் கொண்டிருந்தது. அவள் தன் பின்னால் நிட்பதை அவன் உணர்ந்தான்.

“இங்க இல்ல போலருக்கு. நான் வறேன் அத்த" என்று கிளம்பினான்.

“பாத்துப் போப்பா" என்று அவள் சொல்லி கதவை மூடினாள். ரங்கசாமி வெளியே வந்து மீண்டும் தன் வீட்டுள் நுழைந்து சோணாச்சலம் வீட்டுக்குப் போனான்.

“அடச்சீ நமக்கு என்ன பண்றதுன்னே தெரியலை. சும்மா மேல உழுந்து பாத்திருக்கலாம். அவ கத்திட்ட என்ன பண்றது” என்று யோசித்துக் கொண்டே மீண்டும் லட்சுமியின் குளியலறையில் கண்வைத்து பார்க்க ஆரம்பித்தான். அங்கு அவள் நின்று கொண்டிருந்தாள். சற்று நேரம் யோசித்துக் கொண்டு நின்று கொண்டிருந்தாள். பிறகு பாவாடையை கழற்றி கொடியில்போட்டு விட்டு மீண்டும் அங்கு உட்கார்ந்து தேய்க்க ஆரம்பித்தாள். அவள் மெல்ல மெல்ல தேய்க்க அவள் உணர்ச்சி ஏறுவது தெரிந்தது. அவள் கண்களை மூடிக் கொண்டிருந்தாள். அவளது மார்பகங்கள் அவளது கைகளில் படாத பாடு பட்டுக் கொண்டிருந்தன. அவளது ஒரு கை பெண்ணுறுப்பினுள் நுழைந்து புறப்பட்டுக் கொண்டிருந்தது. இரண்டு விரல்களை உள்ளே விட்டுக் குடைந்து கொண்டிருந்தாள். அவள் உச்சகதியில் இருக்கும் போது தன் முகத்தைக் காண்பித்தால் என்ன என்று தோன்றியது. ஒருவேளை தான் குளிக்கும்போது ரங்கசாமி பார்த்துக் கொண்டிருந்தான் என்று மாரியப்பனிடமோ தன் புருஷனிடமோ சொல்லிவிட்டால் என்ன செய்வது என்று பயமாக இருந்தது. சரி வேறொன்று யோசிக்க வேண்டும் என முடிவு செய்து பார்த்துக் கொண்டிருந்தான் ரங்கசாமி. அவள் உணர்ச்சி பொங்கி முடிந்து எழுந்து குளித்துவிட்டு உடை உடுத்துக் கொண்டு வெளியே செல்லும் வரை பார்த்துக் கொண்டிருந்தான் ரங்கசாமி. பிறகு அங்கிருந்து வெளியே வந்து தன் வீட்டுக்குள் நுழைந்து சமயலறைக்குள் நுழைந்தான். ரங்கசாமிக்கு மகா ஏமாற்றமாக இருந்தது. உடலில் காமம் கொளுந்து விட்டு எரிந்ததுலட்சுமியை நெருங்கிப் பார்த்தும் பண்ண முடியவில்லையே என்று வருத்தமாக இருந்தது. இப்போது லட்சுமியின் வீட்டுக்குப் போவதும் வியர்த்தம். கோமளாவும் குமரப்பனும் இப்போது வீட்டில் இருப்பார்க்கள். முத்துசாமி வயலில் இருக்கிறான். பேசாமல் வயலுக்குப் போகலாம் என்று தோன்றி கிளம்பினான். முனுசாமி டீக்கடைக்குப் போய் அங்கு ஏதோ சாப்பிட்டுவிட்டு வயலுக்குப் போனான். வயலில் முத்துசாமி உட்கார்ந்திருந்தான்.

“லே முத்து. என்ன பண்ணிக்கிட்டு இருக்காப்ல?" என்றான் ரங்கசாமி

“சொந்தக்கதை சோகக்கதை" என்றான் முத்து

“என்னப்பா, அவனவனுக்கு இல்லாத பிரச்னையா. சொல்லு" என்றான்.

“இன்னிக்கு காலைல என் பொண்டாட்டி என் கிட்ட இனிமே ராத்திரி வயலுக்கு போகக்கூடாதுன்னு சொல்லிட்டா" என்றான் முத்துசாமி.

“பொண்டாட்டி பேச்சைக் கேளுப்பா" என்றான் ரங்கசாமி.”ராத்திரி இந்த வயல்ல உக்காந்துகிட்டு என்னா பண்றே? சும்மா வீட்ல உக்காந்து பொண்டாட்டியை கவனிப்பா" என்றான்.

“அதுக்கில்ல ரங்கசாமி. எனக்கு முன்னாடியே என் பொண்டாட்டி அப்பா ரூமுக்கு போறதைப் பாத்தா கஷ்டமா இருக்கு” என்றான்.

“நான் கேட்டனே அந்த விஷயம் கிடச்சிதா?" என்றான் ரங்கசாமி.

“சரி இன்னிக்கு ராத்திரி பாத்து சொல்றேன்" என்றான் முத்து. மாலை இருவரும் வீட்டுக்குச் சென்றார்கள். கோமளா செய்து வைத்திருந்த கத்திரிக்காய் குழம்பையும், மீன் வறுவலையும் சாப்பிட்டு விட்டு சோணாச்சலம் வீட்டு ஜன்னலுக்குப் போனான் ரங்கசாமிலட்சுமி அறையில் விளக்கு எரிந்து

கொண்டிருந்தது. அங்கு அவன் கண்ட காட்சி!

[kamaraja00x]

கிராமத்து காவியம்- 5

அங்கு லட்சுமியும் ராமசாமியும் சாப்பிட்டுக் கொண்டிருந்தார்கள்லட்சுமி ஜாக்கெட் போடாமல் தன் பெருத்தமார்பகங்களை வெறும் புடவை மாராப்பு போட்டு மூடி உட்கார்ந்திருந்தாள். அவள் நகரும்போதெல்லாம் தென்னங்குலைபோல ஆடின அந்த மார்பகங்கள். ராமசாமி மேல்சட்டை போடாமல் முடி நிறைந்த மேலுடம்போடு உட்கார்ந்துசாப்பிட்டுக் கொண்டிருந்தார்.

“என்ன லட்சுமி. சாப்பாட்டு நேரத்திலேயே கவர்ச்சியா இருக்க?" என்றார் ராமசாமி.

“ஆமா உங்களுக்கு வேற வேல என்ன? எப்பப் பாத்தாலும் அதே நினப்புத்தான்" என்றாள் லட்சுமி

“என்ன மாறியப்பன் வேற ஊருக்குப் போயிட்டான். நீயும் நானும் தனியா இருக்கம். பழைய நினைப்புடி" என்றார் ராமசாமி.

“ஆமா பழைய மாதிரியா இருக்கீங்க? கொஞ்ச நேரத்திலயே முடிச்சிட்டுப் போயிடுவீங்க. நாப்பது வயதில் நாய்க்குணம்ற மாதிரி, நாய் மாதிரி நக்கறதுல தான் ஆசை உங்களுக்கு" என்றாள் லட்சுமி.

“நக்குறதுல ஒரு சுகம் இருக்குடி" என்றார் ராமசாமி.

“கொஞ்சம் அழுத்தி அழுத்தி ரொம்ப நேரம் போட்டா எனக்கும் நல்லா இருக்கும். சும்மா நக்கியே வேலையை முடிச்சிட்டுப் போயிடறீங்க. எனக்கும் நீங்க கொஞ்சம் மேல உழுந்து அமுக்கி போட்டாத் தானே நல்லாயிருக்கும்" என்றாள் லட்சுமி. இப்போது தான் புரிந்தது ரங்கசாமிக்கு. ஏன் லட்சுமி குளியலறையில் குப்புற விழுந்து தேய்த்துக் கொண்டாள் என்பது.

“எனக்கு உன்னைத் தொடாம போடறது தான் புடிக்குது" என்றார் ராமசாமி.

“அப்ப என் பக்கத்திலயே வராதீங்க" என்றாள் லட்சுமி.

“ஏய் பாத்தியா பாத்தியா?"

“போங்க போங்க" என்றவாறு எழுந்து சமயலறைக்குள் சென்றாள் லட்சுமி. அவள் எழும் போதும் நகரும் போதும் புடவைக்குள் ஆடிய மார்பகங்கள் ரங்கசாமியை ஆட்டுவித்தன. சென்று கொண்டிருந்த லட்சுமியின் புடவையைத் தூக்கிப் பார்த்தார் ராமசாமி. சட்டென்று அவரது கையை உதறிவிட்டுவிட்டு உள்ளே சென்றாள் லட்சுமி. சற்று நேரம் கழித்து மோரும் தண்ணீரும் எடுத்துக் கொண்டு உள்ளே வந்து உட்கார்ந்தாள். சாப்பிட்டு விட்டு சுத்தம் செய்து இருவரும் வெத்தலை போட உட்கார்ந்தார்கள்லட்சுமி சுவரோரம் சாய்ந்து உட்கார்ந்து கொண்டு காலை நீட்டிக் கொண்டு வெத்தலை போட்டாள். ராமசாமி நாற்காலியில் உட்கார்ந்து கொண்டார். இருவரும் பிறகு எழுந்து சென்று வாயைக் கழுவிக் கொண்டு வந்தார்கள். லட்சுமி நாற்காலியில் உட்கார்ந்து கொண்டாள். ராமசாமி லட்சுமியின் காலின் கீழ் படுத்துக் கொண்டார்லட்சுமி ராமசாமியின் உறுப்பைக் காலால் தேய்த்தாள். ராமசாமி கண்ணை மூடிக் கொண்டு படுத்துக் கிடந்தார்

லட்சுமி இடதுகாலை எடுத்து ராமசாமியின் வாயில் தேய்த்தாள். ராமசாமி வாயைத் திறந்து லட்சுமியின் கட்டை விரலை சப்பினார். இதெல்லாமா செய்வார்கள் என்று ஆச்சரியப்பட்டான் ரங்கசாமி. லட்சுமி எழுந்து புடவையை வழித்துக் கொண்டு ராமசாமியின் முகத்தில் உட்கார்ந்தாள். பிறகு புடவையை கீழே விட்டுவிட்டு ராமசாமியின் முகத்தை தனது இடுப்பை ஆட்டி ஆட்டி தேய்த்தாள். ராமசாமியின் குறி நட்டுக் கொண்டு நிற்பதுதெரிந்ததுலட்சுமியின் புடவைக்குள் ஆடின மார்பகங்கள். மாங்கனிகள் தொட்டிலிலே தூங்குதடி அங்கே, மன்னவனின்பசி ஆற மாலையிலே பறிமாற என்று சம்பந்தமில்லாமல் பாட்டு ஓடியது ரங்கசாமியின் மனத்தில்.

ரங்கசாமி இது போலவெல்லாம் காமம் வெளிப்படுமா என்று தெரியாதவன். அவன் மரகதத்தோடு வாழ்ந்த ஒருவருடத்தில் இருவரும் பழகுவதற்கே காலம் பிடித்தது. அவள் என்ன நினைத்துக் கொள்வாளோ என்ற பயத்திலேயே தனது ஆசைகளை வெளிப்படுத்த முடியாமல் போனது. பழகுவதற்குள் அவள் போய்விட்டாள். லட்சுமி எழுந்து நின்றாள். ராமசாமியின் முகம் ஈரமாக இருந்தது. அவரது வாய் இளித்துக் கிடந்தது. ராமசாமிஎழுந்து லட்சுமியின் மாராப்பை விலக்கி அந்த மார்பகங்களை சப்ப ஆரம்பித்தார்லட்சுமி

“போங்க" என்று தள்ளி விட்டாள்.

“இதப் பாருங்க. உங்களால எவ்வளோ முடியுதோ அவ்வளவு பண்ணுங்க" என்று வெகுவேகமாக உடைகளைக் களைந்து நிர்வாணமாகி மல்லாந்து படுத்துக் கொண்டாள். ராமசாமியும் உடைகளைக் கழற்றிவி ட்டு அவள் மீது குப்புறப்படுத்தார்லட்சுமி தன் கால்களை அகட்டி அவரைப் பெற்றுக் கொண்டாள்லட்சுமியின் கண்கள் கிறங்கின. ஆஆஆஆ என்று அரற்றினாள். உள்ளே சென்று விட்டது போலும். பிறகு மெதுவாக மெதுவாக இயங்க ஆரம்பித்தார் ராமசாமி. ம்ம்ம். ம் என்று மெல்ல மெல்ல அரற்றினாள் லட்சுமி. கொஞ்சம் கொஞ்சமாக வேகம் அதிகரித்தது.

“ஆ அப்படித்தான் ஆ அப்படித் தான்” என்று சொல்லிக் கொண்டிருந்தாள் லட்சுமி. திடீரென்று ஆ ஆ என்று சொல்லி சட்டென்று நிறுத்தினார் ராமசாமி.

“போச்சி. அதுக்குள்ளயா?"என்றாள் லட்சுமி ம்ம் என்று திக்கிய ராமசாமி சிறிது நேரம் சென்று உருவிக் கொண்டு நின்றார்.

“அதான் உனக்குப் பண்ணிட்டு நான் பண்ணுவேன். நீதான் இப்படிப் பண்ணுங்க இப்படிப் பண்ணுங்கன்னு சொன்ன" என்றார்.

“சரி சரி" என்ற லட்சுமி

“போங்க சுத்தம் பண்ணிட்டு வாங்க நானும் போகணும்" என்றாள். ராமசாமி வெளியே சென்றார்

லட்சுமி தன் கையை எடுத்து தேய்க்க ஆரம்பித்தாள். சற்று நேரத்துக்குள் அவளும் உணர்ச்சி எய்தி புரண்டாள். எழுந்து புடவையை சுற்றிக் கொண்டு குளியலறைக்குச் சென்றாள். ராமசாமி உள்ளே வந்தார். ரங்கசாமிக்கு இனி வேலை இல்லை என்று உணர்ந்து நாற்காலியிலிருந்து இறங்கினான்.

அடுத்த நாள் காலையில் முத்துசாமியும் ரங்கசாமியும் வழக்கம் போல வயலுக்குப் போகும் போது, முத்துசாமி ரங்கசாமி கேட்டதைச் சொன்னான்.

“கெலட்டுப்பாளையம் மேட்டுத்தெரு, நாலாம் நம்பர்" என்றான் முத்துசாமி.

“சரி. ஆனா இப்ப நான் லட்சுமியை தேத்தணுமே. எப்படின்னு தெரியலையே" என்றான் ரங்கசாமி.

“நேத்து என்னாச்சி?" என்றான் முத்து. நடந்ததைச் சொன்னான் ரங்கசாமி

“டே நீ குட் த்து வச்சவண்டா. என்னன்னவோ பாக்குற" என்றான் முத்து.

“அது கிடக்கட்டும், இப்ப என்ன பண்றது?" என்றான்.

“இன்னிக்கும் போயி பேசிட்டு இறேன்" என்றான் முத்து.

“சரி முயற்சி பண்ணிப் பாக்கறேன்" என்றவாறு திரும்பி வீட்டுக்குப் போனான்.

“அத்தே" என்று அழைத்தான் ரங்கசாமி.

“வாப்பா ரங்கா வா. என்ன விஷயம்" என்று வரவேற்றாள் லட்சுமி.

“ஒன்னுமில்ல அத்த சும்மா பாத்துட்டுப் போலாம்னுதான். நேத்து எசகுபிசகா கதவைத் தட்டிட்டேன். மன்னிப்பு கேட்டுட்டுப் போலாம்னு தான்" என்றான் ரங்கசாமி.

“அதுக்கென்ன பரவாயில்ல" என்றாள் லட்சுமி.

“இப்ப ஒன்னும் பிரச்னை இல்லையே உள்ள வரலாமா?" என்றான் ரங்கசாமி.

“வா வா ஒன்னும் பிரச்னை இல்லை" என்று சிரித்தாள் லட்சுமி. உள்ளே சென்று உட்கார்ந்தான் ரங்கசாமி.

“கோவிச்சிக்காதீங்க அத்த. எனக்கும் பொழுது போவலை. சும்மா பேசிட்டு இருக்கலாமேன்னுதான் வந்தேன். நீங்கபூ கட்டிக்கிட்டு இருங்க. நான் சும்மா இப்டி பேசிட்டு இருக்கேன்" என்றான் ரங்கசாமி.

“அதுக்கென்னப்பா. நீ என் பையன் மாதிரி. தாய் தகப்பனில்லாத புள்ளை நீ. உக்காரு வந்துடறேன்" என்று உள்ளேசென்று நீர் மோர் எடுத்து வந்து தந்தாள். குடித்துக் கொண்டே

“அத்த ஒரு விஷயம் கேக்கணும்" என்றான்.

“என்னா?"

“கேட்டா தப்பா எடுத்துக்க மாட்டீங்களே" என்றான்.

“சும்மா கேளுப்பா" என்றாள் லட்சுமி.

“உங்களுக்கு என்னா வயசிருக்கும்" என்று கேட்டான் ரங்கசாமி.

“எனக்கா, அது ஒரு 34 வயசிருக்கும்" என்றாள் லட்சுமி. உண்மையில் அவளது வயது 37.

“பாத்தா தெரியலை அத்தை. உங்களைப் பாத்தா மாறிக்கு அக்கா மாதிரித்தான் இருக்கீங்க. என்ன அதிக பட்சம்போனா 26ன்னு சொல்லலாம்”என்றான் ரங்கசாமி.

“உண்மையாவா சொல்ற?" என்றாள் லட்சுமி.

“நெஜமாத்தான். அவங்க அவங்களுக்கு ஒரு புள்ளை பொறந்தாவே, தளர்ந்து போயிடுவாங்க. நீங்க என்னான்னாஅப்படியே வில்லு மாதிரி இருக்கீங்க" என்றான் ரங்கசாமி.

“நீ போப்பா, தமாசு பண்ற" என்றவாறு உள்ளே சென்றாள் லட்சுமி. உள்ளேயிருந்து லட்சுமியின் குரல் வந்தது.

“ரங்கா, இங்க கொஞ்சம் வாயேன்" என்றாள்.

“என்னத்தை" என்று உள்ளே சென்றான் ரங்கசாமி.

“கொஞ்சம் பரண் மேல ஏறி சாமான் எடுத்து தரியா" என்றாள் லட்சுமி.

“ஏணி?" என்றான் ரங்கசாமி

“அதோ இருக்குபாரு" என்று கையை காண்பித்தாள் லட்சுமி. ஏணியை எடுத்து வைத்து அதில் ஏறினான்
ரங்கசாமி. வேஷ்டியை இறுக்கிக் கட்டிக் கொண்டாலும் அன்று உள் டவுசர் போடாமல் இருந்ததால் ஏணியில் ஏறுவதற்கு வெட்கமாக இருந்தது. வேஷ்டியை கீழே இறக்கிவிட்டுக் கொண்டு ஏணியில் ஏறினான்.

“அங்கே ஒரு புளிடப்பா இருக்குப்பாரு" என்றாள் லட்சுமி.

“எங்க அத்தை" என்றான்.

“வலது புறம்பாரு" என்றாள் லட்சுமி.

“இங்க் நெறய டப்பா இருக்கு. எந்த டப்பா புளி டப்பா" என்றான் ரங்கசாமி.

“மேலே மஞ்சப்பொடி ஒட்டியிருக்கும் பாரு" என்றாள் லட்சுமி.

“எந்த டப்பாவிலயும் மஞ்சப் பொடியைக் காணமே" என்றான் ரங்கசாமி.

“சரி நீ எறங்கு நான் பாக்குறேன்" என்றாள் லட்சுமி. ரங்கசாமி இறங்கினான்

“நான் புடிச்சிக்கறேன் அத்த. நீங்க ஏறுங்க" என்றான்.

“புடிச்சிக்கப்பா. விட்டுடாத" என்றவாறு புடவையை முந்தானையை இழுத்து இறுக்கி இடுப்பில் செருகினாள் லட்சுமி. ரங்கசாமி பார்த்தான். வாழைக் குலையின் கூர்மையாக குத்திட்டுக் கொண்டிருந்தன மார்பகங்கள். ஏணியில் ஏறினாள் லட்சுமி. கீழே இருந்து பார்த்தான்

ரங்கசாமிலட்சுமியின் மார்பகங்கள் கீழே இருந்து பார்க்க இன்னும் அழகாக இருந்தன. அங்கிருந்து
கொண்டே புளி டப்பாவை எடுத்தாள் லட்சுமி. கீழே கொடுத்தாள்.

“இதுதான்" என்றாள். ஒருகையால் ஏணியைப் பிடித்துக் கொண்டு அதை ஒரு கையால் வாங்கினான்
ரங்கசாமி.

“அவ்வளவுதானே இறங்குங்க" என்றான் ரங்கசாமிலட்சுமி இறங்கும் போது ரங்கசாமி ஏணியை வழுக்கினானா, அல்லது லட்சுமி வழுக்கினாளா அல்லது ஏணியே வழுக்கியதா என்று அறிய முடியாமல், வழுக்க, ஒரு கையால் லட்சுமியைப் பிடித்தான் ரங்கசாமி

“ரங்கா புடிப்பா" என்றவாறு லட்சுமி ரங்கசாமி மீது விழுந்தாள். ரங்கசாமி மல்லாக்க உட்கார அவன் மீது சரிந்தாள் லட்சுமி. அவள் மீது ஏணி இறங்கியது. அந்த ஏணியை நிறுத்த வேண்டி ரங்கசாமி லட்சுமியை ஒதுக்கி ஏணியைப் பிடித்தான். ஏணி அவன் மீது சரிந்து அவனைத் தாண்டி இறங்கியது. தன் மீது விழாமல் இருக்க வேண்டி ரங்கசாமி நகர்ந்து லட்சுமி மீது சாய்ந்தான்லட்சுமி கீழே கிடக்க ரங்கசாமி அவள் மீது கிடந்தான்லட்சுமியின் உடல் ரங்கசாமிக்கு இன்பமாக இருந்தது.

“அய்யய்யோ" என்றவாறு லட்சுமி எழுந்தாள். ரங்கசாமி

“மன்னிச்சிக்கோங்க அத்த, தெரியாம விழுந்துட்டேன்" என்றான்.

“நாந்தான் உன் மேல விழுந்துட்டேன்” என்றவாறு நகர, ரங்கசாமி எழுந்து ஏணியை எடுத்தான்லட்சுமி புளி டப்பாவை எடுத்தாள். ரங்கசாமி வெளியே வந்து பூக்கள் அருகில் உட்கார்ந்து கொண்டான்லட்சுமி அங்கு வந்தாள்.

“என்ன ரங்கசாமி,ஏதாச்சும் சாப்பிடறியா?" என்றாள்.

“நீங்க என்ன கொடுத்தாலும் சாப்பிடுறேன்" என்றான் ரங்கசாமி.

“என்ன குடுத்தாலும் சாப்பிடுவியா" என்றாள் லட்சுமி.

“நானே நல்ல சாப்பாட்டுக்கு காஞ்சி போயி இருக்கேன். என் கிட்ட கேக்கறீங்களே" என்றான்.

“இன்னிக்கு நல்லா கத்தரிக்காய் கெடச்சிது. கூட்டு பண்ணியிருக்கேன். சாப்பிடுறியா?" என்றாள் லட்சுமி.

“என் கிட்ட கூட நல்ல நீளமா புடலங்காய் இருக்கு. வேணுமா?" என்றான் ரங்கசாமி.

“என்னப்பா சொல்ற?" என்றாள் லட்சுமி

“என் தோட்டத்தில் புடலங்காய் இருக்கு அத்த. நாளைக்கு வரப்ப எடுத்தாறேன்" என்றான்

“என் கிட்ட ரெண்டு தேங்காய் இருக்கு. முத்திடுச்சி, உன் புடலங்காய் எடுத்தா, தேங்காய் போட்டு கூட்டு பண்ணலாம்" என்றாள் லட்சுமி. அவள் இரட்டை அர்த்தமாகச் சொன்னாளா அல்லது சாதாரணமாகச் சொன்னாளா என்று கண்டுபிடிக்க முடியவில்லை ரங்கசாமியால்.

“அப்புறம் சாப்பிடலாம். இப்ப குளிக்கப்போவீங்களே அத்தை" என்றான் ரங்கசாமி.

“உனக்கெப்படித் தெரியும்?" என்றாள் லட்சுமி

“அதான் நேத்து வந்தேன். குளிச்சிட்டு இருந்தீங்களே" என்றான் ரங்கசாமி.

“ஆமா ஆமா. சரி நான் போய் குளிச்சிட்டு வந்திடுறேன். இங்கயே இரு" என்றாள் லட்சுமி.

“போங்க. நான் இந்த புஸ்தகம் பாத்துகிட்டு இருக்கேன்" என்று ராமசாமியின் கதை புத்தகங்கள் இருந்த இடத்துக்குச் சென்றான்லட்சுமி இன்னொரு புடவையை எடுத்துக் கொண்டு குளியலறைக்குச் சென்றாள்.

சற்று நேரம் கழித்து லட்சுமி குளியலறைக் கதவைத் திறந்து தலையை நீட்டி,

“ரங்கா அந்தப் பாவாடையை எடுத்துத் தாயேன்" என்றாள். ரங்கசாமி மேஜை மீது இருந்த பாவாடையை எடுத்தான். அதை நுனியில் தூக்கியதில் பிரிந்து தொங்கியது. அந்த வெள்ளைப் பாவாடையில் அங்கங்கு திட்டுத் திட்டாக மஞ்சள் கறைகள் இருந்தன.

“அதை பிரிக்காத ரங்கா. மடிச்சிக்குடு" என்றாள் லட்சுமி. அவன் குளியலறைக்குச் சென்று லட்சுமியின் கைகளிடம் அந்த பாவாடையைக் கொடுத்தான். அவன் நின்றிருந்த இடத்தில் தண்ணீர் தேங்கி இருந்தது. அந்தத் தண்ணீரில் கால் நனைந்தது.

“என்ன அத்தை இங்கதண்ணி வந்திருக்கு" என்றான் ரங்கசாமி.

“இங்க ஏதோ ஒட்டை இருக்குப்பா. குளிச்சா அங்க தண்ணி வந்துடுது" என்றாள் லட்சுமி.

“குளியலறைக்குள்ள ஓட்டை இருக்கா. மாமாகிட்ட சொல்லக் கூடாது?" என்றான் ரங்கசாமி. பாவாடையை வாங்கிக் கொண்டே

“அவர் என்ன பண்றாரு. ஓட்டையை சரியா அடைக்க மாட்டேங்குறாறே. என்ன பண்றது?" என்றாள் லட்சுமி.

“நான் வேணா ஓட்டையை அடைக்கவா அத்தை" என்றான் ரங்கசாமி.

“குளிச்சிட்டு உனக்குக் காமிக்கிறேன்" என்றாள் லட்சுமி.

“காமிங்க” என்றவாறு திரும்பியவன் அந்தத் தண்ணீரில் இருந்த பாசத்தில் வழுக்கி விழுந்தான். விழும் போது குளியலறைக் கதவின் மீது கையை ஊன்ற எத்தனிக்க, மூடாத கதவு பட்டென்று திறந்து கொண்டது. ஒரு கையில் பாவாடையும் மறுகை யில் கதவுமாக அங்கு நின்று கொண்டிருந்த லட்சுமி மீது அவன் விழ, அவள் அவனைப் பிடிக்க எத்தனித்து நிறுத்த, அவனது பளு தாங்காமல் அவளும் உட்கார்ந்தாள். அப்போது தான் கவனித்தான் லட்சுமி நிர்வாணமாக இருந்தாள். இவனது எடை தாங்க முடியாமல் அவள் மல்லாக்க கிடக்க, இவனை நிறுத்த கால்களை விரித்தாள். ரங்கசாமியின் வேஷ்டி இதற்குள் கழன்று விட்டதுலட்சுமியின் மார்பகம் அவனது முகத்தில் மோதியது.

“அத்தே" என்றான் ரங்கசாமி.

“ஏ எந்திரிப்பா" என்றாள். அவன் எழுந்தான். அவள் இவனை எழுப்ப அவனை தோளில் கை கொடுத்து தூக்க முயன்றாள். அவளை நிர்வாணமாகப் பார்த்ததினால், அவனது குறி விரைத்து நின்று கொண்டிருந்ததை உணர்ந்தன். அவளால் அவனை சரியாக தூக்க முடியாததால், வழுக்கி மீண்டும் விழுந்தான். அப்படி விழும் போது, அவனது குறி, அவள் கால்களை விரித்து வைத்திருந்ததால், அவளது குறிக்குள் வழுக்கிக் கொண்டு சென்றதை உணர்ந்தான். ஆஆ என்றாள் லட்சுமி. அவளது விரித்த கால்களுக்குள் கிடந்த ரங்கசாமி மீண்டும் எழ மீண்டும் வழுக்க மீண்டும் அவனது குறி அவளது குறிக்குள் சென்றது.

“ஆ ஆஆ" என்று உதட்டைக் கடித்தாலும், தன் இரு கைகளாலும் ரங்கசாமியை வலுக்கட்டாயமாகத் தள்ளினாள் லட்சுமி. உருண்டு நகர்ந்தான் ரங்கசாமி

“அத்தே தெரியாமப் பண்ணிட்டேன் அத்தை மன்னிச்சிடுங்க" என்றான்.

“உள்ளே ஜான் போயிருச்சி, முழம் போனால் என்ன? வாடா ரங்கா. ஆனா பண்ணா சரியாப் பண்ணு" என்றாள் லட்சுமி. இதைத்தானே எதிர்பார்த்துக் கொண்டிருந்தான் ரங்கசாமி.

[kamaraja00x]

கிராமத்து காவியம்- 6

“அத்தை. அத்தை உங்க மேல எனக்கு ரொம்ப ஆசை அத்தை" என்றான் ரங்கசாமி.

“தெரியும்டா ரங்கா. நீ இன்னிக்கு வந்ததிலேருந்தே ரெட்டை வசனம் பேசிட்டு இருந்தியே” என்றாள் லட்சுமி. ரங்கசாமி தன் சட்டையைக் கழற்றி முழு நிர்வாணமாக நின்றான். அவனது குறி விடைத்து நின்றது லட்சுமி”

“என்மேல படுடா ரங்கா" என்றாள். ரங்கசாமிக்கு தான் லட்சுமி எந்த மாதிரி அவளைப் பண்ணக் கேட்கிறாள் என்பது நன்றாகவே தெரியுமே. காலை விரித்து அவளது முக்கோணத்துக்குள் இறக்கினான்

ரங்கசாமி லட்சுமி அவனைஇறுக்கிக் கட்டிக் கொண்டாள். இழுத்து இழுத்து அடிக்க ஆரம்பித்தான் ரங்கசாமி. குளியலறையின் ஈரத்தில் லட்சுமியின் உடல் ஏறி ஏறி இறங்குவதும், அவனது உறுப்பு அவளுக்குள் ஏறி ஏறி இறங்குவதும் எல்லாம் சேர்ந்து சளக் சளக் என்றுசத்தம் கேட்க ஆரம்பித்தது.

“ரங்கா ரங்கா ம்ம்ம். நல்லா குத்துடா” என்று முனகினாள் லட்சுமி. இருவரும் இயங்குவதால் வந்த தண்ணீர் சத்தமும், அவளது முனகலும் அவனை வெறியேற்றின. ஏறி ஏறி இறங்கினான் ரங்கசாமி. ஒரு வருடம் ஆன பின்னர் இப்போது தான் அவன் ஒரு பெண்ணை அனுபவிக்கிறான். இருப்பினும், நேற்றுத் தான் கை ஜோ லிசெய்ததால், கொஞ்சம் தாமதமாகும் என்று நினைத்திருந்தான். ஆனால், லட்சுமியின் முகமும், அவளது மார்பகங்களும் அவளது உடலின் உஷ்ணமும் அவனை வெகு விரைவிலேயே தீர்த்து விடும் போல உணர்ச்சி பொங்கியது. லட்சுமி அவனைத் தள்ளி கீழே விட்டு, அவள் மேலே சென்று அவனது குறியை தேங்காய் உரிக்க ஆரம்பித்தாள். அப்போது அவளது முழு முகமும், மார்பகங்களும், சினிமாஸ்கோப் படத்தை முதல் வரிசையில் உட்கார்ந்து பார்ப்பது போல எதைப் பார்ப்பது எதை விடுவது என்று குழப்பமாக இருந்தது. தலையை தூக்கி அவளது ஒரு மார்பகத்தை கடித்தான்.

வெகுகாலம் கண்ட கனவல்லவா அது? சப்ப ஆரம்பித்தான். அவள் உணர்ச்சி பொங்க இன்னும் கடிக்க கொடுத்தாள்லட்சுமியை தள்ளி கீழே விட்டு அவன் மேலே ஏறி அவளை செய்ய ஆரம்பித்தான்.

இழுத்து இழுத்து செருகும் ஒவ்வொரு முறையும் ரங்கா ரங்கா என்றாள் லட்சுமி. அது ரங்கசாமியின் காதுகளில் தேனாகப்பாய்ந்தது. ரங்கசாமி அவளது உதடுகளைக் கடித்து உறிஞ்சினான். அவளது உமிழ்நீர் அவனது வாயில் உண்மையிலேயே தேனாகப் பாய்ந்தது. அவளது மார்பகங்கள் அவனது மார்பில் அழுந்துவது பரமபரவசத்தை ஏற்படுத்தியது. அவனது கை அவளது இடுப்பில் இறுக்கி அவளது உடலை அவனோடு வைத்து அழுத்தியது. அவன் தன் கைகளை அவளது இரு கைகளுக்குள்ளும் விட்டு அவளை தன்னோடு சேர்த்து இறுக்கி அவளது எலும்புகள் எல்லாம் நொருங்கும்படி அணைத்தான். இன்பப் பரவசத்தில்கண்களை மூடி உதடுகளை விரித்ததைப் பார்த்தான் ரங்கசாமி இது தானே உனக்கு வேண்டும்" என்று நினைத்துக் கொண்டு மேலும் வேகமாக இயங்க, அந்த வேகத்தில் லட்சுமி உணர்ச்சி உச்சத்தை அடைவதை உணர்ந்தான் ரங்கசாமி.

ரங்கசாமி அதை பார்க்கும் போது தனது உணர்ச்சியும் உச்சத்தை அடைவதை உணர்ந்தான். ஆனால், உடனே மனத்தை அந்த இடத்திலிருந்து வெளியேற்றி தனது மனைவியையும் திருவிழாவையும் நினைத்து தன் உடலில் இன்பம் பொங்குவதை தடுத்து நிறுத்தினான். ஆயினும், இயங்குவதை நிறுத்தவில்லை. இயக்கம் லட்சுமியை உச்சத்தில் அடித்தது. அவள் உச்சமாகியும், ரங்கசாமி விடாமல் இயங்கிக் கொண்டிருப்பதை ஆச்சரியமாகப் பார்த்த லட்சுமி கண் திறந்து

“நல்லா பண்றேடா ரங்கா. ஆ ஆஆ” என்று இன்னொரு முறை உச்சத்தை அடைந்தாள்.

ரங்கசாமி இன்னும் வேறெதை எதையோ நினைத்து தனக்கு வெளி வந்து விடாமல் இயங்க முயற்சித்தான். ஆயினும் மூன்றாம் முறை லட்சுமி உணர்ச்சி வேகத்தை அடைவதைப் பார்க்கும் போது அவனால் கட்டுப்படுத்த முடியாமல் தானும் உணர்ச்சியின் உச்சத்தை எட்டினான். அவனும் லட்சுமியும் ஒரே நேரத்தில் உச்சத்தை எட்டினார்கள்லட்சுமி நன்றி பொங்கும் கண்களால் ரங்கசாமியைப் பார்த்தாள்.
“ரங்கா, நான் ஒன்னோடயே ஓடி வந்துடறேண்டா. இது மாதிரி என்னை யாருமே செஞ்சதில்லை. மூணு தடவை ஒரே சமயத்தில இப்பத்தான் எனக்கு ஆயிருக்கு" என்று அவனை உச்சி மோர்ந்து முத்தமிட்டாள்.

ரங்கசாமி விரும்பியதும் இதுவே. ரங்கசாமி அப்படியே லட்சுமி மீது படுத்துக் கிடந்தான். வெகு காலத்துக்குப் பின்னர் அப்படிக் கிடப்பது சுகமானதாகஇருந்தது. மரகதத்துக்கு இல்லாத இந்த பெரிய மார்பகங்கள் அவனுக்கு இன்னொரு புது அனுபவத்தைக் கொடுத்தன. தன் கைகளை கீழே கொடுத்து லட்சுமியின் பிருஷ்ட பாகத்தை தன்னோடு வைத்து அழுத்தினான். ம். க் என்று முனகினாள் லட்சுமி. அவளது முனகல் அவனுக்கு இன்பமாக இருந்தது. அவள் இன்னும் முனகிக் கேட்கவேண்டும் போல ஆர்வமாக இருந்தது. இன்னும் தனது குறி வலுவிழக்காமல் இருப்பது அவனுக்கு ஆச்சரியமாக இருந்ததுலட்சுமிக்கும்ஆச்சரியமாக இருந்திருக்க வேண்டும்லட்சுமி தன் சந்தோஷம் பொங்கும் கண்களைத் திறந்து வாஞ்சையாகப் பார்த்தாள்.

“உன்னை இப்படிப் பக்கத்தில வச்சிக்கிட்டு இவ்வளவு நாளா இருந்திருக்கேனே" என்றாள்.

“எனக்குத் தான் தைரியமில்லை" என்றான் ரங்கசாமி.

“அது உன் நல்ல மனசுடா" என்றாள் லட்சுமி. அப்போது தான் கதவு தட்டப்பட்டது.


கதவு தட்டப்பட்டதைக் கேட்டதும் சட்டென்று எழ முயல, லட்சுமி அவனை விடவில்லை.

“யாரு" என்று சத்தம் போட்டாள் லட்சுமி.

“நான் தான் முத்துசாமி. ரங்கசாமி இருக்கானா?" என்று குரல் வந்தது.

“அவன் வந்துட்டு அப்பவே போயிட்டானே. நான் குளிச்சிட்டு இருக்கேன். அவனைப் பாத்தா நான் வரச் சொன்னேன்னு சொல்லு" என்று குரல் கொடுத்தாள் லட்சுமி.

“அப்ப வறேன் அத்தை" என்று முத்துசாமி குரல் கொடுத்தான். இருவரும் அப்படியே இருந்தார்கள். ரங்கசாமியின் முகத்தில் புன்னகை பிறகு சிரிப்பாக ஆனது.

“ஆ நீங்க லேசுப்பட்ட ஆளில்லை, அத்தை" என்றான்.

“சரி நீ கிளம்பு. உன் வீட்டுக்குப் போ. அப்புறம் பாக்கலாம்" என்று சொன்னாள் லட்சுமி. அதுவே சரியானதாக இருந்தது ரங்கசாமிக்கு. ரங்கசாமி எழுந்து அந்தக் குளியலறையில் கழுவிக் கொண்டு தன் ஈர வேஷ்டியை எடுத்துக் கட்டிக் கொண்டு கொல்லைப்புறமாக சோணாச்சலம் வீட்டுக்குப் போனான். பிறகு அங்கு சில நிமிஷங்கள் இடத்தை சுத்தம் செய்து விட்டு தன் வீட்டுக்குச் சென்றான். அங்கு இளித்த முகத்துடன் வளைய வந்தான். அங்கங்கு சந்தோஷமாக இருந்தது அவனுக்கு. முத்துசாமி எக்கேடோ கெட்டுப் போகட்டும், நமக்குதான் லட்சுமி இருக்காளே, அப்பப்ப லட்சுமி வீட்டுக்குப் போயிகிட்டு, வயலுண்டு நாமுண்டு என்று இருந்துவிடுவோம் என்று தோன்றியது. சிறிது நேரம் கழித்து கதவு தட்டப்பட்டது. முத்துசாமிதான். கதவைத் திறந்ததும் முத்துசாமி உள்ளே வந்தான்.

“என்ன ரங்கா. உன்னை எங்கயெல்லாம் தேடறது. ஒரு முக்கியமான விஷயம்" என்றான்.

“என்ன விஷயம்?" என்றான் ரங்கசாமி.

“எங்க அம்மாவும் அப்பாவும் சொந்த ஊருக்கு போறாங்க. இதுவறைக்கும் போனதேயில்லை. இப்ப எதுக்காகப் போறாங்கன்னு தெரியலை" என்றான் முத்துசாமி.

“நீயும் கூடப் போறியா?" என்றான் ரங்கசாமி.

“இல்லை. என்னை வர வேணாம்னு சொல்லிட்டாங்க" என்றான் முத்து.

“அப்ப நீயும் ஒன் பொண்டாட்டியும் கொஞ்ச நாள் தொந்தரவில்லாம இருங்க. அவங்க ஊரிலேருந்து வரட்டும். நானும் லட்சுமியைத் தேத்தப் பாக்குறேன்" என்றான் ரங்கசாமி.

“நீ இன்னும் லட்சுமியைத் தேத்தலையா?" என்றான் முத்துசாமி.

“அவ்வளவு வெவரம் இருந்தா நான் ஏன் இப்படி ஏங்கிக்கிட்டு இருக்கேன்?" என்றான் ரங்கசாமி.
முத்துவிடம் இவ்வளவு சீக்கிரம் சொல்வது நல்லதல்ல என்று பட்டது ரங்கசாமிக்கு.

“ஆமா எப்பப் போறாங்க?" என்றான் ரங்கசாமி.

“ஏதோ ஒரு கடுதாசி வந்திச்சி. உடனே கிளம்பிப் போயிட்டாங்க. ரயிலு ஏறி போக குமரப்பனைக் கேட்டாங்க. அவன் வர முடியாதுன்னுட்டான். இவங்க பொடி நடையா நடந்து போறோம்னு ரயிலுக்குக் கிளம்பிட்டாங்க" என்றான் முத்து. உடனே பின்னாலேயே போகலாம் என்று தோன்றினாலும் ஒரு நாளும் லட்சுமியைப் பிரிந்து இருப்பது கஷ்டமாக இருக்கும் என்று தோன்றவே, தள்ளிப் போட முடிவு செய்தான் ரங்கசாமி. இவர்கள் போய்விட்டு வரட்டும். வந்த பின்னாடி நாம் அந்த ஊருக்குப் போய் பார்க்கலாம். இவர்கள் அங்கே இருக்கும் போது என்னைப் பார்த்தால் சந்தேகம் வந்தாலும் வரும் என்று நினைத்தான். அதையே சொன்னான் முத்துவிடம்.

“நீ சொல்றதும் சரிதான். அவங்க போயிட்டு வந்ததும் போய்ப் பாரு" என்றான் முத்து.

“இன்னிக்கு ராத்திரி எங்கயும் போவாத. வயலெல்லாம் நம்ம பசங்க பாத்துப்பாங்க. நீ ஊட்டுல இருந்து பொண்டாட்டியை சந்தோஷமா வச்சிக்க" என்றான் ரங்கசாமி.

“அதுவும் சரிதான்" என்று முத்து தன் வீட்டுக்குச் சென்றான். ரங்கசாமி எழுந்து மணியைப் பார்த்தான். மணி 2 தான் ஆகி இருந்தது. மத்தியானம் கோமளா சமைக்க மாட்டாள். இப்போது லட்சுமி வீட்டுக்குப் போனால் சாப்பாடு கிடைக்கும் என்று கிளம்பினான். வெளிக்கதவை பூட்டிவிட்டு தெருவில் நடந்து சென்று லட்சுமி வீட்டின் கதவை தட்டி”அத்தே” என்றான்.

“என்ன ரங்கசாமி. என்ன விஷயம்" என்றவாறு திறந்தாள் லட்சுமி.

“ஒன்னுமில்ல குடிக்க தண்ணி" என்றான் ரங்கசாமி.

“சரி வா உள்ள" என்று அழைத்தாள். கதவு திறந்தே இருக்க, அவன் உள்ளே சென்று தரையில் உட்கார்ந்தான்.

“சாப்பிடுறியா ரங்கா" என்றாள் லட்சுமி.

“எனக்குப் பசிக்குது அத்த. எது வேணாமுன்னாலும் போடுங்க சாப்புடுறேன்" உண்மையிலேயே அவனுக்குப் வயிறு பசித்தது. அது அவளுக்கும் தெரிந்திருந்தது. அவள் இலையை எடுத்துப் போட்டு அவனுக்குச் சோறு போட்டாள். வயிறு முட்டச்சாப்பிட்டான் ரங்கசாமி. அவள் பக்கத்திலேயே உட்கார்ந்திருந்தாள். மனைவி மாதிரி உட்காராமல், தள்ளி ஒரு பக்கத்து வீட்டு அத்தை மாதிரி உட்கார்ந்திருந்தாள். அவளுக்கு உட்கார ஆசை தான், யாரேனும் வந்துவிட்டால் என்ன செய்வது? அவன் சாப்பிட்டு விட்டு எழுந்து

“ரொம்ப நன்றி அத்த. நான் வறேன். மாமாவைக் கேட்டதாச் சொல்லுங்க" என்றவாறு கிளம்பினான்.

“என்ன ரங்கா, வெத்தலை ஏதும் வேணுமா?" என்றாள் லட்சுமி.

“கொடுங்க அத்த" என்று கேட்டான். அவள் இரண்டு வெத்திலைச் செல்லங்களைக் கொடுத்து பாக்கும் சுண்ணாம்பும் கொடுத்து

“நாளைக்குவா ரங்கா" என்றாள். அவனுக்குப் புரிந்தது. அவன் கிளம்பினான். தாக்கும் வெயில், தெருவில் சூடாக இருந்தது. நிழல் கொஞ்சம் கூட இல்லாமல் திடீரென பொட்டையாகப் போனாற் போல. இப்போது குளிர்ந்த ஆற்று நீரில் குளித்தால் நன்றாக இருக்கும் எனத் தோன்றியது. சாப்பிட்டு விட்டுக் குளிக்கக் கூடாது என்று தோன்றியதால் நேராக வயலுக்கு நடையைக் கட்டினான். நெல்வயலில் அங்கங்கு கதிர்கள் தென் பட்டன. ஆரம்பமாகிக் கொண்டிருக்கிறது.

இன்னும் ஒரு மாதத்தில் குறுவைகள் அறுவடைக்கு வந்துவிடும். மர நிழலில் சுகமாக வயலிலிருந்து வரும் ஈரக்காற்றுக்கு முகம் காண்பித்து உட்கார்ந்தான் ரங்கசாமி. ஒரு குருவி டிவீட் டிவீட் என்று பறந்து சென்றது. தூரத்தில் ஆற்றின் அருகே நின்றுகொண்டிருந்த மரங்களின் கீழே நிழலில் இரு ஆண்கள் நின்று கொண்டிருப்பதும், சிறு பிள்ளைகள் ஓடிக் கொண்டிருப்பதும் தெரிந்தது. ரங்கசாமி ஆற்றை நோக்கி நடந்தான். பிறகு என்ன தோன்றியதோ, ஆற்றுக்குப் போகாமல், ஆற்றோரம் நடக்க ஆரம்பித்தான். ஆறு நீண்ட ஆறு. படிக்கட்டுகள் இருக்கும் அந்த கிராமத்து படித்துறை தாண்டிப் போகப் போக மூங்கில் மரங்கள் அடர்ந்த காடுகளும் யூகலிப்டஸ் காடுகளும். சவுக்கு மரங்களை நடுநடுவே வளர்த்திருந்தார்கள். மூங்கில் காடுகளுக்குள் நுழைந்து ஆற்றங்கரையோரம் நடந்தான் ரங்கசாமி. எதிர்த்த ஆற்றங்கரையில் யாரேனும் குளிக்கிறார்களா என்று பார்த்துக் கொண்டே வந்தான். யாருமே இல்லை. மதியம் இரண்டு மணிக்கு யார் குளிப்பார்க்கள்? இருப்பினும் இது போல ஒளிந்து பார்ப்பதில் சுகம் கண்ட ரங்கசாமிக்கு, அங்கும் எதிர்பார்க்கத் தோன்றியது.

யாரும் இல்லை என்று நன்றாகத் தெரிய, அங்கேயே தண்ணீரில் காலை நனைத்துக் கொண்டு ஆற்றங்கரை மண்ணில் உட்கார்ந்தான். மெல்ல நடக்கும் காலடிச் சத்தம் கேட்டது. சட்டென்று எழுந்து ஒரு புதரின் பின்னால் நின்று கொண்டு யார் என்று பார்த்தான் ரங்கசாமி. அங்கே வந்து கொண்டிருந்தது கோமளா. இவள் ஏன் இங்கு வருகிறாள் என்று ஆச்சரியமாகப் பார்த்தான் ரங்கசாமி. அவனைத் தாண்டி சென்ற கோமளா, இன்னும் போய்க் கொண்டிருந்தாள்.

அவனுக்கு இது என்ன என்று பார்க்க ஆவலாக இருந்தது. பொதுவாக கோமளா சலங்கை அணிந்திருப்பாள். இப்போது சத்தம் கேட்கும் என்றோ என்னவோ, அவளது காலில் சலங்கை இல்லாததைக் கண்டான் ரங்கசாமி. கோமளா திரும்பிப் பார்த்தாள். இவன் தன்னுடைய புதரை விட்டு வெளியே வரவில்லை. ஓகோ இவள் ஒரு தொடுப்பு வைத்திருக்கிறாள் போலும் என்று நினைத்தான் ரங்கசாமி. என் நண்பனின் மனைவியைத் தொடக்கூடாது என்று நான் இருந்தால், அவள் ஏற்கெனவே தொடுப்பு வைத்திருக்கிறாளே, யார் இவளது தொடுப்பு என்ற எண்ணம் ஓட, அவள் செல்லும் வறைக்கும் மறைந்திருந்த ரங்கசாமி அவள் போனதும் அவள் போன திசையில் மெல்ல நடந்தான். சற்று தூரம் நடந்ததும் அங்கிருந்த ஒரு மரத்தடியில் கோமளா ஒருவனின் மடியில் படுத்திருப்பதைப் பார்த்தான் ரங்கசாமி. தலையைக் குனிந்து அவளை முத்தமிட்டுக் கொண்டிருந்தவன் தலையை நிமிர்ந்ததும் அதிர்ந்தான். அது வேறுயாருமல்ல, கோமளாவின் கணவன் குமரப்பன் தான்.
“என்னடா, தன் புருஷனோட நடக்கறதுக்கு ஏன் இப்படி மறைந்து மறைந்து போகிறாள்" என்று குழம்பினான் ரங்கசாமி. சற்று அருகில் இருந்த ஒரு மரத்துக்குப் பின்னர் ஒளிந்து நின்று கொண்ட ரங்கசாமி அவர்கள் பேசுவதைக் கேட்க முயன்றான்.

“என்னங்க நீங்க. மறைஞ்சி மறைஞ்சி வரவேண்டியதாப் போச்சி. ஏன் இப்படியெல்லாம் உங்களுக்கு ஆசை” என்றாள் கோமளா.

“இதில ஒரு கிக் இருக்குடி" என்றான் குமரப்பன். அட, சூரிய வெளிச்சத்தில், ஆகாயத்தின் கீழே, காட்டுக்குள் பண்ணுவதில் குமரப்பனுக்கு ஆசையா என்று ஆச்சரியப்பட்டான் ரங்கசாமி. ரங்கசாமிக்கு இனி அதைப் பார்க்க விருப்பமில்லை. அவன் கிளம்பலாம் என்று நினைத்தபோது குமரப்பனின் மடியிலிருந்து கோமளா எழுந்து நின்றாள். கோமளா அப்படி நின்று கொண்டிருக்கும் போது நகர்வது இயலாத காரியம் என்பதை உணர்ந்தான் ரங்கசாமி. இவன் மறைந்திருந்த மரத்துக்கும் புதருக்கும் நேர் எதிரே கோமளா நின்று கொண்டிருந்தாள். ஆடாமல் அசையாமல் நின்று கொண்டான் ரங்கசாமி. நகர்ந்தால் மானம் போச்சு. குமரப்பன் தன்னை கொன்று விடுவான் என்பதை உணர்ந்தான். இப்படி அசிங்கப்படுவதற்குப் பதில் இந்த மாதிரி கோமளாவைப் பின் தொடராமலேயே இருந்திருக்கலாம். இவள் இப்படி தன் புருஷனையே தனியாகச் சந்திக்க வருவாள் என்றுயாருக்குத் தெரியும் என்று நொந்துகொண்டான் ரங்கசாமி. எழுந்து நின்ற கோமளா தன் புடவையை அவிழ்த்துப் போட்டுவிட்டு தன் பாவாடையை தூக்கி மாரில் கட்டி தன் ஜாக்கெட்டைக் கழற்றினாள்.

தனியான இடமாக இருந்தாலும், அவள் பொது இடத்தில் குளிப்பது போலவே தன்னை மறைத்துக் கொண்டு பாவாடையை தூக்கி குளிப்பதற்குக் கட்டிக் கொண்டாள். குமரப்பன் எழுந்து தன் சட்டையை கழற்றிவிட்டு வேட்டியோடு நின்றான். இருவரும் ஆற்றுக்குள் சென்றார்கள். ரங்கசாமி அவர்கள் திரும்பும் நேரம் பார்த்து அந்த இடத்திலிருந்து கிளம்பிவிடுவோம் என்று கருதினான். இருப்பினும் அதற்கு சரியான சமயம் கிடைக்காமல் நின்று கொண்டிருந்தான். தண்ணீருக்குள் இருவரும் நுழைந்தவுடன் குமரப்பன் ஹெஹ்ஹே என்று சிரித்தான்.

“கையை எடு கோமு. அதைப் புடிக்காத" என்று கூறினான். கோமளா சிரித்துக் கொண்டே

“அதை நான் புடிக்கறதுக்குத்தானே இங்கெ என்னை வரச்சொன்னீங்க" என்றாள். குமரப்பனின் வேஷ்டி தண்ணீரில் மிதந்தது. அவன் அதை எடுத்து கறைக்கு தூக்கி எறிந்தான். குமரப்பன் கோமளாவின் பாவாடை மீது கையை வைத்து உறிய முயன்றான்.

“அதெல்லாம் வாணாம். யாராச்சும் வந்துட்டா நீங்கபாட்டுக்கு அம்மணமா எந்திரிச்சி போயி வேஷ்டியை எடுப்பீங்க. என்னால முடியுமா?" என்றாள்.

“யாரும் வரமாட்டாங்க கோமு. இந்த எடம் இருக்கறதே யாருக்கும் தெரியாதுடி" என்றான் குமரப்பன். ரங்கசாமிக்கு சுய பச்சாத்தாபமாக இருந்தது. என்னடா நம்ம மரகதமும் உசிரோட இருந்திருந்தா இப்படி நாமும் ஜலக்கிரீடை பண்ணிக்கிட்டு இருக்கலாம். எப்படி சந்தோஷமா இருக்காங்க இவங்க. கோமளா என்னை தேத்த முயற்சி பண்ணாள்தான். இருந்தாலும், அவ தன் புருஷனுக்கு சந்தோஷத்தைக் கொடுக்கறாளே. என்று பலவிதமாக யோசித்துக் கொண்டிருந்தான் ரங்கசாமி. ரங்கசாமிக்கு கோமளாவையும் அவளது புருஷனையும் பார்க்கும் போது, மற்றவர்களைப் பார்க்கும் போது வந்தது போல காமவெறி வரவில்லை. தனது தனியான வாழ்வே ஞாபகத்துக்கு வந்து சோகம் வந்தது. இடுப்பளவு தண்ணீரில் கோமளாவும் குமரப்பனும் நெருங்கி நின்று ஒருவரை ஒருவர் அணைத்துக் கொண்டிருந்தார்கள். குமரப்பன் அவளுக்கு கிச்சு கிச்சு மூட்ட அவள் துள்ளிக் குதித்து ஓடினாள். அப்படி ஓடும் போது அவளது மார்பகங்கள் வெள்ளைப் பாவாடைக்குள் கட்டிப்போட்ட முயல் குட்டிகள் போலக் குதித்தன. சூடான அந்த மதிய நேரத்தில் குளிர்ந்த தண்ணீரில் விளையாடுவது சுகமானதாக இருந்திருக்க வேண்டும். குமரப்பன் அவள் மீது தண்ணீரைத் தெளித்தான்.

கோமளா தன் இருகைகளாலும் அதனை தடுத்து சிரித்தாள். குமரப்பன் ஓடி வந்து அவளைப் பிடிக்க வந்தான். கோமளா அவனிடமிருந்து தப்ப திரும்பி ஓடினாள். இடுப்பளவு தண்ணீரில் அவளால் வேகமாக நகர முடியவில்லை. குமரப்பன் வந்து அவளைப் பிடிக்க அவள் திமிற இருவரும் நிலை தடுமாறி தண்ணீருக்குள் விழுந்தார்கள். இருவரும் சிரித்துக் கொண்டே ஒருவர் மீது ஒருவர் புரள, கோமளாவின் பாவாடை தண்ணீருக்கு மேல் வந்தது. கீழே இருவரும் நிர்வாணமாக இருக் கவேண்டும். குமரப்பன் அவளை இறுக்கிக் கட்டிக் கொண்டு தன்னோடு அழுத்தினான். கோமளா ஆ என்று கத்தி,
“இன்னும் கொஞ்ச நேரம் விளையாடலாம். அதுக்குள்ள பண்ணாதீங்க" என்றாள். கோமளா எழுந்து நிற்க பாவாடை அவளது மார்பகத்தில் மாட்டிக் கொள்ள, அவளது முழு இடுப்பும், இடுப்புக்குக் கீழ் ஓரளவுக்கு அவளது அந்தரங்கமும் தெரிந்ததைப் பார்த்தான் ரங்கசாமி. அவள் சட்டென்று பாவாடையைக் கீழே இறக்கி விட்டு, கறைக்கு வந்தாள். கரையில் உட்கார்ந்த கோமளா காலை விரித்து தன்னை நோக்கி ஓடி வந்த குமரப்பனுக்குக் காட்டினாள். குமரப்பன் அவனது குறி நிமிர்ந்து நிற்க நிர்வாணமாக ஓடிவந்து அவள் மீது விழ வந்தான். கோமளா நழுவி தண்ணீரில் விழுந்தாள். குமரப்பன் அவள் மீது விழுந்தான். கணுக்காலளவுக்கு தண்ணீர் இருக்கும் கரையில் இருவரும் புரண்டார்கள்.

அங்கு கோமளா மல்லாக்கக் கிடக்க குமரப்பன் அவள் மீது விழுந்து கிடந்தான். அவள் அவனைத் தள்ளிவிட்டாள். அவனும் அவளும் பளீரென அடிக்கும் வெயிலில் தண்ணீர் உடலெங்கும் மினுக்க மல்லாந்து கிடந்தார்கள். கோமளாவின் மார்பகங்கள் ஈரமான பாவாடைக்குள் தெளிவாகத் தெரிய மேலும் கீழும் மூச்சிறைப்பில் அலை போல ஆடின. ஈரமான உடை அவளுடைய உடலோடு ஒட்டி தெரியாத விஷயங்கள் எல்லாம் தெரிந்தன. தொடையின் ஆரம்பத்திலிருந்து காலவரை பாவாடை மறைக்காமல் தெரிந்த கால்கள் ரங்கசாமியை கிறக்கத்தில் ஆழ்த்தின. குமரப்பன் கோமளாவின் அருகே இணைந்து படுத்துக் கொண்டு அவளது மார்பகங்களை வாயால் தேய்த்தான். கோமளா,

“மேலே வாங்க" என்று அவனை இழுத்தாள்.

குமரப்பன் எழுந்து தனது குறியை கோமளாவிடன் சுவைக்கக் கொடுத்தான். அவள் கால்களை விரித்துக் கொண்டு அங்கு ஒரு கையை வைத்துக் கொண்டு மறு கையால் குமரப்பனின் குறி பற்றி தன் வாயில் இட்டுச் சுவைக்க ஆரம்பித்தாள். குமரப்பனின் உடல் வேலை செய்வது போல, அவளது வாய்க்குள் இயங்க ஆரம்பித்தது. கோமளா தனது இரு கைகளையும் எடுத்து தனது உறுப்பில் தேய்க்க ஆரம்பிக்க, குமரப்பன் இறங்கி அவள் மேல் படர்ந்தான். ஏற்கெனவே விரிந்திருந்த கோமளாவின் கால்கள் அவனை மேலே எடுத்துக் கொள்ள, கோமளாவின் கைகள் குமரப்பனின் முதுகில் படர்ந்தன. குமரப்பன் அவள் மீது இறுக்க, கோமளா ஆ ஆ என்று முனகினாள். சில நிமிஷங்களில் குமரப்பன் வெகு வேகமாக இயங்க ஆரம்பித்தான். கோமளாவின் முனகல்களும் அதிகமாயின. இருவரும் ஒருவரில் ஒருவர் மூழ்கி உலகை மறந்திருக்கும் இந்த வேளையே நல்ல வேளை என்று ரங்கசாமி மெல்ல குனிந்து தரையோடு தரையாக நகர்ந்து வெளியே செல்லும் போது, கோமளாவின் உணர்ச்சியின் உச்சத்தில் அவள் கத்துவது கேட்டது.
“ஆங் ஆங் ஆங் ஆங். ஆஆஆஆங்" என்று அவள் ராகமாக முடித்தாள். ரங்கசாமி காட்டுக்கு வெளியே வந்து வயலில் நின்ற பிறகும் அவனுக்கு வேர்த்துக் கொண்டிருந்தது.

“சே ஒரு வழியா மானத்தைக் காப்பாற்றிக் கொண்டு வெளியே வந்துவிட்டோ ம்" என்று நினைத்துக் கொண்டு வயல் வரப்பில் தன் வீடு நோக்கி நடக்க ஆரம்பித்தான். வயலைக் கடப்பதற்குள் மர நிழல்கள் நீளமாக ஆரம்பித்து விட்டன. வீட்டுக்கு வரும்போது எதிரே சந்தோஷமாக முனியாண்டி பால் வண்டியில் கடந்து சென்றான்லட்சுமி வீட்டைத் தாண்டி தன் வீட்டுக் கதவைத் திறந்து உள்ளே வந்து சமயலறைக்குள் சென்று வாழைப் பழங்களைச் சாப்பிட்டு தோல்களை எறிய வீட்டுக்கு வெளியே சென்றான். கதவைத் திறந்தால், அங்கு லட்சுமி நின்று கொண்டிருந்தாள்.

“என்ன அத்தை. என்ன விஷயம்?"

“என்ன மத்தியானம் சாப்பிட்டுப் போனே, அப்புறம் ஆளையே காணமே? ராத்திரி சாப்பிட ஏதும் இருக்கா ரங்கா?" என்றாள்.

“கோமளா ராத்திரி சமச்சி வச்சிருவா அத்தை" என்றான் ரங்கசாமி.

“என்ன வெளியேவே நின்னு பேசிக்கிட்டு இருக்கீங்க,. உள்ளே வாங்க" என்றான்.

“உள்ளே வந்தா உள்ளே உட்டுருவியே" என்று சிரித்தாள் லட்சுமி.

“மாமா கடையிலேர்ந்து வந்திடப் போறாரு. நீங்க வேறெ" என்றான் ரங்கசாமி.

“மாமாவைப் பத்தி உனக்குத் தெரியாது ரங்கா. அவரு சீக்கிரமா வந்தாவே ராத்திரி 8 மணியாகும். செட்டியாருக்கு எல்லாப் பணத்தையும் செட்டில் பண்ணிட்டு கடையை மூட 9 மணிவறைக்கும் ஆகும். வந்ததும் படுத்திர வேண்டியதுதான்" என்றாள் லட்சுமி.

“கொஞ்ச நேரத்தில இங்க கோமளா வந்திடுவா. அப்புறம் நல்லாயிருக்காது அத்தை" என்றான்.

“அப்ப வா என் வீட்டுக்கு" என்றாள் லட்சுமி.

“சரி நீங்க போங்க, நான் பின் கட்டு வழியா வறேன்" என்றான் ரங்கசாமி.

“நிச்சயம் வந்துடணும்" என்றவாறு லட்சுமி சென்றாள். சிறிது நேரம் கழித்து வெளியே வந்து கதவை மூடி விட்டு சோணாச்சலம் வீட்டு சந்துக்குள் நுழைந்து பின்வீ ட்டுக்குச் சென்றான்லட்சுமி அவளது வீட்டின் பின் கட்டில் நின்று கொண்டிருந்தாள்.

“வாப்பா ரங்கா" என்றாள். பின்னால் இருந்த மாமரத்தைக் காட்டி,

“கொஞ்சம் பறிச்சிப் போடறியா" என்றாள். ரங்கசாமி துரட்டிக் கம்பெடுத்து மாங்காய்களைப் பறித்தான். நான்கைந்து சேர்ந்தவுடன் அவைகளை எடுத்து

“போதுமாத்தை?" என்றான்.

“வா வா" என்று அவனை அழைத்துக் கொண்டு உள்ளே சென்றாள் லட்சுமி. உள்ளே சென்றதும் பின் கதவை மூடி விட்டு ஒயிலாக கதவில் நின்றாள்,

“மாங்கா பறிக்கிறியா மாங்கா?" என்று கேட்டாள்.

“நீங்கதானே பறிக்கச் சொன்னீங்க?" என்றான் ரங்கசாமி.

“நான் பறிக்கச் சொன்னா பறிச்சிடுவியா?" என்றாள் லட்சுமி.

“நிச்சயமா. எந்த மாங்காய் பறிக்கணும் சொல்லுங்க" என்றான் ரங்கசாமி. அவளருகில் சென்று மாரப்பை விலக்கி, ஜாக்கெட்டைப் பிரித்து மார்பகங்களை எடுத்து,

“இந்த மாங்காயா இந்த மாங்காயா?" என்று கேட்டான் ரங்கசாமி.

“எல்லாமே உனக்குத்தான் ரங்கா, எடுத்துக்க" என்று தன் மார்பை விடைத்து அவனிடம் தள்ளினாள் லட்சுமி. அப்போதுதான் ஒரு காம விளையாட்டைப் பார்த்துவிட்டு வந்திருந்த ரங்கசாமி சற்று சூடாகவே இருந்தான்.

“இவ்வளோ பெரிசா இருந்தா நான் என்ன பண்றது? இது ஒன்னைப் பிடிக்கவே ரெண்டாள் வேணும் போல இருக்கே?" என்றான்.

“ஆமடா, வேணுமின்னா மாமாவையும் கூட்டிக்க. நீ வேற. உனக்கெல்லாம் மாமா ஒரு தூசு மாதிரி. நீ மட்டும் ஒரு வார்த்தை சொல்லு. உங்கூடவே ஒடியாந்துடறேன்" என்றாள் லட்சுமி.

“அப்புறம் யாரு மாமாவையும், மாரியையும் பாத்துக்கறது” என்றான் ரங்கசாமி.

“மாமாவுக்கு நான் வேணாம். ஒரே ஒரு ஓட்டை போதும். மாரிதான் மாமியார் ஊட்டுக்குப் போனா திரும்பி வர காசு குடுக்கணும். எனக்கின்னு யாரு இருக்கா. நீதாண்டா இருக்க" என்று சொன்னாள் லட்சுமி.

“நான் இருக்கேன் அத்தை” என்றவாறு லட்சுமியை அலாக்காகத் தூக்கினான் ரங்கசாமி.

அவளை அப்படியே தூக்கிக் கொண்டு ராமசாமியின் படுக்கையறைக்குக் கொண்டுசென்றான். அங்கு லட்சுமியை கட்டிலில் தள்ளி அவள் மீது குப்புறக்க விழ்ந்தான்லட்சுமி அவனைத் தள்ளிவிட்டு விட்டு எழுந்தாள். தன் புடவையைத் தூக்கிக் கொண்டு அவன் மீது பாய்ந்தாள். அவனது வேஷ்டியை உருவி விட்டு அவன் சட்டையைக் கழற்ற முயன்றாள். அவள் தன் சட்டையைக் கழட்டுவதை பார்த்துக் கொண்டு நின்றான் ரங்கசாமி. நிர்வாணமாக இருந்த ரங்கசாமியின் உறுப்பை தன் கையால் பிடித்து ஆட்டிப் பார்த்தாள்.

“நல்லாத்தான் வச்சிருக்க ரங்கா" என்றவாறு உட்கார்ந்து அதனைத் தன் வாயில் போட்டு சாப்பிட ஆரம்பித்தாள். அவள் உட்கார்ந்திருந்த விதமும் அவளது வாயும் அவனை வெறியேற்றியது. அவன் அவள் மீது விழுந்து அவளது புடவையைத் தூக்கி தனது உடலை அவள் மீது இறக்கினான். இரு வெறிகொண்ட பாம்புகள் ஒருவர் மீது ஒருவர் சுழன்று புரள்வது போலப் புரண்டார்கள்.

“ரங்கா ரங்கா" என்று அரற்ற ஆரம்பித்தாள் லட்சுமி.

“மெதுவா மெதுவா“ என்றவாறு அவனைக் கட்டுப்படுத்தினாள்.

“அவ்வளவு வேகம் தாங்காதுடா. ரங்கா பாத்துடா" என்றாள். ரங்கசாமி ஒருவருடமாக கட்டுப்படுத்தி வைத்திருந்த காமம் கரை புரண்டோட வெகுவேகமாக அவள் மீது இயங்கினான்லட்சுமியால் அவனது வேகத்துக்கு ஈடுகொடுக்கமுடியாமல் இரண்டு முறை உணர்ச்சி வசமெய்தினாலும் தொடர்ந்து இயங்கிக் கொண்டிருக்கும் ரங்கசாமியை ஆச்சரியமாகப் பார்த்தாள். ரங்கசாமி

“இந்த குத்து போதுமா இன்னும் கொஞ்சம் வேணுமா?" என்றான்.

“ரங்கா ஆஅ. தாங்காதுடா வேணாம்டா" என்று லட்சுமி புலம்பினாலும், அந்த புலம்பல் ரங்கசாமிக்கு இன்னும் பண்ண வேண்டும் என்ற ஆசையைக் கிளப்ப இன்னும் வேகமாகச் செய்ய ஆரம்பித்தான். அந்த வேகத்துக்கு இன்னும் இரு தடவைகள் லட்சுமி உணர்ச்சிவசம் எய்தின பிறகே ஐந்தாவது தடவையாக அவள் உணர்ச்சி வசம் எய்தும் போது தனது வீர்யத்தை விட தீர்மானித்து தானும் அந்த உணர்ச்சியில் ஐக்கியமானான் ரங்கசாமி. அப்படியேக் கிடந்த ரங்கசாமியை இளிப்புடன் பார்த்தாள் லட்சுமி. ரங்கசாமி அயர்ந்து போய் அவள் மீது குப்புறக் கிடந்தான். சில நிமிஷங்கள் கழித்து மெல்ல எழுந்தான் ரங்கசாமிலட்சுமியுன் எழுந்து தன் புடவையை கீழே விட்டு விட்டு தன் பாவாடையால் இடுக்கில் துடைத்துக் கொண்டாள்.

“இருங்க அத்தை நான் குளியலறைக்குப் போயிட்டு வறேன்" என்று அவன் கிளம்பினான்.

குளியலறையில் நிர்வாணமாக குளித்துவிட்டு ராமசாமியின் துண்டைக் கட்டிக் கொண்டு வெளியே வந்து தன் உடைகளைப் போட்டுக் கொண்ட ரங்கசாமி

“அத்தை, எனக்கு கொஞ்சம் தண்ணி கொடுங்க. தொண்டையே வத்திப் போச்சு" என்றான்.

“உனக்கில்லாமயா?" என்றவாறு உள்ளே சென்ற லட்சுமி அவனுக்கு நீர் மோர் எடுத்துக் கொண்டு வந்து தந்தாள். குடித்து விட்டு

“மாமா வர்ரதுக்குள்ள நான் கிளம்பறேன்" என்று லட்சுமியிடம் சொல்லிவிட்டு வெளியே வந்து சோணாச்சலம் வீட்டுக்குள் சென்றான். அங்கிருந்து தன் வீட்டு வாசலை அடைந்த ரங்கசாமி உள்ள கோமளா இருப்பதைப் பார்த்தான்.

“என்ன தங்கச்சி, எப்ப வந்த?" என்றான்.

“நீங்க லட்சுமி அத்தை வீட்டுக்குப் போனப்பவே இங்க வந்துட்டேன்" என்றாள் கோமளா.

[kamaraja00x]

கிராமத்து காவியம்- 7

அதிர்ந்த ரங்கசாமி காட்டிக் கொள்ளாமல்,

“ஆமா, மாங்கா பறிச்சித் தரச் சொன்னாங்க அத்தை" என்றான்.

“எந்த மாங்காயை பறிச்சீங்க?" என்றாள் கோமளா. அசராமல்

“அத்தை வீட்டில தான் பின்னாடி நெரய மாமரம் இருக்கே" என்றவாறே நகர்ந்து வீட்டுக்குப் பின் வாசலை நோக்கி சென்றான் ரங்கசாமி. அங்கிருந்து லட்சுமி வீட்டைப் பார்த்தான். இங்கிருந்து கோமளா பார்த்திருந்தாலும் எந்த அளவு பார்த்திருக்க முடியும் என்று யோசித்தான். இதற்கெல்லாம் பயப்படப் போவதில்லை என்று தீர்மானித்துக் கொண்டு மீண்டும் உள்ளே வந்து,

“என்ன தங்கச்சி, இன்னிக்கு என்ன சமயல்" என்றான்.

“வெண்டைக்காய் குழம்பும், உருளைக்கிழங்கு பொடிமாசும்" என்றாள் கோமளா.

“குமார் வீட்டில இருக்கானா" என்று கேட்டான் ரங்கசாமி

“இருக்காரு இருக்காரு" என்றாள் கோமளா

“சரி நான் போயி அவன் கிட்ட பேசிட்டு வறேன்" என்றவாறு கிளம்பினான். கோமளாவைப் பார்த்தால் அவளை இன்று ஆற்றங்கரையில் பார்த்தது ஞாபகத்துக்கு வந்து அவனைப் படுத்தியது. குமாருடன் அவன் பேசிவிட்டு இரவு வந்து அவன் படுத்து அசந்து தூங்கினான் ரங்கசாமி. நிம்மதியான சுகமான தூக்கம். இன்பக்கனாவான தூக்கம். மறுநாள் அவன் எழுந்ததே பின் கட்டுக் கதவு தட்டப்படுவதைக் கேட்டுத்தான்,

“யார் பின் கட்டுக்கதவை தட்டுவார்கள்?" என்று யோசித்துக் கொண்டே”யாரது" என்று சத்தம் போட்டான். திரும்பி கடிகாரத்தைப் பார்த்தால் மணி 9 என்று காண்பித்துக் கொண்டிருந்தது. ஓ லட்சுமியாகத்தான் இருக்க வேண்டும் என்ற நினைப்போடு கதவைத் திறந்தான். அங்கு லட்சுமி தான் நின்று கொண்டிருந்தாள்.

“என்ன அத்தை. என்ன விஷயம்" என்றான்

“மாமா செட்டியார் கடைக்குப் போயிட்டாரு" என்று சிரித்துக் கொண்டே சொன்னாள் லட்சுமி.

“சட்டுன்னு உள்ள வாங்க" என்று அவளை உள்ளே இழுத்து விட்டு

“பக்கத்து வீட்டு கோமளா என்னை சந்தேகமா பாக்கறா" என்றான்.

“நான் குளிச்சிட்டு உங்க வீட்டுக்கு வறேன் அத்தை" என்றான் ரங்கசாமி.

“நிச்சயம் வரணும் தெரியுதா" என்றாள் லட்சுமி.

“வறேன். எனக்கும் உங்களை விட்டா யாரு இருக்கா?" என்றான் ரங்கசாமி.

“நீ ஒன்னும் பயப்படாத. நான் உன் கூட ஒட்டிக்க மாட்டேன். இது ஒருத்தருக்கு ஒருத்தர் உதவிதான்" என்றாள் லட்சுமி. அதைக் கேட்டதும் ரங்கசாமிக்கு நிம்மதிப் பெருமூச்சாக இருந்தது.

“சரி அத்தை வறேன் அத்தை" என்றான் லட்சுமி கிளம்பி பின் கட்டு வழியாகத் தன் வீட்டுக்குச் சென்றாள். குளித்து விட்டு ரங்கசாமி தெருப்பக்கமாகவே நடந்து லட்சுமி வீட்டுக்குச் சென்றான். லட்சுமி கதவைத் திறந்து

“ரங்காவா. என்ன வேணும்?" என்று சத்தமாகக் கேட்டாள். அப்பன் குதிருக்குள் இல்லை என்பது போல சத்தமாகக் கேட்பதை பார்த்த ரங்கசாமிக்கு சிரிப்பாக இருந்தது.

“நீங்கதான் வேணும்" என்று ரங்கசாமி மெதுவாகச் சொன்னான்.

“அப்படியா. அதெல்லாம் ஒன்னும் இல்லையே" என்று சத்தமாகச் சொன்ன லட்சுமி கதவைத் திறந்தாள். ரங்கசாமி உள்ளே சென்றான். உள்ளே வந்த ரங்கசாமி,

“என்ன அத்தை நல்லா நடிக்கிறீங்களே" என்றான்.

“சும்மாதான்” என்று சிரித்த லட்சுமி, கதவை மூடிவிட்டு அவனைக் கட்டி அணைத்துக் கொண்டாள்.

“இது வஐக்கும் மாமாவைத் தவிர ஒருத்தரை நான் ஏறெடுத்துப் பாத்ததில்லைடா. ஏதோ விளையாட்டா பேசிக்கிட்டிருந்தேன். இப்படி வெனையா ஆயிடுச்சி" என்றாள் லட்சுமி.

“ஆமா, இது மாதிரி நாம மாரியப்பன் வர்ர வறைக்கும் வெளையாடலாம், அப்புறம் என்ன பண்றது?" என்றான் ரங்கசாமி.

“தெரியலையேடா ரங்கா. அதை அப்புறம் பாத்துக்கலாம், நீ இப்ப என் பக்கத்தில வா" என்று அவனது குறியைப் பற்றி இழுத்துக் கொண்டு படுக்கையறைக்குச் சென்றாள் லட்சுமி,

“அத்தை கொஞ்சம் சோறு போடுங்க அத்தை" என்றவாறு பின்னே சென்றான் ரங்கசாமி,

“அடடா சாப்பிடலையா நீ" என்றவாறு லட்சுமி அடுப்பறைக்குச் சென்று இட்லியும் கறிக்குழம்பும் எடுத்து வந்து தந்தாள். ரங்கசாமி 10 இட்லிகளும், கறிக் குழம்பும் சாப்பிட்டு வயிற்றைத் தடவிக் கொண்டே,

“அப்புறம் அத்தை. என்ன கேட்டீங்க" என்று சிரித்தான்.

“நானா, என்ன கேட்டேனா?" என்று அருகில் வந்தாள் லட்சுமி ரங்கசாமி அவளது மார்பகங்களை தன் இருகைகளாலும் பிடித்து பிதுக்கினான். அழுத்தத்தில் பட்டென்று ஜாக்கெட் பட்டன்கள் தெரித்தன.

வெளிப்போந்த மார்பகங்கள் கை கொள்ளாமல் தவித்தன. ரங்கசாமி லட்சுமியை தூக்கிக் கொண்டு படுக்கையறைக்குச் சென்றான். லட்சுமி

“இரு இரு நீ" என்று அவனிடமிருந்து இறங்கினாள்.

“என்னத்தை" என்றான் ரங்கசாமி

லட்சுமி அவளைக் கட்டிப் போட்டிருந்த துண்டுகளை எடுத்துக் கொண்டு வந்தாள். ரங்கசாமிக்கு ஒன்றும் புரியவில்லை. இவளுக்குத் தான் இப்படிக் கட்டிப் போட்டு செய்வது புடிக்காதே என்று யோசித்தான். அதைச் சொல்ல முடியாதே.

“ரங்கசாமி அந்தக் கட்டிலை தள்ளி சுவரோரமா நிறுத்திட்டு அங்க போய் நில்லு. உன்னைக் கட்டப் போறேன்" என்றாள் லட்சுமி புரிந்து விட்டது ரங்கசாமிக்கு. நம்மைக் கட்டிப் போட்டுவிட்டு இவள் குய்யோ முய்யோன்னு கத்தி கூட்டம் சேர்த்தால் அவமானமாகப் போய் விடுமே என்றும் யோசித்தான் ரங்கசாமி,

“எதுக்கு அத்தை அதெல்லாம்" என்றான் ரங்கசாமி.

“மாமா என்னை இப்படிக் கட்டிப் போட்டுத்தான் பண்றாருடா. அவரைக் கட்டிப் போட உட மாட்டேங்கறாரு. அப்படி கட்டிப்போட்டு பண்ணிப் பாக்கணும்னு தான் உனக்கு இடம் கொடுத்தேன்" என்றாள் லட்சுமி. இவனுக்கு அது ஆபத்தில்லாத விஷயமாகப் பட்டது. சரி என்று அவள் சொன்னது போல நின்றான். ரங்கசாமியின் உடைகளைக் கழற்றி விட்டு அவனை நின்று கொண்டிருந்த கயிற்றுக் கட்டிலில் கட்டிப் போட்டு கண்களையும் கட்டினாள் லட்சுமி.

பிறகு ரங்கசாமிக்கு எல்லாம் இருண்டு விட்டது. தனது குறி உருவப்படுவதை உணர்ந்தான். பிறகு ஒரு வாய் தனது குறியை உறிஞ்சுவதை உணர்ந்தான். பிறகு ஒரு பெண்ணின் குறி தனது குறிமேல் படருவதை உணர்ந்தான். வெகுவேகமாக அந்த வேலை தொடங்கி சில சமயங்களில் லட்சுமியின் இடுப்பு தன் இடுப்போடு மோதுகிறது. மற்ற நேரங்களில் அது இடுப்பைத் தொடாமல் பின் வாங்கிச் சென்று விடுகிறது. வெகுவேகமாக நடந்ததில் லட்சுமி உணர்ச்சி வசப்பட்டு முனகுவது கேட்டது. அவளது பிருஷ்ட பாகம் இப்போது அவனது இடுப்பில் மோதுவது தெரிந்தது. பின்புறம் அல்ல, பெண்குறியில் தான் பண்ணுகிறோம் என்பதையும் ரங்கசாமி உணர்ந்தான். ரங்கசாமியின் உடல் நெளிந்தது. இன்னும் சில முறை அவள் செய்தால், வலுவிழந்து விடுவோம் எனத் தோன்றியது. ரங்கசாமியின் வாய் கட்டப்பட்டிருந்ததால், பேசவும் முடியவில்லை. வெகுவேகமாக அவளது இடுப்பு ரங்கசாமியின் இடுப்போடு மோத ஆரம்பித்தது. இன்னும் சில முறைதான். வீரியமிழந்தான் ரங்கசாமி. உடல் தளர்ந்தது.

லட்சுமியின் முனகல் அதிகரித்தது. அவளது வேகத்தை தாங்க முடியவில்லை ரங்கசாமியால். திணறினான் ரங்கசாமி. பிறகு லட்சுமி அவனது உறுப்பை தன் வாயில் வைத்து உறிய ஆரம்பித்தாள். ரங்கசாமியால் முடியவில்லை. அவளிடமிருந்து தன் உறுப்பை எடுத்துக்கொள்ள தன் இடுப்பை உதறினான் லட்சுமி விடவில்லை. ரங்கசாமிக்கு மீண்டும் தன் உறுப்பு வலு பெறுவது உணர முடிந்தது லட்சுமி அவனைக் கட்டிக் கொண்டு அவன் தோளில் தொங்கிக் கொண்டே அவன் உறுப்போடு தன் உறுப்பை இணைத்துக் கொண்டாள். அவன் மீது ஆடினாள். கட்டில் ஆடியது. அவன் ஆட அவள் ஆட கட்டில் ஆட கட்டில் முன்னுக்கு விழுந்தது லட்சுமி தடுமாறி விழ அவள் மீது ரங்கசாமி விழ, ரங்கசாமியோடு அந்த கயிற்றுக் கட்டிலும் விழுந்தது. அப்படியும் லட்சுமிக்குள் இருந்த ரங்கசாமியின் குறி வெளி வரவில்லை லட்சுமி அதனை தன் உறுப்பால் இறுக்கிப்பிடித்துக் கொண்டு அவனை கீழே இருந்தபடிக்கு ஆடினாள். அவனது பளு அவள் மீது விழுந்தபடியால் அவளுக்கு உணர்ச்சி பொங்கி இருக்கவேண்டும். சில வினாடிகளிலே அந்த விசித்திரமான நிலையில் உணர்ச்சி எய்தினாள். அப்படியே படுத்துக்கிடந்தாள் லட்சுமி சில நிமிஷங்கள். பிறகு நகர்ந்து அவனை எழுப்பி அவன் கண்களையும் வாயையும் கட்டியிருந்த துண்டுகளை எடுத்துவிட்டு அவனை கட்டிக் கொண்டாள் லட்சுமி,

“எனக்கு ரொம்ப சந்தோஷம்டா ரங்கா" என்றாள். ரங்கசாமி அந்தப் பாராட்டை விரும்பும் நிலையில்
இல்லை,

“இன்னிமே இதுமாதிரி வேணாம் அத்தை. எனக்குப் பிடிக்கலை" என்றான்.

“கோச்சிக்காதடா, ரங்கா" என்று கொஞ்சினாள் லட்சுமி,

“தண்ணி கொடுங்க" என்று கேட்டு வாங்கிக் குடித்துவிட்டு அங்கிருந்து கிளம்பினான் ரங்கசாமி. வயலுக்குச் சென்று வீட்டுக்கு வரும் போது வழியில் முத்துசாமியைப் பார்த்தான்.

“என்ன ரங்கா, உன்னைக் காணவே முடியலை" என்றான்,

“என்ன விளையாடறியா, தனியா நீ பொண்டாட்டிகிட்ட இருக்கற சந்தோஷத்தில வயல்ல கூடக் காணோம் உன்னை" என்றான் ரங்கசாமி. வெட்கத்தோடு சிரித்த முத்து,

“எங்க அம்மா அப்பா இல்லைன்னா, நான் நிம்மதியா இருக்கேன் ரங்கா. எப்போ வர்ராங்கண்ணே தெரியலைப்பா" என்றான் முத்துசாமி. அப்போதுதான் மாரியப்பன் தொலைவில் தன் மனைவியோடு வருவதைப் பார்த்தான் ரங்கசாமி. தூக்கிவாரிப் போட்டது ரங்கசாமிக்கு. என்னடா அதுக்குள்ள வந்து நிக்கிறான். நாம் லட்சுமியோட கூத்தடிச்சதெல்லாம் பழங்கதையாப் போயிடும் போல இருக்கே என்று அதிர்ச்சியோடு முத்துசாமியிடம்,

“என்ன முத்து, இவன் மாமியார் ஊருக்குப் போனா, வர்ரதுக்கு மாசக்கணக்குல ஆவும்னு சொன்ன, இப்படி வந்து நிக்கிறான்" என்றான் ரங்கசாமி. திரும்பி மாரியப்பனைப் பார்த்த முத்து,

“எவன்டானா இவன்" என்றவாறு

“சரி நா வறேன். இவன் மூஞ்சைப் பாக்கவே எனக்கு இஷ்டமில்லை" என்றவாறு தன் வீட்டுக்குள் சென்றான். அங்கு நின்று கொண்டிருந்த ரங்கசாமியைப் பார்த்த மாரியப்பன்,

“என்னண்ணே, முத்துவுக்கு என் மேல கோவமா? பாத்தும் பாக்காம போறாப்ல" என்றான்.

“எனக்கென்னப்பா தெரியும்" என்ற ரங்கசாமி தன் வீட்டுக்குள் சென்றான். பிறகு இரண்டு நாட்களாக தான் உண்டு தன் வேலை உண்டு என்று இருந்த ரங்கசாமிக்கு நடுவே நடுவே லட்சுமியின் ஞாபகம் வந்து படுத்தியது. ருசி கண்ட பூனை உறியைத் தாவுவதைப் போல, ருசி கண்ட ரங்கசாமிக்கு லட்சுமி வீட்டுக்குப் போகவும் ஆசையாக இருந்தது, வீட்டை விட்டு நகராத மாரியப்பனை வைத்துக் கொண்டு அந்த வீட்டுக்குப் போவதும் கஷ்டமாக இருந்தது லட்சுமியை வீட்டுக்கு வெளியில் பார்க்கவும் முடியவில்லை. சோணாச்சலம் வீட்டுக்குப் போய் ஓசி சினிமா பார்க்கவும் கஷ்டமாக இருந்தது. வெறியேத்திக் கொண்டுவிட்டு, பண்ணக்கூடாதது பண்ணிவிட்டால் என்ன செய்வது என்று பயம் வேறு. முத்துவை இப்போது வயலில் பார்த்தால் ஆச்சரியமான விஷயமாக இருக்கிறது. கோமளாவும் அவ்வப்போது ஜாடை காட்டுகிறாள். இருந்தும் நண்பனின் மனைவியை தேத்துவது தவறானதாகத் தோன்றுகிறது. தலையைப் பிய்த்துக்கொள்ளலாம் போல இருந்தது ரங்கசாமிக்கு. மூன்றாம் நாள் காலையில் குளித்துவிட்டு கதவைத் திறந்தபோது அங்கு எதிர்வீட்டில் பரிமளம் உட்கார்ந்திருந்தாள். சோமுவும் பரிமளமும் வீட்டுக்கு வந்துவிட்டார்கள் போலிருக்கிறது என்று நினைத்தான் ரங்கசாமி. சந்தோஷமாக முகத்தை வைத்துக் கொண்டு,

“அடடே அத்தை, எப்ப வந்தீங்க. சொல்லாம கொள்ளாம ஊருக்குப் போயிருந்தீங்க போலருக்கே" என்றான் ரங்கசாமி.

“ஆமப்பா, ஒரு அவசர வேலையாப் போயிடிச்சி. அவரு அங்கயே தங்கியிருக்கும்படிக்கு ஆயிருச்சி. நா மட்டுந்தாந் திரும்பி வந்தேன்" என்றாள் பரிமளம். சட்டென்று, பரிமளத்தை தேற்றினால் என்ன என்று தோன்றியது. வேணாம் ஆழந்தெரியாம காலை உட வேண்டாம் என்று தோன்றி,

“எங்க, முத்து உள்ள இருக்கானா" என்றான் ரங்கசாமி.

“அவனா, அவன் அப்பவே வயலுக்குப் போயிட்டானே" என்றாள் பரிமளம்.

“சரி" என்று அங்கிருந்து வயலுக்குப் போனான் ரங்கசாமி. வயல்வரப்பில் மரத்தின் கீழ் சோகமாக உட்கார்ந்திருந்தான் முத்துசாமி.

“என்னப்பா, அம்மா வந்துட்டாங்கன்னு சோகமா" என்றான் ரங்கசாமி.

“அது பெரிய கதை" என்றான் முத்துசாமி.

“என்ன விஷயம்" என்றான் ரங்கசாமி.

“அப்பா திரும்பி வரமாட்டாராம்" என்றான்.

“என்னது?" என்று ஆச்சரியமாகக் கேட்டான் ரங்கசாமி.

“ஆமா, நம்பவே கஷ்டமாத்தான் இருக்கு எனக்கும். நான் என்ன பண்றதுண்ணே தெரியலை. சொத்தெல்லாம் அவர் பேர்லதான் இருக்கு. என் பேர்ல இருந்தாத்தான் நான் எப்பவோ வித்துட்டு டவுணுக்கு ஓடியிருப்பேனே" என்றான் முத்து.

“என்னப்பா, புரியற மாதிரி சொல்லு" என்றான் ரங்கசாமி.

“எனக்கே புரியலை. நீதான் எங்கப்பா ஊருக்குப் போயி என்ன விஷயம்னு பாத்துட்டு வரணும், நான் வேணா காசு தறேன்" என்றான் முத்துசாமி.

“சரி நான் நாளைக்கே போறேன்" என்றான் ரங்கசாமி. அடுத்த நாள் காலையில் மஞ்சள் பையில் சில துணிமணிகளை எடுத்துக் கொண்டு முத்துவிடமும் குமரப்பனிடமும் விடைபெற்றுக் கொண்டு, லட்சுமியிடம் சொல்லாமல் கிளம்பினான் ரங்கசாமி. திருநெல்வேலிக்குச் செல்லும் ரயிலில் ஏறி பயணம் செய்து நாகர்கோவிலில் இறங்கி ஒரு தனியார் பேரூந்தில் ஏறினான் ரங்கசாமி. அந்த பேரூந்து கெலட்டுப்பாளையத்தில் நின்றபோது மாலை மணி 7. இருட்டியிருந்த அந்த ஊரில் யாரை என்னவென்று விசாரிப்பது என்று தெரியாமல், பஸ்ஸ்டாண்டில் இருந்த டீக்கடைக்குச் சென்று,

“ஒரு டீ குடுங்க" என்றான். அங்கிருந்த டீக்கடைக்காரன்,

“நீங்க யாரு, இந்த ஊருக்குப் புதுசா?" என்றான்.

“ஆமா, உங்க பேரென்னா?" என்றான்.

“எம்பேரு பெருமாள். உங்கபேரென்ன, யாரைத்தேடிகிட்டு வந்திருக்கீங்க?" என்றான்.

“எம்பேரு ரங்கசாமி. நான் இந்த ஊரில இருக்க சோமுங்கறவரைத் தேடி வந்திருக்கன். அவர்கிட்ட நான் பேசணும்" என்றான்.

“சோமுவா, அப்பிடி யாருமே இந்த ஊரில இல்லையே" என்றான் பெருமாள். இதை ரங்கசாமி எதிர்பார்க்கவில்லை,

“நான் தென்னம்பட்டியிலேர்ந்து வறேன். அங்க என் தோஸ்த் நிலம் வில்லங்கமாயிபோச்சு. அது தீக்கலாம்னு இங்க வந்தேன். சரி நீங்க டீ குடுங்க. டீ குடிச்சாத்தான் யோசனை ஓடும்" என்றான்
ரங்கசாமி. ரூபாயைக் கொடுத்து டீகுடித்த ரங்கசாமி மீதச் சில்லறைக்குக் கை நீட்டினான். பெருமாள் டப்பாவில் தேடிக் கொண்டிருந்தான்,

“பரவாயில்ல பெருமாள் மீதம் நீங்களே வச்சிக்கங்க. எவ்வளவோ பணம் போயிருச்சி. இந்தச் சில்லறையெல்லாம் பாக்கமுடியுமா. நீங்களும்தான் ரொம்ப நல்லவரா தெரியரீங்க. பின்னாடி எப்பவாவது பாத்தா குடுங்க" என்றவாறு டீயை முடித்தான். பெருமாள் ரங்கசாமியை ஒரு பச்சாத்தாபத்தோடு பார்த்தான்,

“என்ன ரங்கசாமி. உள்ளே வாங்க. இந்த ராத்திரியில எங்க தங்கப் போறீங்க. நான் சாப்பாடு தறேன். என்ன விஷயம்னு சொல்லுங்க. நாளைக்குக் காலைல யோசிக்கலாம்" என்றான்.

“ரொம்ப நன்றி பெருமாள், இன்னிக்கு ராத்திரி இங்க தங்க நான் பணம் குடுத்துடறேன்" அவனிடம் இருபது ரூபாய்களைக் கொடுத்துவிட்டு கடைக்குள் சென்று பின்னாடி இருந்த வீட்டுக்குள் நுழைந்தான். பெருமாளின் மனைவி அங்கு பெருமாளுடன் வந்த ரங்கசாமியை ஆச்சரியமாகப் பார்த்தாள்,

“இவ என் பொண்டாட்டி," என்று ரங்கசாமியைப் பார்த்துச் சொன்ன பெருமாள்,

“கோமதி, அய்யா இங்கதான் ராத்திரி தூங்கப்போறாரு. 20 ரூவா குடுத்திருக்காரு, அய்யாவுக்குச் சாப்பாடு இருக்கா?" என்றான்.

“காரக்குழம்பும் முட்டையும்தான் இருக்கு" என்றவாறு கோமதி சாப்பாடு வைத்தாள். சாப்பிட்ட ரங்கசாமி வெளியே இருந்த கடைக்குச் சென்று அங்கு தன் துண்டை எடுத்து விரித்துப் போட்டு அதில் படுத்தான். அங்கு தன் வயிற்றைத் தடவிக் கொண்டே வந்த பெருமாள்,

“என்னண்ணே, இங்கயா தூங்கப்போறீங்க?" என்றான்

“பரவாயில்லப்பா, நான் காலையில இந்த ஊரில கொஞ்சம் அலைஞ்சிப் பாத்திட்டு ராத்திரிக்குள்ள கிளம்பிட வேண்டியது தான்" என்றான். காலையில் எழுந்து குளித்துவிட்டு இட்லி சாப்பிட்டுவிட்டு பெருமாளிடன் இன்னும் 5 ரூபாய் கொடுத்துவிட்டு பையை எடுத்துக் கொண்டு கிளம்பினான்.

அங்குதான் சோமுவை ஆற்றங்கரையில் பார்த்தான்.

“மாமா, உங்களைத்தான் தேடிக்கிட்டு வறேன்" என்றான்.

“டேய் இங்க யாருடா உன்னை வரச்சொன்னது?" என்று அதிர்ச்சியுடன் அவனைப் பார்த்தார் சோமு.

“நீங்கதான் வீட்டுக்கு வரமாட்டேன்னு சொல்லிட்டீங்களாம், முத்து அழறான். அவந்தான் என்னை போயி பாத்துட்டு வரச்சொன்னான். நீங்க இங்க இருப்பீங்கன்னு அவன் நெனச்சானாம். ஆனா இதுவா என்னான்னு தெரியாதுன்னான்" என்றான் ரங்கசாமி.

“டே நீ இங்க வா” என்று அவனை இழுத்துக் கொண்டு சோமு ஆற்றின் அக்கறைக்குச் சென்றார்.

“இத பாரு. எனக்கு தென்னம்பட்டிக்கு வர இஷ்டமில்லை. அவ கூட சேர்ந்து வாழ முடியாது. எனக்கு இங்க பொண்டாட்டி புள்ளைக் குட்டிங்க இருக்கு. அதெல்லாம் உன்னிட்ட விளக்க முடியாது. நீ போயிடு. வேணா அந்த நிலம் புலம் எல்லாத்தையும் முத்து பேர்ல எழுதி வைச்சிடறேன். அது ஒரு பேய் வீடு" என்றார் சோமு. குழப்பமும் அதிர்ச்சியுமாக அவரைப் பார்த்தான் ரங்கசாமி.

“மாமா, நீங்க சொல்றது ஏதாச்சும் எனக்கு புரியுதா? குண்டு மேல குண்டு போடறீங்க" என்றான்
ரங்கசாமி.

“நான் சொல்றதை முத்துக்கிட்ட சொல்லக்கூடாது. சத்தியம் பண்ணியன்னா நான் சொல்றேன். அவன் பாவம்” என்றார் சோமு.

“சொல்லுங்க மாமா. நான் முத்துகிட்ட சொல்லலை" என்றான் ரங்கசாமி

“இத பாரு. எனக்கு இங்க கல்யாணமாயி புள்ளைக்குட்டியோட இருக்கும் போது பரிமளத்தோட சினேகிதம் வந்திச்சி. இங்கேயிருந்து எங்கப்பா காசையும் அம்மா சங்கிலியையும் எடுத்துக்கிட்டு அவ கூட நான் ஓடிப்போயி தென்னம்பட்டிக்குப் போனேன். அங்கயிருந்தாலும் அப்பப்ப பரிமளத்துக்குத் தெரியாம இங்க வந்து புள்ளைக்குட்டிங்களைப் பாத்துக்கிட்டு வந்தேன். திடீர்னு எங்கப்பா செத்துப் பொன தந்தி வந்திச்சி. அம்மாவும் பொண்டாட்டியும் என்னைக் கட்டிக்கிட்டு ஒரே அழுகை.

அவங்களைப் பாத்துக்க ஆள் இல்லை. அவங்க என்னையும் பரிமளத்தையும் இங்கயே இருக்கச் சொன்னாங்க. நான் இருக்கேன்னு சொல்றேன், பரிமளம் இங்க இருக்க முடியாதுன்னு போயிட்டா. நான் என்ன பண்ண. முத்துவுக்கு இந்த விஷயம் தெரியாது. முத்து நல்ல பையன். ஆனா பரிமளம் தான் என்னை ரொம்பக் கெடுத்துட்டா. எனக்கு பொம்பளை ஆசை ஜாஸ்தி. ஆனா பரிமளத்தால என்னை சமாளிக்க முடியாது. அவளோடயே நான் இருக்கணும்கிறதுக்காக முத்துவோட பொண்டாட்டியை கூட்டிக்கொடுத்தா. முத்துவுக்கு வேற துரோகம் பண்ணிட்டேன். பரிமளம் நல்ல பொம்பளை இல்லை. அவ போனதுஎனக்கு நல்லதுதான். ஆனா பாவம் முத்து, என்ன பாடு படப்போறானோ”

ஒரு சந்தேகம் ரங்கசாமிக்கு.

“முத்து உங்க பையன் தானே?" என்று கேட்டான்

“சரியாப் புடிச்சிட்ட. முத்து என் பையன் தான். ஆனா பரிமளம் அவன் அம்மா இல்லை. இதுக்கு மேல நான் சொல்ல மாட்டேன். அது பெரிய ரகசியம். சொன்னா எனக்கு இன்னும் வெக்கக்கேடு" என்றவாறு சோமு தலையை குனிந்து கொண்டார்,

“என் பேரு இந்த ஊரில சுந்தரம். சோமசுந்தரத்தை அப்பலேர்ந்து இங்க சுந்தரம்னே சொல்லிச் சொல்லி சோமுன்னாவே யார்னு தெரியாது. நீ பேசாம போயிடு. நான் என் சொத்தை முத்து பேர்ல எழுதி தபால்ல அனுப்பி வைக்கிறேன். இன்னும் ஒரு வாரத்தில அது வரலைன்னா நீயே எல்லாரையும் கூட்டிக்கிட்டு இங்க வா" என்றார் சோமு என்ற சுந்தரம். அவரிடமிருந்து விடைபெற்று பெருமாளின் கடையில் சாப்பிட்டு விட்டு இரவு பஸ் பிடித்து தென்னம்பட்டிக்கு வந்து சேர்ந்தான் ரங்கசாமி.

வரும் வழியெல்லாம் முத்துவிடம் என்ன சொல்வது என்றே நினைத்துக் கொண்டு வந்தான். முத்துவுக்கு வேண்டியது சொத்து. அப்பா போய் விட்டார். பொண்டாட்டி அப்பாவின் அறைக்குள் செல்வது இனி இருக்காது. அம்மாவையும் பொண்டாட்டியையும் வைத்துக் காப்பாற்ற வேண்டியது தானே. என்ன பிரச்னை அவனுக்கு என்று யோசித்துக் கொண்டு வந்த ரங்கசாமி, வீட்டுக்கு வந்ததும் குளித்துவிட்டு, முத்துவை அழைத்தான். சோமுவின் சொத்து அவனிடம் வந்துவிடும் என்பதையும் இனி அப்பாவின் தொந்தரவு இருக்காது என்பதையும் மட்டும் சொல்லி அவனைத் தேற்றி அனுப்பினான்.

முத்து தன் வீட்டுக்குள் செல்லும்போது, பரிமளம் வீட்டு வாசலில் சோகமாக உட்கார்ந்திருப்பதைப் பார்த்தான் ரங்கசாமி. அவளோடு பேசவேண்டிய எந்த அக்கறையும் தனக்கு இல்லை என்பதை மனதுக்குள் சொல்லிக் கொண்டு, குமரப்பனின் வீட்டுக்குச் சென்று உண்டுவிட்டு தன் வீட்டுக்கு வந்து உறங்கினான் ரங்கசாமி. அதிகாலையில் எழுந்து குளித்தபிறகு சும்மா உட்கார்ந்திருந்த ரங்கசாமிக்கு, சோணாச்சலம் வீட்டுக்குச் சென்று லட்சுமியைப் பார்க்கும் ஆர்வம் தலை தூக்கியது. அதிகாலை 6 மணியில் லேசாக வெளிச்சம் தலைகாட்ட ஆரம்பித்திருந்தாலும் தெரு ஆளரவமற்று இருந்தது. மெல்லிய இருட்டில் சோணாச்சலம் வீடு நோக்கிச் சென்றான். அங்கு சென்று ஒரு ஜன்னல் இடுக்கில் உள்ளே பார்த்தபோது, லட்சுமி துணிமணிகளை எடுத்துக் கொண்டிருப்பதைப் பார்த்தான். மறு அறையில் மாரியப்பனும் அவன் மனைவியும் தூங்கிக் கொண்டிருந்தார்கள். ராமசாமி தன் அறையில் மல்லாந்து மோட்டைப் பார்த்துக் கொண்டு படுத்திருந்தார். சமயலறையில்

“மணி ஆறாச்சி. இந்த பொண்ணு எந்திரிச்சாளா பாருங்க“ என்று சத்தம் போட்டு ராமசாமியிடம் தன் மருமகளைத் திட்டிக் கொண்டே திரும்பிய லட்சுமிக்குத் தெரிவது போல புகை போக திறந்தே வைக்கப்பட்டிருக்கும் ஜன்னல் வழியே தன் முகத்தைக் காட்டினான் ரங்கசாமி. குப்பென்று முகத்தில் மகிழ்ச்சி வெள்ளம் பொங்க லட்சுமி,

“வா வா" என்று அவனை ஜாடை காட்டினாள்.

“எங்கே வர?" என்று திரும்பி ஜாடை காட்டினான் ரங்கசாமி.

“பின் கட்டுக்கு" என்று ஜாடை காட்டினாள் லட்சுமி. வீட்டின் பின்புறமாகச் சென்றான் ரங்கசாமி.

எதற்காக போகிறோம், இப்படி போய் என்ன செய்யப்போகிறோம் என்று கூட யோசிக்க முடியாத அளவுக்கு லட்சுமியின் மீது ஆசை அவன் கண்ணை மறைத்தது. சட்டென்று கதவைத் திறந்த லட்சுமி அவனை குளியலறைக்குள் தள்ளினாள்.

“நான் குளிக்கப்போறேன்" என்று சத்தமாகச் சொன்ன லட்சுமி குளியலறைக்குள் வந்து கதவைச்
சாத்திவிட்டு அவனைக் கட்டிக் கொண்டாள். ரங்கசாமி அவள் மீது முத்தமழை பொழிந்தான். கண்ட இடத்தில் நக்கிய ரங்கசாமிக்கு முன், அவள் அவசர அவசரமாக தன் உடைகளைக் களைந்தாள். ரங்கசாமியும் தன் வேஷ்டியை கழற்றி போட்டுவிட்டு நிர்வாணமாக நிற்க, இருவரும் ஒருவரை ஒருவர் கட்டிக் கொண்டார்கள். அப்போது ராமசாமியின் குரல் கேட்டது.

“என்ன லட்சுமி, கொழம்பு கொதிக்குது. நீ பாட்டுக்கு குளிக்கப்போயிட்டியா?"

[kamaraja00x]

கிராமத்து காவியம்- 8
ராமசாமியின் குரலை கேட்டு, வெடவெடவென்று நடுங்கிவிட்டான் ரங்கசாமி. இது போன்ற ஒரு குருட்டு தைரியம் இதுவரை வந்ததில்லை. இப்போது பிடித்தால் அவ்வளவுதான். ராமசாமியும் மாரியப்பனும்அருவாளை எடுத்தால் தன் தலை தப்பாது என்று ரங்கசாமி பயந்து நடுங்க ஆரம்பித்தான். லட்சுமி ஒரு கையால் ரங்கசாமியின் வாயை மூடினாள். மறு கையால் அவனை அணைத்துக் கொண்டாள். இவள்என்ன தேர்ந்த கைகாரியாக இருப்பாள் போலிருக்கிறதே என்றும் ஆச்சரியப்பட்டான் ரங்கசாமி. உடலிலிருந்த காமவெறி போய் பயபிராந்தியில் தனது உறுப்பு சின்னதாகப் போய்விட்டதைக் கவனித்தான்ரங்கசாமி.

“உங்க மருமகளை எழுப்பி குழம்பைப் பார்த்துக்கச் சொல்லுங்க. மாடு மாதிரி தூங்குறாள். எனக்குஅவசரமா இப்பக் குளிக்கணும். கொஞ்சம் நேரமாகும். அவளை அடுப்பைப் பாத்துக்கச் சொல்லுங்க" என்று சத்தம்போட்டாள். வீட்டில் புருஷனும், மகனும் மருமகளும் வைத்துக் கொண்டே, குளியலறையில் பக்கத்து வீட்டுக்காரனுடன் கும்மாளம் அடிக்கும் லட்சுமியைப் பார்த்து ஆச்சரியப்படாமல் என்ன செய்வது. இவளோடு இங்கே மஜா பண்ணி விட்ட பிறகும் எப்படி வெளியே போவது என்று குழப்பமாக இருந்தது ரங்கசாமிக்கு. என்ன இப்படி வந்து சிக்கிக் கொண்டோ ம் என்று வருத்தத்தில் தனது உடல் மீதும் காமவெறி ஊரும் வயதின் மீதும் கோபமே வந்தது ரங்கசாமிக்கு.

லட்சுமி அவனது உறுப்பைப் பிடித்துப் பார்த்துவிட்டு

“என்னா?" என்று ரங்கசாமியை ஜாடையாகக் கேட்டாள்.

“பயம்" என்று ஜாடையில் சொன்னான் ரங்கசாமிலட்சுமி அவனைப் பார்த்து சிரித்து விட்டுகீ ழே உட்கார்ந்து அவனது உறுப்பை வாயில் கவ்விக் கொண்டு உறிஞ்ச ஆரம்பித்தாள். அவன் தண்ணீரை எடுத்துதன் மீது கொட்டிக் கொண்டான். தண்ணீர் அவன் மீது இறங்கி அவள் மீது கொட்டியது. கொட்டும்தண்ணீருக்குள் அவளது வாயும் அவளது கையும் செய்த வேலைகள் அவனை கிறங்கடித்தன. உறுப்புக்கு உயிர் வந்தது. ரங்கசாமி லட்சுமியை சுவரில் சாய்த்து வைத்து காலை விரித்து அவள் மீது சாய்ந்தான். அவள் அவனைஏற்றுக் கொண்டாள். ரங்கசாமியும் லட்சுமியும் ஈருயிர் ஓருடல் ஆயினர். அவன் இயங்க இயங்க அவள் முனகலை வெளிப்படுத்தாமல் இருப்பதற்கு அவனது கையை வாய்க்குள் விட்டுக் கொண்டு சப்பவும் கடித்துக் கொள்ளவும்ஆரம்பித்தாள். சற்று நேரத்துக்குள் பக்கத்து சமயலறையில் சத்தம் கேட்டது.

“அத்தே. குழம்பை இறக்கிறவா?" என்று மருமகள் கேட்டாள்.

“இறக்கு இறக்கு நல்லா இறக்கு" என்று லட்சுமி கத்தினாள். மருமகளுக்கு ஒன்றும் புரிந்திருக்காது. குழம்பை அடுப்பிலிருந்து இறக்குவதற்கு ஏன் இப்படி உணர்ச்சிவசப்பட வேண்டும் என்பது அவளுக்கு என்ன தெரியும்?

“ரசத்தை அடுப்பில் ஏத்திடவா?" என்று மருமகள் குரல் கேட்டது.

“ம்ம்ம். ஏத்திடு. அப்புறம் அதை கொஞ்சம் நல்லா உட்டுக்கலக்கு" என்று குரல் கொடுத்தாள் லட்சுமி. ரங்கசாமி இங்கே உட்டுக் கலக்கிக் கொண்டிருந்தான்.

“சரியா ஏத்து" என்று ரங்கசாமியிடமும் மருமகளிடமும் ஒரே விஷயத்தைச் சொன்னாள். இருவரும் தலையாட்டினார்கள். ரங்கசாமிக்கு சிரிப்புத் தாளவில்லை. சிரிப்பை அடக்க வேண்டும் என்பதற்காக லட்சுமியின் வாயோடு வாய் வைத்து முத்தம் கொடுத்தான்லட்சுமி அவனது நாக்கை உறிஞ்ச ஆரம்பித்தாள்லட்சுமியின் மார்பகங்கள் அவனது மார்பில் தோய்ந்து நசுங்கினலட்சுமி அவனை கீழே உட்காரவைத்து அவனது வாயில் தனது மார்பகங்களைக் கொடுத்தாள். ரங்கசாமிக்கு உடலெங்கும் உணர்ச்சிப்பொங்க, கண்மண் தெரியாமல் அவளது மார்பகங்களைக் கடிக்க, லட்சுமி ஆ என்று கத்தினாள்.

“என்னாச்சு அத்தை" என்று மருமகளின் குரல் வந்தது.

“இங்க யாரு ஊக்கையெல்லாம் போடறது. ஏண்டி உனக்கு எத்தனை தடவை சொல்லியிருக்கேன். ஊக்கை எடுத்தால் எடுத்த எடத்தில வைக்கணும்னு. என்னமோ போ" என்று சத்தம் போட்டாள் லட்சுமி.

“நான் ஒண்ணும் அங்கயெல்லாம் ஊக்கை வக்கலியே. எல்லாமே என் கழுத்தில தானே இருக்கு” என்று பதில் குரல் கொடுத்தாள் மருமகள்

“நான் என்ன பொய்யா சொல்றேன்" என்று எதிர்க்குரல் கொடுத்தாள் லட்சுமி. ரங்கசாமி இதற்குள் லட்சுமியைக் குனியவைத்து அவளது பின்புறம் வழியாக அவளது உறுப்புக்குள் தன்னுறுப்பைநு ழைத்துக் கொண்டிருந்தான். அவள் முட்டிக்கால் போட்டு நிற்க, ரங்கசாமி அவள் மீது கவிந்து அவளுடைய உறுப்புக்குள் வேகவேகமாக இயங்கிக் கொண்டிருந்தான். அவள் உணர்ச்சி தாங்க முடியாமல் அப்படியே குவிந்துகுப்புறப் படுக்க அவள் மீது குப்புறக் கிடந்தான் ரங்கசாமி. அவளை திருப்பிப்போட்டு அவள் மீது குப்புற விழுந்தான் ரங்கசாமி. அவனை அப்படியே காலை விரித்து ஏற்றுக் கொண்டாள் லட்சுமி. வேகவேகமாக இயங்க, லட்சுமி அவனுக்கு ஈடு கொடுத்தாள். சளக் சளக் என்று குளியலறையிலிருந்து சத்தம் காதைப்பிளந்தது.

“என்ன நாங்கல்லாம் குளிக்கப் போக வேணாமா? செட்டியார் இன்னிக்கு என்னைச் சீக்கிரம் வரச் சொல்லியிருக்காரு, நீ என்னடான்னா அரை மணி நேரமா குளிச்சிட்டு இருக்கே" என்று ராமசாமி கத்தினார்.

“ஆமா உங்க செட்டியாரைக் கொண்டு போய் உடப்பில போடுங்க. அவளவளுக்கு என்னன்னன்னன்னனமோ வேலை” லட்சுமி உணர்ச்சி வேகத்தில் திணறினாள்

“என்னடி உளர்றே?" என்றவாறு ராமசாமி கத்தினார்.

“சே காலங்கார்த்தால, ஒரே சத்தம்" என்றவாறு முனகிக் கொண்டே மருமகள் செல்வது கேட்டது.

“நீங்க போயி உங்க ரூமுக்குள்ள கிடங்க. நான் குளிச்சிட்டு வர இன்னும்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம் கொஞ்சநேரம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம் ஆகும்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்" என்று உளறினாள் லட்சுமி.

“என்னமோ போ" என்றவாறு ராமசாமி தன் அறைக்கு போனார். ரங்கசாமி விடாமல் இயங்கிக் கொண்டிருந்தான். புருஷன் வீட்டில் இருக்கும் போதே அவனுக்குத் தெரியாமல் பொண்டாட்டியை செய்யும் இந்த ஆபத்தான காரியம் அவனுக்கு ஒரு வக்கிரமான சந்தோஷத்தையும் வெறியையும் கொடுத்தது. லட்சுமியின் மார்பகங்கள் துள்ளின. அவளது உடல் அடக்கமுடியாத உணர்ச்சி வேகத்தில் நடுங்கியது. அவனது எடை முழுவதும் அவள் மீது கவிய, அவளுக்கு இன்பக் கிளுகிளுப்பு உடலெங்கும் பரவி துள்ளினாள். இவ்வளவு வயதான பிறகு இப்படி ஒரு அனுபவம் அவளது உடலை பாடுபடுத்தியிருக்க வேண்டும். ரங்கசாமி உணர்ச்சி பொங்க, அவள் மீது கவிந்து தன் உச்சத்தை அடைந்தான்லட்சுமி அப்படியே படுத்திருந்தாள். ரங்கசாமி உடனே எழ அவனை விடாமல் லட்சுமி அவனைக் கட்டிக் கொண்டாள். அவன் விடுவித்துக் கொண்டு தன்னைச் சுத்தம் செய்து கொண்டு வேட்டியை அணிந்து கொண்டு நின்றான்லட்சுமி எழுந்து குளியலறைக் கதவை மெல்லத் திறந்து எட்டிப்பார்த்தாள்.

“ஏண்டி இவளே, என்னோட பாவாடை என் ரூமில இருக்கும் எடுத்தாயேன்" என்று கேட்டாள்.

மருமகள் நடந்து செல்லும் சத்தம் கேட்டது. சட்டென்று ரங்கசாமியை இழுத்து பின் கட்டுக் கதவுக்குத்
தள்ளிய லட்சுமி

“என்னப்பா, ஏன் பின் கட்டுல வந்து நிக்கற?" என்று சத்தம் போட்டுக் கேட்டாள். திகைத்து மென்று விழுங்கிய ரங்கசாமி,

“பக்கத்து வீட்டில் என்னோட வேட்டியைக் காயப் போட்டிருந்தேன். அது காணாம். இங்க வந்து விழுந்திச்சான்னு கேக்க வந்தேன். என் வேட்டி பாத்தீங்களா அத்தை” என்றுகேட்டான்.

“யாரது”என்றவாறு ராமசாமி அங்கு வந்தார்.

“என்னப்பா வேணும்" என்று அவனைக் கேட்க,

“ரங்கா வந்திருக்கான், என்னன்னு கேளுங்க" என்றவாறு பாவாடையை வாங்கிக் கொண்டு குளியலறைக்குள் சென்றாள் லட்சுமி.

“என்னோட வேட்டி" என்று மீண்டும் ஆரம்பித்தான் ரங்கசாமி. வாயுள்ள பிள்ளை பிழைக்கும் என்று நினைத்துக் கொண்டே ராமசாமியிடம் பேசிவிட்டு மீண்டும் சோணாச்சலம் வீட்டுக்குள் வந்தான்
ரங்கசாமி. அவனுக்குச் சிரிப்பு தாள முடியாமல் அடக்க முடியாமல் குப்புற விழுந்து சிரித்து சிரித்து அவன் வயிறு புண்ணாகும் வரை சிரித்தான். என்ன அனுபவம், என்ன பெண் இவள்,. ஹா ஹா என்று அடக்கமுடியாமல் சிரிப்பு வந்துகொண்டே இருந்தது. ரங்கசாமி மீண்டும் முத்துசாமியைப் பார்த்த போது அவனிடம் தன்னுடைய லட்சுமி அனுபவங்களைச் சொல்லி விடலாம் என்று தோன்றியது. இருந்தாலும் முத்துசாமியின் வாயைப் பற்றி அவனுக்கு கொஞ்சம் சந்தேகம் இருந்ததால், நாமும் மாரியப்பனைப் போல லூஸ் வாயாக ஆகி விட வேண்டாமென்று சும்மா இருந்தான். முத்துசா மிதான் ஆரம்பித்தான்.

“என்னோட வாழ்க்கை இப்ப கொஞ்சம் திருப்தியா ஆயிருச்சி. அம்மா ரூமைவிட்டு வர்ரதில்லை. நானும் என் பொண்டாட்டியும் நல்லா இருக்கோம். பையன் என் பையனோ அப்பா பையனோ, எதுவானாலும் பரவாயில்லை. நான் ஒண்ணும் இதையெல்லாம் கண்டுக்கப் போறதில்லை. எனக்கும் ஒரு பையன் பிறப்பான். நான்பாத்துக்குவேன். பையன் என்னோட அப்பா பையன்ங்கற கெட்ட பேர் போயிருச்சின்னா நல்லா இருக்கும். ஆனாஅது லேசில போவாது" என்று ரங்கசாமியிடம் சொன்னான்.

“நீ என்னாச்சி லட்சுமியைப் பிடிச்சியா?" என்றும் கேட்டான் முத்து.

“எல்லாத்துக்கும் ஒரு நேரம் வரணுமே" என்றான் ரங்கசாமி.

“என் அப்பாட்ட இருந்து சொத்து பத்திரமெல்லாம் வந்துடிச்சி. அவரைப் போயி நான் பாக்கறதா இல்லை. நீ என்னை வந்து பாக்க வேணாம்னு தெளிவா எழுதி வச்சி அனுப்பியிருக்காரு. நான் கேட்டதை அவரு செஞ்சிட்டாரு. அவரு கேட்டதை நான் செய்யறது தான் முறை" என்று முத்துசாமி சொன்னான்.

“ஆமா ஆமா சரிதான்" என்றான் ரங்கசாமி. இவர்களுக்கு எதிரே மாரியப்பனின் மனைவி சுந்தரி தண்ணீர் குடம் ஏந்தி நடந்து சென்றுகொண்டிருந்தாள்.

“ஏம்பா, நீ லட்சுமியை தேத்தப் பாக்கறதுக்கு இவளை தேத்தினா என்னா? பாவம் இவ. மாரியப்பன் வெறுமே நக்கறதோட சரி. நான் தான் பாத்தனே. எனக்குத் தான் பொண்டாட்டி இருக்கு. நீ சும்மா இருக்க. இவ சாமான் சும்மா இருக்கு. எல்லாம் சேத்துக்க வேண்டியதுதான்" என்றான் முத்துசாமி.

“சீ நல்லாயிருக்காதுப்பா. நாம அப்படிப் பாத்ததே தப்பு" என்று சொல்லிவிட்டு திரும்பிக் கொண்டான் ரங்கசாமி.

“நீ இவ்வளவு அடக்கமா நல்ல பிள்ளையா இருந்தியன்னா, தன் கையே தனக்குதவின்னு இருக்க வேண்டியது தான்"என்று முத்துசாமி சொன்னான்.

“கெட்ட பேரு வர்ரத்துக்கு அது பரவாயில்லை” என்றான் ரங்கசாமி. மாலையில் வீட்டுக்குப் போனவுடன் சாப்பிட்டு விட்டு வெளியே கதவருகில் வந்து உட்கார்ந்து தெருவை வேடிக்கைப் பார்க்க உட்கார்ந்தான். சில நிமிஷங்களில் எதிர் வீட்டு திண்ணையில் பரிமளம் வந்து அமர்ந்தாள்.

“என்னப்பா எப்படி இருக்க” என்றாள்

“எனக்கென்ன அத்தை. சுத்துபத்து கிடயாது. பிக்கு பிடுங்கலில்லாம நல்லாவே இருக்கேன்" என்றான் ரங்கசாமி.

“சாப்பிட்டியா?" என்றாள் பரிமளம்

“ஆங். தங்கச்சி இன்னிக்கு கறிக்கொழம்பும், முட்டையும் பண்ணிவச்சிருந்திச்சி. நல்லாச் சாப்புட்டுட்டு
ஏப்பமும் விட்டாச்சி" என்று சிரித்தான் ரங்கசாமி.

“யாரு கோமளாவா?" என்று கேட்டாள் பரிமளம்

“ஆமா ஆமா” என்றான் ரங்கசாமி.

“இங்கவா நீ. உன் கிட்ட தனியா ஒன்னு கேக்கணும்" என்றாள் பரிமளம்

“என்ன அத்தை" என்றவாறு முத்துவின் வீட்டுக்குச் சென்றான்.

“நீ மாமாவைப் பாத்தியா?" என்று கேட்டாள் பரிமளம். திகைத்து பொய் சொல்லலாமா, உண்மைசொல்லலாமா என்று யோசித்தான். சரி உண்மையே சொல்வோம் எனக்கருதி,

“ஆமா அத்தை. மாமாவைப் போய் பாத்தேன்” என்றான்.

“சொத்துப் பத்திரம் எப்படி அவர் முத்து பேர்ல எழுதலாம்? நீ சொன்னியா?" என்றாள் பரிமளம்.
“ஆமா. முத்து அழறான்னு சொன்னேன்" என்றான் ரங்கசாமி. சற்று யோசித்த பரிமளம்,

“சரி போ. தப்புப் பண்ணிட்ட. ஆனா ஆனது ஆயிப்போச்சி" என்றாள்.

“எனக் கொண்னும் தெரியாதத்தை. அவன் என்னமோ மாமாவைப் பாத்துட்டு வான்னு என்னை அனுப்பினான். நான் பாத்துட்டு வந்தேன் அவ்வளவு தான்"

“சரி சரி ரங்கா. நீ எப்பக் கல்யாணம் பண்ணிக்கப் போறே?" என்றாள் பரிமளம்.

“அதுக்கெல்லாம் ஒரு நேரம் காலம் வரணுமே அத்தை” என்றான் ரங்கசாமி. அதிகமாகப் பேச அவனுக்கு இஷ்டமில்லை. ஒன்றும் பிடி கொடுக்காமல் பேசிக் கொண்டிருந்தான் ரங்கசாமி. சில நிமிஷங்களில் பரிமளத்துக்கும் பொறுமை போய் விட்டது போல. ரங்கசாமி அதற்குள்

“சரி அத்தை. நான் வயக்காடு வறைக்கும் போவணும். வாறேன்" என்றவாறு துண்டை உதறித் தோளில் போட்டுக் கொண்டு கிளம்பினான். அப்புறம் சில நாட்கள் லட்சுமியையும் பார்க்க முடியவில்லை, முத்துசாமியையும் பார்க்க முடியவில்லை. வயக்காடும் வீடுமாக ஓடிவிட்டது. பரிமளம் அடிக்கடி அவனிடம் பேச்சுக் கொடுத்தாள். அவளைப் புரிந்து கொள்ள முடியவில்லை. பரிமளம் அவனை தேத்த முயற்சிப்பதாகவும் தெரியவில்லை. சும்மா பேச்சுக் கொடுத்தாள். அவனுக்கு எவ்வளவு தெரிந்திருக்கிறது என்பதை அறிய இருக்கலாம். அவள் வீட்டு ரகசியங்களை ரங்கசாமி எவ்வளவு தெரிந்து வைத்திருக்கிறான் என்பதை அறியத் தான் என்று ரங்கசாமி உணர்ந்தான். ரங்கசாமி தனக்கு ஏதும் தெரியாது என்பதை எத்தனை தடவை அவளிடம் சொல்ல முடியும்? கோமளா இரண்டு நாட்களாக இவன் வருவதற்கு முன் சமைத்து வைத்துவிட்டு தன் வீட்டுக்குப் போய் விடுகிறாள். சோணாச்சலம் வீடும் தன் வீடும் சுத்தமாக இருப்பது அவனுக்குச் சந்தோஷம். நாள்கள் ஓடுகின்றன. மூன்றாம் நாள் ரங்கசாமிக்கு தாளவில்லைலட்சுமியைப் பார்க்கக்கூடாது என்று எவ்வளவு இருந்தாலும், ருசி கண்ட உடல் தாவுவதை அவனால் கட்டுப்படுத்த முடியவில்லை. வயக்காட்டிலிருந்து நேராக லட்சுமி வீட்டுக்குப் போய் கதவைத் தட்டினான்.

“என்ன ரங்காவா, என்னப்பா அதிசயமா இருக்கு" என்றவாறு மாரியப்பன் கதவைத் திறந்தான்.
முன்னமே யோசித்து வைத்திருந்த விஷயத்தை எடுத்து விட்டான்”முத்துசாமிக்கும் உனக்கும் என்னபிரச்னை. உன் பேச்சை எடுத்தாலே திட்டுறான்” என்றான் ரங்கசாமி.

“அதெல்லாம் உனக்கெதுக்குப்பா. ஏதாச்சும் குடிச்சிட்டு உளறியிருப்பேன். குடிகாரன் பேச்சு விடிஞ்சாப்போச்சின்னு உடாம ஏதோ வம்பு பண்ணிக்கிட்டு இருக்கான் முத்து" என்றான்.

“அப்படி என்னாச் சொன்ன?" என்றான் ரங்கசாமி

“அதெல்லாம் வீட்டில வச்சிப் பேசமுடியாது. அப்புறம் சாராயக்கடைக்கு வா, நான் சொல்றேன்" என்றான் மாரி.

“நான் குடிக்கிறத நிறுத்தியாச்சி மாரி. டீக்கடைக்குன்னா வா" என்றான் ரங்கசாமி. லட்சுமி வெளியே வந்தவள்,

“என்ன ரங்காவா, இந்தப் பக்கமே உன்னைக்காணறதில்லை. எங்க ஏதாச்சும் ஊரு கீருக்குப் போயிட்டியா?" என்றாள்.

“நல்லாயிருக்கீங்களா அத்தை" என்றான் ரங்கசாமி.

“இப்ப நான் ரொம்ப நல்லாவே இருக்கேன் ரங்கா. நீதான் அடிக்கடி வீட்டுக்கு வ ரமாட்டிங்கற" என்றாள்லட்சுமி.

“எங்க வேலை சரியா இருக்கு. அப்புறம் அத்தை வீட்டுக்கு வர ஏதாச்சும் காரணம் இருக்கணும். ஒன்னும் இல்லாம வந்தா என்னத்துக்கு வந்தேன்னு கேப்பீங்க" என்றான் ரங்கசாமி

“நான் ஒன்னுமே கேக்கலைப்பா ரங்கா. நீ நெனச்சப்ப வா, நெனச்சப்ப போ. இது உன் வீடு மாதிரி நெனச்சிக்க. பசிச்சின்னா நேரா இங்க வா. கண்ட இடத்தில சாப்பிட்டு உடம்பைக் கெடுத்துக்காத. உன் அம்மா என் சினேகிதி. அவளுக்கு இது கூடப் பண்ணலைன்னா என்னா?" என்றாள் லட்சுமி.

“ஆமா ரங்கா. நீ அடிக்கடி வா. மத்தியானம் சாப்பாடு கூட இங்கயே சாப்பிட்டுக்கலாம்” என்றான் மாரி. அப்போது உள்ளேயிருந்து வந்த மாரியின் மனைவி சுந்தரி,

“என்னண்ணே, நல்லாயிருக்கீங்களா"என்றாள்.

“எனக்கென்ன தங்கச்சி, நான் நல்லாயிருக்கேன்" என்றான் ரங்கசாமி.

“அத்தை தான் சொல்றாங்களே, நீங்க அப்பப்ப இங்க வந்து போயிகிட்டு இருங்க" என்றாள் சுந்தரி.

“இப்படிக் கூப்பிட்ட பெறவு வராம இருந்தா நல்லா இருக்குமா. நிச்சயம் வறேன். இப்ப என்ன சாப்பாடு?" என்றான் ரங்கசாமி.

“கோழிகறி குழம்பும் ராட்டு வறுவலும் செஞ்சி வச்சிருக்கேன். வா ரங்கா சாப்பிட்டுட்டுப் போ"என்றாள் லட்சுமி. இதற்கு மேல் என்ன வேண்டும் ரங்கசாமிக்கு. உள்ளே நுழைந்தான். மாரியப்பனும் ரங்கசாமியும் உட்கார லட்சுமியும் சுந்தரியும் பரிமாரினார்கள். மாரியப்பன் சாப்பிட்டுவிட்டு தன் படுக்கையறையிலிருந்து இரண்டு பாட்டில்களை எடுத்துக் கொண்டு வந்தான்.

“இந்தா ரங்காசாப்பிட்டுப் பாக்கறியா?" என்றான். சுவையான கோழிக்கறி சாப்பிட்டுவிட்டு தம்மென்று இருந்த ரங்கசாமி வயிற்றைத் தடவிக் கொண்டே,

“ஏ நான் தான் சொன்னேனேப்பா. நான் குடிக்கிறதில்லை, நீ சாப்பிடு வேணா" என்றான். சுந்தரி,

“ஆமா இவருக்கென்ன வேலை. சும்மா சாப்பிட்டுட்டு குடிச்சிட்டுப் படுத்துத் தூங்க வேண்டியது" என்று தன் தோள்பட்டையில் இடித்து திட்டிக் கொண்டே அடுப்பறைக்குச் சென்றாள்.

“என்ன குடிக்க ஆரம்பிச்சிட்டானா" சமயலறையிலிருந்து வந்த லட்சுமி மாரியப்பனைப் பார்த்து,

“எவன் கத்துக் குடுத்தானோ அவன் நாசமாப் போவணும்" என்று சாபம் விட்டுக் கொண்டே, தன்னுடைய அறைக்குச் சென்று ஒரு கூடை மல்லிகைப் பூக்களைஎடுத்துக் கொண்டு வந்தாள்.

“இத பாரு ரங்கா. இவனுக்கு நல்ல புத்திச் சொல்லு. நான் இந்தப் போயி இந்தப் பூவையெல்லாம் குடுத்துட்டு வந்துடறேன். இப்படிக் கஷ்டப்பட்டு பூக்கட்டி சம்பாதிக்கறதை இவன் குடிச்சே அழிக்கறானே" என்றவாறு பூக்கூடையை தன் தலையில் வைத்துக் கொண்டு வெளியே சென்றாள்.

“என்ன கிளம்பிட்டீங்க" என்றான் ரங்கா.

“ஆமாப்பா, இந்தப் பூவையெல்லாம் மத்தியானத்துக்குள்ள குடுக்கலைன்னா, பூவும் போச்சி, கட்டின காசும் போச்சி" என்றவாறு லட்சுமி வீட்டிலிருந்து இறங்கி தெருவுக்குச் சென்றாள்.

“அட மாரி, என்ன இது அதுக்குள்ள ரெண்டு பாட்டிலையும் காலி பண்ணிட்ட" என்றவாறு மாரியப்பனைப்பார்த்தான் ரங்கசாமி. அவன் அதற்குள் மல்லாந்து நடுக் கூடத்திலேயே படுத்துவிட்டான். வாயிலிருந்து வழியும் சாராயம் தரையில் பட, அவன் கிடந்த காட்சி ரங்கசாமிக்கு அருவருப்பும் பயமும் ஏற்படுத்தியது. நாமும் குடித்து விட்டு இப்படித்தான் கிடந்திருப்போம் என்று நினைத்தால், இனிமே குடிக்காமல் இருப்பதற்கு அத்தனை வைராக்கியமும் வந்தது. அடுப்பறையிலிருந்து வந்த சுந்தரி,

“என்னாங்க, இங்கயே படுத்துட்டாரா. அத்தை வேற வெளியில போயிட்டாங்க போலருக்கே, இவரை எப்படித் தூக்கிக் கொண்டு போயி ரூமில போடறது" என்றாள்.

“சரி நான் ஒரு பக்கம் தூக்கறேன், நீ ஒரு பக்கம் தூக்கு தங்கச்சி" என்றான் ரங்கசாமி. அவனது காலை சுந்தரி தூக்கக் குனிந்தாள். அவளது மாராப்பு கீழே விழுந்து, அவளது பெரும் மார்பகங்களை ஒரு சில வினாடிகள் ரங்கசாமியின் தரிசனத்துக்குத் தந்தது. அதை ஒரு கையால் தூக்கி மேலே போட்டுக் கொண்டு மாரியின் இரு கால்களையும் தன் இரு கைகளாலும் பிடித்து தூக்கினாள். ரங்கசாமியும் தலைமாட்டில் இருந்து கொண்டு மாரியின் கைகளைப் பிடித்துத் தூக்கினான். மாரியின் பளுவில் சுந்தரி தள்ளாடினாள். அறைக்குச் செல்லும் போது இருவரும் மாரியை இடித்துவிடாமல்இருக்க திரும்பியதில், லூஸாகப் போட்டிருந்த சுந்தரியின் மாராப்பு மீண்டும் விழுந்தது. சுந்தரி அதனை தன் நெஞ்சைச் சுருக்கி பிடிக்க முயன்றாள். ரங்கசாமி மாரியைத் தூக்குவதை மறந்து விட்டு, சுந்தரியின் மார்பகங்களையே பார்த்துக் கொண்டு நின்றான்.

“அண்ணே, தூக்குங்கண்ணே" என்றாள் சுந்தரி.

திடுக்கிட்டு குனிந்து, மாரியைத் தூக்கிக் கொண்டு அறைக்குள் சென்றான் ரங்கசாமி. அங்கு அவனைத் தரையில் போட்டுவிட்டு சுந்தரி தன் மாராப்பை எடுத்து மார் மீது போட்டுக் கொண்டு, மாரியின் பக்கத்தில் உட்கார்ந்தாள்.

“இவரு இப்படி குடிச்சிக் குடிச்சி கெட்டுப் போறாரு அண்ணே, நீங்களாவது இவருக்குப் புத்தி சொல்லக்கூடாதா?" என்றாள். நின்று கொண்டிருந்த ரங்கசாமி,

“கவலைப்படாத தங்கச்சி எல்லாம் சரியாப் போயிடும். அத்தை இப்ப வந்துடுவாங்களா, நான் அத்தைகிட்ட சொல்லிட்டுக் கிளம்பறேன்" என்றான்.

“அத்தை வர இன்னும் ஒரு மணி ஆகும். பூக்கடைக்காரன் கிட்ட பேரம்பேசி, பழைய கணக்கை சரிக்கட்டி, புது ப்பூ வாங்கிகிட்டு வர்ரதுக்குள்ள இன்னும் ரெண்டு மணி நேரமா ஆனாலும் ஆகும்"
என்று கடிகாரத்தைப் பார்த்துக் கொண்டு சொன்னாள் சுந்தரி.

“ம்ம்ம். எனக்கும் ஒரு வேலையுமில்ல” என்று இழுத்தான் ரங்கசாமி.

“இருங்களேன் அத்தை வர்ர வறைக்கும். எனக்கும் துணையாக இருக்கும்" என்றாள் சுந்தரி.

“சரி, மாமாவோட புஸ்தகம் பாத்துகிட்டு இருக்கேன்" என்று கூடத்துக்குச் சென்றான் ரங்கசாமி. சுந்தரி இட்லிக்கு ஊறப்போட்டிருந்த அரிசியை எடுத்துக் கொண்டு வந்து கூடத்தில் இருந்த ஆட்டுக்கல்லில்போட்டு ஆட்ட ஆரம்பித்தாள்.

“என்னாண்ணே, நீங்க ஏன் இன்னும் கல்யாணம் பண்ணிக்காம இருக்கீங்க. ஒருவருசம் போயித்தான் கல்யாணம்பண்ணிக்கணுமா?" என்றாள் சுந்தரி. ரங்கசாமி சுந்தரியைப் பார்த்தான். சுந்தரி தன் புடவையை முழங்கால் வரை வழித்துக் கொண்டு ஆட்டுக்கல்உயரம் இருக்கும் ஒரு சின்ன முக்காலியில் உட்கார்ந்து ஆட்டிக் கொண்டிருந்தாள். இப்போது இருக்கும்இடத்திலேயெ உட்கார்ந்தால், சுந்தரியின் அந்தரங்கம் தெரியும் என்பதை ரங்கசாமி உணர்ந்தான். நிற்கலாமா உட்காரலாமா என்று சில வினாடிகள் யோசித்து விட்டு மெல்ல உட்கார்ந்தான்.

“அதெல்லாம் ஒன்னுமில்ல தங்கச்சி. எனக்கு யாரு இருக்கா. கல்யாணம் பண்ணிக்க ஆசை தான். பண்ணி வைக்கஒரு சுத்து பத்து வேணுமே" என்று சொன்னான் ரங்கசாமி. இப்போது இருக்கும் இடத்திலிருந்து சுந்தரியின் அந்தரங்கம் மெல்லியதாகத் தெரிந்தது. புடவையின் இருட்டுக்குள் அப்படி லேசுபாசாகத் தெரிவதே, ரங்கசாமியை வெறியேற்றியது. சுந்தரி தன் மாரப்பு ஆட ஆட கொஞ்சம் கொஞ்சமாக அவளது மார்பகங்களிலிருந்து புடவை விலகி அவளது பெரும் மார்பகங்கள் ஜாக்கெட்டுக்குள் ஆடுவதைக் கண்டான் ரங்கசாமி. கீழே காலுக்குள் அரைகுறையாகத் தெரியும் அந்தரங்கம். அவன் மீது ஜன்னலிலிருந்து வரும் சூரிய வெளிச்சம் சுள்ளென்று பட்டது. எழுந்து புத்தகத்தை வைத்து விட்டு வேறொரு புத்தகத்தை எடுக்கும் போது அலமாரியில் கண்ணாடி இருப்பதைப் பார்த்தான்.

கண்ணாடியையும் எடுத்துக் கொண்டு கீழே உட்கார்ந்து தன் முகத்தைப் பார்த்தான்.

“என்னண்ணே, என்ன பாக்குறீங்க" என்றாள் சுந்தரி.

“எனக்கு ரொம்ப வயசாயிருச்சான்னு பாக்குறேன் தங்கச்சி" என்றான் ரங்கசாமி ஆட்டுக்கல்லை ஆட்டிக் கொண்டே,

“வயசில என்ன இருக்கு?" என்றாள் சுந்தரி. கண்ணாடியை கீழே வைக்கும் சாக்கில் சூரிய வெளிச்சத்தை கண்ணாடியில் பிடித்து சுந்தரியின் கால்களுக்குள் லேசாகப் பாய்ச்சினான் ரங்கசாமி. பளீரென்ற வெளிச்சத்தில் சுந்தரியின் அந்தரங்கம் கால்களுக்குள் செழுமையாக தெரிந்தது. சுந்தரி இதனை உணர்ந்தாற் போல தெரியவில்லை. அவள் பாட்டுக்குஆட்டிக் கொண்டிருந்தாள்.

“எல்லாம் மனசில இருக்கு. மனசு எளமையா இருந்தா எல்லாம் எளமையா இருக்கும்" என்று தனக்குள் பேசிக் கொண்டே சுந்தரி மாவாட்டிக் கொண்டிருந்தாள். அதைக் கேட்கும் நிலையிலோ, அதற்கு பதில் சொல்லும் நிலையிலோ ரங்கசாமி இல்லை. ரங்கசாமி சுந்தரியின் அந்தரங்கத்தை இப்படிப் பார்க்கும் அந்த சுவாரஸ்யத்தில் லயித்து பார்த்துக் கொண்டிருந்தான். சுந்தரி எட்டி அரிசி வைத்திருந்த பாத்திரத்தை எடுக்க கால்களை இன்னும் விரித்து எக்கி எடுக்க முயன்றாள். இன்னும் தெளிவாக சுந்தரியின் அந்தரங்கம் அவன் கண்களுக்கு முன் விரிவதில் சொல்லவொண்ணா சூட்டை அடைந்தான் ரங்கசாமி. அப்போதுதான் பார்த்தாள் சுந்தரி.

“என்னண்ணே விளையாடிகிட்டு இருக்கீங்க?" என்று கோபித்துக் கொண்டு தன் கால்களை சேர்த்து வைத்து அவன் இதுவரை பார்த்துக் கொண்டிருந்த ஓஸி சினிமாவை மூடினாள்.

[kamaraja00x]

கிராமத்து காவியம்- 9

ரங்கசாமி திடுக்கிட்டு வழிந்தாலும் அவமானத்தில் அவன் முகம் பேயறைந்தாற் போல ஆகிவிட்டது. விடலைப்பையன் கூட பரவாயில்லை போல. சட்டென்று எழுந்தான் ரங்கசாமி

“நான் வறேன்" என்றவாறு கிளம்பினான். அவள்

“என்னண்ணே, பரவாயில்லை உக்காருங்க. நான் ஒன்னும் நினைக்கலை” என்றாள் பேசக்கூட அவனுக்குக் கூச்சமாக இருந்தது. எப்படி இனி இந்தப் பெண்ணின் முகத்தில் முழிக்கப் போகிறோம்என்ற அவமானத்தில், தலையைக் குனிந்து கொண்டே கதவை நோக்கி நகர்ந்தான் ரங்கசாமி. இதனைப் பார்த்து மாவாட்டிக் கொண்டிருந்த அவள் எழுந்து ஓடிவந்து அவனது கையைப் பிடித்தாள்.
“கோச்சிக்காதீங்க. என்னா சொல்லிட்டேன்னு இப்படி. சும்மா உக்காருங்கண்ணே. எனக்கும் போரட்டிக்கிதுல்ல. எப்பவும் தான் நான் தனியா உக்காந்து மாவாட்டிக்கிட்டிருக்கேன். என்னமோ என்னைக்கில்லாத மாதிரி வந்து என்னோட பேசிக்கிட்டிருக்கீங்க. எனக்கும் நல்லாத் தான் இருக்கு. தெரியாமச் சொல்லிட்டேன். உக்காருங்கண்ணே" என்றாள்என்ன செய்வதென்றே தெரியவில்லை ரங்கசாமிக்கு. தான் செய்து கொண்டிருந்ததை அவள் கண்டுபிடித்ததையும் எதிர்பார்க்கவில்லை, அவள் திட்டுவாள் என்றும் எதிர்ப்பார்க்கவில்லை. அவள் இப்படி தன்னை கட்டாயப்படுத்தி உட்கார வைப்பாள் என்றும் எதிர்பார்க்கவில்லை.

வெளியே சுள்ளென்று கத்திரி வெய்யல் அடித்துக் கொண்டிருந்தது. அதன் வெக்கை உள்ளேஏறிக் கொண்டிருந்தது. ஒருவரும் நடக்க முடியாத அளவுக்கு வெய்யல் இருந்த தெருவிலிருந்து அனல் காற்று வீட்டுக்குள் அடித்தது. இப்போது வயலின் ஈரக்காற்றுப் பட்டால் சுகமாக இருக்கும். வீட்டின் நிழல் கூட அவள் தன்னைக் கட்டாயப்படுத்தி உட்கார வைத்த போது சுட்டது. அங்கிருந்து ஓடி விடத்தான் மனது சொல்லியது. பார்த்ததைஒப்புக்கொள்ள முடியுமா? அதைப் பற்றிப் பேசுவதற்குக் கூட கூசியது அவன் வாய். உட்கார்ந்தான் ரங்கசாமி. அவள் மீண்டும் மாவாட்ட உட்கார்ந்தாள். அப்போதுதான் கவனித்தான் தனது கையை அவள் பிடித்ததால் மாவு ஈரமாக அவனது முழங்கையில் அப்பி இருப்பதை.

“நான் இதைக் கழுவிட்டு வந்துடறேன்” என்றவாறு எழுந்து அடுப்பறைக்கு அருகில் இருந்த குளியலறைக்குச் சென்றான். கையைக் கழுவி விட்டு வந்தபோது அவள் இன்னும் மாவாட்டிக் கொண்டு உட்கார்ந்திருந்தாள்.

“அதிருக்கட்டும். நீங்க எப்போ கல்யாணம் பண்ணிக்கப் போறீங்க?" என்றாள் அவள்

“ம்ம். அதைப் பத்தி ஒன்னும் யோசிக்கலை" என்றான் ரங்கசாமி. மீண்டும் தன் இடத்தில் உட்கார்ந்து அவளைப் பார்த்தான். அவள் ஆட்ட ஆட்ட அவளது மார்பகத்தில் இருந்த மாராப்பு நழுவி அவளது ஜாக்கெட்டும், ஜாக்கெட்டுக்கு மேல் பிதுங்கி வழியும் மார்பகங்களும் ஆடுவதைப் பார்த்துக் கொண்டே இருந்தான். அவள் குனிந்து கீழே இருந்த பாத்திரத்திலிருந்து தண்ணீரை எடுத்து மாவின் மேல் தெளித்தாள். அவள் குனியும்போது அவளது மார்பகங்கள் இவன் கண்னுக்கு இன்னும் விருந்தாக, ஒரு புறம் காமத்தாலும் இன்னொருபுறம் குற்ற உணர்வாலும் அலைக்கழிக்கப்பட்டான் ரங்கசாமி.

“உங்களுக்கும் வயசாயிகிட்டே போவுதே. நீங்களும் குழத்தை குட்டின்னு ஆகவேண்டாமா?" என்றாள் அவள்.

“வயசைப் பார்த்தா முடியுமா? மனசுக்குப் பிடிச்சிருக்க வேண்டாமா?” என்றான் ரங்கசாமி

“ஆமா மனசுக்கு பிடிச்சவரைத் தான் கல்யாணம் பண்ணனும்னா நான் இங்கயே வாக்கப்பட்டிருக்க மாட்டேன்"என்றாள் அவள்

“ஆமா நீயும்தான் கல்யாணம் ஆயி ரொம்ப நாளாச்சு. உனக்கெப்ப குழந்தை?" என்று கேட்டான்.

ரங்கசாமிக்கு அதற்கு பதில் தெரிந்தே இருந்தது. சும்மா நக்கியே காலத்தை ஓட்டுபவனிடமிருந்து என்ன குழந்தை வரும்?திரும்பி அவனை ஒரு முறை பார்த்தாள். பதில் சொல்ல அவளுக்கு வாய் நுனி வரை வந்து விட்டது போலும், பல்லைக் கடித்துக் கொண்டு மீண்டும் மாவாட்ட ஆரம்பித்தாள். கண்ணீர் அவளது கண்ணிலிருந்து கிளம்பி கன்னத்தில் வழிந்தது.

“சே சே நான் என்ன கேட்டுட்டேன். எதுக்கு அழறே?" என்றான் ரங்கசாமி.

“அதெல்லாம் எப்படின்னே சொல்லுவேன் உங்ககிட்ட?" என்று தலையக் குனிந்து மாவாட்டிக்
கொண்டே இருந்தாள் அவள்.

“பரவாயில்ல சொல்லு தங்கச்சி. என்னால ஏதாச்சும் முடிஞ்சா செய்யறேன்" என்றான் ரங்கசாமி.

“அந்த ரூமைப் பாருங்க. இப்படித்தான் எப்பவும். குடிச்சிட்டு குடிச்சிட்டு படுத்துக்கிட்டா எப்படி குழந்தை வரும்" என்றாள்.

“வாஸ்தவம் தான்" என்று சொன்னான் ரங்கசாமி.

“நான் வேணா அவனைக் குடிக்காதன்னு சொல்லிப் பாக்கறேன்" என்றான் ரங்கசாமி

“நான் சொல்லாததா, மாமா சொல்லாததா, அத்தை சொல்லாததா. இன்னும் யார் யாரோ சொல்லிப் பாத்துட்டாங்க. அவர் பொறக்கும்போதே பாட்டிலோட பொறந்தவர் அண்ணே" என்றாள் அவள் மெல்லப் புன்னகை தோன்றியது அவன் முகத்தில்.

“அந்த அடுக்குல ஒரு டப்பால வெந்தயம் இருக்கு. கொஞ்சம் எடுத்துத் தாங்களேன்" என்றாள். அவன் எழுந்து அந்த டப்பாவை எடுத்தான்

“அதிலேர்ந்து கொஞ்சம் வெந்தயம் தாங்க"கை நிறைய வெந்தயம் எடுத்து அவளிடம் காண்பித்தான்

“போடுங்க என்று கையை ஆட்டுரலிருந்து எடுத்து மாவைக் காட்டினாள். போட்டான்

“ரங்கசாமி அண்ணே அப்படியே இந்த வளையலையும் கொஞ்சம் மேலே தள்ளி விடுங்க” என்று தன் கைகளைக் காட்டினாள். ரங்கசாமி டப்பாவை வைத்து விட்டு அவளிடம் வந்தான். கீழே உட்கார்ந்து அவளது வளையல்களை மேலே தள்ளினான்

“சரிண்ணே” என்றவாறு தன் முழங்கைகளால் தன் முகத்தில் வந்து விழுந்த முடிக்கற்றைகளை தள்ளி விட முயன்றாள். ரங்கசாமி தன் கையை நீட்டி அந்த முடிக்கற்றைகளை எடுத்து அவளது தலைக்கு மேல் செருகினான். அவனை நன்றியோடு பார்த்தாள் அவள். சில நிமிஷங்களுக்கு முன்னர் நடந்த குற்றம் மறந்துவி ட்டது ரங்கசாமிக்கு. அவன் எழுந்து

“சரி தங்கச்சி, நான் வறேன். எனக்கு மனசு நல்லால்ல" என்றவாறு கிளம்பினான். அவள்

“சரி” என்று அவனைப் பார்த்துக் கொண்டே இருந்தாள். அடுத்த நாள் காலையில் மாரியைச் சந்தித்த ரங்கசாமி அவனை தனியே கூட்டிக் கொண்டு போய் பேசினான்.

“ஒனக்கு ஒரு விஷயம் சொல்றேன். அதை யார்கிட்டயும் சொல்லக்கூடாது" என்றான் ரங்கசாமி.

“என்ன ரங்கா?" என்றான் மாரி.

“நம்மா முத்துசாமி இருக்கான்ல, அவனோட அப்பா அவன் அப்பா இல்லியாம். அந்த ஆள் உண்மையிலே ஆம்பளையே இல்லையாம். அவருக்கு குழந்தையே பெறக்காதுன்னு டாக்டர் சொல்லிட்டாங்களாம். இது தெரிஞ்சேதான் முத்துசாமி அம்மா முத்துசாமி அப்பாவைக் கல்யாணம் பண்ணியிருக்காங்க. முத்துசாமியோட உண்மையான அப்பா யாருன்னு என் கிட்ட கேக்காத. அது எனக்குத் தெரியாது. அது முத்துசாமி அம்மாவுக்குத் தான்தெரியும்" என்றான்.

“அப்ப முத்துசாமி குழந்தை முத்துசாமி அப்பாவோடது இல்லையா?" என்றான் மாரி.

“இதை நான் சொல்லணுமா. அது முத்துசாமி குழந்தைதான். வேறயார்தும் இல்லை. முத்துசாமி சூரனாக்கும். அவனோட அப்பா முத்துசாமி சம்சாரத்துக்கிட்ட கை வக்க வந்திருக்கார் போலருக்கு. முத்துசாமி விட்டானான் கன்னத்துல. அதில அவமானம் தாங்காம போனவர் தான். வரலை இன்னும்" என்றான் ரங்கசாமி.

“அப்படியா சேதி" என்றான் மாரி. தன் வேலை முடிந்தது என்று மற்ற வயல் விவகாரம் பேசத் தொடங்கினான் ரங்கசாமி. சில தினங்கள் எங்கும் போகாமல் வீடு வயல் என்று இருந்தான் ரங்கசாமி.

மூன்றாம் நாள் வயலுக்கே வந்துவி ட்டான் முத்துசாமி.

“நீ என்ன சொன்னியோ தெரியாது. அப்பாவைப்பத்தி கெட்ட பெயரா போச்சி. நான் சூராதிசூரனாயிட்டேன். ரொம்ப நன்றிப்பா உனக்கு” என்றான் முத்துசாமி.

“எனக்கு திருச்சிக்குப் போய் கறி பிரியாணி வாங்கிக்குடு" என்றான் ரங்கசாமி.

“நிச்சயமா உனக்கு இல்லாமயா?" என்றான் முத்துசாமி.

“இன்னொரு விஷயம். ஒனக்குத் தெரியுமோ என்னமோ, செட்டியார் கடையில் மாரி அப்பா வேலை செஞ்சிக்கிட்டு இருந்தார்ல? அந்தச் செட்டியார் செத்து போயி ரெண்டு நாளாவுது. அதை விட மோசமான விஷயம், செட்டியார் ஊட்டு ஆச்சி மாரி அப்பாவை தொடுப்பா வச்சிருந்திச்சாம் போல. அவரையும் கூட்டிக்கிட்டு சிவகங்கை போயிருச்சாம். இது லேசு பாசா கேட்டது. செட்டியார்

சொத்தெல்லாம் ஆச்சி கையிலதானாம். எல்லாத்தையும் வேலைக்காரங்களுக்கே வித்துட்டு ஆச்சி பொறந்த ஊட்டுக்குப் போயிருச்சி. மாரி அப்பாவையும் கூட்டிக்கிட்டு" என்றான் முத்துசாமி.
திடுக்கிட்டான் ரங்கசாமி. அப்போது மாரி குடும்பத்தின் கதி என்ன ஆவது?

“சரி நான் போயி மாரி வீட்டுக்குப் போயிட்டு வாறேன்" என்று கிளம்பினான்லட்சுமி வீட்டுக்குச் சென்றபோது லட்சுமி வீட்டின் ஒரு மூலையில் உட்கார்ந்திருந்தாள். இன்னொரு மூலையில் மாரி மனைவி உட்கார்ந்திருந்தாள் மாரியின் அறையில் மாரி மல்லாந்து படுத்திருந்தான். வழக்கம் போல குடித்திருப்பான் போல.

“என்னாச்சி அத்தை" என்றான் ரங்கசாமி. ஓ வெனக் கதறினாள் லட்சுமி.

“என்னை கைகழுவிட்டு போயிட்டாருப்பா. என்ன சொல்றதுன்னே தெரியலையே. அய்யோ. அய்யோ" என்று அவனைப் பார்த்ததும் மடை திறந்த வெள்ளம் போல பொங்கிப் பொங்கி அழுதாள்லட்சுமியை ஆதரவாகப் பற்றிக் கொண்டான் ரங்கசாமி.

“அவரு கொண்ணாந்த பணத்திலதான் வீடே நடக்குது. இப்படி பாவி மனுஷன் ஒரேயடியா கழுத்தறுத்துட்டுப் போயிட்டானே" என்று கதறினாள் லட்சுமி.

“கவலைப்படாதீங்க அத்தை. நான் இருக்கேன்ல. என்ன இப்ப பணமா முக்கியம். இந்தாங்க பணம்" என்றுதன் அண்டர்வேரில் எப்போதும் இருக்கும் நூறு ரூபாயை எடுத்து அவளிடம் கொடுத்தான்.

“அவசரத்துக்குவச்சிக்கங்க. என்ன பண்றதுன்னு யோசிக்கலாம்" என்றான் ரங்கசாமி.

“என்ன விஷயம் சொல்லுங்க" என்றான் ரங்கசாமி

“பாவி மனுஷன் லெட்டர் போட்டிருக்கார் பாரு" என்று காகிதத்தை கொடுத்தாள் லட்சுமி படித்தான்.

மாரி அப்பா கொஞ்சம் தெளிவாகவே எழுதிவிட்டார். தான் ஆச்சியை கல்யாணம் செய்து கொண்டு விட்டதாகவும், இனி கிராமத்துக்கு வரப் போவதில்லை என்றும், ஆச்சி அனுமதி அளித்தால் மட்டுமே தன்னால் பணம் அனுப்ப முடியும் என்றும், இப்போதைக்கு செலவுக்கு என்று ஆயிரம் ரூபாய் அனுப்புவதாகவும் எழுதி இருந்தார். பஞ்சாயத்து வைத்து இவரிடம் என்ன பண்ண முடியும் என்று ரங்கசாமிக்குத் தோன்றவில்லை. ஆளே அட்ரசில்லாமல் தான் கடிதம் எழுதியிருக்கிறார். இந்த கிராமத்து பெண்களிடம் என்ன இருக்கிறதோ தெரியவில்லை எல்லோரும் ஓடுகிறார்கள் என்று அவலமாக சிந்தித்தான் ரங்கசாமி.

“ஆயிரம் ரூபாய் என்னத்துக்கு ரங்கா உதவும். ஒரு மாச செலவு அதுக்கு மேல ஆவுதே" என்றாள் லட்சுமி.

“சரி உங்க அண்ணன் தம்பி யார்கிட்டயாவது ஏதாச்சும் சொல்லணுமா" என்றான் ரங்கசாமி

“எனக்கு யாரும் இல்லையே. என்னோட அம்மா மட்டும் உசிரோட இருக்கு. அதையும் நான் வச்சிப் பாத்துக்கக் கூடாதுன்னு தொரத்திப்பிட்டானே. அந்த படுபாவி மாமாகிட்ட என்ன கஷ்டம் படுதோ" என்றாள்லட்சுமி.

“சரி நான் ஒன்னு பண்றேன். உங்களுக்கு நான் மாசம் ஆயிரம் ரூவா தறேன். என் சாப்பாட்டுக்கு. நான் இங்க வந்து சாப்பிட்டுக்கிறேன். நீங்களும் எனக்கு கூட மாட வயல்ல ஒத்தாசையா இருங்க. ராத்திரி நான் என் ஊட்டிலயே தூங்கிக்கறேன். அதனால நம்ம பேரும் கெட்டுப் போவாது" என்றான் ரங்கசாமி.

“ரங்கா உன் நல்ல மனசுக்கு நீ நல்லா இருக்கணும்பா" என்று கட்டிக் கொண்டாள் லட்சுமி. தன்னுடைய அத்தை அவ்வாறு கட்டிக்கொள்வதை ஆச்சரியமாகப் பார்த்தாள் மாரியின் மனைவி. அவளுக்கென்ன தெரியும். இருந்தாலும் சரியில்லை என்று விலகினான் ரங்கசாமி.

ஒரு மாதம் ஓடிவிட்டது. ரங்கசாமி எந்த தவறும் செய்யவில்லைலட்சுமி லேசுபாசாக கோடு காண்பித்தாலும் ரங்கசாமி அதனை உதாசீனம் செய்து விட்டான். ஊரில் எல்லோரும் ரங்கசாமியை மிகவும்நல்லவென்று சொன்னார்கள். மாரியைத் தவிர. மாரிக்கு குடிக்க பணம் கொடுக்க ரங்கசாமி மறுத்தான். அதனால் தெருவில் அவனோடு சண்டை பிடித்தான் மாரி. தெருவிலேயே மாரியை திட்டினான் ரங்கசாமி. தான் நிச்சயமாகப் பணம் கொடுக்க முடியாதுஎன்று சொன்னான். ஊர் கூடிவிட்டது.

“இத பாரு மாரி. உங்கம்மாவும் உன் சம்சாரமும் வயல்ல வேலை செய்யறாங்க. களை பிடுங்கறாங்க. தண்ணி சரியா இருக்கான்னு பாத்துக்கறாங்க. அதுக்கு நான் பணம் தர்றேன். நீயும் வேலை செய்யறதுன்னா சொல்லு. அதுக்கு நான் பணம் தர்றேன். உங்கம்மாவுக்கு நான் கொடுக்கற காசை நீ என்ன வேணும்னாலும் பண்ணிக்க. எனக்குத் தேவையில்லாத விஷயம். நான் ஏன் உனக்குக் கொடுக்கணும். யார் வேலை செய்யறாங்களோ அவங்க கையிலதான் தருவேன். உங்கம்மா வெட்டு ஒன்னு துண்டு ரெண்டா உன் கிட்ட உங்கம்மா காசை கொடுக்கக்கூடாதுன்னு சொல்லியிருக்காங்க நீ வேணா கேட்டுக்க" என்றான். மாரி பேச முடியாமல் அவனை அடிக்க வந்தான். ரங்கசாமி குடிகாரனிடன் பேச முடியாது என்று சொல்லிவிட்டு நடையைக் கட்டினான். மாரியால் நடக்கவும் முடியாமல் உட்கார்ந்து விட்டான். அடுத்த நாள் ரங்கசாமி லட்சுமி வீட்டுக்குச் சென்றபோது லட்சுமி கவலையுடன்,

“மாரியைக் காணவில்லை காலையிலிருந்து” என்று சொன்னாள்.

“உங்க பணம் வச்ச இடத்தில இருக்கான்னு பாருங்க அத்தை" என்றான் ரங்கசாமி. அவள் சென்று தேடிவிட்டுவந்து எடுத்துட்டு போயிட்டான்” என்றாள்.

“அப்ப சாராயக் கடைக்குத்தான் போயிருப்பான். அது உங்க விவகாரம் எனக்கு சம்பந்தமில்லை" என்றவாறு ரங்கசாமி கிளம்பினான். இருட்டும் வேளை ரங்கசாமி தன் வீட்டுக்கு திரும்பி வந்தபோது. வீட்டில் கோமளா நின்றிருந்தாள்.

“என்னண்ணே. என் சாப்பாடு நல்லாயில்லை மாதிரி அவங்க வீட்டில சாப்பிட ஆரம்பிச்சிங்க. இப்ப அங்கயும் சாப்பிடறதில்லையா?" என்றாள்.

“அதெல்லாம் ஒன்னுமில்ல தங்கச்சி. மனசு சரியில்லை" என்றான் ரங்கசாமி.

“மனசு சரியில்லைன்னு உங்க சினேகிதர் மாதிரி குடிக்கப் போயிடாதீங்க" என்றாள் கோமளா

“குடிக்கிறதை விட்டு ரொம்ப மாசம் ஆச்சி தங்கச்சி. வயலுக்கும் வீட்டுக்குமே எனக்கு நேரம் போறலை" என்றான் ரங்கசாமி.

“சரி சாப்பிடாம தூங்கப் போவாதீங்க. இந்தாங்க" என்று தட்டைக் கொடுத்தாள்.

“ஐயோ என்னத்துக்கு தங்கச்சி. சரி நானும் பசியாத் தான் இருக்கேன். நாளைக்கு நான் தட்டைக் கொடுத்துடறேன். அவன் எங்கே" என்றான்.

“அவரா குடிக்கப் போயிருக்காரு. வர்ர நேரம் தான்" என்றாள் கோமளா.

“சரி என்றவாறு அவன் வீட்டுக்குள் நுழைந்தான்.

“சாப்பிட்டுட்டு தூங்குங்க" என்று கோமளா சொல்லிவிட்டு தன் வீட்டுக்குச் சென்றாள். தட்டை மேஜை மீது வைத்துவிட்டு முகம் கழுவிவிட்டு தண்ணீர் குடித்தான். பிறகு தட்டை எடுத்து வைத்து சாப்பிட்டான். காய்கறி குழம்பும் சாதமும் மட்டும்தான். பரவாயில்லை. ஒன்றும் இல்லாததற்கு ஏதோ என்றவாறு சாப்பிட்டு எழுந்து கழுவி வைத்துவிட்டு ஈஸி சேரில் படுத்தான். அப்படியே தூங்கியிருப்பான். பின் கதவு தட்டும் சத்தம் கேட்டு விழித்தான்லட்சுமி என்று அவனுக்கு நன்றாகத் தெரியும். ஒரு மாதம் சும்மா இருக்கப் பொறுக்கவில்லையோஎன்னவோ. பின் கதவைத் திறந்தான். அங்கு லட்சுமிதான் நின்று கொண்டிருந்தாள். சட்டென்று உள்ளே வந்த லட்சுமி,

“என்ன ரங்கா, ராத்திரி சாப்பிட்டியா?" என்றாள்.

“சாப்பிட்டேன் அத்தை, கோமளா கொண்டுவந்து கொடுத்தாள்” என்றான். இருட்டில் அவள் அருகாமை அவனை என்னவோ செய்தது. அவளை அப்படியே கட்டிக் கொண்டு அவளது உதட்டோ டுஉதடு வைத்து முத்தமிட்டான். அவளது நாக்கு அவனது வாய்க்குள் சென்று துழாவியது. அவன் அவளது புடவையை தூக்கி அவளது வெறுமையான பிருஷ்ட பாகத்தைப் பிசைந்தான். அவள் முயங்கினாள். அவள் அவனது இடுப்பைப் பிடித்து தன்னுடன் இறுக்கி இணைத்துக் கொண்டாள். ரங்கசாமியின் தலைக்குள் காமவெறி போதை என ஏற அவளை இழுத்துக் கொண்டு தன் படுக்கையறைக்குச் சென்றான். ரங்கசாமி இழுத்த இழுப்புக்கு தோதாக அவளும் அவனோடு வேகமாகச் சென்று அவனோடு படுக்கையில் விழுந்தாள் லட்சுமி. வேகவேகமாக லட்சுமியின் உடையை உரித்தான். அவளது புடவையை அவன் இழுக்க அவள் தன்னுடைய மார்பகத்தைக் கூட மூட நோக்கமின்றி அவளும் சுழன்று புடவையை உரித்தாள். சட்டென்று அவளது ஜாக்கெட்டுகளை கழற்றி விட்டு பாவாடை நாடாவை கழற்றி நிர்வாணமாக நின்றாள் லட்சுமி.

இவனும் அவசர அவசரமாகதன்னுடைய உடைகளைக் கழற்றிவிட்டு மனைவியை கட்டிப்பிடிப்பவன் போல உரிமையுடன் லட்சுமியின் மீது கவிழ்ந்தான். இதுவரை செய்த காமமெல்லாம் உடையோடு யாருக்கும் தெரியாமல் செய்ததையும் இப்போது உரிமையுடன் அவள் மீது விழுவதையும் அதன் சுகத்தையும் அனுபவித்து அவளைக் கட்டிக் கொண்டான் ரங்கசாமி லட்சுமி கால்களை விரித்து ரங்கசாமியை வாங்கிக் கொண்டாள். ரங்கசாமி உணர்ச்சி வேகத்தில் வேகவேகமாக இயங்கினான். அந்த வேகத்துக்கு ஈடு கொடுக்க முடியாமல் லட்சுமி வெகு விரைவிலேயே உணர்ச்சி வசம் எய்தினாள்.

இருப்பினும் ரங்கசாமி இயங்குவதை நிறுத்தவில்லை. ரங்கசாமியியின் இயக்கத்துக்கு தாள முடியாமல் லட்சுமி வேர்த்துக் கொண்டிருந்தாள். ரங்கசாமி விடுவதாக இல்லை. ரங்கசாமியின்வே கத்தில் லட்சுமியின் மார்பகங்கள் வேகவேகமாக ஆடினலட்சுமியை அலேக்காகத் தூக்கி தன்னுடைய இடுப்பில் அவளை மோதினான் ரங்கசாமி. சுய இன்பம் செய்வது போல ஆனால் லட்சுமியை தன் இடுப்போடு மோதும் ரங்கசாமியின் வலுவில் மெய்மறந்து லட்சுமி கண்களை மூடி செருகும் இன்பத்தை அனுபவித்துக் கொண்டிருந்தாள். சற்று நேரத்தில் ரங்கசாமி தன் உணர்ச்சி வசம் அடைந்து அவளை படுக்கையில் போட்டு அவள்மீது கவிழ்ந்து படுத்தான். இறுக்கிக் கொண்டாள் லட்சுமி. அப்படியே படுத்துக் கிடந்தார்கள் இருவரும். அப்போதுதான் ரங்கசாமி ஜன்னலின் வழியே தெரியும் இரண்டு கண்களைப் பார்த்தான். அந்தக் கண்கள் மாரியின் மனைவிக்கு சொந்தமானவை என்பதை உணர அவனுக்கு அதிக நேரம் பிடிக்கவில்லை.

[kamaraja00x]

கிராமத்து காவியம்- 10 [Completed]
சட்டென்று உறைந்து போன சில வினாடிகளில் ரங்கசாமியால் எதுவுமே சிந்திக்க முடியவில்லை. தாங்க முடியாத அவமானமும் வெட்கமும் அவனைச் சூழ்ந்தன. என்ன சொல்ல முடியும் அவளிடம்? ஒன்றும் பேசாமல் எழுந்து குளியலறைக்குச் சென்று சுத்தம் செய்து முகத்தைக் கழுவிக் கொண்டு வெளியே வந்தான்லட்சுமி படுக்கையில் மல்லாந்து படுத்திருந்தாள். ரங்கசாமி அவளது அருகில் உட்கார்ந்தான்.

“லட்சுமி“

“ம்ம்“

“உன் மருமவ நாம பண்ணிட்டு இருக்கறதைப் பாத்துட்டா"

சட்டென்று தூக்கி வாரிப்போட்டு எழுந்து புடவையை எடுத்து தன்னை மறைத்துக் கொண்டு,
“அய்யய்யோ. பாவி மக என்ன பண்ணப் போறளோ?" என்றவாறு அவசர அவசரமாக உடையை உடுத்திக் கொள்ள ஆரம்பித்தாள். ரங்கசாமி வேட்டியைக் கட்டி சட்டையைப் போட்டுக் கொண்டான்லட்சுமி முன்னே போக ரங்கசாமியும் பின் கட்டு வழியாக லட்சுமியின் வீட்டை நோக்கிச் சென்றான்லட்சுமி தன் வீட்டின் பின் கட்டு வாசலைத் திறந்து உள்ளே சென்றாள். அங்கே ஒரு மூலையில் மரகதம் உட்கார்ந்திருந்தாள். லட்சுமியின் பின்னால் வந்த ரங்கசாமியின் நிழல் வீட்டில் படவும், அவள் நிமிர்ந்து அவனைப் பார்த்தாள்.

“என்னடி, நீ ஏன் ரங்கசாமி வீட்டுக்கு ராத்திரி போன?" கேட்டது லட்சுமி. இதைக் கேட்டதும் தூக்கி வாரிப் போட்டது ரங்கசாமிக்கு. என்ன ப்ளேட்டையே மாத்துகிறாள்?

“நீங்க ஏன் போனீங்க?" என்றாள் மரகதம்.

“நான் என்னத்துக்கோ போவேன். நீ யாரு அதைக் கேக்க. நான் கேக்குறேன். நீ ஏண்டி நடு ராத்திரியில ரங்கசாமி ஊட்டுக்குப் போன?" என்றாள் லட்சுமி.

“ரொம்ப பேசாதீங்க. வெளியில தெரிஞ்சா வெக்கக்கேடு" என்றாள் மரகதம்.

“என்ன பேச்சுப் பேசற" என்றாள் லட்சுமி

“உங்க பையனை இன்னும் காணம். உங்களையும் காணம். நீங்க ரங்கசாமி வீட்டுக்குப் போனதைப் பாத்தன். ஏதோ சாப்பாடு குடுக்கப் போறீங்கன்னு நெனச்சேன். சரி நாமலும் போயி ரங்கசாமிகிட்ட சொல்லி அவரைத் தேடச் சொல்லலாம்னு வந்தேன். நீங்க என்னடான்னா?" என்றாள் மரகதம்.

“அவன் எங்க போனான்" என்றாள் லட்சுமி

“இன்னேரம் வந்திருக்கணும். சாராயக்கடை 10 மணிக்கு மேல தொறந்திருக்காது. அங்கேயிருந்து யாராவது தூக்கிக்கிட்டு வந்தாக்கூட இன்னேரம் வந்திருக்கணும்" என்றாள் மரகதம்.

“ரங்கா கொஞ்சம் பாத்துட்டு வாயேன்" என்றாள் லட்சுமி.

“சரி நா வறேன்” என்றவாறு கிளம்பினான் ரங்கசாமி தன் வீட்டுக்கு. தன் வீட்டு கதவைத் திறந்து வெளியே வந்த ரங்கசாமி, சாராயக்கடையை நோக்கி நடந்தான். சாராயக் கடையை நெருங்கிய ரங்கசாமி அது மூடி இருப்பதைப் பார்த்தான். சாராயக்கடைக்குப் பின்னால் சென்று கதவைத் தட்டி

“முனிசாமி முனிசாமி" என்றான். முனிசாமி கதவைத் திறந்து

“ரங்கா என்ன விஷயம். இந்த நேரத்தில எல்லாம் குடிக்க மாட்டியே நீ" என்றான்.

“மாரி இன்னிக்கு கடைக்கு வந்தானா?" என்றான்.

“இல்லியே. என்னாச்சி அவனுக்கு" என்றான்

“அவனைக் காணோம். இங்க எங்காச்சியும் குடிச்சிட்டு கெடக்கானான்னு பார்க்கறேன்" என்றான்.

“மத்தியானம் வந்தான். ஓசி சாராயம் கேட்டான். குடுக்க முடியாதேப்பா. ஏதாச்சும் எரிசாராயம் சாப்புட்டுட்டானோ என்னவோ" என்றான் முனிசாமி.

“இந்த நேரத்துல எங்க தேடுறது அவனை" என்றான் ரங்கசாமி குழப்பத்துடன்.

“அவன் அம்மாவும் பொண்டாட்டியும் என்னைப் போயி பாத்துட்டு வரச் சொல்றாங்க" என்றான்.

“நம்ம என்ன பண்ண முடியும். அவன் இன்னும் சாராயத்துல சாவாம இருக்கறதே அதிசயம். எங்காயாவது பட்டை அடிச்சிட்டு செத்துக்கிட்டு இருப்பான் அவன்" என்றான் முனிசாமி

“என்ன முனிசாமி இரக்கமேயில்லாம பேசற. அவனும் போயிட்டா அவன் குடும்பத்துக்கு யாரு இருக்கா" என்றான் சிந்தனையுடன் ரங்கசாமி

“அவன் இருக்கறதும் ஒன்னு தான் போறதும் ஒன்னுதான். அவன் அம்மா அதை ஒத்துக்க மாட்டா. மித்த எல்லாரும் அதைத் தான் சொல்வாங்க. நீ எங்கயாவது போயி தேடு எனக்கு தூக்கம் வரது" என்று கதவை மூடினான் முனிசாமி. முனிசாமியின் கதவையே பார்த்துக் கொண்டு சில நிமிஷம் நின்று கொண்டிருந்தான் ரங்கசாமி. பிறகு திரும்பி முத்துசாமி வீட்டுக்கு வந்தான்.

“முத்து முத்து" என்று கூப்பிட்டான். முத்து கதவைத் திறந்து வெளியே வந்தான்.

“என்ன ரங்கா என்னாச்சி" என்றான்.

“மாரியைக் காணோமாம். உனக்கு ஏதாச்சும் தெரியுமா?" என்றான்.

“அவனா. கொஞ்சம் தெருப் பொறுக்கிங்களோட சேந்துகிட்டு தெம்மக்குடிக்கு சாராயம் குடிக்க போனான்” என்றான்.

“வரியா தெம்மக்குடிக்கு அவனைக் கூட்டிட்டு வரணுமே. அவங்க வீட்டில கவலைப்படறாங்க" என்றான்

“சரி இரு வறேன்" என்று உள்ளே சென்றான் முத்துசாமி. தெம்மக்குடியில் கள்ளச்சாராயம் சாப்பிட்டு ஆஸ்பத்திரியில் கிடந்தான் மாரி. கண் போய் விட்டது. வயிறு எரிந்து போய், இன்னும் ஒரு மாதம் பிழைப்பதே கஷ்டம் என்று டாக்டர் சொன்னார். ரங்கசாமிக்கு பளுவின் மீது பளு வந்து விட்டது.

தலையைக் கையால் பிடித்துக் கொண்டு அங்கேயே உட்கார்ந்து விட்டான். லட்சுமி தினமும் கதறிக் கொண்டிருந்தாள். மாரியின் மனைவி அழவே இல்லை. சும்மா வெறித்துப் பார்த்துக் கொண்டு உட்கார்ந்திருந்தாள். சாப்பிடவும் முடியாமல் இளைத்துப் போன மாரி, ஒரு அவலமான இரவில் இறந்து போனான். அவன் இறந்ததற்கு லட்சுமி அழவில்லை. ஏற்கெனவே அழுது வற்றிப் போன அவளது கண்கள் குழி விழுந்து திடீரென வயதானாற்போல இருந்தாள். மாரியின் மனைவி மரகதத்தின் வீட்டிலிருந்து அவளது பெற்றோர் வந்து லட்சுமியையும் மாரியையும் எல்லோருக்கும் முன்னால் திட்டி விட்டு அவளை அழைத்துச் சென்றனர். எல்லா விஷயத்துக்கும் கூட இருந்த ரங்கசாமியும் முத்துவும், லட்சுமியைத் தனியே விட்டுவிட்டால் தற்கொலை செய்து கொண்டாலும் செய்து கொள்வாள் என்று முத்துவின் வீட்டில் இருக்கச் சொன்னார்கள்.

லட்சுமியை முத்துசாமி பார்த்துக்கொள்ள ரங்கசாமி காசு கொடுக்கிறேன் என்று சொன்னாலும், முத்துசாமி வாங்க மறுத்து விட்டான்லட்சுமி முத்துவின் வீட்டில் சாப்பிட்டு முத்துவின் அம்மாவுடன் ஊர்க்கதையும் உலகக்கதையும் பேசிக் கொண்டு ஒரு மாதம் பத்து நாள் போனதுலட்சுமி மெல்ல மெல்ல தேறி பழைய படி வாளிப்பானவளாக ஆன பின்னர், லட்சுமியை எல்லார் முன்னிலையிலும் வைத்து திருமணம் செய்து கொள்ள ரங்கசாமி விழைந்தான். இதைச் சொன்னதும், முத்துசாமி

“வேணாம்" என்றான்.

“நான் ஒன்னு சொல்றேன் ரங்கா. அது மாதிரி செய். உனக்கு லட்சுமி மேல ஆசைன்னு தெரியும். ஆனா அவளுக்கு வயசாயிருச்சி. இப்ப அவளுக்கு 36 ஆகப் போவுது. ஆனா உனக்கு 21 வயசுதான் ஆவுது. அதுக்கு பதிலா நீ மரகதத்தை கல்யாணம் பண்ணிக்க. லட்சுமியை வச்சிக்க. உனக்கு குழந்தையும் மரகதம் மூலம் பிறக்கும் லட்சுமியை வச்சிக்கவும் செய்யலாம்" என்றான்.

“முத்துலட்சுமி குழந்தை பெத்துட்டான்னா என்ன செய்யறது?" என்றான் ரங்கசாமி

“பொறக்காம பாத்துக்க" என்றான் முத்துசாமி

“அது லட்சுமிக்கு அநியாயம்" என்றான் ரங்கசாமி. ஒரு நாள் மாலையில் அவளை தன் வீட்டுக்கு அழைத்து சொன்னான்.

“லட்சுமி. நான் உன்னை எல்லோருக்கும் முன்னாடி வச்சி கல்யாணம் பண்ணிக்க போறேன். என்னைக் கல்யாணம் பண்ணிக்கிறியா?" என்றான். அவனை ஆசையோடு உச்சி மோர்ந்து அணைத்துக் கொண்ட லட்சுமி.

“நீ இல்லைன்னா நான் என்ன ஆயிருப்பேன். நீ என்ன சொன்னாலும் செய்வேன். ஆனா உனக்கு கெட்ட பெயர் வரக் கூடாது. ஊர்லயும் நான் உன்னை வளைச்சி போட்டுட்டேன்னு பேசிக்குவாங்க. அதனால இன்னொன்னு சொல்றேன் அது மாதிரி பண்ணு. பாவம் என் மருமவ. மரகதம் நல்ல பொண்ணு. யாருக்காவது நல்லது பண்ணனும்னா அவளைக் கல்யாணம் பண்ணிக்க. நான் உன் கூடவே இருக்கேன். எப்ப வேணும்னாலும் நான் உன் கூட படுத்துக்குவேன். அதுக்கு அவ சம்மதம் வாங்கிக்க. அது போதும் எனக்கு” என்றாள் லட்சுமி. ஒரு வேளை முத்துசாமி இவளிடம் இது போலச் சொல்லியிருப்பானோ என்னவோ.

“சரி கேக்கறேன்" என்றான் ரங்கசாமி மரகதம் ஒத்துக் கொண்டாள். அவள் பெற்றோர் கூட ஒப்புக் கொண்டார்கள். ஊரறிய கோவிலில் கல்யாணம் நடந்தது. மரகதத்தின் பெற்றோர் வந்திருந்து திருமணம் செய்துவைத்துவிட்டு போனார்கள்லட்சுமி சந்தோஷத்துடன் இருந்தாள்லட்சுமி தன் வீட்டை விற்று விட்டு ரங்கசாமியியின் வீட்டுக்குள் வந்து விட்டாள். ரங்கசாமியின் வீடு களைகட்டியிருந்தது. தெருவுக்குள் நுழைந் தபோதே, அவன் வீட்டில் விளக்கெரிவது அவனுக்குத் தெரிந்தது. பளிச்சிடும் அந்த வீட்டின் ஒளி தெருவில் விழுவது, தன் வீடு குடும்பமாகி விட்டதை அவனுக்குச் சொன்னது. ரங்கசாமி வீட்டுக்குள் வந்தான்.

“வாங்க வாங்க” என்று வாய் நிறைய அழைத்தாள் மரகதம். அந்த சத்தம் கேட்டு மாவாட்டிக் கொண்டிருந்த லட்சுமி எழுந்து வந்து

“வா ரங்கா” என்று அழைத்தாள்.

“மரகதம், அத்தை, இந்தாங்க பூ" என்று லட்சுமியிடமும், மரகதத்திடமும் பூக்கட்டைக் கொடுத்தான். முகமெல்லாம் சந்தோஷமாக, மரகதம் பெற்றுக் கொண்டாள்லட்சுமி,

“நீயே வச்சி உடு” என்றவாறு மாவு கையை காட்டினாள். மரகதம் அந்த பூச்சரத்தை ரங்கசாமியிடமே கொடுத்து நீங்களும் எனக்கு வச்சி உடுங்க என்றாள். ரங்கசாமி இருவருக்கும் பூச்சரத்தை தலையில் வைத்து விட்டான். ரங்கசாமி குளித்துவிட்டு வந்து தரையில் உட்கார்ந்தான்லட்சுமியும் மரகதமும் உட்கார்ந்திருந்தார்கள்.

“யாரும் போடவேண்டாம். எல்லோரும் சாப்பிடலாம்" என்றவாறு அவன் எல்லோர் முன்னாலும் தட்டை நகர்த்தினான்.

“இப்படி என் புருஷனும் என் மகனும் உக்காந்து சாப்பிட்டிருப்பாங்களா?" என்று பெருமூச்செறிந்தாள் லட்சுமி.

“ஆனா என்ன. நீதான் எனக்கு மவனாவும் புருஷனாவும் இருக்கியே” என்று அவனுக்கு சோறு பரிமாறினாள் லட்சுமி.

“அத உடுங்க" என்றவாறு லட்சுமிக்கு குழம்பு ஊற்றினான் ரங்கசாமி,

“போனதையே பேசிக்கிட்டு" என்றான். சாப்பிட்டுவிட்டு படுக்கைக்குச் சென்றார்கள் மரகதமும் ரங்கசாமியும் லட்சுமி பின் கட்டுக்குச் சென்று படுத்துக் கொண்டாள். அந்த இடம் தான் அவள் வழக்கமாகப் படுக்கும் இடம். ரங்கசாமி

“அத்தை” என்று கூப்பிட்டான்

“என்ன ரங்கா"

“ஏன் அங்க படுத்துக்கிட்டு இருக்கீங்க. அதான் எல்லாரும் ஊருக்குப் போயாச்சே. இன்னமும் ஏன் அங்க படுக்கிறீங்க. இங்க வாங்க" என்றான். அவள் எழுந்து உள்ளே வந்தாள்.

“வாணாம் ரங்கா. ஊர் பேசும்” என்றாள்.

“இதில என்ன ஊர் பேச இருக்கு. ராத்திரி எவன் வந்து கதவைத் தட்டப் போறான். விளக்கணைச்சிட்டுப் படுக்க வேண்டியதுதா னே" என்றான் ரங்கசாமி.

“சரி நீ சொல்ற நான் கேக்கறேன்" என்றவாறு சென்று பின் கட்டுக்கதவை மூடிவிட்டு வந்து அறைக்குள் வந்தாள்.

“நான் என்ன கீழ படுத்துக்கிறேன். நீங்க மேல படுத்துக்கங்க" என்றாள் லட்சுமி

“நீங்க பெரியவங்க. நீங்கதான் மேல படுத்துக்கணும் நான் கீழ படுத்துக்கறேன் அத்தை" என்றாள் மரகதம்.

“என்னை கிழவியாக்கிறுவ போலருக்கே. அதெல்லாம் கிடையாது நான் கீழ படுத்துக்கறேன்” என்றவாறு அவள் பாயை விரித்து கீழே படுத்தாள்.

“என்னது வம்பாப் போச்சு. எல்லோரும் கீழயே படுக்கலாம்" என்றவாறு தரையில் லட்சுமியோடு படுத்தான் ரங்கசாமி. மரகதமும் ரங்கசாமியின் மறுபுறம் படுத்தாள். ரங்கசாமி லட்சுமியை ஒரு கையாலும் மரகதத்தை மறு கையாலும் அணைத்தான். இருவரும் நெருங்கி வந்து அவன் மீது கை போட்டு நெஞ்சைத் தடவினார்கள். ரங்கசாமி லட்சுமியை எழுப்பினான்.

“அத்தை எந்திரிச்சி எல்லாம் கழட்டிட்டுப் படுங்க. மரகதம் நீயும் தான்” என்று ஆணையிட்டான். மரகதமும் லட்சுமியும் வெட்கத்தால்

“வாணாம் வாணாம்” என்றார்கள்லட்சுமி

“ரங்கா நீ அவகூட இரு. அப்புறம் நான் உள்ளே வர்றேன். அவ வெளியெ கொஞ்சம் இருக்கட்டும்" என்றாள்.

“அதெல்லாம் முடியாது. இப்ப எல்லோரும் அம்மணமா இருக்கணும்" என்றான் ரங்கசாமி

“என்னப்பா இது. வெக்கமா இருக்கே. அவ முன்னாடி” என்றாள் லட்சுமி.

“ஆமா அத்தைக்கு முன்னாடி எப்படி" என்று குறுகினாள் மரகதம்.

“சரி ஒண்ணு பண்றேன். வெளக்கை அணைச்சிடறேன். அப்புறம் நானே உங்களுக்கு கழட்டி உடறேன்” என்றான் ரங்கசாமி. சரி என்று விளக்கை அணைத்தாள் லட்சுமி. ரங்கசாமி எழுந்து லட்சுமியை அணைத்தான்லட்சுமியின் புடவையை உருவிவிட்டு, ஜாக்கெட்டையும் பாவாடையையும் கழற்றி விட்டு நிர்வாணமாக நின்றாள். ரங்கசாமியும் மரகதத்தை இழுத்தான். மரகதம் நாணிக் கோணிக் கொண்டு அவனுடன் இழைந்தாள். ரங்கசாமி அவளது புடவையை இழுத்தான். முட்டிக் கொண்டு நின்று கொண்டிருந்த மார்பகங்களைத் தழுவி புடவை சரிந்தது. அவள் தன்னுடைய ஜாக்கெட்டைக் கழற்றிவிட்டு அப்படியே தரையில் உட்கார்ந்தாள். உட்கார்ந்தவாறு தன் பாவாடையைக் கழற்றி ஒதுக்கி வைத்து விட்டு காலைச்சுருக்கி கோணிக் கொண்டு படுத்துக் கொண்டாள். ரங்கசாமி லட்சுமியை இழுத்து தன் அருகில் உட்கார வைத்துக் கொண்டான்லட்சுமி அவனைத் தள்ளி கீழே போட்டு அவன் மீது கவிழ்ந்தாள். ரங்கசாமி அவளது மார்பகங்களைப் பிடித்துக் கடித்தான். அவள்

“ம். ம்ம்ம் ஆ” என்று முனகினாள். மரகதம் திரும்பிப் பார்த்தாள்லட்சுமியின் வாளிப்பான உடல் ரங்கசாமியின் மேலே ததும்பிக் கொண்டிருந்தது. ரங்கசாமி அவளது பெரிய மார்பகங்களில் நீந்தி விளையாடிக் கொண்டிருந்தான். மரகதம் திரும்பி அவனது அருகில் நெருங்கிப் படுத்துக் கொண்டு அவனது காதைக் கடித்தாள். ரங்கசாமியின் உறுப்பு விடைத்துக் கொண்டிருந்ததுலட்சுமி கவிழ்ந்து அதனைப் பிடித்து தன் வாயில் வைத்து உறிய ஆரம்பித்தாள். ரங்கசாமி மரகதத்தை எழுப்பினான்.

“என்னா?" என்றாள் மரகதம்.

“என் முகத்துக்கு நேர் மேலெ நில்லு” என்றான் ரங்கசாமிஅவள் எழுந்து அவனது முகத்துக்கு நேர் மேலே கால்களை அகட்டி விரித்து நின்றாள். உட்கார் என்றான் ரங்கசாமி அவளுக்குப் புரிந்தது. அவள் மெல்ல உட்கார்ந்தாள். ரங்கசாமி சுவைக்க ஆரம்பித்தான். மரகதம் துடித்தாள்லட்சுமி எழுந்து நின்றாள். உட்கார்ந்திருந்த மரகதம் தன்னை நோக்கி வரும் லட்சுமியைப் பார்த்தாள்லட்சுமியும் காலை அகட்டிக் கொண்டு அவளருகில் வந்தாள். தான் எழுந்து கொண்டு லட்சுமி தன்னுடையை உறுப்பை ரங்கசாமியின் முகத்தில் தேய்க்க வருகிறாளோ என்று யோசித்தாள். ஆனால் லட்சுமி உட்கார்ந்திருந்த மரகதத்தின் தலையைப் பற்றி தன்னுடைய உறுப்பில் தேய்த்தாள். மரகதம் இதுவரை செய்யாதது இது. ஏன், சிந்தித்தது கூட இல்லை. காமவெறியில் மரகதத்தின் கண்களும் லட்சுமியின் கண்களும் கோவைப்பழம் போலச் சிவந்திருந்தன. உடலெங்கும் பற்றி எரிந்த காமத் தூண்டுதலில், மரகதம் தன் நாவை நீட்டி லட்சுமியின் உறுப்பைச் சுவைக்கலானாள்லட்சுமி திரும்பி நின்று கொண்டாள்லட்சுமியின் ப்ருஷ்டபாகம் மரகதத்தின் முகத்தில் மோதியது. கால்களை விரித்தபடி லட்சுமி குனிந்து ரங்கசாமியின் உறுப்பை உறிய ஆரம்பித்தாள். மரகதத்தின் முன்னால் தெரிந்த லட்சுமியின் உறுப்பை தேடித் தேடி மரகதம் சுவைத்தாள்.

லட்சுமி எழுந்து ரங்கசாமியின் இடுப்பின் மீது உட்கார்ந்தாள். அவனது உறுப்பு சளக்கென்று உள்ளே சென்றதுலட்சுமி எம்பி எம்பி குதித்தாள். ஆடும் அவளது மார்பகங்களில் மெய்மறந்த மரகதம் முன்னால் நகர்ந்து அவளது மார்பகங்களை பற்றி உறிய ஆரம்பித்தாள். மூன்று பேருக்கும் உணர்ச்சி பொங்கிக் கொண்டிருந்தது. ராமசாமியின் உறுப்பு லட்சுமிக்குள். மரகத்தின் உறுப்பு ரங்கசாமியின் வாயில்.

மாரியின் ஞாபகம் வந்ததும்,

“சே நம்மவும் நக்கிகிட்டே இருக்க வேண்டாம்" என்று சிந்தித்து ரங்கசாமி மரகதத்தை எழுப்பினான்லட்சுமியின் மரகதமும் இடத்தை மாற்றிக் கொண்டார்கள். உள்ளே இடிக்க இடிக்க மரகதம் துடித்தாள். அவளை நிரப்பிய ரங்கசாமியின் உறுப்பு, அவளைச் சொர்க்கத்துக்கே அனுப்பியது. ரங்கசாமி அவளைக் கீழே தள்ளி அவள் மீது படர்ந்தான்லட்சுமி எழுந்து தன்னுடைய உறுப்பை மரகதத்துக்குச் சாப்பிடக்கொடுத்தாள். ரங்கசாமி விடாமல் இடித்துக் கொண்டிருக்க, மரகத்தின் கண்கள் செருகின.

கண்களிலிருந்து கண்ணீர் பொங்கி வந்ததுலட்சுமியும் விடாமல், மரகத்தின் மார்பகங்களைப் பற்றி உறிஞ்சினாள். உடலெங்கும் எதிர்பாராத உணர்ச்சி பொங்க துடித்து உச்சம் எய்தினாள் மரகதம். அவள் உச்சம் எய்தியும் விடாமல் ரங்கசாமி இடித்துக் கொண்டிருந்தான். மரகதம் இந்த அளவுக்கு இதுவரை உணர்ச்சி எய்திராததால், உடல் தாங்க முடியாமல் இன்னொரு முறையும் உணர்ச்சி எய்த, அவனை வலுக்கட்டாயமாகத் தள்ளினாள்.

“ஏய் என்னா?" என்றான் ரங்கசாமி.

“என்னால முடியலை. ரெண்டு தடவை ஆயிருச்சி" என்றவாறு அவனைக் கட்டிக் கொண்டாள்லட்சுமி

“ரங்கா ரங்கா" என்று அரற்றியவாறு ரங்கசாமியின் உறுப்பை பிடித்து தன் வாயில் வைத்துக்
கொண்டாள்லட்சுமியின் உறுப்பை மெல்ல மரகதம் தடவினாள். ரங்கசாமி லட்சுமியைக் கீழே தள்ளி அவள் மீது படர்ந்தான். மரகதம் லட்சுமியின் மார்பகங்களைக் கவ்விக் கொண்டு சப்பினாள். ரங்கசாமி லட்சுமியின் உதடுகளைக் கவ்விக் கொண்டு உறிஞ்சினான். மெல்ல மெல்ல ஆரம்பித்த அவனது இடி எஞ்சின் போல வேகம் பிடித்ததுலட்சுமி இப்போது அரற்ற ஆரம்பித்தாள்.

“ரங்கா ரங்கா" என்றவாறு

“அய்யோ அம்மா, குத்துறானே. ம்ம். ம்ம்” என்றவாறு அவனது இடியை தாங்கிக் கொண்டாள் லட்சுமி. ரங்கசாமியின் உச்சம் வருவதற்குள் மரகதம் உறிஞ்சியதில் அவளுக்கு உணர்ச்சி உச்சம் வந்துவிட்டது. ரங்கசாமி இரண்டுபேரையும் புரட்டி எடுத்ததில் திருப்தியுடன் லட்சுமி மீது கவிழ்ந்து தானும் உணர்ச்சி உச்சம் எய்தி லட்சுமியை ரொப்பினான்லட்சுமி அயர்ந்து போய் மல்லாக்க கிடந்தாள். மூவரின் முகத்திலும் இளிப்பும் திருப்தியுமாக புன்னகை விரிந்தது.

“இப்பத்தான் வீடு களையா இருக்கு. ஒரு பொண்ணு வேணும்னு நெனச்சேன். இப்ப ரெண்டு
பொண்ணு இருக்கு வீட்டில. அதுவும் சந்தோஷமா. நீங்க ரெண்டு பேரும் ஒருகாலத்திலயும் சண்டை போடக்கூடாது. உங்க ரெண்டு பேருக்கும் ஒத்தாப்பல தான் நான் எதுவும் பண்ணுவேன்“

“அத்தை நீங்களும் குழந்தை பெத்துக்கங்க அத்தை. யார் என்ன சொல்லப்போறா? ஒரு காலத்தில நீங்க எனக்கு மாமியார். இப்பத்தான் யாரும் இல்லையே. ஒரு வகையில பாத்தா நீங்க யாரோ நான் யாரோ. ரெண்டு பேரையும் இவர்தான் வச்சிருக்காரு. உங்களுக்கு குழந்தை பொறந்தா என்ன எனக்குக் குழந்தை பொறந்தா என்ன? எல்லோரும் இங்க வளரட்டும்" என்றாள் மரகதம்

“எங்கயோ ஆரம்பிச்சி, எங்கயோ முடிஞ்சிருச்சி" என்றான் ரங்கசாமி. முத்துவோடு அடுத்த நாள் பேசிக் கொண்டிருந்தான் ரங்கசாமி.


“நான் நியாயஸ்தன்னு சொல்லலை. ஆனா நண்பனுக்கு என்னால துரோகம் பண்ண முடியலைலட்சுமிக்கும் மரகதத்துக்கும் வாழ்வு கொடுத்தேன். அதே நேரம் என்னோட மனசுக்கும் துரோகம் பண்ணலை. தனியா இருக்கும்போது கோமளா மேல ஆசை வந்துச்சி. அது எவ்வளவு பெரிய துரோகம்னு எனக்குப் பட்டிச்சி. இது மாதிரி தறி கெட்டுப் போயிடக்கூடாதுன்னுதானோ என்னமோ எனக்கும் கல்யாணம் ஆகியிருச்சி. அது நல்லதுக்குத் தான். ருசி கண்ட பூனை உரியை உரியைத் தாவும். ஒரு தடவை ருசி பார்த்து அது போயிடுச்சின்னா, அந்த ருசிக்கு நாக்கும் உடம்பும் அலையத் தான்
செய்யும். அதையும் கட்டுப்படுத்தலைன்னா மாரி மாதிரி எங்க எங்கன்னு தேடி அழிய வேண்டியது தான். அந்த கட்டுப்பாட்டுக்குள்ள வரதுக்குத்தான் கல்யாணம் கார்த்தின்னு. இதெல்லாம் அப்பப்ப உடையத் தான் செய்யும். நாம திரும்பித் திரும்பி அந்தக் கட்டுப்பாட்டை போட்டுக்கிட்டே இருக்கணும்”

“எல்லாம் நல்லபடியா முடிஞ்சாலும், லட்சுமி புருஷன் திரும்பி வந்தா என்ன செய்யப்போற?" என்றான் முத்துசாமி.

“அவ விரும்பினா அவ புருஷன் கிட்ட போறதைத் தடுக்க மாட்டேன். ஆனா அவ போக இஷ்டப்படலைன்னா நான் காப்பாத்த வேண்டியதுதான்”

“அதுக்குத்தான் சொல்றேன். வேணா அவ கல்யாணத்தை ரத்துப் பண்ணிட்டு, கல்யாணம் பண்ணிக்க" என்றான் முத்து.

“என்னப்பா, கொஞ்ச மாசம் முன்னாடி வேற சொன்ன. இப்ப வேற சொல்ற?" என்றான் ரங்கசாமி.

“லட்சுமி முழுகாம இருக்கான்னு எங்க அம்மா சொல்றாங்க" என்றான் முத்துசாமி.

“அய்யய்யோ" என்றான் ரங்கசாமி ஊரறிய லட்சுமியையும் கல்யாணம் செய்து கொண்டான் ரங்கசாமி.

COMPLETED

[saran.saran]

Very nice story

[marimuthu201]

கிராமத்து காவியம்- 10 [Completed]
சட்டென்று உறைந்து போன சில வினாடிகளில் ரங்கசாமியால் எதுவுமே சிந்திக்க முடியவில்லை. தாங்க முடியாத அவமானமும் வெட்கமும் அவனைச் சூழ்ந்தன. என்ன சொல்ல முடியும் அவளிடம்? ஒன்றும் பேசாமல் எழுந்து குளியலறைக்குச் சென்று சுத்தம் செய்து முகத்தைக் கழுவிக் கொண்டு வெளியே வந்தான்லட்சுமி படுக்கையில் மல்லாந்து படுத்திருந்தாள். ரங்கசாமி அவளது அருகில் உட்கார்ந்தான்.

“லட்சுமி“

“ம்ம்“

“உன் மருமவ நாம பண்ணிட்டு இருக்கறதைப் பாத்துட்டா"

சட்டென்று தூக்கி வாரிப்போட்டு எழுந்து புடவையை எடுத்து தன்னை மறைத்துக் கொண்டு,
“அய்யய்யோ. பாவி மக என்ன பண்ணப் போறளோ?" என்றவாறு அவசர அவசரமாக உடையை உடுத்திக் கொள்ள ஆரம்பித்தாள். ரங்கசாமி வேட்டியைக் கட்டி சட்டையைப் போட்டுக் கொண்டான்லட்சுமி முன்னே போக ரங்கசாமியும் பின் கட்டு வழியாக லட்சுமியின் வீட்டை நோக்கிச் சென்றான்லட்சுமி தன் வீட்டின் பின் கட்டு வாசலைத் திறந்து உள்ளே சென்றாள். அங்கே ஒரு மூலையில் மரகதம் உட்கார்ந்திருந்தாள். லட்சுமியின் பின்னால் வந்த ரங்கசாமியின் நிழல் வீட்டில் படவும், அவள் நிமிர்ந்து அவனைப் பார்த்தாள்.

“என்னடி, நீ ஏன் ரங்கசாமி வீட்டுக்கு ராத்திரி போன?" கேட்டது லட்சுமி. இதைக் கேட்டதும் தூக்கி வாரிப் போட்டது ரங்கசாமிக்கு. என்ன ப்ளேட்டையே மாத்துகிறாள்?

“நீங்க ஏன் போனீங்க?" என்றாள் மரகதம்.

“நான் என்னத்துக்கோ போவேன். நீ யாரு அதைக் கேக்க. நான் கேக்குறேன். நீ ஏண்டி நடு ராத்திரியில ரங்கசாமி ஊட்டுக்குப் போன?" என்றாள் லட்சுமி.

“ரொம்ப பேசாதீங்க. வெளியில தெரிஞ்சா வெக்கக்கேடு" என்றாள் மரகதம்.

“என்ன பேச்சுப் பேசற" என்றாள் லட்சுமி

“உங்க பையனை இன்னும் காணம். உங்களையும் காணம். நீங்க ரங்கசாமி வீட்டுக்குப் போனதைப் பாத்தன். ஏதோ சாப்பாடு குடுக்கப் போறீங்கன்னு நெனச்சேன். சரி நாமலும் போயி ரங்கசாமிகிட்ட சொல்லி அவரைத் தேடச் சொல்லலாம்னு வந்தேன். நீங்க என்னடான்னா?" என்றாள் மரகதம்.

“அவன் எங்க போனான்" என்றாள் லட்சுமி

“இன்னேரம் வந்திருக்கணும். சாராயக்கடை 10 மணிக்கு மேல தொறந்திருக்காது. அங்கேயிருந்து யாராவது தூக்கிக்கிட்டு வந்தாக்கூட இன்னேரம் வந்திருக்கணும்" என்றாள் மரகதம்.

“ரங்கா கொஞ்சம் பாத்துட்டு வாயேன்" என்றாள் லட்சுமி.

“சரி நா வறேன்” என்றவாறு கிளம்பினான் ரங்கசாமி தன் வீட்டுக்கு. தன் வீட்டு கதவைத் திறந்து வெளியே வந்த ரங்கசாமி, சாராயக்கடையை நோக்கி நடந்தான். சாராயக் கடையை நெருங்கிய ரங்கசாமி அது மூடி இருப்பதைப் பார்த்தான். சாராயக்கடைக்குப் பின்னால் சென்று கதவைத் தட்டி

“முனிசாமி முனிசாமி" என்றான். முனிசாமி கதவைத் திறந்து

“ரங்கா என்ன விஷயம். இந்த நேரத்தில எல்லாம் குடிக்க மாட்டியே நீ" என்றான்.

“மாரி இன்னிக்கு கடைக்கு வந்தானா?" என்றான்.

“இல்லியே. என்னாச்சி அவனுக்கு" என்றான்

“அவனைக் காணோம். இங்க எங்காச்சியும் குடிச்சிட்டு கெடக்கானான்னு பார்க்கறேன்" என்றான்.

“மத்தியானம் வந்தான். ஓசி சாராயம் கேட்டான். குடுக்க முடியாதேப்பா. ஏதாச்சும் எரிசாராயம் சாப்புட்டுட்டானோ என்னவோ" என்றான் முனிசாமி.

“இந்த நேரத்துல எங்க தேடுறது அவனை" என்றான் ரங்கசாமி குழப்பத்துடன்.

“அவன் அம்மாவும் பொண்டாட்டியும் என்னைப் போயி பாத்துட்டு வரச் சொல்றாங்க" என்றான்.

“நம்ம என்ன பண்ண முடியும். அவன் இன்னும் சாராயத்துல சாவாம இருக்கறதே அதிசயம். எங்காயாவது பட்டை அடிச்சிட்டு செத்துக்கிட்டு இருப்பான் அவன்" என்றான் முனிசாமி

“என்ன முனிசாமி இரக்கமேயில்லாம பேசற. அவனும் போயிட்டா அவன் குடும்பத்துக்கு யாரு இருக்கா" என்றான் சிந்தனையுடன் ரங்கசாமி

“அவன் இருக்கறதும் ஒன்னு தான் போறதும் ஒன்னுதான். அவன் அம்மா அதை ஒத்துக்க மாட்டா. மித்த எல்லாரும் அதைத் தான் சொல்வாங்க. நீ எங்கயாவது போயி தேடு எனக்கு தூக்கம் வரது" என்று கதவை மூடினான் முனிசாமி. முனிசாமியின் கதவையே பார்த்துக் கொண்டு சில நிமிஷம் நின்று கொண்டிருந்தான் ரங்கசாமி. பிறகு திரும்பி முத்துசாமி வீட்டுக்கு வந்தான்.

“முத்து முத்து" என்று கூப்பிட்டான். முத்து கதவைத் திறந்து வெளியே வந்தான்.

“என்ன ரங்கா என்னாச்சி" என்றான்.

“மாரியைக் காணோமாம். உனக்கு ஏதாச்சும் தெரியுமா?" என்றான்.

“அவனா. கொஞ்சம் தெருப் பொறுக்கிங்களோட சேந்துகிட்டு தெம்மக்குடிக்கு சாராயம் குடிக்க போனான்” என்றான்.

“வரியா தெம்மக்குடிக்கு அவனைக் கூட்டிட்டு வரணுமே. அவங்க வீட்டில கவலைப்படறாங்க" என்றான்

“சரி இரு வறேன்" என்று உள்ளே சென்றான் முத்துசாமி. தெம்மக்குடியில் கள்ளச்சாராயம் சாப்பிட்டு ஆஸ்பத்திரியில் கிடந்தான் மாரி. கண் போய் விட்டது. வயிறு எரிந்து போய், இன்னும் ஒரு மாதம் பிழைப்பதே கஷ்டம் என்று டாக்டர் சொன்னார். ரங்கசாமிக்கு பளுவின் மீது பளு வந்து விட்டது.

தலையைக் கையால் பிடித்துக் கொண்டு அங்கேயே உட்கார்ந்து விட்டான். லட்சுமி தினமும் கதறிக் கொண்டிருந்தாள். மாரியின் மனைவி அழவே இல்லை. சும்மா வெறித்துப் பார்த்துக் கொண்டு உட்கார்ந்திருந்தாள். சாப்பிடவும் முடியாமல் இளைத்துப் போன மாரி, ஒரு அவலமான இரவில் இறந்து போனான். அவன் இறந்ததற்கு லட்சுமி அழவில்லை. ஏற்கெனவே அழுது வற்றிப் போன அவளது கண்கள் குழி விழுந்து திடீரென வயதானாற்போல இருந்தாள். மாரியின் மனைவி மரகதத்தின் வீட்டிலிருந்து அவளது பெற்றோர் வந்து லட்சுமியையும் மாரியையும் எல்லோருக்கும் முன்னால் திட்டி விட்டு அவளை அழைத்துச் சென்றனர். எல்லா விஷயத்துக்கும் கூட இருந்த ரங்கசாமியும் முத்துவும், லட்சுமியைத் தனியே விட்டுவிட்டால் தற்கொலை செய்து கொண்டாலும் செய்து கொள்வாள் என்று முத்துவின் வீட்டில் இருக்கச் சொன்னார்கள்.

லட்சுமியை முத்துசாமி பார்த்துக்கொள்ள ரங்கசாமி காசு கொடுக்கிறேன் என்று சொன்னாலும், முத்துசாமி வாங்க மறுத்து விட்டான்லட்சுமி முத்துவின் வீட்டில் சாப்பிட்டு முத்துவின் அம்மாவுடன் ஊர்க்கதையும் உலகக்கதையும் பேசிக் கொண்டு ஒரு மாதம் பத்து நாள் போனதுலட்சுமி மெல்ல மெல்ல தேறி பழைய படி வாளிப்பானவளாக ஆன பின்னர், லட்சுமியை எல்லார் முன்னிலையிலும் வைத்து திருமணம் செய்து கொள்ள ரங்கசாமி விழைந்தான். இதைச் சொன்னதும், முத்துசாமி

“வேணாம்" என்றான்.

“நான் ஒன்னு சொல்றேன் ரங்கா. அது மாதிரி செய். உனக்கு லட்சுமி மேல ஆசைன்னு தெரியும். ஆனா அவளுக்கு வயசாயிருச்சி. இப்ப அவளுக்கு 36 ஆகப் போவுது. ஆனா உனக்கு 21 வயசுதான் ஆவுது. அதுக்கு பதிலா நீ மரகதத்தை கல்யாணம் பண்ணிக்க. லட்சுமியை வச்சிக்க. உனக்கு குழந்தையும் மரகதம் மூலம் பிறக்கும் லட்சுமியை வச்சிக்கவும் செய்யலாம்" என்றான்.

“முத்துலட்சுமி குழந்தை பெத்துட்டான்னா என்ன செய்யறது?" என்றான் ரங்கசாமி

“பொறக்காம பாத்துக்க" என்றான் முத்துசாமி

“அது லட்சுமிக்கு அநியாயம்" என்றான் ரங்கசாமி. ஒரு நாள் மாலையில் அவளை தன் வீட்டுக்கு அழைத்து சொன்னான்.

“லட்சுமி. நான் உன்னை எல்லோருக்கும் முன்னாடி வச்சி கல்யாணம் பண்ணிக்க போறேன். என்னைக் கல்யாணம் பண்ணிக்கிறியா?" என்றான். அவனை ஆசையோடு உச்சி மோர்ந்து அணைத்துக் கொண்ட லட்சுமி.

“நீ இல்லைன்னா நான் என்ன ஆயிருப்பேன். நீ என்ன சொன்னாலும் செய்வேன். ஆனா உனக்கு கெட்ட பெயர் வரக் கூடாது. ஊர்லயும் நான் உன்னை வளைச்சி போட்டுட்டேன்னு பேசிக்குவாங்க. அதனால இன்னொன்னு சொல்றேன் அது மாதிரி பண்ணு. பாவம் என் மருமவ. மரகதம் நல்ல பொண்ணு. யாருக்காவது நல்லது பண்ணனும்னா அவளைக் கல்யாணம் பண்ணிக்க. நான் உன் கூடவே இருக்கேன். எப்ப வேணும்னாலும் நான் உன் கூட படுத்துக்குவேன். அதுக்கு அவ சம்மதம் வாங்கிக்க. அது போதும் எனக்கு” என்றாள் லட்சுமி. ஒரு வேளை முத்துசாமி இவளிடம் இது போலச் சொல்லியிருப்பானோ என்னவோ.

“சரி கேக்கறேன்" என்றான் ரங்கசாமி மரகதம் ஒத்துக் கொண்டாள். அவள் பெற்றோர் கூட ஒப்புக் கொண்டார்கள். ஊரறிய கோவிலில் கல்யாணம் நடந்தது. மரகதத்தின் பெற்றோர் வந்திருந்து திருமணம் செய்துவைத்துவிட்டு போனார்கள்லட்சுமி சந்தோஷத்துடன் இருந்தாள்லட்சுமி தன் வீட்டை விற்று விட்டு ரங்கசாமியியின் வீட்டுக்குள் வந்து விட்டாள். ரங்கசாமியின் வீடு களைகட்டியிருந்தது. தெருவுக்குள் நுழைந் தபோதே, அவன் வீட்டில் விளக்கெரிவது அவனுக்குத் தெரிந்தது. பளிச்சிடும் அந்த வீட்டின் ஒளி தெருவில் விழுவது, தன் வீடு குடும்பமாகி விட்டதை அவனுக்குச் சொன்னது. ரங்கசாமி வீட்டுக்குள் வந்தான்.

“வாங்க வாங்க” என்று வாய் நிறைய அழைத்தாள் மரகதம். அந்த சத்தம் கேட்டு மாவாட்டிக் கொண்டிருந்த லட்சுமி எழுந்து வந்து

“வா ரங்கா” என்று அழைத்தாள்.

“மரகதம், அத்தை, இந்தாங்க பூ" என்று லட்சுமியிடமும், மரகதத்திடமும் பூக்கட்டைக் கொடுத்தான். முகமெல்லாம் சந்தோஷமாக, மரகதம் பெற்றுக் கொண்டாள்லட்சுமி,

“நீயே வச்சி உடு” என்றவாறு மாவு கையை காட்டினாள். மரகதம் அந்த பூச்சரத்தை ரங்கசாமியிடமே கொடுத்து நீங்களும் எனக்கு வச்சி உடுங்க என்றாள். ரங்கசாமி இருவருக்கும் பூச்சரத்தை தலையில் வைத்து விட்டான். ரங்கசாமி குளித்துவிட்டு வந்து தரையில் உட்கார்ந்தான்லட்சுமியும் மரகதமும் உட்கார்ந்திருந்தார்கள்.

“யாரும் போடவேண்டாம். எல்லோரும் சாப்பிடலாம்" என்றவாறு அவன் எல்லோர் முன்னாலும் தட்டை நகர்த்தினான்.

“இப்படி என் புருஷனும் என் மகனும் உக்காந்து சாப்பிட்டிருப்பாங்களா?" என்று பெருமூச்செறிந்தாள் லட்சுமி.

“ஆனா என்ன. நீதான் எனக்கு மவனாவும் புருஷனாவும் இருக்கியே” என்று அவனுக்கு சோறு பரிமாறினாள் லட்சுமி.

“அத உடுங்க" என்றவாறு லட்சுமிக்கு குழம்பு ஊற்றினான் ரங்கசாமி,

“போனதையே பேசிக்கிட்டு" என்றான். சாப்பிட்டுவிட்டு படுக்கைக்குச் சென்றார்கள் மரகதமும் ரங்கசாமியும் லட்சுமி பின் கட்டுக்குச் சென்று படுத்துக் கொண்டாள். அந்த இடம் தான் அவள் வழக்கமாகப் படுக்கும் இடம். ரங்கசாமி

“அத்தை” என்று கூப்பிட்டான்

“என்ன ரங்கா"

“ஏன் அங்க படுத்துக்கிட்டு இருக்கீங்க. அதான் எல்லாரும் ஊருக்குப் போயாச்சே. இன்னமும் ஏன் அங்க படுக்கிறீங்க. இங்க வாங்க" என்றான். அவள் எழுந்து உள்ளே வந்தாள்.

“வாணாம் ரங்கா. ஊர் பேசும்” என்றாள்.

“இதில என்ன ஊர் பேச இருக்கு. ராத்திரி எவன் வந்து கதவைத் தட்டப் போறான். விளக்கணைச்சிட்டுப் படுக்க வேண்டியதுதா னே" என்றான் ரங்கசாமி.

“சரி நீ சொல்ற நான் கேக்கறேன்" என்றவாறு சென்று பின் கட்டுக்கதவை மூடிவிட்டு வந்து அறைக்குள் வந்தாள்.

“நான் என்ன கீழ படுத்துக்கிறேன். நீங்க மேல படுத்துக்கங்க" என்றாள் லட்சுமி

“நீங்க பெரியவங்க. நீங்கதான் மேல படுத்துக்கணும் நான் கீழ படுத்துக்கறேன் அத்தை" என்றாள் மரகதம்.

“என்னை கிழவியாக்கிறுவ போலருக்கே. அதெல்லாம் கிடையாது நான் கீழ படுத்துக்கறேன்” என்றவாறு அவள் பாயை விரித்து கீழே படுத்தாள்.

“என்னது வம்பாப் போச்சு. எல்லோரும் கீழயே படுக்கலாம்" என்றவாறு தரையில் லட்சுமியோடு படுத்தான் ரங்கசாமி. மரகதமும் ரங்கசாமியின் மறுபுறம் படுத்தாள். ரங்கசாமி லட்சுமியை ஒரு கையாலும் மரகதத்தை மறு கையாலும் அணைத்தான். இருவரும் நெருங்கி வந்து அவன் மீது கை போட்டு நெஞ்சைத் தடவினார்கள். ரங்கசாமி லட்சுமியை எழுப்பினான்.

“அத்தை எந்திரிச்சி எல்லாம் கழட்டிட்டுப் படுங்க. மரகதம் நீயும் தான்” என்று ஆணையிட்டான். மரகதமும் லட்சுமியும் வெட்கத்தால்

“வாணாம் வாணாம்” என்றார்கள்லட்சுமி

“ரங்கா நீ அவகூட இரு. அப்புறம் நான் உள்ளே வர்றேன். அவ வெளியெ கொஞ்சம் இருக்கட்டும்" என்றாள்.

“அதெல்லாம் முடியாது. இப்ப எல்லோரும் அம்மணமா இருக்கணும்" என்றான் ரங்கசாமி

“என்னப்பா இது. வெக்கமா இருக்கே. அவ முன்னாடி” என்றாள் லட்சுமி.

“ஆமா அத்தைக்கு முன்னாடி எப்படி" என்று குறுகினாள் மரகதம்.

“சரி ஒண்ணு பண்றேன். வெளக்கை அணைச்சிடறேன். அப்புறம் நானே உங்களுக்கு கழட்டி உடறேன்” என்றான் ரங்கசாமி. சரி என்று விளக்கை அணைத்தாள் லட்சுமி. ரங்கசாமி எழுந்து லட்சுமியை அணைத்தான்லட்சுமியின் புடவையை உருவிவிட்டு, ஜாக்கெட்டையும் பாவாடையையும் கழற்றி விட்டு நிர்வாணமாக நின்றாள். ரங்கசாமியும் மரகதத்தை இழுத்தான். மரகதம் நாணிக் கோணிக் கொண்டு அவனுடன் இழைந்தாள். ரங்கசாமி அவளது புடவையை இழுத்தான். முட்டிக் கொண்டு நின்று கொண்டிருந்த மார்பகங்களைத் தழுவி புடவை சரிந்தது. அவள் தன்னுடைய ஜாக்கெட்டைக் கழற்றிவிட்டு அப்படியே தரையில் உட்கார்ந்தாள். உட்கார்ந்தவாறு தன் பாவாடையைக் கழற்றி ஒதுக்கி வைத்து விட்டு காலைச்சுருக்கி கோணிக் கொண்டு படுத்துக் கொண்டாள். ரங்கசாமி லட்சுமியை இழுத்து தன் அருகில் உட்கார வைத்துக் கொண்டான்லட்சுமி அவனைத் தள்ளி கீழே போட்டு அவன் மீது கவிழ்ந்தாள். ரங்கசாமி அவளது மார்பகங்களைப் பிடித்துக் கடித்தான். அவள்

“ம். ம்ம்ம் ஆ” என்று முனகினாள். மரகதம் திரும்பிப் பார்த்தாள்லட்சுமியின் வாளிப்பான உடல் ரங்கசாமியின் மேலே ததும்பிக் கொண்டிருந்தது. ரங்கசாமி அவளது பெரிய மார்பகங்களில் நீந்தி விளையாடிக் கொண்டிருந்தான். மரகதம் திரும்பி அவனது அருகில் நெருங்கிப் படுத்துக் கொண்டு அவனது காதைக் கடித்தாள். ரங்கசாமியின் உறுப்பு விடைத்துக் கொண்டிருந்ததுலட்சுமி கவிழ்ந்து அதனைப் பிடித்து தன் வாயில் வைத்து உறிய ஆரம்பித்தாள். ரங்கசாமி மரகதத்தை எழுப்பினான்.

“என்னா?" என்றாள் மரகதம்.

“என் முகத்துக்கு நேர் மேலெ நில்லு” என்றான் ரங்கசாமிஅவள் எழுந்து அவனது முகத்துக்கு நேர் மேலே கால்களை அகட்டி விரித்து நின்றாள். உட்கார் என்றான் ரங்கசாமி அவளுக்குப் புரிந்தது. அவள் மெல்ல உட்கார்ந்தாள். ரங்கசாமி சுவைக்க ஆரம்பித்தான். மரகதம் துடித்தாள்லட்சுமி எழுந்து நின்றாள். உட்கார்ந்திருந்த மரகதம் தன்னை நோக்கி வரும் லட்சுமியைப் பார்த்தாள்லட்சுமியும் காலை அகட்டிக் கொண்டு அவளருகில் வந்தாள். தான் எழுந்து கொண்டு லட்சுமி தன்னுடையை உறுப்பை ரங்கசாமியின் முகத்தில் தேய்க்க வருகிறாளோ என்று யோசித்தாள். ஆனால் லட்சுமி உட்கார்ந்திருந்த மரகதத்தின் தலையைப் பற்றி தன்னுடைய உறுப்பில் தேய்த்தாள். மரகதம் இதுவரை செய்யாதது இது. ஏன், சிந்தித்தது கூட இல்லை. காமவெறியில் மரகதத்தின் கண்களும் லட்சுமியின் கண்களும் கோவைப்பழம் போலச் சிவந்திருந்தன. உடலெங்கும் பற்றி எரிந்த காமத் தூண்டுதலில், மரகதம் தன் நாவை நீட்டி லட்சுமியின் உறுப்பைச் சுவைக்கலானாள்லட்சுமி திரும்பி நின்று கொண்டாள்லட்சுமியின் ப்ருஷ்டபாகம் மரகதத்தின் முகத்தில் மோதியது. கால்களை விரித்தபடி லட்சுமி குனிந்து ரங்கசாமியின் உறுப்பை உறிய ஆரம்பித்தாள். மரகதத்தின் முன்னால் தெரிந்த லட்சுமியின் உறுப்பை தேடித் தேடி மரகதம் சுவைத்தாள்.

லட்சுமி எழுந்து ரங்கசாமியின் இடுப்பின் மீது உட்கார்ந்தாள். அவனது உறுப்பு சளக்கென்று உள்ளே சென்றதுலட்சுமி எம்பி எம்பி குதித்தாள். ஆடும் அவளது மார்பகங்களில் மெய்மறந்த மரகதம் முன்னால் நகர்ந்து அவளது மார்பகங்களை பற்றி உறிய ஆரம்பித்தாள். மூன்று பேருக்கும் உணர்ச்சி பொங்கிக் கொண்டிருந்தது. ராமசாமியின் உறுப்பு லட்சுமிக்குள். மரகத்தின் உறுப்பு ரங்கசாமியின் வாயில்.

மாரியின் ஞாபகம் வந்ததும்,

“சே நம்மவும் நக்கிகிட்டே இருக்க வேண்டாம்" என்று சிந்தித்து ரங்கசாமி மரகதத்தை எழுப்பினான்லட்சுமியின் மரகதமும் இடத்தை மாற்றிக் கொண்டார்கள். உள்ளே இடிக்க இடிக்க மரகதம் துடித்தாள். அவளை நிரப்பிய ரங்கசாமியின் உறுப்பு, அவளைச் சொர்க்கத்துக்கே அனுப்பியது. ரங்கசாமி அவளைக் கீழே தள்ளி அவள் மீது படர்ந்தான்லட்சுமி எழுந்து தன்னுடைய உறுப்பை மரகதத்துக்குச் சாப்பிடக்கொடுத்தாள். ரங்கசாமி விடாமல் இடித்துக் கொண்டிருக்க, மரகத்தின் கண்கள் செருகின.

கண்களிலிருந்து கண்ணீர் பொங்கி வந்ததுலட்சுமியும் விடாமல், மரகத்தின் மார்பகங்களைப் பற்றி உறிஞ்சினாள். உடலெங்கும் எதிர்பாராத உணர்ச்சி பொங்க துடித்து உச்சம் எய்தினாள் மரகதம். அவள் உச்சம் எய்தியும் விடாமல் ரங்கசாமி இடித்துக் கொண்டிருந்தான். மரகதம் இந்த அளவுக்கு இதுவரை உணர்ச்சி எய்திராததால், உடல் தாங்க முடியாமல் இன்னொரு முறையும் உணர்ச்சி எய்த, அவனை வலுக்கட்டாயமாகத் தள்ளினாள்.

“ஏய் என்னா?" என்றான் ரங்கசாமி.

“என்னால முடியலை. ரெண்டு தடவை ஆயிருச்சி" என்றவாறு அவனைக் கட்டிக் கொண்டாள்லட்சுமி

“ரங்கா ரங்கா" என்று அரற்றியவாறு ரங்கசாமியின் உறுப்பை பிடித்து தன் வாயில் வைத்துக்
கொண்டாள்லட்சுமியின் உறுப்பை மெல்ல மரகதம் தடவினாள். ரங்கசாமி லட்சுமியைக் கீழே தள்ளி அவள் மீது படர்ந்தான். மரகதம் லட்சுமியின் மார்பகங்களைக் கவ்விக் கொண்டு சப்பினாள். ரங்கசாமி லட்சுமியின் உதடுகளைக் கவ்விக் கொண்டு உறிஞ்சினான். மெல்ல மெல்ல ஆரம்பித்த அவனது இடி எஞ்சின் போல வேகம் பிடித்ததுலட்சுமி இப்போது அரற்ற ஆரம்பித்தாள்.

“ரங்கா ரங்கா" என்றவாறு

“அய்யோ அம்மா, குத்துறானே. ம்ம். ம்ம்” என்றவாறு அவனது இடியை தாங்கிக் கொண்டாள் லட்சுமி. ரங்கசாமியின் உச்சம் வருவதற்குள் மரகதம் உறிஞ்சியதில் அவளுக்கு உணர்ச்சி உச்சம் வந்துவிட்டது. ரங்கசாமி இரண்டுபேரையும் புரட்டி எடுத்ததில் திருப்தியுடன் லட்சுமி மீது கவிழ்ந்து தானும் உணர்ச்சி உச்சம் எய்தி லட்சுமியை ரொப்பினான்லட்சுமி அயர்ந்து போய் மல்லாக்க கிடந்தாள். மூவரின் முகத்திலும் இளிப்பும் திருப்தியுமாக புன்னகை விரிந்தது.

“இப்பத்தான் வீடு களையா இருக்கு. ஒரு பொண்ணு வேணும்னு நெனச்சேன். இப்ப ரெண்டு
பொண்ணு இருக்கு வீட்டில. அதுவும் சந்தோஷமா. நீங்க ரெண்டு பேரும் ஒருகாலத்திலயும் சண்டை போடக்கூடாது. உங்க ரெண்டு பேருக்கும் ஒத்தாப்பல தான் நான் எதுவும் பண்ணுவேன்“

“அத்தை நீங்களும் குழந்தை பெத்துக்கங்க அத்தை. யார் என்ன சொல்லப்போறா? ஒரு காலத்தில நீங்க எனக்கு மாமியார். இப்பத்தான் யாரும் இல்லையே. ஒரு வகையில பாத்தா நீங்க யாரோ நான் யாரோ. ரெண்டு பேரையும் இவர்தான் வச்சிருக்காரு. உங்களுக்கு குழந்தை பொறந்தா என்ன எனக்குக் குழந்தை பொறந்தா என்ன? எல்லோரும் இங்க வளரட்டும்" என்றாள் மரகதம்

“எங்கயோ ஆரம்பிச்சி, எங்கயோ முடிஞ்சிருச்சி" என்றான் ரங்கசாமி. முத்துவோடு அடுத்த நாள் பேசிக் கொண்டிருந்தான் ரங்கசாமி.


“நான் நியாயஸ்தன்னு சொல்லலை. ஆனா நண்பனுக்கு என்னால துரோகம் பண்ண முடியலைலட்சுமிக்கும் மரகதத்துக்கும் வாழ்வு கொடுத்தேன். அதே நேரம் என்னோட மனசுக்கும் துரோகம் பண்ணலை. தனியா இருக்கும்போது கோமளா மேல ஆசை வந்துச்சி. அது எவ்வளவு பெரிய துரோகம்னு எனக்குப் பட்டிச்சி. இது மாதிரி தறி கெட்டுப் போயிடக்கூடாதுன்னுதானோ என்னமோ எனக்கும் கல்யாணம் ஆகியிருச்சி. அது நல்லதுக்குத் தான். ருசி கண்ட பூனை உரியை உரியைத் தாவும். ஒரு தடவை ருசி பார்த்து அது போயிடுச்சின்னா, அந்த ருசிக்கு நாக்கும் உடம்பும் அலையத் தான்
செய்யும். அதையும் கட்டுப்படுத்தலைன்னா மாரி மாதிரி எங்க எங்கன்னு தேடி அழிய வேண்டியது தான். அந்த கட்டுப்பாட்டுக்குள்ள வரதுக்குத்தான் கல்யாணம் கார்த்தின்னு. இதெல்லாம் அப்பப்ப உடையத் தான் செய்யும். நாம திரும்பித் திரும்பி அந்தக் கட்டுப்பாட்டை போட்டுக்கிட்டே இருக்கணும்”

“எல்லாம் நல்லபடியா முடிஞ்சாலும், லட்சுமி புருஷன் திரும்பி வந்தா என்ன செய்யப்போற?" என்றான் முத்துசாமி.

“அவ விரும்பினா அவ புருஷன் கிட்ட போறதைத் தடுக்க மாட்டேன். ஆனா அவ போக இஷ்டப்படலைன்னா நான் காப்பாத்த வேண்டியதுதான்”

“அதுக்குத்தான் சொல்றேன். வேணா அவ கல்யாணத்தை ரத்துப் பண்ணிட்டு, கல்யாணம் பண்ணிக்க" என்றான் முத்து.

“என்னப்பா, கொஞ்ச மாசம் முன்னாடி வேற சொன்ன. இப்ப வேற சொல்ற?" என்றான் ரங்கசாமி.

“லட்சுமி முழுகாம இருக்கான்னு எங்க அம்மா சொல்றாங்க" என்றான் முத்துசாமி.

“அய்யய்யோ" என்றான் ரங்கசாமி ஊரறிய லட்சுமியையும் கல்யாணம் செய்து கொண்டான் ரங்கசாமி.

COMPLETED

சூப்பர் காவியம்

[alisabir064]

Excellent story
Wonderful village subject..
Love you so much

[Prince markar]

Wowwww...

Great job man...

[alisabir064]

Please update .... new story

[Instagang]

Chaaaa.. story ya ithu... KAMASUTRA ve thothurum.... dharmam kaamam yethume miss agama apdiye sethuki vachurukinga ovvaro lines um ... Thanks thalaiva

[alisabir064]

இது போன்ற அழகான கதைகள் இருந்தால் பதிவிறக்க வேண்டும் நண்பா...
சிறந்த எழுத்தாளர் கதைகளை தொடர்ந்து பதிவு செய்யப்பட்ட வேண்டும்...
Kamaraja அவர்களுக்கு மிக்க நன்றி...

[Vandanavishnu0007a]

வாவ் அருமையான கிராமத்து பின்னனி கதை நண்பா..

கதை மிக மிக அருமையான உள்ளது..

வித்தையாசமான காண்சப்ட் நண்பா.. அத்தனை கதாபாத்திரங்களை பெயரும் கிராமபுற சாயலில் இருப்பது இன்னும் மெருகேற்றுகிறது..

கோமளாவின் கதாபாத்திரம் மிக அருமை நண்பா.. அப்படியே ஒரு கிரமத்து குயிலை பார்ப்பது போன்ற ஒரு உணர்வு ஏற்படுகிறது..

உங்கள் கதையில் ஒரு பாரதிராஜாவின் டச் இருக்கிறது நண்பா..

தொடர்ந்து வேறு புதிய கதைகள் பல எழுதி கலக்குங்க நண்பா ப்ளீஸ்..

வாழ்த்துக்கள்

[kamaraja00x]

Sorry guys! for so late reply. Actually this story was make by Mouni. all credits goes to him only. now he is gone. anybody can reach him pls say to write again

[Vandanavishnu0007a]

Sorry guys! for so late reply. Actually this story was make by Mouni. all credits goes to him only. now he is gone. anybody can reach him pls say to write again

Sure nanba 

But i dont know mouni 

I know raja mouli only