ఇది కథ కాదు...by omar

[Milf rider]

              ఇది కథ కాదు

                              ...by omar

[Milf rider]

జీవితం...ఊహలు-వాస్తవం మధ్య ఊగిసలాడే లోలకం.
మనిషి జీవితంలో సెక్సు కింత ప్రాథాన్యం వుందేమిటి? సెక్సుకు మగవాడు ఇచ్చేంత ఇంపార్టెన్సు ఆడది ఇవ్వదేమో! ఆవిధంగా ఆడదే ప్రకృతికి దగ్గరగా వుందా? వ్యభిచారవృత్తిలో వున్న ఆడవాళ్ళకు గౌరవం వుండదు. సమాజం వాళ్ళను అసహ్యించుకుంటుంది. వ్యభిచారం చేసే ఆడదాన్ని లంజ అంటారు. ఆమెతో గడిపి వచ్చిన వాడిని లంజడు అనరు. వాడికేంటి మగాడు అంటారు. మగాడికి ఒక ఆడది చాలదు. మగాడికి పెళ్ళికి ముందే సెక్సు అనుభవం వుంటే ఇబ్బందేమీలేదు. ఆడదానికి వుంటే మాత్రం కల్లోలమే. మగాడికి వున్న స్వేచ్ఛ ఆడదానికి లేనట్లేగా.
నాగురించి చెప్పాలంటే సమాజం రుద్దిన విలువల ప్రభావం నామీద ఉంది. వాటిని ఆమోదించే విషయంలో అంతరంగంలో ఘర్షణ జరుగుతూ వున్నది. భవిష్యత్తులో ఈ అపసవ్యాలూ, అన్యాయాలూ అంతరించిపోవాలని ఆశిస్తున్నాను. వ్యభిచారం చేసే ఆడవాళ్ళ పట్ల నాకు గతంలో తేలికభావం వుండేది. ఇప్పుడు నాకు వాళ్ళంటే గౌరవం ఏర్పడింది. వాళ్ళను నేను ప్రేమిస్తాను. వాళ్ళతో సెక్సు చేసే అవకాశం వస్తే ఏం చేస్తానో తెలీదు. సెక్సు చేస్తానా, పవిత్రంగా ప్లెటోనిక్ లవ్ ప్రకటిస్తానా- అది ముఖ్యం కాదు. గాఢంగా వాటేసుకుని ముద్దు పెట్టుకుంటాను. ఇది మాత్రం గ్యారంటీ.
ఇక నాకథ చెబుతాను. మొదట నా చిన్ననాటి సంగతులు.
చిన్న నాటి కబుర్లు
అప్పుదు నావయసు ఆరేళ్ళు.నామేనత్త కూతురు రాణి నాకంటే ఏడాది పెద్దది. నామొదటి సెక్సుగురువు అదే. వాళ్ళుండేది ఒక పల్లెటూర్లో. పెద్దవాళ్ళంతా ఎవరిపనుల్లో వాళ్ళుండే వాళ్ళు. మేమిద్దరం ఆడుకుంటూ వుండేవాళ్ళం. అదే నాకు రకరకాల ఆటలు నేర్పింది. ఇంటి ఆవరణ చాలాపెద్దది. పెద్ద వేపచెట్టు. ఆవరణ చుట్టూ దడి. అదే ఆరోజుల్లో కాంపౌండ్ వాల్. బజార్లో వెళ్ళే వాళ్ళకు మేంకనపడం. ఎంతో స్వేచ్ఛ. ఆస్వేచ్ఛనెలా దుర్వినియోగం చేయాలో అప్పట్లో నాకసలు తెలీదు. ఆవరణలో ఒక బండి వుండేది. అది వాడకంలో లేదు. దాని కింద చేరి చాలాసేపు గడిపేవాళ్ళం. ఒకరోజు ఆబండి కింద కూర్చున్నప్పుడు రాణి ఇలా అంది. "నీలాగూలో ఒకటుంది. దాని పేరు చెప్పు". ఏమోమరి అన్నాను. హెహెహె ఇదికూడా తెలీదా దాన్ని బెల్లకాయ్ అంటారు అంది. అవునా ఐతే సరేలే అన్నాను. మరి నాగౌనులొ ఏముందో తెలుసా అంది. ఏమో నాకేం తెలుసు అన్నాను. ఓరిపప్పుసుద్దా దీన్ని కుత్త అంటారు అంది. ఛీ అది బూతుమాట కదూ అన్నాను. ఎహె బూతుమాటలు నేర్చుకోకపోతే ఎట్లా ఎవరైనా బూతులు తిడితే మనం తిరిగి తిట్టద్దూ? అంది. మాఇంట్లో బూతుమాట అనేదే వినపడదు. ఈఊరులొనే నాకు బూతుల పరిచయం జరిగింది. పిల్లలకు సెక్స్ ఎడ్యుకేషన్ అంటారు కదా. మరి నాకు సెక్స్ ఎడ్యుకేషన్ ఇచ్చిన తొలిగురువు మా రాణీనే. ఇప్పటికి దాని పూకులో ఎన్ని మడ్డలు దూర్చుకున్నదో తెలీదు కాని అంత చిన్న వయసులోనే దానికి థియరీ అంతా తెలిసిపొయిందంటే నాకిప్పటికీ ఆశ్చర్యమే.
తొలి పాఠం ఇలా కొనసాగింది. అబ్బాయ్ నీలాగూలోంచి బెల్లకాయను బైటకు తియ్యి అంది. ఛ ఊరుకో అన్నాను. ఏందిరా మొగాడివేనా నువ్వు అంటూ నాలాగూలో చెయ్యి పెట్టింది. నేను మెలికలు తిరిగిపోతున్నాను. ఆగెహె అని కసిరి నాదాన్ని తడిమింది. నాకేమీ ప్రత్యేకంగా అనిపించలేదు. అయితే కొంచెం కుతూహలంగా మాత్రం వున్నట్లు గుర్తు. లాగూ బొత్తాలువిప్పి నాదాన్ని బైటకు లాగింది. పర్లేదబ్బాయ్ రెండంగుళాలుంది ఇంకొంచెం పెరిగితే సరిపోద్దిలే అంది. దేనికి సరిపోయేది అని అడిగాను. గౌనెత్తి చూపించింది. ఇదిగో దీనికి అంది. అదెట్లా అన్నాను. నిజంగానే నాకేమీ అర్థం కాలేదు. ఒరెయ్ ఇది నా కుత్త. దీన్ని పూకు అనికూడా అంటారు.దీంట్లో నీ బెల్లకాయను దూరిస్తే దాన్ని దెంగుకోవటం అంటారు అంది. ఇలా మాట్లాడుతూనే నా దాన్ని సవరదీస్తూ వుంది.పిసుకుతోంది, వేళ్ళ కణుపులమధ్య నొక్కుతూ వుంది.అప్పటికింకా నాకు సెక్సు ఉద్రేకం అనేదే లేదు. ఊరికే పీకుతా పిసుకుతా వుంటే చిరాకేసింది. ఇక చాల్లే వదలవే అన్నాను. ఒరే నాదొకసారి దగ్గరకొచ్చి చూడు అని దాని తొడలు బాగా తెరిచింది. ముందుకువంగి చూశా. పొట్టకిందిభాగం, తొడలమధ్యభాగం కలిసిన చోట కొంచెం ఉబ్బుగా ఉంది. మధ్యలొ నిలువుగా చీలికలాగా వుంది. ఆచీలిక్కి రెండుపక్కలా రెండు పెదాలలాగ వున్నాయి. ఆపెదాల్ని వేళ్ళతో ఎడం చేసింది. ఇప్పుడు చూడరా నా మొగుడా అంది. చూశాను కాని నాకేం సరిగ్గా అర్థం కాలేదు. మొత్తానికి ఇక్కడేదో చాలా విషయం వుంది అనిపించింది. క్లాసు ఇంకా కొంచెం నడిచింది.అబ్బాయ్ బెల్లకాయను ఇంకా ఎట్టా అంటారో తెలుసా అంది. దీన్నే సుల్లి అంటారు లవడా అంటారు మొడ్డ అంటారు అంది. దాని నాలెడ్జికి నేను ఆశ్చర్యపోయాను. అరేయ్ నీసుల్లిని నాపూకులోకి తొయ్యాలని లేదా అంది. లేదే అన్నా. దీంట్లోంచి ఉచ్చపోస్తారు, దాంట్లొంచీ ఉచ్చపోస్తారు దీన్ని దాంట్లొకి తొయ్యడం ఎందుకు అనిపించింది. అది పాపం నాకోసం టైము కేటాయించి అంత శ్రద్ధగా సెక్సు పాఠం చెబితే నేనేమాత్రం ట్యూను అవ్వలేకపోయాను. అప్పటి నాపరిస్థితి అది. సర్లే ఇదింత శ్రధ్ధగా పాఠం చెప్పిందిగా ఒక ప్రశ్న అడుగుదాం అనిపించింది. రాణీ ఇదంతా నీకెట్లా తెలుసే అన్నాను. ఎవరితో చెప్పకూడదు అంది. ఉహూ అన్నాను. మా అమ్మా నాన్నా దెంగించుకునేటప్పుడు నేను చాలా సార్లు చూశాను అంది. అదెట్లా అన్నాను.
మా అక్కలు వేరే గదిలో పడుకుంటారు. నేను అందర్లొకీ చిన్నదాన్నిగా మా అమ్మ పక్కలోనే పడుకునే దాన్ని. మా నాన్న రోజు రాత్రి బాగా పొద్దుపోయాక వచ్చేవాడు. బాగా తాగి వస్తాడు. అన్నం తింటే తింటాడు లేకపోతేలేదు. నేనూ మా అమ్మా మంచం మీద పడుకుని వుంటాంగా. కింద చాపేసి మా అమ్మని కిందకి లాగుతాడు. పక్కనే పిల్ల ఉంది ఏంది నీగోల అని మా అమ్మ విసుక్కుంటది. అది నిదర పోతందిలేవే ఐనా చిన్న పిల్లేగా అంటాడు. ఇక సణుక్కుంటూ మా అమ్మ కిందకు దిగుతది. అప్పుడిక మాఅమ్మని వాటేసుకుని కాసేపుఅటూఇటూ పొర్లిస్తాడు. పైట లాగేసి జాకెట్ మీదనే సళ్ళని కసాబిసా పిసుకుతాడు. నొప్పి నొప్పి అని మా అమ్మ గిలగిల్లాడుతుంది. అదేం పట్టించుకోడు. చీరా లంగా పైకెత్తుతాడు. కాసేపు తొడల మధ్య చెయ్యి పెట్టి కెలుకుతాడు. ఇక పంచ ఊడదీసుకుని లవడా చేత్తో పట్టుకుని తొడల మధ్య తోస్తాడు. అదెట్టా దూరుద్దో చూద్దామని ట్రై చేశా గాని సరిగ్గా కనపడేది కాదు. ఏందే నీపూకింత లూజుగా అయ్యింది అంచులు తగలట్లేదూ అనే వాడు. నీ మొడ్డ సన్నబడిందేమో చూసుకో అనేదొకో సారి. మరీ చిరాకుపుడితే నా రంకు మొగుళ్ళు రోకలిబండల్లాంటి లవడాల్తో ఇప్పుడు దాకా దెంగి పొయ్యారు,పూకు లూజవదా మరి అనేది. నాతో దెంగించుకోవటానికే నీకు బద్ధకం నీ సోకుకి రంకుమొగుళ్ళు కూడానా అనేవాడు. పనయ్యి వాళ్ళు లేచేసరికి నేను కళ్ళు మూసుకుని అటు పక్కకి తిరిగి పడుకుంటాను. మా అమ్మ నాపక్కకొచ్చి పదుకుంటది. నాన్న అట్టాగే చాప మీద గుర్రు పెట్టి నిద్రపోతాడు. ఇదిరా సంగతి అని చెప్పింది రాణి.

[Milf rider]

రాణి చెప్పిన పాఠం జ్ఞాపకాలలో నిలిచిపోయింది. ప్రాక్టికల్సు మాత్రం పెండింగులో ఉండిపోయాయి. చదువులో పడిపోయాను. రాణి చెప్పిన పాఠం అప్పుడప్పుడు నెమరేసుకుంటూ వుండేవాడిని. ఏంటది? పాడుపని కదా అనిపించేది. తరవాత రాణీ నేనూ విడిగా ఎప్పుడూ కలుసుకోలేదు. చాలా సంవత్సరాలు గడిచాక (అప్పటికి దానికి పెళ్ళైంది) మాఇంటికి వచ్చింది. నేను వరండాలో కూర్చుని వున్నాను. తేరిపార చూసి గుర్తుపట్టాను. విప్పారిన మొహంతో 'ఏమే రాణీ' అన్నాను. పలక్కుండా విసురుగా లోపలికెళ్ళింది మా అమ్మను కలవడానికి. నాగదిలోకెళ్ళి తలుపేసుకున్నాను. ఇదెందుకని పలకలేదు? నామీద కోపమా? కారణమేంటి? అర్థంకాక ఆసబ్జెక్టు వదిలేశాను. ఇప్పటికీ దాన్ని నేను చూడలేదు. కనీసం మాట్లాడను కూడా లేదే అని దానిమీద కోపం వచ్చింది కానీ అది నాతొలి గురువన్న విషయం గుర్తొచ్చి కోపాన్ని చెరిపేసుకున్నాను.

ఆరేళ్ళవయసులో మొదటి పాఠం ఐంది కదా. కొంతకాలం ఆపాఠాన్ని గురించి ఆలోచించకుండా వదిలేశాను. ఒక ఏడాది గడిచాక ఆ జ్ఞాపకం తొలిచింది. ఆరోజుల్లో చెంబు తీసుకుని ఊరిబైటికి వెళ్ళేవాళ్ళం. ఒకసారి నేనూ నాక్లాస్ మేటు ఒకడూ కలిసి వెళ్ళాం. నిక్కర్లు దించి ఎదురెదురుగా కూర్చున్నాం. వాడి వైపుచూశాను. అంతే, నాచూపులు వాడిదానికి అతుక్కుపోయాయి. వాడిది నాదానికంటే పొడుగ్గా లావుగా వుంది. పైచర్మం కనపడ్డం లేదు. గుండు కనపడుతోంది. ఆకర్షణీయంగా వుంది. ఆశ్చర్యంగానూ వుంది. చూపు తిప్పుకోలేకపోయాను. వాడు గమనించాడు. అరేయ్ అట్టా చూడబాకురా నాకు రావడంలేదు అన్నాడు. ఆతరవాత ఎప్పుడు కాస్త ఖాళీ దొరికినా దాని గురించే ఆలోచన వచ్చేది. అసలట్లా పైచర్మం లేకుండా ఎట్లా వుంటుంది అనే ప్రశ్న తొలిచేది.

కొన్నాళ్ళకు సమాధానం దొరికింది. స్కూలు మారాను. అప్పుడు నాకు తొమ్మిదేళ్ళు. గౌస్ అనే వాడు ఫ్రెండయ్యాడు. వాడొకసారి నాకు సుంతీ గురించి చెప్పాడు. వాడికప్పటికే సుంతీ జరిగి చాలా కాలమైందట. నా ఆసక్తి గమనించాడు. చూస్తావా అన్నాడు. అప్పుడు మేమున్నచోట ఎవరూ లేరు. లాగూలోంచి తనదాన్ని బయటకు తీసి ఊపుతూ చూపించాడు. బలేవుంది వీడిది. గుండు లావుగా వుంది. సుల్లకాయ పొడుగ్గా లావుగా వుంది. దాన్ని అలాగే చూస్తూ ఉండిపోయాను. ఇప్పుడొక పని చేద్దామురా అన్నాడు వాడు. ఏంటనేలోపే నా నిక్కరు కిందకు లాగాడు. అప్పుడు మేమున్నది ఒకపాడుబడ్డ ఇంట్లో. అక్కడెవరూ వుండరు. అటెవరూ రారు. నాసుల్లిని పట్టుకుని సవరదీశాడు. జివ్వుమంది నాకు. పైతోలు వెనక్కి లాగాడు. నాగుండు బైట పడింది. అదే మొదటిసారి నాగుండును చూసుకోవటం. వాడిదానికంటే చిన్నదైనా నాగుండు నాకే ముద్దొచ్చింది. వాడి లాగూను పూర్తిగా విప్పేసి నాలాగూను కూడా తీసేశాడు. వాడిది కొద్దిగా నిక్కింది. నాకు నిక్కలేదు కాని వాడి డైరెక్షన్ నచ్చింది. నాపిర్రలు నిమిరాడు. బలే గుండ్రంగా ఎర్రగా మెత్తగా వున్నాయిరా నీ పిర్రలు, నువ్వు ఆడపిల్లవై వుండాల్సిందిరా అన్నాడు. పోరా అన్నాను. కొంచెం ఒంగోరా కదలబాకు అని నాపిర్రల మధ్య వాడి సుల్లిని పెట్టి పైకీ కిందకూ రుద్దసాగాడు. అది గట్టిగా తగుల్తోంది. కాసేపు రుద్ది, ముడ్డిలోకి తొయ్యాలని చూశాడు. నాముడ్డి టైట్ గా మూసుకుపోయివుంది. వాడెంత ప్రయత్నించినా దూరలేదు. ఇక విరమించి వెనక్కితిరిగి వంగి నువ్వు ట్రై చేయరా అన్నాడు.వాడి నల్లపిర్రలు పట్టుకున్నాను. గట్టిగా వున్నయి. నాదాన్ని పిర్రలకి ఆనించి రుద్దాను. నాది కొద్దిగా బిగిసిందికాని దూర్చాలనిపించలేదు. పిర్రలకానించి రుద్దడం వరకు బాగానే వుంది. ఇకచాల్లే అని లాగూలేసుకుని ఇళ్ళకు చేరాము. మళ్ళీ కొన్నాళ్ళకు వాడొచ్చి అక్కడికెళదాం రారా అన్నాడు. నాకు ఇంట్రస్టు కలగలేదు. వద్దురా అన్నాను. వాడెళ్ళిపోయాడు.

మళ్ళీ మేం అలా ఎప్పుడూ కలవలేదు. కాని ఆ జ్ఞాపకం మాత్రం మిగిలిపోయింది. దాని ప్రభావం నామీద పడింది. ఎవరన్నా ఒంటేలు పోసుకుంటుంటే ఏమన్నా కనపడుతుందేమోనని చూసే ప్రయత్నం చేయడం అలవాటైంది. ఇతరుల సుల్లికాయలు ఎలావుంటాయి? బాగా లావుగా పొడుగ్గా వుండే సుల్లలు చూడాలి అనే కోరిక రొటీన్ లో భాగం అయ్యింది. రోడ్డుమీద నడుస్తూవుంటే మలుపుతిరిగినప్పుడు ఆమూలకు దగ్గరనుంచుని ఉచ్చ పోసేవాళ్ళ లింగాల్ని చూసే అదృష్టం దక్కేది. బలమైన లవడాని చూస్తే మైమరచిపోయేవాడిని. ఆలవడా నాకున్నట్లు ఊహించుకుంటూ తన్మయం చెందేవాడిని. కొన్ని లవడాలు నిక్కకపోయినా పెద్దవిగా వుండేవి. నిక్కితే ఇంకెంత అవుతాయో అనుకునేవాడిని. కొందరైతే పాస్ పోసుకుంటున్నట్లుగా నటిస్తూ నిక్కిన లవడాల్ని మొదట్లో పట్టుకుని దారిన పొయేవాళ్ళకు కనపడేట్లుగా ఊపుతూ ఉండేవాళ్ళు.అటువైపు ఆడోళ్ళు గనుక వస్తున్నారా ఇక చెప్పక్కర్లేదు. మాపనిలో మేం ఉన్నాం దారినపొయేవాళ్ళని మేం గమనించడం లేదు అన్నట్లు ఉండేది వాళ్ళ యాక్షన్. ఏంటబ్బాయ్ ఈప్రదర్శన? అని ఎవరూ అడగటం నేను చూడలేదు. పట్టించుకోకుండా వాళ్ళదారిన వాళ్ళు పోవడమే జరిగేది. నేను మాత్రం ఏపని మీద ఏబజార్లో నడుస్తూ ఉన్నా ఇలాంటి దృశ్యాల కోసం ఉత్సాహంగా ఎదురుచూస్తూవుండేవాడిని.
ఒకసారేమైదంటే- అప్పుడు 9వ తరగతిలో వున్నాం. క్లాసు జరుగుతోంది.నాపక్కన రెహమాన్ గాడు కూర్చుని వున్నాడు. వున్నట్టుండి ఒరే నాది చూడరా అన్నాడు. లాగూలోంచి వాడిది బైటికొచ్చి ఊగుతోంది. అప్పటివరకూ చూసినవాటికంటే ఇది దిట్టంగా వుంది. సుంతీ మొడ్డ- గుండు నిగనిగ లాడుతూ నున్నగా మెరుస్తోంది. నాకు చాలా ఈర్ష్య పుట్టింది. వాడి మొహంలో గర్వం. నీదింత లేదుగా వుంటే చూపించు అని ఎగతాళి చేస్తున్నాడా అనిపించింది. మౌనంగా వుండిపోయానుగాని నాది కూడా అంతవుంటే ఎంత బాగుండు అనుకున్నాను. రెహమన్ గాడు తరవాతెప్పుడో నేను డిగ్రీ చదివే రోజుల్లో శంకర్ విలాస్ సెంటర్లో కనిపించాడు. ఏంట్రా ఏంచేస్తున్నావురా అని అడిగాను. బిట్టుల కోసం చూస్తున్నాన్రా అన్నాడు.బిట్టులేంట్రా బేవార్సుగాడా అన్నా. అరేమబ్బుగాడా బిట్టులంటే పిట్టల్రా అన్నాడు. నీబొందలే అని హాస్టలుకెళ్ళిపోయాను.
మూర్తిగాడు, శ్రీరాంగాడూ నారూముకొచ్చారు. ఇద్దరూ నాక్లాస్ మేట్లే. సిగరెట్లు కాల్చుకుంటూ బాతాఖానీ కొడతాం కాసేపు. మంచి బూతు కబుర్లూ, కథలూ చెబుతారు వాళ్ళిద్దరూ. ఈవిషయంలో నేను వక్తగా తయారుకాలేదుగాని, మంచిశ్రోతగా తయారయ్యాను. మంచి శ్రోత వాళ్ళకూ కావాలిగా. అందుకని అప్పుడప్పుడూ నన్ను కటాక్షించేవాళ్ళు. మూర్తిగాడు నాకంటే రెండేళ్ళు పెద్ద. నాకప్పుడు 20. వాడప్పటికే ప్రపంచాన్ని చదివేశాడు. అందగాడు కాదు కాని మాటకారి. మాటల్తో మనుషుల్ని కట్టేయగలడు. వాడి టాలెంటుని వాడు వృధాగా పోనీయలేదు. ఆరంగేట్రం ఐపొయిందనీ బ్యాటింగు బాగా చేస్తున్నాడనీ వారానికొక కొత్తకేసుని పడతాడనీ శ్రీరాంగాడు చెబితే తెలిసింది. అప్పుడప్పుడూ కేసుల్ని హాస్టలుకే తెస్తాడట. వాడి మీద నాకు కుళ్ళు పుట్టింది. అప్పటికి నా ప్రోగ్రెస్ ఏంటంటే రమణి, మదన, రసికప్రియ, కాగడా చదవటం--చేత్తో కొట్టుకోవడం--అంతే. అసలువ్యవహారం మీద విపరీతమైనకోరిక. కాని కార్యసాధన ఎలాగో అర్ధం కాని పరిస్థితి. ఒకటే గుంజాటన. తపన.యాతన.అదే ధ్యాస.

నారూము కిటికీలోంచి చూస్తే హాస్టలు కాంపౌండు వాల్ పక్కనున్న రోడ్డు మీద నడుచుకుంటూ వెళ్ళేవాళ్ళు కనిపిస్తారు. నారూము మొదటి అంతస్తులో వుంది. కిటికీ రెక్కలు దగ్గరకు చేర్చి కొంచెం గ్యాపు వుంచితే చాలు. వాళ్ళు మనకు బాగా కనబడతారు. వాళ్ళు తలెత్తి చూసినా మనం కనపడం. నా రూం మేటు లైబ్రీ కెళ్ళి చదువుకోవటం నాకు బాగా కలిసొచ్చింది. ఆదగ్గర్లో ఒక ఫేక్టరీ వుంది. అక్కడ పనిచేసేవాళ్ళు మాహాస్టలు పక్కరోడ్డు మీదుగానే ఇళ్ళకు వెళతారు. ఎక్కువమంది ఆడవాళ్ళే. 20 నుంచి 50 సం. వయసువారుంటారు. 20-30 వయసు వారిపై నాకన్ను పడేది. వాళ్ళకు ర్యాంకింగులు ఇస్తూవుండేవాడిని. ముఖసౌందర్యాన్ని వదిలేసి శరీర సౌష్టవానికే మార్కులేసే వాడిని. దిట్టమైన కేండిడేట్లు ఐదారుగురు కనపడుతూ వుండేవాళ్ళు. భారీ రొమ్ములు, పెద్దపెద్ద పిర్రలు వున్నవాళ్ళు వీళ్ళంతా. ఒకామెకు ఫస్టు ర్యాంకు ఇచ్చాను.ఆమె కోసం ప్రత్యేకంగా ఎదురుచూస్తూ వుండేవాడిని. ఆమె కనపడిందా ఉల్లాసమే. ఆమె ప్రత్యక్షమై కనుమరుగయ్యేదాకా రెప్పవాల్చకుండా చూస్తూనే వుండేవాణ్ణి. ఆమెను వాటేసుకుని ఆభారీ రొమ్ముల్ని పిసుకుతూ, పిర్రల్ని మర్దిస్తూ తన మదనమందిరంలో నా మదనధ్వజాన్ని పాతేసినట్లు ఊహించుకుంటూ హస్తప్రయోగం చేసుకునేవాడిని. మిగతావాళ్ళు కనపడ్డా సంతోషమే. సాయంత్రం ఐదున్నర నుంచి ఆరుగంటల వరకు నేను బిజీ.

[Milf rider]

నాకు సెక్సు పాఠాలు చెప్పిన మొదటి గురువు రాణి కాగా, తరువాతి కాలంలో ఆ బాధ్యతను నా హైస్కూల్ క్లాస్ మేట్స్ నిర్వహించారు. ఏడో తరగతిలో లింగం అని నా క్లాస్ మేట్. వాడూ నేనూ ఒకే మాస్టర్ గారి దగ్గర ట్యూషన్ కెళ్ళేవాళ్ళం. విరామసమయాల్లో వీడు నాకు స్పెషల్ ట్యూషన్ చెబుతుండే వాడు. వీడు చదువులో బొటాబొటి, జనరల్ నాలెడ్జిలో పులి. నేనేమో రివర్సు. ఆడ,మగ సంబంధాల గురించి బలే ఆసక్తి దాయకంగా చెప్పేవాడు. యమా శ్రద్ధగా వినేవాణ్ణి. స్కూలు పాఠాలకైతే మాస్టర్లున్నారు, క్లాసు పుస్తకాలున్నాయి. ఈ పాఠాలకి – సిలబస్ లో చోటు లేదు, పుస్తకాలు లేవు, మాస్టర్లనేమైనా డౌట్లు అడిగితే తంతారు. లింగం లాంటి వాళ్ళు లేకపోతే నాబోటి వాళ్ళ గతేమిటి? వాడికి అప్పటికింకా అరంగేట్రం కాలేదు గాని, సెక్సు పాఠాలు చాలా కాన్ఫిడెంటుగా చెప్పేవాడు. ఎంత అప్పుడు మాకు 12ఏళ్ళు నిండాయంతే. నాకైతే కింద వెంట్రుకలు రాలేదు. లింగం గాడు ఒకరోజు తనకు ఆతులు మొలుస్తున్నాయని ఇంటర్వెల్ లో చెప్పాడు. నాకు అసూయ పుట్టింది. ఒంటేలు పోసుకునేటప్పుడు వాడి పక్కకు చూశాను. వాడిది కొంచెం పొడుగ్గానే వుంది. మాకు ట్యూషన్ మధ్యలో పావుగంట విరామం దొరికేది. ఫ్రీ టైముని వృధా చేసే వాళ్ళం కాదు. నేనేమో లింగం గాడి పక్కకు చేరే వాణ్ని. పది నిముషాల క్లాసుకు అవకాశం వుండేది. రొజూ కుదరదు. ఏదో ఒక ఆటంకం. కుదిరిన రోజు మాత్రం గోల్డెన్ లెసనే. ఐదు,పది నిముషాల క్లాసులో అమూల్యమైన విషయాలను, విజ్ఞానాన్ని, జీవిత సారాన్ని, జీవితప్రయోజనాన్ని మనసుకు హత్తుకు పోయేలా చెప్పటమంటే మాటలా? అంతటి ప్రతిభావంతుడికి గుర్తింపేదీ ఈ సమాజంలో? పైగా మానవజాతిని రక్షించే ఈ విద్యాకార్యక్రమాన్ని పెద్దవాళ్ళు గమనించితే ఊరుకుంటారా? నలిపి నాశనం చెయ్యరూ? పోనీ వాళ్ళు చెబుతారా ఈ పాఠాలు? పైపెచ్చు తప్పు తప్పు బూతు బూతు అనటం తప్ప ఏమీ ఎడ్యుకేట్ చెయ్యరు. వాళ్ళు బూతుపని చెయ్యకుండానే మనం పుట్టామా? కాబట్టి ఎంతో విలువైన ఈ ఎడ్యుకేషన్ ప్రోగ్రాం ని ఎంతో రహస్యంగా జరుపుకోవాల్సి వచ్చేది. ఒక పక్క పెద్దోళ్ళ మాటని గౌరవించి బడికెళ్ళి చదువుకుంటూనే రెండోపక్క మానవ జాతిని కాపాడే బాధ్యతను చిన్న వయసులోనే స్వీకరించడం కాదూ ఇది?

ఇంతకూ లింగం గాడు చెప్పిన పాఠాలు ఇవి-- ఒక రోజు ఇలా చెప్పాడు: ”ఒరేయ్, పూకులోకి సుల్లిని దూరిస్తే మొత్తం లోపలకి వెళ్లిపోద్దంటరా, వట్టలే మిగుల్తయ్యంట బైట. మాఅన్నచెప్పాడు. వాడు మొన్ననే ఒకదాన్ని ఏసుకున్నాడంట. ఇదే ఫస్టు వాడికి. బలే హాపీగా వున్నాడు. పట్టలేకుండా వున్నాడు. ఏందిరా అన్నాయ్ సంగతి ఉషారుగా వున్నావు అని అడిగాను. చెప్పేశాడు. ఒరే ఎవుర్తోనూ చెప్పమాకురోయ్ అని పిచు మిఠాయ్కి పది పైసలిచ్చాడు కూడా.” మాకు డౌట్లు వచ్చినాయి. ఇంతకీ ఎవరామె, ఎట్లా ఒప్పుకుంది, ఎట్లా ఒప్పించాడు, ఎక్కడ చేసుకున్నారు అని. అడిగాను కానీ, ‘అయ్యన్నీఇప్పుడనవసరం. మూసుకోని చెప్పినదాంతో సరిపెట్టుకో’ అన్నాడు. నిజమే గదా అయ్యన్నీ హయ్యర్ లెవల్లో వస్తాయి. తొందరపడకూడదు. ఇలా సమాధానపడ్డాను.

ఇంకో రోజు ట్యూషన్ నుంచి ఇంటికెళ్తున్నాము. దారిలో చెప్పాడు. “ఒరే ఇవ్వాళ సుశీల చన్ను నొక్కాన్రా. బలే మెత్తగా వుందిరా” అన్నాడు. ఎట్లా జరిగిందని అడిగాను. “మాస్టారు మధ్యలో బైటకెళ్లాడుగా. తను వచ్చేదాకా లెక్కలు చేయ్యమన్నాడుగదా. సుశీల నాపక్కనే కుర్చోనుందిగా. నన్ను రబ్బరియ్యమని అడిగింది. లేదన్నాను. పోనీ పెనిసిలుందా అనడిగింది. అటుపక్కన ఆడ పిల్లలున్నారుగా వాళ్ళనడక్కుండా నన్నే ఎందుకడిగింది? పెనిసిలుంది గాని ఇప్పుడు బైటకు తియ్యను, ఎవ్వరూ లేనప్పుడైతే నీకిస్తాను, వాడుకుందువు గాని అన్నాను. చేత్తో నాదాన్ని లాగూ పైనుంచే రుద్దుకుంటూ చెప్పాను. మూతి మూడొంకర్లు తిప్పి మోచేత్తో నాజబ్బను కుమ్మింది. నేనూరుకుంటానా, నామోచేతిని దాని జబ్బ పక్కగా పోనిచ్చి దాని రొమ్మును నొక్కాను. కోపంగా మొకం పెట్టింది గాని దానికి సమ్మగా వుందని నాకు అర్ధమైందిరా.” అన్నాడు. ఎట్టా అర్ధమందిరా అన్నాను. “అరే, అదెప్పుడూ ఆడపిల్లల మధ్యలోనో, ఆ చివరో కూర్చోకుండా ఈ చివరెందుకు కూర్చుంటదిరా, దాని చూపు పుస్తకం మీదున్నట్టు నటిస్తది గాని ఓరకంటితో మనల్నే చూస్తా వుంటదిరా - ఇది చాలదేరా అర్ధం చేసుకోడానికి” అన్నాడు లింగం గాడు. వీడి దగ్గర ఎంత విషయం ఉంది! అనుకున్నాను. గురువు గురువే కదా! రొమ్ము అనేది మనం పట్టించుకోవాల్సిన ముఖ్యమైన భాగం అని తెలుసుకున్నాను. కాబట్టి నారెండో గురువు లింగం గాడే.

---

[size=undefined]
యల్. విజయలక్ష్మి డాన్సునాకు చాలా ఇష్టం. తెలుగు సినిమాతారల్లో ఆమె నంబర్ఒన్ డాన్సర్ అని నా రేటింగ్. ఆమె ముఖానికి ఆ విశాలనేత్రాలు, సొట్ట బుగ్గలు హైలైట్. యల్. విజయలక్ష్మిని చూసినప్పుడల్లా మా ఇంటర్ క్లాస్ మేట్ ఒకామె గుర్తుకొస్తూ వుంటుంది. ఆమె అసలు పేరు గుర్తు లేదు. మేం పెట్టిన నిక్ నేం ‘బీటా’. మా క్లాస్ మొత్తం 80 మందిలో ఆడపిల్లలు 20 మంది మాత్రమే. వాళ్ళల్లో నలుగురైదుగురు కాస్త చూపరులు. వాళ్లకు ర్యాంకులిచ్చారు మావాళ్ళు. ఆల్ఫా, బీటా, గామా, తీటా అనే పేర్లు పెట్టారు. మా క్లాస్ మేట్స్ లో చురుకైన బ్యాచ్ ఒకటుంది. ఆడపిల్లల మీద కామెంట్లు చెయ్యటం, గాలి కబుర్లు చెప్పుకోవడం బూతు మాటలు ధారాళంగా వాడటం వీళ్ళకు నిత్యకృత్యం. ర్యాంకులిచ్చింది వీళ్లే. నా ధ్యాస చదువు మీద ఉన్నప్పటికీ ఎక్కడ జనరల్ నాలెడ్జ్ మిస్ అవుతానో అని వీళ్ళను అప్పుడప్పుడు కలుస్తుండే వాణ్ణి.

ఈ ఆల్ఫా బీటా గొడవేంట్రా అని రాజశేఖర్ గాణ్ణి అడిగానొక రోజు. వాడు గ్యాంగు లీడర్. అరే మబ్బూ, ఆల్ఫా అంటే నెంబర్ ఒన్, బీటా అంటే రెండూ, గామా మూడు, తీటా నాలుగు అనీ ఇవి ఆడపిల్లల కిచ్చిన ర్యాంకులనీ చెప్పాడు. ఆ నలుగురు ఎవరో కూడా చెప్పాడు. “అరే ఆల్ఫా చూడరా, మోరెత్తి తెగ పోజు గొడతంది, బీటా సొట్ట బుగ్గలు చూడరా కొరికెయ్యాలనిపిస్తందిరా...” ఒక పక్క క్లాసు జరుగుతూనే వుంటుంది. రెండో పక్క ఈ కామెంట్లు. లెక్చరర్ కు వినపడకుండా వుండాలి, కాని ఆడపిల్లలకు మాత్రం లైట్ గా వినపడాలి. అందుకని వ్యూహాత్మకమైన చోటు చూసుకుని కూర్చునేది ఈ బ్యాచ్. పాఠం శ్రద్ధగా వింటున్నట్లు నటిస్తూ, మూతికి చెయ్యడ్డం పెట్టుకుని కామెంట్లు వదిలే వాళ్ళు. ఇంగ్లిషు, తెలుగు క్లాసులప్పుడు వీళ్ళ పక్కన కూర్చునే వాణ్ని. రాజశేఖర్ అందగాడే, మహా కొంటెవాడు. కామెంట్లు చెయ్యడంలో వీడే నంబర్ ఒన్. గ్రీకు అక్షరాలలో ఆల్ఫా, బీటా, గామాలు మొదటి మూడు స్థానాల్లో వుంటాయి. తీటాది ఎనిమిదో స్థానం. అసలీ నామకరణం రాజశేఖర్ గాడి పనే. ఐతే క్లాసంతా ఏకగ్రీవంగా ఆమోదించింది. (ఇక్కడ క్లాస్ అంటే అబ్బాయిలని అర్ధం)

నాలుగో ర్యాంకు అమ్మాయిని డెల్టాఅనాలి గాని తీటా అంటున్నారేంటి అని డౌటు వచ్చింది గాని అడక్కుండానే క్లియర్ ఐంది. ఒక రోజు ఇంగ్లిష్ క్లాస్ జరుగుతోంది. నేను రాజాగాడి పక్కనే కూర్చున్నాను. అటు పక్క నాలుగో బెంచీపై ఈచివర తీటా కూర్చుంది. ఇటు పక్క ఐదో బెంచీపై రాజా, వాడి పక్కన నేను కూర్చున్నాము. మేం కూర్చున్న చోటనుంచి అమ్మాయిలందర్నీ చూడొచ్చు వాళ్ళు గమనించకుండా. కాబట్టి ఇది స్ట్రాటజిక్ ప్లేస్ (వ్యూహాత్మక స్థానం). రాజాగాడేదో జోక్ వేశాడు - తీటాను ఉద్దేశించి. తల కొద్దిగా మావైపు తిప్పి రాజావంక ఓరగా చూసింది. మొహంలో కొంచెం నవ్వు. అరే దీన్నిట్రై చేస్తే పడుద్దిరా, మొహంలో గుల చూడు అన్నాడు రాజా. అప్పుడు వెలిగింది నాకు. గుల అంటే తీటేగా. కాబట్టి తీటా అనడం కరెక్టేగా అనుకున్నాను. నాక్కూడా తీటా కొంచెం కసిపిల్లే నేమో ననిపించింది. తీటా అసలు పేరు సుజాత. యావరేజ్ హైటు, కుదిమట్టంగా వుంటుంది. చామన ఛాయ, నవ్వు మొహం. కళ గల మొహం. ఫేసు, బాడి రెండూ ఎట్రాక్టివ్ గా వుంటాయి. ఈమెకు ఫస్టు ర్యాంకు ఎందుకు ఇవ్వలేదు అనిపించింది. ఏమైనా సమిష్టి నిర్ణయం కదా ప్రశ్నించకూడదులే అనుకున్నాను.

గామా అసలు పేరు గాని, మొహం గాని ఇప్పుడసలు గుర్తు రావడం లేదు. బీటా అసలు పేరు గుర్తు లేదు గాని యల్. విజయలక్ష్మి లాగా వుండేది. ఆల్ఫా అసలు పేరు వసుంధర. చదువులో కూడా ఫస్టే. మమ్మల్ని అసలు చూసేది కాదు. ఎప్పుడన్నా చూస్తేమాత్రం పురుగుల్లాగా చూసేది. అసలు చూడక పోవడం బెటర్ అనిపించేది. చాలా పొగరుంది అనుకునే వాళ్ళం. నా దృష్టిలో ఆమె అందగత్తే కాని నన్నాకర్షింది బీటా, తీటాలే. బీటా లాగా వుందని యల్. విజయలక్ష్మిని, యల్. విజయలక్ష్మి లాగా వుందని బీటాను ఆరాధించే వాణ్ని. సినిమాలో యల్. విజయలక్ష్మి డాన్సు వస్తే ఆనందంగా చూసేవాణ్ణి. ఇప్పటికీ అంతే. యల్.వి.యల్.కి వీరాభిమానిని. బీటాను సెక్స్ పరంగా ఊహించుకో లేదు గాని తీటాను చూస్తేమాత్రం తీటగా వుండేది. ఆ శరీరాన్ని చుట్టేసుకుంటే ఎంత మెత్తగా వుంటుందో అనుకునే వాణ్ని. ఏమైనా తీటా నన్ను చూడ్డం లేదుగా, ఆమె చూపు రాజాగాడి మీదగా వుంది అన్న ఆలోచన డామినేట్ చెయ్యడంతో ఆమె పట్ల విరక్తి చెందాను. అసలింతకీ వాళ్లకి మేం ర్యాంకులిచ్చిన సంగతి తెలిసిందా? వాళ్ళెవరూ అబ్బాయిలతో మాట్లాడేవాళ్ళు కాదు. కాలేజి ఆవరణలో ఒక అబ్బాయి, ఒక అమ్మాయి మాట్లాడుతూ వుంటే చుట్టూ వరండాలలోంచి, క్లాస్ రూముల్లోంచి, కొన్ని వందల కళ్ళు గమనిస్తూ ఉండేవి. వాళ్ళను ప్రిన్సిపాల్ చూస్తే మాత్రం బ్యాండే. అయినా వాళ్ళు కూడా తగిన జాగ్రత్తలు తీసుకునే ఆ మీటింగులు పెట్టుకునే వాళ్ళని నా అనుమానం. మా క్లాస్ వాళ్ళైతే ఏనాడూ అలా కనపడలేదు.

అసలింతకీ రాజాగాడు తీటాను పట్టాడా? రెండేళ్ళు ఒకే క్లాస్ లో ఉన్నాం. ఏమన్నా జరిగిందా? ఏమీ జరగలేదనే నా అభిప్రాయం. రాజాకి తీటా మీద కంటే తీటాకే రాజా మీద క్రష్ అని నా అనుమానం. నాకేమో తీటా మీద క్రష్. ఆమె దృష్టిలో నేను పడనే లేదు. ఒకవేళ పడితే మాత్రం ఏమన్నా పొడిచే వాణ్నా. ఊహూ..ఆమే చొరవ తీసుకోవాలి, నాతో మాటలు కలపాలి, ప్లేసు, టైము, అన్ని ఏర్పాట్లూ చెయ్యాలి, నన్ను తీసుకెళ్లాలి. సీక్రెసీ జాగ్రత్తలు తనే తీసుకోవాలి. అప్పుడు మనం ఏదైనా చెయ్యొచ్చు. ఇదీ నా మైండ్ సెట్. ఆమె నన్ను పట్టించుకోక పోవడం కరెక్టే కదూ. ఇదిలా ఉంచితే, రాజా గాడు పంతులమ్మల్ని కూడా కామెంటు చేసే వాడు. ఇంగ్లిష్ లెక్చరర్ సువర్ణకుమారికి వెంకాయమ్మ అని పేరు పెట్టాడు. ఆమె కుర్ర లెక్చరర్. యం.ఏ. పాసవ్వగానే ఉద్యోగంలో చేరింది. పాతికేళ్ళు ఉంటాయేమో. అప్పటికింకా పెళ్లి కాలేదు. ముఖం బాగుండేది. మంచి హైటు, చక్కటి చీర కట్టు, వంపుసొంపుల శరీరం. ఆ ముఖంలో కాస్త చిరునవ్వుంటే ఎంత బాగుండేదో. మా 60మంది అబ్బాయిలమూ ఆమె అడుగులకు మడుగులొత్తే వాళ్ళం కాదూ. పాపం ఆమె వ్యక్తిగత విషయాలేమిటో గాని, ఎప్పుడూ చాలా సీరియస్ గా వుండేది. అబ్బాయిల్ని తిడతా వుండేది. పాపులర్ అవ్వాల్సిన ఆమె అన్ పాపులర్ అయింది. ఒక రోజు ఆమె క్లాసు లోకి ఎంటర్ అవుతుండగానే 'వెంఖాయమ్మా' అని అందరికీ వినపడేట్లు అరిచాడు రాజశేఖర్. ఎవర్రా అది అని కోపంగా అరిచింది మేడం. రాజశేఖర్ వంక అనుమానంగా చూసింది. వాడు బుద్ధిమంతుడు లాగా తలొంచుకుని టెక్స్ట్ బుక్కు పేజీలు తిప్పుతున్నాడు. చెప్పండి ఎవరా కూత కూసింది. ఎవడా రాస్కెల్, స్కౌండ్రల్, ఇడియట్, ఫూల్,.......తిడుతూనే వుంది. ఎవ్వరూ కిక్కురు మనలేదు. అందరికీ తెలుసు నేరస్థుడెవరో. అమ్మాయిల్లో మేడం అంటే ఇష్టం, రాజా మీద కోపం వున్న వాళ్ళున్నారు. వాళ్ళు కూడా నోరు విప్పలేక పోయారు. అంతకు ముందు వరకు నేను ఆవిడ క్లాస్ చాలా ఎంజాయ్ చేస్తూ ఉండే వాణ్ణి. పాఠం ఏమీ ఎక్కేది కాదు. ఆమెని చూస్తూ తన్మయం చెందే వాణ్ణి. సౌందర్యారాధన. పది,పన్నెండేళ్ళు ముందు పుట్టిఉన్నట్లయితే ఈ అందాన్ని సొంతం చేసుకునే వాణ్ని కదా అనుకునే వాణ్ణి. ఆ కోపం చూసి భయమేసింది. ముందు పుట్టి ఉండక పోవటం కరెక్టేలే అని సమాధాన పడ్డాను.

ఆల్ఫా అంటే మహీపాల్ గాడికి మహా క్రేజ్. నేను కూడా కొంచెం ఆయిల్ పోశా. ఒరే వసుంధర అంటే అర్ధం తెలుసా అన్నా. చెప్పరా అన్నాడు. వసుంధర అంటే భూమిరా, మహి అన్నా భూమేరా, నువ్వు మహీపాల్ అంటే భూమిని పాలించే వాడివి, వసుంధరను ఏలుకునే వాడివి అన్నాను. వాడు పొంగి పోయాడు. నాకు పార్టీ యిచ్చాడు. అంటే ఉడిపి హోటల్లో మైసూర్ బజ్జీ, కాఫీ. మరప్పట్లో అదే బ్రహ్మాండం. ఇంటర్ అయ్యాక వాళ్లిద్దరికీ మెడిసిన్ సీట్లు వచ్చాయి. ఐతే ఒక కాలేజీలో కాదు. చెరొక కాలేజీలో. నాకప్పుడు రాలేదు. వాడికి, నాకు గ్యాప్ వచ్చింది. వాడు ఫోర్త్ ఇయర్ లో పెద్దలు కుదిర్చిన సంబంధం చేసుకున్నాడు. పెళ్ళికి నన్ను పిలవలేదు. అది పరవాలేదు. నాతో ఒక మాట చెప్పొచ్చుగా. వాడు చేరిన కాలేజీలోనే నెక్ష్టు బ్యాచిలో చేరానుగా. వాడి కోసం నేను ఆల్ఫా దగ్గరికి వెళ్లి కాళ్ళు పట్టుకుని బతిమాలే వాణ్ణిగా. “నీ కోసం వాడు ప్రాణాలివ్వడానికి రెడీగా వున్నాడు, వాణ్ని కనికరించావంటే నీకొక పుణ్యం, ఒక లాభం దక్కుతాయి, వాడి ప్రాణాలు కాపాడిన దాని వవుతావు - అది పుణ్యం. జీవితాంతం నీ చెప్పు చేతల్లో వుండే మొగుడు దొరుకుతాడు - అది లాభం.” అని ప్రాధేయ పడితే ఆమె హృదయం కరిగేది కాదూ? అదేమన్నా పాషాణమా? వాడికి పోయి అడగటానికి దమ్ము చాలలేదు. సదా మీ సేవలో అన్నట్లు నేనొకణ్ణి వున్నాను కదా, నన్ను వాడుకోవచ్చుగా. వాడికి సాయపడే అవకాశం ఇవ్వనందుకు వాడి మీద కోపం వచ్చింది. అసలు వాడి ప్రేమ నిఖార్సయినదేనా అని డౌట్ వచ్చింది. డిగ్రీని, భార్యను తీసుకుని అమెరికా వెళ్ళాడు, బాగానే సెటిలయ్యాడు. ఆమధ్య అంటే మూడేళ్ళకిందట ఇండియాకు వచ్చాడు. ఒక పార్టీలో కలిశాము. ఆల్ఫా ఇంగ్లాండు లో ఉంటున్నదని ఉవాచ. ఏరా ఆల్ఫాను మర్చిపోయినట్లేగా అన్నాను. నో అని ఉద్వేగంగా అన్నాడు. ఆల్ఫా నా హృదయంరా అన్నాడు. వాడికి ఇప్పటికీ ఆల్ఫాఅంటే క్రష్ వుందట. నీ బొందలే అనుకున్నాను. నేనే సన్నాసి ననుకుంటే వీడు నన్ను మించిన సన్నాసిలాగున్నాడే అనుకున్నాను. నేనెట్లా సన్నాసిని అంటే రుక్కూ గురించి చెప్పాలి.

రుక్కూ గుర్తుకు రాగానే నా గుండె కలుక్కుమంది. మైండు బ్లాక్.
ఒద్దు ఇప్పుడు రుక్కూ గురించి ఒద్దు. రుక్కూ జ్ఞాపకాలు పక్కకు జరిపి మరల ఇంటర్ జ్ఞాపకాల్లోకి వెళతాను. పారిజాతం, కామాక్షి, కుమారి – వీళ్ళ గురించి చెప్పాలి.[/size]

[Milf rider]

పారిజాతం నాకంటే ఏడాది పెద్దది. నేను ఇంటర్లో చేరాను. తను పియుసి లో చేరింది. మా కాలేజి మేం ఉంటున్న ఇంటికి దగ్గరే. నడిచి వెళ్ళే వాణ్ణి. ఆమెని ట్యుటోరియల్ కాలేజీలో చేర్చారు. వాళ్ళ ఊళ్ళో కాలేజీ లేదు. వాళ్ళ నాన్నగారు, మా నాన్నగారు మంచి ఫ్రెండ్సు. మొదట హాస్టల్లో చేర్చారు గాని, మధ్యలో ఒకసారి బాగా జ్వరం వచ్చింది. అప్పుడు మాఇంటికి తీసుకొచ్చి వైద్యం చేయించారు. తగ్గిన తర్వాత హాస్టల్ వద్దు మా ఇంట్లోనే వుండి చదువుకో అన్నారు మా అమ్మా నాన్నా. వాళ్ళ కాలేజీ కూడా మా ఇంటికి దగ్గరే. మా పేరెంట్సు ని అత్తయ్య, మామయ్య అని పిలిచేది. మొదట్లో ఈమెను ప్రత్యేకంగా గమనించలేదు. రోజూ కాలేజీ నుంచి వచ్చాక మా అమ్మకి వంటలో సాయం చేస్తూ వుండేది. నేను భోజనానికి కూర్చుంటే వడ్డించేది. ఇక ఈమెను గమనించడం మొదలెట్టాను. మంచి హైటు, చామన ఛాయ, చక్కటి ముఖం, మరీ లావు కాదు గాని, దిట్టంగానే వున్న శరీరం. మొత్తానికి అందగత్తేనే, ఇన్నాళ్ళూ నేనీమెని పట్టించుకోలేదేమిటి అనుకున్నాను. పరికిణీ, ఓణి ధరించేది. ఎత్తైన పిరుదులు. ముందు కూడా ఎత్తుగానే వుండేది. కాని, వోణి నిండుగా కప్పివుండేది. ఒకసారి వంగి వడ్డిస్తుంటే, ఓణి జారి, జాకెట్ అంచు పైన ఉబికిన పొంగులు కనిపించాయి. జివ్వుమంది నాకు.
ఒకసారి మాఅమ్మా,నాన్నా రెండు రోజుల పనిబడి ఊరెళ్ళారు. నా తమ్ముణ్ణి కూడా తీసుకెళ్ళారు. మేమిద్దరమే ఉన్నాం ఆరెండు రోజులూ. పొద్దున్నే వంట చేసి పారిజాతం కాలేజీ కెళ్ళేది. నేనూ నా కాలేజీ కెళ్ళి వచ్చేవాణ్ని. రాత్రి అన్నం తిన్నాక కాసేపు చదువుకొని పడుకొనే వాళ్లము. మొదటి రోజు ఏమీ జరగలేదు. నాకేవో ఊహలొచ్చాయి గాని ధైర్యం చాలక ఊరుకున్నాను. రెండో రోజు రాత్రి పడుకున్నాము. మేముండే ఇంట్లో వరండా కాక మూడు గదులు. వెనక వంట గది. మధ్యలో మా అమ్మానాన్నల పడక గది. ముందు గది కాస్త పెద్దది. అదే లివింగ్ రూమ్, అదే పిల్లల స్టడీ రూమ్, అదే పిల్లల బెడ్ రూమ్. పిల్లలకు మంచాల్లేవు. చాపలే. మేమిద్దరం చెరొక చాప మీద పడుకున్నాము. రెండు చాపల మధ్య బాగా గ్యాప్ ఉంచి వేసింది పారిజాతం. పడుకోగానే ఆమె నిద్రలోకి వెళ్ళిపోయింది. నాకు నిద్ర పట్టదు. ఒకటే తపన. ఉబికిన రొమ్ముల దృశ్యం మెదులుతూ వుంది. రొమ్ముల ఓనర్ పక్కనే వుంది. ఏమన్నా చెయ్యాలి. ఊరుకుంటదా? ఒకపక్క కోరిక, రెండోపక్క భయం. గంట సేపు తర్జన భర్జన. చివరికి కోరిక గెలిచింది. ఆమె పక్కకు జరిగాను. చేతిని చాపి ఆమె జబ్బ మీద సుతారంగా ఆనించాను. కొద్దిగా వణుకు. లేస్తుందేమోనని భయం. బలవంతంగా లొంగదీసుకుని అనుభవించాలనే ఆలోచనే లేదు. అది అసాధ్యం. నాకంటే ఆమెకే బలమెక్కువ. అమ్మా నాన్నలకు చెప్పిందంటే నన్ను గొయ్యి తీసి పాతేస్తారు. కాబట్టి ఏం చేసినా ఆమె నిద్ర చెడకుండా చెయ్యాలని నా జఫ్ఫా ఆలోచన. చెయ్యి చిన్నగా జబ్బ మీదనుంచి రొమ్ము మీదకు జరిపాను. వేళ్ళతో రొమ్ము ప్రాంతాన్ని నిమిరాను. ఒకటే టెన్షన్. నిద్ర లేస్తుందేమోనని చెయ్యి వెనక్కి తీసుకోని కొంచెం ఎడంగా జరిగాను. కాసేపయ్యాక మళ్లీ దగ్గరకు జరిగాను. వెల్లకిలా పడుకుని వుంది. మళ్లీ రొమ్ముపై చెయ్యి వేశాను. కొద్దిగా నొక్కాను. మెత్తగా వుంది. అవతల రొమ్ముని కూడా లైట్ గా పిసికాను. చెయ్యి కిందకి జరిపి పొట్టని తాకాను. బలే నున్నగా వుంది. పొత్తికడుపు మీద చెయ్యి వేసి కిందకు జరిపాను. గుడ్డల మీదనుంచి ఏం అర్ధం కావడం లేదు. తొడ మీద చెయ్యి వేశాను. లావుగా వుంది తొడ. పిసుకుదాం అనుకుంటున్నాను. ఇంతలో ఒక్కసారి గట్టిగా ఊపిరి పీల్చింది. ధనామని ఎడంగా జరిగి నిద్రలో వున్నట్లు ఉండిపోయాను. రెప్పల సందులోంచి ఆమెని గమనిస్తూనే వున్నాను. కళ్ళు నులుముకుంటూ లేచి కూర్చుని నావైపు చూసింది. ఓయ్ అని పిలిచింది. నేను పలకలేదు. నిద్ర నటిస్తున్నానుగా. కుదిపి లేపింది. అప్పుడే మెలకువ వచ్చినట్లుగా అయోమయం నటిస్తూ లేచాను. కళ్ళు నులుముకుంటూ ‘ఏంటి?’ అన్నాను. “నువ్వేంటి నీ చాప మీద నుంచి ఇటు పక్కకొచ్చావ్?” అంది. ఇంకా పూర్తి మెలకువ రానట్లుగా చూస్తూ ‘ఏమైంది?’ అన్నాను. ఏంకాలేదులే పడుకో అంది. నా చాప మీద కెళ్ళి పడుకున్నాను. లోపల భయంగానే వుంది. కాసేపు అలాగే కూర్చుని ఉండిపోయింది. కాసేపటికి అటు తిరిగి పడుకుంది. నాకు చాలా సేపు నిద్ర పట్టలేదు. ఆలోచనలు, ఆందోళన. తెల్లారి కొంచెం ఆలస్యంగా లేచాను. మనసంతా భయం భయంగా, గందరగోళంగా వుంది. త్వరత్వరగా తయారై కాలేజీకి పరిగెత్తాను. తనేదో పనిలో వుంది. అటు వైపు చూడకుండా లగెత్తాను. సాయంత్రం వీలైనంత ఆలస్యంగా ఇంటికి చేరాను. మధ్య గదిలో మా అమ్మ, పారిజాతం చిన్నగా మాట్లాడుకుంటున్నారు. మా అమ్మ ఊరినుంచి మధ్యాన్నం వచ్చినట్లుంది. పారిజాతం మా అమ్మకు ఏం చెబుతున్నది? దడ మొదలైంది. పుస్తకాలు ముందు గదిలో పడేసి బైటకు జారుకుందామని చూశాను. గుమ్మం దాటే లోపు “ఒరే ఇట్రా” అని మా అమ్మ పిలిచింది. గుండె గుబేలుమంది. తల దించుకుని బిత్తర బిత్తరగా వాళ్ళ దగ్గరకెళ్లాను.

ఏంటమ్మా అంటూ దగ్గరకెళ్ళి నుంచున్నాను. లోపల చాలా భయంగా వుంది. తల దించుకునే ఓరకంట పారిజాతం వంక చూశా. తను సూటిగా నావంక చూస్తూ వుంది. ముఖంలో ఏభావమూ తెలీడం లేదు. చెప్పేసిందా అనుకుంటున్నాను. “పొద్దున టిఫిన్ కూడా తినకుండా పరుగెత్తావంట, పారిజాతం పిలిచినా ఆగలేదంట? ఏమంత ముంచుకొచ్చింది?” అంది అమ్మ. అమ్మయ్య అనుకున్నాను. స్పెషల్ క్లాసుంటే హడావుడిగా వెళ్ళాన్లే అని బొంకాను. కొంచెం ధైర్యం వచ్చింది. మా అమ్మ కాసేపు క్లాసు పీకింది. పారిజాతం మాత్రం నావైపు గంభీరంగా చూస్తూ వుంది. ఐతే చెప్పలేదన్నమాట అనుకున్నాను. తనపట్ల నాకు సెక్సుకోరికలు ఏర్పడినట్లు పారిజాతానికి గ్యారంటీగా అర్థమై వుండాలి. అయినా ఫిర్యాదు చెయ్యలేదంటే నన్ను క్షమించిందన్న మాట. మళ్లీ మనసులో కొద్దిగా అనుమానం. విషయాన్ని అమ్మ దృష్టికి తెచ్చి ఉండొచ్చు, అమ్మేమో ఆమెకు సర్ది చెప్పి ఉండొచ్చు. నాన్నకు చెప్పొద్దని ఇద్దరూ అనుకుని ఉండొచ్చు. ఆయనకు తెలిస్తే నా చాప్టర్ క్లోజే. అప్పటి నుంచి పారిజాతాన్ని ఆ దృష్టితో చూడ్డం మానేశాను. కొద్ది రోజుల్లోనే తన చదువు పూర్తయింది, వాళ్ల ఊరు వెళ్ళిపోయింది. మరో రెండేళ్లకు పెళ్లి చేశారు. దూరంగా వెళ్ళిపోయింది. నాకామె పట్ల కృతజ్ఞతా భావం ఏర్పడింది. మళ్లీ ఆమెను చూడలేదు.

పారిజాతంతో నా ప్రయోగం అయ్యాక చాలా రోజులు అపరాధ భావం పీడించింది. ఎవరితోనూ చెప్పుకోలేక పోయాను. మా సోంబేరి బ్యాచిలో చెప్పుకుంటే ఎగతాళి చేస్తారు. చేతకానోడా అంటారు. సరే ఇంతటితో బుద్ధి వచ్చిందా? వచ్చింది కానీ కొన్నాళ్ళే. పారిజాతం వెళ్ళిపోయిన కొంత కాలానికి (రెండు మూడు నెలలు) కామాక్షి కనపడింది.

కామాక్షిని తలచుకోగానే జయ అత్తయ్య గుర్తుకొచ్చింది. అప్పుడు కాలేజీకి సెలవలు. పారిజాతం ఎఫైర్ కు సంబంధించిన అపరాధ భావనలోంచి బైట పడుతున్నాను. మళ్లీ మనసును మన్మధుడు ఊపుతున్నాదు. రహస్యంగా సెక్సు పత్రికలు చదువుతున్నాను. బొమ్మలూ, కథలు ఉండే పుస్తకాలు, పోకెట్ సైజు నవలలు దొరికేవి. అవి చదువుతుంటే బలే మజాగా వుండేది. పెద్ద రొమ్ముల భామల చిత్రాలుండేవి. పైట తొలగి, జాకెట్ లోంచి పొంగుతున్న రొమ్ములు, వాటి మధ్య లోయ చూస్తుంటే అద్భుతంగా వుండేది. ఇంతకు ముందు పట్టించుకోని ఆడవాళ్ళను కూడా ప్రత్యేక శ్రద్ధతో గమనించడం మొదలైంది. ఈ కథల ప్రభావంతో మా అమ్మ వయసు వాళ్ళను కూడా కోరికతో చూడ్డం మొదలైంది. చాలా జాగ్రత్తగా వాళ్ళు గమనించకుండా వాళ్ళను చూస్తూ వుండే వాణ్ణి. మా అమ్మతో మాట్లాడడానికి కొంతమంది చుట్టుపక్కల లేడీస్ వస్తూ వుండే వాళ్ళు. వదినగారూ అనే వాళ్ళు మా అమ్మను. వాళ్ళ శరీర భాగాల్ని, ముఖ్యంగా రొమ్ముల్ని, పుస్తకాల్లో చూసిన బొమ్మలతో పోల్చి అంచనా కడుతూ వుండే వాణ్ణి. ఒకామె నాకు బాగా నచ్చింది. పేరు జయప్రద. జయ అత్తయ్యా అని పిలిచే వాణ్ణి. ఆమె, అమ్మ ముందు గదిలో కూర్చుని మాట్లాడుతూ వుండే వాళ్ళు. నేను చదువు వంకతో మధ్యగదిలో కెళ్ళి తలుపులు దగ్గరగా జారవేసే వాణ్ణి. రెండు తలుపుల మధ్య కొద్దిగా గ్యాప్ ఉండేలా చూసుకునే వాణ్ని. జయ అత్తయ్య మంచి హైటు, ఎత్తుకు తగ్గ లావు, మంచి కలరు, చక్కటి ముఖం, ఎత్తుకు తగ్గ ఎత్తులు, అంటే భారీ స్తనాలు- కొబ్బరి బొండాలే. పిరుదుల సంగతి చెప్పనక్కర్లేదు. మామూలు సెక్సీకాదు. వీర సెక్సీ అని చెప్పాలి. ఏ విధంగానూ వంక పెట్ట లేని అందం. అంతటి అందగత్తెకు వ్యవహార దక్షత తక్కువ. కొంచెం అయోమయం టైపు. ఇంటి విషయాలు, చుట్టపక్కాల విషయాలకు సంబంధించి మా అమ్మను సలహాలడుగుతూ వుండేది. చాలా సేపు మాట్లాడుకునే వాళ్ళు. జనరల్ గా మధ్యాన్నసమయంలో ఆమె వస్తుండేది. ఇంట్లో మరెవరూ ఆ సమయంలో వుండే వాళ్ళు కాదు. నాకది ఎడ్వాంటేజ్ ఐంది. తలుపు సందు లోంచి చూస్తుంటే ఆమె ఎద నాకెదురుగా కొట్టొచ్చినట్టు కనపడేది. కొంచెం ముందుకు వంగి మాట్లాడుతూ వుండేది. పైట కొంచెం జారివుండేది ఎప్పడు చూసినా. ఏమి నా అదృష్టం అనిపించేది. ఎంత పెద్ద రొమ్ములు, పావు భాగం జాకెట్ అంచు పైకి పొంగి కనిపించేవి. వాటి మధ్య లోయ - ఈ దృశ్యం చాలు ఇంకేం కావాలి అనుకునే వాణ్ని. అంతకు మించి కోరుకోవడానికి నాకు ధైర్యం లేదు, అవకాశం లేదు. అలా చూస్తూ నా లింగాన్ని రుద్దుకుంటూ మైమరచి పోయేవాణ్ణి. సమయం తెలిసేది కాదు. మా అమ్మ లేచి లోపలకొచ్చే సూచన కనపడగానే గబుక్కున మంచం మీద పడుకుని నిద్రలో వున్నట్టు నటించే వాణ్ణి. ఒకరోజలా పడుకుని నిజంగానే నిద్రలోకి జారిపోయాను.

ఒక దీవిలో ఇద్దరమే వున్నాం. నేనూ, జయా అత్తయ్య. అలా ఎలా జరిగిందో గాని మొత్తానికలా జరిగింది. మంచి ఫల వృక్షాలున్నాయి. గల గలా పారే సెలయేరు వుంది. కాబట్టి ఆకలి దప్పుల బాధ లేదు. స్వచ్ఛమైన గాలి. చల్లని వాతావరణం. తోడుగా మదవతి యైన ముదురు భామ. ఆమెకు నేనంటే ఎంతో ప్రేమ. పళ్ళు తిన్నాము, నీళ్ళు తాగాము, సెలయేట్లో జలకాలాడాము. ఆమె చీర విప్పి, లంగా, జాకెట్ తో నీళ్ళలోకి దిగింది. పక్కనే చిన్న కొండ. కొండపై నుంచి జారుతున్న జలపాతం, ఆ జలపాత ప్రవాహమే ఈ సెలయేరు. నాకు ఈత వచ్చు. ఆమెకు రాదు. గట్టుకు దగ్గరలోనే ఉండి వొంటిని కడుక్కుంటూ వుంది. జాకెట్ తడిసింది. ఉన్నాలేకున్నా ఒకటే లాగుంది. గొంతు వరకు నీటిలో ఉండేలా కూర్చుంది. జాకెట్ విప్పి పిండేసింది. లంగా కూడా విప్పి పిండేసింది. ఒక బండ మీద ఎండ. అక్కడ వాటిని ఆరేసింది. నేను నీళ్ళలో వెల్లికిలా పడుకుని బ్యాక్ స్ట్రోక్ చేస్తున్నాను. ఒక కంట ఆమెను గమనిస్తూనే వున్నాను. నాకేమీ తొందరగా లేదు. నాక్కాకుండా ఎక్కడికి పోతుంది ఈ అందం? అది నా ధీమా.

చిన్నగా ఈదుకుంటూ ఆమె దగ్గరకు చేరాను. కొంచెం సిగ్గుగా నా వైపు చూసింది. వీపు రుద్దనా అని అడిగాను. మూతి చిన్నది చేసి తల అడ్డంగా ఊపింది. నేనూరుకుంటానా? వీపు మీద చేయి వేసి సుతారంగా నిమిరాను. వొళ్ళు జలదరించినట్లు ఒక్క షేకిచ్చింది. నీళ్ళలోఉన్న ఆమె శరీరాన్ని తడుముతున్నాను. ఎంతో నున్నగా, మెత్తగా ఉందా వీపు. కాసేపు నిమిరి తరవాత వీపు తోమాను. ఆ నిగారింపు నీళ్ళలోంచి కూడా తెలుస్తోంది. వీపు మీద నుంచి నా చేతిని నడుం మీదకు జరిపాను. రెండు చేతులూ నడుం మీద అటూఇటూ వేశాను. పైకీ కిందకీ జరిపాను. వెడల్పైన శరీరం నడుం దగ్గర సన్నబడింది, మళ్ళి కింద బాగా వెడల్పయింది. భుజాల మీద చేతులేసి నిమురుతూ జబ్బలు రుద్దుతూ చేతులపై నా అరచేతులేశాను. ఆమె చేతులపై బాగా రోమాలున్నాయి. ఆమె చేతుల్ని తడుముతుంటే తొడలు తగిలాయి. ఇక వాటిపై చేతులేశాను. తన చేతుల్తో నా చేతుల్ని నెట్టేసింది. మళ్ళి వీపు మీద చేతులేసి చంకల్లోకి పోనిచ్చాను. ఒళ్ళు ఒక్క సారి బిగుసుకుంది, వెంటనే సడలింత. చంకలో పట్టుకుచ్చు ఎంత మెత్తగా వుందో. కొంచెం ముందుకు జరిపాను చేతిని. స్తనం ఉబ్బు మెత్తగా తగిలింది. రెండు చేతుల్ని అలా అలా చంకల్లోంచి ముందుకు పోనిచ్చాను. నా చేతులపై తన చేతులేసింది. తోసేయాలనుకుందేమో గానీ, ఆమె చేతులు బలహీనపడ్డాయి. కళ్ళు సగం మూతలు పడ్డాయి. ట్రాన్స్ లోకి వెళ్ళినట్లుగా వుంది.
జన్మ ధన్యమైందనుకుంటూ రొమ్ముల్ని పరామర్శ చేస్తున్నాను. నాకు గగుర్పాటు, పులకింత. ముందు రొమ్ముల ఉపరితలాన్ని నా అరచేతులతో సర్వే చేశాను. ఇది వైశాల్యం కొలత. నున్నటి ఉపరితలం. మృదువైన వంపు. కొద్దిగా వాలినా చక్కటి షేపు. నిక్కబొడుచుకున్న చను మొనలు. ఆ రెండింటినీ బొటనవేలు,చూపుడు వేళ్ళ మధ్య పట్టుకుని సున్నితంగా నలిపాను. ఒక్కసారిగా ఎగిరిపడింది. అరచేతుల్ని స్తనాలపై బోర్లించి చిన్నగా అదిమాను. అద్భుతమైన ఫీలింగ్. తన్మయంలో పడ్డాను. కళ్ళు మూసుకు పోతున్నాయి. మళ్ళి తేరుకుని మొత్తం రొమ్ము ఒక చేతిలో పడుతుందేమో నని చూశాను. చేతిని మించి చాలా వుంది. ఈసారి రెండు చేతులూ వేశాను. దాదాపు పట్టింది. ఇక రెండు స్తనాలనూ రక రకాలుగా నిమరటం, నొక్కటం, పిసకటం చేస్తూ ఎంత సేపు గడిపానో తెలీదు.

కాసేపయ్యాక ఇద్దరం సెలయేరు పక్కనే ఒక పెద్ద బండ రాయి మీద ఉన్నాం. ఇద్దరం పూర్తి నగ్నంగా వున్నాం. వెల్లకిలా పడుకొని ఉన్నాము. బాగా చదునుగా ఉందా రాయి. జయకు మాగన్ను పట్టింది. నేను లేచి కూర్చుని ఆమె అందాన్ని కళ్ళతో ఆరగించసాగాను. ఉదయకాంతిలో ఆమె శరీరం వెలిగిపోతోంది. నిదానంగా శ్వాసించుతున్నది. భారీ ఉచ్చ్వాస నిశ్వాసాలు. వాటికనుగుణంగా కదులుతున్న ఎద. ముఖం ప్రశాంతంగా వుంది. నుదురు, కళ్ళు, ముక్కు, చెంపలు, పెదాలు, చుబుకం, అన్నీ తీర్చి దిద్దినట్లున్నాయి. ఎంత చూసినా ఇంకా చూడాలనే అనిపిస్తోంది. మూతి మీద సన్నని మీసకట్టు వుంది. దగ్గరగా చూస్తేగాని తెలీదు. ఇదొక అదనపు ఆకర్షణ. చూపు కిందకు జరిపాను. పొట్ట ఎత్తుగా లేదు. కాని కొవ్వు బాగానే వుంది. బొడ్డు చాలా లోతుగా నుయ్యి లాగా వుంది. వేలు పెట్టి చూద్దామనిపించింది. కాని కోరికను వాయిదా వేసుకున్నాను. నడుం మరీ సన్నం కాదు. కాని, ఆ భారీ రొమ్ము భాగం, విశాలమైన జఘన భాగం ఆ నడుమును సన్నగా చూపుతున్నాయి. పొత్తికడుపు చాలా ఆకర్షణీయంగా వుంది. కింద భాగంలో త్రికోణాకారంలో నల్లటి గుబురుంది. దానికటూ ఇటూ తొడలున్నాయి. పొడవైన, లావైన, నునుపైన తొడలవి. కాళ్ళు బాగున్నాయి. పాదాలు ఇంకా బాగున్నాయి. ఎక్కడా ఒక్క మచ్చ లేదు. పిల్లల్ని కన్నది గదా పొట్ట మీద కొన్ని తెల్లటి సన్నటి చారలున్నాయి. వెల్లకిలా పడుకుందిగా వెనక భాగం చూడ్డం ఎలా? నడుం పక్కగా చేయి దూర్చి వీపు గోకాను. మగతలోనే అటుపక్కకు తిరిగింది. నా సామి రంగా ఇప్పుడు చూడాలి. రెండు కళ్ళూ చాలడం లేదే. పిర్రలంటే అవి. ఎంత ఎత్తు, ఎంత విశాలం. నిదానంగా నిమురుతుంటే మజాగా ఉంది. కొద్దిగా పిసికాను. మెత్తగా ఉన్నాయా గట్టిగా ఉన్నాయా అర్థం గాక మళ్ళి పిసికాను. అంతే, భుజం మీద ఒక చెయ్యి పడి నన్ను గట్టిగా ఊపింది. నేను జర్రున జారి నీళ్ళలో పడ్డాను.

[Milf rider]

భుజం మీద ఒక చెయ్యి పడి నన్ను గట్టిగా ఊపింది. నేను జర్రున జారి నీళ్ళలో పడ్డాను.

ఉక్కిరి బిక్కిరి అయ్యాను. ఊపిరి అందడం లేదు...........కళ్ళు తెరిచాను. నేను నీళ్ళలో లేను, మంచం మీదున్నాను. మా అమ్మ నా ముఖం లోకి సీరియస్ గా చూస్తోంది. ఇక ఇహం లోకొచ్చాను. చెదిరిన కల పగిలిన అద్దంలా ముక్కలైంది. ఆ ముక్కల్ని పేర్చి జారిన దృశ్యాన్ని తయారు చెయ్యటానికి మనసు ప్రయత్నిస్తున్నది. మళ్లీ ఆ కలలోకెళ్లాలని ఒకటే పీకుడు. వేళ కాని వేళ నిద్ర పోతున్నావు, చాల్లే లే ఇక అని మా అమ్మ మొట్టికాయ వేసింది. తియ్యటి కల లోంచి చేదు వాస్తవంలోకి వచ్చేశాను.

బజారు కెళ్ళి సరుకులు తెమ్మని లిస్టూ, డబ్బులూ ఇచ్చింది అమ్మ. వెళ్లి తెచ్చాను. మళ్లీ ఏకాంతం దొరికింది. రేడియో లో వివిధ భారతి పాటలు వింటూ కూర్చున్నాను. ఎస్. జానకి పాటలూ ఎల్. ఆర్. ఈశ్వరి పాటలు వింటూ ఆనందిస్తున్నాను. జయత్త గొంతు పరవాలేదు. మరీ శ్రావ్యంగా ఉండదనుకుంటా కాని, కర్ణ కఠోరం మాత్రం కాదు. ఆమె జానకి లాగానో, ఎల్. ఆర్. ఈశ్వరి లాగానో పాడ గలిగితే ...... అబ్బ అద్భుతం కదా అనిపించింది. ఆ అందానికి ఈ కళ జత ఐతే ఎంత బాగుండు. వరూధిని జయత్త లాగా ఉండేదా? జయత్త ముందు వరూధిని దిగదుడుపేమో. ఆ వరూధిని ప్రవరాఖ్యుణ్ణి చూడగానే వెంట బడింది. ప్రవరాఖ్యుడేమో పారిపోయాడు. ఈ ప్రవరాఖ్యుడికేమో నేటి వరూధినిని చూస్తే మనసు నిలవడం లేదు. కోరికలు పరవళ్ళు తొక్కుతున్నాయి. కాలం మారింది కదా, సీను తిరగబడింది. ఏంటో, ఆ నాడు ప్రవరాఖ్యుడి స్థానంలో నేనుంటేనా కథ మొత్తం మారి పోయుండేది కదా. ఇంతకీ అప్పటి ప్రవరాఖ్యుడు నేనే నేమో! పారిపోయి ఇంటికి చేరాక నాలుక కరుచుకున్నానేమో. అవకాశం వచ్చినప్పుడేమో చేసిందది—పరుగో పరుగు.
ఈ జన్మలో బుధ్ధి వచ్చిన ప్రవరాఖ్యుణ్ణి నేనే నన్నమాట. నేటి ప్రవరాఖ్యుడికి బుద్ధి వచ్చింది, ఒక వరూధినేమిటి అనేక మంది వరూధినులు తారస పడుతున్నారు. కాని ఒక్కరూ ప్రవరాఖ్యుడి వెంట పడటం లేదు. వీళ్ళకి పూర్వ జన్మ జ్ఞానం, జ్ఞాపకాలు లేవా? ఎవరన్నా మునులు శపించారేమో. ఈ మునులు సుఖ పడరు, ఇతరులు సుఖ పడితే ఓర్చుకోలేరు. మళ్లీ అప్పుడప్పుడు వాళ్ళు కూడా కాలు జారుతూనే వుంటారు. అదేమో లోక కళ్యాణం కోసమని సమర్ధించుకుంటారు. వాళ్ళు చేస్తే రైటు, మనం చేస్తే రాంగూ.... ఇదేమి న్యాయం? ఇలా ఆలోచనలు నడుస్తున్నాయి.