15-05-2019, 01:12 AM
******************************************"મારી ડાયરી - " જિંદગી ના એ યાદગાર દિવસો"**********************************************
ઘણા સમય થી વિચારતો હતો કે મારી જિંદગી એટલે કે મારી - કાજલ ના વિષે લખું. એમ વિચારીને મેં પેન ઉપાડી લખવા માટે...
તો ચાલો હું તમને મારી આત્મકથા સંભળાવું.......પણ એની પેહલા એક વાત બધાને કહી દવ...
જાહેર ચેતવણી: મારી આત્મકથામાં રહેલા બધા પાત્રો, મારી જિંદગી સાથે જોડાયેલા છે. એનો બીજા કોઈ સાથે સીધો કે આડકતરી રીતે કોઈ સંબંધ નથી. આ વાર્તા કાલ્પનિક છે અને એમાં રહેલા બધા પાત્રોના નામ, ઉમર અને સરનામાં ખોટા છે અને તેનો બીજા કોઈ સાથે સંબંધ નથી. મેહરબાની કરીને કોઈએ પોતાના નામ અને જિંદગી સાથે સરખામણી કરવી નહી. મારો ઈરાદો કોઈના દિલ દુભાવાનો નથી તો તમે બિન્દાસ મારી આતમકથા વાંચો.
અને બધા છોકરા-છોકરીઓને નમ્ર વિનંતી છે કે તમે બધા તમારા લંડ અને ચૂતને સાંભળીને રાખજો નહીંતર, તમારા બધા ના જાંગીયા બગડી જશે.
મારી સલાહ છે બધી જુવાન છોકરીઓ અને ભાભીઓ ખાસ ધ્યાન રાખે, તમે નીચેની વાર્તા વાંચશો ત્યાર પછી તમારી બધીની ભોંશમા ખંજવાળ આવશે અને તમારા બધીના જાંગીયા ભીના થઇ જશે અને બધા છોકરાના લોડાને યાદ કરીને પછી તમારી આંગળી થીજ કામ ચાલવું પડશે. અને મારા વાહલા ભાઈયોને પણ કહું છું, તમારી આજુ બાજુમા કોઈ છોકરી, ભાભી કે એની નણંદ હોઈ તો જરા સંભાળજો કારણ મારી આ વાર્તા સાંભળી કદાચ તમે તેના નામની મૂઠ મારશો અને તમે અને ચોદવાના સપના પણ જોશો.
તો ચાલો હવે હું તમને મારી સાચી આપવીતી કહું તમને બધા ને….
૨૦૧૦ ની લગભગ આઠ વર્ષ પહેલાની આ ઘટના, હું પોતે રાજકોટની પાસે આવેલા મોરબીનો વતની. કોલેજ પુરી કરીને નોકરી કરવા માટે હું વડોદરા આવી ગયો. નોકરી કરતા કરતા ૨ વર્ષ નીકળી ગયા. ઘરવાળા મારા માટે છોકરી શોધવા મંડ્યા પણ હું હમણાં લગ્ન નોહતો કરવા માંગતો એટલે વાત ટાળી દેતો પણ નસીબ સામે કોનું ચાલે છે.
મારી મરજી વગર મારા ઘરવાળાએ એક છોકરી શોધી લીધી અને મને મારા મામા સાથે સીધો અમદાવાદ છોકરી જોવા મોકલી દીધો. હું અને મારા મામા એક રવિવારે અમદાવાદ ગયા. પહેલા અમે સીધા મારા એક માસીના ઘરે ગયા. ત્યાં ફ્રેશ થઇને અમે બધા છોકરીની ઘરે ગયા.
મારીતો ગાંડ ફાટતી હતી એકતો બધા મોટા લોકો અને વચ્ચે હું ગરીબડી ગાય જેવો બેઠો હતો. મેં નઝર ઉપાડીને જોયું તો મારા પાર વીજળી પડી હોઈ એવો ઝાટકો લાગ્યો. મારી સામે મારા થનારા સાસુ બેઠા હતા, એમને જોઈને મને લાગ્યુંકે
આપણે તો ગયા કારણ તમને કહું રંગ એકદમ કાળો, મોઢું તો ઉતરેલી કઢી જેવું અને સાંઢ જેવું શરીર; મનમા વિચાર આવ્યો મા આવી તો છોકરી પણ એના જેવીજ હશે.
એમ વિચારતો હતો ત્યાંજ સામે બેઠેલા વડીલે બૂમ પાડી. કાજલ બેટા મેહમાન માટે ચા-નાશ્તો લઇ આવ. લગભગ પાંચ મિનિટે પછી એક સાડી પહેરેલી છોકરી હાથમા ચા-નાશ્તા ની પ્લેટ લઇને આવી.
મારીતો ગાંડ ફાટતી હતી, તોપણ નઝર ઉંચી કરીને એને જોઈ.... હે ભગવાન.....હું મન મા એટલુંજ બોલી શક્યો....
શું વિચારો છો તમે બધા... એમજને કે હું જે વિચારતો હતો એવીજ હતીને કાજલ.....ના તો તમારી ભૂલ થાય છે હો... હું તો કાજલને એક ચાતકપક્ષી ને જેમ જોતો રહી ગયો... રૂપ રૂપ ના અંબાર જેવી, જેમકે ભગવાને નવરાશના સમયમા બનાવી હોઈ એવી... હાઈટ લગભગ ૫ ફૂટ ૫ ઇંચ, ગોરો વાન, મોર જેવી આંખો, એકદમ પાતળી કમર, એના વાળ તો છેક કમર સુધી આવતા હતા.
એને પહેરેલી નારંગી સાડીમા એ સ્વગઁલોકની અપ્સરા લાગતી હતી. નાસ્તો આપી ને પાછી વળી તો હું એના કુલા જોઈને ભાન ભૂલી ગયો અને મારો લોડો મારા પેન્ટમા ઉભો થવા લાગ્યો...
થોડીવાર પાછી એક બહેન આવ્યા અને મને અંદરના રૂમમા લઇ ગયા. ત્યાં મારા માટે એક ખુરશીની વ્યવસ્થા કરી રાખી હતી.
થોડીવાર પાછી કાજલ અંદર આવી અને મારી સામેની ખુરશીમા બેસી ગઈ. એતો મોઢું નીચું કરીને બેઠી હતી. થોડીવાર કઈ બોલી નહિ. હું તો તેની સામેજ જોતો હતો.
લગભગ ૫ મિનટ વાત ચાલી અને પછી હું બહાર એવી ગયો. હું તો જાણે સિકંદર જંગ જીતીને આવ્યો હોઈ એમ હોલમા આવીને બધા સાથે બેસી ગયો.
થોડી વાતચીત કરીને અમે પાછા વડોદરા આવી ગયા. લગભગ બે વાગે પહોંચી ગયા અને જમીને આરામ કરવા આડો પડ્યો. લગભગ ચાર વાગ્યે મામીએ આવીને ઉઠાડ્યો. મનેતો બહુ શરમ આવતી હતી હું તો મામા-મામી સામે નઝર ઉંચી કરીને જોઈ પણ નોહ્તો શકતો.
મામા - તારો શું જવાબ છે?
મેં જવાબ આપ્યો - મામા હમણાં મોરો કોઈ વિચાર નથી લગ્ન કરવાનો...
મામા - તને વાંધો શું છે, તારી માને તારા લગ્નની ચિંતા છે અને તું ના પાડે છે. અને બીજું છોકરી સારી ના હોત તો હુંજ સામેથી ના પાડી દેત.
કાજલમાં મને ના પાડવા જેવું કઈના દેખાણુ. થોડીવાર પછી મારા મિત્ર અર્પણનો ફોન આવ્યો એને મને સેંટર સ્કઔર મોલમા મળવા માટે બોલાવીયો. સાંજે સાત વાગ્યે બંને મિત્રો માલમા મળ્યા. અમે સીધા અમારી ફિક્સ જગ્યાએ પહોંચી ગયા અને બે ચા મંગાવી.
ચા પીતા પીતા, અર્પણએ મને પૂછિયું જીગર તું અમદાવાદ ગયોતો છોકરી જોવા... શું થયું ગમી કે નઈ...? પછી મેં અર્પણને વિગતવાર વાત કરી.
મારી આખી વાત સાંભળીને મને ઝોર થી એક તમાચો મારા ગાલ પર માર્યો. અને મને કહે સાલા ડફોળ તો એમાં આટલું બધું શું વિચારે છે. છોકરી સારી હોઈતો પછી તને વાંધો શું છે?
અર્પણે મને કીધું જો દોસ્ત - રહી વાત તારા સેટલ થવાની તો એક વાત હંમેશા યાદ રાખજે, આ દુનિયામા બહુ ઓછા લોકો છે જેને નસીબ બીજીવાર મોકો આપે છે. બાકી હું તો એટલુંજ કઇશ કે તું મારા લગ્નજીવન થી વાકેફ છે. હું પણ તારા જેવુંજ વિચારતો હતો પણ જયાર થી મારા જીવનમા મીરા આવી છે ત્યારથી મારી જિંદગી બદલાય ગઈ છે.
મેં અર્પણને પૂછિયું, મીરા ભાભી ક્યાં છે, એમને લઇને કેમ ના આવ્યો? રાત્રે જમીને અમે બંને છુટા પડ્યા. રાત્રે પથારીમા સુતા-સુતા પણ કાજલના વિચાર આવતા હતા. એ બધું વિચારતા ઊંઘ આવી ગઈ. આખો દિવસ ઓફિસેમા પણ કાજલના વિચાર આવતા હતા, ફાઈનલી મેં મારા મામાને ફોને કર્યો.
મામાએ ફોન ઉપાડતાજ પેહલો સવાલ કર્યો - બોલ જીગર બેટા શું વિચાર છે તારો?
ઘણા સમય થી વિચારતો હતો કે મારી જિંદગી એટલે કે મારી - કાજલ ના વિષે લખું. એમ વિચારીને મેં પેન ઉપાડી લખવા માટે...
તો ચાલો હું તમને મારી આત્મકથા સંભળાવું.......પણ એની પેહલા એક વાત બધાને કહી દવ...
જાહેર ચેતવણી: મારી આત્મકથામાં રહેલા બધા પાત્રો, મારી જિંદગી સાથે જોડાયેલા છે. એનો બીજા કોઈ સાથે સીધો કે આડકતરી રીતે કોઈ સંબંધ નથી. આ વાર્તા કાલ્પનિક છે અને એમાં રહેલા બધા પાત્રોના નામ, ઉમર અને સરનામાં ખોટા છે અને તેનો બીજા કોઈ સાથે સંબંધ નથી. મેહરબાની કરીને કોઈએ પોતાના નામ અને જિંદગી સાથે સરખામણી કરવી નહી. મારો ઈરાદો કોઈના દિલ દુભાવાનો નથી તો તમે બિન્દાસ મારી આતમકથા વાંચો.
અને બધા છોકરા-છોકરીઓને નમ્ર વિનંતી છે કે તમે બધા તમારા લંડ અને ચૂતને સાંભળીને રાખજો નહીંતર, તમારા બધા ના જાંગીયા બગડી જશે.
મારી સલાહ છે બધી જુવાન છોકરીઓ અને ભાભીઓ ખાસ ધ્યાન રાખે, તમે નીચેની વાર્તા વાંચશો ત્યાર પછી તમારી બધીની ભોંશમા ખંજવાળ આવશે અને તમારા બધીના જાંગીયા ભીના થઇ જશે અને બધા છોકરાના લોડાને યાદ કરીને પછી તમારી આંગળી થીજ કામ ચાલવું પડશે. અને મારા વાહલા ભાઈયોને પણ કહું છું, તમારી આજુ બાજુમા કોઈ છોકરી, ભાભી કે એની નણંદ હોઈ તો જરા સંભાળજો કારણ મારી આ વાર્તા સાંભળી કદાચ તમે તેના નામની મૂઠ મારશો અને તમે અને ચોદવાના સપના પણ જોશો.
તો ચાલો હવે હું તમને મારી સાચી આપવીતી કહું તમને બધા ને….
૨૦૧૦ ની લગભગ આઠ વર્ષ પહેલાની આ ઘટના, હું પોતે રાજકોટની પાસે આવેલા મોરબીનો વતની. કોલેજ પુરી કરીને નોકરી કરવા માટે હું વડોદરા આવી ગયો. નોકરી કરતા કરતા ૨ વર્ષ નીકળી ગયા. ઘરવાળા મારા માટે છોકરી શોધવા મંડ્યા પણ હું હમણાં લગ્ન નોહતો કરવા માંગતો એટલે વાત ટાળી દેતો પણ નસીબ સામે કોનું ચાલે છે.
મારી મરજી વગર મારા ઘરવાળાએ એક છોકરી શોધી લીધી અને મને મારા મામા સાથે સીધો અમદાવાદ છોકરી જોવા મોકલી દીધો. હું અને મારા મામા એક રવિવારે અમદાવાદ ગયા. પહેલા અમે સીધા મારા એક માસીના ઘરે ગયા. ત્યાં ફ્રેશ થઇને અમે બધા છોકરીની ઘરે ગયા.
મારીતો ગાંડ ફાટતી હતી એકતો બધા મોટા લોકો અને વચ્ચે હું ગરીબડી ગાય જેવો બેઠો હતો. મેં નઝર ઉપાડીને જોયું તો મારા પાર વીજળી પડી હોઈ એવો ઝાટકો લાગ્યો. મારી સામે મારા થનારા સાસુ બેઠા હતા, એમને જોઈને મને લાગ્યુંકે
આપણે તો ગયા કારણ તમને કહું રંગ એકદમ કાળો, મોઢું તો ઉતરેલી કઢી જેવું અને સાંઢ જેવું શરીર; મનમા વિચાર આવ્યો મા આવી તો છોકરી પણ એના જેવીજ હશે.
એમ વિચારતો હતો ત્યાંજ સામે બેઠેલા વડીલે બૂમ પાડી. કાજલ બેટા મેહમાન માટે ચા-નાશ્તો લઇ આવ. લગભગ પાંચ મિનિટે પછી એક સાડી પહેરેલી છોકરી હાથમા ચા-નાશ્તા ની પ્લેટ લઇને આવી.
મારીતો ગાંડ ફાટતી હતી, તોપણ નઝર ઉંચી કરીને એને જોઈ.... હે ભગવાન.....હું મન મા એટલુંજ બોલી શક્યો....
શું વિચારો છો તમે બધા... એમજને કે હું જે વિચારતો હતો એવીજ હતીને કાજલ.....ના તો તમારી ભૂલ થાય છે હો... હું તો કાજલને એક ચાતકપક્ષી ને જેમ જોતો રહી ગયો... રૂપ રૂપ ના અંબાર જેવી, જેમકે ભગવાને નવરાશના સમયમા બનાવી હોઈ એવી... હાઈટ લગભગ ૫ ફૂટ ૫ ઇંચ, ગોરો વાન, મોર જેવી આંખો, એકદમ પાતળી કમર, એના વાળ તો છેક કમર સુધી આવતા હતા.
એને પહેરેલી નારંગી સાડીમા એ સ્વગઁલોકની અપ્સરા લાગતી હતી. નાસ્તો આપી ને પાછી વળી તો હું એના કુલા જોઈને ભાન ભૂલી ગયો અને મારો લોડો મારા પેન્ટમા ઉભો થવા લાગ્યો...
થોડીવાર પાછી એક બહેન આવ્યા અને મને અંદરના રૂમમા લઇ ગયા. ત્યાં મારા માટે એક ખુરશીની વ્યવસ્થા કરી રાખી હતી.
થોડીવાર પાછી કાજલ અંદર આવી અને મારી સામેની ખુરશીમા બેસી ગઈ. એતો મોઢું નીચું કરીને બેઠી હતી. થોડીવાર કઈ બોલી નહિ. હું તો તેની સામેજ જોતો હતો.
લગભગ ૫ મિનટ વાત ચાલી અને પછી હું બહાર એવી ગયો. હું તો જાણે સિકંદર જંગ જીતીને આવ્યો હોઈ એમ હોલમા આવીને બધા સાથે બેસી ગયો.
થોડી વાતચીત કરીને અમે પાછા વડોદરા આવી ગયા. લગભગ બે વાગે પહોંચી ગયા અને જમીને આરામ કરવા આડો પડ્યો. લગભગ ચાર વાગ્યે મામીએ આવીને ઉઠાડ્યો. મનેતો બહુ શરમ આવતી હતી હું તો મામા-મામી સામે નઝર ઉંચી કરીને જોઈ પણ નોહ્તો શકતો.
મામા - તારો શું જવાબ છે?
મેં જવાબ આપ્યો - મામા હમણાં મોરો કોઈ વિચાર નથી લગ્ન કરવાનો...
મામા - તને વાંધો શું છે, તારી માને તારા લગ્નની ચિંતા છે અને તું ના પાડે છે. અને બીજું છોકરી સારી ના હોત તો હુંજ સામેથી ના પાડી દેત.
કાજલમાં મને ના પાડવા જેવું કઈના દેખાણુ. થોડીવાર પછી મારા મિત્ર અર્પણનો ફોન આવ્યો એને મને સેંટર સ્કઔર મોલમા મળવા માટે બોલાવીયો. સાંજે સાત વાગ્યે બંને મિત્રો માલમા મળ્યા. અમે સીધા અમારી ફિક્સ જગ્યાએ પહોંચી ગયા અને બે ચા મંગાવી.
ચા પીતા પીતા, અર્પણએ મને પૂછિયું જીગર તું અમદાવાદ ગયોતો છોકરી જોવા... શું થયું ગમી કે નઈ...? પછી મેં અર્પણને વિગતવાર વાત કરી.
મારી આખી વાત સાંભળીને મને ઝોર થી એક તમાચો મારા ગાલ પર માર્યો. અને મને કહે સાલા ડફોળ તો એમાં આટલું બધું શું વિચારે છે. છોકરી સારી હોઈતો પછી તને વાંધો શું છે?
અર્પણે મને કીધું જો દોસ્ત - રહી વાત તારા સેટલ થવાની તો એક વાત હંમેશા યાદ રાખજે, આ દુનિયામા બહુ ઓછા લોકો છે જેને નસીબ બીજીવાર મોકો આપે છે. બાકી હું તો એટલુંજ કઇશ કે તું મારા લગ્નજીવન થી વાકેફ છે. હું પણ તારા જેવુંજ વિચારતો હતો પણ જયાર થી મારા જીવનમા મીરા આવી છે ત્યારથી મારી જિંદગી બદલાય ગઈ છે.
મેં અર્પણને પૂછિયું, મીરા ભાભી ક્યાં છે, એમને લઇને કેમ ના આવ્યો? રાત્રે જમીને અમે બંને છુટા પડ્યા. રાત્રે પથારીમા સુતા-સુતા પણ કાજલના વિચાર આવતા હતા. એ બધું વિચારતા ઊંઘ આવી ગઈ. આખો દિવસ ઓફિસેમા પણ કાજલના વિચાર આવતા હતા, ફાઈનલી મેં મારા મામાને ફોને કર્યો.
મામાએ ફોન ઉપાડતાજ પેહલો સવાલ કર્યો - બોલ જીગર બેટા શું વિચાર છે તારો?