தமிழ் இன்செஸ்ட் அடடா!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! [completed]

[manigopal]

ஒரு உறவு உதயமாகிறது

நான் எதிர்பார்த்திருந்த விடுமுறைகள் வந்தே விட்டன. நாற்பத்தி ஐந்து வயதிலும், இந்த உலகத்தின் உச்சாணிக்கொம்பில் இருப்பது போன்ற உணர்வுகள் பெரும்பாலான நேரங்களில் இருந்தபோதும், அவ்வப்போது உடல் கிளர்ந்தெழுந்து கொண்டு, தணிக்கப்படாத வேட்கையின் தாக்கத்தைக் காட்டிக்கொண்டுதானிருந்தது.

இந்த விடுமுறைக்கு இரண்டு வாரங்கள் என்னோடு தங்கியிருப்பதற்காக என் மகன் முகேஷ் வந்திருந்தான். வந்ததும் அவனோடு பேசியதில் அவனது தினசரிப் பழக்க வழக்கங்கள் சற்றே மாறியிருப்பதை என்னால் புரிந்து கொள்ள முடிந்திருந்தது. அதிகாலையில் எழுந்து ஒட்டப்பயிற்சி, இளம் குளிர் விடுபடாத நேரத்திலேயே குளியல், வெயில் வருவதற்குள்ளாகவே காலைச்சிற்றுண்டி என்று அவனது வாழ்க்கைமுறைகள் மாறியிருந்தன. அதற்கேற்றாற்போல அவனது தேவைகளைப் பூர்த்தி செய்வது எனக்கு மிகுந்த மனநிறைவை அளித்துக்கொண்டிருந்தது. சூடாக காப்பியருந்தியபடி இருவரும் ஜன்னலுக்கு வெளியே பார்வைகளைப் பதித்தபடி, பல்வேறு விஷயங்களைப் பற்றி அளவளாவுவது வழக்கமானது.

முகேஷ் கண்ணுக்கு லட்சணமான ஆண்மகனாயிருந்தான். இன்னும் கொஞ்சம் உடல்பயிற்சி செய்தால் சல்மான் கான் போலாகி விடுவான் என்று தோன்றியது. குளித்து முடித்ததும் அவன் ஒரு பெர்முடாவை அணிந்தபடி வருவதை வழக்கமாக வைத்திருந்தான். நானும் ஒவ்வொரு நாளும் காலையில் குளித்து முடித்ததும், பிரா கூட அணியாமல் தொளதொளவென்று ஒரு நைட்டியோடே வீட்டில் வலம் வருகிற வழக்கத்தை வைத்திருந்ததால், அவனது உடைகள் எனக்கு எவ்விதமான உறுத்தலையும் ஏற்படுத்தியிருக்கவில்லை. நான் இயல்பை விடவும் சற்றே உயரமாக, ஓரளவுக்குப் பார்க்க அழகாகவே இருப்பதாக பலர் கூறியதுண்டு. எனவே, அவ்வப்போது முகேஷ் தற்செயலாக எனது முலைகளைப் பார்க்கிறபோதெல்லாம், அவனது இளமையை நான் கண்டு மகிழ்வது போல, அவனும் எனது அழகைக் கண்டு களிக்கிறான் என்று மனதுக்குள்ளே எண்ணிக் கொள்வேன். அதைத் தவிர, அவனுக்கோ எனக்கோ, தாய்-மகன் என்ற உறவி மீறி வேறு விதமான எண்ணங்கள் மனதுக்குள்ளே கிளர்ந்திருப்பதற்கான எந்த அறிகுறியும் தென்பட்டிருக்கவில்லை.


கனவுகளுக்கும் எதார்த்தத்துக்கும் இடையே இருந்த வித்தியாசங்களை நான் அறிந்திருந்தேன். ஆயினும், இந்த விடுமுறை நாட்களின் ஒரு காலைப்பொழுதில் எல்லாமே மாறிப்போயின.

அன்றைய தினம், வழக்கம்போல காலைக் குளியலை முடித்து விட்டு, காப்பி தயாரிக்க ஆயத்தம் மேற்கொண்டிருந்தேன்.

முகேஷ் டைனிங்க் டேபிளுக்கு வந்தபோது, அவன் அணிந்து கொண்டிருந்த பெர்முடா மிக மிக மெல்லியதாக இருந்ததை நான் கவனித்தேன். வழக்கத்துக்கு மாறாக அவனது ஆணுறுப்புக்களின் அசைவுகளை அந்த மெல்லிய துணி பட்டவர்த்தனமாகக் காட்டிக்கொண்டிருந்தது. எச்சில் விழுங்கிய நான் பார்வையை வேறு பக்கம் திருப்பிக்கொண்டேன். அதே நேரத்தில் அவனும் எதையோ என்னிடம் புதிதாகக் கண்டு கொண்டிருந்தான் போலும்.

"என்னம்மா, புது நைட்டியா?"



"இல்லப்பா, இது கொஞ்சம் சுருங்கிட்டதனாலே அடிக்கடி போடறதில்லே! அவ்வளவு தான்!"



"பார்த்தாப் புதுசு மாதிரியே இருக்கு!" என்று கூறியவனின் கண்கள் எனது உடலையே வெறித்துக்கொண்டிருந்தன. எனக்குக் கூச்சம் ஏற்பட்டது. நான் உள்ளே பிரா அணிந்து கொண்டிராததால், அவனது பார்வை எனக்கு ஏற்படுத்திய கூச்சத்தின் காரணமாக எனது இரண்டு முலைக்காம்புகளும் விடைத்துப் போனதை அவன் கவனித்திருப்பான் என்று தோன்றியது. சமாளித்துக்கொண்டு வழக்கம்போல டைனிங் டேபிளில் காப்பி பருகியபடியே அமர்ந்திருந்தோம்.



"இப்பெல்லாம் நீ வெளியே தெருவே போறதேயில்லையாம்மா?"



"ஊஹும்! நீ எப்படி..?"



"எப்பவாவது..."



அவன் உட்கார்ந்திருந்ததைப் பார்த்தபோது, அவனது நீளமான கால்கள் விரிந்திருப்பதைக் கவனித்தேன். அவனது முழு உடலையும் என்னால் காண முடிந்தது. அவன் அன்று அணிந்து கொண்டிருந்த பெர்முடா ஏற்படுத்திய விளைவோ என்னவோ, அவனிடமிருந்து எனது கண்கள் இம்மியளவும் கூட நகர சம்மதிக்கவில்லை. அவனது வலுவான தொடைகளைப் பார்த்தவாறே சற்றே என் கண்கள் மேலேறியபோதும், எழுச்சியின் அறிகுறிகளைக் காட்டியபடி அவனது உறுப்பு எழும்பியதால் ஏற்பட்டிருந்த கூடாரத்தை என் கண்கள் கவனித்தன. அப்படியே மேலே மேலே தொடர்ந்த எனது கண்கள் அவனது கண்களைப் பார்த்தபோது, அவனது கண்களும் அதுவரைக்கும் என்னையே வெறித்துக்கொண்டிருந்ததை என்னால் கண்டுகொள்ள முடிந்தது. எனது முலைகள் சராசரி அளவானவையல்ல என்பதை ஒப்புக்கொள்ளத் தான் வேண்டும். என்னப் போன்று பெரிய முலைகளைக் கொண்டுள்ள மற்ற பெண்களைப் போலல்லாமல், நான் பிரா அணிந்து கொள்வதைத் தவிர்த்து வந்ததால், அவை எனது உடலின் அசைவுகளுக்கேற்றபடி இரண்டு பக்கங்களிலும் குலுங்கிக்கொண்டிருப்பது வழக்கம். அவை சற்றே தொங்கிப் போய்விட்டிருந்தன என்றபோதும், அது பற்றி நான் கவலைப்பட்டதில்லை. நான் புடவை,சுடிதார், நைட்டி என்று எந்த உடையை அணிந்து கொண்டிருந்தாலும், பல ஆண்கள் எனது முலைகளைக் கவனிப்பதை நானும் பார்த்திருக்கிறேன். இன்றோ, வழக்கத்துக்கு விரோதமாக, சற்றே இறுக்கமான நைட்டியில், எனது முலைகள் எவரது கண்களையும் உறுத்திக்கொண்டிருக்கும் என்பதில் சந்தேகமில்லை. ஆயிரம் தான் மகன் என்றாலும் கூட முகேஷும் ஒரு ஆண் தானே; அவனது பார்வையின் தீர்க்கத்தில் எனது காம்புகள் விடைத்துக்கொள்ளவும் எனக்குள்ளே ஒரு குறுகுறுப்பு ஏற்பட்டது.



அங்கிருந்து எழுந்து கொண்டு அவனுக்கு முதுகைக் காட்டியபடி நான் வேறு வேலையில் மும்முரமாக இருப்பது போல நடித்தேன். நான் அவனை வெறித்து நோக்கியதையும் அவன் நிச்சயம் கவனித்திருப்பான். இருந்தும், எனது மனதின் ஒரு மூலையில் எச்சரிக்கை மணி அடிக்கத் தொடங்கியது. இனம் புரியாத ஒரு படபடப்பு என்னை வந்து ஆட்கொண்டிருந்தது போலிருந்தது.



"உனக்கு எத்தனை கேர்ள்-ஃபிரண்ட்ஸ் இருக்காங்க?" சற்றே அந்தரங்கமான அந்தக் கேள்வியை நான் துணிவுடன் கேட்டேன்.



சிறிது நேரம் எனது முதுகுக்குப் பின்னே அமைதி நிலவியது. அதைத் தொடர்ந்து அவன் சிரிப்பதை என்னால் கேட்க முடிந்தது.



"எவள் கூடவாவது நான் படுத்திருப்பேனோன்னு கேட்கிறியாம்மா?"



சற்றும் தயக்கமின்றி நெற்றிப்பொட்டில் அடித்தாற்போல அவன் கேட்டான். ஆனால், அவன் சொன்ன பதிலிலிருந்த கொச்சைத்தனம் சற்றே என்னை உலுக்கியது. கனவுகளுக்கும் எதார்த்தங்களுக்கும் இடையே இருக்கும் வேலிகளைப் பிய்த்தெறியும் கருவிகளில் ஒன்று அந்தக் கொச்சைத்தனம். அப்படி ஏதாவது நடக்க வேண்டுமென்பதல்ல எனது எண்ணம்; ஆனால், அப்படி ஒரு வேளை நடந்து விட்டால், அதை எதிர்த்து அதை நடக்காமல் தடுக்கிற அளவுக்கு எனக்கு மனவலிமை இருக்கிறதா?



"அப்படிப் பட்டுன்னு பேசாதே," என்று தர்மசங்கடத்தோடு சொன்னேன்.



"சரி! வெறும் எண்ணிக்கையை மட்டும் சொல்லறேன்," என்று இழுத்தவன், ஓரிரு கணங்கள் கழித்து," ஒரு இருபது பேர் இருப்பாங்க!" என்றான்.



"இருபதா?" நான் அதிர்ந்தேன். "இது ரொம்ப ஜாஸ்தியாத் தெரியுதே?"



"சரியா ஞாபகமில்லே அம்மா!" என்றான் அவன். "நீ எப்படி?"



"என்ன? இதென்ன இப்படியொரு அபத்தமான கேள்வி?" அவனுக்கு இன்னும் முதுகைக் காட்டியபடியே நான் பதில் அளித்தேன். எனது காதோரம் கோபத்தால் சிவந்திருந்தன. அதே சமயம் இந்தப் பேச்சு இனம் புரியாத ஒரு பரபரப்பை ஏற்படுத்திக்கொண்டிருந்தது என்பது மட்டும் உண்மை.



"இல்லேம்மா," என்று ஒரு கணம் யோசித்து விட்டு,"உன்னோட வாழ்க்கையிலே எத்தனை ஆம்பிள்ளைங்க வந்து போனாங்க?" என்று சற்று விளக்கமாகக் கேட்டான்.


"சீ! உங்கப்பா ஒருத்தர் மட்டும் தாண்டா," என்று பதில் அளித்தேன். அது தான் உண்மையும் கூட!