Incest மகனுக்கு முலைப்பால்

[Mirchinaveen]

புவனாவும் அவள் மகன் சங்கரும் மருத்துவமனையின் ரிசப்சனில் டாக்டர் எப்போது கூப்பிடுவார் என்று காத்துக்கொண்டிருந்தனர்.
அவர்கள் டோக்கன் வரும் நேரத்தில், டாக்டர் ஒரு எமர்ஜென்சி கேஸ் பார்ப்பதற்காக சென்றுவிட்டதால், கையில் டெஸ்ட் ரிப்போர்ட்டோடு இருவரும் டாக்டருக்காக வெகுநேரமாக காத்துக்கொண்டிருந்தனர்.
புவனா ஒரு மாதிரியான பதட்டத்துடன் டெஸ்ட் ரிப்போர்ட்டை ஒவ்வொரு பக்கமாக புரட்டிக்கொண்டிருந்தாள். அப்போது அவள் தோளில் சாய்ந்த அவள் மகன் சங்கர் "என்னம்மா, எனக்கு என்ன ஆச்சு?" என்றான் அப்பாவியாக.
"எனக்கு தெரியல சங்கர். ஆனா உனக்கு ஒன்னும் ஆகாதுடா.. அம்மா நான் இருக்கேன்ல.." என்று அவனை தன் தோளோடு சேர்த்து அணைத்துக்கொண்டாள் புவனா.
அப்போது டாக்டர் ரூமிலிருந்து பெல் சத்தம் ஒலிக்க ஒரு நர்ஸ் வந்து "மேடம் நீங்க உள்ள போங்க.." என்று புவனாவை உள்ளே போகச் சொன்னாள்.
புவனாவும், சங்கரும் டாக்டர் கேபினுக்குள் சென்றார்கள். டாக்டர் கனிவான குரலுடன் "வாங்க மேடம்.. உட்காருங்க.." என்று சொல்ல, புவனா கை நடுக்கத்தோடு ரிப்போர்ட்டை டாக்டரிடம் கொடுத்துவிட்டு சேரில் அமர்ந்தாள். அவள் அருகிலேயே சங்கரும் அமர்ந்தான்.
டாக்டர் ரோலிங் சேரில் இடதும் வலதுமாக ஆடியபடியே அந்த ரிப்போர்ட்டின் ஒவ்வொரு பக்கத்தையும் படித்துக்கொண்டே வந்தார். புவனாவும் சங்கரும் அவர் முகத்தையே ஒரு வித படபடப்புடன் பார்த்துக்கொண்டு இருந்தனர்.
ரிப்போர்ட் முழுவதையும் புரட்டிப் பார்த்த டாக்டர் அதை டேபிளில் வைக்க, புவனா டாக்டர் என்ன சொல்லப்போகிறார் என்ற பயத்தில் "என் பையனுக்கு என்னாச்சு டாக்டர்?" என்றாள்.
டாக்டர் முகமலர்ச்சியுடன் "நத்திங் டூ வொரி மேடம்.. லேப் ரிப்போர்ட்படி உங்க பையனுக்கு பெரிசா ஒன்னும் ப்ராப்ளம் இல்ல.." என்றார்.
"அப்புறம் எதுக்கு சார் அவன் ஆண்குறியில இருந்து விந்து வடிஞ்சிக்கிட்டே இருக்கு?" என்று கேட்டாள்.
"மேடம் இதுமாதிரி பிரச்சனையெல்லாம் கோடியில ஒருத்தருக்குத்தான் இருக்கும். லேப் ரிப்போர்ட்படி உங்க பையனோட விந்தகம் நல்ல உற்பத்தி நிலைமையிலதான் இருக்கு. ஆனா உற்பத்தியான விந்துவை சேர்த்து வைக்கிறது இல்லை. அதனாலதான் உற்பத்தியான விந்து தங்காம அவன் ஆண்குறி வழியா வடிஞ்சிருது.." என்றார்.
"இது எதனால சார்?" என டாக்டரிடம் கேட்டாள் புவனா.
"இதுக்கு ஒரே காரணம்தான் மேடம். வழக்கமா ஒரு ஆணோட ஆண்குறி சுயஇன்பம் மூலமாவோ இல்ல உடலுறவு மூலமாவோ உணர்ச்சி துண்டப்படும் போது, உடம்புல சில ஹார்மொன்ஸ் உற்பத்தியாகும். அதுதான் உச்சகட்ட நிலைமையில விந்தணுவை செமனோடு சேர்த்து வெளியே தள்ளிவிடும். ஆனா உங்க பையனுக்கு அப்படி அந்த தூண்டுதலும் இல்லாமலே ஹார்மோன்ஸ் உற்பத்தி ஆகிட்டு இருக்கு. அது எப்போலாம் உற்பத்தி ஆகுதோ, அப்போலாம் விந்து வெளியேறிட்டு இருக்கும்.." என்றார்.
"இத மருந்து மாத்திரையில குணப்படுத்த முடியுமா டாக்டர்?" என மீண்டும் ஒரு கேள்வியைக் கேட்டாள் புவனா.
"இதமாதிரி அபூர்வமான பிரச்சனைக்கு எனக்கு தெரிஞ்சு மருந்து இல்லை. ஆப்ரேசன் செய்யவும் முடியாது. ஆனா இதுக்கு ஒரு தீர்வு இருக்கு?"
"என்ன தீர்வு டாக்டர்? எதுவா இருந்தாலும் சொல்லுங்க செய்யுறேன்.." என்றாள் ஆர்வத்துடன்.
"தாய்ப்பால்.. இதுதான் இந்த பிரச்சனைக்கு தீர்வு.." என்றார்.
"என்ன டாக்டர் சொல்றீங்க? தாய்ப்பால் கொடுத்தா பிரச்சனை சரியாகிடுமா?" என்று புவனா கேட்க, "ஆமாம் மேடம். இந்த ஹார்மோன் பிரச்சனையை குணமாக்குற கார்போஹேட்ரேட்டும் அமினோ அமிலமும் தாய்ப்பால்லதான் இருக்கு. உங்க பையனுக்கு காலை மாலை ரெண்டு வேளையும் குறைஞ்சது 100 மில்லி அளவுக்காவது தாய்ப்பால் கொடுக்கனும். அதுவும் கறந்து ரொம்ப நேரம் ஆகிருக்கக்கூடாது. காற்று படாம தாய்ப்பால அப்படியே குடிக்கிறது இன்னும் நல்ல பலன் தரும்.." என்றார்.
டாக்டர் சொல்லி முடித்ததும் எப்படியும் தன் மகனின் பிரச்சனை குணமாகிவிடும் என்ற நம்பிக்கையோடு "சரி, நாங்க கிளம்புறோம் டாக்டர்.." என்று சொல்லிவிட்டு மருத்துவமனையிலிருந்து வீட்டுக்கு வந்தாள்.
வீட்டுக்கு வந்ததிலிருந்து, தன் மகனுக்கு தாய்ப்பாலை யாரிடம் கேட்டு பெறுவது? என்ற யோசனையிலேயே எந்நேரமும் இருந்தாள்.
அப்போது அவள் யோசனையில் தன் தோழி ஒருத்தியின் மகள் சமீபத்தில் குழந்தை பெற்றது தெரிய வந்தது. தாமதிக்காமல் நேரே அவள் வீட்டுக்கு சென்று அவளிடம் விஷயத்தை எல்லாம் சொல்ல அவளோ "புவனா, உனக்கு உதவி செய்ய ஆசைதான். ஆனா என் மகளுக்கு சுரக்குற தாய்ப்பால் அவ குழந்தைக்கே பத்த மாட்டேங்குதே.. இதுல உன் பையனுக்கு நீ 100 மில்லி கேட்குற? எப்படி முடியும் புவனா?" என்று சொல்லி மறுத்துவிட்டாள். பின்னர் அவளுக்கு தெரிந்த மற்ற இரண்டு இடங்களிலும் கேட்டுப் பார்க்க, அங்கேயும் இதே பதில்தான் கிடைத்தது.
இனி என்ன செய்வது என்று தெரியாமல் வாடிய முகத்தோடு வீட்டுக்கு வந்தாள் புவனா. இரவு முழுவதும் அவளுக்கு தூக்கமே வரவில்லை.
40 வயதாகும் விதவைப் புவனாவுக்கு இருக்கும் ஒரே ஆதரவு அவள் மகன் சங்கர்தான். ஆனால் அவனோ தனக்கிருக்கும் இந்தப் பிரச்சனையால், தனக்கு ஆண்மை பறிபோய்விடுமோ என்ற பயத்தில், மிகுந்த மன உளைச்சலில் இருப்பதை பார்த்து அவளால் தாங்கிக்கொள்ள முடியவில்லை.
எப்படியாவது இதற்கு ஒரு தீர்வு காண வேண்டும் என்று தீவிரமாக யோசிக்க ஆரம்பித்தாள் புவனா.

ஒரு மாதத்திற்கு பிறகு..
அன்று சங்கருக்கு செமஸ்டரின் கடைசி எக்ஸாம். எக்ஸாம் முடித்து மதியம் அவன் வீட்டுக்கு வந்தபோது, ரொம்பவும் சந்தோஷமாக புவனா அவனை வரவேற்றாள்.
"ஒரு மாத காலமாக தன் பிரச்சனைக்கு தீர்வு காண முடியாமல் கலையிழந்து போயிருந்த அம்மாவுக்கு இன்றைக்கு என்னவானது? எதற்காக இவ்வளவு மகிழ்ச்சியாக இருக்கிறாள்?" என்று, சங்கரால் தன் அம்மாவின் திடீர் மகிழ்ச்சிக்கான காரணத்தை புரிந்துகொள்ள முடியவில்லை.
இதை தன் தாயிடமே கேட்டுவிடலாம் என்று அவன் நினைத்து முடிப்பதற்குள் "சங்கர், செமஸ்டர் லீவு எத்தனை நாளைக்குப்பா?" என்று கேட்டாள் புவனா.
"இருபது நாள் லீவும்மா.." என்ற சங்கர், புவனாவிடம் "அம்மா.. இன்னைக்கு ரொம்ப சந்தோஷமா இருக்கீங்களே.. என்னம்மா விஷயம்?" என்று கேட்டான்.
"அத அப்புறம் சொல்றேன் செல்லம்.. இப்போ நீ போய் ரெடியாகிட்டு வா.. அம்மா இன்னைக்கு வீட்ல சமைக்கல.. வெளிய போய் சாப்பிட்டுட்டு அப்படியே கோவிலுக்கு போய்ட்டு வரலாம்.." என்று சொன்ன புவனா தன் மகனைப் பார்த்து ஒரு வெட்கப் புன்னகையை வீசியபடியே தன் அறைக்குள் சென்றுவிட்டாள்.
சங்கருக்கு தன் கேள்விக்கு விடை கிடைக்காததால் தலையே வெடித்துவிடும்போல இருந்தது. "அம்மாவுக்கு என்னவாச்சு இன்னைக்கு? அவங்க நடவடிக்கையில ஏதோ ஒரு மாற்றம் தெரியுதே?" என்று மனதை போட்டுக் குழப்பிக்கொண்டு கோவிலுக்கு கிளம்பினான் சங்கர்.
அப்போது புவனா தன் அறையிலிருந்து வெளியே வர, அவளைப் பார்த்து சங்கர் ஒரு நிமிடம் உறைந்து போனான்.
விதவையான புவனா, அன்று புத்தம் புதிய ஊதா கலர் புடவை ஒன்றை கட்டியிருந்தாள். தலையில் கொஞ்சம் மல்லிகைப் பூவும் வைத்திருந்தாள். ஆனால் நெற்றியில் மட்டும் குங்குமம் இல்லை. அதற்கு பதிலாக கருப்பு நிற ஸ்டிக்கர் பொட்டு ஒன்றை வைத்திருந்தாள்.
தன் அப்பாவின் இறப்புக்கு பின் ஒரே வண்ணத்திலான காட்டன் புடவையை மட்டும் கட்டுக்கொண்டு, நெற்றியில் விபூதியை மட்டும் பூசிக்கொள்ளும் தன் அம்மா, இன்று இப்படி புதுப்பெண் போல ஜொலிப்பது, சங்கருக்கு ஆச்சர்யமாக இருந்தது.
சங்கர் தன் அம்மாவை பார்த்து உறைந்துபோய் நிற்க, புவனா அவனிடம் "சங்கர், அம்மா இந்த புடவையில எப்படிடா இருக்கேன்.." என்று கேட்டாள்.
அதற்கு வார்த்தைகள் வராமல் திக்கித் தினறிய சங்கர் "சூப்பர்ம்மா.. உன்ன இந்த மாதிரி பாத்து எவ்ளோ நாளாச்சு.." என்று ஒருவழியாக வாய் குளறிய படி சொல்லி முடித்தான்.
அம்மாவை அந்த கோலத்தில் பார்த்ததற்கே அவனது சுன்னி தானாக விந்துவை வடிக்க ஆரம்பிக்க, அவன் ஜட்டி நனைய ஆரம்பித்தது.
தன் மகன் தன்னைப் பார்த்து உணர்ச்சிவசப்படுவதை உணர்ந்த புவனா, "சரி வாடா கிளம்பலாம்.." என்று அவன் கையைப் பிடித்து இழுத்துக்கொண்டு வெளியே சென்றாள்.
வீட்டைப் பூட்டிவிட்டு தன் ஸ்கூட்டியை ஸ்டார்ட் செய்ய, சங்கர் அவள் பின்னால் இரண்டு பக்கமும் கால்போட்டு அமர்ந்துகொண்டான்.
புவனாக்கு வண்டி ஓட்ட தெரியும் என்றாலும், பெரும்பாலும் சங்கர்தான் அவளை பின்னால் அமரவைத்து வண்டியை ஓட்டிச் செல்வான். ஆனால் அன்று புவனா, அவனை உட்கார வைத்து ஓட்டிச் செல்ல, சங்கருக்கு நடப்பது எதுவும் புரியாமல் மண்டையே வெடித்துவிடும்போல இருந்தது.
அவன் ஒன்றும் பேசாமல் இருக்க புவனாவும் அமைதியாக வண்டியை ஓட்டினாள். அப்போது காற்றில் பறந்த புவனாவின் புடவை முந்தானை சங்கரின் முகத்தில் பட, அந்த புதுப்புடவையின் வாசம், தன் அம்மாவின் உடல் வாசனையோடு சேர்ந்து ஒரு புதுவித வாசனையுடன் அவன் மூக்கில் நுழைய மீண்டும் அவன் சுன்னி கசிய ஆரம்பித்தது.
அப்போதுதான் அம்மாவின் பின் பக்கத்தை பார்த்தான் சங்கர். அன்று புவனா, தன் பின்பக்க முதுகு நன்றாக தெரியும்படியாக ஒரு ஜாக்கெட்டை போட்டிருந்தாள். அதன் வழியாக அவளது வெண்ணை பூசிய பளிங்கு முதுகின் அழகு சங்கரின் கண்களை பறித்தது. அவ்வளவுதான் அவன் சுன்னி பைப்பைத் திறந்துவிட்டதுபோன்று வழவழவென்று வடிய ஆரம்பிக்க, சங்கர் தன் கவனத்தை திசை திருப்ப முகத்தை அங்கும் இங்கும் திருப்பிக்கொண்டான்.
இதையெல்லாம் சைடு மிரரில் அவ்வப்போது கவனித்துக்கொண்டே புவனா வண்டியை ஓட்டிக்கொண்டிருந்தாள். இருவரையும் சுமந்தபடியே ரோட்டில் சிட்டாக பறந்த வண்டி, சிறிது நேரத்தில் ஒரு ரெஸ்ட்டாரன்ட் முன்னால் நின்றது.
இருவரும் வண்டியிலிருந்து இறங்கி ரெஸ்டாரன்டின் உள்ளே சென்றார்கள். புவனா தன் குண்டிகள் குலுங்க குலுங்க நடந்து செல்வதை பார்த்து சங்கரின் தடி தூக்க ஆரம்பித்தது. இருந்தாலும் தன் அம்மாவை அப்படி ரசிக்கக்கூடாது என்று நினைத்து, தன் மனதை கட்டுப்படுத்திக்கொண்டு அவள் பின்னாலேயே நடந்து சென்றான்.
இருவரும் ஒரு டேபிளில் எதிரெதிரே அமர்ந்தார்கள். சங்கருக்கு தன் அம்மாவின் அழகை திருட்டுத்தனமாக ரசித்ததை நினைத்து ஒரே குற்ற உணர்வாக இருந்தது. அதனால் புவனாவுடன் எதுவும் பேசாமல் தலையைக் குனிந்தபடியே இருந்தான்.
வெய்ட்டரை அழைத்த புவனா மெனு கார்டை பார்த்து உணவை ஆர்டர் செய்துவிட்டு, தன் மகனிடம் "சங்கர்.. என்னடா ரொம்ப டல்லா இருக்க?" என்றாள்.
அவன் "ஒன்னுமில்லமா.." என்றான் தலையைக் குனிந்துகொண்டே.
"ஒன்னுமில்லன்னா அப்புறம் அம்மாவைப் பாக்க என்ன தயக்கம்? நிமிந்து அம்மாவை பாரு.." என்று புவனா சொன்னதும், சங்கர் கொஞ்சம் தயக்கமாகவே தன் தாயை நிமிர்ந்து பார்த்தான்.
அவன் முகத்தைக் கவனித்த புவனா "என்னடா, ஏன் இப்டி சோகமா இருக்க?" என்றாள்.
"ஒன்னுமில்லமா.." என்ற சங்கரின் பார்வை தானாக தன் அழகு அம்மாவின் சங்கு கழுத்தின் கீழே சென்றது. ஆனால் புவனாவோ மிக நேர்த்தியாக புடவை கட்டியிருந்ததால், அவன் கண்களுக்கு கவர்ச்சியாக எதுவும் புலப்படவில்லை. ஆனால் சங்கர் தன் மார்பை வெறித்துப் பார்ப்பதை புவனா கவனித்துக்கொண்டுதான் இருந்தாள்.
அதற்குள் வெய்ட்டர் புவனா ஆர்டர் செய்த உணவை கொண்டு வந்து தர, புவனா "சாப்பிடு சங்கர்.." என்றபடி தானும் சாப்பிட ஆரம்பித்தாள்.
ஆனால் சங்கர் சாப்பாட்டை கிளைத்துக்கொண்டிருக்க, அதைக் கவனித்த புவனா "நீ என்ன நினைக்கிறன்னு எனக்கு புரியுது சங்கர்.. என்னடா இன்னைக்கு அம்மா ரொம்ப வித்தியாசமா நடந்துக்கிறான்னுதானே நினைக்கிற? எல்லாம் நல்ல விஷயம்தான்.. கொஞ்சம் நேரம் பொறுத்துக்கோ, அப்புறம் உனக்கே எல்லாம் தெரியவரும்.." என்று சொல்லிக்கொண்டிருக்கும்போதே "ஆஆஆஆ.." என்று கத்தியபடி தன் இடது மார்பு பக்கம் பிடித்துக்கொண்டாள்.
அதைக் கண்ட சங்கர் அதிர்ந்துபோனான். உடனே இருக்கையிலிருந்து எழுந்தவன் அம்மாவிடம் வந்து "என்னம்மா ஆச்சு? நெஞ்சு வலிக்குதாம்மா? சீக்கிரம் வா, ஹாஸ்பிட்டல் போலாம்.." என்று பதற, புவனா "ஒன்னுமில்ல சங்கர்.. இது சாதாரண வலிதான்.." என்றாள்.
ஆனால் சங்கருக்கோ பயம் குறையவில்லை. "இல்லம்மா, நீ ஏதோ மறைக்கிற.. வா சீக்கிரம் ஹாஸ்பிட்டல் போலாம்.." என்று சொல்ல, அதற்குள் அவர்களைச் சுற்றி கூட்டம் கூடிவிட்டது.
"என்ன மேடம் ஆச்சு?" என்று ஒவ்வொருவராக கேள்வி கேட்க ஆரம்பிக்க, இனியும் இங்கே இருப்பது சரிபடாது என்று நினைத்த புவனா, உடனே சங்கரைக் கூட்டிக்கொண்டு ரெஸ்டாரண்டில் இருந்து வெளியே வந்தாள்.
பிறகு சங்கரை வண்டியில் ஏற்றிக்கொண்டு அருகே இருக்கும் ஒரு கோவிலுக்கு சென்றாள். தன் மகன் பெயரில் சாமிக்கு ஒரு அர்ச்சனை செய்துவிட்டு, இருவரும் சாமி கும்பிட்டுவிட்டு பிராகரத்தை ஒரு முறை சுற்றி வலம் வந்தார்கள்.
சங்கர் தனது கொஞ்சநஞ்ச பொறுமையையும் இழக்க ஆரம்பித்தான். அதனால் தன் அம்மாவை வழி மறித்து "அம்மா, என்னம்மா ஆச்சு உனக்கு? ஏன் இன்னைக்கு இப்படி பன்ற?" என்று கேட்க, புவனா சிரித்துக்கொண்டே "எல்லாம் உனக்குத்தான்டா செல்லம்.. உன் பிரச்சனை எல்லாம் கூடிய சீக்கிரம் தீரப்போகுது. அதுக்குத்தான் அந்த கடவுளுக்கு நன்றி சொல்ல கோவிலுக்கு வந்திருக்கேன்.." என்று சொல்ல, சங்கருக்கோ சந்தோஷத்தில் மனதுக்குள் ஆயிரம் மத்தாப்புகள் பூத்தது போல இருந்தது.
"என்னம்மா சொல்ற? என் பிரச்சனை தீரப்போகுதா?" என்று கேட்டான் ஆச்சர்யமாக.
"ஆமாடா செல்லம்.." என்று அவன் இரு கன்னத்தையும் கிள்ளினாள் புவனா.
"எப்படிமா? எனக்கு தினமும் ரெண்டு வேளை 100 மில்லி தாய்ப்பால் கொடுத்தாத்தான் இந்த பிரச்சனை சரியாகும்ன்னு டாக்டர் சொன்னாரே, அதுக்கு தாய்ப்பால் கிடைச்சிருச்சா?" என்று கேட்டான் சங்கர்.
"ஆமாடா செல்லம்.."
"என்னால நம்பவே முடியலம்மா.. யாருமா எனக்கு தாய்ப்பால் தரப்போறா?" என சங்கர் ஆச்சர்யமாக கேட்க, "நான்தான்டா.." என்று புவனா சொன்னதைக் கேட்டு சங்கர் அதிர்ந்துபோனான்.
தான் சொன்னதைக் கேட்டு அதிர்ச்சியாகி நின்ற தன் மகனைப் பார்த்து புவனா "என்னடா அப்படியே ஷாக் ஆயிட்ட?" என்று சொன்னபடி அவன் கைகளை பிடித்து உலுக்க, சங்கர் சுயநினைவுக்கு வந்தவனாய் "அம்மா.. நீ எப்படிம்மா? உனக்கு தாய்ப்..பால்..? எப்..எப்படி?" என்று ஆச்சர்யமாகவும், கொஞ்சம் அதிர்ச்சியாகவும் கேட்க, "அதெல்லாம் வீட்டுல போய் பேசிக்கலாம். சாமி கும்பிட்டாச்சுல, வா கிளம்பலாம்.." என்றபடி புவனா முன்னால் நடக்க, சங்கர் அவள் பின்னால் நடந்தான்.
இருவரும் ஸ்கூட்டியில் ஏறினார்கள். புவனா வண்டியை ஓட்டிக்கொண்டிருக்க, சங்கர் "இந்த வயதில், குழந்தை எதுவும் பிறக்காமல் தன் அம்மாவுக்கு எப்படி பால் வரும்?" என்று யோசித்துக்கொண்டே வந்தான்.
மகனின் மனநிலையை அவன் முகத்தை சைடு மிரரில் பார்த்து புரிந்துகொண்டாள் புவனா. "இன்னும் கொஞ்ச நேரம்தான்டா கண்ணா.. அப்புறம் உனக்கே எல்லாம் புரியவரும்.." என்று மனதுக்குள் நினைத்துக்கொண்டே வண்டியை ஓட்ட, அடுத்த சில நிமிடங்களில் இருவரும் வீடு வந்து சேர்ந்தார்கள்.
கதவைத் திறந்து இருவரும் உள்ளே போனவுடன், சங்கர் வேகமாக கதவைச் சாத்திவிட்டு "அம்மா.. எனக்கு தலையே வெடிச்சிடும் போல இருக்கும்மா.. இந்த வயசுல.. எப்.. எப்படிமா உனக்கு பால் வரும்?" என்று கேட்டான். உடனே ஒரு வெட்கப் புன்னகையை சிந்தியபடி, "இருடா.." என்று சொல்லிவிட்டு, தன் அறைக்குள் சென்ற புவனா ஒரு நிமிடத்தில் கையில் ஒரு மாத்திரையுடன் திரும்பி வந்தாள்.
"இதுதான்டா அம்மாவுக்கு தாய்ப்பால் வர காரணம்.." என்று அந்த மாத்திரையை சங்கரிடம் காட்ட, சங்கர் அந்த மாத்திரையை வாங்கிப் பார்த்தான்.
அந்த 500 மில்லி கிராம் ஹார்மோன் மாத்திரை அட்டையை அவன் திருப்பி திருப்பி பார்த்துவிட்டு "என்னமா மாத்திரை இது? இந்த மாத்திரை போட்டா எப்படிமா உனக்கு பால் வரும்? குழந்தை பொறந்தாத்தானே பொம்பளைங்களுக்கு பால் வரும்?" என்று வெகுளியாக கேட்டான் சங்கர்.
அதற்கு புவனா சிரித்துக்கொண்டே "செல்லம், இது ஹார்மோன் மாத்திரைடா. பொம்பளைங்களுக்கு குழந்தை பிறந்ததும் அவங்க மாருல பால் உற்பத்தியாக, அவங்க உடம்புல ஒருவிதமான ஹார்மோன் சுரக்கும். அந்த ஹார்மோனை, செயற்கையா பொம்பளைங்க உடம்புல இந்த மாத்திரை சுரக்க வைக்கும். அப்படி அந்த ஹார்மோன் சுரக்கும்போது அவங்க மாருல பால் உற்பத்தியாக ஆரம்பிக்கும்.." என்று சொல்லி முடித்தாள்.
தன் அம்மா சொன்னதை வியப்புடன் கேட்டுக்கொண்டிருந்த சங்கர் உடனே "அப்படினா இப்போ உன் மாருல பால் வருமாம்மா?" என்று கேட்க, "ஆமாடா செல்லம்.. அம்மா கிட்டத்தட்ட ஒரு மாசமா இந்த மாத்திரைய சாப்பிட்டுக்கிட்டு இருக்கேன். அதனால இப்போ எனக்கு தாய்ப்பால் சுரக்க ஆரம்பிச்சிடுச்சு. இப்போ அம்மா உனக்கு தாய்ப்பால் குடுக்க தயாரா இருக்கேன்.." என்றாள்.
"அப்படினா அத ஒரு டம்ளர்ல கறந்துக்கிட்டு வந்து குடுமா. உன் தாய்ப்பால் எப்படி இருக்குன்னு நான் டேஸ்ட் பண்ணி பாக்குறேன்.." என்று கேட்டான் சங்கர்.
"ஐயோ, அப்படிலாம் கறக்க கூடாதுடா. டாக்டர் என்ன சொன்னாரு, தாய்ப்பால காத்து படாம குடிச்சா இன்னும் நல்லதுன்னு சொன்னாருல. பால கறந்தா அதுல காத்து பட்டுடும்ல?" என்றாள் புவனா.
"சரிதாம்மா, ஆனா காத்து படாம எப்படி பால் கறந்து நான் குடிக்கிறது?" என்று தன் அம்மாவை கேள்வியோடு பார்த்தான் சங்கர்.
"என்னடா இதுகூட தெரியாம சின்னப் புள்ளையாட்டம் கேள்வி கேட்குற? நீ குழந்தையில எப்படி பால் குடிச்சியோ அப்படித்தான்டா.." என்றபடி தன் மகனைப் பார்த்து கண்ணடித்தாள்.
அம்மா சொன்னதைக் கேட்டதும் சங்கருக்கு தானாக சுன்னி தூக்கிக்கொண்டது. மேலும் தன் சுன்னியிலிருந்து பாயாசம் போல விந்து வடிந்து ஜட்டி ஈரமாவதே உணர்ந்தான் சங்கர்.
என்னதான் தன் பாசத்தாய் புவனா, தன் மார்க் காம்பில் தன் மகனுக்கு பால் கொடுக்க சம்மதித்தாலும், இருபது வயது இளைஞனான சங்கருக்கு தன் அம்மாவின் காம்பைக் கடித்து பால் குடிக்க சற்று சங்கடமாக இருந்தது. சங்கரின் இந்த சங்கடத்தை அவனது முகபாவனைகளிலிருந்தே புரிந்துகொண்டாள் புவனா.
அதனால் "கண்ணா, என்னடா யோசிக்கிற? வா பால் குடிக்கலாம்.." என்று தன் மகனின் கையைப் பிடித்து அழைத்துக்கொண்டு தனது பெட்ரூமுக்கு சென்றாள் புவனா.
சங்கருக்கோ அவன் உடம்பின் ஒவ்வொரு நரம்பிலும் ஒரு புது உணர்ச்சி உண்டாகி, அவன் உடலை சிலிர்க்க வைத்தது. ஒரு வாலிபனாக, தன் அம்மாவின் வயதில் இருக்கும் பல பெண்களின் அந்தரங்கங்களை கண்களால் அளவெடுத்திருக்கிறான் சங்கர். ஆனால் இப்போது தன் அம்மாவே தன் மாங்கனிகளை தனக்கு ஊட்டிவிடப் போவதை நினைத்து அவனுக்கு உடம்பெல்லாம் உஷ்னமாக ஆரம்பித்தது.
பெட்ரூமுக்கு சென்ற புவனா, மகனுக்கு முலைப்பால் கொடுப்பதற்கு வசதியாக சம்மணம் போட்டு கட்டிலில் சாய்ந்துகொண்டு "வாடா செல்லம்.." என்று சொன்னபடி தன் மகனை இழுத்து தன் மடியின் பக்கத்தில் உட்காரவைத்தாள்.
சங்கரும் சாவி கொடுத்த பொம்மைபோல தன் அம்மாவின் பக்கத்தில் அமர, உடனே புவனா தன் புடவை முந்தானையை சரிய விட்டாள். தன் அம்மாவின் முந்தானை சரிந்து அவள் முலைப் பள்ளத்தாக்கு பளிச்சென்று தெரிய, சங்கரின் கண்களில் மின்னலடித்தது. அவன் மனதோ அந்த பெரின்பக் குழியில் சிக்கிக்கொள்ள கண் இமைக்காமல் தன் அம்மாவின் முலைப்பள்ளத்தாக்கையே பார்த்துக்கொண்டிருந்தான் சங்கர்.
தன் மகனின் கண் தன்னுடைய மார்புக் குழியில் பதிந்து நின்றதைப் பார்த்து, புவனாவுக்கும் உடல் சிலிர்க்க ஆரம்பித்தது. தலையைக் குனிந்து தன் மார்புக் கலசங்களைப் பார்த்தாள்.
தன் கணவனின் கை வண்ணத்தால் கனிந்து தொங்கிய அவள் மாங்கனிகளுக்குள், முழுவதும் பால் நிரம்பியிருந்ததால் வழக்கத்தைவிட அந்த மாங்கனிகள் பருத்து, பால் கனிகளாக மாறியிருந்தன. அந்த பால் கனிகள் இரண்டும் அவளது ஊதா நிற ஜாக்கெட்டுக்குள் முழுவதுமாக அடங்கிட முடியாமல், வெளியே கொஞ்சம் பிதுங்கிக்கொண்டு, உள்ளிருந்து வெளிவர துடித்துக்கொண்டிருந்தன.
ஜாக்கெட்டுக்குள் பிதுங்கும் முலைகளின் நடுவே ஏற்பட்டிருந்த ஆழமான பள்ளத்தைப் பார்த்ததும் புவனாவுக்கே தன் அழகின் மீது ஆசை வர ஆரம்பித்தது. தனக்கே இப்படியென்றால், தன் பருவ வயது மகன் என்ன செய்வான் என்று நினைத்த புவனா, "சங்கர்.. என்னடா அப்படி பாக்குற?" என்று தன் முலையழகைப் பார்த்து உறைந்து போயிருந்த தன் மகனின் கவனத்தை கலைக்க முயன்றாள்.
அம்மாவின் குரல் கேட்டதும் சங்கரும் சுதாரித்துக்கொண்டு "ஒன்னுமில்லமா.." என்று தன் முகத்தை பக்கவாட்டில் திருப்பிக்கொண்டான்.
உடனே புவனா சிரித்துக்கொண்டே "என்னடா அந்தப் பக்கம் திரும்பிக்கிட்ட? சரி வா.. பால் குடி.." என்று தன் ஜாக்கெட்டின் கொக்கிகளை ஒவ்வொன்றாக கழட்ட ஆரம்பித்தாள் புவனா.
ஆனால் முதல் கொக்கியைக் கழட்டுவதற்கு முன்பே, சங்கர் அவள் கையைப் பிடித்துக்கொண்டு "ப்ளீஸ்மா.. கழட்டாதம்மா.. எனக்கு கூச்சமா இருக்குமா. எனக்கு இதெல்லாம் ஒன்னும் வேணாம்.. நீ ஒரு டம்ளர்ல பால் கறந்து குடு, நான் குடுச்சிடுறேன்.." என்று கண்களை மூடிக்கொண்டே கத்தினான் சங்கர்.
சங்கர் இப்படி சொன்னதும் புவனாவுக்கு சிரிப்பு வந்துவிட்டது. தன் மகனின் வயது அவன் ஆசையைத் தூண்டினாலும், அம்மா என்ற உறவுக்காக அவன் தன் ஆசைகளை அடக்கிக்கொள்வதை பார்த்து புவனா பூரித்துப்போனாள். ஆனால் டாக்டர் சொன்னதைப் போல, காற்று படாமல் தன் மகனுக்கு தாய்ப்பால் கொடுப்பதில் புவனா உறுதியாக இருந்தாள்.
உடனே தன் முந்தானையை எடுத்து தன் மார்பில் போட்டுக்கொண்டு "சங்கர் இங்க பாரு.." என்றபடி தன் மகனின் முகத்தை இரு கையால் ஏந்திக்கொள்ள, சங்கர் மெதுவாக கண் திறந்து தன் அம்மாவைப் பார்த்தான்.
"உன் கூச்சம் எனக்கு புரியுதுடா செல்லம். ஆனா நமக்கு வேற வழியில்ல. டாக்டர் சொன்ன மாதிரி காத்து படாம நீ பால் குடிச்சாதான் உனக்கு அதோட முழு பலனும் கிடைக்கும்.." என்று சொன்ன புவனாவை ஏறெடுத்துப் பார்த்தான் சங்கர்.
"எடுத்த எடுப்பிலேயே நீ கூச்சப்படுவேன்னு தெரிஞ்சுதான், அம்மா இப்டி டிரஸ் பண்ணி உன்ன வெளிய கூட்டிட்டு போனேன். போகும் போது நீ என் முழுகைப் பாத்ததும் என் முந்தானை சேலையை மோர்ந்து பாத்ததையும் நான் கவனிச்சேன்.." என்று புவனா சொல்ல, சங்கர் வெட்கித் தலைகுனிந்தான்.
புவனா தொடர்ந்து "நீ ஒன்னும் நினைக்காத செல்லம். அம்மாவோட முதுகு மாதிரிதான் அம்மாவோட முலையும். அதனால நீ கூச்சப்படாம அம்மா முலையில பால் குடி.." என்று சொல்லிக்கொண்டிருக்கும்போதே "ஆஆஆஆஆ.." என்று வலியில் அலறியபடி தன் இடது மார்பைப் பிடித்துக்கொண்டாள் புவனா.
மீண்டும் ஒருமுறை நெஞ்சைப் பிடித்துக்கொண்டு அலறிய அம்மாவைப் பார்த்து பயந்துபோன சங்கர் "அம்மா, என்னம்மா ஆச்சு?" என்று சொல்ல, புவனா சிரித்தபடி "ஒன்னுமில்லடா செல்லம். அம்மாவுக்கு ஒரு வாரமாத்தான் கொஞ்சம் கொஞ்சமா பால் ஊற ஆரம்பிச்சிருக்கு. அதனால பால் கட்டிக்கிச்சுன்னு நினைக்கிறேன். அதான் அம்மா முலையில இந்த வலி. நீ பால் குடிச்சாத்தான் இந்த வலி குறையும்.." என்று சொன்னதும் சங்கர் "சரிமா.. உனக்காக நான் குடிக்கிறேன்.." என்றான்.
உடனே "சரிடா.. செல்லம்.." என்று சொன்ன புவனா, தன் முந்தானையை சரிய விட்டு தன் ஜாக்கெட் கொக்கிகளை மேலிருந்து கீழாக கழட்ட, அவளது பால் வண்ண, பால் நிரம்பிய முலைகள் துள்ளிக்கொண்டு வெளியே வரத் துடித்தன.
சங்கருக்கு அம்மாவின் முலைப் பந்துகளை பார்க்க ஆர்வமாக இருந்தாலும், கொஞ்சம் கூச்சமாகவும் இருந்தது. அதனால் தன் அம்மா ஜாக்கெட்டின் கடைசி கொக்கியைக் கழட்டியதும், சட்டென கைகளால் முகத்தை மூடிக்கொண்டான்.
தன் மகனின் வெட்கத்தைப் பார்தத புவனா சிரித்துக்கொண்டே, தன் ஜாக்கெட்டை திறக்காமல் முகத்தை மூடிக்கொண்டிருந்த தன் மகனின் கைகளை பிரிக்க, அவன் கணக்ளை இறுக மூடிக்கொண்டிருந்தான்.
புவனா, "சங்கர், கண்ண திறந்து அம்மாவ பாருடா.." என்க "போங்கம்மா.. எனக்கு உங்க மொலைய பாக்க ரொம்ப வெட்கமா இருக்கு.." என்றான். மகனின் இந்த வெட்கப் பேச்சால் புவனாவின் உடல் இன்னும் கொஞ்சம் உஷ்ணமாகியது.
பின் "செல்லம்.. கண்ண திறடா.. அம்மா இன்னும் ஜாக்கெட்ட முழுசா கழட்டலடா.." என்று புவனா சொல்ல, சங்கர் "சீசீ.. போம்மா.. எனக்கு ஒரு மாதிரி இருக்கு.." என்றான்.
தன் மகன் தனது முலையைப் பார்க்க கூச்சப்படுவதை உணர்ந்த புவனா "சரி.. முதல் தடவைதானே.." என்று நினைத்துக்கொண்டு அடுத்து என்ன செய்வது என்று யோசித்தாள்.
அப்போது அவளுக்கு ஒரு யோசனை வர தன் மகனிடம் "சரிடா செல்லம்.. நீ கண்ண முடிக்கிட்டே அம்மா முலையில பால் குடி.." என்று சொல்லிவிட்டு தன் ஜாக்கெட்டின் முதல் கொக்கியைப் போட்டுக்கொண்டு தனது இடது முலை மட்டும் வெளியே தெரியும்படி ஜாக்கெட்டை விலக்கிவிட்டாள். பின்னர் கண்களை மூடிக்கொண்டிருந்த தன் மகனை தன் மடியில் சாய வைத்து, அவன் வாய் அவளது முலைக் காம்புக்கு நேராக இருக்கும்படி அவனை தன் மடியில் சாய்த்து அணைத்துக்கொண்டு அவன் உதட்டில் அவளது பால் காம்பினை உரச அடுத்த வினாடியே சங்கர் அதை அப்படியே கவ்விக்கொண்டு உறிஞ்ச ஆரம்பித்துவிட்டான்.
சங்கரின் உதடு தன் முலைக் காம்பில் பட்டதும் அவள் முதுகுத் தண்டில் ஒரு சிலிர்ப்பு உண்டாகி அடங்க, அவன் சர்ரென்று முலைப் பாலை உறிஞ்சிக் குடித்ததும் அவளுக்கு கூதியிலும் ஒரு சிலிர்ப்பு உண்டாகியது.
சங்கர் கண்ணைத் திறக்காமல், புதிதாக பிறந்த குழந்தை போல தன் தாயின் மார்புக் காம்பை உறிஞ்சி உறிஞ்சி பால் குடிக்க ஆரம்பித்தான். அப்போது புவனாவுக்கு, சங்கர் பிறந்தவுடன் தன் முலையில் பால் குடித்த சம்பவம் நினைவுக்கு வர, இப்போது இருபது வயது மகனாக இருக்கும் அவனை, பச்சைக் குழந்தையாகவே கற்பனை செய்துகொண்டு தனது புடவை முந்தானையால் அவன் தலையை மூடிக்கொண்டு பால் கொடுக்க ஆரம்பித்தாள்.
சங்கர் பாலை உறிய உறிய அவளது இடது முலையில் பாரம் குறைவது போல இருந்தது. அதனால ஏற்பட்ட வலியும் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக குறைய ஆரம்பிக்க, புவனா தன் மகனின் தலையை வருடிக்கொண்டே பால் கொடுத்துக்கொண்டிருந்தாள்.
அம்மாவின் காம்பில் பாலை உறிந்துக்கொண்டிருந்த சங்கருக்கு, ஜட்டிக்குள் சுன்னி நட்டுக்கொண்டு நின்றது. தன் தாயாக இருந்தாலும் அவளும் ஒரு பெண்தான் என்பது சங்கருக்கு கொஞ்சம் கொஞ்சமாக புரிய வர, அவளையும் தான் பார்த்து ரசிக்கும் சராசரி பெண்ணாகவே நினைக்க ஆரம்பித்துவிட்டான்.
வன் அப்படி நினைத்ததுதான் தாமதம், உடனே சங்கரின் கண்கள் தன் தாயின் முலையைப் பார்க்க ஏங்கியது. சட்டென்று அவன் கண் திறந்து பார்த்தான்.
ஆனால் புவனா, அவளது ஒரு பக்க முலையை ஜாக்கெட்டால் மூடியும், அவளது மாராப்பால் சங்கரின் முகத்தை மறைத்தும் இருந்ததால் போதுமான வெளிச்சம் இல்லாமல், சங்கரின் கண்களுக்கு எதுவும் சரியாக தெரியவில்லை.
சங்கருக்கு அது ஏமாற்றமாக இருந்தாலும், இனி இது தினமும் காலை மாலை இருவேளையும் நடக்கும் என்பதால் எப்படியும் தன் அம்மாவின் முலை தரிசனம் கிடைக்கும் என்ற நம்பிக்கையோடு அவள் மார்பிலிருக்கும் பால் மொத்தத்தையும் உறிஞ்ச ஆரம்பித்தான்.
தன் அம்மாவின் பால் முலைகள் பலூனைப் போல வீங்கியிருந்ததால் அதிலிருந்து பால் தீரும் முன்னரே சங்கருக்கு வயிறு நிறைந்துவிட்டது. அதனால் தொடர்ந்து பாலைக் குடிக்க முடியாமல் சங்கர் அவள் காம்பிலிருந்து வாயை எடுக்க, புவனா புரிந்துகொண்டு "என்னடா செல்லம் பால் குடிச்சிட்டியா?" என்றபடியே தன் ஜாக்கெட்டை சரிசெய்து தன் முலையை மூடிக்கொண்டு சங்கரின் முகத்தை மூடியிருந்த முந்தானையை விலக்கினாள்.
தன் அம்மாவின் மடியிலிருந்து துள்ளி எழுந்த சங்கர், தன் அம்மாவுக்கு "ரொம்ப தேங்க்ஸ் மா.. எனக்காக நீ உன் முலையிலயே பால் வர வச்சுட்ட.. உனக்கு கோயில் கட்டுனா கூட தப்பில்லமா.." என்று சொல்ல, அவள் தன் மகனின் தலையை இதமாக வருடி விட்டுக்கொண்டு "அதான்டா தாய்ப்பாசம்.." என்று சொல்ல, சங்கர் கண்களில் ஆனந்தக் கண்ணீரோடு தன் அம்மாவை அணைத்துக்கொண்டான்.

அம்மாவின் முலைப் பாலை வயிறு முட்ட குடித்த சங்கருக்கு, அன்றிரவு உணவு எதுவும் தேவைப்படவில்லை. அதனால் சங்கர், தன் அம்மாவுக்கு அன்புப் பரிசாக ஹோட்டலுக்கு சென்று சிக்கன் பிரியாணி வாங்கி வந்து அவன் கையாலேயே ஊட்டி விட்டான். மகனின் அன்பு மழையில் நனைந்த புவனாவுக்கு ஆனந்தக் கண்ணீரே வந்துவிட்டது.
சாப்பிட்டு முடித்தும் புவனா தாய்ப்பால் ஊற வைக்கும் ஹார்மோன் மாத்திரையை போட்டுக்கொண்டு தூங்கச் சென்றாள். தன் மகனின் பிரச்சனைக்கு தீர்வு கண்டதை நினைத்து அன்றிரவு நன்றாக தூங்கிப்போனாள்.
ஆனால் சங்கருக்குத்தான் அன்றிரவு தூக்கம் கண்களைத் தழுவவில்லை. காரணம், அவன் அம்மாவின் நினைவுதான்.
சங்கர் அன்று பகல் முழுவதும் நடந்த விஷயங்களை மனதுக்குள் நினைத்துப் பார்த்துக்கொண்டிருந்தான். தன் அம்மாவை புடவையில் பார்த்த போதும், வண்டியில் செல்லும்போது அவள் முதுகைப் பார்த்த போதும், தன் அம்மாவின் முலையில் பால் குடிக்கும்போதும் தன் அம்மாவின் மீது தன்னையும் அறியாமல் ஏற்பட்ட காம உணர்ச்சிகளை நினைத்து அவன் மனம் குற்ற உணர்ச்சியில் குறுகுறுத்தது.
"ச்சே.. எனக்காக இந்த வயசிலயும் தன்னோட முலையில பால் வர வைக்க, இவ்வளவு சிரமப்பட்ட அம்மாவைப் போய், நாம இப்படி நினைக்கிறது நல்லா இல்ல. இனிமேல் இப்படி எதுவும் நினைக்கக் கூடாது.." என்று தனக்குள்ளேயே பேசி சமாதானாம் செய்து கொண்டான்.
இருந்தாலும் அம்மாவின் மிருதுவான முலைகளில் வாய் வைத்த சுகத்தை அவனால் மறக்க முடியவில்லை. அதை நினைக்கும்போதே அவன் தடி விரைத்துக்கொண்டு நடனமாடியது. மெதுவாக அதைப் பிடித்து "அம்மா.." என்றபடியே லேசாக ஆட்ட ஆரம்பித்தான்.
அப்போது என்ன நினைத்தானோ தெரியவில்லை. சட்டென தன் சுன்னியில் இருந்து ஷாக் அடித்ததைப் போல கையை எடுத்துக்கொண்டான். "ச்சீ.. ச்சீ.. இது தப்பு.. கன்ட்ரோல் யுவர்செல்ஃப்.." என்று தனக்குள்ளேயே பேசிக்கொண்டான் சங்கர்.
ஏன் தனக்கு இப்படியெல்லாம் தோன்றுகிறது என்று தன் மனதைப் போட்டு குழப்பிக்கொண்டான் சங்கர். அதே குழப்பத்தோடு அன்று இரவு தூங்கியும்போனான்.
மறுநாள் பொழுது விடிந்து, காலை 8 மணிக்கு மேல் ஆகியிருந்தது.
தூங்கிக்கொண்டிருந்த சங்கரை "சங்கர்.. சங்கர்.." என்று யாரோ எழுப்புவதைப் போல இருக்க, படுக்கையில் இருந்து சோம்பல் முறித்தபடி எழுந்தான் சங்கர். எழுந்ததுமே எதிரே இருந்த அவன் அம்மா புவனாவின் முகத்தில்தான் விழித்தான்.