நினைத்தாலே இனிக்கும்(முடிவுற்றது )

[johnypowas]

ஃபிரண்ட்ஸ் இந்த தளத்தில் வரும் first கதை இது.இந்த கதை முழுக்க கற்பனைதான் எனக்கு இந்த தளத்தில் மிகவும் பிடித்த "மாலதி டீச்சர்" கதையை மனதில் கொண்டு ஆரம்பித்த கதைதான் இது ஆனால் இது அதை விட மாறுபட்டு இருக்கும்.என்னை எழுத வைத்த பெருமை J.N.S ஸாரையே சாரும். இந்த கதையில் ஒரு புதுமை வைத்திருக்கிறேன் அது என்ன என்பது போக போக உங்களுக்கே தெரியும்.

அத்தியாயம் 1:

நேரம் காலை 9.30 அன்று தாமதமாக தான் பள்ளிக்கு புறப்பட்டேன்.



மழைலேசாக விட்டுவிட்டு பெய்துக்கொண்டிருந்தது.சாலையோரங்களில் மழைநீர் தேங்கி ஓரு சிறுசிறுகுளம் உருவாகிக்கொண்டிருந்தது.

ஓருசிறுவன் மழைநீரை காலால் உதைத்து கொண்டே சென்றான்.

நான் என் பெயர் ஜெய் 11 ம் வகுப்பு படிக்கிறேன்.எங்கள் ஊரில் இருந்து 5 கிலோ மீட்டர் தொலைவில் இருக்கும் அருணா மேல்நிலை பள்ளியில் நான் படிக்கிறேன் .தினமும் பஸ்ஸில் தான் சென்று வரவேண்டும்.


பஸ்வந்தது அனைவரும் முண்டியடித்தது கொண்டு ஏறினர்.அனைவரும் ஏறிய பிறகு நான் ஏறினேன்.யதேச்சையாக திரும்பி பார்த்தேன் .ஒரு பெண் மழையில் நனைந்துக்கொண்டே ஓடிவருவது தெரிந்தது


பஸ்ஸை பிடிக்கதான் அவர் ஒடிவருகிறார் என நினைத்து "கண்டக்டர் ஒரு நிமிஷம் ஒருத்தங்க ஓடி வராங்க" என்றேன்.அவர் எட்டிப்பார்த்து விட்டு விசில் ஊதும் வேலையை பத்து செகண்ட் தள்ளிவைத்தார்.


அந்த பெண் பஸ் கம்பியை பிடித்து ஏறும் போது தான் கவனித்தேன்.அந்த நீல நிற காட்டன் சாரியில் மிக அழகாக இருந்தாள் என்று ஒரு வார்த்தையில் சொன்னால் அது அவள் அழகையே அவமானபடுத்தியதாகிவிடும்.


அவருக்கு 25 வயதிருக்கலாம்.அளவான தேகம் மஞ்சள் நிறம்,அடர்த்தியான கருமேகம் போல் கூந்தல்,படிந்த வகிடு,அகன்ற பிறை போன்ற நெற்றி அதில் சிறிய குங்குமகீற்று அதன் மேல்கண்ணாடி பதித்த ஸ்டிக்கர் பொட்டு,குவிந்த உதடு அதன் கீழ் கடுகளவு மச்சம் அவள் அழகை மேலும் கூட்டியது.காதில் ஜிமிக்கி,மூக்கில் சிறிய மூக்குத்தி அது இருளில் மின்னும் நட்சத்திரம் போல் மின்னியது,


வலைந்த சங்கு போன்ற கழுத்தில் சின்னதாய் ஒரு தங்க செயின் மின்னியது.முற்றிய பலாபழம் என்நேரமும் கீழே விழும் அது போல அவள் உடல் பாரம் தாங்காமல் என்நேரமும் கீழே விழும் என சேலையையும் மீறீ துருத்திகொண்டிருந்த அவள் மார்பு மழை நீரில் அது தன் அளவை கச்சிதமாக காட்டியது,அவள் தோள்கள் அணிந்திருந்த கருப்பு ஜாக்கெட் உபயத்தில் மின்னியது அதில் பூவின் மீது பனித்துளி போல மழை நீர் சிதறி கிடந்தது.



அவள்மார்பில் இருந்து இறங்கிய இடை அதை பார்த்து "வளைவுகள் ஆபத்து" என்ற போர்டை வைக்க அரசு இங்கு ஏன் வைக்கவில்லை என்ற கேள்வி எனக்குள் எழுந்தது.அவள் இடையை விட்டு இறங்கினால் மேலே இருக்கும் மார்பின் அதே அளவு அவள் பின்புறம் நனைந்து இருந்தது.அவள் சேலையின் முடிவை இடுப்பில் சொருகி இருந்ததால் பின்புறம் தெளிவாக காட்சியளித்தது என்னை கேட்டால் உலகில் படுத்துறங்கிட அதை விட சிறந்த தலையணை வேறு எதுவும் இல்லையென்பேன்.அதை தாங்குவதற்காகவே கடவுள் அவளுக்கு கால்களை விஷேசமாய் கொடுத்திருந்தான்.


கால்களின் முடிவில் மெல்லிய வெள்ளிகொலுசு,விரலில் மருதாணி வரைந்திருந்தாள்.நகங்களில் பாலீஷ் போட்டு சுத்தமாக வைத்திருந்தாள்.மொத்தத்தில் அவள் தலையில் எங்கிருந்தோ பறந்து வந்து அமர்ந்திருந்த சருகு கூட அழகாக இருந்தது
.
"இறையூர் ஒண்ணு கொடுங்க"


அவள் சொல்லும் போது அவள் வாய் வழியாக வந்த சூடான காற்று என் முகத்தில் பட்டுஅந்த மழைநேரத்தில் எனக்கு ஏதோ கிறக்கத்தை உண்டாக்கியது.