Adultery తప్పటడుగు...by Gp

[Milf rider]

మౌనంగా ఎం మాట్లాడకుండా నడుస్తున్నాడు సుధాకర్,తన ఆలోచనలు ఈ లోకం లో లేవు.
కవిత నడుము మడతల్లో ముత్యాల్ల మెరుస్తున్న చెమట బోట్ల లెక్క కడుతున్నాయి అతని కళ్ళు..

అవి ఏమి తెలియని కవిత తన భర్త జాగరత్తగా ఊరు చేరుకోవాలి అని అనుకుంటుంటూ అడుగు వేస్తోంది.
తన భర్తకు నెల రోజులు గుర్తుగా ఉండాలి అని కట్టుకున్న ఆ చీర, తన అందాలని వేరే మగాడికి విందుగా ఇస్తోంది అని తెలిదు పాపం కవిత కి.

ఇలా ఎవరి ఆలోచనల్లో వాళ్ళు ఉంటూ , నెమ్మదిగా కార్ దగ్గరకి చేరుకున్నారు ఇద్దరు .
____________________________________________________________________________________________________________________________________

సుధాకర్ మాటల్లో మొదలు పెడదాం ...

నడుస్తున్న అన్న మాటే కాని నా నడక నా అధినం లో లేదు, తన నడుముకి నా కళ్ళతో తాడు కట్టి లాగుతున్నట్లు తన వెనకే వెళ్తున్న...అలా వెళ్తున్న నేను తను ఆగగానే తన వెనకే ఒక అడుగు దూరం లో ఆగ..
వెనకకి తిరిగిన తను నన్ను చూస్తూ..

"ఇదిగో అండి కార్ కీ "అంటూ నవ్వుతు కార్ కీ ని నా చేతికి ఇత్చింది.



ఆ నవ్వు నత్చని మనిషి ఉంటాడా అసలు ?
అందమైన పళ్ల వరస , వాటి తెల్లదనాన్ని ఇంకా చూపిస్తూ యెర్రని పెదాలు, గాలికి ముందుకు వచ్చి పడిన తన జుట్టు..

తన యెర్రని పెదాలు, ఉష పెదవులు కన్నా కొంచం బొద్దు గా ఉన్నాయి.
"వికాస్ మగతనానికి వీటి మధ్య ప్రవేశం ఉందొ లేదో ? ఉంటె ? అబ్బహ్హ్ ఎంత అదృష్టం.."

"తన జుత్తు లోకి దూర్చిన చేయీతో దురుసుగా తన మొఖాన్ని దగ్గరకి లాగి, స్స్స్స్స్స్ అని తను నొప్పితో అన్నప్పుడు తనకి నిశబ్ద్దాన్ని నేర్పించేలా నా దాని చివరని..."

కవిత : సుధాకర్ గారు ఈ లోకం లోనే ఉన్నారా ?

సుధాకర్ : ఆ సారీ అండి ఏదో ఆలోచనలో పడిపోయాను.

కవిత : కార్ నడుపుతూ ఉన్నప్పుడు పడకండే.. హహ..

నేను నవ్వుతు డ్రైవెర్ వేపుగా , తను పాసింజెర్ వైపుగా ఎక్కాం కార్ లోకి..
వాళ్ళ కార్ కొత్త మోడల్ లా ఉంది, లోపలకి ఎక్కుతూనే లెథర్ సీట్ల వాసన ముక్కుకి తగిలింది.

కవిత : ఇంతకీ మీరు ఏ హోటల్ లో దిగారు ? ముందు అక్కడకి వెళ్లి మీ సామాన్లు తెచ్చుకుందాం.

సుధాకర్ : అది హోటల్ కాదు అండి , ఒక లాడ్జి. స్టేషన్ కి దగ్గర లో ఉంటె అక్కడే దిగా.

కవిత : సరే స్టేషన్ కి GPSపెడతాను అండి, అక్కడ నుంచి మీరు వెళ్ళగలరు కదా ?

సుధాకర్ : హ వెళ్ళగలను అండి.

కవిత : సరే

GPS లో అడ్రస్ పెట్టింది కవిత. అలా సెట్ చేసిన GPS ని కార్ అద్దానికి పెట్టడానికి ముందుకు వంగింది కొంచం.

సాయంత్రం చీకటిని పోగట్టడానికి అప్పుడే వేసిన లైట్ల వెలుగు తన పల్చని జాకెట్టు మీద పడి, నా కళ్ళకి తన బ్రా దర్శనం ఇత్చింది.
తన నడుముని కప్పుతూ తన పైట ని లాక్కున్న , నన్ను ఉడికిస్తున్నట్లు తెల్లని చందమామ లా తన నడుము చిన్నగా నాతొ దాగుడు మూతలు ఆడుతోంది.



అంతటి అందగత్తెని అలా చుస్తే నీతులు బుతులుగా మారక తప్పుతాయ.

GPS ని ఆన్ చేసి నా వంక చూసింది. తత్తర పడుతూ చూపుని GPS వేపుకి మార్చాను.
తను అలాగే సీట్ బెల్ట్ పెట్టుకుని ఇక పదండి అంది.
సరే అని కార్ స్టార్ట్ చేసి GPS చూపించిన దారిలో వెళ్ళడం మొదలు పెట్టాను,ప్రయాణం మొదలు అయిన కొంచం సమయానికి..

కవిత : సుధాకర్ గారు , మీరు ఎం అనుకోను అంటే నేను కొంచం సేపు నిద్రపోతా అండి, ఉదయం నుంచి తిరగడం వల్ల అలసి పోయి ఉన్నా కొంచం మగత గా ఉంది. ఎలాగో గంట పైన ప్రయాణం కదా ప్లీజ్.

సుధాకర్ : (అంత అందగత్తె నోటిలోంచి ప్లీజ్ అన్న మాట వస్తే యుద్దాలే జరుగుతాయి, నేనో లెక్క ?) అయ్యో పడుకోండి , హోటల్ కి వెళ్ళాక నేను లేపుతా..

కవిత : థాంక్స్ అండి.

అలా నవ్వుతు నాతొ చెప్పి, తన అందమైన కళ్ళను మూసుకుంది కవిత.
అప్పటికే ట్రాఫిక్ ఎక్కువ ఉండటం వళ్ళ నా దృష్టి అంతా రోడ్ మీద ఉంచా.
కొంచం దూరం వెళ్ళాక బయట ట్రాఫిక్ జోరు తగ్గటం తో మనసు లో కోరికల జోరు పెరిగింది.

మనసు మంచి ఆలోచనలకి మెత్తగా ఉన్నా, పాడు ఆలోచనలకి మంచి స్పీడ్ గా ఉంటుంది.
కొంచం కొంచం గా కార్ వేగాన్ని తగ్గించి ఓర కంటగా తనని చూసా.

విండో నుంచి వస్తున్న చల్ల గాలికి ఎగురుతున్నాయి తన వెంట్రుకలు.
అప్పుడప్పుడు బుగ్గల్ని ముద్దాడితే అప్పుడప్పుడు తన పెదవులని..
కొన్ని నుదురుకి అంటుకుంటే కొన్ని తన మెడకి...
తనని అలా చూస్తున్న ఒక్కో క్షణం నాలోని చెడు ఆలోచనలకి ఒక్కో ఉపిరి లా ఉంది..

కానీ నా కళ్ళు వెతుకుతున్నవి తన పెదవులని కాదు, ఇంక ఆలస్యం చేయకుండా చూపులని తన ఎత్తుల వైపుకు మార్చాను..

తన ఉపిరి కి నాట్యం చేస్తున్నట్లు ఉన్నాయి తన ఎత్తులు...
పైన సగాన్ని పైట దాచేస్తే కింద సగాన్ని సీట్ బెల్ట్ కప్పేసింది.. అయినా వాటి పొంగు కనిపిస్తూనే ఉంది..

"ఎత్తుకు తగ్గట్లు మెత్తగా ఉంటాయ ? వికాస్ ని అడిగితె పోయే ? ఛి వాడిని అడగడం ఎందుకు నువ్వే నొక్కి చూడు ?" నా మనసు అడుగుతున్న ప్రశ్న,

"నీకెందుకు శ్రమ నేను ఉన్నా " సమాధానం గా నా మగతనం.

"కామమ లేక స్నేహమా ? "నాలో నాకే యుద్ధం జరుగుతున్నాది, నా బాధ చూడలేక అనుకుంటా దేవుడు త్వరగానే హోటల్ దగ్గరకి తీసుకువచ్చాడు..

హోటల్ దగ్గర బ్రేక్ వేయగానే కళ్ళు తెరిచింది కవిత, నన్నే చూస్తూ..

కవిత : వచ్చేసామా సుధాకర్ గారు ?

సుధాకర్ : అవును అండి, మీరు ఇక్కడే ఉండండి నేను నా సామాన్లతో వస్తా.

కవిత : సరే అండి.

కార్ లోంచి బయటకి వచ్చిన నేను ముందుగా నా ప్యాంటు ని సర్దుకుని లాడ్జి వేపు అడుగులు వేసాను. ఈ ప్రసాదు గాడికి ఎం చెప్పాలో అనుకుంటూ మా రూం కి వెళ్లి తలుపు తీశాను.

ప్రసాద్ కనిపించలేదు, ప్రసాదే కాదు నా బట్టల బాగ్ కూడా లేదు. ఎం జరిగిందో అర్థం అవుతున్న నా మనసు ఒక్కసారి కనుక్కోమని బలవంతం పెడుతోంది.
కిందకి వెళ్లి రిసెప్షన్ లో అడిగిన నాకు , ప్రసాద్ సాయంత్రమే వెళ్ళిపోయాడు అని తెల్సింది.

అంటే ఈ ప్రసాదు గాడు నా బాగ్ పట్టుకుని పారిపోయాడు అన్నమాట, చూడడానికి మాములుగా ఉన్నా వాడు ఒక దొంగ.
బాగ్ లో నా బట్టలు ,కంపెనీ కి చూపించాల్సిన నా ప్రమోషన లెటర్ పెట్టా అని గుర్తు వచ్చింది,లక్కి గా ఫోన్, పరసు నా దగ్గరే ఉన్నాయి.

డీలా మొఖం తో వచ్చిన నన్ను చూసి ఎం అయ్యింది అని అడిగింది కవిత.
జరిగిన కథని తనకి చెప్పిన తర్వాత , నా పెట్టె లో అంత పెద్ద వస్తువులు లేవు కనుక సెక్యూరిటీ అధికారి కంప్లైంట్ ఇవ్వాలి అన్న ఆలోచన మానుకున్నాం.

మా మేనేజర్ గారు సంతకం పెట్టిన ప్రమోషన లెటర్ లేకుండా నాకు ట్రైనింగ్ ఇవ్వరు అని తెలుసు కనుక ఆయనకి కాల్ చేశాను.
ఆయిన వేరే ఊరు వెళ్లారు అని, నెల వరుకు రారు అని చెప్పింది వాళ్ళ శ్రీమతి అది విన్న నాకు కాలు చేయి ఆడలేదు.

ఇంక తీరుగు ప్రయాణం చేద్దామ అన్న ఆలోచనలో ఉన్న నేను "హలో పిన్ని " అని వినిపించిన కవిత మాటలకి తన వేపు చూసా..

"బాగున్నా పిన్ని నువ్వు ఎలా ఉన్నావ్ ?" "ఆ బాబాయి కోసం చేసా" "అవునా ఎప్పుడు వస్తాడు ? ఎల్లుండా ? సరే అయితే మళ్ళి చేస్తా " అని ఫోన్ పెట్టింది కవిత.
తననే బిత్తర పోయి చూస్తున్న నను చూసి నవ్వి..

కవిత : మీరే చెప్పారు కద మా బాబాయి మీ అందరికి మేనేజర్ అని , ఎల్లుండి ఆయన వచ్చాక మాట్లాడి ఎం ట్రైనింగ్ లేకుండా మీకు పోస్ట్ వేయించే బాద్యత నాది .. సరేనా ..

నాకు ఎం అనాలో తెలియలేదు, తన మీద అప్పటి వరుకు ఉన్న గౌరవమ్ అభిమానం గా మారింది.
అంత మంచి మనిషి గురించా ఇంత సేపు చెండాలంగా ఆలోచించాను, ఛి నా మీద నాకే సిగ్గు వేసింది.

ఇంకేమి మాట్లాడకుండా అలాగే కార్ లో కుర్చుని వాళ్ళ ఇంటికి తను చూపించిన దారి లో వెళ్ళాను.

వాళ్ళ ఇంటి లోపలకి వచ్చిన నన్ను చాల ఆప్యాయంగా పలకరించారు వికాస్ వాళ్ళ అమ్మ గారు.
వాళ్ళు నా మీద చూపిస్తున్న అభిమానానికి ఒక పక్క ఆనందం గా ఉన్నాఇంకో పక్క సిగ్గు గా ఉంది.

రాత్రి బోజనాల తర్వాత పిల్లల గది నాకు ఇత్చి, పిల్లలని తనతో పాటు మెడ మీద వాళ్ళ గదిలోకి తీసుకు వెళ్ళింది కవిత.
వేసుకోవడానికి వికాస్ లుంగీ ఇట్చారు వాళ్ళ అమ్మగారు, స్నానం చేసి వచ్చి మంచం మీద పడుకుని జరిగిన రోజు కోసం ఆలోచిస్తూ ఉష కి ఫోన్ చేసాను.

ఉష లేకుండా ఇలా ఒంటరిగా రాత్రి గడిపి సంవత్సరాలు అయ్యింది, అక్కడ తన పరిస్తితి ఏమిటో ?

______________________________________________________________________________________________________________________

కవిత మాటల్లో..

ఉదయం నుంచి తీరగడం వళ్ళ ఒళ్ళు హూనం అయ్యింది అండి, కొంచం సేపు ఆగండి వేడి నీళ్ళతో స్నానం చేసి వచ్చి కబుర్లు చెప్పుకుందాం.

హా వచ్చేస , చెప్పండి.. నేనే చెప్పాలి అంటారా ? హహ సరే..

నా ఆలోచనలు అన్ని ఆయన మీదే ఉన్నాయి, భర్త ఉరు కి బయలుదేరితే ఏ భార్య పరిస్తితి అయినా ఇదే.. వాళ్ళు క్షేమంగా చేరే వరుకు మా మనసు మాలో ఉండదు..ఆయన చేరాక ఎలాగో కాల్ చేస్తారు.

సుధాకర్ గారిని కలవడం వళ్ళ అనుకుంటా చాల అనందం గా ఫ్లైట్ ఎక్కారు,
ఆయన కోసం తీసిన నా ఫోటో కూడా పంపించేస్తే ఇంకా ఆనందపడే వారు ఏమో ?!

ఇంతకీ ఆ ఫోటో ఎక్కడ..అని సెల్ ఫోన్ తీసి నా ఫోటో ని నేనే చూసుకున్న.



అబ్బహ్హ్ ఎం ఉన్నా కద, నాకే నన్ను చుస్తే మూడ్ వస్తోంది..ఇక ఈ ఫోటో మా వారు చుస్తే అంతే ఏమో.. హహ..

వయసుకి తగ్గట్లు పెరిగాయి నా రొమ్ములు, తెల్లగా బలిసి నన్నే చూస్తున్నాయి.. "నొక్కే వాడు ఎక్కడే ?" అని అడుగుతున్నట్లు..

ఈ క్షణం ఆయన ఇక్కడ ఉంటె , ఆ రెండింటిని ఆయన చేతికో లేక నోటికో అప్పగించి కళ్ళు మూసుకుని స్వర్గం అనుబవిన్చేదాన్ని..

ఆయన నాలిక నా ముచ్చిక ల మీద చేసే అల్లరి.. అబ్బహ్హ్.. ఇక పళ్ళతో వాటి కోసరనీ ఆయన లాగేతప్పుడు.. స్స్స్స్స్... తెలియకుండానే నాకు తడి మొదలు అయ్యింది..

ఒక చేత్తో ఫోన్ పట్టుకున్న, నా రెండో చేయి నా నైటి మీదగా నా కుడి రోమ్ముని పలకరించింది...

నా రొమ్ము బరువు ఎక్కటం , నా ముచ్చికలు గట్టి పడటం నా చేతికి తెలుస్తూనే ఉంది..
నా ఫోటో ని చూస్తూ నేనే ఇలా చేస్తున్న అంటే దిన్ని చూసాక మా వారి పరిస్తితి ఏమి అవుతుందో..

నెమ్మదిగా నా రోమ్ముని పైకి ఎత్తుతూ చిన్నగా ఒక నొక్కు నొక్కుకున్న ,నా వేళ్ళు ముచ్చిక ని లాగుతున్నాయో రుద్దుతున్నాయో నాకే తెలిదు.. అదొక మత్తు అయిన స్పర్స ..
ఆయన ఉంటె బాగుండును, తడి ఆవిరి అయ్యే వరుకు పని చేసే వారు.. అలా ఆలోచిస్తున్న నాకు వెళ్ళే ముందు మా వారు చేసిన పనులు గుర్తుకు వచ్చాయి..
ఆయన వేలు నా కింద పెదవులు మద్య చేసిన అల్లరి గుర్తు రాగానే నన్ను నేను ఆపుకోలేకపోయా..

నా ఫోన్ ని పక్కన పెట్టి ఎడమ చేత్తో రెండు రోమ్ములని పిసకటం మొదలు పెట్టా, మగాడి పిసుకులో ఉన్నంత సుఖం లేకపోయినా .. ఇప్పటికి ఇదే దిక్కు...

కుడి చేతిని నెమ్మదిగా నా రొమ్ముల పక్కగా రాస్తూ నా తోడ మీదగా , నా దిమ్మె మీద వేసా..
ఆకలి మీద ఉంది ఏమో బుజ్జి ముండ , చేయి పడగానే ఉబ్బు గా అయ్యింది..

నైటి మీదే తెలుస్తున్నాయి నా వెంట్రుకలు, వాటిని సవరిస్తూ రెండు వెళ్ళని తోడలకి మధ్యలో పనికి పురమాయించ..
"ఇంకా ఇంకా..." అంటూ విడుతోంది నా ఆడతనం, దాని చెమ్మ కి ఆపలేను అన్నట్లు మరకగా మారుతోంది నా నైటి , నెమ్మదిగా నైటిని తొడల వరుకు ఎత్తుదామా అనుకుంటూ కాళ్ళని కదిపినప్పుడు పాప కాళ్ళు తగిలాయి..
పక్కన పిల్లలు కిందన సుధాకర్ గారు ఎందుకో మనసు ఒప్పుకోవట్లేదు..తప్పు అనిపిస్తోంది..

ఒంటి వేడిని చల్లార్చు కోడానికి చల్లని నిల్లు తాగుదాం అని కిందకి వచ్చిన నాకు చిన్నగా మాటలు,సన్నగా ములుగులు వినిపించాయి...

ఆ ములుగుల వెనక కారణం అర్థం అయ్యేటప్పటికి గుండె జల్లుమంది.. అంటే సుధాకర్ గారు చేతి పని .. ? మాట్లాడుతున్నది ఎవరితో ? వాళ్ళ శ్రీమతి ఆహ ? ఇలా నాలో కుతూహలం, ఒక పక్క నా ఇంట్లో ఏంటి ఈ పని ఈయన అన్న కోపం..
నీళ్ళ కోసం వెళ్దాం అంటే fridge కూడా ఆయన రూం కి పక్కనే ఉండటం తో కొంచం గుండె అదురుతొనె అడుగు వేసా.
నా ప్రతి అడుగుకి ఆయన మాటలు స్పష్టత పెరుగుతూ వినిపిస్తున్నాయి..

__________________________________________________________________________________________________________________________________________________

ఫోన్ ఎత్తిన ఉషకి జరిగిన కధ సాంతం చెప్పాను..

ఉష : పోనీ లెండి వేదవ బట్టలే కద, మొత్తం మీద మంచే జరిగింది.

సుధాకర్ : అవునే, అంతా కవిత గారి మంచితనం.

ఉష : నిజమే, ఒక సారి వాళ్ళని మన ఇంటికి పిలవాలి.

సుధాకర్ : తప్పకుండ పిలుద్దాంలె కాని, పాప తిన్నాదా ?

ఉష : ఎప్పుడో తిన్నాది మహాప్రబో, యువరాణి గారు నిద్రపోతున్నారు..

సుధాకర్ : మరి రాణి గారి మాట ఏమిటో ?

ఉష : నాది అయ్యింది కాని , మీరు తిన్నార ?

సుధాకర్ : అన్నం అయితే తిన్నాను కాని నీ అందం తినాలని ఆశ గా ఉన్దొఇ..

ఉష : అబ్బహ్హ్ ఉరుకొండి , ఎప్పుడు అదే ధ్యాసా ? అసలే వేరే వాళ్ళ ఇంటిలో ఉన్నారు .. వాళ్ళు వింటే..

సుధాకర్ : వినడానికి ఇక్కడ ఎవరు లేరు లే , అందరు పడుకున్నారు.. చెప్పవే ఎం ఆలోచిస్తున్నావ్..

ఉష : ఎం ఉంటాయి మీరు లేకుండా, ఇందాకలే వేడి నీళ్ళతో స్నానం చేశా..ఇప్పుడు మీతో మాటలు..

సుధాకర్ : అబ్బహ్హ్ అది కాదు , ఎం వేసుకున్నావ్..

ఉష : నైటి



సుధాకర్ : మరి లోపల ? (లుంగీ అంచులని తప్పించి , డ్రాయర్ మీదగా నా మగతనాన్ని నొక్కుతున్న )

ఉష : అబ్బహ్హ్ ఏమిటి అండి మీ బాధ

సుధాకర్ : నువ్వు లేవు కద బాధ తీర్చడానికి అందుకే... చెప్పవే , లోపల ఏమైనా వేసావ.

ఉష : హ, మీరు లేరు కద అందుకే బ్రా వేసా

సుధాకర్ : నేను ఉంటె ఎందుకు వెయ్యవే.

ఉష : మీకు తెలిదా ?

సుధాకర్ : అహ తెలిదు చెప్పు.

ఉష : నువ్వు ఉంటె వేసినా బ్రా విప్పి పారేసి , వాటిని పిండేస్తావు కనుక రా మొగుడా

సుధాకర్ : నేనే ఉంటె వాటిని ఒక చేత్తో కసిగా పిసుకుతూ నా నోటితో ముద్దాడుతూ.. కనికరం లేకుండా కోరికేసేవాడిని.. పెళ్లి అయిన రోజు నుంచి ఇప్పటి వరుకు బలుపు తగ్గలేదే నీ రొమ్ములలో

ఉష : నువ్వు తగ్గనిచ్చావ , ఏ రాత్రి వదిలావు కనక వాటిని .. ఈ రాత్రి మాత్రమే సెలవు వాటికీ..

సుధాకర్ : అబ్బహ్హ్ ఉష , తట్టుకోలేక పోతున్నానే.. కింద నా తమ్ముడు యెగిరి యెగిరి పడుతున్నాడు.. నీ దాని కోసం..నా కన్నా పొడవు కద వేదవ , మాట వినట్లేదు..

___________________________________________________________________________________

కవిత కి స్పర్సష్టంగా వినిపిస్తున్నాయి మాటలు..